Ο ΝΟΜΟΣ
Ο Νόμος
Η λέξη νόμος, ετυμολογικά προέρχεται από τη ρίζα νεμ, που σημαίνει α) πτύσσω, κάμπτω, υποτάσσω και β) λαμβάνω μερίδιο. Από τον Πίνδαρο και μετά σημαίνει κρατώ, έχω, κατέχω. Ο όρος αυτός εκλαμβάνεται ως το νενεμημένο και το κατεχόμενο από κάποιον, εξού και έθος, έθιμο και ο σημερινός νόμος. Σε ελεύθερη ερμηνεία, ο νόμος είναι αυτό στο οποίο υποτάσσονται τα πάντα και από το οποίο τα πάντα λαμβάνουν μερίδιο.
Ο Νόμος είναι απρόσωπος και είναι η φωνή με την οποία η Θεία Αρχή κάνει γνωστές τις εντολές Της. Ο Ένας Νόμος, ο Απρόσωπος, το Ντάρμα όπως λέγεται σανσκριτικά, είναι το Θείο Ιδεατό, που μεταβάλλεται σε νόμους, οι οποίοι κυριαρχούν σε κάθε κοσμικό επίπεδο. Ο Νόμος είναι ο εκπρόσωπος του Απόλυτου στο Γίγνεσθαι και μεταφέρει τη Θεία Σκέψη-Ιδέα από την Ανυπαρξία στην Εκδηλωμένη Ύπαρξη.
Ο Αμετάβλητος Νόμος εκφραζόμενος μέσω των Θείων Δυνάμεων, στον εκδηλωμένο κόσμο μεταβάλλεται σε νόμους της Φύσης – κίνηση των πλανητών, μέρα και νύχτα, οι τέσσερεις εποχές, ηλεκτρισμός, μαγνητισμός, έλξη και άπωση, βαρύτητα – και στον άνθρωπο καταλήγει ως ο νόμος της ηθικής και του καθήκοντος αλλά και ως πρότυπο βάσει του οποίου λειτουργεί ο οργανισμός του σε όλα τα επίπεδα, πνευματικό, ψυχικό και φυσικό. Ο σκοπός της εκδήλωσης και της ζωής στο σύμπαν είναι κάθε μονάδα να αποτυπώσει αργά ή γρήγορα στην ύλη-σώματα-πεδία που την περιβάλλουν, τον συμπαντικό ΝΟΜΟ.
«Ο θεμελιώδης νόμος αυτού του συστήματος, το κεντρικό σημείο απ’όπου προβάλλουν όλα και γύρω από το οποίο έλκονται και πάνω στο οποίο βασίζεται η υπόλοιπη φιλοσοφία, είναι η ΜΙΑ ομογενής, θεία ΟΥΣΙΑ-ΑΡΧΗ, η μια ριζική αιτία… Είναι η Πανταχού Παρούσα Πραγματικότητα: απρόσωπη, γιατί περιέχει τα πάντα και καθετί. Η απροσωπία της είναι η θεμελιώδης ιδέα του Συστήματος. Βρίσκεται κρυμμένη σε κάθε άτομο στο Σύμπαν και είναι το ίδιο το Σύμπαν.» ( ΜΔ Ι, 274)
Ο δεύτερος ισχυρισμός της Θεοσοφικής Διδασκαλίας είναι η απόλυτη παγκοσμιότητα εκείνου του νόμου της περιοδικότητας, της παλίρροιας και της άμπωτης, της απόσυρσης και της ροής, που η φυσική επιστήμη έχει καταγράψει σε όλα τα τμήματα της φύσης. Μέρα και Νύχτα, Καλό και Κακό, κ.λ.π….«Η εμφάνιση και η εξαφάνιση των Κόσμων είναι σαν μια ρυθμική παλίρροια και άμπωτη». (Μ.Δ. Ι, 16) «Μια τέτοια εναλλαγή, όπως αυτή της Μέρας και της Νύχτας, της ζωής και του Θανάτου, του Ύπνου και της Εγρήγορσης, είναι ένα γεγονός τόσο κοινό, τόσο απόλυτα παγκόσμιο και χωρίς εξαίρεση, ώστε είναι εύκολο να κατανοήσουμε πως μέσα σε αυτό βλέπουμε έναν από τους απόλυτα θεμελιώδεις νόμους του σύμπαντος.»( Μ.Δ. Ι, 17)
Ξεκινώντας από το ερμητικό αξίωμα «όπως πάνω έτσι και κάτω», είναι απόλυτα λογικό ο κύκλος της παρουσίας και της απουσίας να αντανακλάται στην ανθρώπινη φύση μας, να υφίσταται και να πραγματοποιείται. Ο κύκλος της γένεσης και του θανάτου είναι ο νόμος της επίγειας ζωής μας. Και ο ίδιος νόμος των κύκλων και της περιοδικότητας καθορίζει την περιοδική παρουσία της ψυχής στη γήινη ζωή.
