ΑΣΥΝΔΕΤΑ ΚΑΙ ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ
ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ-Η ΖΩΗ-Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
(«Ο άνθρωπος τού ειδέναι φύσει ορέγεται»). Επομένως ο άνθρωπος ενεργεί κατά φύση όταν προσπαθεί να μάθει,να προσεγγίσει την αλήθεια,πολλές δε φορές ,έξω και πέρα από κάθε « ιδιοτελή» σκοπιμότητα.
(Η γνώση για τη γνώση,ως αυτοσκοπός(;).
Και τι είναι γνώση;
--------------------------------------------------------------------
To να παραθέτει κάποιος αντιφατικές θέσεις δεν είναι πάντοτε δείγμα αστάθειας.Μερικές φορές δείχνει –χρωματίζει - την προσπάθεια , ενός ελεύθερου ,σκπτόμενου ανθρώπου , πολλές φορές αγωνιώδη,για την κατανόηση τής πραγματικότητας, για την ανακάλυψη τού προορισμού του,για την ανεύρεση τής αλήθειας.Είναι "υποχρεωμένος" να εξετάζει πολλές υποθέσεις.
Ασφαλώς όμως κάποτε πρέπει να καταλήξει (με τον ένα ή άλλο τρόπο):
Μόνον εκείνος που έχει την αλήθεια με φώτιση,αποκάλυψη απαλλάσσεται από το βασανιστήριο ενός τέτοιου είδους αναζήτησης(.... αφού προηγουμένως όμως πρέπει .....)
O πιστός είναι από μιά πλευρά ευλογημένος και απαλλαγμένος από αγωνίες.Και ασφαλώς και οι «ρεαλιστές»,οι «προσγειωμένοι»,οι «πρακτικοί» άνθρωποι που θεωρούν ανώφελο και χάσιμο χρόνου να σκεφθούν και να ασχοληθούν το κάτι άλλο,(που συνειδητά ή όχι το καταργούν(;)
-----------------------------------------------------------------------
«ΑΣΥΝΔΕΤΑ-ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ-ΑΝΑΠΟΔΕΙΚΤΑ ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΑ.»
A.1.-Ο νόμος της αιτιότητας είναι φυσικός νόμος,και σαν τέτοιος δεν διεκδικεί ακόμη και κατά την κοινή αντίληψη και λογική ,αναγκαιότητα.Αν θέλουμε να τον αναγάγουμε σε νόμο της (κοινής) λογικής,τής νοήσεως, πέρα από τις αμφισβητήσεις,που μπορεί να έχει η έχει η προσπάθεια αυτή,ως προς την ικανότητά της για την κατανόηση τού πραγματικού, φθάνουμε σε δύo αντίθετα συμπεράσματα και λογικές αναγκαιότητες.Ότι, δηλαδή αν αιτιότητα σημαίνει ότι, τίποτε δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς να προηγηθεί κάποιο αίτιο,τότε για να λύσουμε τον Γόρδιο αυτό δεσμό, και να δώσουμε ένα τέλος,μήπως θάπρεπε να δεχθούμε την ύπαρξη μιάς αρχής,χωρίς αίτιο;Η θα δεχθούμε την άποψη μιάς συνεχούς δημιου ργίας,όπως και ορισμένοι φυσικοί επιστήμονες δέχονται για το Σύμπαν; («αριθμός παμμέγιστος αεί συντελούμενος» κατά τους Πυθαγόρειους)
2.-Μπορεί να δεί κανείς το Σύμπαν σαν ένα σύμβολο,που κρύβει,που υποδεικνύει μια αλήθεια και μια πορεία;
3.-Στο Σύμπαν βλέπουμε συνεχείς μετασχηματισμούς, που οδηγούν από το απλούστερο στο συνθετώτερο.Μ΄αρέσει να βλέπω τον θάνατο,εντασσόμενο στην διαδικασία ενός μετασχηματισμού,που σκοπό έχει να εμπλουτίσει το Σύμπαν με πείρα και συνειδήσεις.Η θεωρία τής μετενσάρκωσης,έχει την θέση της στην θεώρηση αυτή.Δίνει νόημα,ελπίδα και όραμα. και καθιερώνει ευθύνες. Όπως και από άλλη σκοπιά, έστω και εμμέσως,το ανθρωπικό αξίωμα.
4.-Ειδικότερα για τον θάνατο. Μήπως πρέπει να τον δούμε απλώς σαν ένα στάδιο μιάς πορείας,ότι, πρέπει να βλέπουμε κάθε μέρα σαν να ήταν η τελευταία τής ζωής μας και συγχρόνως –φαινομενικώς αντιφατικώς, με την προηγούμενη θέση- να θεωρούμε πως πορευόμαστε σ’ένα δρόμο χωρίς τέλος,ή τουλάχιστον με πολύ μακρυνό τέλος, σπέρνοντας το καλό,και αδιαφορώντας αν θα προλάβουμε να γευθούμε εμείς στην τωρινή μας ζωή τους καρπούς ή να λάβουμε οποιαδήποτε ανταμοιβή; Ετσι δίνουμε και απάντηση και στην έννοια τής ανιδιοτελούς δράσης και τής αυτάρκειας.
Ανάμεσα στην ζωή και τον θάνατο,υπάρχει μόνον διαφορά δομής και ποσού όχι ποιότητας.
5.-Η μεγαλύτερη ίσως προσφορά τού νού,είναι ότι, μάς δείχνει τα όρια του.Δεν μπορούμε μ΄αυτόν, να κατανοήσουμε ή να βιώσουμε το πραγματικό.(Μόνον αν βγούμε έξω από το Σύστημα του οποίου είμαστε μερος ή αν ενωθούμεμ αυτό) Να δώσουμε απαντήσεις,στα μεγάλα ερωτήματα.Γιατί το Σύμπαν;Γιατί η Ζωή;Γιατί,ο Ανθρωπος;.
Είναι πράξη σωφροσύνης,είναι οικονομία δυνάμεων,είναι δρόμος προς την δημιουργική γαλήνη,να μην προσπαθούμε να απαντήσουμε στο ερώτημα γιατί η Ζωή γιατί το Σύμπαν;.Ταυτόχρονα όμως είναι πράξη ευθύνης να βοηθούμε στην συντήρηση τους, στην εξέλιξή ,στον εμπλουτισμό τους.
6.-Ποία πρέπει να είναι η πρέπουσα συμπεριφορά μας;Αυτή που βοηθά το Σύμπαν.
Είναι ωραία η ιδέα, ότι, η Αγάπη είναι συμπαντικός νόμος,και ότι, όποιος πορεύεται σύμφωνα μ΄αυτήν,πορεύεται κατά φύση.Η κακία είναι κάτι το αφύσικο και το άρρωστο.Και εννοώ αγάπη την βεβαιότητα ότι, αποτελούμε ένα αναπόσπαστο μέρος ενός ενιαίου όλου,και ότι πρέπει να πορευόμαστε σύμφωνα με την παραδοχή αυτή.Να νοιαζόμαστε για το όλο.Να καταργήσουμε τον διαχωρισμό εγώ- εσύ.Αν υπάρχει απόδειξη τής άποψης αυτής ίσως θα πρέπει να αναζητηθεί στην ευφορία που νοιώθει ο Ανθρωπος από την μέθεξη ,την ευφορία που νοιώθει,όταν βλέπει τον διπλανό του σαν προέκταση του εαυτού του,ή καλύτερα ,τον διπλανό του και τον εαυτό του ενταγμένους στο ίδιο σύνολο.
7.-Σκέπτομαι πολλές φορές αν υπάρχει ανιδιοτελής πράξη,ανιδιοτελής συμπεριφορά,δηλαδή χωρίς προσδοκίες για παράδεισους,όπως μερικοί υπόσχονται.
Θάταν ωραίο να βλέπουμε τον εαυτό μας,όχι σαν θεατή και καταγραφέα των όσων γίνονται,αλλά συναγωνιστή σε μια διαρκή,ή τουλάχιστον μακρά πάλη, στην πραγμάτωση ενός σχεδίου.Θάταν η υπέρτατη ικανοποίηση και δικαίωση τού Ανθρώπου. .Πρέπει να συμμετέχει.Αυτό είναι η ευθύνη και το μεγαλείο του.Και η συναίσθηση τής συμμετοχής αυτής, είναι η μεγάλη ανταμοιβή.
Από μια άλλη θεώρηση ,αυτό,οδηγεί σε μια αυτάρκεια
8.-Ελευθερία σημαίνει υποταγή στην εξυπηρέτηση ενός ιδανικού.Υποταγή σ΄ένα σχέδιο,σ΄ένα σκοπό.Ο δρόμος προς την Ελευθερία,περνάει από την υποταγή.
9.-Κάθε άνθρωπος είναι μια ελπίδα.Για όλους και για όλα.
Για τον εαυτό του και το Σύμπαν.
10.-Δεν υπάρχει καλή σκέψη ή καλή πράξη τού ανθρώπου, που να είναι επί ματαίω.Το αποτέλεσμά της δεν είναι πάντοτε ορατό.Ας ξέρει ότι,και τότε, ,και ο ίδιος και το Σύμπαν οφελείται.
11.-Ανάμεσα στον Ανθρωπο και το Σύμπαν,υπάρχει μια αμφίδρομη σχέση.Δεχόμαστε ενέργεια και την ανταπο δίδουμε.Την λειτουργία αυτή πρέπει να υπηρετούμε.Να γίνουμε ενέργεια,να επιστρέφουμε ενέργεια –αγάπη..
12.Νετερμινισμός και τυχαιότητα στο Σύμπαν. Το δεύτερο οδηγεί σε δυό σκέψεις.Το μέλλον του δεν είναι προκαθορισμένο.Η τυχαιότητα είναι το πεδίο το οποίο έχει αφεθεί για να δράσει η συνείδηση ,ο άνθρωπος,η ελεύθερη βούλησή του. Και αυτό σημαίνει πολλά.Ανάμεσα σε άλλα ,δηλώνει ευθύνες,δικαιολογεί την παρουσία του ανθρώπου..
