ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ





Προ-προ …σχέδιο ,για επεξεργασία,που αμφιβάλλω αν θα τελειώσει ποτέ

Σεπτ.2017—verdana




ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ


Την οικία ενός κτήνους  εδάνεισε ο Θεός στη Ψυχή ενός ανθρώπου
Και είπε ο άνθρωπος :¨  «Είμαι οφειλέτης σου;»
«Όχι» απάντησε ο Κύριος «ακόμη,αλλά να καταστήσεις την οικία όσο γίνεται πιο καθαρή.
Και θα σού  δανείσω μιά άλλη καλύτερη»
           Tennyson



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

-«ΙΛΙΣΟΣ» 63-64 σελ.360
-Β.Εβανς-Γουέντζ -Η «Θιβετανική Βίβλος των Νεκρών¨»Πύρινος Κόσμος,Πρώτη Εκδοση 1927.
-Γερ.Πεφάνης « Η Μετενσάρκωσις κατά τον Jinarajadasa» εν «ΙΛΙΣΟΣ 16,σελ.147
-Jinaradasa «Η απόκρυφος εξέλιξις τής Ανθρωπότητος» ιδίως υπό Χ,Κεφ.Γ,σελ.44 επ.
-ΙΛΙΣΟΣ 32,278, « Γνώμες Μεγάλων Ανδρών περί μετενσαρκώσεως»
-Μπλαβάτσκυ εν  ΙΛΙΣΟΣ 84,241.
-Η ίδια « Το Κλειδί τής Θεοσοφίας»Θεοσοφικές Εκδόσεις,2002,Πρώτη  Εκδοση 1889.
-Papus «Μετενσάρκωση» Τετρακτύς,1990.
-ΙΛΙΣΟΣ 81,196,« Κληρονομικότης και Μετενσάρκωσις»
-Paul Diel.”Le symbolisme  dans la Bible” PBP 1975,179
-W.Carington « La Telepathie »Payot 1972,172
-Διάφορα εν ΙΛΙΣΟΣ 140,37,8-83,386
-«ΕΠΙΛΟΓΗ ΙΛΙΣΟΣ » 1959-1961 Μετενσάρκωσις και Κάρμα σελ.385.
-Κ.Μελισσαρόπουλος  εν «Επιλογή Ιλισός» 1956-1958, σελ.84
-Ο ίδιος «Εισαγωγή στην Θεοσοφία» Αθήνα 1966
-ΙΛΙΣΟΣ 98,106
-ΙΛΙΣΟΣ 98,106 Μπαγκαβάτ Γκιτά
-Α.Κ.Νάσιουτζικ « Φυσική και .Ανθρωπος» Ιωλκός 1969.
-Ο ίδιος «Αγάπη και Γνώση» Ανάτυπο από το περιοδικό Σχέσεις,ΑΘΗΝΑ 1970.
-Ι.Χαρίτος εν ΙΛΙΣΟΣ 1982,283
-Helene Renard «L’ apres-Vie »Lebaud 1985
-Ian Stevenson” Αποδείξεις επιβιώσεως από αναμνήσεις προηγουμένων ενσαρκώσεων»
-Jean Charon” Mort voici ta defaite” Calbin Michel 1979
-Max Heindel » Christianisme  de la Rose-Croix » ιδίως σελ.107 επ.290,300 επ.
-Αιμ.Ιβου « Το υπερπέραν υπάρχει »εν  ΙΛΙΣΟΣ 198,332
-Α.Παπαδομιχελάκη « Οι βασικές Αρχές τής Μεταφυσικής¨Αθήνα 1992,ιδίως σελ.247.
-Dupré «Παγκόσμιος Μυθολογία» Ελευθερουδάκης,1931,ιδίως σελ.267 επ.
-Helen Wambach “Reliving  Past Lives”Revivre le passé R.Laffont 1986,89 suiv.
-Β.Βιτσαξής « Πλάτων και Ουπανισάντ»Εστία 1997.
-Francis Store”Rebirth”Buddist Publication Society,Kandy 1975.
-Frank Tipler”¨  «The Physics of Immortality». Anchor Books 1995
-William Judge “ Ο Ωκεανός τής Θεοσοφίας» Ελλ.μετάφραση,Κέντρο Μεταφυσικής Ενημέρωσης,Αθήνα 2006,Αρχική Εκδοση  1893,ιδίως σελ.77 επ.
-π.Σεραφείμ Ρόουζ « Η ψυχή μετά τον Θάνατο»Μυριόβιβλος 2006 (The Soul after death Πρώτη αγγλ.έκδοση 1980
Raymond Moody “ Life after Life”Batam Books’1975
-Ιάσων Ευαγγέλου «Ελληνική Κοσμοθεωρία»Δωδώνη 2008.
- Burton Guttman » Evolution » Oneworld 2005
- C.Jinarajadasa « Η Απόκρυφος Εξέλιξις της Ανθρωπότητος» Εκδοσις Θεοσοφικής Εταιρείας 1970( First Principles of Theosophy 1928)
 -Parapsychology.A Handbook for the 21st century.Mc Farland & Company .Inc.2015(ιδίως σελ.314 επ.)










Σκοπός τού σύντομου αυτού σημειώματος είναι
- να εκθέσει  ορισμένες απόψεις,που έχουν σχέση με την
μετενσάρκωση και( εμμέσως-αφανώς) με  την ιδέα ότι, όλα δενειώνουν με τον « θάνατο.» πράγμα που αρκετοί,όπως, ο νομπελίστας φυσικός Πώλ Ντίρακ, σαφώς αποκλείει,δεχόμενος ότι, η ζωή δεν έχει τέλος, και
- με την παράθεση  ορισμένων απόψεων και μιάς  ελλιπέστατης βιβλιογραφίας,να ερεθίσει μερικούς να ερευνήσουν το θέμα και.να σκεφθούν,να αναρωτηθούν  να προβληματισθούν, και να  μας διδάξουν...

Κυρίως να δημιουργήσει ερεθίσματα,προβληματισμούς

- Όλα δε αυτά στο πλαίσιο μιάς  αφετηριακής(και « αυθαίρετης») σκέψης που θέλει ότι ,τίποτε-επομένως και ο Ανθρωπος, δεν υφίστατα χωρίς κάποιο λόγο,και χωρίς να εξυπηρετεί κάποιο σκοπό, στο πλαίσιο μάς  αναζήτησης, μιας περσά υτά ιέργειας  που θέλει να ανεύρει μια δικαιολογία για την παρουσία τού Ανθρώπου,στη Γή, περιέργειας και αναζήτησης που για μερικούς έχει προαχθεί, στην , ( επίσης «,αυθαίρετη») σκέψη,που θέλει  τον Ανθρωπο,  υπεύθυνο σε μεγάλο ποσοστό στον καθορισμό τής « μοίρας» του και συμμέτοχο και παράγοντα στην εξέλιξη τού Σύμπαντος, τού οποίου αποτελεί αναπόσπαστο(και ομοούσιο;) μέλος.
Κάτι σαν κ΄αυτό  για το οποίο γράφει  η Ramtha  που  βλέπει τον άνθρωπο  πώς υπάρχει για να δημιουργεί και  να τροφοδοτεί το Σύμπαν με ιδέες και όνειρα(: «Nous sommes ici pour être des créateurs.Nous avons   pour mission d ; infiltrer l’espace avec des idées et des rêves.Nous devons  faire  quelque chose de cette vie» λέγει η Ramtha).
Κάτι σαν αυτό,που  ευρίσκεται  σ'αυτό που μας μεταφέρει ο Μάρκος Αυρήλιος αναφερόμενος στον Ηρακλειτο,(στο βιβλίο  του «εις εαυτόν κεφ.  ΣΤ,αρ 42,)   « Πάντες  εις εν  αποτέλεσμα συνεργούμεν,οι  μέν ειδότως και παρακολουθητικώς,οι δε ανεπιστάτως,ώσπερ και τους καθεύδοντας οίμαι ,ο Ηράκλειτος εργάτες είναι λέγει και συνεργούς των εν των κόσμω γινομένων.»

ΟΡΙΣΜΟΣ-ΕΝΝΟΙΑ-ΙΣΤΟΡΙΚΑ

 Λέγοντας μετενσάρκωση ή μετεμψύχωση,εννοούμε την γέννηση εκ νέου,ή άλλως την επανεμφάνιση, (τής ψυχής) σε διαδοχικές υπάρξεις (άνθρωπο-ζώο–φυτό).Οι Ουπανισάντ δέχονται μετενσάρκωση και σε δέντρα,.
Για τους ασχολούμενους με την Θεοσοφική Διδασκαλία, η μετενσάρκωση για να κατανοηθεί,θα πρέπει να εξετασθεί,(:καλύτερα ν’άντιμετωπισθεί,) σε συνδυασμό με τις έννοιες τού Κάρμα,τής επταπλής σύστασης     τού ανθρώπου, και τού  παγκοσμίου σχεδίου εξέλιξης,που τελικώς  η διαδικασία τής μετενσάρκωσης   υπηρετεί
     Κατά τον Κ. Μελισσαρόπουλο («.Εισαγωγή κλπ».σελ.101 επ.) πρέπει ΄καταρχάς να διακρίνουμε μεταξύ τού «  ανώτερου, Εγώ ή Ατομικότητας» που είναι άφθαρτο,και τού κατώτερου εγώ ή προσωπικότητας.Η ανθρώπινη  προσωπικότητα αποτελείται από το φυσικό σώμα,το αστρικό σώμα και  το νοητικό σώμα Με τον «θάνατο» το φυσικό σώμα αποχωρίζεται και διαλύεται κι΄έτσι ο Ανθρωπος δεν μπορεί να  δράσει στον φυσικό κόσμο.Εξακολουθεί όμως να συναισθάνεται,να επιθυμεί,γιατί εξακολουθεί να έχει το αστρικό σώμα,και να σκέπτεται γιατί έχει το νοητικό σώμα.Στην συνέχεια το αστρικό σώμα αποχωρίζεται  και τότε σταματούν τα συναισθήματα,εξακολουθεί όμως η λειτουργία τής σκέψεως,γιατί το νοητικό σώμα εξακολουθεί να υπάρχει.Με την σειρά του και αυτό,θα αποχωρισθεί και αυτό από την προσωπικότητα. Ετσι στην Ατομικότητα που υπάρχει πίσω από την προσωπικότητα, συγκεντρώνεται η πείρα που απέκτησε η προσωπικότητα,και αυτή η πείρα,σχηματίζει τις τάσεις,δηλαδή τον χαρακτήρα τού  ανθρώπου  στις προσεχείς ενσαρκώσεις. Στην συνέχεια η Ατομικότητα φορεί το ένδυμα μιάς καινούργιας προσωπικότητας, που δεν είναι ίδια με την προηγούμενη,αλλά συνέχειά της.Ο κύκλος των μετεν -σαρκώσεων,τελειώνει,όταν επιτευχθεί ο στόχος,δηλαδή,η τελειοποίηση,η φώτιση.
Οπως γράφει(ό.π. σελ.45 επ.) ο C. Jinarajadasa, που διετέλεσε ως τέταρτος κατά σειρά,από το 1945 έως το 1953,παγκόσμιος Πρόεδρος της Θεοσοφικής εταιρείας-  κατά την άποψη που δέχεται η θεοσοφία,η ψυχή τού ανθρώπου πριν αυτός γεννηθεί ως παιδί,έζησε ήδη στη Γή,ως άνδρας η γυναίκα,όχι όμως ζώο ή φυτό,πριν η ψυχή αποβή μια ατομική οντότητα  διαρκΣής και ενσυνείδητη,και ότι κατά την γέννηση μετά κάποιο διάστημα  ζωής,που  το διέρχεται σε μια πνευματική κατάσταση, η ψυχή θα επανέλθει, επί γής ως άνδρας ή γυναίκα.
       Μια  άποψη που δεν απηχεί επίσημη θεοσοφική θέση δέχεται (: δόγμα τής προυπάρξεως) ο θεός κατά την γέννηση τού ανθρώπου  δεν πλάττει μιά ψυχή για τον άνθρωπο,αλλά αντιθέτως η ψυχή αυτή,προυπήρχε από μακρού χρόνου σε μια πμευματική κατάσταση και ότι κατά την γέννηση η ψυχή αυτή λαμβάνει μια ανθρωπίνη μορφή για πρώτη και τελευταία φορά
      Παρόλο που η μετενσάρκωση αποτελεί βασική Θεοσοφική διδασκαλία, η παραδοχή της,δεν είναι απαραίτητη προυπόθεση για την εισδοχή στην Θεοσοφική Εταιρεία.Μόνος όρος,ως γνωστόν,είναι η πίστη στην έννοια τής παγκόσμιας αδελφότητας,χωρίς διάκριση φύλου, πίστεως, τάξεως,θρησκείας και χρώματος.

 Η  Θεοσοφική Διδασκαλία, δέχεται ότι, ο κανόνας είναι πώς ο Ανθρωπος μετενσαρκώνεται μόνον σε άνθρωπο,αποκρούει δηλαδή  καταρχήν,ένα πισωγύρισμα, με την έννοια ότι, η ψυχή από τον άνθρωπο μετά τον θάνατό του  μπορεί να μετενσαρκωθεί  σε κατώτερες μορφές ζωής.
Την άποψη αυτή βρίσκουμε και στην Θιβετανική, Βίβλο των νεκρών.
      Η Βουδιστική άποψη για την μετενσάρκωση, δέχεται ότι, δεν υπάρχει αιώνια ψυχή ή αιώνιο πνεύμα αλλά αλλά μόνον ένα ρεύμα συνειδητότητας που συνδέει τις ζωές.
     Στην Μπαγκαβαντ Γκιτά διαβάζουμε « Εκείνου που γεννιέται είναι βέβαιος ο θάνατος, καθώς και εκείνου που πεθαίνει η γέννηση» , Στον Ινδουισμό( κατά τον οποίο η μετενσάρκωση είναι θεμέλιος λίθος τής Διδασκαλίας.

       Στην Θιβετανική Βίβλο των  Νεκρών, διαβάζουμε  πώς « ο αφώτιστος άνθρωπος  συναντά τον ένα  θάνατο μετά τον άλλο ασταμάτητα»
   
Κατά την εσωτερική Διδασκαλία,είναι δυνατόν ορισμένοι να μπορούν να π ρ  οσδιορίζουν πότε και σε ποιόν θα ενσαρκωθούν. Είναι άποψη τής ελεγχόμενης επαναγέννησης.

