ΔΥΟ ΟΔΟΔΕΙΚΤΕΣ--ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΜΠΕΝΑΡ--ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΩΝ ΔΥΟ ΣΧΙΣΜΩΝ

ΔΥΟ ΟΔΟΔΕΙΚΤΕΣ ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΟΥ ΜΠΕΝΑΡ-ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΣΧΙΣΜΩΝ

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΟΥ ΜΠΕΝΑΡ

Παίρνουμε εάν υγρό,λ.χ.νερό.Το θερμαίνουμε σ’ένα δοχείο.Διαπιστώνουμε πώς τα μόρια του νερού οργανώνονται συνενώνονται με ένα διατεταγμένο τρόπο για να σχηματίσουν «εξαγωνικά κύτταρα»  κάπως παρόμοια με τα στοιχεία ενός βιτρό.Το απροσδόκητο αυτό φαινόμενο,γνωστό ως η « αστάθεια του Μπενάρ» κέντρισε το ενδιαφέρον του Ιλία Πριγκοζιν που αναρωτήθηκε ως προς τι μπορούσε να προκαλέσει τη γέννηση μιάς ορανωμένης δομής,στους κόλπους του χάους(Βλ.  ¨Θεός και Επιστήμη» σελ.60 και   Ilya Prigogin/ I.Stengers “La Nouvelle Alliance” Folio-Gallimard 1986).O Πριγκογκίν  σκέφθηκε ΄ πώς αυτό που είναι δυνατόν στη δυναμική των υγρών,πρέπει επίσης να είναι δυνατόν και στη χημεία και την βιολογία,και ότι ,υπάρχει μια ιδιότητα της ύλης που συνδέεται με τα φαινόμενα αυτοδόμησης., καθώς η ύλη από τη φύση της  τείνει να δομηθεί για να γίνει ζωντανή ύλη  Βλέπει ένα  είδος αδιάσπαστου νήματος που συνδέει μεταξύ τους το άψυχο,το προ-ζωντανό και το ζωντανό .

L'instabilité de Rayleigh-Bénard, ou convection naturelle est une instabilité thermo-convective susceptible de se développer dans un milieu fluide soumis à un gradient de température déstabilisant. Elle se traduit par la formation de structures convectives appelées cellules de Bénard. Ce problème a été étudié expérimentalement par Bénard et théoriquement par Rayleigh.

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ  ΤΩΝ ΔΥΟ ΣΧΙΣΜΩΝ

( Θεός και Επιστήμη σελ. 125 επ.---- Πώλ Ντέηβις   Συμπαντικό τζάκ-ποτ-340 επ.----Gary Zujav La danse des éléments  79 suiv.

Το πείραμα των δύο σχισμών (γνωστό και ως πείραμα του Γιανγκ) είναι μια επίδειξη πως τα σωματίδια, είτε ύλης (πχ. ηλεκτρόνια) είτε ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας (φωτόνια), εκδηλώνουν και σωματιδιακή και κυματική συμπεριφορά. Το πείραμα αυτό πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Άγγλο φυσικό Thomas Yang στις αρχές της δεκαετίας του 1800. Το πείραμα από τον Γιανγκ έγινε με φως και έπεισε, την εποχή εκείνη, πως η πρόταση του Ισαάκ Νεύτωνα ότι το φως είναι ρεύμα σωματιδίων, ήταν λανθασμένη. Έκτοτε το πείραμα επαναλήφθηκε με όλο και μεγαλύτερη λεπτομέρεια και παραλλαγές και δείχνει πλέον πως το φως εμφανίζει δύο φύσεις, και σωματιδιακή και κυματική, καθώς και ότι τα σωματίδια της ύλης εμφανίζουν κι αυτά κυματικές ιδιότητες

Στο πείραμα αυτό, κατά το οποίο τα σωματίδια αναγκάζονται να περάσουν μέσα από μια διάταξη με δύο λεπτές παράλληλες σχισμές που είναι πολύ κοντά η μία στην άλλη, παίζει σημαντικό ρόλο η παρατήρηση. Στην προσπάθειά του παρατηρητή να δει από ποια σχισμή περνά το κάθε σωματίδιο, αλλοιώνεται η συμπεριφορά που αυτά εμφανίζουν σε σχέση με όταν δεν τα παρατηρεί. Η προσπάθεια παρατήρησης τα κάνει να εκδηλώνουν ιδιότητες ύλης ενώ όταν δεν τα παρατηρεί εμφανίζουν κυματικές ιδιότητες.

Το πείραμα έχει διχάσει την επιστημονική κοινότητα για το τι ακριβώς συμβαίνει όταν το σωματίδιο διέρχεται από τη διάταξη των δύο σχισμών και οι εξηγήσεις που έχει επιχειρηθεί να δοθούν ξεπερνούν, όλες, τα όρια της μέσης ανθρώπινης λογικής. Για τον λόγο αυτό η «ορθόδοξη» άποψη της κβαντικής μηχανικής έχει τη θέση πως δεν υπάρχει ερμηνεία και δεν οφείλει κανείς να εξηγήσει τι ακριβώς συμβαίνει στο επίμαχο μέρος της πειραματικής διάταξης και πως πρέπει να δεχόμαστε πως απλώς συμβαίνει σύμφωνα με τον μαθηματικό φορμαλισμό που περιγράφει με επιτυχία το σύστημα.