13.Ο παραπάνω σκέψεις δεν κηρύσσουν σε καμία περίπτωση μια στάση και συμπεριφορά αλαζονική.Αντιθέτως προτείνουν –και επιβάλλουν-μια πορεία ταπεινότητας και υπέρτατης ευθύνης.
14.Το θέμα,του κακού, της αμαρτίας δεν συνιστά πρόβλημα.Είναι (κι αυτό) μυστήριο.Η αναγωγή του στο προπατορικό αμαρτημα,δεν αντέχει στη λογική.Δεν είναι νοητό και αποδεκτό να κληρονομείται η το «ηθικό» παράπτωμα απώτατων προγόνων.Εκτός αυτού αντιμάχεται το αυτεξούσιο,
την ελευθερία της βουλήσεως.Ισως,το κακό να ήταν αναπόφευκτο υποπροιόν των αρχικών σταδίων της δημιουργίας Από την σκοπιά αυτή είναι τωρινό ,είναι μπροστά μας. Στον άνθρωπο εναπόκειτται το μεγάλο έργο και η μεγάλη ευθύνη για την εξάλειψή του.
B.O άνθρωπος είναι πολύτιμο συστατικό του σύμπαντος.Δρώντας σε τρία επίπεδα, φυσικό ,συναισθηματικό και νοητικό επηρεάζει την πορεία του.Υπό την΄έννοια αυτή το μέλλον του Σύμπαντος δεν είναι (τουλάχιστον) ακριβώς).
προκαθορισμένο.
Κατασκευάζουμε το πεπρωμένο μας.
========================================================================
Γ.Α.ΚΟΥΚΟΥΒΙΝΟΣ
.-Ο σκεπτόμενος άνθρωπος στέκεται όλος απορία μπρός στα μεγάλα ερωτήματα:
Πώς και κυρίως γιατί,δημιουργήθηκε το Σύμπαν,Γιατί κάτι αντί για τίποτε;
Γιατί η ζωή;
Γιατί ειδικώτερα ο Ανθρωπος και ποι'α η αποστολή του (αν υπάρχει;)
Ερωτήματα πανάρχαια.
Ηδη ο Αριστοτέλης γενικεύοντας είχε πεί «Και δη και το πάλαι τε και νυν και αεί ζητούμενο και αεί απορούμενο: τι το Ον,τούτο εστί: τις η ουσία……………»
Και τα ερωτήματα αυτά,δεν εξακολουθούν απλώς να ταλανίζουν μέχρι σήμερα γενικότερα τον(σκεπτόμενο)άνθρωπο αλλά και (ειδικότερα),φιλοσόφους, θεολόγους,επιστήμονες , κοσμολόγους και βιολόγους,που δεν δίνουν καμία ( τουλάχιστον πειστική-- και η παρένθεση αφορά εδώ και τους Θεολόγους-- απάντηση που να στηρίζεται στην κοινή λογική και την επιστημονική γνώση.Το κυριώτερο είναι ότι, όχι απλώς δεν δίνεται η πείθουσα εξήγηση αλλά ακόμη περισσότερο ότι,οι περισότεροι αν μη όλοι που θέλουν να αντιμετωπίσουν το θέμα με σοβαρότητα,μιλούν ότι, βρίσκονται μπροστά σ’ένα μυστήριο,που εξ ορισμού αποκλείει διανοητική προσέγγιση.
Από πολύ παληά, ο Δημόκριτος είχε πεί ότι, στη πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε την αλήθεια («Ετεή δε ουδέν ισμέν εν βυθώ γαρ η αλήθεια») ενώ ο Ηράκλειτος έκρινε πώς οι γνώμες των ανθρώπων είναι παιδικά παιχνίδια («Παίδων αθύρματα τα ανθρώπινα δοξάσματα»).Στους νεώτερους χρόνους ο Steven Weinberg είπε ότι, είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε ένα μυστήριο που είναι μέρος τής ανθρώπινης τραγωδίας και που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε,ο Albert Einstein βλέπει πώς το ωραιότερο πράγμα τού οποίου μπορούμε να έχουμε την εμπειρία είναι το μυστηριώδες και ότι, αυτός,που δεν νοιώθει σχετικώς θαυμασμό και απορία, είναι σαν πεθαμένος ,σαν ένα σβησμένο κερί,και ο Stephen Hawking όταν ρωτήθηκε:« Ποιά είναι τα μεγαλύτερα αναπάντητα επιστημονικά ερωτήματα τής εποχής μας; απάντησε: « Πώς γεννήθηκε το Σύμπαν.Πώς ξεκίνησε η ζωή και πώς θα εξελιχθεί στο μέλλον,ποιο είναι το « Μεγάλο Σχέδιο» και όταν ακολούθησε δεύτερη ερώτηση: « Τι σκέφτεσθε περισσότερο στην διάρκεια τής ημέρας;» απάντησε: « Σκέφτομαι ότι, η απάντηση είναι αυστηρώς ακατάλληλη για ανηλίκους»(!)
Και γενικώς οι περισσότεροι που ασχολήθηκαν με το θέμα παραπέμπουν στη ρήση τού Emil du Bois Reymond : «αγνοούμε και θα αγνοούμε.(”Ignoramus et ignorabimus”)
Πώς λοιπόν αποτολμά ο γράφων ,που υστερεί τρομακτικώς, διανοητικώς και από πλευράς γνώσεων σε σχέση με τόσο πολλούς διανοητές -επιστήμονες να ασχοληθεί με το θέμα;,
;
Πολλοί οι λόγοι, που τον παρεκίνησαν στη προσπάθειά του (που συνιστούν και μια απολογία και έκκληση για επιείκεια και κατανόηση από τους αναγνώστες)
Πιστεύει δηλαδή:
. Ότι,είναι στην φύση τού ανθρώπου να σκέφτεται και να θέλει να μαθαίνει,όπως παρετήρησε και ο Αριστοτέλης(«Ο άνθρωπος τού ειδέναι φύσει ορέγεται»). Επομένως ο άνθρωπος ενεργεί κατά φύση όταν προσπαθεί να μάθει,να προσεγγίσει την αλήθεια,πολλές δε φορές ,έξω και πέρα από κάθε « ιδιοτελή» σκοπιμότητα.
(Η γνώση για τη γνώση,ως αυτοσκοπός(;).
Και το είναι γνώση;
Πολυσήμαντη η λέξη.Οπως και μια άλλη λέξη: αλήθεια.
Για όλα αυτά σε άλλο πόνημα)
Οτι, η τάση αυτή δεν(πρέπει να) ανακόπτεται από το γεγονός ότι(γνωρίζει πώς ίσως ) δεν εισφέρει τίποτε το καινούργιο.Και τούτο γιατί η εκ νέου παράθεση( ακόμη και παλαιών )ιδεών ,η επανάληψη ερωτήσεων, ίσως να αφετηριάζουν,για τον δέκτη(εδώ αναγνώστη) νέες και γόνιμες ιδέες. Δεν έχει αρκούντως επισημανθεί η σημασία τής ερωτήσεως σε θεμελιακά ζητήματα. Η ερώτηση έχει μια δυναμική, ωθεί και ενδυναμώνει τη σκέψη,την ερευνητική διάθεση, σηματοδοτεί (και ενδεχομένως καθορίζει)την πορεία προς την έρευνα ,προς την Αλήθεια(με όλες της τις έννοιες). Εγκαινιάζει την αφετηρία, σε αντίθεση με την απάντηση που δηλώνει το τέρμα. Η γονιμότητα μιάς εποχής χαρακτηρίζεται (από μιά άποψη) περισσότερο από τα ερωτήματα που θέτει και όχι από τις απαντήσεις στις οποίες καταλήγει.
(Εχει λεχθεί πώς κάθε ερώτηση που τίθεται ενεργοποιεί και επηρεάζει την εξέλιξη τού Σύμπαντος).
Και σε κάθε περίπτωση τέτοια ερωτήματα πρέπει να συντηρούνται.
---------------------------------------------------------------------------------------
Ο άνθρωπος ενεργεί κατά φύση,όταν σκέφτεται και προσπαθεί να δώσει απάντηση-εξήγηση σε μεγάλα ερωτήματα ,αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσει τις δυνατότητες και την εμβέλεια τού νού και να μην αποκλείσει και άλλες οδούς ερεύνης(πέρα από τη λογική και την επιστήμη ) στην πορεία του προς τη Γνώση και την Αλήθεια. Την οδό τής διαίσθησης,την οδό των μυστικών, την οδό τού διαλογισμού, τής έκστασης, τής αποκάλυψης,( που φαινομενικώς οδηγούν σε αυθαίρετα και αναπόδεικτα συμπεράσματα) .Ο Bergson είχε πεί πώς με την λογική αποδεικνύουμε, με την διαίσθηση ανακαλύπτουμε. Ο Einstein έλεγε ότι, δεν υπάρχει λογικός δρόμος στην ανακάλυψη των θεμελιωδών νόμων,αλλά μόνον ο δρόμος τής διαίσθησης Ο Pascal είχε τονίσει τις δύο υπερβολές,: «ν’ αποκλείουμε τη λογική,να μην αποδεχόμαστε παρά μόνο τη λογική» και είχε υποστηρίξει πως” το σπουδαιότερο βήμα τής λογικής είναι να κατανοήσει ότι υπάρχουν άπειρα πράγματα που την υπερβαίνουν”. Και ένα από τα μεγάλα ονόματα τής Κβαντομηχανικής ο Victor Weisskopf λέγει; «..εκφράζω την πεποίθηση ότι,είναι ανοικτός ο δρόμος για να αναγνωρίσουμε ταυτόχρονα την αξία των μη επιστημονικών τρόπων σκέψης και την εσωτερική αξία τής Επιστήμης,που σήμερα τόσο συχνά αποδοκιμάζεται».....( Ιδίως άν η άποψη που υποστηρίζει ο Donald D.Hoffman,ότι, η Κβαντομηχανική μας διδάσκει ότι ,αυτό που συλλαμβάνει ο εγκέφαλος,η νόησή μας,δεν είναι η πραγματικότητα )
Αντιλαμβανόμενοι λοιπόν τις (περιορισμένες δυνατότητες του ,να αναζητήσουμε όλες -άλλες οδούς ερεύνης (χωρίς βεβαίως αυτό να σημαίνει
ότι , δικαιούμαστε να απορρίψουμε την αξία τής λογικής και τής επιστήμης ,όπως ασφαλώς ούτε την αξία τής διαίσθησης,τής ενόρασης,τον εσωτερισμό,την θεοσοφία,)
Υπάρχουν εδώ ορισμένα σημεία άξια προσοχής.
