ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ "ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ"







ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ




La  Conscience humaine  est en cours d; expansion.Les maîtres de sagesse,ont accélère  en ce qui les concerne,,ce processus de l ; augmentation du champ de la conscience,la quelle devient finalement cosmique.Au cours de ce développement ,une vision plus vraie et plus complète fait naître un sentiment d ; unite de tous les etres.Ce sentiment provoque dans l homme  une prise de conscience de sa responsabilité et de les devoirs vis-[avis des autres.Δεν χρειάζεται πλέον για ΄ν΄απαλλαγεί από τον εγωισμό του,τα δεκανίκια μιάς θρησκείας ή τα προστάγματα μιάς οποιασδήποτε ηθική.Η αλτρουιστική συμπεριφορά του γίνεται φυσική.Του υπαγορεύεται από την αίσθηση που έχει τής ενότητας,,όπως η εγωιστική του συμπεριφορά υπαγορεύονταν από την αίσθηση τής χωριστικότητας,Ετσι η πνευματική πρόοδος, είναι αποτέλεσμα μιάς ριζικής μεταμόρφωσης, τής εσωτερικής  του στάσεως,η πεποίθησή ότι είναι ένα με όλα τα όντα,,που υπερισχύει,η πεποίθηση αυτή, της λαθεμένης αντιλήψεως ότι είναι χωρισμένος από τα υπόλοιπα όντα.Η πρόοδος αυτή δεν μεταφράζεται  από μια άρνηση ξηρή και εγωιστική  τού κόσμου,που θα οδηγούσε σε  μια απόσπαση από τους άλλους..Πορεύεται χάρις στο δώρο που έχει,αγνός από κάθε επιθυμία ανταμοιβής,κέρδους,ή μιάς νιρβανικής κατάστασης ……………Η πορεία ενός γιόγκι…………..είναι μια συνεχής προσπάθεια να υψωθεί στο επίπεδο ενός ανώτερου εαυτού,,κατόχου,υπερβατικών ικανοτήτων  και αστείρευτης πηγής δυνάμεως και γνώσης……..Η  επίμονη αυτή,αναζήτηση  ενός περισσότερο είναι, είναι ο ποιο σίγουρος τρόπος  να φθάσει κανείς στην ευτυχία,γιατί αυτή αποκτάται   από τα είναι κανείς στο υψηλότερο βαθμό,και όχι να έχει όσο μπορεί περισσότερο……….Η επιθυμία τής ευτυχίας είναι νόμιμη ……………δηλώνει ο σημερινός Δάλαι –Λάμα.(Lotus bleu 1997/7 p.175)


Παγκόσμια συνείδηση (από το διαδίκτυο;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Είναι γνωστό ότι κανένα μέντιουμ ………..δεν διατείνεται ότι σπούδασε το προφητεύειν σε κάποιο πανεπιστήμιο, ούτε ότι η «κρυστάλλινη σφαίρα του» διαθέτει συγκεκριμένη τεχνολογία πρόβλεψης. Αρα οι προβλέψεις τους για τα μελλούμενα είναι κατά τους επιστήμονες «τσαρλατανισμοί». Αυτό όμως δεν αποκλείει την επιστημονική έρευνα σχετικά με το κατά πόσον κάποιες εξελίξεις είναι προβλέψιμες.
Η θεωρητική αναζήτηση του θέματος μπορεί να εντοπιστεί στο 1907, όταν ο γαλλοεβραίος φιλόσοφος Ανρί Μπεργκσόν (Ηenri-Louis Βergson, Νομπέλ Λογοτεχνίας 1927) δημοσίευσε το « L΄ evolution creatrice». Με την εργασία του αυτή αμφισβητούσε τον δυϊσμό του Καρτέσιου και πρότεινε την ύπαρξη μιας «ζωτικής δύναμης» που ενοποιούσε τη σκέψη με το σώμα. Ο βρετανός ψυχολόγος Λόιντ Μόργκαν (Conwy Lloyd Μorgan) επεξέτεινε αυτή τη θεώρηση, το 1927, με μία «ανακύπτουσα εξέλιξη» που ερμήνευε την αυξανόμενη πολυπλοκότητα. Ιδιαίτερα, υποστήριξε ότι η μεγέθυνση της πολυπλοκότητας των ανθρώπινων γλωσσών(Γάκ μήπως οι γλώσσες ακολουθούν αντίθετη πορεία προς την απλούστευση;) οδηγεί σε ένα πολιτισμικό άλμα εξέλιξης που ξεπερνάει το αντίστοιχο βιολογικό. Οι σκέψεις αυτές ώθησαν τον γεωχημικό και ιδρυτή της Ουκρανικής Ακαδημίας Επιστημών Βλαντίμιρ Βερνάντσκι (Vladimir Ιvanovich Vernadsky) στη διατύπωση μιας θεωρίας επέκτασης εκείνης του Δαρβίνου, κατά την οποία η επόμενη φάση εξέλιξης στη Γη- μετά τη γεώσφαιρα και τη βιόσφαιρα- είναι η νοόσφαιρα .(ΓΑΚ το υποστηρίζει ο  T.de Chardin)Τη σκυτάλη αυτής της σκέψης παρέλαβε ο... ιησουίτης ιερέας (αλλά και παλαιοντολόγος, γεωλόγος και βιολόγος) Πιέρ Τεγιάρ ντε Σαρντέ, ο οποίος υποστήριξε πως η νοόσφαιρα εκφράζεται ως «συλλογική συνείδηση» του ανθρώπινου είδους, που προκύπτει από την αλληλεπίδραση των ανθρωπίνων σκέψεων (Ρierre Τeilhard de Chardin, Le Ρhenomene Ηumain, 1955). Είπε ότι όσο πιο πολύπλοκα κοινωνικά δίκτυα θα χτίζει το ανθρώπινο είδος τόσο περισσότερο θα αναπτύσσεται η νοόσφαιρα. Οπως περίπου επικοινωνούν οι νευρώνες στον ανθρώπινο εγκέφαλο, οι εκφράσεις των ανθρωπίνων σκέψεων ανά τον πλανήτη θα επικοινωνούν, συγκροτώντας την «παγκόσμια συνείδηση».

Η τεχνολογία της «προειδοποίησης»
Ακούγεται εντελώς παράλογο,  αλλά οι λέξεις που χρησιμοποιούμε  στον κυβερνοχώρο απαρτίζουν  μια παγκόσμια συνείδηση  που διεγείρεται πριν από  την εκδήλωση μιας καταστροφής  Ακούγεται εντελώς παράλογο, αλλά οι λέξεις που χρησιμοποιούμε στον κυβερνοχώρο απαρτίζουν μια παγκόσμια συνείδηση που διεγείρεται πριν από την εκδήλωση μιας καταστροφής Τα προαναφερθέντα παρέμεναν στο στάδιο της θεωρίας, αναπόδεικτα. Ωστόσο το 1958 ο ερευνητής του ΜΙΤ Ολιβερ Σέλφριτζ (Οliver Selfridge) σχεδίασε ένα πρόγραμμα υπολογιστή ονόματι Ρandemonium- το οποίο οργάνωνε τη δράση μικροσκοπικών προγραμμάτων στα πλαίσια ευρύτερων συστημάτων. Δηλαδή ο Σέλφριτζ δοκίμαζε να υλοποιήσει στην πράξη το... «δαιμόνιο», για το οποίο ο Σωκράτης και ο Μάξγουελ μάς είχαν πει ότι συνέδραμε τη σκέψη τους!
Η υλοποίηση του «δαιμονίου» ήρθε οριστικά το 1965, με την πραγμάτωση της «Εliza», του πρώτου λογισμικού ρομπότ με δυνατότητες αλληλεπίδρασης με τον άνθρωπο (θα το βρείτε αναρτημένο στο Διαδίκτυο, στη διεύθυνση www-ai. ijs. si/eliza/eliza. html). Από τότε κι έπειτα είχαμε διάφορες άλλες πειραματικές προσεγγίσεις, ώσπου - το 1993- ο φοιτητής του ΜΙΤ Μάθιου Γκρέι (Μatthew Gray) παρουσίασε ένα ρομπότ του Διαδικτύου (web bot), ονόματι «World Wide Web Wanderer», για να αλιεύει πληροφορίες σχετικά με το τι ψάχνουν οι επισκεπτόμενοι τον Παγκόσμιο Ιστό. Το πού κατέληξε αυτό το γνωρίζουμε όλοι, καθώς οι μηχανές αναζήτησης πληροφοριών τύπου «Google» βασίζονται στην ανιχνευτική δράση τέτοιων προγραμμάτων-ρομπότ.