Αναλυτικώτερα :

Στο πείραμα αυτό, κατά το οποίο τα σωματίδια αναγκάζονται να περάσουν μέσα από μια διάταξη με δύο λεπτές παράλληλες σχισμές που είναι πολύ κοντά η μία στην άλλη, παίζει σημαντικό ρόλο η παρατήρηση. Στην προσπάθειά του παρατηρητή να δει από ποια σχισμή περνά το κάθε σωματίδιο, αλλοιώνεται η συμπεριφορά που αυτά εμφανίζουν σε σχέση με όταν δεν τα παρατηρεί. Η προσπάθεια παρατήρησης τα κάνει να εκδηλώνουν ιδιότητες ύλης ενώ όταν δεν τα παρατηρεί εμφανίζουν κυματικές ιδιότητες.

Αναλυτικότερα και σαφέστερα.

Ο Γιάνγκ,εχρησιμοποίησε μια φωτεινή πηγή, που στέλνει μεμονωμένα φωτόνια  προς μιά οθόνη με δύο σχισμές,από τις οποίες περνά το φώς και καταλήγει σε μιά δεύτερη οθόνη,που εμφανίζει την εικόνα που  σχηματίζει το φώς αφού περάσει μέσα από τις  σχισμές."Λογικώς  η οθόνη η εικόνα στην δεύτερη οθόνη θάπρεπε να αποτελείται από δύο φωτεινές και αλληλοκαλυπτόμενες θαμπές φωτεινές περιοχές.Ομως στην πραγματικότητα,η εικόνα που σχηματίζεται δείχνει μιά εναλλαγή σκοτεινών και φωτεινών λωρίδων,που ονομάζονται κροσσοί συμβολής,και δείχνουν μιά κυματική φύση του φωτός.Μόλις τα κύματα περάσουν από τις δυό σχισμές,αρχίζουν να εξαπλώνονται και κάποια στιγμή συγχωνεύονται δημιουργώντας το φαινόμενο τής συμβολής.Οπου φθάνουν με τον ίδιο βηματισμό(με την ίδια φάση) ενισχύονται ενώ όπου δεν είναι σγχρονισμένα εξουδετερώνονται.Αυτό  όπως είπαμε αποδεικνύει την κυματική φύση του φωτός.

Αλλά.

Αν πειραματιστής μειώσει την ένταση τής φωτεινής πηγής,ώστε να περνά κάθε φορά από τη συσκευή ένα φωτόνιο,τότε το φωτόνιο θ αφήσει στο φίλμ ένα μικρό σημάδι,το φωτόνιο θα φθάσει σ'ενα συγκεκριμένο  σημείο τής οθόνης, και δεν θα απλώνεται.πράγμα που δείχνει μιά σωματιδιακή φύση.Αν κλείσουμε μιά από τις δύο σχισμές,λ.χ. την αριστερή,τότε τα φωτόνια θα πρέπει να περάσουν από την δεξιά. Μειώνουμε την ένταση τής φωτεινής πηγής και εξακοντίζουμε ένα φωτόνιο,που περνάει από τη μόνη ανοιχτή πόρτα και πέφτει επάνω στην οθόνη.Θάπρεπε να μπορούμε να προβλέψουμε με ακρίβεια το σημείο κρούσης του φωτονίου πάνω στην οθόνη.Ανοίγουμε τώρα και την αριστερή σχισμή..Εξακοντίζουμε ένα καινούργιο φωτόνιο (που ξεκίνησε από το ίδιο σημείο,με το πρώτο με την ίδια ταχύτητα και την ίδια κατεύθυνση με το πρώτο)ώστε να περάσει από τη δεξιά πάντοτε σχισμή.Το παράδοξο λοιπόν είναι ότι, το δεύτερο αυτό φωτόνιο  χτυπάει την οθόνη,όχι στο ίδιο σημείο που χτύπησε την οθόνη το πρώτο,αλλά σε ένα άλλο σημείο.Δηλαδή η συμπεριφορά του δευτέρου αυτού φωτονίου, είχε τροποποιηθεί, από το άνοιγμα τής  αριστερής σχισμής, ώσάν το δεύτερο αυτό φωτόνιο, να εγνώριζε ότι η αριστερή σχισμή ήταν ανοιχτή.Πως το εγνώριζε; Είναι σαν το δεύτερο φωτόνιο να έχει συνείδηση,όπως θάλεγε ο  Τεγιάρ ντε Σαρντέν,πράγμα που η πλειονότητα των  σύγχροωνω φυσικών δεν δέχεται.Και το μυστήριο συνεχίζεται.Ας υποθεσουμε πώς κατορθώνω να εντοπίσω από ποιά σχισμή  διέρχεται κάθε φωτόνιο. Στην περίπτωση αυτή,δεν σχημαίζονται κροσσοί συμβολήε.Αντιθέτως αν δεν προσπαθήσω κάτι τέτοιο θα έχουμε εικόνα κυματικών συμβολών.

