ΠΡΨ

                       ΠΑΡΑΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΙΙΙ

 Εδώ και χρόνια ,μια παρέα από λίγα άτομα, σχηματίσαμε μια ομάδα.Τη βαφτίσαμε  «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»

Συγκεντρωνόμασταν συνήθως στο Γραφείο μου,κάθε δεύτερη Παρασκευή.  

Και συζητούσαμε.

Πυρήνας των συζητήσεων αυτών,ήταν (σχεδόν πάντοτε,άμεσα ή έμμεσα) ο άνθρωπος,και  πειό συγκεκριμένα ποιά η θέση του στη Γή, ποιές οι ευθύνες του, ποιά η πρέπουσα συμπεριφορά του.

Στις  συγκεντρώσεις αυτές κάποιος εισηγούνταν ένα θέμα και ακολουθούσε συζήτηση.

Πολλές φορές  Εισηγητής ήταν ο γράφων.

Οι Εισηγήσεις αυτές ,με τις συζητήσεις που   ακολουθούσαν ήταν η αφετηρία και το προζύμι,για τα πονήματα που ακολουθούν.

Γράφηκαν  για τα μέλη τής ομάδας.

Αργότερα σκέφθηκα πώς ίσως να ήταν χρήσιμο,να τεθούν υπόψη ενός ευρύτερου κύκλου,ανθρώπων, που  με αφετηρία τα όσα τα κείμενα περιείχαν θα προχωρούσαν σε δικές τους αναζητήσεις.

Αυτή είναι η προιστορία των πονημάτων αυτών.

Οπως και σε μερικές εισαγωγές ,γράφω,είμαι πλήρως γνώστης των ατελειών που  τα πονήματα τά,εμπεριέχουν. Η διάρθρωση τής ύλης δεν είναι καλή,πολλές φορές   παρατίθενται στοιχεία άσχετα με το κύριο θέμα( όπως μού έρχονταν τη στιγμή που τα έγραφα), καθώς και απόψεις και γνώμες  αντιφατικές μεταξύ τους, και αλληλοαναιρούμενες,υπάρχουν  επαναλήψεις περιττές. Και γενικώς  πολλές άλλες ατέλειες ,ων ουκ έστι αριθμός.

Ο Χρόνος,οι ικανότητές μου, οι δυνάμεις μου δεν μου επιτρέπουν να (προσπαθήσω να )  διορθώσω.

Επρεπε ,αν ήθελα να διασώσω το « εγώ» μου  να κρατήσω τα γραπτά αυτά,στην αφάνεια μακρυά από κάθε κριτική , και όχι να τα θέσω υπόψη και άλλων.

Απετόλμησα το δεύτερο

Πίστεψα ότι ,ίσως ορισμένες απόψεις,ορισμένα στοιχεία,αποτελέσουν το εφαλτήριο για κείνους,που δεν προτιμούν  την εύπεπτη,μασημένη τροφή,αλλά το δικό τους κοπιώδη δρόμο μιάς έρευνας , που δέχονται ν΄ακούσουν.

Ενας επί πλέον λόγος είναι ότι, προεξόφλησα την επιείκεια όλων των αποδεκτών.

Παραδίδω  με τη σειρά μου τη σκυτάλη.

Βασικός στόχος- μας     ήταν και παραμένει  η ανάδειξη  ερωτήσεων ,αποριών, και η υπόδειξη (μερικών) δρόμων για αναζητήσεις. ( Τον στόχο αυτό, υπηρετεί   και η παρατιθέμενη βιβλιογραφία).

           ΠΑΡΑΨΥΧΟΛΟΓΙA-ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ PSI

                                             ηη (ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ)

(Εισήγηση –διάγραμμα για την παρέα--- ΠΡΟ-ΠΡΟ…ΣΧΕΔΙΟ)

 1.-Ξέρω-το εννοώ- ότι,όσα γράφονται πιό κάτω,(και που  συνεχώς συμπληρώνω και διορθώνω,) απέχουν όχι απλώς από το τέλειο, το πλήρες,(και το οριστικό, τουλάχιστον για μένα)αλλά και από αυτό που θα ήθελα και εγώ.Εκτός άλλων,η κατανομή τής ύλης είναι ελαφρώς απαράδεκτη.Δεν έχω όμως  τον χρόνο(και την ικανότητα;) να συμπληρώσω,να διορθώσω,να ταξινομήσω ,να καταλήξω.Τα  γράφω  λοιπόν έτσι ,με την προσδοκία,ότι, οι σημειώσεις μου αυτές, ίσως,αποτελέσουν εφαλτήριο,για κάποιον που θα θελήσει να  σταθεί πάνω στα στοιχεία,και στις σκέψεις που τα πλαισιώνουν ,να προχωρήσει,και να θέσει , στα μέλη τής ομάδας( στην οποία κατά μεγάλο μέρος,οφείλω την προσπάθεια μου αυτή,και τής οποίας,την αγάπη και επιείκεια προεξοφλώ),τα δικά τους  στοιχεία,  τους δικούς τους  προβληματισμούς, τις δικές τους απόψεις,τα δικά τους  συμπεράσματα, τα δικά τους ερωτήματα, (που πολλές φορές είναι πιο γόνιμα από τις απαντήσεις).

Τα  λίγα και ελλιπέστατα αυτά στοιχεία ,όπως τα έχω συλλέξει,έτσι,χύδην , θάταν κρίμα να  μείνουν  αδιάβαστα, « ανεκμετάλλευτα».Ολοι μας,πέρα από κάθε ματαιοδοξία  οφείλουμε,να δίνουμε « το κατά δύναμη»(Και ασφαλώς σε όλους τους τομείς) χωρίς  τον φόβο μιας κριτικής.

 2.-Παραθέτω λοιπόν   εδώ στοιχεία,  ελάχιστες νύξεις-ιδέες-κατευθύνσεις για τη παρέα και γενικώς για όποιον  θέλει να ασχοληθεί με το θέμα.

Σημ.Τα αποσπάσματα στο Παράρτημα  (στην αγγλική,

στη πλειονότητά τους) , είναι τα περισσότερα  από το διαδίκτυο,και από δημοσιεύματα σε εφημερίδες. Αποτυπώθηκαν (μετά το δικό μου γράψιμο) αυτούσια(γι΄αυτό και σε πολλά σημεία επαναλαμβάνουν –εν μέρει -όσα και στο δικό μου κείμενο)

-Απαραίτητη προυπόθεση για «αυξημένη απόδοση»  τής προσπάθειας αυτής,είναι,ο  αναγνώστης,να τη χρησιμοποιήσει ως αφετηρία, για δικές του έρευνες.Και χωρίς όμως την προυπόθεση, αυτή,ελπίζω ότι,κάτι  στοιχεία,σκέψεις ,και προβληματισμοί θα τον αποσχολήσουν.

-   Βασικός  όμως  στόχος του πονήματος είναι να  αναδείξει προβλήματα και να υποδείξει δρόμους για αναζήτηση( Τον στόχο αυτό, υπηρετεί  η παρατιθέμενη βιβλιογραφία)

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1.-Vincenzo Nestler   « Τηλεπάθεια» Μακρίδη1980( La Telepatia” Edizioni Mediterranee ,Roma 1974)

2.-«La télépathie et les royaumes invisibles» Robert Laffont  1974

 3.-Ι.Ευαγγέλου « Η Γοητεία τού μυστηρίου »

4.-John  Randall «Παραψυχολογία» Σύμπαν 1980( «Parapsychology and the nature of Life» 1975

5.- Henry Gris & William Dick « Νέες Παραψυχολογικές  ανακαλύψεις στη Σοβιετική Ενωση» Σύμπαν 1982( The New Soviet Psychic Discoveries 1978)

6.-Arthur Koestler « Οι ρίζες της σύμπτωσης» Χατζηνικολής  1974 («The Roots of coincidence" 1972)

7.-Ο ίδιος « Ένα φάντασμα στη Μηχανή»Χατζηνικολή 1977.( «The Ghost in the Machine»1967)

7.- Marie D.Jones « PSIence» Αρχέτυπο 2007(«How new Discoveries in Quantum Physics and New Science May Explain the Existence of Paranormal Phenomena» 2006)

8.-Sir Cyril Burt « ESP and Psychology» Weidenfeld and Nicolson 1975

 9.-Douglas Kenyon « Forbidden History» Bear & Company 2005.

10.-Gary Zukav « Η έδρα της ψυχής» Διόπτρα,2001(«The Seat of the Soul 1989»)

11.- W.Carington « La télépathie »Payot 1972

12.-Bernard Baudouin « Grand livre de la parapsychology et du paranormal» Editions de Vecchi 2004

13.- William Arntz,Betsy Chasse et Mark Vicente «Que sait-οn vraiment de la Réalité»  Ariane 2006 («What the Bleep Do We Know 2005»)

14.-Joseph Messinger « Les Clefs du   Paraconscient » Crancher 1995

15.-Henri Marcotte « La télesthésie,Méthode d’ entrainement à la Télépathie » Presses de la Renaissance 1977

16.- Didier van Cauwelaert « Karine après la Vie» Albin Michel 2002.

17.-Francis Story « Rebirth as doctrine and experience » Buddist Publication Society  1975

18.-J.H.Reyner « The Diary of a Modern Alchemist» Neville Spearman 1974.

19.-Raymond Moody « Life After Life»

20.-Διαδίκτυο υπό τις λέξεις-όρους, NDE, R.Moody’s «Life after Life,OBE, Parapsychology, Poltergeist|»

21.-Hélène  Renard « L΄ Après Vie» Philippe Lebaud 1985

22.- Μάκλ Χάνλον  « Δέκα Αλυτα μυστήρια» ΑΒΓΟ 2008( Michael Hanlon «10 Questions Science can’t answer» Macmillan 2007)

23.- Raymond Moody « Ματιές στην Αιωνιότητα»Διόπτρα 2011( «glimpses of eternity» 2010)

24.-Μάνος Δανέζης-Στράτος Θεοδοσίου  «Ετσι βλέπω τον Κόσμο» Δίαυλος 2012

25.-Georges Hadjo « Les Etats Modifiés de conscience»  Editions Trajectoire (Editions Montorgeuil)

26.-« Η Θιβετανική Βίβλος των Νεκρών»(Σύνταξις και Εκδοσις Β.Γ.Εβανς-Γουέντζ) Πύρινος Κόσμος (« The Tibetan Book of Dead»)

27.- π.Σεραφείμ Ρόουζ « Η ψυχή μετά τον Θάνατο» -Οι μεταθανάτιες εμπειρίες στο φώς της Ορθόδοξης διδασκαλίας» Μυριόβιβλος 2006(«The Soul after Death»)

 28.-Ιάσων Ευαγγέλου  «Ο Ανθρωπος και ο Θάνατος» Βερέττας 2011(ιδίως σελ.125 επ.)    

 29.-Jim Halt « Why does the world exist?¨» Liveright paperback 2013

30.-Ιάσων  Ευαγγέλου «Πυροβασία και Αναστενάρηδες» Πύλη 1978.

31.-Βικιπαίδεια.(Wikipedia)

32.- «Εξέλιξη» Gerard Cheshire  Αλεξάνδρεια  2015(« A little histoty of a great idea» 2008)

33.-«Pararsychology A Handbook for the 21th Century»(Mac Farland & Company  Inc.2015)

34.-Διαδίκτυο.
 35-Jim Al-Khalili-Johnjoe  McFadden   “ Ζωή στη Κόψη»Τραυλός 2017(Life on the edge 2015)

36.-Σταύρος Οικονομίδης (Περιοδικό ΙΛΙΣΟΣ ,Τεύχος 323 σελ.25 επ.)

ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΑ

 Υποστηρίζεται ότι, το πρόθεμα "Παρά" έχει την προέλευση από την Βεγγάλη, (পাড়া) που σημαίνει το γειτονικό.Απαντάται στις ονομασίες πολλών πόλεων .

 -Ο Σταματάκος στό ετυμολογικό του λεξικό,αναφέρεται σε ρίζες λατινικές (por—prae-γοτθικές( faur κλπ) και ιαπωνικές.

-Ο Μπαμπινιώτης μεταξύ άλλων,παραπέμπει στο μυκ.pa-ro (με αρχική σημασία παραπλεύρως)  και στο ΙΕ per  (μόριο δηλωτικό κατευθύνσεως).

 -Kατά την Wikipedia ο όρος επινοήθηκε από τον Max Desser το 1889 και τον  δέχθηκε αργότερα το 1930 ο Rhine.Κατά την ίδια εγκυκλοπαίδεια, το πρόθεμα « παρά» έχει ελληνική προέλευση.( σημαίνει το  παράλληλο ,το παράπλευρο)

ΕΝΝΟΙΑ-ΟΡΙΣΜΟΣ

-Τα  φαινόμενα με τα οποια ασχολείται η παραψυχολογία ονομάζονται φαινόμενα  PSI και περιλαμβάνουν τα φαινόμενα ESP (extra sensory perception)     τα φαινόμενα PK (τηλεκίνηση)  την αστρική προβολή και άλλα που αναφέρονται πιο κάτω.Γενικώς τα φαινόμενα  αφορούν   αντίληψη  και πληροφορίες που δεν επιτυγχάνονται με τις αναγνωρισμένες αισθήσεις αλλά με τον νού. Ο όρος  υιοθετήθηκε από τον ψυχολόγο  J. B. Rhine  για να δηλώσει ψυχικές ικανότητες,όπως αυτές που αναφέρονται στο προκείμενο σημείωμα (τηλεπάθεια,διακοή κλπ.). Μερικοί αναφέρουν τα φαινόμενα  ESP ως έκτη αίσθηση ,ένστικτο…..

Τα φαινόμενα αυτά κείνται για πολλούς έξω από την επιστήμη,για άλλους σχετίζονται μ’ αυτήν.Η απάντηση  συνδέεται αναμφίβολα με τον ορισμό και τήν έννοια  επιστήμης.Αν στόχος της είναι η γνώση του πραγματικού,είνα δύσκολο ν' αρνηθεί κανείς ότι, παρόμοιος στόχος ανήκει και στην παραψυχολογία.Με μιά ασφαλώς διαφορά:

Ότι,  η παραψυχολογία επικεντρώνεται  κυρίως στην μελέτη  που σχετίζεται με τον άνθρωπο(και το  ζώα) και γενικώτερα με την λεγόμενη έμβια ύλη.

 Ότι, το πείραμα και η παρατήρηση χαρακτητριστικά της επιστημονικής γνώσης, τις περισσότερες φορές  ελλείπουν.Πρέπει βασικώς  στις  πιο πολλές περιπτώσεις να βασισθούμε σε αφηγήσεις .

   Η παραψυχολογία που  είναι η  μελέτη,των παραπάνω παρακανονικών  φαινομένων, τα περιγράφει,τα ταξινομεί,αλλά  χωρίς να έχει δώσει μέχρι στιγμής, γενικώς  αποδεκτή επιστημονική εξήγηση .

  Η προσέγγιση προς την τηλεπάθεια και γενικότερα προς τα  αποκαλούμενα φαινόμενα PSI  , βρίσκεται,κατά τη γνώμη μου  σε έμμεση(τουλάχιστον) σχέση με την Θεοσοφική Εταιρεία,που μεταξύ των σκοπών και στόχων της, έχει την  έρευνα των ανερμήνευτων νόμων τής φύσεως και των λανθανουσών δυνάμεων τού ανθρώπου.

   

 Προκύπτει  βεβαίως εδώ, το ερώτημα, αν η αποκάλυψη

 ενεργοποίηση ερμηνεία -των φαινομένων  αυτών, οφελεί και αν μπορεί να χρησιμεύσει στην πνευματική   εξέλιξη τού ανθρώπου και πώς .

  Η απάντηση είναι πώς με την έρευνα των  παρακανονικών φαινομένων αυτών δίνεται αφορμή σε έρευνες  και προβληματισμούς, ιδίως ως προς τη φύση τής πραγματικότητας και την  σχέση, θέση και δυνατότητες τού ανθρώπου μέσα σ΄ αυτή(και κατά προέκταση και την ευθύνη του).

Στη σκέψη αυτή,επανερχόμαστε και πιο κάτω.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ- Η ΠΑΡΑΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ-(ΓΕΝΙΚΑ)

Ισως μια από τις αρχαιότερες μορφές εξωαισθητηριακής αντίληψης είναι αυτή, που αναφέρει ο Ηρόδοτος (Κλειώ,βιβλ.Α,παρ.47-Την περίπτωση αναφέρουν και ο Vincenzo Nestler ο.π.19 και ο W.Carington .)

Ο Βασιληάς  Κροίσος,(6ος αι.π.Χ) θέλοντας να αποφασίσει  ποιό από τα μαντεία ήταν το πιο αξιόπιστο έστειλε αγγελιοφόρους, σε διάφορα απ'αυτά με την εντολή  να ερωτήσουν τον μάντη ,την εκατοστή ημέρα από την αναχώρησή τους,τι έκανε τη στιγμή εκείνη ο Κροίσος.Οι απαντήσεις  στη συνέχεια  θα καταγράφονταν και θα προσκομίζονταν στον βασιληά. Η Πυθία,πριν ακόμη ακούσει  τη διατύπωση τής ερωτήσεως, μίλησε και βρήκε τη σωστή απάντηση.(Είναι κατά τη γνώμη μου αξιοσημείωτο,ότι, κατά τον Ηρόδοτο,η απόφαση τού Κροίσου τού τι θα έκανε την εκατοστή ημέρα,ελήφθη απ΄ αυτόν,μετά την αναχώρηση των απεσταλμένων του).

Αντιγράφουμε την απάντηση πού δόθηκε

« Οίδα δ΄έγώ ψάμμου τ΄αριθμόν,και μέτρα θαλάσσης,

Και κωφού συνίημι και ου φωνώντος ακούω.

Οδμή μ΄ες φρένας ήλθε κρατερίνοιο χελώνης

Εψομένης εν χαλκώ άτι αρνείοισι κρέεσσιν

Ηι χαλκός μεν επέστρωται,χαλκόν δ΄επίεσται.

(Σε ελεύθερη απόδοση : Γνωρίζω τον αριθμό τής άμμου και τα μέτρα τής θαλάσσης,

Καταλαβαίνω τον κωφάλαλο και τον άλαλο ακούω

Μού ήρθε μυρωδιά  σκληροκέλυφης χελώνας

Που ψήνεται σε χάλκινο δοχείο μαζύ με αρνίσια κρέατα

Χαλκός από πάνω,χαλκός από κάτω)

  -Ο Ηράκλειτος,όπως τον αναφέρει ο R.Bertrand.(“Les télépathies etc) δέχεται ότι, οι άνθρωποι στον ύπνο τος εργάζονται , συνεργάζονται και συμμετέχουν στα γεγονότα τού σύμπαντος.(  « τοὺς καθεύδοντας ἐργάτας εἶναι καὶ συνεργοὺς τῶν ἐν τῷ κόσμῳ γιγνομένων.»  ) Ο Μάρκος  Αυρήλιος,στο βιβλίο  του «εις εαυτόν»  το επιβεβαιώνει ( κεφ.  ΣΤ,αρ 42): Αναφερόμενος στον Ηράκλειτο γράφει « Πάντες  εις εν  αποτέλεσμα συνεργούμενοι  μέν ειδότως και παρακολουθητικώς,οι δε ανεπιστάτως, ώσπερ  και τους καθεύδοντας οίμαι ,ο Ηράκλειτος εργάτες είναι λέγει και συνεργούς των εν των κόσμω γινομένων.»   Ως παραδείγματα παρακανονικών εμπειριών αναφέρονται και  οι στίχοι από την  Οδύσσεια (ΧΙV ,495) «……….. θείος μοι ενύπνιον ήλθεν όνειρος» (ελεύθερη απόδοση:Οραμα στον ύπνο μου ήλθεν ,όνειρο (από τους θεούς), καθώς και  από τις πράξεις των Αποστόλων(Β,17)  «…και οι πρεσβύτεροι υμών  ενύπνια  ενυπνιασθήσονται»

 Το φαινόμενο  ευρίσκεται κατά τη γνωμη μας, πολύ κοντά(αν δεν ταυτίζεται) με τον ρόλο,την θέση και τη σχέση  του άνθρώπου στο Σύμπαν. (Στη σκέψη αυτή επανερχόμαστε πιο κάτω)

 -Ειδικώς ως προς τις  παραθανάτιες εμπειρίες , για τις οποίες  γράφουμε πιο κάτω, στοιχεία βρίσκουμε και στην «Πολιτεία» τού Πλάτωνα(βλ. κεφάλαιο NDE.)

 Ο τρόπος σκέψης   ερεύνης και τα  πειράματατα της Παραψυχολογίας

Κλασσική και πολύ γνωστή μέθοδος, είναι  η  καρτελλομαντική.Οπως γράφει ο Β.Baudouin η ιδέα να χρησιμοποιηθούν κάρτες και ζάρια,για την μελέτη των παρακανονικών φαινομένων οφείλεται στον Francis Bacon.Εκείνος  όμως που καθιέρωσε επιστημονικές πειραματικές μεθόδους για την μελέτη των παρακανονικών  φαινομένων  είναι ο J. B. Rhine,την δεκαετία τού 1930 στο Duke University στην  North Carolina   με τη σύζυγό του Louisa .Για να αποφύγουν δε συνδέσεις με πνευματιστικές και άλλες πρακτικές έδωσαν το όνομα παραψυχολογία.( «parapsychology»).Ενώ η Louisa Rhine ασχολούνταν με τη συγκέντρωση αφηγήσεων για τις αυθόρμητες περιπτώσεις,ο J. B. Rhine,στο εργαστήριο ασχολήθηκε επί πολύ και προσεκτικώς ,ώστε να προσδιορίσει όρους,όπως ESP και PSI και να σχεδιάζει πειράματα ώστε να  αποδείξει την ύπαρξη των φαινομένων .    Ανέπτυξε τη χρήση των καρτών Zener ( από το όνομα τού σχεδιαστού των,  ψυχολόγου Karl Zener,) με τα γνωστά σύμβολα( κύκλος, τετράγωνο,κυματοειδείς γραμμές,σταυρός και άστρο: 25 κάρτες σε ένα πακέττο) O Rhine   παρουσίασε ισχυρές αποδείξεις για αρκετά πρωτότυπα συμπεράσματα. Υπεστήριξε πώς σχεδόν όλοι μας  έχουμε κάποια μικρή ικανότητα, για εξωαισθητηριακή αντίληψη( πράγμα  το οποίο και  ο Sir Cyril Burt  δέχεται ως πιθανό,  παρόλο που  όπως ο ίδιος σημειώνει δεν επιβεβαιώθηκε από πειράματα ) ότι, μικρό ποσοστό ανθρώπων έχουν ειδικά χαρίσματα  για μια τέτοια αντίληψη και είναι ικανά να διατηρούν υψηλές αποδόσεις για μεγάλες περιόδους χρόνου, ότι, και συντόμως ή βραδύτερα και τα καλύτερα  υποκείμενα με τα χαρίσματα αυτά,εμφανίζουν μια μείωση των ικανοτήτων τους,(πράγμα που είχε εντοπίσει και η Miss Jephson) ότι,  χαρισματικά υποκείμενα διατηρούσαν υψηλές αποδόσεις , ακόμη και όταν ο πομπός δεν έβλεπε την κάρτα και τέλος ότι, ορισμένες φαρμακευτικές ουσίες –όπως η καφφείνη- επιδρούσαν θετiκώς  στα αποτελέσματα ενώ άλλες (όπως το sodium amytal) αρνητικώς.

Στα  αρχικά,τηλεπαθητικά πειράματα, μεταβίβασης σκέψης-μηνυμάτων,όπως ιδίως τα εφήρμοσε ο  Rhine με  τις κάρτες Ζένερ ,ο πομπός (ή πράκτωρ) βλέπει και συγκεντρώνει τη προσοχή του,σε μια σειρά από τις κάρτες αυτές  και ο δέκτης, προσπαθεί να μαντέψει τα μηνύματα.( προκειμένου για κάρτες,τα σύμβολα που είναι αποτυπωμένα στις κάρτες).Όταν πρόκειται για πειράματα διόρασης, (clairvoyance) οι κάρτες είναι κρυμμένες από όλους,και  ο δέκτης,προσπαθεί να μαντέψει.Όταν πρόκειται για πειράματα πρόγνωσης( precognition) η σειρά  των καρτών, καθορίζεται μετά τις προσπάθειες να μαντέψει  κάποιος.Λαμβάνονται όλα τα μέτρα για να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο απάτης και σε  πολλές περιπτώσεις οι κάρτες ανακατεύονται με το χέρι ή με μηχάνημα.Σήμερα για να αποκλείσουν κάθε περίπτωση απάτης,χρησιμοποιούν υπολογιστές.Σε άλλο σημείο τού πρκείμενου πονήματος, στο Κεφάλαιο « Κριτήριο αξιολόγησης των πειραμάτων» γράφουμε πότε  ένα πείραμα μπορεί να κριθεί ότι, είναι επιτυχημένο ,δηλαδή ότι, έχει αποδείχθεί η ύπαρξη παραφυσικού φαινομένου.

-Τα κενά των πρώτων μεθόδων  τού Rhine ,καλύφθηκαν από τούς συνεργάτες του  και ιδίως από τον Dr J. G. Pratt   που παρουσίασαν  πειστικές αποδείξεις για τις θέσεις τού  Rhine.Αναφέρονται επίσης τα ονόματα τωνRussell Targ, Harold E. Puthoff  και άλλων.

Μια από τις πρώτες μελέτες των φαινομένων ESP που χρησιμοποίησε την καρτελλομαντική,οφείλεται στην Ina Jephson, γύρω στο 1920.Επιτυχέστερα πειράματα διεξήχθησαν με άλλο τρόπο και όχι με την καρτελλομαντική.Αλλοι ερευνητές ήσαν οι G.N.M. Tyrrell ,Whateley Carington J. Hettinger και άλλοι.

Το 1940 οι Rhine, J.G. Pratt, και άλλοι στο Πανεπιστήμιο τού Duke δημοσίευσαν αποτελέσματα  από 50,μελέτες από τις οποίες οι 33 αφορούσαν πειράματα από άλλους εκτός από τούς Ράιν και Πράττ.Το  61% των ανεξάρτητων αυτών μελετών κατέληγαν σε σημαντικά αποτελέσματα, δηλωτικά  φαινομένων ESP.Μεταξύ  των μελετητών αυτών ήσαν και ψυχολόγοι τού Πανεπιστημίου Colorado University και τού Hunter College, New York,που συμπλήρωσαν τις μελέτες.Ο Rhine, υπεστήριζε ότι, εκείνο που προείχε ήταν όχι τόσο η δυνατότητα αναπαραγωγής των φαινομένων ή μια θεωρία για τα   φαινόμενα ESP που θα μπορούσε να ωθήσει στην ανάπτυξη τής έρευνας, όσο ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την ασυνείδητη πνευματική διαδικασία και μια πληρέστερη κατανόηση τής ανθρώπινης προσωπικότητας.

 Από το 1980 η σύγχρονη παραψυχολογική έρευνα έχει λάβει την κατιούσα,στις Ηνωμένες Πολιτείες.Κρίθηκε ότι, οι έρευνες δεν οδηγούσαν σε ασφαλή συμπεράσματα και οι Παραψυχολόγοι  συνήντησαν σοβαρή πολεμική από τους ακαδημαικούς συναδέλφους τους.Μερικά αποτελέσματα που είχαν θεωρηθεί ως παραφυσικά,όπως λ.χ.οι φωτογραφίες Kirlian ,για τις οποίες είχε υποστηριχθεί ότι, αντιπροσωπεύουν την ανθρώπινη αύρα,θεωρήθηκαν αναξιόπιστα όταν τέθηκαν  κάτω υπό αυστηρούς ελέγχους,με  συνέπεια οι σχετικές προσπάθειες,να μην καταλήξουν σε αποδεκτά συμπεράσματα. Πολλά πανεπιστημιακά εργαστήρια στις Η.Π.Α. έκλεισαν μετά από επιστημονικές αμφισβητήσεις.Ετσι η παραψυχολογική έρευνα περιορίστηκε στις Η.Π.Α. σε ιδιωτικά ιδρύματα, χρηματοδοτούμενα από ιδιώτες.Μετά 28 έτη έρευνών το  Princeton Engineering Anomalies Research Laboratory (PEAR) που μελετούσε την ψυχοκίνηση έκλεισε το 2007.Πάντως δύο Πανεπιστήμια στις Η.Π.Α.  τής Virginia  και τής Arizona εξακολουθούν να έχουν ακαδημαικά παραψυχολογικά εργαστήρια. Αντιθέτως στην Ευρώπη,η  έρευνα για τα παραψυχολογικά φαινόμενα ακολουθεί μιά ανιούσα πορεία.

 Ειδικότερα στην Αγγλία τα πράγματα είναι ευνοικώτερα για την Παραψυχολογία.

(Περισσότερα στο Παράρτημα)

 Στην Ελλάδα,πειράματα τηλεπαθητικά,μεταξύ ατόμων που τους χώριζαν  μεγάλες αποστάσεις έγιναν,  με καλά αποτελέσματα  ( για πρώτη φορά το 1928, μεταξύ Αθηνών και Βερολίνου)   από μέντιουμ τής Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών (τού Αγγ.Τανάγρα).Συνεχίστηκαν επί μια οκταετία και με άλλες πόλεις.(Ι.Ευαγγέλου « Ο Ανθρωπος κλπ»)

(Περισσότερα στο Παράρτημα)

ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΜΑΤΩΝ

Πολύ λίγα μαθηματικά είναι αρκετά,για να κατανοήσει κανείς,τον τρόπο που ακολουθείται για να συμπεράνει   αν πρόκειται για επιτυχημένο πείραμα και όχι για ένα τυχαίο  αποτέλεσμα. Και σε τμήμα τού σημειώματος αυτού,θίγεται το θέμα  στο σημείο όμως αυτό,επιχειρείται μια μεγαλύτερη ανάλυση.

 Δηλαδή.

O  τρόπος με τον οποίο πλησίασε αρχικά την τηλεπάθεια  ο Rhine και η σχολή του, ήταν με τα πειράματα τής καρτελλομαντικής. Χρησιμοποίησαν-όπως και σε  άλλο σημείο αναφέρουμε- καρτέλλες ειδικής κατασκευής, τις επονομαζόμενες Ζένερ, πού απεικόνιζαν πέντε μονάχα σχήματα: κύκλο, τετράγωνο,αστέρι, σταυρό,και κυματοειείς γραμμές. Κρυφά ο «πομπός» ή «ενεργών» γύριζε την μία καρτέλλα ,μετά τήν άλλη και ο «δέκτης» ή «πράκτωρ» ή  «πάσχων»  προσπαθούσε να μαντέψει, τηλεπαθητικά ,ποιά από τις  πέντε καρτέλλες κοιτούσε ο πομπός. Κατέγραφαν αυτές  τις εικασίες και μετά από έναν ικανοποιητικό αριθμό δοκιμών (πού μπορούσαν να διαρκέσουν και μιά ή και δυό ώρες), γινόταν η εκτίμηση τών αποτελεσμάτων. Οι πιθανότητες πού υπάρχουν να οφείλεται μιά σωστή πρόβλεψη καθαρά στην  τύχη, ανέρχονται, φυσικά σε ένα προς πέντε, πράγμα που μάς δίνει είκοσι επιτυχημένες προβλέψεις σ' ένα σύνολο εκατό δοκιμών.  Στο σημείο αυτό υπεισέρχεται ο «νόμος των μεγάλων αριθμών» από τους ακρογωνιαίους λίθους της θεωρίας των πιθανοτήτων και της μοντέρνας φυσικής γενικά,  κατά τον οποίο, όσο μεγαλώνει ο άριθμός τών δοκιμών τόσο πλησιάζει η σχέση μεταξύ επιτυχημένων και αποτυχημένων προβλέψεων στην αναμενόμενη τιμή τύχης (τις μαθηματικές προσδοκίες) καί συνεπώς όσο μεγαλώνει ο αριθμός τών δοκιμών τόσο λιγοστεύουν οι πιθανότητες μιας σταθερής απόκλισης από αυτή την τιμή .Αν σε μία σειρά αρκετών χιλιάδων δοκιμών επιμένει να εμφανίζεται μια σημαντική απόκλιση από την αναμενόμενη τιμή τύχης, τότε το μόνο λογικό και επιστημονικό συμπέρασμα είναι ότι ,επεμβαίνει κάποιος άλλος παράγοντας, πέρα από τόν παράγοντα τύχη, ο οποίος και ευθύνεται γιά τα αποτελέσματα. Και αφού οι πειραματικές εγκαταστάσεις αποκλείουν την οποιαδήποτε κατ' αίσθηση αντίληψη της καρτέλλας πού έχει ο δέκτης σαν «στόχο» της πρόβλεψης του, δεν μπορεί κανείς παρά να καταλήξει στο συμπέρασμα ,ότι ,η σταθερή αυτή απόκλιση θα πρέπει να οφείλεται σε κάποια μορφή παρ' αίσθηση αντίληψης. Αυτό, από την άποψη τής επιστημονικής μεθοδολογίας είναι ένας αυστηρά ορθόδοξος επαγωγικός συλλογισμός. Και αυτό είναι το στοιχείο πού έπεισε πολλούς σκεπτικιστές, και ιδιαίτερα φυσικούς, ότι ,η παρ' αίσθηση αντίληψη (ΕSΡ) είναι μιά πραγματικότητα ,μια  αλήθεια.

Όπως παρατηρεί  σχετικώς ο Koestler  «... η απόκλιση από την αναμενόμενη τιμή τύχης πού απέδειξαν τα πειράματα τού Rhine και τών Αγγλων οπαδών του ήταν πραγματικά αστρονομική, τής τάξης τών εκατομμυ ρίων   προς ένα(!) και ακόμα πιό ψηλά. Σύμφωνα λοιπόν με τους κανόνες τού παιχνιδιού των θετικών επιστημών το πρόβλημα-ερώτημα : « Υπάρχει πραγματικά η παρ’ αίσθηση αντίληψη;» θα έπρεπε να θεωρείται λυμένο και η αντίδραση θα έπρεπε να μετατεθεί στο επόμενο πρόβλημα: «πώς λειτουργεί –πώς ερμηνεύεται;»

Παραθέτουμε παράδειγμα :

 Σε ένα ΕSΡ τεστ, ένα άτομο μάντευε, εκατό διαδοχικές καρτέλλες στη σειρά.( πού γυρίζει μια- μια ο πειραματιστής σ ‘ένα άλλο δωμάτιο ή ακόμη και σε ένα άλλο κτίριο). Εφ' όσον υπάρχουν υπάρχουν πέντε ειδών καρτέλλες  η αναμενόμενη τιμή τύχης, θά πρέπει να ανέρχεται σε μιά σωστή πρόβλεψη στις πέντε ή στις είκοσι προβλέψεις στις εκατό. Ας υποθέσομε ότι, αντί για είκοσι προβλέψεις έχουμε είκοσι δύο. Δεν αξιλογείται. Το πείραμα εξακολουθεί, φθάνει  στίς χίλιες προβλέψεις και το άτομο μας εξακολουθεί να δίνει δέκα τοίς  εκατό περισσότερες επιτυχημένες προβλέψεις απ’ όσες ορίζει η αναμενόμενη τιμή τύχης: διακόσιες είκοσι επιτυχημένες προβλέψεις αντί γα διακόσιες .Kατά  τον παραδεδεγμένο λογισμό των πιθανοτήτων  πού βασίζεται στο περίφημο θεώρημα τού Νεύτωνος, το θεώρημα τού δυωνύμου, οι πιθανότητες πού υπάρχουν εναντίον ενός τέτοιου αποτελέσματος πού προκύπτει από την τύχη και μόνο, είναι είκοσι προς ένα. Το άτομο εξακολουθεί τις προβλέψεις του, φτάνει τις πέντε χιλιάδες και συνεχίζει να φέρνει ένα δέκα τοις εκατό επί πλέον τής αναμενόμενης τιμής τύχης, χίλιες εκατό επιτυχίες αντί γιά χίλιες. Οί πιθανότητες πού υπάρχουν  τώρα εναντίον τού παράγοντα τύχη φθάνουν σε δυό χιλιάδες προς ένα. Φτάνει «αδυσώπητα» στις δέκα χιλιάδες προβλέψεις - και φέρει δύο χιλιάδες διακόσιες επιτυχίες αντί για δύο χιλιάδες. Οι πιθανότητες πού υπάρχουν τώρα   να οφείλονται αυτές οι επιτυχημένες προβλέψεις σε καθαρή τύχη,είναι μία στα δυό εκατομμύρια!

Τέτοιος είναι ο «νόμος των μεγάλων αριθμών». Για τον μαθηματικό και τον φυσικό δεν είναι παρά ένα στοιχειώδες όργανο. Για τον μη μαθηματικό, η απότομη άνοδος της καμπύλης τού ισοζυγίου των πιθανοτήτων εναντίον της τύχης δέν είναι παρά ένα ακόμα παράδοξο και μία πρόσθετη πηγή όχλησης γιά τη νόησή του.Ο πλησιέστερος τρόπος γιά να αγγίξουμε ενστικτωδώς αυτό το παράδοξο είναι ν’ αναλογισθούμε ότι, για να επιμένει σε τέτοιο βαθμό αυτή η ,όσο ασήμαντη κι αν είναι, απόκλιση τών δέκα τοις εκατό μετά από χίλια, πέντε χιλιάδες, δέκα χιλιάδες, πειράματα, θα πει ότι, θα πρέπει νά συντρέχει κάποιος λόγος. Αυτό προσπαθεί να αποδείξει ο λογισμός τών πιθανοτήτων.

 Αντιγράφω ένα δημοσίευμα από το διαδίκτυο.(αφορά  πείραμα για να ελεγχτεί η ύπαρξη  παρακανονικού  φαινομένου)

  «Τα μάτια του δέκτη καλύπτονται για να μην δέχεται ερεθίσματα, η ακοή του μπαίνει σε μία σταθερή κατάσταση με το να παίζεται διαρκώς στα αυτιά του δέκτη λευκός θόρυβος μέσω ακουστικών κ.ά. Όταν ο δέκτης ετοιμαστεί, ο πομπός (ένας άλλος άνθρωπος που προσπαθεί να «προβάλει» μηνύματα στον δέκτη) διαλέγει κάθε φορά (σε κάθε συνεδρία) ένα από τα 4 προκαθορισμένα σύμβολα (ή χρώματα ή νούμερα κ.ά.). Με βάση την τύχη λοιπόν, ο δέκτης αναμένεται να βρει το σωστό σύμβολο μία φορά ανά 4 συνεδρίες, ποσοστό επιτυχίας δηλαδή 25%.

Από το 1974 έως το 1997 πραγματοποιήθηκαν 2.549 σχετικά πειράματα, σύμφωνα με 40 papers που δημοσιεύθηκαν σε όλο τον κόσμο και τα οποία συγκέντρωσε και ανέλυσε ο παραψυχολόγος Dean Radin λίγα χρόνια αργότερα. Οι ερευνητές που ευθύνονταν για αυτά ήταν αξιόλογοι και επιτυχημένοι ακαδημαϊκοί όπως η ψυχολόγος Kathy Dalton του Koestler Parapsychology Unit (τμήμα Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου), ο καθηγητής Dick Bierman (τμήμα Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο του Αμστερνταμ), η καθηγήτρια Adrian Parker (Πανεπιστήμιο του Gothenburg, Σουηδία) κ.ά.

Το ποσοστό επιτυχίας εμφανίστηκε λοιπόν στο σύνολο των πειραμάτων; 33.2% σε αντίθεση με το 25% που αναμενόταν. Η διαφορά μοιάζει μικρή, εντούτοις ερευνητικά είναι τεράστια και αποτελεί πλήρη απόδειξη για την πραγματικότητα του φαινόμενου.  Στατιστικά υπήρχε μία πιθανότητα στο ένα εκατομμύριο δισεκατομμύρια  να οφείλεται κάτι τέτοιο στην τύχη, οπότε μία τέτοια ερμηνεία αποκλείστηκε εξ αρχής.

-Τα πρώτα αποτελέσματα πού δημοσίευσε τό 1934 ο  Rhine, καλύπτουν μία σειρά από ογδόντα πέντε χιλιάδες πειράματα με θέμα την καρτελλομαντική και έλαβαν μέρος σ΄αυτά ,ειδικά επιλεγμένα άτομα.»

- Αποδεικνύεται λοιπόν πέρα από καθε αμφιβολία πως οι άνθρωποι κάποιες φορές λαμβάνουν μικρές ποσότητες συγκεκριμένης πληροφορίας από απόσταση δίχως τη χρήση των γνωστών μας αισθήσεων.

-Ήδη από το 1960,στο πλαίσιο τής ανάπτυξης τής ψυχολογίας,οι παραψυχολόγοι άρχισαν όλο και περισσότερο να ενδιαφέρονται για τις γνωστικές συνιστώσες της ESP και για τον ρόλο της ESP στη ψυχολογική ζωή. Αυτό οδήγησε σε πειραματικές διαδικασίες πέρα απ΄αυτές που είχε ακολουθήσει ο Rhine.Αυτές περιλάμβαναν τον διαλογισμό,τα πειράματα  μεταβίβασης σκέψης την ώρα τού ύπνου και άλλα.Οι μελέτες αυτές αποδείχθηκαν πιο επιτυχημένες από τα πειράματα τού Rhine.

(Περισσότερα στο Παράρτημα)

-Για το θέμα τής αξιοπιστίας ας σημειωθεί,ότι, μεταξύ των Αγγλων πειραματιστών, τα πιό εντυπωσιακά αποτελέσματα πραγματοποιήθηκαν από τον εξέχοντα ψυχολόγο τού Καίμπριτζ Thoυless και από τον μαθηματικό στο Πανεπιστήμιο τού Λονδίνου Δρ. Soal.

Ειδικά για τον τελευταίο αξίζει να αφιερωθούν ορισμένες  γραμμές που παρατίθενται  σε άλλο σημείο της εργασίας μας αυτής.

-Και όμως η δυσφορία, των επιστημόνων-για την οποία γίνεται λόγος και σε άλλο σημείο τού παρόντος, συνεχιζόταν. Καταρχάς, το να μαντεύει κανείς την μιά καρτέλλα μετά την άλλη, εκατό, χίλιες φορές, είναι μια πολύ μονότονη και πολύ πληκτική άσκηση.Προς το τέλος τής κάθε συνεδρίασης, ακόμα και τα πιό ενθουσιώδη «πειραματόζωα » παρουσίαζαν μια κάμψη στην απόδοση τους (για την κάμψη αυτή γράφουμε και σε άλλο σημείο) και μετά από μερικές εβδομάδες ή μήνες εντατικού πειραματισμού οι περισσότεροι έχαναν όλως διόλου το ειδικό τους αυτό χάρισμα. Οπως ήταν φυσικό, αυτό το «φαινόμενο  παρακμής» από την αρχή μιας συνεδρίασης μέχρι το τέλος της, θεωρήθηκε σαν μια επί πλέον απόδειξη τού ότι, κάποιος ενεργός ανθρώπινος παράγοντας επηρέαζε τα αποτελέσμαται και  όχι μόνον η τύχη.

Παρόλα αυτά ,όπως το είπαμε  και  πρίν, αυτό το πειραματικό σχήμα άφηνε κατά κάποιο τρόπο βαθύτατα ανικανοποίητους όσους δεν σκέπτονται μαθηματικά.

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ-ΟΡΙΣΜΟΙ-ΠΑΡΑΚΑΝΟΝΙΚΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ.(1-7)  (κυρίως για λόγους καλύτερης μελέτης και ταξινόμησης,γιατί πολλές φορές  διαφορετικά φαινόμενα συμπλέκονται και μπορούν να καταταγούν-ταξινομηθούν σε λιγώτερες  κατηγορίες,όπως εξηγούμε πιο κάτω)

1.- Τηλεπάθεια (télépathie) : Η  Εξωαισθητηριακή αντίληψη των διανοητικών δραστηριοτήτων ενός άλλου προσώπου.Είναι μια αίσθηση ή εντύπωση εξ αποστάσεως. Είναι η διάδοση ή επικοινωνία μεταξύ προσώπων,   εντυπώσεων,αισθήσεων,εικόνων,σκέψεων, ψυχικών καταστάσεων, χωρίς την βοήθεια των  αισθήσεων.

 Η  τηλεπάθεια διακρίνεται σε αυθόρμητη και  πειραματική, (ή εξαναγκαζόμενη)

Παρατηρήσεις για τα ισχύοντα στις περιπτώσεις τηλεπάθειας.

        -Όπως αναφέρουμε και αλλού, στη μεταβίβαση σκέψεως,  ο παράγοντας χρόνος, δεν φαίνεται να παίζει κανένα ρόλο, κυριολεκτικώς εξαφανίζεται, τουλάχιστον με την έννοια  που τον γνωρίζουμε. Παρελθόν, παρόν, μέλλον, συμπλέκονται και αναμειγνύονται .(Υπενθυμίζουμε παρόμια σκέψη στη φυσική)Στην παρατήρηση αυτή, εντάσσεται και το ότι, σε πολλές περιπτώσεις, το αποτέλεσμα προηγείται τού αιτίου.Δηλαδή η λήψη,προηγείται τής εκπομπής !.( Henri Marcotte ό.π.34)

         -Ετσι, στα πειράματα μεταβίβασης μηνυμάτων, που έγιναν,τον Φεβρουάριο τού 1971 με το πλήρωμα  τού διαστημοπλοίου Απόλλων 14,(Ι.Ευαγγέλου « Ο Ανθρωπος κλπ.127) οι λήψεις (που γίνονταν από το διαστημόπλοιο)  λαμβάνονταν , πριν από την εκπομπή τους.(R.Bertrand ό.π.24 επ.) 

(Παρόμοιο φαινόμενο παρατηρήθηκε  και σε πειράματα υπό τον Dr Soal).

 - Δεν υπάρχει καμμιά σχέση μεταξύ των φαινομένων αυτών και των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων.

 -Η  ικανότητα μεταβίβασης δεν επηρεάζεται από την απόσταση ή από το περιβάλλον.

 -Κάθε είδος εχθρότητας μεταξύ των πειραματιζομένων ,θόρυβος ή άλλες διακοπές έχουν δυσμενή επίδραση στα αποτελέσματα.(Burt 66).

-Πειράματα τηλεπάθειας έγιναν και μέσω ραδιοφώνου.Το πρώτο μεγάλο πείραμα έγινε  την 3-3-1924.(Νέστλερ ό.π.59) Στα τηλεπαθητικά πειράματα μέσω ραδιοφώνου ,συνιστάται μια πνευματική ηρεμία κάτι που η Σίκνκλαιρ,πολύ προικισμένος, τηλεπαθητικός    δέκτης ονόμαζε « το λευκό στο νού» (Η ηρεμία τής συγκέντρωσης πού απαιτείται,κατά την διάρκεια τού πειράματος, απαιτεί ειδική προετοιμασία, ασκήσεως).Σε κάθε περίπτωση μια φυσική χαλάρωση έχει κριθεί απαραί τητη.(Νέστλερ ό.π.63)

-Στις  τηλεπαθητικές μεταδόσεις,είναι προτιμότερο ο πράκτορας (πομπός) να είναι ένα μόνον πρόσωπο.Οι επιδράσεις περισσοτέρων πομπών δεν αθροίζονται και πολλές φορές συμβάλλουν και μηδενίζονται.Αντιθέτως  η χρήση ενός ορισμένου αριθμού δεκτών δίνει θετικά αποτελέσματα  μεγάλου ενδιαφέροντος.

-Τηλεπάθεια μέσω τηλεφώνου(Telephone Telepathy)

 Συνηθέστατο το φαινόμενο,τη στγμή που χωρίς κανένα λόγο να σκέπτεται κάποιος έναν γνωστό του,να τον καλεί  εκείνη ακριβώς τη στιγμή ο τελευταίος στο τηλέφωνο.Μερικοί κατατάσσουν το φαινόμενο αυτό στη τηλεπάθεια,άλλοι στη διαίσθηση.Ο Rupert Sheldrake,   του Ινστιτούτου νοητικών σπουδών και του Κολλεγίου Schumacher θέλησε να ελέγξει πειραματικώς το φαινόμενο,ώστε να  δει αν μπορεί νά αποκλεισθεί η περίπτωση μιας τυχαιότητας.Συγκέντρωσε  4 εθελοντές  που είχαν δηλώσει πως συχνά εγνώριζαν ποιός τους τηλεφωνούσε πριν να σηκώσουν το ακουστικό(και ασφαλώς πριν να δουν τον αριθμό του καλούντος στην σχετική οθόνη).Τους εζήτησε τα ονόματα και τους αριθμούς τηλεφώνου τεσσάρων ατόμων που γνώριζαν πολύ καλά ώς φίλοι τους ή μέλη της οικογένειάς τους.Οι συμμετέχοντες μαγνησκοπήθηκαν καθόλη τη διάρκεια του πειράματος ευρισκόμενοι μόνοι σ'ένα δωμάτιο με τηλέφωνο,τελείως απομονωμένοι κατά άλλα με τον έξω κόσμο.Επέλεξε κατά τύχη(με κλήρωση) ένα από τα τέσσερα άτομα ,ζήτησε από το επιλεγέν άτομο, να καλέσει το γνωστό του πρόσωπο  τα επόμενα λεπτά τής ώρας και ζητήθηκε επίσης από  τον καλούμενο,πριν ν΄απαντήσει,να πεί ποιός από τους τέσσερες εθελοντές ήταν στην γραμμή.

Αποδείχθηκε ότι, οι επιτυχημένες προβλέψεις υπερέβαιναν τον αριθμό που θα μπορούσε αποδοθεί στην τύχη και ότι ,τα καλύτερα αποτελέσματα  επιτυγχάνονταν σε τηλεφωνικές επαφές μεταξύ μελών τής οικογένειας και γενικώς μεταξύ προσώπων που συνδέονται στενώς.(πράγμα για τον οποίο γράφουμε και πιό κάτω ώς ένα από τα χαρακτηριστικά της τηλεπαθητικής επικοινωνίας)

Τηλεπάθεια μέσω  επαφής   ( «Tactile Telepathy»)

Κατά τον  Bernard  Baudouin (ό.π.86) ανάμεσα στις άλλες ικανότητες πού είχε ο Edgar Cayce, ήταν και το ότι ,θέτοντας  για ολόκληρη την νύκτα, κάτω από το μαξιλάρι του  ένα βιβλίο μάθαινε έτσι  το περιχόμενό του! Την  ίδια πληροφορία βρήκα και στο διαδίκτυο στο λήμμα Edgar Cayce (:He also displayed an uncanny ability to memorize the pages of a book simply by sleeping on it)

-Στο διαδίκτυο επίσης στο λήμμα,”Tactile Telepathy”  γίνεται αναφορά σε ικανότητα προσώπων να « διαβάζουν» τις σκέψεις άλλων απλώς με το να έχουν μια φυσική επαφή μαζύ τους.Πάντως καταγράφονται και ανεπιτυχείς προσπάθειες.

 -Ισως εδώ έχει τη θέση του, μια άλλη περίπτωση. Η  «ιστορία» ξεκίνησε  γύρω στο 1962 τότε που η Ρόζα Κουλέσοβα,μιά επιληπτική δασκάλα,τής (τότε) Σοβιετικής Ενωσης νοσηλευόνταν  σε Νοσοκομείο,από τον δρ.Γκόλντμπεργκ.Οταν έδειξε στο γιατρό της τις ικανότητές της,αυτός εντυπωσιάστηκε και κάλεσε συναδέλφους του,να διαπιστώσουν και αυτοί το  φαινόμενο.Η Κουλέσοβα,είχε την ικανότητα να «βλέπει» με τα χέρια της.Με τον τρόπο αυτό,διάβαζε τους τίτλους εφημερίδων  και λίγο πιο αργά, τους  υπότιτλους.Με δεμένα μάτια, μπορούσε να αναγνωρίσει με την αφή,το χρώμα των αντικειμένων,να περιγράψει σχέδια και φωτογραφίες,ακόμη ,(μερικές φορές) και όταν ανάμεσα στο χέρι της και το αντικείμενο, παρεμβάλλονταν μεταλλική ή  γυάλινη   πλάκα.

Δυστυχώς τα πράγματα εξελίχθηκαν άσχημα και γι΄αυτήν, αλλά και για τους παραψυχολόγους. Αποδείχθηκε,ότι, σε προγραμματισθείσες επιδείξεις των ικανότήτων της, η Κουλέσοβα μεταχειρίστηκε τεχνάσματα και απάτες.Και γενικώτερα απέτυχε να πείσει.Καταλυτική ήταν η επιχειρηθείσα επίδειξη στα γραφεία τής μοσχοβίτικης εφημερίδας,   Literaturnaya Gazeta, που κατέληξε σε πλήρη αποτυχία.Καί γενικώς η Κουλέσοβα περιέπεσε σε πλήρη ανυποληψία.

Πρέπει όμως να είμαστε επιφυλακτικοί.Είναι πιθανόν οι αποτυχίες να σχετίζονται με την επιδραση  που η Κουλέσοβα  δέχονταν από το περιβάλλον,μέσα στο οποίο καλούνταν να δώσει αποδείξεις των ικανοτήτων της. Η ίδια μιλούσε  για άγχος  που τής προκαλούσε η δυσπιστία και η εχθρότητα των παρισταμένων(στοιχεία που έλειπαν όταν νοσηλεύονταν στο νοσοκομείο,).Η δικαιολογία αυτή δεν μπορεί να μην ληφθεί σοβαρά υπόψη και ενισχύεται κατά την άποψη μας από ένα περιστατικό.Δηλαδή,όταν η  «επίσημη» επίδειξη που προναφέρεται είχε πλέον τελειώσει, και  είχαν ήδη αποχωρήσει  τα μέλη τής εξεταστικής επιτροπής η Κουλέσοβα, όταν απηλλάγη από το άγχος της, (φαίνεται ότι)επραγματοποίησε με επιτυχία το πείραμά της,(τής οράσεης δια τής αφής) ενώπιον ενός εργαζόμενου στην εφημερίδα Literaturnaya Gazeta,ονόματι Λαντύσεφ.

Αλλά ακόμη και αν θεωρηθεί ότι, η περίπτωση Κουλέσοβα  ήταν αποτέλεσμα απάτης,( λίγο δύσκολο γιατί πρίν από την αποτυχία τής Μόσχας,  είχαν προηγηθεί άλλα πειράματα , εκ πρώτης τουλάχιστον όψεως  επιτυχή  ) το φαινόμενο « όραση διά τής αφής» δεν φαίνεται να τελειώνει με την Κουλέσοβα.Πειράματα,  στη(πάλαι ποτέ) Σοβιετική Ενωση,στα οποία έλαβαν μέρος και τυφλοί,έδωσαν σε ορισμένες περιπτώσεις θετικά αποτελέσματα,με μερικούς ερευνητές,να μιλούν για κάποια σχέση ανάμεσα  στο Φαινόμενο  Κίρλιαν(…που και αυτό αμφισβητείται)  και στην « όραση δια τής αφής»( Λέγουν:  «όταν βγάζεις φωτογραφίες αντικειμένων τοποθετημένων πίσω από μιά μαύρη οθόνη  και όταν φωτογραφίζεις τη προσπάθεια  ας πούμε τής όρασης διά τής αφής,τότε λαμβάνεις  αξιοσημείωτα όμοιες εικόνες»).Στα πειράματα αυτά,τυφλοί (όχι εκ γενετής),ή άτομα με δεμένα τα μάτια,κατόρθωσαν να  βλέπουν χρώματα,αριθμούς και περιγράμματα.

 (Περισσότερα στο Παράρτημα υπό τον τίτλο «Tactile telepathy is a special ability that Aro possesses)

-Τηλεπάθεια επίσης αποδείχθηκε και με άλλα μέσα τεχνολογίας (Πρόβλεψη του ποιός θα στείλει ένα ηλεκτρονικό μήνυμα κλπ. ).  

-Τα αποτελέσματα είναι καλύτερα, όταν ο πειραματιστής συνδέεται με το υποκείμενο συναισθηματικά.(περισσότερα στο  ζεύγος μητέρα- παιδί, παρά στο πατέρας-παιδί,ίσως γιατί το κόψιμο τού ομφάλιου λώρου  και το αποθήλασμα,  δεν αποκόπτουν και το ψυχικό δεσμό).

-Εχουμε επίσης τα λεγόμενα τηλεπαθητικά ζεύγη.( ζεύγος Σίνκλαιρ,εξαδέφια Τζόουνς κλπ.-Νέστλερ ό.π.77).Εδώ έχει τη θέση της και η άποψη ότι ,η σκέψη των γονέων και των  παιδαγωγών (σκέψη με την έννοια τού πνευματικού περιεχομένου και τής πνευματικής στάσεως) αναφορικώς με την υγιή  ανάπτυξη τού νηπίου και τού νέο ,μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική και πιο καθοριστική.(παρόλο,όπως είναι αυτονόητο,ο δέκτης δεν  φαίνεται να συλλαμβάνει το μήνυμα).

- Στα σχετικά πειράματα, καλύτερα αποτελέσματα είχαν οι εξωστρεφείς χαρακτήρες ( ο εξωστρεφής ζητάει συντροφιά , ο εσωστρεφής για να βρίσκεται σε κίνηση δεν εξαρτάται τόσο από εξωτερικά ερεθίσματα).Νέστλερ ό.π.65)

Decline effect  (Το πλήγμα τού Μίδα)

- Παρατηρήθηκε , ότι, κάθε PSI υποκείμενο, εμφανίζει με την πάροδο τού χρόνου μια σταθερή μείωση των ικανοτήτων του   (: Το πλήγμα τού Μίδα)Παρατηρείται  δηλαδή,μεγαλύτερη συχνότητα επιτυχιών στις πρώτες δοκιμές και στο τέλος(« καμπύλη πολώσεως»

Ο Rhine και άλλοι παραψυχολόγοι,διεπίστωσαν ότι, μερικά υποκείμενα ή μερικές καταστάσεις,κατέληγαν σε αποτελέσματα κάτω τού τυχαίου («psi-missing»). Σε άλλες περιπτώσεις ,οι επιτυχίες μειώνονταν κατά την διάρκεια των πειραμάτων ( «decline effect»). Μερικά από τα εσωτερικά αποτελέσματα, («internal effects») στα φαινόμενα ESP φάνηκε να συνδέονται με την ιδιοσυγκρασία τού υποκειμένου,ή με τις μεθόδους που ακολουθούνται.

Προσπάθειες ερμηνείες του φαινομένου

Μεταξύ άλλων, διατυπώθηκαν οι παρακάτω υποθέσεις στη προσπάθεια να ερμηνεύουν το φαινόμενο..

-Μερικοί το αποδίδουν σε ένα είδος άμυνας τού οργανισμού, αφού αν τα φαινόμενα ESP συνέβαιναν συνεχώς , τότε η φυσιολογική  βιολογική ύπαρξη, θα ήταν αδύνατη ή τουλάχιστον τρομερά δύσκολη.

-Μερικοί  δίνουν άλλη εξηγηση :Οι επιστήμονες και  τα επιστημονικά έντυπα,προτιμούν να δημοσιεύουν θετικά αποτελέσματα των πειραμάτων,αντί των αρνητικών.Ιδίως προτιμούν την διατύπωση νέων ιδεών,με αποτέλεσμα να αρνούνται δημοσιεύματα που δεν αποδεικνύουν την ιδέα.Αργότερα όταν μια ιδέα γίνεται αποδεκτή,τα έντυπα ίσως αρνούνται να δημοσιεύσουν έγγραφα που την υποστηρίζουν.Ο Lehrer  υπεστήριξε ότι,ίσως οι επιστημονικές παρατηρήσεις, διαμορφώνονται από προσδοκίες και επιθυμίες,ακόμη και ασυνείδητες,έτσι που να δημιουργούν μια προκατάληψη ως προς το αποτέλεσμα.-

-Αλλοι προτείνουν ως σημαντικό παράγοντα του φαινομένουτο μέγεθος του δείγματος,δεδομένου ότι ,λιγώτερα δείγματα-πειράματα,είναι πολύ πιθανόν,να δίδουν εξαιρετικά αποτελέσματα,που να υπαινίσσονται σημαντική ανακάλυψη,αλλά επίσης μεγαλύτερη πιθανότητα ενός σφάλματος.

-Μια έρευνα του 2012 από το  National Public Radio προβάλλει μια άλλη υπόθεση:Η πράξη παρατήρησης του Σύμπαντος,το μεταβάλλει και επαναλαμβανόμενες μετρήσεις, δυνατόν να καθιστούν προγενέτερα αποτελέσματα ανίσχυρα.

(Περισσότερα στο Παράρτημα υπό τον τίτλο “The decline effect”)

Τίθεται το ερώτημα : Αν υπάρχει η τηλεπάθεια τι την εμποδίζει να υπάρχει διαρκώς και όλους;Με ποιόν τρόπο,ο εγκέφαλος ή το πνεύμα απομονώνεται από την  δυναμική διείδυση  ξένων εμπειριών;  Ο  Sir Cyril  Burt    βλέπει εδώ τα αισθητήρια όργανά μας,  και τον εγκέφαλο να λειτουργούν σαν φίλτρα που  περιορίζουν  και κατευθύνουν τις διορατικές δυνάμεις τού νού έτσι ώστε η προσοχή μας σε φυσιολογικές συνθήκες να επικεντρώνεται σ’εκείνα που έχουν σημασία για την επιβίωσή μας ως είδους,ώστε να μην κινδυνεύει η πορεία μας,όπως ακριβώς οι παρωπίδες τού αλόγου χρησιμεύουν για να το κάνουν να βλέπει μόνον μπροστά του,(παράδειγμα  ίσως όχι και πολύ επιτυχημένο) .

Επεκτείνοντας τη σκέψη αυτή,θα λέγαμε,ότι, εγκέφαλος, νούς και όργανα τού σώματος,είναι έτσι φκιαγμένα,ώστε να επιτρέπουν την επιβίωση τού ανθρώπου,ως είδος και να τού περιορίζουν ,σε συνέπεια με τον στόχο αυτό,τη δυνατότητα  να   αντιλαμβάνεται άλλες καταστάσεις,( ή να τρέπεται και σε άλλες δραστηριότητες και σκέψεις………..;),ως περιττές ή επικίνδυνες(;),και να δέχεται άλλα ερεθίσματα,άλλα σήματα.(οικονομία δυνάμεων).  Αυτά για τον Ανθρωπο,γιατί στα ζώα τα πράγματα αλλάζουν.Τα σχετικά παραδείγματα είναι πάμπολλα.Δεν αντιλαμβανόμαστε όλους τους ήχους που αντιλαμβάνεται ένας σκύλος,δεν βλέπουμε όλο το φάσμα τού φωτός κλπ.

-Ισως τέλος , να πρόκειται για δυνάμεις  και ικανότητες,πού αναδεικνύονται μόνον  κάτω από ορισμένες συνθήκες, και μόνον από ορισμένους ανθρώπους

Δεν γεννιούμαστε  και δεν είμαστε όλοι ίδιοι.

-.Ως ερμηνεία του φαινομένου άλλοι τοποθετούν την κόπωση ,άλλοι μιλούν για στρατηγική ανασιοποίησης.O Gerd H.Hovelmann, αρχισυντάκτης της  Zeitschrift fur Anomalistik  σημειώνει,ότι ,το«decline effect» φαίνεται να μην περιορίζεται μόνο στα οικόπεδα της παραψυχολογίας,εκτεινόμενο στη φυσική,όπου ο παράγοντας ανθρωπος λείπει  Για   να μην προδώσω τη σχετική περικοπή, την παραθέτω αυτούσια στο πρωτότυπο,όπως αυτό περιέχεται στο βιβλίο που αναφέρεται στην αρχή(Handbook κλπ.σελ.394) "Εξάλλου, φαίνεται να εμφανίζεται ακόμη και σε πειράματα φυσικής επιστήμης, χωρίς ζωντανούς συμμετέχοντες στους οποίους η  ερμηνεία της παρακμής, όπως η ψυχολογικά ερμηνεύσιμη κόπωση, δεν μπορεί να εφαρμοστεί και μπορεί ακόμη και να εμπλέξει τον ερευνητή ως πειραματικό αποτέλεσμα"(”Futhermore it seems to turn-up even in natural science experiments ,without living participants in which the former interpretation of the decline as psychologically interpretable fatigue cannot possιbly apply anδ it might even implicate the ιnvestigator as an experimenter effect”)  

(Αναλυτικότερα  πιό  κάτω)

-Τέλος αν δεχθεί κανείς ότι,η εξέλιξη συνεχίζεται(και για τον άνθρωπο είναι πιθανόν  στο μέλλον με την φυσική επιλογή, τα μειονεκτήματα αυτά να εξαλειφθούν.

-Ο Rhine και άλλοι παραψυχολόγοι διεπίστωσαν ότι, μερικά υποκείμενα ή μερικές καταστάσεις,κατέληγαν σε αποτελέσματα κάτω τού τυχαίου («psi-missing»).

-Μερικά από τα εσωτερικά αποτελέσματα, («internal effects») στα φαινόμενα ESP φάνηκε να συνδέονται με την ιδιοσυγκρασία τού υποκειμένου,ή με τις μεθόδους που ακολουθούνται.  

-Η προσωπικότητα επίσης τέθηκε  υπό το πείραμα. Εκείνοι που πιστεύουν στα φαινόμενα psi( «sheep») έχουν αποτελέσματα πάνω από το όριο τής τύχης, ενώ εκείνοι που δεν πιστεύουν, στα φαινόμενα   psi («goats»)  έχουν  μηδενικά αποτελέσματα,( «psi-missing»). («sheep-goat effect»).

-Οι τηλεπαθητικές μεταδόσεις αφορούν όχι  μόνον  αριθμούς,ή σχέδια αλλά και ψυχικές καταστάσεις(όπως κατάθλιψη ,ανησυχία, ευφορία) .Στις τελευταίες αυτές περιπτώσεις υπήρχε αλλαγή στο εγκεφαλογράφημα  με την εμφάνιση κυμάτων Θήτα ,χαρακτηριστικών εγκεφαλικής κοπώσεως, στο δέκτη,(Karl Nikolaiev)με αποτέλεσμα ο τελευταίος, να μην μπορεί  να τα υπομένει επί πολύ και να είναι άρρωστος για ολόκληρη την ημέρα (R.Bertand ό.π.48)

        -Υπάρχουν αρκετά παράδοξα, ως προς τη σύνδεση τού μεταβιβαζόμενου  μηνύματος,με αυτό που ήθελε ο πράκτωρ-πομπός. (Νέστλερ ό.π.70 επ.). 

Ετσι έχουμε τις περιπτώσεις:

-ι.Refoulement: Στο λαμβανόμενο μήνυμα παρουσιάζονται στοιχεία από ιδέες ή εικόνες που είχαν ήδη αποδιωχθεί από το νού τού πράκτορα-πομπού ως άσχετες προς το ίδιο μήνυμα ( Σόουλ,Νέστλερ ό.π. 60, 70)

ii.-Recent oublié : Στο τηλεπαθητικό μήνυμα που λαμβάνει ο δέκτης εμφανίζεται κάποιο συμβάν από τη λανθάνουσα μνήμη τού πομπού (πού ο πομπός είχε ξεχάσει).

 .ιii-Το κομμάτιασμα ή η   «τροποποίησή»   τού λαμβανόμενου μηνύματος.Όταν δηλαδή αυτό παρουσιάζει ένα κομμάτιασμα στις γραμμές ή παραμορφώσεις στα περιγράμματα.Ετσι λ.χ.Ενώ μεταβιβάζεται το σχήμα ενός ολόκληρου τετραγώνου,ο δέκτης,σχεδιάζει μόνο μερικές ξεκομμένες ορθές γωνίες.Ενώ μεταβιβάζεται μια περιγραφή,λαμβάνεται, μια διαφορετικώς, ελαφρώς ή περισσότερο τροποποιημένη.(Νέστλερ ό.π.44-Κέσλερ ό.π. 29 για περιγραφές και 25 για σχήματα-Burt κλπ.)

Παράδειγμα: Δύο πειράματα,που διεξήχθησαν τον Μαίο τού 1927, στα οποία  δέκτης ήταν  ο καθηγητής Gilbert Murray,( άνθρωπος των γραμμάτων,πολύ «ευαίσθητο»άτομο, επανειλημμένως πρόεδρος τής SPR ,για πολλούς ο μεγαλύτερος φιλόλογος τής εποχής του και διασημότητα,-είναι  αυτός που συνέταξε το σύμφωνο τής Κοινωνίας των Εθνών..¨: ο Koestler  τον παραβάλλει με τον Bertrand Russel.-επομένως θα πρέπει κανείς να αποκλείσει  ότι ενήργησε μια -τουλάχιστον συνειδητή προσπάθεια εξαπάτησης .) καί πράκτορας  η θυγατέρα του Ρόζαλιντ.(Ρ)

Παραθέτουμε:

Ρ.Σκέπτομαι ότι, χορεύω με τον Υπουργό των Εξωτερικών τής Ολλανδίας ,σ΄ένα καφφεσαντάν τής Χάγης.