Η αλματώδης αύξηση των καταθέσεων ανθρωπίνων σκέψεων στο Διαδίκτυο και η νεοαποκτηθείσα δυνατότητα ανίχνευσής τους δεν πέρασαν απαρατήρητες από τους θιασώτες των θεωριών της νοόσφαιρας. Από τις 5 Αυγούστου 1998 μία διεθνής ομάδα περίπου 100 επιστημόνων άρχισε να συλλέγει δεδομένα από ένα παγκόσμιο δίκτυο «γεννητριών τυχαίων γεγονότων» (RΕG). Ενα ειδικά διαμορφωμένο λογισμικό διαβάζει, ανά δευτερόλεπτο, τα εξαγόμενα αυτών των γεννητριών σε 65 πόλεις του πλανήτη και τα στέλνει σε έναν κεντρικό υπολογιστή του Πανεπιστημίου Πρίνστον των ΗΠΑ.

Η επίσκεψη στον διαδικτυακό τόπο της οργάνωσης (http://noosphere. princeton. edu/) δεν μας δίνει λεπτομερείς επιστημονικές εξηγήσεις για τα όσα «διαβάζουν» τα μηχανήματα του Global Consciousness Ρroject, πέρα από το ότι εξετάζουν με στατιστικές μεθόδους τις «αναγνώσεις» τους προκειμένου να εντοπίσουν διαφοροποιήσεις από τις αναμενόμενες τιμές. Η έκπληξη έρχεται όταν μας λένε πως οι σημαντικότερες «διαφοροποιήσεις από την τυχαιότητα» που έχουν καταγράψει συμπίπτουν με την εκδήλωση συνταρακτικών γεγονότων ανά τον πλανήτη! Και μάλιστα οι συγκεκριμένες διαφοροποιήσεις ξεκινούν αρκετές ώρες πριν από την εκδήλωση των γεγονότων- όπως στην περίπτωση της επίθεσης στους Δίδυμους Πύργους στις 9.11.2001. Είναι σαν η «παγκόσμια συνείδηση» να αφυπνίζεται λίγο πριν από μία καταστροφή και να «φωνάζει στο Διαδίκτυο»!

Γλωσσολογικές προφητείες
Το ότι το Διαδίκτυο μπορεί να γίνει εργαλείο πρόβλεψης έλαβε εφέτος (στις αρχές Νοεμβρίου) επίσημη χροιά όταν η μηχανή αναζήτησης Goοgle ανακοίνωσε πως μπορεί να προβλέπει την εκδήλωση επιδημίας γρίπης στις ΗΠΑ! Συγκεκριμένα η εταιρεία παρέθεσε τη βεβαιότητά της πως οι συζητήσεις στο Διαδίκτυο σχετικά με «συμπτώματα γρίπης» κορυφώνονται λίγο προτού μια τέτοια επιδημία εκδηλωθεί. Τα διαδικτυακά της ρομπότ ανίχνευσης λέξεων εντοπίζουν αυτές τις λέξεις και η ανάλυσή τους καταγράφεται στην ιστοσελίδα Google Flu Τrends (www. google. org/flutrends/). Το επιστημονικό υπόβαθρο αυτής της ανάλυσης δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Νature» και υπάρχει διαθέσιμο στη διεύθυνση www.nature.com/nature/ journal/vaop/ncurrent/pdf/nature07 634.pdf/.

Το φαινόμενο είναι εντυπωσιακό και απέδειξε ότι η «προφητική γλωσσολογία» αξίζει σίγουρα διερεύνηση, αλλά δεν θα έφθανε να μας τρομάξει αν δεν έβρισκε μορφή έκφρασης πολύ πιο δραματική, συγκεκριμένη και με χρονικό περιθώριο μηνών ως και ετών πριν! Τι εννοούμε; Μια περίεργη ιστορία άρχισε να ξεδιπλώνεται από τον Ιούνιο του 2001, όταν ένας υψηλόβαθμος- αλλά ανώνυμος- προγραμματιστής τεχνητής νοημοσύνης, υποτίθεται της Μicrosoft, παρουσίασε στον αναλυτή χρηματαγοράς George Ure τις δυνατότητες ενός προγράμματος πρόβλεψης που είχε αναπτύξει πριν από λίγα χρόνια. Το πρόγραμμά του «σάρωνε» το Διαδίκτυο για να εντοπίσει λέξεις-κλειδιά, όπως περίπου κάνει μια μηχανή αναζήτησης. Μόλις έβρισκε μία από αυτές τις λέξεις, το πρόγραμμα «φωτογράφιζε» το κείμενο πριν και μετά τη λέξη. Αυτές οι «φωτογραφίες κειμένων» διοχετεύονταν σε ένα πρόγραμμα ανάλυσης, που χαρτογραφούσε τους συσχετισμούς και πάσχιζε να βγάλει νόημα ως προς τις διαμορφούμενες τάσεις.

Ο ενθουσιασμός των χρηματιστών άρχισε όταν το συγκεκριμένο πρόγραμμα αποδείχθηκε αξιόπιστο στις προβλέψεις του για το πότε θα ανέβουν και πότε θα πέσουν οι τιμές των μετοχών. Αλλά η «ανατριχίλα» άρχισε όταν διαπιστώθηκε πως δεν προέβλεπε μόνον οικονομικά μεγέθη: Τον Ιούνιο του 2001 το πρόγραμμα προειδοποίησε ότι κατά τους επόμενους δύο- τρεις μήνες θα συνέβαινε ένα γεγονός που θα άλλαζε τη ζωή στον πλανήτη. Η πρόβλεψή τους βασιζόταν στην ίδια γλωσσολογική ανάλυση των όσων λέγονταν στο Διαδίκτυο, όπως πριν. Οταν έπεσαν οι Δίδυμοι Πύργοι, οι χειριστές του προγράμματος άρχισαν να διευρύνουν το πλαίσιο των λέξεων-κλειδιών που σάρωναν. Το αποτέλεσμα ήταν να ακολουθήσει μια εκπληκτική σειρά επιτυχών προβλέψεων , όπως η επίθεση με άνθρακα μέσω επιστολών σε κρατική υπηρεσία της Ουάσιγκτον, το 2001, το μπλακάουτ της Ανατολικής Ακτής των ΗΠΑ, το 2003, ο υποβρύχιος σεισμός και το τσουνάμι της Σουμάτρας, το 2004, αλλά και το χτύπημα του τυφώνα «Κατρίνα» στη Νέα Ορλεάνη, η κατάρρευση των χρηματαγορών τον Σεπτέμβριο... ακόμη και ο τραυματισμός από κυνηγετικό όπλο του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Ντικ Τσένι!