Το πείραμα έχει διχάσει την επιστημονική κοινότητα για το τι ακριβώς συμβαίνει όταν το σωματίδιο διέρχεται από τη διάταξη των δύο σχισμών και οι εξηγήσεις που έχει επιχειρηθεί να δοθούν ξεπερνούν, όλες, τα όρια της μέσης ανθρώπινης λογικής. Για τον λόγο αυτό η «ορθόδοξη» άποψη της κβαντικής μηχανικής έχει τη θέση πως δεν υπάρχει ερμηνεία και δεν οφείλει κανείς να εξηγήσει τι ακριβώς συμβαίνει στο επίμαχο μέρος της πειραματικής διάταξης και πως πρέπει να δεχόμαστε πως απλώς συμβαίνει σύμφωνα με τον μαθηματικό φορμαλισμό που περιγράφει με επιτυχία το σύστημα.

Το 2002, η έκδοση του πειράματος των δύο σχισμών του Jönsson, με ηλεκτρόνια, ψηφίστηκε ως το πιο όμορφο πείραμα Φυσικής όλων των εποχών από τους αναγνώστες του Physics World.

Το 2002, η έκδοση του πειράματος των δύο σχισμών του Jönsson, με ηλεκτρόνια, ψηφίστηκε ως το πιο όμορφο πείραμα Φυσικής όλων των εποχών από τους αναγνώστες του Physics World.[3]

Τα συμπεράσματα από το πείραμα(ή τουλάχιστον οι σκέψεις που δημιουργεί)

1.Αποδεικνύει τον ρόλο και την επίδραση του παρατηρητή  στον καθορισμό της φύσης της κβαντικής πραγματικότητας

2.Δημιουργεί υπόνοιες  για το ότι τα στοιχειώδη σωματίδια έχουν συνειδητότητα,

3.Εχουν οδηγήσει στη σκέψη ότι το σύμπαν  κατοικείται   από συνειδητές οντότητες. (μεμονωμένη άποψη)

4.Προβάλλει την άποψη  πώς δεν έχει νόημα να μιλούμε   για την αντικειμενική ύπαρξη ενός στοιχειώδους σωματιδίου, σε  ένα καθορισμένο σημείο του χώρου.Ενα σωματίδιο δεν υπάρχει   ως συγκεκριμένο αντικείμενο στο χώρο,παρά μόνον όταν βρίσκεται υπό άμεση παρατήρηση.

5.Η μορφή που επιλέγει το φωτόνιο( : κύμα ή σωματίδιο) εξαρτάται από το είδος του πειράματος που επιλέγουμε.

6.Το φωτόνιο πέρασε και από τις δύο σχισμές.Αρα ευρίσκεται ταυτόχρονα σε δύο διαφορετικά σημεία.

------------------------------------------------------------------------------
Όπως γράφεται στο Περισκόπιο της Επιστήμης (τεύχος  412 σελ./14)  κατά τη Θεωρία των Πολλών Αλληλοεπιδρώντων Κόσμων, η κβαντική συμβολή που παρατηρείται στο πείραμα των δύο σχισμών.,οφείλεται στην απωστική αλληλεπίδραση που προκαλς ούν 41 « κλασικά σύμπαντα» παρόμοια με το δικό  μας
----------------------------------------------------------------------------------------.
Όπως  γράφουν’ οι Jim Al-Kahlili και    Johnjoe   McFadden στο βιβλίο τους «Ζωή στη κόψη»κάθε στιγμή του πειράματος το άτομο πρέπει να περιγράφεται από ένα σύνολο αριθμών που ορίζουν πιθανοκρατικώς την θέση του,στο χώρο.Αυτή είναι η κυματοσυνάρτηση…η κυματοσυνάρτηση ενός ατόμου,που διέρχεται από δύο σχισμές αποκαλύπτει την πιθανότητα να το βρούμε σε μια θέση οποιαδήποτε χρονική στιγμή… αυτή αντιπροσωπεύει την φυσική κατάσταση του ιδίου του ατόμου,που ουσιαστικώς δεν έχει μια συγκεκριμένη θέση,αν δεν μετρηθεί ΄και μέχρι τότε βρίσκεται ταυτοχρόνως παντού.-με διαφορετική πιθανότητα φυσικά γι αυτό είναι απίθανο να βρούμε το άτομο σε περιοχές όπου η κυματοσυνάρτηση έχει χαμηλές τιμές…η κυματονάρτηση γίνεται πάλι εντοπισμένο ατομο  όταν επιχειρήσουμε να ανιχνεύσουμε την θέση του…..Με την μέτρηση  η κβαντική κυματοσυνάρτηση καταρρέει  μιά συγκεκριμένη πιθανότητα….χωρίς την μέτρηση το άτομο βρίσκεται παντού….’οσο μεγαλύερο είναι ένα σώμα  τόσο μικρότερη είναι η κυματική του φύση (λ.χ.ένα σώμα ανθρώπου)

)