ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΦΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ,ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΛΠ.ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
θΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΑ
1-Popular Science 9,225(για το δικό μας ηλιακό σύστημα) και 4,220 Unified Field Theory.
2-Expansion of the Universe,Americana Annual 1968,85
3-ΙΛΙΣΟΣ 63-64,365
4-Unesco» Ιστορία της Ανθρωπότητας Τόμ.VIA ,190
5-Unesco « Η Ιστορία της Ανθρωπότητας. Τόμος 10,σελ.4674.
6--National Geographic Vol.145,5 pp.589
7-Dialogue Vol7,1974,Nr.1 p. 16-27.
8-Carl Sagan Cosmos(μετ.στα γαλλικά) Mazarine 1981
9-Isaac Asimov “The Collapsing Universe(1977) Ελλην.Μετ.ως Μαυρες τρύπες Γλάρος 1978
10-Π.Σαντορίνης»Φιλοσοφική Διερεύνηση του Θέματος της εμφανίσεως του σύμπαντος-Η Θεωρία των πολλαπλών διαδοχικών εκρήξεων του Σύμπαντος εν Τεκτ.Δελτ.Τεύχος 2/1982 σελ.1 Τεύχος 3-4/1983 σελ.63 επ..
11-Βασιλ.Ξανθόπουλος « Περί Αστέρων και Συμπάντων» Παν..Εκδόσεις Κρήτης,1987.
12-Γ.Γραμματικάκης»Η κόμη της Βερενίκης»Παν.Εκδόσεις Κρήτης,1996
13-Ταμπάκης» Αναπαραστάσεις του κόσμου» Στάχυ, 1996
14-George Gamow “One..two..three..infinity p.307 .
15-K.Πολίτης»Φυσική και Φιλοσοφία» Αθηνα 1967,312 επ.
16-Διον.Σιμόπουλος «Η Βιογραφία του Σύμπαντος» Ερευνητές 2008
17-Lee Smolin “ The trouble with Physics” Penguin Books 2006
18-Fred Hoyle” «Τα δέκα πρόσωποα του Σύμπαντος» Κάτοπτρο.
19-P.W.Atkins «Η ΔημιουργίỨΚάτοπτρο;.
20-Steven Weinberg «Les trois premières secondes de l’univers »Seuil 1978
21-Θ.Π.Τάσιου « Συμβολική Τεκτονική
22-Ι.Ευαγγέλου «Ο Ενισμός» Νέα Σκέψη 1990.
2--Paul A.La Violette «Η γένεση του κόσμου» Ενάλιος 2006
23-Fritjof Capra”The Tao of Physics”Flamingo 1982,First published 1976
24.-John W.Moffat”Re-inventing gravity-“Smithsonian Books 2008
25. Τζέιμς Σταιν(JamesStein)« Πώς τα μαθηματικά εξηγούν τον κόσμο» (How Math explain the World) Αβγό 2009 ,c 2008
26-Χρ.Γιανναράς «Το αλφαβητάρι τής πίστης»Δόμος 1999.
27- Stephen Hawking & Leonard Mlodinov” Το Μεγάλο Σχέδιο’- Νέες απαντήσεις στα έσχατα ερωτήματα της ζωής, -’ Κάτοπτρο 2010( “ The Grand Design –New answers to the Ultimate Questions for Life 2010)
28--Κορνήλιος Καστοριάδης «Ο θρυμματισμένος Κόσμος¨»ύψιλον/βιβλία 1992..
29-Μ.Δανέζης-Σατρ.Θεοδοσίου ¨«Η Κοσμολογία της Νόησης» Δίαυλος 2003
ΓΕΝΙΚΑ
1 Ό,τι θα θέλατε να μάθετε για το Σύμπαν αλλά δεν τολμούσατε να ρωτήσετε!
(από τον Γιώργο Καρανάνα της École Polytechnique Fédérale de Lausanne)
2 Η κοσμολογία είναι ο κλάδος της Φυσικής που μελετάει την εξέλιξη του Σύμπαντος. Η μελέτη αυτή γίνεται στα πλαίσια κάποιας θεωρίας (μαθηματικό μοντέλο), οι προβλέψεις της οποίας σύγκρινονται με παρατηρησιακά δεδομένα. Στην προκειμένη, η θεωρία είναι μια!
3 Το Καθιερωμένο Κοσμολογικό Πρότυπο (Big Bang Theory)* *Δεν πρέπει να το συγχέουμε με το Καθιερωμένο Πρότυπο των Στοιχειωδών Σωματιδίων (έλλειψη φαντασίας!;)
4 Θεμέλιος λίθος είναι η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Einstein
5 παρόλο που ο ίδιος ο Einstein δεν ενεπλάκη άμεσα με την ανάπτυξη του Big Bang μοντέλου! (Το δικό του κοσμολογικό μοντέλο - το οποίο συνέλαβε το προέβλεπε ένα αμετάβλητο Σύμπαν!)
6 Οι βασικοί πρωταγωνιστές στην ανάπτυξη του Καθιερωμένου Κοσμολογικού Προτύπου: Alexander Friedmann: Ρώσος Φυσικός και μαθηματικός Edwin Hubble: Αμερικάνος αστρονόμος Georges Lemaître: Βέλγος Φυσικός και Ρωμαιοκαθολικός ιερέας! ***Fred Hoyle: Άγγλος αστρονόμος***
7 1922: Ο Friedmann βρήκε λύση στις εξισώσεις του Einstein που προβλέπει οτι το Σύμπαν διαστέλλεται
8 1924: Ο Hubble με τηλεσκόπιο παρατήρησε πως όλα τα αστέρια απομακρύνονται από τη Γή
9 1927: Ο Lemaître βρίσκει ανεξάρτητα την ίδια λύση με τον Friedmann και προτείνει πως η απομάκρυνση των αστεριών οφείλεται στη διαστολή του Σύμπαντος Αυτό ήταν σε πλήρη αντίθεση με το δόγμα της εποχής, σύμφωνα με το οποίο το Σύμπαν έιναι αμετάβλητο!
10 Ταχύτητα 1929: Ο Hubble βασιζόμενος στις παρατηρήσεις του, διατυπώνει τον νόμο που πήρε το όνομά του Απόσταση
11 1931: Ο Lemaître εικάζει πως όσο γυρνάμε πίσω στο χρόνο, το Σύμπαν γίνεται ολοένα και μικρότερο, μέχρις ότου όλη η ενέργεια να είναι συγκεντρωμένη σε ένα σημείο
12 1949: Ο Hoyle, ο οποίος ήταν σθεναρά αντίθετος στην ιδέα ενός διαστελλόμενου Σύμπαντος, ονόμασε αυτή τη θεωρία Big Bang στο ραδιόφωνο του BBC!
13 Τι μας λέει αυτή η θεωρία;
14 Το Σύμπαν περίπου 3 λεπτά μετά τη δημιουργία του ήταν ένα απίστευτα καυτό και πυκνό μίγμα από φωτόνια (ακτινοβολία) και ελεύθερα ηλεκτρόνια και πρωτόνια. Τα φωτόνια αλληλεπιδρούν συνεχώς με τα πρωτόνια και ηλεκτρόνια
15 Λόγω της διαστολής, τα σωματίδια απλώθηκαν σε μεγαλύτερο χώρο. Σαν αποτέλεσμα, το Σύμπαν άρχισε να ψύχεται.
16 Μετά από περίπου χρόνια, η θερμοκρασία του είχε πέσει σε βαθμό τέτοιο ώστε η δημιουργία ατόμων υδρογόνου κατέστη δυνατή.
17 Τα πρωτόνια και τα ηλεκτρόνια δεν είναι πλέον ελεύθερα, οπότε τα φωτόνια μπορούν να ταξιδεύουν ανενόχλητα! Αποσύξευξη ακτινοβολίας και ύλης
18 Όταν τα φωτόνια αυτά ταξιδεύουν, το μήκος κύματος τους μεγαλώνει λόγω της διαστολής του Σύμπαντος!
19 Πιό συγκεκριμένα, το μήκος κύματος της ακτινοβολίας είναι από ένα χιλιοστό έως και ένα μέτρο Για τον λόγο αυτό ονομάζεται Μικροκυματική Ακτινοβολία Υποβάθρου
20 ..και η ύπαρξη της είναι μία από τις σημαντικότερες προβλέψεις του Καθιερωμένου Κοσμολογικού Μοντέλου!
21 Η Μικροκυματική Ακτινοβολία Υποβάθρου παρατηρήθηκε κατα λάθος(!) το 1964 από τους Penzias και Wilson
22 Η Μικροκυματική Ακτινοβολία Υποβάθρου παρατηρήθηκε κατα λάθος(!) το 1964 από τους Penzias και Wilson Βραβείο Nobel Φυσικής (1978) τους σε Penzias και Wilson
23 Ασφαλώς, οι παρατηρήσεις βελτιώθηκαν με τα χρονια (COBE 1989, WMAP 2001, Planck 2009) Εξαιρετικά σημαντική πηγή πληροφοριών!
24 Ουσιαστικά, είναι η εικόνα του Σύμπαντός μας όταν αυτό ήταν περίπου ετών, δηλαδή σε βρεφικό στάδιο! Παρόλο που ακούγεται πολύ, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η ηλικία του είναι σχεδόν 14 δισεκατομμύρια χρόνια!
25 Μία από τις σημαντικότερες προβλέψεις του Καθιερωμένου Κοσμολογικού Μοντέλου αποκάλυψε και τις εξίσου σημαντικές αδυναμίες του
26 Το πρόβλημα της ομοιογένειας του Σύμπαντος (Horizon problem) Πολύ μικρή διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα σε περιοχές του Σύμπαντος που σύμφωνα με το Καθιερωμένο Κοσμολογικό Πρότυπο δε θα μπορούσαν ποτέ να είχαν αλληλεπιδράσει
27 Το πρόβλημα της ομοιογένειας του Σύμπαντος (Horizon problem) { μέγιστη απόσταση που θα μπορούσε να ταξιδέψει η πληροφορία
28 Το πρόβλημα της ομοιογένειας του Σύμπαντος (Horizon problem)
29 Το πρόβλημα της επιπεδότητας του Σύμπαντος (Flatness problem) Η γεωμετρία του Σύμπαντος καθορίζει το μέγεθος των ανομοιγενειών
30 Το πρόβλημα της επιπεδότητας του Σύμπαντος (Flatness problem) Η γεωμετρία του Σύμπαντος καθορίζει το μέγεθος των ανομοιγενειών
31 Η ταυτόχρονη επίλύση των προβλημάτων αυτών είναι δυνατή αν το πρώιμο Σύμπαν (10-36 s μετά από τη δημιουργία του) διεστάλη πολύ απότομα (εκθετικά) και έγινε τουλάχιστον φορές μεγαλύτερο! Πληθωρισμός (Inflation)
32 Πληθωρισμός (Inflation) εργασίες που σχετίζονται με τον Πληθωρισμό (17/08/2016)!
33 Τώρα όμως προκύπτει ένα καινούριο ερώτημα Σε τι οφείλεται η πληθωριστική φάση του Σύμπαντος;
34 Μία πιθανή απάντηση μπορεί να δωθεί από τη σκοπία της Σωματιδιακής Φυσικής. Πιο συγκεκριμένα, από το άλλο Καθιερωμένο Πρότυπο, αυτό των Στοιχειωδών Σωματιδίων
35 Σε αυτή τη θεωρία το σωματίδιο του Θεού Χίγκς παίζει κυρίαρχο ρόλο! Η ονομασία God particle οφείλεται στον εκδότη Ο Lederman ήθελε να το ονομάσει Goddamn particle
36 Παρατηρήθηκε για πρώτη φορά εδώ, πρίν από λίγα χρόνια (4/7/2012)
37 Πολύ ενδιαφέρουσα παρατήση: το σωματίδιο του Χίγκς μπορεί να είναι υπευθυνο για την Πληθωριστική φάση του Σύμπαντος! Οπότε, παίζει πρωτεύοντα ρόλο και στην Κοσμολογία!
38 Παρόλα αυτά, υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι
39 Εξίσου ενδιαφέρουσα παρατήρηση: η Πληθωριστική φάση του Σύμπαντος μπορεί να μην οφείλεται στο σωματίδιο του Χίγκς Άρα;; Πώς μπορούμε να ξέρουμε;;
40 Πρώτο επιχείρημα : Το ξυράφι του Όκαμ: Όταν δύο θεωρίες παρέχουν εξίσου ακριβείς προβλέψεις, πάντα επιλέγουμε την απλούστερη.
41 Δεύτερο επιχείρημα: CERN to the rescue! Όλοι (σχεδόν) οι εναλλακτικοί τρόποι προβλέπουν την ύπαρξη σωματιδίων πέρα απο το Καθιερωμένο Πρότυπο. Μέχρι στιγμής δεν έχουμε παρατηρήσει κάτι τέτοιο
42 Αναφορές: «universe_cms.html * Space_Science/Planck/
The_effect_of_cosmic_structure_on_the_cosmic_ microwave_background * CMB.pdf * Τίνα Νάντσου, 1ο Μάθημα Κοσμολογίας, CERN 2016 * Internet, Wikipedia
43- Lawrence M.Krauss “Ένα Σύμπαν από το τίποτε”.Τραυλός 2012(A Universe from nothing)
-----------------------------------
.-1.-Το Σύμπαν, τουλάχιστον για κάποιον που σκέπτεται με το Δυτικό τρόπο, με την δίτιμη λογική. είναι ένα μυστήριο.Δεν έχει σχέση με την κοινή λογική. Επομένως για πολλούς-μη φυσικούς- είναι ακατανόητο..ιδίως όταν κανείς αναζητεί την πραγματικότητα, πέρα από φαινόμενα,στην παρατήρηση των οποίων ουσιαστικώς περιορίζεται η επιστήμη.
2.-Επι πλέον.Η σύγχρονη φυσική έχει καταλήξει ότι, δεν έχει βρεθεί γλώσσα για να περιγράψει –και πολύ περισσότερο για να εξηγήσει τα φαινόμενα που παρατηρεί, και πολύ περισσότερο, την πραγματικότητα.Πολύ περισσότερο από ποτέ,πλησιάζει,αν δεν ταυτίζεται με την ανατολική σκέψη,με την γλώσσα των μυστικών.Μας θυμίζει τα Κοάν.Ο Heisenberg, αφού και αυτός είχε εντοπίσει το πρόβλημα τής γλώσσας ,στην σύγχρονη φυσική είχε διερωτηθεί.«. Μπορεί η φύση να είναι τόσο παράλογη,όσο φαίνεται στα πειράματά μας;» Και ο Eddington είχε παρατηρήσει ότι, το Σύμπαν όχι απλώς δεν είναι αυτό που φανταζόμαστε,αλλά ούτε αυτό που θα μπορούσαμε να φαντασθούμε.Οι Stephen Hawking & Leonard Mlodinov,λέγουν ότ,ι το Σύμπαν δεν έχει μια μοναδική ιστορία( Feynman:Ένα φυσικό σύστημα δεν χαρακτηρίζεται απλώς από μια ιστορία αλλά από κάθε δυνατή ιστορία),ούτε καν μια ανεξάρτητη ύπαρξη και ότι , η κοινή λογική στηρίζεται στην καθημερινή εμπειρία και όχι στο Σύμπαν.
Κατά τον Stephen Hawking (Περιοδικό Ε της 29-9-1996) η Δημιουργία τού Σύμπαντος,εξυπηρετείται με την θεωρία τής κυματοσυνάρτησης, κατά την οποία « οι οριακές συνθήκες τού Σύμπαντος είναι ότι, δεν έχει όρια» Δέχεται ότι,το Σύμπαν δεν χρειάζεται δημιουργία.Aς θυμηθούμε εδώ ,τον Ηράκλειτο.
Μετά την εισαγωγή αυτή έχουμε ότι για την δημιουργία έχουν διατυπωθεί τρείς βασικές Θεωρίες
` 1.- Η κρατούσα μέχρι σήμερα θεωρία ,είναι,το λεγόμενο standard model.που δέχεται σαν αρχή την μεγάλη έκρηξη ή τουλάχιστον αυτό που αποκαλούν Μεγάλη έκρηξη(Big Bang).Δηλαδή ένα τεραστίως συμπεπυκνωμένο άτομο που εξερράγη.Ολοι όμως οι οπαδοί τής θεωρίας αυτής, δεν συμφωνούν με την άποψη αυτή,ούτε,ταυτίζουν την αρχική αυτή έκρηξη με την Δημιουργία όπως την αντιλαμβάνεται η παραδοσιακή Θεολογία.Την θεωρία αυτή,υπεστήριξε αρχικώς ο Λεμαίτρ που δεν χρησιμοποίησε την ονομασία ¨Μεγάλη Έκρηξη» αλλά φαντάστηκε ένα υπερσυμπυκνωμένο αρχικό άτομο,(όχι αρχέγονη σφαίρα φωτιάς),που υπέθεσε ότι, εξερράγη και δημιουργήθηκε έτσι το Σύμπαν .Η σύγχρονη εκδοχή τής Θεωρίας αυτής διατυπώθηκε το 1948 από δύο αμερικανούς φυσικούς,τον Τζορτζ Γκάμποου ( George Gamow ) και τον Ράλφ Αλφερ.Αντί για το υπερσυμπυκνωμένο άτομο τού Λεμέτρ,δέχθηκαν μια αρχική ,πυκνή και διαστελλόμενη σφαίρα φωτιάς,που αποτελούνταν από ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία και ιδιαιτέρως ενεργητικά υποατομικά σωματίδια.(Λα Βιολέτ 493)Λέγεται ότι, εμπνεύστηκαν την θεωρία τους αυτή,από την έκρηξη της πρώτης ατομικής βόμβας.(Λα Βιολέττ) η άποψή μου όμως είναι ότι βασίστηκαν στον Edwin Hubble,που με την βοήθεια τού φαινομέ νου Doppler (Doppler effect) παρετήρησε μετατόπιση προς το ερυθρό φασματικών γραμμών γαλαξιών,πράγμα ΄που εσήμαινε κατ΄αυτόν. απομαμάκρυνσή τους.Παρατήρησε μάλιστα ότι, όσο πιο μακρινοί είναι τόσο πιο γρήγορα απομακρύνονται.Ο νόμος που διετύπωσε, v= H d,δείχνει ότι , η ταχύτητα απομάκρυνσης είναι ανάλογη τής αποστάσεως τού γαλαξία.(Για την απομάκρυνση αυτή και γενικώτερα για τη «πορεία/του Σύμπαντος, «επινοήθηκαν» οι σκέψεις για σκοτεινή ύλη και ενέργεια)Ως προς την πυκνότητα τής αρχικής ύλης, ο Gamow παρόλο ότι, διευκρινίζει ότι, αυτή είναι άγνωστη,πιστεύει ότι σ΄ένα κυβικό εκατοστό,υπήρχαν 100.000.000. τόννοι ύλης
Μερικοί μιλούν για έκρηξη όχι υλικού σημείου αλλά του χώρο και του χρόνου.
-Ο Κάπρα(ό.π.σελ.219) λέει ότι ,εάν θέλουμε
να μάθουμε τι συνέβη πριν την Μεγάλη ¨εκρηξη, αντιμετωπίζουμε σοβαρές δυσκολίες σκέψης και γλώσσας,,γιατί όπως παρατηρεί ο αναφερόμενος από τον συγγραφέα, Sir Bernard Lovell,ερχόμαστε έτσι αντιμέτωποι με τις παραδοχές χώρου και χρόνου που μας δίνει η καθημερινή εμπειρία.Είναι σαν να εισερχόμαστε ξαφνικά σε ένα φράγμα ομίχλης,όπου ο γνωστός μας κόσμος έχει εξαφανισθεί.
` -Κατά τον Σιμόπουλο(ό.π.55) οι μέχρι σήμερα έρευνες επιβεβαιώνουν ότι, αμέσως μετά την πρώτη διαστολή τού Σύμπαν τος,παρήχθη η « σκοτεινή ενέργεια» κι ένα άγνωστο είδος ύλης,που αποτελεί το 96% των συστατικών τού Σύμπαντος..Κατ αυτόν η θεωρία της Μεγάλης Εκρηξης,αν και όχι τέλεια ,είναι ένα πλήρες μαθηματικώς θεμελιωμένο μοντέλο βασιζόμενο στην Γενική σχετικότητα,την Κβαντομηχανική,και συμπληρωμένο με τις θεωρίες τού Πληθωρισμού και των υπερχορδών. Η Θεωρία αυτή,(Σιμ.ό.π.56 επ.) στηρίζεται σε ορισμένες αρχικές παραδοχές,που περιλαμβάνονται στην « Κοσμολογική Αρχή»κατά την οποία το Σύμπαν πρέπει να είναι ομοιόμορφο παντού.Οι αρχές αυτές είναι παγκοσμιότητα των φυσικών νόμων-ομοιογένεια τού Σύμπαντος-ισοτροπικό τού Σύμπαντος.Σημειωτέον ότι, η μελέτη τής ιστορίας τού Σύμπαντος δεν γίνεται μόνον με τα τηλεσκόπια,αλλά και με τους επιταχυντές των φυσικών που προσπαθούν να μελετήσουν τις ιδιότητες και τις διαδικασίες τής στιγμής τής γένεσης τού Σύμπαντος.
-Κατά τον Γ.Γραμματικάκη(ό.π.42),επιχειρήματα υπέρ τής αποδοχής τής θεωρίας αυτής,είναι:
: α.Η Γενική θεωρία τής σχετικότητας, με τις εξισώσεις με τις οποίες περιγράφεται η δομή του κόσμου,και οι οποίες προβλέπουν την σύγκλιση όλων των σημείων τού χωροχρόνου, σε μια μαθηματική ανωμαλία που ταυτίζεται με το σημείο Μηδέν, της Μεγάλης Εκρηξης.Ο Einsτein για λόγους καθαρά φιλοσοφικούς, ήθελε το Σύμπαν στατικό όχι διαστελλόμενο,και για τον λόγο αυτό εισήγαγε το 1917, αυθαίρετα μια κοσμολογική σταθερά,που συμβολίζεται με το γράμμα λάμδα ελληνικό, στις αρχικές του εξισώσεις που έδιναν ένα μεταβαλλόμενο-διαστελλόμενο Σύμπαν.έτσι ώστε να αποκλείεται η διαστολή.Με την προσθήκη αυτή,το σύμπαν ήταν στατικό, σφαιρικό,κλειστό,τεσσάρων διαστάσεων.. .Τούτο θεώρησε ,αργότερα, στις αρχές τής δεκαετίας τού 1930,(και αφού προηγουμένως είχε απορρίψει τις αντίθετες με την άποψή του, απόψεις των Λεμέτρ και Φρίντμαν,)ως την μεγαλύτερη γκάφα τή ζωής του.(Ταμπάκης ό.π.19)
-β.-Η ύλη(Γακ ασφαλώς σύμφωνα με τά όσα έχουμε παρατηρήσει μέχρι σήμερα) υπολογίζεται ότι, αποτελείται από 75% υδρογόνο και 22-23% ήλιο.Οι πυρήνες του ηλίου, σχηματίστηκαν από την ένωση δύο πρωτονίων και δύο νετρονίων,τα πρώτα 15 λεπτά της έκρηξης. Υπολογίζοντας το ποσοστό του ηλίου που παρήχθη με τον τρόπο αυτό,βλέπουμε ότι, αυτό, συμφωνεί με τις πραγματικές τιμές που βρίσκουμε σήμερα στο Σύμπαν.
Ετσι παρέχεται έμμεσα ένα επί πλέον στήριγμα, στην Θεωρία.
-γ.-Η φωτεινή ακτινοβολία πού υπάρχει σήμερα στο Σύμπαν,έχει θερμοκρασία 3 βαθμών Κέλβιν περίπου,(και που ανεκάλυψαν τυχαίως το 1964 οι Αρνο Πενζίας και Ρόμπερτ Γουίλσον-(βραβείο Νόμπελ Φυσικής 1978),όση δηλαδή είχε προβλέψει ο Γκάμοου,με τους συνεργάτες του.Πρόκειται για την ακτινοβολία που αποδεσμεύθηκε από την ύλη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια,και έφθανε σε μας σαν ένα απολίθωμα .Λόγω τής διαστολής τού χώρου, η συχνότητα τής ακτινοβολίας είχε μετατοπισθεί από την φωτεινή περιοχή, στις συχνότητες των μικροκυμάτων.
Για να διευκρινισθούν οι λεπτομέρειες αυτές τής θεώρησης τού Σύμπαντος εκτοξεύθηκαν δύο διαστημικά αστεροσκο- πεία(Σιμόπουλος ό.π.55) που επιβεβαίωσαν σε γενικές γραμμές το μοντέλο, τής Μεγάλης έκρηξης, και έδειξαν ένα Σύμπαν αρχικά ομοιόμορφο,που διαφοροποιούνταν θερμοσιακά,όπως προέβλεπε η θεωρία.( Ο Χώκιγκ εν « Το Μεγάλο Σχέδιο κλπ» σελ.157 επ.-σημειώνει ότι, το Σύμπαν ευτυχώς δεν είναι παντού ομοιόμορφο, …………..φαίνεται σχεδόν το ίδιο προς κάθε κατεύθυνση, εφόσον το κοιτάξουμε σε μια κλίμακα, πολύ μεγαλύτερη,ακόμη και από τις αποστάσεις μεταξύ των γαλαξιών)
-Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι, το σύμπαν,δεν είναι απολύτως ομοιογενές. Υπάρχουν περιοχές με διαφορετική θερμοκρασία.Η προκαλούμενη από τον πληθωρισμό διαστολή δεν θα μπορούσε να είναι ομοιόμορφη.Ο Πληθωρισμός,που θεωρείται ως βέβαιο ότι, πράγματι συνέβη, προβλέπει ένα ελαφρώς ανομοιόμορφο Σύμπαν,και όχι εντελώς ομοιόμορφο,όπως προβλέπονταν από την παραδοσιακή εικόνα τής Μεγάλης Εκρηξης.Οι διακυμάνσεις αυτές είναι πολύ μικρότερες από ένα χιλιοστό βαθμού Κελσίου,παρόλα αυτά,είναι τα σπέρματα από τα οποία προέκυψαν οι γαλαξίες.(Χώκιγκ κλπ.172 επ.)
Τον τρόπο με τον οποίο εξελίχθηκε το Σύμπαν, από τη Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang) που το γέννησε πριν από 13,8 δισ. χρόνια μέχρι σήμερα, κατάφεραν να οπτικοποιήσουν αμερικανοί και γερμανοί επιστήμονες.
Χρησιμοποιώντας υπερυπολογιστές, ανέπτυξαν την προσομοίωση με την ονομασία Illustris όπου απεικονίζεται η δημιουργία άστρων και γαλαξιών, αλλά και ο ρόλος της σκοτεινής ύλης η οποία θεωρητικά συγκρατεί τη μάζα του σύμπαντος.
Στόχος των επιστημόνων ήταν επίσης η επαλήθευση διαφόρων μαθηματικών μοντέλων και θεωριών που επιχειρούν να εξηγήσουν την προέλευση του σύμπαντος, αλλά και τη σύστασή του.
Το μοντέλο Illustris ενσωματώνει τις κυρίαρχες θεωρίες της κοσμολογίας για να ανασυνθέσει τη συμπαντική ιστορία αρχής γενομένης από την πρώιμη εποχή του σύμπαντος, 12 εκατομμύρια χρόνια μετά το Big Bang. Το αποτέλεσμα της προσομοίωσης είναι ένας κύβος με πλευρά μήκους 350 εκατ. ετών φωτός που περιέχει 41.416 γαλαξίες.
Οι μικρότερες δομές που δείχνει η προσομοίωση, έχουν έκταση περίπου 1.000 ετών φωτός.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής της μελέτης, Μαρκ Βόγκελσμπεργκερ από το αμερικανικό Πανεπιστήμιο ΜΙΤ των ΗΠΑ, το τελικό αποτέλεσμα της προσομοίωσης συνάδει τόσο με τη θεωρία της κοσμολογίας όσο και με τις παρατηρήσεις των τηλεσκοπίων, επίγειων και διαστημικών.
Όπως είπε ο Βόγκελσμπεργκερ, η προσομοίωση, μεταξύ άλλων, αναδεικνύει τον καθοριστικό ρόλο της σκοτεινής ύλης ως συνδετικού ιστού και σκελετού γύρω από τον οποίο συναρθρώνονται οι μεγάλες δομές των γαλαξιών. Αν δεν την συμπεριλαμβάναμε, η προσομοίωση δεν θα έμοιαζε με το πραγματικό σύμπαν όπως είπε.
Η προσομοίωση επίσης είναι η πρώτη που δείχνει την ορατή ύλη να προκύπτει από τη σκοτεινή. Εκτιμάται ότι το σύμπαν αποτελείται κατά περίπου 5% από κοινή ύλη, 27% από σκοτεινή ύλη και 68% από -την ακόμη πιο μυστηριώδη- σκοτεινή ενέργεια
(Eιδήσεις διαδικτύου 9-5-20140).
Το «Καθιερωμένο Πρότυπο», το κυρίαρχο θεωρητικό μοντέλο της κοσμολογίας για την εξέλιξη του σύμπαντος, αρχής γενομένης από τη «Μεγάλη Έκρηξη» (Μπιγκ Μπανγκ), κάθισε καλύτερα στο βάθρο του, καθώς και τα νέα επιστημονικά στοιχεία που συνέλλεξε ο δορυφόρος «Πλανκ» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), έρχονται να επιβεβαιώσουν τα έως τώρα «δόγματα» των επιστημόνων.
Όμως, όσο κι αυτό ακούγεται καλό, μερικοί φυσικοί μάλλον στεναχωρήθηκαν, επειδή θα ήθελαν να προκύψει κάτι καινούριο και πιο απρόβλεπτο, που θα ανοίξει νέους δρόμους στην αναζήτησή τους για τα μυστήρια της φύσης. «Ήλπιζα να βρεθεί κάποια ανωμαλία», δήλωσε χαρακτηριστικά ο κοσμολόγος Ναζαρένο Μαντολέζι του Εθνικού Ινστιτούτου Αστροφυσικής της Ιταλίας.
Η προκαταρκτική παρουσίαση των νέων στοιχείων έγινε σε συνέντευξη Τύπου στη Φεράρα της Ιταλίας, στο πλαίσιο διεθνούς συνάντησης αστρονόμων, φυσικών και άλλων επιστημόνων, σύμφωνα με το "Science" και τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης». Τα αποτελέσματα θα δημοσιευθούν επίσημα στο περιοδικό αστρονομίας και αστροφυσικής "Astronomy and Astrophysics" στις 22 Δεκεμβρίου.
H ανάλυση των στοιχείων δείχνει ότι το σύμπαν έχει ηλικία 13,8 δισεκατομμυρίων ετών, ότι αποτελείται από κοινή ατομική ύλη σε ποσοστό 4,9%, από μυστηριώδη σκοτεινή (μη ατομική) ύλη σε ποσοστό 26,6% και από την ακόμη πιο μυστηριώδη σκοτεινή ενέργεια σε ποσοστό 68,5%. Ο δορυφόρος «Πλανκ» μελέτησε -με πιο εξελιγμένα όργανα από κάθε προηγούμενη προσπάθεια- την λεγόμενη «κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου» (CMB), δηλαδή το «αποτύπωμα» που άφησε το «Μπινγκ Μπανγκ» στο σύμπαν και γίνεται αντιληπτό μέχρι σήμερα. Από τότε που σχηματίστηκαν τα πρώτα άτομα της ύλης, 380.000 χρόνια μετά την «Μεγάλη Έκρηξη», η ακτινοβολία υποβάθρου διαπερνά το διάστημα. Όσο το σύμπαν επεκτείνεται, τόσο αυτή η ακτινοβολία χάνει θερμότητα και μεταβάλλει το μήκος του κύματος της, με συνέπεια σήμερα πλέον να γίνεται αντιληπτή ως μικροκύματα.
Η θερμοκρασία αυτής της ακτινοβολίας μικροκυμάτων ποικίλει ελαφρά στο διάστημα από περιοχή σε περιοχή, όπως και η πόλωσή της. Οι επιστήμονες αναλύουν αυτές τις μικρές διακυμάνσεις και βγάζουν πολύτιμα συμπεράσματα. Προτού εκτοξευτεί ο «Πλανκ» που έκανε τις μετρήσεις του μεταξύ 2009 - 2013, η προηγούμενη μέτρηση της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου είχε γίνει από τον δορυφόρο WMAP της NASA κατά την περίοδο 2001-2010. Η πρώτη ανακοίνωση των ευρημάτων του «Πλανκ» είχε γίνει το 2013 και είχε από τότε επιβεβαιώσει το καθιερωμένο μοντέλο της κοσμολογίας.
Ακολούθησε η πληρέστερη ανάλυση των στοιχείων του «Πλανκ» και η εξονυχιστική σύγκριση με τα αντίστοιχα στοιχεία του WMAP. Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία, η μεταξύ τους απόκλιση στις διακυμάνσεις της θερμοκρασίας της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου είναι πια μικρότερη από 0,3% (έναντι 1% έως 1,5% που ήταν το 2013), δηλαδή πλέον μέσα στο όριο του στατιστικού σφάλματος. Η νέα ανακοίνωση των ευρημάτων δεν άγγιξε πάντως το ευαίσθητο ζήτημα της υποτιθέμενης ανίχνευσης πέρυσι, από την αμερικανική ερευνητική ομάδα BICEP2, των αρχαίων βαρυτικών κυμάτων που γεννήθηκαν κατά τη γέννηση του σύμπαντος. Αναμένεται με αγωνία από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα η επίσημη ανακοίνωση των επιστημόνων του «Πλανκ», σε συνεργασία με εκείνους του BICEP2, κατά πόσο τελικά επιβεβαιώνουν ή απορρίπτουν την επίμαχη ανακοίνωση, για την οποία πολλοί θεωρούν δεδομένο ότι πρόκειται για παραπλάνηση εξαιτίας της διαστρικής σκόνης. Η κοινή ανακοίνωση Πλανκ/BICEP2 αναμένεται έως το τέλος του έτους ή τον ερχόμενο Ιανουάριο.
( Πηγή : ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α.Ε -3 Δεκεμβρίου 2014)
----------------------------------------------------------------------------
.
:
University of Texas at Austin, Texas Advanced Computing Center
Summary:
An interstellar mystery of why stars form has been solved thanks to the most realistic supercomputer simulations of galaxies yet made. Theoretical astrophysicists found that stellar activity -- like supernova explosions or even just starlight -- plays a big part in the formation of other stars and the growth of galaxies.
Spiral structure emerges in Feedback in Realistic Environments (FIRE) simulation, which modeled stellar feedback on galaxy formation.
Credit: Image courtesy of University of Texas at Austin, Texas Advanced Computing Center
An interstellar mystery of why stars form has been solved thanks to the most realistic supercomputer simulations of galaxies yet made.
Theoretical astrophysicist Philip Hopkins of the California Institute of Technology (CalTech) led research that found that stellar activity -- like supernova explosions or even just starlight -- plays a big part in the formation of other stars and the growth of galaxies.
"Feedback from stars, the collective effects from supernovae, radiation, heating, pushing on gas, and stellar winds can regulate the growth of galaxies and explain why galaxies have turned so little of the available supply of gas that they have into stars," Hopkins said.
Galaxy simulations were tested on the Stampede supercomputer of the Texas Advanced Computing Center (TACC), an Extreme Science and Engineering Discovery Environment-allocated (XSEDE) resource funded by the National Science Foundation.
The initial results were published September of 2014 in the Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. Hopkins's work was funded by the National Science Foundation, the Gordon and Betty Moore Foundation, and a NASA Einstein Postdoctoral Fellowship.
The mystery begins in interstellar space, the vast space between stars. There dwell enormous clouds of molecules, mainly hydrogen, with the mass of thousands or even millions of Suns. These molecular gas clouds condense and give birth to stars.
What's puzzled astrophysicists since the 1970s is their observations that only a small fraction of matter in the clouds becomes a star. The best computer simulations, however, predicted nearly all of a cloud's matter would cool and become a star.
"That's really what we were trying to figure out and address, for the first time, by putting in the real physics of what we know stars do to the gas around them," Hopkins said.
A multi-institution collaboration formed with members from CalTech, U.C. Berkeley, U.C. San Diego, U.C. Irvine, Northwestern, and the University of Toronto. They produced a new set of supercomputer galaxy models called FIRE or Feedback in Realistic Environments. It focused the computing power on small scales of just a few light years across.
"We started by simulating just single stars in little patches of the galaxy, where we trace every single explosion," Hopkins explained. "That lets you build a model that you can put into a simulation of a whole galaxy at a time. And then you build that up into simulations of a chunk of the universe at a time."
Hopkins developed the simulation code locally on a cluster at CalTech, but the Stampede supercomputer did the lion's share of the computation.
"Almost all of these simulations were run on XSEDE resources," Hopkins said. "In particular the Stampede supercomputer at TACC was the workhorse of these simulations…Stampede was an ideal machine -- it was fast, it had large shared memory nodes with a lot of processors per node and good memory per processor. And that let us run this on a much faster timescale than we had originally anticipated. Combined with improvements we made to the parallelization of the problem, we were able to run this problem on thousands of CPUs at a time, which is record-breaking for this type of problem," Hopkins said.
The realism achieved by the FIRE galaxy simulations surprised Hopkins. Past work with sub-grid models of how supernovae explode and how radiation interacts with gas required manually tweaking the model after each run.
"My real jaw-dropping moment," Hopkins said, "was when we put the physics that we thought had been missing from the previous models in without giving ourselves a bunch of nobs to turn. We ran it and it actually looked like a real galaxy. And it only had a few percent of material that turned into stars, instead of all of it, as in the past."
FIRE has mostly simulated the more typical and small galaxies, and Hopkins wants to build on its success. "We want to explore the odd balls, the galaxies that we see that are of strange sizes or masses or have unusual properties in some other way," Hopkins said.
Hopkins also wants to model galaxies with supermassive black holes at the center, like our own Milky Way. "In the process of falling in, before matter actually gets trapped by the black hole and nothing can escape, it turns out that for the most massive galaxies, this is even more energy than released by all the stars in the galaxy. It's almost certainly important. But it's at the edge, and we're just starting to think about simulating those giant galaxies," Hopkins said.
Story Source:
The above story is based on materials provided by University of Texas at Austin, Texas Advanced Computing Center. The original article was written by Jorge Salazar. Note: Materials may be edited for content and length.
-------------------------------------------------------------------
Το πληθωριστικό Σύμπαν
Σύμφωνα με την θεωρία του Πληθωρισμού, το σύμπαν ξεκίνησε από ένα σημείο άπειρης πυκνότητας γνωστό ως Μεγάλη Έκρηξη, περίπου, 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, και επεκτάθηκε πάρα πολύ γρήγορα για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, οπότε μετά από το γεγονός (πληθωρισμός) εξακολούθησε να αναπτύσσεται αλλά με πολύ βραδύτερο ρυθμό από τότε. Στην διάρκεια του χρόνου αυτού γεννήθηκαν τα άστρα, οι πλανήτες και τελικά ο ίδιος ο άνθρωπος.
Η εν λόγω διαστολή πιστεύεται ότι τώρα επιταχύνεται και αναμένεται να οδηγήσει σε ένα ψυχρό, ομοιόμορφο, δίχως ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, σύμπαν.
Ο Penrose, ωστόσο, διαφωνεί με την πληθωριστική εικόνα και ειδικότερα πιστεύει ότι δεν μπορεί να εξηγήσει την πολύ χαμηλή κατάσταση της εντροπίας στην οποία βρισκόταν το σύμπαν όταν γεννήθηκε – ένας εξαιρετικά υψηλός βαθμός τάξης, που μπόρεσε να φτιαχτεί η πολύπλοκη ύλη. Ο Penrose δεν πιστεύει ότι ο χώρος και ο χρόνος άρχισε να λειτουργεί κατά τη στιγμή του Big Bang, αλλά ότι το Big Bang ήταν στην πραγματικότητα μόνο ένα από μια σειρά πολλών, με την κάθε Μεγάλη Έκρηξη να σηματοδοτεί την έναρξη ενός νέου «αιώνος» στην ιστορία του σύμπαντος.
Η δημιουργία του σύμπαντος από το απόλυτο τίποτα
---------------------------------------------------------------------------------------------
Αντιγραφή από δημοσίευση του διαδικτύου τήξς 18-3-2018
«Οι τελευταίες απόψεις του Hawking
Ο λαμπρός κοσμολόγος κατέθεσε την τελευταία ερευνητική μελέτη του μόλις δύο εβδομάδες πριν τον θάνατό του - Δείτε τι γράφει για τα παράλληλα σύμπαντα και πώς μπορούν να ανιχνευτούν
Μόλις δύο εβδομάδες προτού φύγει από τη ζωή, ο Στίβεν Χόκινγκ είχε καταθέσει μια ερευνητική εργασία, στην οποία ανέπτυσσε τη θεωρία του για το πώς ο άνθρωπος θα μπορούσε να αποδείξει την ύπαρξη του πολυσύμπαντος, και προέβλεπε το τέλος της ύπαρξής μας μέσα στο σκοτάδι.
Το πολυσύμπαν ή μετασύμπαν (multiverse) είναι υποθετικό σύνολο των άπειρων ή πεπερασμένων δυνατών Συμπάντων, που περιέχει το ιστορικό σύμπαν όπου βιώνουμε, αλλά και όλα όσα θα μπορούσαν ποτέ να υπάρξουν. Η θεωρία αυτή βασίζεται στην ιδέα ότι το δικό μας σύμπαν μας είναι μόνο ένα από τα πολλά εκεί έξω, που προκλήθηκαν από το Big Bang.
Η εργασία, η οποία ολοκληρώθηκε λίγο πριν από τον θάνατο του λαμπρού αστροφυσικού, εξετάζει την ιδέα ότι ο άνθρωπος να μπορούσε να συλλέξει αποδείξεις για την ύπαρξη άλλων συμπάντων χρησιμοποιώντας έναν ανιχνευτή, τοποθετημένο σε ένα διαστημόπλοιο. Εάν οι αποδείξεις αυτές εντοπίζονταν κατά τη διάρκεια της ζωής του Χόκινγκ, θα του εξασφάλιζαν 100% ένα βραβείο Νόμπελ, μια τιμητική διάκριση που δεν του είχε αποδοθεί ποτέ όσο βρισκόταν εν ζωή.
Ο Τόμας Χέρτογκ, ο οποίος έγραψε μαζί με τον Χόκινγκ την εργασία με τίτλο «A Smooth Exit from Eternal Inflation?», δήλωσε στους Sunday Times: «Τον είχαν προτείνει αρκετές φορές για το Νόμπελ και έπρεπε να το είχε κερδίσει. Τώρα είναι πολύ αργά για να συμβεί αυτό».
Σε εργασία που συνέγραψε το 1983 με τον Τζέιμς Χαρτλ, ο Χόκινγκ εξηγούσε πώς δημιουργήθηκε το σύμπαν, αλλά διατύπωνε επίσης την εκτίμηση ότι το Big Bang δημιούργησε και έναν απεριόριστο αριθμό άλλων «εκρήξεων», που η καθεμία παρήγαγε το δικό της σύμπαν.
Αυτή η θεωρία του «πληθωρισμού», δηλαδή της εκθετικής διαστολής του σύμπαντος προτού παγιωθεί σε βραδύτερους ρυθμούς επέκτασης, ήταν αδύνατο να επαληθευτεί επιστημονικά.
Ο Χέρτογκ ισχυρίζεται ότι ο ίδιος και ο Χόκινγκ ήθελαν να πάρουν την ιδέα ενός πολυσύμπαντος και να την μετατρέψουν σε ένα «επαληθεύσιμο επιστημονικό πλαίσιο».
Το «σκοτεινό» δεύτερο σκέλος της εργασίας του Χόκινγκ
Το αρκετά πιο... σκοτεινό δεύτερο σκέλος της εργασίας αναπτύσσει τη θεωρία ότι η Γη θα εξαφανιστεί στο σκοτάδι όταν εξαντληθεί η ενέργεια των αστέρων.
Η ιδέα ότι τελικά το σκοτάδι θα «καταπιεί» τη ζωή, όπως την γνωρίζουμε, είναι αρκετά αμφιλεγόμενη και αποτελεί πεδίο αντιπαράθεσης για τους κοσμολόγους. Μεταξύ όσων βρίσκουν την εν λόγω θεωρία απλοϊκή και παρωχημένη συγκαταλέγεται και ο Νιλ Τούροκ, διευθυντής του διάσημου ερευνητικού κέντρου Perimeter Institute του Καναδά, ο οποίος έχει δηλώσει ότι δεν κατάλαβε ποτέ γιατί ο Στίβεν Χόκινγκ την θεωρούσε ενδιαφέρουσα.
Σύμφωνα με ορισμένα διεθνή ΜΜΕ, ορισμένοι κοσμολόγοι εκτιμούν ότι η τελευταία ερευνητική εργασία έρευνα του βρετανού επιστήμονα, ο οποίος έφυγε από τη ζωή 14 Μαρτίου, σε ηλικία 76 ετών, θα μπορούσε δυνητικά να αποτελέσει σταθμό για την εν λόγω επιστήμη. Κι αυτό χάρη σε ένα πολύ σημαντικό λόγο: Το γεγονός ότι αυτή η θεωρία του Χόκινγκ θα μπορούσε να επαληθευτεί.
Ο καθηγητής κοσμολογίας, Κάρλος Φενκ, εξηγεί ότι μέχρι τώρα ήταν αδύνατο να «μετρηθεί» η ύπαρξη παραλλήλων συμπάντων. «Το πιο ενδιαφέρον στην εργασία του Χόκινγκ είναι η ιδέα οτι το πολυσύμπαν μπορεί να άφησε το «αποτύπωμά» του στην ακτινοβολία υπόβαθρου που διεισδύει στο σύμπαν μας και πως θα μπορούσαμε να «μετρήσουμε» αυτό το αποτύπωμα με έναν ανιχνευτή πάνω σε κάποιο διαστημόπλοιο».
Όπως επισημαίνει ο ίδιος τυχόν απόδειξη της ύπαρξης παράλληλων συμπάντων θα άλλαζε ριζικά την εικόνα που έχει ο άνθρωπος για τη θέση που κατέχει στον κόσμο.»
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
- The shock waves are still reverberating from BICEP2’s bombshell announcement that they’ve discovered the holy grail of cosmology: the telltale signature of gravitational waves from inflation. But what does this discovery really mean, and what impact will it have on cosmology?
- -----------------------------------------------------------------------
-Αντιγράφω από μια συνέντευξη .(προτάσσοντας,ορισμένα «παράδοξα» σημεία,με τη προσδοκία και ελπίδα,ότι θα υπάρξει ο χρόνος για μια πλήρη μετάφραση)
«… Το Σύμπαν μας ήταν κάποτε μικρότερο από ένα άτομο,διπλασιάζοντας συνεχώς το μέγεθός του κάθε 0.00000000000000000000000000000000000001 δευτερόλεπτα και αυτός ο βίαιος διπλασιασμός,ήταν αρκετά βίαιος ώστε να δημιουργήσει βαρυτικά κύματα…Δεν υπάρχει εξήγηση για την Μεγάλη Εκρηξη.Απλώς οι εξισώσεις δέχονται ότι συνέβη….Η Μεγάλη Εκρηξη έγινε σε μια περιοχή αρκετά μικρότερη από ένα άτομο…συνέβη παντού, στο χώρο σε ένα άπειρο αριθμό σημείων,χωρίς καμιά εξήγηση για τον συγχρονισμό.Δεν υπάρχει εξήγηση πως ένας άπειρος χώρος δημιουργήθηκε σε ορισμένο χρόνο,οι εξισώσεις απλώς δέχονται ότι ο χώρος.μόλις δημιουργήθηκε ήταν άπειρος….Δεν υπάρχει γνώμη ως προς το πόσο μεγάλος είναι ο χώρος..ενδεχομένως είναι άπειρος…..Πρέπει να υπάρχουν αντίγραφα του εαυτού σας μακρυά στο διάστημα»
----------------------------------------------------------------------
About 13.8 billion years ago, merely 400,000 years after our Big Bang, everything in our observable universe was a hot plasma not too different from the surface of the Sun. Photos of this plasma, baby pictures of our universe around its 400,000th birthday, have already revolutionized modern cosmology and triggered two Nobel prizes. Now a team of astronomers has spent three years zooming in on about 1 percent of the sky from a state-of-the-art telescope at the South Pole, taking an even sharper photo of this plasma, including its polarization, and discovered that it’s distorted in a tantalizing way.
-
- At the press conference, I met Alan Guth and Andrei Linde, whose theory of cosmological inflation had predicted this distortion, Or whether gravitational waves – distortions in the very fabric of spacetime – were passing between you and them, bending the light rays that you see. BICEP2 has shown that humongous gravitational waves close to a billion light-years long are distorting their cosmic baby picture.