Μ.Εχω μια ακαθόριστη εντύπωση γύρω από το ταξείδι σου στο εξωτερικό.Κάτι το επίσημο: Μια κοσμική βραδυά ,ένας χορός ή κάτι παρόμοιο.Μού φαίνεται στην Ολλανδία.

Ρ.Σκέπτομαι ότι, πάω περίπατο στο πάρκο τού Βελιγραδίου και ότι, συναντώ την  σύζυγο τού Άγγλου κυβερνήτη.

Μ.Αίσθηση διαφορετική.Πρόκειται για μια πνευματική κατάσταση  …….Κάποιος έφυγε από τη Ρωσία.Εσύ τον συναντάς σε ένα περίεργο μέρος. Μού φαίνεται ότι, είσαι μόνη και ότι, συναντάς μια γυναίκα που απομακρύνθηκε από τη Ρωσία και που μισεί τον τόπο όπου βρίσκε ται……….Εγινε με την ευκαιρία τής επίσκεψής σου στην  Κωνσταντινού πολη,όταν συνάντησες τον Κυβερνήτη στο πάρκο.

Άλλο παράδειγμα:

ΚΟΜΗΣΣΑ Carlisle(πομπός) : «Τους στρατιώτες τής Κριμαίας, στην επιστροφή τους, όταν παρασημοφορούνται από τήν Βασίλισσα Βικτωρία στην Εφιππη Βασιλική Φρουρά.

. ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ Murray:   Είναι κάτι σχετικό μέ τον Βασιλέα; Δίνει κάτι ό Βασιλεύς στον κόσμο   Ναι, νομίζω ότι, πρόκειται γιά κάποιου είδους παρασημοφόρηση.

 ΚΟΜΗΣΣΑ  (πομπός): «Προτείνω το «Λουζιτάνια».

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ  «Αυτό μού ήρθε βίαια στο μυαλό. Εχω τήν τρομακτική αίσθηση μιας ναυτικής καταστροφής. Νομίζω ότι, πρόκειται για τον τορπιλισμό τού Λουζιτάνια.

Μερικές φορές, τα πειράματα πού θεωρήθηκαν αποτυχημένα είναι εξ ίσου αποδεικτικά:

MARGARET DAVIS (πομπός) : «Το παρεκκλήσιο και τους τάφους των Μεδίκων. Απότομη παγωνιά. Απόλυτη ακινησία. Πέτρινες φυσιογνωμίες πού φαίνονται σαν να έχουν περάσει τή νύχτα εκεί».

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ MURRAY «Διερωτώμαι αν είναι σωστό. Μού θυμίζει μία σκηνή από τό ποίημα μου Nefrekepta, όταν ο ήρωας περνάει τον ένα διάδρομο μετά τον άλλο και φθάνει στον εσωτερικό χώρο όπου ο Nefrekepta κείτεται νεκρός, περιτριγυρισμένος από τις σκιές της γυναίκας του και των παιδιών του.

ει σχέση με τις Ινδίες».

Και ό Murray παρατηρεί: «Είχα εμπνευσθεί το ποίημά μου από μιά Αιγυπτιακή ιστορία. Φαντάζομαι ότι, θα έννοιωσα πώς τό θέμα δέν ήταν Αιγυπτιακό».

Τα αμέσως παραπάνω δείχνουν ότι, υπάρχουν  συχνά, τροποποιήσεις στη διαβίβαση εικόνων.Ο πράκτορας βλέπει ένα αεροπλάνο,ο δέκτης ένα πουλί.Ο πράκτορας βλέπει ένα ψάρι,ο δέκτης μιά λίμνη.Πάντοτε όμως ,υπάρχει μια συνάφεια,μια σχέση μεταξύ διαβιβαζόμενου και λαμβανόμενου,μεταξύ, εκείνου που βλέπει ο πομπός και εκείνου που λαμβάνει ο δέκτης.

 Σε σχετικό έργο  του,ο Καθηγητής Murray  έγραφε :

«Οι προσωπικές εντυπώσεις τού ίδιου τού δέκτη δεν αποτελούν βέβαια αναμφισβήτητη μαρτυρία κι’ όμως αισθάνομαι πολύ έντονα ότι,  σ' αυτού τού είδους τις μαντείες μου υπάρχει μιά ποιότητα σχεδόν παγκόσμια, πού δεν μπορεί ν' ανήκει παρά στην τηλεπάθεια και πού κανενός άλλου είδους ερμηνεία δέν εξηγεί. Αρχίζουν πάντοτε μέσα σε μιά αμυδρά συγκινησιακή ποιότητα ή ατμόσφαιρα... Και οι αποτυχημένες εικασίες, γίνονται κι' αυτές συχνά μέσα στην ιδία την  ατμόσφαιρα. Τί θέλω να πώ μ' αυτό; Οτι δεν μού μεταβιβάζεται τόσο η πράξη τής γνώσης ή η πληροφορία, όσο, μάλλον, ένα συναίσθημα ή μία συγκίνηση. Και αξίζει νά σημειωθεί ότι, δέν πέτυχα ποτέ στους απλούς αριθμούς ή στις καρτέλλες, όπως ποτέ δεν διάβασα και τη σκέψη ενός ατόμου πού δέν ήταν, κατά κάποιο τρόπο, ενδιαφέρον ή διασκεδαστικό.».

   

.ιν.-displacement ή ολίσθηση:

-Εκτός όμως των περιπτώσεων που το λαμβανόμενο διαφέρει από το διαβιβαζόμενο, έχουμε και κάτι άλλο: Κατά τη διάρκεια πειραματισμού,(που πρέπει να περιλαμβάνει  τουλάχιστον μια σειρά δοκιμών) μερικές φορές, η απάντηση τού δέκτη, δεν αντιστοιχεί στο σωστό μήνυμα,ή στόχο,αλλά  προσαρμόζεται και συμπίπτει  με το  επόμενο( forward–displacement) ,ή το προηγούμενο( backward displacement) ,όπως παρετήρησε ο  μαθηματικός τού Πανεπιστημίου τού Λονδίνου Dr Soal.

 Αναλυτικότερα και σαφέστερα:

 Ο Dr Soal στις προσπάθειές του να επαναλάβει τα πειράματα με τις κάρτες Ζένερ είχε αποτελέσματα, ανεπιτυχή. Εν τούτοις,   θέλησε να κάνει μια καινούργια ανάλυση των δεδομένων για να δεί κατά πόσον υπήρχε αυτό που ο Carington ονόμαζε μετατόπιση( displacement). Τότε ο Soal,με μεγάλη του έκπληξη ανεκάλυψε,  ότι, τέσσερα από τα πρόσωπα  που είχε χρησιμοποιήσει στα πειράματα του, οι  Randolph Tucker Pendleton IV, Amanda Bailey, Ling Dao και Rachel Brown, είχαν αποδείξει πράγματι μετατόπιση:Οι απαντήσεις τους,αποκαλυπτικώς αντιστοιχούσαν σε στόχους,άλλους από αυτούς που είχαν μπροστά τους. Ακόμη ειδικότερα στα πειράματα που έγιναν με τις κάρτες Ζένερ,παρατηρήθηκε,ότι, τα αποτελέσμα τα,διέφεραν αναλόγως με την ταχύτητα  με την οποία το υποκείμενο μάντευε την κάρτα Ζένερ.Όταν η ταχύτητα ήταν μεγάλη,το υποκείμενο μάντευε,την προηγούμενη κάρτα,όταν  επρόκειτο για μεσαία ταχύτητα,την επόμενη.( Σημειώνεται   πώς ,η ολίσθηση αυτή,προς τα μπρός ή προς τα πίσω-,ή απ΄ευθείας προς την κάρτα που ο πομπός έβλεπε,-είχε σχέση με το χρόνο που μεσολαβούσε μεταξύ των δύο εικασιών,(Κέσλερ ό.π.32) και ότι,στις περιπτώσεις  ολίσθησης έχουμε στην πραγματικότητα πρόγνωση και όχι τηλεπάθεια,αφού δεν έχουμε μεταβίβαση σκέψης αβλ.πό τον ένα νού σε άλλο και ότι, τα πειράματα τού Soal έδωσαν ποσοστό αντιτύχης δισεκατομμύρια προς ένα.!)

-Τέτοιου είδους πειράματα επανελήφθησαν και επαληθεύθηκαν πολλές φορές,με κατάληξη το συμπέρασμα,ότι, ο χρόνος δεν διέκρινε  το παρελθόν από το μέλλον(R.Bertrand ό.π.59)

-Ο  Soal  θέλησε, να επιβεβαιώσει τα ευρήματα αυτά, υποβάλλοντας τα πρόσωπα αυτά σε νέα πειράματα. Πράγματι έγιναν τέτοια πειράματα, στη δεκαετία τού 1950  υπό αυστηρώς ελεγμένες συνθήκες και απέδωσαν σημαντικά αποτελέσματα που υπαινίσσονται την προγνωστική τηλεπάθεια. (precognitive telepathy).Ο sir Cyril Burt,γράφει (ό.π.72 επ.) ότι, σε μερικές περιπτώσεις τα πειράματα έδειξαν,ότι, ο παράγοντας τύχη,περιορίζοταν σε περισσότερο από 100.000.000 προς ένα,!!!  Τα ευρήματα αυτά,έπεισαν  αρκετούς επιστήμονες και φιλοσόφους ως προς την τηλεπάθεια και ως προς την ορθότητα των απόψεων τού Rhine,αλλά επίσης δέχθηκαν κριτική, ως προιόν απάτης μέχρι το θάνατο τού Soal το 1975 ,οπότε η στήριξη στις απόψεις του εγκαταλείφθηκε κατά το μέγιστο μέρος.

  Για αλλες περιπτώσεις τηλεπάθειας  βλ.

-R.Bertrand :ό.π.44,46,

-Burt,;ό.π.65(μεταβίβαση νοητικών εικόνων )

- (διαδίκτυο) «…Αντιλήφθηκα σε μια απόσταση ένα φίλο μου και νοητικώς είπα το όνομα του χωρίς να εξωτερικεύσω κανένα ήχο.Ταυτόχρονα ο φίλος μου κοίταξε προς τα πίσω και είπε  «Τι;» Πηγαίνοντας προς το μέρος του,του είπα «Τί εννοείς με το Τι;»Μου απάντησε: « Μόλις άκουσα να φωνάζεις το όνομά ,μου»(πειό κάτω παραδείγματα από την  Καινή Διαθήκη)

 Μπορούμε σήμερα να υποστηρίξουμε  ακόμη περισσότερο,ότι και επιστημονικώς πλέον,η τηλεπάθεια,με την μορφή μεταβίβασης σκέψεως έχει αποδειχθεί, μ’ ένα πείραμα που πραγματοποίησαν ειδικοί επιστήμονες τού Πανεπιστημίου τού Harvard  καί που ,έγινε  ανάμεσα ανάμεσα σε δύο πρόσωπα το  ένα στη Mumbai στην Ινδία και το άλλο στο Παρίσι,σε απόσταση δηλαδή 4.000 μιλίων περίπου, όπως τούτο ανακοινώθηκε την 6 Σεπτεμβρίου 2014.Ο πομπός έστειλε ένα νοητικό μήνυμα στον δέκτη που ευρίσκετο στο Παρίσι.Και οι δύο,είχαν συνδεθεί με ασύρματο,συνδεδεμένο στο κεφάλι τους.Οταν ο πομπός σκέφθηκε ένα χαιρετισμό,το άλλο πρόσωπο στη Γαλλία ,αντιλήφθηκε την σκέψη, με την έννοια ότι, ναι μεν δεν μπορούσε να  κατανοήσει την λέξη,αλλά  μπορούσε να αναφέρει λάμψεις στον εγκέφαλό του,που αντιστοιχούσαν ακριβώς την ίδια στιγμή που ο πομπός σκέφθηκε την λέξη.

-         Μια άλλη περίπτωση.:Επικοινώνία παρά την μεταξύ τους , μεγάλη απόσταση.

( « Τα  Νέα» 2- Μαρτίου 2013)

Αντιγράφουμε:

«Τους εγκεφάλους με τα σώματα δύο ποντικών που βρίσκονταν σε δύο ηπείρους κατάφεραν να συντονίσουν, μέσω τής τηλεπαθητικής σκέψης, επιστήμονες στις ΗΠΑ. Οταν το πρώτο ποντίκι που βρισκόταν στη Βραζιλία χρησιμοποιούσε τα μουστάκια του για να επιλέξει κάτι, ένα εμφύτευμα στον εγκέφαλο του κατέγραφε την εγκεφαλική του δραστηριότητα. Ακολούθως την έστελνε σε μια παρόμοια συσκευή που λειτουργούσε ως δέκτης και ήταν τοποθετημένη στον εγκέφαλο ενός αρουραίου που βρισκόταν στις ΗΠΑ. Οποια ενέργεια είχε να εκτελέσει ο πρώτος στην Βραζιλία εκτελούσε και ο δεύτερος στη Βόρεια Καρολίνα.

Στο πλαίσιο τού πειράματος τοποθετήθηκαν συστοιχίες ηλεκτροδίων στον πρωτεύοντα κινητικό φλοιό τού εγκεφάλου και των δύο ζώων. Με αυτόν τον τρόπο οι επιστήμονες στόχευαν στον συντονισμό των κινήσεων τους. Οι αρουραίοι δεν είχαν φυσικά αμφίδρομη επικοινωνία. Ο ένας είχε τον ρόλο τού πομπού (κωδικοποιητής) και ο άλλος τού δέκτη (από-κωδικοποιητής).

Οι επιστήμονες εκπαίδευσαν τον πρώτο αρουραίο να πιέζει έναν μοχλό κάθε φορά που άναβε ένα φωτάκι στο κλουβί του. Μόλις το ζώο που βρισκόταν στο κλουβί έβλεπε το φωτάκι, πατούσε τον μοχλό. Τα σήματα όμως που έστελνε ο κινητικός φλοιός στο σώμα του για να εκτελέσει την πράξη τα λάμβανε με ασύρματο δίκτυο και ο ποντικός που ήταν στην Αμερική. Αυτός δεν είχε αναμμένο φωτάκι στο κλουβί του και δεν γνώριζε τι θα έπρεπε να κάνει. Για να καταφέρει όμως να πάρει τη λιχουδιά, κατάλαβε ότι, θα έπρεπε να ακολουθήσει τα σήματα που λάμβανε από τον «συνάδελφο» του, τον οποίο φυσικά δεν γνώριζε.

Σύμφωνα με τη μελέτη, οι λεπτομέρειες τής οποίας δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση «Scientific Reports», ο δεύτερος αρουραίος πατούσε τον σωστό μοχλό στο 64% των περιπτώσεων, ένδειξη, σύμφωνα με τους ειδικούς, ότι, ο εγκέφαλος τού αποκωδικοποιητή μπορούσε να ερμηνεύσει τα εγκεφαλικά σήματα που λάμβανε από τον πρώτο.

Η ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι, είχε ανάλογα ενθαρρυντικά αποτελέσματα σε πειράματα με αισθητικά αντί κινητικά ερεθίσματα. Ο αρουραίος-αποκωδικοποιητής, για παράδειγμα- μπορούσε να καταλάβει αν ο κωδικοποιητής αντιλαμβανόταν με τα μουστάκια του την είσοδο ενός στενού ή ευρύχωρου διαδρόμου. Σύμφωνα με δηλώσεις που έκανε ο Ρον Φρόστινγκ από το Πανεπιστήμιο Ιρβιν τής Καλιφόρνιας, «πρόκειται για μια συναρπαστική έρευνα, η οποία αποτελεί απόδειξη επί τής αρχής για τη δυνατότητα άμεσης και εξ αποστάσεως επικοινωνίας μεταξύ εγκεφάλων-----

-Αντίθετη ήταν η άποψη τού Αντριου Σουάρτζ από το Πανεπιστήμιο τού Πίτσμπουργκ, ο οποίος χαρακτήρισε το πείραμα «υπεραπλούστευση» και αμφισβήτησε την αξιοπιστία των αποτελεσμάτων, λέγοντας ότι, «το πειραματόζωο δέκτης πατούσε τον σωστό μοχλό μόνο επτά στις δέκα περιπτώσεις, ενώ ακόμα και αν πατούσε μοχλούς στην τύχη θα έπεφτε μέσα στις μισές περιπτώσεις».    

 

Οι επιστήμονες ανακοίνωσαν παρόμοια αποτελέσματα σε άλλα πειράματα, τα οποία βασίστηκαν στο εάν οι αρουραίοι είχαν ανοιχτά ή κλειστά τα μουστάκια στο πλαίσιο τής ανίχνευσης. Σε αυτήν την περίπτωση τα ηλεκτρόδια τοποθετήθηκαν σε διαφορετικά σημεία τού εγκεφάλου.

(Αντιγραφή από το διαδίκτυο-)

Συνέδεσαν αρουραίους αρουραίους με τηλεπάθεια(;;;;;!!!!!)

Επιστήμονες τού Harvard επιτυγχάνουν επικοινωνία εγκεφάλων,που επιτρέπει στον άνθρωπο να ελέγχει ζώα,μόνον με τη σκέψη.

Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο τού  Harvard  δημιούργησαν τρόπο που  επιτρέπει,επικοινωνία μεταξύ ανθρώπου και…….ποντικού.Απλώς με την κατάλληλη σκέψη,κατέστη εφικτός ο έλεγχος τής ουράς ενός ποντικού. Θεωρείται,κατά το σχετικό δημοσίευμα,ότι, τούτο συνιστά σπουδαίο βήμα,που θα επιτρέπει την τηλεπαθητική επικοινωνία μεταξύ δύο ή περισσοτέρων ανθρώπων,πράγμα ,που,αν επιτευχθεί,όπως παρατηρείται θα είναι  ωφέλιμο  μεν στις σχέσεις σε μια οικογένεια ή μεταξύ φίλων,αλλά τρομερό σ΄ένα φασιστικό καθεστώς,που θα μπορούσε να ελέγχει τη σκέψη των πολιτών.

Τέτοιου είδους επεμβάσεις ονομάζονται επεμβάσεις μηχανικής τροποποίησης.»

( Βλ.Παράρτημα )

Η προσευχή  και η εξωαισθητηριακή αντίληψη.

Η προσευχή είναι η προσπάθεια  να συνδεθεί κανείς με το υπέρτατο πνεύμα( Thouless “ Psychology of Religion”)  και επομένως κατά τον διάσημο  καθηγητή της  Ψυχολογίας στο  University College,τού Λονδίνου, Cyril Burt(ό.π.120 επ.) είναι από μόνη της,ένας τρόπος εξωαισθητηριακής επικοινωνίας με μία δύναμη που κείται έξω από τις αισθήσεις μας,είναι  μια πράξη  πειραματικής πίστης,όπως και η επιστήμη είναι μια πίστη  που είναι ουσιαστικώς πειραματική.(: κι εκεί όμως-«υπογείως»_λειτουργεί η πίστη,όχι βεβαίως με την γνωστή μεταφυσική έννοια)

Εντυπωσιακά φαινόμενα  μεταξύ διδύμων.

Πονόδοντος  στον ένα ,στο ίδιο δόντι και ο άλλος,--- το ίδιο όνειρο,---ένας δίδυμος Α στη  Σκοτία,αγοράζει ποτήρια σαμπάνιας, για να προξενήσει έκπληξη στον αδελφό του, το ίδιο πράττει και ο άλλος που βρίσκεται στην Αγγλία,την ίδια ώρα.(Burt,75 επ.)

2.-. Ψυχομετρία

Ψυχομετρία,είναι η ικανότητα να γνωρίζεις την ιστορία ενός αντικειμένου με την επαφή, με το αντικείμενο,-με μια φωτογραφία κλπ.ή με το να το  χειρισθείς.Με την περίπτωση αυτή ασχολήθηκε και ο καθηγητής και ιδρυτής τού Ινστιτούτου παραψυχολογίας τού Πανεπιστημίου τής  Ουτρέχτης,W.H.C.Tenhaeff,που θέλησε να την χρησιμοποιήσει για την ανεύρεση απωλεσθέντων κλπ. αντικειμένων, εξιχνίαση εγκλημάτων, εξαφανίσεων κλπ.Υπάρχουν κυριολεκτικώς καταπληκτικές περιπτώσεις  που αφορούν εντοπισμό κλεπτών,κλπ  (R.Bertrand  ό.π.63 επ.)

3.Υπνωση

Είναι κοινή πεποίθηση,ότι, ένα πρόσωπο σε κατάσταση ύπνωσης, είναι ικανό για φαινόμενα ESP. Ο  Carl Sargent, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο τού Καίμπριτζ οργάνωσε ένα πείραμα,ώστε να αποδειχθεί η σχέση ύπνωσης και ESP.Συγκέντρωσε  σαράντα σπουδαστές, χωρίς κανένας τους  να  έχει σχέση με τα παραφυσικά  φαινόμενα και τους διαίρεσε σε ένα τμήμα που θα υπνωτίζονταν πριν από το πείραμα, με ένα πακέττο 25 καρτών Ζένερ και σε ένα άλλο τμήμα που θα εκτελούσε το πείραμα  με τις ίδιες κάρτες χωρίς να υπνωτιστεί. Το δεύτερο τμήμα,πέτυχε 5 από τις 25 κάρτες,πράγμα που θα έδινε και η τύχη.Το πρώτο τμήμα είχε διπλάσιες επιτυχίες, 11,9 από τις 25. Η ερμηνεία τού Sargent είναι ότι, τα φαινόμενα   ESP συνδέονται με ένα νού σε χαλάρωση,πιό ελεύθερο και  με ένα καθεστώς αλλοιωμένης συνειδήσεως.

-Σχετικά με την ύπνωση αναφέρεται η χρησιμοποίησή της στην ιατρική.Εχουν καταγραφεί αποτελέσματα,κατά τα οποία με ύπνωση, θεραπεύθηκαν, ασθενείς που έπασχαν από φυματίωση,ή από ιχθύωση, κλπ.(Κέσλερ « Οι ρίζες κλπ.91),

          -Σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχει συνδυασμός ύπνωσης και τηλεπάθειας.Σχετικά πειράματα έγκυρα και με ισχυρή αποδεικτική δύναμη,εκτέλεσε ο Wassiliev.Καθώς δεν τού ήταν αρκετό να απευθυνθεί,σε συνηθισμένα πρόσωπα αποφάσισε  να ασχοληθεί με ασθενείς. Με τη βοήθεια  κατάλληλης  ιατρικής ομάδας, επέτυχε στο νοσοκομείο τού Λένιγκραντ   καταπληκτικά  αποτελέσματα. Ανάμεσα σε άλλα κατόρθωσε ώστε,να επαναφέρει στην κίνηση(η αλήθεια είναι  ότι, στιγμιαία) το βραχίονα και το πόδι ενός παράλυτου(R.Bertrand  ό.π.44)

4.-Τα  όνειρα.

Τα όνειρα συνιστούν μια μυστηριώδη διαδικασία. Εχουν  προταθεί πολλές υποθέσειςς(όπως αντίδραση του εγκεφάλου,σε βιοχημικές μεταβολές και ηλεκτρικές ώσεις κατά την ώρα του ‘ύπνου,,προσπάθεια του οργανισμού να διατηρηθή μια συγκινησιακή ισορροπία,προετοιμασία του εγκεφάλου να ανταποκριθεί σε μελλονικές καταστάσεις, προετοιμασία του εγκεφάλου και καθαρισμός του  ώστε να αντιμετωπίσει την επόμενη ημέρα κλπ). Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην ονειρεύεται,ασχέτως του αν δεν θυμάται κάτι τέτοιο. Συμφώνως με μελέτες η ικανότητα να θυμάται κανείς τα όνειρα  συνδέεται με  την δραστηριότητα του εγκεφάλου,και ενδεχομένως με διαπροσωπικές σχέσεις .Κατά την διάρκεια του ύπνου, REM ,τότε δηλαδή που έχουμε ενεργά όνειρα,με τα επίπεδα    της κορτζόνης  να είναι αυξημένα.Κατά την διάρκεια του ύπνου REM το σώμα βρίσκεται σε μια κατάσταση προσωρινής παράλυσης,κι αυτό είναι σοφό γιατί προφυλάσσει τον άνθρωπο,από αντιδράσεις ,πολλές φορές επικίνδυνες ,στα όνειρα που βλέπει.(Μαρτυρίες γνωστών μου αμφισβητούν το αποτέλεσμα αυτό της προφυλάξεως)

 Τυπικώς  ο άνθρωπος δαπανά δύο   ή περισσότερες ώρες  ονειρευόμενος και κατά μέσο όρο βλέπει 3 έως  20 όνειρα όταν κοιμάται,με μέση διάρκεια κάθε ονείρου,5 έως 20 λεπτών.

-Εγιναν πειράματα με τα οποία προσπάθησαν να συνδέσουν τις τροποποιημένες κατάστασεις συνείδησης κατά την στιγμή των ονείρων.Στα πειράματα αυτά,τα δύο υποκείμενα περνούσαν τη νύκτα σ΄ένα εργαστήριο ύπνου.Ο δέκτης πήγαινε σ΄ένα απομονωμένο δωμάτιο, ενώ παρακολουθούτανε εγκεφαλικά κύματα και οι κινήσεις των ματιών του.Οταν ο δέκτης περιέρχονταν σε ύπνο REM(: rapid eye movement) ο πειραματιστής έδινε εντολή στο πομπό,να αρχίζει να εστιάζεται  ή να οραματίζεται,μια τυχαία επιλεγμένη εικόνα στόχο.Στο τέλος τής περιόδου ύπνου REM, ξυπνούσαν τον δέκτη και τού ζητούσαν να περιγράψει το όνειρό του.Τα αποτελέσματα των πειραμάτων δεν ήσαν ενθαρρυντικά.(τουλάχιστον μέχρι το 2006: Marie Jones, PSIence κλπ :88) Αποδείχθηκε πάντως ότι, οι τροποποιημένες κατάστασεις συνείδησης,βελτιώνουν την επικοινωνία πομπού-δέκτου.

- Οι δόκτορες Kripner και  Ultiman τού   Maimonideς Medical Centre, τής Νέας Υόρκης ίδρυσαν ένα « εργαστήριο ονείρου».Τα σχετικά πειράματα όμως δεν απέδωσαν  σημαντικά αποτελέσματα.

Τα συνεiδητά όνειρα(Lucid dreams)

O όρος (Lucid dreams) οφείλεται στον  Ολλανδό συγγραφέα και ψυχίατρο Frederik van Eeden,που δημοσίευσε τις απόψεις  του –που δεν έγιναν  δεκτές από την επιστημονική κοινότητα –το 1913

Τα συνειδητά όνειρα δεν συνιστούν τωρινή ανακάλυψη.Πρόκειται για τον δυτικό όρο ,που δηλώνει μια πρακτική όμοια με την Yoga nidra.Η διαφορά έγκειται στον βαθμό κατά τον οποίο κάποιος  έχει επίγνωση τού υπάρχοντος φυσικού περιβάλλοντος,ως αντίθετου προς το περιβάλλον τού ονείρου. Στα συνειδητά όνειρα έχουμε μόνον (ή κυρίως) επίγνωση τού ονειρικού περιβάλλοντος αυκξημένη εγκεφαλική δραστηριότητα,και αυξημενες εγκεφαλικές συχντότητες. με περιορισμένη ή μηδενική αντίληψη τού υπάρχοντος περιβάλλοντος.Η Yoga nidra   βρίσκεται πολύ παληά στις Ινδικές παραδόσεις όπως στον Ινδουισμό και τον Βουδισμό.Κατά τον Swami Satyananda Saraswati η yoga nidra είναι μια κατάσταση τού νού,μεταξύ εγρήγορσης και ύπνου.

(Οταν ένα πρόσωπο  βρίσκεται σε κατάσταση συνειδητού ονείρου, τα μάτια του κινούνται ταχέως.Επιστημονική έρευνα δέχεται ότι, οι κινήσεις  αυτές πιθανόν να έχουν σχέση με την κατεύθυνση προς την οποία « βλέπει» ο ονειρευόμενος.Η διαπίστωση αυτή,επέτρεψε σε εκπαιδευμένους συνειδητούς ονειρευόμενους να επικοινωνούν με τους ερευνητές ,κατά την διάρκεια τού ονείρου,χρησιμοποιώντας τις κινήσεις αυτές των ματιών τους.)

-Στην Δύση γίνεται αναφορά στον Αριστοτέλη, που έγραψε πώς συχνά όταν κάποιος κοιμάται υπάρχει κάτι στην συνείδησή του,που δείχνει ότι ,αυτό που  βλέπει δεν είναι παρά ένα όνειρο.

-Στη σύγχρονη εποχή έχουμε  τον φιλόσοφο και φυσικό Sir Thomas Browne (1605–1682),που γοητευμένος από τον κόσμο των ονείρων,περιέγραψε την ικανότητά του,για συνειδητά όνειρα. Εγραφε ότι, κατά την διάρκεια ενός ονείρου,ήταν σε θέση να συνθέσει μια ολόκληρη κωμωδία  Ο Μαρκήσιος d'Hervey de Saint-Denys υπεστήριξε ότι, οποιοσδήποτε  μπορεί να ονειρευθεί συνειδητώς. Δημοσίευσε μάλιστα σχετικώς το 1867,το « Les Rêves et les moyens de les diriger; observations pratiques».

-Κατά την δεκαετία τού 1950,αναφέρθηκε ότι, στην Μαλαισία γίνονταν εκτεταμένη χρήση των συνειδητών ονείρων,με σκοπό την εξασφάλιση,διανοητικής υγείας.Το τελευταίο απορρίφθηκε από μεταγενέστερες μελέτες.

-Εχει αποδειχθεί η ύπαρξη μεγαλύτερων ποσοτήτων συχνοτήτων βήτα-1(13–19 Hz) στα συνειδητά όνειρα, με  αυξημένη επομένως  δραστηριότητα στους βρεγματικούς  λοβούς,  που καθιστά τα όνειρα αυτά συνειδητή διαδικασία.

-Σκεπτικιστές ως προς την ύπαρξη τού φαινομένου, υποστηρίζουν ότι ,στα συνειδητά όνειρα δεν πρόκειται για κατάσταση ύπνου,αλλά για κατάσταση,εγρήγορσης βραχείας διάρκειας. Αλλοι επισημαίνουν ότι, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να αποδείξει κάποιος την αλήθεια για τα όνειρα αυτά,εκτός από το να ερωτήσει σχετικώς τον ονειρευόμενο.

-Παρά την ύπαρξη ορισμένων ομοιοτήτων,οι σχετικές μελέτες δεν  δέχονται ισοδυναμία μεταξύ εξωσωματικής εμπειρίας και συνειδητών ονείρων.

-Από  πρακτικής πλευράς και χρησιμότητας των συνειδητών ονείρων,υποστηρίζεται  πώς με την βοήθεια των ονείρων αυτών υπάρχει η δυνατότητα να θυμάται ή να αναζητεί κάποιος, συγκεκριμένους πρακτικούς στόχους,όπως λ.χ.ένας καλλιτέχνης που αναζητά την έμπνευση, ενώ εξάλλου  έχει γραφεί πώς ψυχοθεραπευτές  εφήρμοσαν την τεχνική των συνειδητών ονείρων ως μέσον θεραπείας.

 ( Περισσότερα στο Παράρτημα :«Lucid dreams» όπου και σχετικές περιπτώσεις).
 

Αντιγράφω από τον Αθανάσιο Καφρίτσα------ ( συμβουλευτική ψυχολογία, προγεννητική και περιγεννητική ψυχολογία. Πιστοποιημένος  στην συμβουλευτική ψυχολογία, υπνοθεραπεία. Διδάσκει  ομάδες αυτογνωσίας τα τελευταία 15 χρόνια. Ιδιοκτήτης του κτήματος Νοόσφαιρα -Ξυλόκαστρο Κορινθίας,όλα αυτά σύμφωνα με πληροφορίες από το διαδίκτυο)------  απόψεις ,:

«Ο περισσότερος κόσμος ζει μία ζωή μονοδιάστατη, ρηχή, γεμάτη πλάνη και φόβο, βασισμένη αποκλειστικά στις πληροφορίες που δέχεται από τις 5 αισθήσεις του. Μπορώ να δω κάτι, να το ακούσω,να το δαγκώσω, να το πιάσω και να το μυρίσω; Τότε υπάρχει, αν δεν μπορώ, τότε δεν υπάρχει. Αυτός είναι ο κόσμος των αισθήσεων, ο κόσμος τής σπηλιάς του Πλάτωνα, ο κόσμος τής πλάνης και τής ψευδαίσθησης, ένα MATRIX, μέσα στο οποίο ήμαστε παγιδευμένοι, αδυνατώντας να αντιληφθούμε την φυλακή στην οποία βρισκόμαστε.

Η φυλακή αυτή για την οποία μιλάω είναι το ανθρώπινο σώμα, το οποίο μαζί με τις 5 αισθήσεις αποτελεί ένα επτασφράγιστο κελί για την ύπαρξή μας. Εξάλλου οι αρχαίοι Έλληνες δεν ονόμαζαν τυχαία αυτό το κελί ΣΩΜΑ, λέξη που προέρχεται από την αρχαιοελληνική λέξη ΣΗΜΑ, που σημαίνει ΤΑΦΟΣ.

Τι έχει όμως ταφεί-φυλακισθεί, μέσα σ’ αυτό το κελί-τάφο; Φυσικά μια απαστράπτουσα ΨΥΧΗ η οποία φέρει έναν υπέροχο ΝΟΥ.

 Ημαστε λοιπόν κάτι σαν πεθαμένοι και δεν το έχουμε αντιληφθεί, εξ΄ου και το   ‘’ζωντανοί – νεκροί’, ένας  βαρύς χαρακτηρισμός που χρησιμοποιούσε ο Ιησούς Χριστός για τους περισσότερους ανθρώπους.

Ο Γ. Γκουρτζίεφ ήταν πιο επιεικής και τους ονόμαζε κοιμισμένους. Υπάρχει μια  φράση που έλεγε η οποία για πολλούς είναι δυσνόητη. Έλεγε λοιπόν ‘’για να γεννηθεί κάποιος πρέπει πρώτα να πεθάνει, αλλά για να πεθάνει, πρέπει πρώτα να ξυπνήσει, αν ξυπνήσει, τότε μπορεί να πεθάνει και αν πεθάνει τότε μπορεί να γεννηθεί΄.  Δεν θα αναλύσουμε όμως τώρα αυτή τη φράση, (: Τότε γιατί μας την παραθέτει;) αλλά θα σταθούμε  στην λέξη κλειδί που φαίνεται  ότι, είναι το ΞΥΠΝΗΣΕΙ. Από πού όμως χρειάζεται κάποιος να ξυπνήσει;

Ζούμε το 1/3 της ζωής μας κοιμώμενοι και οι περισσότεροι από μας δεν έχουμε ούτε καν την ενθύμηση ενός ονείρου. Ένα μέρος τής  συνειδητότητας μας περιπλανάται κάθε βράδυ σε έναν άγνωστο ονειρικό κόσμο, βιώνει εμπειρίες, συναισθήματα, συγκινήσεις και το πρωί ξυπνάμε σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Το 1/3 τής ζωής μας το ζούμε μέσα σε μια θάλασσα ασυνειδησίας.  Και όπως λένε πολλοί δάσκαλοι, το υλικό των ονείρων είναι πιο πραγματικό από το υλικό αυτού του κόσμου.

Ο ονειρόκοσμος είναι ένα υπέροχο σύμπαν με άπειρες δυνατότητες όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν. Δεν είναι ένα σύμπαν που δεν υπάρχει, κάτι το οποίο το φτιάχνει η φαντασία μου, αλλά κάτι το οποίο υπάρχει και το επισκέπτομαι με την φαντασία μου.

Είναι ένα πραγματικό - διαφορετικό σύμπαν παράλληλο, όπου το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, χάνουν τα όρια τους, οι φυσικοί νόμοι δεν φαίνεται να ισχύουν, η ικανότητα αντίληψης είναι διαφορετική, και μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας πολυδιάστατο, π.χ σε ένα όνειρο μπορούμε να βιώνουμε ένα γεγονός και παράλληλα να παρακολουθούμε και τον εαυτό μας που βιώνει αυτό το γεγονός, σαν να ήμαστε κάποιος άλλος.

Όλα αυτά όμως για τους περισσότερους γίνονται ασυνείδητα, χωρίς αυτοί να μπορούν να επέμβουν στο ονειρικό σενάριο και να μπορούν να το αλλάξουν ή να κατανοήσουν ότι, ονειρεύονται. Ακόμα και όταν κάποιος βλέπει στο όνειρο του ότι, πετάει, δεν του περνάει καν η σκέψη ότι, ονειρεύεται, το θεωρεί φυσιολογικό.

 Άρα όσο μέσα στα όνειρά μας δεν έχουμε επίγνωση ότι, κοιμόμαστε, η ζωή στον ‘’ξύπνιο μας’’ θα είναι καθαρά μηχανική. Μαθαίνοντας να ξυπνάω μέσα στο όνειρο, ενεργοποιώ έναν παράλληλο εαυτό πολύ πιο ικανό, πολύ πιο δυνατό, πολύ πιο κοντά στην αληθινή μου ταυτότητα. Αρχίζω και γνωρίζω εμένα, σε ένα άλλο επίπεδο πιο αληθινό, το οποίο θα επισκεφτώ κάποτε για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά θάνατο. Εξάλλου ο ύπνος είναι γνωστό ότι, είναι αδελφός τού θανάτου, δηλ. μέσω τού ύπνου κάνουμε προπόνηση για το τι θα αντιμετωπίσουμε όταν θα πεθάνουμε.

Φανταστείτε αυτό το παράλληλο σύμπαν σαν μια διάσταση που είναι πάντα εκεί, αλλά μπορούμε να την επισκεφτούμε μόνο όταν κοιμόμαστε. Όταν επισκεπτόμαστε όμως αυτό το χώρο, ενεργοποιείται ένας άλλος εαυτός, ο υποσυνείδητος, τον οποίο ο συνειδητός εαυτός δεν γνωρίζει καθόλου. Οι δύο αυτοί εαυτοί είναι σαν τις δύο όψεις τού ιδίου νομίσματος.

Η εκπαίδευση στο συνειδητό ονείρεμα είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσουν αυτοί οι δύο εαυτοί να γνωριστούν, ενώνοντας τις δυνάμεις τους. Τότε μόνο η ύπαρξή μας αποκτά νόημα, ο συνειδητός νους ΞΥΠΝΑΕΙ μέσα σε ένα σύμπαν που τελικά αγνοούσε, γνωρίζει το σύνολο του εαυτού του και τής δύναμης του και τώρα μπορεί να ελέγχει την πορεία της ζωής του.

Όταν μάθουμε να ξυπνάμε μέσα στο όνειρο, μπορούμε να πάρουμε συνειδητές αποφάσεις, να ελέγχουμε την ροή των σκέψεων μας και μπορούμε να εξερευνήσουμε αυτόν τον μαγικό κόσμο.

Γι αυτήν την δυνατότητα, να ξυπνήσουμε μέσα στα όνειρα μας, μιλούν εδώ και 3000 χρόνια αρχαίες παραδόσεις των Αιγυπτίων, των Βαβυλωνίων, των ιθαγενών τής Αυστραλίας, των Σαμάνων Θεραπευτών, ακόμα στο Θιβέτ έχουν την ΜΙ- ΛΑΜ, η οποία είναι η γιόγκα τού ονείρου. Η φυλή των Σηνόι στη Μαλαισία ανακαλύφτηκε  το 1930 και άφησε άφωνους τους επιστήμονες όταν είδαν ότι, σε αυτή τη μικρή κοινωνία υπήρχε παντελής έλλειψη βίας και εγκληματικότητας. Για αιώνες τα μέλη τής φυλής από μικρά παιδιά ασχολούντο με τον  έλεγχο των ονείρων τους και πως μέσα σε αυτά να εκτελούν συνειδητές πράξεις.»

- Ο Κάρλος Καστανέντα αποκάλυψε στον δυτικό κόσμο την τέχνη τού συνειδητού ονειρέματος μέσα από τα βιβλία του. Αναφορές συνειδητού ονειρέματος υπάρχουν επίσης σε όλα σχεδόν τα ιερά κείμενα, όλων των θρησκειών. Στην αρχαία Ελλάδα, στους Δελφούς η Πυθία ήταν εκπαιδευμένη να περνά σ’ αυτό το παράλληλο σύμπαν και να προβλέπει γεγονότα. Εχει γραφεί ότι, τα γεγονότα  πριν συμβούν στο φυσικό μας κόσμο, συμβαίνουν πρώτα στον ονειρόκοσμο, δηλ. εδώ βιώνουμε το παρελθόν σε σχέση με το εκεί. Εξ ου και τα προγνωστικά όνειρα που όλοι βλέπουμε. Απλά αν δεν είναι κάποιος μυημένος στην ονειρική γλώσσα, δεν μπορεί να αποκωδικοποιήσει το μήνυμα, όπως κάποιος που δεν γνωρίζει  κινέζικα και προσπαθεί να διαβάσει ένα κινέζικο κείμενο.

-Την δεκαετία τού ΄70 ο ψυχίατρος Στέφαν Λεμπέρζ, η μεγαλύτερη αυθεντία τού δυτικού κόσμου για το συνειδητό ονείρεμα ίδρυσε το LUCIDITY INSTITUTE που εδρεύει στο Πάλο Άλτο. Ο Λεμπέρζ που έβλεπε συνειδητά όνειρα από πολύ μικρός, θέλησε να περάσει σε πανεπιστημιακό επίπεδο όλη αυτή την έρευνα. Αυτός είναι που καθιέρωσε την ονομασία LUCID DREAMING.

 -Στην Ελλάδα,  μια προσπάθεια για πρόγραμμα συνειδητού ονειρέματος έχει γίνει στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης από τον καθηγητή Ψυχολογίας Παντελή Περακάκη την δεκαετία του ’90.

 -Ο ψυχίατρος Γκέηλ Ντηλαίηνυ, πρωτοπόρος στην έρευνα για την ονειρική δραστηριότητα, λέγει ότι, ‘’οι παραδόσεις μιλούν καθαρά, ο άνθρωπος μπορεί να διαλέξει να μην είναι έρμαιο των φαινομένων που αναδύονται στην συνείδηση του όταν κοιμάται. Υπάρχουν αναφορές από αυτούς που επισκέπτονται τον ονειρικό κόσμο συνειδητά, οι οποίοι είναι ικανοί να χρησιμοποιήσουν αυτόν τον κόσμο για την πνευματική τους ανάπτυξη παίρνοντας πληροφορίες που δεν θα ήταν δυνατόν να αποκτήσουν με άλλα μέσα. Αυτοί μπορούν να προβάλουν τον εαυτό τους στα όνειρα άλλων, σε αυτούς που τους χρειάζονται, στους μαθητές τους, σε αρρώστους που έχουν ανάγκη από θεραπεία και πνευματική καθοδήγηση. Ίσως όμως, αυτός είναι ένας κόσμος που μπορούμε όλοι να μοιραζόμαστε αν τον  επιλέξουμε σαν μέρος τού ταξιδιού μας τής συνειδητής μας ζωής.

Και συνεχίζει  «Τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια έχω συγκεντρώσει υλικό μέρος το οποίο προέρχεται από έγκριτα πανεπιστήμια και μελέτες και κάνω σεμινάρια ονείρων και συνειδητού ονειρέματος με στόχο να βοηθήσω με τον δικό μου τρόπο στην ανάπτυξη τής συνειδητότητας, κάτι το οποίο το έχει ανάγκη η κοινωνία μας αυτή τη δύσκολη εποχή.»

.5.Υπερμνησία

Οι περιπτώσεις,παληών αναμνήσεων που ανεβαίνουν στην επιφάνεια,όταν ένα άτομο βρίσκεται σε κίνδυνο ζωής.Οι περιπτώσεις αυτές,μπορεί να προκληθούν  πειραματικώς με την λήψη ορισμένων ουσιών που κι΄αυτές προκαλούν την ανάδυση,μνήμης παλαιών γεγονότων,λησμονημένων προ πολλού.

6.Παραμνησία(reminiscence)

Εδώ περιλαμβάνονται κυρίως οι περιπτώσεις τού λεγόμενου déjà vu( βλ.περιπτώσεις εν  R.Bertrand ο.π.174).Τέτοια περιστατικά έχουμε σχεδόν να  διηγηθούμε πολλοί από μάς.Υποστηρίζεται ότι, τα φαινόμενα αυτά,δείχνουν το ενιαίο τού υποσυνειδήτου,που δεν γνωρίζει χρονικούς φραγμούς και εκδηλώνεται στις αναμνήσεις,τις εμπνεύσεις,στην ενόραση.Το "Déjà vu": θα μπορούσε να αποδοθείμε τη φράση: « Όταν το παρόν είναι μια ανάμνηση»

 Στη γαλλική εφημερίδα LE MONDE στο φύλλο  τής 13-9-2012,δημοσιεύθηκαν δύο σχετικές περιπτώσεις  που παρατίθενται χωρίς περικοπές  στο « Παράρτημα»

 Η πρώτη αναφέρεται στην περίπτωση ενός γάλλου τού Φιλίπ,23 ετών, που δεν θάθελε για τίποτε να μην παρευρεθεί  στους Ολυμπιακούς αγώνες τού Λονδίνου. Πράγματι παρευρέθηκε και διηγείται ότι, έζησε το φαινόμενο déjà vu.Πρόσωπα και πράγματα τού έδωσαν την εντύπωση,ότι ,τού ήταν ήδη γνώριμα,ότι, τα είχε ξαναζήσει. Εκτός άλλων,σε ορισμένες περιπτώσεις ήταν σε θέση να γνωρίζει τι πρόκειται  ν' ακολουθήσει.Αυτό το φαινόμενο στον Φιλίππ,εμφανίζεται όλο  και πιο σπάνια,μετά τα 40 του χρόνια,όταν ιδίως είναι κουρασμένος ή αγχωμένος.

Ανάλογα φαινόμενα παρουσιάζονται σε άτομα που πάσχουν από επιληψία,όπως δείχνει η  δεύτερη περίπτωση ,ενός πυροσβέστη,ηλικίας 42 ετών,τού Maurice,που δημοσιεύει η ίδια εφημερίδα στο ίδιο φύλλο της,και που παραθέτουμε περιληπτικώς.Τα προβλήματά του άρχισαν με μια κατάθλιψη,που είχε με την υπηρεσία του με κατάληξη να τον απολύσουν.  Από τότε, εμφανίζει επανειλημμένα φαινόμενα déjà-vu,διάρκειας ενός έως δύο λεπτών,και που  τού είναι ιδιαιτέρως δυσάρεστα ,καθώς συνοδεύονται με άγχος και μια αίσθηση « αποπροσωποποίησης»ένα αίσθημα μη πραγματικότητας,ένα αίσθημα ότι, είναι ξένος ως προς το  σώμα του.

 -Είναι ενδιαφέρον να παρατεθεί εδώ η άποψη τού ιατρού, Benjamin Cretin, τού τμήματος νευρολογίας των πανεπιστημιακών νοσοκομείων τού Strasbourg.Υποστηρίζει ότι, η αντικαταθλιπτική θεραπεία προκαλεί επεισόδια παραμνησίας και επιληπτικά.Τα επεισόδια αυτά, εμφανίζονται μαζύ σε ομάδες των δέκα ή δώδεκα ή  σε διάστημα δύο ή τριών ημερών,πριν να επανεμφανισθούν μετά από μια διακοπή εξ ή οκτώ εβδομάδων.«Η συμπτωματολογία αυτή, είναι χαρακτηριστική των επιληπτικών κρίσεων», λέγει και προσθέτει,ότι, μερικές φορές,το φαινόμενο παρουσιάζεται μετά από ένα στρές,  ότι, μερικές φορές το φαινόμενο συνοδεύει μια ευχάριστη αίσθηση και ότι ,συνδέεται με ανωμαλία τού εγκεφάλου.

 Αναφέρει τη περίπτωση τού Fabien,  ηλικίας 52 ετών, παλαιού στρατιωτκού αλεξιπτωτιστού,ημιπαράλυτου και πάσχοντα από κατάθλιψη.Το επεισόδιο τού  déjà-vu τού συμβαίνει καθώς βρίσκεται σε κινούμενο αυτοκίνητο,σε κακή ψυχολογική κατάσταση εξαιτίας μιάς σοβαρής φιλονικίας με την σύζυγό του,όπως αφηγείται ο Cretin.Κατέχεται από μία αίσθηση déjà-vu που συνδέεται με μια παραμνησία με την ανάμνηαη ενός παλαιού περιστατικού,με την μορφή μιάς οπτικής παραίσθησης. Ξαναζεί σκηνή που είχε ζήσει όταν ήταν νέος στρατευμένος.Εχει την εντύπωση ότι, βρίσκεται σ΄ένα αεροπλάνο που διευθύνει ο ίδιος και ότι, το αυτοκίνητό του,θα απογειωθεί. Πρόκειται για μια αίσθηση,που μοιάζει με οργασμική,μέχρις ότου  επανέλθει στη πραγματικότητα και το αυτοκίνητό του,να βρεθεί έξω από το δρόμο σ’ένα αγρό. Η μαγνητική  τομογραφία(IRM) ( Imaginerie par resonnance magnetique) τού εγκεφάλου, θα δείξει και εδώ,την ύπαρξη μιάς μορφολογικής ανωμαλίας τού φλοιού, ( entorhinal). Η διάγνωση δίνει μια επιληψία .Η αντικαταθλιπτική του θεραπεία, επιδείνωνε την κατάσταση και τον καθιστούσε, επιθετικό και ευέξαπτο.(τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα δημιουργούν κρίσεις επιληψίας εάν η επιληψία δεν αντιμετωπίζεται θεραπευτικώς) .Όταν τέθηκε υπό μια τέτοια θεραπαεία ο , Fabien έφθασε μέχρι τού σημείου να εκφράσει ένα παράπονο, γιατί, δεν θα μπορούσε να ξανανοιώσει ένα τέτοιο déjà-vu".Γι΄αυτόν, αυτή η « έκσταση» ανήκει ήδη στο παρελθόν.(Le Monde 14-12-2012)

7. Διόραση ή τηλοψία.(clairvoyance-remote viewing): Η  Εξωαισθητηριακή αντίληψη αντικειμενικών γεγονότων.

O  Peter Tompkinς,γνωστός κυρίως από   το  έργο του « Η μυστική ζωή των φυτών» αναφερόμενος στην ικανότητα αρχαίων που-- στερούμενοι από την σημερινή τεχνολογία και τα σημερινά όργανα,--κατόρθωναν  να προσανατολίζουν αστρονομικώς  τεράστιες κατασκευές τους,διατυπώνει την βεβαιότητα,ότι ,τις ελλείψεις τους αυτές ανεπλήρωναν παραφυσικές τους ικανότητες,όπως η clairvoyance.Τα απαιτούμενα όργανα λέγει χαρακτηριστικώς ήταν μέσα τους.  (“ D.Kenyon” Forbidden History “193).

Μεταφέρω επίσης εδώ κάτι που διάβασα στο ίδιο βιβλίο.Οτι, δηλαδή,οι Annie Besant και o C.Leadbeater, θεόσοφοι, με βάση « γιογκικές» τους ικανότητες, χαρτογράφησαν τις υποατομικές δομές. Ο ένας « έβλεπε»και η άλλη  εσχεδίαζε.  Όταν δημοσίευσαν το έργο τους,κανείς δεν τους έδωσε σημασία,μέχρις ότου,το 1970,ένας φυσικός το ανεκάλυψε και συνειδητοποίησε,ότι, είχαν περιγράψει με ακρίβεια,τα κουάρκς  και άλλα χαρακτηριστικά τού ατόμου,που μόλις είχαν ανακαλυφθεί.( Forbidden History “194)

Περισσότερες πληροφορίες μπορεί να εύρει ο  αναγνώστης στο βιβλίο« Νέες Παραψυχολογικές  ανακαλύψεις( The New Soviet Psychic Discoveries 1978)  στη Σοβιετική Ενωση»  Εκδόσεις Σύμπαν 1982 των  Henry Gris & William Dick (ιδίως σελίδες  477 επ.)

   8.-Πρόγνωση (Precognition): Η  Εξωαισθητηριακή αντίληψη μελλοντικών γεγονότων ,που δεν μπορούμε να γνωρίσουμε με λογικά συμπεράσματα. Π.χ. το υποκείμενο προβλέπει μια μελλοντική καταστροφή (έναν σεισμό, την κατάρρευση ενός κτιρίου κλπ.)  

Επιπόλαια ερμηνεία(;) για την δύναμη τής πρόβλεψης:Ότι, δηλαδή αυτή προκαλεί το φαινόμενο! ).

      Ετσι για μερικούς,δεν έχει νόημα η διερεύνηση διαφοράς μεταξύ πρόγνωσης  ενός γεγονότος και πρόκλησης τού γεγονότος αυτού (λ.χ.αν το μελλοντικό γεγονός που «είδε» το υποκείμενο, συνιστά πρόγνωση, ή αν το όνειρο προκάλεσε (!)το μελλοντικό γεγονός (PK).

 -Μερικές φορές πειράματα μεταβίβασης σκέψης,καταλήγουν να είναι φαινόμενα πρόγνωσης.Ετσι σε πειράματα,με τις κάρτες,από τον Rhine, παρατηρήθηκε,ότι, σε περιπτώσεις,που το υποκείμεμνο ήταν ιδιαιτέρως προικισμένο,το αποτέλεσμα εξακολουθούσε να είναι εξίσου υψηλό, ακόμη και  αν ο πράκτωρ,γυρνούσε τις κάρτες,χωρίς όμως να τις βλέπει!,

Όπως γράφει ο Rupert Sheldrake(  εν «A Handboook κλπ.») προγνώσεις, προαι σθήματα,κλπ.κατά κανόνα αφορούν  δυσάρεστα γεγονότα.Από τις 842 περιπτώσεις που έχει υπόψη του,70% αφορούσαν κινδύνους, καταστρο φές ή θανάτους,25% αφορούσαν ουδέτερα γεγονότα, και μόνον 5% αφορούσαν ευτυχή γεγονότα.Οπως ο ίδιος σημειώνει,σε πολλές περιπτώσεις,αυτά συμβαίνουν στα όνειρα.

 -Κάτι επίσης παράξενο είναι το φαινόμενο να σκέπτεσαι κάποιον(που δεν περιμένεις να δείς) και να τον συναντάς στο δρόμο.Μιά τέτοια περίπτωση διηγείται ο Ανδρέας Θωμόπουλος(:αμέσως παραπάνω σελ.361) που του συνέβη όταν κάποτε  είχε επισκεφθεί το Παρίσι με την συζυγό του.Διηγείται:  « Περπατώντας θυμηθήκαμε έναν παληό φίλο, από το  Λονδίνο.Λέγαμε που να  βρίσκεται τον καιρό εκείνο, μιά που είχαμε να τον δούμε για περισσότερο από είκοσι χρόνια.Λίγο μετά από την σκέψη αυτή,στρίβοντας  μια γωνία,πέσαμε  επάνω  του» 

Μέντιουμ και πρόγνωση.

 Αναφέρεται περίπτωση,που το μέντιουμ,περιέγραψε κατάσταση που δεν υφίστατο κατά την στιγμή τής συνέντευξης,αλλά που δημιουργήθηκε αργότερα. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση  Γκόρντον Ντέηβις στην οποία έλαβε μέρος, ο άγγλος μαθηματικός και παραψυχολόγος Soal και το μέντιουμ Κούπερ.Στην περίπτωση αυτή,το μέντιουμ, περιέγραψε επιτυχώς το σπίτι με τα έπιπλά του κλπ. τής οντότητας,Γκόρντον Ντεήβις, ενός φίλου τού Soal που δεν είχε ακόμη κτιστεί,ούτε επιπλωθεί.(Νέστλερ ό.π.97 επ.) Άλλη περίπτωση(Νέστλερ 86 υποσημ.)

-Πρέπει πάντως να σημειωθεί, ότι ,οι προγνώσεις των μέντιουμ ,δεν επαληθεύονται σ’όλες τις περιπτώσεις.

- Ως προς τα μηνύματα που φαίνεται να προέρχονται από νεκρούς, γίνεται λόγος για τη λεγόμενη «εκλεκτική τηλεπάθεια» ή  « υπερτηλεπάθεια» Κατ΄αυτήν,το μέντιουμ,(υποτίθεται ότι)έρχεται σε τηλεπαθητική επαφή,με την ψυχή διαφόρων προσώπων και « εκλέγει» τις πληροφορίες που θα έδινε στους συμβουλευόμενους.

-Όλα όμως αυτά,πρέπει να αντιμετωπίζονται με μεγάλη επιφυλακτικότητα, με την προσθήκη ότι, πολλοί, υποστηρίζουν πώς, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση, να διαταράσσεται η ψυχή των νεκρών.

Τέλος παραθέτουμε  τη σκέψη ότι, ορισμένα  μηνύματα μέντιουμ είναι δύσκολο να εξηγηθούν  αν απορριφθεί η δυνατότητα  ότι, έχουν εξωγήινη προέλευση (Νέστλερ 95)

  9,- Τηλεκίνηση- ή Ψυχοκίνηση : (ΡΚ- Psycho-Kinesis).

Η Ψυχοκίνηση είναι η ψυχική ικανότητα ενός ατόμου να επηρεάζει την ύλη μόνο με τη δύναμη της βούλησης. Είναι επίσης γνωστή ως Τηλεκίνηση (κίνηση από μακριά). 

 Η ιδέα  ξεκίνησε  όταν ένας νεαρός παίκτης παρετήρησε ότι, «ορισμένες φορές,όταν ήταν «στις φόρμες» του ,μπορούσε να φέρνει τα ζάρια όπως ήθελε» Πειράματα από τον Rhine και που επανέλαβε ο Haakon Forwald  τού Πανεπιστημίου Duke  και άλλοι, έδωσαν καταπληκτικά αποτελέσματα, με ποσοστό αντιτύχης πενήντα χιλιάδες πρός ένα!.(Κέσλερ 33)

 Παραδείγματα :

 (ένα τεστ τηλεκίνησης με  ηλεκτρονικες συσκευές)

πρόγνωση ή τηλεκίνηση;)

Περίληψη: Τα άτομα πού πήραν μέρος σ' αυτήν την έρευνα, εξετάσθηκαν για τις τηλεκινητικές τους ικανότητες με μια ηλεκτρονική συσκευή που την αποτελούσε μία γεννήτρια τυχαίων αριθμών συνδεδεμένη με μιά οθόνη. Η γεννήτρια παρήγαγε τυχαίες σειρές δύο αριθμών, πού καθοριζόταν από μιά απλή κβαντική διεργασία (τήν διάσπαση τού πυρήνα τού ραδιενεργού στροντίου -90). Πάνω σ' αυτή την οθόνη υπήρχε ένας κύκλος από εννέα λάμπες πού άναβαν, μιά- μιά, με τη φορά των δεικτών τού ρολογιού (+1), ή με τήν αντίθετη φορά (-1), ανάλογα μέ το είδος τού αριθμού πού παρήγαγε η γεννήτρια. Ο πειραματιζόμενος, αφού διάλεγε την φορά πού θα ακολουθούσε, προσπαθούσε να στρέψει τηλε-κινητικά το φώς προς αυτήν την κατεύθυνση.

Μιά σειρά δοκιμών κάλυπτε 128 «αναβοσβυσίματα» και γινόταν τέσσερες τέτοιες σειρές σε κάθε συνεδρίαση. Σέ μιά προκαταρκτική εργασία 216 τέτοιων σειρών, τα 18 άτομα πού έλαβαν μέρος σημείωσαν μία αρνητική απόκλιση 129 σημείων. Συμπέραναν, συνεπώς, ότι, η κύρια δοκιμή θα έδινε αρνητικές τιμές και ενεθάρρυναν τα άτομα πού έπαιρναν μέρος     στα    πειράματα   ν'   ακολουθήσουν   μία   κατεύθυνση   αρνητική.

Τα δέκα πέντε άτομα πού υποβλήθηκαν σε 256 σειρές δοκιμών, έδωσαν μία σημαντική αρνητική απόκλιση 302 σημείων (Ρ = 001) [Ισοζύγιο πιθανοτήτων εναντίον τύχης 1 στά 1.000]

Το αποτέλεσμα τού πειράματος δείχνει ότι, ο δυαδικός τυχαίος αριθμός πού παρήχθη δεν είχε πολωθεί προς τήν θετική (+ ) ή τήν αρνητική ( - ) παραγωγή όσο παρέμενε απαρατήρητος (στό τεστ της τυχαιότητας). Οταν όμως τα άτομα πού έπαιρναν μέρος στο πείραμα συγκέντρωναν την προσοχή τους στην οθόνη, πολωνόταν σημαντικά, κλίνοντας προς μια αυξημένη τιμή παραγωγής τού ενός αριθμού.

Το πείραμα συζητήθηκε σαν τηλεκίνηση, θα μπορούσε όμως το ίδιο καλά ν αποδοθεί στην πρόγνωση τού πομπού και τού δέκτη.Εφ' όσον η σειρά των  αριθμών πού παρήγαγε η γεννήτρια είχε απόλυτη εξάρτηση από τον χρόνο που θα άρχιζε το πείραμα και εφ’  όσον ο πομπός από κοινού με τον δέκτη του αποφάσιζαν για το πότε θα πατούσαν την μίζα, δεν αποκλείεται να υπέβαλε  και τον πομπό και τον δέκτη η πρόγνωση της ευνοικής στιγμής,προς μια ορισμένη κατεύθυνση.

Η ίδια ασάφεια — πρόγνωση ή τηλεκίνηση — υπάρχει και στο πρώτο πείραμα. Μπορεί αυτά τά φαινόμενα  να ανάγονται σε μια στάθμη όπου συνυπάρχουν και τα  δύο σε τέτοιο βαθμό,πού να μην διακρίνεται η μια από  την άλλη.

 Τα πειράματα αυτά εντυπωσίασαν την επιστημονική παροικία πολύ πεισσότερο  από τήν πρωτοποριακή εργασία τού προκατόχου του Καθηγητή Rhine — παρά το γεγονός ότι, η τηλεκίνηση και η πρόγνωση είναι πιό δύσπεπτες από την καρτελλομαντική, την κοινή τηλεπάθεια ή την τηλεπάθεια των συναναστροφών. Η επίδραση της εργασίας τού Schmidt μπορεί νά οφείλεται μέχρι ένα σημείο στις ηλεκτρονικές συσκευές πού χρησιμοποιήθηκαν και στα τελείως αυτόματα συστήματα εγγραφής πού αποκλείουν τήν δυνατότητα τού ανθρώπινου λάθους. Μπορεί όμως να οφείλεται και στο γεγονός ότι, αυτά τα πειράματα έγιναν σε μιά υπο-άτομική στάθμη, εκεί όπου τα φαινόμενα είναι, σύμφωνα με τά ίδια τα λόγια τού φυσικού, απρόβλεπτα,  εκεί όπου ο αιτιακός ντετερμινισμός εκμηδενίζεται και «ο Θεός παίζει ζάρια με το σύμπαν»

.Οπως καί να ήταν οι αναφορές τού Schmidt δημοσιεύτηκαν στα συντηρητικότερα επιστημονικά φύλλα και οδήγησαν σε ατέλειωτες και σφοδρές θεωρητικές συζητήσεις. Προκάλεσαν σκεπτικισμούς, όπως ήταν επόμενο, κανείς όμως δέν υπαινίχθηκε, καλυμμένα ή φανερά, απάτη ή «λάθη εγγραφής». «Αυτές οι αντιδράσεις χάθηκαν — όπως σηκώνεται μιά άσκημη ομίχλη πάνω άπό ένα τοπίο.»

Ο παράξενος Κόσμος τού Sir William Crookes

 Εχει σημασία να σκιαγραφηθεί δια βραχέων η φυσιογνωμία του,γιατί συνιστά κατά την γνώμη μας,ότι ,ο ίδιος τουλάχιστον κείται σαφώς έξω από έννοια απάτης

. Ο σερ Ουίλλιαμ Κρουκς (William Crookes, 17 Ιουνίου 1832 – 4 Απριλίου 1919),  ήταν μέλος του Τάγματος της Αξίας, μέλος της Βασιλικής Εταιρείας χημικός και φυσικός, ειδικός στη φασματοσκοπία, καθηγητής του Βασιλικού Κολλεγίου Χημείας (Royal College of Chemistry) και οπαδός του πνευματισμού.

Το 1862  ανεκάλυψε το στοιχείο θάλλιο και το 1895 ήταν ο πρώτος που ταυτοποίησε το πρώτο γνωστό δείγμα ηλίου. Επίσης εφηύρε το επονομαζόμενο «Ραδιόμετρο του Κρουκς», ένα είδος λαμπτήρα με ελάσματα, τα οποία παρείχαν με την περιστροφή τους μία ένδειξη ποσοτικής μέτρησης της έντασης της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας καθώς και τους "Σωλήνες του Κρουκς"

Γενικώς,τις επιστημονικές ικανότητες  του Crookes,πού εχει τιμηθεί με  βραβεία  και την σοβαρότητά  και εντιμότητά του,ουδείς αμφισβήτησε

  Το πρώτο πείραμα

Ο πρώτος πειραματισμός  τού Sir William Crookes  αφορούσε  τον έλεγχο της δυνατότητας τού  Mr.Home να αναγκάζει ένα ακορντεόν να παίζει κάποια μελωδία,χωρίς την άμεση επέμβασή του πάνω  στο όργανο με την απλή δηλαδή παρουσία του.Για την διεξαγωγή τού πειράματος όπως αναφέρει ο  Crookes αγοράστηκε από τον ίδιο ένα ακκορντεόν.Στην συνέχεια ο Crookes κατεσκεύασε στο εργαστήριό του έναν κλωβό από ξύλο, σπάγκο και πυκνό  σύρμα,έτσι ώστε να μπορεί μεν κάποιος να βλέπει τι γίνεται μέσα στον κλωβό, αλλά χωρίς να μπορεί να βάλει μέσα ούτε καν τα δάκτυλά του. Αυτός ο κλωβός είχε τέτοιο ύψος που μόλις χωρούσε κάτω από το τραπέζι που χρησιμοποιήθηκε, πλησίαζε δε τόσο πολύ, στην οριζόντια επιφάνεια του, ώστε ήταν αδύνατο να βάλει κάποιος το χέρι του στο ενδιάμεσο κενό ή να σπρώξει το πόδι του  του κάτω από τον κλωβό.

Όπως αναφέρει ο Crookes και επιβεβαιώνουν οι παριστάμενοι επιστήμονες:

«Ο Home  κάθισε σε μια χαμηλή πολυθρόνα δίπλα στο τραπέζι. Μπροστά του, κάτω από το τραπέζι, ήταν ο κλωβός –που περιγράψαμε. Κατά το μεγαλύτερο μέρος τής βραδιάς, ιδιαίτερα όταν συνέβαινε κάτι σημαντικό, οι παρατηρητές δίπλα στον Mr.Home  είχαν τα πόδια τους πάνω στα δικά του για να μπορούν να παρακολουθούν και την πιο ανεπαίσθητη κίνηση.»

Και συνεχίζει ο Sir William Crookes :

«Ο Mr.Home έπιασε το ακορντεόν  με τον αντίχειρα και το μεσαίο δάκτυλο τού ενός χεριού από το άκρο το αντίθετο απ΄αυτό,τα  πλήκτρα. Αφού εγώ ο ίδιος άνοιξα το βαθύφωνο πλήκτρο, τραβήξαμε κάτω από το τραπέζι τον κλωβό τόσο, όσο χρειαζόταν για να μπει μέσα το ακορντεόν, με τα πλήκτρα προς τα κάτω έπειτα το σπρώξαμε πάλι πίσω, όσο επέτρεπε το χέρι τού Mr.Home που κρατούσε το όργανο. Μετά από λίγο οι ερευνητές δίπλα από τον Mr.Home παρατήρησαν ότι, το ακορντεόν άρχισε να κινείται περίεργα, μετά βγήκαν απ' αυτό κάποιοι ήχοι και τέλος παίχτηκε μια σειρά μουσικών φθόγγων. Ενώ συνέβαιναν αυτά ο βοηθός μου, σκύβοντας κάτω από το τραπέζι, δήλωσε ότι ,το ακορντεόν «μάζευε και άπλωνε» ταυτόχρονα δε το χέρι τού Mr.Home που κρατούσε το ακορντεόν ήταν εντελώς ήσυχο, ενώ το άλλο του χέρι ήταν πάνω στο τραπέζι.»