.  Οι ρίζες τής θεωρίας είναι παληές.Δειγματοληπτικώς, αναφέρουμε.:Στην Αίγυπτο ήταν γνωστή.(Papus “Mετενσάρκωση» σελ. 12 επ. ).Ο Πυθαγόρας πρώτος( κατά τον Βιτσαξή ό.π.σελ.72 επ.) εδίδαξε την μετενσάρκωση,όχι μόνον ως εξήγηση τής συνέχειας τής ζωής αλλά και σαν τροχό οδύνης.Ο Ορφισμός εκήρυττε,  την επιβίωση μιάς προυπάρχουσας ψυχής μετά τον θάνατο,ώστε τελικώς να ξεφύγει από τον κύκλο τής γέννησης και τού θανάτου και να επανέλθει στην αρχική καθαρή κατάσταση.Ο Πλάτων επίσης δέχονταν συνεχείς ενσαρκώσεις σε συνέπεια  και με την θεωρία του περί αναμνήσεων.Τέλος, είναι παραδοχή  τού Βουδισμού και τού Ινδουισμού.    Στους «Καθαρμούς  του,ο Εμπεδοκλής βλέπει την  την επίγεια ζωή, ως μία πορεία αδιάκοπης κάθαρσης,  που σημαίνει απομάκρυνση και επαναπροσέγγιση και τελικώς εξομείωση  με το θείον.Δεν  αποκλείει ότι, οι προηγούμενες εναρκώσεις ,να είχαν άλλη μορρφή ζωής και όχι κατάνάγκη ανθρώπινη.(: ήδη γαρ ποτ’ εγώ γενόμην κούρος τε  κόρη τε θάμνος τ’οιωνός τε και έξαλος έλλοπος ιχθύς» Ηδη κάποτε εγώ υπήρξα  αγότι και κορίτσι και θάμνος και πτηνό και αναδυόμενο και λεπιδωτό ψάρι) Και λέγει επίσης ότι, η μετενσάρκωση δεν είναι πάντοτε μια ευτυχισμένη κατάσταση.(«…..φυομένους παντοία δια χρόνου είδες θνητών  αργαλέας βιότοιο  μεταλλάσσοντα κελεύθοις…..’» περνώντας σ΄αυτά τα χρόνια απ΄όλες τις θνητές μορφές οδυνηρούς μεταλλάσσοντας δρόμους ζωής) .
. .
     Ο Χριστιανισμὸς δὲν δέχεταιι προΰπαρξη ψυχῶν καὶ προηγούμενες ζωές,απορρίπτει  την μετενσάρκωση. Δέχεται  την δημιουργία μιας ξεχωριστής ψυχής για κάθε γέννηση. Δέχεται ότι, μετά τον θάνατο,δεν υφίσταται στάδιο για συνέχιση μιάς προσπάθειας,μια μετάνοιας. ( «ἐν τῷ Ἅδῃ οὐκ ἔστι μετάνοια»). Οτι, δηλαδὴ, δεν έχει την δυνατότητα  ὁ ἄνθρωπος νὰ διορθώσει κάτι ἀπὸ τὰ πεπραγμένα του, ἀφότου πεθάνει.  Ο Ἀπ. Παῦλος διακηρύττει ὅτι «ἀποκεῖται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν, μετὰ δὲ ταῦτα κρίσις» (Ἑβρ. θ΄ 27), και  «Τοὺς γὰρ πάντας ἠμᾶς φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἳνα κομίσηται ἕκαστος τὰ διὰ τοῦ σώματος πρὸς ἃ ἐπραξεν, εἴτε ἀγαθόν, εἴτε κακὸν» (Β΄ Κορινθ  ε΄ 10)

Αντί εκτενέστερης αναλύσεως παραθέτουμε σχετική μελέτη τού Θεολόγου Γρηγοριάδη.Δεν αποτολμούμε σχόλια,γιατί και εδώ ,εκτός άλλων,εκτίθενται δογματικές απόψεις  τις οποίες δέχεται ο πιστός χωρίς απόδειξη,καθώς και ερμηνείες της Θεοσοφίκής διαδασκαλίας,εν πολλοίς αμφιλεγόμενες.Ορισμένες  όμως αναφορές στην ιστορία και τις διάφορες θρησκείες είναι  ιδιατέρως χρήσιμες.
 « Ἡ θεωρία τῆς μετενσάρκωσης (ἢ μετεμψύχωσης) ἦταν γνωστὴ μεταξὺ τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων• ἐδιδάσκετο ἀπὸ τοὺς Ὀρφικούς, ἔγινε δεκτὴ ἀπὸ τὸν Πυθαγόρα, τὸν Πλάτωνα καὶ τὸν Πλωτῖνο. Τὰ προβλήματα ποὺ δημιούργησε στὴν Ἐκκλησία τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς χρόνους σχετίζονταν ἰδιαίτερα μὲ τοὺς Γνωστικούς.
Γνωστικοὶ εἶναι ἕνα σύνολο αἱρέσεων ποὺ εἶχαν σὰν κεντρικὴ διδασκαλία ὅτι ,γιὰ τὴ σωτηρία δὲν εἶναι ἀρκετὴ ἡ πίστη, ἀλλὰ χρειάζεται τὴν εἰδικὴ γνώση τὴν ὁποία κατέχουν μόνο οἱ μεμυημένοι (εἰδικὴ κατηγορία ἀνθρώπων).
Κατὰ τὴν Ἰνδουϊστικὴ ἄποψη, κάθε ἄνθρωπος ἔχει ἕναν ἐσωτερικὸ πυρήνα (Jiva) ὁ ὁποῖος περιπλανᾶται σὲ ἕναν ἀτέλειωτο κύκλο γεννήσεων καὶ θανάτων (Samsara), ποὺ περιβάλλεται ἀπὸ χονδροφυῆ καὶ λεπτοφυῆ σωματικὰ περιβλήματα ἢ σώματα.
Ἡ δοξασία τῆς Μετενσάρκωσης εἶναι συνδεδεμένη μὲ τὴ δοξασία τοῦ Κάρμα ἢ ἀλλιῶς «Νόμο τοῦ Κάρμα». Πρόκειται γιὰ τὴ δύναμη ποὺ κρατάει τὸν ἄνθρωπο αἰχμάλωτο στὴ Samsara (στὸν ἀτελείωτο κύκλο γεννήσεων καὶ θανάτων).
Ἡ λέξη Κάρμα προέρχεται ἀπὸ τὴ ρίζα Kri ποὺ σημαίνει «ἐνεργῶ» – «πράττω». Κάρμα ἑπομένως σημαίνει κυρίως ἐνέργεια. Σύμφωνα μὲ τὸν νόμο τοῦ Κάρμα κάθε πράξη, ἀδιάφορο ἂν εἶναι καλὴ ἢ κακή, συσσωρεύει «κάρμα» καὶ ἔχει ἐπακόλουθα ποὺ ἐνεργοῦν καὶ πέρα ἀπὸ αὐτὴν τὴ ζωή. Ὅλες οἱ συσσωρεύσεις «Κάρμα» ἀπὸ προηγούμενες ζωὲς εἶναι ἐκεῖνες ποὺ προσδιορίζουν τὴ ζωὴ ἑνὸς ἀνθρώπου στὴ γῆ, τὴν ὁποία πρέπει κανεὶς νὰ ζήσει, προκειμένου νὰ ἐκπληρώσει τὸ Κάρμα του. Κάθε πράξη τοῦ ἀνθρώπου ἔχει τὴν ἀντίδραση καὶ τὸ ἀποτέλεσμά της. Τὸ Κάρμα περικλείει καὶ τὴν αἰτία καὶ τὸ ἀποτέλεσμα τῆς κάθε πράξεως.
Ἡ θεωρία αὐτὴ εἶναι πολὺ παλιά. Διαδόθηκε μέσῳ τῶν ἀρχαίων μαντείων καὶ τῶν εἰδωλολατρικῶν «μυστηρίων» στὸν ἀρχαῖο κόσμο. Σήμερα προπαγανδίζεται ἀπὸ τὰ ΜΜΕ καὶ προσφέρεται μέσῳ τοῦ «γκουρουϊσμοῦ» καὶ τοῦ «πνευματισμοῦ», δηλαδὴ μέσῳ δῆθεν «φωτισμένων διδασκάλων» ποὺ μᾶς ἔρχονται κυρίως ἀπὸ τὶς Ἰνδίες καὶ τὴν Ἄπω Ἀνατολή.
Σύμφωνα μὲ τὴ «θρησκευτικὴ» πίστη τοῦ Κάρμα καὶ τῆς μετενσαρκώσεως, ἡ ψυχή ὑπόκειται σ’ ἕναν «ἀτελείωτο», δηλαδὴ στὴν πραγματικότητα «σ’ ἕναν πολὺ μεγάλο κύκλο γεννήσεων καὶ θανάτων», ποὺ ἐπαναλαμβάνονται ὡς συνεχὴς βασανισμὸς (Samsara) μέχρις ὅτου ἐξαγνισθεῖ. Ἀπὸ αὐτὸν τὸν βασανισμὸ ὑπόσχεται νὰ ἐλευθερώσει τὸν ἄνθρωπο «ὁ φωτισμένος διδάσκαλος», δηλ. «ὁ γκουροὺ»  ἐφ’ ὅσον αὐτὸς τοῦ παραδοθεῖ ὁλοκληρωτικά.
Ὁ μοναδικὸς τρόπος κατὰ μία ἄποψη γιὰ νὰ βγεῖ κανεὶς ἀπὸ αὐτὸν τὸν συνεχῆ βασανισμὸ τῆς Samsara εἶναι νὰ «δρᾶ χωρὶς προσκόλληση», δηλαδὴ χωρὶς συναισθηματικὴ καὶ ὑπαρξιακὴ συμμετοχή. Μία φαινομενικὰ καλὴ πράξη, ὅταν γίνεται μὲ συναισθηματικὴ καὶ ὑπαρξιακὴ συμμετοχή, ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τὴ «συσσώρευση κάρμα» ἐνῷ, ὅταν ἀκόμα καὶ ἔγκλημα γίνεται χωρὶς αὐτὴ τὴν προσκόλληση, αὐτὸς ποὺ δρᾶ δὲν συσσωρεύει κάρμα.
Ἡ Δοξασία τῆς Μετενσάρκωσης εἶναι ἀσυμβίβαστη μὲ τὴ Χριστιανικὴ πίστη.
Ἐπειδή ὁ Χριστιανισμὸς δὲν διδάσκει προΰπαρξη ψυχῶν καὶ προηγούμενες ζωές, εἶναι σαφές ὅτι, ἡ δοξασία τῆς μετενσαρκώσεως εἶναι ἐντελῶς ἀσυμβίβαστη μὲ τὴ Χριστιανικὴ πίστη. Δυστυχῶς ὅμως πολλοὶ Χριστιανοί, ἐλαφρὰ τῇ καρδίᾳ ἐναρμονίζουν τὴν πίστη τους καὶ τὴ ζωή τους μὲ αὐτὲς τὶς δοξασίες. Ἡ ἐναρμόνιση αὐτὴ συνιστᾶ φοβερὴ πλάνη, ἡ ὁποία προκαλεῖ σύγχυση καὶ ἀποπροσανατολισμό.
Τὴ σύγχυση ἐπιτείνουν οἱ ψεύτικοι ἰσχυρισμοὶ ὀπαδῶν τῆς μετενσάρκωσης ὅτι κατὰ τοὺς πρώτους αἰῶνες τῆς Χριστιανικῆς περιόδου τὸ δόγμα τῆς μετενσαρκώσεως ἦταν ἀναπόσπαστο τμῆμα τῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὅτι, κατὰ τὸν Δ΄ καὶ κυρίως τὸν ΣΤ΄ αἰώνα, σκοτεινὲς καὶ ἀντιδραστικὲς δυνάμεις ἄρχισαν νὰ ἐνοχλοῦνται ἀπὸ τὸ στοιχεῖο τῆς προσωπικῆς εὐθύνης, ποὺ τονίζει ἡ μετενσάρκωση, καὶ, ὅταν ἐπεκράτησαν, πραγματοποίησαν τὴ διαγραφὴ του (βλ.Glen Willingston: Ἀνακαλύπτοντας τὶς προηγοὺμενες ζωές μας, Ἐκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ, Ἀθήνα 1990, σελ 44).
Βεβαίως αὐτὸ εἶναι μεγάλο ψέμα, ἀφοῦ ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο συμβαίνει. Διότι, σύμφωνα μὲ τὴ θεωρία τῆς μετενσαρκώσεως, καθένας ἐκπληρώνει τὸ κάρμα του χωρὶς προσωπικὲς ἐπιλογές. Πουθενὰ καὶ ποτὲ δὲν ἀναζητοῦνται εὐθύνες ἀπὸ κανέναν γιὰ κάποια προσωπικὴ ἐπιλογή. Ἀντίθετα, στὸν Χριστιανισμὸ τίθεται ὁ καθένας ἐνώπιον τῶν εὐθυνῶν του. Ξέρει ὅτι θὰ δώσει λόγο στὸν Χριστό, ὄχι μόνο γιὰ τὰ ἔργα του, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὰ ἔργα του καὶ γιὰ τὶς σκέψεις του.
Ὁ ἰσχυρισμὸς αὐτὸς (δηλ. ὅτι σὲ κάποια στιγμὴ τῆς Ἱστορίας περὶ τὸν ΣΤ΄ αἰώνα καταργήθηκε ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας περὶ Μετενσαρκώσεως) εἶναι ἐπιστημονικὰ ἀστήρικτος, αὐθαίρετος καὶ ψευδής. Ἀπὸ ὅλους τοὺς Κώδικες τῆς Ἁγίας Γραφῆς (ἔχουν διασωθεῖ κώδικες ἀπὸ τὸν Β΄ μ.Χ. αἰώνα) δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνας ποὺ νὰ ἀναφέρει κάτι σχετικὸ μὲ τὴ μετενσάρκωση. Ἂν ὑπῆρχε κάτι, θὰ διασωζόταν. Μιά ἀναφορὰ ἢ μία παραπομπὴ ἀπὸ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπῆρξε πρόταση πίστεως ἢ δόγμα γιὰ τέσσερις αἰῶνες μέσα στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ στὴ συνέχεια νὰ ἐξέλειπε ἀπότομα κάθε μνεία γι’ αὐτήν.
Ἡ πίστη τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως προκύπτει ἀπὸ τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὅτι «ἐν τῷ Ἅδῃ οὐκ ἔστι μετάνοια». Δὲν μπορεῖ, δηλαδὴ, ὁ ἄνθρωπος νὰ διορθώσει κάτι ἀπὸ τὰ πεπραγμένα του, ἀφότου πεθάνει. Διότι, μετὰ τὸν σωματικὸ θάνατο, ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι πιὰ ἑνιαῖο ὂν (ἀφοῦ ἐπιζεῖ μόνον ἡ ψυχή του) καὶ δὲν μπορεῖ νὰ κάνει πρόοδο οὔτε πρὸς τὸ καλὸ οὔτε πρὸς τὸ κακό. Ἐπίσης ὁ Ἀπ. Παῦλος διακηρύττει ὅτι «ἀποκεῖται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν, μετὰ δὲ ταῦτα κρίσις» (Ἑβρ. θ΄ 27) δηλ. ὁ ἄνθρωπος δὲν πεθαίνει σωματικὰ πολλὲς φορές, ἀλλὰ ἅπαξ. Μετὰ δὲ τὸν σωματικὸ θάνατο ἀκολουθεῖ ἡ μερικὴ κρίση. Τέλος, κατὰ τὴν καθολικὴ (τελικὴ) κρίση, λέγει ὁ Παῦλος, θὰ φανερωθοῦμε ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ μὲ τὸ «ἀναστημένο σῶμα μας» γιὰ νὰ κριθοῦμε γιὰ ὅσα πράξαμε. «Τοὺς γὰρ πάντας ἠμᾶς φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἳνα κομίσηται ἕκαστος τὰ διὰ τοῦ σώματος πρὸς ἃ ἐπραξεν, εἴτε ἀγαθόν, εἴτε κακὸν» (Β΄ Κορινθ  ε΄ 10).
Στὴ δοξασία τοῦ Κάρμα καὶ τῆς μετενσαρκώσεως δὲν ἀναφέρεται πουθενά οὔτε κρίση, οὔτε κριτής, οὔτε κριτήρια κρίσης. Δηλαδὴ δὲν ὑπάρχει κώδικας ἠθικῆς βάσει τοῦ ὁποίου θὰ γίνει ἡ κρίση. Ἐν τούτοις στὴν πράξη, ὅπως διακηρύττεται ἀπὸ τοὺς ὀπαδοὺς τῆς μετενσάρκωσης, «ὁ νόμος τοῦ Κάρμα» εἰσάγει ἀτύπως μιὰ κρίση, ἀφοῦ ἡ ζωὴ στὴ νέα μετενσάρκωση ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὰ πεπραγμένα της σὲ προηγούμενη ζωή, δηλ. εἰσπράττει κανεὶς στὴν ἑπόμενη ζωὴ τιμωρία ἢ ἀμοιβὴ γιὰ ὅσα προηγουμένως ἔπραξε. Ποιὸς ὅμως ἀποφασίζει πόση τιμωρία, ἢ πόση ἀμοιβὴ θὰ εἰσπράξει ὁ ἄνθρωπος; Πῶς γίνεται κάτι τέτοιο ἀπρόσωπα καὶ χωρὶς παρέμβαση κάποιου ὑπέρτατου κριτῆ, μὲ κάποια ἀντικειμενικὰ καὶ ἐκ τῶν προτέρων γνωστὰ κριτήρια; Πῶς γίνεται αὐτό, ἀφοῦ ὁ γνωστὸς σὲ μᾶς κώδικας ἠθικῆς τῶν Χριστιανῶν δὲν ἀναγνωρίζεται; Αὐτόματα; Ἀδύνατο, τίποτε δὲν γίνεται αὐτόματα! Ἐδῶ φαίνεται πόσο ἀστήρικτη, ἕωλη καὶ ἀνεδαφικὴ εἶναι ἡ θεωρία τῆς μετενσαρκώσεως."