-
- Making such strong gravitational waves requires extreme violence. For example, a cataclysmic collision of two black holes squeezing more than the Sun’s mass into a volume smaller than a city can create gravitational waves that the US-based LIGO experiment hopes to detect – but these waves are only about as big as the pair of objects creating them. So what could possibly have created the vast waves BICEP2 saw, given that our universe seems to contain no objects large enough to make them?
-
- The answer to this question explains why Alan and Andrei were smiling: inflation! Their inflation theory in its simplest form predicts that our universe was once smaller than an atom, repeatedly doubling its size every 0.00000000000000000000000000000000000001 seconds or so, and this rapid doubling was precisely violent enough to create gravitational waves of the strength and length that BICEP2 has observed! Although it sounds like this repeated doubling of the inflating substance would violate the laws of energy physics (specifically energy conservation), it actually doesn’t, thanks to a loophole in Einstein’s theory of general relativity………… Our Mathematical Universe in case you’re curious about how this works. When the inflating substance eventually decays into ordinary matter, the resulting hot plasma eventually cooled and clumped into the galaxies, stars and planets that adorn our universe today.
-
- So how seriously should we take inflation? Inflation had emerged as the most successful and popular theory for what happened early on even before BICEP2, as experiments gradually confirmed one of its predictions after another: that our universe should be large, expanding and approximately homogeneous, isotropic and flat, with tiny fluctuations in the cosmic baby pictures that were roughly scale invariant, “adiabatic” and “Gaussian.” To me and many of my cosmology colleagues, the gravitational waves discovered by BICEP2 provide the smoking-gun evidence that really clinches it, because we lack any other compelling explanations for them. For example, the ekpyrotic and cyclic models of the universe that had emerged as the most popular alternatives to inflation are now suddenly ruled out because they cannot explain BICEP2’s gravitational wave detection.
-
- This means that if the BICEP2 results hold up and we take inflation seriously, then we need to understand and take seriously also everything that inflation predicts – and these predictions form quite a long list! First of all, inflationary cosmology (“IC”) radically changes the answers to key questions given in the traditional cosmology (“TC”) textbooks I once studied:
-
-
- Q: What caused our Big Bang? TC: There’s no explanation – the equations simply assume it happened.
- IC: The repeated doubling in size of an explosive subatomic speck of inflating material.
Q: Did our Big Bang happen at a single point?
- TC: No.- IC: Almost: it began in a region of space much smaller than an atom.
-
- Q: Where in space did our Big Bang explosion happen?
- TC: It happened everywhere, at an infinite number of points, all at once, with no explanation for the synchronization.
- IC: In that tiny region – but inflation stretched it out to about the size of a grapefruit growing so fast that the subsequent expansion made it larger than all the space that we see today.
-
- Q: How could an infinite space get created in a finite time?
- TC: There’s no explanation — the equations simply assume that as soon as there was any space at all, it was infinite in size.
- IC: By exploiting a clever loophole in Einstein’s general relativity theory, inflation produces an infinite number of galaxies by continuing forever, and an observer in one of these galaxies will view space and time differently, perceiving space as having been infinite already when inflation ended.
-
- Q: How big is space?
- TC: There’s no prediction.
- IC: Probably infinite.
-
- Because of this last prediction, the BICEP2 discovery should cause dismay among multiverse skeptics – at least in this particular universe. This is because Alex Vilenkin, Andrei Linde, Alan Guth and others have shown that the space that inflation generically creates is not merely infinite, but uniformly filled with matter that forms infinitely many galaxies. This in turn means that no matter how unlikely it is that a galaxy will be indistinguishable from ours, containing someone whose life has so far been identical to yours, the probability is not zero since it clearly happened here. Which means that there must be duplicate copies of you far away in space, and indeed also similar versions of you living out countless variations of your life. Now it’s harder for skeptics to dismiss this by saying “inflation is just a theory” – first they need to come up with another compelling explanation for BICEP2’s gravitational waves.
-
- I think that if the BICEP2 discovery holds up, it will go down as one of the greatest discoveries in the history of science. It has pushed our knowledge frontier back 38 orders of magnitude in time in a single giant leap, from the creation of Helium seconds after our Big Bang to inflation during the first few trillionths of a trillionth of a quadrillionth of that first second. This teaches us about physics at energies a trillion times greater than those produced in the Large Hadron Collider, of great relevance to string theory and other quests to unify the four fundamental forces into a single consistent theory.
-
- Moreover, it’s a sensational breakthrough involving not only our cosmic origins, but also the nature of space: by producing the first-ever detection of Hawking/Unruh radiation (the process by which inflation’s rapid doubling generates these gravitational waves), the BICEP2 team has found the first experimental evidence for quantum gravity.
-
- So what lies ahead? Once the celebrations are over, we’ll look forward to seeing whether today’s announcement stands the test of time. The wait won’t be long since many other experiments have been racing against BICEP2 and will soon have the data to confirm or refute their findings. Many questions should get cleared up already in October, when the Planck satellite experiment is due to release its first polarized images of the cosmic plasma. Planck will produce the first good maps of polarized dust and establish whether its contaminating effect was as small as BICEP2 assumed. It will also produce an improved estimate of a parameter known as “tau” related to when the first stars ionized our universe. My personal guess is that they’ll find these stars to have formed later than currently assumed, which (for complex but well-understood reasons) will lower Plank’s estimate of how clumpy our universe is and will not only help bring the Planck constraints on gravitational waves up into better agreement with BICEP2’s detection, but also bring Planck’s predictions for the number of galaxy clusters down into agreement with what we observe.
-
- If BICEP2 is proven correct, it should lead to at least one Nobel Prize. Further down the road, I bet that a first-ever satellite designed specifically to measure inflationary gravitational waves will get funded (now that we know there’s a signal for it to measure), which can determine how the cosmic doubling rate during inflation changed with time. This provides a great way to distinguish between specific inflation models and also to test any inflation competitors that may have gained credibility by then (for example, string gas models predict an increase whereas all inflation models predict a decrease).
-
- But first, let’s celebrate one of the most exciting moments in the history of science! Above all, this feels like a great triumph for Occam’s razor: although countless complicated models for inflation emerged over the years, the BICEP2 data is beautifully fit by simple “classic’’ inflation, known in geek-speak as a single slow-rolling scalar field. And Andrei Linde looked particularly happy at the press conference, perhaps because two numbers have now been measured that act as a sort of fingerprint of inflation models: n=0.9608±0.0054 (reported by Planck, quantifying the ratio of small to large spots in the baby pictures) and r=0.16±0.05 (reported by BICEP2, quantifying the gravitational wave amplitude after correcting for galactic radio noise). These measurements agree tantalizingly well with the specific predictions of what’s arguably the simplest model of all: Andrei’s own favorite, whose potential energy curve is a simple parabola, which predicts n=0.96 and r=0.15. I think William of Occam would have been impressed!
---------------------------------------------------------------------------
- Ο Γ.Γραμματικάκης( Η κόμη της Βερενίκης σελ.62) στην προσπάθεια να παρακαμφθούν οι αντιρρήσεις κατά τού Μπίγκ Μπάγκ, παραθέτει θεωρία κατά την οποία για απειροελάχιστο τμήμα δευτερολέπτου,εκδηλώθηκε αιφνίδιος πληθωρισμός κατά τον οποίο το Σύμπαν, υπέστη μια ιλιγγιώδη διαστολή,,ταχύτερη από την συνήθη,.Το ορατό Σύμπαν, προήλθεν από την εξέλίξη μιάς μόνον περιοχής τού χώρου,..υπήρχε λοιπον άφθονος χρόνος να αποκτήσει ομοιογένεια και θερμοσιακή ισορροπία.
ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ – ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ-Μειονέκτημα της Θεωρίας τής Μεγάλης Εκρήξεως διατυπώνουν αρκετοί επιστήμονες.(πέρα απ΄αυτά που προσπαθεί να διορθώσει η θεωρία του πληθωριστικού σύμπαντος για την οποία γράφουμε παραπάνω και την οποία αφορά και η προπαρατιθέμενη συνέντευξη)
-Κατά τον S.Weinberg(« Καθημερινή» 23-4-2000) η δύναμη της βαρύτητας δεν καλύπτεται από το standard model.Κατ΄αυτόν η γενική θεωρία της σχετικότητας εξηγεί την βαρύτητα για συνήθεις αποστάσεις αλλά όχι για σωματίδια που χωρίζονται από πολύ μικρές αποστάσεις.Επί πλέον γι΄αυτόν το μοντέλο αυτό έχει πολλά αυθαίρετα χαρακτηριστικά.
-Κατά τον αστρονόμο, Wendy Freedman υπάρχουν αμφισβη τήσεις ως προς την θεωρία τής Μεγάλης έκρηξης.Υποστηρίζει την θεωρία ενός « Μεγάλου τείχους»μιάς τεράστιας συγκέντρωσης γαλαξιών που επεκτείνεται σαν σύνορο σε έκταση 500.000.000 ετών φωτός .Δέχεται ηλικία κατώτερη των 12 δισεκ.ετών φωτός.
= Κατά τον W.Moffat :
The big bang model did solve on problem………………………….why the sky is dark at night..Assuming the universe had a beginning almost fourteen years ago the light from galaxies would have had a finite amount of time, to reach us here on Earth,because of the finite speed of light.A finite universe can only emit a finite amount of light……...However .the possibility of an eternal or cyclic universe has come back into vogue ;among some contemporary cosmologists.(Maffat o.c. 64)-_)(Ελεύθερη απόδοση¨:Κατ αυτούς,το Σύμπαν θα έπρεπε να είναι αιώνιο,και βασικώς αμετάβλητο ακόμη και αν οι γαλαξίες φαίνεται να απομακρύνονται ο ένας από τον άλλο.Υποστηρίζουν ότι υπάρχει μια συνεχής δημιουργία ύλης,………δεν υπάρχει ανάγκη να δεχθεί κανείς,μια αρχή τού Σύμπαντος.Αποδείξεις για το μοντέλο τής Μεγάλης Εκρήξεως,εξακολουθούν να συσσωρεύονται επί έτη,κυρίως συνιστάμενες από στοιχεία συλλεγέντα τελευταίωε, από δορυφόρους,για ανίχνευση μικροκυμάτων…………..πολλοί όπως ο Αινστάιν και ο Χόυλ αισθάνονταν πώς ένα στατικό και αμετάβλητο Σύμπαν ήταν όμορφο και ικανοποιητικό………..Το μοντέλο τής Μεγάλης Εκρηξης, δεν έλυσε ένα πρόβλημα…………………..γιατί ο ουρανός είναι σκοτεινός τη νύκτα.Δεχόμενοι ότι το Σύμπαν έχει μια αρχή, τοποθετούμενη σε 14 δισεκατομμύρια περίπου χρόνια πριν,το φώς από τους γαλαξίες, θα είχε έναν περιορισμένο χρόνο για να φθάσει στη Γή,εξαιτίας τής περιορισμένης ταχύτητας τού φωτός.Ένα πεπερασμένο σύμπαν, μπορεί να εκπέμψει ένα περιορισμένο ποσό φωτός……Πάντως η δυνατότητα ενός αιώνιου η κυκλικού σύμπαντος έχει επανέλθει στη μόδα, ως άποψη μεταξύ μερικών σύγχρονων κοσμολόγων.).
Κατά τον ίδιο ,according to his modified theory of gravity,”.The MOG universe has a beginning but not an end.It continues eternally. There is no explosion of matter from an infinity dense singularity;The beginning of the MOG Universe is a time of vast stillness and emptiness before the universe evolves dynamically.In contrast to the standard big bang model,there is neither matter nor energy at t=0.Gravity-the curvature of spacetime-is also zero,because there is no matter.And the Hubble sonstant H…….is also zero.At MOG’s t=0 ,the universe does not explode or inflate,but instead stands still(213)………matter and radiation came from nothing-the modern physics vacuum……..spacetime inMOG ιs curved differently than kin Einsτein’s gravity theorgh……….There is some inflation in MOG at t=0………………at t=0 matter and radiation are created from fluctuations in the vacuum.(214).The MOG equations do allow a cyclic cosmology(217)……….no dark matter
- In the standard interpretation of the Big Bang, which took shape in the 1960s, the formative event was not an explosion that occurred at some point in space and time—it was an explosion of space and time. In this view, time did not exist beforehand. Even for many researchers in the field, this was a bitter pill to swallow. It is hard to imagine time just starting: How does a universe decide when it is time to pop into existence?
For years, every attempt to understand what happened in that formative moment quickly hit a dead end. In the standard Big Bang model, the universe began in a state of near-infinite density and temperature. At such extremes the known laws of physics break down. To push all the way back to the beginning of time, physicists needed a new theory, one that blended general relativity with quantum mechanics.
The prospects for making sense of the Big Bang began to improve in the 1990s as physicists refined their ideas in string theory, a promising approach for reconciling the relativity and quantum views. Nobody knows yet whether string theory matches up with the real world—the Large Hadron Collider, a particle smasher coming on line later this year, may provide some clues—but it has already inspired stunning ideas about how the universe is constructed. Most notably, current versions of string theory posit seven hidden dimensions of space in addition to the three we experience.
Και άλλοι αστρονόμοι, παρά τα « υπέρ» που έχει η θεωρία της Μεγάλης Εκρήξεως, φαίνονται διστακτικοί να την αποδεχθούν Ο αστρονόμος Halton Arp αναφέρει την περίπτωση που ένας γαλαξίας και ένα κβάζαρ, ή δύο γαλαξίες, φαίνονται φυσικώς συνδεδεμένοι,,παρουσιάζουν μιά μετατόπιση, προς το κόκκινο, πολύ διαφορετική,.Αν λοιπόν η μετατόπιση προς το ερυθρό., οφείλονταν στην διαστολή,τού σύμπαντος, τότε διαφορές μεγάλες στην μετατόπιση προς το ερυθμό, θα έπρεπε να σημαίνουν αποστάσεις πολύ διαφορετικές.Αυτό όμως δεν εναρμονίζεται με τις παρατηρήσεις πού .έγιναν.,Υπάρχει βεβαίως,και ο αντίλογος.ως εξήγηση.Ότι ,δηλαδή,αυτή η ένωση (γαλαξιών και κβάζαρς) είναι « στατιστική» και ότι, λ.χ. .ένας γαλαξίας κοντινός, και λαμπερός.και .ένα κβάζαρ, πολύ πιο απομακρυσμένο, πού έχει μια μετατόπιση προς το ερυθρό, πολύ διαφορετικό, και μια ταχύτητα απομακρύνσεως πολύ διαφορετική,να βρίσκονται στην ίδια οπτική γραμμή, παρατήρησής μας, χωρίς να είναι πραγματικώς, associes Πρέπει λοιπόν να ερευνηθεί, αν στατιστικά αν οι περιπτώσεις των συμπτώσεων που κάνουν ώστε να εμφανίζονται από καιρό σε καιρό, αυτές οι allignemets είναι μεγαλύτερες ,περισσότερες,απ ό,τι θα μπορούσε μας δώσει η τύχη..Ο Αρπ,υποπτεύεται παράξενους μηχανισμούς πού προκαλούν την μετατόπιση προς το ερυθρό
Κυκλικά μοτίβα, εντός του Κοσμικού Υποβάθρου Μικροκυμάτων (CMB) δείχνουν ότι ο χώρος και ο χρόνος δεν ξεκίνησαν μαζί με το Big Bang, αλλά ότι το σύμπαν μας στην πραγματικότητα κάνει συνεχώς Αιώνιους κύκλους. Αυτός είναι ο συγκλονιστικός ισχυρισμός του θεωρητικού φυσικού Roger Penrose του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ο οποίος λέει ότι τα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από τον δορυφόρο WMAP της NASA, υποστηρίζουν την ιδέα μιας "σύμμορφης κυκλικής κοσμολογίας”. Ωστόσο, ο ισχυρισμός αυτός είναι βέβαιο ότι θα αποδειχθεί αμφιλεγόμενος, επειδή διαφωνεί με το ευρέως αποδεκτό πληθωριστικό μοντέλο της κοσμολογίας.
Οι θεωρίες που περιγράφουν την δημιουργία του Σύμπαντος από το τίποτα διαμέσου των κβαντικών διαταραχών του κενού υπονοούν την ύπαρξη του κενού χώρου.Ο Alexander Vilelkin δημοσίευσε ένα άρθρο το 1982 στο οποίο περιγράφει την δημιουργία του σύμπαντος μέσω κβαντικών διαδικασιών «κυριολεκτικά από το τίποτα», θεωρώντας όχι μόνο την απουσία της ύλης, αλλά ταυτόχρονα και την απουσία ΧΩΡΟΥ και ΧΡΟΝΟΥ!
…. η συνέχεια του «Η δημιουργία του σύμπαντος από το τίποτα»…
Το Σύμπαν υπάρχει και μαζί μ’ αυτό η ανθρώπινη περιέργεια για το πώς ξεκίνησε. Η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης δεν ασχολείται με το ερώτημα αυτό, επειδή περιγράφει το Σύμπαν από τη στιγμή της δημιουργίας και μετά. Ο Εdward Tryon ήταν ο πρώτος που ασχολήθηκε σοβαρά με το πως μπορεί να δημιουργηθεί το σύμπαν από το τίποτα ήταν ο Εdward Tryon, με ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature , το 1973, με τον τίτλο: «Is the Universe a Vacuum Fluctuation?»
Για τη μελέτη της δημιουργία του Σύμπαντος, ένα σημείο κλειδί είναι η επιλογή του αρχικού σημείου. Σύμφωνα με την πρόταση του Tryon, το Σύμπαν δημιουργήθηκε από το κενό, δηλαδή τον άδειο χώρο. Σύμφωνα με τη κβαντική θεωρία, το φαινομενικά αδρανές κενό, δεν είναι καθόλου άδειο, αλλά σε υποατομικό επίπεδο, βρίσκεται σε διαρκή αναβρασμό. Είναι δυνατόν για παράδειγμα, από το κενό να εμφανιστεί ένα ζεύγος ηλεκτρονίου-ποζιτρονίου, να υπάρξει για σύντομο χρονικό διάστημα, και στη συνέχεια να εξαφανιστεί και πάλι. Τέτοιες διακυμάνσεις του κενού (vacuum fluctuations) δεν είναι δυνατόν ….
να παρατηρηθούν πειραματικά, διότι έχουν χρόνο ζωής γύρω στα 10-21 δευτερόλεπτα, ενώ η απόσταση ανάμεσα στο ηλεκτρόνιο και το ποζιτρόνιο είναι της τάξης των 10-10 εκατοστών. Οι φυσικοί όμως, είναι πεπεισμένοι ότι οι διακυμάνσεις αυτές είναι πραγματικές, επειδή μπορούν να «παρατηρηθούν» με έμμεσους τρόπους. Για παράδειγμα, κάθε ηλεκτρόνιο μοιάζει με ένα μικροσκοπικό μαγνήτη, την μαγνητική ένταση του οποίου, οι φυσικοί μπορούν να μετρήσουν με εκπληκτική ακρίβεια 10 δεκαδικών ψηφίων. Οι θεωρητικοί, με τη βοήθεια της κβαντικής θεωρίας, μπορούν να υπολογίσουν την ποσότητα αυτή, και έχουν βρει ότι η τιμή της εξαρτάται από τη δημιουργία των ζευγών ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων. Αν το φαινόμενο αυτό αγνοηθεί, τότε ο θεωρητικός υπολογισμός συμφωνεί με τα πειραματικά δεδομένα στα πρώτα πέντε δεκαδικά ψηφία, αλλά όχι στα υπόλοιπα. Συμπεριλαμβάνοντας, όμως την επίδραση της δημιουργίας των ζευγών ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων, υπάρχει συμφωνία σε όλα τα δεκαδικά ψηφία!
Θεωρητικά, οποιοδήποτε αντικείμενο μπορεί να εμφανιστεί στιγμιαία στο κενό, ακόμα και ένα ψυγείο ή ένας υπολογιστής. Η πιθανότητα της εμφάνισης ενός αντικειμένου όμως ελαττώνεται δραματικά καθώς αυξάνει η μάζα του και η πολυπλοκότητα της δομής του. Στην πράξη, μόνο ζεύγη σωματιδίου-αντισωματιδίου έχουν κάποια εύλογη πιθανότητα να δημιουργηθούν.
Ο Tryon, στις δυο σελίδες του παράξενου και αμφισβητούμενου άρθρου του, πρότεινε ότι, σε σπάνιες περιπτώσεις, ολόκληρα σύμπαντα μπορούν να εμφανιστούν από το κενό, και ότι το Σύμπαν μας θα μπορούσε να έχει αρχίσει με αυτόν τον τρόπο.
Επειδή οι κβαντικές διακυμάνσεις είναι γενικά στιγμιαίες, η πρόταση του Tryon, ότι το Σύμπαν μας που έχει ηλικία 10 δισεκατομμύρια χρόνια δημιουργήθηκε με τον τρόπο αυτό, φαίνεται αδιανόητη.
Σε γενικές γραμμές, ο χρόνος ζωής μιας διακύμανσης εξαρτάται από τη μάζα, και γίνεται μικρότερη από 10-65 γραμμάρια, δηλαδή 1038 φορές μικρότερη από τη μάζα του ηλεκτρονίου.
Εδώ, ο Tryon επικαλέστηκε το γεγονός ότι η ενέργεια ενός βαρυτικού πεδίου είναι αρνητική. Σε ένα κλειστό Σύμπαν η αρνητική βαρυτική ενέργεια αντισταθμίζει ακριβώς την ενέργεια της ύλης που περιέχει το Σύμπαν αυτό. Η συνολική ενέργεια ή ισοδύναμα η συνολική μάζα είναι ακριβώς ίση με το μηδέν. Ο χρόνος ζωής μιας κβαντικής διακύμανσης με μηδενική μάζα μπορέι να είναι άπειρος.
Όμως, αν το Σύμπαν μας δημιουργήθηκε από τον κενό χώρο, από πού προέρχεται ο χώρος αυτός;
Στην καθημερινή μας εμπειρία, συνηθίζουμε να εξισώνουμε τον άδειο χώρο με το «τίποτα». Ο κενός χώρος δεν έχει μάζα, ούτε χρώμα, ούτε υφή, ούτε σκληρότητα, ούτε θερμοκρασία. Αν αυτό δεν είναι το «τίποτα, τότε τι είναι; Από τη σκοπιά της γενικής θεωρίας της σχετικότητας, ο χώρος δεν είναι ένα παθητικό υπόβαθρο, αλλά ένα εύκαμπτο μέσο το οποίο μπορεί να στραφεί, να καμπυλωθεί, να αλλάξει μορφή. Η καμπύλωση του χώρου είναι ακριβώς ο τρόπος με τον οποίο περιγράφεται το βαρυτικό πεδίο. Από αυτή τη σκοπιά, η πρόταση ότι το Σύμπαν δημιουργήθηκε στον κενό χώρο, δεν φαίνεται να εξηγεί περισσότερα από την πρόταση για παράδειγμα, ότι το Σύμπαν δημιουργήθηκε από ένα κομμάτι λάστιχο. Μπορεί να είναι αλήθεια, αλλά θα θέλαμε να μάθουμε από πού προήλθε το λάστιχο αυτό.
Το 1982, ο Ο Alexander Vilenkin από το Πανεπιστήμιο Tufts πρότεινε μια επέκταση της αρχικής ιδέας του Tryon. Πρότεινε ότι το Σύμπαν δημιουργήθηκε με κβαντικές διαδικασίες «κυριολεκτικά από το τίποτα», θεωρώντας όχι μόνο την απουσία της ύλης, αλλά ταυτόχρονα και την απουσία ΧΩΡΟΥ και ΧΡΟΝΟΥ. Η έννοια του απόλυτου τίποτα είναι δυσνόητη, γιατί έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε το χώρο σαν ένα αμετάβλητο υπόβαθρο, το οποίο πρέπει να υπάρχει. Όπως ένα ψάρι δεν μπορεί να φανταστεί την απουσία νερού, έτσι κι εμείς δεν μπορούμε να φανταστούμε την απουσία του χώρου και του χρόνου.
Ένας τρόπος να κατανοήσει κανείς το απόλυτο τίποτα είναι να θεωρήσει ένα κλειστό Σύμπαν με πεπερασμένο όγκο και στη συνέχεια να φανταστεί ότι ο όγκος του ελαττώνεται στο μηδέν.
Είτε μπορείτε να το φανταστείτε είτε όχι, ο Vilenkin απέδειξε ότι, η έννοια του απόλυτου τίποτα είναι τουλάχιστον πλήρως ορισμένη μαθηματικά, και ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν το σημείο εκκίνησης στις θεωρίες της δημιουργίας του Σύμπαντος.
Παραθέτουμε μια μικρή περίληψη των απόψεων τού καθηγητή Christof Wetterich,φυσικού στο Πανεπιστήμιο της Χαιδελβέργης.Στο τέλος ακολουθούν ολόκληρες οι δηλώσεις του, στα αγγλικά.Κτ αυτόν λοιπόν, , μια διαφορετική εικόνα για τη Μεγάλη Εκρηξη είναι δυνατή,….τοποθετεί την Μεγάλη Εκρηξη στο άπειρο παρελθόν…..το Σύμπαν θα μπορούσε να έχει μια πολύ «κρύα και βραδεία,αρχή…..το Σύμπαν υπήρχε ανέκαθεν και το πρωίμο στάδιο του ήταν στατικό.,……αυτή η άποψη δεν ακυρώνει την Μεγάλη Εκρηξη..…Τελικώς αν υπήρχε μιά ανωμαλία (singularity) τότε αυτό σημαίνει ότι, η Μεγάλη Έκρηξη δεν ήταν η αρχή αλλά μια συνέχεια.
Το πλήρες κείμενο :
«Prof. Dr. Christof Wetterich, a physicist at Heidelberg University, has developed a theoretical model that complements the nearly 100-year-old conventional model of cosmic expansion. According to Wetterich's theory, the Big Bang did not occur 13.8 billion years ago -- instead, the birth of the universe stretches into the infinite past. This view holds that the masses of all particles constantly increase. The scientist explains that instead of expanding, the universe is shrinking over extended periods of time.
Cosmologists usually call the birth of the universe the Big Bang. The closer we approach the Big Bang in time, the stronger the geometry of space and time curves. Physicists call this a singularity -- a term describing conditions whose physical laws are not defined. In the Big Bang scenario, the spacetime curvature becomes infinitely large. Shortly after the Big Bang, the universe was extremely hot and dense. Prof.Wetterich believes, however, that a different "picture" is also possible. If the masses of all elementary particles grow heavier over time and gravitational force weakens, the universe could have also had a very cold, slow start. In that view, the universe always existed and its earliest state was virtually static, with the Big Bang stretching over an infinitely long time in the past. The scientist from the Institute for Theoretical Physics assumes that the earliest "events" that are indirectly observable today came to pass 50 trillion years ago, and not in the billionth of a billionth of a billionth of a second after the Big Bang. "There is no longer a singularity in this new picture of the cosmos," says Prof. Wetterich.
His theoretical model explains dark energy and the early "inflationary universe" with a single scalar field that changes with time, with all masses increasing with the value of this field. "It's reminiscent of the Higgs boson recently discovered in Geneva. This elementary particle confirmed the physicists' assumption that particle masses do indeed depend on field values and are therefore variable," explains the Heidelberg scientist. In Wetterich's approach, all masses are proportional to the value of the so-called cosmon field, which increases in the course of cosmological evolution. "The natural conclusion of this model is a picture of a universe that evolved very slowly from an extremely cold state, shrinking over extended periods of time instead of expanding," explains Prof. Wetterich.Wetterich stresses that this in no way renders the previous view of the Big Bang "invalid," however. "Physicists are accustomed to describing observed phenomena using different pictures." Light, for example, can be depicted as particles and as a wave. Similarly, his model can be seen as a picture equivalent to the Big Bang. "This is very useful for many practical predictions on the consequences that arise from this new theoretical approach. However, describing the 'birth' of the universe without a singularity does offer a number of advantages," emphasises Prof. Wetterich. "And in the new model, the nagging dilemma of 'there must have been something before the Big Bang' is no longer an issue."
The theory that has come to be known as The Big Bang was originally proposed by a Catholic Priest, to make the Bible scientific. Critics have subsequently referred to the Big Bang theory as religion masquerading as science. Nevertheless, the Big Bang model is the generally accepted theory for the origin of universe. Nonetheless, findings in observational astronomy and revelations in the field of fundamental physics question the validity of the 'Big Bang' model, including the organization of galactic superstructures, the Cosmic Microwave Background, distant galaxies, gravitational waves, red shifts, and the age of local galaxies. Admittedly, the Big Bang research program has generated considerable research and there has been some confirmation for many hypotheses. However, outstanding questions remain and substantial alternative cosmology models, which also have been fruitful, remain viable and continue to evolve. Unfortunately, there has been a concerted effort to prevent research into alternate cosmologies. The Big Bang has become a sacred cow; which must not be questioned. One of the greatest challenges facing astrophysics is derivation of remoteness in cosmological objects. At large scales, it is almost entirely dependent upon the Hubble relationship between apparent brightness and spectral redshift for large luminous objects. However, this data has questionable validity. The assumption of scale invariance and universality of the Hubble law allowed the adoption of redshift as a standard calibration of cosmological distance. A major problem is the Big Bang model implies the existence of a creator. Why the Universe should have had a beginning, or why it would have been created, cannot be explained by classical or quantum physics. To support the Big Bang, estimates of the age & size of the cosmos, including claims of an accelerating universe, are based on an Earth-centered universe with the Earth as the measure of all things, exactly as dictated by religious theology. However, distance from Earth is not a measure of the age of far away galaxies. The Big Bang cannot explain why there are galaxies older than the Big Bang, why fully formed galaxies continue to be discovered at distances of over 13 billion light years from Earth, when according to Big Bang theory, no galaxies should exist at these distances. To support the Big Bang, red shifts are purposefully misinterpreted based on Pre-Copernican geo-centrism with Earth serving as ground zero. However, red shifts are variable, effected by numerous factors, and do not provide measures of time, age or distance. Nor can Big Bang theory explain why galaxies collide, why rivers of galaxies flow in the wrong direction, why galaxies clump together creating great walls of galaxies which took from 80 billion to 150 billion years to form. Big Bang theory requires phantom forces, constantly adjusted parameters, and ad hoc theorizing to explain away and to cover up the numerous holes in this theory. Finally, if at first there was a singularity, then the Big Bang was not a beginning, but a continuation.»
Μια καινούργια θεωρία η SMASH(Standard Model Axion)
2. Η συνεχής δημιουργία-το χωρίς αρχή Σύμπαν
Η δεύτερη αυτή θεωρία δέχεται ότι,το Σύμπαν υπήρχε πάντοτε και ότι ,δεν μπορεί να γίνει λόγος για Δημιουργία.
Ο Sean Carroll στο βιβλίο του The Big Picture, λέγει ότι ,οι εξισώσεις τού Schrodinger στην Κβαντομηχανική επιτρέπουν δύο διαφορετικές λύσεις για δύο διαφορετικά είδη συμπάντων.
Για τον Teilhard de Chardin : «………..υπάρχει μια συνεχής δημιουργία.Η Δημιουργία ποτέ δεν έπαψε.Η πράξη αυτή,είναι μια συνεχής κίνηση, απλωμένη στο σύνολο τού χρόνου….Ο Θεός δημιουργεί ενώνοντας…..Το πρόβλημα και το μυστικό τής Δημιουργίας, συνίστανται στο να μειώσουν και να αντιστρέψουν την ματαίωση της ενότητας,ώστε να δημιουργηθούν κόσμοι όλο και περισσότερο σύνθετοι……Η Δημιουργία δεν είναι μια μικρή υπόθεση,για τον Παντοδύναμο,μια πράξη ευχαρίστησης,Είναι μία περιπέτεια ένα διακύβευμα . μια μάχη, στην οποία εμπλέκεται ολόκληρος
(il y a une création continue….La création n ; a jamais cesse,Son acte est un grand geste continu ,espace sur la totalité des temps………….Deus creat uniendo(= Dieu crée en unissant….Le problème et le secret de la création ont consiste a réduire et a inverser la puissance de la dissociation ,de manière a obtenir des mondes de plus en plus synthetiques…..L,union .produit…………Créer n ; est…pas une petite affaire pour le tout puissant ,une partie de plaisir.C ; est une aventure un risque, une bataille ou il s ; engage tout entier( Cuénot « Ce que Teilhard a vraiment dit »)
- Ομοίως οι Χέρμαν Μπόντι,Τόμι Γκόλντ και Φρέντ Χόυλ) υποστηρίζουν και αυτοί την θεωρία της συνεχούς Δημιουργίας,της σταθερής κατάστασης .(solid or steady)
state theory) --- που θεωρείται πλέον ως ανίσχυρη--- Κατά την θεωρία αυτή το σύμπαν διαστέλλεται για μία απροσδιόριστα μεγάλη περίοδο, και κατά κάποια άγνωστη διαδικασία ωθεί τα μεμονωμένα άτομα του υδρογόνου, να δημιουργούνται διαρκώς σε κάθε σημείο του διαστήματος.Ο ρυθμός αυτός τής δημιουργίας είναι πολύ βραδύς,ένα άτομο υδρογόνου κάθε χιλιάδες εκατομμύρια χρόνια,επομένως είναι ανέφικτη η επιβεβαίωση με την παρατήρηση. (According to them the Universe could be eternal and essentially unchanging even while the galaxies were observed to be moving away from one another.They suggested that there was a continuous creation of matter,….there need not be a beginning of the universe..Evidence for the big bang model has continued to accumulate over the years ,particularly from data gathered by the more recent Cosmic background model and Wilkinson Microwave Anisotropy Probe satellite missions………… many people as Einstein and Hoyle felt that a static unchanging universe was beautiful and satisfying)
,Μειονέκτημα τής θεωρίας αυτής,εκτός άλλων είναι ότι, δεν αντιστοιχούσε με τα δεδομένα τής μετατόπισης προς το ερυθρό.
-Η Μπλαβάτσκυ( στην Μυστική της διδασκαλία,λέγει ότι, το Σύμπαν μας,είναι από τα απεριόριστα σύμπαντα που υπάρχουν, και ότι, η εμφάνιση και εξαφάνιση τού Σύμπαντος,είναι η εισπνοή και εκπνοή τής « Μεγάλης Πνοής» που είναι αιώνια.(Γακ : Η Μυστική Διδασκαλία άρχισε να γράφεται το 1884 και δημοσιεύθηκε τελικώς το 1888.Το έργο ξεκινά από την παραδοχή, ότι ,υπάρχει από πανάρχαια εποχή, μια απόκρυφη γνώση, που δια μέσου των αρχαίων μυστηρίων,φθάνει στην εποχή μας, σε σχολές εσωτερικής φιλοσοφίας)
-Κατά τον Κάπρα,(ό.π.σελ 218 επ.) η ιδέα ενός Σύμπαντος ,που περιοδικώς διαστέλλεται και συστέλλεται .απαντάται στην αρχαία ινδική μυθολογία Μια από τις κοσμολογίες των Ινδουιστών, βασίζεται στον μύθο τού Λιλα,-το θεικό παιχνίδι-στο οποίο ο Βράχμα μεταμορφώνεται σε κόσμο.Λίλα είναι το ρυθμικό παιχνίδι που συνεχίζεται σε ατελείωτους κύκλους,με το ΕΝΑ να γίνεται τα πολλά,και τα πολλά να επιστρέφουν στο ΕΝΑ.
΄.Ασφαλώς ο Κάπρα, ξεχνά εδώ τους Ελληνες φιλοσόφους.Πριν από 2.500 περίπου χρόνια ο Ηράκλειτος είχε πεί « Κόσμον τόνδε ,τον αυτόν απάντων,ούτε τις των θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν αλλά ήν αεί και έστιν και έσται πυρ αείζωον , απτόμενον μέτρα και αποσβεννύμενον μέτρα»(: που κατά την απόδοση τού διάσημου φυσικού W.Heisenberg ,όπως την παραθέτουν οι Σ.Γκίκας και Ι.Ευαγγέλου,στο βιβλίο τους «Προσωκρατικοί φιλόσοφοι» σημαίνει ότι, ο κόσμος αυτός που είναι ίδιος για όλους(και ό ίδιος παντού στην ατομική του σύσταση) ούτε κάποιος θεός ,ούτε άνθρωπος τον έκανε αλλά υπήρχε πάντοτε (ως αυθυπόστατος και άχρονος) ως ενεργειακή φωτιά που πάντοτε θα γεννά τη ζωή, και που πειθαρχώντας στην νομοτέλειά της θα μετασχηματίζεται συνεχώς κατά χρονικά διαστήματα.
Επίσης O Δημόκριτος είχε πεί « Μηδέν εκ του μη όντος γίγνεσθαι μηδ εις το μη όν φθείρεσθαι».
Επίσης ο Πλάτων στον «Τίμαιο» δέχεται ότι, ο θεός αφού παρέλαβεν την ορατή μάζα( «παν όσον ην ορατόν παραλαβών») την έφερε σε τάξη από την αταξία(«εις τάξιν αυτό ήγαγεν»).
-Μεταξύ αυτών πού δεν δέχονται την θεωρία τής αρχικής Μεγάλης Εκρήξεως είναι και ο Paul A.La Violette(Η Γένεση του κόσμου-Ενάλιος 2006) που λέγει ότι, από τους υποστηρικτές τής Μεγάλης Εκρηξης δεν παρέχεται καμία εξήγηση για την πηγή της ενέργειας πού πραγματοποίησε την Μεγάλη Εκρηξη,που μιλάει για το αυγό όμως και για την κότα που το γέννησε και ότι, το σύμπαν δεν διαστέλλεται,ότι είναι ευκλείδειο.(σελ.510) και προτείνει την θεωρία του κουρασμένου φωτός,πού κατ αυτόν δέχεται και ο Χαμπλ..
Την θεωρία ότι, το φώς για άγνωστο λόγο,θα μπορούσε όταν διανύει μεγάλες αποστάσεις,να χάνει ενέργεια πράγμα που θα οδηγούσε σε μια μεταβολή τού φάσματος φωτός,που θα έμοιαζε σαν αυτή που παρατήρησε ο Χάμπλ, υποστηρίζει και ο Fritz Zwicky . φυσικός στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας τής Καλιφόρνιας,(Χώκιγκ ό.π.69).καθώς και άλλοι,είναι όμως οι απόψεις αυτές μειοψηφούσες - Η Μπλαβάτσκυ,δέχεται ότι, το Σύμπαν μας,είναι ένα από τα απεριόριστα σύμπαντα που υπάρχουν, και ότι, η εμφάνιση και εξαφάνιση του,είναι η εισπνοή και εκπνοή τής « Μεγάλης Πνοής» που είναι αιώνια.
-
-For Paul Steinhardt and Neil Turok, the Big Bang ended on a summer day in 1999 in Cambridge, England. Sitting together at a conference they had organized, called “A School on Connecting Fundamental Physics and Cosmology,” the two physicists suddenly hit on the same idea. Maybe science was finally ready to tackle the mystery of what made the Big Bang go bang. And if so, then maybe science could also address one of the deepest questions of all: What came before the Big Bang?
Steinhardt and Turok—working closely with a few like-minded colleagues—have now developed these insights into a thorough alternative to the prevailing, Genesis-like view of cosmology. According to the Big Bang theory, the whole universe emerged during a single moment some 13.7 billion years ago. In the competing theory, our universe generates and regenerates itself in an endless cycle of creation. The latest version of the cyclic model even matches key pieces of observational evidence supporting the older view.
This is the most detailed challenge yet to the 40-year-old orthodoxy of the Big Bang. Some researchers go further and envision a type of infinite time that plays out not just in this universe but in a multiverse—a multitude of universes, each with its own laws of physics and its own life story. Still others seek to revise the very idea of time, rendering the concept of a “beginning” meaningless.
All of these cosmology heretics agree on one thing: The Big Bang no longer defines the limit of how far the human mind can explore.
Big Idea 1: The Incredible Bulk
The latest elaboration of Steinhardt and Turok’s cyclic cosmology, spearheaded by Evgeny Buchbinder of Perimeter Institute for Theoretical Physics in Waterloo, Ontario, was published last December. Yet the impulse behind this work far predates modern theories of the universe. In the fourth century A.D., St. Augustine pondered what the Lord was doing before the first day of Genesis (wryly repeating the exasperated retort that “He was preparing Hell for those who pry too deep”). The question became a scientific one in 1929, when Edwin Hubble determined that the universe was expanding. Extrapolated backward, Hubble’s observation suggested the cosmos was flying apart from an explosive origin, the fabled Big Bang.
Strange and wonderful things can happen in those extra dimensions: That is what inspired Steinhardt (of Princeton University) and Turok (of Cambridge University) to set up their fateful conference in 1999. “We organized the conference because we both felt that the standard Big Bang model was failing to explain things,” Turok says. “We wanted to bring people together to talk about what string theory could do for cosmology.”
The key concept turned out to be a “brane,” a three-dimensional world embedded in a higher-dimensional space (the term, in the language of string theory, is just short for membrane). “People had just started talking about branes when we set up the conference,” Steinhardt recalls. “Together Neil and I went to a talk where the speaker was describing them as static objects. Afterward we both asked the same question: What happens if the branes can move? What happens if they collide?”
A remarkable picture began to take shape in the two physicists’ minds. A sheet of paper blowing in the wind is a kind of two-dimensional membrane tumbling through our three-dimensional world. For Steinhardt and Turok, our entire universe is just one sheet, or 3-D brane, moving through a four-dimensional background called “the bulk.” Our brane is not the only one; there are others moving through the bulk as well. Just as two sheets of paper could be blown together in a storm, different 3-D branes could collide within the bulk.
The equations of string theory indicated that each 3-D brane would exert powerful forces on others nearby in the bulk. Vast quantities of energy lie bound up in those forces. A collision between two branes could unleash those energies. From the inside, the result would look like a tremendous explosion. Even more intriguing, the theoretical characteristics of that explosion closely matched the observed properties of the Big Bang—including the cosmic microwave background, the afterglow of the universe’s fiercely hot early days. “That was amazing for us because it meant colliding branes could explain one of the key pieces of evidence people use to support the Big Bang,” Steinhardt says.
.
-
Εξηγήσεις-ερμηνείες για το Red Shift
-
-Ο Carl Sagan,(ό.π.σελ.254) προτείνει ως εξηγήσεις.
-α.-La recession des galaxies. Plus une galaxie est éloignée plus sa vitesse de récession est grande.) ,όπως η κρατούσα θεωρία.
..β.- Ο Πώλ Λα Βιολέττ ,για την μετατόπιση προς το ερυθρό. προτείνει την θεωρία του κουρασμένου φωτός,πού κατ αυτόν δέχεται και ο Χαμπλ. .-Στην φύση υπάρχουν κι άλλες μετατοπίσεις προς το ερυθρό όπωςλ.χ. η βαρυτική μετατόπιση Το φώς καθώς εγκαταλείπει ένα έντονο βαρυτικό πεδίο πρέπει να καταβάλει τέτοιες προσπάθειες για να ξεφύγει ώστε χάνει ενέργεια Αυτό δίνει την εντύπωση, σ΄έναν παρατηρητή, που είναι μακρυά, ότι, έχουμε μια μετατόπιση, προς το κόκκινο, και στα μεγαλύτερα μήκη κύματος.εάν σκεφθούμε ότι υπάρχουν μεγάλες μαύρες τρύπες στο κέντρο μερικών γαλαξιών,αυτό θα μπορούσε να είναι μια πειστική εξήγηση για την μετατόπιση προς το ερυθμό..Η άποψη αυτή έχει το μειονέκτημα ότι, οι παρατηρήσεις, τού φάσματος,φαίνεται να αναλογούν περισσότερο, και ,ν΄αντιστοιχούν σε αέρια, και όχι σε μεγάλη πυκνότητα που πρέπει να υπάρχει στις μεγάλες τρύπες.
. .γ.-Η μετατόπιση προς το ερυθρό,είναι ένα αποτέλεσμα
Ντόπλερ,οφειλόμενο σε τοπική γαλαξιακή έκρηξη.Και ή άποψη αυτή έχει μειονεκτήματα Αν ήταν ορθή, θάπρεπε να έχουμε τόσα θραύσματα, της έκρηξης αυτής,που να πλησιάζουν προς εμάς, όσα που να απομακρύνονται.Δηλαδή να έχει τόσες μετατοπίσεις προς το ερυθρό,όσες και προς το μπλέ,πράγμα που δεν συμβαίνει. Στην πραγματικότητα δηλαδή,οποιοδήποτε δηλαδή καί να είναι το αντικείμενο,που παρατηρούμε η μετατόπιση είναι πάντοτε προς το ερυθρό.
-
3., Η θεωρία Μ,που φιλοδοξεί να γίνει η θεωρία των Πάντων.Όπως παρατηρούν οι Stephen Hawking & Leonard Mlodinov,δεν πρόκειται για μια θεωρία με την συνηθισμένη σημασία του όρου, αλλά μια οικογένεια διαφορετικών θεωριών,-που όλες όμως μπορούν να θεωρηθούν ως όψεις της ίδιας υποκείμενης θεωρίας-κάθε μια από τις οποίες συνιστά απλώς μια καλή περιγραφή παρατηρήσεων σε ορισμένο μόνον φάσμα φυσικών καταστάσεων).Όσο διαφορετικές και αν είναι οι επιμέρους θεωρίες στην οικογένεια της Θεωρία Μ,μπορούν να θεωρηθούν ως όψεις της ιδίας υποκείμενης θεωρίας,είναι δηλαδή εκδοχές της θεωρίας εφαρμόσιμες σε ένα περιορισμένο φάσμα υποπεριπτώσεων,όπως λ.χ. όταν κάποιες ποσότητας όπως η ενέργεια λαμβάνουν μικρές τιμές.Δεν υπάρχει δηλαδή μια μοναδική θεωρία που να αναπαριστά ικανοποιητικώς όλες τις παρατηρήσεις σε κάθε δυνατή κατάσταση..Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή,το Σύμπαν μας, δεν είναι το μοναδικό,αλλά ένα από μια πληθώρα συμπάντων που δημιουργήθηκαν από το τίποτε.Κάθε Σύμπαν,έχει πολλές δυνατές ιστορίες, έχει πολλές δυνατές καταστάσεις,ελάχιστες όμως απ΄αυτές θα μπορούσαν να επιτρέψουν την ύπαρξη πλασμάτων όπως εμείς.Κατά τον Χώκιγκ( εν τω Μεγάλο κλπ.74) για τους νόμους που διέπουν το Σύμπαν,μπορούμε να πούμε,ότι μοιάζει σαν να μην υπάρχει ένα μοναδικό μαθηματικό μοντέλο ή θεωρία,που να περιγράφει κάθε πτυχή του Σύμπαντος,αντιθέτως,έχουμε να κάνουμε με ένα δίκτυο θεωριών που ονομάζουμε θεωρία Μ,, Βεβαίως δεν κατορθώνει να εκπληρώσει το παραδοσιακό όνειρο των φυσικών για μια ενιαία και μοναδική θεωρία,είναι ωστόσο αποδεκτή, στο πλαίσιο του « ρεαλισμού κατά το μοντέλο»
ΝΤΕΝΕΡΜΙΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
- Ο Κ.Καστοριάδης( ό.π.238) γράφει πώς «το γεγονός της Δημιουργίας δεν έχει τίποτε να κάνει με την έριδα που αφορά τον ντετερμινισμό,Αντιτίθεται μόνον στην παράδοξη…………. ιδέα ενός ομογενούς καθολικού ντετερμινισμού,που ανάγει τα επίπεδα ή τις στιβάδες τού όντος,σε ένα μοναδικό έσχατο και στοιχειώδες επίπεδο .Τούτο θα συνεπάγοταν ότι θα ‘ήταν αυστηρώς αναγκαίο,για το Σύμπαν να φθάσει σε μια γνώση τού εαυτού του ,(μέσω τής φυσική θεωρίας) .Η δημιουργία συνεπάγεται τούτο μόνον,ότι οι καθορισμοί τού όντος,δεν είναι ποτέ κλειστοί,ώστε να απαγορεύουν την ανάδυση άλλων καθορισμών.»