Αυτές οι τουλάχιστον περίεργες συμπτώσεις δεν έμειναν για πολύ μυστικό των χρηματιστών. Αληθεύει ότι οι χειριστές του « Τhe Web Βot Ρroject » (βλ. www. halfpasthuman. com) αντιμετώπισαν με αρκετή αμηχανία και σκεπτικισμό τις δυνατότητες της «προφητικής γλωσσολογίας» που έχουν στα χέρια τους και δέχονται συνδρομές μόνο από χρηματιστές. Αλλά στις 20 Μαΐου 2007 το γνωστό Ηistory Channel τους αφιέρωσε εκπομπή που έκανε διεθνώς γνωστό το τι προέβλεπε το λογισμικό τους για το μέλλον της ανθρωπότητας. Ενα μέλλον συμπυκνούμενων καταστροφών, που ξεδιπλώνονται από τώρα.

Ο μαύρος Καζαμίας του Web-bot
Ανθρωποι σε εξαιρετικά ευαίσθητες  θέσεις, όπως ο εικονιζόμενος Κόλιν  Πάουελ και ο νέος αντιπρόεδρος  των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, έκαναν  με βεβαιότητα προβλέψεις  για «στημένη παγκόσμια κρίση»  από τα τέλη Ιανουαρίου.  Ποια «νοόσφαιρα» τους ενημέρωσε;  Ανθρωποι σε εξαιρετικά ευαίσθητες θέσεις, όπως ο εικονιζόμενος Κόλιν Πάουελ και ο νέος αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, έκαναν με βεβαιότητα προβλέψεις για «στημένη παγκόσμια κρίση» από τα τέλη Ιανουαρίου. Ποια «νοόσφαιρα» τους ενημέρωσε; Με λεκτικό που προδίδει αντιεξουσιαστική πολιτική θέση, οι χειριστές του προγράμματος ενημερώνουν ότι το λογισμικό τούς διαβεβαιώνει για ένα τελείωμα του 2008 με «δράσεις που θα φέρουν αλλαγές σε κάθε επίπεδο της καθημερινότητάς μας τον επόμενο χρόνο». Η διαδικασία άρχισε με το επίπεδο παραγωγής τροφίμων και θα τελειώσει με αυτό. Βυθίσεις ακτογραμμών λόγω ανόδου του επιπέδου της θάλασσας θα συμβούν και μεγάλης κλίμακας αλλαγές στο κλίμα θα καταστρέψουν τις σοδειές. Παράλληλα η «πτώχευση του δολαρίου» θα ταράξει τις αγορές ενέργειας και τροφίμων διεθνώς. Ο «τελευταίος βρυχηθμός της καθεστώσας τάξης πραγμάτων θα ακουστεί το 2008 και το 2009», με τα «φρικιά της εξουσίας που λέγονται Πεφωτισμένοι (Ιlluminati) ή Καμπάλα και Λέσχη Μπίλντεμπεργκ να κάνουν τα πάντα στα επόμενα δύο χρόνια για να περιορίσουν την απώλεια ελέγχου.Το ότι αυτή τους η προσπάθεια είναι καταδικασμένη να αποτύχει δεν θα τους αποτρέψει από το να ξοδέψουν τεράστιες ποσότητες αποθεμάτων του πλανήτη για τον σκοπό τους.Τα στοιχεία μάς δείχνουν ότι βρίσκονται σε απελπισία,που θα μεγεθυνθεί ταχύτατα μετά το εαρινό ηλιοστάσιο».

Περίεργο λεκτικό, που συνδυάζει τεχνητή νοημοσύνη με σενάρια συνωμοσίας, οικονομικές αναλύσεις με μασονικά παιχνίδια εξουσίας, οικολογικές ανησυχίες με αποκαλυπτικές εμμονές. Και το πράγμα γίνεται ακόμη πιο δυσοίωνο στις λεπτομέρειές του: Οι προφητείες του Web-bot λένε ότι οι κοινωνικές αναταραχές ανά τον κόσμο που ξεκινούν τώρα (όπως η δική μας) θα επαναληφθούν με ακόμη μεγαλύτερη σφοδρότητα από τις 25 Ιανουαρίου ως τις 14 Φεβρουαρίου 2009. Η αναστάτωση θα οδηγήσει σε «κρίση των θρησκειών» και καταστροφική πτώση του δολαρίου. Θα συνδυαστεί με φοβερές αποκαλύψεις τον Ιανουάριο, θα ακολουθηθεί από εμφάνιση UFΟ και εξαφανίσεις ισχυρών ανδρών, λαϊκή οργή και πιθανότητα ανατροπής / πρώιμων εκλογών στις ΗΠΑ το καλοκαίρι. Πιθανός πυρηνικός πόλεμος μας περιμένει στο τέλος του 2009 και μεγάλη επανάσταση εναντίον της «καθεστώσας τάξης». Η σειρά των αλυσιδωτών γεγονότων που ξεκίνησε τον Οκτώβριο 2008 θα ολοκληρωθεί τον Δεκέμβριο του 2012, οπότε θα... δικαιωθεί το Ημερολόγιο των Μάγια για πλανητικής κλίμακας καταστροφή, με ελπίδες καλύτερου κόσμου για τους τυχερούς εναπομείναντες!

«Οπότε γιατρέ μου;»
Μια τέτοια ζοφερή προοπτική οπωσδήποτε δεν μπορεί να μπει στο γράμμα μας για τον Αϊ-Βασίλη. Θα την είχαμε αφήσει σίγουρα βορά εντύπων του υπερφυσικού αν δεν υπήρχε επιστημονικό υπόβαθρο να στηρίζει τη θεωρία τέτοιων προβλέψεων, όπως και διαδικτυακές υλοποιήσεις να την επιδεικνύουν. Ακόμη περισσότερο, δεν θα την ψάχναμε με ανησυχία αν δεν είχαμε διασταυρωμένες πληροφορίες ότι τόσο οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ όσο και εκείνες της Κίνας χρησιμοποιούν ήδη υπερυπολογιστές για την άντληση τέτοιων προβλέψεων. Και μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα σύμπτωση είναι ότι στις 19 Οκτωβρίου, στην εκπομπή «Μeet the Ρress» του καναλιού ΝΒC, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, στρατηγός Κόλιν Πάουελ, προειδοποίησε για επερχόμενη κρίση στις 21 ή 22 Ιανουαρίου 2009. Λίγες ώρες μετά, σε γεύμα με στελέχη του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ στο Σιάτλ, ο υποψήφιος (τότε) αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν (Joe Βiden) δήλωσε επίσης: «Σημειώστε τα λόγια μου:Δεν θα περάσουν έξι μήνες και μια στημένη διεθνής κρίση θα θέσει τον Ομπάμα σε δοκιμασία ανάλογη με εκείνη του Κένεντι»...»(βλ. www.youtube.com/watch?v=poeuΕΤ yΝΥ5Ε&feature=related). Ποια Πυθία τους μίλησε και τι τους είπε;