Σε λίγο οι διπλανοί τού Mr.Home είδαν το ακορντεόν να σείεται και να κινείται κυκλικά μέσα στον κλωβό, ενώ συγχρόνως έπαιζε. Ο Dr.Huggins έσκυψε τότε κάτω από το τραπέζι και διεπίστωσε ότι, το χέρι τού Mr.Home ήταν εντελώς ακίνητο, ενώ το ακορντεόν γύριζε παίζοντας δυνατά μουσική. Δεδομένου ότι, ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα μπορούσε να προκύψει μόνον με χρήση των πλήκτρων τού οργάνου, κρίναμε όλοι οι παριστάμενοι ότι, το φαινόμενο αυτό καθιστούσε το πείραμα μας σημαντικό.

Οπως είναι φανερό το πρώτο που μπορεί να σκεφτεί κάποιος είναι ότι, αφού ο Mr.Home κρατούσε ούτως ή άλλως το ακορντεόν, με κάποιο ταχυδακτυλουργικό τέχνασμα ίσως μπορούσε να θέσει σε λειτουργία το όργανο. Το ίδιο σκέφτηκε όμως και ο Sir William Crookes και τού ζήτησε να αποσύρει εντελώς το χέρι του από το όργανο.»

 Ας δούμε όμως τι αναφέρει ο ίδιος ο Crookes στην έκθεση του:

  «Η συνέχεια αποδείχθηκε ακόμα πιο εκπληκτική: διότι ο Mr.Home αποτράβηξε τελείως το χέρι του από το ακορντεόν και τον κλωβό και το τοποθέτησε πάνω στο χέρι τού διπλανού του, ενώ το ακορντεόν εξακολούθησε να παίζει χωρίς να το ακουμπά κανείς και χωρίς καν να το πλησιάζει κάποιο χέρι».

Το δεύτερο πείραμα τού Crooks

Μετά την επιτυχία τού πρώτου πειράματος, η ερευνητική ομάδα –του Sir William Crooks πέρασε στον έλεγχο τής δυνατότητας τού Mr.Home να ασκεί  τις ικανότητές  του πάνω σε προκαθορισμένα αντικείμενα τις οποίες ήταν φυσικά και επιστημονικά αδύνατο να ασκήσει.

Για τον λόγο αυτό ο Crooks είχε κατασκευάσει μια σειρά πειραματικών διατάξεων, τις οποίες περιγράφει λεπτομερώς σε δημοσίευσή του στο επιστημονικό περιοδικό Τριμηνιαία Επιθεώρηση τής Επιστήμης τον Οκτώβριο του 1871.Το βάρος ολόκληρης τής συσκευής τού Crooks ήταν τρείς λίβρες, γεγονός το οποίο έδειχνε και ο δείκτης τής ζυγαριάς. Ο Mr Home ακούμπησε ελαφρά με τα δάχτυλα του την άκρη τής συσκευής. Ταυτόχρονα φάνηκε ο δείκτης τής ζυγαριάς να  κατεβαίνει και αμέσως μετά να ανεβαίνει. Στη συνέχεια η πολύ αργή ταλάντωση τής κρεμαστής ζυγαριάς άρχισε να γίνεται πιό φανερή και ο Dr.Huggins, που παρακολουθούσε τον δείκτη είπε ότι,  τον είδε να δείχνει 6,5 λίβρες. Αυτό σημαίνει ότι, το βάρος τής συσκευής ήταν τρεις λίβρες, η επιπλέον δύναμη την οποία κινητοποιούσε ο Home ήταν 3,5 λίβρες.Όταν αργότερα, μετά το τέλος τού πειράματος, μελέτησαν τις ενδείξεις τού αυτόματου καταγραφικού συστήματος, το οποίο είχαν συνδέσει με τη συσκευή, διεπίστωσαν ότι, ο δείκτης του κάποια στιγμή είχε δείξει δύναμη εννιά λιβρών, γεγονός πού εσήμαινε ότι, τη στιγμή εκείνη ο Mr.Home είχε κινητοποιήσει επιπλέον δύναμη έξι λιβρών.Επειδή όμως ο Sir W Crooks ήθελε να αποκλείσει το  ενδεχόμενο κάποιας απάτης εκ μέρους του Mr.Home, στην έκθεσή του μάς περιγράφει ένα ακόμη τεστ το οποίο έκανε.

Γράφει ο μεγάλος ερευνητής:

«Για να εξακριβώσω πόσο ήταν δυνατόν να επηρεαστεί η κρεμαστή, ζυγαριά αν πιέζαμε στο σημείο που είχε τα δάκτυλα του ο Mr Home, ανέβηκα πάνω στο τραπέζι και στάθηκα στο ένα πόδι πάνω στη σανίδα, στο σημείο που ακουμπούσε το χέρι του ο Mr.Home.Τότε ο Dr.Huggins, που παρατηρούσε τον δείκτη τής ζυγαριάς, είπε ότι, ολόκληρο το βάρος τού σώματος μου, που ήταν 140 λίβρες, κατέβαζε τον δείκτη μόνο κατά 1,5 έως 2 λίβρες εάν εκινούμην πάνω-κάτω. Δεδομένου ότι, κατά τη διάρκεια των πειραμάτων η ζυγαριά έδειξε μεταβολή μέχρι και 6 λίβρες και το γεγονός ότι, ο Μr.Home ήταν καθισμένος σε μια χαμηλή πολυθρόνα, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι, ακόμα κι αν είχε προσπαθήσει σκληρά, δεν θα μπορούσε να επηρεάσει σημαντικά το αποτέλεσμα. Περιττό να προσθέσω ότι, τόσο τα χέρια του όσο και τα πόδια του παρακολουθούνταν στενά από όλους».

 Τα αποτελέσματα,όπως γράφουμε πιο πάνω, δημοσιεύθηκαν στην Τριμηνιαία Επιθεώρηση τής Επιστήμης τον Οκτώβριο του 1871 και προκάλεσαν θύελλα αρνητικών αντιδράσεων,από την επιστημονική κοινότητα.Ο Crookes, αντέδρασε,εκάλεσε τους αντιπάλους του,να παρευρεθούν στα πειράματά του,εκείνοι αρνήθηκαν,βρήκε  ελάχιστους υποστηρικτές,μεταξύ των οποίων και τον αρθογράφο τής εφημερίδας Birmingham Morning News,και τελικώς το 1898,διάσημος πλέον ως Πρόεδρος τής British Assosiation απάντησε διεξοδικώς στους επικριτές του.

 Εχω την γνώμη ότι αξίζει να παραθέσουμε την « τελική άποψη  του Crookes,γιατί αφορά γενικότερα την πορεία του ανθρώπου προς τη γνώση.,

«Αν αποσιωπούσα τα αποτελέσματα της έρευνας μου θα  θεωρούσα τη συμπεριφορά μου   άνανδρη και τέτοια αναδρία  δεν  είμαι διατεθειμένος να διαπράξω. Όταν διακόπτουμε μια έρευνα που δίνει ελπίδες ότι, θα διευρύνει τα όρια της γνώσης  οπισθοχωρώντας  μπροστά στις δυσκολίες ή τις εχθρικές επικρίσεις ντροπιάζουμε την Επιστήμη. Αυτό που πρέπει να κάνει κάθε ερευνητής είναι να βαδίζει πάντα μπροστά, «ψάχνοντας πάνω και κάτω, σπιθαμή προς σπιθαμή, με το λυχνάρι της λογικής του»  να  ακολουθεί  το φως όπου κι αν τον οδηγεί, ακόμα κι αν αυτό μοιάζει μερικές  φορές με αμυδρότατη αναλαμπή. Άλλωστε και οι δικές μου γνώσεις  εκείνη την εποχή μόλις ξεπερνούσαν το γεγονός ότι,είχαν συμβεί ορισμένα φαινόμενα εντελώς πρωτόφαντα στην επιστήμη  τα οποία είχα παρακολουθήσει να εξελίσσονται όχι μόνο με όλες μου τις αισθήσεις σε επιφυλακή, αλλά και με μηχανικές συσκευές. Ήταν σαν να βρισκόμουνα στη θέση μιας ύπαρξης δύο διαστάσεων η οποία στεκόταν πάνω στο παράδοξο σημείο μιας επιφάνειας Riemann και ερχόταν σε απειροστή και ανεξήγητη επαφή,με κάποιο επίπεδο ζωής διαφορετικό από το δικό της.Νομίζω ότι τώρα βλέπω λίγο μακρύτερα.Διακρίνω κάποια συνάφεια στα θαμαστά και ανεξήγητα αυτά φαινόμενα ,κάποια σχέση μεταξύ των ανεξήγητων αυτών δυνάμεων και των ήδη γνωστών νόμων.»

Όπως σχετικώς συμπεραίνει,ο  Dr. G.Zorab,που εμελέτησε,όλες τις σχετικές μαρτυρίες,δεν μπορεί κανείς ν΄απορρίψει τα πειράματα τού καθηγητή Crookes,με τον ισχυρισμό  για την ύπαρξη τεχνασμάτων.

Θεωρώ άκρως ενδιαφέρον να σημειώσω ότι ,τα πειράματα αυτά,αναφέρουν δύο φυσικοί,(όχι παραψυχολόγοι) οι Μ.Δανέζης  Σ.Θεοδοσίου στο βιβλίο τους « Ετσι Βλέπω τον Κόσμο» που δεν τηρούν απέναντί τους, αρνητική στάση. Τούτο συνιστά μιά επί πλέον –παρήγορη-απόδειξη ότι,υπάρχουν επιστήμονες,που  (το ολιγώτερο) δέχονται ότι, πρέπει να σταθούμε με προσοχή μπρος στα παραφυσικά φαινόμενα και να μην τα απορρίπτουμε  με άνεση,παρόλο που αυτά, δεν διεκδικούν την καθιερωμένη επιστημονική εγκυρότητα.

Στο διαδίκτυο διάβασα:Ο νομπελίστας καθηγητής William Crookes αντήλλαξε χειραψία μ΄ένα υλοποιημένο πνεύμα ονόματι Katie King και την φωτογράφησε στο εργαστήριό του.(:Nobel prize winner Prof.William Crookes shook hands with a materialized spirit named Katie King and photographed her in his laboratory.)

 

Στην Βικιπαίδεια,υπάρχουν καταχωρημένες απόψεις ,που υποβαθμίζουν ,πολλά από τα πειράματα τού Crookes. Αναφέρονται εκεί δηλώσεις ατόμων που ισχυρίζονται ότι, τον εξηπάτησαν ισχυριζόμενοι ότι, είχαν παραφυσικές  ικανότητες και ότι μεταχειρίστηκαν τεχνάσματα.

Δεν ανεύρα όμως καμία ΄άποψη που να αποδεικνύει πειστικώς ότι, τα δύο προοαναφερόμενα   πειράματα ήσαν προϊόν απάτης,ή ότι, εξηγούνται με τους γνωστούς φυσικούς νόμους.

Τα φαινόμενα τηλεκίνησης έγιναν "της μόδας" στην βικτωριανή Αγγλία , στα τέλη του 19ου αιώνα , και αρχές του 20ου , όταν ανθούσαν τα δίαμεσα (mediums) . Δεν επρόκειτο βεβαίως για άτομα που   έλεγαν το ωροσκόπιο της ημέρας για τα αισθηματικά και τα οικονομικά  των ανθρώπων. Ήταν περισσότερο αυτό που υποδήλωνε  όνομά τους , άτομα δηλαδή  που  ισχυρίζονταν ότι, μπορούσαν να έρθουν σε επαφή με πνεύματα από τον άλλο κόσμο . Σε συγκεντρώσεις που εγίνοντο , με την συμμετοχή της υψηλής κοινωνίας  και πολλών σκεπτικιστών επιστημόνων , τις λεγόμενες seances , παρατηρούνταν συχνά , πέραν των άλλων , και μετακινήσεις αντικειμένων , μετεωρίσεις κλπ . Κλασσική η περίπτωση του Daniel Douglas Home , που λέγεται από πολλούς αυτόπτες μάρτυρες ότι, εθεάθει να αιωρείται , πολλές φορές ακόμα και χωρίς να το γνωρίζει ο ίδιος , ενώ ευρίσκετο  ξαπλωμένος σε μια πολυθρόνα και μιλούσε στους καλεσμένους του . Πολλές φορές είχε αγγίξει την οροφή του δωματίου,όπου ευρίσκετο , ενώ τουλάχιστον μια φορά , σε επίδειξη των ικανοτήτων του , "έφυγε πετώντας από το ένα παράθυρο και μπήκε με τον ίδιο τρόπο από το διπλανό " , όπως αναφέρει καλεσμένος του που ήταν παρών .

 -Πολλοί βεβαίως έκαναν λόγογια απάτη , ότι πήδηξε απλά από το περβάζι , ή κάτι παρόμοιο . Και φυσικά πολλές ήταν και οι περιπτώσεις που αποδείχθηκαν από ερευνητές πως ήταν φάρσες ( πάνινα μοντέλα φαντασμάτων , διακριτικό σπρώξιμο του τραπεζιου , τρίξιμο των γονάτων ως ήχοι από το πουθενά κ.α. είχαν θεαματική επίδραση στο εύπιστο κοινό της τότε εποχής ) , όχι όμως και στην περίπτωση του D.D.Home . 

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΓΙΟΥΡΥ ΓΚΕΛΕΡ

Παραθέτουμε είδηση όπως δημοσιεύθηκε την 21-1-2017,στις ειδήσεις του διαδικτύου

«Η CIA αναγνωρίζει τις υπερφυσικές ικανότητες του Γιούρι Γκέλερ

Και τα σερβίτσια τις CIA έχει λυγίσει ο διάσημος μέντιουμ-μάγος Γιούρι Γκέλερ, όπως φαίνεται από έγγραφα που έδωσαν στη δημοσιότητα οι Αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες.

Όπως μεταδίδει το BBC, σύμφωνα με τα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα της CIA που δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα, ο Γιούρι Γκέλερ είχε υποβληθεί σε πειράματα το 1972 στο πλαίσιο ενός μυστικού προγράμματος του αμερικανικού στρατού, με την κωδική ονομασία «Stargate Project». Στο «Stargate Project», άτομα με μοναδικές ικανότητες όπως ο τηλεπαθητικός Γκέλερ υποβάλλονταν σε διάφορα τεστ, για να αποδειχτεί εάν και κατά πόσο θα μπορούσαν να συμβάλουν με τις δυνάμεις τους στην προστασία της χώρας από κάθε είδους εισβολή.

Σύμφωνα, με τα έγγραφα που δημοσιεύτηκαν, ο Γκέλερ οδηγήθηκε στο Ινστιτούτο Ερευνών του Στάνφορντ, όπου του ζητήθηκε να παραμείνει μέσα σε ένα σφραγισμένο δωμάτιο και να αποδείξει με διάφορες δοκιμασίες τις ξακουστές τηλεκινητικές του ικανότητες.

Ένα από τα πειράματα αφορούσε σε σκίτσα. Μια λέξη επιλεγόταν τυχαία μέσα απ’ το λεξικό. Η πρώτη λέξη ήταν “φιτίλι”, και κάποιος είχε ζωγραφίσει ένα πυροτέχνημα έξω από το δωμάτιο στο οποίο βρισκόταν ο Γκέλερ, χωρίς να μπορεί φυσικά να δει ποια ήταν η λέξη.

Αρχικά, η λέξη «φιτίλι» είχε επιλεγεί τυχαία από ένα λεξικό, και είχε αναρτηθεί μαζί με τη φωτογραφία ενός πυροτεχνήματος έξω από το δωμάτιο του Γκέλερ, χωρίς φυσικά εκείνος να μπορεί να τα δει.

«Όταν ο Γκέλερ ρωτήθηκε από την ενδοεπικοινωνία ποιο ήταν το θέμα της εικόνας πίσω από την πόρτα εκείνος απάντησε αμέσως ότι, «πρόκειται για ένα κύλινδρο που προκαλεί ισχυρό θόρυβο», αποκαλύπτουν τα έγγραφα της CIA.

Η δεύτερη τυχαία επιλεγμένη λέξη που κλήθηκε να μαντέψει ο Γκέλερ ήταν η λέξη «τσαμπί», που συνοδευόταν από τη σχετική φωτογραφία. Ο πανίσχυρος μεγιστάνας των μάγων απάντησε αμέσως ότι «βλέπει σταγόνες νερού να βγαίνουν από την εικόνα», ενώ ζωγράφισε και ο ίδιος σε ένα χαρτί ενωμένους κύκλους που έμοιαζαν με το τσαμπί του κρυμμένου σχεδίου και μάλιστα περιείχαν τον ίδιο αριθμό από ρώγες.

Με βάση αυτά τα τεστ η CIA, όπως φαίνεται στα σχετικά έγγραφα, κατέληγε στο συμπέρασμα ότι ο Γιούρι Γκέλερ «επιδεικνύει την υπερφυσική αντιληπτική του ικανότητα με πειστικό και μη αμφισβητήσιμο τρόπο».

Ο ίδιος ο Γιούρι Γκέλερ είχε αποκαλύψει το 2013 πως η ιδιότητά του «σελέμπριτι μάγου» που λυγίζει κουτάλια δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια κάλυψη, μια «βιτρίνα», για να μπορεί να λαμβάνει μέρος ως πράκτορας σε αποστολές της CIA και της ισραηλινής Μοσάντ κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.

Μερικοί αμφισβητούν την ύπαρξη παρακανονικών ιδιοτήτων στον Γκέλερ. 

(Περισσότερα στο Παράρτημα υπό :Scientists claim 'telepathy' success after sending mental message from one person to another 4,000 miles away.)

11-.-NDE(near death experiences) παραθανάτιες εμπειρίες

Οι περιπτώσεις  αυτές αναφέρονται σε ευρύ φάσμα  προσωπικών εμπειριών,που συνδέονται με  πιθανότατο επικείμενο θάνατο, και περιλαμβάνουν πολλών ειδών εντυπώσεις, όπως χωρισμός από το σώμα,αίσθηση αιώρησης,μεγάλος φόβος,αίσθημα ασφάλειας,πλήρης γαλήνη,εμπειρία πλήρους διάλυσης,και η εμφάνιση φωτός. Τα φαινόμενα αυτά αναφέρονται(συμβαίνουν) συνήθως,όταν κάποιος θεωρηθεί κλινικώς νεκρός ή πολύ πλησίον στο θάνατο.Πάντωςπολλά τέτοια φαινόμενα δημιουργούνται από περιστατικά που από μόνα τους δεν απειλούν τη ζωή. Με την ανάπτυξη τής εφαρμογής,τεχνικών για « επαναφορά» σε περίπτωση  καρδιακών επεισοδίων,οι αφηγήσεις για τέτοιες εμπειρίες έχουν αυξηθεί.(Πιό κάτω επανερχόμαστε στη περίπτωση αυτή). Πολλοί επιστήμονες θεωρούν τις αφηγήσεις αυτές ως παραισθήσεις ενώ οι ειδικοί παραψυχολόγοι και μερικοί άλλοι τα βλέπουν ως απόδειξη μιάς « μεταζωής» .

 Ο Bruce Greyson   βλέπει ως  κοινά στοιχεία στις περιπτώσεις αυτές , οπτασίες αποβιωσάντων συγγενών,θρησκευτικών προσώπων,και υπέρβαση των ορίων ,εγωτικών και χωροχρονικών.

Το ενδιαφέρον τού κοινού για τα φαινόμενα αυτά, ξεκίνησε το 1972 με το βιβλίο τού Weiss το « The Vestibule».Ακολούθησε,ο Raymond  Moody το 1975  που δημοσίευσε το « Life After Life» και ίδρυσε το 1981, την Διεθνή Ένωση για τις παραθανάτιες μελέτες ( International Association for Near-Death Studies (IANDS). Σύμφωνα με μια δημοσκόπηση,περίπου  οκτώ εκατομμύρια Αμερικανών ισχυρίζονται ότι, είχαν τέτοιες  εμπειρίες.Σχολιαστές ,όπως ο Simpson, υποστηρίζουν ότι, ο αριθμός πρέπει να είναι μεγαλύτερος,γιατί πολλοί που είχαν τέτοιες εμπειρίες,δεν αισθάνονται άνετα να τις συζητούν με τρίτους,ιδίως επειδή αυτές θεωρούνται παραφυσικές.

 -Τον  Σεπτέμβριο τού 2008,ανακοινώθηκε ότι, 25 νοσοκομεία τού Ηνωμένου Βασιλείου και των Ηνωμένων Πολιτειών θα εξέταζαν μελέτες 1500  παραθανάτιων περιπτώσεων,σε επιζήσαντες μετά από καρδιακή προσβολή.Αυτή η  τριετής έρευνα  με συντονιστή τον Sam Parnia   φιλοδοξούσε να προσδιορίσει  εάν άτομα  με την καρδιά ή τον εγκέφαλο εκτός (καρδιακής ή εγκεφαλικής) λειτουργίας,μπορούν να έχουν εξωσωματική εμπειρία με αληθοφανείς οπτικές αντιλήψεις. Τον Ιούλιο τού  2010 ο  Parnia υπεστήριξε ότι,υπάρχουν αποδείξεις πώς νοητικές και γνωστικές διαδικασίες, μπορούν να εξακολουθούν να υφίστανται για μια περίοδο μετά το θάνατο. Ως προς την ονομασία near death experiences εκφράζει τις αντιρρήσεις του,γιατί όπως λέγει   «οι ασθενείς,που μελετούμε δεν βρίσκονται κοντά στο θάνατο,αλλά έχουν πεθάνει» και επί πλέον ο θάνατος αυτός καθ’ εαυτός, είναι ένας μη ακριβής όρος.

-Ο ερευνητής Lakhmir Chawla στο ιατρικό κέντρο τού Πανεπιστημίου  George Washington υποστηρίζει ότι, οι παραθανάτιες εμπειρίες  προξενούνται από μια έξαρση ηλεκτρικής δραστηριότητας,καθώς ο εγκέφαλος υφίσταται  έλλειψη οξυγόνου πριν από τον θάνατο. Η σταδιακή απώλεια της εγκεφαλικής δραστηριότητας, παρατηρήθηκε μια ώρα περίπου πριν από τον θάνατο,και διακόπτονταν από μια αιφνίδια έκρηξη,δραστηριότητας,που διαρκούσε τριάντα δευτερόλεπτα  έως τρία λεπτά. Την άποψη  που αναφέρεται στην έλλειψη οξυγόνου δεν δέχεται ο Sam Parnia( Ο Sam Parnia,υποστηρίζει ότι , ο Lakhmir Chawla δεν παρουσίασε καμία απόδειξη για το ότι, ηλεκτρικά κύματα, συνδεέονται με επιθανάτιες εμπειρίες προσθέτοντας  « δεδομένου ότι, όλοι οι ασθενείς απεβίωσαν δεν είμαστε σε θέση να  πούμε τι εμπειρίες δοκίμασαν») .Σύμφωνα με τον τελευταίο,οι ασθενείς που έχουν τέτοιες εμπειρίες πρακτικώς είναι νεκροί χωρίς νευρική δραστηριότητα,απαραίτητη για όνειρα ή παραισθήσεις.Επιπρόσθετα ως προς το θέμα τής έλλειψης οξυγόνου,ο Parnia μετά από σχετικές έρευνες,διεπίστωσε ότι, ουδείς από τους έχοντες παραθανάτιες εμπειρίες,είχαν χαμηλά επίπεδα οξυγόνου. Επίσης απέκλεισε την άποψη,ότι, τα φαινόμενα αυτά προκαλούνται από ασυνήθεις συνδυασμούς, φαρμάκων,αφού η διαδικασία επαναφοράς,ήταν σε όλες τις περιπτώσεις η ίδια,ασχέτως αν ακολουθούσε ή όχι επιθανάτια εμπειρία. Και καταλήγει με τη παρατήρηση,ότι είναι, φανερό, πώς κάτι το βαθύ συμβαίνει και ότι, ο νούς, ---αυτό  που είμαστε,-η ψυχή μας αν θέλουμε,---συνεχίζει,μετά από το σημείο κατά το οποίο η συμβατική επιστήμη θα δέχονταν ότι, εκμηδενίζεται.

`

-Καθώς η αναφορά, και οι σχετικές έρευνες για τις παραθανάτιες εμπειρίες, συνδέονται  με τον R.Moody  προτάσσουμε  σχετικό βραχύ σημείωμα,που εκτός από βιογραφικά στοιχεία,φωτίζει και το θέμα που μάς απασχολεί διαδρομή τού ανδρός, τονίζει την αντικειμενικότητα ,φερεγγυότητα, και αξιοπιστία του.

Ο R.Moody, γεννήθηκε το 1944 στις Η.Π.Α. Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Virginia,απ΄όπου απέκτησε B.A. (1966),  M.A. (1967) και Ph.D. (1969) Απέκτησε επίσης Ph.D. στην ψυχολογία, από το Πανεπιστήμιο της West Georgia,  όπου αργότερα έγινε καθηγητής.Το 1976, απέκτησε M.D.από το Ιατρικό Κολλέγιο τής Γεωργίας.

Μετά την απόκτηση τού πτυχίου του M.D.,ο Moody εργάστηκε  ως ψυχίατρος ,ιατροδικαστής και εγκληματολόγος.

Το σπουδαιότερο βιβλίο που γυρίστηκε και ως κινηματογραφική ταινία είναι το «  Life After Life», που τού απέδωσε χάλκινο μετάλλιο στην κατηγορία των Ανθρωπίνων σχέσεων στο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Νέας Υόρκης. Τιμήθηκε επίσης  για την ανθρωπιστική του δράση. Μεταγένεστερο βιβλίο του, το  «The Last Laugh»,δημιούργησε σύγχυση σε μερικούς θαυμαστές του,ως προς τις προσωπικές του απόψεις  για τα φαινόμενα NDE .Και τούτο,γιατί (κρίθηκε ότι) στο δεύτερο αυτό βιβλίο του, γράφει,ότι, τα όσα αναφέρει στο πρώτο του βιβλίο,δεν είναι γι΄αυτόν επαρκής απόδειξη για ζωή μετά τον θάνατο. Ο συγγραφέας  ενοχλήθηκε γιατί το έργο  του χρησιμοποιήθηκε από θρησκευτικούς φονταμεταλίστες, και γκουρού για ενίσχυση των θέσεών τους.

Οι  πεποιθήσεις τού Moody  ως προς την NDE μπορούν να συνοψιστούν στα παρακάτω που έχουν ληφθεί,από μια συνέντευξη  του στον Jeffrey Mishlove

Παραθέτουμε:

«Δεν με πειράζει να πώ ότι, μετά από συνομιλές με χίλια περίπου άτομα που είχαν τις εμπειρίες αυτές έχω μεγάλη πεποίθηση,ότι, υπάρχουν μετά θάνατο. Πράγματι,πρέπει εντίμως να ομολογήσω,ότι δεν έχω καμία  απολύτως αμφιβολία, ως προς το ότι,οι ασθενείς μου,είχαν μια ματιά στο υπερπέραν».

Το 2010,ο Moody δημοσίευσε το «Glimpses of Eternity» ,στο οποίο περιγράφει τις παραθανάτιες εμπειρίες, κατά τις οποίες,κάποιος που πεθαίνε,εγκαταλείπει το σώμα του και συνοδεύει κάποιον μέχρις ενός σημείο σε κάποιο άλλο βασίλειο.Ο  Moody περιγράφει επτά βασικά στοιχεία, αυτής  που μοιάζει πολύ, με την   παραθανάτια εμπειρία.

Ο Moody ίδρυσε στην Αλαμπάμα,ένα ερευνητικό κέντρο όπου οι άνθρωποι, μπορούν  να έχουν την εμπειρία μιας τροποποιημένης μορφής συνείδησης, με την πρόθεση να προκαλέσουν την εμφάνιση νεκρών.Μια από τις μεθόδους αυτές για να επιτύχει κανείς αυτή την τροποποιημένη κατάσταση είναι η κρυσταλλομαντεία ή το κοίταγμα στον καθρέπτη( «crystallomancy, ή "mirror gazing»).Επίσης ερεύνησε τις αναδρομές σε περασμένες ζωές και πιστεύει ότι, και ο ίδιος είχε ζήσει εννέα ζωές. 

 -Από δημοσίευση  σε  αμερικανικό ιατρικό επιστημονικό περιοδικό της 22-8-2013, που αλίευσα από το διαδίκτυο προκύπτει ότι, το θέμα της συνδέσεως της συνειδήσεως με  εγκεφαλική δραστηριότητα απασχολεί την επιστήμη.Ως γνωστόν μέχρι σχεδόν πρόσφατα, επικρατούσε η αντίληψη, ότι, με την παύση τής καρδιακής λειτουργίας έπαυε και η λειτουργία τού εγκεφάλου.Η άποψη αυτή,τουλάχιστον στο μέτρο που αφορά  ένα βραχύ χρονικό διάστημα μετά τον «θάνατο» αμφισβητείται  πλέον. Τούτο  προκύπτει και από σχετικές αναφορές,όπως αυτές που  προπαρατίθενται και έχουν σχέση με τις παραθανάτιες εμπειρίες, που αφηγούνται ότι, έχουν βιώσει τουλάχιστο σε ποσοστό 20% πρόσωπα που είχαν κριθεί κλινικώς νεκρά.Εκτός όμως από τις αφηγήσεις αυτές,υπάρχουν και σχετικά πειράματα που έγιναν σε ποντικούς, από τους ερευνητές καθηγητές της ιατρικής τού Πανεπιστημίου Michigan  George Mashour, M.D., Ph.D.  αναισθησιολόγο και νευροχειρουργό, και Jimo Borjigin, Ph.D. Αποδείχθηκε συγκεκριμένως,ότι, οι ποντικοί, για βραχύ χρονικό διάστημα (: μετά τον κλινικό  τους θάνατο,τότε δηλαδή που η καρδιά έχει παύσει να λειτουργεί και το αίμα να τροφοδοτεί τον εγκέφαλο,) διατηρούσαν τουλάχιστον για ένα χρονικό διάστημα 30 δευτερολέπτων μετά τη πάυση- τής καρδιακής λειτουργίας,ικανότητα συνειδητής αντιλήψεως και μάλιστα σε βαθμό υψηλότερο από αυτόν τού προθανάτιου σταδίου,όπως παρατηρεί ο  George Mashour. Το συμπέρασμα  των πειραμάτων είναι ότι ,η συνείδηση τόσο σε ανθρώπους όσο και σε ζώα,δεν συνδέεται,με την λειτουργία τού εγκεφάλου.Επιστήμονες  πού ασχολήθηκαν ειδικώς με την λειτουργία τού εγκεφάλου,όπως οι J.C.Eccles, Sir Cyril Burt, Dr.Wilder Penfield και W.H.Thorpe έχουν δηλώσει πως κατά την γνώμη τους ο εγκέφαλος φαίνεται να είναι περισσότερο ένας πολύπλοκος οργανισμός που καταχωρεί και διοχετεύει την συνείδηση,παρά ότι, την παράγει. « "Ο εγκέφαλος είναι αγγελιαφόρος τής συνείδησης  ¨»,λέγει ο, Eccles . Ο David J.Chalmers Ph.D.  γράφει στην Scientific American (1997):  «Η συνειδητότητα,η υποκειμενική εμπειρία,τού εσωτερικού εαυτού μας,ίσως είναι ένα φαινόμενο πέρα από  την εμβέλεια τής νευροεπιστήμης.»

-Η περίπτωση  τού Eben Alexander είναι ενδιαφέρουσα.Ο καθηγητής Eben Alexander είναι ο συγγραφέας του  βιβλίου  best seller «Απόδειξη Παραδείσου», ("Proof of Heaven"). Νευροχειρουργός τού Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, και ένας από τους εγκυρότερους πρώην σκεπτικιστές για την ζωή μετά τον θάνατο , ξύπνησε από κώμα 7 ημερών  μετά από βαριά βακτηριακή μηνιγγίτιδα,και μίλησε λέγοντας ότι... πήγε και ήρθε!.Σε μία πολύκροτη εκπομπή τού ABC  που έσπασε σε θεαματικότητα κάθε ρεκόρ, περιέγραψε το Ταξίδι από το οποίο-πάντοτε κατά τα λεγόμενά του- επέστρεψε, λέγοντας ότι ,ήρθε από μακριά.Στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, στα «κεντρικά» τής Βοστόνης, με τους πιο έγκυρους τού κόσμου νευροχειρούργους και νευροψυχίατρους, μια ομάδα θεραπόντων και  οι νοσοκόμες εξέταζαν το σώμα του ανοίγοντας τα βλέφαρα  του και φωτίζοντας τα μάτια του με τoν πιο εκτυφλωτικό φακό. Αλλ΄κανένας δεν ήταν εκεί («Βut nobody was there»), ανέφεραν διαρκώς κάθε μέρα επί μία εβδομάδα στο επίσημο ιστορικό.Και ο ίδιος όμως  καθηγητής, από την ώρα που ξύπνησε, όπως και στην συνέντευξή του στο ABC, δηλώνει «Δεν Ήταν Εκεί».Το Ταξίδι που πήγε στον Παράδεισο, επιμένει ότι, ήταν αληθινό. Στο βιβλίο αυτό ισχυρίζεται πώς   απέδειξε, όταν επανήλθε στις αισθήσεις του - και τον πραγματικό χρόνο αυτής τής ζωής -, ότι, ο εγκέφαλος του δεν είχε καμία δυνατότητα ούτε να σκεφτεί, ούτε να ονειρευτεί, ούτε να θυμηθεί ή να σχηματίσει πλάνα και εικόνες, όπως αυτά που έφερε μαζί του γυρνώντας απ το κώμα!Υποστηρίζει τώρα, ότι, υπάρχουμε πέρα από το σώμα μας και γνωρίζουμε πέρα απ τον εγκέφαλο μας. Προτρέπει την σύγχρονη Επιστήμη να αλλάξει άποψη για την αντίληψή μας, και περιγράφει τον παράδεισο...«Δεν είχα γλώσσα, ούτε καμιά από τις γήινες αναμνήσεις μου. Δεν είχα αίσθηση τού σώματος μου καθόλου, αλλά βρέθηκα σε μια κατάφυτη κοιλάδα από μια άλλη διάσταση, αλλά υπερ - πραγματική. Από έναν κόσμο, πλουσίως υπερπραγματικό,( rich ultra-real world,) όπως λέει, μίας Ασύλληπτα Σοφής Σύλληψης...»Συνεχίζει λέγοντας,ότι, ως καθηγητής νευροχειρουργικής τού πιο έγκυρου στο κόσμο Κέντρου Γνώσης τής Ιατρικής, τού Χάρβαρντ, που λόγω ειδικότητας είναι ο καθ'ύλην αρμόδιος να γνωρίζει τις λειτουργίες, τα όρια και τους μηχανισμούς κάθε νευρώνα τού ανθρώπινου εγκεφάλου, έχει ήδη αποδείξει με το παράδειγμα του, σε επιστημονικούς όρους ότι, η Εμπειρία και  η Ανάμνηση, με τις Εικόνες Ζωντανές αφότου ξύπνησε από το κώμα, είναι απολύτως αδύνατον να συνέβησαν σε ανθρώπινο εγκέφαλο με τόσο μολυσματική βακτηριακή μηνιγγίτιδα η οποία είχε εξαφανίσει, από τον δικό του εγκέφαλο, κάθε επίπεδο γλυκόζης!Ο Δρ. Αλεξάντερ εξήγησε στην εκπομπή τού ABC το «περιστατικό τού εαυτού του», λέγοντας ότι, τα εγκεφαλογραφήματα έδειχναν απολύτως νεκρές τις περιοχές τού εγκεφάλου που προσδίδουν συνείδηση, σκέψη, μνήμη και κατανόηση: «..Γνωρίζω ότι, πολλοί θα το αποδώσουν σε παραίσθηση, αλλά εγώ επιστημονικά αποδεικνύω ότι, δεν ήταν ούτε όνειρο ούτε παραίσθηση, ούτε μυθοπλασίες, και προσωπικά γνωρίζω ότι Έχει συμβεί, αλλά Έξω από το Μυαλό μου».«...Οι παραισθήσεις, στις οποίες αποδίδαμε ως σκεπτικιστές την εξήγηση από τις περιγραφές ασθενών με Επιθανάτιες Εμπειρίες, απαιτούν την λειτουργία κάποιου ελάχιστου, βασικού αν μη τι άλλο, συγχρονισμού στο φλοιό του εγκεφάλου. Στη δική μου περίπτωση, τα επίπεδα τής γλυκόζης που με μια βακτηριακή μηνιγγίτιδα πέφτουν από 100 στο 80 – 60, και με μια επιθετική μηνιγγιτίδα φτάνουν στο 20, σε μένα είχαν φτάσει στο 1. Κανένας ασθενής δε θα θυμόταν τίποτα σ΄ αυτά τα επίπεδα, ούτε ο εγκέφαλος θα ήταν ικανός να τα παράξει»

Στο πιο επιστημονικό Ταξίδι στο Παράδεισο που άκουσαν οι άνθρωποι ποτέ, ο δρ Αλεξάντερ περιγράφει: «Ήμουν μια κουκίδα Επίγνωσης χωρίς να κουβαλάω καμία από τις γήινες εμπειρίες μου, ούτε το σώμα μου. Στην αρχή, (πριν φτάσω στον Παράδεισο) βρέθηκα σε ένα κατασκότεινο περιβάλλον με κάποιου τύπου 'καλωδίωση'. Σαν να θυμάμαι ρίζες, και διακλαδώσεις, και εκεί νομίζω ότι, έμεινα για πολύ καιρό, θα έλεγα, για χρόνια... Ελευθερώθηκα από εκείνο το πανέμορφο σπειροειδές λευκό φως που εξέπεμπε μια απίστευτα συγκλονιστική μελωδία που με εισήγαγε στη Φωτεινή Κοιλάδα...»

Σαν σκηνή από παιδικό παραμύθι ο Dr.Alexander θυμάται μια νεαρή γυναίκα να εμφανίζεται διάσπαρτα στον Χωροχρόνο (.. "να τσουλάει μπροστά του στον Χώρο και τον Χρόνο"..!) και χωρίς λόγια να του μιλά: «Με κοίταζε, και χωρίς καμία λέξη καταλάβαινα αμέσως ό,τι μού έλεγε, έπαιρνα το μήνυμα μόνο από το κοίταγμά της: ".. Είσαι αγάπη, είσαι εκλεκτός, δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι..."Κι όμως ναι, ο τόσο αυστηρός ακαδημαϊκά καθηγητής τού Χάρβαρντ, θυμάται, και περιγράφει επιστημονικά στην μαρτυρία της δικής του Επιθανάτιας Εμπειρίας, τη νεαρή γυναίκα να ίπταται πάνω σ ένα φτερό πεταλούδας! Ενδιαφέρον έχει η περιγραφή του Αλεξάντερ για τον Θεό.Τον αντιλήφθηκε μέσα από μια σφαίρα κρυστάλλινου φωτός«Ο Θεός....», λέει χαρακτηριστικά, «...ήταν μια απέραντη παρουσία αγάπης, ήταν το όλον τής αιωνιότητας και τής υπαρκτής συνείδησης. Αλλά ήταν αυτή η σφαίρα κρυστάλλινου φωτός ο απαραίτητος μετασχηματιστής, σαν ένας μεταφραστής που ήταν απαραίτητος για να υπάρξει το Άπλετο Φως του Θείου και Απίστευτου...»

Στα εξονυχιστικά τεστ αντιληπτότητας, μνήμης και κάθε άλλης εγκεφαλικής λειτουργίας που περίμεναν τον Δόκτορα όταν γύρισε από... το κώμα, - για τα γήινα -, τού έδειξαν, αμέσως μόλις ξύπνησε στην ΜΕΘ (και αυτό χαρακτηρίζεται επιστημονικά απρόβλεπτο, ή και θαύμα, γιατί δεν υπήρχαν πιθανότητες ο εγκέφαλός του να επανέλθει), και μια σειρά από φωτογραφίες γνωστών και άγνωστων στην ζωή του μέχρι πριν από το ατύχημα,ανεγνώρισε την βιολογική του αδελφή, - που ποτέ όσο ζούσε πριν στο νοσοκομείο δεν είχε συναντήσει γιατί ήταν υιοθετημένος -, στο πρόσωπο τής νεράιδας του από τον Χωροχρόνο.Τώρα, με πλήρως αποκατεστημένη την λειτουτουργία τού εγκέφαλου του, - τόσο θεαματικά που σκίζουν πτυχία στο Χάρβαρντ !-, o Alexander προκαλεί, από το THINK - TANK τής Γνώσης για τον Άνθρωπο όπου βρίσκεται, την Επιστήμη, να αλλάξει κι αυτή με τη σειρά της, μυαλά!

«Είναι πια ξεκάθαρο για την Σύγχρονη Γνώση ότι, πρέπει να αναποδογυρίσουμε το πλάνο και να το δούμε από την άλλη πλευρά» λέγει. «...Η συνειδητότητα υπάρχει σε μια πολύ πιο πλούσια μορφή , ελεύθερη και ανεξάρτητη από τον εγκέφαλο, γιατί πηγάζει από την συνείδηση των ψυχών μας οι οποίες είναι αιώνιες, και το γεγονός ότι, η Επίγνωση, η Συνείδηση, η Ψυχή, το Πνεύμα μας, δεν εξαρτώνται από την ύπαρξη τού εγκεφάλου στο φυσικό σύμπαν.Στην πραγματικότητα η συνειδητότητα απελευθερώνεται σε πολύ πιο πλούσια επίγνωση όταν είμαι

-Σε μια προσπάθεια στοιχειώδους πληρότητας και αντικειμενικότητας, προσθέτουμε ότι, στην αφήγηση αυτή ασκήθηκε κριτική που εστιάζεται στα παρακάτω ,κατά τη γνώμη μου .κρίσιμα,σημεία:

      -Τα περί συναντήσεως τού γιατρού,με μια όμορφη κοπέλλα αφαιρούν σοβαρότητα.

    -Αμφισβητείται ως αντιεπιστημονική, η άποψη ότι, παρά την πλήρη  παύση λειτουργίας τού εγκεφάλου,οι αναμνήσεις διατηρήθηκαν. Όταν ο  δρ.Αλεξάντερ , ρωτήθηκε σχετικώς απάντησε,ότι, πιστεύει πώς,ο νούς μπορεί να υφίσταται ανεξάρτητα από τον εγκέφαλο,χωρίς να  είναι σε θέση να προσδιορίσει πού.

    -Ο  διάσημος νευρολόγος Oliver Sacks στο ένα βιβλίο του «Hallucinations»  που εξέδωσε το 2012, υπάρχουν πολλοί παράγοντες, που μπορούν να προκαλέσουν τέτοιες φανταστικές ψευδαισθήσεις.Ως παράδειγμα αναφέρονται σχετικά πειράματα που διεξήγαγε ο ελβετός νευρολόγος Olaf Blanke που υποστηρίζει πως σήμερα παραισθήσεις που εξηγούνται από τον διάσημο νευρολόγο Oliver Sacks  στο βιβλίο του. Ως παράδειγμα ο Olaf Blanke  με τους συνεργάτες του  δημιούργησαν ένα φανταστικό πρόσωπο (“shadow person”) σε μία  ασθενή  διεγείροντας  ηλεκτρικώς  τον εγκέφαλό της,με αποτέλεσμα  αυτή, να έχει την εντύπωση,ότι ,κάποιος στέκονταν πίσω της.

 (Περισσότερα στο Παράρτημα)

Στοιχεία της παραθανάτιας εμπειρίας

Από μια μελέτη 150 προσώπων που κλινικώς ήταν πλήρως ή μερικώς  νεκρά,ο Moody, συμπέρανε ότι, υπάρχουν εννέα σημεία,κοινά στα περισσότερα άτομα  που είχαν τέτοιες εμπειρίες επιθανάτιες.

1. ήχoι όπως βούισμα.

2. ένα αίσθημα γαλήνης με απουσία πόνου.

3.  εξωσωματική εμπειρία.

4.  συναίσθημα ότι, ταξιδεύουν μέσω μιας σήραγγας.

5.  συναίσθημα ότι, ανυψώνονται στους ουρανούς.

6.  ότι,βλέπουν ανθρώπους,συχνά πεθαμένους συγγενείς.

7.  ότι,βΒλέπουν ένα πνευματικό όν,όπως ο Θεός.

8.  ότι,έχουν μια ανασκόπηση τής ζωής τους.

9.  απροθυμία να επιστρέψουν στη ζωή

Και άλλοι ερευνητές αναζήτησαν τα κοινά στοιχεία που προσδιορίζουν τις εμπειρίες αυτές.Γι΄αυτούς οι εμπειρίες αυτές είναι:

1.-αίσθηση ότι, είσαι νεκρός.

2.-αίσθηση μιάς γαλήνης,ειρήνης ,ευφορίας,έλλειψης πόνου.Θετικές συγκινήσεις. Αίσθηση απομάκρυνσης από τον κόσμο.

3.-Εμπειρία ότι, βρίσκεσαι εκτός σώματος. Αντίληψη τού σώματος από μία  θέση έξω απ΄αυτό. Μερικές φορές παρατηρείς  τους γιατρούς και νοσοκόμους,που καταβάλλουν προσπάθειες να σε επαναφέρουν στη ζωή.

4.- Η εμπειρία τού τούννελ» ("tunnel experience").Η αίσθηση ότι, ανεβαίνεις σ΄ ένα πέρασμα ή σε μια κλίμακα.

5.- Μια ταχεία κίνηση προς ή / μια αιφνίδια εμβάπτιση,σε ένα δυνατό φώς. Επικοινωνία με το φώς.

6.-    Ένα έντονο αίσθημα απόλυτης αγάπης.

7.-  Συνάντηση με « όντα φωτός», Οντα ντυμένα στα λευκά,ή κάτι παρόμοιο.Επίσης η δυνανατότητα επανένωσης με αγαπημένα πρόσωπα που έχουν αποβιώσει.

8. Ανάμνηση ολόκληρης τής ζωής σου.

9. Στην περίππτωση των George Ritchie και  Betty Eadie, “ Προεπισκόπηση τής ζωής.( Παρακαλώ βλέπετε στο Παράρτημα.Εδώ πρόκειται γι΄αυτό που θα αποκαλούσαμε: επιστροφή από το αύριο) που ο  Ring αποκαλεί προωθημένη  επιθανάτια εμπειρία ("Flash Forward").

10. Γνώση τής ζωής του «νεκρού», και της φύσεως τού σύμπαντος.Απόφαση να επιστρέψει στο σώμα του,-μερικές φορές απροθυμία να επιστρέψει.

11.- Πλησίασμα σ΄ένα όριο.

12.- Ενας δυσάρεστος ήχος ή θόρυβος (επισήμανση τού R. Moody).

-Ο Kenneth Ring (1980) διαίρεσε την επιθανάτια εμπειρία, σε ένα συνεχές, από επτά στάδια. Σύμφωνα μ΄αυτόν,το 60% είχε εμπειρία τού σταδίου 1 (αίσθηση ειρήνης και ευφορίας) αλλά μόνον, 10% είχε την εμπειρία του σταδίου 5 («είσοδος στο φώς»).Αντίθετα μ΄ό,τι συχνά πιτεύεται,κατά τον Kenneth Ring , οι απόπειρες αυτοκτονίας,δεν οδηγούν συχνότερα  σε δυσάρεστες επιθανάτιες εμπειρίες, ΄περισσότερο απ’ό,τι οι άλλες παραθανάτιες καταστάσεις, πού  δεν συνδέονται με την πρόθεση τού προσώπου να τερματίσει τη ζωή του.

-Λέγουν συνήθως ότι, ουδείς επέστρεψε για να μας πεί τι συμβαίνει μετά τον θάνατο.Αλλά ξεχνούμε τα εκατομμύρια των επικοινωνιών,που λέγεται ότι, έλαβαν επιζήσαντες, απ΄ευθείας ή με τη βοήθεια  ενός medium. Τέτοιες επαφές,όπως γράφεται,αναφέρονται,από τα πρώτα βήματα τής ανθρωπότητας,όπως όλα αυτά έχουν αποτυπωθεί σε χιλιάδες βιβλία.Μερικές από τις επικοινωνίες αυτές,ελήφθησαν την ώρα τού ύπνου και σε ορισμένες περιπτώσεις,αποκάλυψαν γεγονότα,που κανείς δεν εγνώριζε.

Τα αυθόρμητα φαινόμενα.

(Η Παραψυχολογία στη καθημερινή ζωή). 

      Οι απόψεις  και τα πορίσματα της Παραψυχολογίας  προκύπτουν είτε από σχετικά πειράματα,είτε απο παρατηρήσεις αυθορμήτων φαινομένων. Τα τελευταία έχουν μεγάλη  σημασία.Καταρχάς ήταν η αφετηρία για την δημιουργία της παραψυχολογίας και ν΄ακολουθήσουν τά πειράματα.Σήμερα εξακολουθούν να κεντρίζουν για την περαιτέρω έρευνα των παρακανονικών φαινομένων.

 Υπάρχουν πάμπολλες περιπτώσεις εξωαισθητηριακής αντίληψης,( τηλεπάθεια, αίσθηση ότι, κάποιος μας κοιτάζει--που επιεβαιώθηκε και πειραματικώς  (ό.π.Hand book κλπ σελ.357) που συμβαίνουν αυθόρμητα,έτσι-κατά κανόνα- που να μην μπορούν να ελεγχθούν επιστημονικώς. Πολλές απ΄αυτές αφορούν τα ζώα.Τέτοιες εμπειρίες ,είναι συχνά πολύ ισχυρότερες και περισσότερο εύγλωττες από τις παρατηρούμενες στα εργαστήρια.Και  ναι μεν αποδείχθηκε εξαιρετικώς δύσκολο έως αδύνατο,να επιτύχει κανείς την επανάληψη των αυθόρμητων αυτών φαινομένων,έτσι ώστε να μπορούν να ελεγχθούν επιστημονικώς,πράγμα που ήταν μία τις αιτίες που τροφοδότησαν σκεπτικισμό και αρνήσεις,αλλά αυτό δεν σημαίνει όπως και παραπάνω εκτέθηκε ότι, είναι χωρίς σημασία . 

  - Στο διαδίκτυο διάβασα,ότι, μια πρόσφατη έρευνα στις Η.Π.Α.έδειξε πώς τουλάχιστον το μισό από τους ενήλικες κατοίκους,είχαν παραφυσικές εμπειρίες.Μια άλλη δημοσκόπηση που έγινε μεταξύ 1980-1981 σε ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα τού Αμερικανικού πληθυσμού,έδειξε ότι, το 15% είχε (μια τουλάχιστον)παραθανάτια εμπειρία. Μια άλλη έρευνα που έγινε στη Γερμανία το 2001,από τον Knoblauch  κατέδειξε ότι, το 4% των ερωτηθέντων είχε ομοίως  παραθανάτια εμπειρία. Ο Perera και άλλοι,με μιά σχετική έρευνα στην Αυστραλία το 2005,κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, το   8,9% του πληθυσμού είχαν επιθανάτιες εμπειρίες.Ο Van Lommel, καρδιολόγος από την Ολλανδία, και άλλοι το 2001,διεπίστωσαν ότι, από ασθενείς που είχαν υποστεί καρδιακή ανακοπή,και επανήλθαν ποσοστό,18% είχαν παραθανάτια εμπειρία.Μια έρευνα πού έγινε το 1987 μεταξύ ενηλίκων Αμερικανών και που δημοσιεύθηκε από το National Opinion Research Center του Πανεπιστημίου του Σικάγου,  κατέδειξε ότι ποσοστό 67% απ΄αυτούς, είχαν παραψυχολογικές εμπειρίες.

Άλλες περιπτώσεις  εξωσωματικών καταστάσεων και επιθανάτιων εμπειριών .

 Ο Michael Sabom αφηγείται το περιστατικό μίας γυναίκας,που είχε εγχειρισθεί για ανεύρυσμα και εδήλωσε  ότι, είχε εξωσωματική εμπειρία, που διατηρήθηκε για βραχεία περίοδο,κατά την οποία το εγκεφαλογράφημα,έδειχνε απουσία κάθε δραστη ριότητας.Σε μιά άλλη περίπτωση, μια νοσοκόμος αφήρεσε την οδοντοστοιχία ενός ασθενούς από  πνευμοκαρδιακή προσβολή,που είχε απωλέσει συνείδηση και βρίσκονταν σε κόμα. Όταν ο ασθενής συνήλθε,την ανεγνώρισε,ως το πρόσωπο που τής είχε αφαιρέσει την οδοντοστοιχία.

-Το περιοδικό Lancet στο τεύχος τής   15 Δεκεμβρίου 2001 δημοσίευσε μια εκτεταμένη μελέτη για τα φαινόμενα αυτά, τού  Pim van Lommel, MD, καρδιολόγου,σε νοσοκομείο τού Arnhem, στην Ολλανδία,ο οποίος αφηγείται:« Ενας ασθενής,κατά τη διάρκεια παραθανάτιας εμπειρίας του,είδε δίπλα στην νεκρή γιαγιά του,κάποιον άλλον που τον κοίταζε όλο αγάπη,παρόλο που δεν τον γνώριζε.Περισσότερο από δέκα χρόνια αργότερα, πληροφορήθηκε ότι, ήταν εξώγαμο τέκνο,ενός εβραίου, κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, που είχε απελαθεί και τελικώς φονευθεί.Όταν τού έδειξαν την φωτογραφία τού βιολογικού του πατέρα,ανεγνώρισε αυτόν, που είχε δεί κατά την παραθανάτια εμπειρία του» Από  344 ασθενείς τού γιατρού, που « επανήλθαν» στη ζωή,μετά από καρδιακή ανακοπή της, περίπου 18% είχαν « κλασσικές» παραθανάτιες εμπειρίες, που περιλάμβαναν εξωσωματικές εμπειρίες. Οι ασθενείς θυμόντουσαν λεπτομέρειες της κατάστασής τους ,κατά τη διάρκεια τής καρδιακής προσβολής,παρόλο που ήσαν κλινικώς νεκροί,με καμία εγκεφαλική λειτουργία( flatlined brain stem activity).Ο  Van Lommel συμπέρανε,πώς όλα εσήμαιναν πώς η συνειδητότητα  εξακολουθούσε να υπάρχει, παρά την έλλειψη, νευρωνικής εγκεφαλικής δραστηριότητας και ότι, συνέχιση της συνειδητότητας μπορεί να υφίσταται, ως εάν ο εγκέφαλος, λειτουργεί, ως δέκτης, για πληροφορίες,που δημιουργούνται από μνήμες και συνειδητότητες που υπάρχουν ανεξάρτητες από τον εγκέφαλο, ακριβώς όπως το  ραδιόφωνο,η τηλεόραση και οι πληροφορίες μέσω διαδικτύου,υπάρχουν ανεξάρτητα από τις συσκευές που τις λαμβάνουν.

-Η Θιβετανική Βίβλος των Νεκρών,τής οποίας ο τίτλος στη θιβετανική γλώσσα(  Μπάρντο Τοντόλ) σημαίνει « Απελευθέρωση στο μεταθανάτιο στάδιο μέσω τού ακούσματος» και από τον μεταφραστή της περιγράφεται ως ένα εγχειρίδιο για καθοδήγηση στον άλλο κόσμο,με τα πολλά βασίλεια και τις  ψευδαισθήσεις,περιέχει στοιχεία για εμπειρίες παραθανάτιες και εξωσωματικές.Όπως αναγράφεται σ΄αυτήν,πάνω από το σώμα τού νεκρού,που μόλις έχει πεθάνει διαβάζονται  κείμενα  που έχουν σαν σκοπό να προφυλάξουν την ψυχή τού νεκρού από παραπλανητικές ψευδαισθήσεις,που είναι δικές του διανοητικές προβολές,που έχουν προσωπο ποιημένη μορφή και να τον οδηγήσουν κατά την περίοδο της ύπαρξής του στο Μπάρντο,που περιγράφεται συμβολικώς ως μία ενδιάμεση κατάσταση διάρκειας 49 ημερών μεταξύ ζωής και επαναγεννήσεως.

 -Ο π.Σ.Ρόουζ, βλέπει ότι, οι «σύγχρονες» εμπειρίες ομοιάζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό με τις αναφερόμενες στη Βίβλο ,τουλάχιστον σε δύο σημεία.Πρώτον στις εξωσωματικές καταστάσεις,που σχεδόν είναι ο ίδιες με τις « σύγχρονες» Δεύτερον, στο ότι, υπάρχει κι ΄εκεί ένα « πρώτο καθαρό φώς  κατά την στιγμή τού θανάτου».

Επιδράσεις στον εγκέφαλο και την προσωπικότητα όσων είχαν παραθανάτιες εμπειρίες-Σε τι συμπεράσματα μπορούν να οδηγήσουν.

 Τα άτομα που έχουν παραθανάτιες εμπειρίες εμφανίζουν αυξημένη δραστηριότητα στον αριστερό κροταφικό λοβό καθώς και αλλαγές στην προσωπικότητά τους και στον τρόπο θεώρησης της ζωής.Ανάμεσα στις αλλαγές αυτές βρίσκει κανείς μια μεγαλύτερη εκτίμηση για τη ζωή,υψηλότερη αυτοεκτίμηση,μεγαλύτερη συμπάθεια για τους άλλους,  επιθυμία για μάθηση, μεγαλύτερη πνευματικότητα,οικολογική ευαισθησία,ενδιαφέρον για το Σύμπαν και  γενικώτερα αυξημένη ευαισθησία. Πολλοί –μεταξύ των οποίων και αγνωστικιστές ή άθεοι- που είχαν παραθανάτιες εμπειρίες,τις ερμηνεύουν ως   επιβεβαίωση ύπαρξης τής ψυχής, παραδείσου,κολάσεως,όπως εμφανί ζονται στις θρησκευτικές παραδόσεις.

-Δεν πρέπει όμως να γενικεύουμε. Οπως παρετήρησε και ο Greyson  σε ορισμένες περιπτώσεις  έχουμε αλλαγές  στη συμπεριφορά που μπορούν να οδηγήσουν σε  ψυχοπνευματικά προβλήματα και δυσκολίες προσαρμογής, στην καθημερινή ζωή.Επίσης συχνά πρόσωπα που «επαναφέρονται» στη ζωή,μετά από καρδιακό επεισόδιο και δεν είχαν παραθανάτιες εμπειρίες, χάνουν τη πίστη τους,σε μια « μεταζωή»

-Πρόσφατες έρευνες ως προς τις απόψεις για  « μεταζωή» σε διάφορους, πολιτισμούς, (Αίγυπτιακός, Σουμέριος, Μεσοποτάμιος,Ινδία,Κεντρική Αμερική,Κίνα,),που ενήργησε ο  Gregory Shushan, κατέδειξαν ότι, παρά τις πολιτισμικές διαφορές, τα εννέα, συνηθέστερα χαρακτηριστικά  των παραθανάτιων εμπειριών είναι όμοια.

-Πολλοί υποστηρίζουν ότι, τα φαινόμενα είναι παγκόσμια,με μικρές παραλλα γές,οφειλόμενες σε προκαταλήψεις τής κουλτούρας τους.

-Για μερικούς οι παραθανάτιες εμπειρίες οδηγούν στην παραδοχή ύπαρξης και λειτουργίας συνείδησης, ανεξάρτητα από την λειτουργία τού εγκεφάλου και πιο γενικώς εξωσωματικής συνείδησης.

(περισσότερα στο Παράρτημα)

Βιολογικές αναλύσεις –εξηγήσεις-ερμηνείες των παραθανάτιων εμπειριών και σχετικές θεωρίες.

Σκεπτικιστές σχολιαστές των επικαλούμενων εμπειριών τις ερμηνεύουν ως νευρολογικά και χημικά φαινόμενα τού εγκεφάλου,δηλαδή ως αποτέλεσμα καθαρά φυσιολογικών και νευροβιολογικών μηχανισμών. Μεταξύ αυτών και η  Βρεταννή ψυχολόγος, Susan Blackmore (1993), που διετύπωσε την υπόθεση τού θνήσκοντα εγκεφάλου( «dying brain hypothesis») και ο Michael Shermer (1998).Προσφάτως, νευροεπιστήμονες,όπως ο Jason Braithwaite (2008) από το Πανεπιστήμιο τού Birmingham,  ο  Sebastian Dieguez (2008) και ο Olaf Blanke (2009)  της Ομοσπονδιακής Πολυτεχνικής Σχολής τής Lausanne, στην Ελβετία, εδημοσίευσαν στοιχεία,που κατ΄αυτούς- στηρίζουν την άποψη ότι, οι παραθανάτιες εμπειρίες έχουν σχέση με τον εγκέφαλο.

Αλλοι τέλος  επιστήμονες λέγουν,ότι, τα νευροβιολογικά μοντέλα, συχνά αποτυγχάνουν στο να εξηγήσουν τα φαινόμενα.

-Η εικόνα των εμπειριών αυτών ποικίλει αναλόγως με τη κουλτούρα των ατόμων.

 Γύρω στα 1999 ο , Rick Strassman διεξήγαγε έρευνες σχετικές με την επίδραση τού ψυχοδελικού φαρμάκου DMT στο Πανεπιστήμιο τού Νέου Μεξικού. Υπεστήριξε ότι, μια μαζική απελευθέρωση τού φαρμάκου αυτού,πριν από τον θάνατο,ή κοντά στον  θάνατο,ήταν η αιτία τής παραθανάτιες εμπειρίας.

Τα σχετικά πειράματα,δεν ήσαν πειστικά για όλες τις περιπτώσεις.

-Το 2006,ο Richard Kinseher , υπεστήριξε ότι, η εμπειρία τού διαφαινόμενου  θανάτου,συνιστά ένα εξαιρετικώς παράδοξο φαινόμενο για ένα ζωντανό όργανισμό,με αποτέλεσμα ,κατά την διάρκεια τής επιθανάτιας εμπειρίας το άτομο καθίσταται ικανό,να « βλέπει» τον εγκέφαλο να σαρώνει (σκανάρει) όλη την αποθηκευμένη εμπειρία,ακόμη και την προγεννητική,σε μια προσπάθεια να ανεύρει αποθηκευμένη εμπειρία,που να μπορεί να συγκριθεί με τις πληροφορίες για τον θάνατο.Όλα αυτά τα στοιχεία,που σκαννάρονται και   ανακτώνται, αξιολογούνται διαρκώς από τη νόηση, που αναζητά ένα μηχανισμό αντιγραφής,τής ενδεχόμενης μοιραίας κατάληξης. Είναι φανερό ότι, η θεωρία αυτή,προυποθέτει την παραδοχή τής άποψης,ότι όλες οι μνήμες,διατηρούνται. Ως προς τις εξωσωματικές εμπειρίες,που συνοδεύονται από τις παραθανάτιες,  ο ίδιος επιστήμων,τις θεωρεί ως προσπάθεια τού εγκεφάλου,να δημιουργήσει μια νοητική επισκόπηση  τού  γύρω κόσμου.

-Κατά  τον  Engmann, οι παραθανάτιες  εμπειρίες προσώπων που είναι κλινικώς νεκρά, συνιστούν ψχοπαθολογικά συμπτώματα, που προκαλούνται από σοβαρή δυσλειτουργία τού εγκεφάλου, οφειλόμενη στην παύση τής κυκλοφορίας τού αίματος στον εγκέφαλο.Μια σημαντική ερώτηση,είναι το κατά πόσο,μπορεί,οι καταστάσεις αυτές των « επανερχομένων» στη ζωή,να «μεταφρασθούν» σε φαινόμενα με ψυχοπαθολογική βάση,όπως  οπτικές παραισθήσεις,αυτοσκοπήσεις κλπ.συμφώνως με τα στάδια που περιγράφει ο Moody.Ενα επί πλέον πρόβλημα είναι ότι, τα φαινόμενα αυτά δεν είναι τα ίδια σε όλους τους πάσχοντες.

-Ερευνες που έγιναν το 2010  στο Πανεπιστήμιο  τού Maribor,  στη Σλοβενία, συνδέουν τις παραθανάτιες εμπειρίες, με τα υψηλά επίπεδα διοξειδίου τού άνθρακα,στο αίμα,πράγμα που έχει ως συνέπεια την μεταβολή τής χημικής ισορροπίας,τού εγκεφάλου,με παραπέρα αποτέλεσμα να τον κάνει να « βλέπει» πράγματα. Από τους 52 ασθενείς,οι  11 ανέφεραν παραθανάτιες εμπειρίες.

 (Περισσότερα στο Παράρτημα)

- Μια εξήγηση για τις παραθανάτιες εμπειρίες προσπαθεί να δώση άποψη που δημοσιεύθηκε στο διαδίκτυο την 29-9-2016.Συμφώνως με αυτή, αυτό που παρατήρη σαν   επιστήμονες ήταν ότι ο θνήσκων εγκέφαλος των πειραματόζωων παρουσίαζε μία απότομη ενεργοποίηση ηλεκτρικών εγκεφαλικών κυμάτων, η οποία, στην περίπτωση των ανθρώπων, θα μπορούσε να εξηγήσει συνήθη επιθανάτια οράματα, όπως ένα τούνελ με φως στο βάθος, η  συνάντηση με ήδη νεκρά πρόσωπα, η αίσθηση ότι ,κανείς υπερίπταται πάνω από το σώμα του, οράματα τα οποία αναδύονται στη συνείδηση πολλών ανθρώπων που έχουν υπάρξει για λίγο... νεκροί και έχουν επανέλθει.(Σημ.:Μόνον που δεν μας εξηγούν οι επιστήμονες πώς λ.χ.αυτοί που έχου  εξωσωματικές εμπειρίες-ΟΒΕ- μπορούν και περιγράφουν επακριβώς ορισμένα συμβάντα που αντιλήφθηκαν κατά τις «εξόδους»αυτές… και που δεν εγνώριζαν μεχρι τη στιγμή εκείνη!)

-Κατά την επικεφαλής της ομάδας, «είναι εσφαλμένη η εδραία πεποίθηση πως μετά την επέλευση του κλινικού θανάτου ο εγκέφαλος είναι αδρανής ή υπολειτουργεί. Τουναντίον: στην πραγματικότητα, «στη φάση του θανάτου, είναι πιο δραστήριος και από όταν είναι κανείς ζωντανός Κατά τη διάρκεια των 30 δευτερολέπτων μετά την παύση της λειτουργίας της καρδιάς των πειραματόζωων – διάστημα κατά το οποίο ο εγκέφαλός τους σταματούσε να τροφοδοτείται με αίμα – καταγραφόταν, υπό μορφή ηλεκροεγκεφαλογραφήματος, μια ξαφνική έξαρση των υψηλής συχνότητας κυμάτων γάμμα του εγκεφάλου, τα οποία συνδέονται άμεσα με τη συνείδηση. Ακριβέστερα, αυτά υπερδιπλασιάζονταν.Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στους ανθρώπους, σύμφωνα με την έρευνα, όταν φτάνουν στο κατώφλι του θανάτου, ενεργοποιώντας, σαν σε όνειρο, τις επιθανάτιες εμπειρίες, που βιώνονται ως «πιο πραγματικές και από την πραγματικότητα». Για να επαληθευτεί, ωστόσο, αυτή η εκτίμηση, θα πρέπει να διεξαχθεί ανάλογη έρευνα σε ανθρώπους που βίωσαν τον κλινικό θάνατο και επιβίωσαν.»

Μηνύματα από την αρχαιότητα και γενικώς από παληά.