Είναι φανερό ότι οι θέσεις αυτές,είναι αυθαίρετες.Η άποψη ΄ότι σκοπός τού Σύμπαντος είναι η αυτογνωσία του ,έχει .ήδη υποστηριχθεί.(πρβλ. και ανθρωπικό αξίωμα).Και ας μη λησμονούμε ότι, η Δημιουργία είναι(τουλάχιστον ίσως) εν τω γίγνεσθαι
-
-
ΤΥΧΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ
Ο Αλβιν Τοφλερ,στην Εισαγωγή στο βιβλίο των Ιλυα Πριγκοζίν και Ιζαμπελ Στεντζερς. « Τάξη μέσα από το Χάος»(Εκδόσεις Κέδρος 1986) γράφει:
«Όπως γράφει ο Edgar Morin, επιφανής Γάλλος κοινωνιολόγος και επιστημολόγος «:ας μην ξεχνάμε πώς το πρόβλημα της αιτιοκρατίας άλλαξε μέσα σ΄ένα αιώνα…. Η ιδέα των ύψιστων, ανώνυμων, πάγιων νόμων που τα κυβερνά όλα στη φύση, υποκαταστάθηκε από την ιδέα των νόμων αλληλοπεπίδρασης…. Το θέμα της αιτιοκρατίας μάλιστα έγινε το πρόβλημα τάξης στο σύμπαν. Τάξη σημαίνει πώς υπάρχουν και μερικά άλλα εκτός απ' τους νόμους. Υπάρχει και το αναγκαστικό ,το αμετάβλητο, το σταθερό, η κανονικότητα…Η παλαιά ανώνυμη αιτιοκρατία (determinism), παράγοντας ομοιογένειας, αντικαταστάθηκε με τη διαφοροποιό και εξελικτική ιδέα των προορισμών (determinations).
Και καθώς εμπλουτιζόταν η έννοια της αιτιοκρατίας, γίνονταν νέες προσπάθειες για να αναγνωριστεί η συμπαρουσία της τύχης και της αναγκαιότητας ως εταίρων ισότιμων και όχι σε σχέσεις αμοιβαίας υποταγής μέσα στο σύμπαν, που ταυτόχρονα οργανώνεται και αποδιοργανώνεται.
Στο σημείο αυτό μπαίνουν στο στίβο ο Πριγκοζίν κι η Στέντζερς. Αυτοί πήγαν ένα βήμα πιο πέρα τη συζήτηση. Όχι μόνο απόδειξαν — πειστικά, κατά τη γνώμη μου, μα όχι και κατά τη γνώμη άλλων, όπως ο μαθηματικός René Thorn - ότι λειτουργούν και η αιτιοκρατία και η τύχη, μα προσπαθούν και να καταδείξουν, πως αυτά τα δυο συνταιριάζονται. Έτσι, κατά τη θεωρία της αλλαγής, θεωρία που πηγάζει φυσικά από την ιδέα των σκεδαστικών δομών, ένα σύστημα, όταν εξωθείται από διακυμάνσεις σε κατάσταση μακριά από την ισορροπία και κινδυνεύει η δομή του, πλησιάζει σε στιγμή κρίσιμη ή σημείο διακλάδωσης. Στο σημείο αυτό, λένε οι συγγραφείς, αποκλείεται από την ίδια τη φύση των πραγμάτων η δυνατότητα να καθοριστεί εκ των προτέρων η επόμενη κατάσταση του συστήματος. Ό,τι απομένει από το τελευταίο αυτό, ωθείται από την τύχη σε μια νέα γραμμή εξέλιξης. Και όταν η γραμμή αυτή επιλεγεί - ανάμεσα από πολλές άλλες - αναλαμβάνει τη συνέχεια πάλι ο ντετερμινι
σμός, ώσπου να φθάσει το σύστημα στο επόμενο σημείο διακλάδωσης.
Μ' ένα λόγο, βλέπουμε εδώ την τύχη και την αναγκαιότητα, όχι σαν ασυμφιλίωτα αντίθετες, αλλά σαν εταίρους, που καθένας παίζε: το ρόλο του στο πεπρωμένο.
Πραγματοποιείται μια ακόμη σύνθεση.
Όταν τον αναστρέψιμο και μη αναστρέψιμο χρόνο, την αταξία και την τάξη, τη φυσική και τη βιολογία, την τύχη και την αναγκαιότητα τα φέρνουμε όλα μαζί μες στο πλαίσιο της ίδιας ιστορίας και διαπιστώνουμε σαφώς τις αμοιβαίες σχέσεις τους, διατυπώνουμε μια μεγάλη πρόταση, συζητήσιμη χωρίς αμφιβολία, μα και ισχυρή και μεγαλόπρεπη σε τούτη την περίπτωση.»
ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
-Ο Δημόκριτος είναι ο πρώτος που υποστηρίζει με ξεκάθαρο τρόπο τον αντιτελεολογικό χαρακτήρα τής ύπαρξης τού κόσμου.Δέχεται ότι ο κόσμος δεν δημιουργήθηκε από κάποια υπερφυσική οντότητα αλλά είναι παράγωγο τής αυτοκινούμενης και αυτοεξελισσόμενης ύλης.Κατ αυτόν η αρχική και αιώνια κίνηση των ατόμων είναι απρονόητος (χωρίς πρόνοια) άσκοπή και τυχαία.Ο Δημόκριτος όπως τον αναφέρει Διογένης ο Λαέρτιος δέχεται ότι , όλα συντελούνται με αναγκαίο τρόπο» αιτία γένεσης όλων η δίνη τής ανάγκης(ΓαΚ. Ανάγκη ως προς τι;)
. -Για τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε το Σύμπαν,(και η ζωή) παραθέτουμε,από τον Γιανναρά(ό.π.77): « Μέσα από την αποκάλυψη τού Θεού στην Ιστορία και τη Βίβλο,οι Πατέρες συνάγουν τον σκοπό για τον οποίο έκτισε ο Θεός τα πάντα.:Να μετάσχουν όλα τα όντα στην ζωή τού Θεού,να αποτελέσουν « δόξα» . δηλαδή φανέρωση τού Θεού,έτσι ώστε να είναι ο Θεός,¨ « τα πάντα εν πάσι» (Ι Κορινθ.ΙΕ,28)Με τις περιηυορισμένες δυνατότητες της γλώσσας, μας,λέμε ότι ο Θείος είναι η πληρότητα τής ύπαρξης και τής ζωής, και σε αυτήν την πληρότητα, θέλει να μετάσχουν όλα τα υπαρκτά,να είναι κάθε υπαρκτό μια έκφραση τής θείας ζωής,μια μέθεξη στην κοινωνία τής αγάπης,που συνιστά τον τρόπο,υπάρξεως Τού Θεού το Είναι του Θεού.-
-Άλλη άποψη δέχεται ότι ο σκοπός τού Σύμπαντος είναι η αυτογνωσία του.Πρβλ.ανθρωπικό αξίωμα(The name anthropic principle was originally proposed by Brandon Carter ..it states that our existence as intelligent creatures constrains the universe to be what we observe,namely if just one of the fundamental constants of nature were different life would not have developed and we would not exist…..Barrow and Tippler maintain that there are two kinds of anthropic principles;. the weak. says that the observed values if all physical and cosmological quantities are not equally probable;they are restricted by the requirement that there must be places where carbon-based life can evolve. the strong……says that the universe is such that allows life to develop within it at some some stage in its history;.in common use among physicists the anthropic principle means that the constants and the laws of physics are the way they are because otherwise human beings would not exist and we would not have a consciousness with which to perceive the universe and its physical laws………..the anthropic principle paints a picture of the universe that is as human-centered as was Aristotle’s pre-Copernican,earth-centered view.
Steven Weinberg……..claimed that the cosmological constant could not be much bigger than observations allow, nor could be much smaller ,for otherwise it would prohibit the formation of galaxies and the evolution of life…………….many physicists …consider the application of the anthropic principle in physics,anathema to be avoided at all costs.( John Moffat( Re-inventing gravity-Smithsonian books-Collins 2008 134) Βλέπε και δικές μου σημειώσεις στα τετράδια μου.
-Selon L.Gerardin” Le Mystère des nombres” Editions Dangles 1985
p.329 s) « En d ; autres termes l ; existence du’ un système observable tel qu’ est l’ ‘univers ne se conçoit pas sans l ‘existence parallèle d’observateurs capables d ;observer ce système physique »
- Κατά τον Carl Sagan « Ο Ανθρωπος είναι το μέσον για το Σύμπαν να γνωρίσει τον εαυτό του»
` =Η «Κοσμολογική φυσική επιλογή» οδηγεί στην άποψη ότι ,το Σύμπαν δημιουργήθηκε (τουλάχιστον και)για να δημιουργηθεί η ζωή.Κατά τους επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης αναπτύσσεται μια υπόθεση μιας ιδέας που διατυπώθηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1990 για να εξηγήσει την τροποποίηση των βασικών παραμέτρων του σύμπαντος, που συνέβη ώστε να καταστεί δυνατή η ύπαρξη των ατόμων, των γαλαξιών, και της ίδιας της ζωής…….Οι ερευνητές της Οξφόρδης, με επικεφαλής τον θεωρητικό της εξέλιξης Άντυ Γκάρντνερ και τον θεωρητικό φυσικό Τζόζεφ Κόνλον, διαπίστωσαν ότι μια βασική εξίσωση από την εξελικτική γενετική, το θεώρημα του Πράις, μπορεί να συλλάβει τη διαδικασία της κοσμολογικής φυσικής επιλογής και να εξηγήσει πώς το σύμπαν φαίνεται να είναι σχεδιασμένο για τον σκοπό της δημιουργίας μαύρων τρυπών. «Η ιδέα της κοσμολογικής φυσικής επιλογής είναι αμφιλεγόμενη, και οι φυσικοί έχουν επισημάνει όλα τα προβλήματα που παρουσιάζει αυτή η θεωρία. Αλλά αυτό που μας ενδιέφερε ήταν να δούμε εάν η θεμελιώδης εξελικτική λογική που το χαρακτηρίζει λειτουργεί πραγματικά », δήλωσε ο Γκάρντνερ, που είναι επίσης επικεφαλής του Τμήματος Ζωλογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.«Ανακαλύψαμε ότι μια γενική εξίσωση από την εξελικτική γενετική, το λεγόμενο θεώρημα του Πράις, μπορεί να μας βοηθήσει να μοντελοποιήσουμε το πώς η φυσική επιλογή μπορεί να λειτουργήσει όχι μόνο στο επίπεδο γονιδίων και οργανισμών, αλλά και σε κάτι τόσο αφάνταστα μεγάλο, όπως τα πολλαπλά σύμπαντα», πρόσθεσε ο Γκάρντνερ. «Το μοντέλο μας χρησιμοποιεί μαθηματικά παρόμοια με τη μαθηματική θεωρία στην οποία υπόκειται η δαρβινική προσαρμογή στον τομέα της βιολογίας. Η προσαρμογή αυτή εξηγεί πώς η δυναμική της φυσικής επιλογής οδηγεί τους οργανισμούς να εμφανίζονται σαν να έχουν σχεδιαστεί ώστε να μεγιστοποιούν την καταλληλότητά τους στο περιβάλλον».Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι η εξέλιξη των συμπάντων είναι από πολλές απόψεις πολύ διαφορετική από την εξέλιξη των ζώων. Για αρχή, σε ένα πολυσύμπαν αποτελούμενο από πολλά πιθανά σύμπαντα δεν υφίσταται πραγματικά η έννοια της αλλαγής με την πάροδο του χρόνου. Ωστόσο, τα μοντέλα των εξελισσομένων συμπάντων της ομάδας του Γκάρντνερ είναι αρκετά παρόμοια με τα μοντέλα της βακτηριακής εξέλιξης, όπου γενιές εξελίσσονται από την άφυλη αναπαραγωγή των κυττάρων.
Σύμφωνα με την μέχρι σήμερα αποδεκτή κοσμολογική θεωρία του Big Bang, η δημιουργία του σύμπαντος βασίζεται στη δράση των τεσσάρων γνωστών θεμελιωδών δυνάμεων ή αλληλεπιδράσεων (Βαρυτική, ηλεκτρομαγνητική, ισχυρή και ασθενής ). Οι δυνάμεις αυτές δρουν με απόλυτα εξειδικευμένο τρόπο και εμφανίζονται κατά περίπτωση με απόλυτα ακριβείς και συγκεκριμένες σταθερές, οι οποίες προσδιορίζουν μια αλληλουχία κινήσεων, γεγονότων και φαινομένων, που καταλήγουν στη δημιουργία του συγκεκριμένου «δικού» μας σύμπαντος.Έτσι, μπορούμε να πούμε πως το Big Bang πυροδότησε την έναρξη μιας σειράς συγκεκριμένων δυναμικών διεργασιών της άβιας ύλης, που καταλήγουν στη δημιουργία της έμβιας ύλης.Το συμπέρασμα αυτό δεν έχει βάση αμφισβήτησης, γιατί δεν εμπίπτει στη περίπτωση μιας επαγωγής ή απαγωγής στη διαδικασία του λογικού συμπερασμού, αλλά αφορά την πραγματικότητα καθαυτή.
Εχει υποστηριχθεί,όχι μόνον από φιλοσόφους,αλλά και από φυσικούς,ότι,ο άνθρωπος,με τη συνείδησή του,με τη σκέψη του,επηρεάζει τη πορεία ,τη λειτουργία του Σύμπαντος.Ο Ηράκλειτος ;έλεγε…« τους καθεύδοντας εργάτας εἶναι καὶ συνεργούς των εν τω κόσμῳ γιγνομένωννων.» ο Paul Davies αναφερόμενος στο πείραμα των δύο σχισμών δέχεται πώς αποδεικνύει την επίδραση του πειραματιστή (ή παρατηρητή) που μπορεί να επηρεάσει τη κβαντική πραγματικότητα και ότι,το Σύμπαν φαίνεται να είναι κομμένο και ραμμένο για την εμφάνιση της ζωής.Ο Wheeler ομιλεί για συμμετοχικό Σύμπαν και προχωρώντας υποστηρίζει μια αμφίδρομη σχέση μεταξύ Ανθρώπου και Σύμπαντος για να καταλήξει ειδικώτερα ότι,το Σύμπαν έγινε για τον άνθρωπο και ο Άνθρωπος για το Σύμπαν και να δώσει έτσι τον σκοπό για την δημιουργία τού Σύμπαντος.
Ειδικώτερα για το ανθρωπικό αξίωμα
-Κατά τον Β.Ξανθόπουλο(Περί Αστέρων και Συμπάντων-Πανεπ.Εκδ.κρήτης,1985 σελ.100 επ.) Η βασική ιδέα τού ανθρωπικού .αξιώματος είναι πώς ο αντικειμενικός σκοπός του Σύμπαντος είναι ν΄αποκτήσει την αυτογνωσία του…….Μόλις επιτευχθεί ο σχηματισμός και η διατήρηση της ζωής,.έρχονται κατόπιν οι μηχανισμοί των τυχαίων μεταλλάξεων.και εξασφαλίζουν την δημιουργία πολύπλοκης ζωής και τελικά(;) της σκεπτόμενης ζωής………….η ανθρώπινη κλίμακα φαίνεται να είναι πολύ κοντά,να συμπίπτει καλύτερα, στο γεωμετρικό μέσο όρο της αστρονομικής και της ατομικής ή πυρηνικής κλίμακας……...για τον χρόνο π.χ.10-14 sec.είναι ένας τυπικός χρόνος για τις πυρηνικές αντιδράσεις,ενώ ο μεγαλύτερος φυσικός χρόνος είναι η ηλικία του σύμπαντος,15χ109=5χ 1017 sec.o γεωμετρικός τους μέσος όρος είναι 70 sec,περίπου 1 λεπτό,μια καλή μονάδα χρόνου που εύκολα μπορεί να εκτιμήσει ο ¨ανθρωπος.κάπου τόσο μπορούμε να κρατήσουμε την αναπνοή μας……….για την μάζα η βασική μονάδα κατασκευής του μικροκόσμου,τοπρωτόνιο,έχει 2χ10-14 .gr.ενώ η βασική μονάδα κατασκευής του μεγαλοκόσμου,το αστέρι έχει 1μ=2Χ10 33.ο γεωμετρικός μέσος όρος είναι 6Χ104 gr.= 60 κιλά,τυπική ανθρώπινη μάζα………..για το μήκος οι διαστάσεις του ατομικού πυρήνα 10-13 cm.είναι καλή μονάδα για το σύμπαν,δίνοντας περίπου την απόσταση των αστέρων.ο γεωμετρικός τους μέσος όρος είνι 3 μέτρα,μια καλή πρώτη εκτίμηση των γραμμικών διαστάσεων του ανθρώπου
Were the strong a bit stronger the two protons would come together rapidly releasing energy.Stars would soon burn out,making steady stellar evolution and biological evolution impossible.(A.Zee o.c 282) Einstein once said “What I am really interested in is whether God could have made the world in a different way; that is whether the necessity of logical simplicity leaves any freedom at all.Fundamental physicals are now smitten with .to prove that ours is the only possible world…………….symmetry will light our way in our quest to know His mind.Nature at the fundamental level is beautifully designed…….Physicists discovered that the diversity of the phenomena did not require a diversity of explanations.Nature has an underlying design of simplicity.Nature;s underlying design appears beautifully simple ………….symmetry= beauty. beauty means symmetry..Physics have a rotational symmetry.A geometrical figure is said to be symmetric under certain operations,if those operations leave it unchanged.(9)The correct definition of rotational symmetry does not require circular orbits at All.Were the nuclear attraction between protons a tiny bit stronger ,two protons could stuck to gether,thus releasing energy.the nuclear force,is barely enough to glue a proton and a nutron together,but not strong enough to glue two protons together……Why is the universe populated by so many particles?………..(population question) Chemists are able to construct mirror images of molecules found in Nature and these molecules,indeed have the same physical properties. (ελεύθερη απόδοση :.Αν η ισχυρή δύναμη ήταν λίγο… ισχυρότερη τα δύο πρωτόνια θα έρχονταν ταχέως το ένα κοντά στο άλλο,αποδεσμεύοντας ενέργεια.Τα άστρα θα καιγόντουσαν γρήγορα,καθιστώντας αδύνατη την σταθερή αστρική και βιολογική εξέλιξη.
Στην Ιστορία της Ανθρωπότητας τής Unesco (Τ Ι 91)διάβασα «……των συνδυασμένων νοητικών ικανοτήτων τής αντιλήψεως και τής φαντασίας,των δύο αυτών πηγών του Ανθρώπινου μεγαλείου…πολύ λίγοι άνθρωποι στον κόσμο θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν το συμπέρασμα αυτό,αν προστεθεί πώς με τα δώρα αυτά ο Θεός μάς κατέστησε ικανούς να γνωρίσουμε την Θεότητα»)
ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
Σήμερα την υπολογίζουν σε 13,5 περίπου δις.χρόνια. Κατά τον Steven Weinberg,στα 15-20 δις.χρόνια Ως προς τον τρόπο υπολογισμού,.υπολογισμού της ηλικίας του Σύμπαντος, λαμβάνεται υπόψη η ποσότητα των ισοτόπων Ουρ.235 και ουρ.238,και οι γνώσεις μας ως προς την εξέλιξη των αστέρων)Περισσότερα βλ.Γουαινμπεργκ σελ.45)
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
-. Αναφερόμενος στον Αινστάιν,ο Κάπρα γράφει(ό.π.σελ.219) ότι, οι εξισώσεις του,επιτρέπουν πολλές λύσεις ως προς την τύχη του Σύμπαντος.Συνέχιση τής διαστολής,για πάντα,επιβράδυνσή της ή και ενδεχομένως συμπύκνωσή της.Είναι γνωστό ότι ο Αιστάιν,ήθελε ένα Σύμπαν στατικό,και για να το στηρίξει έβαλε αυθαίρετα,μια καινούργια παράμετρο στις εξισώσεις του,για να αναγνωρίσει αργότερα,ότι, αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος στής ζωής του.Συνεχίζει δε ο Κάπρα, παρατηρώντας,ότι, η ιδέα ενός Σύμπαντος ,που περιοδικώς διαστέλλεται και συστέλλεται απαντάται στην αρχαία ινδική μυθολογία.Ασφαλώς ξεχνά τον Ηράκλειτο,όπως αυτός αναφέρεται πιο πάνω.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΧΕΔΙΟ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ;
- Για τον Τσάρλς Τάουενερς(βραβείο Noμπελ φυσικής) οι ανακαλύψεις τής φυσικής φαίνεται να δείχνουν μια ευφυία στον φυσικό νόμο.Είναι πιθανόν ότι ο χώρος είναι άπειρος,και περιλαμβάνει ένα άπειρο αριθμό γαλαξιών ( les découvertes de la science “ semblent refléter une intelligence au travail dans la loi naturelle(Courrier des livres et des idées No 646 26-mars 2003).Il est possible que l ; espace soit infini, qu ; il comprenne un nombre infini des galaxies.
- - Κατά τον Χόυλ,η πιθανότητα να εμφανίστηκε η ζωή τυχαία,είναι τόσο τελείως μηδαμινή, ώστε καθιστά την άποψη του τυχαίου παράλογη.
-Ο Δαρβίνος σιωπά ως προς τον τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκαν, . οι συνθήκες υπό τις οποίες υπάρχει η εξέλιξη.
-Ο Gerard Soffen ,βιολόγος τής ΝΑΣΑ έλεγε ότι,μόλις φθάσουμε στο μοναδικό κύτταρο των γονιδίων ,η εξέλιξη αναλαμβάνει τα υπόλοιπα.Αλλά τα προηγηθέντα στάδια εξακολουθούν να είναι πολύ μυστηριώδη.,
-O A.Zee γράφει για μια καθαρά αισθητική προσέγγιση στην φυσική.Πιστεύει ότι, μόνον μέσα από αισθητικές αξίες μπορούν ν΄αποκαλύψουν οι επιστήμονες τους βασικούς νόμους τής φύσης και υποστηρίζει την αυξανόμενη σημασία τής συμμετρίας και τής ενότητας στην φύση.Σαφώς αναφερόμενος σ΄έναν αρχικό σχεδιασμό,προσθέτει ότι, βρισκόμαστε στα πρόθυρα τού να γνωρίσουμε πραγματικώς την σκέψη « Εκείνου»
- Ο Αινστάιν είπε κάποτε, «Εκείνο που πραγματικά με ενδιαφέρει,είναι αν ο Θεός θα μπορούσε να δημιουργήσει τον κόσμο με διαφορετικό τρόπο,δηλαδή,αν η ανάγκη για λογική απλότητα αφήνει διόλου περιθώριο.Οι θεωρητικοί φυσικοί, αγωνίζονται τώρα να αποδείξουν ότι ο σημερινός μας κόσμος είναι είναι ο μόνος δυνατός………..η συμμετρία θα φωτίζει τον δρόμο μας στην αναζήτηση να γνωρίσουμε την σκέψη του.Η φύση στο βασικό της επίπεδο είναι σχεδιασμένη πανέμορφα….Οι φυσικοί ανεκάλυψαν ότι η διαφορετικότητα στα φαινόμενα δεν προυποθέτει διαφορετικότητα εξηγήσεων.Η φύση έχει ένα υπόστρωμα σχεδίου απλότητας.Το υπόστρωμα αυτό, εμφανίζεται πανέμορφα απλό……….Συμμετρία σημαίνει ομορφιά και ομορφιά σημαίνει συμμετρία.Λέγομε ότι, ένα γεωμετρικό σχήμα είναι συμμετρικό υπό ορισμένες επεμβάσεις,αν οι επεμβάσεις αυτές,το αφήνουν αμετάβλητο.Ο ορθός ορισμός τής περιστρεφόμενης συμμετρίας,δεν απαιτεί κυκλικές τροχιές.Αν η πυρηνική έλξη μεταξύ πρωτονίων ήταν ι8σχυρότερη,τα πρωτόνια θα κολλούσε το ένα στο άλλο αποδεσμεύοντας ενέργεια,Η πυρηνική ενέργεια μόλις που αρκεί ώστε να κολλήσει ένα πρωτόνιο και ένα νετρόνιο μαζύ.αλλά δεν είναι αρκετά ισχυρή, ώστε να κολλήσουν δύο πρωτόνια..Γιατί να υπάρχουν τόσα πολλά σωματίδια στο Σύμπαν?Οι χημικοί μπορούν να κατασκευάσουν τεχνητά μόρια σαν αυτά που βρίσκονται στη φύση,και τα μόρια αυτά, έχουν πράγματι τις ίδιες με εκείνα ιδιότητες)
-Σε μιά τηλεοπτική εκπομπή τού Δεκεμβρίου 2005,άκουσα πως η κρατούσα σήμερα άποψη για την ζωή και το Σύμπαν,είναι ότι υπάρχει ένας ευφυής σχεδιασμός,ένα business plan σε κοσμικό συμπαντικό επίπεδο.Και θυμήθηκα την διδασκαλία τής Θεοσοφίας για παγκόσμιο σχέδιο εξέλιξης.
Milky Way may have formed 'inside-out': Gaia provides new insight into Galactic evolution
Published: Monday, January 20, 2014 - 11:32 in Astronomy & Space
A breakthrough using data from the Gaia-ESO project has provided evidence backing up theoretically predicted divisions in the chemical composition of the stars that make up the Milky Way's disc -- the vast collection of giant gas clouds and billions of stars that give our Galaxy its 'flying saucer' shape. By tracking the fast-produced elements, specifically
Η ΟΛΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΡΧΗ –ΤΟ ΟΛΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ
Σύμφωνα με μια θεωρία το Σύμπαν, ήταν κάποτε ένα γιγαντιαίο ολόγραμμα.Σύμφωνα μ΄ αυτή, που συνιστά ένα εντελώς διαφορετικό μοντέλο από το της Μεγάλης Εκρηξης, η οποία βασίζεται στη βαρύτητα και στο φαινόμενο του πληθωρισμού(: πυρηνικές αντιδράσεις προκάλεσαν μια εκθετική διαστολή του πρώιμου Σύμπαντος),οι νόμοι της φυσικής είναι εφαρμόσιμοι σε ένα δισδιάστατο Σύμπαν.Οι επιστήμονες πού την διατυπώνουν δεν υποστηρίζουν ότι, σήμερα ζούμε σ’ένα ολόγραμμα αλλά ότι κατά τα πρώτα στάδια της ιστορίας του Σύμπαντος, το κάθε τι επροβάλλετο σε τρείς διαστάσεις από μια δισδιάστατη επιφάνεια.Με την νέα αυτή θεωρία προσπαθείται ν’ αντιμετωπισθεί, η ανομοιομορφία της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου,που έχει χαρακτηρισθεί από τους οπαδούς της Μεγάλης Εκρηξης ως ο απόηχός της και το παράδοξο κατά τους ιδίους, της θεωρίας της Μεγάλης Εκρήξεως,που θέλει όλα τα συστατικά τού αρχέγονου σύμπαντος,συγκεντρωμένα σ’ένα απειροελάχιστο μικρό χώρο ,κατά τις στιγμές της Μεγάλης Εκρηξης,. Και γενικότερα να αντιμετωπιστούν ορισμένα κενά της θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης, που κατά τους ίδιους θέτουν υπό αμφισβήτηση τους νόμους της φυσική και ν΄αρθεί το ασύμβατο μεταξύ θεωρίας τής Γενικής Σχετικότητας και Κβαντομηχανικής .
(Περισκόπιο Τεύχος 421/Απρ.2017)
----------------------------------------------------------------------------
Από μια δήλωση του Toffler:
I am no more wiser than you. And i agree with you that there may be more unknowns than knowns. At present I am reading a book called “The God Problem.” "How does the cosmos create", is for the author "The God problem.” A propos of the article you sent me let me quote from the foreword a couple of sections to illustrate that there may be even problems with the scientific method we use to investigate the cosmos.”For the last few hundred years, the assumption of Western science has been that the universe, or physical world, is dead, meaning that anything that goes on it can be ultimately reduced to the interactions of inert bits of matter. An amoeba, for example, doesn’t move because it “wants’ to, but because of attractions and repulsions between molecules on its surface and chemicals within its environment. In practice, this has meant that science is on a mission to crush all forms of agency, which I mean in the philosophical sense as the capacity for action. Scientists never allowed, as Bloom playfully suggests, that hydrogen atoms might lust after oxygen atoms or that living creatures might swim and run and fly for the fun of it. The goal of science was always to replace agency- whim or desire- with deterministic mechanisms.Atoms are compelled to unite by their configurations of electrons. Birds fly to find food or escape from predators, and the ones that fail to do so would be eliminated by natural selection. Whatever moved or flew or otherwise acted was itself inert, moving only in obedience to unseen forces or the” laws of nature” although the source of these laws was never explained.”
======================
Από συνέντευξη τής 29-11-2002 του Δημήτρη Νανόπουλου στην ΕΤ3
-Η ταχύτητα τού φωτός είναι η μεγαλύτερη δυνατή στο Σύμπαν.Δεν εξαρτάται από κανένα σημείο αναφοράς.Η ταχύτητα όμως εξαρτάται από το μήκος κύματος τού φωτός(από το χρώμα τού φωτός)
-Το σύμπαν διαστέλλεται με επιταχυνόμενο ρυθμό
-Η κβαντική φυσική είναι και αυτή υπό μερική αναθεώρηση
-Η λογική τού Αριστοτέλη,τού τύπου ναι ή όχι δεν γίνεται αποδεκτή από την σύγχρονη φυσική
-Ο τύπος τού Einstein E= mc2 ισχύει ,αλλά ελαφρώς τροποποιημένος
--------------------------
Από διάλεξη τής 27-112-2009,στο « Γαλλικό Ινστιτούτο» τού Πράντζου.
-Σύμφωνα με την θεωρία τής Μεγάλης έκρηξης,η διαστολή έπρεπε να επιβραδύνεται.Καθώς συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο,υποθέτουν ότι, αυτό οφείλεται σε μια ενέργεια που την αποκαλούν σκοτεινή ενέργεια.
-Η υπόθεση τής σκοτεινής ύλης θέλει να εξηγήσει τον στροβιλισμό των γαλαξιών,στο μέτρο που αυτός δεν εξηγείται με την παρουσία τής ορατής ύλης.Δηλαδή η ταχύτερη τού αναμενόμενου περιστροφή οφείλεται στην σκοτεινή ύλη.
-Το 96% τού Σύμπαντος,μάς είναι άγνωστο.
-Η θεωρία τού Big Bang είναι δεκτή με ορισμένες τροποποιήσεις.
-Αρχαίοι Ελληνες.Υλιστές=γίγνεσθαι στο Σύμπαν
- Ιδεαλιστές=αμετάβλητο σύμπαν.
Χριστιανισμός: Δέχεται γραμμική εξέλιξη Σύμπαντος( προς μία κατεύθυνση).
-Η ενέργεια σε ένα κλειστό σύστημα μειώνεται= αυξάνεται η εντροπία.
-Η θεωρία τής σχετικότητας δίνει απάντηση στο ότι, η ταχύτητα φυγής των γαλαξιών ,δεν θα υπερβεί το όριο τής ταχύτητας τού φωτός? Δεν το κατάλαβα.
--------------------------------------------------------------------
Βy Max Tegmark | March 18, 2014 | Comments20
Did the universe begin with a hot Big Bang or did it slowly thaw from an extremely cold and almost static state? A physicist has developed a theoretical model that complements the nearly 100-year-old conventional model of cosmic expansion. According to the new theory, the Big Bang did not occur 13.8 billion years ago -- instead, the birth of the universe stretched into the infinite past. This view holds that the masses of all particles constantly increase. The scientist explains that instead of expanding, the universe is shrinking over extended periods of time.
Did the universe begin with a hot Big Bang or did it slowly thaw from an extremely cold and almost static state?
Credit: European Space Agency/Planck Collaboration
-------------------------------------------------------------------------
Ομιλία Παναγιώτου 5-4-2014)
( Λήψεις & e-mail 6-4-2014 )
==================================================
https://www.youtube.com/watch?v=1AH-w11TnU8(Το Σύμπαν που αγάπησα)
https://www.youtube.com/watch?v=Zcjpdb44UKU
https://www.youtube.com/watch?v=Xh3zoM-ijUQ
https://www.youtube.com/watch?v=Q6P1-BNgdo8
Το Σύμπαν του Hawking
https://www.youtube.com/watch?v=Jv9EAIlP0Eo
Βλ,και δεξιά αποθήκευση : Μ(κανένα θέμα) georgekoukouvinos@gmail.com
=====================================
Un mystère interstellaire pourquoi les étoiles se forment a été résolu grâce à des simulations de superordinateurs les plus réalistes de galaxies encore fait. Astrophysiciens théoriques ont constaté que l'activité stellaire - comme les explosions de supernovae ou même juste la lumière des étoiles - joue un grand rôle dans la formation d'autres étoiles et la croissance des galaxies.
Un mystère interstellaire pourquoi les étoiles se forment a été résolu grâce à des simulations de superordinateurs les plus réalistes de galaxies encore fait.
Astrophysicien théorique Philip Hopkins de l'Institut de technologie de Californie (Caltech) a conduit la recherche qui a révélé que l'activité stellaire - comme les explosions de supernovae ou même juste la lumière des étoiles - joue un grand rôle dans la formation d'autres étoiles et la croissance des galaxies.
"Les commentaires des étoiles, les effets collectifs de supernovae, rayonnement, chauffage, poussant sur le gaz, et les vents stellaires peut réguler la croissance des galaxies et expliquer pourquoi les galaxies se sont tournés si peu de l'offre disponible de gaz qu'ils ont en étoiles," Hopkins dit.
simulations Galaxy ont été testés sur le supercalculateur Stampede du Texas Advanced Computing Center (TACC), une science extrême et de génie de découverte du milieu alloué (XSEDE) ressources financé par la National Science Foundation.
Les premiers résultats ont été publiés Septembre 2014 dans les Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. Le travail de Hopkins a été financée par la National Science Foundation, la Fondation Gordon et Betty Moore, et un NASA Einstein postdoctorale.
Le mystère commence dans l'espace interstellaire, le vaste espace entre les étoiles. Il habitent énormes nuages de molécules, principalement de l'hydrogène, avec la masse de milliers voire des millions de Soleils. Ces nuages de gaz moléculaire se condensent et donnent naissance à des étoiles.
Qu'est-ce qui perplexe astrophysiciens depuis les années 1970 est leurs observations que seule une petite fraction de la matière dans les nuages devient une star. Les meilleures simulations informatiques, cependant, prédit quasi-totalité de la matière d'un nuage serait refroidir et devenir une star.
"Ce est vraiment ce que nous essayions de comprendre et adresse, pour la première fois, en mettant dans la vraie physique de ce que nous savons étoiles faire pour le gaz autour d'eux», a déclaré Hopkins.
Un multi-institution collaboration formé avec les membres de Caltech, UC Berkeley, UC San Diego, UC Irvine, Northwestern et l'Université de Toronto. Ils ont produit une nouvelle série de modèles de galaxies de superordinateurs appelés INCENDIE ou Feedback dans des environnements réalistes. Elle a porté la puissance de calcul sur de petites échelles de quelques années-lumière de diamètre.
«Nous avons commencé en simulant seulement étoiles simples dans de petites parcelles de la galaxie, où nous suivons chaque explosion unique», a expliqué Hopkins. "Cela vous permet de construire un modèle que vous pouvez mettre dans une simulation de toute une galaxie à la fois. Et puis, vous construire cette place dans des simulations d'un morceau de l'univers à la fois."
Hopkins a développé le code de simulation localement sur un cluster à Caltech, mais le supercalculateur Stampede fait la part du lion du calcul.
"Presque tous ces simulations ont été effectuées sur les ressources en XSEDE», a déclaré Hopkins. "En particulier, le supercalculateur Stampede au TACC a été le cheval de bataille de ces simulations ... Stampede était une machine idéale - il a été rapide, il avait de grands nœuds de mémoire partagée avec un grand nombre de processeurs par noeud et bonne mémoire par processeur Et que nous courons. ceci sur une échelle de temps beaucoup plus rapide que nous avions initialement prévu. Combiné avec les améliorations que nous avons faites à la parallélisation du problème, nous avons été en mesure d'exécuter ce problème sur des milliers de processeurs à la fois, qui est record pour ce type de problème, », a déclaré Hopkins.
Le réalisme atteint par les simulations de galaxies INCENDIE surpris Hopkins. Les travaux antérieurs avec des modèles sous-réseau de la façon dont les supernovae explosent et comment le rayonnement interagit avec le gaz nécessaire peaufiner manuellement le modèle après chaque exécution.
"Mon vrai moment de jaw-dropping", a déclaré Hopkins, "était quand nous mettons la physique que nous avons pensé avait disparu des modèles précédents en sans nous donner un tas de Nobs à tourner. Nous avons couru et il ressemblait réellement un vrai galaxie. Et il ne avait que quelques pour cent de matières transformé en étoiles, au lieu de tout cela, comme par le passé. "
FIRE a surtout simulé les galaxies les plus typiques et les petits, et Hopkins veut construire sur son succès. "Nous voulons explorer les balles impairs, les galaxies que nous voyons qui sont de tailles ou de masses étranges ou avoir des propriétés inhabituelles d'une autre manière», a déclaré Hopkins.
Hopkins veut aussi modéliser galaxies avec des trous noirs supermassifs au centre, comme notre propre Voie Lactée. "Dans le processus de tomber, avant la matière fait est piégé par le trou noir et rien ne peut se échapper, il se avère que pour les galaxies les plus massives, ce est encore plus d'énergie que libéré par toutes les étoiles de la galaxie. Ce est presque certainement importante. Mais ce est au bord, et nous commençons tout juste à réfléchir à simuler ces galaxies géantes », a déclaré Hopkins.
Histoire Source:
L'histoire ci-dessus est basée sur des matériaux fournis par l'Université du Texas à Austin, Texas Advanced Computing Centre . L'article original a été écrit par Jorge Salazar. Remarque: Matériaux peut être édité pour le contenu et la longueur.
==========================================
-----------------------------------------------------------------------------
Από μια συνέντευξη του Δημήτρη Νανόπουλου
Δημήτρης Νανόπουλος: Το σύμπαν είναι μια διακύμανση του τίποτα…
23 Φεβρουαρίου 2016
.Πόσο κοντά βρισκόμαστε στη διατύπωση μιας ενιαίας θεωρίας για όλες τις δυνάμεις που διέπουν τον κόσμο γύρω μας; Πώς γίνεται η ολική ενέργεια στο σύμπαν να είναι μηδέν και η ζωή να συνεχίζεται κανονικά; Πόσα σύμπαντα υπάρχουν;
«Παλιά νομίζαμε ότι η Γη είναι το κέντρο του κόσμου. Και δεν είναι. Ότι το ηλιακό σύστημα είναι το μόνο. Και δεν είναι. Μέχρι το 1925 πιστεύαμε ότι ο γαλαξίας μας ήταν το σύμπαν. Όχι μόνο δεν είναι, αλλά υπάρχουν 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες με εκατό δισεκατομμύρια άστρα ο κάθε γαλαξίας.
Ακούστε τώρα το νούμερο που θα σας πω: Έχουμε καταλήξει ότι υπάρχουν, δυνητικά, 10 εις την 500στή είδη συμπάντων. Αυτό σημαίνει, ότι κάποια από αυτά μπορεί και να μην συμβούν, αλλά και ότι πολλά μπορεί να υπάρξουν πολλές φορές», τόνισε ο καθηγητής στο ΑΠΕ- ΜΠΕ, αναφερόμενος στα δεδομένα, που σταδιακά αποδεικνύονται και πειραματικά.
Όπως έγινε με το περίφημο πρόγραμμα του CERN, το οποίο απέδειξε την ύπαρξη του σωματιδίου του Χιγκς, διαδικασία που δεν θα μπορούσε να συμβεί χωρίς τη συμβολή του κ. Νανόπουλου και της ομάδας του.
«Οι στιγμές αυτές κατά τις οποίες η ομάδα μου κι εγώ ανακαλύπταμε κάτι καινούργιο, ήταν για μένα οι σημαντικότερες. Όπως έγινε με την εργασία που κάναμε το 1975-76 στο CERN, σχετικά με το σωματίδιο του Higgs.
Τα υπόλοιπα βραβεία, θέσεις, συνεντεύξεις, είναι πολύ ευχάριστα και ωραία, αλλά τα θεωρώ συμπαρομαρτούντα σε σχέση με την ανείπωτη χαρά της ανακάλυψης», δήλωσε, αναφερόμενος στις μεγαλύτερες στιγμές της σταδιοδρομίας του, που δεν ήταν λίγες. Φυσικά σε αυτές συγκαταλέγονται και οι επαληθεύσεις.
«Δεν μπορώ να πω ότι δεν συγκινήθηκα όταν ο Πίτερ Χιγκς, στην ομιλία του κατά την απονομή του Νόμπελ, αφού ανέφερε όλη την ιστορία για το σωματίδιο μέχρι το 1966, στο τέλος μίλησε και για τη δική μας ερευνητική ομάδα», συμπλήρωσε.
Τώρα, η έρευνα βρίσκεται σε άλλη φάση, καθώς ο επιταχυντής του CERN έχει κλείσει για συντήρηση και θα ξεκινήσει πάλι αρχές του 2015. Ο ίδιος εξηγεί τον λόγο που τον περιμένει με μεγάλη αγωνία:
«Η ανακάλυψη του σωματιδίου του Χιγκς είναι το τέλος μιας μεγάλης ιστορίας, αλλά και η αρχή μιας ακόμα μεγαλύτερης. Θα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει και μια άλλη ομάδα σωματιδίων, τα λεγόμενα υπερσυμμετρικά, τα οποία θα είναι πολλά, μπορεί και της τάξεως του 100.
Δηλαδή, σχεδόν ό,τι σωματίδιο βρίσκεται αυτήν τη στιγμή στη φύση, θα υπάρχει κατά κάποιον τρόπο και το »ξαδελφάκι» του, με άλλη μάζα. Δεν πρόκειται για καινούργια πράγματα, όμως παίρνουν πολύ μεγαλύτερη σημασία μετά την πειραματική ανακάλυψη του σωματιδίου του Χιγκς, καθώς επαληθεύεται σταδιακά το όνειρο της μεγάλης ενοποίησης.
Ότι δηλαδή όλες οι δυνάμεις είναι μία, ότι υπάρχει μια βασική θεωρία, με την οποία μπορούμε να καταλάβουμε τον κόσμο, από την απαρχή του έως τώρα, στηριγμένοι μόνο σε πειραματικά δεδομένα της φυσικής», τονίζει ο κ. Νανόπουλος, αναφερόμενος στα δεδομένα που εμπλουτίστηκαν με το περίφημο πείραμα στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών Ευρώπης CERN, στο οποίο συμμετείχε ως εθνικός εκπρόσωπος της Ελλάδας.
Όμως, τι σημαίνουν όλα αυτά για τις ζωές των απλών ανθρώπων;
«Νομίζω ότι θα πρέπει να τους ελευθερώσει από πολλά υπαρξιακά ερωτήματα, όπως »γιατί είμαστε εδώ» και »πώς προήλθαμε». Γνωρίζουμε πειραματικά ότι η ολική ενέργεια στο σύμπαν είναι μηδέν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να δημιουργηθούν ζωή και φαινόμενα. Είναι ένα μηδέν δυναμικό.
Και επειδή ξέρουμε ότι ισχύει η αρχή της διατήρησης της ενέργειας, το συμπέρασμα της παγκόσμιας κοσμολογίας, ότι το σύμπαν είναι μια διακύμανση του τίποτα, είναι σωστό. Όπως έλεγε και ο Καζαντζάκης, στο τίποτα ξεκινάμε και στο τίποτα φτάνουμε, κι αυτό το λέμε ζωή.
Καμιά φορά σκέφτομαι, αυτοί οι άνθρωποι με τη δική τους προσέγγιση είχαν αναπτύξει τη σωστή φιλοσοφία, από άλλον δρόμο. Αυτό είναι και το μεγαλείο του ανθρώπινου μυαλού. Κι ερχόμαστε τώρα εμείς σαν το λαγό με τη χελώνα, αυτοί είναι οι λαγοί κι εμείς η χελώνα, σιγά- σιγά και τα στερεώνουμε και λέμε ότι αυτή η φιλοσοφική σχολή έχει δίκιο. Δεν νομίζω λοιπόν ότι όλα αυτά μπορούν να αφήσουν τον άνθρωπο ανεπηρέαστο», επισημαίνει.
Εξάλλου, υπάρχουν πάντα και τα πρακτικά –τεχνολογικά- οφέλη από τέτοιες ανακαλύψεις, όπως έγινε με το Διαδίκτυο. Γιατί είναι γνωστό ότι χάρη στο πείραμα του CERN και στην εξυπηρέτηση των αναγκών επικοινωνίας των επιστημόνων που δούλευαν στο εν λόγω πρόγραμμα, υπάρχει σήμερα το λογισμικό εργαλείο του World Wide Web (www), που επιτρέπει τη σύνδεση των χρηστών του Ιντερνετ.
«Τα τελευταία χρόνια και μέσα από πειραματικά δεδομένα καταλήξαμε ότι γίνονται πολλές τέτοιες διακυμάνσεις και υπάρχουν πάρα πολλά σύμπαντα, αυτό που λέμε πολύ-σύμπαν. Σύμφωνα δε και με τη θεωρία των υπερχορδών, η απλή αυτοσυνέπεια μας λέει ότι πρέπει να ζούμε σε περισσότερες από τέσσερις διαστάσεις και συγκεκριμένα σε 10. Κάποιος όμως θα πει, μα εγώ βλέπω ότι ζούμε σε τέσσερις, κι αν αφήσουμε έξω τον χρόνο, σε τρεις διαστάσεις. Τι γίνεται; Οι άλλες έξι «διπλώνονται» σε κάθε σημείο, είναι πάρα πολύ μικρές και δεν μπορούμε να τις δούμε.
Ο τρόπος που γίνεται αυτό το «δίπλωμα», μας καθορίζει και τους φυσικούς νόμους που λειτουργούν σε αυτό το σύμπαν. Άρα το σύμπαν, γεννιέται μαζί με τους φυσικούς νόμους του. Κάθε ένα από αυτά τα σύμπαντα έχει διαφορετικούς φυσικούς νόμους, γιατί αντιστοιχούν στον τρόπο που «διπλώνονται» οι έξτρα διαστάσεις. Έχουμε δηλαδή φτάσει τα τελευταία χρόνια να απαντούμε σε απίστευτα βαθιά ερωτήματα.
Βέβαια δεν λέω ότι όλα αυτά είναι αποδεδειγμένα με την πειραματική έννοια, αλλά βλέπουμε όλο αυτό το σύμπλεγμα να ενώνεται με έναν πολύ ωραίο τρόπο. Μια πολύ καλή, κατανοητή και εμπεριστατωμένη ανάλυση για όλα αυτά βρίσκονται στο τελευταίο βιβλίο του Στίβεν Χόκινγκ το «Μεγάλο Σχέδιο»», δηλώνει ο ακαδημαϊκός, που δεν τον απασχολεί μόνον το τι γίνεται στα μακρινά πολύ-σύμπαντα, αλλά και στη μικρή και ταλαιπωρημένη από την κρίση Ελλάδα.
«Δεν μπορώ να κοιτάξω έναν νέο στα μάτια και να του πω μείνει στην Ελλάδα»
«Ακόμα ξυπνάω και δεν το πιστεύω ότι η Ελλάδα έχει φτάσει σε αυτό το σημείο. Για να βγούμε από το τούνελ, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να γίνει ανάπτυξη και να έρθουν επενδύσεις. Αλλά όχι με την μπότα πάνω στον τράχηλο, όπως μας έχουν. Η μόνη λύση, νομίζω, είναι να μας αφήσουν λίγο ελεύθερους, και δεν μιλώ για «κουρέματα» και τέτοια, αλλά για επιμήκυνση, «πάγωμα», πείτε το όπως θέλετε, ώστε να μην έχουμε συνέχεια από πάνω μας αυτή την μπότα. Ο κόσμος πολύ έχει αντέξει, δεν νομίζω ότι μπορεί να αντέξει παραπάνω», σημειώνει.
Όσο για τους νέους που φεύγουν λόγω κρίσης στο εξωτερικό, θεωρεί ότι καλά κάνουν. Έχει εξάλλου και τη δική του εμπειρία να καταθέσει, όταν έφυγε από την Ελλάδα το 1971 για να συνεχίσει τις σπουδές του.
«Δεν μπορώ να κοιτάξω ένα παιδί στα μάτια και να του πω μείνε. Ξέρω ότι θα ενοχληθούν πολλοί γονείς με αυτό που λέω, αλλά πιστεύω ότι κάθε παιδί που έχει τη δυνατότητα και τη φλόγα μέσα του πρέπει να φύγει. Γιατί, όπως λέω συνέχεια, Ελλάδα δεν είναι μόνον ο γεωγραφικός χώρος. Είναι παντού. Οταν ξέρουν ότι κάποιος είναι καλός επιστήμονας, λένε Έλληνας είναι. Είναι κι αυτός ένας τρόπος να βοηθήσεις τη χώρα σου. Γιατί λοιπόν να καταστραφεί μια γενιά;»
Ο Δημήτρης Νανόπουλος εξελέγη το 1997, με την πρώτη ψηφοφορία, τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Ήταν 48 ετών, το νεότερο μέλος του ανώτατου πνευματικού ιδρύματος της Ελλάδας.