Τις ώρες που γραφόταν αυτό το κείμενο τόσο ο γράφων όσο και οι χειριστές του Web-bot είχαν κολλημένα τα μάτια τους στην ιστοσελίδα των σεισμών ανά τον πλανήτη (http://earth quake.usgs.gov/eqcenter/recenteqsw w/Quakes/quakes-big.php). Ο λόγος; Η πιο άμεση πρόβλεψη των ημερών από το Web-bot μιλούσε για εκδήλωση μεγάλου σεισμού στα δυτικά των ΗΠΑ, από τις 10 ως 13 Δεκεμβρίου, που θα ακολουθηθεί από ακόμη μεγαλύτερο, στη διαμετρικά αντίθετη πλευρά του πλανήτη. Ελπίζω να διαψευσθεί, όπως και όλες οι άλλες για το άμεσο μέλλον μας. Διαφορετικά... θα κάνω δώρο στα παιδιά μου το εγχειρίδιο επιβίωσης των «Μικρών Εξερευνητών».
ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ
a.Ως γνωστόν μέχρι σχεδόν πρόσφατα, επικρατούσε η αντίληψη, ότι, με την παύση τής καρδιακής λειτουργίας,έπαυε και η λειτουργία τού εγκεφάλου.Η άποψη αυτή,τουλάχιστον στο μέτρο που αφορά  ένα βραχύ χρονικό διάστημα μετά τον «θάνατο» αμφισβητείται  πλέον. Τούτο  προκύπτει και από σχετικές αναφορές,όπως αυτές που  προπαρατίθενται,και έχουν σχέση με τις παραθανάτιες εμπειρίες(NDE),που αφηγούνται ότι έχουν βιώσει τουλάχιστο σε ποσοστό 20% πρόσωπα που είχαν κριθεί κλινικως νεκρά.Εκτός όμως από τις αφηγήσεις αυτές,υπάρχουν και σχετικά πειράματα που έγιναν σε ποντικούς, από τους ερευνητές καθηγητές τής ιατρικής τού Πανεπιστημίου Michigan  George Mashour, M.D., Ph.D.  αναισθησιολόγος και νευροχειρουργός,., και Jimo Borjigin, Ph.D., Αποδείχθηκε συγκεκριμένως,ότι οι ποντικοί, για βραχύ χρονικό διάστημα (: μετά τον κλινικό  τους θάνατο,τότε δηλαδή που η καρδιά έχει παύσει να λειτουργεί,και το αίμα να τροφοδοτεί τον εγκέφαλο, διατηρούσαν (τουλάχιστον για ένα χρονικό διάστημα 30 δευτερολέπτων μετά τη πάυση της καρδιακής λειτουργίας)ικανότητα συνειδητής αντιλήψεως και μάλιστα σε βαθμό υψηλότερο από αυτόν τού προθανάτιου σταδίου,όπως παρατηρεί ο  George Mashour. Το συμπέρασμα  των πειραμάτων είναι ότι ,η συνείδηση τόσο σε ανθρώπους όσο και σε ζώα,δεν συνδέεται,με την λειτουργία του εγκεφάλου.Επιστήμονες  πού ασχολήθηκαν ειδικώς με την λειοτργία του εγκεφάλου,όπως οι J.C.Eccles, Sir Cyril Burt, Dr.Wilder Penfield and Prof.W.H.Thorpe έχουν δηλώσει πως Κατά την γνώμη τους ο εγκέφαλος φαίνεται να είναι περισσότερο ένας πλολύπλοκος οργανισμός που καταχωρεί και διοχετεύει την συνείδηση,παρά ότι την παράγει. "Ο εγκέφαλος είναι αγγελαιφόρος της συνείδησης ,λέγει ο, Eccles . Ο David J.Chalmers Ph.D.  γράφει στην Scientific American (1997):Η συνειδητότητα,,η υποκειμενική εμπειρία,του εσωτερικού εαυτού μας,ίσως είναι ένα φαινόμενο πέρα από  την εμβέλεια της νευροεπιστήμης.
 Η περίπτωση  τού Eben Alexander είναι ενδιαφέρουσα.Ο καθηγητής Eben Alexander είναι ο συγγραφέας ενός βιβλίου  best seller «Απόδειξη Παραδείσου», ("Proof of Heaven"). Νευροχειρουργός τού Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, και ένας από τους εγκυρότερους πρώην σκεπτικιστές για την ζωή μετά τον θάνατο , ξύπνησε από κώμα 7 ημερών  μετά από βαριά βακτηριακή μηνιγγίτιδα,και μίλησε λέγοντας ότι... πήγε και ήρθε!.Σε μια πολύκροτη εκπομπή τού ABC  που έσπασε σε θεαματικότητα κάθε ρεκόρ, περιέγραψε το Ταξίδι από το οποίο-πάντοτε κατά τα λεγόμενά του- επέστρεψε, λέγοντας ότι ,ήρθε από μακριά.Στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, στα «κεντρικά» της Βοστόνης, με τους πιο έγκυρους του κόσμου νευροχειρούργους και νευροψυχίατρους μια ομάδα θεραπόντων,και  οι νοσοκόμες εξέταζαν το σώμα του ανοίγοντας τα βλέφαρα  του και φωτίζοντας τα μάτια του με τoν πιο εκτυφλωτικό φακό. Αλλ΄κανένας δεν ήταν εκεί('Βut nobody was there'), ανέφεραν διαρκώς κάθε μέρα επί μία εβδομάδα στο επίσημο ιστορικό.Και ο ίδιος όμως  καθηγητής, από την ώρα που ξύπνησε, όπως και στην συνέντευξή του στο ABC, δηλώνει «Δεν Ήταν Εκεί».Το Ταξίδι που πήγε στον Παράδεισο, επιμένει ότι ήταν Αληθινό. Στο βιβλίο αυτό ισχυρίζεται πώς   απέδειξε, όταν επανήλθε στις αισθήσεις του - και τον πραγματικό χρόνο αυτής της ζωής -, ότι ο εγκέφαλος του δεν είχε καμία δυνατότητα ούτε να σκεφτεί, ούτε να ονειρευτεί, ούτε να θυμηθεί ή να σχηματίσει πλάνα και εικόνες, όπως αυτά που έφερε μαζί του γυρνώντας απ το κώμα!Υποστηρίζει τώρα, ότι υπάρχουμε πέρα από το σώμα μας και γνωρίζουμε πέρα απ τον εγκέφαλο μας. Προτρέπει την σύγχρονη Επιστήμη να αλλάξει αντίληψη για την Αντίληψή μας, και περιγράφει τον παράδεισο...«Δεν είχα γλώσσα, ούτε καμιά από τις γήινες αναμνήσεις μου. Δεν είχα αίσθηση του σώματος μου καθόλου, αλλά βρέθηκα σε μια κατάφυτη κοιλάδα από μια άλλη διάσταση, αλλά υπερ - πραγματική. Από έναν κόσμο, πλουσίως υπερπραγματικό,( rich ultra-real world,) όπως λέει, μιάς Ασύλληπτα Σοφής Σύλληψης...».Συνεχίζει λέγοντας,ότι ως καθηγητής νευροχειρουργικής του πιο έγκυρου στο κόσμο Κέντρου Γνώσης της Ιατρικής, του Χάρβαρντ, που λόγω ειδικότητας είναι ο καθ'ύλην αρμόδιος να γνωρίζει τις λειτουργίες, τα όρια και τους μηχανισμούς κάθε νευρώνα του ανθρώπινου εγκεφάλου, έχει ήδη αποδείξει με το παράδειγμα του, σε επιστημονικούς όρους ότι, η Εμπειρία και  η Ανάμνηση, με τις Εικόνες Ζωντανές αφότου ξύπνησε απ το κώμα, είναι απολύτως αδύνατον να συνέβησαν σε ανθρώπινο εγκέφαλο με τόσο μολυσματική βακτηριακή μηνιγγίτιδα η οποία είχε εξαφανίσει, από τον δικό του εγκέφαλο, κάθε επίπεδο γλυκόζης!.Ο Δρ. Αλεξάντερ εξήγησε στην εκπομπή τού ABC το «περιστατικό του εαυτού του», λέγοντας ότι τα εγκεφαλογραφήματα έδειχναν απολύτως νεκρές τις περιοχές του εγκεφάλου που προσδίδουν συνείδηση, σκέψη, μνήμη και κατανόηση: «..Γνωρίζω ότι πολλοί θα το αποδώσουν σε παραίσθηση, αλλά εγώ επιστημονικά αποδεικνύω ότι δεν ήταν ούτε όνειρο ούτε παραίσθηση, ούτε μυθοπλασίες, και προσωπικά γνωρίζω ότι Έχει συμβεί, αλλά Έξω από το Μυαλό μου».«...Οι παραισθήσεις, στις οποίες αποδίδαμε ως σκεπτικιστές την εξήγηση από τις περιγραφές ασθενών με Επιθανάτιες Εμπειρίες, απαιτούν την λειτουργία κάποιου ελάχιστου, βασικού αν μη τι άλλο, συγχρονισμού στο φλοιό του εγκεφάλου. Στη δική μου περίπτωση, τα επίπεδα της γλυκόζης που με μια βακτηριακή μηνιγγίτιδα πέφτουν από 100 στο 80 – 60, και με μια επιθετική μηνιγγιτίδα φτάνουν στο 20, σε μένα είχαν φτάσει στο 1. Κανένας ασθενής δε θα θυμόταν τίποτα σ αυτά τα επίπεδα, ούτε ο εγκέφαλος θα ήταν ικανός να τα παράξει».Στο πιο επιστημονικό Ταξίδι στο Παράδεισο που άκουσαν οι άνθρωποι ποτέ, ο δρ Αλεξάντερ περιγράφει: «Ήμουν μια κουκίδα Επίγνωσης χωρίς να κουβαλάω καμία από τις γήινες εμπειρίες μου, ούτε το σώμα μου. Στην αρχή, (πριν φτάσω στον Παράδεισο) βρέθηκα σε ένα κατασκότεινο περιβάλλον με κάποιου τύπου 'καλωδίωση'. Σαν να θυμάμαι ρίζες, και διακλαδώσεις, και εκεί νομίζω ότι έμεινα για πολύ καιρό, θα έλεγα, για χρόνια».«... Ελευθερώθηκα από εκείνο το πανέμορφο σπειροειδές λευκό φως που εξέπεμπε μια απίστευτα συγκλονιστική μελωδία που με εισήγαγε στη Φωτεινή Κοιλάδα...»Σαν σκηνή από παιδικό παραμύθι ο Dr.Alexander θυμάται μια νεαρή γυναίκα να εμφανίζεται διάσπαρτα στον Χωροχρόνο (.. "να τσουλάει μπροστά του στον Χώρο και τον Χρόνο"..!) και χωρίς λόγια να του μιλά: «Με κοίταζε, και χωρίς καμία λέξη καταλάβαινα αμέσως ό,τι μου έλεγε, έπαιρνα το μήνυμα μόνο από το κοίταγμά της: ".. Είσαι αγάπη, είσαι εκλεκτός, δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι..."Κι όμως ναι, ο τόσο αυστηρός ακαδημαϊκά καθηγητής του Χάρβαρντ, θυμάται, και περιγράφει επιστημονικά στην μαρτυρία της δικής του Επιθανάτιας Εμπειρίας,( Near - Death - Experience,) τη νεαρή γυναίκα να ίπταται πάνω σ ένα φτερό πεταλούδας!Ενδιαφέρον έχει η περιγραφή του Αλεξάντερ για τον Θεό.Τον αντιλήφθηκε μέσα από μια σφαίρα κρυστάλλινου φωτός«Ο Θεός....», λέει χαρακτηριστικά, «...ήταν μια απέραντη παρουσία αγάπης, ήταν το όλον της αιωνιότητας και της υπαρκτής συνείδησης. Αλλά ήταν αυτή η σφαίρα κρυστάλλινου φωτός ο απαραίτητος μετασχηματιστής, σαν ένας μεταφραστής που ήταν απαραίτητος για να υπάρξει το Άπλετο Φως του Θείου και Απίστευτου...»
Το ενδιαφέρον είναι ότι στα εξονυχιστικά τεστ αντιληπτότητας, μνήμης και κάθε άλλης εγκεφαλικής λειτουργίας που περίμεναν τον Δόκτορα όταν γύρισε από... το κώμα, - για τα γήινα -, του έδειξαν, αμέσως μόλις ξύπνησε στην ΜΕΘ (και αυτό χαρακτηρίζεται επιστημονικά απρόβλεπτο, ή και θαύμα, γιατί δεν υπήρχαν πιθανότητες ο εγκέφαλός του να επανέλθει), και μια σειρά από φωτογραφίες γνωστών και άγνωστων στην ζωή του μέχρι πριν από το ατύχημα. Αναγνώρισε την βιολογική του αδελφή, - που ποτέ όσο ζούσε πριν στο νοσοκομείο δεν είχε συναντήσει γιατί ήταν υιοθετημένος -, στο πρόσωπο της νεράιδας του απ τον Χωροχρόνο.Τώρα, με πλήρως αποκατεστημένη την λειτουτουργία του εγκέφαλου του, - τόσο θεαματικά που σκίζουν πτυχία στο Χάρβαρντ !-, o Alexander προκαλεί, από το THINK - TANK της Γνώσης για τον Άνθρωπο όπου βρίσκεται, την Επιστήμη, να αλλάξει κι αυτή με τη σειρά της, μυαλά!
«Είναι πια ξεκάθαρο για την Σύγχρονη Γνώση ότι πρέπει να αναποδογυρίσουμε το πλάνο και να το δούμε από την άλλη πλευρά,» λέει. «...Η συνειδητότητα υπάρχει σε μια πολύ πιο πλούσια μορφή , ελεύθερη και ανεξάρτητη από τον εγκέφαλο, γιατί πηγάζει από την συνείδηση των ψυχών μας οι οποίες είναι αιώνιες, και το γεγονός ότι η Επίγνωση, η Συνείδηση, η Ψυχή, το Πνεύμα μας, δεν εξαρτώνται από την ύπαρξη του εγκεφάλου στο φυσικό σύμπαν.Στην πραγματικότητα η συνειδητότητα απελευθερώνεται σε πολύ πιο πλούσια επίγνωση όταν είμαστε Εκτός...»