Η διαίσθηση και η ενόραση,όταν δεν συνοδεύονται από μιά επιβεβαίωση,(πείραμα ή παρατήρηση)δεν μπορούν να οδηγήσουν σε μιά υποχρεωτική αποδοχή. Δεν συνιστούν απόδειξη.(Πέρα από το,ότι, ελλοχεύει ο κίνδυνος μιάς παθολογικής κατάστασης,μιάς διατάραξης του νού)
Το ίδιο ισχύει για τον εσωτερισμό.Το ίδιο και με την αποκάλυψη,
Μια διαφυγή,που να υποκαθίσταται στην ελλείπουσα απόδειξη,συνιστά ίσως το ότι, (σε ορισμένες περιπτώσεις),τις ίδιες εμπειρίες συμμερίζονται πολλοί,που ορισμένες φορές δεν ευρίσκονται σε επικοινωνία ,μεταξύ τους.( λ.χ.οι παραθανάτιες εμπειρίες )
.Η κοινή λογική ,τουλάχιστον η δίτιμη λογική με την οποία κινείται ο άνθρωπος δεν τον βοηθά να κατανοήσει αυτά που οι φυσικοί διατυπώνουν ,αυτά που προκύπτουν από τις εξισώσεις τους.Και την ανθρώπινη αυτή, δυσκολία αναγνωρίζουν και οι φυσικοί. Ο φυσικός Claude Allegre,στο βιβλίο του «Ολίγη Επιστήμη για όλους»μας λέγει ότι,η φυσική δεν είναι πάντοτε κατανοητή από την κοινή λογική, και ο Paul Davis,φυσικός, στο βιβλίο του « Συμπαντικό Τζακ-Ποτ» εξομολογείται ότι, σαν άνθρωπος δεν μπορεί να κατανοήσει την έννοια τού τετραδιάστατου(…και περισσότερου..) Σύμπαντος.
Υπογραμμίζουμε και πάλι
.Δεν είναι για απόρριψη η λογική και η επιστήμη. Το ολιγώτερο σηματοδοτούν μιά αφετηρία.( Η Κβαντομηχανική, στην οποία αναφερόμαστε πιό κάτω ίσως να συνιστά μιά τέτοια αφετηρία).Η λογική και η επιστήμη, συχνά αν δεν λύνουν το πρόβλημα ,αν δεν δίνουν απάντηση,προσδιορίζουν ένα σημείο εκκίνησης,ή παρακινούν στην ανεύρεση κάτι άλλου,κάτι διαφορετικού.
Η κβαντομηχανική,δεν είναι αποδεκτή από όλους.Ο Einstein ( όπως και άλλλοι)είχε σχετικώς σοβαρές επιφυλάξεις.
Αλλά,αν κατά τη γνώμη κάτι που εισέφερε,είναι (και):
.α.Εκλόνισε την βεβαιότητα προς την συνηθισμένη δίτιμη αριστοτελική-λογική
.
β.Εισήγαγε την άποψη ότι, ο άνθρωπος,-ο παρατηρητής-επιδρά με τη σκέψη του με τη παρατήρηση, αν όχι πάνω στη πραγματικότητα τουλάχιστον επάνω στα φαινόμενα(: Η διάκριση τίθεται για να εξασφαλίσει ..έναν συμβιβασμό).Το πείραμα των δύο σχισμών τού ThomasYoung, δρά καταλυτικώς
.γ. Αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο, κάθε μικρό σωματίδιο να έχει κάποια συνείδηση και κάποιο ΄ποσοστό ελεύθερης βούλησης.Οτι ,στο Σύμπαν υπάρχουν πολλές-για κάποιους άπειρες-συνειδητές οντότητες
΄ Η διαφυγή εξακολουθείνα υπάρχει:
Πρόκειται για μυστήριο.
Με βάση την επιστήμη και την κοινή λογική δεν γνωρίζουμε και δεν κατανοούμε ούτε το πώς ούτε το γιατί.
Σε κάθε περίπτωση το μη κατανοητό δεν είναι και ανύπαρκτο.
Ειδικώς ως προς τη λογική:
Είναι αναμφίβολα, θεμιτή η χρησιμοποίησή τής λογικής, η χρησιμοποίηση τού νού.Χάρις σ΄ αυτά ο άνθρωπος επιβιώνει και δεν χρειάζεται να επεκταθεί κανείς στο σημείο αυτό. Η χρησιμοποίηση τής λογικής,έχει εν πολλοίς «δικαιωθεί» στην πράξη.(Λέγω εν πολλοίς γιατί ορισμένες συμπεριφορές τού «λογικού»ανθρώπου είναι θλιβερές και ακατανόητες ).Αλλά ταυτόχρονα ο νούς μάς οδηγεί στην παραδοχή, ότι, ορισμένα πράγματα και καταστάσεις κείνται πέρα από την εμβέλεια τού νού,πέρα από τη λογική,και πέρα από τη δυνατότητα να αποτυπωθούν με τη γλώσσα.Είναι οι βιωματικές καταστάσεις,είναι θέματα με τα οποία ασχολείται η παραψυχολογία, είναι οι παραθανάτιες εμπειρίες,είναι τα συναισθήματα ,όπως η αγάπη,είναι τόσα πολλά άλλα.
---------------------------------------------------------------------------------
-Μετά την εισαγωγή αυτή, παραθέτουμε ορισμένες παρατηρήσεις και επιστημονικά δεδομένα ,συνοδευόμενα από σκέψεις που ανέτως θα μπορούσαν ν΄απορριφθούν ως αναπόδεικτες,αντιφατικές και αυθαίρετες και σε πολλές περιπτώσεις ως ασύνδετες μεταξύ τους.
Ι. 1.ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ.
Ούτε ο σκοπός τού προκείμενου πονήματος,ούτε οι γνώσεις τού γράφοντα επιτρέπουν την παράθεση (ιδίως αναλυτικώς),των σχετικών με την δημιουργία τού Σύμπαντος θεωριών,που εκτός άλλων ούτε χαρακτηρίζονται από ομοφωνία,ούτε έχουν μιά επιβεβαίωση σε όλα τα σημεία από τη παρατήρηση( για πειραματική επαλήθευση,δεν μπορεί σοβαρώς να γίνει λόγος,),Ουτε πολύ περισσότερο να δώσει με βεβαιότητα το σκοπό της δημιουργίας.Ψηλάφηση στο σκοτάδι επιχειρείται.
Μιά επι πλέον δυσκολία:Η επιστήμη εξετάζει τα φαινόμενα.Δεν μπορεί να διαγνώσει,προσδιορίσει,κατανοήσει την πραγματικότητα που κρύπτεται πίσω απ΄αυτά
-Περιορίζεται λοιπόν ο γράφων να σημειώσει ότι, βασικώς οι θεωρίες αυτές κινούνται σε δύο άξονες.
- Η πρώτη που είναι η κρατούσα, δέχεται μια αρχή κατά την οποία δημιουργήθηκε και ο χώρος και ο χρόνος,έτσι ώστε η ερώτηση τού τι υπήρχε πριν να μην έχει νόημα.Απλούστατα δεν υπήρχε πριν.Κατά τη Θεωρία αυτή τής Μεγάλης Εκρήξεως(Big Bang) που βρήκε ισχυρό έρεισμα στη παρατηρούμενη διαστολή τού Σύμπαντος την οποία εντόπισε ο Hubble και στην διαπιστωθείσα «Κοσμική Ακτινοβολία Μικροκυμάτων υποβάθρου» η γέννηση τού Σύμπαντος τοποθετείται πριν από από 13,8 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια. Στην κατηγορία αυτή, των θεωριών που δέχονται αρχή, εντάσσονται και άλλες που δεν εκτίθενται.-
O Δημόκριτος είχε πεί « Μηδεν εκ του μη όντος γίγνεσθαι μηδ εις το μη όν φθείρεσθαι».(Αρα πρέπει να υπήρχε το “πριν)
- Η δεύτερη δέχεται ότι,το Σύμπαν υπήρχε πάντοτε και ότι ,δεν μπορεί να γίνει λόγος για Δημιουργία. Ο Sean Carroll στο βιβλίο του "The Big Picture," λέγει ότι ,οι εξισώσεις τού Schrodinger στην Κβαντομηχανική επιτρέπουν δύο διαφορετικές λύσεις για δύο διαφορετικά είδη συμπάντων.- Πριν από 2.500 περίπου χρόνια ο Ηράκλειτος είχε πεί « Κόσμον τόνδε ,τον αυτόν απάντων,ούτε τις των θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν αλλά ήν αεί και έστιν και έσται πυρ αείζωον , απτόμενον μέτρα και αποσβεννύμενον μέτρα»(: που κατά την απόδοση τού διάσημου φυσικού W.Heisenberg ,όπως την παραθέτουν οι Σ.Γκίκας και Ι.Ευαγγέλου,στο βιβλίο τους «Προσωκρατικοί φιλόσοφοι» σημαίνει ότι, ο κόσμος αυτός που είναι ίδιος για όλους(και ό ίδιος παντού στην ατομική του σύσταση) ούτε κάποιος θεός ,ούτε άνθρωπος τον έκανε αλλά υπήρχε πάντοτε (ως αυθυπόστατος και άχρονος) ως ενεργειακή φωτιά που πάντοτε θα γεννά τη ζωή, και που πειθαρχώντας στην νομοτέλειά της θα μετασχηματίζεται συνεχώς κατά χρονικά διαστήματα.