Το περίεργο είναι ότι έναν χρόνο αργότερα, το Πανεπιστήμιο Αθηνών απέρριψε την πρόταση για τη μετάκλησή του στο τμήμα της Φυσικής. Εκτοτε δεν έγινε καμία κίνηση από καμία πλευρά.
«Δεν το προσπάθησα. Εξάλλου, το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Δεν είχα και κάποια πρόταση που δεν μπορούσα να πω όχι. Υπήρχαν άνθρωποι που μου έλεγαν «βάλε υποψηφιότητα και θα σε υποστηρίξουμε». Μα και τότε που έβαλα, το ίδιο μου είπανε. Και ενώ είχα ήδη εκλεγεί ακαδημαϊκός. Αυτό πώς σας φαίνεται. Είναι σαν να είμαι στρατηγός, να πάω σε ένα σύνταγμα και να μου πουν ότι δεν γίνεσαι συνταγματάρχης. Αντίθετα, η Ακαδημία με τίμησε αμέσως. Αυτό είναι το παράδοξο», καταλήγει.
Πηγή: Ένωση Ελλήνων Φυσικών. Το παρόν κείμενο δημοσιεύθηκε στοiefimerida. Πρόκειται για συνέντευξη που έδωσε ο Δημήτρης Νανόπουλος, με αφορμή την εγκατάστασή του ως αντιπροέδρου της Ακαδημίας Αθηνών (Ιανουάριος 2014).
------------------------------------------------------------------
Από μιά συνεντευξη του Μάνου Δανέζη
.........................................................................
Μια από τις τελευταίες θεωρίες της αστροφυσικής, της κοσμολογίας μάλλον, λέει ότι το Σύμπαν δημιουργήθηκε από μια «κβαντική διακύμανση του κενού». Είναι γνωστό ότι το άθροισμα των θετικών και των αρνητικών δυνάμεων στο Σύμπαν ισούται με μηδέν. Σύμφωνα μ’ αυτή τη θεωρία το Σύμπαν δεν έχει ανάγκη κάποιου δημιουργού, είναι δηλαδή αυτοδημιούργητο.
..............................................................................................
Πως φτάσαμε στη σημερινή επιστημονική επανάσταση την οποία υπηρετείται;
Γνωρίζουμε πολύ καλά πως το Σύμπαν περιγράφεται ως ένας «κώνος φωτός», που έχει περιοχές όπου υπάρχουν ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός. Εγώ δεν θα σου πω για τα παράδοξα του σύμπαντος, αλλά θα σου πω για τα φοβερά πράγματα που τα γνωρίζει σήμερα η Επιστήμη κι έχει αλλάξει ολόκληρος ο πολιτισμός μας με βάση τις νέες επιστημονικές ανακαλύψεις.
Παράδειγμα:
Όπως ξέρεις η μεγάλη επιστημονική επανάσταση του 16ου και 17ου αιώνα στηρίχτηκε στην ανάπτυξη της Νευτώνιας Φυσικής και της Ευκλείδειας Γεωμετρίας. Στηρίζονταν στη λογική ότι το ορατό Σύμπαν ήταν Ευκλείδειο, δηλαδή μια «καλοστημένη μηχανή» που λειτουργούσε σε τρεις διαστάσεις. Όταν ήρθε ο Αϊνστάιν έκανε μια μεγάλη τομή με τη Θεωρία της Σχετικότητας, εισάγοντας κάποιες ιδέες που δεν θέλουμε καν να τις συζητάμε, ενώ τις χρησιμοποιούμε. Έβαλε δύο καινούργια στοιχεία: το Σύμπαν μας δεν μετριέται με την Ευκλείδειο Γεωμετρία και οι διαστάσεις του είναι παραπάνω από τρεις.
Εάν δεν αναλύσουμε, σε πρακτικό επίπεδο, τι σημαίνει ένας χώρος να έχει περισσότερες από τρεις διαστάσεις και να μην μετριέται με την Ευκλείδειο Γεωμετρία…
Πόσες διαστάσεις έχει το Σύμπαν;
Πάντως περισσότερες από τρεις! Αυτό το οποίο γνωρίζουμε σήμερα, αποδεικτικά από την Επιστήμη, είναι ότι η ανθρώπινη βιολογία, έτσι όπως είναι διαμορφωμένη και η οποία εκφράζεται μέσα από τις πέντε αισθήσεις μας, δεν έχει την τη δυνατότητα να αντιλαμβάνεται μορφές και σχήματα που είναι παραπάνω από τρεις διαστάσεις. Ακόμη κι αν είναι Ευκλείδεια η Γεωμετρία, αν οι διαστάσεις είναι τέσσερις, ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντιληφθεί καμιά τετρασδιάστατη μορφή ή σχήμα λόγω του DNA του, της ίδιας του της βιολογίας. Ότι όργανο και να φτιάξει δεν αλλάζει τη βιολογία του ανθρώπου, απλώς επεκτείνει τις αισθήσεις μας. Γνωρίζουμε λοιπόν πως ένας χώρος, ακόμη κι αν είναι Ευκλείδειος, αν έχει παραπάνω από τρεις διαστάσεις, τότε εμείς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τίποτα.
Ήρθε λοιπόν ο Αϊνστάιν και μας λέει πως είναι τέσσερις οι διαστάσεις και ο χώρος είναι Ρίμαν και δεν είναι Ευκλείδειος. Αν δεν είναι Ευκλείδειος ο χώρος τότε σημαίνει ότι δεν μπορώ να αντιληφθώ τίποτα, ακόμη κι αν είναι τριών, δύο ή και μιας διάστασης. Επειδή ο χώρος είναι Ρίμαν δεν μπορούμε να δούμε τίποτε βάσει της βιολογίας μας και, εγώ συμπληρώνω, ακόμη κι αν ήταν Ευκλείδειος δεν μπορούμε να δούμε τίποτε επειδή έχει τέσσερις διαστάσεις.
Γεννάται ένα μεγάλο ερώτημα:
Αφού βλέπουμε γύρω μας! Είμαστε ένα κομμάτι του σύμπαντος. Βλέπουμε πράγματα γύρω μας. Άρα κάπως πρέπει να εξηγηθεί αυτό το φαινόμενο. Κι αυτό το λύνει η Επιστήμη αρχίζοντας από τα Μαθηματικά, που λένε τα εξής:
Αν πάρω αυτόν το περίεργο χώρο Ρίμαν του σύμπαντος, που δεν μπορώ να αντιληφθώ τίποτε, κόψω ένα πάρα πολύ μικρό κομματάκι, τότε αυτό συμπεριφέρεται με πάρα πολύ καλή προσέγγιση σαν να ήταν Ευκλείδειος χώρος.
Τι γίνεται λοιπόν;
Οι αισθήσεις μας μέσω μιας σειράς αδυναμιών τους αποκόπτουν πλαστά ένα πολύ μικρό κομματάκι του σύμπαντος, το οποίο πλαστά μοιάζει σαν να είναι Ευκλείδειο. Δηλαδή γύρω μας δημιουργούμε ένα «κουκούλι», μια σφαίρα μέσα στην οποία υπάρχουμε, την οποία σφαίρα έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είναι Ευκλείδεια.
Όλα τα γεγονότα που συμβαίνουν έξω από αυτό το Ευκλείδειο «κουκούλι» μας, αναγκάζονται να περάσουν μέσα από αυτό το «κουκούλι» για να έρθουν στις αισθήσεις μας. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε σ’ αυτόν τον κόσμο που φτιάχνουν οι αισθήσεις μας δεν είναι παρά ολογράμματα, απεικονίσεις όπως λένε στα Μαθηματικά: εικόνες-Matrix αυτού που πραγματικά υπάρχει. Βλέπουμε τις σκιές του σύμπαντος.
Δεν βλέπουμε το ίδιο το Σύμπαν. Καθετί που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας δεν είναι πραγματικό, είναι απλώς η σκιά αυτού που πραγματικά υπάρχει! Αυτά που σου λέω τα γνωρίζουμε στην αστροφυσική, δεν είναι τίποτε το παράξενο.
Οι αισθήσεις μας δεν μας βοηθούν στην κατανόηση του σύμπαντος;
Μίλησα για τις αδυναμίες των αισθήσεων μας. Οι αισθήσεις μας έχουν βασικά τρεις αδυναμίες.
Ας πάρουμε το μάτι μας. Δεν αντιλαμβάνεται όλες τις ακτινοβολίες παρά ελαχιστότατες, αυτό που λέμε οπτικό φάσμα. Μιλάμε για έναν ωκεανό φωτός που δεν μπορούμε ν’ αντιληφθούμε και αντιλαμβανόμαστε μόνο ελαχιστότατες.
Η δεύτερη αδυναμία που έχει το μάτι μας είναι ότι δεν μπορεί ν’ αντιλαμβάνεται αντικείμενα που είναι μικρότερα από κάποια ελάχιστη διάμετρο. Με τον τρόπο αυτό δεν καταλαβαίνουμε τη σκόνη που βρίσκεται μεταξύ μας, τα σωματίδια των οσμών, τα μικρόβια κλπ.
Και η τρίτη αδυναμία που έχει το μάτι μας είναι αν δύο αντικείμενα είναι πιο κοντά από μια συγκεκριμένη απόσταση δεν τα αντιλαμβανόμαστε σαν δύο αντικείμενα, αλλά σαν ένα. Κοίταξε τώρα αν δεν είχαμε αυτές τις αδυναμίες του ματιού.
Για παράδειγμα αν βλέπαμε όλες τις ακτινοβολίες, τότε δεν θα βλέπαμε τίποτα! Θα ήταν ένας απέραντος ωκεανός φωτός γύρω μας, που δεν θα διέκρινες τίποτα, θα ήταν απλά ένα εκτυφλωτικό φως.
Για να δούμε τη δεύτερη αδυναμία. Αν βλέπαμε αντικείμενα που ήταν μικρά, τότε αυτός ο χώρος μεταξύ μας δεν θα ήταν κενός. Θα ήταν το πιο πηχτό πράγμα που έχεις δει στη ζωή σου! Ακόμη και το άρωμα που φοράω, τα μικροσωματίδια, θα τα έβλεπες. Θα έβλεπες τη σκόνη, μικροοργανισμούς, κι ακόμη τις πτητικές ενώσεις, το καυσαέριο… Θα έβλεπες να μας ενώνει ένα πυκνότατο υλικό. Δηλαδή εσένα θα σε έβλεπα θαμπό, γιατί θα σε έβλεπα μέσα από ένα εκπληκτικά πυκνό υλικό.
Ας πάμε στην τρίτη αδυναμία. Αν μπορούσα να ξεχωρίσω ως ανεξάρτητα αντικείμενα όσο κοντά και να βρίσκονται. Τότε δεν θα σε έβλεπα εσένα. Θα έβλεπα τα κύτταρά σου, θα έβλεπα τα μόρια σου, τα άτομα σου, τα ηλεκτρόνια, τα πρωτόνια, τα νετρόνια των ατόμων σου. Θα έβλεπα τα στοιχειώδη σωμάτια. Κι επειδή αυτά δεν είναι σωματίδια μάζας αλλά ρεύματα ενέργειας, θα έβλεπα την ενέργεια. Κι επειδή τα πάντα είναι φτιαγμένα από τα ίδια δομικά υλικά, τότε πως θα ξεχώριζα το τραπέζι από εσένα; Θα ζούσα σ’ έναν ωκεανό στροβιλιζόμενης ενέργειας!
Τα πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι δηλαδή ενέργεια;
Έτσι λοιπόν το πρώτο που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε δεν είναι ο περιορισμός, αλλά η ενότητα. Αυτό που θα πρέπει να καταλάβουμε με την κλασσική έννοια της Φυσικής του 1910 –δεν μιλάω για σημερινές «τρελές» ανακαλύψεις– είναι ότι όλο το Σύμπαν είναι Ένα. Δεν υπάρχουν εξατομικευμένα αντικείμενα. Δεν υπάρχεις Εσύ κι Εγώ. Δεν υπάρχω Εγώ και το τραπέζι.
Η Γη και το Φεγγάρι… Τα πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι ένας ωκεανός συνεχόμενης ενέργειας. Μέσα σ’ αυτόν τον ωκεανό της ενότητας της ενέργειας κάπου, πιθανότατα, υπάρχουν κάποια μικροπυκνώματα, τα οποία ονομάζουμε ύλη, που οι αισθήσεις μας αντιλαμβάνονται ως ύλη. Αν όμως η πυκνότητα της ενέργειας είναι λίγο μικρότερη, τότε δεν τη βλέπουμε καθόλου. Τα πάντα ενώνονται μέσα στο Σύμπαν. Είναι Ένα. Όπως καταλαβαίνεις μια τέτοια αντίληψη του φυσικού σύμπαντος δεν αλλοιώνει μόνο τις απόψεις μας περί Επιστήμης, αλλάζει τις απόψεις μας για το τι είμαστε. Αλλάζει την κοινωνική θεωρία.
Τι είμαστε;
Είμαστε Ένα. Εσύ κι εγώ δεν είμαστε άλλο πράμα. Κι αν εγώ κάνω κάτι κακό σ’ εσένα είναι σαν να κάνω κακό σ’ εμένα. Γιατί υπάρχει μια ενότητα. Βλέπεις οι νέες φυσικές απόψεις περί σύμπαντος, που είναι βεβαίως παλιές, αρχίζουν να αλλάζουν την κοινωνική φιλοσοφία. Κι όταν αλλάζει η κοινωνική φιλοσοφία, τότε αλλάζουν τα πολιτικά συστήματα.
Γι’ αυτό λέμε πάντοτε ότι μετά από μια μεγάλη επιστημονική επανάσταση ακολουθεί μια μεγάλη κοινωνική επανάσταση. Ένας άνθρωπος ο οποίος πιστεύει πως είναι ένα τίποτα, ένα κομμάτι μάζας που θα καταστραφεί και θα πεθάνει, νιώθει μια μικρότητα κι ασχολείται με μικρά πράγματα.
Ένας άνθρωπος όμως που έχει αίσθηση της συμπαντικότητάς του και της ενότητάς του με το Σύμπαν αναζητάει άλλα πράγματα. Αυτό σημαίνει ότι η μικρότητα των ανθρώπων είναι η μη αίσθηση της συμπαντικότητάς τους, της μεγαλοσύνης τους. Δεν μπορώ να είμαι αντίπαλός σου γιατί είναι σαν να είμαι αντίπαλος του εαυτού μου. Γιατί εσύ κι εγώ και όλοι είμαστε ΈΝΑ. Είμαστε Ένα σαν Σύμπαν.
Όλα αυτά μου ακούγονται αρκετά φιλοσοφικά…
Όταν συζητάω γι’ αυτά τα θέματα αποφεύγω να εκφράσω φιλοσοφικές ή άλλου είδους προσωπικές απόψεις. Θέλω να μιλάω μόνο επιστημονικά κι όλα αυτά τα οποία λέω δεν έχουν καμία σχέση με φιλοσοφία και με οτιδήποτε άλλο. Αυτά που σου λέω μπορώ να τα αποδείξω επιστημονικά.
Σ’ αυτό το καινούργιο Σύμπαν λοιπόν επικρατούν, αποδεικτικά, καινούργιες ιδιότητες. Καμιά μορφή και κανένα σχήμα δεν έχει μέσα κι έξω. Το έξω είναι μέσα και το μέσα είναι έξω. Τίποτε δεν έχει δύο ανεξάρτητες πλευρές! Αυτό μπορώ να στο αποδείξω και πρακτικά και το ξέραμε από τον 18ο αιώνα. Το έξω κάθε σχήματος συγχρόνως είναι μέσα, και το μέσα κάθε σχήματος συγχρόνως είναι έξω. Να δούμε τι προεκτάσεις έχει αυτό, αν θέλεις να το φιλοσοφήσεις κιόλας.
Καθένας από εμάς είναι μια μορφή του σύμπαντος, μια μορφή-σκιά, οι αισθήσεις κατανοούν μόνο τη σκιά αυτού που είναι ο άνθρωπος. Δεν κατανοούν το σύνολο αυτού που είναι άνθρωπος, αυτό που ενώνεται με όλο το Σύμπαν. Δεν αντιλαμβάνονται τη συμπαντική μορφή του, αντιλαμβάνονται μόνο την προβολή του σ’ αυτό το ψεύτικο «κουκούλι», το Ευκλείδειο, που φτιάχνουν οι αισθήσεις του.
Για σκέψου λοιπόν ότι εγώ είμαι έξω από εσένα κατά την άποψη σου. Συμπαντικά όμως είμαι μέσα σου, κι εσύ είσαι μέσα σ’ εμένα. Άρα οι δύο μας ταυτιζόμαστε. Κι αν ταυτιζόμαστε οι δυο μας, ταυτιζόμαστε με τα πάντα! Γι’ αυτό βλέπεις πως οι αρχαίοι Έλληνες και Ινδοί φιλόσοφοι έλεγαν πως για να μπορέσεις να καταλάβεις το Σύμπαν, πρέπει πρώτα να χωθείς μέσα στον εαυτό σου, όσο βουτάς μέσα σου είναι σαν να βγαίνεις έξω! Γιατί το μέσα μιας μορφής είναι το έξω μιας άλλης μορφής. Ενώ όσο βγαίνεις προς τα έξω, νομίζεις πως κατακτάς το Σύμπαν, τόσο περιορίζεσαι προς τα μέσα.
Ποιο είναι το μήνυμα που αναβλύζει μέσα από την επανάσταση της Νέας Φυσικής;
Το καινούργιο μήνυμα της Νέας Φυσικής είναι η ενότητα, είναι η άρνηση της ατομικότητας, η άρνηση του απομονωτισμού, η άρνηση ότι ο κάθε άνθρωπος είναι κάτι το ξεχωριστό.
Στη νέα εποχή που επαγγέλλεται αυτή η σύγχρονη Φυσική δεν υπάρχει Εγώ, υπάρχει το Εμείς. Δεν υπάρχει το Έχω, αλλά το Είμαι. Αυτό δεν είναι αποτέλεσμα μιας φιλοσοφικής ενόρασης –γνωρίζω τις φιλοσοφικές ενοράσεις αλλά αρνούμαι να τις συζητήσω, συζητάω μόνο Φυσική– αλλά της σύγχρονης αντίληψης της Φυσικής για τον κόσμο. Καταλαβαίνεις λοιπόν πως η άρνηση του Εγώ, η άρνηση της ατομικότητας, αλλάζει τις κοινωνίες, φέρνει επανάσταση.
Δεν καταργείται ο εθνικισμός με την έννοια της κατάργησης της ταυτότητας, καταργείται η ατομικότητα που οδηγεί στον εθνικισμό. Τα πάντα είναι Ένα. Όλα τα υπόλοιπα είναι κουταμάρες! Μια πλάνη των αισθήσεων μας. Οι σκιές δηλαδή –το Matrix– που η μια πολεμάει την άλλη. Είναι αστείο. Οι σκιές να μάχονται μεταξύ τους, ενώ είναι οι ίδιες! Είναι αντανακλάσεις του ίδιου πράγματος. Είναι δύο δικές σου εικόνες κι αυτές οι δύο εικόνες προσπαθούν η μία να σκοτώσει την άλλη.
Το ότι ζούμε συνεχώς σε μια κατάσταση Matrix είναι σίγουρο –μπορώ να σου δώσω όση βιβλιογραφία θέλεις–, άλλωστε τα έχουμε γράψει όλα αυτά σ’ ένα βιβλίο μας με τίτλο Η Κοσμολογία της Νόησης, που βασίζεται σε πολύ έγκυρο επιστημονικό υλικό. Οι περισσότεροι συνάδελφοι μου γνωρίζουν την αλήθεια του πράγματος, αλλά δεν μπορούν να την επιβάλλουν σε μια κοινωνία που στρεβλά αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Άρα καταλαβαίνεις πως μια μεγάλη επιστημονική επανάσταση έχει κλείσει τον κύκλο της κι αν περάσει στον κόσμο όλα θ’ αλλάξουν. Τίποτε δεν θα ‘ναι όπως ήταν χθες.
Τι είναι αυτό όμως που την εμποδίζει να περάσει στον πολύ κόσμο; Να αλλάξει τις ανθρώπινες κοινωνίες;
Κοίταξε, μην βάζεις στο νου σου παγκόσμιες συνωμοσίες. Υπάρχουν πολλών ειδών αδυναμίες. Είναι η αδυναμία η δική μας να κατανοήσουμε πλήρως αυτά που διαβάζουμε στα επιστημονικά συγγράμματα. Είναι η μικρότητα και η φιλοδοξία μας. Είναι ο φόβος μας να συγκρουστούμε.
Να έχουμε το θάρρος να διατυπώσουμε την επιστημονική μας άποψη χωρίς να φοβόμαστε μην «χάσουμε τη θέση» μας. Να ξεπεράσουμε τους ανθρώπινους φόβους…
Χρειάζεται μια πλήρη κατανόηση της αλήθειας αυτών που λέω, διότι αν πραγματικά νιώθεις την ταύτιση με το Σύμπαν τότε καταλαβαίνεις ότι όλα αλλάζουν σε θεολογικό, σε κοινωνικό επίπεδο. Το θέλουμε όμως; Οι μεγάλες αλλαγές ξέρεις, δεν γίνονται ποτέ από την κορυφή. Δεν βρέθηκε ποτέ ένας βασιλιάς, ένας αυτοκράτορας για να επιβάλει την καινούργια γνώση.
Η Γνώση επιβάλλεται από κάτω. Αυτό που γνωρίζουμε πλέον, ότι ζούμε σ’ έναν κόσμο-Matrix κι ότι δεν υπάρχει η έννοια της ύλης –είναι διανοητικό κατασκεύασμα μας, είναι το αντίτιμο της «πτώσης» μας και της μικρότητας των αισθήσεων μας– είναι η αδυναμία μας να νιώσουμε μέσα από μια 6η αίσθηση την οποία έχουμε χάσει και την οποία πρέπει να κατακτήσουμε. Αυτή την ενότητα του Σύμπαντος. Οραματίζομαι την εποχή που η Νόηση θα έχει γίνει αίσθηση και θα μετράμε πλέον έξι αισθήσεις. Και το Σύμπαν θα είναι διαφορετικό γύρω μας.
Αυτό όμως δεν προϋποθέτει και κάποιο είδος βιολογικής εξέλιξης;
Ναι αλλά ξέρω πως γρήγορα οι άνθρωποι θα πρέπει μέσω μιας καλλιέργειας να εξελιχθούν, γιατί έχουμε αποδείξει ως βιολογικές υπάρξεις ότι προσαρμοζόμαστε στη νέα γνώση. Θα πρέπει να μετατραπούν από Homo Sapiens σε Homo Universalis, μέσω της ανάπτυξης μιας άλλης αίσθησης την οποία σήμερα ονομάζουμε Νόηση. Τέρμα η ύλη! Τα πάντα είναι ενέργεια, κι όταν λέω ενέργεια δεν μιλάω για ηλεκτρισμό, μαγνητισμό κλπ. αυτά είναι εκφάνσεις της ενέργειας. Δεν είναι ενέργεια ο ηλεκτρισμός, είναι μια εκδήλωση ενός ευρύτερου γεγονότος που δεν γνωρίζουμε ούτε την έκταση ούτε τη φύση και το λέμε Ενέργεια.
Η ενέργεια είναι το υλικό του σύμπαντος που δεν είναι ούτε Ευκλείδειο, ούτε τρισδιάστατο. Είναι έξω από τις αισθήσεις μας, είναι το λεγόμενο χάος, το Έρεβος… Το υλικό από το οποίο πηγάζουν όλα τα δευτερογενή γεγονότα που μας δημιουργούν αυτό το Matrix είναι έξω από τη δυνατότητα των αισθήσεων μας. Κάποτε το ονόμαζαν χάος, σήμερα η Νέα Φυσική το ονομάζει Ψευδοκενό. Ο χώρος είναι γεμάτος από αυτό το Ψευδοκενό που αν κουνηθεί λίγο, αν υπάρξει μια μικροδιακύμανση του, τότε γεννιέται ένας κόσμος και όχι ένα Σύμπαν. Σύμπαν είναι όλοι οι κόσμοι μαζί και υπάρχουν άπειροι…Όμως οι κόσμοι είναι μια αφαίρεση, διότι το Σύμπαν είναι Ένα και ούτε σε κόσμους (μικροσύμπαντα) μπορούμε να το χωρίσουμε. Όλα αυτά φαίνονται μαγικά. Για ανθρώπους που δεν ξέρουν σύγχρονη Φυσική είναι μεταφυσικά.
Μπορείτε να φέρετε κάποιο πρακτικό παράδειγμα που απορρέει από αυτή τη Νέα Φυσική;
Ναι, το παράδειγμα των συσχετισμένων φωτονίων. Είναι ένα εργαστηριακό πείραμα με δύο φωτόνια τα οποία κάποια στιγμή της ζωής τους έχουν αλληλεπιδράσει. Αν πάρω αυτά τα δύο φωτόνια και τα μεταφέρω σε μια τεράστια απόσταση μεταξύ τους και προικοδοτήσω το ένα με κάποια πληροφορία π.χ. αλλάξω την πόλωση του, τότε η πληροφορία αυτή μεταφέρεται στο άλλο με ταχύτητες πολλαπλάσιες της ταχύτητας του φωτός! Αυτό σημαίνει ότι το φαινόμενο της μετάδοσης της πληροφορίας δεν έχει γίνει σε χώρο Ευκλείδειο και τρισδιάστατο, όπου δεν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη ταχύτητα από του φωτός. Αν θεωρήσουμε ότι κάποτε συνέβη η Μεγάλη Έκρηξη τότε το μεγαλύτερο μέρος των φωτονίων είναι συσχετισμένο εν τη γενέσει τους. Αυτό σημαίνει ότι τα φωτόνια που βρίσκονται στο Α του Κενταύρου με τα φωτόνια που βρίσκονται μέσα στο μυαλό σου, κάποτε ήταν συσχετισμένα. Άρα δεν χρειάζεται να πας εκεί για να μάθεις τις πληροφορίες, διότι οι πληροφορίες έχουν μεταφερθεί μέσω των συσχετισμένων φωτονίων και βρίσκονται μέσα στο μυαλό σου. Αν εσύ δεν τις αντιλαμβάνεσαι, πρόβλημά σου! Προετοίμασε τον εαυτό σου με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να καταλαβαίνει τις πληροφορίες. Οι πληροφορίες του σύμπαντος είναι ήδη εδώ και μάλιστα με ταχύτητες πολλαπλάσιες από την ταχύτητα του φωτός. Αυτό συμβαίνει και μέσα από τα «κβαντικά πηγάδια».
Τι είναι «κβαντικό πηγάδι»; Ένα είδος «εξόδου διαφυγής» από τον Ματριξοειδή κόσμο μας;
Είναι η μετάδοση πληροφοριών μέσα από διαύλους, που έχουν ως αρχή και τέλος το χώρο του Matrix αλλά η τροχιά, ο χώρος όπου εξελίσσονται είναι το πραγματικό Σύμπαν, και όχι το Matrix. Η αρχή και το τέλος του «πηγαδιού», αυτού του «λώρου», είναι στο Matrix. Το σώμα όμως του «πηγαδιού» είναι εκτός του Matrix, όπου εκεί μπορεί να τρέξει η πληροφορία με οποιαδήποτε ταχύτητα θέλει. Κι αυτό το γνωρίζουμε και το διδάσκουμε στους πρωτοετείς φοιτητές μας. Αυτή είναι και η λειτουργία των «Μαύρων Τρυπών» και του «Λώρου Αϊνστάιν-Ρόσεν», που εξελίσσεται πίσω τους, είναι ένα τέτοιο «κβαντικό πηγάδι». Η «Μαύρη Τρύπα» είναι η είσοδος και η «Λευκή Οπή» η είσοδος από το πραγματικό Σύμπαν, στο δικό μας Matrix. Βλέπεις η πραγματική επιστημονική γνώση είναι πολύ πιο παράξενη και «μεταφυσική» από πολλές μεταφυσικές γνώσεις.
Έχουν γίνει πειράματα κβαντικής τηλεμεταφοράς;
Ναι, έχουμε πάρει μόριο από ένα εργαστήριο και το έχουμε μεταφέρει στο άλλο. Υπάρχει ένα πρόβλημα όμως. Αν πάρω ένα μόριο νερού το οποίο εξαφανίζω από ένα εργαστήριο και εμφανίζω στο άλλο, υπάρχει το πρόβλημα της ταυτότητας. Δηλαδή αυτό που εμφανίστηκε στο άλλο εργαστήριο είναι το ίδιο που εξαφανίστηκε από το άλλο; Δεν μπορούμε να το ταυτοποιήσουμε. Αυτό που εμφανίστηκε είναι το ίδιο ή είναι ένα άλλο που δημιουργήθηκε στη θέση αυτού που χάθηκε; Αυτό το φαινόμενο όμως δεν είναι τηλε-μεταφορά αλλά κβαντό-μεταφορά. Όταν μετακινείσαι στο χώρο μεταφέρεσαι εσύ ο ίδιος ή μήπως μεταφέρεται απλώς το σύνολο των ιδιοτήτων σου;
Η ζωή στο Σύμπαν είναι ένα σπάνιο και μοναδικό φαινόμενο ή είναι κάτι το συνηθισμένο;
Είναι κάτι το συνηθισμένο. Αυτό είναι δεδομένο. Θα ήταν εντελώς παράλογο να υπήρχε ζωή μόνο στη Γη. Όχι μόνο υπάρχει ζωή στο Σύμπαν αλλά υπάρχουν και οργανισμοί που έχουν δημιουργήσει τα δικά τους Matrix. Βέβαια εμείς έχουμε μια πολύ εγωιστική άποψη για τη ζωή και νομίζουμε ότι είναι μόνο αυτό που βλέπουμε γύρω μας. Μπορεί να υπάρχει ζωή χωρίς μάζα! Και στο θέμα της ζωής υπάρχουν πολύ εγωιστικά ανθρώπινα πρότυπα. Άλλωστε οι μορφές ζωής είναι απλώς προβολές μέσα στο Matrix μιας μορφής που υπάρχει συμπαντικά…
Πρέπει πρώτα να κατανοήσεις την ενότητα. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες που αφορούν τον εγωισμό και τους φόβους του ανθρώπου. Υπάρχει μια ενότητα στο Σύμπαν και όλα αυτά που βλέπω γύρω μου είναι Matrix. Η πραγματικότητα του οτιδήποτε βλέπω βρίσκεται έξω από τον χώρο των αισθήσεων μου. Εκεί πρέπει να αναζητήσω την ρίζα της ύπαρξης όλων των «σκιών» που αντιλαμβάνομαι μέσα στο Σύμπαν.
Γιατί είναι δύσκολο να αφομοιώσουμε τη νέα επιστημονική γνώση;
Οι γνώσεις έχουν εγκατασταθεί μ’ έναν δογματικό τρόπο μέσα σου που είναι πολύ δύσκολο να τον σπάσεις. Γι’ αυτό βλέπεις σε όλη αυτή την καινούργια επιστημονική πραγματικότητα αντιδρούν θετικότερα οι νεότεροι, που δεν έχουν παγιωμένες και δογματικές γνώσεις. Γι’ αυτό είπε κάποτε ο Μαξ Πλανκ: «Καμία νέα επιστημονική θεωρία δεν θριάμβευσε επειδή κατάφερε να πείσει τους αντιπάλους της, κάνοντάς τους να δουν το φως της αλήθειας, αλλά μόνο γιατί αυτοί που ήταν εναντίον της, κάποια στιγμή πέθαναν και μια νέα γενιά, περισσότερο εξοικειωμένη μαζί της, μεγάλωσε και πήρε τα ηνία». Η αλήθεια είναι ότι δεν μας αρέσει να ξεβολευόμαστε διανοητικά από τις παγιωμένες απόψεις μας, γιατί αυτό μας χαλάει ένα κοσμοείδωλο που υπάρχει γύρω μας.
Οι αναγνώστες όμως ενός εναλλακτικού περιοδικού αρέσκονται στο διανοητικό ξεβόλεμα, σχεδόν το αποζητούν…
Οι αναγνώστες του περιοδικού σας σκέφτονται μ’ έναν τρόπο –λανθασμένο ή όχι δεν μ’ ενδιαφέρει– που αναγκάζει «κουτάκια» του εγκεφάλου τους, που σε άλλους ανθρώπους είναι κλειστά, να ανοίγουν. Δεν μ’ ενδιαφέρει εμένα αν οι σκέψεις που κάνουν είναι σωστές ή όχι. Τα «κουτάκια» όμως του εγκεφάλου τους που σε άλλους είναι κλειστά σ’ αυτούς είναι ανοικτά! Αυτό ξέρεις πόσο μεγάλο προσόν είναι; Γιατί όταν έρχομαι εγώ για να τους πω αυτά που σου λέω τώρα είναι έτοιμοι να τα δεχτούν και να τα καταλάβουν, ενώ οι άλλοι δεν μπορούν να τα καταλάβουν. Είναι έτοιμοι διανοητικά να κατανοήσουν τη νέα επιστημονική επανάσταση. Έχουν κάνει ήδη την υπέρβασή τους κι έχουν ανοίξει, βιολογικά, κάποια «κουτάκια» του εγκεφάλου τους, έστω και με στρεβλό τρόπο. Δεν με νοιάζει πως τα άνοιξαν. Σημασία είναι πως είναι έτοιμοι σ’ αυτόν τον τεράστιο χώρο του εγκεφάλου τους που έχουν ανοίξει να «φορτώσουν» τις νέες επιστημονικές γνώσεις. Είναι ένας τρόπος για να ανοίξεις «κανάλια» στον εγκέφαλό σου και έχεις πλέον τη δυνατότητα να διαγράψεις κάποιες, πιθανότατα, στρεβλές απόψεις και να εγγράψεις κάτι το καινούργιο, που οι άλλοι αδυνατούν να κατανοήσουν. Μπορείς πλέον καλύτερα να αντιληφθείς το Matrix του κόσμου και να κατανοήσεις τα μυστήρια του σύμπαντος.
Is space full of quantum foam?
Look at space under a microscope and what do you see? Nothing. Magnify 1,000 times. Nothing. Magnify 1,000,000 times. Still nothing. Magnify 1,000,000,000 times. Absolutely nothing.
At this point, the average person would probably be satisfied with the conclusion that space is, in fact, nothing. This makes intuitive sense, after all, and besides, we're already far beyond the magnification power of real microscopes.
Quantum physicists aren't average people, however. Armed with theoretical microscopes, they keep on magnifying, gazing deeper and deeper into empty space until out of nothing, they suddenly see something.
That something is a roiling collection of virtual particles, collectively called quantum foam. According to quantum physicists, virtual particles exist briefly as fleeting fluctuations in the fabric of spacetime, like bubbles in beer foam.
"The 'bubbles' in the quantum foam are quadrillions of times smaller than atomic nuclei and last for infinitesimal fractions of a second—or in 'quantum-speak', the size of a Planck Length for a Planck Time," Eric Perlman, a Professor of Physics and Space Science at Florida Institute of Technology, says.
Something so utterly small has obviously not been directly observed. So why can we be very sure this quantum foam exists? One of the greatest pieces of evidence for it was predicted back in 1947 by Dutch physicists Hendrik Casimir and Dirk Polder. Fermilab senior experimental physicist Don Lincoln explained the so-called "Casimir Effect" for PBS:
If the quantum foam was real, they reasoned, then the particles should exist everywhere in space. Further, since particles also have a wave nature, there should be waves everywhere. So what they imagined was to have two parallel metal plates, placed near one another. The quantum foam would exist both between the plates and outside of them. But because the plates were placed near one another, only short waves could exist between the plates, while short and long wavelength waves could exist outside them. Because of this imbalance, the excess of waves outside the plates should overpower the smaller number of waves between them, pushing the two plates together. Thirty years after it was first predicted, this effect was observed qualitatively. It was measured accurately in 1997.
The idea that space is, at its very foundation, a frothy, chaotic mess has huge ramifications for our understanding of the universe.
"It is on such short distance scales that we encounter the fundamental incompatibility between general relativity and quantum mechanics," string theorist and Columbia University professor Brian Greene wrote in his book The Elegant Universe. "The notion of a smooth spatial geometry, the central principle of general relativity, is destroyed by the violent fluctuations of the quantum world on short distance scales."
Thus, conclusively demonstrating that quantum foam does or does not exist would be very useful in sorting out the true nature of reality. But, as happens frustratingly often in science, recent experiments disagree. A possible way to test for the presence of quantum foam is to measure how long it takes photons erupting from stellar explosions to travel great distances. If spacetime is flat and boring, two photons ejected from the same source should take the same time to travel a set distance. But if spacetime is foamy, then one photon might get slowed by the slight perturbations. A 2009 analysis found that high-energy and low-energy photons from the same gamma-ray burst arrived at a set location at different times, but two subsequent analyses of other bursts showed little to no variance, indicating that spacetime is smooth, or at least not as foamy.
None of the experiments, however, can measure with fine enough detail to rule out quantum foam on the tiniest of scales. We might just have to wait for a microscope that can see down to 1.6 x 10^-35 meters – the Planck length – to be certain, and constructing such a device would be a tall task indeed.
Originally published on RealClearScience.
( 8-8-2017)
Big Bang theory wrong: Black hole found that's so big and old it makes Big Bang IMPOSSIBLE
ASTRONOMERS have spotted a black hole that is almost as old as the universe itself, putting a huge question mark over the Big Bang theory.
ROBIN DIENEL
Black hole found that is so big and so old it makes Big Bang IMPOSSIBLE
Experts have discovered a monster black hole which has a mass of 800 million times of that of the sun and scientists state that the laws of physics dictate should not exist.
The black hole is 13 billion lightyears from Earth, meaning that it formed just 690 million years after the Big Bang when stars were only just beginning to take shape.
Robert Simcoe, the Francis L. Friedman professor of physics at MIT's Kavli Institute for Astrophysics and Space Research said: "This is the only object we have observed from this era.
“It has an extremely high mass, and yet the universe is so young that this thing shouldn't exist1
( Δημοσίευση του 2017)
Βόλος/Αγία Τριάδα….έως 18-3-2018
Γ.Α.ΚΟΥΚΟΥΒΙΝΟΣ
Στις 23 Ιούλη 2021 έφυγε πλήρης ημερών ο Στίβεν Γουάινμπεργκ, ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους φυσικούς, με το όνομα του οποίου συνδέθηκαν μερικές από τις μεγαλύτερες προόδους των φυσικών επιστημών στον 20ό αιώνα.
Γεννημένος το 1933 στη Νέα Υόρκη, ο Γουάινμπεργκ σπούδασε θεωρητική φυσική στο Κόρνελ, έκανε τη διπλωματική του εργασία στο Ινστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής στην Κοπεγχάγη και πήρε το διδακτορικό του στο Πρίνστον. Στη συνέχεια εργάστηκε στα Πανεπιστήμια του Χάρβαρντ, ΜΙΤ, Μπέρκλεϊ και από το 1982 μετακινήθηκε στο Τμήμα Φυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Οστιν.
Η έρευνα του Γουάινμπεργκ επεκτάθηκε σε πολλούς τομείς της μικροφυσικής, όπως η κβαντική θεωρία πεδίου, η ρήξη συμμετρίας, η κβαντική βαρύτητα κοκ. Η κύρια συμβολή του υπήρξε, ωστόσο, η ενοποίηση της ασθενούς και της ηλεκτρομαγνητικής δύναμης μέσω της ιδέας της αυθόρμητης ρήξης συμμετρίας. Γι’ αυτή τη θεμελιώδη εργασία (1967), που άνοιξε νέους δρόμους στη σύγχρονη Φυσική, τιμήθηκε, από κοινού με τους Αμπντούς Σαλάμ και Σέλντον Γκλάσοου, με Νόμπελ Φυσικής το 1979.
Αργότερα, η ηλεκτρασθενής ενοποίηση ακολουθήθηκε από τις μεγάλες ενοποιημένες θεωρίες (ΜΕΘ), που περιλαμβάνουν και την ισχυρή δύναμη, οδηγώντας έτσι στην ανάπτυξη του καθιερωμένου προτύπου.
Η κβαντική επανάσταση
Τι είναι αυτό όμως που κάνει τη συμβολή του Γουάινμπεργκ τόσο ξεχωριστή, και μάλιστα όχι μόνο από την άποψη της επιστημονικής προόδου αλλά και της κοσμοεικόνας που οικοδομούν οι φυσικές επιστήμες; Εδώ θα χρειαστεί να αναφερθούμε επιγραμματικά στις καινοτομίες που εισήγαγε η κβαντική επανάσταση από τη δεκαετία του 1920.
Οι εισηγητές της κβαντικής θεωρίας, οι Χάιζενμπεργκ και Μπορ, βαθαίνοντας το ρήγμα που άνοιξε στην παλιά, κλασική φυσική η σχετικότητα του Αϊνστάιν, καθιέρωσαν σημαντικές έννοιες όπως ο κυματοσωματιδιακός δυϊσμός και η συμπληρωματικότητα, με τις οποίες αναγνωρίστηκε και εκφράστηκε η αντιφατικότητα των κβαντικών σωματιδίων. Σε αντίθεση με την κλασική φυσική, τη φυσική του μακρόκοσμου, όπου ίσχυε η φόρμουλα «ή-ή», έγινε δεκτό ότι όλες οι οντότητες του μικρόκοσμου παρουσιάζουν ταυτόχρονα σωματιδιακές και κυματικές ιδιότητες. Η αρχή της απροσδιοριστίας και η κβάντωση ήταν επίσης συστατικά στοιχεία των νέων αντιλήψεων. Αργότερα οι Ντιράκ και Φάινμαν επέκτειναν την κβάντωση στις αλληλεπιδράσεις των μικροσωματιδίων, αντιμετωπιζόμενες ως ανταλλαγές δυνάμει φωτονίων από τον Φάινμαν, εξάγοντας συνέπειες όπως η ύπαρξη των αντισωματιδίων. Τα τελευταία ερμηνεύθηκαν ως σωματίδια αρνητικής ενέργειας από τον Ντιράκ και ως σωματίδια που κινούνται πίσω στον χρόνο από τον Φάινμαν, εισάγοντας έτσι την αντιφατικότητα στις έννοιες της ενέργειας και του χρόνου. Προεκτείνοντας την ίδια μεθοδολογία στις αλληλεπιδράσεις του πυρήνα, ο Γκελ-Μαν αποκάλυψε τον εξωτικό εσωτερικό κόσμο των δομικών συστατικών του (πρωτόνιο, νετρόνιο), εξωτερική έκφραση του οποίου είναι οι δυνάμεις που συγκροτούν τα άτομα.
Οι συναρπαστικές αυτές θεωρίες παρουσίασαν τον κβαντικό κόσμο στην τωρινή του μορφή. Ωστόσο, με την άνοδο της θεωρίας της μεγάλης έκρηξης, έγινε φανερό ότι το Σύμπαν περνά από ιστορικά στάδια στα οποία υφίσταται ποιοτικούς μετασχηματισμούς, σε μια κατεύθυνση που οδηγεί από μια «απλή», αδιαφοροποίητη κατάσταση αρχικής ενότητας των φυσικών δυνάμεων και οντοτήτων προς αυξανόμενη αντίθεση, διαφοροποίηση και πολυπλοκότητα. Αυτό εισήγαγε το μεγαλειώδες πρόγραμμα της ενοποίησης των θεμελιωδών φυσικών δυνάμεων, της κατάδειξης δηλαδή του τρόπου που αυτές οι δυνάμεις (βαρύτητα, ηλεκτρομαγνητισμός, ισχυρή και ασθενής πυρηνική δύναμη), όντας τόσο ριζικά διαφορετικές στις τωρινές συνθήκες του Σύμπαντος, εξισώνονται στις ακραίες συνθήκες της μεγάλης έκρηξης, αλλά και της διερεύνησης του πώς αυτή η αρχική ενότητα καταστρέφεται αναγκαία στα επόμενα στάδια της συμπαντικής εξέλιξης.
Στην απάντηση του τελευταίου ακριβώς ερωτήματος, μέσα από την κατάδειξη του μηχανισμού της ρήξης συμμετρίας ανάμεσα στον ηλεκτρομαγνητισμό και την ασθενή δύναμη βρίσκεται η καθοριστική συμβολή του Γουάινμπεργκ, που τον καθιστά έναν μεγάλο ανακαινιστή της επιστήμης.
Ρήξη συμμετρίας και διαλεκτική
Ο Γουάινμπεργκ ξεκίνησε την έρευνά του πάνω στην ασθενή δύναμη στη δεκαετία του 1960 έχοντας στόχο να παράσχει μια θεωρία της ασθενούς δύναμης, με τον τρόπο που ο Φάινμαν είχε παράσχει την πληρέστερη θεωρία του ηλεκτρομαγνητισμού και ο Γκελ-Μαν της ισχυρής δύναμης. Ωστόσο, αυτό που προέκυψε δεν ήταν μια θεωρία της ασθενούς δύναμης αλλά μια θεωρία που περιγράφει ταυτόχρονα την ασθενή δύναμη και τον ηλεκτρομαγνητισμό:
«Η εν λόγω θεωρία δεν ήταν απλώς μια θεωρία για τις ασθενείς αλληλεπιδράσεις, βασισμένη σε μια αναλογία με τις ηλεκτρομαγνητικές· ήταν μια ενοποιημένη θεωρία των ασθενών και των ηλεκτρομαγνητικών δυνάμεων, που φαίνονταν να είναι απλώς οι δύο διαφορετικές όψεις αυτού που ακολούθως ονομάστηκε ηλεκτρασθενής δύναμη. Το φωτόνιο, το θεμελιώδες σωματίδιο του οποίου η εκπομπή και η απορρόφηση προκαλούν τις ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις, εντασσόταν σε μια οικογένεια από ισχυρά αλληλοδιαπλεκόμενα φωτονικά σωματίδια που προέβλεπε η θεωρία»1.
Η φαινομενικά ανυπέρβλητη δυσκολία εδώ αφορούσε το γεγονός ότι ενώ το φωτόνιο δεν έχει μάζα, τα σωματίδια W και Z που μεταφέρουν την ασθενή δύναμη, είναι εξαιρετικά μαζικά. Κλειδί για το ξεπέρασμά της αποτέλεσε ακριβώς η ιδέα της αυθόρμητης ρήξης της συμμετρίας. Τα σωματίδια W και Z σε θερμοκρασία πάνω από 1.015 οΚ είναι και αυτά χωρίς μάζα, ώστε οι δύο δυνάμεις να ταυτίζονται σε μια ηλεκτρασθενή δύναμη. Ωστόσο, στους 1.015 οΚ η συμμετρία που προκαλεί αυτή την ιδιότητά τους σπάει, τα W και Z αποκτούν μάζα και η ασθενής δύναμη αποχωρίζεται από τον ηλεκτρομαγνητισμό. Για να συμβεί αυτό, παρεμβαίνει ένα νέο πεδίο, το πεδίο Χιγκς, η ανακάλυψη του φορέα του οποίου, του σωματιδίου Χιγκς, στο CERN το 2012, υπήρξε κορυφαίο ορόσημο στην ιστορία της θεωρητικής Φυσικής. Η αυθόρμητη ρήξη της συμμετρίας αποδεικνύεται έτσι ότι είναι ο μηχανισμός της διαφοροποίησης της ύλης.
Το ότι η αναζήτηση μιας θεωρίας της ασθενούς δύναμης οδήγησε σε μια θεωρία που ενοποιεί τις δύο δυνάμεις, ασθενή και ηλεκτρομαγνητισμό, συνδέεται πρόδηλα με το γεγονός ότι η ασθενής δύναμη επιδρά σε όλα τα είδη των σωματιδίων, ενώ η ισχυρή και ο ηλεκτρομαγνητισμός μόνο σε ορισμένα. Βέβαια, το είδος της δράσης της είναι αντίστροφο εκείνης των άλλων δυνάμεων. Η βαρύτητα, ο ηλεκτρισμός και η ισχυρή δύναμη οργανώνουν την ύλη, παράγοντας «δεσμευμένες καταστάσεις», όπου η ενέργεια του συστήματος είναι πιο χαμηλή από την ενέργεια των μερών του, με συνέπεια η διάλυσή του στα συστατικά του να απαιτεί ενέργεια. Η ασθενής δύναμη, αντίθετα, δεν παράγει τέτοιες καταστάσεις λειτουργώντας (λόγω και της από μέρους της παραβίασης της συμμετρίας αριστερής-δεξιάς χειρός) αποσυνθετικά: εξαιτίας της πολλά μαζικά σωματίδια διασπώνται αν δοθεί επαρκής χρόνος, καθιστώντας δυνατούς τους μετασχηματισμούς της ύλης όπως η παραγωγή δευτερίου και λιθίου από το υδρογόνο.