Αν θελήσουμε να ανατρέξουμε σε αρχαία κείμενα, βρίσκουμε  αναφορά σε παρόμοιες εμπειρίες,στην « Πολιτεία»τού Πλάτωνα,(Βιβλίο Ι ,στίχοι 624 επ.).Εκεί ο Σωκράτης αφηγείται την ιστορία τού Ηρος τού Αρμενίου,που σκοτώθηκε στον πόλεμο και μετά δέκα μέρες ενώ όλα τα άλλα σώματα ήσαν σε αποσύνθεση,το δικό του ήταν ακέραιο.Στις δώδεκα μέρες, τον μετέφεραν στην πατρίδα του για ταφή.Ενώ λοιπόν την δωδέκατη ημέρα,  βρισκόνταν επάνω στην πυρά ξανάρθε στη ζωή και ξανάρχισε  να ιστορεί,όσα είχε δεί στον άλλο κόσμο.(: εξαίσιος τόπος,δικαστές ,που  ξεχώριζαν τους κακούς από τούς καλούς, δικαστές  που τού ζήτησαν να αναγγείλει στους ανθρώπους,όλα όσα είδε εκεί κλπ. ) Πρέπει βέβαια να σημειωθεί πώς ο « μύθος» συνδέεται με την θεωρία τής αθανασίας τής ψυχής,ότι, δηλαδή μέσα από τον εσχατολογικό μύθο τού Ηρός, γίνεται η περιγραφή τού μεταθανάτιου ταξιδιού τού Ηρός, ενός στρατιώτη που πέθανε στη μάχη και επανήλθε στη ζωή πάνω στη νεκρική πυρά .Η ιστορία αυτή επικεντρώνεται στην ιδέα ότι, οι ηθικοί άνθρωποι επιβραβεύονται και οι ανήθικοι τιμωρούνται μετά το θάνατό τους. Ο Πλάτων έχει επηρεαστεί από παλαιότερες προφορικές παραδόσεις, από τους Ορφικούς και τους Πυθαγόρειους, ενώ σύγχρονοι μελετητές επισημαίνουν επιδράσεις από τη θεωρία τού ινδουισμού και τού Ζωροαστρισμού.

-Ο Carol Zaleski παραθέτει  σχέσεις μεταξύ  παραθανάτιων εμπειρίων και τού , Paradiso  τού  Dante Allighieri.

12.-ΟΒΕ( out of body experience)  «αστρικό ταξείδι»Ο.Β.Ε(Εξωσωματική εμπειρία)

Ο όρος Εξωσωματική εμπειρία (out-of-body experience) εισήχθη το 1943 από τον George N. M. Tyrrell   στο βιβλίο του  «Apparitions» και υιοθετήθηκε από πολλούς .

 Πρόκειται  για μια μια εμπειρία, που  αφετηριάζεται από την άποψη ότι, η νόηση μπορεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα από το σώμα. Στην τυπική της μορφή, περιλαμβάνει την αίσθηση ότι,  κολυμπάς έξω από το σώμα σου και σε ορισμένες περιπτώσεις βλέπεις το σώμα σου,από μιά θέση έξω απ΄αυτό.(αυτοσκόπηση) Ο όρος ΟΒΕ  είναι πολλάκις ισοδύναμος με τις έννοιες, αστρική προβολή («astral projection»,ταξείδι τής ψυχής, «soul travel» «περίπατος τού πνεύματος», «spirit walking»).Οι ερευνητές γνωρίζουν λίγα σχετικώς με το φαινόμενο αυτό. Μερικοί λέγουν ότι,έχουν κατορθώσει να δημιουργήσουν OBE σε εργαστήριο,ενεργοποιώντας ένα τμήμα τού ανθρώπινου εγκεφάλου. Εχει γραφείπώς ένα στα δέκα πρόσωπα έχουν έστω και μια φορά,μια εξωσωματική εμπειρία,στη ζωή του. Μερικοί απ΄αυτούς που εδοκίμασαν τις εμπειρίες αυτές ισχυρίζονται ότι, παρατήρησαν κατά την διάρκειά τους, φαινόμενα που προηγουμένως τούς ήταν άγνωστα.

-Τα  φαινόμενα ΟΒΕ είναι συχνά ,μέρος των φαινομένων NDE.Ατομα , που δοκίμασαν εμπειρίες ΟΒΕ,ισχυρίζονται ότι, παρετήρησαν λεπτομέρειες που προηγουμένως τούς ήσαν άγνωστες. Μερικές φορές το φαινόμενο δημιουργείται αυθόρμητα,σε άλλες, συνδέεται με ένα φυσικό ή πνευματικό τραύμα, χρησιμοποίηση ναρκωτικών ουσιών κλπ. Εχουν αναπτυχθεί αρκετές μέθοδοι για να επιτευχθούν τα φαινόμενα αυτά:λ.χ.μια κατάσταση διαλογισμού. Πρόσφατες μελέτες (2007)έδειξαν ότι, καταστάσεις όμοιες με OBE μπορούν να επιτευχθούν με ηλεκτρικές διεγέρσεις τού εγκεφάλου.Σε μερικές περιπτώσεις πρόσωπα που είχαν εμπειρίες OBE ,ισχυρίστηκαν ότι, τραβήχτηκαν από τα σώματά τους,αφού προηγουμένως έννοιωσαν ένα αίσθημα παράλυσης. Σε άλλες αναφορές, υπάρχει η αίσθηση,ότι, βρίσκεσαι έξω από το σώμα σου, το συνειδητοποιείς, αιφνιδίως,μετά το συμβάν,και τα πρόσωπα αυτά,βλέπουν τα σώματα τους,εντελώς τυχαίως. Ορισμένοι νευρολόγοι έχουν υποψίες ότι, η εκδήλωση φαινομένων ΟΒΕ,οφείλεται σε αναντιστοιχία μεταξύ σημάτων οπτικών και αφής. Χρησιμοποίησαν μια εγκατάσταση εικονικής πραγματικότητας για να δημιουργήσουν ένα φαινόμενο OBE. Το υποκείμενο κοιτούσε μέσα από χοντρά γυαλιά και είδε το σώμα του, όπως θα φαινόνταν σε  έναν εξωτερικό παρατηρητή  που θα στέκονταν πίσω του.Ο πειραματιστής,άγγιξε το υποκείμενο την ίδια στιγμή που μια ράβδος,φάνηκε να αγγίζει την εικονική εικόνα.Το πείραμα εδημιούργησε μια αυταπάτη,μια ψευδαίσθηση, ότι,είσαι πίσω και έξω από το σώμα σου.Πάντως,τόσο οι κριτικοί όσο και ο πειραματιστής,εσημείωσαν ότι, απέτυχαν στο να επαναληφθούν  πλήρως τα φαινόμενα .

 Σε ορισμένες περιπτώσεις, το φαινόμενο φαίνεται να συμβαίνει αυθόρμητα. Σε άλλες συνδέεται με ένα φυσικό ή ψυχολογικό τραύμα, αφυδάτωση, αισθητηριακή στέρηση, την αισθητηριακή υπερφόρτωση, χρήση  ψυχοδελικών φαρμάκων, ή ένα όνειρο. Εχουν αναπτυχθεί,πολλές τεχνικές με στόχο να προκαλέσουν την εξωσωματική εμπειρία.  Ορισμένοι από εκείνους που βιώνουν εξωσωματικές εμπειρίες ισχυρίστηκαν ότι, οι ίδιοι θέλησαν να βγούν έξω από το σώμα τους, ενώ άλλοι αναφέρουν ότι, βρέθηκαν να τραβιένται από το σώμα τους (συνήθως πριν από ένα αίσθημα παράλυσης ).

 - Mερικοί νευρολόγοι βλέπουν ως πιθανόν,ότι οι εμπειρίες αυτές,οφείλονται στον ίδιο μηχανισμό,στον οποίο οφείλονται και τα συνειδητά όνειρα(Lucid dreams)για τα οποία γράφουμε σε άλλο σημείο ,Σημειώνεται  ότι, παρά τις  ορισμένες ομοιότητες μεταξύ των δύο αυτών φαινομένων,μελέτες εγκεφαλογραφημάτων δεν επιβεβαιώνουν το «ισοδύναμο»μεταξύ  εξωσωματικής εμπειρίας και συνειδητών ονείρων. Προτείνεται  πάντως  η άποψη, ότι, περιπτώσεις εξωσωματικής εμπειρίας,είναι ένας τύπος συνειδητού ονείρου,που συμβαίνει σ΄ένα ονειρικό περιβάλλον που μιμείται το υφιστάμενο περιβάλλον εκείνου που ονειρεύεται.

-Το πόσο επιφυλακτικοί πρέπει να είμαστε στο θέμα(χωρίς να αποκλείουμε τίποτε),προκύπτει,και από ένα δημοσίευμα, ,από το δελτίο ειδήσεων του διαδικτύου τής 5ης Μαίου 2015.

Το παραθέτουμε αυτούσιο:.

  «Στοκχόλμη

Εθελοντές που συμμετείχαν σε μελέτη του διάσημου Ινστιτούτου Καρολίνσκα της Σουηδίας είχαν τη σπάνια ευκαιρία να νιώσουν ότι, βρίσκονταν σε ξένο σώμα και κοιτούσαν τον εαυτό τους από μακριά».

- Τον Αύγουστο του 2017 αλίευσα από το διαδίκτυο δημοσίευση ,που θέλει να τοποθετήσει τις παραπάνω εμπειρίες  σε προβλήματα λειτουργίας ακοής και προσανατολισμού.Αφού αφετηριάζεται από τη διαπίστωση πως το 10% του πληθυσμού είχε κατά τη διάρκεια της ζωής τους  τουλάχιστον μιά τέτοια εμπειρία αναφέρει ανάμεσα σε άλλες την περίπτωση ενός γάλλου που οδηγώντας  το αυτοκίνητό του είχε αιφνιδίως την παράξενη αίσθηση ότι  βρίσκονταν έξω από το αυτοκίνητό του,και έβλεπε το σώμα του στη  θέση τού οδηγού.

-Το 2002 η  Blanke απέδειξε πώς μπορούσε να δημιουργήσει αίσθηση εξωσωματικής εμπειρίας ερεθίζοντας ηλεκτρικώς μιά συγκεκριμενη περιοχή του εγκεφάλου.

Ολόκληρο το σχετικό κείμενο παρατίθεται στο Παράρτημα.

-Θέλω  να σημειώσω το εξής που κατά τη γνώμη μου είναι σημαντικότατο και που η προπαρατιθέμενη άποψη δεν εξετάζει. Οτι, δηλαδή,σε πολλές εξωσωματικές εμπειρίες το άτομο βλέπει μέρος τής πραγματικότητας που ήταν αδύνατο να δεί και να γνωρίζει υπό κανονικές συνθήκες.Δημιουργεί την εντύπωση ότι, εξήλθε από το φυσικό του  σώμα και είδε πράγματα που δεν μπορουσε να δεί,και  που δεν εγνώριζε.

Πολλοί προσπαθουν να συνδυάσουν  το φαινόμενο με άλλες καταστάσεις,όπως  lucid dreams παραισθήσεις κλπ. και ότι,από το 1957 μέχρι σήμερα,έχουν γίνει πολύ λίγα πειράματα,σχετικά με το φαινόμενο ΟΒΕ.(Περισσότερα εν Parapsychology,ό.π. σελ.14)

13.-Past Life Recall (:Ανάκληση προηγούμενης ζωής)

-

 Οι αναδρομές αυτές,σχετίζονται και με την μετενσάρκωση και συνιστούν και τη μέθοδο που χρησιμοποιείται από ψυχολόγους και Ψυχοθεραπευτές ( που κατανάγκην δεν πιστεύουν στην μετενσάρκωση) για την θεραπεία ασθενών τους.

.

14.-Poltergeist και Φαντάσματα

 Από τις γερμανικές λέξεις poltern («προξενώ θόρυβο» ) Geist ("φάντασμα»), άρα « θορυβοποιό φάντασμα».

Eίναι ένα παραφυσικό φαινόμενο,συνιστάμενο από γεγονότα που υπαινίσσονται αόριστη οντότητα.Σχετικές τυπικές εκδηλώσεις είναι η κίνηση αντικειμένων,εμφάνιση θορύβων,ανθρώπινες φωνές, και σε ορισμένες περιπτώσεις επιθέσεις κατά προσώπων που παρακολουθούν  τα φαινόμενα, μερικές φορές εκτεινόμενες χρονικώς,από λίγες ώρες μέχρι μήνες.Παρόλο που μέχρι σήμερα δεν υπάρχει επιστημονική εξήγηση τού φαινομένου,μερικοί ( ίσςως  αυθαίρετα )την συνέδεσαν με την  μη χρησιμοποιούμενη σεξουαλική ενέργεια νεαρών προσώπων (Hélène Renard «L’ après» κλπ.219 επ.). Στις λαικές παραδόσεις το φαινόμενο αναφέρεται  ως ταραχοποιό πνεύμα,ή φάντασμα,που ενοχλεί ένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Τέτοια φαινόμενα αναφέρονται ήδη από τον 10ο αι.μ.Χ σε πολλές χώρες. Κατά τον Alan Kardec, τον ιδρυτή τού  πνευματισμού, τα  poltergeists είναι εκδηλώσεις ασώματων πνευμάτων χαμηλού επιπέδου,συνδεόμενα με τα στοιχεία τής φωτιάς,τού αέρα και τού νερού. Ο  Nandor Fodor επρότεινε ως εξήγηση ότι, δημιουργούνται από ανθρώπινους παράγοντες,που υποφέρουν συγκινησιακώς κλπ.Για τις διάφορες απόπειρες επιστημονικής αντιμετώπισης τού φαινομένου, παραπέμπουμε στο διαδίκτυο,όπου και μνεία από σχετικές περιπτώσεις.

Παρατίθεται μια περίπτωση:

Rosenheim,Γερμανία (1967)

Ο Dr. Friedbert Karger ήταν ένας από τους δύο φυσικούς,από το  Ινστιτούτο Max Planck που βοήθησε στην έρευνα τής ίσως πιο έγκυρης περίπτωσης  που έχει μέχρι σήμερα καταγραφεί. Η  Annemarie Schneider, μια δεκαεννιάχρονη γραμματέας ενός δικηγορικού γραφείου, στο Rosenheim (μιάς πόλης στη νότια Γερμανία) υπήρξε όπως φαίνεται η αιτία   που προξένησε προβλήματα,  χάος και διαμάχες, στο  δικηγορικό γραφείο με διακοπές στις ηλεκτρικές και τηλεφωνικές παροχές, την περιστροφή εικόνας,την κίνηση λαμπτήρων,όπως όλα αυτά αποτυπώθηκαν σε ένα βίντεο, ( : ήταν μια από τις λίγες φορές,που δραστηριότητες πολτεργκέιστ,είχαν καταγραφεί σε φίλμ),με παράξενους ήχους. Ο  Karger εδήλωσε, ότι, τα πειράματα αυτά,ήταν μια πραγματική πρόκληση για τους φυσικούς και οι διαταραχές,δεν μπορούσαν σε ποσοστό 100% να εξηγηθούν με τη γνωστή φυσική. Απάτη δεν αποδείχθηκε παρά την εντατική έρευνα από φυσικούς,δημοσιογράφους,και την αστυνομία.Τα φαινόμενα  ακολουθούσαν την νεαρή κοπέλλα ,καθώς άλλαζε δουλειά, Τελικώς  έπαυσαν και δεν ξαναπαρουσιάστηκαν.

-Ο Jung,ήταν στην αρχή,επιφυλακτικός έως αρνητικός στο να αποδεχθεί την ύπαρξη φαντασμάτων.Σε μια διάλεξη που είχε δώσει το 1919, ερμήνευε  τα οράματα και τις υλοποιήσεις ως προβολές τού ασυνείδητου,ή εξωτερικεύσεις.Αργότερα όμως άλλαξε  θέση.Ετσι,όταν η διάλεξη αυτή που είχε δώσει το 1919,ανατυπώθηκε το  1947  είχε προσθέσει την ακόλουθη υποσημείωση:

« Αφού πέρασαν τόσα χρόνια,………………δεν αισθάνομαι το ίδιο βέβαιος,όσο αισθανόμουν όταν είχα γράψει αυτή τη φράση το 1919……αμφιβάλλω για το αν μπορεί να δικαιώσει τα φαινόμενα αυτά,μόνον η ψυχολογική εκδοχή.Και αυτό δεν οφείλεται μόνον στις ανακαλύψεις τής παραψυχολογίας,……….αλλά και στις δικές μου  καθαρά θεωρητικές σκέψεις, που με πήγαν προς ορισμένες αλήθειες που αγγίζουν τον χώρο τής πυρηνικής φυσικής, και την όλη αντίληψη τής συνέχειας  τού χωροχρόνου.Ανοίγεται έτσι ολόκληρο το θέμα τής διαψυχικής πραγματικότητας,που  βρίσκεται άμεσα κάτω από την ψυχή.»(Κέσλερ ό.π.70)

Τα φαντάσματα για τους αρχαίους Ελληνες

Για το θέμα  αυτό,εκτός από τα άλλα βοηθήματα στα οποία μπορεί να ανατρέξει κάποιος,κατατοπιστικό είναι και το άρθρο του Δρ.Σταύρου Οικονομίδη,Καθηγητού Αρχαιολογίας ( στο Arcadia University ,Glenside, των ΗΠΑ.) που δημοσιεύετα στο τεύχος 323 του περιοδικού ΙΛΙΣΟΣ υπό τον τίτλο  «Επικοινωνία με το Υπερπέραν  στην Ελληνορωμαική Αρχαιότητα» Από το δημοσίευμα αυτό παραθέτουμε πορισμένα αποσπάσματα.

 « ..Ο Λουκιανός αναφέρει την ιστορία ενός διάσημου  στοιχειωμένου σπιτιού στην Κόρινθο και δεν αργεί να ανατρέψει με τη γελοιοποίηση κάθε ψήγμα αλήθειας στη διήγησή του. Το σπίτι ανήκε σε κάποιον Ευβατίδη και ήταν εγκαταλελειμμένο για καιρό εξαιτίας τρομακτικών φαινομένων. Κάθε φορά που κάποιος επιχειρούσε να μείνει εκεί, το έσκαγε πανικόβλητος από ένα φοβερό στοιχειό. Το οίκημα ήταν ένα ερείπιο και η στέγη είχε γκρεμιστεί Ο Αρίγνωτος που γνώριζε αιγυπτιακές τελετουργίες εξαγνισμού τόλμησε να το επισκεφτεί κουβαλώντας μαζί του ένα βιβλίο με ξόρκια, παρά τις παραινέσεις του κόσμου να αποφύγει μια τόσο επικίνδυνη εμπειρία. Όταν έπεσε το σκοτάδι, πήρε ένα λυχνάρι και κάθισε στο μεγαλύτερο δωμάτιο διαβάζοντας τα αιγυπτιακά βιβλία του. Ο δαίμονας παρουσιάστηκε προσπαθώντας να τον τρομάξει με κάθε τρόπο. Μπορούμε να φανταστούμε μια σκηνή πάλης μεταξύ του φαντάσματος και του ψύχραιμου Αρίγνωτου. Το δαιμονικό, κατάμαυρο, πιο σκοτεινό και από τον Άδη, μεταμορφωνόταν διαρκώς σε διαφορετικό κτήνος: μανιασμένο σκύλο, ταύρο, λιοντάρι. Οι διαρκείς προσευχές του Αρίγνωτου τελικά ξαπόστειλαν το καταραμένο ον σε μια γωνιά του δωματίου και εκεί το στοιχειό έγινε ένα με τη μαυρίλα και χάθηκε.

Την επομένη, όταν όλοι θεωρούσαν τον ήρωά μας νεκρό, τον είδαν έκπληκτοι να πηγαίνει στον ιδιοκτήτη του σπιτιού, τον Ευβατίδη, και να τον ενημερώνει για το νικηφόρο ξεκαθάρισμα λογαριασμού της προηγούμενης νύκτας. Ύστερα τον οδήγησε στο σημείο που είχε εξαφανιστεί το στοιχειό και διέταξε να σκάψουν , στο χώμα .Σε βάθος μιας οργιάς περίπου βρήκαν τα λείψανα ενός πτώματος θαμμένου εκεί από χρόνια, τα έβγαλαν και τα έθαψαν με τιμές  .Εκτοτε το σπίτι έπαψε να δημιουργεί προβλήματα στους ενοίκους του και ο τόπος καθάρισε οριστικά.»

            

   ΚΥΛΩΝΕΙΟ ΑΓΟΣ

«Ο ίδιος Λουκιανός,στο έργο του Φιλοψευδής αναλύει σαρκαστικά την ασταθή και αφελή ψυχοσύνθες των ανθρώπων που είναι έτοιμοι να πιστέψουν κάθε υπερβολή,και εκείνων που αρέσκονται να διηγούνται φανταστικά και αλλόκοτα πράγματα.Είναι ο πλέον χαρακτηριστικός συγγραφέας  ελληνικής παιδείας, σε ό,τι αφορά στην αντιμετώπιση του εξωπραγματικού και νοσηρού, και κάθε φορά στις παρόμοιες διηγήσεις του σπεύδει να καγχάσει.

Στην αρχαία ελληνική γραμματεία όμως υπάρχουν και αναφορές που μας εκπλήσσουν πολύ, ειδικά όταν γίνονται από σημαντικούς και κατά τα άλλα ορθολογιστές συγγραφείς, όπως ο Θουκυδίδης και ο Αριστοτέλης (ή όποιος βρίσκεται πίσω από το «Ψευδο-Αριστοτέλης», δηλαδή ίσως κάποιος αριστοτελικός μαθητής του Αριστοτέλη), οι οποίοι φέρονται να αποδέχονται το δέος προς το υπερφυσικό και το παράλογο.

Ο πρώτος στην Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου και ο δεύτερος στην Αθηναίων Πολιτεία μιλούν για δύο τραγικές στιγμές της ιστορίας των Αθηνών, τον αποκλεισμό των Αθηναίων πίσω από τα τείχη της πόλης κατά την πολιορκία των Λακεδαιμονίων και το Κυλώνειον Άγος. Ο Κύλων ο Αθηναίος ήταν ένας επίδοξος τύραννος που προσπάθησε στα τέλη του 6ου αιώνα να καταλάβει βιαίως την εξουσία. Κατόπιν χρησμού κατέλαβε την Ακρόπολη αλλά απέτυχε διότι οι αντίπαλοί του τον πολιόρκησαν στενά με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν τρόφιμα και νερό. Με συμφωνία που έγινε μεταξύ των δυο αντίπαλων μερών, ο πολιορκημένος Κύλων και οι οπαδοί του δεν θα εκτελούνταν. Όμως η συμφωνία δεν τηρήθηκε και αυτοί σφαγιάστηκαν άγρια στον βράχο της Ακρόπολης και στον Βωμό των Σεμνών Θεών, πιθανότατα των Ευμενιδών. Αυτό δεν ήταν απλώς αθέτηση της συμφωνίας, αλλά και μεγάλο ιερό έγκλημα, καθώς ακόμα και οι εγκλη ματίες, όταν έπεφταν ικέτες και γύρευαν άσυλο σε ναό ή σε τέμενος, κέρδιζαν τη ζωή τους. Αυτός ο νόμος ήταν ένας από τους ιερότερους των Ελλήνων και σπάνια είχε καταπατηθεί τόσο βάναυσα. Η πράξη έμεινε στην ιστορία ως Κυλώνειον Άγος, μίασμα, επειδή λίγο αργότερα η πόλη έμοιαζε να είχε μολυνθεί ανεπανόρθωτα εξαιτίας της ανήκουστης ύβρεως εναντίον των Θεών.

Στην πόλη έπεσε θανατικό και όχι μόνο, αφού ακούγονταν ήχοι, φαντάσματα δε των θυμάτων λέγεται ότι, τριγυρνούσαν στα στενά και τρομακτικά σημεία πανικόβαλλαν τους πολίτες, οι οποίοι φοβούνταν ότι το μίασμα θα έπεφτε στα κεφάλια όλων. Η σωτηρία ήρθε με τον Επιμενίδη τον Κρήτα, μάντη, μύστη και εξορκιστή των κακών, που τον προσκάλεσαν στην Αθήνα για να την εξαγνίσει από την κατάρα, κάτι που πέτυχε με τελετουργίες και θυσίες.

Κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου οι Αθηναίοι εξαναγκάστηκαν να δεχτούν μέσα στα τείχη έναν υπέρογκο αριθμό προσφύγων από την ύπαιθρο χώρα. Ο χώρος ήταν περιορισμένος γιατί ποτέ δεν είχαν ληφθεί μέτρα για την εγκατάσταση τόσων νέων πληθυσμών. Οι Λακεδαιμόνιοι κατέστρεφαν με λύσσα ό,τι παρέμεινε εκτός των τειχών. Σοδειές, αγροικίες, εμπορικές εγκαταστάσεις ήταν στο έλεός τους. Όταν η Αθήνα γέμισε από φοβισμένους αμάχους, η πολιτεία αποφάσισε να καταπατήσει για πρώτη φορά έναν ιερό άβατο τόπο, που ποτέ στο παρελθόν δεν είχε κατοικηθεί, και να τον προσφέρει ως χώρο καταλυμάτων για τους πρόσφυγες της Αττικής. Αναφερόμαστε στις νότιες παρυφές της Ακρόπολης κοντά στα ιερά της Θέμιδος και του Ασκληπιού.

Με την εγκατάσταση των προσφύγων στο ιερό μέρος εμφανίστηκαν πνεύματα, φαντάσματα, εξοργισμένες θεότητες που αντέδρασαν βίαια. Βράχια έπεφταν από τον λόφο της Ακρόπολης πάνω στους απελπισμένους πρόσφυγες. Λίγο αργότερα ξέσπασε και ο περίφημος λοιμός που σκότωσε το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού και τον ίδιο τον Περικλή. Πρόκειται για δύο αναφορές σε παρουσία φαντασμάτων, η πρώτη από τον Αριστοτέλη και η δεύτερη από τον Θουκυδίδη. Αν πρόκειται για συνέπεια μιάσματος ή καταπάτησης των ιερών νόμων δεν μας ενδιαφέρει. Η αλλόκοτη τιμωρία των κατοίκων της πόλης οφείλεται σε δολοφονημένους ή σε ιερόσυλες πράξεις εις βάρος των Θεών. Η λύτρωση έρχεται μόνο με τον εξορκισμό και η κάθαρση γίνεται με συναισθήματα μεταμέλειας και απόγνωσης. Βαθιά θρησκευτικότητα ή καθαρή δεισιδαιμονία;

-Μια άλλη παρόμοια ιστορία με τη βεβήλωση ιερού χώρου και τη δολοφονία ικέτη μέσα σε ναό είναι η παρακάτω: ο Λακεδαιμόνιος στρατηγός Παυσανίας, κατηγορούμενος για προδοσία και φιλοπερσική συμπεριφορά, αναγκάστηκε να κρυφτεί στον ναό της Χαλκιοίκου Αθηνάς στη Σπάρτη. Οι διώκτες του, προκειμένου να πετύχουν αναίμακτα τη δολοφονία του, έχτισαν τις πόρτες και τα παράθυρα του κτιρίου και τον άφησαν να πεθάνει της πείνας (468 ). Όμως το γεγονός δεν έπαυε να

είναι  αναίμακτη ή μη δολοφονία που προκάλεσε το στοίχειωμα του τόπου. Κραυγές, οιμωγές και θρήνοι ακούγονταν τις νύχτες από το σημείο του τραγικού θανάτου και ποτέ πιά ο ναός δεν άνοιξε για να χρησιμοποιηθεί. Το φάντασμα του Παυσανία  στο ανήλιαγο ιερό ήταν ο μόνος ένοικός του και η γειτονιά μαύρισε μέσα στην αισχύνη ενός εγκλήματος που βάρυνε την ατμόσφαιρα με θλίψη και αίμα.

-Ασφαλώς, πέραν των παραπάνω ενδεικτικών αναφορών, πολυάριθμες είναι οι καταγεγραμμένες μαρτυρίες σε όλη την έκταση της αρχαίας ελληνικής γραμματείας σχετικά με εμφανίσεις πνευμάτων, φασμάτων, σκιών, όπως και για ανεξήγητα φαινόμενα  μέσα στο πλαίσιο του καθημερι νού βίου των Ελλήνων.

 

-Μια άλλη περίπτωση  που παραθέτει το  αναφερόμενο στη βιβλιογραφία Handbook   προβλημάτισε  σοβαρώς ,κυρίως γιατί το φάντασμα-μια ηλικιωμένη, φαίνεται να εισήλθε  σ’ένα  σπίτι με κλειδωμένη πόρτα.Παρέμεινε για λίγο και απεχώρησε χωρίςε να εκφέρει λέξη παρόλο που της ζητούσαν εξηγήσεις και τελικώς εξαφανίστηκε.

(Περισσότερα στο Παράρτημα)

Το  γεγονός ότι φαινόμενα  poltergeists συνέβησαν  σε διαφορετικές  γεωγραφικές περιοχές ενισχύουν  την άποψη ότι, κάτι αληθώς πρέπει να συμβαίνει. Οι Gauld και   Corneli,που ασχολήθηκαν με το θέμα,κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι,τα συνήθη σπίτια,δεν ευνοούν την εμφάνιση των φαινομένων.  Πάντως καμία αποδεκτή και πολύ περισσότερο πειραματικώς αποδειχθείσα θεωρία και εξήγηση δεν έχει μέχρι στιγμής,διατυπωθεί για εξήγηση του φαινομένου.

-Δεν είναι πάντοτε ευχερής    η διάκριση μεταξύ  φαντασμάτων και Poltergeist και  πολλά "θύματα" των τελευταίων  πιστεύουν πως ένα φάντασμα κρύβεται πίσω απ αυτά.

 Φανταστικές κηδείες (Phantom Funerals)

Η παράδοση των φανταστικών κηδειών χρονολογείται τουλάχιστον στον 17ο αιώνα.Λέγεται ότι, όταν ταξιδεύει κανείς  σε ήσυχες περιοχές,  υπάρχουν εμφανίσεις κηδείας  ανθρώπων που κινδυνεύουν από θάνατο. Αυτές οι κηδείες δεν είναι απλά   τρομακτικά οράματα, αλλά συχνά συνοδεύονται από ήχους που σχετίζονται με κηδείες όπως πένθιμα τραγούδια που  ακούγονται  στον άνεμο και από ήχους των ανθρώπων που εργάζονται για την προετοιμασία ενός πτώματος για ταφή.

15.-Η αίσθηση ότι, κάποιος μας κοιτάει.(The feeling of being stared at—A Handbook  κλπ.σελ 357 επ.)

 Πολλοί από μας έχουμε νοιώσει ότι,κάποιος πίσω μας, μάς κοιτάζει.Επίσης πολλοί έχουν ζήσει το αντίστροφο: Εχουν προκαλέσει άνθρωπο να γυρίσει και να κοιτάξει προς τα πίσω με το να τον κοιτάζουν.Από σχετικές έρευνες στην Ευρώπη  και τη Βόρεια Αμερική, προέκυψε ότι, ποσοστά 70% και 90% αντίστοιχα είχαν τέτοιες εμπειρίες.Ερευνες επίσης έδειξαν ότι,τα φαινόμενα αυτά,είναι πιο συχνά,όταν εκείνος που κοιτάζει είναι άγνωστος,  ότι,συμβαίνουν περισσότερο σε δημόσιους χώρους, και ότι,εμφανίζονται περισσότερο σε άτομα που νοιώθουν ανασφάλεια.

Στην επιστημονική βιβλιογραφία,το φαινόμενο καταγράφεται, ως εντοπισμός κάποιου που μας κοιτάζει αλλά δεν τον βλέπουμε.(unseen gaze detection) ή σκοποευ αισθησία.(Στα αγγλικά έχει διατηρηθεί η ελληνικη λέξη: scopoaesthesia) Προσπάθειες για πειραματικές επαληθεύσεις του φαινομένου,  κατέληξαν  στο συμπέρασμα  ότι,πιθανόν να  πρόκειται για υπαρκτή ικανότητα που απαντάται σε ολόκληρο το ζωικό βασίλειο

Από το 1980 έγιναν πολλά πειράματα για τον έλεγχο του φαινομένου,τόσο μεταξύ ανθρώπων απ’ευθείας όσο και μέσω κλειστού κυκλώματος τηλεόρασης.Τα  άτομα ενεργούσαν κατά ζεύγη.Λαμβάνονταν όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να αποφευχθεί οποιαδήποτε απάτη.Εγιναν χιλιάδες πειράματα  με επιτυχία που έδιναν  ποσοστό επιτυχίας55%, εκ πρώτης όψεως  μικρό, αλλά όπως παρατηρεί ό Rupert Shedrake από απόψεως στατιστικής ,αστρονομικώς μεγάλο, εξαιτίας του ότι, ότι,  τα πειράματα έγιναν με τη συμμετοχή τόσων πολλών ατόμων .Το  μεγαλύτερο  όμως πείραμα διεξήχθη το  2005 στο κέντρο ΝΕΜΟ,του Επιστημονικού, Κέντρου του Άμστερνταμ, με συμμετοχή 18.000 ζευγών,  με θετικά αποτελέσματα  .Το εντυπωσιακό ήταν ότι ,τα ίδια αποτελέσματα επιτυγχάνονταν και όταν το ένα άτομο  δεν έβλεπε  το άλλο ευθείας αλλά  μέσω τηλεόρασης πράγμα που αποδεικνύει ότι, κάποιος μπορεί, να προκαλέσει την προσοχή άλλου ,ακόμη και αν δεν τον βλέπει απ’ ευθείας.

Είναι γεγονός ότι,τα παραπάνω αποτελέσματα αμφισβητήθηκαν,από  μερικούς με επιχειρήματα,πώς , είτε ότι,  τα πειράματα δεν έγιναν με επιστημονικό τρόπο ώστε να αποκλείεται η απάτη είτε ότι,  η όλη  υπόθεση,ή οφείλεται σε δεισιδαιμονία,είτε ότι, οι επιτυχίες ήταν λίγες ώστε να επιτρέπουν τα  εξαχθέντα συμπεράσματα.

-Ο Ρούπερτ Σελντρεικ (εν η «Εξέλιξη» τού Gerard Cheshire σελ.42) σε μελέτες του της περιόδου 1999-2005, λέγει πώς πολλοί άνθρωποι διαισθάνονται πότε κάποιος τους κοιτάζει έντονα.Εχοντας διατυπώσει μια θεωρία περι μορφικών συχνοτήτων, προβάλλει την άποψη, πώς σε ορισμένες περιπτώσεις παρόμοια  σχηματοποιημένες ιδέες,ταξειδεύουν μεταξύ παρόμοια σχηματισμένων,   και ότι, τα μιμίδια (: όρο που επινόησε ο  Ρίτσαρντ Ντώκινς ως το πολιτισμικό ισοδύναμο  τού γονιδίου,δηλαδή ως μονάδα πολιτισμικής πληροφορίας σε μια δεξαμεμνή μιμιδίων) έχουν την δυνατότητα να ταξειδεύουν μεταξύ εγκεφάλων ως κβαντικές συγχρονικότητες  σε ένα ολογραφικό σύμπαν.

Είναι ενδιαφέρον ότι, τέτοια φαινόμενα παρουσιάζονται και σε ζώα,που εμφανίζονται ικανά,να εντοπίζουν ότι,κάποιος τα κοιτάζει.Κυνηγοί και φωτογράφοι  της άγριας πανίδας , είναι πεπεισμένοι  πως τα ζώα είναι σε θέση να εντοπίζουν ότι, κάποιος τα παρατηρεί ,ακόμη και όταν είναι κρυμμένοι και παρατηρούν τα ζώα  μέσω μικρών τηλεσκοπίων.Ενας βρετανός ελαφοκυνηγός,κατέληξε στο συμπέρασμα,ότι, το ζώο φαίνεται ότι, καταλάβαινε την πρόθεσή του,να τα πυροβολήσει.Αντιστρόφως,μερικοί φωτογράφοι και κυνηγοί, νοιώθουν  τα άγρια ζώα όταν αυτά τους κοιτάζουν.

Εάν το αίσθημα αυτό είναι αληθινό, θα πρέπει να είναι το αποτέλεσμα φυσικής επιλογής.Και γεννάται το ερώτημα: Πως ακριβώς τούτο συνέβη.Η πλέον καταφανής πιθανότητα είναι ότι, αυτό εντάσσεται στο πλαίσιο των  σχέσεων θηρευτή και θηράματος.

16.-Υλοποιήσεις- Επικοινωνία με νεκρούς.Το φαινόμενο EVP.

 Ασφαλώς προκαλεί εντύπωση η περίπτωση των υλοποιήσεων και ιδιαίτερα τής φυσικής παρουσίας ενός αποβιώσαντος.Όπως λέγεται οι υλοποιήσεις αποτελούνται από μια παράξενη ουσία που λέγεται εκτόπλασμα. Στο σημείο αυτό παραπέμπουμε στα πειράματα(και στις σχετικές προεκτάσεις )τού Κίρλιαν που( όπως  πολλοί υποστηρίζουν και άλλοι αμφισβητούν) έχει φωτογραφίσει την αύρα.

 -Μια άλλη περίπτωση, επικοινωνίας, που εμφανίζει μεγάλο ενδιαφέρον είναι τής άμεσης φωνής που ακούγεται ,συνήθως,όταν είναι πλησίον ένα medium, ή όταν έχουμε  αποτύπωση τής φωνής αυτής, σε   μαγνητόφωνο,όπως η αμέσως παρακάτω περίπτωση.

 Πρόκειται για   επαφή φωνής με φωνή,με έναν αποβιώσαντο,ή η καταγραφή τής φωνής τού αποβιώσαντος σε μια μαγνητοταινία.Μια τέτοια περίπτωση καταγράφεται στο βιβλίο τού Didier van Cauwelaert  «Karine après  la Vie».Mιά κοπέλλα που σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα,επικοινωνεί μετά τον θάνατό της με τους γονείς της μέσω ενός μαγνητοφώνου κι ενός υπoλογιστού.Ο συγγραφέας σχολιάζον τας, γράφει ότι, αξίζει κανείς να αναρωτηθεί, για τα θέματα τής επιβίωσης τού πνεύματος,την δύναμη των συλλογικών παραισθήσεων και την απίστευτη δύναμη τού ανθρώπινου μυαλού,ικανού να δημιουργήσει,εξ αποστάσεως,με την δύναμη τής αγάπης,ήχους,εικόνες και ύλη

-Το 1959 ο Friedrich Jurgenson,ένας Σουηδός καλλιτέχνης  και ερασιτέχνης ορνιθολόγος,ανεκάλυψε παράξενες και ανεξήγητες φωνές  σε ένα μαγνητόφωνο,όπου μαγνητοφωνούσε κελαηδίσματα πουλιών.Παρόμοιες περιπτώσεις  ,υπάρχουν καταχωρημένες και στο αναφερόμενο στην παρατιθέμενη στην αρχή βιβλιογραφία  βιβλίο Handbook

 κλπ.σελ.341 επ.καθώς και στο http://atrans.org//links_world.htm, και βιβλιογραφία που παρατίθεται στο προαναφερόμενο Handbook

 Όλα τα παραπάνω συνιστούν  το φαινόμενο EVP(Electronic Voice Phenomena) που κι αυτό έχει απασχολήσει τους ειδικούς και για το οποίο δεν έχει δοθεί καμιά επιστημονική εξήγηση.Μερικοί προβάλλουν την ερμηνεία ότι, πρόκειται για επικοινωνία  με οντότητες από άλλους πλανήτες,από άλλες διαστάσεις,από άλλους χρόνους.Αλλοι,ότι αποτυπώνουν ήχους παλαιών  γεγονότων.

17΄.Αυτόματη γραφή με επικοινωνία νεκρών. (AUTOMATIC WRITING, CHANNELING)

Υπάρχουν περιπτώσεις-μερικές από τις οποίες αξιοπρόσεκτες-ανθρώπων που συνέγραψαν   βιβλία,συνέθεσαν μουσική,και έγραψαν μηνύματα,που πιστεύουν ότι, προήλθαν από νεκρούς.Αναφέρονται ως περιπτώσεις  οι τής Jane Roberts  τού J.Z. Knight που ισχυρίζεται ότι,γράφει καθ΄υπαγόρευση τής ηλικίας 30.000 ετών Ramtha, των Pearl Curran Rosemary Brown (που συνέθεσε μουσική που όπως λέγει προέρχεται από τον Franz Liszt) τής Helen Schucman και άλλων.

Είναι αξιόπιστα όλα αυτά ή πρόκειται για τεχνάσματα ή  για ιδιότητες έμφυτες;

Ένα πείραμα που διεξήχθη από την Βρεταννική Εταιρεία Ψυχολογίας (British Psychological Society) οδήγησε σε αρνητικά συμπεράσματα και αποτελέσματα,ως προς την δήθεν ικανότητα των medium να αποδείξουν το φαινόμενο.Αντιθέτως άλλα συμπεράσματα,που έδωσαν την εντύπωση ότι, απέδωσαν θετικά αποτελέσματα ως προς την ύπαρξη παραφυσικής δραστηριότητας αντιμετώπισαν κριτική ,γιατί κρίθηκε ότι ,έγιναν υπό καθεστώς  που δεν εξασφάλιζε την εγκυρότητα τού πειράματος.

(Περισσότερα στο Παράρτημα)

Η ΠΑΡΑΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΖΩΑ

Μέχρι το 2015 οι μόνοι που είχαν, συστηματικώς ασχοληθεί με την παρακανονική συμπεριφορά των ζώων ήσαν οι  Rhine και  Feather(1962). Την αναπλήρωση του κενού αυτού ανέλαβε ο βιολόγος Rupert Sheldrake,που έκανε μια πολύ σοβαρή και συστηματική προσπάθεια. Με  τους συνεργάτες του έλαβαν συνεντεύξεις από εκατοντάδες ανθρώπων που είχαν ν’αναφέρουν κάτι σχετικό με το θέμα.Επίσης σε  απάντηση σχετικών του  ραδιοφωνικών  εκκλήσεων μέσω των ΜΜΕ των   ΗΠΑ,νωμένου Βασιλείου,Γερμανίας, Γαλλίας  και Ελβετίας, για την παροχή όμοιων πληροφοριών ,έλαβε αναφορές (ασφαλώς όλες δεν αποδείκνυαν παρακανονικά  φαινόμενα καθώς μερικές απ΄αυτές εξηγούνταν ως καθαρώς κανονικές συμπεριφορές) και συνέταξε  κατάλογο από 5.000 ενδιαφέρουσες περιπτώσεις (: αντιδράσεις  που αφορούσαν επικείμενο κίνδυνο,θάνατο του ιδιοκτήτη  τους,επιστροφή του στο σπίτι κλπ..(ό.π.Handbook σελ.351).

 Όπως αναφέρει ο  Sheldrake ( εν  Handbook κλπ.σελ.350 επ. όπου παρατίθενται και πολλά παραδείγματα εκτός από τα αναφερόμενα πιο κάτω) η Παραψυχολογία και ιδίως η τηλεπάθεια και η πρόγνωση,δεν είναι ,όπως κατά μέγιστο βαθμό έχει αποδειχθεί ξένη για πολλά ζώα.Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ζώων που έχουν την ικανότητα,να προαισθάνονται σεισμούς,πολλές φορές μέρες ολόκληρες πριν αυτοί συμβούν,τσουνάμι χιονοστιβάδες,κλπ.και να εμφανίζουν  πολλές άλλες παρακανονικές ιδιότητες.Επίσης ,όπως και πιο άνω σημειώνεται,να αντιλαμβάνονται ότι, καποιος τα παρατηρεί.

   Ετσι:

-Πολλά σκυλιά, γάτες ,άλογα και παπαγάλοι,φαίνεται ότι,προαισθάνονται   ότι, τα αφεντικά τους επιστρέφουν στο σπίτι—ακόμη και όταν αυτό είναι άγνωστο στους υπόλοιπους ενοίκους και όταν ευρίσκονται σε απόσταση πολλών μιλίων -, περιμένοντας τους, πίσω από  τη πόρτα ή το παράθυρο   ,μέχρις ότου αυτά διαβούν το κατώφλι ή μέχρις ότου  φθάσουν  σε απόσταση που να μπορούν να τους αισθανθούν με την  όσφρηση ή την ακοή .Η Rebecca Kavich είπε πώς είναι πάντοτε σε θέση να πεί πότε ο σύζυγός της θα επιστρέψει στο σπίτι,γιατί τής το  λέγει ο σκύλος!Η εργασία του συζύγου  της,ευρίσκεται σε απόσταση περίπου δέκα λεπτών οδήγησης,και περίπου 15 λεπτά τής ώρας,πριν να επιστρέψει,ο σκύλος τους, αρχίζει να είναι αναστατωμένος και όλα αυτά παρόλο που ο συζυγός της δεν επέστρεφε στο σπίτι την ίδια ώρα.Από σχετική έρευνα διαπιστώθηκε ότι,παρόμοιες συμπεριφορές και αντιδράσεις είχαν οι σκύλοι των μισών περίπου ιδικτητών που ερωτήθηκαν.Οi Rupert Sheldrake και   Pam Startαιναν με σχετικά πειράματα,κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, τέτοιες συμπεριφορές υπερέβαιναν το ποσοστό που θα έδινε η τύχη. (ό.π.Handbook  σελ.352-353 όπου και άλλες περιπτώσεις για ζώα που προαισθένονται την επιστροφή των κυρίων τους) 

-Εχει διαπιστωθεί επίσης ότι, σκυλιά προαισθάνονται ένα φυσικό φαινόμενο,όπως ένα σεισμό. (Γύρω στα 1920  εκατοντάδες ζώα στην Μαρτινίκα άφησαν ξαφνικά τις φωλιές, τους στάβλους, τα σπίτια, και  κατέβηκαν στην Θάλασσα. Μπήκαν στο νερό, και  πολλά  πνίγηκαν. Οι κάτοικοι κατάλαβαν ότι, κάτι θα συνέβαινε. Σκέφτηκαν το ηφαίστειο που απειλούσε τον τόπο τους, αν και πολλοί παρατήρησαν ότι, ίσως αργότερα γελούσαν με αυτή την πρόληψη. Οι σεισμογράφοι τους δεν έδειχναν απολύτως τίποτα. Κι όμως τρεις μέρες   αργότερα το ηφαίστειο εξερράγη και 30.000 άτομα έχασαν την ζωή τους.

Στην  Ελλάδα, τη   νύχτα του 1953,  όταν άρχισε ο εφιάλτης στην Κεφαλονιά, τη Ζάκυνθο και την Ιθάκη, ένα   λυκόσκυλο  ούρλιαζε  συνεχώς.  Στα ουρλιαχτά του   ανταποκρίθηκαν όλοι οι σκύλοι του νησιού (Κεφαλονιά), που μετά ρίχτηκαν μανιασμένα έξω απ' τα σπίτια,  χωρίς να υπολογίζουν κανένα εμπόδιο. Κανείς δεν μπορούσε να συγκρατήσει τη φυγή αυτών των ζώων, που είχαν  ξεχυθεί  προς τα χωράφια.  Οι  άνθρωποι τα  κοίταζαν με φρίκη. Μετά ακολούθησαν οι γάτοι και  άλλα  ζώα, που  προστέθηκαν  σ αυτή την πομπή. Οι κάτοικοι δεν μπορούσαν να το εξηγήσουν. Και μετά ήρθε  ο φοβερός  καταστρεπτικός σεισμός.

Στις  4 Φεβρουαρίου 1975, οι κινέζοι απομάκρυναν τον πληθυσμό του Λιαονίγκ ,  πέντε ώρες πριν από μια τρομακτική σεισμική  δόνηση, που  προκάλεσε ανυπολόγιστες  ζημιές  και θα  είχε   χιλιάδες θύματα, αν δεν απομακρύνονταν εγκαίρως.  Η διάσωση έγινε με βάση της συμπεριφορά των ζωών.

  Το 1975 στην Ιαπωνία 24 ώρες πριν από ένα μεγάλο σεισμό τα φίδια ξυπνούσαν από τη χειμέρια νάρκη και ψοφούσαν στο χιόνι.

 Η Marguerite Derolet  στη Γαλλία αφηγήθηκε στον αναφερόμενο στην αρχή ερευνητή και συγγραφέα, « μια μέρα το σκυλί  μου άρχισε να συμπεριφέρεται σαν  τρελλό…τρόμαξα καθώς δεν μπορούσα να το καθησυχάσω» Λίγο αργότερα, της ανεκοίνωσαν τηλεφωνικώς ότι,ο σύζυγός της,οδηγός ταξί,είχε ένα σοβαρό ατύχημα,ενώ βρίσκονταν σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων από το σπίτι ακριβώς τη στιγμή που το σκυλί  άρχισε να είναι διεγερμένο»

Μερικές γάτες,αντιδρουν προαισθανόμενες θανάτους που συμβαίνουν σε μεγάλη απόσταση,με το να αφήνουν ασυνήθεις ήχους.Τ

Τέτοιες αντιδράσεις ζώων έχουν σημειωθεί ακόμη και όταν το θλιβερό γεγονός συνέβη πολλά μίλια μακρυά από το σπίτι. 

  Μπορούν επίσης να « διαβάζουν» τις σκέψεις ανθρώπων και να ανταποκρίνονται στις προθέσεις τους. Μερικές γάτες απεχθάνονται τους κτηνιάτρους.Δεκάδες ανθρώπων που έχουν γάτες, έχουν αναφέρει πως αυτές  εξαφανίζονται όταν προαισθάνονται ότι, το αφεντικό τους έχει προγραμματίσει γι αυτές επίσκεψη στον κτηνίατρο.Μερικά σκυλιά εμφανίζουν μια διέγερση, προαισθανόμενα ότι, το αφεντικό τους ετοιμάζεται να τα οδηγήσει σε περίπατο,ακόμη και όταν ο περίπατος αυτός,δεν γίνεται τη συνηθισμένη ώρα.-Πολλά σκυλιά,και γάτες προαισθάντονται ότι, τα αφεντικά τους,ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν το σπίτι,Ακόμη και πριν να διαφανεί απ αυτούς   η σχετική τους πρόθεση από σχετικές προετοιμασίες-

-Μπορούν επίσης και κάνουν μετεωρολογικές προβλέψεις.  Άλογα συνήθως  ήρεμα αρχίζουν να χλιμιντρίζουν και να τρέχουν. Σκύλοι αλυχτούν και τα ψάρια πηδούν έξω από το νερό. Ζώα που δεν εμφανίζονται όπως  ποντίκια και  φίδια ξεπηδούν από τις φωλιές τους κατά δεκάδες.   

.Μερικές από τις ικανότητες αυτές των ζώων  έχουν επιβεβαιωθεί και πειραματικώς.

ΝΟΗΣΗ ΣΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

-Τους επιστήμονες έχει απασχολήσει το αποκαλούμενο φαινόμενο ύπαρξης νοήσεως στις συλλογικές κινήσεις των ζώων.Οπως έχει γραφεί,δεν είναι πάντοτε αναγκαία η ύπαρξη ενός οδηγού,ενός αρχηγού,για να οδηγηθεί,για να πορευθεί μια ομάδα ζώων.Ενα πλήθος μπορεί να ενεργήσει χωρίς ηγέτη και χωρίς διαταγές σχεδόν σαν να επρόκειτο για έναν μόνο άνθρωπο. Η φύση παρουσιάζει τέτοια παραδείγματα. Ετσι οι σαρδέλλες  ενώ κολυμπούν όλες προς την ιδία κατεύθυνση, αιφνιδίως όλες μαζύ,αλλάζουν  κατεύθυνση,για ν΄αποφύγουν ένα θηρευτή.Ανάλογη συμπεριφορά παρατηρείται με τα ψαρόνια. Σε μικρότερη κλίμακα,έχουμε τα βακτήρια που  σχηματίζουν αποικίες και συμπεριφέρονται συλλογικώς,ακόμη και στο κύτταρο όπου παρατηρείται για τρομερή αυτοοργάνωση.Ολες αυτές οι συμπεριφορές,δεν είναι πλήρως κατανοητές, η τηλεπάθεια όμως θα μπορούσε να προβληθεί ως λογική εξήγηση. Αν κανείς   αποκλείσει την εξήγηση αυτή καθώς και ορισμένες σκέψεις τού Arthur Koestler που παρατίθενται στην εργασία μας,γύρω από την «Ζωή»,δεν μπορεί να υποστηρίξει μια απάντηση  που  να είναι πειστική από την κοινή λογική και την καθιερωμένη επιστήμη.

Mια ομάδα,γάλλων  ερευνητών απεφάσισε τον Δεκέμβριο του 2013 να ασχοληθεί συστηματικώς με το θέμα για την κατανόηση των συλλογικών αυτών κινήσεων.,« Μόλις ένας φυσικός παρατηρεί εάν τέτοιο  φαινόμενο επαναλαμβανόμενο σε διαφορετικές κλίμακες η περιέργειά του κεντρίζεται»,δηλώνει ο Denis Bartolo», καθηγητής  στο l'Ecole normale supérieure τής Lyon και υπεύθυνος των εργασιών που έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό Nature, την 7 Νοεμβρίου 2013, και πού  μαζύ με συναδέλφους του,ενεργοποίησε το ενδιαφέρον τής επιστημονικής κοινότητας για το μυστήριο αυτό τής φύσεως.

 ( Το γαλλικό κείμενο στο Παράρτημα)

Πειράματα πρόγνωσης κβαντικής διεργασίας

Οι δέκτες έκαναν σωστές  προγνωστικές εικασίες  θεωρητικώς απρόβλεπτων εκβάσεων υπο-ατομικών διεργασιών με ποσοστό αντιτύχης ένα εκατομμύριο προς ένα!

 Αντιγράφω από τον Koestler:

«Περίληψη: Σε δυό σειρές πειραμάτων πρόγνωσης, οι δέκτες ήταν καθισμένοι μπροστά σε τέσσερες λάμπες μέ διαφορετικό χρωματισμό πού άναβαν με μία τυχαία σειρά. Αντικειμενικός τους σκοπός ήταν νά μαντέψουν την σειρά μέ την οποία θα άναβαν αυτές οι λάμπες και να πατήσουν το αντίστοιχο τους κουμπί. Στην πρώτη σειρά πειραμάτων έλαβαν μέρος τρεις δέκτες, πού έκαναν, συνολικά, 63.066 δοκιμές. Οι συνδυασμένες τους προσπάθειες έφεραν πολύ υψηλά αποτελέσματα (ρ<2χ10~9) [ίσο-ζύγιον πιθανοτήτων (odds) εναντίον τού παράγοντα τύχη 2.000.000.000 προς 1.].

Στην δεύτερη σειρά των πειραμάτων έλαβαν μέρος δύο από τους δέκτες τής πρώτης σειράς πειραμάτων καθώς και ένας τρίτος δέκτης και πειραματίστηκαν προς δύο διαφορετικές κατευθύνσεις: υψηλό αποτέλεσμα και χαμηλό αποτέλεσμα. Μπορούσαν δηλαδή να διαλέξουν ανάμεσα στην πρόγνωση τής λάμπας πού θα άναβε αμέσως μετά (υψηλό αποτέλεσμα) και τής λάμπας πού δεν θα άναβε αμέσως μετά (χαμηλό αποτέλεσμα). Σ' ένα σύνολο 20.000 δοκιμών οι δέκτες σημείωσαν πολύ σημαντικές επιτυχίες (ρ< 10~10).

Για να εξασφαλιστεί η απόλυτα τυχαία συνέπεια τού στόχου χρησιμοποίησαν απλές κβαντικές διεργασίες πού θά μπορούσαν ν' αντιπροσωπεύσουν την πιό θεμελιακή πηγή τυχαιότητας τής φύσης, τήν άφιξη και καταγραφή ενός ηλεκτρονίου πού εξεπέμφθη από μια πηγή ραδιενεργού Στροντίου 90. Ενα πρακτικό αποτέλεσμα αυτού τού τεχνάσματος ήταν ότι, ήταν γρήγορο κι' ότι, μπορούσε νά ελέγξει τήν τυχαιότητα με τόν ηλεκτρονικό εγκέφαλο.

Μπορούμε νά δώσουμε περιληπτικά αυτά τα αποτελέσματα λέγοντας ότι, οι δέκτες έκαναν σωστές προγνωστικές εικασίες θεωρητικά απρόβλεπτων εκβάσεων υπο-άτομικών διεργασιών μ' ένα ποσοστό πιθανοτήτων αντι-τύχης πού φθάνει  στο ένα εκατομμύριο προς ένα!.

 -Το επόμενο πείραμα είχε σάν σκοπό τήν έρευνα τού κατά πόσον θά μπορούσαν οι πειραματιζόμενοι νά επηρεάσουν με τις εκούσιες προσπάθειες τους, με την τηλεκίνηση δηλαδή, τήν πορεία τυχαίων γεγονότων σε μιά υπο-ατομική στάθμη. Περιοριζόμαστε  στην συνοπτική αφήγηση τού  Schmidt(αναφέρεται πιο κάτω υπό τον τίτλο «τηλεκίνηση»)

Η ενεργός ύλη ανατρέπει τη φυσική

Τα υγρά που περιλαμβάνουν στοιχειώδη αντικείμενα ικανά να παράγουν αυθόρμητα συντονισμένες κινήσεις  αναστατώνουν τους ερευνητές.

 

Του Pierre Lalanne

(Δημοσιεύθηκε στις 28 Αυγούστου 2022).

 

Η φυσική της ενεργού ύλης είναι ένα αναδυόμενο πεδίο έρευνας,  που εμφανίστηκε το 1995 μετά από  ένα άρθρο του Ούγγρου Tamas Vicsek, όπωςενθυμείται ο φυσικός Olivier Dauchot, από τη Σχολή Βιομηχανικής Φυσικής και Χημείας της πόλης του Παρισιού (ESPCI). «Ενδιαφερόταν για τις συλλογικές κινήσεις των πτηνών [όπως τα κοπάδια από ψαρόνια] και αναρωτιόταν πώς θα μπορούσε να προκύψει συντονισμένη κίνηση σε αυτές τις κοινότητες  για τις  οποίες ότι δεν υπάρχει συντονισμός μεταξύ των ατόμων. Αυτές οι συμπεριφορές έχουν επίσης παρατηρηθεί σε άλλα είδη, σε κοπάδια ψαριών ή κοπάδια βίσωνα και σε άλλες κλίμακες, όπως  για παράδειγμα μέσα στα κύτταρα μας.

Αυτά τα φυσικά συστήματα έχουν εμπνεύσει τους επιστήμονες να σχεδιάσουν νέα «ενεργά» υλικά. Στην πραγματικότητα είναι συστήματα μη ισορροπίας, που αποτελούνται από στοιχειώδη αντικείμενα που αντλούν ενέργεια από γύρω τους, την αναλ’ώνουν και παράγουν κίνηση. Αυτά τα αντικείμενα στην συνέχεια ασκούν μια δύναμη στο περιβάλλον τους και οργανώνουν τις ανεξάρτητες κινήσεις τους σε μια συλλογική κίνηση.

Ένα μη ηλεκτρικό ρεύμα

Για αρκετά χρόνια, η ομάδα Zvonimir Dogic αναπτύσσει ένα υλικό του οποίου η δραστηριότητα προκύπτει από την εργασία των μοριακών κινητήρων: πρωτεΐνες που κινούνται καταναλώνοντας ενέργεια σε μοριακό επίπεδο. Αυτοί οι νανοκινητήρες ενεργοποιούν τους μικροσωληνίσκους, οι οποίοι είναι μακριά νήματα που υπάρχουν στα κύτταρά μας, και έτσι δημιουργούν ένα ρεύμα –μη ηλεκτρικό– μέσα στο υγρό όπου βρίσκονται.

 

(Le Monde » 10-9-2022)

(Το γαλλικό κείμενο στο «Παράρτημα» υπό τον τίτλο « Νόηση και συλλογικές κινήσεις ζώων»

Το GPS του εγκεφάλου

Η αίσθηση ότι ,κατοικούμε μέσα στο σώμα μας και καταλαμβάνουμε συγκεκριμένη θέση στον χώρο είναι τόσο θεμελιώδης ώστε τη θεωρούμε συνήθως δεδομένη, επισημαίνουν οι ερευνητές. Για τον εγκέφαλο, όμως, είναι μια εξαιρετικά δύσκολη λειτουργία που απαιτεί συνεχή επεξεργασία ερεθισμάτων από όλες τις αισθήσεις.

Μελέτες σε ποντίκια έχουν αποκαλύψει συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου που περιέχουν τα λεγόμενα «κύτταρα θέσης», τα οποία λειτουργούν σαν GPS και επιτρέπουν στο ζώο να προσανατολίζεται στον χώρο. Η ανακάλυψη τιμήθηκε μάλιστα με το περυσινό Νόμπελ Ιατρικής-Φυσιολογίας.

Μέχρι σήμερα, όμως, παρέμενε άγνωστο το πώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος δημιουργεί την αίσθηση ότι, κατοικούμε στο σώμα μας, καθώς και το κατά πόσο οι εγκεφαλικές περιοχές που ανακαλύφθηκαν στον αρουραίο παίζουν ρόλο σε αυτή τη λειτουργία.

Με τα μάτια ενός άλλου

Αναζητώντας μια απάντηση, οι ερευνητές ζήτησαν από 15 υγιείς εθελοντές να φορέσουν γυαλιά εικονικής πραγματικότητας την ώρα που υποβάλλονταν σε τομογραφία εγκεφάλου. Τα γυαλιά είχαν συνδεθεί με κάμερα που παρέμενε στραμμένη σε έναν άγνωστο, πίσω από τον οποίο διακρινόταν το σώμα του εξεταζόμενου να προεξέχει από τον τομογράφο.

Για να προκαλέσουν την ψευδαίσθηση, οι ερευνητές ακουμπούσαν το σώμα του εξεταζόμενου και ταυτόχρονα ακουμπούσαν στο ίδιο σημείο το σώμα του αγνώστου που βρισκόταν στη μέση του δωματίου. Αυτό έκανε τους εθελοντές να νιώθουν ότι,βρίσκονταν στη θέση του αγνώστου και κοιτούσαν από μακριά το πραγματικό σώμα τους στον τομογράφο.

«Σε διάστημα λίγων δευτερολέπτων, ο εγκέφαλος συνδυάζει την αίσθηση της αφής με τα οπτικά ερεθίσματα από τη νέα προοπτική, προκαλώντας την ψευδαίσθηση ότι, ο εθελοντής βρισκόταν στο σώμα ενός ξένου» αναφέρει ο Άρβιντ Γκούτερσταμ, πρώτος συγγραφέας της μελέτης στην επιθεώρηση Current Biology.

Εικονική τηλεμεταφορά

Με την τεχνική αυτή, οι ερευνητές μπορούσαν να «τηλεμεταφέρουν» τους εθελοντές σε διάφορες θέσεις μέσα στο δωμάτιο, ανάλογα με το πού ήταν στραμμένη η κάμερα.

Η ανάλυση της εγκεφαλικής δραστηριότητας έδειξε ότι, η αίσθηση της θέσης του σώματος στον χώρο συνδέεται με περιοχές των κροταφικών και των βρεγματικών λοβών. Μια από τις περιοχές αυτές ήταν ο ιππόκαμπος, στον οποίο είχαν ανακαλυφθεί τα κύτταρα θέσης.

«Τα αποτελέσματά μας έχουν σημασία επειδή προσφέρουν τον πρώτο χαρακτηρισμό των εγκεφαλικών περιοχών που εμπλέκονται στην αντιληπτική εμπειρία του σώματος του εαυτού μας στον χώρο» λέει ο Γκούτερσταμ.

«Τα ευρήματα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέροντα επειδή υποδεικνύουν ότι, τα κύτταρα θέσης δεν εμπλέκονται μόνο στον προσανατολισμό και την κωδικοποίηση αναμνήσεων, αλλά είναι σημαντικά και για την παραγωγή της συνειδητής εμπειρίας του σώματός μας στον χώρο».

(Περισσότερα στο Παράρτημα)

Ο καθηγητής,C.G.Jung παρετήρησε δραστηρότητες στο δωμάτιό του, τού νοσοκομείου, κατά την στιγμή κόματος.Αλλοι νοσηλευόμενοι αντιλήφθησαν γεγονότα στον  δρόμο,ενώ ευρίσκοντο κλινήρεις.( : διαδίκτυο)
.

Στην σχετική βιβλιογραφία αναφέρεται ως παράδειγμα  η  περίπτωση  τής ηθοποιού Ellen Terry, που πέθανε το 1928, με το medium Leslie Flint, που δεν  παραθέτω, καθώς ο Flint, δεν έπεισε και για πολλούς ήταν ένας έξυπνος απατεώνας

  Για τον  καθηγητή,William Crookes γράφουμε πιο πάνω.

 (Περισσότερα στο Παράρτημα). 

Αναφορές από την Καινή Διαθήκη σε   φαινόμενα παρακανονικά.

:1,-Η. Μεταμόρφωση.( Λουκ.θ,28-36)

«Κατά τη διήγηση των Ευαγγελιστών, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός πήρε από τους μαθητές τον Πέτρο, τον Ιωάννη  και τον Ιάκωβο  και ανέβηκε στό όρος Θαβώρ για να προσευχηθεί.Οι τρεις μαθητές Του, όπως ήταν κουρασμένοι από τη δύσκολη ανάβαση στο Θαβώρ και ενώ κάθισαν να ξεκουραστούν, έπεσαν σε βαθύ ύπνο. Όταν, ξύπνησαν, αντίκρυσαν απροσδόκητο και εξαίσιο θέαμα. Το πρόσωπο τού Κυρίου άστραφτε σαν τον ήλιο και τα φορέματα Του ήταν λευκά σαν το φως. Τον περιστοίχιζαν δε και συνομιλούσαν μαζί Του δυο άνδρες, ο Μωϋσής και ο Ηλίας . Γράφει χαρακτηριστικά ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: « Εφερε δε εις το μέσον τους τον Mωυσήν και τον Ηλίαν, διά να διορθώση τας σφαλεράς υποψίας, οπού είχον οι πολλοί περί αυτού. Kαθότι, άλλοι μεν έλεγον τον Kύριον, πως είναι ο Ηλίας άλλοι δε, πως είναι ο Iερεμίας. Διά τούτο λοιπόν επαρέστησεν εις το Θαβώρ τους πρώτους και κορυφαίους Προφήτας, διά να γνωρίσουν οι μαθηταί, και διά των μαθητών όλοι οι άνθρωποι, πόση διαφορά υάρχει μεταξύ Τού Xριστού, και των Προφητών»

Η περιγραφή που δείχνει τον Ιησού, να λάμπει ως ο Ηλιος με πάλλευκα ενδύματα,όπως το φώς,ομοιάζουν εντυπωσιακώς,με πολλές αφηγήσεις για παραθανάτιες εμπειρίες .

2.- Ο Απόστολος Παύλος καθοδόν προς Δαμασκόν αναφέρεται ότι,  άκουσε μια φωνή.  « Σαούλ Σαούλ τι με διώκεις ..είπε δε τις ει κύριε;Εγώ ειμί Ιησούς ον συ διώκεις  αλλά ανάστηθι και είσελθε εις την πόλιν και λαληθήσεται  τι σε δει ποιείν ,οι δε άνδρες οι συνοδεύοντες αυτώ,ειστήκεισαν ενεοί,ακούοντες μεν της φωνής μηδένα δε θεωρούντες»(Πράξεις Αποστόλων  Θ:4-7).

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΦΥΣΙΚΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ

ΓΕΝΙΚΑ

        1.-Τα φαινόμενα PSI δεν εξηγούνται με τους νόμους τής φυσικής, όπως τουλάχιστον τους γνωρίζουμε σήμερα. Τα τυχόν εμπόδια,μεταξύ  πομπού και δέκτη,που θα έπαιζαν κάποιο ρόλο,αν επρόκειτο για ακτινοβολία ή για υλικά σωματίδια,δεν ασκούν καμιά επιρροή. Ετσι εκτός  άλλων απορρίφθηκε  η  υπόθεση τής ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας,ιδίως μετά την χαριστική βολή τού σοβιετικού φυσιολόγου Λ.Βασίλιεφ (Νέστλερ ό.π.161). Κατά τον Henri Mαrcotte, ( ό.π 12) έχει αποδειχθεί,ότι, τα κύματα Broglie  διασχίζουν κάθε εμπόδιο.

        2.- Τα φαινόμενα PSI δεν εξηγούνται   με την καθιερωμένη λογική, μάς φέρνουν δε στο νού τον Pascal που τονίζει τις δύο υπερβολές:  «  Να δεχόμαστε μόνον τη λογική, ν΄αποκλείουμε την λογική.» Εχουμε αρκετές φορές τονίσει ότι, ακόμη και οι  φυσικοί,επιστήμονες,δεν αποκλείουν και άλλους δρόμους προς τη γνώση, και προς την Αλήθεια ,εκτός από  τον επιστημονικό. Ο διάσημος φυσικός  Βίκτορ Βάισσκοπφ εξέφρασε με σαφήνεια την άποψη αυτή :  « ……….εκφράζω την πεποίθηση,ότι, είναι ανοικτός ο δρόμος  για να αναγνωρίσουμε ταυτόχρονα  την αξία των μη επιστημονικών  τρόπων σκέψης, και την εσωτερική αξία τής επιστήμης,που σήμερα τόσο συχνά αποδοκιμάζεται».