Ο Πλάτων στον «Τίμαιο» δέχεται ότι, ο θεός αφού παρέλαβεν την ορατή μάζα( «παν όσον ην ορατόν παραλαβών») την έφερε σε τάξη από την αταξία(«εις τάξιν αυτό ήγαγεν»).
Η Μπλαβάτσκυ,δέχεται ότι, το Σύμπαν μας,είναι ένα από τα απεριόριστα σύμπαντα που υπάρχουν, και ότι, η εμφάνιση και εξαφάνιση του,είναι η εισπνοή και εκπνοή τής « Μεγάλης Πνοής» που είναι αιώνια.
Στα νεώτερα χρόνια την άποψη ότι,το Σύμπαν δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, υπεστήριξε και ο Fred Hoyle,που δέχεται ότι, το Σύμπαν δημιουργεί συνεχώς καινούργια ύλη καθώς επεκτείνεται, προκειμένου να διατηρεί μια αμετάβλητη πυκνότητα.( : διαφέρει δηλαδή από τη θεωρία τού αιώνιου πληθωρισμού,όπως τουλάχιστον την δέχεται και ο Andrei Linde, στο σημείο ότι, κατ’ αυτήν δημιουργούνται ολόκληρα σύμπαντα και όχι μόνον σωματίδια ύλης)
-
Η ύπαρξη ενός ευφυούς σχεδιασμού,πρέπει να θεωρηθεί δεδομένη. Οι Επιστήμονες δεν την αρνούνται,δεν δέχονται όμως όλοι να την συνδέσουν μ΄ένα σχεδιαστή όπως πιό κάτω εκτίθεται.Το Σύμπαν εμφανίζεται να υπάρχει και να είναι δομημένο,ώστε να επιτρέπει -να ευνοεί - την εμφάνιση τής ζωής με βάση μια επινοητικότητα και ένα σχέδιο .H δημιουργία τής ζωής,ακόμη και αν τη δεχθούμε ως μετάβαση από τη (λεγόμενη) νεκρά ύλη στη ζωντανή, συνιστά μυστήριο. Το τυχαίο(για το οποίο επίσης πιό κάτω γίνεται ειδική αναφορά) αποκλείεται,όπως λαμπροί επιστήμονες επεσήμαναν . Ο Hoyle λέγει ότι ,η πιθανότητα να εμφανίστηκε η ζωή στη Γή τυχαία, είναι τόσο τελείως μηδαμινή, ώστε καθιστά την άποψη τού τυχαίου παράλογη.Πολύ πιο κατηγορηματικός ο Einstein.Αποκλείει πλήρως το τυχαίο.Ο Paul Davies γράφει ότι ,πολλά από τα βασικά χαρακτηριστικά τού Σύμπαντος φαίνεται να είναι κομμένα και ραμμένα ώστε να παράγουν ζωή. Κατά τον Stephen Hawking, ( εν:«Μαύρες Τρύπες» ),«αν υπήρχαν τρείς χωροχρονικές διαστάσεις ,δηλαδή δύο χωρικές και μια χρονική,θα ήσαν ανεπαρκείς για την ανάπτυξη πολύπλοκων οργανισμών,ενώ αν υπήρχαν περισσότερες από τρείς χωρικές,οι τροχιές των πλανητών γύρω από τον Ηλιο και των ηλεκτρονίων γύρω από τον πυρήνα θα ήσαν ασταθείς και βαθμιαία θα κατέρρεαν. Η γήινη τροχιά είναι σχεδόν κυκλική,όπως αποδεικνύεται, εδώ είχαμε μεγάλη τύχη.Αν η εκκεντρότητα τής Γής ήταν κοντά στο 1 ,οι ωκεανοί μας θα έβραζαν,όταν θα πλησιάζαμε στον ήλιο ,ενώ θα πάγωναν όταν θα απομακρυνόμασταν.Οι μεγάλες τροχιακές εκκεντρότητες δεν είναι ευεπίφορες για το φαινόμενο τής ζωής. Εχουμε την θερμοκρασία που απαιτείται, μια ανεπαίσθητη μεταβολή τής τάξεως τού μόλις 0,5% στην ένταση τής ισχυρής πυρηνικής δύναμης η τού 4% στην ηλεκτρική δύναμη,θα κατέστρεφε όλο σχεδόν τον άνθρακα, ή το οξυγόνο σε κάθε άστρο ως εκ τούτου την δυνατότητα ύπαρξης ζωής όπως την γνωρίζουμε. Η πιο εντυπωσιακή σύμπτωση έχει να κάνει με την « κοσμολογική σταθερά» τού Αινστάιν,που προσδίδει στον χωρόχρονο την εγγενή τάση να διαστέλλεται στις εξισώσεις τής γενικής σχετικότητας.Αν η τιμή τής κοσμολογικής σταθεράς ήταν πολύ μεγαλύτερη απ΄ό,τι είναι, το Σύμπαν μας θα είχε κυριολεκτικώς ανατιναχθεί πριν σχηματισθούν οι γαλαξίες οπότε η ζωή όπως την γνωρίζουμε θα ήταν αδύνατη.»
Εχω τη γνώμη ότι, η άρνηση αυτή υπάρξεως σχεδιαστή δεν έχει τη θέση του.
Το ανύπαρκτο δεν δρά και δεν σχεδιάζει.
(Πρέπει να )Υπάρχει μιά οντότητα ( να υπάρχει κάτι)πίσω απ΄όλα αυτά.
-
Στο Σύμπαν «ζωή» και «θάνατος» των ουρανίων σωμάτων είναι συνεχής.
..-Στο ζωικό βασίλειο υπάρχει η ίδια διαδικασία.
. Στο ζωικό βασίλειο η επιβίωση συνδέεται με σκληρότητα,με πόνο. Αν ο άνθρωπος είναι προιόν εξελίξεως, με την Δαρβινική άποψη,τότε πρέπει να κουβαλάει μέσα του συνήθειες,καταγραμμένες μνήμες από πρακτικές προγόνων δολοφόνων (:όπως προκύπτει και από την διαστρωμάτωση και την « ιστορία» τού εγκεφάλου μας για την οποία γράφουμε σε άλλο πόνημά μας) μνήμες από ένα αιματοβαμμένο και γεμάτο σκληρότητα, παρελθόν. Εμφανίζεται ως ένα βιολογικώς προιόν σκληρότητας, αγριότητας.Και λέμε ότι, πρέπει να απαρνηθεί ως προς το σημείο αυτό,την ιστορία του, και στη θέση τής σκληρότητας και τού αίματος,να θέσει την αγάπη, τον αλτρουισμό. Πώς και κυρίως γιατί απαιτείται η αλλαγή αυτή; Πρέπει να υπάρχει κάποια αντίρροπη δύναμη ,άσχετη με την πάλη για επιβίωση , μια δύναμη που να εμπνέει και να καθοδηγεί προς κάτι άλλο.
.(Υπενθυμίζουμε ότι, ο Δαρβινισμός δεν δίνει καμιά εξήγηση,για τον αλτρουισμό τού ανθρώπου ,ιδίως προς τους παρείσακτους ούτε για την προέλευση τής ζωής.)
ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ Ως ΠΡΟς ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ, .
.Εχει γίνει γραφεί ότι, το Σύμπαν,τουλάχιστον το παρατηρήσιμο Σύμπαν είναι βιόφιλο Κατά την ανθρωπική αρχή ειδικώτερα, η εμφάνιση τής ζωής και τού νού,ήταν ένα γεγονός αναπόφευκτο και προκαθορισμένο και κατά κάποιο τρόπο τόσο η ζωή όσο και ο νούς είναι « γραμμένα στο DNA» τού Σύμπαντος.Οπως παρατηρεί και ο Lewis Datnell(“Life in the Universe” ): «Εάν μερικές από τις σταθερές τής φυσικής ήταν έστω και κατ’ ελάχιστον διαφορετικές,τα αστέρια δεν θα παρήγαγαν άνθρακα απαραίτητα για τη ζωή.» Περισσότερα επιχειρήματα στα σημεία του σημειώματος αυτού που αναφέρονται στο τυχαίο και τον ευφυή σχεδιασμό)
Οι παραπάνω παρατηρήσεις επιτρέπουν ένα «αυθαίρετο» άλμα.
Το Σύμπαν έγινε ως προυπόθεση για την εμφάνιση τής ζωής, για την εμφάνιση συνειδήσεων.
Παραθέτω:
-Καθώς παρατηρούμε το Σύμπαν και εντοπίζουμε στη φυσική και την αστρονομία όλα αυτά τα ατυχήματα που συνωμότησαν για λογαριασμό μας σχηματίζουμε την εντύπωση ότι το Σύμπαν εγνώριζε εξ υπαρχής, με κάποιο τρόπο τη μελλοντική εμφάνισή μας σ’αυτό.είναι αν θέλετε γραμμένη στα γονίδια του Σύμπαντος
Freeman Dyson(φυσικός)
-Η αναπόφευκτη εμφάνιση της νοημοσύνης είναι αν θέλετε γραμμένη στα γονίδια του ίδιου του Σύμπαντος
Simon Conway Morris(βιολόγος)
Το Σύμπαν είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μας
Paul Davies
-Η ζωή είναι κοσμική αναγκαιότητα
Christian de Duve (βιολόγος-βραβείο Νόμπελ)
- Κατά τον Β.Ξανθόπουλο (εν: «Περί Αστέρων και Συμπάντων» ) ο αντικειμενικός σκοπός τού Σύμπαντος είναι ν΄αποκτήσει την αυτογνωσία του που την αποκτά με την συνείδηση τού ζ ωντανού. Όπως έχει γραφεί η ζωή και τελικά η συνειδηση, δεν είναι απλώς συμπτωματικά υποπροιόντα τής φύσης,αλλά κεντρικοί παίκτες στη δημιουργία του Σύμπαντος.