     Στο μέτρο που η μετενσάρκωση σχετίζεται με την   άποψη ότι, όλα δεν τελειώνουν με τον θάνατο  και ότι, υπάρχει  ανάσταση, (αθάνατη ) ψυχή και (αθάνατη) συνείδηση  , η παράθεση ορισμένων σχετικών  απόψεων και περιστατικών έχει ίσως την θέση της,                              .
 Ετσι:
Ο F.Tippler , καθηγητής σε Πανεπιστήμιο τής Νέας Ορλεάνης,έχει ανάμεσα σ΄άλλα συγγράψει ένα βιβλίο με τον τίτλο «η Φυσική τής  Αθανασίας.»(« The physics of Immortality¨») Σ αυτό, δέχεται ,ότι, κάτω από ορισμένες προυποθέσες,όλα τα ζωντανά όντα  θα αναστηθούν. Κατά την άποψή του, την στιγμή που το Σύμπαν θα βυθισθεί, και  θα καταρρέει στον εαυτό του,στα τελευταία λεπτά τού χρόνου, που ο συγγραφέας  αποκαλεί το σημείο ωμέγα, η ανωμαλία χωρόχρονος,θα δημιουργήσει,μια δυναμική  υπολογισμού……με κατάληξη ότι,  όλα τα πνεύματα και τα σώματα θ΄αναστηθούν.  Αναφερόμενος στον Θερμικό θάνατο του Σύμπαντος λέγει ,(.o.π.σελ.66 ,71,επ.) ότι, στην πραγματικότητα δεν ακολουθεί τον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής,δεδομένου ότι, ισχύει μόνον αν: 1) η παγκόσμια  θερμοκρασία είναι πολύ μακρυά από το μηδέν και 2)αν η διαθέσιμη ενέργεια είναι πεπερασμένη και ότι, καμία από τις δύο αυτές προυποθέσεις δεν είναι αληθής.Ετσι κατά τον ίδιο,ο θερμικός θάνατος δεν είναι αναπόφευκτος δεδομένου ότι η πηγή τής ελεύθερης ενέργειας   τείνει προς το άπειρο («The Heat death does  really follow from the second law of Thermodynamics.The heat Death occurs only if 1) the universal temperature is bounded below away from zero, and 2) if the available energy is finite…..neither of these assumptions is true.……..the Heat death is not inevitable……………. .The source of free energy diverges to infinity,)
Την άποψη του για ανάσταση  την στηρίζει όχι σε θεολογικές  ή μεταφυσικές παραδοχές,αλλά στην φυσική.Στην πρώτη σελίδα τού βιβλίου του διαβάζουμε την ακόλουθη αφιέρωση.¨ «Σ’αυτούς……που πέθαναν με την ελπίδα μιάς παγκόσμιας ανάστασης και των οποίων η ελπίδα ,όπως θα αποδείξω στο βιβλίο μου,θα εκπληρωθεί  όταν θα πλησιάζει το τέλος του χρόνου»“ .(To…………….who died in the hope of the Universal Resurrection,and whose hope,as I shall show in this book,will be fulfilled near the end of Time”)
.Ο συγγραφέας ,θεωρεί ότι, συνιστά απλή σύμπτωση η αναλογία και ομοιότητα που υπάρχει ανάμεσα στην θεωρία του και την έννοια τής μετενσάρκωσης.

      Eνα άλλο βιβλίο  σχετικό με το θέμα είναι και αυτό που έγραψε ο   R.Moody, Life after life Στην εισαγωγή του διευκρινίζειι ότι, δεν θέλει με τα όσα παραθέτει ν΄αποδείξει ότι, υπάρχει ζωή  μετά το  θάνατο, ούτε ότι πιστεύει πώς μια απόδειξη γι΄αυτό είναι για την ώρα δυνατή.Περιορίζεται στο να παραθέσει αφηγήσεις ασθενών του,που έζησαν παραθανάτιες εμπειρίες(near death experienceς NDE)  και που είχαν κριθεί κλινικώς νεκροί, και εμφανίζουν  κοινά σημεία στις αφηγήσεις αυτές. Ετσι πολλοί μιλούν για ένα τούνελ στο άκρο του οποίου υπάρχει φώς,για πρόσωπα που συνήντησαν,για μια μεγάλη ευδαιμονία που έζησαν,για την απαλλαγή,όταν επέστρεψαν  από τον φόβο τού θανάτου,για την αίσθηση ότι, έβλεπαν από μακρυά το σώμα τους(που υποδηλώνει ίσως έξοδο στο αστρικό).Η  Elisabeth  Kubler-Ross,που  προλογίζει το βιβλίο,το θεωρεί,ως απόδειξη τού ότι ,ο θνήσκων ασθενής,εξακολουθεί να έχει συνείδηση τού περιβάλλοντός  του,και ότι, υπάρχει  ζωή μετά θάνατο.Όλα  αυτά βεβαίως δεν αποδεικνύουν την μετενσάρκωση,το ολιγώτερο όμως υπαινίσσονται,ότι, με τον θάνατο δεν τελειώνουν τα πάντα. Με  μεταγένεστερο βιβλίο του,ο R.Moody το  «The Last Laugh»,δημιούργησε σύγχυση σε μερικούς θαυμαστές του,ως προς τις προσωπικές του απόψεις  για τα φαινόμενα NDE .Και τούτο,γιατί(κρίθηκε ότι) στο δεύτερο αυτό βιβλίο του, γράφει,ότι τα όσα αναφέρει στο πρώτο του βιβλίο,δεν είναι γι΄αυτόν επαρκής απόδειξη για ζωή μετά τον θάνατο. Ο συγγραφέας  ενοχλήθηκε γιατί το έργο  του χρησιμοποιήθηκε από θρησκευτικούς φονταμεταλίστες, και γκουρού,για ενίσχυση των θέσεών τους.
Οι  πεποιθήσεις τού Moody  ως προς την NDE μπορούν να συνοψιστούν,στα παρακάτω,που έχουν ληφθεί,από μια συνέντευξη  του στον Jeffrey Mishlove
Παραθέτουμε:
«-Δεν με πειράζει να πώ,ότι μετά από συνομιλές με χίλια περίπου άτομα,που είχαν τις εμπειρίες αυτές έχω μεγάλη πεποίθηση,ότι υπάρχει κάτι μετά θάνατο.Πράγματι,πρέπει εντίμως να ομολογήσω,ότι δεν έχω καμία  απολύτως,αμφιβολία, ως προς το ότι,οι ασθενείς μου,είχαν μια ματιά στο υπερπέραν».

     Ο Robert Lanza ειδικός στην αναγεννητική ιατρική και επιστημονικός σύμβουλος τής Advanced Cell Technology Company,λέγει ότι, μπορεί να αποδείξει την ύπαρξη τής ψυχής.Πριν γίνει γνωστός για την εκτεταμένη έρευνά του στην οποία ασχολήθηκε με βλαστικά κύτταρα, ήταν επίσης γνωστός για πολλά επιτυχημένα πειράματα σχετικά με την κλωνοποίηση απειλούμενων ζωικών ειδών. Όχι πολύ καιρό πριν, ο επιστήμονας ενεπλάκη με τη φυσική, την κβαντομηχανική και αστροφυσική.(Ο Lanza αναφερόμενος στο Σύμπαν υποστηρίζει ότι, η δομή   οι νόμοι, οι δυνάμεις, και οι σταθερές του σύμπαντος φαίνεται να τελειοποιούν τη ζωή.)
Ισχυρίζεται, επίσης, ότι ο χώρος και ο χρόνος δεν είναι αντικείμενα ή πράγματα, αλλά εργαλεία προς κατανόηση. Λέγει επίσης ότι κουβαλάμε το χώρο και το χρόνο μαζί μας όπως οι χελώνες, που σημαίνει ότι όταν το κέλυφος ξεκολλήσει (χώρος και χρόνος), θα εξακολουθούν να υπάρχουν.
Η θεωρία του υπονοεί ότι ο θάνατος τής συνείδησης απλά δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο μια σκέψη, επειδή οι άνθρωποι ταυτίζονται με το σώμα τους.
Πιστεύει ότι, το σώμα πρόκειται να χαθεί, αργά ή γρήγορα, όταν σκέφτεται η συνείδησή τους ότι θα εξαφανιστεί,ότι καθώς το σώμα παράγει συνείδηση,  η συνείδηση δεν πεθαίνει όταν πεθαίνει το σώμα.,ότι, το σώμα λαμβάνει συνείδηση με τον ίδιο τρόπο που ένα κουτί με καλώδια λαμβάνει δορυφορικά σήματα,και επομένως  η συνείδηση δεν τελειώνει στο θάνατο του φυσικού οχήματος,ότι,στην πραγματικότητα, υπάρχει συνείδηση έξω από τους περιορισμούς του χρόνου και του χώρου και ότι,είναι δυνατόν  να βρίσκεται οπουδήποτε: στο ανθρώπινο σώμα και έξω από αυτό.

    Οι Δανέζης-Θεοδοσίου («Η Κοσμολογία τής Νόησης» Δίαυλος 2003  σελ.212 επ.) γράφουν «Το τελικό βέβαια ερώτημα είναι: «τί είναι ο θάνατος: μπορούμε να διακρίνουμε δύο ακραία είδη θανάτων, αν συναρτήσουμε τον υλικό θάνατο με την αισθητή εξαφάνιση τής ύλης.  Στην πρώτη περίπτωση, αν η ενεργειακή πυκνότητα μιας υλικής υπόστασης μικρύνει υπερβολικά, αν δηλαδή η καμπυλότητα τού χώρου που καταλαμβάνει η υλική αυτή ύπαρξη τείνει στο μηδέν, τότε θα ξαναγίνει απλός μη καμπυλωμένος χώρος .Η ύλη θα έχει φθαρεί, θα έχει πεθάνει, θα βρίσκεται δηλαδή εκτός εποπτείας των ανθρώπινων αισθήσεων. Προκειμένου η ύλη να  ξαναπάρει αισθητή υπόσταση θα πρέπει κάποιο αίτιο να την ξανακαμπυλώσει, να τής δώσει δηλαδή και πάλι κάποια μετρούμενη ενεργειακή υπόσταση.Στη δεύτερη περίπτωση, αν η ενεργειακή πυκνότητα μεγαλώνει συνεχώς, σημαίνει ότι, ο χώρος γύρω της καμπύλώνεται μέχρι το σημείο που θα ξεπεράσει κάποια όρια και θα γινει αόρατη από τις ανθρώπινες αισθήσεις. Αυτό θα συμβεί εφόσον η  περιοχή αυτή θα έχει μετουσιωθεί σε μια καθαρή τετραδιάστατη κατάσταση, που θα βρίσκεται εκτός των δυνατοτήτων τής ανθρώπινης βιολογίας. Βεβαίως, εκτός των δύο προηγουμένων. ακραίων περιπτώσεων υλικού θανάτου υπάρχουν και ενδιάμεσες περιπτώσεις, όπου η ενεργειακή πυκνότητα μεταβάλλεται συνεχώς μέχρι ενός ορίου, μέχρι εκεί δηλαδή που διάφορα γεγονότα, οδηγούν στη διαδικασία τής  φθοράς της…………..θάνατος  σημαίνει το πέρασμα από το μη υπάρχον αλλά αισθητό, στο μη αισθητό αλλά υπάρχον.Είναι μια αλλαγή κατάστασης και όχι η κατάργηση τής ίδιας κατάστασης…..Μέσα στο κόσμο των ανθρώπινων ψευδαισθήσεων, αυτό που θεωρούμε ως γέννηση ,εξέλιξη ή θάνατο,δεν είναι παρά μια διαδικασία εμφάνισης,εξέλιξης και φθοράς τής ύλης»