Η ασθενής δύναμη είναι έτσι ο φορέας της αστάθειας των υλικών οντοτήτων και η καθολικότητα της δράσης της καθιστά ακριβώς δυνατή την ενοποίησή της με τις άλλες δυνάμεις. Αυτό οδηγεί σε μια γενίκευση της απροσδιοριστίας, η οποία, ενώ στην κλασική κβαντομηχανική αφορούσε συζυγείς ιδιότητες όπως η θέση και η ορμή, επεκτείνεται τώρα στις ταυτότητες των σωματιδίων. Οπως αναφέρει ο Γουάινμπεργκ:
«Η συμμετρία που υπόκειται της ηλεκτρασθενούς θεωρίας… σχετίζεται… κυρίως με αλλαγές στην άποψή μας για την ταυτότητα των διαφορετικών τύπων στοιχειωδών σωματιδίων… Οπως ακριβώς είναι δυνατό να έχουμε ένα σωματίδιο σε μια κβαντομηχανική κατάσταση κατά την οποία να μη βρίσκεται συγκεκριμένα ούτε εδώ ούτε εκεί, ή να μην περιστρέφεται, σαφώς, δεξιόστροφα ή αριστερόστροφα, έτσι επίσης, λόγω των θαυμαστών χαρακτηριστικών της κβαντικής μηχανικής, είναι δυνατό να έχουμε ένα σωματίδιο σε μια κατάσταση κατά την οποία να μην μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι είναι ηλεκτρόνιο ή νετρίνο, ώσπου να μετρήσουμε κάποια ιδιότητα, όπως το ηλεκτρικό φορτίο, για να διακρίνουμε αυτά τα δύο… Μπορούμε να φανταστούμε ότι κάθε σωματίδιο έχει ένα μικρό καντράν, έναν πίνακα ενδείξεων, του οποίου ο δείκτης μπορεί να στρέφεται στο “ηλεκτρόνιο”, το “νετρίνο”, το “φωτόνιο”, το “W” ή και σε ό,τι ενδιάμεσο»2.
Τέλος, ένα κρίσιμο σημείο σχετικά με τη ρήξη της συμμετρίας αφορά το ότι αυτή δεν είναι απόλυτη: μετά το σπάσιμό της η συμμετρία δεν καταστρέφεται αλλά μάλλον «κρύβεται», παραμένοντας τρόπον τινά σε ισχύ, αν και χωρίς να επιβεβαιώνεται άμεσα στην κατάσταση των σωματιδίων που περιγράφει:
«Η ηλεκτρασθενής θεωρία… βασίζεται σε μια ακριβή αρχή συμμετρίας, σύμφωνα με την οποία οι νόμοι της φύσης μένουν αμετάβλητοι, εάν στις εξισώσεις της θεωρίας αντικαταστήσουμε τα πεδία του ηλεκτρονίου και του νετρίνου με μεικτά πεδία… Η συμμετρία που συσχετίζει το ηλεκτρόνιο με το νετρίνο κοκ., είναι μια ιδιότητα των υποκείμενων εξισώσεων του καθιερωμένου μοντέλου, εξισώσεων που υπαγορεύουν τις ιδιότητες των στοιχειωδών σωματιδίων. Ωστόσο, οι λύσεις αυτών των εξισώσεων –οι ιδιότητες των ίδιων των σωματιδίων– δεν ικανοποιούν την εν λόγω συμμετρία… Σε τέτοιες περιπτώσεις λέμε ότι η συμμετρία είναι “σπασμένη”, αν και ένας καλύτερος όρος θα ήταν “κρυμμένη”, διότι η συμμετρία των εξισώσεων παραμένει... Ονομάζουμε αυτό το φαινόμενο αυθόρμητη ρήξη συμμετρίας επειδή τίποτε δεν “σπάει” τη συμμετρία των εξισώσεων της θεωρίας, αλλά η ρήξη εμφανίζεται αυθόρμητα στις διάφορες λύσεις της»3.
Είναι προφανής ο διαλεκτικός χαρακτήρας της αρχής της ρήξης της συμμετρίας, που η πρώτη κομβική εφαρμογή της στη θεωρητική Φυσική δόθηκε από τον Γουάινμπεργκ. Σε αυτήν αποτυπώνονται στοιχεία της διαλεκτικής, όπως η υπεροχή της αντίθεσης και της ασυνέχειας απέναντι στην ενότητα, η καθολικότητα της αλλαγής και των μετασχηματισμών της ύλης, αλλά και ο τύπος των μετασχηματισμών, οι αλματικές μεταβάσεις φάσης προς αυξανόμενα διαφοροποιημένα στάδια του είναι, τις οποίες πυροδοτεί το σπάσιμο της συμμετρίας. Από αυτή την άποψη παραπέμπει στη θεμελιώδη ηρακλείτεια αρχή του χωρισμού του ενιαίου στα αντιθετικά του μέρη, την οποία υπογράμμισε αργότερα ο Λένιν ως ουσία της διαλεκτικής4, αποτελώντας, τρόπον τινά, μια επιστημονική αποκρυστάλλωσή της.
Σταθερός στις αξίες του
Οπως οι περισσότεροι μεγάλοι φυσικοί επιστήμονες του 20ού και 21ου αιώνα –από τους Χόκινγκ, Φάινμαν, Γκελ-Μαν, Λίντε, Τούροκ και Στάινχαρντ ως τους Κρικ, Μάιρ και Ντόκινς–, ο Γουάινμπεργκ ήταν ένας μαχόμενος υλιστής και αθεϊστής. Ως ταλαντούχος εκλαϊκευτής, σε βιβλία, άρθρα και διαλέξεις του, παρουσίασε γλαφυρά το περιεχόμενο των νέων επιστημονικών θεωριών, υπερασπίζοντας την αυθεντία της επιστήμης απέναντι στις αξιώσεις της θρησκείας για μια υπερφυσική αλήθεια και στιγματίζοντας τον θρησκευτικό σκοταδισμό και τον φανατισμό ως πηγή κινδύνων για το ανθρώπινο μέλλον. Στο κύριο εκλαϊκευτικό έργο του «Ονειρα για μια Τελική Θεωρία» σημειώνει:
«Δεν βρίσκω καμιά χρησιμότητα στο να ταυτίσω τους νόμους της φύσης με κάποιο είδος απόμακρου και αδιάφορου Θεού, όπως έκανε ο Αϊνστάιν. Οσο πιο πολύ εκλεπτύνουμε την κατανόηση της έννοιας του Θεού, ώστε να την καταστήσουμε εύλογη, τόσο μας φαίνεται άσκοπη… Πραγματικά βλαβερή είναι η συντηρητική δογματική θρησκεία… Στην Ασία και στην Αφρική οι σκοτεινές θρησκευτικές ενθουσιαστικές δυνάμεις έχουν συγκεντρώσει αρκετή ισχύ, με αποτέλεσμα η λογική και η ανεκτικότητα να μην είναι ασφαλείς ούτε και στα εκκοσμικευμένα κράτη της Δύσης… Ισως χρειαστεί να βασιστούμε και πάλι στην επίδραση της επιστήμης, ώστε να διατηρήσουμε τον κόσμο σώφρονα»5.
Αυτές οι θέσεις του Γουάινμπεργκ δεν ήταν προϊόν αυθαίρετης υποκειμενικής προτίμησης αλλά το άμεσο εξαγόμενο των νέων επιστημονικών θεωριών, στη διαμόρφωση των οποίων συνεισέφερε καθοριστικά ο ίδιος. Πραγματικά, η ίδια η αυθόρμητη ρήξη της συμμετρίας υπονοεί ισχυρά την αυθυπαρξία και αυτοεξέλιξη της φύσης, όπου όλες οι αλλαγές και οι ποιοτικοί μετασχηματισμοί συντελούνται αυθόρμητα, χωρίς καμιά εξωτερική παρέμβαση. Αυτό καταρρίπτει το επιχείρημα των θρησκειών για την αναγκαιότητα μιας εξωτερικής προς τη φύση ύπαρξης, του Θεού, που εισάγει την τάξη και τους νόμους.
Ο Γουάινμπεργκ ήταν εξίσου κριτικός απέναντι στους εκλεκτικιστές φιλελεύθερους, τυπικά τη διανοητική ελίτ του Δημοκρατικού Κόμματος στις ΗΠΑ, που επιχειρούν να συμβιβάσουν την επιστημονική και τη θρησκευτική αντίληψη επικαλούμενοι την «πρακτική χρησιμότητα» της τελευταίας. Ελεγε χαρακτηριστικά ότι, ενώ οι θρησκευόμενοι σφάλλουν, οι φιλελεύθεροι δεν σφάλλουν καν. Ταυτόχρονα, υπεράσπισε τη γνωστική αξία της επιστήμης απέναντι σε ιδεαλιστές και αγνωστικιστές φιλοσόφους, όπως οι Κουν, Φεγεράμπεντ κ.ά., ανασκευάζοντας τη μεταφυσική αντιπαράθεση των επιστημονικών «παραδειγμάτων» από τον πρώτο και την περιφρόνηση της θεωρίας της γνώσης από τον δεύτερο6.
Οι ανακαλύψεις του Γουάινμπεργκ τον κάνουν έναν προπομπό των νέων θεωριών –θεωρίες χορδών και βρόχων, Θεωρία Μ– που αναπτύχθηκαν στα τέλη του 20ού και τις αρχές του 21ου αιώνα. Πραγματικά, η ρήξη συμμετρίας βρίσκεται στη βάση των σύνθετων προβλημάτων που ανακινούν σχετικά με τον χωροχρόνο (οι έξι επιπλέον τυλιγμένες χωροχρονικές διαστάσεις στη θεωρία χορδών) και την ύλη (η επαγόμενη επίσης από το σπάσιμο των συμμετριών ύπαρξη της σκοτεινής ύλης και ενέργειας).
Κυρίως όμως η αξία του Γουάινμπεργκ ως επιστήμονα και στοχαστή βρίσκεται στην απαράμιλλη σοβαρότητα, την ακρίβεια και την ακεραιότητα με την οποία στεκόταν απέναντι σε όλα τα προβλήματα του πεδίου του. Αυτές οι ποιότητές του αποτελούν διαρκείς παρακαταθήκες όχι μόνο για την επιστήμη αλλά και για τις τεράστιες προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα η ανθρωπότητα.
θΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΑ
1-Popular Science 9,225(για το δικό μας ηλιακό σύστημα) και 4,220 Unified Field Theory.
2-Expansion of the Universe,Americana Annual 1968,85
3-ΙΛΙΣΟΣ 63-64,365
4-Unesco» Ιστορία της Ανθρωπότητας Τόμ.VIA ,190
5-Unesco « Η Ιστορία της Ανθρωπότητας. Τόμος 10,σελ.4674.
6--National Geographic Vol.145,5 pp.589
7-Dialogue Vol7,1974,Nr.1 p. 16-27.
8-Carl Sagan Cosmos(μετ.στα γαλλικά) Mazarine 1981
9-Isaac Asimov “The Collapsing Universe(1977) Ελλην.Μετ.ως Μαυρες τρύπες Γλάρος 1978
10-Π.Σαντορίνης»Φιλοσοφική Διερεύνηση του Θέματος της εμφανίσεως του σύμπαντος-Η Θεωρία των πολλαπλών διαδοχικών εκρήξεων του Σύμπαντος εν Τεκτ.Δελτ.Τεύχος 2/1982 σελ.1 Τεύχος 3-4/1983 σελ.63 επ..
11-Βασιλ.Ξανθόπουλος « Περί Αστέρων και Συμπάντων» Παν..Εκδόσεις Κρήτης,1987.
12-Γ.Γραμματικάκης»Η κόμη της Βερενίκης»Παν.Εκδόσεις Κρήτης,1996
13-Ταμπάκης» Αναπαραστάσεις του κόσμου» Στάχυ, 1996
14-George Gamow “One..two..three..infinity p.307 .
15-K.Πολίτης»Φυσική και Φιλοσοφία» Αθηνα 1967,312 επ.
16-Διον.Σιμόπουλος «Η Βιογραφία του Σύμπαντος» Ερευνητές 2008
17-Lee Smolin “ The trouble with Physics” Penguin Books 2006
18-Fred Hoyle” «Τα δέκα πρόσωποα του Σύμπαντος» Κάτοπτρο.
19-P.W.Atkins «Η ΔημιουργίỨΚάτοπτρο;.
20-Steven Weinberg «Les trois premières secondes de l’univers »Seuil 1978
21-Θ.Π.Τάσιου « Συμβολική Τεκτονική
22-Ι.Ευαγγέλου «Ο Ενισμός» Νέα Σκέψη 1990.
2--Paul A.La Violette «Η γένεση του κόσμου» Ενάλιος 2006
23-Fritjof Capra”The Tao of Physics”Flamingo 1982,First published 1976
24.-John W.Moffat”Re-inventing gravity-“Smithsonian Books 2008
25. Τζέιμς Σταιν(JamesStein)« Πώς τα μαθηματικά εξηγούν τον κόσμο» (How Math explain the World) Αβγό 2009 ,c 2008
26-Χρ.Γιανναράς «Το αλφαβητάρι τής πίστης»Δόμος 1999.
27- Stephen Hawking & Leonard Mlodinov” Το Μεγάλο Σχέδιο’- Νέες απαντήσεις στα έσχατα ερωτήματα της ζωής, -’ Κάτοπτρο 2010( “ The Grand Design –New answers to the Ultimate Questions for Life 2010)
28--Κορνήλιος Καστοριάδης «Ο θρυμματισμένος Κόσμος¨»ύψιλον/βιβλία 1992..
29-Μ.Δανέζης-Σατρ.Θεοδοσίου ¨«Η Κοσμολογία της Νόησης» Δίαυλος 2003
ΓΕΝΙΚΑ
1 Ό,τι θα θέλατε να μάθετε για το Σύμπαν αλλά δεν τολμούσατε να ρωτήσετε!
(από τον Γιώργο Καρανάνα της École Polytechnique Fédérale de Lausanne)
2 Η κοσμολογία είναι ο κλάδος της Φυσικής που μελετάει την εξέλιξη του Σύμπαντος. Η μελέτη αυτή γίνεται στα πλαίσια κάποιας θεωρίας (μαθηματικό μοντέλο), οι προβλέψεις της οποίας σύγκρινονται με παρατηρησιακά δεδομένα. Στην προκειμένη, η θεωρία είναι μια!
3 Το Καθιερωμένο Κοσμολογικό Πρότυπο (Big Bang Theory)* *Δεν πρέπει να το συγχέουμε με το Καθιερωμένο Πρότυπο των Στοιχειωδών Σωματιδίων (έλλειψη φαντασίας!;)
4 Θεμέλιος λίθος είναι η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Einstein
5 παρόλο που ο ίδιος ο Einstein δεν ενεπλάκη άμεσα με την ανάπτυξη του Big Bang μοντέλου! (Το δικό του κοσμολογικό μοντέλο - το οποίο συνέλαβε το προέβλεπε ένα αμετάβλητο Σύμπαν!)
6 Οι βασικοί πρωταγωνιστές στην ανάπτυξη του Καθιερωμένου Κοσμολογικού Προτύπου: Alexander Friedmann: Ρώσος Φυσικός και μαθηματικός Edwin Hubble: Αμερικάνος αστρονόμος Georges Lemaître: Βέλγος Φυσικός και Ρωμαιοκαθολικός ιερέας! ***Fred Hoyle: Άγγλος αστρονόμος***
7 1922: Ο Friedmann βρήκε λύση στις εξισώσεις του Einstein που προβλέπει οτι το Σύμπαν διαστέλλεται
8 1924: Ο Hubble με τηλεσκόπιο παρατήρησε πως όλα τα αστέρια απομακρύνονται από τη Γή
9 1927: Ο Lemaître βρίσκει ανεξάρτητα την ίδια λύση με τον Friedmann και προτείνει πως η απομάκρυνση των αστεριών οφείλεται στη διαστολή του Σύμπαντος Αυτό ήταν σε πλήρη αντίθεση με το δόγμα της εποχής, σύμφωνα με το οποίο το Σύμπαν έιναι αμετάβλητο!
10 Ταχύτητα 1929: Ο Hubble βασιζόμενος στις παρατηρήσεις του, διατυπώνει τον νόμο που πήρε το όνομά του Απόσταση
11 1931: Ο Lemaître εικάζει πως όσο γυρνάμε πίσω στο χρόνο, το Σύμπαν γίνεται ολοένα και μικρότερο, μέχρις ότου όλη η ενέργεια να είναι συγκεντρωμένη σε ένα σημείο
12 1949: Ο Hoyle, ο οποίος ήταν σθεναρά αντίθετος στην ιδέα ενός διαστελλόμενου Σύμπαντος, ονόμασε αυτή τη θεωρία Big Bang στο ραδιόφωνο του BBC!
13 Τι μας λέει αυτή η θεωρία;
14 Το Σύμπαν περίπου 3 λεπτά μετά τη δημιουργία του ήταν ένα απίστευτα καυτό και πυκνό μίγμα από φωτόνια (ακτινοβολία) και ελεύθερα ηλεκτρόνια και πρωτόνια. Τα φωτόνια αλληλεπιδρούν συνεχώς με τα πρωτόνια και ηλεκτρόνια
15 Λόγω της διαστολής, τα σωματίδια απλώθηκαν σε μεγαλύτερο χώρο. Σαν αποτέλεσμα, το Σύμπαν άρχισε να ψύχεται.
16 Μετά από περίπου χρόνια, η θερμοκρασία του είχε πέσει σε βαθμό τέτοιο ώστε η δημιουργία ατόμων υδρογόνου κατέστη δυνατή.
17 Τα πρωτόνια και τα ηλεκτρόνια δεν είναι πλέον ελεύθερα, οπότε τα φωτόνια μπορούν να ταξιδεύουν ανενόχλητα! Αποσύξευξη ακτινοβολίας και ύλης
18 Όταν τα φωτόνια αυτά ταξιδεύουν, το μήκος κύματος τους μεγαλώνει λόγω της διαστολής του Σύμπαντος!
19 Πιό συγκεκριμένα, το μήκος κύματος της ακτινοβολίας είναι από ένα χιλιοστό έως και ένα μέτρο Για τον λόγο αυτό ονομάζεται Μικροκυματική Ακτινοβολία Υποβάθρου
20 ..και η ύπαρξη της είναι μία από τις σημαντικότερες προβλέψεις του Καθιερωμένου Κοσμολογικού Μοντέλου!
21 Η Μικροκυματική Ακτινοβολία Υποβάθρου παρατηρήθηκε κατα λάθος(!) το 1964 από τους Penzias και Wilson
22 Η Μικροκυματική Ακτινοβολία Υποβάθρου παρατηρήθηκε κατα λάθος(!) το 1964 από τους Penzias και Wilson Βραβείο Nobel Φυσικής (1978) τους σε Penzias και Wilson
23 Ασφαλώς, οι παρατηρήσεις βελτιώθηκαν με τα χρονια (COBE 1989, WMAP 2001, Planck 2009) Εξαιρετικά σημαντική πηγή πληροφοριών!
24 Ουσιαστικά, είναι η εικόνα του Σύμπαντός μας όταν αυτό ήταν περίπου ετών, δηλαδή σε βρεφικό στάδιο! Παρόλο που ακούγεται πολύ, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η ηλικία του είναι σχεδόν 14 δισεκατομμύρια χρόνια!
25 Μία από τις σημαντικότερες προβλέψεις του Καθιερωμένου Κοσμολογικού Μοντέλου αποκάλυψε και τις εξίσου σημαντικές αδυναμίες του
26 Το πρόβλημα της ομοιογένειας του Σύμπαντος (Horizon problem) Πολύ μικρή διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα σε περιοχές του Σύμπαντος που σύμφωνα με το Καθιερωμένο Κοσμολογικό Πρότυπο δε θα μπορούσαν ποτέ να είχαν αλληλεπιδράσει
27 Το πρόβλημα της ομοιογένειας του Σύμπαντος (Horizon problem) { μέγιστη απόσταση που θα μπορούσε να ταξιδέψει η πληροφορία
28 Το πρόβλημα της ομοιογένειας του Σύμπαντος (Horizon problem)
29 Το πρόβλημα της επιπεδότητας του Σύμπαντος (Flatness problem) Η γεωμετρία του Σύμπαντος καθορίζει το μέγεθος των ανομοιγενειών
30 Το πρόβλημα της επιπεδότητας του Σύμπαντος (Flatness problem) Η γεωμετρία του Σύμπαντος καθορίζει το μέγεθος των ανομοιγενειών
31 Η ταυτόχρονη επίλύση των προβλημάτων αυτών είναι δυνατή αν το πρώιμο Σύμπαν (10-36 s μετά από τη δημιουργία του) διεστάλη πολύ απότομα (εκθετικά) και έγινε τουλάχιστον φορές μεγαλύτερο! Πληθωρισμός (Inflation)
32 Πληθωρισμός (Inflation) εργασίες που σχετίζονται με τον Πληθωρισμό (17/08/2016)!
33 Τώρα όμως προκύπτει ένα καινούριο ερώτημα Σε τι οφείλεται η πληθωριστική φάση του Σύμπαντος;
34 Μία πιθανή απάντηση μπορεί να δωθεί από τη σκοπία της Σωματιδιακής Φυσικής. Πιο συγκεκριμένα, από το άλλο Καθιερωμένο Πρότυπο, αυτό των Στοιχειωδών Σωματιδίων
35 Σε αυτή τη θεωρία το σωματίδιο του Θεού Χίγκς παίζει κυρίαρχο ρόλο! Η ονομασία God particle οφείλεται στον εκδότη Ο Lederman ήθελε να το ονομάσει Goddamn particle
36 Παρατηρήθηκε για πρώτη φορά εδώ, πρίν από λίγα χρόνια (4/7/2012)
37 Πολύ ενδιαφέρουσα παρατήση: το σωματίδιο του Χίγκς μπορεί να είναι υπευθυνο για την Πληθωριστική φάση του Σύμπαντος! Οπότε, παίζει πρωτεύοντα ρόλο και στην Κοσμολογία!
38 Παρόλα αυτά, υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι
39 Εξίσου ενδιαφέρουσα παρατήρηση: η Πληθωριστική φάση του Σύμπαντος μπορεί να μην οφείλεται στο σωματίδιο του Χίγκς Άρα;; Πώς μπορούμε να ξέρουμε;;
40 Πρώτο επιχείρημα : Το ξυράφι του Όκαμ: Όταν δύο θεωρίες παρέχουν εξίσου ακριβείς προβλέψεις, πάντα επιλέγουμε την απλούστερη.
41 Δεύτερο επιχείρημα: CERN to the rescue! Όλοι (σχεδόν) οι εναλλακτικοί τρόποι προβλέπουν την ύπαρξη σωματιδίων πέρα απο το Καθιερωμένο Πρότυπο. Μέχρι στιγμής δεν έχουμε παρατηρήσει κάτι τέτοιο
42 Αναφορές: «universe_cms.html * Space_Science/Planck/
The_effect_of_cosmic_structure_on_the_cosmic_ microwave_background * CMB.pdf * Τίνα Νάντσου, 1ο Μάθημα Κοσμολογίας, CERN 2016 * Internet, Wikipedia
43- Lawrence M.Krauss “Ένα Σύμπαν από το τίποτε”.Τραυλός 2012(A Universe from nothing)
-----------------------------------
.-1.-Το Σύμπαν, τουλάχιστον για κάποιον που σκέπτεται με το Δυτικό τρόπο, με την δίτιμη λογική. είναι ένα μυστήριο.Δεν έχει σχέση με την κοινή λογική. Επομένως για πολλούς-μη φυσικούς- είναι ακατανόητο..ιδίως όταν κανείς αναζητεί την πραγματικότητα, πέρα από φαινόμενα,στην παρατήρηση των οποίων ουσιαστικώς περιορίζεται η επιστήμη.
2.-Επι πλέον.Η σύγχρονη φυσική έχει καταλήξει ότι, δεν έχει βρεθεί γλώσσα για να περιγράψει –και πολύ περισσότερο για να εξηγήσει τα φαινόμενα που παρατηρεί, και πολύ περισσότερο, την πραγματικότητα.Πολύ περισσότερο από ποτέ,πλησιάζει,αν δεν ταυτίζεται με την ανατολική σκέψη,με την γλώσσα των μυστικών.Μας θυμίζει τα Κοάν.Ο Heisenberg, αφού και αυτός είχε εντοπίσει το πρόβλημα τής γλώσσας ,στην σύγχρονη φυσική είχε διερωτηθεί.«. Μπορεί η φύση να είναι τόσο παράλογη,όσο φαίνεται στα πειράματά μας;» Και ο Eddington είχε παρατηρήσει ότι, το Σύμπαν όχι απλώς δεν είναι αυτό που φανταζόμαστε,αλλά ούτε αυτό που θα μπορούσαμε να φαντασθούμε.Οι Stephen Hawking & Leonard Mlodinov,λέγουν ότ,ι το Σύμπαν δεν έχει μια μοναδική ιστορία( Feynman:Ένα φυσικό σύστημα δεν χαρακτηρίζεται απλώς από μια ιστορία αλλά από κάθε δυνατή ιστορία),ούτε καν μια ανεξάρτητη ύπαρξη και ότι , η κοινή λογική στηρίζεται στην καθημερινή εμπειρία και όχι στο Σύμπαν.
Κατά τον Stephen Hawking (Περιοδικό Ε της 29-9-1996) η Δημιουργία τού Σύμπαντος,εξυπηρετείται με την θεωρία τής κυματοσυνάρτησης, κατά την οποία « οι οριακές συνθήκες τού Σύμπαντος είναι ότι, δεν έχει όρια» Δέχεται ότι,το Σύμπαν δεν χρειάζεται δημιουργία.Aς θυμηθούμε εδώ ,τον Ηράκλειτο.
Μετά την εισαγωγή αυτή έχουμε ότι για την δημιουργία έχουν διατυπωθεί τρείς βασικές Θεωρίες
` 1.- Η κρατούσα μέχρι σήμερα θεωρία ,είναι,το λεγόμενο standard model.που δέχεται σαν αρχή την μεγάλη έκρηξη ή τουλάχιστον αυτό που αποκαλούν Μεγάλη έκρηξη(Big Bang).Δηλαδή ένα τεραστίως συμπεπυκνωμένο άτομο που εξερράγη.Ολοι όμως οι οπαδοί τής θεωρίας αυτής, δεν συμφωνούν με την άποψη αυτή,ούτε,ταυτίζουν την αρχική αυτή έκρηξη με την Δημιουργία όπως την αντιλαμβάνεται η παραδοσιακή Θεολογία.Την θεωρία αυτή,υπεστήριξε αρχικώς ο Λεμαίτρ που δεν χρησιμοποίησε την ονομασία ¨Μεγάλη Έκρηξη» αλλά φαντάστηκε ένα υπερσυμπυκνωμένο αρχικό άτομο,(όχι αρχέγονη σφαίρα φωτιάς),που υπέθεσε ότι, εξερράγη και δημιουργήθηκε έτσι το Σύμπαν .Η σύγχρονη εκδοχή τής Θεωρίας αυτής διατυπώθηκε το 1948 από δύο αμερικανούς φυσικούς,τον Τζορτζ Γκάμποου ( George Gamow ) και τον Ράλφ Αλφερ.Αντί για το υπερσυμπυκνωμένο άτομο τού Λεμέτρ,δέχθηκαν μια αρχική ,πυκνή και διαστελλόμενη σφαίρα φωτιάς,που αποτελούνταν από ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία και ιδιαιτέρως ενεργητικά υποατομικά σωματίδια.(Λα Βιολέτ 493)Λέγεται ότι, εμπνεύστηκαν την θεωρία τους αυτή,από την έκρηξη της πρώτης ατομικής βόμβας.(Λα Βιολέττ) η άποψή μου όμως είναι ότι βασίστηκαν στον Edwin Hubble,που με την βοήθεια τού φαινομέ νου Doppler (Doppler effect) παρετήρησε μετατόπιση προς το ερυθρό φασματικών γραμμών γαλαξιών,πράγμα ΄που εσήμαινε κατ΄αυτόν. απομαμάκρυνσή τους.Παρατήρησε μάλιστα ότι, όσο πιο μακρινοί είναι τόσο πιο γρήγορα απομακρύνονται.Ο νόμος που διετύπωσε, v= H d,δείχνει ότι , η ταχύτητα απομάκρυνσης είναι ανάλογη τής αποστάσεως τού γαλαξία.(Για την απομάκρυνση αυτή και γενικώτερα για τη «πορεία/του Σύμπαντος, «επινοήθηκαν» οι σκέψεις για σκοτεινή ύλη και ενέργεια)Ως προς την πυκνότητα τής αρχικής ύλης, ο Gamow παρόλο ότι, διευκρινίζει ότι, αυτή είναι άγνωστη,πιστεύει ότι σ΄ένα κυβικό εκατοστό,υπήρχαν 100.000.000. τόννοι ύλης
Μερικοί μιλούν για έκρηξη όχι υλικού σημείου αλλά του χώρο και του χρόνου.
-Ο Κάπρα(ό.π.σελ.219) λέει ότι ,εάν θέλουμε
να μάθουμε τι συνέβη πριν την Μεγάλη ¨εκρηξη, αντιμετωπίζουμε σοβαρές δυσκολίες σκέψης και γλώσσας,,γιατί όπως παρατηρεί ο αναφερόμενος από τον συγγραφέα, Sir Bernard Lovell,ερχόμαστε έτσι αντιμέτωποι με τις παραδοχές χώρου και χρόνου που μας δίνει η καθημερινή εμπειρία.Είναι σαν να εισερχόμαστε ξαφνικά σε ένα φράγμα ομίχλης,όπου ο γνωστός μας κόσμος έχει εξαφανισθεί.
` -Κατά τον Σιμόπουλο(ό.π.55) οι μέχρι σήμερα έρευνες επιβεβαιώνουν ότι, αμέσως μετά την πρώτη διαστολή τού Σύμπαν τος,παρήχθη η « σκοτεινή ενέργεια» κι ένα άγνωστο είδος ύλης,που αποτελεί το 96% των συστατικών τού Σύμπαντος..Κατ αυτόν η θεωρία της Μεγάλης Εκρηξης,αν και όχι τέλεια ,είναι ένα πλήρες μαθηματικώς θεμελιωμένο μοντέλο βασιζόμενο στην Γενική σχετικότητα,την Κβαντομηχανική,και συμπληρωμένο με τις θεωρίες τού Πληθωρισμού και των υπερχορδών. Η Θεωρία αυτή,(Σιμ.ό.π.56 επ.) στηρίζεται σε ορισμένες αρχικές παραδοχές,που περιλαμβάνονται στην « Κοσμολογική Αρχή»κατά την οποία το Σύμπαν πρέπει να είναι ομοιόμορφο παντού.Οι αρχές αυτές είναι παγκοσμιότητα των φυσικών νόμων-ομοιογένεια τού Σύμπαντος-ισοτροπικό τού Σύμπαντος.Σημειωτέον ότι, η μελέτη τής ιστορίας τού Σύμπαντος δεν γίνεται μόνον με τα τηλεσκόπια,αλλά και με τους επιταχυντές των φυσικών που προσπαθούν να μελετήσουν τις ιδιότητες και τις διαδικασίες τής στιγμής τής γένεσης τού Σύμπαντος.
-Κατά τον Γ.Γραμματικάκη(ό.π.42),επιχειρήματα υπέρ τής αποδοχής τής θεωρίας αυτής,είναι:
: α.Η Γενική θεωρία τής σχετικότητας, με τις εξισώσεις με τις οποίες περιγράφεται η δομή του κόσμου,και οι οποίες προβλέπουν την σύγκλιση όλων των σημείων τού χωροχρόνου, σε μια μαθηματική ανωμαλία που ταυτίζεται με το σημείο Μηδέν, της Μεγάλης Εκρηξης.Ο Einsτein για λόγους καθαρά φιλοσοφικούς, ήθελε το Σύμπαν στατικό όχι διαστελλόμενο,και για τον λόγο αυτό εισήγαγε το 1917, αυθαίρετα μια κοσμολογική σταθερά,που συμβολίζεται με το γράμμα λάμδα ελληνικό, στις αρχικές του εξισώσεις που έδιναν ένα μεταβαλλόμενο-διαστελλόμενο Σύμπαν.έτσι ώστε να αποκλείεται η διαστολή.Με την προσθήκη αυτή,το σύμπαν ήταν στατικό, σφαιρικό,κλειστό,τεσσάρων διαστάσεων.. .Τούτο θεώρησε ,αργότερα, στις αρχές τής δεκαετίας τού 1930,(και αφού προηγουμένως είχε απορρίψει τις αντίθετες με την άποψή του, απόψεις των Λεμέτρ και Φρίντμαν,)ως την μεγαλύτερη γκάφα τή ζωής του.(Ταμπάκης ό.π.19)
-β.-Η ύλη(Γακ ασφαλώς σύμφωνα με τά όσα έχουμε παρατηρήσει μέχρι σήμερα) υπολογίζεται ότι, αποτελείται από 75% υδρογόνο και 22-23% ήλιο.Οι πυρήνες του ηλίου, σχηματίστηκαν από την ένωση δύο πρωτονίων και δύο νετρονίων,τα πρώτα 15 λεπτά της έκρηξης. Υπολογίζοντας το ποσοστό του ηλίου που παρήχθη με τον τρόπο αυτό,βλέπουμε ότι, αυτό, συμφωνεί με τις πραγματικές τιμές που βρίσκουμε σήμερα στο Σύμπαν.
Ετσι παρέχεται έμμεσα ένα επί πλέον στήριγμα, στην Θεωρία.
-γ.-Η φωτεινή ακτινοβολία πού υπάρχει σήμερα στο Σύμπαν,έχει θερμοκρασία 3 βαθμών Κέλβιν περίπου,(και που ανεκάλυψαν τυχαίως το 1964 οι Αρνο Πενζίας και Ρόμπερτ Γουίλσον-(βραβείο Νόμπελ Φυσικής 1978),όση δηλαδή είχε προβλέψει ο Γκάμοου,με τους συνεργάτες του.Πρόκειται για την ακτινοβολία που αποδεσμεύθηκε από την ύλη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια,και έφθανε σε μας σαν ένα απολίθωμα .Λόγω τής διαστολής τού χώρου, η συχνότητα τής ακτινοβολίας είχε μετατοπισθεί από την φωτεινή περιοχή, στις συχνότητες των μικροκυμάτων.
Για να διευκρινισθούν οι λεπτομέρειες αυτές τής θεώρησης τού Σύμπαντος εκτοξεύθηκαν δύο διαστημικά αστεροσκο- πεία(Σιμόπουλος ό.π.55) που επιβεβαίωσαν σε γενικές γραμμές το μοντέλο, τής Μεγάλης έκρηξης, και έδειξαν ένα Σύμπαν αρχικά ομοιόμορφο,που διαφοροποιούνταν θερμοσιακά,όπως προέβλεπε η θεωρία.( Ο Χώκιγκ εν « Το Μεγάλο Σχέδιο κλπ» σελ.157 επ.-σημειώνει ότι, το Σύμπαν ευτυχώς δεν είναι παντού ομοιόμορφο, …………..φαίνεται σχεδόν το ίδιο προς κάθε κατεύθυνση, εφόσον το κοιτάξουμε σε μια κλίμακα, πολύ μεγαλύτερη,ακόμη και από τις αποστάσεις μεταξύ των γαλαξιών)
-Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι, το σύμπαν,δεν είναι απολύτως ομοιογενές. Υπάρχουν περιοχές με διαφορετική θερμοκρασία.Η προκαλούμενη από τον πληθωρισμό διαστολή δεν θα μπορούσε να είναι ομοιόμορφη.Ο Πληθωρισμός,που θεωρείται ως βέβαιο ότι, πράγματι συνέβη, προβλέπει ένα ελαφρώς ανομοιόμορφο Σύμπαν,και όχι εντελώς ομοιόμορφο,όπως προβλέπονταν από την παραδοσιακή εικόνα τής Μεγάλης Εκρηξης.Οι διακυμάνσεις αυτές είναι πολύ μικρότερες από ένα χιλιοστό βαθμού Κελσίου,παρόλα αυτά,είναι τα σπέρματα από τα οποία προέκυψαν οι γαλαξίες.(Χώκιγκ κλπ.172 επ.)
Τον τρόπο με τον οποίο εξελίχθηκε το Σύμπαν, από τη Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang) που το γέννησε πριν από 13,8 δισ. χρόνια μέχρι σήμερα, κατάφεραν να οπτικοποιήσουν αμερικανοί και γερμανοί επιστήμονες.
Χρησιμοποιώντας υπερυπολογιστές, ανέπτυξαν την προσομοίωση με την ονομασία Illustris όπου απεικονίζεται η δημιουργία άστρων και γαλαξιών, αλλά και ο ρόλος της σκοτεινής ύλης η οποία θεωρητικά συγκρατεί τη μάζα του σύμπαντος.
Στόχος των επιστημόνων ήταν επίσης η επαλήθευση διαφόρων μαθηματικών μοντέλων και θεωριών που επιχειρούν να εξηγήσουν την προέλευση του σύμπαντος, αλλά και τη σύστασή του.
Το μοντέλο Illustris ενσωματώνει τις κυρίαρχες θεωρίες της κοσμολογίας για να ανασυνθέσει τη συμπαντική ιστορία αρχής γενομένης από την πρώιμη εποχή του σύμπαντος, 12 εκατομμύρια χρόνια μετά το Big Bang. Το αποτέλεσμα της προσομοίωσης είναι ένας κύβος με πλευρά μήκους 350 εκατ. ετών φωτός που περιέχει 41.416 γαλαξίες.
Οι μικρότερες δομές που δείχνει η προσομοίωση, έχουν έκταση περίπου 1.000 ετών φωτός.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής της μελέτης, Μαρκ Βόγκελσμπεργκερ από το αμερικανικό Πανεπιστήμιο ΜΙΤ των ΗΠΑ, το τελικό αποτέλεσμα της προσομοίωσης συνάδει τόσο με τη θεωρία της κοσμολογίας όσο και με τις παρατηρήσεις των τηλεσκοπίων, επίγειων και διαστημικών.
Όπως είπε ο Βόγκελσμπεργκερ, η προσομοίωση, μεταξύ άλλων, αναδεικνύει τον καθοριστικό ρόλο της σκοτεινής ύλης ως συνδετικού ιστού και σκελετού γύρω από τον οποίο συναρθρώνονται οι μεγάλες δομές των γαλαξιών. Αν δεν την συμπεριλαμβάναμε, η προσομοίωση δεν θα έμοιαζε με το πραγματικό σύμπαν όπως είπε.
Η προσομοίωση επίσης είναι η πρώτη που δείχνει την ορατή ύλη να προκύπτει από τη σκοτεινή. Εκτιμάται ότι το σύμπαν αποτελείται κατά περίπου 5% από κοινή ύλη, 27% από σκοτεινή ύλη και 68% από -την ακόμη πιο μυστηριώδη- σκοτεινή ενέργεια
(Eιδήσεις διαδικτύου 9-5-20140).
Το «Καθιερωμένο Πρότυπο», το κυρίαρχο θεωρητικό μοντέλο της κοσμολογίας για την εξέλιξη του σύμπαντος, αρχής γενομένης από τη «Μεγάλη Έκρηξη» (Μπιγκ Μπανγκ), κάθισε καλύτερα στο βάθρο του, καθώς και τα νέα επιστημονικά στοιχεία που συνέλλεξε ο δορυφόρος «Πλανκ» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), έρχονται να επιβεβαιώσουν τα έως τώρα «δόγματα» των επιστημόνων.
Όμως, όσο κι αυτό ακούγεται καλό, μερικοί φυσικοί μάλλον στεναχωρήθηκαν, επειδή θα ήθελαν να προκύψει κάτι καινούριο και πιο απρόβλεπτο, που θα ανοίξει νέους δρόμους στην αναζήτησή τους για τα μυστήρια της φύσης. «Ήλπιζα να βρεθεί κάποια ανωμαλία», δήλωσε χαρακτηριστικά ο κοσμολόγος Ναζαρένο Μαντολέζι του Εθνικού Ινστιτούτου Αστροφυσικής της Ιταλίας.
Η προκαταρκτική παρουσίαση των νέων στοιχείων έγινε σε συνέντευξη Τύπου στη Φεράρα της Ιταλίας, στο πλαίσιο διεθνούς συνάντησης αστρονόμων, φυσικών και άλλων επιστημόνων, σύμφωνα με το "Science" και τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης». Τα αποτελέσματα θα δημοσιευθούν επίσημα στο περιοδικό αστρονομίας και αστροφυσικής "Astronomy and Astrophysics" στις 22 Δεκεμβρίου.
H ανάλυση των στοιχείων δείχνει ότι το σύμπαν έχει ηλικία 13,8 δισεκατομμυρίων ετών, ότι αποτελείται από κοινή ατομική ύλη σε ποσοστό 4,9%, από μυστηριώδη σκοτεινή (μη ατομική) ύλη σε ποσοστό 26,6% και από την ακόμη πιο μυστηριώδη σκοτεινή ενέργεια σε ποσοστό 68,5%. Ο δορυφόρος «Πλανκ» μελέτησε -με πιο εξελιγμένα όργανα από κάθε προηγούμενη προσπάθεια- την λεγόμενη «κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου» (CMB), δηλαδή το «αποτύπωμα» που άφησε το «Μπινγκ Μπανγκ» στο σύμπαν και γίνεται αντιληπτό μέχρι σήμερα. Από τότε που σχηματίστηκαν τα πρώτα άτομα της ύλης, 380.000 χρόνια μετά την «Μεγάλη Έκρηξη», η ακτινοβολία υποβάθρου διαπερνά το διάστημα. Όσο το σύμπαν επεκτείνεται, τόσο αυτή η ακτινοβολία χάνει θερμότητα και μεταβάλλει το μήκος του κύματος της, με συνέπεια σήμερα πλέον να γίνεται αντιληπτή ως μικροκύματα.
Η θερμοκρασία αυτής της ακτινοβολίας μικροκυμάτων ποικίλει ελαφρά στο διάστημα από περιοχή σε περιοχή, όπως και η πόλωσή της. Οι επιστήμονες αναλύουν αυτές τις μικρές διακυμάνσεις και βγάζουν πολύτιμα συμπεράσματα. Προτού εκτοξευτεί ο «Πλανκ» που έκανε τις μετρήσεις του μεταξύ 2009 - 2013, η προηγούμενη μέτρηση της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου είχε γίνει από τον δορυφόρο WMAP της NASA κατά την περίοδο 2001-2010. Η πρώτη ανακοίνωση των ευρημάτων του «Πλανκ» είχε γίνει το 2013 και είχε από τότε επιβεβαιώσει το καθιερωμένο μοντέλο της κοσμολογίας.
Ακολούθησε η πληρέστερη ανάλυση των στοιχείων του «Πλανκ» και η εξονυχιστική σύγκριση με τα αντίστοιχα στοιχεία του WMAP. Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία, η μεταξύ τους απόκλιση στις διακυμάνσεις της θερμοκρασίας της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου είναι πια μικρότερη από 0,3% (έναντι 1% έως 1,5% που ήταν το 2013), δηλαδή πλέον μέσα στο όριο του στατιστικού σφάλματος. Η νέα ανακοίνωση των ευρημάτων δεν άγγιξε πάντως το ευαίσθητο ζήτημα της υποτιθέμενης ανίχνευσης πέρυσι, από την αμερικανική ερευνητική ομάδα BICEP2, των αρχαίων βαρυτικών κυμάτων που γεννήθηκαν κατά τη γέννηση του σύμπαντος. Αναμένεται με αγωνία από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα η επίσημη ανακοίνωση των επιστημόνων του «Πλανκ», σε συνεργασία με εκείνους του BICEP2, κατά πόσο τελικά επιβεβαιώνουν ή απορρίπτουν την επίμαχη ανακοίνωση, για την οποία πολλοί θεωρούν δεδομένο ότι πρόκειται για παραπλάνηση εξαιτίας της διαστρικής σκόνης. Η κοινή ανακοίνωση Πλανκ/BICEP2 αναμένεται έως το τέλος του έτους ή τον ερχόμενο Ιανουάριο.
( Πηγή : ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α.Ε -3 Δεκεμβρίου 2014)
----------------------------------------------------------------------------
.
:
University of Texas at Austin, Texas Advanced Computing Center
Summary:
An interstellar mystery of why stars form has been solved thanks to the most realistic supercomputer simulations of galaxies yet made. Theoretical astrophysicists found that stellar activity -- like supernova explosions or even just starlight -- plays a big part in the formation of other stars and the growth of galaxies.
Spiral structure emerges in Feedback in Realistic Environments (FIRE) simulation, which modeled stellar feedback on galaxy formation.
Credit: Image courtesy of University of Texas at Austin, Texas Advanced Computing Center
An interstellar mystery of why stars form has been solved thanks to the most realistic supercomputer simulations of galaxies yet made.
Theoretical astrophysicist Philip Hopkins of the California Institute of Technology (CalTech) led research that found that stellar activity -- like supernova explosions or even just starlight -- plays a big part in the formation of other stars and the growth of galaxies.
"Feedback from stars, the collective effects from supernovae, radiation, heating, pushing on gas, and stellar winds can regulate the growth of galaxies and explain why galaxies have turned so little of the available supply of gas that they have into stars," Hopkins said.
Galaxy simulations were tested on the Stampede supercomputer of the Texas Advanced Computing Center (TACC), an Extreme Science and Engineering Discovery Environment-allocated (XSEDE) resource funded by the National Science Foundation.
The initial results were published September of 2014 in the Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. Hopkins's work was funded by the National Science Foundation, the Gordon and Betty Moore Foundation, and a NASA Einstein Postdoctoral Fellowship.
The mystery begins in interstellar space, the vast space between stars. There dwell enormous clouds of molecules, mainly hydrogen, with the mass of thousands or even millions of Suns. These molecular gas clouds condense and give birth to stars.
What's puzzled astrophysicists since the 1970s is their observations that only a small fraction of matter in the clouds becomes a star. The best computer simulations, however, predicted nearly all of a cloud's matter would cool and become a star.
"That's really what we were trying to figure out and address, for the first time, by putting in the real physics of what we know stars do to the gas around them," Hopkins said.
A multi-institution collaboration formed with members from CalTech, U.C. Berkeley, U.C. San Diego, U.C. Irvine, Northwestern, and the University of Toronto. They produced a new set of supercomputer galaxy models called FIRE or Feedback in Realistic Environments. It focused the computing power on small scales of just a few light years across.
"We started by simulating just single stars in little patches of the galaxy, where we trace every single explosion," Hopkins explained. "That lets you build a model that you can put into a simulation of a whole galaxy at a time. And then you build that up into simulations of a chunk of the universe at a time."
Hopkins developed the simulation code locally on a cluster at CalTech, but the Stampede supercomputer did the lion's share of the computation.
"Almost all of these simulations were run on XSEDE resources," Hopkins said. "In particular the Stampede supercomputer at TACC was the workhorse of these simulations…Stampede was an ideal machine -- it was fast, it had large shared memory nodes with a lot of processors per node and good memory per processor. And that let us run this on a much faster timescale than we had originally anticipated. Combined with improvements we made to the parallelization of the problem, we were able to run this problem on thousands of CPUs at a time, which is record-breaking for this type of problem," Hopkins said.
The realism achieved by the FIRE galaxy simulations surprised Hopkins. Past work with sub-grid models of how supernovae explode and how radiation interacts with gas required manually tweaking the model after each run.
"My real jaw-dropping moment," Hopkins said, "was when we put the physics that we thought had been missing from the previous models in without giving ourselves a bunch of nobs to turn. We ran it and it actually looked like a real galaxy. And it only had a few percent of material that turned into stars, instead of all of it, as in the past."
FIRE has mostly simulated the more typical and small galaxies, and Hopkins wants to build on its success. "We want to explore the odd balls, the galaxies that we see that are of strange sizes or masses or have unusual properties in some other way," Hopkins said.
Hopkins also wants to model galaxies with supermassive black holes at the center, like our own Milky Way. "In the process of falling in, before matter actually gets trapped by the black hole and nothing can escape, it turns out that for the most massive galaxies, this is even more energy than released by all the stars in the galaxy. It's almost certainly important. But it's at the edge, and we're just starting to think about simulating those giant galaxies," Hopkins said.
Story Source:
The above story is based on materials provided by University of Texas at Austin, Texas Advanced Computing Center. The original article was written by Jorge Salazar. Note: Materials may be edited for content and length.