Στο Κλειδί της Θεοσοφίας, τμήμα 8, αναφέρεται το εξής: «Είναι μόνο διαμέσου αυτών των γεννήσεων που τα αμέτρητα εκατομμύρια των Εγώ εισέρχονται και υφίστανται μια συνεχή πρόοδο με σκοπό να κατακτήσουν την τελική τελειοποίηση και ανάπαυση.» Και συμπληρώνει ότι, «Ο κύκλος της ζωής, ή μάλλον ο κύκλος της συνειδητής ζωής, αρχίζει με τον χωρισμό του θνητού ζώου-ανθρώπου σε φύλα, και θα τελειώσει με το κλείσιμο της τελευταίας γενιάς των ανθρώπων, στον έβδομο γύρο και στην έβδομη φυλή της ανθρωπότητας.»
Σε οτιδήποτε δεν ακολουθεί τον Νόμο δηλαδή την τάξη και την αρμονία, που είναι η ίδια η Θεία Θέληση και Σκέψη, επεμβαίνει ο Νόμος της Προσαρμογής ή της Δικαιοσύνης ή του Κάρμα. Ονομάζεται επίσης νόμος της Αρμονίας, της Ανταπόδοσης, και της Ηθικής Αιτιότητας. «Το Κάρμα είναι ο νόμος της προσαρμογής που τείνει πάντοτε να αποκαταστήσει τη διαταραγμένη ισορροπία στο φυσικό πεδίο και τη δυσαρμονία στον ηθικό κόσμο. (Κλειδί, σ.83)
«Το Κάρμα είναι ο ‘Υπέρτατος Νόμος’, η πηγή, η αρχή όλων των άλλων νόμων, που υπάρχουν σε ολόκληρη τη φύση. Κάρμα είναι ο αλάνθαστος νόμος που προσαρμόζει το αποτέλεσμα στην αιτία…. Το Κάρμα είναι ο αόρατος και άγνωστος νόμος που προσαρμόζει με σοφία, νοημοσύνη και δικαιοσύνη κάθε αποτέλεσμα στην αιτία του. Αν και ο ίδιος ο νόμος είναι άγνωστος, το αποτέλεσμά του είναι εμφανές.» (Κλειδί σ.184-5)
Αυτό τον Νόμο τον ονομάζουμε Δικαιοσύνη, καθώς επίσης και Ήθος. Ήθος και Νόμος είναι Ένα. Η υπακοή στον Παγκόσμιο Νόμο και η εφαρμογή του από κάθε Μονάδα στο σύμπαν είναι ο στόχος της Εξέλιξης.
Το δόγμα του Κάρμα συνυπάρχει με το δόγμα της Μετενσάρκωσης και τα δύο θεμελιώνονται στην πίστη ότι η παρούσα ζωή είναι μόνο μία στην αλυσίδα των διαδοχικών επαναγεννήσεων σε ανθρώπινα σώματα. Η συσσωρευμένη ηθική ενέργεια της ανθρώπινης ζωής προσδιορίζει τον χαρακτήρα καθώς και το πεπρωμένο του ατόμου σε κάθε νέα ενσάρκωση. Η διαδικασία είναι αυτόματη και δεν μπορεί κανείς να μεσολαβήσει για να την αλλάξει, ακόμη ούτε και οι θεοί. Στη διάρκεια των διαδοχικών επαναγεννήσεων οι άνθρωποι μπορούν να τελειοποιούνται με δική τους απόφαση και δράση και έτσι να προσεγγίζουν θεία πρότυπα, ενώ μπορεί και να υποβαθμίζουν την ύπαρξή τους σε τέτοιο σημείο που να ρίχνονται στο επίπεδο του ζώου. Το δόγμα του Κάρμα και της Μετενσάρκωσης είναι θεμελιώδης θέση της διδασκαλίας του Ινδουϊσμού, του Βουδισμού και του Τζαϊνισμού. Είναι επίσης πάγια θέση της Θεοσοφίας.