----------------------------------------------------------------------------------
-ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ
Ο άνθρωπος ζεί σ΄ένα συγκεκριμένο περιβάλλον,που τον ωθεί να παραδεχθεί ως έχον γενική ισχύ,ορισμένους νόμους.Βλέπει ότι,καθετί,-το πράγμα είναι εμφανές στην (λεγόμενη) έμβια ύλη,-έχει ένα αίτιο, ένα υπόστρωμα ένα «πριν»Δεν μπορεί χωρίς « να βιάσει» το νού,να αρνηθεί την ύπαρξη αιτίου και σκοπού.Ετσι,δεν τού είναι εύκολο να κατανοήσει,ούτε την μία ούτε την άλλη θεωρία.Δεν τού είναι εύκολο να κατανοήσει,πώς από το «τίποτε» δημιουργήθηκε κάτι ότι, μπορεί να έχουμε αποτέλεσμα χωρίς να προηγηθεί ένα αίτιο, και ότι, όλα έγιναν χωρίς κανένα απολύτως σκοπό.Επίσης δεν τού είναι εύκολο να κατανοήσει την έννοια τού απείρου,ιδίως όταν αναζητεί την αρχή τής δημιουργίας.Τέλος δεν τού είναι εύκολο να κατανοήσει την έννοια ενός Σύμπαντος με πολλές διαστάσεις,πέρα από εκείνες που τού διδάσκει το περιβάλλον στο οποίο ζεί
. Για τους φυσικούς και τους κοσμολόγους τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά ,έτσι που να τους επιτρέπουν να διατυπώνουν θεωρίες,ως προς την δημιουργία τού κόσμου(ακατανόητες για την κοινή λογική),που όπως είναι αυτονόητο δεν μπορούν να επαληθευθούν ούτε από το πείραμα ούτε από τη παρατήρηση( ; Δεν μπορούμε να πάμε 13,8 διεκατομμύρια χρόνια πίσω -- με την σημείωση ότι, και η επιστήμη δεν είναι σε θέση να « γνωρίσει» τι έγινε ακριβώς την στιγμή τής Μεγάλης Εκρήξεως ούτε και ποιά κατάσταση επικρατούσε τότε, περιοριζόμενη σε χρόνο μεταγενέστερο ,περίπου 380.000 χρόνια μετά, εκείνης τής στιγμής)ενώ από την άλλη πλευρά δυσκολεύεται επίσης να παρακάμψει την έννοια μιάς αρχής, καταφεύγουσα στην έννοια τού απείρου για να θυμηθούμε τον Ηράκλειτο και τον Fred Hoyle,όπως και σε άλλο σημείο τού πονήματος σημειώνουμε.
Για μερικούς-(μεταξύ των οποίων και ο γράφων) είναι ,λάθος να αντιμετωπίζεται ο άνθρωπος, απλώς σαν ένα στοιχείο,που απαντάται στο Σύμπαν,όπως ένα σωματίδιο,ή ένας γαλαξίας ή σαν ένα κομμάτι από το ζωικό βασίλειο,.Ο άνθρωπο είναιν κάτι(ομοούσιο) προς κάτι, στο οποίο μετέχει, σε κάτι το αχανές και μυστηριώδες. O Einstein είπε:« όσο γηράσκω,η ταύτισή μου με το εδώ και τώρα σιγά σιγά διαλύεται.Νοιώθεις,σαν να διαλύεσαι,και να συγχωνεύεσαι με τη φύση»( As I grow older the identification of the here and now, is slowly lost.One feels dissolved,merged into nature.)Και από πολύ παληά μάς έρχεται το μήνυμα:Τα άνω ,όπως τα κάτω,ο μικρόκοσμος, σμικρογραφία τού μακρόκοσμου. Ο Συρέ στους « Μεγάλους Μύστες» γράφει: «Γνώρισε τον εαυτό σου και θα γνωρίσεις τον Θεό και τους Νόμους τού σύμπαντος».Και ο Teilhard de Chardin , γράφει ,πώς δεν υπάρχει πιο αποφασιστική στιγμή για τον Ανθρωπο,από κείνη,που καθώς,φεύγουν τα λέπια από τα μάτια του, ανακαλύπτει, ότι, δεν είναι ένα στοιχείο χαμένο στις κοσμικές ερημιές,αλλά ότι, πρόκειται για μια παγκόσμια θέληση,που συγκεντρώνεται και ανθρωποποιείται σ΄αυτόν(………………..En verite je doute qu’ il ait pour l’ etre pensant de ,minute plus decisive que celle ou les cailles tombant de ses yeux il decouvre qu’ il n’ εst pas,un element perdu dans les solitudes de l’ Univers ,mais que c’ est une volonte de vivre universelle qui converge et s’ hominise en lui-(-Ρierre Teilhard de Chardin” Le phenomene Humain’ Seuil 1955).Και γενικότερα κατά τον ίδιο ,που διατυπώνει μια φιλοσοφία τού συνόλου, ο κόσμος,χωρίς τον Ανθρωπο δεν έχει νόημα.Ο άνθρωπος χωρισμένος από τον κόσμο,δηλαδή χωρίς καμία σχέση με το μέλλον τού κόσμου επίσης δεν έχει νόημα. Και ως προς την σημασία τής αυτογνωσίας-(-Ρierre Teilhard de Chardin” Le phenomene Humain’ Seuil 1955. που θυμίζει και το ανθρωπικό αξίωμα, και τo Δελφικό ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ,και τις αρχαίες έννοιες τού μικροκόσμου και τού μακροκόσμου και την μεταξύ τους αναλογία και σχέση,και –ίσως- τα αρχαία μυστήρια, προσθέτει ότι,ο άνθρωπος, κατέχει μια τόσο σπουδαία θέση στο Σύμπαν,ώστε θ΄αρκούσε να τον κ ατανοήσουμε για να κατανοήσουμε το Σύμπαν): (« l’ homme occupe une position cl? d ‘axe principal,une position polaire,dans le Monde.Si bien qu’ il nous suffirait de comprendre l’ homme pour avoir compris l Univers… »)Οι άνθρωποι είναι μοναδικοί με την πολυπλοκότητα των κοινωνικών τους σχέσεων και πολύ υψηλή ς κοινωνικής τους νοημοσύνης
Ο άνθρωπος (πρέπει να )είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από τον χιμπατζή.
.-Στο ερώτημα που για μερικούς είναι: Τι είναι ο άνθρωπος; Γιατί να υπάρχουμε;Υπάρχει μια πορεία , και αν ναι προς ποία κατεύθυνση; Για ποιό σκοπό; Νοείται το Σύμπαν, χωρίς την ανθρώπινη συνείδηση,που ίσταται απέναντί του,(πρέπει να) υπάρχει απάντηση ,που πρέπει να αναζητούμε..
Αλλά και για κείνους που έχουν τη γνώμη πώς η απάντηση στα ερωτήματα αυτά είναι αδύνατη,η χρησιμότητα τού ερωτήματος είναι ίσως αρκετή,και γόνιμη ,έχει μια δυναμική,τουλάχιστον για μια αρχή,που εκτός άλλων υποδεικνύει μια οδό ερεύνης, ένα στόχο,έναν άξονα προσανανατολισμού, με τελικό στόχο τον προσδιορισμό τής πρέπουσας ανθρώπινης στάσης και συμπεριφοράς,απέναντι, στον εαυτό μας,στους συνανθρώπους μας,στη Φύση στο Σύμπαν.
Αν υπάρχει ένας βασικός λόγος που να δικαιολογεί όλα όσα γράφονται στο πόνημα αυτό,είναι- να ωθήσει στην διατύπωση ερωτημάτων,αποριων
Μετά απ'όλα αυτά ,η απάντηση στο ερώτημα:
2.-ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΖΩΗ.
Η κρατούσα άποψη για την εξέλιξη τής Ζωής είναι η τού Δαρβίνου. Κατά τη θεωρία αυτή, όλα προήλθαν από ένα κοινό πρόγονο (LUCA Last Universal Common Ancestor) ένα μονοκύτταρο οργανισμό και η ζωή στη Γή εξελίχθηκε διά μέσου μιάς σειράς,βιολογικών αλλαγών,ως συνέπεια τυχαίων γενετικών μεταλλάξεων,σε συνδυασμό με την φυσική επιλογή (: έτσι παρακάμπτεται η σκόπελος τού τυχαίου). Ενα είδος βαθμηδόν,σε ένα βάθος χρόνου, μεταβάλλεται σε ένα άλλο.Εκείνα τα είδη που προσαρμόζονται στις μεταβαλλόμενες περιβαλλοντικές συνθήκες,είναι τα κατάλληλα να επιβιώσουν,και να εξα πλωθούν,ενώ τα ασθενέστερα, εξαφανίζονται, δημιουργώντας έτσι την γνωστή Δαρβινική αρχή,τής επιβίωσης τού καλύτερα προσαρμοσμένου.(Μερικοί ενώ δέχονται την ύπαρξη τού κοινού αυτού, προγόνου διαφωνούν ως προς την φύση και την προέλευσή του και ειδικότερα αν πρόκειται για μια συγκεκριμένη οντότητα ή αποικία διαφόρων κυττάρων ,όπως λ.χ. υποστηρίζει ο Lee Smolin).
Παράλληλα με την έννοια τής φυσικής επιλογής μερικοί υποστηρίζουν την ύπαρξη και άλλων παραγόντων,όπως το τυχαίο,ή καθαρώς "εσωτερικών" Βασικός μοχλός για την εξέλιξη είναι για μερικούς η συνεργασία.