-------------------------------------------------------------------
Το πληθωριστικό Σύμπαν
Σύμφωνα με την θεωρία του Πληθωρισμού, το σύμπαν ξεκίνησε από ένα σημείο άπειρης πυκνότητας γνωστό ως Μεγάλη Έκρηξη, περίπου, 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, και επεκτάθηκε πάρα πολύ γρήγορα για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, οπότε μετά από το γεγονός (πληθωρισμός) εξακολούθησε να αναπτύσσεται αλλά με πολύ βραδύτερο ρυθμό από τότε. Στην διάρκεια του χρόνου αυτού γεννήθηκαν τα άστρα, οι πλανήτες και τελικά ο ίδιος ο άνθρωπος.
Η εν λόγω διαστολή πιστεύεται ότι τώρα επιταχύνεται και αναμένεται να οδηγήσει σε ένα ψυχρό, ομοιόμορφο, δίχως ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, σύμπαν.
Ο Penrose, ωστόσο, διαφωνεί με την πληθωριστική εικόνα και ειδικότερα πιστεύει ότι δεν μπορεί να εξηγήσει την πολύ χαμηλή κατάσταση της εντροπίας στην οποία βρισκόταν το σύμπαν όταν γεννήθηκε – ένας εξαιρετικά υψηλός βαθμός τάξης, που μπόρεσε να φτιαχτεί η πολύπλοκη ύλη. Ο Penrose δεν πιστεύει ότι ο χώρος και ο χρόνος άρχισε να λειτουργεί κατά τη στιγμή του Big Bang, αλλά ότι το Big Bang ήταν στην πραγματικότητα μόνο ένα από μια σειρά πολλών, με την κάθε Μεγάλη Έκρηξη να σηματοδοτεί την έναρξη ενός νέου «αιώνος» στην ιστορία του σύμπαντος.
Η δημιουργία του σύμπαντος από το απόλυτο τίποτα
---------------------------------------------------------------------------------------------
Αντιγραφή από δημοσίευση του διαδικτύου τήξς 18-3-2018
«Οι τελευταίες απόψεις του Hawking
Ο λαμπρός κοσμολόγος κατέθεσε την τελευταία ερευνητική μελέτη του μόλις δύο εβδομάδες πριν τον θάνατό του - Δείτε τι γράφει για τα παράλληλα σύμπαντα και πώς μπορούν να ανιχνευτούν
Μόλις δύο εβδομάδες προτού φύγει από τη ζωή, ο Στίβεν Χόκινγκ είχε καταθέσει μια ερευνητική εργασία, στην οποία ανέπτυσσε τη θεωρία του για το πώς ο άνθρωπος θα μπορούσε να αποδείξει την ύπαρξη του πολυσύμπαντος, και προέβλεπε το τέλος της ύπαρξής μας μέσα στο σκοτάδι.
Το πολυσύμπαν ή μετασύμπαν (multiverse) είναι υποθετικό σύνολο των άπειρων ή πεπερασμένων δυνατών Συμπάντων, που περιέχει το ιστορικό σύμπαν όπου βιώνουμε, αλλά και όλα όσα θα μπορούσαν ποτέ να υπάρξουν. Η θεωρία αυτή βασίζεται στην ιδέα ότι το δικό μας σύμπαν μας είναι μόνο ένα από τα πολλά εκεί έξω, που προκλήθηκαν από το Big Bang.
Η εργασία, η οποία ολοκληρώθηκε λίγο πριν από τον θάνατο του λαμπρού αστροφυσικού, εξετάζει την ιδέα ότι ο άνθρωπος να μπορούσε να συλλέξει αποδείξεις για την ύπαρξη άλλων συμπάντων χρησιμοποιώντας έναν ανιχνευτή, τοποθετημένο σε ένα διαστημόπλοιο. Εάν οι αποδείξεις αυτές εντοπίζονταν κατά τη διάρκεια της ζωής του Χόκινγκ, θα του εξασφάλιζαν 100% ένα βραβείο Νόμπελ, μια τιμητική διάκριση που δεν του είχε αποδοθεί ποτέ όσο βρισκόταν εν ζωή.
Ο Τόμας Χέρτογκ, ο οποίος έγραψε μαζί με τον Χόκινγκ την εργασία με τίτλο «A Smooth Exit from Eternal Inflation?», δήλωσε στους Sunday Times: «Τον είχαν προτείνει αρκετές φορές για το Νόμπελ και έπρεπε να το είχε κερδίσει. Τώρα είναι πολύ αργά για να συμβεί αυτό».
Σε εργασία που συνέγραψε το 1983 με τον Τζέιμς Χαρτλ, ο Χόκινγκ εξηγούσε πώς δημιουργήθηκε το σύμπαν, αλλά διατύπωνε επίσης την εκτίμηση ότι το Big Bang δημιούργησε και έναν απεριόριστο αριθμό άλλων «εκρήξεων», που η καθεμία παρήγαγε το δικό της σύμπαν.
Αυτή η θεωρία του «πληθωρισμού», δηλαδή της εκθετικής διαστολής του σύμπαντος προτού παγιωθεί σε βραδύτερους ρυθμούς επέκτασης, ήταν αδύνατο να επαληθευτεί επιστημονικά.
Ο Χέρτογκ ισχυρίζεται ότι ο ίδιος και ο Χόκινγκ ήθελαν να πάρουν την ιδέα ενός πολυσύμπαντος και να την μετατρέψουν σε ένα «επαληθεύσιμο επιστημονικό πλαίσιο».
Το «σκοτεινό» δεύτερο σκέλος της εργασίας του Χόκινγκ
Το αρκετά πιο... σκοτεινό δεύτερο σκέλος της εργασίας αναπτύσσει τη θεωρία ότι η Γη θα εξαφανιστεί στο σκοτάδι όταν εξαντληθεί η ενέργεια των αστέρων.
Η ιδέα ότι τελικά το σκοτάδι θα «καταπιεί» τη ζωή, όπως την γνωρίζουμε, είναι αρκετά αμφιλεγόμενη και αποτελεί πεδίο αντιπαράθεσης για τους κοσμολόγους. Μεταξύ όσων βρίσκουν την εν λόγω θεωρία απλοϊκή και παρωχημένη συγκαταλέγεται και ο Νιλ Τούροκ, διευθυντής του διάσημου ερευνητικού κέντρου Perimeter Institute του Καναδά, ο οποίος έχει δηλώσει ότι δεν κατάλαβε ποτέ γιατί ο Στίβεν Χόκινγκ την θεωρούσε ενδιαφέρουσα.
Σύμφωνα με ορισμένα διεθνή ΜΜΕ, ορισμένοι κοσμολόγοι εκτιμούν ότι η τελευταία ερευνητική εργασία έρευνα του βρετανού επιστήμονα, ο οποίος έφυγε από τη ζωή 14 Μαρτίου, σε ηλικία 76 ετών, θα μπορούσε δυνητικά να αποτελέσει σταθμό για την εν λόγω επιστήμη. Κι αυτό χάρη σε ένα πολύ σημαντικό λόγο: Το γεγονός ότι αυτή η θεωρία του Χόκινγκ θα μπορούσε να επαληθευτεί.
Ο καθηγητής κοσμολογίας, Κάρλος Φενκ, εξηγεί ότι μέχρι τώρα ήταν αδύνατο να «μετρηθεί» η ύπαρξη παραλλήλων συμπάντων. «Το πιο ενδιαφέρον στην εργασία του Χόκινγκ είναι η ιδέα οτι το πολυσύμπαν μπορεί να άφησε το «αποτύπωμά» του στην ακτινοβολία υπόβαθρου που διεισδύει στο σύμπαν μας και πως θα μπορούσαμε να «μετρήσουμε» αυτό το αποτύπωμα με έναν ανιχνευτή πάνω σε κάποιο διαστημόπλοιο».
Όπως επισημαίνει ο ίδιος τυχόν απόδειξη της ύπαρξης παράλληλων συμπάντων θα άλλαζε ριζικά την εικόνα που έχει ο άνθρωπος για τη θέση που κατέχει στον κόσμο.»
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
- The shock waves are still reverberating from BICEP2’s bombshell announcement that they’ve discovered the holy grail of cosmology: the telltale signature of gravitational waves from inflation. But what does this discovery really mean, and what impact will it have on cosmology?
- -----------------------------------------------------------------------
-Αντιγράφω από μια συνέντευξη .(προτάσσοντας,ορισμένα «παράδοξα» σημεία,με τη προσδοκία και ελπίδα,ότι θα υπάρξει ο χρόνος για μια πλήρη μετάφραση)
«… Το Σύμπαν μας ήταν κάποτε μικρότερο από ένα άτομο,διπλασιάζοντας συνεχώς το μέγεθός του κάθε 0.00000000000000000000000000000000000001 δευτερόλεπτα και αυτός ο βίαιος διπλασιασμός,ήταν αρκετά βίαιος ώστε να δημιουργήσει βαρυτικά κύματα…Δεν υπάρχει εξήγηση για την Μεγάλη Εκρηξη.Απλώς οι εξισώσεις δέχονται ότι συνέβη….Η Μεγάλη Εκρηξη έγινε σε μια περιοχή αρκετά μικρότερη από ένα άτομο…συνέβη παντού, στο χώρο σε ένα άπειρο αριθμό σημείων,χωρίς καμιά εξήγηση για τον συγχρονισμό.Δεν υπάρχει εξήγηση πως ένας άπειρος χώρος δημιουργήθηκε σε ορισμένο χρόνο,οι εξισώσεις απλώς δέχονται ότι ο χώρος.μόλις δημιουργήθηκε ήταν άπειρος….Δεν υπάρχει γνώμη ως προς το πόσο μεγάλος είναι ο χώρος..ενδεχομένως είναι άπειρος…..Πρέπει να υπάρχουν αντίγραφα του εαυτού σας μακρυά στο διάστημα»
----------------------------------------------------------------------
About 13.8 billion years ago, merely 400,000 years after our Big Bang, everything in our observable universe was a hot plasma not too different from the surface of the Sun. Photos of this plasma, baby pictures of our universe around its 400,000th birthday, have already revolutionized modern cosmology and triggered two Nobel prizes. Now a team of astronomers has spent three years zooming in on about 1 percent of the sky from a state-of-the-art telescope at the South Pole, taking an even sharper photo of this plasma, including its polarization, and discovered that it’s distorted in a tantalizing way.
-
- At the press conference, I met Alan Guth and Andrei Linde, whose theory of cosmological inflation had predicted this distortion, Or whether gravitational waves – distortions in the very fabric of spacetime – were passing between you and them, bending the light rays that you see. BICEP2 has shown that humongous gravitational waves close to a billion light-years long are distorting their cosmic baby picture.
-
- Making such strong gravitational waves requires extreme violence. For example, a cataclysmic collision of two black holes squeezing more than the Sun’s mass into a volume smaller than a city can create gravitational waves that the US-based LIGO experiment hopes to detect – but these waves are only about as big as the pair of objects creating them. So what could possibly have created the vast waves BICEP2 saw, given that our universe seems to contain no objects large enough to make them?
-
- The answer to this question explains why Alan and Andrei were smiling: inflation! Their inflation theory in its simplest form predicts that our universe was once smaller than an atom, repeatedly doubling its size every 0.00000000000000000000000000000000000001 seconds or so, and this rapid doubling was precisely violent enough to create gravitational waves of the strength and length that BICEP2 has observed! Although it sounds like this repeated doubling of the inflating substance would violate the laws of energy physics (specifically energy conservation), it actually doesn’t, thanks to a loophole in Einstein’s theory of general relativity………… Our Mathematical Universe in case you’re curious about how this works. When the inflating substance eventually decays into ordinary matter, the resulting hot plasma eventually cooled and clumped into the galaxies, stars and planets that adorn our universe today.
-
- So how seriously should we take inflation? Inflation had emerged as the most successful and popular theory for what happened early on even before BICEP2, as experiments gradually confirmed one of its predictions after another: that our universe should be large, expanding and approximately homogeneous, isotropic and flat, with tiny fluctuations in the cosmic baby pictures that were roughly scale invariant, “adiabatic” and “Gaussian.” To me and many of my cosmology colleagues, the gravitational waves discovered by BICEP2 provide the smoking-gun evidence that really clinches it, because we lack any other compelling explanations for them. For example, the ekpyrotic and cyclic models of the universe that had emerged as the most popular alternatives to inflation are now suddenly ruled out because they cannot explain BICEP2’s gravitational wave detection.
-
- This means that if the BICEP2 results hold up and we take inflation seriously, then we need to understand and take seriously also everything that inflation predicts – and these predictions form quite a long list! First of all, inflationary cosmology (“IC”) radically changes the answers to key questions given in the traditional cosmology (“TC”) textbooks I once studied:
-
-
- Q: What caused our Big Bang? TC: There’s no explanation – the equations simply assume it happened.
- IC: The repeated doubling in size of an explosive subatomic speck of inflating material.
Q: Did our Big Bang happen at a single point?
- TC: No.- IC: Almost: it began in a region of space much smaller than an atom.
-
- Q: Where in space did our Big Bang explosion happen?
- TC: It happened everywhere, at an infinite number of points, all at once, with no explanation for the synchronization.
- IC: In that tiny region – but inflation stretched it out to about the size of a grapefruit growing so fast that the subsequent expansion made it larger than all the space that we see today.
-
- Q: How could an infinite space get created in a finite time?
- TC: There’s no explanation — the equations simply assume that as soon as there was any space at all, it was infinite in size.
- IC: By exploiting a clever loophole in Einstein’s general relativity theory, inflation produces an infinite number of galaxies by continuing forever, and an observer in one of these galaxies will view space and time differently, perceiving space as having been infinite already when inflation ended.
-
- Q: How big is space?
- TC: There’s no prediction.
- IC: Probably infinite.
-
- Because of this last prediction, the BICEP2 discovery should cause dismay among multiverse skeptics – at least in this particular universe. This is because Alex Vilenkin, Andrei Linde, Alan Guth and others have shown that the space that inflation generically creates is not merely infinite, but uniformly filled with matter that forms infinitely many galaxies. This in turn means that no matter how unlikely it is that a galaxy will be indistinguishable from ours, containing someone whose life has so far been identical to yours, the probability is not zero since it clearly happened here. Which means that there must be duplicate copies of you far away in space, and indeed also similar versions of you living out countless variations of your life. Now it’s harder for skeptics to dismiss this by saying “inflation is just a theory” – first they need to come up with another compelling explanation for BICEP2’s gravitational waves.
-
- I think that if the BICEP2 discovery holds up, it will go down as one of the greatest discoveries in the history of science. It has pushed our knowledge frontier back 38 orders of magnitude in time in a single giant leap, from the creation of Helium seconds after our Big Bang to inflation during the first few trillionths of a trillionth of a quadrillionth of that first second. This teaches us about physics at energies a trillion times greater than those produced in the Large Hadron Collider, of great relevance to string theory and other quests to unify the four fundamental forces into a single consistent theory.
-
- Moreover, it’s a sensational breakthrough involving not only our cosmic origins, but also the nature of space: by producing the first-ever detection of Hawking/Unruh radiation (the process by which inflation’s rapid doubling generates these gravitational waves), the BICEP2 team has found the first experimental evidence for quantum gravity.
-
- So what lies ahead? Once the celebrations are over, we’ll look forward to seeing whether today’s announcement stands the test of time. The wait won’t be long since many other experiments have been racing against BICEP2 and will soon have the data to confirm or refute their findings. Many questions should get cleared up already in October, when the Planck satellite experiment is due to release its first polarized images of the cosmic plasma. Planck will produce the first good maps of polarized dust and establish whether its contaminating effect was as small as BICEP2 assumed. It will also produce an improved estimate of a parameter known as “tau” related to when the first stars ionized our universe. My personal guess is that they’ll find these stars to have formed later than currently assumed, which (for complex but well-understood reasons) will lower Plank’s estimate of how clumpy our universe is and will not only help bring the Planck constraints on gravitational waves up into better agreement with BICEP2’s detection, but also bring Planck’s predictions for the number of galaxy clusters down into agreement with what we observe.
-
- If BICEP2 is proven correct, it should lead to at least one Nobel Prize. Further down the road, I bet that a first-ever satellite designed specifically to measure inflationary gravitational waves will get funded (now that we know there’s a signal for it to measure), which can determine how the cosmic doubling rate during inflation changed with time. This provides a great way to distinguish between specific inflation models and also to test any inflation competitors that may have gained credibility by then (for example, string gas models predict an increase whereas all inflation models predict a decrease).
-
- But first, let’s celebrate one of the most exciting moments in the history of science! Above all, this feels like a great triumph for Occam’s razor: although countless complicated models for inflation emerged over the years, the BICEP2 data is beautifully fit by simple “classic’’ inflation, known in geek-speak as a single slow-rolling scalar field. And Andrei Linde looked particularly happy at the press conference, perhaps because two numbers have now been measured that act as a sort of fingerprint of inflation models: n=0.9608±0.0054 (reported by Planck, quantifying the ratio of small to large spots in the baby pictures) and r=0.16±0.05 (reported by BICEP2, quantifying the gravitational wave amplitude after correcting for galactic radio noise). These measurements agree tantalizingly well with the specific predictions of what’s arguably the simplest model of all: Andrei’s own favorite, whose potential energy curve is a simple parabola, which predicts n=0.96 and r=0.15. I think William of Occam would have been impressed!
---------------------------------------------------------------------------
- Ο Γ.Γραμματικάκης( Η κόμη της Βερενίκης σελ.62) στην προσπάθεια να παρακαμφθούν οι αντιρρήσεις κατά τού Μπίγκ Μπάγκ, παραθέτει θεωρία κατά την οποία για απειροελάχιστο τμήμα δευτερολέπτου,εκδηλώθηκε αιφνίδιος πληθωρισμός κατά τον οποίο το Σύμπαν, υπέστη μια ιλιγγιώδη διαστολή,,ταχύτερη από την συνήθη,.Το ορατό Σύμπαν, προήλθεν από την εξέλίξη μιάς μόνον περιοχής τού χώρου,..υπήρχε λοιπον άφθονος χρόνος να αποκτήσει ομοιογένεια και θερμοσιακή ισορροπία.
ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ – ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ-Μειονέκτημα της Θεωρίας τής Μεγάλης Εκρήξεως διατυπώνουν αρκετοί επιστήμονες.(πέρα απ΄αυτά που προσπαθεί να διορθώσει η θεωρία του πληθωριστικού σύμπαντος για την οποία γράφουμε παραπάνω και την οποία αφορά και η προπαρατιθέμενη συνέντευξη)
-Κατά τον S.Weinberg(« Καθημερινή» 23-4-2000) η δύναμη της βαρύτητας δεν καλύπτεται από το standard model.Κατ΄αυτόν η γενική θεωρία της σχετικότητας εξηγεί την βαρύτητα για συνήθεις αποστάσεις αλλά όχι για σωματίδια που χωρίζονται από πολύ μικρές αποστάσεις.Επί πλέον γι΄αυτόν το μοντέλο αυτό έχει πολλά αυθαίρετα χαρακτηριστικά.
-Κατά τον αστρονόμο, Wendy Freedman υπάρχουν αμφισβη τήσεις ως προς την θεωρία τής Μεγάλης έκρηξης.Υποστηρίζει την θεωρία ενός « Μεγάλου τείχους»μιάς τεράστιας συγκέντρωσης γαλαξιών που επεκτείνεται σαν σύνορο σε έκταση 500.000.000 ετών φωτός .Δέχεται ηλικία κατώτερη των 12 δισεκ.ετών φωτός.
= Κατά τον W.Moffat :
The big bang model did solve on problem………………………….why the sky is dark at night..Assuming the universe had a beginning almost fourteen years ago the light from galaxies would have had a finite amount of time, to reach us here on Earth,because of the finite speed of light.A finite universe can only emit a finite amount of light……...However .the possibility of an eternal or cyclic universe has come back into vogue ;among some contemporary cosmologists.(Maffat o.c. 64)-_)(Ελεύθερη απόδοση¨:Κατ αυτούς,το Σύμπαν θα έπρεπε να είναι αιώνιο,και βασικώς αμετάβλητο ακόμη και αν οι γαλαξίες φαίνεται να απομακρύνονται ο ένας από τον άλλο.Υποστηρίζουν ότι υπάρχει μια συνεχής δημιουργία ύλης,………δεν υπάρχει ανάγκη να δεχθεί κανείς,μια αρχή τού Σύμπαντος.Αποδείξεις για το μοντέλο τής Μεγάλης Εκρήξεως,εξακολουθούν να συσσωρεύονται επί έτη,κυρίως συνιστάμενες από στοιχεία συλλεγέντα τελευταίωε, από δορυφόρους,για ανίχνευση μικροκυμάτων…………..πολλοί όπως ο Αινστάιν και ο Χόυλ αισθάνονταν πώς ένα στατικό και αμετάβλητο Σύμπαν ήταν όμορφο και ικανοποιητικό………..Το μοντέλο τής Μεγάλης Εκρηξης, δεν έλυσε ένα πρόβλημα…………………..γιατί ο ουρανός είναι σκοτεινός τη νύκτα.Δεχόμενοι ότι το Σύμπαν έχει μια αρχή, τοποθετούμενη σε 14 δισεκατομμύρια περίπου χρόνια πριν,το φώς από τους γαλαξίες, θα είχε έναν περιορισμένο χρόνο για να φθάσει στη Γή,εξαιτίας τής περιορισμένης ταχύτητας τού φωτός.Ένα πεπερασμένο σύμπαν, μπορεί να εκπέμψει ένα περιορισμένο ποσό φωτός……Πάντως η δυνατότητα ενός αιώνιου η κυκλικού σύμπαντος έχει επανέλθει στη μόδα, ως άποψη μεταξύ μερικών σύγχρονων κοσμολόγων.).
Κατά τον ίδιο ,according to his modified theory of gravity,”.The MOG universe has a beginning but not an end.It continues eternally. There is no explosion of matter from an infinity dense singularity;The beginning of the MOG Universe is a time of vast stillness and emptiness before the universe evolves dynamically.In contrast to the standard big bang model,there is neither matter nor energy at t=0.Gravity-the curvature of spacetime-is also zero,because there is no matter.And the Hubble sonstant H…….is also zero.At MOG’s t=0 ,the universe does not explode or inflate,but instead stands still(213)………matter and radiation came from nothing-the modern physics vacuum……..spacetime inMOG ιs curved differently than kin Einsτein’s gravity theorgh……….There is some inflation in MOG at t=0………………at t=0 matter and radiation are created from fluctuations in the vacuum.(214).The MOG equations do allow a cyclic cosmology(217)……….no dark matter
- In the standard interpretation of the Big Bang, which took shape in the 1960s, the formative event was not an explosion that occurred at some point in space and time—it was an explosion of space and time. In this view, time did not exist beforehand. Even for many researchers in the field, this was a bitter pill to swallow. It is hard to imagine time just starting: How does a universe decide when it is time to pop into existence?
For years, every attempt to understand what happened in that formative moment quickly hit a dead end. In the standard Big Bang model, the universe began in a state of near-infinite density and temperature. At such extremes the known laws of physics break down. To push all the way back to the beginning of time, physicists needed a new theory, one that blended general relativity with quantum mechanics.
The prospects for making sense of the Big Bang began to improve in the 1990s as physicists refined their ideas in string theory, a promising approach for reconciling the relativity and quantum views. Nobody knows yet whether string theory matches up with the real world—the Large Hadron Collider, a particle smasher coming on line later this year, may provide some clues—but it has already inspired stunning ideas about how the universe is constructed. Most notably, current versions of string theory posit seven hidden dimensions of space in addition to the three we experience.
Και άλλοι αστρονόμοι, παρά τα « υπέρ» που έχει η θεωρία της Μεγάλης Εκρήξεως, φαίνονται διστακτικοί να την αποδεχθούν Ο αστρονόμος Halton Arp αναφέρει την περίπτωση που ένας γαλαξίας και ένα κβάζαρ, ή δύο γαλαξίες, φαίνονται φυσικώς συνδεδεμένοι,,παρουσιάζουν μιά μετατόπιση, προς το κόκκινο, πολύ διαφορετική,.Αν λοιπόν η μετατόπιση προς το ερυθρό., οφείλονταν στην διαστολή,τού σύμπαντος, τότε διαφορές μεγάλες στην μετατόπιση προς το ερυθμό, θα έπρεπε να σημαίνουν αποστάσεις πολύ διαφορετικές.Αυτό όμως δεν εναρμονίζεται με τις παρατηρήσεις πού .έγιναν.,Υπάρχει βεβαίως,και ο αντίλογος.ως εξήγηση.Ότι ,δηλαδή,αυτή η ένωση (γαλαξιών και κβάζαρς) είναι « στατιστική» και ότι, λ.χ. .ένας γαλαξίας κοντινός, και λαμπερός.και .ένα κβάζαρ, πολύ πιο απομακρυσμένο, πού έχει μια μετατόπιση προς το ερυθρό, πολύ διαφορετικό, και μια ταχύτητα απομακρύνσεως πολύ διαφορετική,να βρίσκονται στην ίδια οπτική γραμμή, παρατήρησής μας, χωρίς να είναι πραγματικώς, associes Πρέπει λοιπόν να ερευνηθεί, αν στατιστικά αν οι περιπτώσεις των συμπτώσεων που κάνουν ώστε να εμφανίζονται από καιρό σε καιρό, αυτές οι allignemets είναι μεγαλύτερες ,περισσότερες,απ ό,τι θα μπορούσε μας δώσει η τύχη..Ο Αρπ,υποπτεύεται παράξενους μηχανισμούς πού προκαλούν την μετατόπιση προς το ερυθρό
Κυκλικά μοτίβα, εντός του Κοσμικού Υποβάθρου Μικροκυμάτων (CMB) δείχνουν ότι ο χώρος και ο χρόνος δεν ξεκίνησαν μαζί με το Big Bang, αλλά ότι το σύμπαν μας στην πραγματικότητα κάνει συνεχώς Αιώνιους κύκλους. Αυτός είναι ο συγκλονιστικός ισχυρισμός του θεωρητικού φυσικού Roger Penrose του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ο οποίος λέει ότι τα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από τον δορυφόρο WMAP της NASA, υποστηρίζουν την ιδέα μιας "σύμμορφης κυκλικής κοσμολογίας”. Ωστόσο, ο ισχυρισμός αυτός είναι βέβαιο ότι θα αποδειχθεί αμφιλεγόμενος, επειδή διαφωνεί με το ευρέως αποδεκτό πληθωριστικό μοντέλο της κοσμολογίας.
Οι θεωρίες που περιγράφουν την δημιουργία του Σύμπαντος από το τίποτα διαμέσου των κβαντικών διαταραχών του κενού υπονοούν την ύπαρξη του κενού χώρου.Ο Alexander Vilelkin δημοσίευσε ένα άρθρο το 1982 στο οποίο περιγράφει την δημιουργία του σύμπαντος μέσω κβαντικών διαδικασιών «κυριολεκτικά από το τίποτα», θεωρώντας όχι μόνο την απουσία της ύλης, αλλά ταυτόχρονα και την απουσία ΧΩΡΟΥ και ΧΡΟΝΟΥ!
…. η συνέχεια του «Η δημιουργία του σύμπαντος από το τίποτα»…
Το Σύμπαν υπάρχει και μαζί μ’ αυτό η ανθρώπινη περιέργεια για το πώς ξεκίνησε. Η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης δεν ασχολείται με το ερώτημα αυτό, επειδή περιγράφει το Σύμπαν από τη στιγμή της δημιουργίας και μετά. Ο Εdward Tryon ήταν ο πρώτος που ασχολήθηκε σοβαρά με το πως μπορεί να δημιουργηθεί το σύμπαν από το τίποτα ήταν ο Εdward Tryon, με ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature , το 1973, με τον τίτλο: «Is the Universe a Vacuum Fluctuation?»
Για τη μελέτη της δημιουργία του Σύμπαντος, ένα σημείο κλειδί είναι η επιλογή του αρχικού σημείου. Σύμφωνα με την πρόταση του Tryon, το Σύμπαν δημιουργήθηκε από το κενό, δηλαδή τον άδειο χώρο. Σύμφωνα με τη κβαντική θεωρία, το φαινομενικά αδρανές κενό, δεν είναι καθόλου άδειο, αλλά σε υποατομικό επίπεδο, βρίσκεται σε διαρκή αναβρασμό. Είναι δυνατόν για παράδειγμα, από το κενό να εμφανιστεί ένα ζεύγος ηλεκτρονίου-ποζιτρονίου, να υπάρξει για σύντομο χρονικό διάστημα, και στη συνέχεια να εξαφανιστεί και πάλι. Τέτοιες διακυμάνσεις του κενού (vacuum fluctuations) δεν είναι δυνατόν ….
να παρατηρηθούν πειραματικά, διότι έχουν χρόνο ζωής γύρω στα 10-21 δευτερόλεπτα, ενώ η απόσταση ανάμεσα στο ηλεκτρόνιο και το ποζιτρόνιο είναι της τάξης των 10-10 εκατοστών. Οι φυσικοί όμως, είναι πεπεισμένοι ότι οι διακυμάνσεις αυτές είναι πραγματικές, επειδή μπορούν να «παρατηρηθούν» με έμμεσους τρόπους. Για παράδειγμα, κάθε ηλεκτρόνιο μοιάζει με ένα μικροσκοπικό μαγνήτη, την μαγνητική ένταση του οποίου, οι φυσικοί μπορούν να μετρήσουν με εκπληκτική ακρίβεια 10 δεκαδικών ψηφίων. Οι θεωρητικοί, με τη βοήθεια της κβαντικής θεωρίας, μπορούν να υπολογίσουν την ποσότητα αυτή, και έχουν βρει ότι η τιμή της εξαρτάται από τη δημιουργία των ζευγών ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων. Αν το φαινόμενο αυτό αγνοηθεί, τότε ο θεωρητικός υπολογισμός συμφωνεί με τα πειραματικά δεδομένα στα πρώτα πέντε δεκαδικά ψηφία, αλλά όχι στα υπόλοιπα. Συμπεριλαμβάνοντας, όμως την επίδραση της δημιουργίας των ζευγών ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων, υπάρχει συμφωνία σε όλα τα δεκαδικά ψηφία!
Θεωρητικά, οποιοδήποτε αντικείμενο μπορεί να εμφανιστεί στιγμιαία στο κενό, ακόμα και ένα ψυγείο ή ένας υπολογιστής. Η πιθανότητα της εμφάνισης ενός αντικειμένου όμως ελαττώνεται δραματικά καθώς αυξάνει η μάζα του και η πολυπλοκότητα της δομής του. Στην πράξη, μόνο ζεύγη σωματιδίου-αντισωματιδίου έχουν κάποια εύλογη πιθανότητα να δημιουργηθούν.
Ο Tryon, στις δυο σελίδες του παράξενου και αμφισβητούμενου άρθρου του, πρότεινε ότι, σε σπάνιες περιπτώσεις, ολόκληρα σύμπαντα μπορούν να εμφανιστούν από το κενό, και ότι το Σύμπαν μας θα μπορούσε να έχει αρχίσει με αυτόν τον τρόπο.
Επειδή οι κβαντικές διακυμάνσεις είναι γενικά στιγμιαίες, η πρόταση του Tryon, ότι το Σύμπαν μας που έχει ηλικία 10 δισεκατομμύρια χρόνια δημιουργήθηκε με τον τρόπο αυτό, φαίνεται αδιανόητη.
Σε γενικές γραμμές, ο χρόνος ζωής μιας διακύμανσης εξαρτάται από τη μάζα, και γίνεται μικρότερη από 10-65 γραμμάρια, δηλαδή 1038 φορές μικρότερη από τη μάζα του ηλεκτρονίου.
Εδώ, ο Tryon επικαλέστηκε το γεγονός ότι η ενέργεια ενός βαρυτικού πεδίου είναι αρνητική. Σε ένα κλειστό Σύμπαν η αρνητική βαρυτική ενέργεια αντισταθμίζει ακριβώς την ενέργεια της ύλης που περιέχει το Σύμπαν αυτό. Η συνολική ενέργεια ή ισοδύναμα η συνολική μάζα είναι ακριβώς ίση με το μηδέν. Ο χρόνος ζωής μιας κβαντικής διακύμανσης με μηδενική μάζα μπορέι να είναι άπειρος.
Όμως, αν το Σύμπαν μας δημιουργήθηκε από τον κενό χώρο, από πού προέρχεται ο χώρος αυτός;
Στην καθημερινή μας εμπειρία, συνηθίζουμε να εξισώνουμε τον άδειο χώρο με το «τίποτα». Ο κενός χώρος δεν έχει μάζα, ούτε χρώμα, ούτε υφή, ούτε σκληρότητα, ούτε θερμοκρασία. Αν αυτό δεν είναι το «τίποτα, τότε τι είναι; Από τη σκοπιά της γενικής θεωρίας της σχετικότητας, ο χώρος δεν είναι ένα παθητικό υπόβαθρο, αλλά ένα εύκαμπτο μέσο το οποίο μπορεί να στραφεί, να καμπυλωθεί, να αλλάξει μορφή. Η καμπύλωση του χώρου είναι ακριβώς ο τρόπος με τον οποίο περιγράφεται το βαρυτικό πεδίο. Από αυτή τη σκοπιά, η πρόταση ότι το Σύμπαν δημιουργήθηκε στον κενό χώρο, δεν φαίνεται να εξηγεί περισσότερα από την πρόταση για παράδειγμα, ότι το Σύμπαν δημιουργήθηκε από ένα κομμάτι λάστιχο. Μπορεί να είναι αλήθεια, αλλά θα θέλαμε να μάθουμε από πού προήλθε το λάστιχο αυτό.
Το 1982, ο Ο Alexander Vilenkin από το Πανεπιστήμιο Tufts πρότεινε μια επέκταση της αρχικής ιδέας του Tryon. Πρότεινε ότι το Σύμπαν δημιουργήθηκε με κβαντικές διαδικασίες «κυριολεκτικά από το τίποτα», θεωρώντας όχι μόνο την απουσία της ύλης, αλλά ταυτόχρονα και την απουσία ΧΩΡΟΥ και ΧΡΟΝΟΥ. Η έννοια του απόλυτου τίποτα είναι δυσνόητη, γιατί έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε το χώρο σαν ένα αμετάβλητο υπόβαθρο, το οποίο πρέπει να υπάρχει. Όπως ένα ψάρι δεν μπορεί να φανταστεί την απουσία νερού, έτσι κι εμείς δεν μπορούμε να φανταστούμε την απουσία του χώρου και του χρόνου.
Ένας τρόπος να κατανοήσει κανείς το απόλυτο τίποτα είναι να θεωρήσει ένα κλειστό Σύμπαν με πεπερασμένο όγκο και στη συνέχεια να φανταστεί ότι ο όγκος του ελαττώνεται στο μηδέν.
Είτε μπορείτε να το φανταστείτε είτε όχι, ο Vilenkin απέδειξε ότι, η έννοια του απόλυτου τίποτα είναι τουλάχιστον πλήρως ορισμένη μαθηματικά, και ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν το σημείο εκκίνησης στις θεωρίες της δημιουργίας του Σύμπαντος.
Παραθέτουμε μια μικρή περίληψη των απόψεων τού καθηγητή Christof Wetterich,φυσικού στο Πανεπιστήμιο της Χαιδελβέργης.Στο τέλος ακολουθούν ολόκληρες οι δηλώσεις του, στα αγγλικά.Κτ αυτόν λοιπόν, , μια διαφορετική εικόνα για τη Μεγάλη Εκρηξη είναι δυνατή,….τοποθετεί την Μεγάλη Εκρηξη στο άπειρο παρελθόν…..το Σύμπαν θα μπορούσε να έχει μια πολύ «κρύα και βραδεία,αρχή…..το Σύμπαν υπήρχε ανέκαθεν και το πρωίμο στάδιο του ήταν στατικό.,……αυτή η άποψη δεν ακυρώνει την Μεγάλη Εκρηξη..…Τελικώς αν υπήρχε μιά ανωμαλία (singularity) τότε αυτό σημαίνει ότι, η Μεγάλη Έκρηξη δεν ήταν η αρχή αλλά μια συνέχεια.
Το πλήρες κείμενο :
«Prof. Dr. Christof Wetterich, a physicist at Heidelberg University, has developed a theoretical model that complements the nearly 100-year-old conventional model of cosmic expansion. According to Wetterich's theory, the Big Bang did not occur 13.8 billion years ago -- instead, the birth of the universe stretches into the infinite past. This view holds that the masses of all particles constantly increase. The scientist explains that instead of expanding, the universe is shrinking over extended periods of time.
Cosmologists usually call the birth of the universe the Big Bang. The closer we approach the Big Bang in time, the stronger the geometry of space and time curves. Physicists call this a singularity -- a term describing conditions whose physical laws are not defined. In the Big Bang scenario, the spacetime curvature becomes infinitely large. Shortly after the Big Bang, the universe was extremely hot and dense. Prof.Wetterich believes, however, that a different "picture" is also possible. If the masses of all elementary particles grow heavier over time and gravitational force weakens, the universe could have also had a very cold, slow start. In that view, the universe always existed and its earliest state was virtually static, with the Big Bang stretching over an infinitely long time in the past. The scientist from the Institute for Theoretical Physics assumes that the earliest "events" that are indirectly observable today came to pass 50 trillion years ago, and not in the billionth of a billionth of a billionth of a second after the Big Bang. "There is no longer a singularity in this new picture of the cosmos," says Prof. Wetterich.
His theoretical model explains dark energy and the early "inflationary universe" with a single scalar field that changes with time, with all masses increasing with the value of this field. "It's reminiscent of the Higgs boson recently discovered in Geneva. This elementary particle confirmed the physicists' assumption that particle masses do indeed depend on field values and are therefore variable," explains the Heidelberg scientist. In Wetterich's approach, all masses are proportional to the value of the so-called cosmon field, which increases in the course of cosmological evolution. "The natural conclusion of this model is a picture of a universe that evolved very slowly from an extremely cold state, shrinking over extended periods of time instead of expanding," explains Prof. Wetterich.Wetterich stresses that this in no way renders the previous view of the Big Bang "invalid," however. "Physicists are accustomed to describing observed phenomena using different pictures." Light, for example, can be depicted as particles and as a wave. Similarly, his model can be seen as a picture equivalent to the Big Bang. "This is very useful for many practical predictions on the consequences that arise from this new theoretical approach. However, describing the 'birth' of the universe without a singularity does offer a number of advantages," emphasises Prof. Wetterich. "And in the new model, the nagging dilemma of 'there must have been something before the Big Bang' is no longer an issue."
The theory that has come to be known as The Big Bang was originally proposed by a Catholic Priest, to make the Bible scientific. Critics have subsequently referred to the Big Bang theory as religion masquerading as science. Nevertheless, the Big Bang model is the generally accepted theory for the origin of universe. Nonetheless, findings in observational astronomy and revelations in the field of fundamental physics question the validity of the 'Big Bang' model, including the organization of galactic superstructures, the Cosmic Microwave Background, distant galaxies, gravitational waves, red shifts, and the age of local galaxies. Admittedly, the Big Bang research program has generated considerable research and there has been some confirmation for many hypotheses. However, outstanding questions remain and substantial alternative cosmology models, which also have been fruitful, remain viable and continue to evolve. Unfortunately, there has been a concerted effort to prevent research into alternate cosmologies. The Big Bang has become a sacred cow; which must not be questioned. One of the greatest challenges facing astrophysics is derivation of remoteness in cosmological objects. At large scales, it is almost entirely dependent upon the Hubble relationship between apparent brightness and spectral redshift for large luminous objects. However, this data has questionable validity. The assumption of scale invariance and universality of the Hubble law allowed the adoption of redshift as a standard calibration of cosmological distance. A major problem is the Big Bang model implies the existence of a creator. Why the Universe should have had a beginning, or why it would have been created, cannot be explained by classical or quantum physics. To support the Big Bang, estimates of the age & size of the cosmos, including claims of an accelerating universe, are based on an Earth-centered universe with the Earth as the measure of all things, exactly as dictated by religious theology. However, distance from Earth is not a measure of the age of far away galaxies. The Big Bang cannot explain why there are galaxies older than the Big Bang, why fully formed galaxies continue to be discovered at distances of over 13 billion light years from Earth, when according to Big Bang theory, no galaxies should exist at these distances. To support the Big Bang, red shifts are purposefully misinterpreted based on Pre-Copernican geo-centrism with Earth serving as ground zero. However, red shifts are variable, effected by numerous factors, and do not provide measures of time, age or distance. Nor can Big Bang theory explain why galaxies collide, why rivers of galaxies flow in the wrong direction, why galaxies clump together creating great walls of galaxies which took from 80 billion to 150 billion years to form. Big Bang theory requires phantom forces, constantly adjusted parameters, and ad hoc theorizing to explain away and to cover up the numerous holes in this theory. Finally, if at first there was a singularity, then the Big Bang was not a beginning, but a continuation.»
Μια καινούργια θεωρία η SMASH(Standard Model Axion)
2. Η συνεχής δημιουργία-το χωρίς αρχή Σύμπαν
Η δεύτερη αυτή θεωρία δέχεται ότι,το Σύμπαν υπήρχε πάντοτε και ότι ,δεν μπορεί να γίνει λόγος για Δημιουργία.
Ο Sean Carroll στο βιβλίο του The Big Picture, λέγει ότι ,οι εξισώσεις τού Schrodinger στην Κβαντομηχανική επιτρέπουν δύο διαφορετικές λύσεις για δύο διαφορετικά είδη συμπάντων.
Για τον Teilhard de Chardin : «………..υπάρχει μια συνεχής δημιουργία.Η Δημιουργία ποτέ δεν έπαψε.Η πράξη αυτή,είναι μια συνεχής κίνηση, απλωμένη στο σύνολο τού χρόνου….Ο Θεός δημιουργεί ενώνοντας…..Το πρόβλημα και το μυστικό τής Δημιουργίας, συνίστανται στο να μειώσουν και να αντιστρέψουν την ματαίωση της ενότητας,ώστε να δημιουργηθούν κόσμοι όλο και περισσότερο σύνθετοι……Η Δημιουργία δεν είναι μια μικρή υπόθεση,για τον Παντοδύναμο,μια πράξη ευχαρίστησης,Είναι μία περιπέτεια ένα διακύβευμα . μια μάχη, στην οποία εμπλέκεται ολόκληρος
(il y a une création continue….La création n ; a jamais cesse,Son acte est un grand geste continu ,espace sur la totalité des temps………….Deus creat uniendo(= Dieu crée en unissant….Le problème et le secret de la création ont consiste a réduire et a inverser la puissance de la dissociation ,de manière a obtenir des mondes de plus en plus synthetiques…..L,union .produit…………Créer n ; est…pas une petite affaire pour le tout puissant ,une partie de plaisir.C ; est une aventure un risque, une bataille ou il s ; engage tout entier( Cuénot « Ce que Teilhard a vraiment dit »)
- Ομοίως οι Χέρμαν Μπόντι,Τόμι Γκόλντ και Φρέντ Χόυλ) υποστηρίζουν και αυτοί την θεωρία της συνεχούς Δημιουργίας,της σταθερής κατάστασης .(solid or steady)
state theory) --- που θεωρείται πλέον ως ανίσχυρη--- Κατά την θεωρία αυτή το σύμπαν διαστέλλεται για μία απροσδιόριστα μεγάλη περίοδο, και κατά κάποια άγνωστη διαδικασία ωθεί τα μεμονωμένα άτομα του υδρογόνου, να δημιουργούνται διαρκώς σε κάθε σημείο του διαστήματος.Ο ρυθμός αυτός τής δημιουργίας είναι πολύ βραδύς,ένα άτομο υδρογόνου κάθε χιλιάδες εκατομμύρια χρόνια,επομένως είναι ανέφικτη η επιβεβαίωση με την παρατήρηση. (According to them the Universe could be eternal and essentially unchanging even while the galaxies were observed to be moving away from one another.They suggested that there was a continuous creation of matter,….there need not be a beginning of the universe..Evidence for the big bang model has continued to accumulate over the years ,particularly from data gathered by the more recent Cosmic background model and Wilkinson Microwave Anisotropy Probe satellite missions………… many people as Einstein and Hoyle felt that a static unchanging universe was beautiful and satisfying)
,Μειονέκτημα τής θεωρίας αυτής,εκτός άλλων είναι ότι, δεν αντιστοιχούσε με τα δεδομένα τής μετατόπισης προς το ερυθρό.
-Η Μπλαβάτσκυ( στην Μυστική της διδασκαλία,λέγει ότι, το Σύμπαν μας,είναι από τα απεριόριστα σύμπαντα που υπάρχουν, και ότι, η εμφάνιση και εξαφάνιση τού Σύμπαντος,είναι η εισπνοή και εκπνοή τής « Μεγάλης Πνοής» που είναι αιώνια.(Γακ : Η Μυστική Διδασκαλία άρχισε να γράφεται το 1884 και δημοσιεύθηκε τελικώς το 1888.Το έργο ξεκινά από την παραδοχή, ότι ,υπάρχει από πανάρχαια εποχή, μια απόκρυφη γνώση, που δια μέσου των αρχαίων μυστηρίων,φθάνει στην εποχή μας, σε σχολές εσωτερικής φιλοσοφίας)
-Κατά τον Κάπρα,(ό.π.σελ 218 επ.) η ιδέα ενός Σύμπαντος ,που περιοδικώς διαστέλλεται και συστέλλεται .απαντάται στην αρχαία ινδική μυθολογία Μια από τις κοσμολογίες των Ινδουιστών, βασίζεται στον μύθο τού Λιλα,-το θεικό παιχνίδι-στο οποίο ο Βράχμα μεταμορφώνεται σε κόσμο.Λίλα είναι το ρυθμικό παιχνίδι που συνεχίζεται σε ατελείωτους κύκλους,με το ΕΝΑ να γίνεται τα πολλά,και τα πολλά να επιστρέφουν στο ΕΝΑ.
΄.Ασφαλώς ο Κάπρα, ξεχνά εδώ τους Ελληνες φιλοσόφους.Πριν από 2.500 περίπου χρόνια ο Ηράκλειτος είχε πεί « Κόσμον τόνδε ,τον αυτόν απάντων,ούτε τις των θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν αλλά ήν αεί και έστιν και έσται πυρ αείζωον , απτόμενον μέτρα και αποσβεννύμενον μέτρα»(: που κατά την απόδοση τού διάσημου φυσικού W.Heisenberg ,όπως την παραθέτουν οι Σ.Γκίκας και Ι.Ευαγγέλου,στο βιβλίο τους «Προσωκρατικοί φιλόσοφοι» σημαίνει ότι, ο κόσμος αυτός που είναι ίδιος για όλους(και ό ίδιος παντού στην ατομική του σύσταση) ούτε κάποιος θεός ,ούτε άνθρωπος τον έκανε αλλά υπήρχε πάντοτε (ως αυθυπόστατος και άχρονος) ως ενεργειακή φωτιά που πάντοτε θα γεννά τη ζωή, και που πειθαρχώντας στην νομοτέλειά της θα μετασχηματίζεται συνεχώς κατά χρονικά διαστήματα.
Επίσης O Δημόκριτος είχε πεί « Μηδέν εκ του μη όντος γίγνεσθαι μηδ εις το μη όν φθείρεσθαι».
Επίσης ο Πλάτων στον «Τίμαιο» δέχεται ότι, ο θεός αφού παρέλαβεν την ορατή μάζα( «παν όσον ην ορατόν παραλαβών») την έφερε σε τάξη από την αταξία(«εις τάξιν αυτό ήγαγεν»).
-Μεταξύ αυτών πού δεν δέχονται την θεωρία τής αρχικής Μεγάλης Εκρήξεως είναι και ο Paul A.La Violette(Η Γένεση του κόσμου-Ενάλιος 2006) που λέγει ότι, από τους υποστηρικτές τής Μεγάλης Εκρηξης δεν παρέχεται καμία εξήγηση για την πηγή της ενέργειας πού πραγματοποίησε την Μεγάλη Εκρηξη,που μιλάει για το αυγό όμως και για την κότα που το γέννησε και ότι, το σύμπαν δεν διαστέλλεται,ότι είναι ευκλείδειο.(σελ.510) και προτείνει την θεωρία του κουρασμένου φωτός,πού κατ αυτόν δέχεται και ο Χαμπλ..
Την θεωρία ότι, το φώς για άγνωστο λόγο,θα μπορούσε όταν διανύει μεγάλες αποστάσεις,να χάνει ενέργεια πράγμα που θα οδηγούσε σε μια μεταβολή τού φάσματος φωτός,που θα έμοιαζε σαν αυτή που παρατήρησε ο Χάμπλ, υποστηρίζει και ο Fritz Zwicky . φυσικός στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας τής Καλιφόρνιας,(Χώκιγκ ό.π.69).καθώς και άλλοι,είναι όμως οι απόψεις αυτές μειοψηφούσες - Η Μπλαβάτσκυ,δέχεται ότι, το Σύμπαν μας,είναι ένα από τα απεριόριστα σύμπαντα που υπάρχουν, και ότι, η εμφάνιση και εξαφάνιση του,είναι η εισπνοή και εκπνοή τής « Μεγάλης Πνοής» που είναι αιώνια.