      3.-Μερικές φαρμακευτικές ουσίες,είχαν θετική επίδραση στα αποτελέσματα  ,άλλες αρνητική.Επίσης η συμπάθεια ή αντιπάθεια για ορισμένους συνανθρώπους μας.Ο καθηγητής Broad  βλέπει στα παραφυσικά φαινόμενα την εξήγηση για την συμπάθεια ή αντιπάθεια που αισθανόμαστε για ορισμένους συνανθρώπους μας,χωρίς εμφανή αιτία.Λέγει ότι, αυτά μπορεί να οφείλονται σε  παραφυσική πρόγνωση, και σε παραφυσικές αιτιακές επιδράσεις.

(Στο σημείο αυτό,ίσως να έχει λόγο και η θεωρία τής μετενσάρκωσης,με την έννοια ότι, η έλξη ή άπωση που νοιώθουμε για ορισμένα πρόσωπα, μπορεί να οφείλεται σε σχέσεις που είχαμε μ’ αυτά,σε προηγούμενες ενσαρκώσεις).

Η εξήγηση τής  « μόδας» θα ήταν ότι,είναι θέμα χημείας,ή ακτινοβολίας, ή συντονισμού συχνοτήτων.

 Ο Georges Hadjo,έχει βελτιώσει τη μέθοδο Κίρλιαν( η οποία δέχεται αρκετές αμφισβητήσεις σήμερα ως προς κατά πόσον αποδεικνύει την ύπαρξη αύρας) .Το βιβλίο του, «Les Etats Modifiés de conscience» περιέχει ενδιαφέρουσες φωτογραφίες που έχει επιτύχει με μια νέα μέθοδο.Σ΄αυτές(σελ.84,163) φωτογραφίζονται τα ενωμένα δάκτυλα δύο προσώπων.Αποτυπώνεται η διαφορά μεταξύ εκείνων που αισθάνονται αμοιβαίως  ερωτική έλξη,και εκείνων που  είναι μεταξύ τους αδιάφορα.

Επιφυλάξεις και σκεπτικισμός  και εξήγηση των επιφυλάξεων αυτών ως προς τα φαινόμενα ESP κλπ.

Εχουν διατυπωθεί επιφυλάξεις για την παραδοχή των παραφυσικών φαινομένων παρόλα που ορισμένα αποτελέσματα, που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν, συνηγορούν υπέρ των απόψεων των όσων τα δέχονται. Ανάμεσα στα άλλα, παρατηρήθηκε ότι, στο θέμα τής πρόγνωσης,σημασία είχε και η  πεποίθηση των πειραματιζόμενων στην ύπαρξή τους, στην προσωπικότητα των πειραματιζόμενων. Επίσης οι πολέμιοι,επισημαίνουν ότι ,τα θετικά αποτελέσματα,είναι σχετικώς λίγα, και ότι, δύσκολα επαναλαμβάνοντα ώστε να εξασφαλίσουν αξιοπιστία,ενώ οι παραψυχολόγοι,επιμένουν ότι ,τα θετικά αποτελέσματα είναι εύγλωττα.

 Μεταξύ των επιστημόνων τής (Αμερικανικής) Εθνικής   Ακαδημίας Επιστημών, το 96% εμφανίζονται επιφυλακτικοί ως προς τα φαινόμενα ESP,  το 4% πιστεύουν στα φαινόμενα psi και ένα  10% έχει την γνώμη ότι, η παραψυχολογική έρευνα,πρέπει να ενθαρρυνθεί.Παλαιότερα, η  Εθνική Ακαδημία Επιστημών, είχε υποστηρίξει οικονομικώς   μια μελέτη, ως προς τα προγράμματα αναπτύξεως τού νού,  η οποία μελέτη, ετήρησε μια κριτική στάση απέναντι στην παραψυχολογία.

Οι επιφυλάξεις εστιάζονται στην έλλειψη μιάς βιώσιμης θεωρίας τού μηχανισμού, που υπάρχει πίσω από τα φαινόμενα ESP και στο ότι, υπάρχουν περιπτώσεις  στις οποίες ανεκαλύφθησαν λάθη στα σχετικά πειράματα. Επισημαίνεται  επίσης,ότι, δεν υπάρχουν σταθερά πρότυπα,στα πειράματα τής παραψυχολογίας και κατηγορούν  ότι ,όταν προκαλούν τους οπαδούς τής παραψυχολογίας, για τις αποτυχίες τους,αυτοί,για να δικαιολογηθούν,επικαλούνται κάθε είδους λόγους, όπως ότι, ο σκεπτικιστής, επηρεάζει το πείραμα με « αρνητική ενέργεια» ή ότι, το κινητό τους τηλέφωνό τους, προκαλεί παρεμβολές…..

 -Οφείλονται όμως,οι επιφυλάξεις αυτές, σε μεγάλο βαθμό και σε προκαταλήψεις και στο φόβο που  πολλές φορές εμφανίζει το καινούργιο (πιο κάτω επανερχόμαστε στον παράγοντα αυτό). Ο  H.J.Eysenk, Διευθυντής τού ψυχολογικού Τμήματος  των βασιλικών Νοσοκομείων Maudsley  και Benthlem, δίνει και μια εξήγηση  τής αντιδράσεως  αυτής των επιστημόνων μπρός στο φαινόμενο. Λέγει:  « Οι επιστήμονες ,ιδιαίτερα όταν απομακρύνονται από τον στενό  χώρο τής ειδικότητάς τους,είναι ακριβώς τόσο στενοκέφαλοι, συνηθισμένοι και παράλογοι όσο και οποιοσδήποτε άλλος  και στο μόνον που χρησιμεύει η ασυνήθιστα υψηλή ευφυία τους είναι στο να κάνει ακόμη περισσότερο επικίνδυνες τις προκαταλήψεις τους » Ο D.O.Hebb,καθηγητής τής ψυχολογίας   στο Πανεπιστήμιο McGill  δήλωσε ότι, αρνείται τις αποδείξεις τής τηλεπάθειας ,οσοδήποτε σοβαρές και αν είναι « γιατί αυτή καθεαυτή η ιδέα  δεν κάνει νόημα»  και παραδέχτηκε ότι, αυτή του η άρνηση  ήταν « μια κυριολεκτικά   προκατάληψή του».Στο ίδιο περίπου μήκος κύματος ο ,μαθηματικός   Warren Weaver ένας από τους ιδρυτές τής σύγχρονης θεωρίας τής επικοινωνίας έλεγε σχετικώς « Την βρίσκω την ESP τόσο ενοχλητική στη νοημοσύνη μου,που καταντάει σχεδόν οδυνηρή.Καταλήγω λέγοντας ότι, δεν μπορώ να εξηγήσω την μαρτυρία τού καθηγητή Rhine και δεν μπορώ να δεχθώ την ερμηνεία του»  Όπως αναφέρει ο Koestler(ό.π.16) κάποιος άλλος ψυχολόγος, έγραψε στην Αμερικανική ¨«Science »,ότι, ακόμη και χίλιες σειρές πειράματα  με δέκα χιλιάδες δοκιμές και εκατό ξεχωριστούς πειραματιστές « δεν θα τον έπειθαν να παραδεχθεί την παραίσθηση  αντίληψη».

Οι αντιρρήσεις αυτές έχουν επίσης τη ρίζα τους,στις παλαιές αντιλήψεις τής φυσικής που ανατράπηκαν από την σύγχρονη φυσική των κβάντα,η οποία μάς δίνει την εικόνα ενός κόσμου παράδοξου και ακατανόητου για την κοινή,την παραδεδεγμένη λογική,ενός κόσμου που πλησιάζει αν δεν ταυτίζεται με την ανατολική σκέψη,με την σκέψη των μυστικών.

 Αξίζει εδώ   να παραθέσουμε σχετικές γνώμες   ως προς την ικανότητά μας να κατανοήσουμε  τον κόσμο.« Η αλήθεια με Α κεφαλαίο πρέπει να βρίσκεται πάντα έξω από το βασίλειο τής κατανόησής μας.(αν υπάρχει κάτι όπως η Αλήθεια) λέγει ο Ian Stewart(«Οι μυστικοί αριθμοί»).Και ο J.B.S Haldane «My own suspicion is that the Universe is not only queerer than we suppose, but queerer than we can suppose….. The world is not only stranger than we imagine, it is stranger than we can imagine.(Η δική μου υποψία είναι ότι το Σύμπαν δεν είναι μόνο πιο παράξενο από όσο υποθέτουμε, αλλά πιο παράξενο από ό,τι μπορούμε να υποθέσουμε…. Ο κόσμος δεν είναι μόνο πιο παράξενος από όσο φανταζόμασθε, είναι πιο παράξενος από όσο μπορούμε να φαντασθούμε.).

 

Εχουν επίσης  οι αντιρρήσεις αυτές ,  ρίζα  και  στην αίσθηση απώλειας ενός αισθήματος ασφάλειας,στο αίσθημα ενός φόβου και τέλος στην ανικανότητά μας να κατανοήσουμε το ανθρώπινο πνεύμα,όπως παρατηρεί και ο  W.Carington..

Οι αντιρρήσεις πάντως αυτές βαίνουν  μειούμενες.

ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΓΙΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ ESP-PSI ΚΛΠ.

Όπως ήδη γράφηκε η Παραψυχολογία περιορίζεται βασικώς στο  να καταγράφει φαινόμενα,που αποδεικνύουν ότι, κάτι συμβαίνει, που δεν εξηγείται με τους γνωστούς φυσικούς νόμους,και τις καθιερωμένες παραδοχές.

Παρατίθενται πάντως  ορισμένες υποθέσεις:(περιληπτική έκθεση των σχετικών θεωριών στον Bernard Baudouin,ό.π.111 επ.) .

      1.-Η λεγόμενη σωματιδιακή υπόθεση, κατά την οποία τα τηλεπαθητικά σήματα  και γενικότερα οι πληροφορίες, μεταφέρονται από  σωματίδια,( τα “m” ,τα άτομα psi κλπ) . Μερικοί τα εντόπισαν στα νετρίνα.Η  υπόθεση αυτή απορρίφθηκε, με την σκέψη ότι, η ροή των νετρίνων θα διαταράσσονταν από την επίδραση τής ηλιακής ακτινοβολίας και επί πλέον, αυτά θα διαπερνούσαν τον εγκέφαλο τού δέκτη  ,με μεγάλη ευκολία, χωρίς να αφήσουν ίχνη.

     2.-Η  « συνειρμική υπόθεση» τού W.Carington  περί ψυχονίων με τα οποία μεταβιβάζεται μια ιδέα από τον ένα νού στον άλλο(Νέστλερ  183 επ.Carington ό.π.76  επ.) Δηλαδή  τα συμβάντα στον νού μας,θα αποτελούνταν από έναν μεγάλο αριθμό ψυχονίων από το δυναμισμό των οποίων θα εξαρτώνταν οι ψυχικές μας καταστάσεις και οι καταστάσεις τής συνειδήσεως.Ο νούς αποτελεί ται   αποκλειστικά από ψυχόνια που ομαδοποιούνται και οργανώνονται ή συγκροτούνται μαζύ,μέσω συνειρμικών δεσμών,σχεδόν όπως πολλά υλικά σωματίδια .(Η άποψη  αυτή μάς φέρνει στο νού  την ατομική θεωρία τής ψυχής ,που μπορεί να θεωρηθεί ότι, έχει την αφετηρία της στο Δημόκριτο.) Κατά τον ίδιο πάντα, οι νόμοι των συνειρμών των ιδεών  εξηγούν την ανάδυση τής τηλεπαθητικής εικόνας  στο δέκτη.

Η ιδέα τού Carington είναι μεγαλοφυής και στη σύλληψή της και στην απλότητά της. Αφετηριαζόμενος από την άποψη ότι,το ασυνείδητο κάθε ανθρώπου δεν είναι ξεκομμένο από τα άλλα ασυνείδητα, δέχεται ότι,συνειρμικά μεταδίδεται η σκέψη τού πομπού στον δέκτη, με κοινό σημείο αναφοράς-συνειρμού,(για τον πομπό και τον δέκτη)ένα κοινό παρονομαστή,που προκαλεί την ανάδυση τού ιδίου αντικειμένου.Και ο κοινός αυτός παρονομαστής,ο κοινός αυτός παράγοντας,είναι ακριβώς η ιδέα τού πειράματος!!!(Carington ό.π.ιδίως 79 επ.)

         3.-Ο  ψυχοθεραπευτής και ψυχολόγος,Joseph Messinger  βλέπει την τηλεπάθεια  ως ανήκουσα  στη μεγάλη οικογένεια τής έκτης αίσθησης,κληρονόμο  των ενστίκτων τού κυνηγού,που είναι  αποτυπωμένα στα γονίδια τού ανθρώπου με κωδικοποίηση που είναι  χημική ή ηλεκτρική.

    4.-Μια άλλη υπόθεση θα μπορούσε να επικαλεσθεί το συλλογικό ασυνείδητο τού Jung,μέσω τού οποίου θα έρχονταν σε επαφή, πομπός και δέκτης και γενικώτερα οι άνθρωποι.(Για την  τηλεκίνηση και άλλα φαινόμενα όμως;)   Ο Jung έλεγε ότι, η ένωση τού συνειδητού με το ασυνείδητο, ήταν η ανώτερη  πνευματική κατάσταση, στην οποία θα μπορούσε να φθάσει ο άνθρωπος.(περισσότερα για τις απόψεις τού Jung,πιο κάτω υπό τον αριθμό 20) Και ο R.Bertrand  γράφει( ό.π.206) ότι, το ασυνείδητο είναι η πάλλουσα  καρδιά των εξωαισθητηριακών αντιλήψεων, μέσω των οποίων  αυτό εκδηλώνεται.Το ατομικό ασυ νείδητο θα πρέπει να  ενώνεται με το συλλογικό ασυνείδητο.
Με μια άλλη διατύπωση θα λέγαμε,ότι  τα φαινόμενα psi ,είναι απόδειξη μιάς συμπαντικής ενότητας την οποία αποτελούμε όλοι μας,τα τμήματα τής οποίας,είναι σε μια κατάσταση εν δυνάμει αλληλοεξάρτησης και αλληλοεπίδρασης.Αξίζει στο σημείο αυτό να θυμηθούμε τον φυσικό Capra,που γράφει στην « Κρίσιμη Καμπή»  ότι, το Σύμπαν   είναι ένα πλέγμα  δυναμικών σχέσεων.  

     5.-Ο Sir Cyril Burt(ό.π.90) γράφει ότι ,  μόνη εύλογη  υπόθεση που θα μπορούσε να εξηγήσει την τηλεπάθεια  και την πρόγνωση είναι  η σύνδεση με τη κβαντική θεωρία.Ως προς τη μελέτη δε των κανονικών φαινομένων τής ανθρώπινης συνείδησης,τόσο στο εργαστήριο όσο και στην καθημερινότητα,λέγει ότι, είναι πεπεισμένος πώς η μόνη ικανοποιητική ερμηνεία των αληθινών γεγονότων πρέπει να βασισθεί  στην υπόθεση  μιάς οντότητας με μη υλικές ιδιότητες ,--αυτό που ο καθηγητής Broad,αποκαλεί ψυχικό παράγοντα,--,ένας νούς,μια προσωπικότητα,μια ατομικότητα, ή κάτι σαν ένα ψυχικό πεδίο,που θα έχει χαρακτηριστικά, διαφορετικά  από αυτά που έχει ο εγκέφαλος,όπως αυτός μελετάται από τον ανατόμο,τον φυσιολόγο,ή τον βιοχημικό, και που θα είναι  σε μεγάλο βαθμό ανεξάρτητος από τον υλικό εγκέφαλο.
-- Για την σύνδεση με τη κβαντική μηχανική (ιδίως σε ορισμενα σημεία) οι-Jim Al-Khalili-Johnjoe  McFadden  στην “ Ζωή στη Κόψη»γράφουν  ό.π.σελ 34  «,Πάντως σε περίπτωση που κάποιοι αναρωτιέστε, δεν έχει νόημα να επικαλείστε την κβαντική διεμπλοκή στην προσπάθειά σας να υπερασπιστείτε την τηλεπάθεια,,,,,……σελ.40,οι άνθρωποι δεν συνδέονται με απόκοσμους τρόπους μεταξύ τους,(παρά  τους κίβδηλους ισχυρισμούς της  τηλεπάθειας…. Σελ.360. Πρέπει να τονίσουμε ότι, η επίκληση ιδεών όπως τα ΗΜ πεδία του εγκεφάλου,αλλά και οι συνεκτικοί ιοντικοί δίαυλοι για να εξηγήσουμε  την συνείδηση ,δεν σημαίνει ότι υποστηρίζουμε σε καμιάπερίπτωση τα λεγόμενα « παραφυσικά φαινόμενα»όπως την τηλεπάθεια,εφόσον και οι δύο  παραπάνω οντότητες  είναι ικανές να επηρεάσουν μόνον νευρωνικές διαδικασίες που συντελούνται στο εσωτερικό  ενός εγκεγφάλου,- δεν επιτρέπουν επικοινωνία  μεταξύ διαφορετικών εγκεφάλων».      

     6.Μια άλλη θέση,επικαλείται και αυτή τη κβαντική θεωρία,ως εξήγηση για τα φαινόμενα  psi.Λέγει ότι, μιά θεμελιώδης βάση τής κβαντικής φυσικής είναι ότι, κάθε σύστημα  μπορεί να περιγραφεί,με όρους « λειτουργίας κύματος.»Με αφετηρία τις αρχές αυτές,ο Evan Harris Walker, λέγει ότι, ο ανθρώπινος εγκέφαλος, είναι ένα φυσικό σύστημα, που ενδέχεται να είναι συνεχώς,  σε πολλές διαφορετικές καταστάσεις,με τη διαφορά,ότι, εδώ δεν έχουμε την επίδραση τού παρατηρητή,αλλά μια δράση τού πνεύματος. Τα φαινόμενα ESP   και PK αποτελούν έτσι διαφορετικές απόψεις μιάς διαδικασίας παρατηρή σεως,είναι δε ανεξάρτητα από το χρόνο και το χώρο, και   ικανά να επιδράσουν, ένα σύστημα όπου επικρατεί το τυχαίο.

     7.-Η υπόθεση των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων,δεν γίνεται δεκτή,(Faraday case, Burt 77-Baudouin 111) .Ο Raymond Moody(ό.π.Ματιές κλπ.169) εκφράζει αμφιβολίες κατά πόσον η τηλεπάθεια σχετίζεται με τη λήψη εγκεφαλικών κυμάτων,όπως υποστηρίζει η επικρατέστερη από το  1882 θεωρία πού διετύπωσε  τότε ο Φρέντερικ Μαιερς και διατυπώνει την πρόταση να ερευνηθεί η πιθανότητα,οι άνθρωποι να επικοινωνουν μεταξύ τους,μέσω των κατοπτρικών νευρώνων, όπως πιο  κάτω αναφέρεται.

     8.-Η θεωρία των διαπροσωπικών πεδίων .Την διετύπωσε γύρω στο 1940 ο ψυχολόγος Gardner Murphy κατά τον οποίο το πείραμα πρέπει να αντιμετωπισθεί ως ένα οργανικό σύνολο,ως ένα διαπροσωπικό πεδίο, αλληλοεπιδράσεων.

    9.-Η θεωρία των πεδίων psi.Γύρω στα 1950,ο G.Wassermann,         θέλησε να συνδυάσει τη θεωρία των πεδίων τής κβαντικής φυσικής, στα « μορφογενετικά πεδία».Τα πεδία αυτά θα ήσαν « υπεύθυνα,» όχι μόνον για την οργάνωση των μορίων αλλά και για τα φαινόμενα  psi.

      10.-Το Θεολογικό πρότυπο,(αναζήτηση τού σκοπού)κατά το οποίο  το φαινόμενο psi είναι μιά τροποποίηση των διαφόρων ιστοριών  τού κόσμου.

    11.-Μια από τις  σχετικώς τελευταίες  θεωρίες που ασχολήθηκαν με τα  παραφυσικά φαινόμενα είναι η των σημασιολογικών πεδίων.(champs sémantiques ) Κατά την γλωσσολογία τούτο δηλώνει,το σύνολο των διαθέσιμων εννοιών  που μπορούν να δοθούν σε μια λέξη ανάλογα με το πλαίσιο στο οποίο βρίσκεται (  λ.χ. στα γαλλικά Fraise : le fruit / celle du dentiste / cols des notables à l'époque de Henri IV )! Την διετύπωσε η Πρόεδρος τού Psi Interface (LRIP),Christine Hardy  μια ψυχολόγος ανθρωπολόγος που διεξήγαγε διαπολιτισμικές έρευνες για τις καταστάσεις τής συνείδησης, που ερευνά μεταξύ άλλων και τις λανθάνουσες δυνατότητες τού ανθρώπου(: ένας από τους  τρείς σκοπούς τής Θεοσοφίας).   Η θεωρία της των σημασιολογικών πεδίων βασίζεται σε μια συγχώνευση των νευρωνικών δικτύων,  τη θεωρία τού χάους και τη θεωρία των συστημάτων. Θέτει μια διάσταση σημασιολογική,όχι μόνον για τα συνειδητά όντα, αλλά και για τα αντικείμενα και το περιβάλλον, που έχει δημιουργηθεί από τις αισθήσεις.Η σημασιολογική διάσταση, έχει τις δικές της παραμέτρους, διακριτές από τις παραμέτρους τού χωροχρόνου, για παράδειγμα τη σημασιολογική προεξοχή,(proximité sémantique) που επιτρέπει την ατοπική δικτυακή  σύνδεση, δύο σημασιολογικών πεδίων,όσο μεγάλη και είναι  η μεταξύ τους απόσταση. Αυτή η θεωρία δέχεται  επίσης ότι, η συνείδηση, δημιουρ γώντας  έννοιες,έχει μια οργανωτική επίδραση,επί τού φυσικού περιβάλλοντος.Αντιθέτως με τη κβαντική φυσική ,δέχεται ότι, η επίδραση αυτή, στηρίζεται στη σημασιολογική οργάνωση τού ατόμου,δηλαδή στο δίκτυο των εννοιών,το κίνητρο και τις επιθυμίες τής συνειδήσεως.Κατά τη θεωρία αυτή,τα φαινόμενα psi αντανακλούν τη φυσική λειτουργία τής συνειδήσεως..-

    12.-Διαπροσωπική Ψυχολογία.

 Σαν συνέχεια στην ουμανιστική ψυχολογία,η διαπροσωπική ψυχολογία,ιδρύθηκε στη δεκαετία τού 1970 από τον τσεχικής καταγωγής,αμερικανό ψυχίατρο Stanislan Grof. Για τους ψυχολόγους τού «διαπροσωπικού»,η ψυχή εκτείνεται πέρα από το προσωπικό-εξ ου και ο όρος τού «δια-προσωπικού» δηλαδή πέρα από τα όρια τού εγώ, και από την βιογραφική εμπειρία όπως προσδιορίζεται από τον Freud.Ετσι ο « ανώτερος εαυτός» που περικλείει  πνευματικές διαστάσεις τού ανθρώπου,έχει  ευθεία πρόσβαση σ’όλες  τις πληροφορίες τού συλλογικού ασυνείδητου,σε όλη την ανθρώπινη εμπειρία,από την αυγή τής ανθρωπότητας.O Grof,κατεσκεύασε,μια πολύ ακριβή χαρτογράφηση,τής ψυχής,την πιο τελειωμένη μέχρι τουλάχιστον το 2004, που σχετίζεται όχι απλώς  με όλες τις γνωστές  καταστάσεις τής  τροποποιημένης συνείδησης, αλλά επίσης,με τις καταστάσεις των μυστικών και τα φαινόμενα psi.-που παρόλο πού είναι σπάνια,θεωρούνται ως κανονικές λειτουργίες τού πνεύματος. Ορισμένα κοινά σημεία με τη θεωρία αυτή βρίσκουμε στο βιβλίο  « Ματιές στην Αιωνιότητα» τού  Raymond Moody.Δέχεται ο συγγραφέας, καταρχάς  ότι,στις περισσότερες περιπτώσεις η τηλεπάθεια οφείλεται σε υπερφυσικές δυνάμεις και ότι , είναι ένα έντονο στοιχείο στις κοινές παραθανάτιες εμπειρίες.Προτείνει την υπόθεση,ότι, η μνήμη μας είναι δυνατόν να αποθηκευθεί έξω από το σώμα μας και αναφέρεται σε πειράματα, που έδειξαν ότι, υπάρχει  έξω από τον εγκέφαλο.(:πρβλ.περίπτωση Eben Alexander) Ακόμη ειδικότερα δέχεται σαν υπόθεση,ότι, τα παραδείγματα τηλεπάθειας,ίσως αποτελούν ενδείξεις ότι, η μνήμη μπορεί να αποθηκευθεί εκτός τού εγκεφάλου ,στη δομή τού σύμπαντος και ότι, μπορούμε να αποκτήσουμε πρόσβαση σ΄αυτή με διάφορους τρόπους,όπως με τις παραθανάτιες εμπειρίες.Μερικοί ερευνητές αποκαλούν το φαινόμενο αυτό « συμμετοχικό σύμπαν»( πρβλ.P.Davies),στο οποίο   η ζωή και ο νούς αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα τής δομής τού σύμπαντος.Συμφώνως με τους ίδιους, θεωρητικώς οι αναμνήσεις μας,είναι αποθηκευμένες  παντού γύρω μας.

Προβάλλεται επίσης από μερικούς(ερευνητές των κοινών  παραθανάτιων εμπειριών) η υπόθεση,  ότι,μάς περιβάλλει ένας  « ιστός μνήμης» πράγμα που εξηγεί το γεγονός ότι ,μοιραζόμαστε  τις αναμνήσεις,τα συναιθήματα και τις αισθήσεις κάποιου άλλου,κατά την κοινή ανασκόπηση τής ζωής.Με ειδική αναφορά στις κοινές επιθανάτιες εμπειρίες οι  ερευνητές υποστηρίζουν ότι,το άτομο που τις βιώνει « συντονίζεται» στο ίδιο κανάλι μνήμης  με το άτομο που πεθαίνει,έτσι ώστε μοιράζονται την ίδια εμπειρία.(ό.π.68 επ.)
.   13.-Με αναφορά στην τηλεπάθεια,διαίσθηση,όραση εξ αποστάσεως κλπ.έχει προταθεί και μιά άλλη υπόθεση.Είναι το σύστημα ενσυναίσθησης τού εγκεφάλου.

Αντιγράφω « Αυτό το σύστημα  αποτελείται από κατοποτρικούς νευρώνες ,εγκεφαλικά κύτταρα  πού ενεργοποιούνται όταν παρακολουθούμε κάποιον να κάνει ακόμη και ανεπαίσθητες κινήσεις.Αυτοί οι νευρώνες σύμφωνα  ,με την  δρ.Μπάρμπαρα Βίλντ τού Πανεπιστημίου Τίμπιγκεν τής Γερμανίας, μάς επιτρέπουν να « αντιληφθούμε έμμεσα τον αντικατοπτρισμό των πραγματικών συναισθημάτων συνανθρώπων μας» και να εισέλθουμε στον συναισθηματικό κόσμο άλλων………..Ισως αυτοί οι νευρώνες  να προκαλούν κάποιο είδος μετάδοσης τής σκέψης,την  στιγμή τού θανάτου,επιτρέποντας σε κάποιον με πραγματική ικανότητα ενσυναίσθησης, να κατανοήσει τις σκέψεις και τα συναισθήματα τού ετοιμοθανάτου»( »

Αλλά και γιατί μόνον τού ετοιμοθανάτου;
    14.-Το 1993 ο Ολλανδός φυσικός, Gerardt Hooft, πρότεινε την Ολογραφική Αρχή, μαζύ με τον συν-επινοητή τής Θεωρίας των χορδών, Leonard Sussking.  Αυτή η αρχή προέβλεπε ότι, όλες οι βασικές θεωρίες αυτού τού μέρους τού σύμπαντος είναι ίσως ισοδύναμες, με κάποιες πληροφορίες, που προσδιορίζονται, στο όριο αυτής τής γωνίας τού Σύμπαντος (: Ο όρος ολογραφικό όριο αναφέρεται σε πόσες  πληροφορίες  μπορούν να υπάρξουν σε μια συγκεκριμένη περιοχή χώρου).Ο David Bohm, κβαντικός φυσικός και προστατευόμενος τού Einstein, (καταλήγοντας στο ίδιο συμπέρασμα  με τον ανεξαρτήτως απ΄αυτόν εργαζόμενο, νευροφυσιολόγο  Karl Pribram,τού οποίου η εργασία ίσως φανερώνει ότι,  ο εγκέφαλος ενεργεί βάσει  τής ολογραφικής αρχής), προτείνει ότι, ζούμε σε μια τετραδιάστατη μεμβράνη που κολυμπά σ΄ένα πενταδιάστατο χωροχρόνο.Αυτή η  ανώτερη διάσταση το ολογραφικό μοντέλο  θα μπορούσε πιθανώς να εξηγήσει  όλα τα μυστηριώδη φαινόμενα τής φύσης, όπως η τηλεπάθεια η ψυχοκίνηση, ο νούς υπεράνω τής ύλης,τα φαινόμενα Ψ κλπ. ( Μαrie  Jones 138 επ.)
    15.-Ο Koestler ( « Οι ρίζες κλπ¨») προβάλλει την υπόθεση,ότι, τα παραψυχολογικά φαινόμενα  συνιστούν την  ανταμοιβή μιάς προσπάθειας:  «Ο άνθρωπος λέγει : Είμαι ένα μέρος κι αναζητώ το σύνολό μου» Δηλαδή γι αυτόν η παρ΄αίσθηση αντίληψη,θα « φαίνονταν σαν ανώτατη εκδήλωση  τού δυναμικού ολοκλήρωσης τής έμψυχης ύλης,που στην ανθρώπινη στάθμη,συνοδεύται χαρακτηριστικά,από μια αυτουπερβατική συγκίνηση» Η άποψη αυτή εδράζεται στην αντίληψη,ότι, στον άνθρωπο υπάρχουν δύο τάσεις,μια αυτοεπιβεβαιωτική ( : που αφορά κυρίως τις σωματικές δραστηριότητες, και υπηρετούν την επιβίωση) και μια αυτουπερβατική.Οι αυτουπερβατικές τάσεις,που είναι και αυτές πού μας ενδιαφέρουν στην εξεταζόμενη περίπτωση,συνδεόνται με ένα συναίσθημα για (ολοκληρωτική) συμμετοχή σε μια εμπειρία,σε μια κατάσταση,που ξεπερνά τα όρια τού εγώ.Οι εμπειρίες αυτές, στην αφετηρία τους,  προβάλλουν ως παθητικές,συγγενεύουν με τη κάθαρση,προάγονται όμως σε μια δυναμική και θέληση μια ταύτιση με το όλο.

- Ο Freud   και ο Piaget,είχαν παρατηρήσει,ότι,ο άνθρωπος σε πολύ μικρή ηλικία, δεν βλέπει ξεχωριστά το περιβάλλον  από το εγώ,βιώνει την έννοια αυτή,τής ολότητας,και δεν την ξεχωρίζει από το εγώ,που δεν το βλέπει σαν μια ξεχωριστή οντότητα.Ψυχικώς συμβιώνει με τον έξω κόσμο.Αυτή η αίσθηση,τής όσμωσης με το Ολο,δεν εξαφανίζε ται τελείως με την ηλικία,παραμένει καταχωνιασμένη  σε σημεία όπου η κυριαρχία τού Εγώ δεν είναι απόλυτη.Αυτή η λοιπόν η αίσθηση,μπορεί να είναι το υπόστρωμα,να είναι ο δίαυλος,που ακολουθεί η  παρ΄αίσθηση αντίληψη.

    16.-Γενικώς φαίνεται να υπάρχει μια πραγματικότητα διαφορετική απ΄αυτή που υποδηλώνουν τα φαινόμενα, με τα οποία η φυσική ασχολείται. Εχει υποστηριχθεί,ότι , το τηλεπαθητικό φαινόμενο, είναι ριζωμένο στον άνθρωπο. ( :ίσως,και σε άλλα έμβια όντα,όπως τα ψάρια) Συναφώς οι ψυχίατροι Τάουμπερ και Γκρήν γράφουν « ……….είμαστε πεπεισμένοι ότι, ο άνθρωπος ,έχει μια βαθιά  ανάγκη να επικοινωνεί, και να τον καταλαβαίνουν και ότι, (σε ειδικές περιπτώσεις) μπορεί να κάνει χρήση τής τηλεπάθειας για να φθάσει στο νού άλλων…………η ψυχαναλυτική  βιβλιογραφία ,πάνω στα παραψυχολογικά γεγονότα που συμβαίνουν  κατά τη διάρκεια τής θεραπείας …………………………….μάς δίνει μια εντυπωσιακή μαρτυρία  τού πώς ένα τέτοιο (τηλεπαθητικό) φαινόμενο ελέγχεται έτσι, ώστε να αποκαταστή σει  μιά  εποικοδομητική  επικοινωνία  κατά την  θερα πευτική κατάσταση »   Η Α. Bailey τοποθετεί την δύναμη τού επικοινωνείν μέσα στην καθαυτό φύση τής ουσίας, δεχόμενη την αλληλεπίδραση διανοιών που δημιουργεί μια ενότητα σκέψεως. Φθάνουμε, με άλλα λόγια, στην παραδοχή μιάς αδιάσπαστης ενότητας, σε συμπαντική κλίμακα, όπου η χωριστικότητα δεν έχει θέση και ότι ,την χωριστικότητα αυτή,που είναι αντίθετη με τη  φύση των πραγμάτων,με την αληθινή φύση τού ανθρώπου, θέλει να εξαφανίσει η τηλεπαθητική επικοινωνία. Η παραδοχή αυτή,-που ασφαλώς δεν διεκδικεί επιστημονική εγκυρότητα, πράγμα που  δεν σημαίνει ότι ,αποκλείεται να είναι αληθινή,- υποδεικνύει εκτός από τα άλλα και την συμπεριφορά τού ανθρώπου και δικαιολογεί και λογικά-φυσικά ,την έννοια τής αγάπης,  που είναι  λειτουργία ή εκδήλωση τής ενότητας αυτής (φύσης- ανθρώπου).

.   17.- Υποστηρίχθηκε σε αναφορά με την αρχή τής απροσδιοριστίας, ότι, υπάρχει μια κρυμμένη ,άγνωστη για την ώρα στην επιστήμη,  μεταβλητή, η οποία δημιουργεί το φαινόμενο τής απροσδιοριστίας   O νομπελίστας στη Φυσική Eugene  Wigner φιλοσοφώντας σχετικώς, πρότεινε ότι, αν η εξίσωση Σρέντιγκερ, αντιπροσωπεύει μια πραγματικότητα,τότε η κρυμμένη μεταβλητή που αποφασίζει γιά το αποτέλεσμα οποιουδήποτε γεγονότος είναι ίσως η συνείδηση.
     18.-Μερικοί ερευνητές,υποστηρίζουν την άποψη ότι,κέντρο τής διαισθητικής και τηλεπαθητικής σκέψης, είναι ο ρινεγκέφαλος.
     19.-Αλλοι προβάλλουν ως ερμηνευτική εκδοχή τής τηλεπάθειας,τις πληροφορίες που ο άνθρωπος δέχεται από το DNA του.Κατά την άποψή τους ο γενετικός κώδικας μπορεί να εμπλουτισθεί με πληροφορίες πολύ παλαιών προγόνων. Παραπέμπουν σχετικώς και στον C.Jung κατά τον οποίο τα αρχέτυπα που κληρονομούνται στον άνθρωπο φθάνουν μέχρι την εκατοστή γενεά,δηλαδή μέχρι 3.000 χρόνια. Με βάση την εκδοχή αυτή, μερικοί θέλουν να   ερμηνεύσουν  και την μετενσάρκωση.Ετσι η τηλεπαθητική πληροφόρηση,όπως λ.χ.οι περιπτώσεις τού déjà vu,δεν  θα ήταν  τίποτε άλλο παρά πληροφορίες  που μας παρέχει το DNA μας και δεν οφείλονται στην μετενσάρκωση

Μια προσπάθεια εξηγήσεως ειδικώς για την τηλεπάθεια,παραθέτουμε πιο κάτω στη σελίδα 74,στην παράγραφο υπό τον τίτλο « ΓΛΩΣΣΑ-ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ-ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑ»

     20.-Ειδικώτερα οι απόψεις τού C.Jung (Συγχρονικότητα)

Ο Jung(πού για τις απόψεις του που παρατίθενται κατηγορήθηκε ότι, περιέχουν υπερβατικό ιδεαλισμό και θρησκευτικό προφητισμό) για την εξήγηση των παραψυχολογικών φαινομένων εισάγει τον όρο«συγχρονικότητα». Έτσι, θεωρεί την τηλεπάθεια ως «συγχρονικό» και αρχετυτυπικό» φαινόμενο. Στο βιβλίο του «Συγχρονικότητα» (Μετ.: Καλογερόπουλος - Εκδ. Ιάμβλιχος Αθήνα 1991) γράφει(όπως παρατίθεται από τον Ιάσονα Ευαγγέλου):

«Ο χρόνος και ο χώρος είναι σταθερές ενός δεδομένου συστήματος μόνο όταν υπολογίζονται ανεξάρτητα από τις ψυχικές συνθήκες. Αυτό συμβαίνει κανονικά στα  επιστημονικά πειράματα. Όταν όμως παρατηρείται κάποιο γεγονός χωρίς πειραματικούς περιορισμούς, ο παρατηρητής μπορεί να επηρεαστεί εύκολα από συγκινησιακή κατάσταση που μεταβάλλει το χωρόχρονο με «συστολή». Κάθε συγκινησιακή κατάσταση παράγει μια μεταβολή τής συνείδησης, την οποία ο  Janet ονόμασε Μείωση τού Νοητικού Επιπέδου. Προκαλείται δηλαδή ένας περιορισμός τής συνείδησης και μια αντίστοιχη, ενδυνάμωση τού ασυνείδητου την οποία, μπορεί να παρατηρήσει ακόμη και κάποιος μη ειδικός,ιδιαίτερα στην περίπτωση των δυνατών επηρειών. Ο τόνος τού ασυνείδητου ανυψώνεται, δημιουργώντας έτσι ένα κανάλι μέσω τού οποίου το ασυνείδητο ρέει προς το συνειδητό. Τότε το συνειδητό επηρεάζεται από τις ασυνείδητες   ενστικτώδεις παρορμήσεις και περιεχόμενα.Κατά κανόνα είναι συμπλέγματα, η έσχατη βάση των οποίων είναι το αρχέτυπο , το «ενστικτώδες πρότυπο». Επίσης το ασυνείδητο περιέχει υποσυνείδητες αντιλήψεις (όπως και ξεχασμένες εικόνες-μνήμες που δεν μπορούν να επανεμφανισθούν: «κρυπτομνησία»). Κάτι σαν déjà vu = το ήδη ιδωθέν.

Όσο ακατανόητο και αν φαίνεται, τελικά ωθούμαστε να υποθέσουμε  πώς στο ασυνείδητο υπάρχει μια a priori γνώση ή μια άμεση, και χωρίς αιτιατή βάση παρουσία γεγονότων. Οπωσδήποτε η αιτιατή μας αντίληψη δεν μπορεί να ερμηνεύσει τα γεγονότα. [...] Στον χώρο τής παραψυχολογίας, και στον τομέα τής πρόρησης τού μέλλοντος π.χ. είναι αδύνατο να υποθέσουμε πως μια κατάσταση που θα συμβεί στο μέλλον μπορεί να μεταβιβαστεί σαν ενεργειακό φαινόμενο σε ένα δέκτη στο παρόν. Μάλλον χρειάζεται μια επιστημονική ερμηνεία που θα αρχίζει με κριτική των ιδεών μας για το χωρόχρονο και το ασυνείδητο.Οπως  είδαμε είναι αδύνατον να ερμη νεύσουμε τις εξωαισθητήριες αντιλήψεις ή το  γεγονός τής νοήμονος σύμπτωσης σαν ενεργειακό φαινόμενο με τις πηγές που  διαθέτουμε. Συνεπώς εδώ παύει και η αιτιατή ερμηνεία γιατί δεν μπορούμε να  κατανοήσουμε το «αποτέλεσμα» παρά σαν ενεργειακό φαινόμενο. Γι αυτό δεν  υπάρχει ζήτημα αιτίας και αποτελέσματος, αλλά μιας σύμπτωσης ένα είδος «ταυτόχρονου». Εξαιτίας αυτής τής ιδιότητας τού ταυτόχρονου χρησιμοποίησα τον όρο «συγχρονικότητα» για να αποδώσω έναν υποθετικό παράγοντα ισότιμο με την αιτιότητα σαν αρχή ερμηνείας. Στην πραγματεία μου «Το Πνεύμα τής Ψυχολογίας» καθόρισα τη συγχρονικότητα σαν μια σχετικότητα τού  χωροχρόνου εξαρτώμενη από ψυχικούς παράγοντες.

[...] Ανακάλυψα αρκετό υλικό (για τη μαγεία) στο έργο τού Αβικένα Liber Sextus Naturalium. ο οποίος λέγει  ότι, στην ανθρώπινη ψυχή κατοικεί μια ορισμένη δύναμη   που μπορεί να μεταβάλλει και να υποτάσσει, ιδιαίτερα όταν βρίσκεται σε κατάσταση μεγάλης αγάπης ή μίσους ή κάτι παρόμοιο.Συνεπώς όταν η ψυχή ενός ανθρώπου βρίσκεται σε κατάσταση οποιουδήποτε πάθους μπορεί να αποδειχθεί πειραματικά πως η ένταση δένει μαγικά τα πράγματα  και τα  μεταβάλλει με τον τρόπο που επιθυμεί. Για πολύ καιρό δεν το πίστευα  αλλά όταν διάβασα τα μαντικά βιβλία και άλλα τού είδους για οιωνούς, ανακάλυψα πως η συγκινησιακή φύση τής ανθρώπινης ψυχής είναι αιτία όλων αυτών των πραγμάτων, γιατί η ψυχή, εξαιτίας τού έντονος συναισθήματός της, μεταβάλλει τη σωματική της ουσία και όλα τα άλλα   πράγματα προς  τον στόχο για το οποίον μοχθεί.

[...] Ο Sir Aucland Gedds παρουσίασε μια περίπτωση ενσυνείδητης αντίληψης κατά τη διάρκεια λιποθυμίας στη Βασιλική Ιατρική  Εταιρεία, στις 26 Φεβρουαρίου 1927, αν και εδώ η εξωαισθητήρια  αντίληψη προχώρησε περισσότερο. Κατά τη διάρκεια λιποθυμικής κατάστασης ο ασθενής  αντελήφθη πως ένα τμήμα τής συνείδησης του αποκόπηκε από τη συνείδηση τού σώματος, η οποία άρχισε να διαλύεται στα συνθετικά της  στοιχεία.Η  υπόλοιπη συνείδηση του διατηρούσε εξωαισθητήρια αντίληψη (αιωρείτο πάνω απ το σώμα και επόπτευε τα γεγονότα).

         Τέτοιου είδους εμπειρίες τείνουν να δείξουν πως σε λιποθυμικές καταστάσεις  στις οποίες σύμφωνα με επιστημονικά κριτήρια η συνειδητή δραστηριότητα και η  αισθητήρια αντίληψη έχουν ανασταλεί - είναι δυνατόν να υπάρχει συνείδηση, απεικονίσιμες ιδέες, κρίση και αντίληψη. Η επακόλουθη αίσθηση ανύψωσης ,η αλλαγή οπτικής γωνίας, η εξαφάνιση τής ακοής και τής κιναισθητικής αντίληψης, αποκαλύπτουν κάποια μετατόπιση τής έδρας τής συνείδησης, ένα αποχωρισμού από το σώμα, τον εγκεφαλικό φλοιό ή τον εγκέφαλο. Αν η υπόθεσής μας  είναι σωστή, τότε θα πρέπει να αναζητήσουμε ένα διαφορετικό  υπόστρωμα -εκτός από το εγκεφαλονωτιαίο - το οποίο μπορεί να σκέφτεται και  να αντιλαμβάνεται. Επίσης, είναι δυνατόν οι ψυχικές διεργασίες που συντελούνται μέσα μας να αποτελούν φαινόμενα συγχρονικότητας, δηλαδή γεγονότα που δεν έχουν  αιτιατή σύνδεση με τις οργανικές διεργασίες.

Το δεύτερο είναι κάτι που δεν μπορούμε να απορρίψουμε αβασάνιστα  εφόσον η εξωαισθητήρια αντίληψη, ανεξάρτητη από το χωρόχρονο, η οποία δεν μπορεί να ερμηνευθεί σαν βιολογική διεργασία. Όταν αποκλείεται μιας εξαρχής  η αισθητήρια αντίληψη, τότε έχουμε να κάνουμε με περίπτωση συγχρονικότητας.Οπου υφίστανται όμως  χωροχρονικές συνθήκες που επιτρέπουν την αντίληψη και εκείνο που  εξαφανίζεται είναι μόνο η εγκεφαλική λειτουργία, τότε οφείλουμε- να εξετάσουμε την περίπτωση ενός νευρικού υποστρώματος. Είναι σχεδόν αξίωμα  το ότι, οι συνειδητές διεργασίες συνδέονται με τον εγκέφαλο και ότι ,τα κατώτερα κέντρα δεν περιέχουν παρά αλυσίδες αντανακλαστικών, αυτές καθαυτές μη συνειδητές. Κάτι τέτοιο ισχύει ιδιαίτερα για το συμπαθητικό σύστημα. Γι’ αυτό  τα έντομα που δε διαθέτουν εγκεφαλονωτιαίο νευρικό σύστημα, αλλά μια  διπλή σειρά γαγγλίων, θεωρούνται αυτόματα αντανακλαστικά.

-Αυτή, η άποψη κλονίστηκε πρόσφατα από τις έρευνες τού von Fritch από το   Γκρατς, για τη ζωή των μελισσών.

Αποδείχτηκε  πως οι μέλισσες πληροφορούν τις συντρόφισσες τους με ένα είδος παράξενου χορού, ότι, βρήκαν τροφή και ότι, είναι σε θέση να δείξουν την διεύθυνση και την απόσταση, ώστε να μπορέσουν να πετάξουν προς τα εκεί και οι αρχάριες. Το είδος τού μηνύματος δε διαφέρει βασικά από τις πληροφορίες που μεταδίδει το ανθρώπινο ον. Στην τελευταία περίπτωση, θεωρούμε μια  τέτοια συμπεριφορά συνειδητή και σκόπιμη και δεν πιστεύουμε ότι, είναι δυνατόν να αποδείξει κανείς πως έγινε ασυνείδητα. Με βάση την ψυχιατρική πείρα, το  μόνο που μπορούμε  να κάνουμε είναι να ομολογή σουμε πως σε εξαιρετικές περιπτώσεις μεταδίδονται αντικειμενικές πληροφορίες σε ημισυνειδητή κατάσταση. Σε καμία περίπτωση, όμως, δε θα παραδεχτούμε ότι, μια τέτοια μορφή επικοινωνίας  είναι φυσιολογικά ασυνείδητη. Ακόμη και αν υποθέσουμε πως στις μέλισσες η όλη διεργασία είναι μη συνειδητή, δεν μας παρέχεται κάποια βοήθεια για την λύση  τού προβλήματος, γιατί δεν παύει να υφίσταται το γεγονός πως το  σύστημα των γαγγλίων καταλήγει φαινομενικά στα ίδια αποτελέσματα με τον εγκεφαλικό φλοιό. Επίσης, δεν έχουμε κάποια απόδειξη ότι, οι μέλισσες δεν διαθέτουν συνείδηση.

Έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως ένα νευρικό υπόστρωμα όπως το συμπαθητικό, το οποίο διαφέρει από το εγκεφαλονωτιαίο, τόσο στην προέλευση όσο και στη λειτουργία, μπορεί να παράγει σκέψεις και να αντιλαμβάνεται   τόσο εύκολα όσο και το δεύτερο. Σε αυτή την περίπτωση τι μπορούμε να θέσουμε για το συμπαθητικό σύστημα των σπονδυλωτών; Μπορεί να παράγει  και να μεταδώσει καθαρά ψυχικές διεργασίες. Οι παρατηρήσεις τού φον Φριχ υποδεικνύουν την ύπαρξη εξωεγκεφαλικής αντιληπτικής δραστηριότητας, κάτι που δεν πρέπει να ξεχνάμε, αν θέλουμε να ερμηνεύσουμε την ύπαρξη   κάποιας μορφής συνείδησης στην κωματώδη κατάσταση. Κατά το κώμα δεν παραλύει το συμπαθητικό σύστημα. Έτσι, θα μπορούσαμε να το θεωρήσουμε   πιθανό φορέα ψυχικών λειτουργιών. Σε αυτή την περίπτωση, αναρωτιόμαστε αν είναι δυνατόν να εξεταστεί από το ίδιο πρίσμα η φυσιολογική κατάσταση τής μη  συνειδητότητας και τα εν δυνάμει μη συνειδητά όνειρα κατά τη διάρκεια τού  ύπνου. Δηλαδή, αν τα όνειρα δεν παράγονται από τη δραστηριότητα τού κοιμισμένου φλοιού, αλλά από το άγρυπνο συμπαθητικό σύστημα, τότε είναι  έξω εγκεφαλικής φύσης.

Συμπερασματικά όπου συναντούμε την έλλειψη αιτιότητας (μη αιτιότητα) θα πρέπει να σκεφτούμε την νοήμονα σύμπτωση των γεγονότων στο χρόνο (Συγχρονικότητα). Πρόκειται για μια νοήμονα διασύνδεση.»

 21.- Στο βιβλίο του « Στον τρίτο βράχο  από τον Ηλιο»,ο Δ.Νανόποολος μεταξύ άλλων γράφει: . Η φύση όμως φαίνεται πως, για κάθε σύμπαν που φτάνει στο τέλος του, δεν προτιμάει να απαλείφει εντελώς τη “μνήμη” που έχει συσσωρευτεί μέσα από τη συνολική διαδρομή του. Κατά τη γνώμη μου, αυτή η θεωρία θα μπορούσε να εξηγήσει ορισμένες δευτερεύουσες πτυχές του ανθρώπινου βίου, όπως είναι η αίσθηση που έχουμε μερικές φορές πως κάποιο γεγονός το έχουμε ξαναζήσει-την προμνησία, το περίφημο deja vu-, καθώς και η ανθρώπινη διαίσθηση σε υψηλή ένταση. Η θεωρία περί παράλληλων συμπάντων και Πολυσύμπαντος θα μπορούσε να εξηγήσει τέτοιου είδους φαινομενικές συμπτώσεις».

 

ΜΗ ΑΙΤΙΟΤΗΤΑ. Αν ήταν ο φυσικός νόμος (τής αιτιότητας)  -που σημειωτέον  δεν έχει λογική αναγκαιότητα όπως  οι άλλοι νόμοι της νοήσεως)- απόλυτη αλήθεια, τότε καμιά διαδικασία δε θα ξέφευγε από αυτόν. Αλλά μια και η αιτιότητα είναι στατιστική αλήθεια, ( Σημ.: Μήπως απλώς μια περιγραφή;)ισχύει κατά μέσον όρο μόνον αφήνοντας έτσι για εξαιρέσεις οι οποίες είναι δυνατόν να βιωθούν με κάποιο τρόπο, είναι δηλαδή πραγματικές. Προσπαθώ να θεωρήσω τα συγχρονιστικά συμβάντα σαν μη  αιτιατές εξαιρέσεις αυτού τού είδους. Αποδεικνύονται πως είναι σχετικό ανεξάρτητα από το χώρο και τον χρόνο. Επιβάλλουν σχετικότητα στο χωρόχρονο έτσι ώστε ένα γεγονός το οποίο δεν έχει συμβεί ακόμη, γίνεται αντιληπτό στο  παρόν. Αν, όμως ο χωρόχρονος είναι σχετικός, τότε η αιτιότητα χάνει την αξία της, μια και η διαδοχή τής αιτίας και τού αποτελέσματος είτε απορρίπτεται είτε γίνεται σχετική.

ΣΥΓΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ. Δεν πρέπει να συγχέεται με τον «συγχρονισμό» .Με την συγχρονικότητα εννοώ  το συμβάν μιας νοήμονας σύμπτωσης στο χρόνο. Μπορεί να πάρει τρεις μορφές:

α) Τη σύμπτωση ενός ορισμένου ψυχικού περιεχομένου με μια αντίστοιχη αντικειμενική διαδικασία, η οποία γίνεται ταυτόχρονα αντιληπτή.

β) Τη σύμπτωση μιας υποκειμενικής κατάστασης με ένα φάντασμα (όνειρο ή όραμα), που μετατρέπεται αργότερα σε μια λίγο-πολύ πιστή αντανάκλαση ενός  συγχρονιστικού, αντικειμενικού γεγονότος το οποίο συνέβη σχεδόν ταυτόχρονα  αλλά σε απόσταση.

γ) Η ίδια περίπτωση με την (β), εκτός από το γεγονός ότι, το συμβάν γίνεται  στο μέλλον και αναπαριστάνεται στο παρόν μόνο από κάποιο αντίστοιχο όνειρο ή όραμα.

Ενώ στην πρώτη περίπτωση το αντικειμενικό γεγονός συμπίπτει με ένα υποκειμενικό περιεχόμενο ,η συγχρονικότητα  στις άλλες δύο περιπτώσεις μπορεί να επαληθευθεί συνακόλουθα ενώ το συγχρονιστικό γεγονός σαν τέτοιοι προκαλείται  από την σύμπτωση μιάς ουδέτερης,ψυχικής κατάστασης,με ένα όνειρο ή όραμα »

--------------------------------------------------------------------------------------

 Λεπτομέρειες ,για τις σχετικές υποθέσεις που προτάθηκαν μπορεί κανείς να εύρει  σε πολλά κείμενα (λ.χ.Νέστλερ,ό.π. Baudouin ό.π.,κλπ)

Από τη δεκαετία του 1970,προπάθησαν να ανιχνεύσουν τη  σχέση των παραφυσικών φαινομένων με την κβαντομηχανική.Ας θυμηθούμε καταρχήν ότι ,πολλάκις έχει λεχθεί πώς η ανθρώπινη παρατήρηση έχει ως αποτέλεσμα να φέρει το σύμπαν στην ύπαρξη και ότι, ο άνθρωπος είναι ένας μικρός Θεός.Ασφαλώς η θέση αυτή δεν γίνεται ομόφωνα δεκτή.Και γενικώτερα,δεν έχει αποδειχθεί πειραματικώς όπως ήδη έχει υπογραμμισθεί,η πηγή και η εξηγηση των φαινομένων psi,με τον τρόπο που απαιτεί η επιστήμη.Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ,όλες οι προτεινόμενες εξηγήσεις,είναι αβάσιμες. Απλώς δεν διεκδικούν την επιστημονική βεβαιότητα. 

 Πρέπει  να επαναληφθεί, πώς δεν υπάρχει επιστημονική εξήγηση γενικώς αποδεκτή για τα φαινόμενα ,έλλειψη που ασφαλώς δεν αναιρεί την αναμφισβήτητη  πραγματικότητα των φαινομένων psi.

.

ΓΛΩΣΣΑ-ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ-ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑ.

Μερικοί υποστηρίζουν ότι ,κάποτε οι άνθρωποι θα επικοινωνούν μεταξύ τους τηλεπαθητικώς. Τούτο κατά τον Ι.Ευαγγέλου ( «Ο άνθρωπος κλπ.» ό.π.127) συνέβαινε μεταξύ  των πρωτόγονων ανθρώπων,για τους οποίους, η τηλεπάθεια ήταν το αποτέλεσμα μιάς ενστικτώδους προσπάθειας  συνεννοήσεως και ότι, η ικανότητα αυτή,εξασθένησε με την χρησιμοποίηση τού λόγου.

Δεν είμαι σε θέση, να παραθέσω στοιχεία που να στηρίζουν την άποψη αυτή.Αποτολμώ όμως να παραθέσω    σκέψεις δια βραχέων.

Εχει υποστηριχθεί,ότι ,στο Σύμπαν,όλα τα σωματίδια,είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους,όσο μακρυά και αν είναι το ένα από το άλλο. Ετσι οι Bohm και ο D’ Espagnat, υποστηρί ζουν ότι, κάθε τι στο σύμπαν,είναι συνδεδεμένο με ο,τιδήποτε άλλο,καθώς τα πάντα, ξεκίνησαν,από μια κοινή αρχή (Μπίγκ Μπάνγκ).Μιά τέτοια προσέγγιση ,μπορεί να εξηγήσει φαινόμενα μη τοπικότητας. Υπάρχει μια αλληλεπίδραση,μεταξύ όλων των μερών τού Σύμπαντος,που δρά ακαριαία. H  σύγχρονη φυσική, υποστηρίζει τo ενιαίο τού Σύμπαντος.Δείχνει ότι,δεν μπορούμε να δεχθούμε ένα Σύμπαν,διαιρούμενο και αποτελούμενο από ανεξάρτητες μεταξύ τους, μικρές μονάδες. Καθώς εισερχόμαστε μέσα στην «ύλη»,η φύση δεν μάς δείχνει απομωνομένους δομικούς λίθους,αλλά εμφανίζεται περισσότερο ως ένα πολύπλοκο δίκτυο σχέ σεων  μεταξύ των διαφόρων μερών ενός ενοποιημένου όλου.Κάθε γεγονός,επηρεάζεται από ολόκληρο το Σύμπαν και κάθε γεγονός επηρεάζει ολόκληρο το Σύμπαν.(Και στα γεγονότα περιλαμβάνονται και οι σκέψεις)

Αυτή η αλληλεξάρτηση και επικοινωνία,μεταξύ, όλων των μερών τού Σύμπαντος,τού οποίου μέρος αναπόσπαστο θάταν ο άνθρωπος,θα ήταν μια εξήγηση για τα τηλεπαθητικά φαινόμενα.Δηλαδή η τηλεπαθητική γλώσσα, θα μπορούσε να ερμηνευθεί,ως συνέπεια τού ότι, όλα  είναι ενωμένα, ότι,όλα έχουν κοινή καταγωγή,κοινή αφετηρία, ένα τρομερά συμπεπυκνωμένο « μεγαλομόριο».Αυτός ο αρχικός δεσμός,αυτή η αρχική ενότητα εξακολουθεί να  υφίσταται και μετά τη «Μεγάλη Εκρηξη -Μπίγκ Μπάνγκ».Ο ομφάλιος λώρος δν έχει αποκοπεί.Αν θελήσουμε να μεταφέρουμε την εικόνα αυτή στο ζωντανό, έχουμε την εξήγηση τής τηλεπαθητικής επικοινωνίας μεταξύ δύο ανθρώπων. Αυτοί, συνειδητά ή όχι, συνδέονται μεταξύ τους διατηρώντας το αρχικό δέσιμο,διατηρώντας τους αρχικούς διαύλους επικοινωνίας, ζώντας την συνέπεια τής κοινής καταγωγής,τής κοινής αφετηρίας,τής αρχικής ενότητας,επιζητώντας την αποκατάσταση, ή αν θέλετε την λειτουργία τής αρχικής ενότητας. Η  σκέψη αυτή συντηρείται,από την αναλογία: Κατά την Δαρβινική άποψη,(είναι πιθανόν) να προέρχονται όλα τα έμβια όντα,από ένα κοινό πρόγονο,ίσως ένα μονοκύτταρο οργανισμό.Ολα αυτά εκδηλώνονται με τα τηλεπαθητικά φαινόμενα που « τιμούν» και « θυμούνται « την αρχική ενότητα.  

Ενίσχυση της απόψεως αυτής έρχεται από την κβαντική φυσική και ειδικώτερα από το φαινόμενο της «κβαντικής συσχέτισης».Συμφώνως με αυτό,υπάρχει μια ιδιότυπη σχέση που συνδέει δύο κβαντικά σωματίδια,από την στιγμή που έχουν αλληλοεπιδράσει  μεταξύ τους και για το υπόλοιπο της ζωής του.Ουσιαστικώς δεν συμπεριφέρονται πλέον σαν δύο ξεχωριστά σωματίδια,αλλά σαν ένα σύστημα.Ετσι όσο μεγάλη απόσταση που αν τα χωρίζει,αν επιδράσουμε στο ένα η επίδραση αυτή (δηλαδή η πληροφορία) μεταφέρεται ακαριαία και στο άλλο.Αυτό σημαίνει και κάτι άλλο.Οτι,  η επίδραση αυτή κινείται με ταχύτητες μεγαλύτερες της ταχύτητας του φωτός.Ακαριαία.

Εχουμε δηλαδή:

     -Αρχικό  άτομο,(με άπειρη πυκνότητα,)κατά τους φυσικούς,

     -Αρχικό κύτταρο για τους βιολόγους.

    -Υποστηρίζεται ότι, στα ζώα (πτηνά-ψάρια) η τηλεπαθητική ακαριαία πληροφορία-σκέψη,μεταβιβάζεται σε ολόκληρη την ομάδα,ταυτοχρόνως.(: συλλογική νόηση)

ΟΙ ΑΝΑΣΤΕΝΑΡΗΔΕΣ -ΠΥΡΟΒΑΣΙΑ

 To  φαινόμενο τής πυροβασίας  που κατατάσσεται-ιδίως για κείνους που δεν δέχονται φυσική εξήγηση του-στα παραψυχολογικά φαινόμενα, είναι πανάρχαιο, και απαντάται σε όλο σχεδόν τον πλανήτη. Με το θέμα έχει ασχοληθεί και  ο ακάματος  και λαμπρός ερευνητής  Ιάσων Ευαγγέλου, απ΄όπου αντλείται ένα μεγάλο μέρος  των  σχετικών μας  πληροφοριών, όπως αυτές περιέχονται  στα εξόχως κατατοπιστικά  βιβλία, του(: « Η Γοητεία τού Μυστηρίου» « Πυροβασία  και Άνεστενάρηδες» κ.ά.) στα οποία και παραπέμπουμε τον αναγνώστη.

 Η Πυροβασία είναι τελετή πυρολατρική, κατ΄ άλλους ειδωλολατρική και πάντως οργιαστική που έχει σαφή σχέση με αρχαίες τελετές και –τουλάχιστον ειδικώς για την Ελλάδα- με μυστήρια Διονυσιακού χαρακτήρα.O Στράβων γράφει για τις ιέρειες  του ναού τής Αρτέμιδας στην Καππαδοκία, ότι,  « γυμνοίς τοις ποσί δι΄ανθρακιάς   βαδίζουσιν απαθείς» και ότι, οι  πιστοί ,σε καθεστώς καταληψίας στο ναό τού Απόλλλωνος  των Φαλαρίων τής Κάτω Ιταλίας  «  γυμνοίς ποσί δεξίασιν ανθρακιάν μεγάλην απαθείς» Υπάρχει επίσης η μαρτυρία τού  Νικήτα Χωνιάτη  για Αναστενάρηδες τον 11ον αιώνα.Πρόκειται  δηλαδή  σαφέστατα για  ιστορικό προηγούμενο .

   Σήμερα στην Ελλάδα πυροβασίες τελούνται στα λεγόμενα Αναστενάρια  .( Η ετυμολογία τη λέξεως κατά μια άποψη οφείλεται  στην κραυγή των πυροβατών κατά την διάρκεια τής τελετής,ιχ,ιχ,αχ,αχ,εχ,εχ που παραπέμπει στο  επιφώνημα  Ιακχε, Βάκχε,το μυστηριακό όνομα τού  Διόνυσου και στο «ανασταίνομαι», καθώς οι  οι Αναστενάρηδες  πηδούν πάνω από την φωτιά, δηλαδή  ανα-σταίνονται  ή ανα–σηκώνουν τις θαυματουργές εικόνες και τις χορεύουν  πάνω  από την φωτιά.)

Τα Αναστενάρια  τελούνται στις γιορτές  των  Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στούς οποίους και είναι αφιερωμένα,πιθανότατα γιατί οι βασιλείς αυτοί, προσπάθησαν να συμφιλιώσουν  τον Ελληνισμό με τον Χριστιανισμό, σπανιότατα δε σε παλαιές εποχές, και  τις εορτές τού  προφήτη Ηλία και τού Αγίου Αθανασίου,  στον Λαγγαδά,στην Αγία Ελένη Σερών,στον Αγιο Ιωάννη Σερρών,στην Μαυρολεύκη Δράμας, στην Μελίκη Βεροίας , και στην συνοικία Μπεχτσινάρ-Θεσσαλονίκης. Κάτι παραπλήσιο είναι το πήδημα πάνω από τις φωτιές στον Κλήδονα ,που με τα χρόνια έχει εκφυλιστεί κι απλώς πηδάνε πάνω από τη φωτιά ενώ παλιότερα περνούσαν βαδίζοντας μέσα της.

 Όπως  γράφει  ο Ιάσων Ευαγγέλου,το έθιμο τής πυροβασίας στην Ελλάδα, απομεινάρι  τής αρχαίας πυρολατρίας, μας οδηγεί πηγαίνει  περίπου τρείς χιλάδες χρόνια πίσω, στις μυστηριακές, τελετές στα βουνά τής Θράκης, προς τιμήν τού Διονύσου. Υπενθυμίζουμε  ότι,ο Ευριπίδης στις «Βάκχες» γράφει- με ποιητική (μάλλον;)υπερβολή- για βακχεύτριες γυναίκες,που πάνω  στα  μαλλιά τους   είχαν φωτιά που δεν έκαιγε ….(στιχ.757….. επί δε βοστρύχοις πυρ έφερον ,ουδ’ έκαιον…). Κατά τον Αγγελο Τανάγρα,οι ρίζες τού εθίμου των Αναστενάρηδων, τοποθετούνται  στα Περσικά πυρολατρικά έθιμα τού Ζωροάστρη.Για την σύγχρονη εποχή,έχουμε ότι, οι Αναστενάρηδες, έμφανίζονται από τον 11ον αιώνα, στα βορειοανατολικά διαμερίσματα τής Ρωμυλίας,αναφέρονται δε και σε λαογραφικά κείμενα του 1300 μ.Χ. που γράφουν για σχετικές τελετές  στη Θράκη και την Μακεδονία.

 -Η θέση  τής Εκκλησίας  ήταν εχθρική απέναντι στις τελετουργίες τής φωτιάς.Εβλεπε και βλέπει  τα  σχετικά έθιμα ως ειδωλολατρικό κατάλοιπο. Η σύνοδος τού Τρούλου το 630 μ.Χ. διέταξε την κατάργηση  τού εθίμου. Το 1930 η Εκκλησία καταδίωξε τούς Αναστενάρηδες.Το 1943 όμως ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος, επέτρεψε την  πυροβασία των Αναστενάρηδων  στην Μαυρολεύκη τής Δράμας

-.Η Ιερά Σύνοδος τής Εκκλησίας τής Ελλάδος με έγγραφό  της τής 25-6-1947 προς τον Επίσκοπο Σερρών ζητεί την κατάργηση τού εθίμου.Τα ίδια επαναλαμβάνει ,το 1952 εγκύκλιος, τού  Επισκόπου Θεσσαλονίκης,τα ίδια σχεδόν δέχεται και η Θεολογική Σχολή τού Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.(…και όμως τα Αναστενάρια  εξακολουθούν  να τελούνται…)

Για ν΄αντιληφθεί κανείς πώς σκέπτονται μερικοί, παραθέτουμε χωρίς σχόλια,δημοσιεύματα πού αλιεύσαμε από το διαδίκτυο.

  « Βιβλιοπαρουσίαση:

Εν όψει της εορτής των Αγίων Βασιλέων και Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης της μητρός αυτού, κατά την οποίαν τελούνται κατά τόπους τα "αναστενάρια" (πυροβασία), κατάλοιπα αρχαίων θρακικών παγανιστικών εορτών του "θεού" Διονύσου, με χριστιανικό ένδυμα, προτείνουμε το πόνημα "Τα αναστενάρια. Πώς εξηγούνται". Ο συγγραφεύς, Αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, εκθέτει το αληθές νόημα των ανόσιων τούτων αθεμιτουργιών.

Αρχ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος

ΤΑ ΑΝΑΣΤΕΝΑΡΙΑ

(Πώς εξηγούνται)

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Τα Αναστενάρια είναι ένα περίεργο για τους πολλούς φαινόμενο. Πρόκειται για το χορό, που γίνεται κάθε χρόνο στη γιορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στη Θράκη και στη Μακεδονία. Πρόκειται, πιο συγκεκριμένα, για χορό, που γίνεται πάνω σ' αναμμένα κάρβουνα. Και θεωρείται θαυμαστό και ανεξήγητο το γεγονός, ότι, οι χορευτές του χορού αυτού δεν καίγονται.