    Η περίπτωση  τού Eben Alexander είναι ενδιαφέρουσα.Ο καθηγητής Eben Alexander είναι ο συγγραφέας τού  βιβλίου  best seller «Απόδειξη Παραδείσου», ("Proof of Heaven"). Νευροχειρουργός τού Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, και ένας από τους εγκυρότερους πρώην σκεπτικιστές για την ζωή μετά τον θάνατο , ξύπνησε από κώμα 7 ημερών  μετά από βαριά βακτηριακή μηνιγγίτιδα,και μίλησε λέγοντας ότι... πήγε και ήρθε!.Σε μιά πολύκροτη εκπομπή τού ABC  που έσπασε σε θεαματικότητα κάθε ρεκόρ, περιέγραψε το Ταξίδι από το οποίο-πάντοτε κατά τα λεγόμενά του- επέστρεψε, λέγοντας ότι ,ήρθε από μακριά.Στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, στα «κεντρικά» τής Βοστόνης, με τους πιο έγκυρους τού κόσμου νευροχειρούργους και νευροψυχίατρους, μια ομάδα θεραπόντων,  οι νοσοκόμες εξέταζαν το σώμα του ανοίγοντας τα βλέφαρα  του και φωτίζοντας τα μάτια του με τoν πιο εκτυφλωτικό φακό.  «Αλλά κανένας δεν ήταν εκεί¨»(«Βut nobody was there¨»), ανέφεραν διαρκώς κάθε μέρα επί μία εβδομάδα στο επίσημο ιστορικό.Και ο ίδιος όμως  καθηγητής, από την ώρα που ξύπνησε, όπως και στην συνέντευξή του στο ABC, δηλώνει «Δεν Ήταν Εκεί».Το Ταξίδι που πήγε στον Παράδεισο, επιμένει ότι, ήταν αληθινό. Στο βιβλίο αυτό ισχυρίζεται πώς   απέδειξε, όταν επανήλθε στις αισθήσεις του - και τον πραγματικό χρόνο αυτής τής ζωής -, ότι, ο εγκέφαλος του δεν είχε καμία δυνατότητα ούτε να σκεφτεί, ούτε να ονειρευτεί, ούτε να θυμηθεί ή να σχηματίσει πλάνα και εικόνες, όπως αυτά που έφερε μαζί του γυρνώντας απ το κώμα!Υποστηρίζει τώρα, ότι, υπάρχουμε πέρα από το σώμα μας και γνωρίζουμε πέρα απ τον εγκέφαλο μας. Προτρέπει την σύγχρονη Επιστήμη να αλλάξει άποψη για την αντίληψή μας, και περιγράφει τον παράδεισο...«Δεν είχα γλώσσα, ούτε καμιά από τις γήινες αναμνήσεις μου. Δεν είχα αίσθηση τού σώματος μου καθόλου, αλλά βρέθηκα σε μια κατάφυτη κοιλάδα από μια άλλη διάσταση, αλλά υπερ - πραγματική. Από έναν κόσμο, πλουσίως υπερπραγματικό,( rich ultra-real world,) όπως λέει, μιάς Ασύλληπτα Σοφής Σύλληψης...».Συνεχίζει λέγοντας,ότι, ως καθηγητής νευροχειρουργικής τού πιο έγκυρου στο κόσμο Κέντρου Γνώσης τής Ιατρικής, τού Χάρβαρντ, που λόγω ειδικότητας είναι ο καθ'ύλην αρμόδιος να γνωρίζει τις λειτουργίες, τα όρια και τους μηχανισμούς κάθε νευρώνα τού ανθρώπινου εγκεφάλου, έχει ήδη αποδείξει με το παράδειγμα του, σε επιστημονικούς όρους ότι, η Εμπειρία και  η Ανάμνηση, με τις Εικόνες Ζωντανές αφότου ξύπνησε από το κώμα, είναι απολύτως αδύνατον να συνέβησαν σε ανθρώπινο εγκέφαλο με τόσο μολυσματική βακτηριακή μηνιγγίτιδα η οποία είχε εξαφανίσει, από τον δικό του εγκέφαλο, κάθε επίπεδο γλυκόζης!.Ο Δρ. Αλεξάντερ εξήγησε στην εκπομπή τού ABC το «περιστατικό τού εαυτού του», λέγοντας ότι, τα εγκεφαλογραφήματα έδειχναν απολύτως νεκρές τις περιοχές τού εγκεφάλου που προσδίδουν συνείδηση, σκέψη, μνήμη και κατανόηση: «..Γνωρίζω ότι, πολλοί θα το αποδώσουν σε παραίσθηση, αλλά εγώ επιστημονικά αποδεικνύω ότι, δεν ήταν ούτε όνειρο ούτε παραίσθηση, ούτε μυθοπλασίες, και προσωπικά γνωρίζω ότι Έχει συμβεί, αλλά Έξω από το Μυαλό μου».«...Οι παραισθήσεις, στις οποίες αποδίδαμε ως σκεπτικιστές την εξήγηση από τις περιγραφές ασθενών με Επιθανάτιες Εμπειρίες, απαιτούν την λειτουργία κάποιου ελάχιστου, βασικού αν μη τι άλλο, συγχρονισμού στο φλοιό του εγκεφάλου. Στη δική μου περίπτωση, τα επίπεδα τής γλυκόζης που με μια βακτηριακή μηνιγγίτιδα πέφτουν από 100 στο 80 – 60, και με μια επιθετική μηνιγγιτίδα φτάνουν στο 20, σε μένα είχαν φτάσει στο 1. Κανένας ασθενής δε θα θυμόταν τίποτα σ΄ αυτά τα επίπεδα, ούτε ο εγκέφαλος θα ήταν ικανός να τα παράξει».Στο πιο επιστημονικό Ταξίδι στο Παράδεισο που άκουσαν οι άνθρωποι ποτέ, ο δρ Αλεξάντερ περιγράφει: «Ήμουν μια κουκίδα Επίγνωσης χωρίς να κουβαλάω καμία από τις γήινες εμπειρίες μου, ούτε το σώμα μου. Στην αρχή, (πριν φτάσω στον Παράδεισο) βρέθηκα σε ένα κατασκότεινο περιβάλλον με κάποιου τύπου 'καλωδίωση'. Σαν να θυμάμαι ρίζες, και διακλαδώσεις, και εκεί νομίζω ότι, έμεινα για πολύ καιρό, θα έλεγα, για χρόνια».«... Ελευθερώθηκα από εκείνο το πανέμορφο σπειροειδές λευκό φως που εξέπεμπε μια απίστευτα συγκλονιστική μελωδία που με εισήγαγε στη Φωτεινή Κοιλάδα...»Σαν σκηνή από παιδικό παραμύθι ο Dr.Alexander θυμάται μια νεαρή γυναίκα να εμφανίζεται διάσπαρτα στον Χωροχρόνο (.. "να τσουλάει μπροστά του στον Χώρο και τον Χρόνο"..!) και χωρίς λόγια να του μιλά: «Με κοίταζε, και χωρίς καμία λέξη καταλάβαινα αμέσως ό,τι μού έλεγε, έπαιρνα το μήνυμα μόνο από το κοίταγμά της: ".. Είσαι αγάπη, είσαι εκλεκτός, δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι..."Κι όμως ναι, ο τόσο αυστηρός ακαδημαϊκά καθηγητής τού Χάρβαρντ, θυμάται, και περιγράφει επιστημονικά στην μαρτυρία τής δικής του παραθανάτιας Εμπειρίας, τη νεαρή γυναίκα να ίπταται πάνω σ ένα φτερό πεταλούδας!Ενδιαφέρον έχει η περιγραφή τού Αλεξάντερ για τον Θεό.Τον αντιλήφθηκε μέσα από μια σφαίρα κρυστάλλινου φωτός«Ο Θεός....», λέει χαρακτηριστικά, «...ήταν μια απέραντη παρουσία αγάπης, ήταν το όλον τής αιωνιότητας και τής υπαρκτής συνείδησης. Αλλά ήταν αυτή η σφαίρα κρυστάλλινου φωτός ο απαραίτητος μετασχηματιστής, σαν ένας μεταφραστής που ήταν απαραίτητος για να υπάρξει το Άπλετο Φως τού Θείου και Απίστευτου...»
Στα εξονυχιστικά τεστ αντιληπτότητας, μνήμης και κάθε άλλης εγκεφαλικής λειτουργίας που περίμεναν τον Δόκτορα όταν γύρισε από... το κώμα, - για τα γήινα -, τού έδειξαν, αμέσως μόλις ξύπνησε στην ΜΕΘ (και αυτό χαρακτηρίζεται επιστημονικά απρόβλεπτο, ή και θαύμα, γιατί δεν υπήρχαν πιθανότητες ο εγκέφαλός του να επανέλθει), και μια σειρά από φωτογραφίες γνωστών και άγνωστων στην ζωή του μέχρι πριν από το ατύχημα. Αναγνώρισε την βιολογική του αδελφή, - που ποτέ όσο ζούσε πριν στο νοσοκομείο δεν είχε συναντήσει γιατί ήταν υιοθετημένος -, στο πρόσωπο τής νεράιδας του απ τον Χωροχρόνο.Τώρα, με πλήρως αποκατεστημένη την λειτουτουργία τού εγκέφαλου του, - τόσο θεαματικά που σκίζουν πτυχία στο Χάρβαρντ !-, o Alexander προκαλεί, από το THINK - TANK τής Γνώσης για τον Άνθρωπο όπου βρίσκεται, την Επιστήμη, να αλλάξει κι αυτή με τη σειρά της, μυαλά!
«Είναι πια ξεκάθαρο για την Σύγχρονη Γνώση ότι, πρέπει να αναποδογυρίσουμε το πλάνο και να το δούμε από την άλλη πλευρά,» λέγει. «...Η συνειδητότητα υπάρχει σε μια πολύ πιο πλούσια μορφή , ελεύθερη και ανεξάρτητη από τον εγκέφαλο, γιατί πηγάζει από την συνείδηση των ψυχών μας οι οποίες είναι αιώνιες, και το γεγονός ότι, η Επίγνωση, η Συνείδηση, η Ψυχή, το Πνεύμα μας, δεν εξαρτώνται από την ύπαρξη τού εγκεφάλου στο φυσικό σύμπαν.Στην πραγματικότητα η συνειδητότητα απελευθερώνεται σε πολύ πιο πλούσια επίγνωση όταν είμαστε Εκτός...»

      O Χρ.Γιανναράς γράφει  στο « Αλφαβητάρι της πίστης»
«Μέσα απ΄όλα αυτά φωτίζεται ίσως και η πίστη της Εκκλησίας στην αθανασία τού Ανθρώπου  στην  « μετά θάνατο ζωή».Πολλές θρησκείες και φιλοσοφίες κηρύσσουν την αθανασία της ψυχής,αλλά η Εκκλησία διαφοροποιείται απ΄όλες αυτές,γιατί καταλαβαίνει την αθανασία, όχι ώς ανερμήνευτο είδος «επιβίωσης» μετά τον  θάνατο άλλα  ώς υπέρβαση  τού θανάτου  μέσα άπό τη σχέση με Τον Θεό. Θάνατος είναι γιά τήν  Εκκλησία ό χωρισμός από τον  Θεό, ή άρνηση της σχέσης μαζί Του, ή αναίρεση της ζωής, ώς αγάπης και ερωτικής κοινωνίας.Από μόνος του ο άνθρωπος με τις δικές του ύπαρκτικές δυνατότητες πού είναι κτιστές (δεν εμπεριέχουν ούτε την αιτία ούτε   και τό σκοπό τους), πώς είναι δυνατό να επιβιώνει αιώνια; "Οταν όλες οί ψυχοσωματικές λειτουργίες σβύνουν  μέ τήν τελευταία πνοή, ή κτιστή φύση τοΰ ανθρωπου έχει πια εξαντλήσει τις δικές της δυνατότητες για επιβίωση.
"Η πίστη της   Εκκλησίας στην αιωνιότητα του άνθρώπου δέν είναι ή πεποίθηση ότι υπάρχει οπωσδήποτε μελλοντιική «κατάσταση» όπου επιβιώνει «κάτι» άπό τον άνθρωπο —ή «ψυχή» ή τό «πνεΰμα» του.Αλλά είναι η  βεβαιότητα  ότι  τήν υπόσταση της ύπαρξης μου δεν την εξασφαλίζει η φύση μου και οί ύπαρκτικές της δυνατότητες-τήν εξασφαλίζει και τή συνιστά ή σχέση μου με τον Θεό ή ερωτική Του  αγάπη  για μένα. Πίστη στην  αιωνιότητα είναι ή εμπιστοσύνη ότι αύτη ή αγάπη δεν θα σταματήσει, άλλα θα συνιστά πάντοτε τή ζωή μου, είτε λειτουργοϋν είτε δεν λειτουργούν οι ψυχοσωματικές μου ιδιότητες. Η πίστη στην αιώνια ζωή δεν είναι μιά ιδεολογική βεβαιότητα, δεν κατοχυρώνεται μέ επιχειρήματα. Είναι μια κίνηση εμπιστοσύνης, εναπόθεσης των ελπίδων και της δίψας μου  γιά ζωή στην αγάπη Του Θεοϋ. Αυτός πού μάς χαρίζει εδώ και τώρα τόσον πλοΰτο ζωής, παρά τις   τις δικές μας ψυχοσωματικές αντιστάσεις στην πραγματοίηση τής ζωής (της όντως ζωής πού είναι άγαπητική αυθυπέρβαση και κοινωνία),  αυτός μας έχει υποσχεθεί με το πλήρωμα   της   ζωής,   τήν   άμεση   υιοθεσία,   την πρόσωπο- με- πρόσωπο σχέση μαζύ Του,όταν σβύασουν στο χώμα και οι έσχατες αντιστάσεις της ανταρσίας μας.Πώς θα ενεργείται αυτή η καινούργια σχέση μας; μαζύ του. Δεν το ξέρω.Μόνον εμπιστεύομαι.Αυτό που ξέρω από όση  αποκάλυψη   αλήθειας,μας χάρισε είναι ότι η σχέση θάναι παντα προσωπική ,ότι απέναντί του  θα είμαι εγώ όπως με ξέρει, και με αγαπάει,ο Θεός, θα είμαι με το όνομά μου και με τη δυνατότητά  του διαλόγου μαζύ Του,όπως ο Μωυσής και ο Ηλίας  στο όρος Θαβώρ.Τόσα αρκούν,ίσως και περισσεύουν.»




ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗΣ

      Περιστατικά,που να μπορούν να λειτουργήσουν ως ενδείξεις –το ολιγώτερο-για την ύπαρξη μετενσαρκώσεων, είναι πάμπολλα,και όλα αυτά υπό την παρατήρηση,ότι, πολλοί δεν τα δημoσιοποιούν,για πολλούς λόγους.(:Ότι το θεωρούν ανάξιο λόγου,ότι, φοβούνται πώς  θα γίνουν γραφικοί και θα προκαλέσουν την χλεύη κλπ.Μερικοί επίσης με την πάροδο του χρόνου τα λησμομούν.)΄


     Κλασσικό,για την παράθεση τους,(εξακολουθεί να παραμένει)  το βιβλίο   « Είκοσι περιπτώσεις που υπαινίσσονται μετενσάρκωση»( Twenty Cases Suggestive of Reincarnation) τού Ιan Stevenson ψυχιάτρου, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο τής Βιρτζίνια,των Η.Π.Α,που  εξέτασε περίπου εξακόσιες, περιπτώσεις, αυθόρμητων αναμνήσεων ,μικρών παιδιών από προηγούμενες ζωές,από τις οποίες στο βιβλίο του,περιορίζεται να παραθέσει είκοσι.Οι περιπτώσεις μικρών παιδιών που ανέφεραν  σχετικά περιστατικά,και μελετήθηκαν από τον   Ιan Stevenson και9και άλλους  φθάνουν τις 2.500 περίπου.(Hanbook,σελ.315)
     Οι περισσότεροι επιστήμονες αγνόησαν ή απέρριψαν την έρευνά του, και μερικοί μάλιστα αμφισβήτησαν την αντικειμενικότητα του  και  τον χαρακτήρισαν εύπιστο.  Το 1977,  ¨ο ψυχίατρος Harold Lief γράφοντας στην «Journal of Nervous and Mental Disease»  χαρακτήρισε τον Stevenson ως  μεθοδικό,προσεκτικό  ερευνητή,για να καταλήξει ότι,ο Stevenson  είτε διαπράττει ένα κολοσσιαίο λάθος,είτε είναι ο Γαλιλαίος τού 20ου αιώνα.
Η κριτική κατά τού Ιan Stevenson είναι  άδικη.Ο ίδιος στην  εισαγωγή τού βιβλίου γράφει ότι,δεν θεωρεί πώς ,οι περιπτώσεις που αναφέρει ,υπονοούν την μετενσάρκωση,την οποία  δεν αποδεικνύουν,και ότι, όλες εμφανίζουν ασθενή σημεία,έτσι που να απαιτείται μια περαιτέρω έρευνα. Απόδειξη της σοβαρότητας και αντικειμενικότητάς του καθώς και απάντηση προς τους επικριτές του, είναι,το ότι, το και ο ίδιος αντιμετωπίζει ορισμένες περιπτώσεις από  αυτές,υπό  ένα πρίσμα κριτικό,αμφιβολιών και σκεπτισμού,παραθέτοντας πιθανές εξηγήσεις,(που παραθέτουμε πιό κάτω)αλλά και μη αποκλείοντας την μετενσάρκωση ως εξήγησή τους.
Τις περιπτώσεις αυτές με σχόλια(μερικά από τα οποία παρατίθενται) μπορεί να βρεί κανείς, και στο βιβλίο τής Hélène Renard, δημοσιογράφου,με ειδικότητα στην πνευματικότητα, τον εσωτερισμό,και την παραψυχολογία , με τίτλο ,”L’ après-Vie ,Lebaud 1985 σελ.52 επ.) από το βιβλίο τής οποίας  και τις έχουμε   αντιγράψει,και τις οποίες αναφέρουμε πιο κάτω,μαζύ με άλλες .

Μετά την εισαγωγή αυτή,παραθέτουμε,  ενδιαφέρουσες περιπτώσεις.,προσπαθώντας να τις ταξινομήσουμε.