-
-For Paul Steinhardt and Neil Turok, the Big Bang ended on a summer day in 1999 in Cambridge, England. Sitting together at a conference they had organized, called “A School on Connecting Fundamental Physics and Cosmology,” the two physicists suddenly hit on the same idea. Maybe science was finally ready to tackle the mystery of what made the Big Bang go bang. And if so, then maybe science could also address one of the deepest questions of all: What came before the Big Bang?
Steinhardt and Turok—working closely with a few like-minded colleagues—have now developed these insights into a thorough alternative to the prevailing, Genesis-like view of cosmology. According to the Big Bang theory, the whole universe emerged during a single moment some 13.7 billion years ago. In the competing theory, our universe generates and regenerates itself in an endless cycle of creation. The latest version of the cyclic model even matches key pieces of observational evidence supporting the older view.
This is the most detailed challenge yet to the 40-year-old orthodoxy of the Big Bang. Some researchers go further and envision a type of infinite time that plays out not just in this universe but in a multiverse—a multitude of universes, each with its own laws of physics and its own life story. Still others seek to revise the very idea of time, rendering the concept of a “beginning” meaningless.
All of these cosmology heretics agree on one thing: The Big Bang no longer defines the limit of how far the human mind can explore.
Big Idea 1: The Incredible Bulk
The latest elaboration of Steinhardt and Turok’s cyclic cosmology, spearheaded by Evgeny Buchbinder of Perimeter Institute for Theoretical Physics in Waterloo, Ontario, was published last December. Yet the impulse behind this work far predates modern theories of the universe. In the fourth century A.D., St. Augustine pondered what the Lord was doing before the first day of Genesis (wryly repeating the exasperated retort that “He was preparing Hell for those who pry too deep”). The question became a scientific one in 1929, when Edwin Hubble determined that the universe was expanding. Extrapolated backward, Hubble’s observation suggested the cosmos was flying apart from an explosive origin, the fabled Big Bang.
Strange and wonderful things can happen in those extra dimensions: That is what inspired Steinhardt (of Princeton University) and Turok (of Cambridge University) to set up their fateful conference in 1999. “We organized the conference because we both felt that the standard Big Bang model was failing to explain things,” Turok says. “We wanted to bring people together to talk about what string theory could do for cosmology.”
The key concept turned out to be a “brane,” a three-dimensional world embedded in a higher-dimensional space (the term, in the language of string theory, is just short for membrane). “People had just started talking about branes when we set up the conference,” Steinhardt recalls. “Together Neil and I went to a talk where the speaker was describing them as static objects. Afterward we both asked the same question: What happens if the branes can move? What happens if they collide?”
A remarkable picture began to take shape in the two physicists’ minds. A sheet of paper blowing in the wind is a kind of two-dimensional membrane tumbling through our three-dimensional world. For Steinhardt and Turok, our entire universe is just one sheet, or 3-D brane, moving through a four-dimensional background called “the bulk.” Our brane is not the only one; there are others moving through the bulk as well. Just as two sheets of paper could be blown together in a storm, different 3-D branes could collide within the bulk.
The equations of string theory indicated that each 3-D brane would exert powerful forces on others nearby in the bulk. Vast quantities of energy lie bound up in those forces. A collision between two branes could unleash those energies. From the inside, the result would look like a tremendous explosion. Even more intriguing, the theoretical characteristics of that explosion closely matched the observed properties of the Big Bang—including the cosmic microwave background, the afterglow of the universe’s fiercely hot early days. “That was amazing for us because it meant colliding branes could explain one of the key pieces of evidence people use to support the Big Bang,” Steinhardt says.
.
-
Εξηγήσεις-ερμηνείες για το Red Shift
-
-Ο Carl Sagan,(ό.π.σελ.254) προτείνει ως εξηγήσεις.
-α.-La recession des galaxies. Plus une galaxie est éloignée plus sa vitesse de récession est grande.) ,όπως η κρατούσα θεωρία.
..β.- Ο Πώλ Λα Βιολέττ ,για την μετατόπιση προς το ερυθρό. προτείνει την θεωρία του κουρασμένου φωτός,πού κατ αυτόν δέχεται και ο Χαμπλ. .-Στην φύση υπάρχουν κι άλλες μετατοπίσεις προς το ερυθρό όπωςλ.χ. η βαρυτική μετατόπιση Το φώς καθώς εγκαταλείπει ένα έντονο βαρυτικό πεδίο πρέπει να καταβάλει τέτοιες προσπάθειες για να ξεφύγει ώστε χάνει ενέργεια Αυτό δίνει την εντύπωση, σ΄έναν παρατηρητή, που είναι μακρυά, ότι, έχουμε μια μετατόπιση, προς το κόκκινο, και στα μεγαλύτερα μήκη κύματος.εάν σκεφθούμε ότι υπάρχουν μεγάλες μαύρες τρύπες στο κέντρο μερικών γαλαξιών,αυτό θα μπορούσε να είναι μια πειστική εξήγηση για την μετατόπιση προς το ερυθμό..Η άποψη αυτή έχει το μειονέκτημα ότι, οι παρατηρήσεις, τού φάσματος,φαίνεται να αναλογούν περισσότερο, και ,ν΄αντιστοιχούν σε αέρια, και όχι σε μεγάλη πυκνότητα που πρέπει να υπάρχει στις μεγάλες τρύπες.
. .γ.-Η μετατόπιση προς το ερυθρό,είναι ένα αποτέλεσμα
Ντόπλερ,οφειλόμενο σε τοπική γαλαξιακή έκρηξη.Και ή άποψη αυτή έχει μειονεκτήματα Αν ήταν ορθή, θάπρεπε να έχουμε τόσα θραύσματα, της έκρηξης αυτής,που να πλησιάζουν προς εμάς, όσα που να απομακρύνονται.Δηλαδή να έχει τόσες μετατοπίσεις προς το ερυθρό,όσες και προς το μπλέ,πράγμα που δεν συμβαίνει. Στην πραγματικότητα δηλαδή,οποιοδήποτε δηλαδή καί να είναι το αντικείμενο,που παρατηρούμε η μετατόπιση είναι πάντοτε προς το ερυθρό.
-
3., Η θεωρία Μ,που φιλοδοξεί να γίνει η θεωρία των Πάντων.Όπως παρατηρούν οι Stephen Hawking & Leonard Mlodinov,δεν πρόκειται για μια θεωρία με την συνηθισμένη σημασία του όρου, αλλά μια οικογένεια διαφορετικών θεωριών,-που όλες όμως μπορούν να θεωρηθούν ως όψεις της ίδιας υποκείμενης θεωρίας-κάθε μια από τις οποίες συνιστά απλώς μια καλή περιγραφή παρατηρήσεων σε ορισμένο μόνον φάσμα φυσικών καταστάσεων).Όσο διαφορετικές και αν είναι οι επιμέρους θεωρίες στην οικογένεια της Θεωρία Μ,μπορούν να θεωρηθούν ως όψεις της ιδίας υποκείμενης θεωρίας,είναι δηλαδή εκδοχές της θεωρίας εφαρμόσιμες σε ένα περιορισμένο φάσμα υποπεριπτώσεων,όπως λ.χ. όταν κάποιες ποσότητας όπως η ενέργεια λαμβάνουν μικρές τιμές.Δεν υπάρχει δηλαδή μια μοναδική θεωρία που να αναπαριστά ικανοποιητικώς όλες τις παρατηρήσεις σε κάθε δυνατή κατάσταση..Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή,το Σύμπαν μας, δεν είναι το μοναδικό,αλλά ένα από μια πληθώρα συμπάντων που δημιουργήθηκαν από το τίποτε.Κάθε Σύμπαν,έχει πολλές δυνατές ιστορίες, έχει πολλές δυνατές καταστάσεις,ελάχιστες όμως απ΄αυτές θα μπορούσαν να επιτρέψουν την ύπαρξη πλασμάτων όπως εμείς.Κατά τον Χώκιγκ( εν τω Μεγάλο κλπ.74) για τους νόμους που διέπουν το Σύμπαν,μπορούμε να πούμε,ότι μοιάζει σαν να μην υπάρχει ένα μοναδικό μαθηματικό μοντέλο ή θεωρία,που να περιγράφει κάθε πτυχή του Σύμπαντος,αντιθέτως,έχουμε να κάνουμε με ένα δίκτυο θεωριών που ονομάζουμε θεωρία Μ,, Βεβαίως δεν κατορθώνει να εκπληρώσει το παραδοσιακό όνειρο των φυσικών για μια ενιαία και μοναδική θεωρία,είναι ωστόσο αποδεκτή, στο πλαίσιο του « ρεαλισμού κατά το μοντέλο»
ΝΤΕΝΕΡΜΙΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
- Ο Κ.Καστοριάδης( ό.π.238) γράφει πώς «το γεγονός της Δημιουργίας δεν έχει τίποτε να κάνει με την έριδα που αφορά τον ντετερμινισμό,Αντιτίθεται μόνον στην παράδοξη…………. ιδέα ενός ομογενούς καθολικού ντετερμινισμού,που ανάγει τα επίπεδα ή τις στιβάδες τού όντος,σε ένα μοναδικό έσχατο και στοιχειώδες επίπεδο .Τούτο θα συνεπάγοταν ότι θα ‘ήταν αυστηρώς αναγκαίο,για το Σύμπαν να φθάσει σε μια γνώση τού εαυτού του ,(μέσω τής φυσική θεωρίας) .Η δημιουργία συνεπάγεται τούτο μόνον,ότι οι καθορισμοί τού όντος,δεν είναι ποτέ κλειστοί,ώστε να απαγορεύουν την ανάδυση άλλων καθορισμών.»
Είναι φανερό ότι οι θέσεις αυτές,είναι αυθαίρετες.Η άποψη ΄ότι σκοπός τού Σύμπαντος είναι η αυτογνωσία του ,έχει .ήδη υποστηριχθεί.(πρβλ. και ανθρωπικό αξίωμα).Και ας μη λησμονούμε ότι, η Δημιουργία είναι(τουλάχιστον ίσως) εν τω γίγνεσθαι
-
-
ΤΥΧΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ
Ο Αλβιν Τοφλερ,στην Εισαγωγή στο βιβλίο των Ιλυα Πριγκοζίν και Ιζαμπελ Στεντζερς. « Τάξη μέσα από το Χάος»(Εκδόσεις Κέδρος 1986) γράφει:
«Όπως γράφει ο Edgar Morin, επιφανής Γάλλος κοινωνιολόγος και επιστημολόγος «:ας μην ξεχνάμε πώς το πρόβλημα της αιτιοκρατίας άλλαξε μέσα σ΄ένα αιώνα…. Η ιδέα των ύψιστων, ανώνυμων, πάγιων νόμων που τα κυβερνά όλα στη φύση, υποκαταστάθηκε από την ιδέα των νόμων αλληλοπεπίδρασης…. Το θέμα της αιτιοκρατίας μάλιστα έγινε το πρόβλημα τάξης στο σύμπαν. Τάξη σημαίνει πώς υπάρχουν και μερικά άλλα εκτός απ' τους νόμους. Υπάρχει και το αναγκαστικό ,το αμετάβλητο, το σταθερό, η κανονικότητα…Η παλαιά ανώνυμη αιτιοκρατία (determinism), παράγοντας ομοιογένειας, αντικαταστάθηκε με τη διαφοροποιό και εξελικτική ιδέα των προορισμών (determinations).
Και καθώς εμπλουτιζόταν η έννοια της αιτιοκρατίας, γίνονταν νέες προσπάθειες για να αναγνωριστεί η συμπαρουσία της τύχης και της αναγκαιότητας ως εταίρων ισότιμων και όχι σε σχέσεις αμοιβαίας υποταγής μέσα στο σύμπαν, που ταυτόχρονα οργανώνεται και αποδιοργανώνεται.
Στο σημείο αυτό μπαίνουν στο στίβο ο Πριγκοζίν κι η Στέντζερς. Αυτοί πήγαν ένα βήμα πιο πέρα τη συζήτηση. Όχι μόνο απόδειξαν — πειστικά, κατά τη γνώμη μου, μα όχι και κατά τη γνώμη άλλων, όπως ο μαθηματικός René Thorn - ότι λειτουργούν και η αιτιοκρατία και η τύχη, μα προσπαθούν και να καταδείξουν, πως αυτά τα δυο συνταιριάζονται. Έτσι, κατά τη θεωρία της αλλαγής, θεωρία που πηγάζει φυσικά από την ιδέα των σκεδαστικών δομών, ένα σύστημα, όταν εξωθείται από διακυμάνσεις σε κατάσταση μακριά από την ισορροπία και κινδυνεύει η δομή του, πλησιάζει σε στιγμή κρίσιμη ή σημείο διακλάδωσης. Στο σημείο αυτό, λένε οι συγγραφείς, αποκλείεται από την ίδια τη φύση των πραγμάτων η δυνατότητα να καθοριστεί εκ των προτέρων η επόμενη κατάσταση του συστήματος. Ό,τι απομένει από το τελευταίο αυτό, ωθείται από την τύχη σε μια νέα γραμμή εξέλιξης. Και όταν η γραμμή αυτή επιλεγεί - ανάμεσα από πολλές άλλες - αναλαμβάνει τη συνέχεια πάλι ο ντετερμινι
σμός, ώσπου να φθάσει το σύστημα στο επόμενο σημείο διακλάδωσης.
Μ' ένα λόγο, βλέπουμε εδώ την τύχη και την αναγκαιότητα, όχι σαν ασυμφιλίωτα αντίθετες, αλλά σαν εταίρους, που καθένας παίζε: το ρόλο του στο πεπρωμένο.
Πραγματοποιείται μια ακόμη σύνθεση.
Όταν τον αναστρέψιμο και μη αναστρέψιμο χρόνο, την αταξία και την τάξη, τη φυσική και τη βιολογία, την τύχη και την αναγκαιότητα τα φέρνουμε όλα μαζί μες στο πλαίσιο της ίδιας ιστορίας και διαπιστώνουμε σαφώς τις αμοιβαίες σχέσεις τους, διατυπώνουμε μια μεγάλη πρόταση, συζητήσιμη χωρίς αμφιβολία, μα και ισχυρή και μεγαλόπρεπη σε τούτη την περίπτωση.»
ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
-Ο Δημόκριτος είναι ο πρώτος που υποστηρίζει με ξεκάθαρο τρόπο τον αντιτελεολογικό χαρακτήρα τής ύπαρξης τού κόσμου.Δέχεται ότι ο κόσμος δεν δημιουργήθηκε από κάποια υπερφυσική οντότητα αλλά είναι παράγωγο τής αυτοκινούμενης και αυτοεξελισσόμενης ύλης.Κατ αυτόν η αρχική και αιώνια κίνηση των ατόμων είναι απρονόητος (χωρίς πρόνοια) άσκοπή και τυχαία.Ο Δημόκριτος όπως τον αναφέρει Διογένης ο Λαέρτιος δέχεται ότι , όλα συντελούνται με αναγκαίο τρόπο» αιτία γένεσης όλων η δίνη τής ανάγκης(ΓαΚ. Ανάγκη ως προς τι;)
. -Για τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε το Σύμπαν,(και η ζωή) παραθέτουμε,από τον Γιανναρά(ό.π.77): « Μέσα από την αποκάλυψη τού Θεού στην Ιστορία και τη Βίβλο,οι Πατέρες συνάγουν τον σκοπό για τον οποίο έκτισε ο Θεός τα πάντα.:Να μετάσχουν όλα τα όντα στην ζωή τού Θεού,να αποτελέσουν « δόξα» . δηλαδή φανέρωση τού Θεού,έτσι ώστε να είναι ο Θεός,¨ « τα πάντα εν πάσι» (Ι Κορινθ.ΙΕ,28)Με τις περιηυορισμένες δυνατότητες της γλώσσας, μας,λέμε ότι ο Θείος είναι η πληρότητα τής ύπαρξης και τής ζωής, και σε αυτήν την πληρότητα, θέλει να μετάσχουν όλα τα υπαρκτά,να είναι κάθε υπαρκτό μια έκφραση τής θείας ζωής,μια μέθεξη στην κοινωνία τής αγάπης,που συνιστά τον τρόπο,υπάρξεως Τού Θεού το Είναι του Θεού.-
-Άλλη άποψη δέχεται ότι ο σκοπός τού Σύμπαντος είναι η αυτογνωσία του.Πρβλ.ανθρωπικό αξίωμα(The name anthropic principle was originally proposed by Brandon Carter ..it states that our existence as intelligent creatures constrains the universe to be what we observe,namely if just one of the fundamental constants of nature were different life would not have developed and we would not exist…..Barrow and Tippler maintain that there are two kinds of anthropic principles;. the weak. says that the observed values if all physical and cosmological quantities are not equally probable;they are restricted by the requirement that there must be places where carbon-based life can evolve. the strong……says that the universe is such that allows life to develop within it at some some stage in its history;.in common use among physicists the anthropic principle means that the constants and the laws of physics are the way they are because otherwise human beings would not exist and we would not have a consciousness with which to perceive the universe and its physical laws………..the anthropic principle paints a picture of the universe that is as human-centered as was Aristotle’s pre-Copernican,earth-centered view.
Steven Weinberg……..claimed that the cosmological constant could not be much bigger than observations allow, nor could be much smaller ,for otherwise it would prohibit the formation of galaxies and the evolution of life…………….many physicists …consider the application of the anthropic principle in physics,anathema to be avoided at all costs.( John Moffat( Re-inventing gravity-Smithsonian books-Collins 2008 134) Βλέπε και δικές μου σημειώσεις στα τετράδια μου.
-Selon L.Gerardin” Le Mystère des nombres” Editions Dangles 1985
p.329 s) « En d ; autres termes l ; existence du’ un système observable tel qu’ est l’ ‘univers ne se conçoit pas sans l ‘existence parallèle d’observateurs capables d ;observer ce système physique »
- Κατά τον Carl Sagan « Ο Ανθρωπος είναι το μέσον για το Σύμπαν να γνωρίσει τον εαυτό του»
` =Η «Κοσμολογική φυσική επιλογή» οδηγεί στην άποψη ότι ,το Σύμπαν δημιουργήθηκε (τουλάχιστον και)για να δημιουργηθεί η ζωή.Κατά τους επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης αναπτύσσεται μια υπόθεση μιας ιδέας που διατυπώθηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1990 για να εξηγήσει την τροποποίηση των βασικών παραμέτρων του σύμπαντος, που συνέβη ώστε να καταστεί δυνατή η ύπαρξη των ατόμων, των γαλαξιών, και της ίδιας της ζωής…….Οι ερευνητές της Οξφόρδης, με επικεφαλής τον θεωρητικό της εξέλιξης Άντυ Γκάρντνερ και τον θεωρητικό φυσικό Τζόζεφ Κόνλον, διαπίστωσαν ότι μια βασική εξίσωση από την εξελικτική γενετική, το θεώρημα του Πράις, μπορεί να συλλάβει τη διαδικασία της κοσμολογικής φυσικής επιλογής και να εξηγήσει πώς το σύμπαν φαίνεται να είναι σχεδιασμένο για τον σκοπό της δημιουργίας μαύρων τρυπών. «Η ιδέα της κοσμολογικής φυσικής επιλογής είναι αμφιλεγόμενη, και οι φυσικοί έχουν επισημάνει όλα τα προβλήματα που παρουσιάζει αυτή η θεωρία. Αλλά αυτό που μας ενδιέφερε ήταν να δούμε εάν η θεμελιώδης εξελικτική λογική που το χαρακτηρίζει λειτουργεί πραγματικά », δήλωσε ο Γκάρντνερ, που είναι επίσης επικεφαλής του Τμήματος Ζωλογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.«Ανακαλύψαμε ότι μια γενική εξίσωση από την εξελικτική γενετική, το λεγόμενο θεώρημα του Πράις, μπορεί να μας βοηθήσει να μοντελοποιήσουμε το πώς η φυσική επιλογή μπορεί να λειτουργήσει όχι μόνο στο επίπεδο γονιδίων και οργανισμών, αλλά και σε κάτι τόσο αφάνταστα μεγάλο, όπως τα πολλαπλά σύμπαντα», πρόσθεσε ο Γκάρντνερ. «Το μοντέλο μας χρησιμοποιεί μαθηματικά παρόμοια με τη μαθηματική θεωρία στην οποία υπόκειται η δαρβινική προσαρμογή στον τομέα της βιολογίας. Η προσαρμογή αυτή εξηγεί πώς η δυναμική της φυσικής επιλογής οδηγεί τους οργανισμούς να εμφανίζονται σαν να έχουν σχεδιαστεί ώστε να μεγιστοποιούν την καταλληλότητά τους στο περιβάλλον».Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι η εξέλιξη των συμπάντων είναι από πολλές απόψεις πολύ διαφορετική από την εξέλιξη των ζώων. Για αρχή, σε ένα πολυσύμπαν αποτελούμενο από πολλά πιθανά σύμπαντα δεν υφίσταται πραγματικά η έννοια της αλλαγής με την πάροδο του χρόνου. Ωστόσο, τα μοντέλα των εξελισσομένων συμπάντων της ομάδας του Γκάρντνερ είναι αρκετά παρόμοια με τα μοντέλα της βακτηριακής εξέλιξης, όπου γενιές εξελίσσονται από την άφυλη αναπαραγωγή των κυττάρων.
Σύμφωνα με την μέχρι σήμερα αποδεκτή κοσμολογική θεωρία του Big Bang, η δημιουργία του σύμπαντος βασίζεται στη δράση των τεσσάρων γνωστών θεμελιωδών δυνάμεων ή αλληλεπιδράσεων (Βαρυτική, ηλεκτρομαγνητική, ισχυρή και ασθενής ). Οι δυνάμεις αυτές δρουν με απόλυτα εξειδικευμένο τρόπο και εμφανίζονται κατά περίπτωση με απόλυτα ακριβείς και συγκεκριμένες σταθερές, οι οποίες προσδιορίζουν μια αλληλουχία κινήσεων, γεγονότων και φαινομένων, που καταλήγουν στη δημιουργία του συγκεκριμένου «δικού» μας σύμπαντος.Έτσι, μπορούμε να πούμε πως το Big Bang πυροδότησε την έναρξη μιας σειράς συγκεκριμένων δυναμικών διεργασιών της άβιας ύλης, που καταλήγουν στη δημιουργία της έμβιας ύλης.Το συμπέρασμα αυτό δεν έχει βάση αμφισβήτησης, γιατί δεν εμπίπτει στη περίπτωση μιας επαγωγής ή απαγωγής στη διαδικασία του λογικού συμπερασμού, αλλά αφορά την πραγματικότητα καθαυτή.
Εχει υποστηριχθεί,όχι μόνον από φιλοσόφους,αλλά και από φυσικούς,ότι,ο άνθρωπος,με τη συνείδησή του,με τη σκέψη του,επηρεάζει τη πορεία ,τη λειτουργία του Σύμπαντος.Ο Ηράκλειτος ;έλεγε…« τους καθεύδοντας εργάτας εἶναι καὶ συνεργούς των εν τω κόσμῳ γιγνομένωννων.» ο Paul Davies αναφερόμενος στο πείραμα των δύο σχισμών δέχεται πώς αποδεικνύει την επίδραση του πειραματιστή (ή παρατηρητή) που μπορεί να επηρεάσει τη κβαντική πραγματικότητα και ότι,το Σύμπαν φαίνεται να είναι κομμένο και ραμμένο για την εμφάνιση της ζωής.Ο Wheeler ομιλεί για συμμετοχικό Σύμπαν και προχωρώντας υποστηρίζει μια αμφίδρομη σχέση μεταξύ Ανθρώπου και Σύμπαντος για να καταλήξει ειδικώτερα ότι,το Σύμπαν έγινε για τον άνθρωπο και ο Άνθρωπος για το Σύμπαν και να δώσει έτσι τον σκοπό για την δημιουργία τού Σύμπαντος.
Ειδικώτερα για το ανθρωπικό αξίωμα
-Κατά τον Β.Ξανθόπουλο(Περί Αστέρων και Συμπάντων-Πανεπ.Εκδ.κρήτης,1985 σελ.100 επ.) Η βασική ιδέα τού ανθρωπικού .αξιώματος είναι πώς ο αντικειμενικός σκοπός του Σύμπαντος είναι ν΄αποκτήσει την αυτογνωσία του…….Μόλις επιτευχθεί ο σχηματισμός και η διατήρηση της ζωής,.έρχονται κατόπιν οι μηχανισμοί των τυχαίων μεταλλάξεων.και εξασφαλίζουν την δημιουργία πολύπλοκης ζωής και τελικά(;) της σκεπτόμενης ζωής………….η ανθρώπινη κλίμακα φαίνεται να είναι πολύ κοντά,να συμπίπτει καλύτερα, στο γεωμετρικό μέσο όρο της αστρονομικής και της ατομικής ή πυρηνικής κλίμακας……...για τον χρόνο π.χ.10-14 sec.είναι ένας τυπικός χρόνος για τις πυρηνικές αντιδράσεις,ενώ ο μεγαλύτερος φυσικός χρόνος είναι η ηλικία του σύμπαντος,15χ109=5χ 1017 sec.o γεωμετρικός τους μέσος όρος είναι 70 sec,περίπου 1 λεπτό,μια καλή μονάδα χρόνου που εύκολα μπορεί να εκτιμήσει ο ¨ανθρωπος.κάπου τόσο μπορούμε να κρατήσουμε την αναπνοή μας……….για την μάζα η βασική μονάδα κατασκευής του μικροκόσμου,τοπρωτόνιο,έχει 2χ10-14 .gr.ενώ η βασική μονάδα κατασκευής του μεγαλοκόσμου,το αστέρι έχει 1μ=2Χ10 33.ο γεωμετρικός μέσος όρος είναι 6Χ104 gr.= 60 κιλά,τυπική ανθρώπινη μάζα………..για το μήκος οι διαστάσεις του ατομικού πυρήνα 10-13 cm.είναι καλή μονάδα για το σύμπαν,δίνοντας περίπου την απόσταση των αστέρων.ο γεωμετρικός τους μέσος όρος είνι 3 μέτρα,μια καλή πρώτη εκτίμηση των γραμμικών διαστάσεων του ανθρώπου
Were the strong a bit stronger the two protons would come together rapidly releasing energy.Stars would soon burn out,making steady stellar evolution and biological evolution impossible.(A.Zee o.c 282) Einstein once said “What I am really interested in is whether God could have made the world in a different way; that is whether the necessity of logical simplicity leaves any freedom at all.Fundamental physicals are now smitten with .to prove that ours is the only possible world…………….symmetry will light our way in our quest to know His mind.Nature at the fundamental level is beautifully designed…….Physicists discovered that the diversity of the phenomena did not require a diversity of explanations.Nature has an underlying design of simplicity.Nature;s underlying design appears beautifully simple ………….symmetry= beauty. beauty means symmetry..Physics have a rotational symmetry.A geometrical figure is said to be symmetric under certain operations,if those operations leave it unchanged.(9)The correct definition of rotational symmetry does not require circular orbits at All.Were the nuclear attraction between protons a tiny bit stronger ,two protons could stuck to gether,thus releasing energy.the nuclear force,is barely enough to glue a proton and a nutron together,but not strong enough to glue two protons together……Why is the universe populated by so many particles?………..(population question) Chemists are able to construct mirror images of molecules found in Nature and these molecules,indeed have the same physical properties. (ελεύθερη απόδοση :.Αν η ισχυρή δύναμη ήταν λίγο… ισχυρότερη τα δύο πρωτόνια θα έρχονταν ταχέως το ένα κοντά στο άλλο,αποδεσμεύοντας ενέργεια.Τα άστρα θα καιγόντουσαν γρήγορα,καθιστώντας αδύνατη την σταθερή αστρική και βιολογική εξέλιξη.
Στην Ιστορία της Ανθρωπότητας τής Unesco (Τ Ι 91)διάβασα «……των συνδυασμένων νοητικών ικανοτήτων τής αντιλήψεως και τής φαντασίας,των δύο αυτών πηγών του Ανθρώπινου μεγαλείου…πολύ λίγοι άνθρωποι στον κόσμο θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν το συμπέρασμα αυτό,αν προστεθεί πώς με τα δώρα αυτά ο Θεός μάς κατέστησε ικανούς να γνωρίσουμε την Θεότητα»)
ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
Σήμερα την υπολογίζουν σε 13,5 περίπου δις.χρόνια. Κατά τον Steven Weinberg,στα 15-20 δις.χρόνια Ως προς τον τρόπο υπολογισμού,.υπολογισμού της ηλικίας του Σύμπαντος, λαμβάνεται υπόψη η ποσότητα των ισοτόπων Ουρ.235 και ουρ.238,και οι γνώσεις μας ως προς την εξέλιξη των αστέρων)Περισσότερα βλ.Γουαινμπεργκ σελ.45)
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
-. Αναφερόμενος στον Αινστάιν,ο Κάπρα γράφει(ό.π.σελ.219) ότι, οι εξισώσεις του,επιτρέπουν πολλές λύσεις ως προς την τύχη του Σύμπαντος.Συνέχιση τής διαστολής,για πάντα,επιβράδυνσή της ή και ενδεχομένως συμπύκνωσή της.Είναι γνωστό ότι ο Αιστάιν,ήθελε ένα Σύμπαν στατικό,και για να το στηρίξει έβαλε αυθαίρετα,μια καινούργια παράμετρο στις εξισώσεις του,για να αναγνωρίσει αργότερα,ότι, αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος στής ζωής του.Συνεχίζει δε ο Κάπρα, παρατηρώντας,ότι, η ιδέα ενός Σύμπαντος ,που περιοδικώς διαστέλλεται και συστέλλεται απαντάται στην αρχαία ινδική μυθολογία.Ασφαλώς ξεχνά τον Ηράκλειτο,όπως αυτός αναφέρεται πιο πάνω.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΧΕΔΙΟ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ;
- Για τον Τσάρλς Τάουενερς(βραβείο Noμπελ φυσικής) οι ανακαλύψεις τής φυσικής φαίνεται να δείχνουν μια ευφυία στον φυσικό νόμο.Είναι πιθανόν ότι ο χώρος είναι άπειρος,και περιλαμβάνει ένα άπειρο αριθμό γαλαξιών ( les découvertes de la science “ semblent refléter une intelligence au travail dans la loi naturelle(Courrier des livres et des idées No 646 26-mars 2003).Il est possible que l ; espace soit infini, qu ; il comprenne un nombre infini des galaxies.
- - Κατά τον Χόυλ,η πιθανότητα να εμφανίστηκε η ζωή τυχαία,είναι τόσο τελείως μηδαμινή, ώστε καθιστά την άποψη του τυχαίου παράλογη.
-Ο Δαρβίνος σιωπά ως προς τον τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκαν, . οι συνθήκες υπό τις οποίες υπάρχει η εξέλιξη.
-Ο Gerard Soffen ,βιολόγος τής ΝΑΣΑ έλεγε ότι,μόλις φθάσουμε στο μοναδικό κύτταρο των γονιδίων ,η εξέλιξη αναλαμβάνει τα υπόλοιπα.Αλλά τα προηγηθέντα στάδια εξακολουθούν να είναι πολύ μυστηριώδη.,
-O A.Zee γράφει για μια καθαρά αισθητική προσέγγιση στην φυσική.Πιστεύει ότι, μόνον μέσα από αισθητικές αξίες μπορούν ν΄αποκαλύψουν οι επιστήμονες τους βασικούς νόμους τής φύσης και υποστηρίζει την αυξανόμενη σημασία τής συμμετρίας και τής ενότητας στην φύση.Σαφώς αναφερόμενος σ΄έναν αρχικό σχεδιασμό,προσθέτει ότι, βρισκόμαστε στα πρόθυρα τού να γνωρίσουμε πραγματικώς την σκέψη « Εκείνου»
- Ο Αινστάιν είπε κάποτε, «Εκείνο που πραγματικά με ενδιαφέρει,είναι αν ο Θεός θα μπορούσε να δημιουργήσει τον κόσμο με διαφορετικό τρόπο,δηλαδή,αν η ανάγκη για λογική απλότητα αφήνει διόλου περιθώριο.Οι θεωρητικοί φυσικοί, αγωνίζονται τώρα να αποδείξουν ότι ο σημερινός μας κόσμος είναι είναι ο μόνος δυνατός………..η συμμετρία θα φωτίζει τον δρόμο μας στην αναζήτηση να γνωρίσουμε την σκέψη του.Η φύση στο βασικό της επίπεδο είναι σχεδιασμένη πανέμορφα….Οι φυσικοί ανεκάλυψαν ότι η διαφορετικότητα στα φαινόμενα δεν προυποθέτει διαφορετικότητα εξηγήσεων.Η φύση έχει ένα υπόστρωμα σχεδίου απλότητας.Το υπόστρωμα αυτό, εμφανίζεται πανέμορφα απλό……….Συμμετρία σημαίνει ομορφιά και ομορφιά σημαίνει συμμετρία.Λέγομε ότι, ένα γεωμετρικό σχήμα είναι συμμετρικό υπό ορισμένες επεμβάσεις,αν οι επεμβάσεις αυτές,το αφήνουν αμετάβλητο.Ο ορθός ορισμός τής περιστρεφόμενης συμμετρίας,δεν απαιτεί κυκλικές τροχιές.Αν η πυρηνική έλξη μεταξύ πρωτονίων ήταν ι8σχυρότερη,τα πρωτόνια θα κολλούσε το ένα στο άλλο αποδεσμεύοντας ενέργεια,Η πυρηνική ενέργεια μόλις που αρκεί ώστε να κολλήσει ένα πρωτόνιο και ένα νετρόνιο μαζύ.αλλά δεν είναι αρκετά ισχυρή, ώστε να κολλήσουν δύο πρωτόνια..Γιατί να υπάρχουν τόσα πολλά σωματίδια στο Σύμπαν?Οι χημικοί μπορούν να κατασκευάσουν τεχνητά μόρια σαν αυτά που βρίσκονται στη φύση,και τα μόρια αυτά, έχουν πράγματι τις ίδιες με εκείνα ιδιότητες)
-Σε μιά τηλεοπτική εκπομπή τού Δεκεμβρίου 2005,άκουσα πως η κρατούσα σήμερα άποψη για την ζωή και το Σύμπαν,είναι ότι υπάρχει ένας ευφυής σχεδιασμός,ένα business plan σε κοσμικό συμπαντικό επίπεδο.Και θυμήθηκα την διδασκαλία τής Θεοσοφίας για παγκόσμιο σχέδιο εξέλιξης.
Milky Way may have formed 'inside-out': Gaia provides new insight into Galactic evolution
Published: Monday, January 20, 2014 - 11:32 in Astronomy & Space
A breakthrough using data from the Gaia-ESO project has provided evidence backing up theoretically predicted divisions in the chemical composition of the stars that make up the Milky Way's disc -- the vast collection of giant gas clouds and billions of stars that give our Galaxy its 'flying saucer' shape. By tracking the fast-produced elements, specifically
Η ΟΛΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΡΧΗ –ΤΟ ΟΛΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ
Σύμφωνα με μια θεωρία το Σύμπαν, ήταν κάποτε ένα γιγαντιαίο ολόγραμμα.Σύμφωνα μ΄ αυτή, που συνιστά ένα εντελώς διαφορετικό μοντέλο από το της Μεγάλης Εκρηξης, η οποία βασίζεται στη βαρύτητα και στο φαινόμενο του πληθωρισμού(: πυρηνικές αντιδράσεις προκάλεσαν μια εκθετική διαστολή του πρώιμου Σύμπαντος),οι νόμοι της φυσικής είναι εφαρμόσιμοι σε ένα δισδιάστατο Σύμπαν.Οι επιστήμονες πού την διατυπώνουν δεν υποστηρίζουν ότι, σήμερα ζούμε σ’ένα ολόγραμμα αλλά ότι κατά τα πρώτα στάδια της ιστορίας του Σύμπαντος, το κάθε τι επροβάλλετο σε τρείς διαστάσεις από μια δισδιάστατη επιφάνεια.Με την νέα αυτή θεωρία προσπαθείται ν’ αντιμετωπισθεί, η ανομοιομορφία της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου,που έχει χαρακτηρισθεί από τους οπαδούς της Μεγάλης Εκρηξης ως ο απόηχός της και το παράδοξο κατά τους ιδίους, της θεωρίας της Μεγάλης Εκρήξεως,που θέλει όλα τα συστατικά τού αρχέγονου σύμπαντος,συγκεντρωμένα σ’ένα απειροελάχιστο μικρό χώρο ,κατά τις στιγμές της Μεγάλης Εκρηξης,. Και γενικότερα να αντιμετωπιστούν ορισμένα κενά της θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης, που κατά τους ίδιους θέτουν υπό αμφισβήτηση τους νόμους της φυσική και ν΄αρθεί το ασύμβατο μεταξύ θεωρίας τής Γενικής Σχετικότητας και Κβαντομηχανικής .
(Περισκόπιο Τεύχος 421/Απρ.2017)
----------------------------------------------------------------------------
Από μια δήλωση του Toffler:
I am no more wiser than you. And i agree with you that there may be more unknowns than knowns. At present I am reading a book called “The God Problem.” "How does the cosmos create", is for the author "The God problem.” A propos of the article you sent me let me quote from the foreword a couple of sections to illustrate that there may be even problems with the scientific method we use to investigate the cosmos.”For the last few hundred years, the assumption of Western science has been that the universe, or physical world, is dead, meaning that anything that goes on it can be ultimately reduced to the interactions of inert bits of matter. An amoeba, for example, doesn’t move because it “wants’ to, but because of attractions and repulsions between molecules on its surface and chemicals within its environment. In practice, this has meant that science is on a mission to crush all forms of agency, which I mean in the philosophical sense as the capacity for action. Scientists never allowed, as Bloom playfully suggests, that hydrogen atoms might lust after oxygen atoms or that living creatures might swim and run and fly for the fun of it. The goal of science was always to replace agency- whim or desire- with deterministic mechanisms.Atoms are compelled to unite by their configurations of electrons. Birds fly to find food or escape from predators, and the ones that fail to do so would be eliminated by natural selection. Whatever moved or flew or otherwise acted was itself inert, moving only in obedience to unseen forces or the” laws of nature” although the source of these laws was never explained.”
======================
Από συνέντευξη τής 29-11-2002 του Δημήτρη Νανόπουλου στην ΕΤ3
-Η ταχύτητα τού φωτός είναι η μεγαλύτερη δυνατή στο Σύμπαν.Δεν εξαρτάται από κανένα σημείο αναφοράς.Η ταχύτητα όμως εξαρτάται από το μήκος κύματος τού φωτός(από το χρώμα τού φωτός)
-Το σύμπαν διαστέλλεται με επιταχυνόμενο ρυθμό
-Η κβαντική φυσική είναι και αυτή υπό μερική αναθεώρηση
-Η λογική τού Αριστοτέλη,τού τύπου ναι ή όχι δεν γίνεται αποδεκτή από την σύγχρονη φυσική
-Ο τύπος τού Einstein E= mc2 ισχύει ,αλλά ελαφρώς τροποποιημένος
--------------------------
Από διάλεξη τής 27-112-2009,στο « Γαλλικό Ινστιτούτο» τού Πράντζου.
-Σύμφωνα με την θεωρία τής Μεγάλης έκρηξης,η διαστολή έπρεπε να επιβραδύνεται.Καθώς συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο,υποθέτουν ότι, αυτό οφείλεται σε μια ενέργεια που την αποκαλούν σκοτεινή ενέργεια.
-Η υπόθεση τής σκοτεινής ύλης θέλει να εξηγήσει τον στροβιλισμό των γαλαξιών,στο μέτρο που αυτός δεν εξηγείται με την παρουσία τής ορατής ύλης.Δηλαδή η ταχύτερη τού αναμενόμενου περιστροφή οφείλεται στην σκοτεινή ύλη.
-Το 96% τού Σύμπαντος,μάς είναι άγνωστο.
-Η θεωρία τού Big Bang είναι δεκτή με ορισμένες τροποποιήσεις.
-Αρχαίοι Ελληνες.Υλιστές=γίγνεσθαι στο Σύμπαν
- Ιδεαλιστές=αμετάβλητο σύμπαν.
Χριστιανισμός: Δέχεται γραμμική εξέλιξη Σύμπαντος( προς μία κατεύθυνση).
-Η ενέργεια σε ένα κλειστό σύστημα μειώνεται= αυξάνεται η εντροπία.
-Η θεωρία τής σχετικότητας δίνει απάντηση στο ότι, η ταχύτητα φυγής των γαλαξιών ,δεν θα υπερβεί το όριο τής ταχύτητας τού φωτός? Δεν το κατάλαβα.
--------------------------------------------------------------------
Βy Max Tegmark | March 18, 2014 | Comments20
Did the universe begin with a hot Big Bang or did it slowly thaw from an extremely cold and almost static state? A physicist has developed a theoretical model that complements the nearly 100-year-old conventional model of cosmic expansion. According to the new theory, the Big Bang did not occur 13.8 billion years ago -- instead, the birth of the universe stretched into the infinite past. This view holds that the masses of all particles constantly increase. The scientist explains that instead of expanding, the universe is shrinking over extended periods of time.
Did the universe begin with a hot Big Bang or did it slowly thaw from an extremely cold and almost static state?
Credit: European Space Agency/Planck Collaboration
-------------------------------------------------------------------------
Ομιλία Παναγιώτου 5-4-2014)
( Λήψεις & e-mail 6-4-2014 )
==================================================
https://www.youtube.com/watch?v=1AH-w11TnU8(Το Σύμπαν που αγάπησα)
https://www.youtube.com/watch?v=Zcjpdb44UKU
https://www.youtube.com/watch?v=Xh3zoM-ijUQ
https://www.youtube.com/watch?v=Q6P1-BNgdo8
Το Σύμπαν του Hawking
https://www.youtube.com/watch?v=Jv9EAIlP0Eo
Βλ,και δεξιά αποθήκευση : Μ(κανένα θέμα) georgekoukouvinos@gmail.com
=====================================
Un mystère interstellaire pourquoi les étoiles se forment a été résolu grâce à des simulations de superordinateurs les plus réalistes de galaxies encore fait. Astrophysiciens théoriques ont constaté que l'activité stellaire - comme les explosions de supernovae ou même juste la lumière des étoiles - joue un grand rôle dans la formation d'autres étoiles et la croissance des galaxies.
Un mystère interstellaire pourquoi les étoiles se forment a été résolu grâce à des simulations de superordinateurs les plus réalistes de galaxies encore fait.
Astrophysicien théorique Philip Hopkins de l'Institut de technologie de Californie (Caltech) a conduit la recherche qui a révélé que l'activité stellaire - comme les explosions de supernovae ou même juste la lumière des étoiles - joue un grand rôle dans la formation d'autres étoiles et la croissance des galaxies.
"Les commentaires des étoiles, les effets collectifs de supernovae, rayonnement, chauffage, poussant sur le gaz, et les vents stellaires peut réguler la croissance des galaxies et expliquer pourquoi les galaxies se sont tournés si peu de l'offre disponible de gaz qu'ils ont en étoiles," Hopkins dit.
simulations Galaxy ont été testés sur le supercalculateur Stampede du Texas Advanced Computing Center (TACC), une science extrême et de génie de découverte du milieu alloué (XSEDE) ressources financé par la National Science Foundation.
Les premiers résultats ont été publiés Septembre 2014 dans les Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. Le travail de Hopkins a été financée par la National Science Foundation, la Fondation Gordon et Betty Moore, et un NASA Einstein postdoctorale.
Le mystère commence dans l'espace interstellaire, le vaste espace entre les étoiles. Il habitent énormes nuages de molécules, principalement de l'hydrogène, avec la masse de milliers voire des millions de Soleils. Ces nuages de gaz moléculaire se condensent et donnent naissance à des étoiles.
Qu'est-ce qui perplexe astrophysiciens depuis les années 1970 est leurs observations que seule une petite fraction de la matière dans les nuages devient une star. Les meilleures simulations informatiques, cependant, prédit quasi-totalité de la matière d'un nuage serait refroidir et devenir une star.
"Ce est vraiment ce que nous essayions de comprendre et adresse, pour la première fois, en mettant dans la vraie physique de ce que nous savons étoiles faire pour le gaz autour d'eux», a déclaré Hopkins.
Un multi-institution collaboration formé avec les membres de Caltech, UC Berkeley, UC San Diego, UC Irvine, Northwestern et l'Université de Toronto. Ils ont produit une nouvelle série de modèles de galaxies de superordinateurs appelés INCENDIE ou Feedback dans des environnements réalistes. Elle a porté la puissance de calcul sur de petites échelles de quelques années-lumière de diamètre.
«Nous avons commencé en simulant seulement étoiles simples dans de petites parcelles de la galaxie, où nous suivons chaque explosion unique», a expliqué Hopkins. "Cela vous permet de construire un modèle que vous pouvez mettre dans une simulation de toute une galaxie à la fois. Et puis, vous construire cette place dans des simulations d'un morceau de l'univers à la fois."
Hopkins a développé le code de simulation localement sur un cluster à Caltech, mais le supercalculateur Stampede fait la part du lion du calcul.
"Presque tous ces simulations ont été effectuées sur les ressources en XSEDE», a déclaré Hopkins. "En particulier, le supercalculateur Stampede au TACC a été le cheval de bataille de ces simulations ... Stampede était une machine idéale - il a été rapide, il avait de grands nœuds de mémoire partagée avec un grand nombre de processeurs par noeud et bonne mémoire par processeur Et que nous courons. ceci sur une échelle de temps beaucoup plus rapide que nous avions initialement prévu. Combiné avec les améliorations que nous avons faites à la parallélisation du problème, nous avons été en mesure d'exécuter ce problème sur des milliers de processeurs à la fois, qui est record pour ce type de problème, », a déclaré Hopkins.
Le réalisme atteint par les simulations de galaxies INCENDIE surpris Hopkins. Les travaux antérieurs avec des modèles sous-réseau de la façon dont les supernovae explosent et comment le rayonnement interagit avec le gaz nécessaire peaufiner manuellement le modèle après chaque exécution.
"Mon vrai moment de jaw-dropping", a déclaré Hopkins, "était quand nous mettons la physique que nous avons pensé avait disparu des modèles précédents en sans nous donner un tas de Nobs à tourner. Nous avons couru et il ressemblait réellement un vrai galaxie. Et il ne avait que quelques pour cent de matières transformé en étoiles, au lieu de tout cela, comme par le passé. "
FIRE a surtout simulé les galaxies les plus typiques et les petits, et Hopkins veut construire sur son succès. "Nous voulons explorer les balles impairs, les galaxies que nous voyons qui sont de tailles ou de masses étranges ou avoir des propriétés inhabituelles d'une autre manière», a déclaré Hopkins.
Hopkins veut aussi modéliser galaxies avec des trous noirs supermassifs au centre, comme notre propre Voie Lactée. "Dans le processus de tomber, avant la matière fait est piégé par le trou noir et rien ne peut se échapper, il se avère que pour les galaxies les plus massives, ce est encore plus d'énergie que libéré par toutes les étoiles de la galaxie. Ce est presque certainement importante. Mais ce est au bord, et nous commençons tout juste à réfléchir à simuler ces galaxies géantes », a déclaré Hopkins.
Histoire Source:
L'histoire ci-dessus est basée sur des matériaux fournis par l'Université du Texas à Austin, Texas Advanced Computing Centre . L'article original a été écrit par Jorge Salazar. Remarque: Matériaux peut être édité pour le contenu et la longueur.
==========================================
-----------------------------------------------------------------------------
Από μια συνέντευξη του Δημήτρη Νανόπουλου
Δημήτρης Νανόπουλος: Το σύμπαν είναι μια διακύμανση του τίποτα…
23 Φεβρουαρίου 2016
.Πόσο κοντά βρισκόμαστε στη διατύπωση μιας ενιαίας θεωρίας για όλες τις δυνάμεις που διέπουν τον κόσμο γύρω μας; Πώς γίνεται η ολική ενέργεια στο σύμπαν να είναι μηδέν και η ζωή να συνεχίζεται κανονικά; Πόσα σύμπαντα υπάρχουν;
«Παλιά νομίζαμε ότι η Γη είναι το κέντρο του κόσμου. Και δεν είναι. Ότι το ηλιακό σύστημα είναι το μόνο. Και δεν είναι. Μέχρι το 1925 πιστεύαμε ότι ο γαλαξίας μας ήταν το σύμπαν. Όχι μόνο δεν είναι, αλλά υπάρχουν 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες με εκατό δισεκατομμύρια άστρα ο κάθε γαλαξίας.