Συρρέουν κάθε χρόνο αρκετοί περίεργοι, για να δουν, πώς οι Αναστενάρηδες περπατούν ανυπόδητοι, επάνω στα αναμμένα κάρβουνα, χωρίς να καίγωνται. Με τον έντεχνο δε θόρυβο κατάφεραν οι ενδιαφερόμενοι να θέσουν τα αναστενάρια και υπό την προστασίαν του τουρισμού, του νέου αυτού ειδωλολατρικού θεού,(sic)ο οποίος με τον τρόπον του τα ενισχύει και τα χρηματοδοτεί.

Ο χορός πάνω στ' αναμμένα κάρβουνα γίνεται σε συνδυασμό και με φωνές με στεναγμούς των χορευτών, όπως: Αχ... Αχ... Εχ... Εχ... Ιχ... Ιχ... Γι' αυτό φαίνεται πήρανε και τ' όνομα "Αναστενάρια" από τους αναστεναγμούς των.

Το γεγονός, ότι, οι χορευτές δεν καίγονται, καθώς και το ότι ,τ' Αναστενάρια γίνονται στη γιορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης οδήγησε πολλούς αφελείς στο σημείο να νομίζουν, ότι, οι Αναστενάρηδες δεν καίγονται γιατί τους βοηθάει ο Άγιος Κωνσταντίνος.

Την εντύπωσί τους αυτή μεγάλωνε και το γεγονός ότι ,οι χορευτές Αναστενάρηδες κρατούν στην ώρα του χορού τους εικονίσματα του Αγίου Κωνσταντίνου και της Αγίας Ελένης.

Τι είναι, λοιπόν, τ' αναστενάρια; Τα αναστενάρια είναι ειδωλολατρικό Έθιμο, που κατά διαφόρους τρόπους βεβηλώνει την Πίστι μας και ασεβεί στη μνήμη των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, που πανηγυρίζει η Εκκλησία μας κατά την ημέρα αυτή. Είναι έθιμο, που μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε "Σατανική Τελετή".

Συνδέεται δε με τόσες τελετές της ειδωλολατρείας και έχει, όπως θα δούμε, στενή σχέσι με σημερινά αντίχριστα κατασκευάσματα, όπως είναι η Μασωνία, κ.λ.π.

Τ' Αναστενάρια είναι ή καταντούν σύμμαχοι των αντιχρίστων δυνάμεων, γιατί βοηθούνε τις δυνάμεις αυτές να καλλιεργούν την σύγχυσι μεταξύ των Χριστιανών, την σύγχυσιν στα θαύματα που κάνει ο Θεός.

Τα θέλουνε και τα ευνοούνε ποικιλοτρόπως τα Αναστενάρια οι αντίχριστες δυνάμεις για να βεβηλώνωνται, οι Γιορτές της Ορθοδοξίας και να προβάλλωνται, σαν θαύματα του Θεού, οι σκοτεινές επενέργειες...

Προ ολίγων ετών μου έγραψε ο δραστήριος και άξιος της αποστολής του Μητροπολίτης Λαγκαδά Σπυρίδων σχετικά με το ζήτημα των Αναστενάρηδων τα εξής:

Αγαπητέ μου π. Χαράλαμπε,

"Αισθάνομαι την ανάγκην να επικοινωνήσω μαζύ σας και να ζητήσω την συμπαράστασίν σας εις ένα σοβαρόν ζήτημα, το οποίον με απασχολεί σοβαρώς. Πρόκειται περί των "Αναστεναρίων"... Παρακαλούμε θερμώς, όπως και Σεις βοηθήσετε τον αγώνα μας. Ζητούμεν τας προσευχάς σας καθώς και την διαμαρτυρίαν Σας προς πάντα αρμόδιον, ώστε το επαίσχυντο τούτο έθιμον να καταργηθή προς δόξαν του Ονόματος του εν Τριάδι Αγίου Θεού.

Μετά της εν Κυρίω αγάπης

Ο Λαγκαδά

ΣΠΥΡΙΔΩΝ

Μέσω της εφημερίδος "Ορθόδοξος Τύπος", επέστησα τότε την προσοχή των αρχών και του χριστεπωνύμου πληρώματος στο δαιμονικό χαρακτήρα αυτών των τερατουργών.

Υποσχέθηκα ακόμη, ότι, θα εκδώσω και σχετικό με τα Αναστενάρια βιβλίο. Άλλοι όμως αγώνες και απασχολήσεις δεν μου επέτρεψαν να το εκδώσω.

Ευτυχώς όμως σήμερα βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να το παραδώσω στους αδελφούς μας Χριστιανούς για να γνωρίζουν τι είναι τα Αναστενάρια και περί τίνος ακριβώς πρόκειται, ώστε να μην παρασύρονται και αμαρτάνουν μπροστά στο Θεό. Άλλωστε πρέπει ο καθένας μας να ξέρη ποια είναι η αόρατη εκείνη δύναμις, που τους κάνει να μην καίγωνται από τη φωτιά, ποια είναι η δύναμις που τους δίνει την ακαΐα, και γενικά πώς εξηγούνται τα Αναστενάρια.

Δεν πρέπει όμως να παρασύρεται κανείς από τις Εικόνες, που βαστούν οι Αναστενάρηδες, από τον αγιασμό που κάνουν, από τα ονόματα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, που χρησιμοποιούν και να νομίζη, ότι αυτό το υπερφυσικό φαινόμενο της ακαΐας, είναι από τον Θεόν. Όχι!.- Όχι!. Αυτό γίνεται απο τον Σατανάν. Τα Αναστενάρια είναι σατανικά. Αυτό αποδεικνύεται από την ιστορία τους, από την τέλεσίν τους από τους υποστηρικτάς τους, από τα όργιά τους, από την βεβήλωση των Ιερών Τελετών, από το ότι οι αναστενάρηδες είναι εκτός της Εκκλησίας, το δε σπουδαιότερο, από το ότι, τα απαγορεύει ο Θεός και τα καταδικάζει η Εκκλησία.

Αυτά θα τα δης, αναγνώστα στο βιβλιαράκι αυτό. Διάβασέ το και διάδωσέ το και σε άλλους για να βγουν από τη σατανική πλάνη.

Αρχιμ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος

Ι. Μονή Ασωμάτων Πετράκη

Οκτώβριος 1976

- Aλλά η στάση αυτή τής Εκκλησίας είναι εσφαλμένη.Καταρχάς βλέπει ανύπαρκτους κινδύνους. Εκτός αυτού παραγνωρίζει την πραγματικότητα, μια συνέχεια και μια ιστορική διαδρομή  τού Ελληνισμού.Πολλές λ.χ. αρχαίες λατρείες τις υιοθέτησε ουσιαστικώς ο Χριστιανισμός.

Στο σημείο αυτό  αντιγράφουμε τον Ιάσονα Ευαγγέλου.

¨  «Οι γιορτές τού Θεού - Νείλου στην Αίγυπτο, μεταφυτεύθηκαν στον χριστιανικό κόσμο σαν αγιασμοί τών υδάτων τών θεοφανείων. Οι χαρούμενοι χοροί τών εθνικών γύρω από τους βωμούς, «αμφιδρομίαι», έγιναν οι γαμήλιοι  χοροί τοΰ Ήσαία. Οί σπονδές τών αρχαίων, δίνουν τήν παρουσία τους με την σπονδή τού λαδιού μέσα στο νερό τού βαπτίσματος. Αλλά και το εξορκιστικό φύσημα στην τελετή τού βαπτίσματος, έχει τήν καταγωγή του στην πανάρχαια μαγεία. Από τις τελετουργίες τής φωτιάς, συμβολιστικές τής ηλιολατρείας, περισώζονται στην εποχή μας, οι διάφορες τελετές με τ' αναμμένα κεριά (θρησκευτικές και κοινωνικές). Ο Π. Παπαχριστοδούλου αναφέρει πώς το «περιρραντήριον ύδωρ» των εθνικών, πού εχρησίμευε γιά καθαρισμό τών χειρών, εκείνων πού επέστρεφαν από τις κηδείες και σ' αυτό εβάπτιζαν δαυλό αναμμένο, είναι ο αγιασμός στον οποίο βαπτίζεται η «αγιαστούρα». Για το άγιασμα, ο λαός πιστεύει πώς το νερό πού πηγάζει αθόρυβα είναι ιαματικό και στα νερά αυτά (αγιάσματα) πηγαίνουν οι αναστενάρηδες τού Άγ. Αθανασίου και τού Αγ. Κωνσταντίνου,  μιά πού και σύμφωνα με τήν παλιά εκκλησιαστική ευχή «ε!ς τό ΰδωρ τούτο, υπάρχει δύναμις Υγείας εμποιητική καί νόσων απελατική».

Η ημέρα τών ψυχών δηλ. το Ψυχοσάββατο και τα «κόλλυβα» προήλθαν από λατρευτικές συνήθειες τών αρχαίων. Οί αρχαίοι Έλληνες, την τρίτη ημέρα τών Ανθεστηρίων πού λεγότανε «Χύτροι» και ήταν αφιερωμένη στους νεκρούς,  θυσίαζαν στον «ψυχοπομπό» Ερμή, στον οποίο προσφέρανε μέσα σέ χύτρες, κάθε είδους βρασμένους σπόρους: «πανσπερμία ή παγκαρπία» για να δώσει ο Ερμής ανάπαυση στίς ψυχές τών νεκρών. Κάτι παρόμοιο ήταν και τα «θάργηλα», οι διάφοροι βρασμένοι πρώτοι καρποί τής χρονιάς σε μιά χύτρα πού τους προσφέρανε στους θεούς. Και σήμερα ο ιερέας ευλογεί τήν πρώτη παραγωγή τών αγρών και τών αμπελιών. Ο καινούργιος σκλάβος ή ο γαμπρός, ραίνονταν στην αρχαιότητα με καρπούς = «καταχύσματα». Το έθιμο διατηρήθηκε μέχρι σήμερα.»

 Η προσπάθεια να διαγράψουμε ορισμένα έθιμα,είναι προσπάθεια να διαγράψουμε μια ιστορία και ένα λαό (..και χωρίς πειστικό λόγο).

.

- Το φαινόμενο τής πυροβασίας   απαντάται σ΄ολόκληρο σχεδόν τον πλανήτη (χωρίς αυτό να σημαίνει πώς η πυροβασία  τελείται παντού με τον ίδιο τρόπο) όπως στην Ευρωπαική Τουρκία,στην Ανατολική Βουλγαρία,σε πολλά νησιά τής Πολυνησίας  ( Χαβάη,νήσοι Κούκ νήσοι Φίτζι νήσοι τής Εταιρείας(:society islands),στην Νοτιοαφρι κανική Ενωση,στις Ινδίες,στην Κευλάνη ,στην Βόρεια και Νότια Αμερική ( σε κάποιες φυλές ινδιάνων), στην Βόρεια Αυστραλία,στην Κίνα,στην Ιαπωνία. H πυροβασία έγινε ευρώς γνωστή τον 20ον αιώνα ,κυρίως με τον συγγραφέα Tolly Burkan που με ομιλίες τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ προσπάθησε να αποδείξει ότι,  το φαινόμενο δεν είχε τίποτε το παρακανονικό.

 -Ο στόχος που επιδιώκουν οι πυροβάτες δεν είναι παντού ο ίδιος,φαίνεται όμως,ότι,στις  περισσότερες περιπτώ σεις,  έχει την αφετηρία του σε πανάρχαιες δοξασίες των ανθρώπων, ότι, η φωτιά δίνει στον άνθρωπο, μια μαγική δύναμη που θα τού επέτρεπε  να κυριαρχήσει στην φύση, ή που πίστευαν ότι,το πέρασμα από τη φωτιά,-και ιδίως χορεύοντας επάνω στα κάρβουνα- τού ανανεώνουν τις δυνάμεις ή ότι, με την πυροβασία επιτυγχάνει την εξύψωση και τον καθαρμό και την συνένωση τού ανθρώπου με το θεικό στοιχείο.  Συχνά επίσης χρησιμοποιήθηκε για μυητικούς σκοπούς, ή ως δοκιμή για τις προσωπικές δυνατότητες ή ως δείγμα και απόδειξη θρησκευτικής πίστης. Στην Πολυνησία οι τελετές πυροβασίας είναι συνδεδεμένες με εξαγνισμούς, για να φύγουν τα κακά πνεύματα, σκοπός που επιδιώκεται και από τους σύγχρονους Αναστενάρηδες. Στην νότια Αφρική η τελετουργία έχει χαρακτήρα πιστοποίησης τής γενναιότητας των πολεμιστών τής φυλής.Αλλού τελούνται σε ανάμνηση θρυλικών γεγονότων(στον Λαγκαδά επικα λούνται τέτοιες αναμνήσεις) ή  και για επιβεβαίωση τής ανωτερότητας τής ψυχής. Κοινό σημείο σε όλες τις περιπτώσεις  θα μπορούσε να θεωρηθεί η πεποίθηση  τού πυροβάτη,ότι,η πυροβασία καθίσταται δυνατή χάρη στην βοήθεια θεικών δυνάμων. Οι ασκούντες την πυροβασία πιστεύουν πώς η εκτέλεσή της επιτυγχάνεται, χάρη στο διαλογισμό που κάνουν πριν την πράξη, στην έκσταση, ή στην  χάρη στην προστασία τού Θεού ή ενός Αγίου, ή μιας υπερκόσμιας ιδέας που εκείνη τη στιγμή υπηρετούν.( Σε ερώτηση που τους απευθυναμε αν θα πυροβατήσουν μας απαντούσαν ότι «αναμένουν το κάλεσμα»)  Ισως επίσης    από  πολύ παλιά οι άνθρωποι επίστευσαν ότι, μπορούν να "παραβαίνουν" τους φυσικούς νόμους με τη δύναμη τής ψυχής και η πυροβασία να τους έδινε την ευκαιρία μιάς αυτοεπιβεβαίωσης και μιάς αυξημένης αυτό πεποίθησης.

 -Η Πυροβασία  κατά κανόνα εκτελείται "εν χορώ", με γυμνό βάδισμα ( αναφερόμαστε στα Αναστενάρια)πάνω σε ένα στρώμα πυρακτωμένων κάρβουνων, επί αρκετή ώρα, χωρίς την αίσθηση τού πόνου και χωρίς να προκαλούνται ίχνη εγκαυμάτων. Ο πυροβάτης πρέπει συνεχώς να αναπηδάει ή να περπατάει με σταθερό βηματισμό για να μειώνει το χρόνο επαφής με τα κάρβουνα.Στην περίπτωση που υπάρχουν ανάμεσα στα κάρβουνα ξένα σώματα με μεγάλη θερμική αγωγιμότητα (π.χ. κομμάτια μετάλλου) και ο πυροβάτης τα αγγίξει, θα καεί.Τα κάρβουνα πρέπει να είναι κατάλληλα προετοιμασμένα. Η προετοιμασία περιλαμβάνει ένα χρονικό διάστημα που πρέπει να περάσει από τη στιγμή που παίρνουν φωτιά μέχρι τη στιγμή που ο πυροβάτης θα περπατήσει σε αυτά. Αυτό διότι τα κρύα κάρβουνα περιέχουν νερό, το οποίο είναι καλός αγωγός τής θερμότητας.Πρέπει να υπογραμμισθεί  ότι, πρόκειται για πυροβασία και όχι για πυροστασία (πού είναι αδύνατη).Ο πυροβάτης πρέπει συνεχώς να αναπηδά,ώστε να μην μένει πολύ χρόνο το πέλμα του σε επαφή με τα κάρβουνα.

-  Οι επιστημονικές εξηγήσεις ποικίλλουν.Σχεδόν όμως όλες συγκλίνουν στο ότι, αποκλείεται   το θαύμα και ότι ,ειδικότερα, η φυσική επιστήμη δίνει πειστικές εξηγήσεις για την  ακαία. Η γνώμη μας είναι,πώς σε ό,τι τουλάχιστον αφορά τα Αναστενάρια,τα ορθά συμπεράσματα, είναι ότι:

 -Οι αναστενάρηδες είναι φυσιολογικοί άνθρωποι και ειδικότερα τα  πέλματα των ποδιών τους δεν διαφέρουν από των άλλων ανθρώπων

 -Κατά την πυροβασία δεν βρίσκονται σε κατάσταση έκστασης.Η πίστη τους, τούς βοηθά απλώς να κατανικήσουν ένα φόβο.

 -Δεν υπάρχει θέμα υποβολής ή αυτουποβολής,τεχνάσματος ή  απάτης.

 -Η ακαία, κατά την πυροβασία δεν ενέχει τίποτε το υπερφυσικό.Ολα εξηγούνται με την απλή φυσική.

 Παραθέτουμε με συντομία μερικές απόψεις.

 1.-(Αντιγράφουμε)  «Καθώς οι πυροβάτες,  βρίσκονται σε  έκσταση(;) όπου το σώμα παράγει υπερβολική ποσότητα ιδρώτα, στην ουσία περπατούν πάνω σε ένα στρώμα ατμού την ώρα που το κάθιδρο πέλμα τους εφάπτεται με τα πυρωμένα κάρβουνα. Ο ιδρώτας εξατμίζεται και το ποσό τού ατμού που μεσολαβεί ανάμεσα στα κάρβουνα και το δέρμα, έχοντας θερμοκρασία περίπου 100 βαθμών, δεν μπορεί να προκαλέσει έγκαυμα. Κάτι ανάλογο συμβαίνει όταν σαλιώνουμε το δάχτυλό μας και το βάζουμε στο ζεστό ταψί ή στο αναμμένο ηλεκτρικό σίδερο για να δοκιμάσουμε αν καίνε. Αν το δάχτυλο είναι στεγνό θα καούμε (θα πάθουμε έγκαυμα), στο σαλιωμένο όμως δάχτυλο δε συμβαίνει αυτό για το λόγο που προαναφέρθηκε. Ωστόσο το να ξεπεράσει κανείς το φυσικό φόβο τής φωτιάς δεν είναι απλό φαινόμενο κι όταν ακόμη υπάρχει η "βεβαιότητα" τής προηγούμενης θεωρίας για την ακαΐα. Η κατάσταση έκστασης(Σημ.το αμφισβητούμε ως προς τα  Αναστενάρια) στην οποία περιέρχονται οι πυροβάτες είναι εκείνη που τους βοηθά να ξεπερνούν το φόβο. Είναι μια κατάσταση ψυχικής υπέρβασης τής πραγματικότητας, μια έκπτωση τού συνειδησιακού επιπέδου κατά την οποία το πραγματικό αντικαθίσταται από το ιδεατό και μαζί του όλα τα επακόλουθα. Σε μερικές τελετές πυροβασίας η διάρκεια τής μύησης και τής εισαγωγής στην έκσταση διαρκούν πολλή ώρα. Σε άλλες όμως περιπτώσεις διαρκεί λίγα λεπτά ή και δευτερόλεπτά. Στη δεύτερη περίπτωση συμβαίνει η διαδικασία τής "προηγούμενης φοράς", όπου ένα γεγονός που επαναλαμβάνεται περνά με σύντο μες διαδικασίες τον εγκεφαλικό - ιδεολογικό κύκλο.

Ειδικότερα κατά την επαφή δύο υλικών σωμάτων σταδιακά το θερμότερο σώμα ψύχεται μεταφέροντας θερμότητα στο ψυχρότερο, το οποίο παράλληλα θερμαίνεται. Αυτό γίνεται μέχρι τα δύο σώματα να αποκτήσουν την ίδια θερμοκρασία. Το πόσο γρήγορα γίνεται αυτό και σε ποια θερμοκρασία θα "ισοροπήσουν" τα δύο σώματα εξαρτάται από τις θερμοδυναμικές ιδιότητές τους. Οι σημαντικότερες από αυτές είναι:

Θερμοκρασία

Μάζα

Ειδική θερμοχωρητικότητα

Θερμική αγωγιμότητα

Το γινόμενο τής μάζας ενός σώματος επί την ειδική θερμοχωρητικότητα ονομάζεται Θερμοχωρητικότητα και εκφράζει το πόση θερμική ενέργεια απαιτείται για να ανέβει η θερμοκρασία τού σώματος κατά ένα βαθμό. Με βάση την Αρχή διατήρησης τής ενέργειας η ενέργεια που θα αποβληθεί από το θερμό σώμα θα είναι ίση με την ενέργεια που θα αποροφηθεί από το ψυχρό. Όσον αφορά την τελική θερμοκρασία των δύο σωμάτων αυτή θα βρίσκεται πλησιέστερα στην αρχική θερμοκρασία του σώματος με τη μεγαλύτερη θερμοχωρητικότητα.

Στην περίπτωση τής πυροβασίας τα σώματα που μας ενδιαφέρουν είναι:

το γυμνό πέλμα

τα πυρακτωμένα κάρβουνα

Κατά την πυροβασία διάφοροι παράγοντες ενεργούν και αποτρέπουν τον πόνο και το έγκαυμα:

Το νερό που αποτελεί το κύριο συστατικό τού ανθρώπινου σώματος (70%) έχει πολύ μεγάλη ειδική θερμοχωρητικότητα, ενώ τα κάρβουνα έχουν πολύ μικρή.Ετσι η θερμοκρασία τού ποδιού κατά την επαφή με τα ζεστά κάρβουνα αλλάζει πολύ λιγότερο απ΄ότι αλλάζει η θερμοκρασία τού κάρβουνου.

Το νερό έχει επίσης πολύ μεγάλη θερμική αγωγιμότητα. Ετσι το αίμα, που κυρίως αποτελείται από νερό, μεταφέρει πολύ γρήγορα την θερμότητα μακρυά από το πέλμα και τη διαχέει στο υπόλοιπο σώμα.

Από την άλλη πλευρά , το κάρβουνο έχει πολύ μικρή θερμική αγωγιμότητα. Έτσι, κατά την επαφή με το πόδι το κάρβουνο εκλύει θερμότητα μόνο από την επιφάνειά του που άπτεται με το πέλμα, και όχι από όλο τον όγκο του.

Κατά την πυροβασία οι πυροβάτες εκτελούν γρήγορες κινήσεις, ή με άλλα λόγια "χορεύουν" πάνω στα κάρβουνα. Αυτό μειώνει το χρονικό διάστημα επαφής με το πυρακτωμένο κάρβουνο. Σε περίπτωση που σταθούν για αρκετό διάστημα ακίνητοι κάποια στιγμή θα καούν, διότι η θερμότητα, όσο αργά και αν μεταφέρεται στο πόδι, δεν παύει να συσσωρεύεται σε αυτό.Παράλληλα, στην αποφυγή τού πόνου παίζει ρόλο και η κατάσταση τής αυθυποβολής ή έκστασης στην οποία βρίσκονται συνήθως οι πυροβάτες κατά την πράξη τους. Αυτή δεν αποτρέπει το έγκαυμα, αλλά μειώνει την ευαισθησία τού εγκεφάλου στα ερεθίσματα που δέχεται. Ετσι, τα ούτως ή άλλως μικρά, σύμφωνα με τα όσα προαναφέρθηκαν, σήματα πόνου που στέλνονται από να νεύρα τού ποδιού αγνοούνται.

Βέβαια τα παραπάνω δε σημαίνουν σε καμία περίπτωση ότι, μπορεί πάντα οποιοσδήποτε να περπατάει με ασφάλεια πάνω σε πυρακτωμένα κάρβουνα με γυμνά πόδια. Η πυροβασία δεν παύει να είναι επικίνδυνη.Απαιτείται η εφαρμογή με σχολαστικόττα μιας τεχνικής.

 2.- Όταν δύο σώματα με διαφορετικές θερμοκρασίες έρχονται σε επαφή το θερμότερο αρχίζει να ψύχεται και  το ψυχρότερο να θερμαίνεται μέχρις ότου  χωριστούν ή μέχρις  ότου,συναντηθούν οι θερμοκρασίες τους.Ποιά θα είναι η θερμοκρασία αυτή και πόσο ταχέως θα επιτευχθεί  εξαρτάται από τις θερμοδυναμικές ιδιότητες των δύο σωμάτων. Οι σημαντικές  αυτές ιδιότητες είναι   ,θερμοκρασία, πυκνότητα, ειδική θερμική  χωρητικότητα ικανότητα και θερμική αγωγιμότητα.

Η τετραγωνική ρίζα  τής θερμικής αγωγιμότητας,πυκνότητας,και ειδικής θερμικής  χωρητικότητας καλείται θερμική διαχυτικότητα (thermal effusivity, )και μας δείχνει πόση θερμική ενέργεια απορροφά ή αποβάλλει ένα σώμα σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο ,ανά μονάδα επιφανείας,όταν αυτή, έχει μια ορισμένη  θερμοκρασία. Δεδομένου ότι,η θερμότητα που δέχεται το ψυχρότερο σώμα πρέπει να ισούται μ΄αυτή που δίνει το θερμότερο, η θερμοκρασία στην επιφάνεια πρέπει να ευρίσκεται πλησιέστερα,  στην θερμοκρασία του σώματος με την μεγαλύτερη θερμική διχυτικότητα.

Με βάση τα παραπάνω ο David Willey,  καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο τού Pittsburgh,  λέγει ότι, η πυροβασία εξηγείται με βάση βασικές αρχές τής φυσικής και δεν έχει τίποτε το υπερφυσικό ή παρακανονικό. Επισημαίνει ότι , οι περισσότερες πυροβασίες γίνονται επάνω σε κάρβουνα που έχουν θερμοκρασία περίπου 1,000 °F (538 °C), αλλά σε μια περίπτωση παρετήρησε κάποιον  να πυροβατεί σε κάρβουνο με θερμοκρασία 1,800 °F (980 °C) .Επιπρόσθετα  ο, Jearl Walker υποστηρίζει ότι, η βάδιση επάνω σε ζεστά κάρβουνα με υγρά πόδια είναι δυνατόν  να απομονώνει τα πόδια εξαιτίας τού φαινομένου Leidenfrost κατά το οποίο ένα υγρό σε στενή επαφή,με μια μάζα αισθητώς θερμότερη,από το σημείο βρασμού τού υγρού, δημιουργεί ένα  μονωτικό στρώμα ατμού που εμποδίζει το υγρό να βράσει ταχέως .Χάρις στην απωθητική αυτή δύναμη οι σταγόνες περισσότερο αιωρούνται πάνω από την επιφάνεια παρά έρχονται σε επαφή με την μάζα ,όπως ακριβώς συμβαίνει όταν μαγειρεύουμε και μια σταγόνα πέσει επάνω στην πυρακτωμένη  μεταλλική επιφάνεια, δηλαδή το  μάτι μιας ηλεκτρικής κουζίνας , αιωρείται.

 3.-Ο Αγελος Τανάγρας,υποστηρίζει πως η ψυχική ενέργεια του αναστενάρη,έχει ως αποτέλεσμα να εκπέμπεται από το σώμα του ένα λεπτό ραδιενεργό « υλικό» που περιβάλλει το πέλμα του ως ¨απυροφλεγής ασπίδα»  που το κάνει απρόβλητο  από την φωτιά.

 4.-Ο ψυχίατρος Κ.Κωνσταντινίδης, δέχεται ότι,στα αναστενάρια δεν υπάρχει πλήρης διακοπή τής επαφής με το περιβάλλον,χαρακτηριστικό τής γνήσιας  έκστασης,ότι , δεν αποκλείεται ,με βάση την  πίστη,  δημιουργία νέων όρων λειτουργίας του οργανισμού, και δέχεται (πλησιάζοντας προς την άποψη Τανάγρα) ως πιθανή εξήγηση ότι ,δυνατόν η ψυχική ενέργεια τού οργανισμού να δημιουργεί περίβλημα πέριξ του σώματος, που να το προστατεύει  από τις υψηλές θερμοκρασίες.

 5.-Ο Ψυχίατρος Π.Κρανιδιώτης, δέχεται ότι, κάτω από ορισμένες συνθήκες, δυνατόν να παραχθούν σε ορισμένα άτομα, μεταβολές και καταστάσεις ,άγνωστες σε μας, που περιενδύουν το σώμα με  αλεξίπυρο πεποίθηση, που οδηγεί σε αλεξίπυρο θώρακα.

 6.Ο Ιάσων Ευαγγελίου, έχει διαφορετική άποψη που αξίζει να παραθέσουμε, γιατί συνδέεται με προσωπική του εμπειρία.

Παραθέτoυμε:

 «Στίς 21 Μαΐου 1963 παρακολούθησα προσωπικώς τήν πυροβασία των αναστενάρηδων τοΰ Λαγκαδά, κι έμελέτησα όλες τις λεπτομερειακές διαδικασίες τής τελετής. Διεπίστωσα ότι, ο παράγων «έκσταση» ήταν σχεδόν ανύπαρκτος. Ανύπαρκτος τουλάχιστο για τους παλιούς αναστενάρηδες. Οι νεώτεροι, και μάλιστα όσοι πυροβατοΰν για πρώτη ή δεύτερη φορά, είναι επόμενο να διακατέχονται από μια συγκίνηση ανάλογη προς την ψυχική τους δομή και ίδιοσυγκρασία η οποία και επιδρά κυρίως στην εξουδετέρωση τής φυσικής ατολμίας. Οι παλιοί αναστενάρηδες, ενώ πυροβατούν, δίνουν  παραγγέλματα στους άλλους π.χ. να αραιώνουν όταν συνωστίζο νται, να συγκεντρώνονται και να πυροβατούν με τάξη όλοι μαζύ όταν τους φωτογραφίζουν κλπ. Ο αρχιαναστενάρης πλησιάζει το εικόνισμα πού βαστάει, στους θεατές για το ασπασθούν, μιλάει λίγο μ' αυτούς, εκθειάζοντας τη χάρη  τού Αγ. Κωνσταντίνου, κι επαναλαμβάνει την πυρο βασία του.Η συνείδηση του είναι "πλήρης και τελεία".

Διαπίστωσα ακόμη ότι,  πυροστασία είναι αδύνατος. Κανένας αναστενάρης δεν παραμένει ακίνητος πάνω στη θράκα. Μετά την πυροβασία έκαμα τον τυπικό έλεγχο τών πελμάτων των πυροβατών Σ. Λιούρου (ετών 17, " γεωργού) και Απ. Ματθαίου (ετών 22, σμηνίτη). Τα σημεία τού δέρματος πού ήρθαν σ' επαφή με τη φωτιά δεν παρουσίαζαν καμία βλάβη.

Στις 21 Ιουλίου 1963 ήλθα σ' επαφή με τον Στέφανο Γ. Σαρρή  (ετών 36, κάτοικον Ξάνθης)  ο οποίος επυροβάτησε μέ μια ομάδα από επαγγελματίες νεαρούς πυροβάτες στό Βόλο. Στην πυροβασία τους αυτή δεν υπήρχαν τα συνηθισμένα αντικείμενα λατρείας των πυροβατών του Λαγκαδά (εικόνες, τσεβρέδες, κ.ά.) και όλα τά χαρακτηριστικά γνωρίσματα της τελετές (θυσία ζώου, μουσική, τραγούδια, χορός, έκσταση, κ.ά.) απουσίαζαν τελείως. Ο αρχηγός τής ομάδος Στέφανος Σαρρής πυροβατούσε από διετίας χωρίς ν' ακολουθεί τό ορθόδοξο τυπικό τών αναστενάρηδων και υπεστήριζε κατηγορηματικά ότι, πυροστασία δεν μπορεί να κάνει ούτε αυτός ούτε και κανένας αναστενάρης. Μονάχα η πυροβασία είναι δυνατή με ρυθμό βηματισμού αρκετά γρήγορο και με ορισμένους τεχνικούς κανόνες, γνωστούς σ' όλους τους αναστενάρηδες, οι οποίοι είναι οι έξης:

α) Πριν απ' τήν πυροβασία, τα πέλματα πρέπει να είναι στεγνά και να έχουν έρθει σ' επαφή με λίγο λεπτό χώμα ή στάχτη, γιατί όταν είναι υγρά ή ιδρωμένα, κολλάνε πάνω τους και ιδίως ανάμεσα στα δάκτυλα, μικρά αναμμένα καρβουνάκια, πού μπορούν να κάνουν ένα μικρό έγκαυμα το οποίο εκδηλώνεται συνήθως την άλλη μέρα. Η συνεχής επαφή της φωτιάς με τό δέρμα, είναι μια επικίνδυνη πυροστασία.

β) Είναι καλό,ο χώρος γύρω από την ανθρακιά της πυροβασίας, να μην έχει διάσπαρτα καρβουνάκια, αλλά να είναι καθαρός, (και ακόμη καλύτερα  υγρός ), ώστε όταν τα πόδια, κάθε φορά πού θα διασχίσουν τη φωτιά , πατήσουν στο χώμα, να μη κινδυνεύουν απ' τα καρβουνά κια αλλά να κρυώνουν και λίγο.

γ) Μόλις ο πυροβάτης βγαίνει απ' τη θράκα, είναι σκόπιμο να «σβαρνίζει» τα πόδια του, για να ξεκολλάνε τα καρβου νάκια  πού τυχαία κολλήσανε ανάμεσα στα δάχτυλα.

 δ) Κατά την διάρκεια της πυροβασίας, τα πόδια πρέπει να σηκώνονται πολύ ψηλά, ώστε αμέσως να παρασύρονται τα καρβουνάκια πού θα κολλήσουν επάνω, από τα άλλα κάρβουνα της επιφανείας.

ε) Το πάτημα στα κάρβουνα πρέπει να γίνεται κυρίως με τη φτέρνα, πού έχει σκληρότερο δέρμα, γιατί το πιο ευαίσθη το σημείο τού πέλματος είναι ή «πελματιαία καμάρα» που έχει λεπτό δέρμα. Ολο το βάρος τού σώματος πρέπει πέφτει στο έξω χείλος τού ποδιού καί στη φτέρνα κυρίως πού θα «χτυπήσει» τα κάρβουνα για να τα σβήσει. Μερικοί πυροβάτες, για να προστατεύσουν την πελματιαία καμάρα  πατούν μ' ανασηκωμένα πέλματα, στηριζόμενοι στα δάκτυλα των ποδιών. Γενικά, το σκληρό δέρμα του πέλματος, βοηθάει τον πυροβάτη, χωρίς όμως αυτό νά είναι και όρος  απαράβατος για την πυροβασία. Είναι χαρακτηριστικό το ότι, ο αρχιαναστενάρης τού Λαγκαδά Σ. Λιουρος, πού πυροβατεί πάνω από 20 χρόνια, πηγαίνει στις γεωργικές του δουλειές ξυπόλητος. Τον «κατ' επανάληψιν» πυροβάτη, βοηθάει ακόμη και ο ψυχικός όσο και ο σωματικός «εθισμός» η εξοικείωση δηλ. προς την πυροβασία" μ' άλλα λόγια, ή «ανοσία» που  αποχτάει.

στ) Οι κάλτσες, και ιδίως οι συνθετικές κάλτσες (ναύλον) πρέπει νά βγαίνουν γιατί καίγονται. Ενώ οι μάλλινες- και μάλιστα οι βαμμένες μέ μεταλλική βαφή— αντέχουν περισσότερο.

Είναι γνωστό, πώς η θερμοκρασία τών ποδιών στη περιοχή τού πέλματος, δεν ξεπερνάει τους 25 - 27 βαθμούς Κελσίου.Όταν το πόδι πατάει πάνω στην αναμμένη θράκα πού  έχει θερμοκρασία 200 - 240 βαθμούς, η επιφάνεια της  θράκας κάτω απ' το πέλμα, λόγω κακής οξυγονώσεως  από την πίεση  (δημιουργία κλειστού  χώρου ) , μαυρίζει και σχεδόν σβήνει παροδικά, και σε κάθε πάτημα περισσότερο. Σιγά -σιγά σβήνει τελείως, ενώ συγχρόνως αυξάνεται λιγάκι η  " θερμοκρασία τών ποδιών πού πατάνε στή φωτιά. Τα αλλεπάλληλα χορευτικά βήματα, ανεβάζουν ακόμη τη θερμοκρασία τού πέλματος, αλλά ποτέ πιό πάνω από τους 65 - 67 βαθμούς πού χρειάζονται για να εκδηλω θεί το πρωτοβάθμιο έγκαυμα (στους 75 - 85 βαθμούς έχομε τό δευτεροβάθμιο και στούς 85 - 150 βαθμούς το τριτοβάθμιο έγκαυμα). Φυσικά και οι αριθμοί είναι συνυφασμένοι με το χρόνο επαφής τού θερμού αντικειμένου με το δέρμα. (Σήμερα εξ άλλου, στα Κέντρα Διαστημικής Εκπαιδεύσεως Αστροναυτών, έχει διαπιστωθεί πώς το μέγιστο δυνατό όριο της θερμότητος πού αντέχει το ανθρώπινο σώμα, είναι οι 500 βαθμοί Φαρενάιτ δηλ. 260 βαθμοί Κελσίου).

"Υστερα άπ' αυτά, καταλαβαίνει κανείς πώς τον κεφαλαιώδη παράγοντα για τήν πυροβασία τον παίζει η τόλμη του ανθρώπου πού θα επιχειρήσει να ρθεί σ' επαφή με τη φωτιά.

-Ζήτησα από τον  Στ. Σαρρή να κάνει με την ομάδα του μια δοκιμαστική (πειραματική) πυροβασία σε ιδιωτικό χώρο, με τη δική μου παρουσία και μερικών άλλων φίλων επιστημόνων. Το αίτημα μου έγινε δεκτό, και την προηγούμενη βραδυά, από τη δημόσια πυροβασία τους, οργανώσαμε μια πυροβασία στην αυλή τού εξοχικού σπιτιού τού δικηγόρου Γ. Κουκουβίνου, στον "Ανω Βόλο Πηλίου. Την πυροβασία παρακολούθησαν ο νευρολόγος - ψυχίατρος 'Αργ. Μπισακός, η ιατρός- - μικροβιολόγος Αντ. Παπαϊωάννου,ο δικηγόρος   Γ. Κουκουβίνος, ο έμπορος Αντών. Βασιλειάδης, και μερικά άλλα πρόσωπα. Η φωτιά ανάφτηκε και σε λίγο χρόνο μεταβλήθηκε σε θράκα την οποία άρχισαν να πατάν ξυπόλυτοι οι  δυό απ' τους πυροβάτες της ομάδος, ενώ ο ένας βαστούσε στό χέρι και τό τσιγάρο του. Για να διαπιστώσω την άνοδο τής θερμο κρασίας τού πέλματος των πυροβατών, προσέδεσα μέ λεπτό σύρμα και λευκοπλάστ, ένα ατμοσφαιρικό θερμό μετρο, στο έξω χείλος του άκρου  ποδιού, τού κάθε πυροβάτη. Το θερμόμετρο αυτό, μετά από αλλεπάλληλα  ξεσπάσματα τής φωτιάς (αλλά και στό τέλος της πυροβασίας)  δεν  μπόρεσε ν' ανέβει πάνω από 15 βαθμούς Κελσίου.

Επήρα τήν απόφαση ν' αποκτήσω και προσωπική εμπειρία τού πράγματος. Προκαταρκτικά, έτριψα  (δηλαδή αλεύρωσα)  τις παλάμες μου με στεγνό χώμα, και πήρα ενα μικρό αναμμένο καρβουνάκι από τήν όχθη της θράκας. Το έτριψα σφιχτά ανάμεσα στίς παλάμες μου, με γρήγορες παλίνδρομες οριζόντιες κινήσεις, ώσπου σε λίγα δευτερό λεπτα το καρβουνάκι έσβησε χωρίς να με κάψει. Επανέλαβα το ίδιο και μ' ένα ακόμη καρβουνάκι, κάπως μεγαλύτερο αυτή τη φορά. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Υστερα χτύπησα τη δεξιά μου παλάμη με δύναμη πάνω στη θράκα και τη σήκωσα γρήγορα. Μόλις πού αισθάνθηκα τη θερμοκρασία της, χωρίς φυσικά να καώ. Αυτό το έκανα άλλες δυό - τρεις φορές. Αμέσως μετά, γύμνωσα το δεξί μου πόδι, το έτριψα στό χώμα και έκανα το ίδιο, ό,τι και με την παλάμη μου. Παρ΄ όλη την λεπτή επιδερμίδα τού ποδιού, το αποτέλεσμα στάθηκε ενθαρρυντικό, ώστε να μού δώσει τήν τόλμη να συνεχίσω. Γύμνωσα και το άλλο πόδι, και με μεγαλύτερη γρηγοράδα από τους πυροβάτες, διέσχισα τη θράκα, προσπαθώντας να πατάω με δύναμη στις φτέρνες, χωρίς φυσικά αυτό να το πετυχαίνω και απόλυτα. Ξαναπατώντας στο χώμα της αντίπερα όχθης, έρριξα μια ματιά στα πέλματα των ποδιών μου ανήσυχος. Δεν υπήρχε ούτε ίχνος εγκαύματος. Αυτό δυνάμωσε την τόλμη μου και ξαναπέρασα το πυρακτωμένο αλώνι της θράκας, τρεις - τέσσερες ακόμη φορές. Θεωρώ περιττό να υπογραμμίσω πώς καμία «μείωση συνειδήσεως» ή «έκσταση» δεν ένιωσα. Μόνον ένα ελαφρό μυρμήγκιασμα — σαν εκείνο το συναίσθημα τής «αιμωδίας» αισθάνθηκα στα πέλματα. Δεν συνέχισα. Αποτραβήχθηκα καί παρακολούθησα τους επαγγελματίες πυροβάτες, που σε λίγο κάνανε μαύρα τα κάρβουνα, σβήνοντάς τα με τα χοντρά και σκληρόπετσα πόδια τους. Στο τέλος, τα πόδια των πυροβατών —όπως και τα δικά μου— ήταν ανέπαφα. Η θερμοκρασία των θερμομέτρων έδειχνε μόλις 40 βαθμούς. Το σημείο τού πρωτοβαθμίου εγκαύματος ήταν πολύ ψηλά ακόμη.

Η δοκιμαστική πυροβασία είχε τελειώσει με επιτυχία. Χωρίς τελετή, χωρίς εικόνες, χωρίς θρησκευτική πίστη, χωρίς έκσταση. Φυσικά καί αβίαστα, όπως τά παιδιά τών χωριών, παίζοντας, σβήνουν τα κάρβουνα απ' το τζάκι τους, τρίβοντάς τα γρήγορα ανάμεσα στις παλάμες τους, ή πατώντάς τα με τα γυμνά τους πόδια. Η ψυχή βάζει τήν τόλμη καί ο νους τήν στοιχειώδη τεχνική τής πυροβασίας, με αποτέλεσμα πάντα θετικό καί θεαματικό.

Αυτή ή τόλμη είναι συχνά αποτέλεσμα θρησκευτικής πίστεως ή υποβολής (αύτουποβολής ή ομαδικής υποβολής) , πού όταν χαλαρωθεί ή λείψει ξαφνικά από τον καινούργιο πυροβάτη, μπορεί αυτός νά σοκαρισθεί και νά πυροστατήσει, οπότε και θά καεί. Άλλα η ίδια η τόλμη μπορεί να είναι και αποτέλεσμα ορθολογικής (επιστημονικής) αντιμετωπίσεως του΄ φαινομένου, καθώς και πρακτικής εμπειρίας για το ακίνδυνο τής τεχνικής πυροβασίας, όπως στην περίπτωση τών επαγγελματιών πυροβατών.

Συμπερασματικά, τήν ερμηνεία τής άκαίας τών πυροβατών δέν πρέπει να τήν ανα ζητούμε αλλού, παρά μόνο στον ψυχοβιολογικό χώρο τής ανθρώπινης ικανότητας……»

« ΠΕΡΙΕΡΓΑ» ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ,ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ ΑΠΛΩΣ ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΞΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΜΙΑΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ;ΤΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΧΟΟΥΠ.

Το διαμάντι Χόουπ  είναι ίσως το διασημότερο διαμάντι στον κόσμο. Τη φήμη του δεν την οφείλει ούτε στο μέγεθος(με 45,52 καράτια είναι βεβαίως εντυπωσιακό, αλλά δεν μπορεί να συναγωνιστεί το διαμάντι Κοχινόρ με το ρεκόρ των 186 καρατίων ούτε στο λαμπρό μπλε χρώμα του, το οποίο οφείλεται σε ίχνη βορίου.) Χρωστάει την φήμη του στο θρύλο που λέγει ότι, όποιοι γίνονται κάτοχοι τού διαμαντιού, κληρονομούν την κατάρα τής Ινδής θεάς Σιτά, η οποία εκδικείται έτσι για την κλοπή τού διαμαντιοΰ, που ήταν αρχικά το μάτι ενός ειδώλου αφιερωμένου σ΄αυτήν.          

Ο θρύλος λέγει ότι, ένας κοσμηματοπώλης με το όνομα Τεβερνιέ, που έκλεψε το διαμάντι αρχικά, κατακρεουργήθηκε από  άγρια σκυλιά σε ένα ταξίδι του στη Ρωσία. Το διαμάντι Χόουπ, βρέθηκε κάποια στιγμή στην κατοχή τού Λουδοβίκου ΙΣΤ και τής Μαρίας Αντουανέτας, οι οποίοι αποκεφαλίστηκαν στη Γαλλική Επανάσταση. Το διαμάντι πήρε το όνομά του από έναν από τους ιδιοκτήτες του, τον Χένρυ Τόμας Χόουπ, τού οποίου ο εγγονός Χένρυ Φράνσις Χόουπ  έχασε ολόκληρη την περιουσία του στον τζόγο. Το Χόουπ (συνηθίζεται να αναφερόμαστε στα  διάσημα διαμάντια μόνο με το όνομα αυτό) αγοράστηκε τελικώς από την Έβαλιν Γουόλς ΜακΛιν  τής οποίας τα πλούτη τής επέτρεπαν να αγοράσει ακριβά  διαμάντια, αλλά όχι και να αποτρέψουν τραγωδίες: Ο πρωτότοκος γιός της πέθανε  σε ηλικία 9 ετών σε τροχαίο δυστύχημα, η κόρη της αυτοκτό νησε όταν ήταν 25 ετών  και ο σύζυγος της διαγνώστηκε παράφρων και πέρασε ολόκληρη τη ζωή του σε ψυχιατρικό ίδρυμα. Το Χόουπ έσπερνε πάντοτε συμφορές…………………. ( James Stein « Πώς τα Μαθηματικά εξηγούν τον Κόσμο»  139, Αβγό  2009 ( How Math explain the world-2008)


Το φαινόμενο της συναισθησίας

Ας δούμε όμως ένα άλλο φαινόμενο το οποίο παρατήρησε ο Αμερικανός ψυχολόγος του περασμένου αιώνα William James  Βλέπουμε τον δίσκο του Ήλιου γιατί οι οπτικές ακτίνες ξεκινούν  από τον Ήλιο, φτάνουν στο μάτι μας και καταλήγουν στο οπτικό κέντρο του εγκεφάλου.Για τον ίδιο λόγο ακούμε σε μια καταιγίδα  τη βροντή, γιατί τα ακουστικά κύματα περνάνε από το αυτί και καταλήγουν στο ακουστικό κέντρο του  εγκεφάλου.
Το φαινόμενο  της συναισθησίας συνίσταται στογεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι είχαν ανεστραμμένες τις απολήξεις των κέντρων του εγκεφάλου τους. Υπάρχουν δηλαδή άνθρωποι οι οποίοι «ακούν τα χρώματα , «βλέπουν» τους ήχους και το σπουδαιότερο και πολύ ενδιαφέρον  «γεύονται» χρώματα ή ήχους. Το Πανεπιστήμιο του  Cambridge έχει πειραματιστεί πάνω σε ανθρώπους που πραγματικά παρουσίαζαν το φαινόμενο της συναισθησίας.
Αυτό σημαίνει ότι ,οι άνθρωποι αυτοί, και όταν κάποιος μιλάει αλλάζει τη χροιά και την ένταση του ήχου, βλέπουν τον συνομιλητή τους να περιβάλλεται από μια χρωματιστή αχλίδα, που αλλάζει συνέχεια χρώμα ανάλογα με την ένταση και τη χροιά του ήχου.
   Και το φιλοσοφικό βέβαια ερώτημα που αναδύεται είναι το εξής: Αυτήν την αχλίδα την οποία αναφέρουν πολλά μυστηριακά κείμενα, οι άγιοι, οι φωτισμένοι άνθρωποι που περιβάλλονται από ένα φως, είναι πραγματικά μια ενέργεια που εκπέμπεται από αυ¬τούς τους ανθρώπους, ή οι συνομιλητές, οι παρατηρητές δηλαδή, έχουν αυτή την ιδιότητα να μετατρέπουν τους ήχους των ανθρώ¬πων αυτών σε χρώματα που τους περιβάλλουν;» Το φαινόμεναφαινόμενο της συναισθησίας όμως δεν παρουσιάζεται μόνιμα σε κάποιους αν¬θρώπους, αλλά μπορεί να δημιουργηθεί και περιστασιακά. Έτσι, γνωρίζουμε ότι, οι άνθρωποι οι οποίοι κάνουν χρήση LSD, για όσο διαρκεί η ενέργεια του σκευάσματος παρουσιάζουν φαινόμενα συναισθησίας. Γι' αυτό θέλουν να βιώνουν σκοτεινούς χώρους με πολύ έντονη μουσική, την οποία αντιλαμβάνονται σαν παν-δαισία χρωμάτων, που τους έλκει και τους κάνει να νιώθουν ότι, βρίσκονται σε έναν κόσμο έξω από την πραγματικότητα.

Εμφανίσεις.

Οπτασίες δεν έχουν μόνον οι ετοιμοθάνατοι.Μέσα στα πρώτα μελήματα τής εταιρείας ψυχικών ερευνών( S.P.R)το 1889 ήταν να συλλέξουν αναφορές σε τέτοιες « εμφανί σεις»

Το ερώτημα που τέθηκε ήταν:

« Είχατε ποτέ,ενώ είχατε την πεποίθηση ότι, είσασταν εντελώς ξύπνιος μια έντονη εντύπωση ότι, είδατε κάποιον,ή ότι, σας άγγιξε κάποιος, ένα άψυχο αντικείμενο  ή ότι, ακούσατε μια φωνή που δεν οφείλονταν σε κάποια εξωτερική φυσική αιτία;»

Η σχετική  έρευνα ασχολήθηκε με 17000 περιπτώσεις από τις οποίες δημοσιεύθηκαν οι πλέον αξιόλογες. Αποδείχθηκε ότι, ένα ποσοστό 10% περίπου τού πληθυσμού, είχαν βιώσει τέτοιες εμπειρίες.Το συμπέρασμα ήταν ότι, πρέπει να υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ τού θανάτου ενός προσώπου και μιάς εμφανίσεως.

Μερικές φορές το φάντασμα ενός προσώπου που έχει πεθάνει φαίνεται ότι, έρχεται με τον αποκλειστικό σκοπό να παράσχει σε κάποιον  εν ζωή συγγενή μια επείγουσα πληροφορία .Μια τέτοια περίπτωση είναι τού αποβιώσαντος αγρότη James Chaffin που εμφανίστηκε στο γιό του για να τον πληροφορήσει,ότι ,είχε κρύψει στη Βίβλο, την διαθήκη του.Σε άλλες περιπτώσεις,άνθρωποι ειδοποιήθηκαν  από τον εμφανιζόμενο,για μια επικείμενη καταστροφή.Σε άλλες τέλος ,οι εμφανίσεις είχαν την  μορφή αγγέλων που έδιδαν σωτήριες συμβουλές.

-Εχει γραφεί ότι, μια εμφάνιση,έχει φωτογραφηθεί σε βίντεο, το  1998 .

-Μερικές φορές οι εμφανίσεις συνοδεύονται με θορύβους,μετακινήσεις επίπλων και δείχνουν ότι, κατέχουν μια ενεργό νοημοσύνη,πράγμα που εν μέρει παραπέμπει σε poltergeist,για τα οποία  γράφουμε πιο πάνω

(Περισσότερα στο Παράρτημα και στο διδίκτυο,όπου ολόκληρη η «ιστορία» γύρω από την εμφάνιση τού James Chaffin).

ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗ ΠΑΡΑΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Η μαντική στις περιπτώσεις,διαλεύκανσης εξαφανίσεων, εγλημάτων κλπ.

.Ο Gerard Croiset (Μάρτιος   1909 – Ιούλιος, 1980) ,Ολλανδός την καταγωγή είναι συνήθως και ευρέως, γνωστός ως ο μάγος της Ολλανδίας,για τις παρακανονικές  (ψυχομετρικές,θεραπευτικές κ.α.) ικανότητές του. Ελεγε ότι, άρχισε να πιστεύει στο χάρισμά του, όταν ως εργαζόμενος  νέος,κρατώντας έναν χάρακα που ανήκε στον εργοδότη του  "είδε" περιστατικά,που αφορούσαν τον τελευταίο ,ο οποίος και εβεβαίωσε για την ακρίβειά τους.Πολλές φορές κλήθηκε από την  Ολλανδική Αστυνομία για  να την βοηθήσει στη διαλεύκανση εγκλη μάτων και σε εξαφανίσεις ατόμων.Είναι γεγονός ότι,  οι  περισσότερες προβλέψεις του  δεν αποδείχθηκαν   ορθές, αλλά αυτό στην παραψυχολογία δεν πρέπει να εκπλήσσει για λόγους που εκτίθενται στο προκείμενο πόνημα.Πολλοί επίσης υπεστήριξαν ότι ,οι προβλέψεις του κινούνταν στο όριο του τυχαίου. Ο παραψυχολόγος Wilhelm Tenhaeff υπεστήριξε ότι , ο Croiset  είχε γνήσιες ψυχικές ικανότητες,αλλά αποκαλύφθηκε-όπως γράφεται στο διαδίκτυο-ότι, πολλά από τα στοιχεία του Wilhelm Tenhaeff δεν ήσαν  αληθινά. 

Παραθέτω ορισμένες περιπτώσεις που καταγράφονται ως επιτυχίες.

 -Τον Μάρτιο του 1944 έλυσε το μυστήριο του φίλου του Αλμπερτ  που δεν είχε για πολύ καιρόν νέα από τον γυιό του. Ο Croiset  τον επληροφόρησε ότι, ο γυιός του είχε σκοτωθεί,στα γαλλοβελγικά σύνορα,πράγμα που αποδείχθηκε αληθές.

 -Το 1973, δύο μικρά παιδιά απήχθησαν από τον πατέρα τους στην Haute-Savoie (Γαλλία). Το 1976 ο  Gérard Croiset τηλεφώνησε λακωνικώς στη μητέρα τους.¨Είναι στην Ιταλία". Με ένα δεύτερο τηλεφώνημα η γραμματέας του Croiset δήλωσε στη μητέρα ότι, ο τελευταίος δεν μπορούσε να βοηθήσει περισσότερο.Αφού έζησε με τα παιδιά του για ένα διάστημα στην Ισπανία και τη Γερμανία, τελικώς ο πατέρας  συνελήφθη το 1979 στη Γαλλία. Λίγο αργότερα τα παιδιά μίλησαν για μιά επίκεψή τους στην Ιταλία,την εποχή που είχε τηλεφωνήσει στη μητέρα του ο Gérard Croiset.

 - Τον Ιανουάριο τού 1970, βοήθησε στην διερεύνηση τής υποθέσες  απαγωγής τής  Muriel McKay στην Αγγλία, συζύ γου μεγιστάνα του τύπου. Ο  Croiset  παρα κλήθηκε από τον οικογενειακό φίλο Eric Cutler,  να βοηθήσει στον εντοπισμό της.Ο Croiset είπε ότι, αυτή,βρίσκεται σε μιά λευκή αγροικία,βόρεια ή βορειανατολικά του Λονδίνου, κοντά σε μιά άλλη αγροικία και ένα εγκατελειμμένο αεροδρόμιο και ότι ,αν δεν ανευρίσκετο μέσα σε 14 ημέρες θα πέθαινε.Ποτέ δεν ανευρέθηκε το πτώμα της.Οι αδελφοί Arthur και  Nazimoodeen Hosein  καταδικάστηκαν για τη  δολοφονία της και αυτή ήταν η πρώτη περίπτωση για τα βρεταννικά χρονικά καταδίκης για δολοφονία χωρίς την ανεύρεση πτώματος.
 - Σε μιά άλλη περίπτωση του ζητήθηκε να εξετάει την περί πτωση μιάς δολοφονη μένης. Εδωσε ακριβείς σχετικές  πληροφορίες καθώς και το όνομα του δολοφό νου, που συνέπιπτε με ατόμου που είχε συλληφθεί ως ύποπτος.
-Μιά άλλη περίπτωση που μπορεί να χαρακτηρισθεί ως επιτυχής.Τον Μαίο του 1976, ο Croiset μετέβη στην Ιαπωνία,για να βοηθήσει στην ανεύρεση ενός κοριτσιού ηλικίας επτά ετών.Αφού του επέδειξαν μιά φωτογραφία του κοριτσιού ο  Croiset δήλωσε ότι, ήταν νεκρό στην επιφάνεια μιάς λίμνης, κοντά στο σπίτι του,και κοντά σε  σε μαρίνα για βάρκες.Το πτώμα  του μικρού κοριτσιού, βρέθηκε όντως  να επιπλέει  στην επιφάνεια μιάς δεξαμενής, δίπλα σε μιά μαρίνα για  για βάρκες.

Αποτυχίες.

 -Το 1966 ο Κρουαζέ κλήθηκε στην Αυστραλία για να βοηθήσει μια  έρευνα σχετική με την εξαφάνιση τριών παιδιών,των οποίων είχαν   χάσει τα ίχνη τους ενώ βρί σκονταν σε μια παραλία,στη νότια Αυστραλία.αλλά δεν κατώρθωσε να βοηθήσει.
 -Στα μέσα του 1970 κλήθηκε στο  Puerto Rico  για να βοηθήσει στον εντοπισμό δυό παιδιων.Απέτυχε.

  Εχω τη γνώμη ότι οι, αποτυχίες του Κρουαζέ,δεν πρέπει άνευ ετέρου,να οδηγήσουν στο  ότι, δεν  είχε ψυχικές ικανότητες.

Ι ΤΣΙΓΚ -ΤΑΡΩ
Στη  μαντική τέχνη  περιλαβάνονται και το Ι Τσίγκ και οι κάρτες ταρώ.

Το Ι Τσίγκ είναι αρχαίο σύστημα της κινεζικης σοφίας,που συχνά ήταν σημείο αναφοράς,για τους μάντεις που έδιναν χρησμούς.Το Ι Ττσίγκ δείχνει τις δυνατότητες  που υπάρχουν όταν ο ώριμος άνθρωπος, εναρμονίζεται με τη ροή της ενέργειας γιν και γιάν.

Το συμβολικό περιεχόμενο του Ι Τσινγκ περιλαμβάνει ένα σύνολο από 64 εξάγραμμα (卦 guà, γκουά), δηλαδή έξι οριζόντιες γραμμές που μπορούν να είναι είτε Γιανγκ οπότε αναπαρίστανται με μία συνεχή γραμμή, είτε Γιν οπότε αναπαρίστανται από μία διακοπτόμενη γραμμή (με ένα κενό στη μέση). Συνολικά υπάρχουν 64 (26) διαφορετικοί πιθανοί συνδυασμοί γραμμών Γιν και Γιανγκ.
Κάθε  εξάγραμμο θεωρείται πως αποτελείται από δύο τρίγραμμα (卦 guà). Οι συνολικοί συνδυασμοί τρίγραμμων είναι 8 (23). Επιπλέον, κάθε εξάγραμμο συνοδεύεται από ένα γενικό παραδοσιακό κείμενο, ενώ και κάθε επιμέρους γραμμή έχει επίσης το δικό της κείμενο. Το γενικό κείμενο του εξαγράμμου περιγράφει την κεντρική του ιδέα ενώ το κείμενο κάθε γραμμής αναφέρεται σε συγκεκριμένα στοιχεία της εξέλιξης αυτής της κεντρικής ιδέας. Το φιλοσοφικό υπόβαθρο του Ι Τσινγκ αποτυπώνεται στο γεγονός πως όταν μια γραμμή του εξάγραμμου αλλάξει, τότε αλλάζει ολόκληρο το νόημα (κείμενο) του εξαγράμμου και επομένως τα εξάγραμμα δεν είναι στατικά αλλά σε διαρκή μεταλλαγή. Η διττή αυτή δομή γραμμών και κειμένων επιτρέπει παράλληλα στην δημιουργία ενός συνολικού χρησμού που παράγεται από τους συνδυασμούς των γραμμών.

Η επισημοποίηση του Ι Τσινγκ οδήγησε σε ένα είδος τυποποίησης των κειμένων των εξαγράμμων. Τα κείμενα αυτά αποτελούν για κάποιες περιπτώσεις εξαγράμμων καθαρούς χρησμούς ενώ άλλοτε αφηγούνται ιστορίες ή παρέχουν γενικές συμβουλές και παροτρύνσεις. Η γλώσσα των κειμένων χαρακτηρίζεται συχνά από μία λιτότητα και μία ασάφεια που συνάδει με το είδος μιας μαντικής ρήσης, ενώ πολλές φορές έχουν και ποιητικό χαρακτήρα, με αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό πως αν και η γλώσσα είναι αρχαϊκή, πολλά κείμενα ομοιοκαταληκτούν και στα σύγχρονα κινεζικά.
Στην πορεία του χρόνου, τα κείμενα του Ι Τσινγκ υπέστησαν τροποποιήσεις, με σημαντικότερη ίσως την προσάρτηση σε αυτά των Δέκα Πτερύγων, που αποτέλεσαν μια σειρά από σχόλια, προϊόν μεταγενέστερης εποχής και συγκεκριμένα της εποχής του Κομφούκιου.

 Το ταρώ είναι είδος τράπουλας,που χρησιμοποιείται τόσο στη μαντική τέχνη όσο και ως μέσο αυτοβοήθειας,πνευματικής ανάπτυξης και καλλιέργειας της διαισθήσεως  και της ψυχικής ικανότητας.
Οπως " γράφεται στην εγκυκλοπαίδεια Χαρπερ,"Μυστικιστικών και Παραφυσικών εμπειριών, όπως το  Ι Τσίγκ,έτσι και τα Ταρώ,δεν πρέπει  να διαβάζονται ως οριστικές απαντήσεις,του τύπου ¨ναί ¨΄η "όχι αλλά ως αντανακλάσεις των υφισταμένων ενεργειών  που αφορούν μιά δεδομένη κατάσταση ενεργειών και των κατευθύνσεων " 

  

Σχετικώς νεώτερες έρευνες κατέδειξαν ότι, η επιτυχία των παραπάνω μεθόδων εξαρτάται από την "πίστη¨συμμετεχόντων και πειραματιστών στα παραφυσικά φαινόμενα.

 Ο χώρος,αλλά και ο σκοπός της ιστοσελίδας,που συνίσταται  σχεδόν αποκλειστικώς, στο να δώσει ερεθίσματα για έρευνα,δεν επιτρέπει και στο θέμα αυτό, να γραφούν περισσότερα,τα οποία άνέτως μπορεί να αλιεύσει ο αναγνώστης  στο  διαδίκτυο, σε εγκυκλοπαίδειες και σε άλλα ειδικωτερα, συγγράματα.

ΡΑΒΔΟΣΚΟΠΙΑ

 Ραβδοσκοπία(Dowsing) είναι μια μορφή μαντικής,με την οποία,καταβάλλεται προσπάθεια εντοπισμού υπογείων υδάτων, μετάλλων, πετρελαίου, και άλλων αντικειμένων χωρίς τη χρήση επιστημονικών  μηχανημάτων.Μερικοί την χαρακτηρίζουν ως ψευδοεπιστήμη  με τον ισχυρισμό, πως δεν υπάρχει επιστημονική απόδειξη και θεμελίωση, και  ότι, οι επιτυχίες  δεν οφείλονται σε επιστημονική  γνώση αλλά στη τύχη. Οι επιτυχείς όμως προβλέψεις επιβάλλουν περισσότερη προσοχή σε  απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς,εύκολες  γενικεύσεις  και συμπεράσματα.

Οι «πιστοί» την χαρακτηρίζουν ως ραδιαισθησία.

Η ραβδοκοπία  όπως ασκείται σήμερα,έχει τη καταγωγή της στη Γερμανία του 15ου αιώνα, στη προσπάθεια εντοπισμού μετάλλων. Περιπτώσεις χρησιμοποίησης της ραβδοσκοπίας υπάρχουν πάμπολλες Τους  19ο και 20 αιώνες,έγινε ευρεία χήση της στη νότια Ντακότα Η.Π.Α.για την ανεύρεση ύδατος 

Ο ραβδοσκόπος κρατεί στα χέρια του,ένα κλαδί ή μια ράβδο σε σχήμα συνήθως  Y-ή L-Μερικοί  έχουν άλλο εξοπλισμό,ή ενεργούν χωρίς κανένα άλλο υλικό βοήθημα. Η αντίδραση της ράβδου,αποδίδεται  σε ψυχική δύναμη. Ο ραβδοσκόπος ασυνειδήτως,παρατηρώντας  επηρεάζει τη κίνηση της ράβδου.  Η αντίδραση της ράβδου γενικώς αποδίδεται στη  δύναμη της ιδέας,του νού. Μελέτη του τέλους του 19ου αιώνα καταλήγει στο συμπέρασμα,πώς η ραβδοσκοπία οφείλεται σε κρυπτοαισθησία.
Ο ραβδοσκόπος  όπως και ο γεωπαθολόγος καλείται να εντοπίσει με τη βοήθεια των ράβδων του σημεία βεβαρη μένα με φυσική και τεχνητή ακτινοβολία, που μπορεί να πηγάζει από τεκτονισμό, γεωλογικά ρήγματα στα φυσικά υποστρώματα της γης, υπόγειες ροές νερού, κ.λπ. καθώς επίσης από αρνητική ενέργεια, ραδιενέργειας, κοσμικών και ατμοσφαιρικών ακτίνων κ.ά.
Στη συνέχεια  προτείνει στον ενδιαφερόμενο πιθανές λύσεις και αλλαγές, συμβάλλοντας σε μεγάλο βαθμό στη δημιουργία ‘καθαρών' από αρνητική ενέργεια χώρων και στην αποφυγή των προβλημάτων της ανθρώπινης υγείας, που οφείλονται σε φυσικές και τεχνητές ακτινοβολίες, όπως προβλήματα στον ύπνο, στην πεπτική λειτουργία, στη σπονδυλική στήλη, στο αναπνευστικό σύστημα, πονοκεφάλους, ρευματισμούς, διάφορες μορφές καρκίνου, κ.λπ. Ο ραβδοσκόπος εντοπίζει επίσης τα κατάλληλα σημεία για άντληση νερού, πετρελαίου και εξόρυξη ορυκτού πλούτου. Με τη βοήθεια των εργαλείων του υποδεικνύει στους ιδιοκτήτες/ενδιαφερόμενους του συγκεκριμένου χώρου τα αρνητικά και θετικά σημεία του. Προτείνει τρόπους εξουδετέρωσης της αρνητικής ακτινοβο λίας με τη χρήση ειδικά μελετημένων κατασκευ ών/συσκευών, οι οποίες με σωστή τοποθέτηση στο χώρο εξουδετερώνουν την αρνητική ενέργεια και ‘εξυγιαίνουν' το περιβάλλον.

Η ραβδοσκοπία και φυσικά και η γεωπαθολογία βασίζεται στην τέχνη της ραδιαισθησίας η οποία μπορεί να εξασκηθεί με διάφορα εργαλεία (όπως το εκκρεμές, τη μονή ή διπλή ράβδο, το ραδιαισθητήρα κ.λπ.), ακόμα και με απευθείας ανταπόκριση του σώματος, π.χ. ενός χεριού. Ο ραβδοσκόπος και ο γεωπαθολόγος είναι καταρχάς ραδιαισθητικά ευαίσθητοι και εφόσον καλλιεργήσουν αυτήν την ευαισθησία με ασκήσεις και πρακτική εφαρμογή μπορούν να μετρούν ολοένα και πιο σταθερά και αξιόπιστα. 

«Μόνο ο άνθρωπος, ως το πιο ευαίσθητο ‘εργαλείο' μέτρησης είναι σε θέση να μετρήσει τέτοιες δυνάμεις και ενέργειες», υποστήριζε ο Goethe. Η καλύτερη συσκευή είναι το ανθρώπινο σώμα! Έτσι, ορισμένοι άνθρωποι, οι ραδιασθητικοί/ ραβδοσκόποι/γεωπαθολόγοι, έχουν την ‘ευαισθησία  και είναι σε θέση με τη χρήση της ράβδου να εντοπίσουν και να μετρήσουν τη φυσική και την τεχνητή ακτινοβολία.