Η μετενσάρκωση είναι η μόνη λογική εξήγηση ως προς την ύπαρξη και τη λειτουργία της ανθρώπινης φύσης. Δεδομένου ότι η εκδήλωση υφίσταται για χάρη της τελειοποίησης των ψυχών και ότι όλα έχουν ψυχή, η επαναγέννηση ή η κυκλική επαναφορά κάθε ψυχής στην ίδια ή σε διαφορετική κατάσταση είναι ο μόνος τρόπος για να πετύχει την εκπαίδευση και την τελειοποίησή της. Ο κύκλος της γέννησης, της ζωής, του θανάτου και της επαναγέννησης υποστηρίζεται από τον νόμο της αρμονίας ή του κάρμα καθώς και από τους Πρεσβύτερους Αδελφούς, έως ότου η ανθρώπινη ψυχή πετύχει με δικές της προσπάθειες και προσαρμοσμένες προς τον Θείο Νόμο επιλογές, να σταματήσει τον τροχό των επαναγεννήσεων προς τον φυσικό κόσμο. Η επαναγέννηση ή η μετενσάρκωση είναι απόρροια του Νόμου της Περιοδικότητας, σύμφωνα με τον οποίο οτιδήποτε εμφανίζεται στην Εκδήλωση, κινείται βάσει της Παγκόσμιας Κίνησης περιοδικά και κυκλικά από το πνεύμα προς την ύλη και τανάπαλι. Η κίνηση αυτή ανατυπώνεται από τις ψυχές του Κόσμου, που είναι τα τρίμματα, οι μονάδες της Θείας Ουσίας. Οι Γαλαξίες, οι αστερισμοί, τα ηλιακά συστήματα, οι πλανήτες, οι άνθρωποι και ό,τι περιλαμβάνεται στην πλανητική μας φύση ακολουθούν τον παγκόσμιο νόμο της κυκλικής και περιοδικής επαναφοράς στα ίδια. Για τον άνθρωπο αυτή η περιοδική επαναφορά της ψυχής σε ένα φυσικό σώμα λέγεται μετενσάρκωση.
Ο Νόμος
Η λέξη νόμος, ετυμολογικά προέρχεται από τη ρίζα νεμ, που σημαίνει α) πτύσσω, κάμπτω, υποτάσσω και β) λαμβάνω μερίδιο. Από τον Πίνδαρο και μετά σημαίνει κρατώ, έχω, κατέχω. Ο όρος αυτός εκλαμβάνεται ως το νενεμημένο και το κατεχόμενο από κάποιον, εξού και έθος, έθιμο και ο σημερινός νόμος. Σε ελεύθερη ερμηνεία, ο νόμος είναι αυτό στο οποίο υποτάσσονται τα πάντα και από το οποίο τα πάντα λαμβάνουν μερίδιο.
Ο Νόμος είναι απρόσωπος και είναι η φωνή με την οποία η Θεία Αρχή κάνει γνωστές τις εντολές Της. Ο Ένας Νόμος, ο Απρόσωπος, το Ντάρμα όπως λέγεται σανσκριτικά, είναι το Θείο Ιδεατό, που μεταβάλλεται σε νόμους, οι οποίοι κυριαρχούν σε κάθε κοσμικό επίπεδο. Ο Νόμος είναι ο εκπρόσωπος του Απόλυτου στο Γίγνεσθαι και μεταφέρει τη Θεία Σκέψη-Ιδέα από την Ανυπαρξία στην Εκδηλωμένη Ύπαρξη.
Ο Αμετάβλητος Νόμος εκφραζόμενος μέσω των Θείων Δυνάμεων, στον εκδηλωμένο κόσμο μεταβάλλεται σε νόμους της Φύσης – κίνηση των πλανητών, μέρα και νύχτα, οι τέσσερεις εποχές, ηλεκτρισμός, μαγνητισμός, έλξη και άπωση, βαρύτητα – και στον άνθρωπο καταλήγει ως ο νόμος της ηθικής και του καθήκοντος αλλά και ως πρότυπο βάσει του οποίου λειτουργεί ο οργανισμός του σε όλα τα επίπεδα, πνευματικό, ψυχικό και φυσικό. Ο σκοπός της εκδήλωσης και της ζωής στο σύμπαν είναι κάθε μονάδα να αποτυπώσει αργά ή γρήγορα στην ύλη-σώματα-πεδία που την περιβάλλουν, τον συμπαντικό ΝΟΜΟ.