.α.-(αναμνήσεις από προηγούμενες ζωές)
Ενα μικρό κορίτσι από τη Σάντα Μπάρμπαρα, καθώς βρίσκονταν στο δρόμο, έτρεξε προς έναν άνδρα,με το όνομα Ρόμπερτς, φωνάζοντάς τον "μπαμπά". Βεβαίωνε ότι, είχε ζήσει μαζί του και με μιά άλλη μητέρα σε ένα μικρό σπίτι, κοντά σε ένα ποτάμι και ότι, ένα πρωί  εγκατέλειψε το σπίτι για να μην επιστρέψει ποτέ ξανά. Το κοριτσάκι με τη μητέρα του πέθαναν από την πείνα. Και η μικρή τελείωσε την αφήγησή της μ΄αυτά τα παράξενα λόγια: "Αλλά δεν πέθανα στ΄αλήθεια. ΄Ηλθα εδώ. Το περίεργο είναι, ότι, η ιστορία αυτή ταίριαζε καταπληκτικά με τις περιπέτειες τού κυρίου Ρόμπερτς. Είχε νυμφευφθεί στην Αγγλία και μετανάστευσε στην Αυστραλία, όπου είχε κατασκευάσει μια καλύβα δίπλα σε ένα ποτάμι, ξεκομμένη από κατωκημένη περιοχή. Συνελήφθη,μόλις είχε φύγει από το σπίτι του,όπου είχε αφήσει τη σύζυγο και το παιδί του και ο αστυνομικός τον εμπόδισε από τού να ειδοποιήσει τη σύζυγό του. Στη συνέχεια, δικάστηκε στην Αγγλία για ληστεία μιάς Τράπεζας. Τελικά αποδείχθηκε η αθωότητά του και τότε μόνον θυμήθηκαν ότι,κατά τη στιγμή της σύλληψής του, παρακαλούσε τον αστυνομικό που τον είχε συλλάβει,να τον αφήσουν να ειδοποιήσει τη γυναίκα του, καθώς φοβόταν ότι,τόσο αυτή, όσο και το μικρό παιδί του θα πέθαιναν αβοήθητοι από την πείνα.
Ακολούθησαν έρευνες και , ανευρέθηκε ο σκελετός μιάς γυναίκας και ενός παιδιού.
Και η κατάληξη:
Το μικρό κορίτσι,ανάμεσα στις πολλές φωτογραφίες που του έδειξαν, διάλεξε εκείνες τού κ.Ρόμπερτς και τής συζύγου του,παρόλο που ο κ. Ρόμπερτς είχε ασφαλώς αλλάξει πολύ,στο διάστημα των 18 ετών που είχαν περάσει, από το θάνατο τού μικρού κοριτσιού και τής μητέρας του.
Η περίπτωση δεν πρέπει να οδηγήσει στην παραδοχή, ότι, ο χρόνος που χωρίζει δύο μετενσαρκώσεις,είναι πάντοτε τόσο βραχύς. Το διάστημα αυτό δεν είναι σταθερό και εξάλλου υποστηρίζονται διάφορες απόψεις(Οτι; λ.χ. το "Εγώ" μετενσαρκώνεται δύο φορές στη διάρκεια που χρειάζεται ο Ηλιος για να διασχίσει καθένα από τα σημεία τού Ζωδιακού κύκλου, πράγμα που σημαίνει 1.000 χρόνια περίπου ανάμεσα από δύο ενσαρκώσεις;κλπ.-Max Heindel “ Christianisme etc” p.21)

Για αναμνήσεις  από προηγούμενες ζωές  γράφει και ο Εμπεδοκλής.Αναφέρεται σε κάποιον άνδρα με πλούσιες γνώσεις ,που είχε την ικανότητα,να βλέπει καθένα από όλα τα όντα  μέσα στις δέκα και είκοσι ανθρώπινες ζωές του( Γκίκα Έυαγγέλου¨  «  Προσωκρατικοί Φιλόσοφο黨108,όπου και το σχετικό απόσπασμα)


Απόσπασμα από το "Handbook" κλπ.σελ.315 επ.

The individual in this case is James Leininger, who was born on April 10,1998. He is the son of Andrea and Bruce Leininger who have lived in Lafayette, Louisiana for most of James's life. Andrea, formerly a professional dancer with the American Bal¬let Theatre, has since worked as a résumé writer, while Bruce is a human resources executive. James is their only child to¬gether. Bruce has four older children from his previous mar¬riage living elsewhere.
When James was 22 months old, his father took him to a flight museum. James appeared fascinated by the planes, and especially by the World War II exhibit, which he insisted on re¬turning to repeatedly. They purchased a few toy planes there, and when James played with them at home, he would say, "Air-plane crash on fire" as he slammed them nose-first into the fam¬ily's coffee table, producing dozens of dents and scratches.
Around the time of his second birthday, James began having nightmares several times a week. He would kick his legs up in the air and scream, "Airplane crash on fire! Little Man can't get out!" One night after several months of this, he began talking about the dreams as his mother was putting him to bed. She went and got his father and they listened together as James said his plane had crashed on fire after it got shot by the Japanese. In another bedtime talk two weeks later he said his plane was a Corsair (a fighter plane developed during World War II). He reported he had flown it off a boat. The boat was named Na-toma, and it was an American ship. His father then did an on¬line search and learned that an American escort carrier sta¬tioned in the Pacific during World War II was named USS Natoma Bay.
James always said that the "Little Man" in the dreams was "me" or "James," which his parents made little of because his own name was James. But a month after saying "Natoma" he said that another person was there as well, a friend named Jack Larsen. In addition, when he was two and a half, he pointed to an aerial photo of Iwo Jima in a book and told his father that his plane had been shot down there.
James's mother began to think he might be remembering a past life after her own mother sent her a book about past-life memories by Carol Bowman (1997). She contacted Ms. Bow¬man and following her advice, she began talking to James about his nightmares right after he had them. They soon lessened in both frequency and intensity.
James's father was quite resistant to the idea of reincarnation and reported that he began researching James's statements to show they were historically inaccurate. He found out, however, that the USS Natoma Bay was in fact involved in the Battle of Iwo Jima. After seeing references to the Natoma Bay Associa¬tion, he was able to contact a veteran who was on the ship at that time. That man remembered a pilot named Jack Larsen but said that he did not know what had happened to him. Even¬tually, when James was almost four and a half, his father at¬tended a Natoma Bay reunion. He learned that Jack Larsen, though not at the reunion, was still alive. He also learned that only one pilot from Natoma Bay had been killed during the Iwo Jima operation, a 21-year-old from Pennsylvania named James Huston.
The statements James made about his crash closely matched the details of Huston's death on March 3, 1945, and as he was the only pilot from Natoma Bay killed during the Iwo Jima op¬eration he was identified as the previous personality in the case. James's mother found information indicating that one of Hus¬ton's sisters was still alive. She contacted the sister and eventu¬ally told her what James had been saying. The sister was able to verify a number of items James had said about Huston's fam¬ily life before he went into the military, particularly about their father's drinking problem and the disruption this had caused the family.
Tucker (2013) first learned of the case following a television interview James's parents did when he was four years old, before the pilot Huston was identified. The interview was never shown on television, but because Tucker was also interviewed for the segment he received a copy of it. James's parents did another interview two years later, after they had identified Huston. At that point, Tucker wrote and asked to meet with them to study the case. They initially agreed. Because their interview gener¬ated a large amount of interest, however, they were instructed to refrain from talking to anyone until they determined how they wanted to tell their story. Tucker maintained occasional contact with them, and after they published a book about their experiences (Leininger, Leininger, with Gross, 2009) when James was 11 years old, they agreed to a meeting. Tucker visited the family as James was turning 12. He interviewed James's par¬ents for the bulk of two days and also interviewed James him¬self. Though his parents had declined being interviewed for several years, they were completely forthcoming during the meeting. James's father shared the various documents he had accumulated in researching James's statements, which filled a small bookcase. Some of the documents were ones he printed off of the Internet, and the footer of the pages showed the date that he did so. For example, the information about USS Natoma Bay was printed 08/27/2000, demonstrating that the word Natoma was part of the case by the time James was 28 months old.
Following his meeting with the family, Tucker contacted both James's maternal aunt and Huston's sister to obtain additional information. The latter was 91 at that point and was not able to provide a lot of specifics, but she was convinced that James had indeed remembered her brother's life. Tucker continued to con¬nect with James's parents occasionally regarding various points in the case.

Geographical facts and prior acquaintance between the families concerned. James's parents lived in Pacifica, California from the time he was born until they moved to Richardson, Texas when James was four months old. When he was nearing his second birthday, the family moved to Lafayette, Louisiana, where they have continued to reside. The only location with any (albeit slight) connection to James Huston’s family is the first one .Pacifica is approximately 45 miles from San Jose ,a city of 900.000 people, where Huston’s sister lived.James was born at a hospital,in San Mateo,which is closer,around 30 miles from San Jose.That is a significant distance for any incidental contact.,and James’ parents do not recall ever having any interaction with Huston’s sister before the case developed.
James developed quite an interest in World War II planes andi it is conceivable that he acquired some of this knowledge about them,details that surprised his parents through normal means.This can  hardly apply however ,to the specific information,he knew about the  USS Natoma Bay and James Huston..No books,movies,or television programmes that have featured either one of them,appear to have been made before the case developed.

............................................................................................
(σελ.317β) James's later development.
 As James grew older, his night¬mares largely resolved, and he made fewer and fewer references to the past life material. Following an interview on American television, the family was invited to Japan by a production com¬pany interested in telling their story. James was eight at the time of the trip, which included a voyage to Chichi-jima. There, in an emotional moment, James dropped a bouquet of flowers into the water where Huston's plane went down. Later that day, he drew a peaceful picture of a ship and airplanes, along with dol¬phins jumping into the air. This marked the end of the violent battle scenes between ships and planes that had so preoccupied him before.
Tucker met James as he was approaching his twelfth birthday. At that point, he was still interested in planes but was not ex¬periencing nightmares or any continued emotional connection to a past life. He was well-spoken, and his development ap¬peared appropriate. He has continued to do well, and now 16 years old, he had recently become an Eagle Scout.

Comments.
 This case appears to answer many of the concerns and criticisms that have been raised about cases of the reincar¬nation type. Cultural factors that might be potential influences on cases in other parts of the world could not have had an effect here, as this case occurred in a culture without a general belief in reincarnation and in a family without such a belief. Though James's mother was at least open to the idea, his father, who did much of the work in determining if James's memories were valid, felt reincarnation was in conflict with his firmly held re¬ligious beliefs.
In many cases of the reincarnation type (CORT), no record of the children's statements was made before their family met the previous family. This allows for the possibility that after the families exchanged information, the children were eventually credited with more knowledge of the previous life than they initially possessed. This is only partially applicable in James's case. For some of the statements his parents say he made, such as details about his family life before the war, no records exist before Huston was identified. However, records made before Huston's identification do document James's statements about the most critical pieces of the case: the name of the ship, the first and last name of a friend on the ship, and the details of Huston's crash.
In some cases, the question of a chance correspondence be¬tween the child's statements and the previous personality has to be considered. This is particularly true when a child's state¬ments are general and might apply to a large number of indi¬viduals. James, however, did not simply talk about being a pilot on a ship, he said his ship was named Natoma. He did not just say that his plane had been shot down in a war, he said the Japa¬nese had shot him down at Iwo Jima. And he did not say he had a friend on the ship; he said he had a friend named Jack Larsen, the name of the pilot flying the plane next to 
Huston'swhen he was killed. Chance correspondence is usually impos¬sible to calculate with any specificity, and though that is true in this instance, the potential for it here must be very low.
The weakness of this case is that the subjects father is the one who investigated the child's statements and eventually iden¬tified the previous personality. This weakness is mitigated, how¬ever, by the documentation that exists both of James's state¬ments and of Huston's life. It shows a very close correspondence between the two.
.............................................................................................
...........................................................................................................

Η επαλήθευση των διηγήσεων ως προς την προηγούμενη ζωή(σελ. 316β)

Ο James έκανε 58 δηλώσεις ως προς την προηγούμενη ζωή του.Απ΄αυτές 42
επαληθεύθηκαν.Μερικές εμφάνισαν κατά ένα μέρος,ανακρίβειες.Λ.χ.ο James
εδήλωσε ότι, κτυπήθηκε το αερολάνο του ,τύπου Corsair.Είπε επίσης ότι, ένα΄
λάστιχο του αεροπλάνου αυτού κλατάρισε.Αλλά ο Huston σκοτώθηκε βρισκό
μενος σε αεροπλάνο FM-2,είχε όμως διατελέσει μέλος μοίρας, Corsair,του
Πολεμικού ναυτικού. Τέλος ώς προς το θέμα του λάστιχου,στρατιωτκοί ιστορικοί,
ανέφεραν ότι , τα αερολάνα τύπου Corsair,έκαναν σκληρή προσγείωση, με
αποτέλεσμα πολλές φορές τα λάστιχα να κλατάρουν.Αλλο μικρό λάθος:Ο James
εδήλωσε ότι,σκοτώθηκε στην Iwo Jima.Αλλά η αλήθεια είναι ελαφρώς διαφορετική.

Ο Huston ήταν πιλότος του πολεμικού πλοίου USS Natoma Bay, αλλά δεν σκοτώθηκε

ακριβώς στην Iwo Jima.αλλά σ 'ένα λιμάνι,πλησίον της China-Jima όπου
κτυπήθηκε το αεροπλάνο του.



β..-Επιθυμία  αναζήτησης  τής παλαιάς οικογένειας(Hélène Renard ό.π. σελ.53)
                 Ο μικρός  Εντουάρντο,τεσσάρων ετών ζούσε στην Αβάνα και μιλούσε στους γονείς του,για ένα άλλο σπίτι και για άλλους γονείς,που είχε σε μια προγενέστερη ζωή.Ο προηγούμενος πατέρας του,ονομάζονταν Πέντρο Σέκο, και η μητέρα του που είχε όπως έλεγε ανοικτόχρωμα μαλλιά, Αμ-πάρο.Θυμόνταν τον αριθμό τής οδού,όπου ήταν το σπίτι του(: οδός Καμπανάριο αρ.69),ότι, ο μικρός του αδελφός ονομάζονταν Χουάν,και η μικρή του αδελφή Μερσέντες.Την τελευταία φορά που είχε βγεί από το  σπίτι του,την 28 Φεβρουαρίου 1903,η μητέρα του είχε αρχίζει να φωνάζει.Ηταν τότε δέκα τριών ετών και δεν ονομάζονταν Εντουάρντο αλλά Πάντσο.Αφηνε πάντα το ποδήλατό του στο ισόγειο.Προτιμούσε να πηγαίνει για ψώνια  στο αμερικανικό φαρμακείο γιατί ήταν φθηνότερο.Οι γονείς του ήταν βέβαιοι ότι,  ούτε αυτός ούτε αυτοί δεν εγνώριζαν το σπίτι αυτό.Θέλησαν να διερευνήσουν την ακρίβεια των αφηγήσεων τού Εντουάρντο,και μετέβησαν στην διεύθυνση που αυτός  είχε αναφέρει.Μόλις έφθασαν στο δρόμο που ο Εντουάρντο είχε αναφέρει, αυτός  ανεγνώρισε αμέσως το σπίτι,αλλά όχι τους ιδιοκτήτες.Ερευνες απέδειξαν ότι,το  σπίτι δεν ανήκε πλέον στον Πέντρο Σέκοκαι ότι, λίγο μετά τον Φεβρουάριο τού 1903,είχε περιέλθει σε κάποιο Αντώνιο Σέκο, τού οποίου η σύζυγος ονομάζονταν Αμ-πάρο και τα  παιδιά τους,Χουάν, Μερσέντες και Πάντσο.Ο μικρός Πάντσο είχε πεθάνει τον Φεβρουάριο τού 1903.Το φαρμακείο για το οποίο είχε μιλήσει ο Εντουάρντο, ήταν πράγματι στην γωνιά τού δρόμου.
 Από τις 8 δηλώσεις που είχε κάνει ο Εντουάρντο,οι 7 αποδείχθηκαν αληθινές.