-.Κατά το 1960,στον πόλεμο του Βιετνάμ,αμερικανοί πεζοναύτες,χρησιμοποίησαν τη ραβδοσκοπία για να εντοπίσουν εχθρικές κρύπτες και έχθρικά όπλα. Το 1986 όταν σε μια άσκηση του ΝΑΤΟ, 31 στρατιώτες  καταπλακώθηκαν από μια χιονοστιβάδα, προσπάθησαν να τους εντοπίσουν με τη βοήθεια ραβδοσκόπου.

Και σήμερα η ραβδοσκοπία χρησιμοποιείται από πολλούς αγρότες.
Θεραπευτές Ρέηκι και άλλοι θεραπευτές που μεταχειρίζον ται την ανθρώπινη ενέργεια για θεραπευτικούς σκοπούς, χρησιμοποιούν συχνά, ένα εκκρεμές,για έλεγχο των τσάκρας,ώστε να διαπιστώσουν αν αυτά είναι ανοικτά ή κλειστά.
 - Είναι κυριολεκτικώς καταπληκτική,αλλά και αποκαλυπτική,η περίπτωση που παρατίθεται στο αναφερόμενο¨Handbook"(σελ.384).Οι αμερικανικές αρχές είχαν την πληροφορία ότι, ,μια συγκεκριμένη ημερομηνία,θα κατέφθανε σ'ένα λιμάνι των ΗΠΑ, πλοίο με λαθρεμπόριο χωρίς όμως να έχουν περισσότερα στοιχεία.Τα πράγματα έγιναν πιό δύσκολα καθώς   την συγκεκριμενη ημερομηνία κατέφθασαν στο ίδιο λιμάνι 8 πλοία!.Ζητήθηκε η βοήθεια  ραβδοσκόπου ,που εντόπισε το παράνομο πλοίο κσι ακόμη περισσότερο το μέρος όπου ήσαν κρυμμένα τα λαθραία.! 

Β0ΗΘΕΙΑ ΣΤΙΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ

 Και στο τομέα αυτό η συμβολή της  παραψυχολογίας είναι ορατή και οι σχετικές καταγραφές έχουν μακρά ιστορία.Εχει παράσχει την συνδρομή της σε σπουδαίες αρχαιολογικές ανακαλύψεις.Μιά από τις γνωστότερες , είναι εκείνη που αναφέρεται στον Stephan Schwartz,  ο οποίος οφείλει πολλές από τις επιτυχίες του σε άτομα  προικισμένα με παραφυσικές ικανότητες. (όπως ο  George Mc Mullen).Επέτυχε σε περιπτώσεις,μετά την αποτυχία χρησιμοποίησης συμβατικών μέσων,χάρις στη βοήθεια χαρισματικών ατόμων.Αλλη περίπτωση είναι η του  Fredericκ Bligh Bond(1918) που βοηθήθηκε από παρακονικές δυνάμεις,στο θέμα της ανακάλυψης του νεκρού Edgar Chapel   στο αββαείο του Glastonbury το 1908 

ΕΠΙΜΕΤΡΟ-ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

    Γενικώς αποδεκτή επιστημονική εξήγηση(αλλά και παραδοχή) των παραφυσικών  φαινομένων δεν υπάρχει.Επί πλέον  πρέπει να ομολογηθεί,ότι,σήμερα η έρευνα γύρω από τα παραφυσικά φαινόμενα(μετά την άνθηση που η έρευνα αυτή εγνώρισε τον περασμένο αιώνα) είναι(ιδίως στις Η.Π.Α.) σε παρακμή-όπως πιο πάνω γράφουμε-,ίσως   και λόγω ελλείψεως  μιάς καλής οργάνω σης, ή των  πόρων που θα χρηματοδοτούσαν τις σχετικές έρευνες .Πέρα από όλα αυτά εξακολουθεί να υπάρχει δυσπιστία ως προς την αξιοπιστία των σχετικών πειραμάτων ,αλλά και την σχετική ερμηνεία τους. Πάντως  όπως έγραφε  το  1972  και ο  Α.koestler στο « Οι ρίζες τής σύμπτωσης» δεν υπάρχει κανένα σχεδόν κράτος που να μην έχει ένα η περισσότερα, παραψυχολογικά πανεπιστημιακά εργαστήρια.Το 1969 ο αμερικανικός σύνδεσμος για την προώθηση των επιστημών ,τής Νέας Υόρκης, ενέκρινε την αίτηση τής παραψυ χολογικής εταιρείας  και την δέχτηκε  σαν μέλος του (ενώ οι δύο προηγούμενες αιτήσεις είχαν απορριφθεί).Αν ανατρέξει κανείς στον μακρύ πλέον κατάλογο με τα επιστημονικά journals που έχουν δημοσιεύσει papers και έρευνες υπέρ της ύπαρξης παραφυσικών φαινόμενων παρατηρεί: -Foundaions of Physics, American Psychologist, Statistical Science, Proceedings of the IEEE (της γνωστής στο χώρο της πληροφορικής IEEE), Psychological Bulletin (ένα από τα top ranking journals για δημοσίευση paper), Physical Review κ.ά.

Τα παραπάνω είχαν ως αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι επιστήμονες να ενδιαφερθούν για την έρευνα πάνω στα παραφυσικά φαινόμενα.Από το 1990 και έπειτα τα σεμινάρια πάνω σε τέτοιου είδους έρευνες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των προγραμμάτων μεγάλων ετήσιων συνεδρίων, όπως των American Association for the Advancement of Science και American Statistical Association.

Και δεν είναι μόνο αυτό:Η Παραψυχολογία φαίνεται  πλέον να αποκτά ευρεία αποδοχή, αν κρίνει κανείς από τις εκατοντάδες ομιλίες που έχουν δοθεί τις τελευταίες δεκαετίες σε διπλωμάτες των Ηνωμένων Εθνών, σε ακαδημαϊκούς του Πανεπιστημίου του Harvard, σε επιστήμονες εταιριών (Bell Laboratories, ομιλία του Rupert Sheldrake το 2008 στη Google κ.ά.) κ.λπ.

Τα πειράματα με τα κέρματα για την ύπαρξη ή μη επιρροής του πνεύματος πάνω στην ύλη σύντομα αντικαταστάθηκαν από πειράματα με χρήση γεννήτριας τυχαίων αριθμών (random-number generators, RNGs). Και εκεί, το ποσοστό επιτυχίας έφτασε κοντά στο 51%, δείχνοντας στατιστικά ότι, δεν μπορεί να ευθύνεται στην τύχη.

 Ανεξάρτητα από τα παραπάνω η άποψή μας παραμένει ότι, η  ύπαρξη των φαινομένων  αυτών  πρέπει να θεωρηθεί δεδομένη, και όπως παρατηρεί ο  A.Koestler  η υπόθεση μιάς  γιγάντιας συνομωσίας, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε επιφυλάξεις ή απόρριψή τους, θα προυπέθετε  την συμμετοχή σ’αυτήν  χιλιάδων αξιόλογων επιστημόνων, πράγμα αδιανόητο.Επομένως το ενδεχόμενο αυτό,πρέπει ανέτως να απορριφθεί.Τα φαινόμενα αυτά υπάρχουν.Δεν μπορεί επίσης σοβαρώς να υποστηρι χθεί ή ύπαρξη μιας απύθμενης ανευθυνότητας ή διαρκούς κατάστασης παραισθήσεως, όσων ασχολήθηκαν επί δεκαετίες με το θέμα και παραδέχθηκαν την ύπαρξή του.

      Ο Freud πίστευε πως η τηλεπάθεια  είχε έναν αποφασιστικό ρόλο στις σχέσεις αρρώστου και ψυχαναλυτή .Ο Jung έπλασε για το αρχαίο αυτό φαινόμενο ,τουλάχιστον για ορισμένες εκδηλώσεις του, ένα νέο όρο ,την συγχρονιστικότητα.Για τον Piaget  έγινε επίσης  λόγος πιο πάνω.

Μένει το ερώτημα:

Γιατί η ενασχόληση με το θέμα;Τι αποδεικνύουν τα φαινόμενα  psi.Τι μήνυμα δίδουν;

Αν κανείς παραμερίσει το αριστοτελικό,ότι, ο άνθρωπος από τη φύση του αρέσκεται στο να μαθαίνει (: το ορμέμφυτο για διερεύνηση, δηλαδή με ισοδύναμη διατύπωση η γνώση για την γνώση,) όταν έρχεται σε επαφή με κάτι καινούργιο (τουλάχιστον γιά μερικούς ,γιατί για άλλους το καινούργιο απωθεί, φοβίζει και κλονίζει κατεστημένα), έχει να δώσει και μιά άλλη εξήγηση,που είναι και η εξήγηση( ή τουλάχιστον η πρόταση,η υπόθεση) που τολμούμε να θέσουμε υπό την κρίση  του αναγνώστη.

Δηλαδή:( η παράθεση γίνεται ανεξάρτητα με τον βαθμό σπουδαιότητας και με μια αυτονομία για κάθε σκέψη,που έτσι δεν είναι κατ΄ανάγκη συνδεδεμένη με την προηγούμενη. )

` 1.-Η τηλεπάθεια και γενικώς τα φαινόμενα psi,δείχνουν ότι, υπάρχει και κάτι άλλο----που δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε με τον τρόπο που θέλει η επιστήμη---- πέρα απ΄αυτό που συνηθίζουμε να αποκαλούμε ύλη.( Μερικοί θα τολμούσαν να πούν: Υπάρχει μόνον το άλλο,ή τουλάχιστον  υπάρχει μόνον ΕΝΑ;). Τα φαινόμενα psi αντιμάχονται την άποψη για μια υλιστική θεώρηση τού σύμπαντος (: αλήθεια  δεν μάς εξηγούν τι είναι ύλη;),άποψη που είναι η βασική αιτία τής δυσπιστίας και τής αντίδρασης πολλών επιστημόνων,ως προς την εξωαισθητηριακή αντίληψη.

 Και ακόμη ότι, οι προαναφερόμενς περιπτώσεις, οδηγούν  στην παραδοχή ότι,δεν γνωρίζουμε την φύση της πραγματικότητας,ότι, δεν γνωρίζουμε την πραγματικό τητα,που κρύπτεται πίσω από τα φαινόμενα ότι ,δεν γνωρίζουμε την υφή του κόσμου..

Μια πιο «φιλόδοξη» άποψη,  ότι,οι περιπτώσεις αυτές οδηγούν στην αποκάλυψη μιάς κρυμμένης ενότητας των πάντων. Μιάς ενότητας τής οποίας ο άνθρωπος είναι αναπόσπαστο μέλος.

 2.-Τα φαινόμενα psi αποκαλύπτουν τεράστιες ψυχικές και πνευματικές ικανότητες τού ανθρώπου,που θα τον βοηθήσουν να προσεγγίσει  και τον εαυτό του να κατανοή σει πιο ήρεμα και πιο αποτελεσματικά  το Σύμπαν( δηλαδή το σπίτι του).

3-Τα φαινόμενα psi,   δεν συμβιβάζονται με τους  περιορισμούς χρόνου και χώρου,όπως τούς εννοούμε μέχρι σήμερα.

 4.-Τα φαινόμενα psi  δημιουργούν ερωτηματικά ως προς την πραγματικότητα τού φυσικού θανάτου,κάθε ανθρώπου. Όπως γράφει ο W.Carington,υπάρχει  κάτι άλλο  (που ο γράφων συμμερίζεται) ,σαν αυτονόητο  και αναγκαίο συμπέρασμα των ίδιων φαινομένων.Οτι, ο άνθρωπος  με τον  ένα ή άλλο τρόπο,εξακολουθεί να  επιβιώνει ( όχι κατανάγκη ως προσωπικότητα) και μετά το θάνατό του παρόλο που η ακριβής φύση τής επιβίωσης αυτής είναι για μάς ασύλληπτη.Ο Raymond Moody, (όπως πάνω γράφουμε) συμφωνεί.

 Μερικοί αναφερόμενοι ειδικώς στις παραθανάτιες εμπειρίες,υποστηρίζουν πώς αποδεικνύουν την λειτουργία τής συνειδήσεως ανεξάρτητα από εγκεφαλική δραστη ριότητα.Ακόμη ειδικώτερα,για μερικούς  θεωρητικούς, αυτό μπορεί να εξηγηθεί μόνον με εξωσωματική συνείδηση.Αντιλαμβάνεται κανείς ανέτως, ότι, αν τούτο αληθεύει, θα πρόκειται για μια συγκλονιστική περίπτωση .Με τον θάνατο, το Σύμπαν εμπλουτίζεται με συνείδηση. (Θα θέλαμε : με αγάπη).

5.- Τα φαινόμενα psi δείχνουν  ότι, οι δυνατότητες τού πνεύματος , τής συνειδήσεως, υπερβαίνουν κατά πολύ τα όρια  που μέχρι σήμερα γνωρίζαμε και ίσως λειτουργούν ανεξάρτητα από τον εγκέφαλο και την λειτουργία του  και  πέρα από το «θάνατο».

  6.- Τα φαινόμενα psi οδηγούν σ΄ένα  επαναπροσδιορισμό τής έννοιας άνθρωπος και των δυνατοτήτων του.  Είναι για πολλούς βέβαιο,ότι, οι δυνατότητες αυτές, θα οδηγήσουν σε λύσεις, σε πολλούς τομείς,όπως σε θεραπευτικές μεθόδους,σε νέους τύπους ερευνών, την δημιουργία εργαλείων ελεγχομένων από την σκέψη, κλπ.

 7.- Τα φαινόμενα αυτά ,με τις δυνατότητες που αναγνωρίζουν στον άνθρω πο,δημιουργούν(το ολιγώτερο) ένα ρήγμα σ΄ένα (τουλάχιστον αυστηρώς)αιτιοκρατικό σύμπαν(εκτός αν στη θέση τής αιτίας τοποθετήσουμε τη συνείδηση,την ανθρώπινη συνείδηση), δίνουν μια άλλη έννοια στην  τύχη  και τη πορεία τού σύμπαντος, εδραιώ νουν την ελευθερία τής βουλήσεως, (που την ανάγουν σε   αιτία)και προσδιορίζουν τις δυνατότητες τού ανθρώπου,σ΄ένα γίγνεσθαι και συνακόλουθα και την ευθύνη του.

  8.-Τα φαινόμενα αυτά με τις δυνατότητες που δίνουν στον  άνθρωπο, επιφέρουν,εμμέσως σοβαρό πλήγμα κατά της Δαρβινικής άποψης κατά την εξέλιξη.Δεν είναι μόνον το  περιβάλλον που   επιδρά  και καθορίζει την εξέλιξη. Είναι και κάτι άλλο,που προέρχεται από τον Ανθρωπο,που κατά την άποψή μας συμμετέχει στις τύχες του Σύμπαντος,(εξ ου και  η μεγάλη του ευθύνη).

 9.- Δυόμιση περίπου χιλιάδες χρόνια μετά τον Πλάτωνα,με την θεωρία των ιδεών και τον Πυθαγόρα,με την άποψη ότι, « όλα είναι αριθμός»,όλα είναι μαθηματικές σχέσεις, που σηματοδότησαν μια αποστασιοποίηση από τα  φαινόμενα και την  φαινόμενη πραγματικότητα, πολλοί  μαθηματικοί,αλλά και  φυσικοί επιστήμονες, εξακολουθούν να  περιβάλλονται-συνειδητώς ή μη-, από μια πνοή μυστικισμού.Εκτιμάται,ότι, τα δύο τρίτα περίπου απ΄αυτούς, (Jim Halt,ό.π.171)πιστεύει  σ’ένα είδος ουρανού,όχι ενός με αγγέλλους και αγίους,αλλά ενός ουρανού, που « κατοικείται» από τα τέλεια και άχρονα αντικείμενα τής έρευνάς τους, όπως σφαίρες απείρων διαστάσεων, άπειρους αριθμούς ,την τετραγωνική ρίζα του -1 κλπ.Ακόμη περισσότερο,πιστεύουν,ότι, επικοινωνούν  με το βασίλειο αυτό,των άχρονων οντοτή των,μέσω ενός είδους εξωαισθητηριακής αντίληψης (που εκτός άλλων τους οδηγεί στις επιστημονικές τους συλλήψεις)

10.-Εχει αποδειχθεί ότι, άτομα προκισμένα μπορούν και έχουν προσφέρει,-όπως πιό πάνω έχει σημειωθεί,θετικές υπηρεσίες στον άνθρωπο και τη κοινωνία.

11.-Η παραψυχολογία,ακόμη και για κείνους που αρνούνται ότι, είναι επιστή μη,κινείται το ολιγώτερο οπωσδήποτε στα όρια της επιστήμης.Και ανεξάρτητα από την προσπάθεια προσδιορισμού τής θέσης της, στη μεγάλη προσπάθεια για τη γνώση,προσφέρει πολλά στην επιστήμη και ιδίως στο τρόπο του επιστημονικού σκέπτεσθαι.

 Βόλος/Αγία Τριάδα ………22-3-2022                            

 Γ.Α.ΚΟΥΚΟΥΒΙΝΟΣ

 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

PhPhilippe, 23 ans, n'aurait pour rien au monde manqué d'assister aux Jeux olympiques de Londres. Il conserve de ce voyage à l'étranger de beaux souvenirs, mais également une étrange sensation. Fatigué par un job d'été qui l'a accaparé jusqu'à la dernière minute, anxieux à l'idée de ne pouvoir assister à certaines épreuves dès son arrivée à l'Olympic Stadium, il sort de la station de métro. Il a soudain l'impression d'avoir déjà vu cette jolie volontaire qui lui demande de prendre à droite vers les sites de compétition. Il a également le sentiment de connaître ce gaillard, assis sur une grande chaise d'arbitre, qui s'adresse à la foule avec un mégaphone. Il est gagné par l'impression de savoir à l'avance ce que ce type va lancer au passage de son petit groupe particulièrement bruyant : "Ce n'est pas l'heure de prendre une tasse de thé ! On continue tout droit. On ne crée pas de bouchons. Hé, salut les Français !" Stupéfait, il a le sentiment d'avoir déjà vécu toute la scène, mais il sait bien que c'est impossible.

Ce "déjà-vu" dit normal, qui se produit le plus souvent chez le jeune adulte, plus rarement après 40 ans, est favorisé par la fatigue et le stress. Ce phénomène survient également chez certains patients souffrant d'épilepsie du lobe temporal, comme Maurice, dont les troubles ont débuté en juin dernier. Chez ce pompier de 42 ans, tout commence par une dépression liée à de sérieux différends avec sa hiérarchie et qui lui valent une mise à pied. Sur ce fond dépressif qui dure depuis le début de l'année viennent se greffer depuis cinq mois des épisodes de déjà-vu à répétition. D'une durée d'une minute trente à deux minutes, bien supérieure à celle d'un déjà-vu normal, ils sont particulièrement désagréables car ils s'accompagnent d'angoisse qui laisse place à une sensation de "dépersonnalisation", un sentiment d'irréalité et d'étrangeté par rapport à son propre corps.(IN)

 

ANOMALIE DE L'HIPPOCAMPE

 

"Le traitement antidépresseur est inefficace et provoque même une exacerbation des épisodes de déjà-vu, souligne le docteur Benjamin Cretin, du département de neurologie des hôpitaux universitaires de Strasbourg. Ces épisodes surviennent par salves de dix ou douze sur deux ou trois jours, avant de reprendre après un intervalle de six à huit semaines. Cette symptomatologie est très évocatrice de la rythmicité de crises épileptiques." Hospitalisé pour que l'on procède de jour et de nuit à un électroencéphalogramme (EEG) en continu, ce patient passe une IRM qui révèle une anomalie de l'hippocampe droit associée à une malformation majeure d'une région adjacente, le cortex entorhinal, une structure située sur la face interne du lobe temporal. Le traitement antidépresseur est interrompu et remplacé par un traitement antiépileptique qui soulage très rapidement le patient.

 

Une sensation particulièrement agréable peut également

accompagner le déjà-vu épileptique. C'est ce qui est arrivé cet été à Fabien, 52 ans, ancien militaire parachutiste, paralysé d'un côté et dépressif. "Son épisode de déjà-vu survient alors qu'il roule en voiture, extrêmement contrarié à la suite d'une grave dispute avec son épouse, raconte le docteur Cretin. Il est pris d'une sensation de déjà-vu qui va se poursuivre par une réminiscence, rappel d'un souvenir ancien sous la forme d'une hallucination visuelle. Il va vivre une scène qu'il avait déjà vécue lorsqu'il était jeune militaire. Lors de ce flash-back, il a l'impression d'être à bord d'un avion qu'il pilote et que sa voiture va décoller. C'est une sensation qu'il décrit comme quasi orgasmique, jusqu'à ce que la réalité s'impose à lui, la voiture quittant la route et se retrouvant dans un champ."

 

L'IRM cérébrale montrera, là aussi, l'existence d'une anomalie morphologique du cortex entorhinal. Comme dans le cas précédent, le diagnostic est celui d'une épilepsie du lobe temporal médian. "Son traitement antidépresseur aggravait sa dépression et le rendait agressif et irritable. De plus, les antidépresseurs sont épileptogènes si l'épilepsie n'est pas traitée", note le neurologue. Mis sous traitement antiépileptique, Fabien ira jusqu'à exprimer "un certain regret de ne plus pouvoir éprouver un tel déjà-vu". Pour lui, cette "extase" appartient déjà au passé.(Le Monde ca 14-12-2012)(in περιλ)

               "Le traitement antidépresseur est inefficace et provoque même une exacerbation des épisodes de déjà-vu, souligne le docteur Benjamin Cretin, du département de neurologie des hôpitaux universitaires de Strasbourg. Ces épisodes surviennent par salves de dix ou douze sur deux ou trois jours, avant de reprendre après un intervalle de six à huit semaines. Cette symptomatologie est très évocatrice de la rythmicité de crises épileptiques." Hospitalisé pour que l'on procède de jour et de nuit à un électroencéphalogramme (EEG) en continu, ce patient passe une IRM qui révèle une anomalie de l'hippocampe droit associée à une malformation majeure d'une région adjacente, le cortex entorhinal, une structure située sur la face interne du lobe temporal. Le traitement antidépresseur est interrompu et remplacé par un traitement antiépileptique qui soulage très rapidement le patient.

 

Une sensation particulièrement agréable peut également

accompagner le déjà-vu épileptique. C'est ce qui est arrivé cet été à Fabien, 52 ans, ancien militaire parachutiste, paralysé d'un côté et dépressif. "Son épisode de déjà-vu survient alors qu'il roule en voiture, extrêmement contrarié à la suite d'une grave dispute avec son épouse, raconte le docteur Cretin. Il est pris d'une sensation de déjà-vu qui va se poursuivre par une réminiscence, rappel d'un souvenir ancien sous la forme d'une hallucination visuelle. Il va vivre une scène qu'il avait déjà vécue lorsqu'il était jeune militaire. Lors de ce flash-back, il a l'impression d'être à bord d'un avion qu'il pilote et que sa voiture va décoller. C'est une sensation qu'il décrit comme quasi orgasmique, jusqu'à ce que la réalité s'impose à lui, la voiture quittant la route et se retrouvant dans un champ."

 

L'IRM cérébrale montrera, là aussi, l'existence d'une anomalie morphologique du cortex entorhinal. Comme dans le cas précédent, le diagnostic est celui d'une épilepsie du lobe temporal médian. "Son traitement antidépresseur aggravait sa dépression et le rendait agressif et irritable. De plus, les antidépresseurs sont épileptogènes si l'épilepsie n'est pas traitée", note le neurologue. Mis sous traitement antiépileptique, Fabien ira jusqu'à exprimer "un certain regret de ne plus pouvoir éprouver un tel déjà-vu". Pour lui, cette "extase" appartient déjà au passé.(Le Monde ca 14-12-2012)(in περιλ)\-----------------\

============

              

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

The study of psi phenomena such as ESP is called parapsychology. The consensus of the Parapsychological Association is that certain types of psychic phenomena such as psychokinesis, telepathy, and astral projection are well established.

A great deal of reported extrasensory perception is said to occur spontaneously in conditions which are not scientifically controlled. Such experiences have often been reported to be much stronger and more obvious than those observed in laboratory experiments. These reports, rather than laboratory evidence, have historically been the basis for the widespread belief in the authenticity of these phenomena. However, it has proven extremely difficult (perhaps impossible) to replicate such extraordinary experiences under controlled scientific conditions.(ιν)

Proponents of the ESP phenomena point to numerous studies that cite evidence of the phenomenon’s existence: the work of J. B. Rhine,Russell Targ, Harold E. Puthoff and physicists at SRI International in the 1970s, and many others, are often cited in arguments that ESP exists.(in)

The main current debate concerning ESP surrounds whether or not statistically compelling laboratory evidence for it has already been accumulated. The most accepted results are all small to moderate statistically significant results. Critics may dispute the positive interpretation of results obtained in scientific studies of ESP, as they claim they are difficult to reproduce reliably, and are small in effect. Parapsychologists have argued that the data from numerous studies show that certain individuals have consistently produced remarkable results while the remainder have constituted a highly significant trend that cannot be dismissed even if the effect is small.(in)

 

 

 

Near-death experience

From Wikipedia, the free encyclopedia

 

"NDE" redirects here. For other uses, see NDE (disambiguation). "Near-death" redirects here. For other uses, see Near-death (disambiguation).

 

 

Gustave Doré's depiction of the highest heaven as described by Dante Alighieri in the Paradiso. NDE researcher and religious scholar Carol Zaleski has cited parallels between the Paradiso and NDEs(ιν).

A near-death experience (NDE) refers to a broad range of personal experiences associated with impending death, encompassing multiple possible sensations including detachment from the body; feelings of levitation; extreme fear; total serenity, security, or warmth; the experience of absolute dissolution; and the presence of a light.(in)

These phenomena are usually reported after an individual has been pronounced clinically dead or otherwise very close to death, hence the term near-death experience. Many NDE reports, however, originate from events that are not life-threatening. With recent developments in cardiac resuscitation techniques, the number of reported NDEs has increased.Many in the scientific community regard such experiences as hallucinatory, while paranormal specialists and some mainstream scientists and philosophers regard them to be evidence of an afterlife.(ιν)

Popular interest in near-death experiences was initially sparked by Weiss's 1972 The Vestibule, followed by Raymond Moody's 1975 book Life After Life and the founding of the International Association for Near-Death Studies (IANDS)in 1981. According to a Gallup poll, approximately eight million Americans claim to have had a near-death experience. Some commentators, such as Simpson, claim that the number of near-death experiencers may be underestimated. People who have had a near-death experience may not be comfortable discussing the experience with others, especially when the NDE is understood as a paranormal incident(ιν).

 

 

Later researchers, such as Bruce Greyson, Kenneth Ring, and Michael Sabom, helped to launch the field of Near-Death Studies and introduced the study of near-death experiences to the academic setting. The medical community has been reluctant to address the phenomenon of NDEs, and grant money for research has been scarce. Nevertheless, both Greyson and Ring developed tools usable in a clinical setting. Major contributions to the field include Ring's construction of a "Weighted Core Experience Index" to measure the depth of the near-death experience, and Greyson's construction of the "Near-death experience scale" to differentiate between subjects that are more or less likely to have experienced an NDE. The latter scale is also, according to its author, clinically useful in differentiating NDEs from organic brain syndromes and nonspecific stress responses. The NDE-scale was later found to fit the Rasch rating scale model. Greyson has also brought attention to the near-death experience as a focus of clinical attention, while Morse and colleagues have investigated near-death experiences in a pediatric population.

Neurobiological factors in the experience have been investigated by researchers in the field of medical science and psychiatry.((( Among the researchers and commentators who tend to emphasize a naturalistic and neurological base for the experience are the British psychologist Susan Blackmore (1993), with her "dying brain hypothesis", and the founding publisher of Skeptic magazine, Michael Shermer (1998). More recently, cognitive neuroscientists Jason Braithwaite (2008) from the University of Birmingham and Sebastian Dieguez (2008) and Olaf Blanke (2009) from the Ecole Polytechnique Fédérale de Lausanne, Switzerland have published accounts presenting evidence for the brain-based nature of near death experiences. in))))

In September 2008, it was announced that 25 U.K. and U.S. hospitals would examine near-death studies in 1,500 heart attack patient-survivors. The three-year study, coordinated by Sam Parnia at Southampton University, hopes to determine if people without heartbeat or brain activity can have an out-of-body experience with veridical visual perceptions. This study follows on from an earlier 18-month pilot project. On a July 28, 2010 interview about a recent lecture at Goldsmiths, Parnia asserts that "evidence is now suggesting that mental and cognitive processes may continue for a period of time after a death has started" and describes the process of death as "essentially a global stroke of the brain. Therefore like any stroke process one would not expect the entity of mind / consciousness to be lost immediately". He also expresses his disagreement with the term 'near death experiences' because "the patients that we study are not near death, they have actually died and more over it conjures up a lot of imprecise scientific notions, due to the fact that [death] itself is a very imprecise term".

Researcher Lakhmir Chawla at George Washington University medical centre in Washington D.C. argues that near-death experiences are caused by a surge of electrical activity as the brain runs out of oxygen before death. Levels were similar to those seen in fully conscious people, even though blood pressure was so low as to be undetectable, and could generate vivid images and feelings. The gradual loss of brain activity had occurred in the approximate hour before death, and was interrupted by a brief spurt of action, lasting from 30 seconds to three minutes. Sam Parnia refuted this explanation, claiming that Lakhmir Chawla had not provided proof that the electrical surges he recorded were linked to near-death experiences, saying: "Since all the patients died, we cannot tell what they were experiencing".(ιν σε περίληψη)

Among the scientific and academic journals that have published, or are regularly publishing, new research on the subject of NDEs are Journal of Near-Death Studies, Journal of Nervous and Mental Disease, British Journal of Psychology, American Journal of Disease of Children, Resuscitation, The Lancet, Death Studies, and the Journal of Advanced Nursing.

 

Variance in NDE studies

The prevalence of NDEs has been variable in the studies that have been performed. According to the Gallup and Proctor survey in 1980-1981, of a representative sample of the American population, data showed that 15% had an NDE. Knoblauch in 2001 performed a more selective study in Germany and found that 4% of the sample population had experienced an NDE.(ιν) The information gathered from these studies may nevertheless be subject to the broad timeframe and location of the investigation.

Perera et al., in 2005, conducted a telephone survey of a representative sample of the Australian population, as part of the Roy Morgan Catibus Survey, and concluded that 8.9% of the population had experienced an NDE. In a more clinical setting, van Lommel et al. (2001), a cardiologist from Netherlands, studied a group of patients who had suffered cardiac arrests and who were successfully revived. They found that 62 patients (18%) had an NDE, of whom 41 (12%, or 66% of those who had an NDE) described a core experience.(ιν)

According to Martens the only satisfying method to address the NDE-issue would be an international multicentric data collection within the framework for standardized reporting of cardiac arrest events. The use of cardiac-arrest criteria as a basis for NDE research has been a common approach among the European branch of the research field.

 

 

Biological analysis and theories

The first formal neurobiological model for NDE was presented in 1987 by Chilean scientists Juan Sebastián Gómez-Jeria and Juan Carlos Saavedra-Aguilar from the University of Chile.

 In the 1990s, Rick Strassman conducted research on the psychedelic drug Dimethyltryptamine (DMT) at the University of New Mexico. Strassman advanced the theory that a massive release of DMT from the pineal gland prior to death or near-death was the cause of the near-death experience phenomenon. Only two of his test subjects reported NDE-like aural or visual hallucinations, although many reported feeling as though they had entered a state similar to the classical NDE. His explanation for this was the possible lack of panic involved in the clinical setting and possible dosage differences between those administered and those encountered in actual NDE cases. All subjects in the study were also very experienced users of DMT and/or other psychedelic/entheogenic agents. Some speculators consider that if subjects without prior knowledge on the effects of DMT had been used during the experiment, more volunteers would have reported NDE.

Critics have argued that neurobiological models often fail to explain NDEs that result from close brushes with death, where the brain does not actually suffer physical trauma, such as a near-miss automobile accident. Such events may however have neurobiological effects caused by stress.

In a new theory devised by Richard Kinseher in 2006, the knowledge of the Sensory Autonomic System is applied in the NDE phenomenon. His theory states that the experience of looming death is an extremely strange paradox to a living organism; as a result whereof, during the NDE, the individual becomes capable of "seeing" the brain performing a scan of the whole episodic memory (even prenatal experiences), in order to find a stored experience comparable to the information of death. All these scanned and retrieved data are permanently evaluated by the mind searching for a coping mechanism of the potentially fatal situation. Because people who experience NDEs report the experience of memories long considered lost, this theory necessarily depends upon a theory of memory in which all memories are indefinitely retained.

The theory also states that out-of-body experiences, accompanied by NDEs, are an attempt by the brain to create a mental overview of the situation and the surrounding world. The brain then transforms the input from sensory organs and stored experience (knowledge) into a dream-like idea about oneself and the surrounding area. This, in turn, depends on a subconscious function of the sensory organs, rather than a total sensory loss.

Whether or not these experiences are hallucinatory, they have a profound impact on the observer. Many psychologists not necessarily pursuing the paranormal, such as Susan Blackmore, have recognized this, and seek its biological cause.

According to Engmann, near-death experiences of people who are clinically dead are psychopathological symptoms caused by a severe malfunction of the brain resulting from the cessation of cerebral blood circulation. An important question is whether it is possible to "translate" the bloomy experiences of the reanimated survivors into psychopathologically basic phenomena, e.g. acoasms, central narrowing of the visual field, autoscopia, visual hallucinations, activation of limbic and memory structures according to Moody's stages. The symptoms suppose a primary affliction of the occipital and temporal cortices under clinical death. This basis could be congruent with the thesis of pathoclisis—the inclination of special parts of the brain to be the first to be damaged in case of disease, lack of oxygen, or malnutrition—established eighty years ago by C. and O. Vogt. According to that thesis, the basic phenomena should be similar in all patients with near-death experiences. But a crucial problem is to distinguish these basic psychopathological symptoms from the secondary mental associated experiences which may result from a reprocessing of the basic symptoms under the influence of the person's cultural and religious views.

Research released in 2010 by University of Maribor, Slovenia had put near-death experiences down to high levels of carbon dioxide in the blood altering the chemical balance of the brain and tricking it into 'seeing' things. Of the 52 patients, 11 reported NDEs.

An article by Netherlands researchers Pim van Lommel et al., argues, "With a purely physiological explanation such as cerebral anoxia for the experience, most patients who have been clinically dead should report one." Accordingly, a lack of predictable experiences should cast doubt on wholesale explanations of NDEs. According to Southampton University researcher Sam Parnia, "Death starts when the heart stops beating, but we can intervene and bring people back to life, sometimes even after three to four hours when they are kept very cold. It could be that a far higher proportion of people have near-death experiences but don't remember them."(ιν περιληπτικά)

 

 

REM state

It is suggested that the extreme stress caused by a life threatening situation triggers brain states similar to REM sleep and that part of the near death experience is a state similar to dreaming while awake. People who have experienced times when their brains behaved as if they were dreaming while awake are more likely to develop the near death experience. Further stimulation of the Vagus nerve during the physical and/or psychological stress of a life threatening situation, or the product of the imperiled brain, and may trigger brain conditions where the person is in a dream-like state while awake.

Lucid dreaming

Some sleep researchers, such as Timothy J. Green, Lynne Levitan and Stephen LaBerge, have noted that NDE experiences are similar to many reported of lucid dreaming, wherein the individual realizes he is in a dream. Often these states are so realistic as to be barely distinguishable from reality.

In a study of fourteen lucid dreamers performed in 1991, people who perform wake-initiated lucid dreams operation (WILD) reported experiences consistent with aspects of out-of-body experiences such as floating above their beds and the feeling of leaving their bodies. Due to the phenomenological overlap between lucid dreams, near-death experiences, and out-of-body experiences, researchers say they believe a protocol could be developed to induce a lucid dream similar to a near-death experience in the laboratory.

Other similarities include seeing oneself from the outside (an out of body experience), floating or flying, heightened awareness, and feelings of joy or peace. Some researchers believe this is caused when the mind is deprived of the majority of its senses and relies on the expectational processing. In this regard one experiences what one would expect to happen in their current circumstance. This could explain experiences caused by mental trauma such as a near miss accident in which the mind may close itself off at least partially to the senses and ones caused by physical trauma in which again the mind closes itself off to the world. At present, there exists no clear physiological or psychological basis for any relationship between lucid dreaming and NDEs.

 

Computational psychology

Modeling of NDEs using artificial neural networks has shown that some aspects of the core near-death experience can be achieved through simulated neuron death.n the course of such simulations, the essential features of the NDE, life review, novel scenarios (i.e., heaven or hell), and OBE are observed through the generation of confabulations or false memories, as discussed in Confabulation (neural networks). The key feature contributing to the generation of such confabulatory states are a neural network's inability to differentiate dead from silent neurons. Memories, whether related to direct experience, or not, can be seeded upon arrays of such inactive brain cells.

 

 

Van Lommel studies

The first clinical study of near-death experiences (NDE's) in cardiac arrest patients was by Pim van Lommel, a cardiologist from the Netherlands, and his team (The Lancet, 2001). Of 344 patients who were successfully resuscitated after suffering cardiac arrest, approximately 18% experienced "classic" NDE's, which included out-of-body experiences. The patients remembered details of their conditions during their cardiac arrest despite being clinically dead with flatlined brain stem activity. Van Lommel concluded that his findings supported the theory that consciousness continued despite lack of neuronal activity in the brain. Van Lommel conjectured that continuity of consciousness may be achievable if the brain acted as a receiver for the information generated by memories and consciousness, which existed independently of the brain, just as radio, television and internet information existed independently of the instruments that received it.(in περιληπτικώς)

 

 

 

Effects

NDE subjects have increased activity in the left temporal lobe. NDEs are also associated with changes in personality and outlook on life. Kenneth Ring has identified a consistent set of value and belief changes associated with people who have had a near-death experience. Among these changes one finds a greater appreciation for life, higher self-esteem, greater compassion for others, a heightened sense of purpose and self-understanding, desire to learn, elevated spirituality, greater ecological sensitivity and planetary concern, and a feeling of being more intuitive. Changes may also include increased physical sensitivity; diminished tolerance of light, alcohol, and drugs; a feeling that the brain has been "altered" to encompass more; and a feeling that one is now using the "whole brain" rather than a small part. However, not all after-effects are beneficial and Greyson describes circumstances where changes in attitudes and behavior can lead to psychosocial and psychospiritual problems. Often the problems are those of the adjustment to ordinary life in the wake of the NDE(ιν περιληπτικώς).

 

Afterlife viewpoints

 

 

Ascent of the Blessed by Hieronymus Bosch is associated by NDE researchers with aspects of the NDE

Many view the NDE as the precursor to an afterlife experience, claiming that the NDE cannot be adequately explained by physiological or psychological causes, and that the phenomenon demonstrates that human consciousness can function independently of brain activity. Many NDE-accounts seem to include elements which, according to several theorists, can only be explained by an out-of-body consciousness((((. Michael Sabom reports a woman who underwent surgery for an aneurysm, and who reported an out-of-body experience that she claimed continued through a brief period of the absence of any EEG activity.  In another account, from a prospective Dutch NDE study, a nurse removed the dentures of an unconscious heart attack victim, and was identified by him as the one who removed them, although patient was in a coma and undergoing cardio-pulmonary resuscitationat the time.ιν))))))

 

Many individuals who experience an NDE see it as a verification of the existence of an afterlife. This includes those with agnostic/atheist inclinations before the experience. There are examples of ex-atheists, such as the Reverend Howard Storm,adopting a more spiritual viewpoint after their NDEs. Storm's NDE may also be characterized as a distressing near-death experience.

Jeffrey Long, a scientist practicing the specialty of radiation oncology, has claimed after his own study that life does indeed unequivocally exist after death, arguing that medicine simply cannot account for the consistencies in the accounts reported by people all over the world having experiences, which he cites as "generally lucid" and "highly organized", and saying that his work is an important step toward bringing science and religion together. ((((((((((((Likewise, individuals who do not experience an NDE after cardiac arrest frequently lose any prior belief in an afterlife.Both processes, ιν)))))))))))))) like most of the psychological transformations associated with a close brush with death, take place over several years.Greyson claims that: "No one physiological or psychological model by itself explains all the common features of NDE. The paradoxical occurrence of heightened, lucid awareness and logical thought processes during a period of impaired cerebral perfusion raises particular perplexing questions for our current understanding of consciousness and its relation to brain function. A clear sensorium and complex perceptual processes during a period of apparent clinical death challenge the concept that consciousness is localized exclusively in the brain."[83]

A recent study by Sam Parnia suggests that such patients are "effectively dead", having no neural activity of those necessary for dreaming or hallucination; additionally, to rule out the possibility that near-death experiences resulted from lack of oxygen, Parnia rigorously monitored the concentrations thereof in the patients’ blood, and found that none of those who underwent the experiences had low levels of oxygen. He was also able to rule out claims that unusual combinations of drugs were to blame because the resuscitation procedure was the same in every case, regardless of whether they had a near-death experience or not. According to Parnia, "Arch sceptics will always attack our work. I’m content with that. That’s how science progresses. What is clear is that something profound is happening. The mind – the thing that is ‘you’ – your ‘soul’ if you will - carries on after conventional science says it should have drifted into nothingness." [84][85]

A few people feel that research on NDEs occurring in the blind can be interpreted to support an argument that consciousness survives bodily death. Kenneth Ring claims in the book Mindsight: Near-Death and Out-of-Body Experiences in the Blind that up to 80% of his sample studied reported some visual awareness during their NDE or out of body experience.[86]

The NDE is often cited as evidence for the existence of the human soul, the afterlife, and heaven and hell, which appear in religious traditions. On the other hand, skeptical commentators view NDEs as neurological and chemical phenomena occurring in the brain, and thus the result of purely physiological and neurobiological mechanisms. The imagery in the experiences also varies within cultures.[87][88][89]

Recent research into afterlife conceptions across cultures by religious studies scholar Gregory Shushan [90] analyzes the afterlife beliefs of five ancient civilizations (Old and Middle Kingdom Egypt, Sumerian and Old Babylonian Mesopotamia, Vedic India, pre-Buddhist China, and pre-Columbian Mesoamerica) in light of historical and contemporary reports of near-death experiences, and shamanic afterlife "journeys". It was found that despite numerous culture-specific differences, the nine most frequently recurring NDE elements also recur on a general structural level cross-culturally, as if to suggest that the authors of these ancient religious texts were familiar with NDE or similar. Cross-cultural similarity, however, can be used to support both religious and physiological theories, for both rely on demonstrating that the phenomenon is universal. Others dispute in favor of cultural similarities; [91] and others suggest that the experience is essentially universal, but altered in detail by cultural bias.

[edit]Personal experiences

§    In 1990, Australian media tycoon Kerry Packer suffered a heart attack while playing polo, leaving him clinically dead for six minutes. He later said of the incident, "I've been to the other side, and let me tell you son, there's fucking nothing there."[92][93]

§    Embraced by the Light by Betty Eadie (1992). One of the most detailed near-death experiences on record.

§    Saved by the Light by Dannion Brinkley. Brinkley's experience documents one of the most complete near death experiences, in terms of core experience and additional phenomena from the NDE scale. Brinkley claims to have been clinically dead for 28 minutes and taken to a hospital morgue, but that claim and other claims by him are disputed.

§    Placebo by Howard Pittman (1980). A detailed record of Pittman's near-death experience.

§    The Darkness of God by John Wren-Lewis (1985), Bulletin of the Australian Institute for Psychical Research No 5. An account of the far-reaching effects of his NDE after going through the death process several times in one night.

§    Two have associated their experiences with their decision to join the Bahá'í Faith. Reinee Pasarow has presented her experiences and an extended talk which was filmedPart 1, Part2, with a partial transcript, analyzed from a religious point of view in a commentary and analyzed as part of the paper The Exploration of Life After Death. Pasarow was interviewed by Kenneth Ring. The second is Ricky Bradshaw whose story has been reviewed in several books.[94][95][96]

§    Anita Moorjani, an ethnic Indian woman from Hong Kong, experienced a truly remarkable NDE which has been documented on the Near Death Experience Research Foundation (NDERF) website as one of the most exceptional accounts on their archives. She had end-stage cancer and on February 2, 2006, doctors told her family that she only had a few hours to live. Following her NDE, Anita experienced a remarkable total recovery of her health.[97]

§    Goldie Hawn, while giving a speech at the Buell Theater in Denver, Colorado, reflected upon her near-death experience. When she was younger, and starting out as an actress, she and a group of friends were in a severe car crash together. While she was unconscious, she remembers looking over herself while the paramedics were trying to revive her. She also mentioned seeing a bright light and being told it was not her time soon before she awoke.

§    Kiki Carter, a.k.a. Kimberli Wilson, an environmental activist and singer/songwriter, reported a near-death experience in 1983. The day after the experience, her mother, Priscilla Greenwood, encouraged her to write it down. Priscilla Greenwood published the story in September 1983 in a local metaphysical journal. For 24 hours after the experience, Kimberli had an aftervision which was a catalyst for her interest in quantum physics and holograms.[98]

§    90 Minutes in Heaven by Don Piper, is Piper's account of his own near-death experience. EMTs on the scene determined Piper had been killed instantly after a tractor-trailer had swerved into his lane, crushing his car. Piper survived, however, and later claimed that he saw loved ones and friends as well as magnificent light; he felt a sense of pure peace. Piper had a very difficult and painful recovery, undergoing 34 surgeries.[99]

§    Heaven Is for Real by Todd Burpo, is a father's account of his son, Colton, and Colton's trip to heaven and back. After discovering that Colton's appendix has ruptured, he was rushed to the hospital. Unconscious, Colton alleges to have met Jesus, God, his great-grandfather whom he had never met, and his older sister lost in a miscarriage.[100]

§    Parallel Universes, a Memoir from the Edges of Space and Time by Linda Morabito Meyer is a NASA scientist's account of several near death experiences at the hands of her parents and William Franklin Mosley of the Temple of the More Abundant Life in Vancouver, British Columbia, Canada. The author claimed that during these experiences, she visited Heaven, saw Jesus, and was in the presence of God. [101]

[show]Part of a series of articles on theparanormal

[edit]See also

§    After-death communication

§    Beyond and Back

§    Embraced by the Light

§    Flatliners

§    Form constant

§    Hereafter

§    Induced after-death communication

§    Lazarus phenomenon

§    Near-birth experience

§    Near-death studies

§    Neurotheology

§    Premature burial

§    Pseudoscience

§    Resurrection

§    Resurrection (1980 film)

§    Sheol

§    Superconsciousness

§    Suspended animation

§    Third Man factor

by Linda A. Morabito

 

 

 

 

 

68/126  Verdana διάστ.11-διπλό

Το καλό(November 2013 και μετά)

 

(Εισήγηση –διάγραμμα για την παρέα)

Ελάχιστες νύξεις-ιδέες-κατευθύνσεις (υπό συνεχή αναθεώρηση και συμπλήρωση)για τη παρέα και γενικώς για όποιον  θέλει να ασχοληθεί με το θέμα.

Σημ.Τα αποσπάσματα (στην αγγλική,στη πλειονότητά τους) , είναι από το διαδίκτυο,και από δημοσιεύματα σε εφημερίδες.Αποτυπώθηκαν (μετά το δικό μου γράψιμο) αυτούσια(γι΄αυτό και σε πολλά σημεία επαναλαμβάνουν –εν μέρει -όσα και στο δικό μου κείμενο)

Απαραίτητη προυπόθεση για «αυξημένη απόδοσ绨  τής προσπάθειας αυτής,είναι,ο υποτιθέμενος  αναγνώστης,να τη χρησιμοποιήσει ως εφαλτήριο, για δικές του έρευνες.Και χωρίς όμως την προυπόθεση, αυτή,ελπίζω ότι,κάτι σκέψεις και προβληματισμοί θα τον αποσχολήσουν.

 Τα φαντάσματα

« Vatas-Simpson was a typically skeptical Victorian and he scoffed at such nonsense as ghosts. But one night, at about 11:00 p.m. he was astonished when an old woman came into his home office, despite the fact that the entrance downstairs was already locked for the night. She departed shortly thereafter, without saying a word. Vatas-Simpson was at first very angry about the intrusive visitor, who had remained mute despite his efforts to politely inquire what brought her there. He stormed out of his office and yelled at the servants for letting someone in at that hour. But the servants protested that no one had come to the door and, moreover, all of the doors were locked, the windows were latched, and no one could possibly have gotten in or gone up the stairs to disturb him.

Edmund Gurney, an SPR investigator, went to the Vatas-Simpson home to interview the family members and verify their written accounts. Vatas-Simpson described his nocturnal visitor as "a little old lady, with a very pale face, and her hands clasped before her, a cap round her face, and a dark bonnet, With strings tied under her chin" (Sidgwick, p. 131). His daughter who, as a child, had seen the old woman repeatedly, had never had any other hallucination since, and she struck Gurney as a practical and level-headed young woman. Her mothers diaries had entries alluding to the sightings years before, and where she had written of hearing loud footsteps and other odd noises when no one was about. Moreover, she and her maid had seen a strange man by the stairs outside the drawing room on more than one occasion. However, the lighting by the stairs was such that Sidgwick thought the stranger could possibly have been illusory, and so she did not heed that aspect of the family's testimony. Another daughter had seen an unknown man approach the bedside of her sick mother. To illustrate the sort of reports Sidgwick was examining, I include that daughter's testimony here:

When my mother was ill, and I sat up during the night with her, I heard some one trying the lock of our door, which I had locked. I thought it was W. come home late, as usual, so I went up close to the door and whispered through, "Do not come in; mother's asleep." I went back to the fire, and I do not know what made me do it, but I gave a great jump, and on looking round found we were no longer alone—a short, stout, elderly man was midway between the bed and the door. He went and stood near the bed, but not close, and while I looked I seemed to know he could do no harm. He stood looking a long time. He clasped and unclasped his hands frequently. Upon the little finger of his left hand he wore a wedding ring, and he turned it round and round in his hand as he stood, and his lips moved, though I could not hear a sound. I tried to flap him away with a towel, as I had heard that a current of air will make these things go sometimes, but to no purpose. He took his own time to go. After seeming to speak to some person, whom I could not see, and pointing to the ceiling a good deal, he moved, I cannot say walked, to the door; it opened; he went out; it closed; and I went, too, to try the door. It was still locked. I never saw him again .

Sidgwick was unhappy with this report, both because the actions of the ghost appeared overly dramatic to her, and because the ghost had rattled the door lock, embodied spirit, she reasoned, broug rect conflict with the laws of physic that physical prowess on the part -e: the reports as a whole.

When she summarized the ghost representative of her sample—and 1 prevail in the credible accounts of gh wick concluded that (a) there is no sition that ghosts primarily haunt c indication that ghosts are connectec (c) ghosts do not ordinarily appear i occasions; (d) ghosts rarely appear age; (e) ghosts may be seen in dayli dawn or at dusk, and in various pax the yard; (f) percipients may be of; sion, and of any temperament or ad ghost while in any state of health or e sounds may accompany ghosts, or 1 normal; (h) the manner of appear; they do not tend to materialize in p.: already been looking—instead, the door or be seen as the witness turns ther disappear suddenly, or fade on door, or be gone after the witness (j) ghosts may be recognized or the for percipients to see the ghost of sc them in life; (k) if there are a numbs may see the ghost while others dc not are looking in the same dire; (1) there is total absence of any apparent object or intelligent  action on the part of ghosts and  (m)ghosts appear to havean  affinity for a particular location or parts of that locatiαon”

 (Η Sidgwick υπηρέτησε γύρω  στα 1880, στο Newnham College – του Πανεπιστημίου  του Cambridge  και υπήρξε μια πολύ μεγάλη ερευνήτρια της οποίας οι σοβαρές αναλύσεις, απετέλεσαν το σοβαρό υπόστρωμα για την μελέτη των φαντασμάτων),

-------------------------------------------------------------

What Causes Spooky Out-of-Body Experiences? It Could Be Your Ears

By Amanda Onion, Live Science Contributor | August 4, 2017

About 10 percent of the general population has had an out-of-body experience at some point in their lives.

Credit: Mangojuicy/Dreamstime

While driving and accelerating in his car, a man in France suddenly had a bizarre sensation: He felt like he was outside his car, looking in at his physical self, which was still at the wheel.

The man was part of a new study that links problems of the inner ear with eerie "out-of-body" experiences. These experiences are curious, usually brief sensations in which a person's consciousness seems to exit the body and then view the body from the outside.

The study analyzed 210 patients who had visited their doctors with so-called vestibular disorders. The vestibular system, which is made up of several structures in the inner ear, provides the body with a sense of balance and spatial orientation. Problems with this system can cause dizziness or a floating sensation, among other symptoms. [7 Weird Facts About Balance]

Maya Elzière, an ear, nose and throat specialist at Hôpital Européen in Marseille, France, and co-author of the study, enlisted patients who had experienced a range of issues, from recurrent vertigo and tinnitus to infections in the ear. Among these patients, 14 percent reported out-of-body experiences, compared with only 5 percent of healthy people without vestibular disorders who said the same.

"Out-of-body experiences were about three times more frequent" in patients with vestibular disorders, versus those without these disorders, said Christophe Lopez, lead author of the study and a neuroscientist at Aix-Marseille Université in France.

Lopez said the example of the patient who felt like he was outside his body while accelerating in his car makes sense. The scientist explained that since the vestibular system would be responsible for orienting the driver and giving him the sensation of moving forward as he accelerated in a car, a faulty vestibular system could send crossed signals to the brain during the motion.

"If you are sending the wrong signals to your brain about your motion, it creates confusion — your brain has to make sense of conflicting information," Lopez told Live Science. "We think the conflicting signals create a kind of central incoherence, and that creates distortions in the sense of your body and the environment around you." [Top 10 Unexplained Phenomena]

Among the 29 patients in the study who reported experiencing out-of-body sensations, one described it as a "sensation of entering my body, like in an envelope, from the top." Another said, "I saw myself, smaller, from the top."

The research also found that most patients reported they had out-of-body sensations only after they had experienced dizziness for the first time. This suggests, Lopez said, that problems with the vestibular system were a factor in creating the odd sensations.

Out-of-body experiences have been documented for centuries, at least since the late 1800s. One case, recorded by French otologist Pierre Bonnier in 1905, describes a patient who felt "divided into two persons, one who had not changed posture and another new person on his right, looking somewhat outwardly. Then, the two somatic individuals approached each other, merged, and the vertigo disappeared."

Lopez said that doctors have commonly ascribed the sensation to a kind of psychosis. But the new study builds on other recent research that links the feeling, at least in some cases, to faulty wiring in the vestibular system, he said.

"What the authors of [this study] did is carefully quantify the incidence of vestibular sensations and their relation to symptoms traditionally labeled 'psychiatric,'" Peter Brugger, a psychologist at the University of Zurich in Switzerland, told Live Science. Brugger has studied similarly bizarre sensations of people seeing themselves, or their doppelgängers, before them.

Lopez said he was inspired to conduct his research after working in the lab of Olaf Blanke, a neuroscientist at Ecole Polytechnique Fédérale de Lausanne in Switzerland.

In 2002, Blanke showed that he could induce out-of-body sensations in a patient by electrically ηstimulating the brain area that integrates vestibular and visual input.

Terence Hines, a professor of psychology at Pace University in New York and author of the book "Pseudoscience and the Paranormal" (Prometheus Books, 2003), told Live Science that the new study makes sense given the role of the vestibular system in the human body.

"I don't think it's the only explanation for out-of-body experiences," Hines said. "But we know that this part of the inner ear plays a role in how we orient ourselves in our bodies, so if something is wrong there, things can go kind of haywire. It's one reasonable explanation."

Other factors have indeed been linked to out-of-body sensations. A personal history of migraines, anxiety and depression have also been associated with more frequent reports of the sensation, according to the recent study. Other research, led by psychologist Andra Smith at the University of Ottawa in Canada, describes the case of a woman who could deliberately trigger an out-of-body sensation, suggesting that it may be possible to do so through meditation.

Also, Lopez said it is common to experience "floating" or "sinking" sensations while falling asleep, dreaming or waking.

(Η γενίκευση που διατρέχει το κείμενο,δεν είναι ορθή.Εκτός άλλων δεν εξηγεί  το φαινόμενο της γνώσης τής ύπαρξης αντικειμένων και καταστάσεων ,που περιγράφει εκείνος που είχε τέτοιες εμπειρίες –που αποδεδειγμένα  δεν εγνώριζε μεχρι τότε-,γνώση που δεν εξηγείται με άλλο τρόπο)ΙΝ

-----------------------------------------------------------------

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ

7 Major Questions (and Answers) About Dreaming

Dreaming is a mysterious process — one that scientists are still figuring out.

Source: chaoss/Shutterstock

As a sleep specialist, not a day goes by that I don't talk to someone about their dreams. My patients, my kids, the guy who sells me my morning coffee — everyone wants to know, “What do my dreams mean?” We’re all fascinated by dreams, and understandably so. Dreaming is a strange and mysterious process — one that we still don’t fully understand. Let’s take a closer look at the stuff of which dreams are made:

1. Why Do We Dream?

The why of dreaming is one of the great mysteries of sleep. There are many theories about why dreaming happens. Some think that dreaming has no specific underlying purpose, that our dreams might be a byproduct of other things going on in the brain during sleep. But many researchers studying sleep and dreams believe there is a primary purpose to our dreams. Some theories suggest that dreams are:

A way to process memory and learning, moving memories from short-term to long-term storage and giving the brain a clean slate before the next waking day.

A way to maintain emotional balance, by working through difficult, complicated, unsettling thoughts, emotions, and experiences.

A different state of consciousness that unites past, present, and future — to process information from the first two, and prepare for the third.

A kind of dress rehearsal for the brain, to prepare itself to face threats, dangers, and challenges in waking life.

The brain responding to biochemical changes and electrical impulses that occur during sleep.

There may not be a single answer to why we dream. Our dreams might serve several purposes at once.

2. What Is a Dream? Do We All Dream?

At its most basic level, a dream is a collection of images, impressions, events, and emotions that we experience during sleep. Sometimes dreams have real storylines, with plots and characters that could be plucked from a movie screen. Other times dreams are more impressionistic, filled with emotions and visual imagery.

Typically, a person will spend two hours or more a night dreaming, experiencing somewhere between 3 to 6 dreams over the course of a night’s rest. Most dreams appear to last from 5 to 20 minutes.

I often hear people say, “I don’t dream.” You may not remember your dreams, but that doesn’t mean you’re not having them. Dreaming is a universal human experience. The truth is, the vast majority of dreams we experience will — for most of us — never be remembered. Memories of dreams usually fade very quickly after we awaken.

3. Why Can’t I Remember My Dreams?

The ability to recall dreams varies greatly from one individual to another. Some people regularly remember their dreams, while others may have only hazy recollections of themes or subjects — or no recollection at all. There are a number of possible explanations for this. Studies suggest dream recall may be linked to patterns of activity in the brain. Our ability to recall our dreams may be influenced by interpersonal attachment styles — the way we tend to form bonds with other people in our lives. Changing hormone levels throughout the night might also have a role in our ability to recall our dreams. During REM sleep — a time of active dreaming — levels of the hormone cortisol are high, and may interfere with communication between areas of the brain that are involved in memory consolidation. 

Our most active dreaming occurs during REM sleep. Adults spend roughly 25 percent of their sleep time in REM sleep, with longer periods of REM sleep occurring later in the night and in the early morning.

REM sleep is one part of the normal sleep cycle. In addition to REM sleep, sleep cycles contain three other stages. Dreaming can occur in every stage of sleep. Dreams during REM sleep appear to be more visually vivid, bizarre, and narratively driven than dreams during other sleep stages.

Have you ever woken and not been able to move or speak? This scary sleep phenomenon is indirectly related to dreaming. During REM sleep, the body goes into a state of temporary paralysis, a condition known as REM atonia. This appears to be the body’s way of protecting itself during dreaming. REM atonia keeps us from acting out physically in response to dreams. Think of some of the scary or exciting dreams you’ve experienced. Maybe you’ve been flying over a mountain range, or been chased by a masked intruder. Imagine if you could respond physically to these dream experiences? You might fly yourself right out of bed onto the floor.

It’s possible to awaken and still be in a state of sleep paralysis. This can be a really frightening experience, particularly the first time it happens. Waking in sleep paralysis is a sign that your body may not be making smooth transitions between the stages of sleep. This can be the result of stress, sleep deprivation, and other sleep disorders including narcolepsy, as well as a side effect of medications or over-consumption of drugs or alcohol.

4. Are There Different Kinds of Dreams?

Not all dreaming is the same. Dreaming runs the gamut of human experience. Our dreams encompass a dizzying range of emotions and events — and sometimes they’re just downright bizarre. Dreams can be funny, frightening, sad, and strange. Flying dreams can be euphoric, chasing dreams can be terrifying, forgot-to-study-for-my-exam dreams can be stressful.

There are several different types of dreams, including recurring dreams, wet dreams, and lucid dreams. (Nightmares are their own special kind of dream, which I’ll talk about in a separate article.) Let’s look at some distinct forms of dreaming.

Recurring dreams may contain more threatening and disturbing content than regular dreams. Research suggests there are links between recurring dreams and psychological distress in both adults and children.

Wet dreams are also called nocturnal emissions. These dreams involve ejaculation during sleep, usually accompanied by a sexual dream. Wet dreams may happen to boys during puberty, when testosterone starts to be produced in the body, and they are a normal part of healthy development.

Lucid dreams are an especially fascinating form of dream. In lucid dreams, the dreamer is aware of the fact that he or she is dreaming. Lucid dreamers often can even manipulate or control their dream as it unfolds. It seems that lucid dreaming is related to unusually elevated levels of brain activity. Lucid dreamers have shown significantly higher brain wave frequencies than non-lucid dreamers, as well as increased activity in parts of the frontal lobe of the brain. This area of the brain is deeply involved with our conscious awareness, a sense of self, as well as language and memory. Research into lucid dreams is not only shedding light on the mechanics of dreaming, but also teaching us about the brain and about consciousness itself.

5. What Are the Most Common Dreams?

Examining and interpreting the content of dreams has fascinated people since ancient times. In ancient cultures, dream interpreters were sought-after and revered experts. Most of what we know today about dream content has been gathered using dream reports and questionnaires. Dream experiences vary widely, but some well-established themes occur among many dreamers across ages and cultures, including(ΙΝ περιλ)

-----------------------------------------------------------------

 THE DECLINE EFFECT

The decline effect may occur when scientific claims receive decreasing support over time. The term was first described by parapsychologist Joseph Banks Rhine in the 1930s to describe the disappearing of extrasensory perception (ESP) of psychic experiments conducted by Rhine over the course of study or time. In its more general term, Cronbach, in his review article of science "Beyond the two disciplines of scientific psychology" referred to the phenomenon as "generalizations decay."

 The term was once again used in a 2010 article by Jonah Lehrer published in The New Yorker

In his article, Lehrer gives several examples where the decline effect is allegedly showing. In the first example, the development of second generation anti-psychotic drugs, reveals that the first tests had demonstrated a dramatic decrease in the subjects' psychiatric symptoms. However, after repeating tests this effect declined and in the end it was not possible to document that these drugs had any better effect than the first generation anti-psychotics.

A well-known example of the decline effect can be seen in early experiments conducted by Professor Jonathan Schooler examining the effects of verbalization on non-verbal cognition. In an initial series of studies Schooler found evidence that verbal rehearsal of previously seen faces or colors markedly impaired subsequent recognition. This phenomenon is referred to as verbal overshadowing. Although verbal overshadowing effects have been repeatedly observed by Schooler, as well as other researchers, they have also proven to be somewhat challenging to replicate.Verbal overshadowing effects in a variety of domains were initially easy to find, but then became increasingly difficult to replicate indicating a decline effect in the phenomenon. Schooler has now become one of the more prominent researchers examining the decline effect. He has argued that addressing the decline effect may require a major revision to the scientific process whereby scientists log their protocols before conducting their research and then, regardless of outcome, report their findings in an open access repository (such as Brain Nosek's "Project Implicit") Schooler is currently working with the Fetzer Foundation to organize a major meeting of scientists from various disciplines to consider alternative accounts of the decline effect and approaches for rigorously addressing it.

In 1991, Danish zoologist Anders Møller discovered a connection between symmetry and sexual preference of female birds in nature. This sparked a huge interest in the topic and a lot of follow-up research was published. In three years following the original discovery, 90% of studies confirmed Møller's hypothesis. However, the same outcome was published in just four out of eight research papers in 1995, and only a third in next three years.

Explanationς

One of the explanations of the effect is regression toward the mean (this is a statistical phenomenon happening when a variable is extreme on the first experiments and by later experiments tend to regress towards average), although this does not explain why sequential results decline in a linear fashion, rather than fluctuating about the true mean as would be expected.

Another reason may be the publication bias: scientists and scientific journals prefer to publish positive results of experiments and tests over null results, especially with new ideas As a result, the journals may refuse to publish papers that do not prove that the idea works. Later, when an idea is accepted, journals may refuse to publish papers that support it.

In the debate that followed the original article, Lehrer answered some of the questions by claiming that scientific observations might be shaped by one's expectations and desires, sometimes even unconsciously, thus creating a bias towards the desired outcome.

A significant factor contributing to the decline effect can also be the sample size of the scientific research, since smaller sample size is very likely to give more extreme results, suggesting a significant breakthrough, but also a higher probability of an error. Typical examples of this effect are the opinion polls, where those including a larger number of people are closer to reality than those with a small pool of respondents. This suggestion would not appear to account for the observed decrease over time regardless of sample size. Researcher John Ioannidis offers some explanation. He states that early research is usually small and more prone to highly positive results supporting the original idea, including early confirmatory studies. Later, as larger studies are being made, they often show regression to the mean and a failure to repeat the early exaggerated results.

A 2012 report by National Public Radio's show "On The Media" covered scientists who are exploring another option: that the act of observing the universe changes the universe, and that repeated measurement might actually be rendering earlier results invalid. In other words, antipsychotic drugs did work originally, but the more we measured their effectiveness, the more the laws governing those drugs changed so they ceased to be effective. Science fiction author Geoff Ryman explores this idea and its possible ramifications further in his 2012 short story What We Found, which won the Nebula Award for Best Novelette in 2012.

Contesting views

Several commenters have contested Jonah Lehrer's view of the decline effect being a problematic side of the phenomenon, as presented in his New Yorker article. "The decline effect is troubling because it reminds us how difficult it is to prove anything. We like to pretend that our experiments define the truth for us. But that's often not the case. Just because an idea is true doesn't mean it can be proved. And just because an idea can be proved doesn't mean it's true. When the experiments are done, we still have to choose what to believe." 

Steven Novella also challenges Lehrer's view of the decline effect, arguing that Lehrer is concentrating on new discoveries on the cutting edge of scientific research and applying the conclusions to all areas of science. Novella points out that most of the examples used by Lehrer come from medicine, psychology and ecology, scientific fields most influenced by a complex human aspect and that there is not much evidence of the decline effect in other areas of science, such as physics.

Another scientist, Paul Zachary Myers, is also contesting Lehrer's view on the decline effect being a surprising phenomenon in science, claiming that: "This isn't surprising at all. It's what we expect, and there are many very good reasons for the shift." 

Lehrer's statements about the difficulty of proving anything and publication bias find support from Jerry A. Coyne. Coyne holds that in the fields of genetics and evolutionary biology, almost no research is replicated and there is a premium motivation offered for publishing positive results of research studies. However, he also contests Lehrer's approach of applying conclusions on all fields of science, stating that in physics, chemistry or molecular biology, previous results are constantly repeated by others in order to progress in their own research.[

Criticism

One concern that some  have expressed is that Lehrer's article may further fuel people's skepticism about academic science. It was long believed that Lehrer's article originally hinted that academic science is not as rigid as people would like to believe. It is especially the article's ending that has upset many scientists and led to broad criticism of the article. Lehrer ends the article by saying: "Just because an idea is true doesn't mean it can be proved. And just because an idea can be proved doesn't mean it's true. When the experiments are done, we still have to choose what to believe." This has upset scientists in the scientific community. Many have written back to Lehrer and questioned his agenda. Some have characterized Lehrer's assertion as "absurd", while others claiming that Lehrer is trying to use publication bias as an excuse for not believing in anything.

As an answer to the many comments Lehrer received upon publishing the article, Lehrer published a comment on his blog, The Frontal Cortex,[8] where he denied that he was implicitly questioning science and scientific methods in any way. In the same blog comment, Lehrer stated that he was not questioning fundamental scientific theories such as the theory of evolution by natural selection and global warming by calling them "two of the most robust and widely tested theories of modern science".