«Ο θεμελιώδης νόμος αυτού του συστήματος, το κεντρικό σημείο απ’όπου προβάλλουν όλα και γύρω από το οποίο έλκονται και πάνω στο οποίο βασίζεται η υπόλοιπη φιλοσοφία, είναι η ΜΙΑ ομογενής, θεία ΟΥΣΙΑ-ΑΡΧΗ, η μια ριζική αιτία… Είναι η Πανταχού Παρούσα Πραγματικότητα: απρόσωπη, γιατί περιέχει τα πάντα και καθετί. Η απροσωπία της είναι η θεμελιώδης ιδέα του Συστήματος. Βρίσκεται κρυμμένη σε κάθε άτομο στο Σύμπαν και είναι το ίδιο το Σύμπαν.» ( ΜΔ Ι, 274)
Ο δεύτερος ισχυρισμός της Θεοσοφικής Διδασκαλίας είναι η απόλυτη παγκοσμιότητα εκείνου του νόμου της περιοδικότητας, της παλίρροιας και της άμπωτης, της απόσυρσης και της ροής, που η φυσική επιστήμη έχει καταγράψει σε όλα τα τμήματα της φύσης. Μέρα και Νύχτα, Καλό και Κακό, κ.λ.π….«Η εμφάνιση και η εξαφάνιση των Κόσμων είναι σαν μια ρυθμική παλίρροια και άμπωτη». (Μ.Δ. Ι, 16) «Μια τέτοια εναλλαγή, όπως αυτή της Μέρας και της Νύχτας, της ζωής και του Θανάτου, του Ύπνου και της Εγρήγορσης, είναι ένα γεγονός τόσο κοινό, τόσο απόλυτα παγκόσμιο και χωρίς εξαίρεση, ώστε είναι εύκολο να κατανοήσουμε πως μέσα σε αυτό βλέπουμε έναν από τους απόλυτα θεμελιώδεις νόμους του σύμπαντος.»( Μ.Δ. Ι, 17)
Ξεκινώντας από το ερμητικό αξίωμα «όπως πάνω έτσι και κάτω», είναι απόλυτα λογικό ο κύκλος της παρουσίας και της απουσίας να αντανακλάται στην ανθρώπινη φύση μας, να υφίσταται και να πραγματοποιείται. Ο κύκλος της γένεσης και του θανάτου είναι ο νόμος της επίγειας ζωής μας. Και ο ίδιος νόμος των κύκλων και της περιοδικότητας καθορίζει την περιοδική παρουσία της ψυχής στη γήινη ζωή.
Στο Κλειδί της Θεοσοφίας, τμήμα 8, αναφέρεται το εξής: «Είναι μόνο διαμέσου αυτών των γεννήσεων που τα αμέτρητα εκατομμύρια των Εγώ εισέρχονται και υφίστανται μια συνεχή πρόοδο με σκοπό να κατακτήσουν την τελική τελειοποίηση και ανάπαυση.» Και συμπληρώνει ότι, «Ο κύκλος της ζωής, ή μάλλον ο κύκλος της συνειδητής ζωής, αρχίζει με τον χωρισμό του θνητού ζώου-ανθρώπου σε φύλα, και θα τελειώσει με το κλείσιμο της τελευταίας γενιάς των ανθρώπων, στον έβδομο γύρο και στην έβδομη φυλή της ανθρωπότητας.»