Το πρόβλημα είναι το πώς δημιουργήθηκε το πρώτο ζωντανό κύτταρο.Οι υποστηρίζοντες ότι, το ζωντανό προήλθε από την ανόργανη,ύλη, βρίσκονται και αυτοί,μπροστά σε ανυπέρβλητες δυσκολίες. Πώς δημουργήθηκε η ανόργανη ύλή;Πώς δημιουργήθηκε ο κώδικας που επέτρεψε την μετάβαση από το νεκρό στο ζωντανό ;Ιδίως αν σκεφθεί κανείς ότι, στο ζωντανό επικρατούν φυσικοί νόμοι διαφορετικοί,από κείνους που διέπουν τη λειτουργία τής «νεκράς» ύλης,τού σύμπαντος ;.Λ.χ.η αρχή τής εντροπίας, δεν ισχύει στο ζωντανό,που έχει αρνητική εντροπία.Αντί για τη μετάβαση από τη τάξη προς την αταξία,έχει μια αντίστροφη πορεία απ΄ αυτήν που προβλέπει το δεύτερο θερμοδυναμικό αξίωμα.(πρβλ όμως το πείραμα τού Μπενάρ)
Είναι βέβαια αληθές ότι, το εμπόδιο αυτό για μερικούς υπερπηδάται.Ετσι ο Addy Pross στο βιβλίο του “What is life” ισχυρίζεται ότι,το ζωντανό αναζητεί την δυναμική κινητική σταθερότητα,κι΄ετσι παρακάμπτει το εμπόδιο
Αλλά πέρα από το ότι, η άποψη αυτή δεν γίνεται δεκτή από την πλειονότητα των ειδικών επιστημόνων,παραμένει το ερώτημα,ποιός είναι ο κώδικας, ποιός είναι ο νόμος που επιτρέπει την αναζήτηση αυτού τού είδους την σταθερότητα. Και επίσης αφήνει κι αυτός αναπάντητο το ερώτημα πώς δημιουργήθηκε η ανόργανη ύλη που μετατράπηκε σε οργανική.
H θεωρία τής πανσπερμίας,κατά την οποία η ζωή μεταφυτεύθηκε στη Γή από εξωγηίνους παράγοντες ή ότι, είναι δημιούργημα εξωγήινων,πέρα από το ότι, συνιστούν απλώς θεωρίες μη αποδειχθείσες, δεν λύνουν το πρόβλημα ,αλλά απλώς το μετατοπίζουν.
Ειδικώς για ΤΟ ΤΥΧΑΙΟ ΣΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.
1.Αναφερόμενοι στην άποψη ότι, η ζωή εμφανίστηκε τυχαία στην Γή, με χημικές ενώσεις μορίων διοξειδίου τού άνθρακα, μεθανίου,αμμωνίας και νερού, οι επιστήμονες σημείωσαν,ότι , για να σχηματιστούν τα αμινοξέα, απαιτούνταν ένας τεράστιος χρόνος,πράγμα που οδήγησε,τον Wickramsinghe, στην σκέψη ότι, οι οικοδομικοί λίθοι τής ζωής,ήρθαν στην Γή από τον Γαλαξία.(Ι.Ευαγγέλου,ό.π.σελ.100). Η τύχη δηλαδή δεν αρκεί να μάς δώσει την εξήγηση.
2.-Κατά τον Hoyle,η πιθανότητα να εμφανίστηκε η ζωή τυχαία, είναι τόσο τελείως μηδαμινή, ώστε καθιστά την άποψη τού τυχαίου παράλογη-Γράφει « Στο σώμα μας οι πρωτείνες αποικοδομούνται στα συστατικά τους μέρη ,τα αμινοξέα,τα οποία κατόπιν ανασυντίθενται σχηματίζοντας τις κατάλληλες για μας πρωτείνες…όλοι οι οργανισμοί χρησιμοποιούν τα ίδια είκοσι είδη αμινοξέων αλλά τα διατάσσουν με διαφορετική σειρά,ανάλογα με τις δικές τους ανάγκες σε πρωτείνες.Πώς όμως γίνεται αυτό; πώς καταφέρνει κάθε ζώο να συνθέτει τις πρωτείνες,που χρειάζεται;» Και δίνει την απάντηση ότι, αυτό επιτυγχάνεται χάρις σ ένα μηχανισμό ,σ΄ένα τεράστιο χημικό πρόγραμμα (που είναι γραμμένο στη γλώσσα τού DNA) . Ο ίδιος παρατηρεί ότι ,κατορθώσαμε να εξηγήσουμε τον τρόπο λειτουργίας τού χημικού συστήματος, αντιγραφής,αλλά το ερώτημα παραμένει πώς τέθηκε σε λειτουργία για πρώτη φορά,…….και αντιμετωπίζοντας τον ισχυρισμό για το τυχαίο συνεχίζει «Ακόμη και η μικρότερη βιολογικά σημαντική πρωτείνη,αποτελείται από 100 περίπου αμινοοξέα που συνδέονται μεταξύ τους όπως οι κρίκοι μιάς αλυσσίδας.Κάθε κρίκος είναι ένα συγκεκριμένο αμινοξύ από τα 20 είδη των βιολογικών αμινοξέων.Με είκοσι πιθανότητες για κάθε κρίκο της πρωτεινικής αλυσσίδας, των 100 αμινοοξέων,-κρίκων,θα μπορούσαν να σχηματισθούν 20 εις την 100ήν διαφορετικές πρωτείνες που η κάθε μιά θα αποτελούνταν από μιά διαφορετική διάταξη εκατό αμινοξέων.Πώς λοιπόν επελέγη η συγκεκριμένη βιολογικά σημαντική διάταξη,μέσα από αυτόν τον τεράστιο αριθμό των δυνατών διατάξεων; Είναι αλήθεια πώς σε ένα κατάλληλο περιβάλλον θα μπορούσε να επιχειρηθεί ο σχηματισμός πολλών πρωτεινικών διατάξεων αλλά ποτέ τόσων όπως οι 20 εις την 100ήν.Το μόρια των αμινοξέων που υπάρχουν στην Γή δεν υπερβαίνουν συνολικώς τα 10 εις την 44ην………….. αν κάθε αμινοξύ χρειάζεται λίγα μόνον δευτερόλεπτα για να συνδεθεί με ένα άλλο για τον σχηματισμό των κρίκων τής πρωτεινικής αλυσσίδας, ακόμη και σε 4 δισεκατομμύρια χρόνια δεν θα είχαν επιχειρηθεί περισσότεροι από 10 εις την 80ήν συνδυασμοί ,δηλαδή τρομακτικά λιγώτεροι από τους 20 εις την κατοστήν συνδυαμούς.Ακόμη και σε όλα τα πλανητικά συστήματα τού σύμπαντος δεν θα είχαν επιχειρηθεί περισσότεροι από 10 εις την 80ήν συνδυασμοί,δηλαδή αρκετά λιγώτεροι από τον αριθμό των δυνατών πρωτεινών………….μπορούμε να ισχυρισθούμε λοιπόν ότι, οι περισσότεροι τρόποι συνδυασμών των αμινοξέων για την σύνθεση των πρωτεινών ουδέποτε επιχειρήθηκαν,ούτε για μια φορά σε ολόκληρη την ιστορία τού γνωστού μας Σύμπαντος.Υστερα από την διαπίστωση αυτή,μπορούμε εύκολα να κάνουμε την ακόλουθη ερώτηση:Με ποιά κριτήρια επιλέγησαν ορισμένες διατάξεις αμινοξέων ενώ απορρίφθηκαν άλλες; Η απάντηση τού συγγραφέα είναι ότι,αυτό οφείλεται στις συνθήκες τού περιβάλλοντος και τους φυσικούς νόμους,δεν νομίζω όμως ότι, διεκδικεί πληρότητα και ευκρίνεια η απάντηση αυτή.Γιατί το ερώτημα εξακολουθεί να παραμένει:Πώς δημιουργήθηκε ο «Κώδικας» που επέτρεψε την δημιουργία, την σύνθεση αυτή,την προτίμηση αυτή?Και πώς εξηγείται η συνέχεια; Πως δημιουργήθηκαν οι φυσικοί νόμου;Δεν γνωρίζουμε τι συνέβη,αφότου σχηματίστηκε ο « ζωμός».
Μια εξίσου εντυπωσιακή παρατήρηση που αντιμάχεται την έννοια του τυχαίου στην εμφάνιση της ζωής,διατυπώνει ο Grichka Bogdanov (διδάκτορας αστροφυσικής και θεωρητικής φυσικής) στο βιβλίο «Θεός και Επιστήμη».Παρατηρεί εκεί(σελ.64) ότι, ένα ζωντανό κύτταρο αποτελείται από είκοσι αμινοξέα που σχηματίζουν μια συμπαγή αλυσίδα.Αλλά η λειτουργία των αμινοξέων αυτών εξαρτάται από δύο χιλιάδες περίπου ειδικά ένζυμα.Οι βιολόγοι υπελόγισαν ότι, η πιθανότητα να σχηματισθεί ένα κύτταρο από χίλια ένζυμα που θα συνενωθούν τυχαία σύμφωνα με μιά ορισμένη τάξη ,κατά τη διάρκεια μιάς εξελικτικής πορείας δισεκατομμυρίων χρόνων είναι μια στις 10 εις την 1000ήν.
Καμία από τις θεωρίες αυτές- που σημειωτέον ούτε γενικώς αποδεκτές είναι ούτε και οι μόνες που έχουν διατυπωθεί - δεν δίνουν απάντηση στο ερώτημα:
Γιατί η ζωή;.
Για τον σκοπό υπάρξεως ζωής, έχουν διατυπωθεί πολλές απόψεις.