A further clarification was published as a follow-up note in The New Yorker.[8] In this note, entitled "More Thoughts on the Decline Effect", Lehrer tries mainly to answer the critics by giving examples where scientific research has both failed and succeeded. As an example, Lehrer uses Richard Feynman's commencement speech at Caltech in 1974 as a starting point. In his commencement speech, Feynman used Robert Millikan's and Harvey Fletcher's oil drop experiment to measure the charge of an electron to illustrate how selective reporting can bias scientific results. On the other hand, Feynman finds solace in the fact that other scientists will repeat other scientists' experiments and hence, the truth will win out in the end.

Lehrer once again uses the follow-up note to deny that his original intention was to support people denying well verified scientific theories such as natural selection and climate change. Instead, he wishes that "we'd spend more time considering the value of second-generation antipsychotics or the verity of the latest gene-association study". In the other parts of the follow-up note, Lehrer briefly discusses some of the creative feedback he has received in order to reduce publication bias. He does not give explicit support to any specific idea. The follow-up article ends with Lehrer once again stating that the decline effect is a problem in today's science, but that science will eventually find a tool to deal with the problem.(IN per.)

-----------------------------------------------------------------

:

1889-2009: 120 Χρόνια Παραψυχολογία

Τι Έχει Αποδειχθεί Μέχρι Σήμερα;

Μιλάω Σοβαρά Λοιπόν;

Φέτος, ο κλάδος της Παραψυχολογίας κλείνει 120 χρόνια ζωής, στη διάρκεια των οποίων έχει καταφέρει να παράγει έναν τεράστιο και άκρως πειστικό όγκο επιστημονικών δεδομένων που δεν αφήνουν κανένα χώρο για αμφιβολίες.

«Εκτός βέβαια και αν υπάρχει μία γιγαντιαία συνομωσία στην οποία συμμετέχουν τουλάχιστον τριάντα πανεπιστήμια σε ολόκληρο τον κόσμο και αρκετές εκατοντάδες εξαιρετικά αξιόλογοι ερευνητές σε πλήθος επιστημονικών πεδίων, οι περισσότεροι εκ των οποίων μάλιστα σκεπτικιστές» όπως αναφέρει ο καθηγητής J. K. Eysenck, πρόεδρος του τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.

Όταν δηλώσεις σαν την παραπάνω γίνονται εν έτη 1957, είναι δυνατόν σήμερα να με ρωτούν αν μιλάω σοβαρά; Ποιος ξέρει, ίσως είχα συνηθίσει σε μία πιο υπεύθυνη και ενημερωμένη πρώτη αντίδραση ένα χρόνο τώρα στη Μεγάλη Βρετανία.

Μιλάω σοβαρά λοιπόν; Σαφώς και ναι, έχοντας επίγνωση όλη την ανοησία και τη γελοιότητα που υπάρχει γύρω μας και διάφοροι συνδέουν με παραφυσικά φαινόμενα, ή την τυχοδιωκτική χρήση του όρου παραψυχολογία από αυτοαποκαλούμενους “παραφυσικούς ερευνητές”, μελλοντολόγους κ.ά.

Τα παραφυσικά φαινόμενα όχι απλά υπάρχουν, αλλά πλέον δεν είναι θέμα προσωπικής πίστης. Αποτελούν αντικειμενική πραγματικότητα σε σημαντικό βαθμό, μιας και έχουν καταγραφεί σε εκατοντάδες πειράματα, κάτι που δεν αμφισβητείται πλέον από ενημερωμένους επιστήμονες.

Συγκεκριμένη εξήγηση του πως λειτουργούν ακόμα δεν υπάρχει, αν και προτάθηκαν πολλές θεωρίες, γι’ αυτό άλλωστε και η συμβατική επιστήμη δυσκολεύεται να τα αποδεχτεί στο σύνολο τους. Όσοι όμως επιστήμονες, ακόμα και ακραίοι σκεπτικιστές, έχουν μελετήσει τον όγκο των επιστημονικών δεδομένων συμφωνούν πλέον πως όντως κάτι πολύ ενδιαφέρον υπάρχει στην όλη υπόθεση, το οποίο χρίζει σοβαρής επιστημονικής έρευνας.

Από «Δεισιδαιμονίες» Έγιναν Επιστήμη

Τα παραφυσικά φαινόμενα απασχολούσαν το ανθρώπινο μυαλό από αρχαιοτάτων χρόνων, δίχως όμως να αποτελέσουν ποτέ σοβαρά αντικείμενο επιστημονικής μελέτης. Κάπως έτσι, σταδιακά πέρασαν στην αντίληψη του μέσου ανθρώπου ως κάτι συνδεδεμένο με τη λαϊκή δεισιδαιμονία.

Αυτό όμως άλλαξε το 1880 (και κάποιες δεκαετίες πιο πριν, μεμονωμένα όμως), όταν δημιουργήθηκαν οι πρώτες εταιρίες ψυχικών ερευνών παγκοσμίως και άρχισε να παίρνει μορφή ο κλάδος της Παραψυχολογίας. Τότε ήταν που άρχισαν για πρώτη φορά να μελετούνται τέτοια φαινόμενα μέσα σε αυστηρά επιστημονικά πλαίσια και να συγκεντρώνονται σταδιακά αξιόπιστα δεδομένα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μία αντικειμενική αλήθεια.

Τι έχει καταφέρει λοιπόν η Παραψυχολογία μετά από 120 χρόνια έρευνας; Έχει προσφέρει αποδείξεις και αν ναι για ποια από τα φαινόμενα; Και το κυριότερο, έχει καταφέρει να γίνει αποδεκτή ως επιστήμη;

Πως Γεννιέται η Επιστήμη;

Για να απαντήσουμε στα παραπάνω πρέπει να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η επιστήμη και τι διαδικασία ακολουθεί ώστε να κάνει αποδεκτές νέες ιδέες, μία διαδικασία λίγο έως πολύ αναμενόμενη που χωρίζεται σε τέσσερα στάδια:

Στάδιο 1) Στην αρχή εμφανίζονται πλήθος σκεπτικιστών που πολεμάνε την ιδέα, δηλώνοντας δημόσια πως είναι φύσει αδύνατο να ισχύει μιας και παραβιάζει βασικούς νόμους της επιστήμης. Το πρώτο στάδιο μπορεί να διαρκέσει χρόνια ή αιώνες, κάτι που εξαρτάται από το βαθμό στον οποίο αντιτίθεται η νέα ιδέα σε θεμελιώδεις αρχές της συμβατικής επιστήμης.

Στάδιο 2) Σε δεύτερη φάση, οι σκεπτικιστές αναγκάζονται να αποδεχθούν την ιδέα ως κάτι πιθανό, που όμως τα παράγωγα της είναι πολύ πιο αδύναμα από ότι οι θιασώτες της υποστηρίζουν και άρα η όποια μελέτη δεν παρουσιάζει ενδιαφέρον.

Στάδιο 3) Στο τρίτο στάδιο οι επιστήμονες των συμβατικών επιστημονικών πεδίων συνειδητοποιούν πως η ιδέα δεν είναι απλά σημαντική, αλλά ότι τα παράγωγα της είναι πολύ πιο ισχυρά και άρα άξια εκμετάλλευσης από ότι πιστευόταν.

Στάδιο 4) Στο τελευταίο στάδιο παρατηρείται το εξής παράδοξο: όσοι από τους επικριτές δήλωναν πως δεν τους ενδιέφερε καθόλου το θέμα, αρχίζουν σιγά-σιγά να υποστηρίζουν πως πρώτοι αυτοί σκέφτηκαν την ιδέα. Παράλληλα, σταδιακά ξεχνιέται πως η ιδέα θεωρούνταν αρχικά επικίνδυνη και αιρετική.

Πόσο Επιστημονική Είναι η Παραψυχολογία;

Που βρίσκεται λοιπόν η Παραψυχολογία και η ιδέα ύπαρξης παραφυσικών φαινομένων; Σύμφωνα με τον Dean Radin, διευθυντή του Consciousness Research Laboratory του Πανεπιστημίου της Νεβάδα στο Las Vegas, η Παραψυχολογία βρίσκεται κάπου μεταξύ σταδίου 1 και 2.

Πιο συγκεκριμένα αναφέρει πως: «Αν και ως ιδέα υπάρχει από αρχαιοτάτων χρόνων, μόλις τα τελευταία 120 χρόνια κατάφεραν επιστήμονες να συγκεντρώσουν επιστημονικά δεδομένα υπέρ της ύπαρξης των φαινομένων με αποτέλεσμα να επιταχυνθεί η διαδικασία και ήδη να βλέπουμε μπροστά μας τα πρώτα σημάδια του σταδίου 3.»

Έχουν όμως την ίδια άποψη και οι υπόλοιποι επιστήμονες, όσοι δηλαδή βρίσκονται εκτός του κλάδου της παραψυχολογίας; Η απάντηση είναι καταφατική, αν αναλογιστούμε πως η εξαιρετικά αρνητική στάση που υπήρχε πριν κάποιες δεκαετίες πλέον έχει μεταλλαχθεί σε μία διάθεση για συζήτηση επί του τεράστιου όγκου των δεδομένων.

Που στηρίζω έναν τέτοιο ισχυρισμό; Απλά ανατρέξτε στον μακρύ πλέον κατάλογο με τα επιστημονικά journals που έχουν δημοσιεύσει papers και έρευνες υπέρ της ύπαρξης παραφυσικών φαινόμενων: Foundaions of Physics, American Psychologist, Statistical Science, Proceedings of the IEEE (της γνωστής στο χώρο της πληροφορικής IEEE), Psychological Bulletin (ένα από τα top ranking journals για δημοσίευση paper), Physical Review κ.ά.

Τα παραπάνω είχαν ως αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι επιστήμονες να ενδιαφερθούν για την έρευνα πάνω στα παραφυσικά φαινόμενα. Έτσι, από το 1990 και έπειτα τα σεμινάρια πάνω σε τέτοιου είδους έρευνες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των προγραμμάτων μεγάλων ετήσιων συνεδρίων, όπως των American Association for the Advancement of Science και American Statistical Association.

Και δεν είναι μόνο αυτό, μιας και η Παραψυχολογία μοιάζει πλέον να αποκτάει ευρεία αποδοχή, αν κρίνει κανείς από τις εκατοντάδες ομιλίες που έχουν δοθεί τις τελευταίες δεκαετίες σε διπλωμάτες των Ηνωμένων Εθνών, σε ακαδημαϊκούς του Πανεπιστημίου του Harvard, σε επιστήμονες εταιριών (Bell Laboratories, ομιλία του Rupert Sheldrake το 2008 στη Google κ.ά.) κ.λπ.

Τα πειράματα με τα κέρματα για την ύπαρξη ή μη επιρροής του πνεύματος πάνω στην ύλη σύντομα αντικαταστάθηκαν από πειράματα με χρήση γεννήτριας τυχαίων αριθμών (random-number generators, RNGs). Και εκεί, το ποσοστό επιτυχίας έφτασε κοντά στο 51%, δείχνοντας στατιστικά ότι δεν μπορεί να ευθύνεται στην τύχη.

Τι Έχει Αποδειχθεί Λοιπόν;

Πως κατάφερε όμως ένα τόσο αμφιλεγόμενο πεδίο έρευνας να κερδίσει τέτοια αποδοχή; Όπως κάθε άλλο αντίστοιχο πεδίο στο παρελθόν φυσικά, μέσω δηλαδή σοβαρών ερευνών μέσα σε αυστηρά επιστημονικά πλαίσια που οδήγησαν σε ανακαλύψεις και αντικειμενικές αλήθειες.

120 χρόνια ερευνών λοιπόν θα περίμενε κανείς πως θα είχαν οδηγήσει στην πραγματοποίηση χιλιάδων πειραμάτων και τη συλλογή ενός τεράστιου όγκου επιστημονικών δεδομένων. Έτσι ακριβώς είναι, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που σήμερα οι απανταχού παραψυχολόγοι δεν εστιάζουν σε πειράματα συλλογής αποδείξεων (υπάρχουν ήδη υπεραρκετές), αλλά σε έρευνες για την κατανόηση της λειτουργίας των φαινόμενων.

Σας φαίνονται όλοι οι παραπάνω ισχυρισμοί πρωτοφανείς και απίστευτοι; Ας δούμε λοιπόν μέσα στις επόμενες σελίδες τι κατάφερε να αποδείξει η Παραψυχολογία στα 120 χρόνια της ύπαρξης της, αναφέροντας τις εξελίξεις σε μερικά από τα γνωστότερα φαινόμενα.

Τηλεπάθεια: Υπάρχει, Αλλά σε τι Βαθμό;

Ένα από τα παραφυσικά φαινόμενα που έχουν μελετηθεί εις βάθος και επί δεκαετίες ολόκληρες είναι αυτό της τηλεπάθειας, ή καλύτερα της επικοινωνίας μεταξύ δύο εγκεφάλων δίχως τη χρήση καμίας από τις 5 γνωστές ανθρώπινες αισθήσεις. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, για την όσο το δυνατόν πιο επιστημονική μελέτη του φαινόμενου, αναπτύχθηκε το πείραμα ganzfeld.

Πριν την έναρξη του, ο δέκτης (ένας άνθρωπος που προσπαθεί να «δεχθεί» μηνύματα) εισέρχεται σε μία κατάσταση όπου τα αισθητήρια όργανα του «κλειδώνουν». Για παράδειγμα, τα μάτια του καλύπτονται για να μην δέχεται ερεθίσματα, η ακοή του μπαίνει σε μία σταθερή κατάσταση με το να παίζεται διαρκώς στα αυτιά του δέκτη λευκός θόρυβος μέσω ακουστικών κ.ά. Όταν ο δέκτης ετοιμαστεί, ο πομπός (ένας άλλος άνθρωπος που προσπαθεί να «προβάλει» μηνύματα στον δέκτη) διαλέγει κάθε φορά (σε κάθε συνεδρία) ένα από τα 4 προκαθορισμένα σύμβολα (ή χρώματα ή νούμερα κ.ά.). Με βάση την τύχη λοιπόν, ο δέκτης αναμένεται να βρει το σωστό σύμβολο μία φορά ανά 4 συνεδρίες, ποσοστό επιτυχίας δηλαδή 25%.

Από το 1974 έως το 1997 πραγματοποιήθηκαν 2.549 σχετικά πειράματα, σύμφωνα με 40 papers που δημοσιεύθηκαν σε όλο τον κόσμο και τα οποία συγκέντρωσε και ανέλυσε ο παραψυχολόγος Dean Radin λίγα χρόνια αργότερα. Οι ερευνητές που ευθύνονταν για αυτά ήταν αξιόλογοι και επιτυχημένοι ακαδημαϊκοί όπως η ψυχολόγος Kathy Dalton του Koestler Parapsychology Unit (τμήμα Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου), ο καθηγητής Dick Bierman (τμήμα Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο του ’μστερνταμ), η καθηγήτρια Adrian Parker (Πανεπιστήμιο του Gothenburg, Σουηδία) κ.ά.

Τι ποσοστό επιτυχίας εμφανίστηκε λοιπόν στο σύνολο των πειραμάτων; 33.2% σε αντίθεση με το 25% που αναμενόταν. Αν και στα μάτια του μη επιστήμονα καθημερινού ανθρώπου η διαφορά μοιάζει… μικρή, εντούτοις ερευνητικά είναι τεράστια και αποτελεί μία πρώτης τάξεως απόδειξη για την πραγματικότητα του φαινόμενου. Αρκεί να σας αναφέρω πως στατιστικά υπήρχε μία πιθανότητα στο ένα εκατομμύριο δισεκατομμύρια (1 προς 1015) να οφείλεται κάτι τέτοιο στην τύχη, οπότε μία τέτοια (βολική είναι η αλήθεια) ερμηνεία αποκλείστηκε εξ αρχής.

Τι συμβαίνει λοιπόν; Μπορούν όντως άνθρωποι να διαβάζουν τις σκέψεις μας; Σαφώς και όχι, μιας και η ζωή διαφέρει από το Χόλιγουντ όπως ανέφερα και στην αρχή του κειμένου. Αυτό όμως που αποδείχθηκε πέρα πάσης αμφιβολίας είναι ότι: «Βάση του τεράστιου όγκου αξιόπιστων πειραματικών δεδομένων που μελέτησα, αποδείχθηκε πως οι άνθρωποι κάποιες φορές λαμβάνουν μικρές ποσότητες συγκεκριμένης πληροφορίας από απόσταση δίχως τη χρήση των γνωστών μας αισθήσεων. Με λίγα λόγια, μέσω των πειραμάτων ganzfeld αποδείχθηκε πως υπάρχει τηλεπάθεια!» όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο D. Radin.

«Σίγουρα θα προτιμούσατε να σας απαντούσα με σιγουριά [...] πως δεν υπάρχει το οτιδήποτε απόκρυφο. Δεν αναζητώ όμως τη συμπάθεια σας. Η πιθανότητα να υπάρχει αντικειμενικά μεταφορά σκέψεων μεταξύ δύο ανθρώπων και κατ’ επέκταση τηλεπάθεια είναι κάτι που σας προτρέπω να σκεφτείτε προσεκτικά!»

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Sigmund Freud

Αντίληψη Έξω από τις 5 Αισθήσεις!

Το φαινόμενο ESP διαφέρει από την τηλεπάθεια στο ότι δεν απαιτείται να υπάρχει κάποιος πομπός ώστε ο δέκτης να μπορέσει να αποκτήσει μία πληροφορία. Έτσι, ένας άνθρωπος -εφόσον το φαινόμενο υπάρχει- μπορεί να συλλέξει πληροφορίες μέσω κάποιας εξωαισθητήριας αντίληψης (αγγλ. Extra Sensory Perception) από ένα απομακρυσμένο περιβάλλον, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στο φαινόμενο remote viewing, δίχως να είναι απαραίτητο να υπάρχει κάποιος παρατηρητής σε αυτό ώστε να του στείλει την πληροφορία.

Το γνωστότερο πείραμα για έλεγχο της ύπαρξης ή μη του εν λόγω φαινόμενου κάνει χρήση ESP καρτών, ένα συγκεκριμένο είδος δηλαδή καρτών οι οποίες είναι 5 στον αριθμό και φέρουν πάνω τους απλά γεωμετρικά σύμβολα (κύκλο, τρίγωνο κ.λπ.). Μάλιστα, ο πρώτος ερευνητής που χρησιμοποίησε τέτοιου είδους κάρτες ήταν ο Γάλλος Νομπελίστας φυσιολόγος Charles Richet, εν έτη 1889.

Η μεθοδολογία είναι απλή: σε κάθε συνεδρία επιλέγεται τυχαία μία κάρτα (είτε υπάρχει πομπός είτε όχι) και ο δέκτης προσπαθεί να «δει» το σύμβολο που αυτή φέρει. Με βάση την τύχη, από τη στιγμή που υπάρχουν 5 διαφορετικά σύμβολα ο δέκτης αναμένεται να επιλέξει σωστά μία φορά ανά 5 συνεδρίες (20% ποσοστό επιτυχίας).

Περιττό να πω πως έχουν γίνει άπειρα πειράματα με κάρτες ESP, τόσο σε ελεγχόμενες όσο και σε ανεξέλεγκτες συνθήκες. Η ανάλυση που ακολουθεί στηρίζεται αποκλειστικά σε έρευνες που δημοσιεύθηκαν σε επιστημονικά journals μεταξύ 1882 και 1939. Σύμφωνα με τους J. G. Pratt, J. B. Rhine και τους συνεργάτες τους, δημοσιεύθηκαν 142 σχετικά papers που περιγράφανε 3.6 εκατομμύρια συνεδρίες σε 185 διαφορετικά πειράματα και με 4.600 συμμετέχοντες. Τα αποτελέσματα φαίνονται στον παρακάτω πίνακα, όπου τα πειράματα είναι χωρισμένα σε 4 κατηγορίες.

Σήμερα χρησιμοποιείται μία εξελιγμένη μορφή του πειράματος ganzfeld, το autoganzfeld όπου η διαδικασία είναι αυτοματοποιημένη και ελέγχεται πλήρως από ηλεκτρονικούς υπολογιστές.

Αν και τα ποσοστά είναι ελαφρώς μεγαλύτερα από το αναμενόμενο 20%, ερευνητικά αποτελούν σημαντικότατη απόδειξη της ύπαρξης του φαινόμενου. Πως είναι δυνατόν κάτι τέτοιο; Εξαιτίας του ότι υπάρχουν 3.6 εκατομμύρια συνεδρίες, η πιθανότητα τα παραπάνω ποσοστά να οφείλονται στην τύχη είναι ένα προς ένα δισεκατομμύριο τρισεκατομμύρια (1 προς 1021)!

Χάρη σε αυτόν τον όγκο δεδομένων έκτοτε πολλοί σκεπτικιστές άλλαξαν θέση, όπως για παράδειγμα ο καθηγητής J. K. Eysenck, πρόεδρος του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, που δήλωσε δύο δεκαετίες αργότερα πως: «Το μόνο συμπέρασμα που μπορεί να βγάλει ένας μην προκατειλημμένος παρατηρητής είναι πως όντως υπάρχει ένας μικρός αριθμός ανθρώπων που μπορούν να αποκτήσουν γνώση από το μυαλό ανθρώπων ή από το εξωτερικό περιβάλλον με μέσα που δεν γνωρίζει ακόμα η επιστήμη»!

Μπορούμε να προβλέψουμε το Μέλλον;

Στο φαινόμενο της πρόγνωσης οι αποδείξεις είναι ακόμα πιο εντυπωσιακές, σύμφωνα με αξιολόγηση που πραγματοποίησαν ο Charles Honorton και η φυσιολόγος Diane Ferrari πάνω στα επιστημονικά δεδομένα που συλλέχθησαν μεταξύ 1935 και 1987 μέσω πειραμάτων “forced-choice”. Τι ακριβώς είναι αυτά;

Η τυπική εκδοχή τους έχει ως εξής: ένας συμμετέχοντας καλείται να επιλέξει ένα σύμβολο από κάποιες προκαθορισμένες επιλογές, το οποίο πιστεύει ότι θα εμφανιστεί στη συνέχεια. Κατόπιν γίνεται επιλογή με τυχαίο τρόπο από τον πειραματιστή και ελέγχονται αν ταυτίζονται μεταξύ τους οι δύο επιλογές.

Βασιζόμενοι σε 113 αγγλόφωνα papers που περιγράφανε 309 πειράματα με σύνολο δύο εκατομμύρια συνεδρίες, στις οποίες συμμετείχαν 50.000 άνθρωποι και πραγματοποιήθηκαν από 62 διαφορετικούς ερευνητές, οι Honorton και Ferrari υπολόγισαν ποσοστά που έδειχναν πέρα πάσης αμφιβολίας την ύπαρξη του φαινόμενου της πρόγνωσης. Μάλιστα, η πιθανότητα τα αποτελέσματα αυτά να βασίζονταν στην τύχη ήταν ένα προς 1025!

«’Aνθρωποι όπως εμείς, που πιστεύουν στη φυσική, γνωρίζουν πως ο διαχωρισμός μεταξύ παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος είναι απλά μία εγωιστικά επίμονη ψευδαίσθηση.»

Albert Einstein

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Τηλεκίνηση: Επηρεάζει το Πνεύμα την Ύλη;

Μεταξύ 1935 και 1987 πραγματοποιήθηκαν 148 πειράματα από 52 ερευνητές πάνω στην πιθανότητα ύπαρξης επιρροής του πνεύματος πάνω στην ύλη, όπου 2.549 άνθρωποι συμμετείχαν σε 2.6 εκατομμύρια συνεδρίες.

Τι είδους πειράματα ήταν αυτά; Κάθε συμμετέχοντας καλούνταν να ρίξει ένα κέρμα και να προσπαθήσει με τη δύναμη της θέλησης του να το «αναγκάσει» να δείξει “κορώνα” αντί “γράμματα” ή το αντίθετο.

Εν έτη 1989, ο Dean Radin με την Diane Ferrari αξιολόγησαν τα αποτελέσματα όλων αυτών των πειραμάτων στα πλαίσια του Πανεπιστημίου του Princeton. Στις «συνεδρίες ελέγχου», όπου οι συμμετέχοντες απλά έριχναν το κέρμα δίχως να προσπαθούν να το «αναγκάσουν» πνευματικά να δείξει οποιαδήποτε πλευρά, είχαν ποσοστό επιτυχίας 50.02% (πολύ κοντά δηλαδή στο 50% που ήταν το ποσοστό της τύχης). Αντιθέτως, στις υπόλοιπες συνεδρίες όπου οι συμμετέχοντες προσπαθούσαν να «αναγκάσουν» να εμφανιστεί περισσότερες φορές η μία από τις δύο πλευρές, το ποσοστό επιτυχίας έφτασε στο 51.2%. Για ακόμα μία φορά το αποτέλεσμα δεν μοιάζει σημαντικό στον μη επιστήμονα, ερευνητικά όμως είναι μιας και η πιθανότητα κάτι τέτοιο να συμβαίνει λόγω τύχης είναι μόλις ένα προς ένα δισεκατομμύριο (1 προς 109)!

Είναι αυτό αρκετό όμως; Ο παραψυχολόγος Dean Radin είναι για ακόμα μία φορά ξεκάθαρος: «Μετά από 60 χρόνια πειραματισμών με κέρματα και σύγχρονα συστήματα RNGs (γεννήτριες τυχαίων αριθμών), οι ερευνητές έχουν καταφέρει να συγκεντρώσουν ένα πειστικό και συμπαγές όγκο επιστημονικών δεδομένων που υποστηρίζουν ξεκάθαρα ότι η δύναμη της θέλησης σχετίζεται με τη συμπεριφορά φυσικών αντικειμένων. Ξέρουμε ότι τα δεδομένα που συλλέχθηκαν δεν εξηγούνται με βάση την τύχη, μήτε στατιστικά λάθη ή σφάλματα στο σχεδιασμό των πειραμάτων μπορούν να εξηγήσουν τις ανωμαλίες στα ποσοστά. Δεν συλλέχθηκαν από λίγους ιδιώτες, μήτε προέκυψαν από λίγα πειράματα. [...] Γνωρίζουμε πλέον πέρα από κάθε λογική αμφιβολία πως κάτι πολύ ενδιαφέρον υπάρχει.»

«Όταν έχεις αποκλείσει το αδύνατο, τότε οτιδήποτε και αν μένει, ανεξάρτητα με το πόσο απίθανο και αν μοιάζει, πρέπει να είναι η πραγματικότητα!»

Sherlock Holmes

(Sir Arthur Conan Doyle)

Οι Εξελίξεις στην Επιστήμη Αφήνουν Χώρο για Παραφυσικά Φαινόμενα

Όπως είδαμε παραπάνω, η στάση των σκεπτικιστών σήμερα δεν στηρίζεται καθόλου σε κριτική επί των επιστημονικών δεδομένων. Σύμφωνα μάλιστα με τον καθηγητή D. Radin έχει να κάνει κυρίως «με τη ψυχολογία, την κοινωνιολογία και την ιστορία της επιστήμης». Η αλλαγή αυτή στην εστίαση της κριτικής τους οφείλεται στα 120 χρόνια ύπαρξης του κλάδου της Παραψυχολογίας και στη συγκέντρωση τεράστιου όγκου επιστημονικών δεδομένων υπέρ των παραφυσικών φαινόμενων.

Κάτι ακόμα όμως μοιάζει να «δουλεύει» υπέρ της αποδοχής της Παραψυχολογίας τις τελευταίες δεκαετίες, όπου οι θεμελιακές αρχές αρκετών κλασικών επιστημών αμφισβητούνται έντονα και αρκετές εξ αυτών αποδεικνύονται λανθασμένες. Οι νέες παραδοχές που προκύπτουν μας οδηγούν σταδιακά σε μία νέα αντίληψη για τον κόσμο μας, η οποία σε κάθε περίπτωση είναι συμβατή με την ύπαρξη παραφυσικών φαινόμενων!

Αρκετά εντυπωσιακό, δεν νομίζετε; Σας θυμίζει κάτι από το στάδιο 3 που αναφέραμε παραπάνω; Η Παραψυχολογία και τα παραφυσικά φαινόμενα είναι τόσο κοντά όσο ποτέ στην αναγνώριση τους από τη συμβατική επιστήμη, μία αναγνώριση που πέρα από τα οφέλη που θα έχει για τον ίδιο τον κλάδο θα ωφελήσει το σύνολο των επιστημονικών πεδίων δίνοντας τους νέες και ορθότερες κατευθύνσεις.

Κουτί 1:

Η Πρώτη Πατέντα Ευρεσιτεχνίας για Ψυχικά Φαινόμενα!

Στις 3 Νοεμβρίου του 1998 έγινε δεκτή η πρώτη πατέντα ευρεσιτεχνίας στην Παραψυχολογία! Ο λόγος για την πατέντα US 5830064 με τίτλο Apparatus and method for distinguishing events which collectively exceed chance expectations and thereby controlling an output, η οποία δόθηκε σε ερευνητές του Πανεπιστημίου του Princeton και πρόκειται για μία μέθοδο πνευματικού ελέγχου από απόσταση ηλεκτρικών γεννητριών τυχαίων αριθμών (ESP).

Κουτί 2:

Guy Lyon Playfair: «Το Μεγαλύτερο Επίτευγμα των Παραψυχολόγων!»

«Οι επιθανάτιες και οι εξωσωματικές εμπειρίες είναι σήμερα γενικά αποδεκτές, όπως επίσης και το φαινόμενο όπου μικρά παιδιά εμφανίζουν αναμνήσεις από παλαιότερες ζωές είναι πλέον πολύ πιο αποδεκτό από ότι ήταν πριν από 120 χρόνια (λόγω κυρίως της δουλειάς του Ian Stevenson).

Για εμένα προσωπικά, το μεγαλύτερο επίτευγμα των παραψυχολόγων είναι ότι κατάφεραν να προσφέρουν στατιστικά σημαντικές αποδείξεις για την ύπαρξη των πιο γνωστών ψυχικών φαινομένων (τηλεπάθεια, clairvoyance, τηλεκίνηση, πρόγνωση κ.ά.)»

Κουτί 3:

Αλλάζουν Στάση οι Σκεπτικιστές;

Το 1995, ο Carl Sagan (καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Cornell και γνωστός σκεπτικιστής) εξέδωσε το βιβλίο του The Demon haunted world από τις εκδόσεις Random House, όπου βάλθηκε να απομυθοποιήσει μαζικές υστερίες όπως απαγωγές εξωγήινων, ψυχικές θεραπείες και οτιδήποτε άλλο μπορεί να βρει κάποιος στον τομέα New Age των σύγχρονων βιβλιοπωλείων.

Ανάμεσα στα άλλα όμως υπήρχε και μία εκπληκτική παραδοχή: «Τη στιγμή της συγγραφής του βιβλίου υπάρχουν τρεις ισχυρισμοί σχετικά με τα φαινόμενα ESP (τηλεπάθεια κ.λπ.) οι οποίοι κατά την άποψη μου αξίζουν σοβαρής έρευνας: 1) με τη σκέψη και μόνο άνθρωποι μπορούν να επηρεάσουν τυχαίες γεννήτριες αριθμών σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές, 2) άνθρωποι σε κατάσταση ελαφριάς χαλάρωσης των αισθητήριων οργάνων τους μπορούν να δεχθούν σκέψεις ή εικόνες που “προβάλλονται” (πνευματικά) σε αυτούς και 3) μικρά παιδιά κάποιες φορές αναφέρουν λεπτομέρειες από μία παλαιότερη ζωή τους, οι οποίες μετά από έλεγχο αποδεικνύονται ακριβείς και δεν είναι δυνατόν να τις έχουν λάβει τα παιδιά μέσω κάποιου άλλου τρόπου πέρα της μετενσάρκωσης!»

Κουτί 4:

Οι ΗΠΑ Αποδέχονται την Ύπαρξη Παραφυσικών Φαινόμενων;

Στις ΗΠΑ πλήθος κρατικών υπηρεσιών έχουν ασχοληθεί με την αξιολόγηση επιστημονικών δεδομένων από πειράματα παραψυχολογίας, καταλήγοντας όλα στο ίδιο συμπέρασμα: υπάρχουν συγκεκριμένα είδη ψυχικών φαινόμενων όπου τα πειραματικά δεδομένα δείχνουν πως αξίζουν περαιτέρω σοβαρής επιστημονικής έρευνας.

Πιο συγκεκριμένα, το 1981 το Congressional Research Service ανέφερε πως: «Πρόσφατα πειράματα στο remote viewing (η ικανότητα να “βλέπεις” τι συμβαίνει σε μεγάλη απόσταση) υποδεικνύουν πως υπάρχει ένας σύνδεσμος μεταξύ του ανθρώπινου μυαλού με άλλα ανθρώπινα μυαλά και την ύλη.»

Τέσσερα χρόνια αργότερα, το Army Research Institute σημείωνε πως: «Τα επιστημονικά δεδομένα που αναλύθηκαν είναι αυθεντικά και καταδεικνύουν αδυναμία της επιστήμης να τα εξηγήσει. [...] Αν είναι όντως αυτό που υποτίθεται ότι είναι, τότε οι εφαρμογές (στη θεωρία και την πράξη) θα είναι τεράστιες!»

Εν έτη 1995, το American Institute for Research αξιολόγησε απόρρητα -έως τότε- κρατικά πειράματα παραψυχολογίας που είχαν γίνει για τη CIA, μετά από απόφαση του αμερικανικού κογκρέσου. Η στατιστικολόγος Jessica Utts του Πανεπιστημίου Davis της California και ο ψυχολόγος Dr Ray Hyman του Πανεπιστημίου του Oregon (ένας από τους μεγαλύτερους τότε σκεπτικιστές) δήλωσαν πως «Τα φαινόμενα που καταγράφονται στα πειράματα είναι πραγματικά!»

Πηγές-Βιβλιογραφία:

– Eysenck, H. J. (1957), Sense and nonsense in psychology, εκδόσεις New Penguin.

- Honorton, C., Berger, R. E., Varvoglis, M. P., et all (1990), Psi communication in the ganzfeld: Experiments with an automated testing system and a comparison with meta-analysis of earlier studies, Journal of Parapsychology 54.

- Honorton, C. & Ferrari, D. C. (1989), Future telling: a meta-analysis of forced-analysis of earlier precognition experiments, 1935-1987, Journal of Parapsychology 53.

- Jahn, R. G. & Dunne, B. J. (1986), On the quantum mechanics of consciousness, with application to anomalous phenomena, Foundations of Physics 16.

- Palmer, J. (1985), An evaluative report on the current status of parapsychology, U.S. Army Research Institute, European Science Coordination Office, Contract N. DAJA 45-84-M-0405.

- Pratt, J. G., Rhine, J. B. et all (1966), Extrasensory perception after sixty years, εκδόσεις Bruce Humphries (πρώτη έκδοση: 1940).

- Radin, D. (1997), The Conscious Universe, Harper San Francisco.

- Radin, D. & Ferrari, D. C. (1991), Effects of consciousness on the fall of dice: A meta-analysis, Journal of Scientific Exploration 5.

- Radin, D. & Nelson, R. D. (1989), Evidence for consciousness-related anomalies in random physical systems, Foundations of Physics 19.

- Sagan, C. (1995), The demon haunted world, Random House.

- U.S. Library of Congress, Congressional Research Service (1983), Research into “psi” phenomena: Current status and trends of congressional concern, compiled by Dodge, C. H.

Σημείωση: Μέρος της παρούσας μελέτης δημοσιεύθηκε αρχικά στο περιοδικό mystery, τεύχος 49.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Déjà vu": Quand le présent est un souvenir

LE MONDE SCIENCE ET TECHNO | 13.09.2012 à 15h56 • Mis à jour le 16.09.2012 à

Philippe, 23 ans, n'aurait pour rien au monde manqué d'assister aux Jeux olympiques de Londres. Il conserve de ce voyage à l'étranger de beaux souvenirs, mais également une étrange sensation. Fatigué par un job d'été qui l'a accaparé jusqu'à la dernière minute, anxieux à l'idée de ne pouvoir assister à certaines épreuves dès son arrivée à l'Olympic Stadium, il sort de la station de métro. Il a soudain l'impression d'avoir déjà vu cette jolie volontaire qui lui demande de prendre à droite vers les sites de compétition. Il a également le sentiment de connaître ce gaillard, assis sur une grande chaise d'arbitre, qui s'adresse à la foule avec un mégaphone. Il est gagné par l'impression de savoir à l'avance ce que ce type va lancer au passage de son petit groupe particulièrement bruyant : "Ce n'est pas l'heure de prendre une tasse de thé ! On continue tout droit. On ne crée pas de bouchons. Hé, salut les Français !" Stupéfait, il a le sentiment d'avoir déjà vécu toute la scène, mais il sait bien que c'est impossible.

Ce "déjà-vu" dit normal, qui se produit le plus souvent chez le jeune adulte, plus rarement après 40 ans, est favorisé par la fatigue et le stress. Ce phénomène survient également chez certains patients souffrant d'épilepsie du lobe temporal, comme Maurice, dont les troubles ont débuté en juin dernier. Chez ce pompier de 42 ans, tout commence par une dépression liée à de sérieux différends avec sa hiérarchie et qui lui valent une mise à pied. Sur ce fond dépressif qui dure depuis le début de l'année viennent se greffer depuis cinq mois des épisodes de déjà-vu à répétition. D'une durée d'une minute trente à deux minutes, bien supérieure à celle d'un déjà-vu normal, ils sont particulièrement désagréables car ils s'accompagnent d'angoisse qui laisse place à une sensation de "dépersonnalisation", un sentiment d'irréalité et d'étrangeté par rapport à son propre corps.(IN)

ANOMALIE DE L'HIPPOCAMPE

"Le traitement antidépresseur est inefficace et provoque même une exacerbation des épisodes de déjà-vu, souligne le docteur Benjamin Cretin, du département de neurologie des hôpitaux universitaires de Strasbourg. Ces épisodes surviennent par salves de dix ou douze sur deux ou trois jours, avant de reprendre après un intervalle de six à huit semaines. Cette symptomatologie est très évocatrice de la rythmicité de crises épileptiques." Hospitalisé pour que l'on procède de jour et de nuit à un électroencéphalogramme (EEG) en continu, ce patient passe une IRM qui révèle une anomalie de l'hippocampe droit associée à une malformation majeure d'une région adjacente, le cortex entorhinal, une structure située sur la face interne du lobe temporal. Le traitement antidépresseur est interrompu et remplacé par un traitement antiépileptique qui soulage très rapidement le patient.

Une sensation particulièrement agréable peut également

accompagner le déjà-vu épileptique. C'est ce qui est arrivé cet été à Fabien, 52 ans, ancien militaire parachutiste, paralysé d'un côté et dépressif. "Son épisode de déjà-vu survient alors qu'il roule en voiture, extrêmement contrarié à la suite d'une grave dispute avec son épouse, raconte le docteur Cretin. Il est pris d'une sensation de déjà-vu qui va se poursuivre par une réminiscence, rappel d'un souvenir ancien sous la forme d'une hallucination visuelle. Il va vivre une scène qu'il avait déjà vécue lorsqu'il était jeune militaire. Lors de ce flash-back, il a l'impression d'être à bord d'un avion qu'il pilote et que sa voiture va décoller. C'est une sensation qu'il décrit comme quasi orgasmique, jusqu'à ce que la réalité s'impose à lui, la voiture quittant la route et se retrouvant dans un champ."

L'IRM cérébrale montrera, là aussi, l'existence d'une anomalie morphologique du cortex entorhinal. Comme dans le cas précédent, le diagnostic est celui d'une épilepsie du lobe temporal médian. "Son traitement antidépresseur aggravait sa dépression et le rendait agressif et irritable. De plus, les antidépresseurs sont épileptogènes si l'épilepsie n'est pas traitée", note le neurologue. Mis sous traitement antiépileptique, Fabien ira jusqu'à exprimer "un certain regret de ne plus pouvoir éprouver un tel déjà-vu". Pour lui, cette "extase" appartient déjà au passé.(Le Monde ca 14-12-2012)(in περιλ)

               "Le traitement antidépresseur est inefficace et provoque même une exacerbation des épisodes de déjà-vu, souligne le docteur Benjamin Cretin, du département de neurologie des hôpitaux universitaires de Strasbourg. Ces épisodes surviennent par salves de dix ou douze sur deux ou trois jours, avant de reprendre après un intervalle de six à huit semaines. Cette symptomatologie est très évocatrice de la rythmicité de crises épileptiques." Hospitalisé pour que l'on procède de jour et de nuit à un électroencéphalogramme (EEG) en continu, ce patient passe une IRM qui révèle une anomalie de l'hippocampe droit associée à une malformation majeure d'une région adjacente, le cortex entorhinal, une structure située sur la face interne du lobe temporal. Le traitement antidépresseur est interrompu et remplacé par un traitement antiépileptique qui soulage très rapidement le patient.

Une sensation particulièrement agréable peut également

accompagner le déjà-vu épileptique. C'est ce qui est arrivé cet été à Fabien, 52 ans, ancien militaire parachutiste, paralysé d'un côté et dépressif. "Son épisode de déjà-vu survient alors qu'il roule en voiture, extrêmement contrarié à la suite d'une grave dispute avec son épouse, raconte le docteur Cretin. Il est pris d'une sensation de déjà-vu qui va se poursuivre par une réminiscence, rappel d'un souvenir ancien sous la forme d'une hallucination visuelle. Il va vivre une scène qu'il avait déjà vécue lorsqu'il était jeune militaire. Lors de ce flash-back, il a l'impression d'être à bord d'un avion qu'il pilote et que sa voiture va décoller. C'est une sensation qu'il décrit comme quasi orgasmique, jusqu'à ce que la réalité s'impose à lui, la voiture quittant la route et se retrouvant dans un champ."

L'IRM cérébrale montrera, là aussi, l'existence d'une anomalie morphologique du cortex entorhinal. Comme dans le cas précédent, le diagnostic est celui d'une épilepsie du lobe temporal médian. "Son traitement antidépresseur aggravait sa dépression et le rendait agressif et irritable. De plus, les antidépresseurs sont épileptogènes si l'épilepsie n'est pas traitée", note le neurologue. Mis sous traitement antiépileptique, Fabien ira jusqu'à exprimer "un certain regret de ne plus pouvoir éprouver un tel déjà-vu". Pour lui, cette "extase" appartient déjà au passé.(Le Monde ca 14-12-2012)(in περιλ)\-----------------\

------------------------------------------------------------------------------------

The study of psi phenomena such as ESP is called parapsychology. The consensus of the Parapsychological Association is that certain types of psychic phenomena such as psychokinesis, telepathy, and astral projection are well established.

A great deal of reported extrasensory perception is said to occur spontaneously in conditions which are not scientifically controlled. Such experiences have often been reported to be much stronger and more obvious than those observed in laboratory experiments. These reports, rather than laboratory evidence, have historically been the basis for the widespread belief in the authenticity of these phenomena. However, it has proven extremely difficult (perhaps impossible) to replicate such extraordinary experiences under controlled scientific conditions.(ιν)

Proponents of the ESP phenomena point to numerous studies that cite evidence of the phenomenon’s existence: the work of J. B. Rhine,Russell Targ, Harold E. Puthoff and physicists at SRI International in the 1970s, and many others, are often cited in arguments that ESP exists.(in)

The main current debate concerning ESP surrounds whether or not statistically compelling laboratory evidence for it has already been accumulated. The most accepted results are all small to moderate statistically significant results. Critics may dispute the positive interpretation of results obtained in scientific studies of ESP, as they claim they are difficult to reproduce reliably, and are small in effect. Parapsychologists have argued that the data from numerous studies show that certain individuals have consistently produced remarkable results while the remainder have constituted a highly significant trend that cannot be dismissed even if the effect is small.(in)

---------------------------------------------------------------------------------

Near-death experience

From Wikipedia, the free encyclopedia

"NDE" redirects here. For other uses, see NDE (disambiguation). "Near-death" redirects here. For other uses, see Near-death (disambiguation).

Gustave Doré's depiction of the highest heaven as described by Dante Alighieri in the Paradiso. NDE researcher and religious scholar Carol Zaleski has cited parallels between the Paradiso and NDEs(ιν).

A near-death experience (NDE) refers to a broad range of personal experiences associated with impending death, encompassing multiple possible sensations including detachment from the body; feelings of levitation; extreme fear; total serenity, security, or warmth; the experience of absolute dissolution; and the presence of a light.(in)

These phenomena are usually reported after an individual has been pronounced clinically dead or otherwise very close to death, hence the term near-death experience. Many NDE reports, however, originate from events that are not life-threatening. With recent developments in cardiac resuscitation techniques, the number of reported NDEs has increased.Many in the scientific community regard such experiences as hallucinatory, while paranormal specialists and some mainstream scientists and philosophers regard them to be evidence of an afterlife.(ιν)

Popular interest in near-death experiences was initially sparked by Weiss's 1972 The Vestibule, followed by Raymond Moody's 1975 book Life After Life and the founding of the International Association for Near-Death Studies (IANDS)in 1981. According to a Gallup poll, approximately eight million Americans claim to have had a near-death experience. Some commentators, such as Simpson, claim that the number of near-death experiencers may be underestimated. People who have had a near-death experience may not be comfortable discussing the experience with others, especially when the NDE is understood as a paranormal incident(ιν).

Later researchers, such as Bruce Greyson, Kenneth Ring, and Michael Sabom, helped to launch the field of Near-Death Studies and introduced the study of near-death experiences to the academic setting. The medical community has been reluctant to address the phenomenon of NDEs, and grant money for research has been scarce. Nevertheless, both Greyson and Ring developed tools usable in a clinical setting. Major contributions to the field include Ring's construction of a "Weighted Core Experience Index" to measure the depth of the near-death experience, and Greyson's construction of the "Near-death experience scale" to differentiate between subjects that are more or less likely to have experienced an NDE. The latter scale is also, according to its author, clinically useful in differentiating NDEs from organic brain syndromes and nonspecific stress responses. The NDE-scale was later found to fit the Rasch rating scale model. Greyson has also brought attention to the near-death experience as a focus of clinical attention, while Morse and colleagues have investigated near-death experiences in a pediatric population.

Neurobiological factors in the experience have been investigated by researchers in the field of medical science and psychiatry.((( Among the researchers and commentators who tend to emphasize a naturalistic and neurological base for the experience are the British psychologist Susan Blackmore (1993), with her "dying brain hypothesis", and the founding publisher of Skeptic magazine, Michael Shermer (1998). More recently, cognitive neuroscientists Jason Braithwaite (2008) from the University of Birmingham and Sebastian Dieguez (2008) and Olaf Blanke (2009) from the Ecole Polytechnique Fédérale de Lausanne, Switzerland have published accounts presenting evidence for the brain-based nature of near death experiences.

In September 2008, it was announced that 25 U.K. and U.S. hospitals would examine near-death studies in 1,500 heart attack patient-survivors. The three-year study, coordinated by Sam Parnia at Southampton University, hopes to determine if people without heartbeat or brain activity can have an out-of-body experience with veridical visual perceptions. This study follows on from an earlier 18-month pilot project. On a July 28, 2010 interview about a recent lecture at Goldsmiths, Parnia asserts that "evidence is now suggesting that mental and cognitive processes may continue for a period of time after a death has started" and describes the process of death as "essentially a global stroke of the brain. Therefore like any stroke process one would not expect the entity of mind / consciousness to be lost immediately". He also expresses his disagreement with the term 'near death experiences' because "the patients that we study are not near death, they have actually died and more over it conjures up a lot of imprecise scientific notions, due to the fact that [death] itself is a very imprecise term".

Researcher Lakhmir Chawla at George Washington University medical centre in Washington D.C. argues that near-death experiences are caused by a surge of electrical activity as the brain runs out of oxygen before death. Levels were similar to those seen in fully conscious people, even though blood pressure was so low as to be undetectable, and could generate vivid images and feelings. The gradual loss of brain activity had occurred in the approximate hour before death, and was interrupted by a brief spurt of action, lasting from 30 seconds to three minutes. Sam Parnia refuted this explanation, claiming that Lakhmir Chawla had not provided proof that the electrical surges he recorded were linked to near-death experiences, saying: "Since all the patients died, we cannot tell what they were experiencing"

Among the scientific and academic journals that have published, or are regularly publishing, new research on the subject of NDEs are Journal of Near-Death Studies, Journal of Nervous and Mental Disease, British Journal of Psychology, American Journal of Disease of Children, Resuscitation, The Lancet, Death Studies, and the Journal of Advanced Nursing.

Variance in NDE studies

The prevalence of NDEs has been variable in the studies that have been performed. According to the Gallup and Proctor survey in 1980-1981, of a representative sample of the American population, data showed that 15% had an NDE. Knoblauch in 2001 performed a more selective study in Germany and found that 4% of the sample population had experienced an NDE.(ιν) The information gathered from these studies may nevertheless be subject to the broad timeframe and location of the investigation.

-Perera et al., in 2005, conducted a telephone survey of a representative sample of the Australian population, as part of the Roy Morgan Catibus Survey, and concluded that 8.9% of the population had experienced an NDE. In a more clinical setting, van Lommel et al. (2001), a cardiologist from Netherlands, studied a group of patients who had suffered cardiac arrests and who were successfully revived. They found that 62 patients (18%) had an NDE, of whom 41 (12%, or 66% of those who had an NDE) described a core experience.

According to Martens the only satisfying method to address the NDE-issue would be an international multicentric data collection within the framework for standardized reporting of cardiac arrest events. The use of cardiac-arrest criteria as a basis for NDE research has been a common approach among the European branch of the research field.

 

 

                  Biological analysis and theories

The first formal neurobiological model for NDE was presented in 1987 by Chilean scientists Juan Sebastián Gómez-Jeria and Juan Carlos Saavedra-Aguilar from the University of Chile.

 In the 1990s, Rick Strassman conducted research on the psychedelic drug Dimethyltryptamine (DMT) at the University of New Mexico. Strassman advanced the theory that a massive release of DMT from the pineal gland prior to death or near-death was the cause of the near-death experience phenomenon. Only two of his test subjects reported NDE-like aural or visual hallucinations, although many reported feeling as though they had entered a state similar to the classical NDE. His explanation for this was the possible lack of panic involved in the clinical setting and possible dosage differences between those administered and those encountered in actual NDE cases. All subjects in the study were also very experienced users of DMT and/or other psychedelic/entheogenic agents. Some speculators consider that if subjects without prior knowledge on the effects of DMT had been used during the experiment, more volunteers would have reported NDE.

Critics have argued that neurobiological models often fail to explain NDEs that result from close brushes with death, where the brain does not actually suffer physical trauma, such as a near-miss automobile accident. Such events may however have neurobiological effects caused by stress.

In a new theory devised by Richard Kinseher in 2006, the knowledge of the Sensory Autonomic System is applied in the NDE phenomenon. His theory states that the experience of looming death is an extremely strange paradox to a living organism; as a result whereof, during the NDE, the individual becomes capable of "seeing" the brain performing a scan of the whole episodic memory (even prenatal experiences), in order to find a stored experience comparable to the information of death. All these scanned and retrieved data are permanently evaluated by the mind searching for a coping mechanism of the potentially fatal situation. Because people who experience NDEs report the experience of memories long considered lost, this theory necessarily depends upon a theory of memory in which all memories are indefinitely retained.

The theory also states that out-of-body experiences, accompanied by NDEs, are an attempt by the brain to create a mental overview of the situation and the surrounding world. The brain then transforms the input from sensory organs and stored experience (knowledge) into a dream-like idea about oneself and the surrounding area. This, in turn, depends on a subconscious function of the sensory organs, rather than a total sensory loss.

Whether or not these experiences are hallucinatory, they have a profound impact on the observer. Many psychologists not necessarily pursuing the paranormal, such as Susan Blackmore, have recognized this, and seek its biological cause.

According to Engmann, near-death experiences of people who are clinically dead are psychopathological symptoms caused by a severe malfunction of the brain resulting from the cessation of cerebral blood circulation. An important question is whether it is possible to "translate" the bloomy experiences of the reanimated survivors into psychopathologically basic phenomena, e.g. acoasms, central narrowing of the visual field, autoscopia, visual hallucinations, activation of limbic and memory structures according to Moody's stages. The symptoms suppose a primary affliction of the occipital and temporal cortices under clinical death. This basis could be congruent with the thesis of pathoclisis—the inclination of special parts of the brain to be the first to be damaged in case of disease, lack of oxygen, or malnutrition—established eighty years ago by C. and O. Vogt. According to that thesis, the basic phenomena should be similar in all patients with near-death experiences. But a crucial problem is to distinguish these basic psychopathological symptoms from the secondary mental associated experiences which may result from a reprocessing of the basic symptoms under the influence of the person's cultural and religious views.

Research released in 2010 by University of Maribor, Slovenia had put near-death experiences down to high levels of carbon dioxide in the blood altering the chemical balance of the brain and tricking it into 'seeing' things. Of the 52 patients, 11 reported NDEs.

An article by Netherlands researchers Pim van Lommel et al., argues, "With a purely physiological explanation such as cerebral anoxia for the experience, most patients who have been clinically dead should report one." Accordingly, a lack of predictable experiences should cast doubt on wholesale explanations of NDEs. According to Southampton University researcher Sam Parnia, "Death starts when the heart stops beating, but we can intervene and bring people back to life, sometimes even after three to four hours when they are kept very cold. It could be that a far higher proportion of people have near-death experiences but don't remember them."

 

 

REM state

It is suggested that the extreme stress caused by a life threatening situation triggers brain states similar to REM sleep and that part of the near death experience is a state similar to dreaming while awake. People who have experienced times when their brains behaved as if they were dreaming while awake are more likely to develop the near death experience. Further stimulation of the Vagus nerve during the physical and/or psychological stress of a life threatening situation, or the product of the imperiled brain, and may trigger brain conditions where the person is in a dream-like state while awake.

Lucid dreaming

Some sleep researchers, such as Timothy J. Green, Lynne Levitan and Stephen LaBerge, have noted that NDE experiences are similar to many reported of lucid dreaming, wherein the individual realizes he is in a dream. Often these states are so realistic as to be barely distinguishable from reality.

In a study of fourteen lucid dreamers performed in 1991, people who perform wake-initiated lucid dreams operation (WILD) reported experiences consistent with aspects of out-of-body experiences such as floating above their beds and the feeling of leaving their bodies. Due to the phenomenological overlap between lucid dreams, near-death experiences, and out-of-body experiences, researchers say they believe a protocol could be developed to induce a lucid dream similar to a near-death experience in the laboratory.

Other similarities include seeing oneself from the outside (an out of body experience), floating or flying, heightened awareness, and feelings of joy or peace. Some researchers believe this is caused when the mind is deprived of the majority of its senses and relies on the expectational processing. In this regard one experiences what one would expect to happen in their current circumstance. This could explain experiences caused by mental trauma such as a near miss accident in which the mind may close itself off at least partially to the senses and ones caused by physical trauma in which again the mind closes itself off to the world. At present, there exists no clear physiological or psychological basis for any relationship between lucid dreaming and NDEs.

 

Computational psychology

Modeling of NDEs using artificial neural networks has shown that some aspects of the core near-death experience can be achieved through simulated neuron death.n the course of such simulations, the essential features of the NDE, life review, novel scenarios (i.e., heaven or hell), and OBE are observed through the generation of confabulations or false memories, as discussed in Confabulation (neural networks). The key feature contributing to the generation of such confabulatory states are a neural network's inability to differentiate dead from silent neurons. Memories, whether related to direct experience, or not, can be seeded upon arrays of such inactive brain cells.

 

 

Van Lommel studies

The first clinical study of near-death experiences (NDE's) in cardiac arrest patients was by Pim van Lommel, a cardiologist from the Netherlands, and his team (The Lancet, 2001). Of 344 patients who were successfully resuscitated after suffering cardiac arrest, approximately 18% experienced "classic" NDE's, which included out-of-body experiences. The patients remembered details of their conditions during their cardiac arrest despite being clinically dead with flatlined brain stem activity. Van Lommel concluded that his findings supported the theory that consciousness continued despite lack of neuronal activity in the brain. Van Lommel conjectured that continuity of consciousness may be achievable if the brain acted as a receiver for the information generated by memories and consciousness, which existed independently of the brain, just as radio, television and internet information existed independently of the instruments that received it.

Effects

NDE subjects have increased activity in the left temporal lobe. NDEs are also associated with changes in personality and outlook on life. Kenneth Ring has identified a consistent set of value and belief changes associated with people who have had a near-death experience. Among these changes one finds a greater appreciation for life, higher self-esteem, greater compassion for others, a heightened sense of purpose and self-understanding, desire to learn, elevated spirituality, greater ecological sensitivity and planetary concern, and a feeling of being more intuitive. Changes may also include increased physical sensitivity; diminished tolerance of light, alcohol, and drugs; a feeling that the brain has been "altered" to encompass more; and a feeling that one is now using the "whole brain" rather than a small part. However, not all after-effects are beneficial and Greyson describes circumstances where changes in attitudes and behavior can lead to psychosocial and psychospiritual problems. Often the problems are those of the adjustment to ordinary life in the wake of the NDE

Afterlife viewpoints

Ascent of the Blessed by Hieronymus Bosch is associated by NDE researchers with aspects of the NDE

Many view the NDE as the precursor to an afterlife experience, claiming that the NDE cannot be adequately explained by physiological or psychological causes, and that the phenomenon demonstrates that human consciousness can function independently of brain activity. Many NDE-accounts seem to include elements which, according to several theorists, can only be explained by an out-of-body consciousness. Michael Sabom reports a woman who underwent surgery for an aneurysm, and who reported an out-of-body experience that she claimed continued through a brief period of the absence of any EEG activity.  In another account, from a prospective Dutch NDE study, a nurse removed the dentures of an unconscious heart attack victim, and was identified by him as the one who removed them, although patient was in a coma and undergoing cardio-pulmonary resuscitationat the time.

Many individuals who experience an NDE see it as a verification of the existence of an afterlife. This includes those with agnostic/atheist inclinations before the experience. There are examples of ex-atheists, such as the Reverend Howard Storm,adopting a more spiritual viewpoint after their NDEs. Storm's NDE may also be characterized as a distressing near-death experience.

Jeffrey Long, a scientist practicing the specialty of radiation oncology, has claimed after his own study that life does indeed unequivocally exist after death, arguing that medicine simply cannot account for the consistencies in the accounts reported by people all over the world having experiences, which he cites as "generally lucid" and "highly organized", and saying that his work is an important step toward bringing science and religion together. Likewise, individuals who do not experience an NDE after cardiac arrest frequently lose any prior belief in an afterlife.Both processes,  like most of the psychological transformations associated with a close brush with death, take place over several years.

Greyson claims that: "No one physiological or psychological model by itself explains all the common features of NDE. The paradoxical occurrence of heightened, lucid awareness and logical thought processes during a period of impaired cerebral perfusion raises particular perplexing questions for our current understanding of consciousness and its relation to brain function. A clear sensorium and complex perceptual processes during a period of apparent clinical death challenge the concept that consciousness is localized exclusively in the brain."

A recent study by Sam Parnia suggests that such patients are "effectively dead", having no neural activity of those necessary for dreaming or hallucination; additionally, to rule out the possibility that near-death experiences resulted from lack of oxygen, Parnia rigorously monitored the concentrations thereof in the patients’ blood, and found that none of those who underwent the experiences had low levels of oxygen. He was also able to rule out claims that unusual combinations of drugs were to blame because the resuscitation procedure was the same in every case, regardless of whether they had a near-death experience or not. According to Parnia, "Arch sceptics will always attack our work. I’m content with that. That’s how science progresses. What is clear is that something profound is happening. The mind – the thing that is ‘you’ – your ‘soul’ if you will - carries on after conventional science says it should have drifted into nothingness."

-A few people feel that research on NDEs occurring in the blind can be interpreted to support an argument that consciousness survives bodily death. Kenneth Ring claims in the book Mindsight: Near-Death and Out-of-Body Experiences in the Blind that up to 80% of his sample studied reported some visual awareness during their NDE or out of body experience.

The NDE is often cited as evidence for the existence of the human soul, the afterlife, and heaven and hell, which appear in religious traditions. On the other hand, skeptical commentators view NDEs as neurological and chemical phenomena occurring in the brain, and thus the result of purely physiological and neurobiological mechanisms. The imagery in the experiences also varies within cultures.

Recent research into afterlife conceptions across cultures by religious studies scholar Gregory Shushan  analyzes the afterlife beliefs of five ancient civilizations (Old and Middle Kingdom Egypt, Sumerian and Old Babylonian Mesopotamia, Vedic India, pre-Buddhist China, and pre-Columbian Mesoamerica) in light of historical and contemporary reports of near-death experiences, and shamanic afterlife "journeys". It was found that despite numerous culture-specific differences, the nine most frequently recurring NDE elements also recur on a general structural level cross-culturally, as if to suggest that the authors of these ancient religious texts were familiar with NDE or similar. Cross-cultural similarity, however, can be used to support both religious and physiological theories, for both rely on demonstrating that the phenomenon is universal. Others dispute in favor of cultural similarities;  and others suggest that the experience is essentially universal, but altered in detail by cultural bias.

Personal experiences

      In 1990, Australian media tycoon Kerry Packer suffered a heart attack while playing polo, leaving him clinically dead for six minutes. He later said of the incident, "I've been to the other side, and let me tell you son, there's fucking nothing there."

      Embraced by the Light by Betty Eadie (1992). One of the most detailed near-death experiences on record.

      Saved by the Light by Dannion Brinkley. Brinkley's experience documents one of the most complete near death experiences, in terms of core experience and additional phenomena from the NDE scale. Brinkley claims to have been clinically dead for 28 minutes and taken to a hospital morgue, but that claim and other claims by him are disputed.

      Placebo by Howard Pittman (1980). A detailed record of Pittman's near-death experience.

      The Darkness of God by John Wren-Lewis (1985), Bulletin of the Australian Institute for Psychical Research No 5. An account of the far-reaching effects of his NDE after going through the death process several times in one night.

      Two have associated their experiences with their decision to join the Bahá'í Faith. Reinee Pasarow has presented her experiences and an extended talk which was filmedPart 1, Part2, with a partial transcript, analyzed from a religious point of view in a commentary and analyzed as part of the paper The Exploration of Life After Death. Pasarow was interviewed by Kenneth Ring. The second is Ricky Bradshaw whose story has been reviewed in several books.[94][95][96]

      -Anita Moorjani, an ethnic Indian woman from Hong Kong, experienced a truly remarkable NDE which has been documented on the Near Death Experience Research Foundation (NDERF) website as one of the most exceptional accounts on their archives. She had end-stage cancer and on February 2, 2006, doctors told her family that she only had a few hours to live. Following her NDE, Anita experienced a remarkable total recovery of her health.

      -Goldie Hawn, while giving a speech at the Buell Theater in Denver, Colorado, reflected upon her near-death experience. When she was younger, and starting out as an actress, she and a group of friends were in a severe car crash together. While she was unconscious, she remembers looking over herself while the paramedics were trying to revive her. She also mentioned seeing a bright light and being told it was not her time soon before she awoke.

      Kiki Carter, a.k.a. Kimberli Wilson, an environmental activist and singer/songwriter, reported a near-death experience in 1983. The day after the experience, her mother, Priscilla Greenwood, encouraged her to write it down. Priscilla Greenwood published the story in September 1983 in a local metaphysical journal. For 24 hours after the experience, Kimberli had an aftervision which was a catalyst for her interest in quantum physics and holograms.

      -90 Minutes in Heaven by Don Piper, is Piper's account of his own near-death experience. EMTs on the scene determined Piper had been killed instantly after a tractor-trailer had swerved into his lane, crushing his car. Piper survived, however, and later claimed that he saw loved ones and friends as well as magnificent light; he felt a sense of pure peace. Piper had a very difficult and painful recovery, undergoing 34 surgeries.

      -Heaven Is for Real by Todd Burpo, is a father's account of his son, Colton, and Colton's trip to heaven and back. After discovering that Colton's appendix has ruptured, he was rushed to the hospital. Unconscious, Colton alleges to have met Jesus, God, his great-grandfather whom he had never met, and his older sister lost in a miscarriage.[100]

      -Parallel Universes, a Memoir from the Edges of Space and Time by Linda Morabito Meyer is a NASA scientist's account of several near death experiences at the hands of her parents and William Franklin Mosley of the Temple of the More Abundant Life in Vancouver, British Columbia, Canada. The author claimed that during these experiences, she visited Heaven, saw Jesus, and was in the presence of God.

 -Gustave Doré's depiction of the highest heaven as described by Dante Alighieri in the Paradiso. NDE researcher and religious scholar Carol Zaleski has cited parallels between the Paradiso and NDE.

-A near-death experience (NDE) refers to a broad range of personal experiences associated with impending death, encompassing multiple possible sensations including detachment from the body; feelings of levitation; extreme fear; total serenity, security, or warmth; the experience of absolute dissolution; and the presence of a light.

These phenomena are usually reported after an individual has been pronounced clinically dead or otherwise very close to death, hence the term near-death experience. Many NDE reports, however, originate from events that are not life-threatening. With recent developments in cardiac resuscitation techniques, the number of reported NDEs has increased.Many in the scientific community regard such experiences as hallucinatory, while paranormal specialists and some mainstream scientists and philosophers regard them to be evidence of an afterlife.(

Popular interest in near-death experiences was initially sparked by Weiss's 1972 The Vestibule, followed by Raymond Moody's 1975 book Life After Life and the founding of the International Association for Near-Death Studies (IANDS)in 1981. According to a Gallup poll, approximately eight million Americans claim to have had a near-death experience. Some commentators, such as Simpson, claim that the number of near-death experiencers may be underestimated. People who have had a near-death experience may not be comfortable discussing the experience with others, especially when the NDE is understood as a paranormal incident(ιν).

Later researchers, such as Bruce Greyson, Kenneth Ring, and Michael Sabom, helped to launch the field of Near-Death Studies and introduced the study of near-death experiences to the academic setting. The medical community has been reluctant to address the phenomenon of NDEs, and grant money for research has been scarce. Nevertheless, both Greyson and Ring developed tools usable in a clinical setting. Major contributions to the field include Ring's construction of a "Weighted Core Experience Index" to measure the depth of the near-death experience, and Greyson's construction of the "Near-death experience scale" to differentiate between subjects that are more or less likely to have experienced an NDE. The latter scale is also, according to its author, clinically useful in differentiating NDEs from organic brain syndromes and nonspecific stress responses. The NDE-scale was later found to fit the Rasch rating scale model. Greyson has also brought attention to the near-death experience as a focus of clinical attention, while Morse and colleagues have investigated near-death experiences in a pediatric population.

Neurobiological factors in the experience have been investigated by researchers in the field of medical science and psychiatry.((( Among the researchers and commentators who tend to emphasize a naturalistic and neurological base for the experience are the British psychologist Susan Blackmore (1993), with her "dying brain hypothesis", and the founding publisher of Skeptic magazine, Michael Shermer (1998). More recently, cognitive neuroscientists Jason Braithwaite (2008) from the University of Birmingham and Sebastian Dieguez (2008) and Olaf Blanke (2009) from the Ecole Polytechnique Fédérale de Lausanne, Switzerland have published accounts presenting evidence for the brain-based nature of near death experiences.

In September 2008, it was announced that 25 U.K. and U.S. hospitals would examine near-death studies in 1,500 heart attack patient-survivors. The three-year study, coordinated by Sam Parnia at Southampton University, hopes to determine if people without heartbeat or brain activity can have an out-of-body experience with veridical visual perceptions. This study follows on from an earlier 18-month pilot project. On a July 28, 2010 interview about a recent lecture at Goldsmiths, Parnia asserts that "evidence is now suggesting that mental and cognitive processes may continue for a period of time after a death has started" and describes the process of death as "essentially a global stroke of the brain. Therefore like any stroke process one would not expect the entity of mind / consciousness to be lost immediately". He also expresses his disagreement with the term 'near death experiences' because "the patients that we study are not near death, they have actually died and more over it conjures up a lot of imprecise scientific notions, due to the fact that [death] itself is a very imprecise term".

-Researcher Lakhmir Chawla at George Washington University medical centre in Washington D.C. argues that near-death experiences are caused by a surge of electrical activity as the brain runs out of oxygen before death. Levels were similar to those seen in fully conscious people, even though blood pressure was so low as to be undetectable, and could generate vivid images and feelings. The gradual loss of brain activity had occurred in the approximate hour before death, and was interrupted by a brief spurt of action, lasting from 30 seconds to three minutes. Sam Parnia refuted this explanation, claiming that Lakhmir Chawla had not provided proof that the electrical surges he recorded were linked to near-death experiences.