Σε μια προσπάθεια στοιχειώδους πληγρότητας και αντικειμενικότητας, προσθέτουμε ότι στην αφήγηση αυτή ασκήθηκε κριτική που εστιάζεται στα παρακάτω ,κατά τη γνώμη μου κρίσιμα,σημεία
-Τα περί συναντήσεως του γιατρού,με μια όμορφη κοπέλλααφαιρούν σοβαρότητα.
-Αμφισβητείται,ως αντιεπιστημονική, η άποψη ότι παρ’α την πλήρη  πάυση λειτουργίας τού εγκεφάλο,οι αναμνήσεις διατηρήθηκαν.. Όταν ο  δρ.Αλεξάντερ,ρωτήθηκε σχετικώς,απάντησε,ότι πιστεύει πώς,ο νούς μπορεί να υφίσταται ανεξάρτητα από τον εγκέφαλο,χωρίς να  είναι σε θέση να προσδιορίσει ΄πού.
- όπως απέδειξε ο  διάσημος νευρολόγοςOliver Sacks σ΄΄ένα βιβίο που εξέδωσε το 2012, (Hallucinations (Knopf)) υπάρχουν πολλοί παράγοντες, που μπορούν να προκαλέσουν τέτοιες φανταστικές ψευδαισθήσεις.Ως παράδειγμα αναφέρονται σχετικά πειράματα,που διεξήγαηγε ο ελβετός νευολόγος Olaf Blanke που υποστηρίζει πως σήμερα γνωρίζουμε την ύπαρξη πολλών παραγόντων ,ιακνών να δημιουργήσουν παραισθήσεις που εξηγούνται από τον διάσημο νευρολόγο Oliver Sacks  σε βιβλίπο του που κυκλοφόρησε το΄ 2012 ( Hallucinations (Knopf). Ως παράδειγμα ο Olaf Blanke  με τους συνεργάτες του  δημιούργησαν ένα φανταστικό πρόσωπο (“shadow person”) σε μία  ασθενή  διεγείροντας  ηλεκτρικώς  τον εγκέφαλό της,με αποτέλεσμα  αυτή, να έχει την εντύπωση,ότι κάποιος στέκονταν πίσω της.
.kafantaris@gmail.com