Αν δεχθούμε ότι, τίποτε δεν υπάρχει χωρίς κάποιο σκοπό,το « αυθαίρετο» άλμα είναι ότι, η ζωή δημιουργήθηκε για να βοηθήσει στην εξέλιξη τού Σύμπαντος
( Το Σύμπαν για την ζωή,η Ζωή για το Σύμπαν..;;;;)
Ο Max Tegmark έγραφε το 2015 στο βιβλίο του "Το μαθηματικό μας Σύμπαν:"...ένα Σύμπαν χωρίς ζωή δεν θα είχε πιθανότατα κανένα νόημα.Μέσα από μάς τούς ανθρώπους και ίσως μέσα και από άλλες μορφές ζωής,το Σύμπαν απέκτησε επίγνωση του εαυτού τουκαι εμείς οι άνθρωποι δημιουργήσαμε την έννοια του νοήματος..Υπό αυτή λοιπόν την έννοια το Σύμπαν δεν προσδίδει νόημα στη ζωή αλλά η ζωή προσδίδει νόημα στο Σύμπαν
Ο Martin Rees διατυπώνει μια συγκλονιστική σκέψη.Γράφει : «Δεν είμαστε σε θέση να προβλέψουμε ποιό ρόλο θα παίζει τελικά η ζωή:θα μπορούσε να εκλείψει ή να επιτύχει τέτοια κυριαρχία,που να είναι δυνατόν να επηρεάσει ολόκληρο το Σύμπαν;» Κατά τον Χρ.Γιανναρά σκοπός τής Δημιουργίας και τής ζωής είναι να μετάσχουν όλα τα όντα στην ζωή τού Θεού,να αποτελέσουν « δόξα» δηλαδή φανέρωση τού Θεού,έτσι ώστε να είναι ο Θεός, « τα πάντα εν πάσι» (Ι Κορινθ.ΙΕ,28). Να έχουμε μια μέθεξη στην κοινωνία τής αγάπης,που συνιστά τον τρόπο,υπάρξεως Τού Θεού, το Είναι του Θεού.
(Ο πιστός έχει τη δική του εξήγηση,που ίσως να είναι η σωστή. Δεν διεκδικεί όμως ούτε λογική ούτε επιστημονική βάση…..Θα πείτε.:Ε και…;)
-------------------------------------------------------------------------------------- -
Ε.-Εχω προειδοποιήσει από την αρχή για την παράθεση απόψεων και επιστημονικώς αποδεκτών παρατηρήσεων συνοδευόμενων από « αυθαίρετες ,μη συνδεόμενες μεταξύ τους,ενίοτε αντιφατικές και αναπόδεικτες» σκέψεις και θέσεις.
Ετσι: - Υπάρχει μιά δυναμική,μιά ενότητα,στο Σύμπαν,ένα δέσιμο του ανθρώπου με το Σύμπαν.
.Ετσι ο Lothar Schäfer,καθηγητής στο Φυσικής Χημείας στο Πανεπιστήμιο τουr Arkansas λέγει ,με ελύθερη απόδοση:
:Πρέπει να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τη φύση όλων των επιπέδων τής φυσικής πραγματικότητας:το εμπειρικό και το μη εμπειρικό,το υλιστικό και το πνευματικό.Θα μπορούσα να πώ ότι η ζωή καθενός από μας,καθοδηγείται από μιά εσωτερική δυναμική,και το ύψιστο αγαθό,ευρίσκεται στην πραγμάτωση τής δυναμικής αυτής.Περισσότερο από την αγάπη και τη νόηση,ή τη συνειδητότητα, και τη χαρά της ζωής,αυτή η δυναμική και η βαθειά μας αγάγκη να την πραγματώσουμε,είναι αυτή που μας κάνει ανθρώπινους.Κάθε τι που έχουμε οικοδομήσει στον υλικό κόσμο,αναδύεται από αυτή την κρυμμένη παρόρμηση ,αυτή την εσωτερική ταλάντωση,από αυτή τη δημιουργική πηγή.Η εσωτερική αυτή δυναμική μάς κάνει αυτό που είμαστε.Αυτή η δυναμική που είναι μέσα σας, είναι τμήμα μιάς κοσμικής δυναμικής που υπάρχει σε κάθε σωματίδιο στο Σύμπαν
(I would say that everyone’s life is guided by an inner potential, and our supreme good lies in actualizing our potential. More than love and intelligence, or consciousness and joy of life, this potential and our deep need to actualize it are what makes us human. Everything we have built in the material world springs from that hidden urge, our inner sway and creative source. Our inner potential makes us who we are.The potential in you is part of a cosmic potentiality that exists in every particle of the universe.)
3.-Πολλοί φυσικοί δέχονται την επίδραση τού παρατηρητού, στο Συμπαντικό γίγνεσθαι.Ο Ηράκλειτος ήδη είχε πεί ότι ,« τους καθεύδοντας εργάτας είναι και συνεργούς των εν τω κόσμω γινομένων» ,ο Καζαντζάκης μιλά για Salvatoreς Dei,o Wheeler ,δέχεται ένα « συμμετοχικό »Σύμπαν και ο Paul Davis αναφερόμενος στο περίφημο πείραμα των δύο σχισμών λέγει « Το πείραμα των δύο σχισμών αναδεικνύει εμφαντικώς τον καίριο ρόλο τού παρατηρητή»
3.-ΕΙΔΙΚΩΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.
Αν τα όσα προαναφέρονται είναι σωστά,τότε ανακεφαλαιώνοντας, συμπληρώνοντας και συμπεραίνοντας,έχουμε:
Πρώτον: Υπάρχει μια ενότητα στο Σύμπαν,τμήμα τής οποίας ομοούσιο είναι ο άνθρωπος.
Δεύτερον: Ανακύπτουν οι μεγάλες δυνατότητες και η μεγάλη ευθύνη του ανθρώπου.Από απλός παρατηρητής, είναι συνεργός και ( καθώς έχει ελεύθερη βούληση) και (συν)υπεύθυνος για το μέλλον αυτό, για το μέλλον τού Σύμπαντος.(Αυτό είναι το τραγικό μεγαλείο του)
Τρίτον:Ο άνθρωπος πρέπει να βλέπει τον εαυτό του εργάτη στην εκτέλεση ενός μεγάλου έργου.Αμοιβή του θα είναι η ικανοποίηση ότι, έκανε το χρέος του. Ενεργώντας σε τρία επίπεδα,φυσικό,συναισθηματικό,νοητικό.Τιμωρία του η θλιβερή(,,,και βασανιστική...;;) αίσθηση μιάς κακής πορείας.Ας μην προσδοκά άλλη αμοιβή,ας μη φοβάται τιμωρίες(υπαρκτές ή όχι).Να ενεργεί ελεύθερα και ανιδιοτελώς.O Saint Exupery έλεγε"Η ευτυχία του Ανθρώπου βρίσκεται στο να αποδεχθεί το χρέος του."
Τέταρτον: Βαθύτατη και ακλόνητη πεποίθηση τού γράφοντα είναι ότι, γνώση τής ευθύνης αυτής είναι απαραίτητη,συνεπικουρούμενη από την η αγάπη, που είναι υπέρτατος συμπαντικός νόμος , ασφαλής μέθοδος για μιά καλή πορεία και τρόπος για την εκπλήρωση του χρέους .Εκφράζει και ,υπηρετεί,την ενότητα στο Σύμπαν .Υποδεικνύει ταυτόχρονα και το στόχο και τη μέθοδο.
Πέμπτον: Το Σύμπαν,οδηγείται στη πορεία του τόσο από την αναγκαιότητα,όσο και απο τη τύχη.Αν αυτό αληθεύει ,μας επιτρέπει -ίσως επιβάλλει-μιά προέκταση:Ο παράγοντας, τύχη,τροφοδοτείται από την ελεύθερη βούληση,από τον άνθρωπο πράγμα,που εκτός άλλων μας φέρει κατά "λογική" αναγκαιότητα, σε δυό (τουλάχιστον) σκέψεις:Αφενός ότι, αναδύεται και από την παραδοχή αυτή ή ευθύνη του ανθρώπου.αφετέρου ότι, το μέλλον του Σύμπαντος δεν είναι προκαθορισμένο.
Να προχωρήσει κανείς περισσότερο, και να ερωτήσει γιατί αυτή η εξέλιξη, γιατί η Δημιουργία ,γιατί το Σύμπαν,προσκρούει στά Μυστήρια που αναφέρονται πιό πάνω.( .. και που δεν είναι τα μόνα.!)
IV.- Και τέλος για κείνον που θεωρεί περιττές ή απορριπτέες όλες τις παραπάνω σκέψεις,τις παραπάνω προτάσεις,τις παραπάνω θέσεις, θάθελα να προσθέσω:
Το ελάχιστον που υποχρεούται ο καθένας πού δεν δέχεται τίποτε από τα παραπάνω,είναι να θέσει στον εαυτό του το ερώτημα:
Γιατί όλα αυτά, γιατί η ζωή,γιατί υπάρχω;
Θα είναι μια πολύ καλή αρχή.
Βόλος-Αγία Τριάδα 2-10-2017
===============================================================================================
ΣΚΕΨΕΙΣ ΔΙΚΕΣ (;)MOY
To να υποστηρίζει κάποιος αντιφατικές θέσεις δεν είναι πάντοτε δείγμα αστάθειας.Μερικές φορές δείχνει –χρωματίζει - την προσπάθεια , ενός ελεύθερου ανθρώπου , πολλές φορές αγωνιώδη,για την κατανόηση τής πραγματικότητας, για την ανακάλυψη τού προορισμού του,για την ανεύρεση τής αλήθειας.Ασφαλώς όμως κάποτε πρέπει να καταλήξεις(με τον ένα ή άλλο τρόπο).
-Δεν πρέπει να διαλέξεις άλλη αποστολή εκτός από κείνη που σού τάχθηκε.Αν αλλοιώς πράξεις και τον εαυτό σου-εκτός άλλων- θα προδώσεις και άκαρπο,έως βλαβερό θα είναι το πέρασμά σου.
-Αγωνίσου για να ξαναγυρίσεις καλύτερος………(ή και ανεξάρτητα από την παραδοχή για επιστροφή)…για να βοηθήσεις……..για κάτι καλύτερο,ίσως έξω από το εγώ.
-Η θέληση,η επιθυμία ,η τάση,ν΄ αγωνίζεσαι για το Καλό.από τα μεγαλύτερα δώρα Του Θεού στον Ανθρωπο.Και από τα πιο πρόσφορα μέσα επικοινωνίας μαζύ Του,ένωσης μ΄Αυτόν.