Σε οτιδήποτε δεν ακολουθεί τον Νόμο δηλαδή την τάξη και την αρμονία, που είναι η ίδια η Θεία Θέληση και Σκέψη, επεμβαίνει ο Νόμος της Προσαρμογής ή της Δικαιοσύνης ή του Κάρμα. Ονομάζεται επίσης νόμος της Αρμονίας, της Ανταπόδοσης, και της Ηθικής Αιτιότητας. «Το Κάρμα είναι ο νόμος της προσαρμογής που τείνει πάντοτε να αποκαταστήσει τη διαταραγμένη ισορροπία στο φυσικό πεδίο και τη δυσαρμονία στον ηθικό κόσμο. (Κλειδί, σ.83)
«Το Κάρμα είναι ο ‘Υπέρτατος Νόμος’, η πηγή, η αρχή όλων των άλλων νόμων, που υπάρχουν σε ολόκληρη τη φύση. Κάρμα είναι ο αλάνθαστος νόμος που προσαρμόζει το αποτέλεσμα στην αιτία…. Το Κάρμα είναι ο αόρατος και άγνωστος νόμος που προσαρμόζει με σοφία, νοημοσύνη και δικαιοσύνη κάθε αποτέλεσμα στην αιτία του. Αν και ο ίδιος ο νόμος είναι άγνωστος, το αποτέλεσμά του είναι εμφανές.» (Κλειδί σ.184-5)
Αυτό τον Νόμο τον ονομάζουμε Δικαιοσύνη, καθώς επίσης και Ήθος. Ήθος και Νόμος είναι Ένα. Η υπακοή στον Παγκόσμιο Νόμο και η εφαρμογή του από κάθε Μονάδα στο σύμπαν είναι ο στόχος της Εξέλιξης.
Το δόγμα του Κάρμα συνυπάρχει με το δόγμα της Μετενσάρκωσης και τα δύο θεμελιώνονται στην πίστη ότι η παρούσα ζωή είναι μόνο μία στην αλυσίδα των διαδοχικών επαναγεννήσεων σε ανθρώπινα σώματα. Η συσσωρευμένη ηθική ενέργεια της ανθρώπινης ζωής προσδιορίζει τον χαρακτήρα καθώς και το πεπρωμένο του ατόμου σε κάθε νέα ενσάρκωση. Η διαδικασία είναι αυτόματη και δεν μπορεί κανείς να μεσολαβήσει για να την αλλάξει, ακόμη ούτε και οι θεοί. Στη διάρκεια των διαδοχικών επαναγεννήσεων οι άνθρωποι μπορούν να τελειοποιούνται με δική τους απόφαση και δράση και έτσι να προσεγγίζουν θεία πρότυπα, ενώ μπορεί και να υποβαθμίζουν την ύπαρξή τους σε τέτοιο σημείο που να ρίχνονται στο επίπεδο του ζώου. Το δόγμα του Κάρμα και της Μετενσάρκωσης είναι θεμελιώδης θέση της διδασκαλίας του Ινδουϊσμού, του Βουδισμού και του Τζαϊνισμού. Είναι επίσης πάγια θέση της Θεοσοφίας.
Η μετενσάρκωση είναι η μόνη λογική εξήγηση ως προς την ύπαρξη και τη λειτουργία της ανθρώπινης φύσης. Δεδομένου ότι η εκδήλωση υφίσταται για χάρη της τελειοποίησης των ψυχών και ότι όλα έχουν ψυχή, η επαναγέννηση ή η κυκλική επαναφορά κάθε ψυχής στην ίδια ή σε διαφορετική κατάσταση είναι ο μόνος τρόπος για να πετύχει την εκπαίδευση και την τελειοποίησή της. Ο κύκλος της γέννησης, της ζωής, του θανάτου και της επαναγέννησης υποστηρίζεται από τον νόμο της αρμονίας ή του κάρμα καθώς και από τους Πρεσβύτερους Αδελφούς, έως ότου η ανθρώπινη ψυχή πετύχει με δικές της προσπάθειες και προσαρμοσμένες προς τον Θείο Νόμο επιλογές, να σταματήσει τον τροχό των επαναγεννήσεων προς τον φυσικό κόσμο. Η επαναγέννηση ή η μετενσάρκωση είναι απόρροια του Νόμου της Περιοδικότητας, σύμφωνα με τον οποίο οτιδήποτε εμφανίζεται στην Εκδήλωση, κινείται βάσει της Παγκόσμιας Κίνησης περιοδικά και κυκλικά από το πνεύμα προς την ύλη και τανάπαλι. Η κίνηση αυτή ανατυπώνεται από τις ψυχές του Κόσμου, που είναι τα τρίμματα, οι μονάδες της Θείας Ουσίας. Οι Γαλαξίες, οι αστερισμοί, τα ηλιακά συστήματα, οι πλανήτες, οι άνθρωποι και ό,τι περιλαμβάνεται στην πλανητική μας φύση ακολουθούν τον παγκόσμιο νόμο της κυκλικής και περιοδικής επαναφοράς στα ίδια. Για τον άνθρωπο αυτή η περιοδική επαναφορά της ψυχής σε ένα φυσικό σώμα λέγεται μετενσάρκωση.
Σχόλια