 Η μαθηματική φύση της συνειδησης
H περιγραφή της ανθρώπινης συνείδησης αποτελεί ένα από τα πιο δύσκολα αλλά και ενδιαφέροντα προβλήματα στην ιστορία της επιστήμης με το οποίο έχει καταπιαστεί ένα πλήθος από κλάδους όπως η φιλοσοφία, η ιατρική, η ψυχολογία ή τα μαθηματικά.
Μία νέα συνεργασία νευρολόγων με θεωρητικούς φυσικούς έχει δημιουργήσει ένα πεδίο έρευνας γύρω από τη φύση της συνείδησης και μια προσπάθεια περιγραφής της μαθηματικά με τη χρήση εννοιών της κβαντικής φυσικής. Υπό αυτή τη σκοπιά, ακόμη κι αν το πρόβλημα της συνείδησης απέχει πολύ από τα να θεωρηθεί λυμένο, τουλάχιστον δημιουργείται ένα υπόβαθρο για τον ορισμό και την περιγραφή των επιμέρους προβλημάτων που το απαρτίζουν.
Η τελευταία εξέλιξη στον τομέα είναι ένα άρθρο τoυ Μαξ Τέγκμαρκ, φυσικού του πανεπιστημίου ΜΙΤ, στο οποίο υποστηρίζει πως η συνείδηση είναι και αυτή μία μορφή της ύλης όπως ένα στερεό ή ένα υγρό. «Όπως υπάρχουν πολλοί τύποι υγρών, έτσι υπάρχουν και πολλοί τύποι συνειδήσεων», υποστηρίζει ο Τέγκμαρκ ο οποίος ονομάζει την ουσία που έχει τη δυνατότητα της συνείδησης ως perceptronium.
Σύμφωνα με το Τέγκμαρκ οι ιδιότητες της συνείδησης πηγάζουν από τους φυσικούς νόμους που κυβερνούν το Σύμπαν. Ο ερευνητής εφαρμόζει τις αρχές της κβαντικής θεωρίας και της θεωρίας πληροφορίας, δείχνοντας πως προκύπτει η αυτογνωσία ή η αντίληψη μας για τις τρεις χωρικές διαστάσεις σε αντιδιαστολή με τον άπειρο αριθμό αντικειμενικών πραγματικοτήτων που επιτρέπει η κβαντική μηχανική.
Η συγκεκριμένη οπτική γωνία για τη συνείδηση προέρχεται παραδόξως από νευροεπιστήμονες όπως τον Τζούλιο Τονόμι του πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν, ο οποίος το 2008 διατύπωσε την πρόταση πως η συνείδηση πρέπει να πληροί δύο προϋποθέσεις:
πρώτον να μπορεί να επεξεργάζεται μεγάλες ποσότητες πληροφορίας, και δεύτερον να εγγράφεται η πληροφορία αυτή σε ένα ενιαίο και αδιαίρετο ολοκληρωμένο σύστημα.
Ένα ερώτημα που προκύπτει από την παραπάνω διάκριση, ονομάζεται το παράδοξο της ολοκλήρωσης. Σύμφωνα με αυτό, η επεξεργασία της πληροφορίας στον ανθρώπινο εγκέφαλο γίνεται με τη βοήθεια 1011 νευρώνων, που θα μπορούσαν να αναπαρασταθούν με 37 bits πληροφορίας. To σύνολο της συνείδησής μας όμως φαίνεται πως καταλαμβάνει πολύ περισσότερα από 37 bits αφήνοντας ανοικτό το ερώτημα για το που εγγράφεται η πληροφορία.
Τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις επεξεργάζεται και ο Τέγκμαρκ στο άρθρο του, δημιουργώντας ένα μαθηματικό πλαίσιο για την περιγραφή της συνείδησης. Εάν και προχωράει σε ορισμένα συμπεράσματα, δεν δίνει απάντηση στο τι προκαλεί τη συνείδηση, διαπιστώνει όμως πως αφού κυβερνάται από τους νόμους της φυσικής δεν προϋποθέτει την ύπαρξη κάποιας άλλης δύναμης θρησκευτικής ή μυστικιστικής φύσεως.



People who claim to see "Jesus in toast" may no longer be mocked in the future thanks to a new study by researchers at the University of Toronto and partner institutions in China.
Researchers have found that the phenomenon of "face pareidolia"--where onlookers report seeing images of Jesus, Virgin Mary, or Elvis in objects such as toasts, shrouds, and clouds--is normal and based on physical causes.
"Most people think you have to be mentally abnormal to see these types of images, so individuals reporting this phenomenon are often ridiculed," says lead researcher Prof. Kang Lee of the University of Toronto's Eric Jackman Institute of Child Study. "But our findings suggest that it's common for people to see non-existent features because human brains are uniquely wired to recognize faces, so that even when there's only a slight suggestion of facial features the brain automatically interprets it as a face," said Lee.
Although this phenomenon has been known for centuries, little is understood about the underlying neural mechanisms that cause it. In the first study of its kind, researchers studied brain scans and behavioural responses to individuals seeing faces and letters in different patterns. They discovered face paredilia isn't due to a brain anomaly or imagination but is caused by the combined work of the frontal cortex which helps generate expectations and sends signals to the posterior visual cortex to enhance the interpretation stimuli from the outside world.
Researchers also found that people can be led to see different images--such as faces or words or letters--depending on what they expect to see, which in turn activates specific parts of the brain that process such images. Seeing "Jesus in toast" reflects our brain's normal functioning and the active role that the frontal cortex plays in visual perception. Instead of the phrase "seeing is believing" the results suggest that "believing is seeing."
The research was undertaken by researchers from the University of Toronto, Beijing Jiaotong University, Xidian University, and the Institute of Automation Chinese Academy of Sciences. The findings were published in the journal Cortex.
Story Source:
The above story is based on materials provided by University of Toronto. Note: Materials may be edited for content and length.
Journal Reference:
Jiangang Liu, Jun Li, Lu Feng, Ling Li, Jie Tian, Kang Lee. Seeing Jesus in toast: Neural and behavioral correlates of face pareidolia. Cortex, 2014; 53: 60 DOI: 10.1016/j.cortex.2014.01.013
Cite This Page:

Εκτύπωση όλων Σε νέο παράθυρο
Quantum Theory shows that consciousness moves into another universe after Death - YouTube
Εισερχόμενα
x

Athanasius Pantos <apantos@outlook.com>
4:27 μ.μ. (Πριν από 14 ώρες)

προς Εμένα
Αγγλικά
Ελληνικά   Μετάφραση μηνύματος
Απενεργοποίηση για: Αγγλικά
George here is an other theory about consciousness. Thanasis
Quantum Theory shows that consciousness moves into another universe after Death - YouTube
Enjoy the videos and music you love, upload original content, and share it all with friends, family, and the world on YouTube.


https://www.youtube.com/watch?v=Fgtz_G2Je88
Sent from Mail for Windows 10
A New Theory Explains How Consciousness Evolved
A neuroscientist on how we came to be aware of ourselves.