γ.-Ισχυρισμοί για μια άλλη ταυτότητα(Hélène Renard σελ.54)
Στην ηλικία των 4 ετών,τότε που άρχισε να μιλάει  ένα παιδί από την Τουρκία,ο Εμρουλάχ Τουρκάν,που γεννήθηκε το 1949,λέγει ότι, έχει αναμνήσεις από μια άλλη  ζωή και ότι,  στην πραγματικότητα,ονομάζεται  Σειχ Μαρούφ.Πέντε χρόνια αργότερα ο πατέρας τού Εμρουλάχ,ιδοκτήτης μιας φάρμας,προσλαμβάνει ένα ζεύγος χωρικών που είχε γνωρίσει κάποιον Σείχ Μαρούφ  ο οποίος είχε πεθάνει το 1948.Για να  ελέγξουν το πιαδί τού θέτουν συγκεκριμένα ερωτήμστα.:  «Πόσα παιδιά είχε ο Σειχ.Μαρού\φ ;πώς ονομάζονταν η συζυγός του;» Οι απαντήσεις είναι όλες σαφείς και λεπτομερείς.Παραθέτει τα  ονόματα των δέκα πέντε παιδιών και λέγει ότι, η σύζυγός του είχε ένα σημάδι ομορφιάς στο  δεξιό μάγουλο.Λίγα χρόνια αργότερα ο νεαρός Εμρουλάχ,υπηρετεί την στρατιωτική του θητεία και δηλώνει σ΄ένα αξιωματικό ότι, παληότερα υπηρέτησε υπό τις διαταγές του υπό το όνομα  Σείχ Μαρούφ.Υπενθυμίζει στον έκπληκτο αξιωματικό τις εκστρατείες στις οποίες έλαβον μέρος και οι δύο,τους κινδύνους που αντιμετώπισαν,τις συνθήκες ενός ατυχήματος,που παρ΄ολίγο να στοιχίσει τη ζωή και στους δυό τους κλπ.
Σχόλιο:
Με την περίπτωση ασχολήθηκε ο  δρ.Ντόκσατ,διευθυντής τής ψυχιατρικής κλινικής τής Κωνσταντινούπολης.Μελέτησε την υπόθεση και έφερε σε αντιπαράσταση τον νεαρό Εμρουλάχ  μ’ ένα από τα παιδιά τού Σειχ Μαρούφ,βουλευτή .Μόλις τον είδε,παρόλο που δεν εγνώριζε ποιόν θα συναντήσει, τον ανεγνώρισε  ως ένα από τα τέκνα,τον εκάλεσε με το όνομά του,και μίλησε για εμπιστευτικές οικογενειακές αναμνήσεις,που κανείος άλλος δεν μπορούσε να γνωρίζει. Ετσι η  πληροφορία για την προγενέστερη προσωπικότητα,στην περίπτωση αυτή, επιβεβαιώνεται πολλές φορές και μάλιστα για διαφορετικές περιόδους τής ζωής του.Είναι ενδιαφέρον να τονισθεί ότι, ο νέος Εμρουλά, άρχισε να έχει συγκεκριμένες αναμνήσεις σε ηλικία δύο ετών, που διετήρησε σ΄ένα βαθμό και όταν έγινε είκοσι ετών. Η διάρκεια αυτή, συνηγορεί στην  αυθεντικότητα, τής ταυτοποίησης του με τον Σειχ
.Ο δρ.Στήβενσον εκτιμά,ότι,  η μέση διάρκεια διατήρησης αναμνήσεως  μιάς ταυτοποίησης είναι επτά χρόνια. Σε ορισμένες περιπτώσεις μεγαλύτερη.Στις περισσότερες όμως , το φαινόμενο τής « προσωποποίησης, αρχίζει  γύρω στην ηλικία των δύο ετών, και συνεχίζεται μέχρι την ηλικία των δέκα ετών.Τότε το παιδί,παύει να μιλεί αυθόρμητα για την προγενέστερη ζωή του σαπό φόβο ότι, θα το τιμωρήσουν.
Να σημειωθεί επίσης,κάτι που είναι πολύτιμο στοιχείο  και συνηγορεί,για την υπόθεση τής μετενσάρκωσης.Οτι, δηλαδή  οι γνώσεις που απέκτησε ο νεαρός  στην προγενέστερη ενσάρκωσή του,  δεν τον εμπόδισαν να έχει μιά φυσιολογική ζωή και ότι, τις αναμνήσεις αυτές είχε όταν ευρίσκετο σε κανονική,κατάσταση και όχι σε κατάσταση ύπνωσης.

δ..-Αναγνώριση  τόπων,προσώπων ,αντικειμένων
.-Ειδικότερα αυτό που είναι γνωστό με τον γαλλικό όρο  déjà vu. ( βλ.και.Bertrand ο.π.174). Η αίσθηση δηλαδή σε κάποιον που επισκέπτεται για πρώτη φορά ένα τόπο,ότι τού είναι γνωστός.Το φαινόμενο αυτό,έχει συμβεί σε πάρα πολλούς ανθρώπους.
Τέτοια περιστατικά έχουμε σχεδόν να  διηγηθούμε πολλοί από μάς.Υποστηρίζεται ότι, τα φαινόμενα αυτά,δείχνουν το ενιαίο τού υποσυνειδήτου,που δεν γνωρίζει χρονικούς φραγμούς,και εκδηλώνεται στις αναμνήσεις,τις εμπνεύσεις,στην ενόραση.Το "Déjà vu": θα μπορούσε να αποδοθεί με τη φράση: « Όταν το παρόν είναι μια ανάμνηση»
Μερικοί τα θεωρουν ενδείξεις που αποδεικνύουν μετενσάρκωση Ασφαλώς σε ορισμένες μόνον περιπτώσεις,γιατί σε άλλες,έχουμε απλώς  ένα ταξείδι στο χρόνο ,προς το μέλλον.Με μια ισοδύναμη διατύπωση ,σαν να μην υπήρχε ο χρόνος.(όπως η  οι  δύο πρώτες  περιπτώσεις που παρατίθενται.)

Παραθέτουμε περιπτώσεις.
Στη γαλλική εφημερίδα LE MONDE στο φύλλο  τής 13-9-2012,δημοσιεύθηκαν δύο σχετικές περιπτώσεις  που παρατίθενται χωρίς περικοπές  στο « Παράρτημα»
Η πρώτη αναφέρεται στην περίπτωση ενός γάλλου τού Φιλίπ,23 ετών, που δεν θάθελε για τίποτε να μην παρευρεθεί  στους Ολυμπιακούς αγώνες τού Λονδίνου.Πράγματι παρευρέθη -κε,και διηγείται ότι, έζησε το φαινόμενο déjà vu.Πρόσωπα και πράγματα τού έδωσαν την εντύπωση,ότι ,τού ήταν ήδη γνώριμα,ότι τα είχε ξαναζήσει. Εκτός άλλων,σε ορισμένες περιπτώσεις ήταν σε θέση να γνωρίζει τι πρόκειται  ν ακολουθήσει.Αυτό το φαινόμενο στον Φιλίππ,εμφανίζεται όλο  και πιο σπάνια,μετά τα 40 του χρόνια,όταν ιδίως είναι κουρασμένος ή αγχωμένος.
Ανάλογα φαινόμενα παρουσιάζονται σε άτομα που πάσχουν από επιληψία,όπως δείχνει η  δεύτερη περίπτωση ,ενός πυροσβέ -στη,ηλικίας 42 ετών,τού Maurice,που δημοσιεύει η ίδια εφημερίδα στο ίδιο φύλλο της,και που παραθέτουμε περιληπτικώς.Τα προβλήματά του άρχισαν με μια κατάθλιψη,που είχε με την υπηρεσία του με κατάληξη να τον απολύσουν.  Από τότε, εμφανίζει επανειλημμένα φαινόμενα déjà-vu,διάρκειας ενός έως δύο λεπτών,και που  τού είναι ιδιαιτέρως δυσάρεστα ,καθώς συνοδεύονται με άγχος,και μια αίσθηση « αποπροσωπο -ποίησης»ένα αίσθημα μη πραγματικότητας,ένα αίσθημα ότι, είναι ξένος ως προς το  σώμα του.

Είναι ενδιαφέρον να παρατεθεί εδώ η άποψη τού ιατρού, Benjamin Cretin, τού τμήματος νευρολογίας των πανεπιστημιακών νοσοκομείων τού Strasbourg.Υποστηρίζει ότι, η αντικαταθλιπτική θεραπεία προκαλεί επεισόδια παραμνησίας και επιληπτικά.Τα επεισόδια αυτά,εμφανίζονται μαζύ σε ομάδες των δέκα ή δώδεκα ή  σε διάστημα δύο ή τριών ημερών,πριν να επανεμφανισθούν μετά από μια διακοπή εξ ή οκτώ εβδομάδων.«Η συμπτωματολογία αυτή, είναι χαρακτηριστική των επιληπτικών κρίσεων», λέγει και προσθέτει,ότι, μερικές φορές,το φαινόμενο παρουσιάζεται μετά από ένα στρές,  ότι, μερικές φορές ,το φαινόμενο συνοδεύει μια ευχάριστη αίσθηση και ,ότι συνδέεται με ανωμαλία τού εγκεφάλου.
 Αναφέρει τη περίπτωση τού Fabien,  ηλικίας 52 ετών, παλαιού στρατιωτκού αλεξιπτωτιστού,ημιπαράλυτου,και πάσχοντα από κατάθλιψη.Το επεισόδιο τού  déjà-vu τού συμβαίνει καθώς βρίσκεται σε κινούμενο αυτοκίνητο,σε κακή ψυχολογική κατάσταση εξαιτίας μιάς σοβαρής φιλονικίας με την σύζυγό του,όπως αφηγείται ο Cretin.Κατέχεται από μία αίσθηση déjà-vu που συνδέεται με μια παραμνησία με την ανάμνηαη ενός παλαιού περιστατικού,με την μορφή μιάς οπτικής παραίσθησης.Ξαναζεί σκηνή που είχε ζήσει όταν ήταν νέος στρατευμένος.Εχει την εντύπωση ότι, βρίσκεται σ΄ένα αεροπλάνο που διευθύνει ο ίδιος,και ότι, το αυτοκίνητό του,θα απογειωθεί. Πρόκειται για μια αίσθηση,που μοιάζει με οργασμική,μέχρις ότου  επανέλθει στη πραγματικότητα,και το αυτοκίνητό του,να βρεθεί έξω από το δρόμο σ’ένα αγρό. Η μαγνητική  τομογραφία(IRM) ( Imaginerie par resonnance magnetique) τού εγκεφάλου, θα δείξει και εδώ,την ύπαρξη μιάς μορφολογικής ανωμαλίας τού φλοιού, ( entorhinal). Η διάγνωση δίνει μια επιληψία .Η αντικαταθλιπτική του θεραπεία, επιδείνωνε την κατάσταση και τον καθιστούσε, επιθετικό και ευέξαπτο.(τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα δημιουργούν κρίσεις επιληψίας εάν η επιληψία δεν αντιμετωπίζεται θεραπευτικώς) .Όταν τέθηκε υπό μια τέτοια θεραπαεία ο , Fabien έφθασε μέχρι τού σημείου να τέτοιο déjà-vu".Γι΄αυτόν, αυτή η « έκσταση» ανήκει ήδη στο παρελθόν.(Le Monde ca 14-12-2012)

Άλλη περίπτωση:(Hélène Renard,ό.π.61 )
Η «ιστορία» εκτυλίσσεται στο Λίβανο,στην Κοινότητα των Δρούγων με ήρωα  τον Ιμαντ, που ισχυρίζεται ότι,γεννήθηκε στο Khriby,σε απόσταση δηλαδή τριάντα χιλιομέτρων από τον τόπο γεννήσεώς του,και ότι, η προηγούμενη οικογένειά του, ονομάζονταν Bouhamzy .Ισχυρίζεται επίσης ότι,ήταν αυτόπτης  ενός τροχαίου δυστυχήματος,κατά το οποίο ένα φορτηγό αυτοκίνητο συνέθλιψε έναν άνθρωπο.
1η  προσπάθεια επαλήθευσης:Ο πατέρας τού Ιμάντ,μεταβαίνει στο Khriby, αλλά δεν ανευρίσκει κανένα Bouhamzy.
2α προσπάθεια επαλήθευσης:Ο δρ. Ιan Stevenson ευρίσκει ότι, στο Khriby, κατοικούσε κάποιος με το όνομα Said Bouhamzy που σκοτώθηκε από ένα φορτηγό αυτοκίνητο.Αλλά το παιδί που τότε ήταν ηλικίας  πέντε ετών,δεν αναγνωρίζει το σπίτι τού Said και γενικώς τίποτε στην ζωή τού Said δεν ανταποκρίνεται στις αφηγήσεις του παιδιού.
3η προσπάθεια επαλήθευσης: Ο δρ.  Stevenson πληροφορείται ότι ο  Said Bouhamzy είχε έναν εξάδελφο και επιστήθιο φίλο του,  τον Ibrahim Bouhamzy,που καθώς οδηγούσε ένα βαρύ όχημα,ανατράπηκε από ένα φορτηγό με αποτέλεσμα να εύρει ακαριαίο θάνατο.Και όλα αυτά μπρός στα μάτια τού Said.Η έρευνα απεκάλυψε ότι, ο Ibrahim είχε μια πολλή ωραία ερωμένη,την Jamileh,  το όνομα της οποίας πολλές φορές ανέφερε το παιδί.
Το σχόλιο:
`` Από τις 57 δηλώσεις τού παιδιού,47 αποδείχθηκαν ακριβέστατες.
Το σπίτι τού Ibrahim είχε κλειδωθεί από την στιγμή τού θανάτου του.Κανείς δεν είχε εισέλθει σ΄αυτό.Ο δρ.  Stevenson εισήλθε σ΄,αυτό συνοδευόμενος σπό το παιδί,που ενωρίτερα είχε περιγράψει λεπτομερώς το διάκοσμο και όλα τα αντικείμενα που υπήρχαν σ΄αυτό.Ολα αποδείχθηκαν ακριβή.Ακόμη και η κρύπτη όπου ο Ibrahim έκρυβε το όπλο του.Εγνώριζε επίσης το παιδί τα ονόματα και τα επώνυμα όλων των συγγενών και όλων των φίλων τού Ibrahim αλλά παρόλο που ανεγνώρισε την αδελφή του δεν ανεγνώρισε την μητέρα του( λεπτομέρεια παράξενη)
Η υπόθεση τής απάτης αποκλείεται.Εάν οι οικογένειες των χωρικών είχαν επινοήσει την ιστορία,θα έπρεπε δέκα επτά πρόσωπα,(χωρίς κανείς να υπολογίσει τους έμεσους μάρτυρες) να συνεννοηθούν  για να εξαπατήσουν τον δρ. Ιan Stevenson….και η εντιμότητα των Δρούγων είναι μια ανεγνωρισμένη από όλους αρετή τους..
Πρέπει λοιπόν να δεχθούμε ότι, η  περίπτωση αυτή συνιστά  το ολιγώτερο, ενδείξεις για μετενσάρκωση  δεδομένου ότι,η  πεποίθηση αυτή,εξακολουθρεί και σήμερα να είναι ζωντανή στούς Δρουγους, παρόλο βεβαίως που δεν μπορεί ν΄αποκλεισθεί μια επιφύλαξη.