-Δεν ξέρω αν υπάρχει μοίρα για κάθε άνθρωπο και κατά πόσο μπορεί να την αλλάξει.Ξέρω πόσο όμορφα αισθάνομαι όταν αγωνίζομαι να γίνω καλύτερος.Αυτό τις περισσότερες φορές μου αρκεί.Προσοχή όμως.Καλύτερος σε σχέση με το πόσο αυτό βοηθάει και τούς άλλους την ολότητα.
-Με τον θάνατο προβάλλεται στο Σύμπαν η ανθρώπινη εμπειρία,ώστε να δημιουργηθεί κάτι το καλύτερο.Ο θάνατος εκφράζει την δυναμική τού Σύμπαντος.
-Βλέπω τα εμπόδια ,τις δοκιμασίες που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος, προκαθορισμένες,στο μεγαλύτερο ποσοστό τους .Η έλευσή τους δεν εξαρτάται από μάς –πολλές φορές-ο ρόλος μας τους είναι ακριβώς αυτός :Η δοκιμασία μας –και γιατί όχι η υπόδειξη ενός νέου δρόμου.,.Χρέος μας λοιπόν να τα αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο τρόπο.
-Ο σημερινός πολιτισμός κάνει όλο και πιο δύσκολη την πορεία του ανθρώπου,την άνοδο τού ανθρώπου.Αν και το στοιχείο αυτό, θεωρηθεί προκαθορισμένο,τότε σημαίνει ότι, οι δοκιμασίες τού σημερινού ανθρώπου αυξάνουν ώστε να επισπευσθεί η λείανση τού ακατέργαστου λίθου.
-Ενας στόχος: ο Θεός
-Μία μέθοδος:ο Θεός
-Συνεργάτες ζητάει ο Θεός και άλλοι, να βρούν στους ανθρώπους.
-Υπάρχει ένα σίγουρο κέρδος,που κανείς δεν μπορεί να σού αφαιρέσει.Και αυτό είναι ό,τι καλό έκανες ,ό,τι καλό σκέφθηκες,ό,τι καλό ,με την βοήθεια τού Θεού δημιούργησες,.
`-Τα σημάδια επιβεβαιώνουν την πορεία,(αμφίβολο αν) την δείχνουν
-Πρόσεξε να πεθάνεις αναβαίνοντας
-Να ζείς κάθε στιγμή σωστά και με πληρότητα.Για τα άλλα άφησε να φροντίσουν άλλοι ‘ή ο Άλλος
-Μην σκέφτεσαι συνέχεια πότε θα τελειώσει η ανηφόρα.Να εύχεσαι να έχεις δύναμη να αντέξεις και αυτή και άλλη.Και να χαίρεσαι που έφθασες μέχρις εδώ.
-Το μεγαλείο και η σοφία της Δημιουργίας,είναι όχι ότι έκανε τον άνθρωπο τέλειο,αλλά ότι τού έδωσε την δυνατότητα να( προσπαθεί για να ) γίνει τέλειος.
-Υπάρχει ένα σίγουρο κέρδος,που κανείς δεν μπορεί να σού αφαιρέσει.Και αυτό είναι ό,τι καλό έκανες ,ό,τι καλό σκέφθηκες,ό,τι καλό ,με την βοήθεια τού Θεού δημιούργησες.
-Η μοναξιά που επιδιώκεις, αποτυπώνει μερικές φορές αλαζονεία.
-Χαρακτηριστικό τού ήρωα είναι η αυτάρκεια,με την έννοια ότι, δεν τον απασχολεί η επιβεβαίωση ούτε η ανταμοιβή.
-Δεν μπορείς να πλησιάσεις το Θεό αγνοώντας τον άνθρωπο.
-Να καταργηθούν οι διαχωριστικές γραμμές( τα σύνορα) μεταξύ κρατών.Μήπως προηγείται η κατάργηση των διαχωριστικών γραμμών μεταξύ των ανθρώπων,οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ τού εγώ και τού σύ,ώστε να υπάρχει μόνον το εμείς;
.
-Να καταργηθούν οι διαχωριστικές γραμμές( τα σύνορα) μεταξύ κρατών.Μήπως προηγείται η κατάργηση των διαχωριστικών γραμμών μεταξύ των ανθρώπων,οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ τού εγώ και τού σύ,ώστε να υπάρχει μόνον το εμείς;
-Μόνο εκείνος που σέρνεται δεν κινδυνεύει να πέσει.
-Το να επιδιώκεις τη μοναξιά είναι μερικές φορές αλαζονεία
-Η μοναξιά μπορεί να είναι θάνατος ,μπορεί να είναι αφετηρία μπορεί να είναι ανάσταση.
-Για ν’ ανυψωθείς απαιτείται να αποβάλεις έρμα.
-Ο άνθρωπος που δεν μπορεί ν'αλλάξει γνώμη,είναι σαν το φίδι που δεν μπορεί ν'αλλάξει δέρμα.Πεθαίνει
-Το μυαλό σού δείχνει το δρόμο,
Δεν είναι ο δρόμος
-Τα σημάδια επιβεβαιώνουν τη πορεία
Δεν τη δείχνουν
-Αν δεν μπορείς να δώσεις, τι λόγο υπάρξεως έχεις;
-Μέχρι σήμερα λέγω,ότι, το 2016 μού έδωσε πολλά
Η κατανόηση,ο σκοπός ,το γιατί του Σύμπαντος ,της συνειδήσεως της ζωής,της ανθρώπινης παρουσίας,κείνται έξω από την « λογική» μου.Υπάρχει όμως η πίστη,υπάρχει η πίστη στην αγάπη,που προβάλλει και ως μέθοδος ,ως δρόμος και ως στόχος αν μη και σκοπός.
To πρόβλημα με τον κόσμο είναι ότι , οι έξυπνοι(..οι σκεπτόμενοι;) άνθρωποι είναι γεμάτοι αμφιβολίες ,ενώ οι ηλίθιοι(..όσοι δέχονται κάτι χωρίς σκέψη) γεμάτοι αυτοπεποίθηση.
Η πραγματική μοναξιά δεν περιορίζεται απαραίτητα στο όταν είσαι μόνος.
Ιδιοφυΐα ίσως είναι η δυνατότητα να πεις κάτι πολύ βαθυστόχαστο με απλό τρόπο.
Αν έχεις χάσει την ψυχή σου και το ξέρεις, τότε έχει μείνει λίγη ακόμα ψυχή για να χάσεις.
Μια απόσφορη (λόγω αντικειμένου και υποκειμένου)απόπειρα;1.Οι Δημιουργιστές: Τα πάντα δημιουργήθηκαν από το Θεό,από μια υπέρτατη
οντότητα-νόηση
2.Ολα έγιναν μόνα τους.Δεν υπάρχει ανάγκη ύπαρξης Θεού.
3.α.(Η απρόσφορη- απόπειρα) Θεός υπάρχει.Δεν δημιούργησε το Σύμπαν. Αυτό προυπήρχε.Γι’ αυτό και ατέλειες,στο Σύμπαν,στη Ζωή.Γι’αυτό η ύπαρξη τού κακού. Αγωνίζεται ο Πανάγαθος και Πάνσοφος.Ευρήκε όμως υλικό όχι τέλειο.Καί ακολουθεί η επεξεργασία, ο αγώνας,ο μόχθος,ο πόνος.
.β.Μιά παραλλαγή:Ο πόθος- η σκέψη και η θέληση των ανθρώπων για το καλό,δημιούργησε με την πάροδο χρόνου,το Θεό.( δεν Τον φαντάστηκε)
Αν δεν σ’αρέσει ο εαυτός σου προσπάθησε να τον αλλάξεις.Μέχρι τότε να είσαι αληθινός,να είσαι αυτό που είσαι.
Όταν κάνεις καλό στον άλλο,ευεργέτης σου είναι ο άλλος.
Είμαστε διαχειριστές-όχι ιδιοκτήτες-μέσων και δυνατοτήτων για να βοηθήσουμε στη πραγμάτωση του Σχεδίου.Είναι επομένως μεγάλο το δώρο,μεγάλο το χρέος,μεγάλη η ευθύνη,
Περιόρισε το θάνατο στη δουλειά του.Μην τον αφήσεις να ρυθμίζει τη ζωή σου.
Σε μιά ευεργεσία πολλές φορές,ο ευεργέτης αποκτά μια εξουσία επί του ευεργετηθέντος και ,ο τελευταίος χάνει μέρος τής ελευθερίας του.(οι σχετικές πράξεις συχνά δεν υποκρύπτουν κανένα σχετικό σκοπό αλλά τα αποτελέσματα έρχονται νομοτελειακά)
H ύπαρξη ελευθερίας βουλήσεως και η δυνατότητα τού ανθρώπου,να επιδρά με τη στάση του,τη συμπεριφορά του, σ’όλα τα επίπεδα,στη κοσμική εξέλιξη,καθιστούν μη προδιαγεγραμμένη τη τύχη τού Σύμπαντος , εξηγούν και δικαιολογούν την ανθρώπινη παρουσία και αναδύουν την μεγάλη ευθύνη τού ανθρώπου.
Η κατάσταση που δημιουργήθηκε από μιά κακή πράξη (με την πιο πλατιά της έννοια,δηλαδή σε οποιοιδήποτε επίπεδο) δεν ανατρέπεται -δεν επέρχετααι η αποκατάσταση, (όταν τούτο είναι εφικτό) με την τιμωρία,αλλά με την δημιουργία καλού,με το κάνεις καλό.
Δεν είναι στη θέληση του Θεού η τιμωρία.
Η λύση του μυστηρίου :Γιατί το Σύμπαν, γιατι η ζωη,γιατί ο Ανθρωπος πρέπει να περνάει μέσα από τον Ανθρωπο.( τον τωρινό,τον μελλοντικό;)
Σχόλια