Chris Helgren / Reuters

MICHAEL GRAZIANO  JUN 6, 2016   SCIENCE
Ever since Charles Darwin published On the Origin of Species in 1859, evolution has been the grand unifying theory of biology. Yet one of our most important biological traits, consciousness, is rarely studied in the context of evolution. Theories of consciousness come from religion, from philosophy, from cognitive science, but not so much from evolutionary biology. Maybe that’s why so few theories have been able to tackle basic questions such as: What is the adaptive value of consciousness? When did it evolve and what animals have it?
The Attention Schema Theory (AST), developed over the past five years, may be able to answer those questions. The theory suggests that consciousness arises as a solution to one of the most fundamental problems facing any nervous system: Too much information constantly flows in to be fully processed. The brain evolved increasingly sophisticated mechanisms for deeply processing a few select signals at the expense of others, and in the AST, consciousness is the ultimate result of that evolutionary sequence. If the theory is right—and that has yet to be determined—then consciousness evolved gradually over the past half billion years and is present in a range of vertebrate species.
Even before the evolution of a central brain, nervous systems took advantage of a simple computing trick: competition. Neurons act like candidates in an election, each one shouting and trying to suppress its fellows. At any moment only a few neurons win that intense competition, their signals rising up above the noise and impacting the animal’s behavior. This process is called selective signal enhancement, and without it, a nervous system can do almost nothing.
We can take a good guess when selective signal enhancement first evolved by comparing different species of animal, a common method in evolutionary biology. The hydra, a small relative of jellyfish, arguably has the simplest nervous system known—a nerve net. If you poke the hydra anywhere, it gives a generalized response. It shows no evidence of selectively processing some pokes while strategically ignoring others. The split between the ancestors of hydras and other animals, according to genetic analysis, may have been as early as 700 million years ago. Selective signal enhancement probably evolved after that.

The arthropod eye, on the other hand, has one of the best-studied examples of selective signal enhancement. It sharpens the signals related to visual edges and suppresses other visual signals, generating an outline sketch of the world. Selective enhancement therefore probably evolved sometime between hydras and arthropods—between about 700 and 600 million years ago, close to the beginning of complex, multicellular life. Selective signal enhancement is so primitive that it doesn’t even require a central brain. The eye, the network of touch sensors on the body, and the auditory system can each have their own local versions of attention focusing on a few select signals.
The next evolutionary advance was a centralized controller for attention that could coordinate among all senses. In many animals, that central controller is a brain area called the tectum. (“Tectum” means “roof” in Latin, and it often covers the top of the brain.) It coordinates something called overt attention – aiming the satellite dishes of the eyes, ears, and nose toward anything important
All vertebrates—fish, reptiles, birds, and mammals—have a tectum. Even lampreys have one, and they appeared so early in evolution that they don’t even have a lower jaw. But as far as anyone knows, the tectum is absent from all invertebrates. The fact that vertebrates have it and invertebrates don’t allows us to bracket its evolution. According to fossil and genetic evidence, vertebrates evolved around 520 million years ago. The tectum and the central control of attention probably evolved around then, during the so-called Cambrian Explosion when vertebrates were tiny wriggling creatures competing with a vast range of invertebrates in the sea.
Even if you’ve turned your back on an object, your cortex can still focus its processing resources on it.
The tectum is a beautiful piece of engineering. To control the head and the eyes efficiently, it constructs something called an internal model, a feature well known to engineers. An internal model is a simulation that keeps track of whatever is being controlled and allows for predictions and planning. The tectum’s internal model is a set of information encoded in the complex pattern of activity of the neurons. That information simulates the current state of the eyes, head, and other major body parts, making predictions about how these body parts will move next and about the consequences of their movement. For example, if you move your eyes to the right, the visual world should shift across your retinas to the left in a predictable way. The tectum compares the predicted visual signals to the actual visual input, to make sure that your movements are going as planned. These computations are extraordinarily complex and yet well worth the extra energy for the benefit to movement control. In fish and amphibians, the tectum is the pinnacle of sophistication and the largest part of the brain. A frog has a pretty good simulation of itself.
With the evolution of reptiles around 350 to 300 million years ago, a new brain structure began to emerge – the wulst. Birds inherited a wulst from their reptile ancestors. Mammals did too, but our version is usually called the cerebral cortex and has expanded enormously. It’s by far the largest structure in the human brain. Sometimes you hear people refer to the reptilian brain as the brute, automatic part that’s left over when you strip away the cortex, but this is not correct. The cortex has its origin in the reptilian wulst, and reptiles are probably smarter than we give them credit for.
The cortex is like an upgraded tectum. We still have a tectum buried under the cortex and it performs the same functions as in fish and amphibians. If you hear a sudden sound or see a movement in the corner of your eye, your tectum directs your gaze toward it quickly and accurately. The cortex also takes in sensory signals and coordinates movement, but it has a more flexible repertoire. Depending on context, you might look toward, look away, make a sound, do a dance, or simply store the sensory event in memory in case the information is useful for the future.
The most important difference between the cortex and the tectum may be the kind of attention they control. The tectum is the master of overt attention—pointing the sensory apparatus toward anything important. The cortex ups the ante with something called covert attention. You don’t need to look directly at something to covertly attend to it. Even if you’ve turned your back on an object, your cortex can still focus its processing resources on it. Scientists sometimes compare covert attention to a spotlight. (The analogy was first suggested by Francis Crick, the geneticist.) Your cortex can shift covert attention from the text in front of you to a nearby person, to the sounds in your backyard, to a thought or a memory. Covert attention is the virtual movement of deep processing from one item to another.
The cortex needs to control that virtual movement, and therefore like any efficient controller it needs an internal model. Unlike the tectum, which models concrete objects like the eyes and the head, the cortex must model something much more abstract. According to the AST, it does so by constructing an attention schema—a constantly updated set of information that describes what covert attention is doing moment-by-moment and what its consequences are.
“I’ve got something intangible inside me. It’s not an eyeball or a head or an arm. It exists without substance …”
Consider an unlikely thought experiment. If you could somehow attach an external speech mechanism to a crocodile, and the speech mechanism had access to the information in that attention schema in the crocodile’s wulst, that technology-assisted crocodile might report, “I’ve got something intangible inside me. It’s not an eyeball or a head or an arm. It exists without substance. It’s my mental possession of things. It moves around from one set of items to another. When that mysterious process in me grasps hold of something, it allows me to understand, to remember, and to respond.”
The crocodile would be wrong, of course. Covert attention isn’t intangible. It has a physical basis, but that physical basis lies in the microscopic details of neurons, synapses, and signals. The brain has no need to know those details. The attention schema is therefore strategically vague. It depicts covert attention in a physically incoherent way, as a non-physical essence. And this, according to the theory, is the origin of consciousness. We say we have consciousness because deep in the brain, something quite primitive is computing that semi-magical self-description. Alas crocodiles can’t really talk. But in this theory, they’re likely to have at least a simple form of an attention schema.
When I think about evolution, I’m reminded of Teddy Roosevelt’s famous quote, “Do what you can with what you have where you are.” Evolution is the master of that kind of opportunism. Fins become feet. Gill arches become jaws. And self-models become models of others. In the AST, the attention schema first evolved as a model of one’s own covert attention. But once the basic mechanism was in place, according to the theory, it was further adapted to model the attentional states of others, to allow for social prediction. Not only could the brain attribute consciousness to itself, it began to attribute consciousness to others.
If a basic ability to attribute awareness to others is present in mammals and in birds, then it may have an origin in their common ancestor, the reptiles.
When psychologists study social cognition, they often focus on something called theory of mind, the ability to understand the possible contents of someone else’s mind. Some of the more complex examples are limited to humans and apes. But experiments show that a dog can look at another dog and figure out, “Is he aware of me?” Crows also show an impressive theory of mind. If they hide food when another bird is watching, they’ll wait for the other bird’s absence and then hide the same piece of food again, as if able to compute that the other bird is aware of one hiding place but unaware of the other. If a basic ability to attribute awareness to others is present in mammals and in birds, then it may have an origin in their common ancestor, the reptiles. In the AST’s evolutionary story, social cognition begins to ramp up shortly after the reptilian wulst evolved. Crocodiles may not be the most socially complex creatures on earth, but they live in large communities, care for their young, and can make loyal if somewhat dangerous pets.
If AST is correct, 300 million years of reptilian, avian, and mammalian evolution have allowed the self-model and the social model to evolve in tandem, each influencing the other. We understand other people by projecting ourselves onto them. But we also understand ourselves by considering the way other people might see us. Data from my own lab suggests that the cortical networks in the human brain that allow us to attribute consciousness to others overlap extensively with the networks that construct our own sense of consciousness.
Language is perhaps the most recent big leap in the evolution of consciousness. Nobody knows when human language first evolved. Certainly we had it by 70 thousand years ago when people began to disperse around the world, since all dispersed groups have a sophisticated language. The relationship between language and consciousness is often debated, but we can be sure of at least this much: once we developed language, we could talk about consciousness and compare notes. We could say out loud, “I’m conscious of things. So is she. So is he. So is that damn river that just tried to wipe out my village.”
If the wind rustles the grass and you misinterpret it as a lion, no harm done. But if you fail to detect an actual lion, you’re taken out of the gene pool.
Maybe partly because of language and culture, humans have a hair-trigger tendency to attribute consciousness to everything around us. We attribute consciousness to characters in a story, puppets and dolls, storms, rivers, empty spaces, ghosts and gods. Justin Barrett called it the Hyperactive Agency Detection Device, or HADD. One speculation is that it’s better to be safe than sorry. If the wind rustles the grass and you misinterpret it as a lion, no harm done. But if you fail to detect an actual lion, you’re taken out of the gene pool. To me, however, the HADD goes way beyond detecting predators. It’s a consequence of our hyper-social nature. Evolution turned up the amplitude on our tendency to model others and now we’re supremely attuned to each other’s mind states. It gives us our adaptive edge. The inevitable side effect is the detection of false positives, or ghosts.
And so the evolutionary story brings us up to date, to human consciousness—something we ascribe to ourselves, to others, and to a rich spirit world of ghosts and gods in the empty spaces around us. The AST covers a lot of ground, from simple nervous systems to simulations of self and others. It provides a general framework for understanding consciousness, its many adaptive uses, and its gradual and continuing evolution.