- .ε.Συγγενή ελαττώματα ή σωματικά εκ γενετής  σημάδια.(  Ηelene Renard.p.56 Miss Mills)
Η Mills είναι μια αγγλίδα 44 ετών.Μιά μέρα συναντά τυχαίως τον δρ.Arthur Guirdham,που εδώ και πολλά χρόνια ενδιαφέρεται  για την μετενσάρκωση.Για την ακρίβεια υποστηρίζει ότι, και ο ίδιος είναι ένας μετενσαρκωμένος Καθαρός(: μέλος μιάς αίρεση στον μεσαίωνα) .Εκείνη την εποχή ήταν αρχίατρος,τού Ψυχιατρικού τμήματος τού Πανεπιστήμιου τής Bath στην Αγγλία.Η Mills τού εκμυστηρεύεται ότι,τους τελευταίους δύο μήνες,  ο νούς της βασανίζεται από δύο λέξεις: Raymond  και  Albigeois .O δρ. Guirdham,τής εξηγεί ότι, Raymond ήταν το όνομα που είχαν οι κόμητες τής Τουλούζης και ότι, Albigeois αποκαλείται μια ομάδα αιρετικών που ζούσε στην νοτιοδυτική Γαλλία τον 18ο αιώνα.Η  Mills τού εξομολογείται τότε ότι, από την ηλικία των πέντε ετών που είχε αρρωστήσει από διφθερίτιδα διακατέχεται από έναν εφιάλτη:την έσερναν σε  μια στοίβα από ξύλα, και την κτυπούσαν στην πλάτη μ΄ένα αναμμένο δαυλό πού τον  κρατούσε ένας μοναχός.Οι λεπτομέρειες τού ονείρου ήταν πάντοτε ίδιες.Η Μιλς  έδειξε τότε  στον  γιατρό,μια  ουλή που είχε στην πλάτη από τότε που γεννήθηκε.Ο γιατρός την περιγράφει ως εξής.:  «Η ουλή που ακολουθούσε την γραμμή επαφής με τον δαυλό ήταν μοναδική στο είδος της.: Επρόκειτο για μια διαδοχή από εξογκώματα  στην επιδερμίδα της  ,σαν  να οφείλονταν σε σοβαρό  ,έγκαυμα.Αυτές οι φουσκάλεςs πού θάλεγε κανείς ότι, οφείλονται σε πρόσφατο κάψιμο,περιείχαν  ένα υγρό που έδειχνε να προέρχεται από φλεγμονή ,και που υπήρχε εδώ και σαράντα χρόνια.Τα εξογκώματα αυτά ήταν συμπαγή και σκληρά. Από την ημέρα που η  Mills έδειξε την ουλή της  στο γιατρό,οι εφιάλτες της έπαυσαν.Ο γιατρός μετά από πολλές έρευνες και αποδείξεις που συνέλεξε,συμπέρανε ότι, η Mills  ήταν η ενσάρκωση τής Esclarmonde ,θυγατέρας τού  Raymond de Perella , πυργοδεσπότη τού  Montsegur ,που κάηκε ζωντανή ως αιρετική  την 16 Μαρτίου 1244.
Σχόλιο:
Πρόκειται για φυσικά σημάδια που δεν δικαιολογούνται από την κληρονομικότητα.
Η τυχαία σύμπτωση δεν συνιστά και αυτή εξήγηση.

O δρ.Sevenson μελέτησε την περίπτωση ενός Ινδού,τής Αλάσκας τού Charles Poter,που εμφάνιζε στο δεξιό πλευρό του,μια έγχρωμη επιφάνεια στο μέγεθος ενός μεγάλου διαμαντού η οποία παρέπεμπε σ΄ ένα κτύπημα με δόρυ.Ο Poter διηγούνταν ότι, είχε δεχθεί το κτύπημα αυτό σε μια μάχη ,(που ιστορικώς ήταν υποστηρίξιμη αλλά που δεν επαληθεύθηκε)στην οποία είχε σκοτωθεί ,και ότι ,όλα αυτά είχαν συμβεί πριν από 50 χρόνια.Ηταν σε θέση να κατονομάσει εκείνον που τον είχε σκοτώσει,να προσδιορίσει το μέρος όπου σκοτώθηκε και να αναφέρει  πώς ονομάζονταν στην προηγούμενη ζωή του.

Όλα τα παραπάνω δεν αποδεικνύουν από μόνα τους την θεωρία τής μετενσαρκώσεως.Γενικώς για να αξιολογηθούν τα στοιχεία αυτά,και να προαχθούν  σε αποδείξεις,απαιτείται σχολαστική και εκτεταμένη έρευνα  και ειδικότερα διασταύρωση στοιχείων ώστε εκτός άλλων να παραμερισθούν εξηγήσεις,που δεν συνηγορούν για την μετενσάρκωση.Είναι δυνατόν  μερικά σημάδια στο σώμα  να τα εδημιούργησε η οικογένεια,Στην Ταιλάνδη λ.χ. είναι συνηθισμένη πρακτική να  σημαδεύουν το νεκρό με μια  οπή,ώστε να τον αναγνωρίσουν  όταν θα μετενσαρκωθεί.
 Ας προστεθεί ότι για τους πιστεύοντες στην μετενσάρκωση, είναι  δυνατόν να υφίσταται ένα « παραφυσικό αποτύπωμα»  στον ανθρώπινο οργανισμό,πριν από την γέννησή του,άποψη που αν αληθεύει θα έλυνε πολλά μυστήρια,σαν αυτά που εκτίθενται πιο πάνω.,

 .στ.Ταλέντα,παράξενες ικανότητες, ιδιαίτερες γνώσεις.
Περιπτώσεις,που παραπέμπουν επίσης στην μετενσάρκωση,είναι και εκείνες που αναφέρονται στις καταπληκτικές ικανότητες και ιδιότητες,με  τις οποίες γεννιούνται ορισμένα παιδιά.Γνωρίζουμε ότι, ο Μότσαρτ,έπαιξε την πρώτη του σονάτα σε ηλικία τεσσάρων ετών,ο Χέντελ συνέθετε σε ηλικία 10 ετών.Πότε και από ποιόν πρόλαβαν  να διδαχθούν;.Η Helene Renard(ό.π.σελ.58) παραθέτει ένα άλλο παράδειγμα:
Ο Blind Tom ήταν γυιός  μιάς δούλης  σε φάρμα τής Γεωργίας στις ΗΠΑ.Γεννήθηκε τυφλός.Γοητευμένος από όλα τα ακούσματα, περνούσε ώρες ολόκληρες, ακούγοντάς τα.Όταν έγινε τεσσάρων ετών το αφεντικό του, αγόρασε ένα πιάνο για τις θυγατέρες του.Το πρόσωπο τού Τόμ έλαμπε καθώς άκουγε την μουσική που παίζονταν...Ετσι ένα βράδυ μη μπορώντας να συγκρατήσει τον εαυτό του, πλησίασε στο πιάνο, και ευρισκόμενος σε κατάσταση έκστασης,άρχισε να παίζει..Αναγνωρίζοντας το ταλέντο του,ο ιδιοκτήτης τής φάρμας,κάλεσε ένα καθηγητή μουσικής,που δήλωσε ότι ,δεν είχε τίποτε που να μπορούσε να διδάξει στον Τόμ.,που ήξερε περισσότερα απ΄αυτόν.Επτά έτων ο Τόμ, ντεμπουτάρισε  στην αίθουσα κονσέρτων στο Κολόμπους,ενώ 15 ετών είχε παίξει σε όλες τις μεγάλες,πόλεις  των ΗΠΑ.Ο Τόμ εγνώριζε από στήθους 5.000. κομμάτια..Μπορούσε να παίξει ένα μουσικό κομμάτι,ακούγοντάς το μόνον μια φορά!.

Καταγράφονται  πολλές παρόμοιες περιπτώσεις με παιδιά που γεννήθηκαν με ασυνήθιστες ικανότητες σε άλλους τομείς..
.
ζ. Συνήθεις,συμπεριφορές,και αντιδράσεις όμοιες με αυτές τού αποβιώσαντα (Hélène Renard σελ. 55)
Ο μικρός βέλγος  Ρομπέρ,δηλώνει όταν ήταν 14 ετών,παρατηρώντας το πορτρέτο τού θείου του Αλβέρτου,ότι, πρόκειται για το δικό του πορτρέτο.Η  γιαγιά του είχε δύο παιδιά,τον Αλβέρτο που είχε σκοτωθεί στον πόλεμο τού 1914,και τον πατέρα του  Ρομπέρ.Αλλά η γιαγιά του,που καταφανώς είχε δείξει την προτίμησή της για τον Αλβέρτο,έδειχνε επίσης ότι, ανάμεσα στα εγγόνια της προτιμούσε τον Ρομπέρ.Γιατί;Γιατί ο Ρομπέρ κατά τα λεγόμενα τής γιαγιάς, παρουσίαζε την ίδια συμπεριφορά,τα ίδια γούστα,και τις μικρές « μανίες» που είχε και ο θείος του Αλβέρτος.Και συγκεριμένα  με τον τρόπο που έδειχνε την συμπάθειά του προς τη γιαγιά του.Μ΄αυτή ήταν γλυκός ενώ κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε με τους γονείς του.
 Ο θείος Αλβέρτος,ήταν εξαίρετος κολυμβητής.Ε,λοιπόν μια μέρα που στην πισίνα θέλησαν να κινηματογραφήσουν τις  κολυμβητικές ικανότητες τού νεαρού Ρομπέρ, αυτός φώναξε:’  «όχι,όχι,έτσι σκοτώθηκα την τελευταία φορά» Ο μικρός μοχλός τής κινηματογραφικής μηχανής έκανε θόρυβο που έμοιαζε με τον θόρυβο ενός πολυβόλου.Και το παράδοξο είναι ότι, ο θείος Αλβέρτος σκοτώθηκε ακριβώς από ένα  γερμανικό πολυβόλο στον πόλεμο!.
Σχόλιο:
Η περίπτωση είναι εντυπωσιακή αλλά πρέπει να αντιμετωπίζεται με επιφύλαξη. Είναι, δυνατόν να μην έχει καμία σχέση με μετενσάρκωση.Ισως να πρόκειται για επινόηση τής γιαγιάς ,που αισθάνεται την ανάγκη,να ξαναβρεί το γυιό της χαμένο πρόωρα στον πόλεμο.

Αντιγράφω από το διαδίκτυο μια αφήγηση!
 Pollock Twins
I don’t believe in reincarnation but regardless of beliefs, this is a strange tale. In 1958 Gillian and Jennifer Pollock were born – twins. Two years previously their sisters (also twins) had been killed in a car crash. Gillian was born bearing the same birthmarks as one of her sisters and as soon as the twins were able to talk they began to recount aspects of their sisters’ lives that they could simply not know. Furthermore they recognised the house that their parents had previously lived in with their sisters and were able to each identify the toys belonging to their respective siblings. Even creepier is the fact that both twins could recount, in vivid detail, the events leading up to and during the fatal crash that killed their sisters.

  η. (ΑΝΕΞΗΓΗΤΗ)ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ Η ΑΝΤΙΠΑΘΕΙΑ ΠΡΟΣ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ
Ενας βασικός πυρήνας στις θεωρίες της μετενσάρκωσης  είναι ότι, συναντιόμαστε με τα ίδια πρόσωπα ή για την ακρίβεια  με τις ίδιες μετενσαρκωμένες ψυχές από ζωή σε ζωή. Mε όσους αγαπήσαμε και μισήσαμε. Kαι με ορισμένους από τους πρώτους, οι δεσμοί είναι ακατάλυτοι ενώ το αντίθετο(αντιπάθεια-άπωση) συμβαίνει με τους δεύτερους.  Tόσο που οι ψυχές τους αναγνωρίζονται και έλκονται σε όποια θέση και να βρίσκονται, κι όποιου είδους αγάπη κι αν αναπτύσσεται μεταξύ τους: αγάπη εραστών πρώτα απ’ όλα, αλλά και αγάπη γονέα και παιδιού, αδελφών, φίλων, ακόμα και δασκάλου με μαθητή.  Ο ερωτικός πόθος δεν υπεισέρχεται πάντα στις συναντήσεις μας με την αδελφή ψυχή, εφόσον κάποιοι που υπήρξαν σύζυγοι μπορεί να ξανασυναντηθούν ως μητέρα με γιο και μάλιστα με αλλαγμένο φύλο. Kαι ασφαλώς άλλο πράγμα η ηδονή και η έλξη τού σεξ με κάποιον που( μερικές φορές  απλώς νομίζεις ότι) λατρεύεις, και άλλο πράγμα(άλλο επίπεδο) η  έκσταση τής βαθύτερης πλευράς τής αγάπης, τής απόλυτης επικοινωνίας των ψυχών. Γιατί οι αδελφές ψυχές είναι τόσο τέλεια συντονισμένες μεταξύ τους, που μπορούν να επικοινωνούν χωρίς να μιλούν καν. H αγάπη τους δεν έχει όρους και όρια, κι όταν η μία φεύγει από τη ζωή τής άλλης, το κενό που αφήνει δεν αναπληρώνεται ποτέ. Παρά μόνο στην επόμενη συνάντησή τους.
 
O Έντγκαρ Kέισι, ο «κοιμώμενος προφήτης» (που μετά τις υπαγορεύσεις που έλαβε και μολονότι πιστός χριστιανός δέχτηκε τη μετεμψύχωση), στα γραπτά των υπαγορεύσεών του διακρίνει τρία είδη ψυχών: τις συντροφικές, που μοιράζονται μια πνευματική σχέση, τις δίδυμες, που μαζί με την πνευματική σχέση μοιράζονται και ένα σκοπό ή ένα ιδανικό, και τις αδελφές ψυχές, που μοιράζονται μια σωματική σχέση και συναισθήματα στοργής και τρυφερότητας, που έχουν ενδυναμωθεί από τις διαδοχικές συναντήσεις τους σε διάφορες ζωές.


Πρέπει να θεωρήσει κανείς όλα αυτά, ως αποδείξεις μετενσαρκώσεως; Θα έλεγα μάλλον, ότι, το ολιγώτερο πρέπει ή να θεωρηθούν ως σοβαρές ενδείξεις ή τουλάχιστον να μάς προβληματίσουν.


θ.Το Πρόβλημα της Ξενογλωσσίας.

Στις περιπτώσεις που προβληματίζουν συγκαταλέγεται  και  η ξενογλωσσία.Ατομο υπνωτιζόμενο και αφηγούμενο ότι, ζεί μια προγενέστερη ζωή,ομιλεί την γλώσσα προγενέστερης εποχής,που φαίνεται ότι ,δεν εγνώριζε.Ο Ian Steνenson αναφέρει τρείς περιπτώσεις, ξενογλωσσίας. Στις δυό απ ‘αυτές οi υπνωτισθέντες , μίλησαν  μια γλώσσα άγνωστη σ΄αυτούς.Παραδέχθηκε ,  ο Ian Stevenson ότι, οι περιπτώσεις αυτές δικαιολογούν την εκδοχή ότι ,οι υπνωτισθέντες πράγματι ανεκάλεσαν προηγούμενες ζωές τους.(Περισσότερα εν "Handbook κλπ.σελ.314 ε.).
Αυθαίρετη εξήγηση.: Ο υπνωτισθείς,  έχει απλώς πρόσβαση σε μιά "Τράπεζα Πληροφοριών"όπου είναι καταχωρημένα όλα ανεξαιρέτως τα γεγονότα.

Πάντως γενικώς,γίνεται δεκτό ότι,κατά κανόνα οι αναδρομές μέσω υπνώσεως δεν εισφέρουν αξιόπιστα επιχειρήμσατα υπέρ της μετενσσρκώσεως,

ι.Εχει γραφεί ότι,τα προβλήματα αμφιλεγόμενου φύλου,η επιθυμία μερικών για την αλλαγή φύλου,το γιατί ορισμένα παιδιά ζούν μιά σύγχυση ως προς το  φύλο τους,έχει σχέση  με την διαδικασία της μετενσαρκώσεως,και ειδικώτερα με το ότι, ο μετενσαρκωθείς  δυνατόν να είναι διαφορετικού φύλου από τον αποβιώσαντα.Αναφέρεται( Handbook κλπ.σελ.324)  η περίπτωση της σχετικής δυσφορίας που εμφάνιζε ένα νεαρό κορίτσι στην Μπούρμα ,που υπεστήριζε ότι ,η ταν η ενσάρκωση ενός  ιάπωνα πιλότου στρατιωτικού αεροπλάνου που σκοτώθηκε κατά την διάρκεια τού δεύτερου παγκόσμιου πολέμου. 

ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΙΑ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΣ.