Ακούστε τώρα το νούμερο που θα σας πω: Έχουμε καταλήξει ότι υπάρχουν, δυνητικά, 10 εις την 500στή είδη συμπάντων. Αυτό σημαίνει, ότι κάποια από αυτά μπορεί και να μην συμβούν, αλλά και ότι πολλά μπορεί να υπάρξουν πολλές φορές», τόνισε ο καθηγητής στο ΑΠΕ- ΜΠΕ, αναφερόμενος στα δεδομένα, που σταδιακά αποδεικνύονται και πειραματικά.
Όπως έγινε με το περίφημο πρόγραμμα του CERN, το οποίο απέδειξε την ύπαρξη του σωματιδίου του Χιγκς, διαδικασία που δεν θα μπορούσε να συμβεί χωρίς τη συμβολή του κ. Νανόπουλου και της ομάδας του.
«Οι στιγμές αυτές κατά τις οποίες η ομάδα μου κι εγώ ανακαλύπταμε κάτι καινούργιο, ήταν για μένα οι σημαντικότερες. Όπως έγινε με την εργασία που κάναμε το 1975-76 στο CERN, σχετικά με το σωματίδιο του Higgs.
Τα υπόλοιπα βραβεία, θέσεις, συνεντεύξεις, είναι πολύ ευχάριστα και ωραία, αλλά τα θεωρώ συμπαρομαρτούντα σε σχέση με την ανείπωτη χαρά της ανακάλυψης», δήλωσε, αναφερόμενος στις μεγαλύτερες στιγμές της σταδιοδρομίας του, που δεν ήταν λίγες. Φυσικά σε αυτές συγκαταλέγονται και οι επαληθεύσεις.
«Δεν μπορώ να πω ότι δεν συγκινήθηκα όταν ο Πίτερ Χιγκς, στην ομιλία του κατά την απονομή του Νόμπελ, αφού ανέφερε όλη την ιστορία για το σωματίδιο μέχρι το 1966, στο τέλος μίλησε και για τη δική μας ερευνητική ομάδα», συμπλήρωσε.
Τώρα, η έρευνα βρίσκεται σε άλλη φάση, καθώς ο επιταχυντής του CERN έχει κλείσει για συντήρηση και θα ξεκινήσει πάλι αρχές του 2015. Ο ίδιος εξηγεί τον λόγο που τον περιμένει με μεγάλη αγωνία:
«Η ανακάλυψη του σωματιδίου του Χιγκς είναι το τέλος μιας μεγάλης ιστορίας, αλλά και η αρχή μιας ακόμα μεγαλύτερης. Θα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει και μια άλλη ομάδα σωματιδίων, τα λεγόμενα υπερσυμμετρικά, τα οποία θα είναι πολλά, μπορεί και της τάξεως του 100.
Δηλαδή, σχεδόν ό,τι σωματίδιο βρίσκεται αυτήν τη στιγμή στη φύση, θα υπάρχει κατά κάποιον τρόπο και το »ξαδελφάκι» του, με άλλη μάζα. Δεν πρόκειται για καινούργια πράγματα, όμως παίρνουν πολύ μεγαλύτερη σημασία μετά την πειραματική ανακάλυψη του σωματιδίου του Χιγκς, καθώς επαληθεύεται σταδιακά το όνειρο της μεγάλης ενοποίησης.
Ότι δηλαδή όλες οι δυνάμεις είναι μία, ότι υπάρχει μια βασική θεωρία, με την οποία μπορούμε να καταλάβουμε τον κόσμο, από την απαρχή του έως τώρα, στηριγμένοι μόνο σε πειραματικά δεδομένα της φυσικής», τονίζει ο κ. Νανόπουλος, αναφερόμενος στα δεδομένα που εμπλουτίστηκαν με το περίφημο πείραμα στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών Ευρώπης CERN, στο οποίο συμμετείχε ως εθνικός εκπρόσωπος της Ελλάδας.
Όμως, τι σημαίνουν όλα αυτά για τις ζωές των απλών ανθρώπων;
«Νομίζω ότι θα πρέπει να τους ελευθερώσει από πολλά υπαρξιακά ερωτήματα, όπως »γιατί είμαστε εδώ» και »πώς προήλθαμε». Γνωρίζουμε πειραματικά ότι η ολική ενέργεια στο σύμπαν είναι μηδέν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να δημιουργηθούν ζωή και φαινόμενα. Είναι ένα μηδέν δυναμικό.
Και επειδή ξέρουμε ότι ισχύει η αρχή της διατήρησης της ενέργειας, το συμπέρασμα της παγκόσμιας κοσμολογίας, ότι το σύμπαν είναι μια διακύμανση του τίποτα, είναι σωστό. Όπως έλεγε και ο Καζαντζάκης, στο τίποτα ξεκινάμε και στο τίποτα φτάνουμε, κι αυτό το λέμε ζωή.
Καμιά φορά σκέφτομαι, αυτοί οι άνθρωποι με τη δική τους προσέγγιση είχαν αναπτύξει τη σωστή φιλοσοφία, από άλλον δρόμο. Αυτό είναι και το μεγαλείο του ανθρώπινου μυαλού. Κι ερχόμαστε τώρα εμείς σαν το λαγό με τη χελώνα, αυτοί είναι οι λαγοί κι εμείς η χελώνα, σιγά- σιγά και τα στερεώνουμε και λέμε ότι αυτή η φιλοσοφική σχολή έχει δίκιο. Δεν νομίζω λοιπόν ότι όλα αυτά μπορούν να αφήσουν τον άνθρωπο ανεπηρέαστο», επισημαίνει.
Εξάλλου, υπάρχουν πάντα και τα πρακτικά –τεχνολογικά- οφέλη από τέτοιες ανακαλύψεις, όπως έγινε με το Διαδίκτυο. Γιατί είναι γνωστό ότι χάρη στο πείραμα του CERN και στην εξυπηρέτηση των αναγκών επικοινωνίας των επιστημόνων που δούλευαν στο εν λόγω πρόγραμμα, υπάρχει σήμερα το λογισμικό εργαλείο του World Wide Web (www), που επιτρέπει τη σύνδεση των χρηστών του Ιντερνετ.
«Τα τελευταία χρόνια και μέσα από πειραματικά δεδομένα καταλήξαμε ότι γίνονται πολλές τέτοιες διακυμάνσεις και υπάρχουν πάρα πολλά σύμπαντα, αυτό που λέμε πολύ-σύμπαν. Σύμφωνα δε και με τη θεωρία των υπερχορδών, η απλή αυτοσυνέπεια μας λέει ότι πρέπει να ζούμε σε περισσότερες από τέσσερις διαστάσεις και συγκεκριμένα σε 10. Κάποιος όμως θα πει, μα εγώ βλέπω ότι ζούμε σε τέσσερις, κι αν αφήσουμε έξω τον χρόνο, σε τρεις διαστάσεις. Τι γίνεται; Οι άλλες έξι «διπλώνονται» σε κάθε σημείο, είναι πάρα πολύ μικρές και δεν μπορούμε να τις δούμε.
Ο τρόπος που γίνεται αυτό το «δίπλωμα», μας καθορίζει και τους φυσικούς νόμους που λειτουργούν σε αυτό το σύμπαν. Άρα το σύμπαν, γεννιέται μαζί με τους φυσικούς νόμους του. Κάθε ένα από αυτά τα σύμπαντα έχει διαφορετικούς φυσικούς νόμους, γιατί αντιστοιχούν στον τρόπο που «διπλώνονται» οι έξτρα διαστάσεις. Έχουμε δηλαδή φτάσει τα τελευταία χρόνια να απαντούμε σε απίστευτα βαθιά ερωτήματα.
Βέβαια δεν λέω ότι όλα αυτά είναι αποδεδειγμένα με την πειραματική έννοια, αλλά βλέπουμε όλο αυτό το σύμπλεγμα να ενώνεται με έναν πολύ ωραίο τρόπο. Μια πολύ καλή, κατανοητή και εμπεριστατωμένη ανάλυση για όλα αυτά βρίσκονται στο τελευταίο βιβλίο του Στίβεν Χόκινγκ το «Μεγάλο Σχέδιο»», δηλώνει ο ακαδημαϊκός, που δεν τον απασχολεί μόνον το τι γίνεται στα μακρινά πολύ-σύμπαντα, αλλά και στη μικρή και ταλαιπωρημένη από την κρίση Ελλάδα.
«Δεν μπορώ να κοιτάξω έναν νέο στα μάτια και να του πω μείνει στην Ελλάδα»
«Ακόμα ξυπνάω και δεν το πιστεύω ότι η Ελλάδα έχει φτάσει σε αυτό το σημείο. Για να βγούμε από το τούνελ, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να γίνει ανάπτυξη και να έρθουν επενδύσεις. Αλλά όχι με την μπότα πάνω στον τράχηλο, όπως μας έχουν. Η μόνη λύση, νομίζω, είναι να μας αφήσουν λίγο ελεύθερους, και δεν μιλώ για «κουρέματα» και τέτοια, αλλά για επιμήκυνση, «πάγωμα», πείτε το όπως θέλετε, ώστε να μην έχουμε συνέχεια από πάνω μας αυτή την μπότα. Ο κόσμος πολύ έχει αντέξει, δεν νομίζω ότι μπορεί να αντέξει παραπάνω», σημειώνει.
Όσο για τους νέους που φεύγουν λόγω κρίσης στο εξωτερικό, θεωρεί ότι καλά κάνουν. Έχει εξάλλου και τη δική του εμπειρία να καταθέσει, όταν έφυγε από την Ελλάδα το 1971 για να συνεχίσει τις σπουδές του.
«Δεν μπορώ να κοιτάξω ένα παιδί στα μάτια και να του πω μείνε. Ξέρω ότι θα ενοχληθούν πολλοί γονείς με αυτό που λέω, αλλά πιστεύω ότι κάθε παιδί που έχει τη δυνατότητα και τη φλόγα μέσα του πρέπει να φύγει. Γιατί, όπως λέω συνέχεια, Ελλάδα δεν είναι μόνον ο γεωγραφικός χώρος. Είναι παντού. Οταν ξέρουν ότι κάποιος είναι καλός επιστήμονας, λένε Έλληνας είναι. Είναι κι αυτός ένας τρόπος να βοηθήσεις τη χώρα σου. Γιατί λοιπόν να καταστραφεί μια γενιά;»
Ο Δημήτρης Νανόπουλος εξελέγη το 1997, με την πρώτη ψηφοφορία, τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Ήταν 48 ετών, το νεότερο μέλος του ανώτατου πνευματικού ιδρύματος της Ελλάδας.
Το περίεργο είναι ότι έναν χρόνο αργότερα, το Πανεπιστήμιο Αθηνών απέρριψε την πρόταση για τη μετάκλησή του στο τμήμα της Φυσικής. Εκτοτε δεν έγινε καμία κίνηση από καμία πλευρά.
«Δεν το προσπάθησα. Εξάλλου, το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Δεν είχα και κάποια πρόταση που δεν μπορούσα να πω όχι. Υπήρχαν άνθρωποι που μου έλεγαν «βάλε υποψηφιότητα και θα σε υποστηρίξουμε». Μα και τότε που έβαλα, το ίδιο μου είπανε. Και ενώ είχα ήδη εκλεγεί ακαδημαϊκός. Αυτό πώς σας φαίνεται. Είναι σαν να είμαι στρατηγός, να πάω σε ένα σύνταγμα και να μου πουν ότι δεν γίνεσαι συνταγματάρχης. Αντίθετα, η Ακαδημία με τίμησε αμέσως. Αυτό είναι το παράδοξο», καταλήγει.
Πηγή: Ένωση Ελλήνων Φυσικών. Το παρόν κείμενο δημοσιεύθηκε στοiefimerida. Πρόκειται για συνέντευξη που έδωσε ο Δημήτρης Νανόπουλος, με αφορμή την εγκατάστασή του ως αντιπροέδρου της Ακαδημίας Αθηνών (Ιανουάριος 2014).
------------------------------------------------------------------
Από μιά συνεντευξη του Μάνου Δανέζη
.........................................................................
Μια από τις τελευταίες θεωρίες της αστροφυσικής, της κοσμολογίας μάλλον, λέει ότι το Σύμπαν δημιουργήθηκε από μια «κβαντική διακύμανση του κενού». Είναι γνωστό ότι το άθροισμα των θετικών και των αρνητικών δυνάμεων στο Σύμπαν ισούται με μηδέν. Σύμφωνα μ’ αυτή τη θεωρία το Σύμπαν δεν έχει ανάγκη κάποιου δημιουργού, είναι δηλαδή αυτοδημιούργητο.
..............................................................................................
Πως φτάσαμε στη σημερινή επιστημονική επανάσταση την οποία υπηρετείται;
Γνωρίζουμε πολύ καλά πως το Σύμπαν περιγράφεται ως ένας «κώνος φωτός», που έχει περιοχές όπου υπάρχουν ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός. Εγώ δεν θα σου πω για τα παράδοξα του σύμπαντος, αλλά θα σου πω για τα φοβερά πράγματα που τα γνωρίζει σήμερα η Επιστήμη κι έχει αλλάξει ολόκληρος ο πολιτισμός μας με βάση τις νέες επιστημονικές ανακαλύψεις.
Παράδειγμα:
Όπως ξέρεις η μεγάλη επιστημονική επανάσταση του 16ου και 17ου αιώνα στηρίχτηκε στην ανάπτυξη της Νευτώνιας Φυσικής και της Ευκλείδειας Γεωμετρίας. Στηρίζονταν στη λογική ότι το ορατό Σύμπαν ήταν Ευκλείδειο, δηλαδή μια «καλοστημένη μηχανή» που λειτουργούσε σε τρεις διαστάσεις. Όταν ήρθε ο Αϊνστάιν έκανε μια μεγάλη τομή με τη Θεωρία της Σχετικότητας, εισάγοντας κάποιες ιδέες που δεν θέλουμε καν να τις συζητάμε, ενώ τις χρησιμοποιούμε. Έβαλε δύο καινούργια στοιχεία: το Σύμπαν μας δεν μετριέται με την Ευκλείδειο Γεωμετρία και οι διαστάσεις του είναι παραπάνω από τρεις.
Εάν δεν αναλύσουμε, σε πρακτικό επίπεδο, τι σημαίνει ένας χώρος να έχει περισσότερες από τρεις διαστάσεις και να μην μετριέται με την Ευκλείδειο Γεωμετρία…
Πόσες διαστάσεις έχει το Σύμπαν;
Πάντως περισσότερες από τρεις! Αυτό το οποίο γνωρίζουμε σήμερα, αποδεικτικά από την Επιστήμη, είναι ότι η ανθρώπινη βιολογία, έτσι όπως είναι διαμορφωμένη και η οποία εκφράζεται μέσα από τις πέντε αισθήσεις μας, δεν έχει την τη δυνατότητα να αντιλαμβάνεται μορφές και σχήματα που είναι παραπάνω από τρεις διαστάσεις. Ακόμη κι αν είναι Ευκλείδεια η Γεωμετρία, αν οι διαστάσεις είναι τέσσερις, ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντιληφθεί καμιά τετρασδιάστατη μορφή ή σχήμα λόγω του DNA του, της ίδιας του της βιολογίας. Ότι όργανο και να φτιάξει δεν αλλάζει τη βιολογία του ανθρώπου, απλώς επεκτείνει τις αισθήσεις μας. Γνωρίζουμε λοιπόν πως ένας χώρος, ακόμη κι αν είναι Ευκλείδειος, αν έχει παραπάνω από τρεις διαστάσεις, τότε εμείς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τίποτα.
Ήρθε λοιπόν ο Αϊνστάιν και μας λέει πως είναι τέσσερις οι διαστάσεις και ο χώρος είναι Ρίμαν και δεν είναι Ευκλείδειος. Αν δεν είναι Ευκλείδειος ο χώρος τότε σημαίνει ότι δεν μπορώ να αντιληφθώ τίποτα, ακόμη κι αν είναι τριών, δύο ή και μιας διάστασης. Επειδή ο χώρος είναι Ρίμαν δεν μπορούμε να δούμε τίποτε βάσει της βιολογίας μας και, εγώ συμπληρώνω, ακόμη κι αν ήταν Ευκλείδειος δεν μπορούμε να δούμε τίποτε επειδή έχει τέσσερις διαστάσεις.
Γεννάται ένα μεγάλο ερώτημα:
Αφού βλέπουμε γύρω μας! Είμαστε ένα κομμάτι του σύμπαντος. Βλέπουμε πράγματα γύρω μας. Άρα κάπως πρέπει να εξηγηθεί αυτό το φαινόμενο. Κι αυτό το λύνει η Επιστήμη αρχίζοντας από τα Μαθηματικά, που λένε τα εξής:
Αν πάρω αυτόν το περίεργο χώρο Ρίμαν του σύμπαντος, που δεν μπορώ να αντιληφθώ τίποτε, κόψω ένα πάρα πολύ μικρό κομματάκι, τότε αυτό συμπεριφέρεται με πάρα πολύ καλή προσέγγιση σαν να ήταν Ευκλείδειος χώρος.
Τι γίνεται λοιπόν;
Οι αισθήσεις μας μέσω μιας σειράς αδυναμιών τους αποκόπτουν πλαστά ένα πολύ μικρό κομματάκι του σύμπαντος, το οποίο πλαστά μοιάζει σαν να είναι Ευκλείδειο. Δηλαδή γύρω μας δημιουργούμε ένα «κουκούλι», μια σφαίρα μέσα στην οποία υπάρχουμε, την οποία σφαίρα έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είναι Ευκλείδεια.
Όλα τα γεγονότα που συμβαίνουν έξω από αυτό το Ευκλείδειο «κουκούλι» μας, αναγκάζονται να περάσουν μέσα από αυτό το «κουκούλι» για να έρθουν στις αισθήσεις μας. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε σ’ αυτόν τον κόσμο που φτιάχνουν οι αισθήσεις μας δεν είναι παρά ολογράμματα, απεικονίσεις όπως λένε στα Μαθηματικά: εικόνες-Matrix αυτού που πραγματικά υπάρχει. Βλέπουμε τις σκιές του σύμπαντος.
Δεν βλέπουμε το ίδιο το Σύμπαν. Καθετί που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας δεν είναι πραγματικό, είναι απλώς η σκιά αυτού που πραγματικά υπάρχει! Αυτά που σου λέω τα γνωρίζουμε στην αστροφυσική, δεν είναι τίποτε το παράξενο.
Οι αισθήσεις μας δεν μας βοηθούν στην κατανόηση του σύμπαντος;
Μίλησα για τις αδυναμίες των αισθήσεων μας. Οι αισθήσεις μας έχουν βασικά τρεις αδυναμίες.
Ας πάρουμε το μάτι μας. Δεν αντιλαμβάνεται όλες τις ακτινοβολίες παρά ελαχιστότατες, αυτό που λέμε οπτικό φάσμα. Μιλάμε για έναν ωκεανό φωτός που δεν μπορούμε ν’ αντιληφθούμε και αντιλαμβανόμαστε μόνο ελαχιστότατες.
Η δεύτερη αδυναμία που έχει το μάτι μας είναι ότι δεν μπορεί ν’ αντιλαμβάνεται αντικείμενα που είναι μικρότερα από κάποια ελάχιστη διάμετρο. Με τον τρόπο αυτό δεν καταλαβαίνουμε τη σκόνη που βρίσκεται μεταξύ μας, τα σωματίδια των οσμών, τα μικρόβια κλπ.
Και η τρίτη αδυναμία που έχει το μάτι μας είναι αν δύο αντικείμενα είναι πιο κοντά από μια συγκεκριμένη απόσταση δεν τα αντιλαμβανόμαστε σαν δύο αντικείμενα, αλλά σαν ένα. Κοίταξε τώρα αν δεν είχαμε αυτές τις αδυναμίες του ματιού.
Για παράδειγμα αν βλέπαμε όλες τις ακτινοβολίες, τότε δεν θα βλέπαμε τίποτα! Θα ήταν ένας απέραντος ωκεανός φωτός γύρω μας, που δεν θα διέκρινες τίποτα, θα ήταν απλά ένα εκτυφλωτικό φως.
Για να δούμε τη δεύτερη αδυναμία. Αν βλέπαμε αντικείμενα που ήταν μικρά, τότε αυτός ο χώρος μεταξύ μας δεν θα ήταν κενός. Θα ήταν το πιο πηχτό πράγμα που έχεις δει στη ζωή σου! Ακόμη και το άρωμα που φοράω, τα μικροσωματίδια, θα τα έβλεπες. Θα έβλεπες τη σκόνη, μικροοργανισμούς, κι ακόμη τις πτητικές ενώσεις, το καυσαέριο… Θα έβλεπες να μας ενώνει ένα πυκνότατο υλικό. Δηλαδή εσένα θα σε έβλεπα θαμπό, γιατί θα σε έβλεπα μέσα από ένα εκπληκτικά πυκνό υλικό.
Ας πάμε στην τρίτη αδυναμία. Αν μπορούσα να ξεχωρίσω ως ανεξάρτητα αντικείμενα όσο κοντά και να βρίσκονται. Τότε δεν θα σε έβλεπα εσένα. Θα έβλεπα τα κύτταρά σου, θα έβλεπα τα μόρια σου, τα άτομα σου, τα ηλεκτρόνια, τα πρωτόνια, τα νετρόνια των ατόμων σου. Θα έβλεπα τα στοιχειώδη σωμάτια. Κι επειδή αυτά δεν είναι σωματίδια μάζας αλλά ρεύματα ενέργειας, θα έβλεπα την ενέργεια. Κι επειδή τα πάντα είναι φτιαγμένα από τα ίδια δομικά υλικά, τότε πως θα ξεχώριζα το τραπέζι από εσένα; Θα ζούσα σ’ έναν ωκεανό στροβιλιζόμενης ενέργειας!
Τα πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι δηλαδή ενέργεια;
Έτσι λοιπόν το πρώτο που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε δεν είναι ο περιορισμός, αλλά η ενότητα. Αυτό που θα πρέπει να καταλάβουμε με την κλασσική έννοια της Φυσικής του 1910 –δεν μιλάω για σημερινές «τρελές» ανακαλύψεις– είναι ότι όλο το Σύμπαν είναι Ένα. Δεν υπάρχουν εξατομικευμένα αντικείμενα. Δεν υπάρχεις Εσύ κι Εγώ. Δεν υπάρχω Εγώ και το τραπέζι.
Η Γη και το Φεγγάρι… Τα πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι ένας ωκεανός συνεχόμενης ενέργειας. Μέσα σ’ αυτόν τον ωκεανό της ενότητας της ενέργειας κάπου, πιθανότατα, υπάρχουν κάποια μικροπυκνώματα, τα οποία ονομάζουμε ύλη, που οι αισθήσεις μας αντιλαμβάνονται ως ύλη. Αν όμως η πυκνότητα της ενέργειας είναι λίγο μικρότερη, τότε δεν τη βλέπουμε καθόλου. Τα πάντα ενώνονται μέσα στο Σύμπαν. Είναι Ένα. Όπως καταλαβαίνεις μια τέτοια αντίληψη του φυσικού σύμπαντος δεν αλλοιώνει μόνο τις απόψεις μας περί Επιστήμης, αλλάζει τις απόψεις μας για το τι είμαστε. Αλλάζει την κοινωνική θεωρία.
Τι είμαστε;
Είμαστε Ένα. Εσύ κι εγώ δεν είμαστε άλλο πράμα. Κι αν εγώ κάνω κάτι κακό σ’ εσένα είναι σαν να κάνω κακό σ’ εμένα. Γιατί υπάρχει μια ενότητα. Βλέπεις οι νέες φυσικές απόψεις περί σύμπαντος, που είναι βεβαίως παλιές, αρχίζουν να αλλάζουν την κοινωνική φιλοσοφία. Κι όταν αλλάζει η κοινωνική φιλοσοφία, τότε αλλάζουν τα πολιτικά συστήματα.
Γι’ αυτό λέμε πάντοτε ότι μετά από μια μεγάλη επιστημονική επανάσταση ακολουθεί μια μεγάλη κοινωνική επανάσταση. Ένας άνθρωπος ο οποίος πιστεύει πως είναι ένα τίποτα, ένα κομμάτι μάζας που θα καταστραφεί και θα πεθάνει, νιώθει μια μικρότητα κι ασχολείται με μικρά πράγματα.
Ένας άνθρωπος όμως που έχει αίσθηση της συμπαντικότητάς του και της ενότητάς του με το Σύμπαν αναζητάει άλλα πράγματα. Αυτό σημαίνει ότι η μικρότητα των ανθρώπων είναι η μη αίσθηση της συμπαντικότητάς τους, της μεγαλοσύνης τους. Δεν μπορώ να είμαι αντίπαλός σου γιατί είναι σαν να είμαι αντίπαλος του εαυτού μου. Γιατί εσύ κι εγώ και όλοι είμαστε ΈΝΑ. Είμαστε Ένα σαν Σύμπαν.
Όλα αυτά μου ακούγονται αρκετά φιλοσοφικά…
Όταν συζητάω γι’ αυτά τα θέματα αποφεύγω να εκφράσω φιλοσοφικές ή άλλου είδους προσωπικές απόψεις. Θέλω να μιλάω μόνο επιστημονικά κι όλα αυτά τα οποία λέω δεν έχουν καμία σχέση με φιλοσοφία και με οτιδήποτε άλλο. Αυτά που σου λέω μπορώ να τα αποδείξω επιστημονικά.
Σ’ αυτό το καινούργιο Σύμπαν λοιπόν επικρατούν, αποδεικτικά, καινούργιες ιδιότητες. Καμιά μορφή και κανένα σχήμα δεν έχει μέσα κι έξω. Το έξω είναι μέσα και το μέσα είναι έξω. Τίποτε δεν έχει δύο ανεξάρτητες πλευρές! Αυτό μπορώ να στο αποδείξω και πρακτικά και το ξέραμε από τον 18ο αιώνα. Το έξω κάθε σχήματος συγχρόνως είναι μέσα, και το μέσα κάθε σχήματος συγχρόνως είναι έξω. Να δούμε τι προεκτάσεις έχει αυτό, αν θέλεις να το φιλοσοφήσεις κιόλας.
Καθένας από εμάς είναι μια μορφή του σύμπαντος, μια μορφή-σκιά, οι αισθήσεις κατανοούν μόνο τη σκιά αυτού που είναι ο άνθρωπος. Δεν κατανοούν το σύνολο αυτού που είναι άνθρωπος, αυτό που ενώνεται με όλο το Σύμπαν. Δεν αντιλαμβάνονται τη συμπαντική μορφή του, αντιλαμβάνονται μόνο την προβολή του σ’ αυτό το ψεύτικο «κουκούλι», το Ευκλείδειο, που φτιάχνουν οι αισθήσεις του.
Για σκέψου λοιπόν ότι εγώ είμαι έξω από εσένα κατά την άποψη σου. Συμπαντικά όμως είμαι μέσα σου, κι εσύ είσαι μέσα σ’ εμένα. Άρα οι δύο μας ταυτιζόμαστε. Κι αν ταυτιζόμαστε οι δυο μας, ταυτιζόμαστε με τα πάντα! Γι’ αυτό βλέπεις πως οι αρχαίοι Έλληνες και Ινδοί φιλόσοφοι έλεγαν πως για να μπορέσεις να καταλάβεις το Σύμπαν, πρέπει πρώτα να χωθείς μέσα στον εαυτό σου, όσο βουτάς μέσα σου είναι σαν να βγαίνεις έξω! Γιατί το μέσα μιας μορφής είναι το έξω μιας άλλης μορφής. Ενώ όσο βγαίνεις προς τα έξω, νομίζεις πως κατακτάς το Σύμπαν, τόσο περιορίζεσαι προς τα μέσα.
Ποιο είναι το μήνυμα που αναβλύζει μέσα από την επανάσταση της Νέας Φυσικής;
Το καινούργιο μήνυμα της Νέας Φυσικής είναι η ενότητα, είναι η άρνηση της ατομικότητας, η άρνηση του απομονωτισμού, η άρνηση ότι ο κάθε άνθρωπος είναι κάτι το ξεχωριστό.
Στη νέα εποχή που επαγγέλλεται αυτή η σύγχρονη Φυσική δεν υπάρχει Εγώ, υπάρχει το Εμείς. Δεν υπάρχει το Έχω, αλλά το Είμαι. Αυτό δεν είναι αποτέλεσμα μιας φιλοσοφικής ενόρασης –γνωρίζω τις φιλοσοφικές ενοράσεις αλλά αρνούμαι να τις συζητήσω, συζητάω μόνο Φυσική– αλλά της σύγχρονης αντίληψης της Φυσικής για τον κόσμο. Καταλαβαίνεις λοιπόν πως η άρνηση του Εγώ, η άρνηση της ατομικότητας, αλλάζει τις κοινωνίες, φέρνει επανάσταση.
Δεν καταργείται ο εθνικισμός με την έννοια της κατάργησης της ταυτότητας, καταργείται η ατομικότητα που οδηγεί στον εθνικισμό. Τα πάντα είναι Ένα. Όλα τα υπόλοιπα είναι κουταμάρες! Μια πλάνη των αισθήσεων μας. Οι σκιές δηλαδή –το Matrix– που η μια πολεμάει την άλλη. Είναι αστείο. Οι σκιές να μάχονται μεταξύ τους, ενώ είναι οι ίδιες! Είναι αντανακλάσεις του ίδιου πράγματος. Είναι δύο δικές σου εικόνες κι αυτές οι δύο εικόνες προσπαθούν η μία να σκοτώσει την άλλη.
Το ότι ζούμε συνεχώς σε μια κατάσταση Matrix είναι σίγουρο –μπορώ να σου δώσω όση βιβλιογραφία θέλεις–, άλλωστε τα έχουμε γράψει όλα αυτά σ’ ένα βιβλίο μας με τίτλο Η Κοσμολογία της Νόησης, που βασίζεται σε πολύ έγκυρο επιστημονικό υλικό. Οι περισσότεροι συνάδελφοι μου γνωρίζουν την αλήθεια του πράγματος, αλλά δεν μπορούν να την επιβάλλουν σε μια κοινωνία που στρεβλά αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Άρα καταλαβαίνεις πως μια μεγάλη επιστημονική επανάσταση έχει κλείσει τον κύκλο της κι αν περάσει στον κόσμο όλα θ’ αλλάξουν. Τίποτε δεν θα ‘ναι όπως ήταν χθες.
Τι είναι αυτό όμως που την εμποδίζει να περάσει στον πολύ κόσμο; Να αλλάξει τις ανθρώπινες κοινωνίες;
Κοίταξε, μην βάζεις στο νου σου παγκόσμιες συνωμοσίες. Υπάρχουν πολλών ειδών αδυναμίες. Είναι η αδυναμία η δική μας να κατανοήσουμε πλήρως αυτά που διαβάζουμε στα επιστημονικά συγγράμματα. Είναι η μικρότητα και η φιλοδοξία μας. Είναι ο φόβος μας να συγκρουστούμε.
Να έχουμε το θάρρος να διατυπώσουμε την επιστημονική μας άποψη χωρίς να φοβόμαστε μην «χάσουμε τη θέση» μας. Να ξεπεράσουμε τους ανθρώπινους φόβους…
Χρειάζεται μια πλήρη κατανόηση της αλήθειας αυτών που λέω, διότι αν πραγματικά νιώθεις την ταύτιση με το Σύμπαν τότε καταλαβαίνεις ότι όλα αλλάζουν σε θεολογικό, σε κοινωνικό επίπεδο. Το θέλουμε όμως; Οι μεγάλες αλλαγές ξέρεις, δεν γίνονται ποτέ από την κορυφή. Δεν βρέθηκε ποτέ ένας βασιλιάς, ένας αυτοκράτορας για να επιβάλει την καινούργια γνώση.
Η Γνώση επιβάλλεται από κάτω. Αυτό που γνωρίζουμε πλέον, ότι ζούμε σ’ έναν κόσμο-Matrix κι ότι δεν υπάρχει η έννοια της ύλης –είναι διανοητικό κατασκεύασμα μας, είναι το αντίτιμο της «πτώσης» μας και της μικρότητας των αισθήσεων μας– είναι η αδυναμία μας να νιώσουμε μέσα από μια 6η αίσθηση την οποία έχουμε χάσει και την οποία πρέπει να κατακτήσουμε. Αυτή την ενότητα του Σύμπαντος. Οραματίζομαι την εποχή που η Νόηση θα έχει γίνει αίσθηση και θα μετράμε πλέον έξι αισθήσεις. Και το Σύμπαν θα είναι διαφορετικό γύρω μας.
Αυτό όμως δεν προϋποθέτει και κάποιο είδος βιολογικής εξέλιξης;
Ναι αλλά ξέρω πως γρήγορα οι άνθρωποι θα πρέπει μέσω μιας καλλιέργειας να εξελιχθούν, γιατί έχουμε αποδείξει ως βιολογικές υπάρξεις ότι προσαρμοζόμαστε στη νέα γνώση. Θα πρέπει να μετατραπούν από Homo Sapiens σε Homo Universalis, μέσω της ανάπτυξης μιας άλλης αίσθησης την οποία σήμερα ονομάζουμε Νόηση. Τέρμα η ύλη! Τα πάντα είναι ενέργεια, κι όταν λέω ενέργεια δεν μιλάω για ηλεκτρισμό, μαγνητισμό κλπ. αυτά είναι εκφάνσεις της ενέργειας. Δεν είναι ενέργεια ο ηλεκτρισμός, είναι μια εκδήλωση ενός ευρύτερου γεγονότος που δεν γνωρίζουμε ούτε την έκταση ούτε τη φύση και το λέμε Ενέργεια.
Η ενέργεια είναι το υλικό του σύμπαντος που δεν είναι ούτε Ευκλείδειο, ούτε τρισδιάστατο. Είναι έξω από τις αισθήσεις μας, είναι το λεγόμενο χάος, το Έρεβος… Το υλικό από το οποίο πηγάζουν όλα τα δευτερογενή γεγονότα που μας δημιουργούν αυτό το Matrix είναι έξω από τη δυνατότητα των αισθήσεων μας. Κάποτε το ονόμαζαν χάος, σήμερα η Νέα Φυσική το ονομάζει Ψευδοκενό. Ο χώρος είναι γεμάτος από αυτό το Ψευδοκενό που αν κουνηθεί λίγο, αν υπάρξει μια μικροδιακύμανση του, τότε γεννιέται ένας κόσμος και όχι ένα Σύμπαν. Σύμπαν είναι όλοι οι κόσμοι μαζί και υπάρχουν άπειροι…Όμως οι κόσμοι είναι μια αφαίρεση, διότι το Σύμπαν είναι Ένα και ούτε σε κόσμους (μικροσύμπαντα) μπορούμε να το χωρίσουμε. Όλα αυτά φαίνονται μαγικά. Για ανθρώπους που δεν ξέρουν σύγχρονη Φυσική είναι μεταφυσικά.
Μπορείτε να φέρετε κάποιο πρακτικό παράδειγμα που απορρέει από αυτή τη Νέα Φυσική;
Ναι, το παράδειγμα των συσχετισμένων φωτονίων. Είναι ένα εργαστηριακό πείραμα με δύο φωτόνια τα οποία κάποια στιγμή της ζωής τους έχουν αλληλεπιδράσει. Αν πάρω αυτά τα δύο φωτόνια και τα μεταφέρω σε μια τεράστια απόσταση μεταξύ τους και προικοδοτήσω το ένα με κάποια πληροφορία π.χ. αλλάξω την πόλωση του, τότε η πληροφορία αυτή μεταφέρεται στο άλλο με ταχύτητες πολλαπλάσιες της ταχύτητας του φωτός! Αυτό σημαίνει ότι το φαινόμενο της μετάδοσης της πληροφορίας δεν έχει γίνει σε χώρο Ευκλείδειο και τρισδιάστατο, όπου δεν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη ταχύτητα από του φωτός. Αν θεωρήσουμε ότι κάποτε συνέβη η Μεγάλη Έκρηξη τότε το μεγαλύτερο μέρος των φωτονίων είναι συσχετισμένο εν τη γενέσει τους. Αυτό σημαίνει ότι τα φωτόνια που βρίσκονται στο Α του Κενταύρου με τα φωτόνια που βρίσκονται μέσα στο μυαλό σου, κάποτε ήταν συσχετισμένα. Άρα δεν χρειάζεται να πας εκεί για να μάθεις τις πληροφορίες, διότι οι πληροφορίες έχουν μεταφερθεί μέσω των συσχετισμένων φωτονίων και βρίσκονται μέσα στο μυαλό σου. Αν εσύ δεν τις αντιλαμβάνεσαι, πρόβλημά σου! Προετοίμασε τον εαυτό σου με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να καταλαβαίνει τις πληροφορίες. Οι πληροφορίες του σύμπαντος είναι ήδη εδώ και μάλιστα με ταχύτητες πολλαπλάσιες από την ταχύτητα του φωτός. Αυτό συμβαίνει και μέσα από τα «κβαντικά πηγάδια».
Τι είναι «κβαντικό πηγάδι»; Ένα είδος «εξόδου διαφυγής» από τον Ματριξοειδή κόσμο μας;
Είναι η μετάδοση πληροφοριών μέσα από διαύλους, που έχουν ως αρχή και τέλος το χώρο του Matrix αλλά η τροχιά, ο χώρος όπου εξελίσσονται είναι το πραγματικό Σύμπαν, και όχι το Matrix. Η αρχή και το τέλος του «πηγαδιού», αυτού του «λώρου», είναι στο Matrix. Το σώμα όμως του «πηγαδιού» είναι εκτός του Matrix, όπου εκεί μπορεί να τρέξει η πληροφορία με οποιαδήποτε ταχύτητα θέλει. Κι αυτό το γνωρίζουμε και το διδάσκουμε στους πρωτοετείς φοιτητές μας. Αυτή είναι και η λειτουργία των «Μαύρων Τρυπών» και του «Λώρου Αϊνστάιν-Ρόσεν», που εξελίσσεται πίσω τους, είναι ένα τέτοιο «κβαντικό πηγάδι». Η «Μαύρη Τρύπα» είναι η είσοδος και η «Λευκή Οπή» η είσοδος από το πραγματικό Σύμπαν, στο δικό μας Matrix. Βλέπεις η πραγματική επιστημονική γνώση είναι πολύ πιο παράξενη και «μεταφυσική» από πολλές μεταφυσικές γνώσεις.
Έχουν γίνει πειράματα κβαντικής τηλεμεταφοράς;
Ναι, έχουμε πάρει μόριο από ένα εργαστήριο και το έχουμε μεταφέρει στο άλλο. Υπάρχει ένα πρόβλημα όμως. Αν πάρω ένα μόριο νερού το οποίο εξαφανίζω από ένα εργαστήριο και εμφανίζω στο άλλο, υπάρχει το πρόβλημα της ταυτότητας. Δηλαδή αυτό που εμφανίστηκε στο άλλο εργαστήριο είναι το ίδιο που εξαφανίστηκε από το άλλο; Δεν μπορούμε να το ταυτοποιήσουμε. Αυτό που εμφανίστηκε είναι το ίδιο ή είναι ένα άλλο που δημιουργήθηκε στη θέση αυτού που χάθηκε; Αυτό το φαινόμενο όμως δεν είναι τηλε-μεταφορά αλλά κβαντό-μεταφορά. Όταν μετακινείσαι στο χώρο μεταφέρεσαι εσύ ο ίδιος ή μήπως μεταφέρεται απλώς το σύνολο των ιδιοτήτων σου;
Η ζωή στο Σύμπαν είναι ένα σπάνιο και μοναδικό φαινόμενο ή είναι κάτι το συνηθισμένο;
Είναι κάτι το συνηθισμένο. Αυτό είναι δεδομένο. Θα ήταν εντελώς παράλογο να υπήρχε ζωή μόνο στη Γη. Όχι μόνο υπάρχει ζωή στο Σύμπαν αλλά υπάρχουν και οργανισμοί που έχουν δημιουργήσει τα δικά τους Matrix. Βέβαια εμείς έχουμε μια πολύ εγωιστική άποψη για τη ζωή και νομίζουμε ότι είναι μόνο αυτό που βλέπουμε γύρω μας. Μπορεί να υπάρχει ζωή χωρίς μάζα! Και στο θέμα της ζωής υπάρχουν πολύ εγωιστικά ανθρώπινα πρότυπα. Άλλωστε οι μορφές ζωής είναι απλώς προβολές μέσα στο Matrix μιας μορφής που υπάρχει συμπαντικά…
Πρέπει πρώτα να κατανοήσεις την ενότητα. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες που αφορούν τον εγωισμό και τους φόβους του ανθρώπου. Υπάρχει μια ενότητα στο Σύμπαν και όλα αυτά που βλέπω γύρω μου είναι Matrix. Η πραγματικότητα του οτιδήποτε βλέπω βρίσκεται έξω από τον χώρο των αισθήσεων μου. Εκεί πρέπει να αναζητήσω την ρίζα της ύπαρξης όλων των «σκιών» που αντιλαμβάνομαι μέσα στο Σύμπαν.
Γιατί είναι δύσκολο να αφομοιώσουμε τη νέα επιστημονική γνώση;
Οι γνώσεις έχουν εγκατασταθεί μ’ έναν δογματικό τρόπο μέσα σου που είναι πολύ δύσκολο να τον σπάσεις. Γι’ αυτό βλέπεις σε όλη αυτή την καινούργια επιστημονική πραγματικότητα αντιδρούν θετικότερα οι νεότεροι, που δεν έχουν παγιωμένες και δογματικές γνώσεις. Γι’ αυτό είπε κάποτε ο Μαξ Πλανκ: «Καμία νέα επιστημονική θεωρία δεν θριάμβευσε επειδή κατάφερε να πείσει τους αντιπάλους της, κάνοντάς τους να δουν το φως της αλήθειας, αλλά μόνο γιατί αυτοί που ήταν εναντίον της, κάποια στιγμή πέθαναν και μια νέα γενιά, περισσότερο εξοικειωμένη μαζί της, μεγάλωσε και πήρε τα ηνία». Η αλήθεια είναι ότι δεν μας αρέσει να ξεβολευόμαστε διανοητικά από τις παγιωμένες απόψεις μας, γιατί αυτό μας χαλάει ένα κοσμοείδωλο που υπάρχει γύρω μας.
Οι αναγνώστες όμως ενός εναλλακτικού περιοδικού αρέσκονται στο διανοητικό ξεβόλεμα, σχεδόν το αποζητούν…
Οι αναγνώστες του περιοδικού σας σκέφτονται μ’ έναν τρόπο –λανθασμένο ή όχι δεν μ’ ενδιαφέρει– που αναγκάζει «κουτάκια» του εγκεφάλου τους, που σε άλλους ανθρώπους είναι κλειστά, να ανοίγουν. Δεν μ’ ενδιαφέρει εμένα αν οι σκέψεις που κάνουν είναι σωστές ή όχι. Τα «κουτάκια» όμως του εγκεφάλου τους που σε άλλους είναι κλειστά σ’ αυτούς είναι ανοικτά! Αυτό ξέρεις πόσο μεγάλο προσόν είναι; Γιατί όταν έρχομαι εγώ για να τους πω αυτά που σου λέω τώρα είναι έτοιμοι να τα δεχτούν και να τα καταλάβουν, ενώ οι άλλοι δεν μπορούν να τα καταλάβουν. Είναι έτοιμοι διανοητικά να κατανοήσουν τη νέα επιστημονική επανάσταση. Έχουν κάνει ήδη την υπέρβασή τους κι έχουν ανοίξει, βιολογικά, κάποια «κουτάκια» του εγκεφάλου τους, έστω και με στρεβλό τρόπο. Δεν με νοιάζει πως τα άνοιξαν. Σημασία είναι πως είναι έτοιμοι σ’ αυτόν τον τεράστιο χώρο του εγκεφάλου τους που έχουν ανοίξει να «φορτώσουν» τις νέες επιστημονικές γνώσεις. Είναι ένας τρόπος για να ανοίξεις «κανάλια» στον εγκέφαλό σου και έχεις πλέον τη δυνατότητα να διαγράψεις κάποιες, πιθανότατα, στρεβλές απόψεις και να εγγράψεις κάτι το καινούργιο, που οι άλλοι αδυνατούν να κατανοήσουν. Μπορείς πλέον καλύτερα να αντιληφθείς το Matrix του κόσμου και να κατανοήσεις τα μυστήρια του σύμπαντος.
Is space full of quantum foam?
Look at space under a microscope and what do you see? Nothing. Magnify 1,000 times. Nothing. Magnify 1,000,000 times. Still nothing. Magnify 1,000,000,000 times. Absolutely nothing.
At this point, the average person would probably be satisfied with the conclusion that space is, in fact, nothing. This makes intuitive sense, after all, and besides, we're already far beyond the magnification power of real microscopes.
Quantum physicists aren't average people, however. Armed with theoretical microscopes, they keep on magnifying, gazing deeper and deeper into empty space until out of nothing, they suddenly see something.
That something is a roiling collection of virtual particles, collectively called quantum foam. According to quantum physicists, virtual particles exist briefly as fleeting fluctuations in the fabric of spacetime, like bubbles in beer foam.
"The 'bubbles' in the quantum foam are quadrillions of times smaller than atomic nuclei and last for infinitesimal fractions of a second—or in 'quantum-speak', the size of a Planck Length for a Planck Time," Eric Perlman, a Professor of Physics and Space Science at Florida Institute of Technology, says.
Something so utterly small has obviously not been directly observed. So why can we be very sure this quantum foam exists? One of the greatest pieces of evidence for it was predicted back in 1947 by Dutch physicists Hendrik Casimir and Dirk Polder. Fermilab senior experimental physicist Don Lincoln explained the so-called "Casimir Effect" for PBS:
If the quantum foam was real, they reasoned, then the particles should exist everywhere in space. Further, since particles also have a wave nature, there should be waves everywhere. So what they imagined was to have two parallel metal plates, placed near one another. The quantum foam would exist both between the plates and outside of them. But because the plates were placed near one another, only short waves could exist between the plates, while short and long wavelength waves could exist outside them. Because of this imbalance, the excess of waves outside the plates should overpower the smaller number of waves between them, pushing the two plates together. Thirty years after it was first predicted, this effect was observed qualitatively. It was measured accurately in 1997.
The idea that space is, at its very foundation, a frothy, chaotic mess has huge ramifications for our understanding of the universe.
"It is on such short distance scales that we encounter the fundamental incompatibility between general relativity and quantum mechanics," string theorist and Columbia University professor Brian Greene wrote in his book The Elegant Universe. "The notion of a smooth spatial geometry, the central principle of general relativity, is destroyed by the violent fluctuations of the quantum world on short distance scales."
Thus, conclusively demonstrating that quantum foam does or does not exist would be very useful in sorting out the true nature of reality. But, as happens frustratingly often in science, recent experiments disagree. A possible way to test for the presence of quantum foam is to measure how long it takes photons erupting from stellar explosions to travel great distances. If spacetime is flat and boring, two photons ejected from the same source should take the same time to travel a set distance. But if spacetime is foamy, then one photon might get slowed by the slight perturbations. A 2009 analysis found that high-energy and low-energy photons from the same gamma-ray burst arrived at a set location at different times, but two subsequent analyses of other bursts showed little to no variance, indicating that spacetime is smooth, or at least not as foamy.
None of the experiments, however, can measure with fine enough detail to rule out quantum foam on the tiniest of scales. We might just have to wait for a microscope that can see down to 1.6 x 10^-35 meters – the Planck length – to be certain, and constructing such a device would be a tall task indeed.
Originally published on RealClearScience.
( 8-8-2017)
Big Bang theory wrong: Black hole found that's so big and old it makes Big Bang IMPOSSIBLE
ASTRONOMERS have spotted a black hole that is almost as old as the universe itself, putting a huge question mark over the Big Bang theory.
ROBIN DIENEL
Black hole found that is so big and so old it makes Big Bang IMPOSSIBLE
Experts have discovered a monster black hole which has a mass of 800 million times of that of the sun and scientists state that the laws of physics dictate should not exist.
The black hole is 13 billion lightyears from Earth, meaning that it formed just 690 million years after the Big Bang when stars were only just beginning to take shape.
Robert Simcoe, the Francis L. Friedman professor of physics at MIT's Kavli Institute for Astrophysics and Space Research said: "This is the only object we have observed from this era.
“It has an extremely high mass, and yet the universe is so young that this thing shouldn't exist1
Βόλος/Αγία Τριάδα….έως 18-3-2018
Γ.Α.ΚΟΥΚΟΥΒΙΝΟΣ
Σχόλια