MICHAEL GRAZIANO is an associate professor of psychology and neuroscience at Princeton University. He is the author of Consciousness and the Social Brain.
Accept cookies
The Atlantic
SUBSCRIBE
SEARCH
MENU
Consciousness Is Not Mysterious
Consciousness Is Not Mysterious
It’s just the brain describing itself—to itself.


Jason Lee / Reuters





   
TEXT SIZE
 
MICHAEL GRAZIANO  JAN 12, 2016   SCIENCE
Like The Atlantic? Subscribe to the Daily, our free weekday email newsletter.
Email
SIGN UP
When Isaac Newton was 17 years old, he performed a series of experiments with prisms and light beams. Within weeks he discovered the scientific explanation for color, invented the reflecting telescope, proposed the particle theory of light, and deduced that the human eye contained three receptor types corresponding to the three primary colors. Not bad for a teen.

Newton’s insights were not easily accepted. At the time, the prevailing theory of color was metaphysical. White light was thought to be pure, heavenly, and scrubbed of all contaminants, whereas colored light was contaminated by the worldly surfaces it touched. To scholars, the exact process by which white light became dirtied was a philosophical hard problem worthy of debate.

We now know why that hard problem was so darn hard. The brain processes the world in a simplified and inaccurate manner, and those inaccuracies gave people the wrong idea about color. Deep in the visual system, the brain reconstructs information about light. In that simplified code, white corresponds to the color channels registering zero and the brightness channel cranked up high. Pure luminance without color is a physical impossibility, because white light is a mixture of all colors. The pre-Newtonian problem of color was hard because it had no possible solution.

Let me be as clear as possible: Consciousness doesn’t happen. It’s a mistaken construct.
Why would the brain evolve such an inaccurate, simplified model of the world? The reason is efficiency. The brain didn’t evolve to get all the scientific details right. That would be a waste of energy and computing time. Instead, it evolved to process information about the world just well enough, and quickly enough, to guide behavior. All the brain’s internal models are simplified caricatures of the world it models. Arguably, science is the gradual process by which the cognitive parts of our brains discover the profound inaccuracies in our deeper, evolutionarily built-in models of the world.

The hard problem of our own time is the mystery of consciousness. Let me be precise about what I mean by consciousness. These days it’s not hard to understand how the brain can process information about the world, how it can store and recall memories, how it can construct self knowledge including even very complex self knowledge about one’s personhood and mortality. That’s the content of consciousness, and it’s no longer a fundamental mystery. It’s information, and we know how to build computers that process information. What’s mysterious is how we get to be conscious of all that content. How do we get the inner feeling? And what is that inner feeling anyway?

It’s been called awareness, phenomenology, qualia, experience. It seems non-physical, ethereal, more like an energy than a substance, by definition private and therefore not objectively testable. And the fact that it seems like anything at all is the thing itself—the seeming.

At first sight, we have what appears to be an unsolvable hard problem. If the brain generates consciousness, how does it do it? What exactly is being generated? Energy? Matter? A third, more fundamental substance? Some scientists have suggested it’s generated by vibrations in the brain, perhaps oscillating activity in neurons, or perhaps quantum states of microscopic tubules inside the neurons. Or it could be independent of the brain altogether, as many mystics claim. One guess is that everything in the universe is imbued with a primordial consciousness. Maybe it’s a special life force, like in Star Wars, which has so far escaped scientific detection. Or maybe a deity breathed it into us and when we die it leaves the body and enters a new phase of existence.

The mythos of consciousness is every bit as confusing and nonsensical as the purity of white light, and the source of the confusion is the same. The brain constructs inaccurate models of the world. To understand consciousness scientifically, once again it’s necessary for the cognitive parts of our brains to discover the inaccuracies in our deeper, built-in models of ourselves.


The human brain insists it has consciousness, with all the phenomenological mystery, because it constructs information to that effect. The brain is captive to the information it contains. It knows nothing else. This is why a delusional person can say with such confidence, “I’m a kangaroo rat. I know it’s true because, well, it’s true.” The consciousness we describe is non-physical, confusing, irreducible, and unexplainable, because that packet of information in the brain is incoherent. It’s a quick sketch.

What’s it a sketch of? The brain processes information. It focuses its processing resources on this or that chunk of data. That’s the complex, mechanistic act of a massive computer. The brain also describes this act to itself. That description, shaped by millions of years of evolution, weird and quirky and stripped of details, depicts a “me” and a state of subjective consciousness.

This is why we can’t explain how the brain produces consciousness. It’s like explaining how white light gets purified of all colors. The answer is, it doesn’t. Let me be as clear as possible: Consciousness doesn’t happen. It’s a mistaken construct. The computer concludes that it has qualia because that serves as a useful, if simplified, self-model. What we can do as scientists is to explain how the brain constructs information, how it models the world in quirky ways, how it models itself, and how it uses those models to good advantage.

The study of consciousness needs to be lifted out of the mysticism that has dominated it. Consciousness is not just a matter of philosophy, opinion, or religion. It’s a matter of hard science. It’s a matter of understanding the brain and the mind—a trillion-stranded sculpture made out of information. It’s also a matter of engineering. If we can understand the functionality of the brain, then we can build the same functionality into our computers. Artificial consciousness may just be a hard problem within our grasp.