Ο Σάτυα Σαι Μπάμπα(για μερικούς ενσάρκωση τού θείου) πού γεννήθηκε το 1926,  και ζούσε στην Ινδία είχε προαναγγείλει  τον χρόνο τού θανάτου του,για το 2022(οπότε θα ήταν 96 ετών) και   σε ποιόν θα μετενσαρκωθεί .Απεβίωσε όμως την 27-4-2011 σε ηλικία 84 ετών,πράγμα που έπληξε την αξιοπιστία του και γενικώτερα την εικόνα του.(Οι οπαδοί του δικαιολογούν την απόκλιση με τον ισχυρισμό ότι, ο Σ.Μπάμπα είχε ως βάση υπολογισμού όχι το δικό μας έτος των 365-περίπου-ημερών αλλά άλλο,όπως το σεληνιακό)
Στο βιβλίο του «Μετενσάρκωση» ο Papus αφιερώνει ιδιαίτερο κεφάλαιο( ό.π.σελ.157 επ.)  στο θέμα,με τίτλο «Μετενσάρκωση που προαναγγέλθηκε».Τα παραδείγματα που παραθέτει τα δανείστηκε όπως ο ίδιος γράφει από στοιχεία τού  Bouvier διευθυντή τότε τής kεφημερίδας « La paix universelle», τής Lyon και εξαιρετικού μαγνητιστή .Αναφέρει  ο  Bouvier  άτομο,που όταν το υπνώτιζε γινόταν διορατικό,και  επικοινωνώντας με ψυχές, μετέφερε την πληροφορία ότι, η «  ψυχή» προανήγγειλε την μετενσάρκωσή της,πράγμα που επαληθεύονταν.Μια τέτοια περίπτωση, προαναγγέλθηκε  με την ανακοίνωση ότι, το πνεύμα θα ενσαρκώνονταν με γυναικεία μορφή,σε μια οικογένεια γνωστή στον Bouvierη οποία δεν ήθελε άλλο παιδί.Το πνεύμα είπε πώς θα είναι δυστυχισμένο,γιατί δεν θα το αγαπούν.Και εδώ όλα έγιναν όπως είχαν προαναγγελθεί
Ο C.Ginarajadasa (ό.π.σελ.51) γράφει ότι, πολλοί μύστες όταν μετενσαρκώνονται μεταξύ των ανθρώπων  για να τους καιοδηγήσουν-( ο κανόνας  είναι ότι ο Μύστης  δεν έχει ανάγκη μετενσαρκώσεως) εκλέγουν αυτοί, τον τόπο και τον χρόνο  που θα γεννηθούν, δεδομένου ότι  απόλυτποι κύριοι της Ειμαρμένης τους.
Ο Ian Stevenson γράφει (  εν Handbook σελ.318)πως η προαναγγελία μετενσαρκώσεως, συμβαίνει συνήθως όταν η " επαναγέννηση "συμβαίνει στην ίδια οικογένεια σην οποία ανήκε και ο αποβιώσας.

ΚΡΙΤΙΚΗ- ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕΙΣ Η ΑΛΛΕΣ ΠΙΘΑΝΕΣ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Α.-1.(Γενικώς)-Χαρακτηριστικό τής επιστημονικής γνώσης είναι το βιοφθαρτό και το επαληθεύσιμο. Καμία επιστημονική γνώση δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να αναθεωρηθεί.Αποψη τής επιστήμης,είναι ότι, για την παραδοχή μιάς θεωρίας πρέπει αυτή να έχει δοκιμασθεί με το πείραμα ή την παρατήρηση (: Η πρακτική εφαρμογή δεν είναι ασφαλές κριτήριο).Από την αφετηρία αυτή, εύκολα φθάνει κανείς στο να δεχθεί,ότι, θεωρίες –απόψεις, που δεν πληρούν τις παραπάνω προυποθέσεις,δεν μπορούν να γίνουν δεκτές από την επιστήμη.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι, πρέπει ν΄απορρίπτονται.Εκείνο που δεν αποδεικνύεται δεν σημαίνει ότι, είναι και ανύπαρκτο. Ο Sir Francis Bacon είπε χαρακτηριστικώς,ότι,όταν δεν βλέπεις παρά μόνον θάλασσα δεν σημαίνει ότι, δεν υπάρχει στεριά( « They are ill discoverers that think there is no land, when they can see nothing but sea.»)
Πέρα απ΄αυτό. Η  Επιστήμη όπως την γνωρίζουμε, δεν δίνει(δεν είναι σε θέση να δώσει) πάντοτε την εικόνα τής  πραγματικότητας  και ειδικότερα τι κρύβεται  πίσω από,τα φαινόμενα, που καταγράφει ,ερευνά και προσπαθεί να ερμηνεύσει.Ούτε και η συνηθισμένη, αριστοτελική δίτιμη «λογική» (που δεν γίνεται δεκτή παντού στην φυσική)..
Αλλά δεν είναι μόνον αυτό.
Καταστάσεις και εμπειρίες που έχουν βιωθεί με όμοιο ,ή σχεδόν όμοιο τρόπο από πολλούς ανθρώπους ,πού δεν είναι σε επικοινωνία μεταξύ τους,που έζησαν σε διάφορες χρονικές περιόδους, σε διαφορετικούς τόπους,δεν μπορεί ,με ελαφρά την καρδιά ν΄απορριφθούν ως ανύπαρκτες, ή ως αποτέλεσμα συνομωσίας, ή μυθοπλασίας επειδή δεν μπορούν ν΄αποδειχθούν ή να εξηγηθούν,ή ν΄αναπαραχθούν, με τον αυστηρό τρόπο που απαιτεί η επιστήμη και  η « λογική».Αποκλείοντας  λοιπόν μια παγκόσμια συνομωσία(!), στην οποία θα είχαν συμμετάσχει επώνυμοι,επιφανείς άνδρες και γυναίκες, και επιστήμονες,αλλά και απλοί άνθρωποι δεν μπορούμε παρά να σταθούμε  με προσοχή μπροστά στις εμπειρίες,  και αφηγήσεις προσώπων,ταυτόσημες ή σχεδόν  ταυτόσημες,που  επαναλαμβάνεται πολλές φορές (προσώπων που )δεν είχαν καμία επαφή μαζύ τους,που ισχυρίζονται πολλές φορές,και σχεδόν το αποδεικνύουν με σχετικές αφηγήσεις που επαληθεύονται,ότι, έζησαν σε διαφορετικούς τόπους και χρονικές περιόδους.Εμπειρίες,που για πολλούς  συνιστούν το ολιγώτερο ενδείξεις για την ύπαρξη  περιπτώσεων μετενσαρκώσεως ή  τουλάχιστον που προτρέπουν στην αναζήτηση εξηγήσεων που η επιστήμη και η λογική δεν αποδέχονται ή δεν επιβεβαιώνουν,
Ας προστεθεί,ότι,  και η έννοια τής αποδείξεως όπως την θέλει η «επιστήμη» είναι εντελώς ξένη   και  για πολλούς  μεγάλους σοφούς. Ετσι στο τομέα των λεγομένων θετικών επιστημών,γίνεται από ικανό αριθμό μεγάλων επιστημόνων,δεκτό ,ότι  σε πολλές ανακαλύψεις επιστημονικές, πρωτεύοντα ρόλο διεδραμάτισε όχι η λογική αλλά κάτι άλλο,όπως η διαίσθηση.Ετσι ο Einstein είχε πεί ότι « δεν υπάρχει λογικός  δρόμος στην ανακάλυψη των στοιχειωδών νόμων,υπάρχει ο δρόμος τής διαίσθησης», ο Poincare είχε δεχθεί ότι, ,με την λογική αποδεικνύουμε,με την διαίσθηση ανακαλύ -πτουμε,ο Louis de Broglie είχε αρνηθεί ότι, οι ανακαλύψεις γίνονται με συλλογισμούς,ο νομπελίστας φυσικός, Steven Winberg  δέχεται ότι, « είναι πάντοτε σκληρό να δεχθεί κανείς ότι, οι αριθμοί και  οι εξισώσεις με τους οποίους παίζουμε  στα γραφεία μας έχουν κάποια σχέση  με τον πραγματικό κόσμο»,ο  Victor Weisskopf,από τους μεγάλους στον τομέα τής Κβαντομηχανικής λέγει :  « ……….εκφράζω την πεποίθηση,ότι είναι ανοικτός ο δρόμος  για να αναγνωρίσουμε ταυτόχρονα  την αξία των μη επιστημονικών  τρόπων σκέψης, και την εσωτερική αξία τής επιστήμης,που σήμερα τόσο συχνά αποδοκιμάζεται»
Τέλος,ως προς την «σιγουριά και το αλάθητο» των θετικών επιστημών,περιοριζόμαστε να ενθυμηθούμε τον μαθηματικό και φιλόσοφο Bertrand Russel, ο οποίος, αναφερόμενος; στα καθαρά μαθηματικά έλεγε ότι « αυτά είναι κάτι για τα οποία δεν ξέρουμε γιατί μιλάμε και ότι αυτό για το οποίο μιλάμε,δεν είναι αλήθεια» και στον Kurt Godel,τον μεγαλύτερο όπως έχει γραφεί λογικολόγο μετά τον Αριστοτέλη,και μεγάλο μαθηματικό,πού απέδειξε το αδύνατο να αποδειχθούν  σημαντικές προτάσεις τής αριθμητικής,ότι, είναι αδύνατο να δοθεί μια μεταθηματική απόδειξη τής συνέπειας ενός συστήματος,ότι οποιοδήποτε σύστημα με το οποίο μπορεί ν΄αναπτυχθεί η αριθμητική  είναι ουσιαστικώς μη πλήρες,και  ότι υπάρχουν αριθμητικές αλήθειες που δεν μπορούν ν΄αποδειχθούν(Ε.Nagel-J.Newman :«Το θεώρημα τού Godel» Τροχαλία 1991 αρχική έκδοση 1958)
Ας μην θεωρήσουμε λοιπόν,ως καταλυτικό το επιχείρημα, ότι, η μετενσάρκωση δεν αποδεικνύεται « επιστημονικώς» και με την « λογική» και να την απορρίψουμε για τον λόγο αυτό.
2.- Άλλο επιχείρημα κατά τής αποδοχής τής μετενσάρκωσης,είναι η μη ανάμνηση προηγουμένων ενσαρκώσεων.
Προβάλλεται δηλαδή, το ερώτημα:
Γιατί δεν έχουμε αναμνήσεις από τις προηγούμενες ενσαρκώσεις;
Επ αυτού αντιτάσσονται τα εξής.
.α.-Καταρχήν υποστηρίζεται ότι, το ερώτημα θα έπρεπε να διατυπωθεί ως εξής:
Γιατί δεν έχουμε πάντοτε  και όλοι μας  αναμνήσεις από τις προηγούμενες ενσαρκώσεις.Γιατί όπως είναι γνωστόν,υπάρχουν άνθρωποι που έχουν τέτοιες αναμνήσεις,άλλοι εν  εγρηγόρσει  και γενικώτερα αυθόρμητα και άλλοι υπό καθεστώς ύπνωσης.
.β.-Το γεγονός ότι, δεν ενθυμούμαστε κάποιο γεγονός, δεν σημαίνει ότι –λογικώς-το γεγονός αυτό δεν συνέβη. Ακόμη και στην τωρινή ζωή μας, υπάρχουν στιγμές της,που έχουν διαγραφεί από τη μνήμη μας.
.γ.- Επί πλέον:.Οπως διδάσκεται,εκείνο που μετενσαρκώνεται είναι ο Διανοητής, όχι ο άνθρωπος-ζώο.  Η συγκεκριμένη προσωπικότητα δεν μετενσαρκώνεται. Το εγώ, το αληθινό εγώ,είναι εκείνο που  θυμάται και εκεί άλλωστε βασίζεται η σημασία,η λειτουργία  και ο σκοπός τής μετενσάρκωσης. Ο άνθρωπος-ζώο όμως, που δεν έφθασε σε τέλεια ένωση με τον Αληθινό Εαυτό,για να αντιγράψω και εδώ την Annie Besant,δεν έχει τη δυνατότητα να θυμηθεί τα περασμένα, στα οποία το "προσωπικό του εγώ δεν συμμετέσχε". Με ισοδύναμη διατύπωση, λέμε ότι, η μνήμη είναι λειτουργία τού νοητικού σώματος, που είναι καινούργια σε κάθε ενσάρκωση.Ο εγκέφαλός μας,που είναι το εργαλείο τής μνήμης,είναι καινούργιος σε κάθε ενσάρκωση. Βασικώς οι αναμνήσεις, είναι προνόμιο τής Ατομικότητας.,και αυτό,όπως τονίζουμε δεν ανατρέπεται,από το ότι κατ’ εξαίρεση, υπάρχουν περιπτώσεις που ο ενσαρκωμένος άνθρωπος, έχει αναμνήσεις από προηγούμενες "ζωές"Τέτοια παραδείγματα αναγράφονται σε παλαιότερα τεύχη τού   περιοδικού ¨ «ΙΛΙΣΟΣ». Και εδώ διατυπώνονται αρκετές απόψεις –ως εξήγηση, .Ετσι έχει γραφεί,ότι, τέτοιες,είναι οι περιπτώσεις εκείνες, που το πνεύμα έχει την ικανότητα να επηρεάσει τον εγκέφαλο. Οι περιπτώσεις.όπου όπως γράφει ο Judge( ό.π.σελ..87), ο εγκέφαλος ζεί συμφώνως με τις  υπαγορεύσεις τής ψυχής. Τότε , όπως γράφει η A. Besant, που ο εγκέφαλος έχει φθάσει στο σημείο να μπορέσει να δεχθεί την επίδραση των λεπτοτάτων κραδασμών τής Αχτίδας ,τής Γέφυρας που ενώνει το προσωρινό Εγώ και το αιώνιο Εγώ του.Τότε μπορεί να έχει αναμνήσεις. Μερικοί,κυρίως παιδιά, έχουν την ικανότητα αυτή,που σιγά-σιγά χάνεται, καθώς το περιβάλλον τους δεν ανέχεται τέτοιες «φαντασίες».
3.- Άλλη αντίρρηση κατά τής μετενσαρκώσεως,είναι το πρόβλημα με την αύξηση τού πληθυσμού.
Δηλαδή τίθεται το ερώτημα: Αν δεχθούμε (και δέχονται) πως ο αριθμός των "Εγώ" είναι περιορισμένος , πώς εξηγείται η αύξηση τού πληθυσμού;
Η Annie Besant (Η Μετενσάρκωση σελ.121), απαντά ως εξής.
Πρώτον,αμφισβητεί καταρχή, ότι ,υπάρχει ολική αύξηση τού πληθυσμού τής Γής.( Εχω την γνώμη ότι, η επιφύλαξη αυτή δεν έχει σήμερα θέση).
Δεύτερον: Παρατηρεί, ότι, η αύξηση αυτή συμβιβάζεται τέλεια με την αύξηση των ενσαρκωμένων Εγώ,γιατί η αναλογία τους με τον αριθμό των μή Ενσαρκωμένων, είναι πολύ μικρή ( Annie Besant "Η Μετενσάρκωση" σελ.121).
Η Helen Wambach....(Reliving past lives-Revivre le passé σελ. 168)  μια αμερικανίδα Ψυχολόγος και ψυχοθεραπεύτρια, που δεν προβάλλει ως Θεόσοφος,που δεν κηρύσσει την μετενσάρκωση και που για θεραπευτικούς σκοπούς, έφερε τους ασθενείς της, με ύπνωση,στο να ζήσουν προγενέστερες ζωές, αναφέρεται στο επιχείρημα αυτό, που είναι από τα πιό συνηθισμένα   κατά τής θεωρίας τής μετενσάρκωσης .
Και γράφει :
 «Ενα από τα κυριώτερα επιχειρήματα κατά τής μετενσαρκώσεως, είναι ότι,ο πληθυσμός τής Γής διπλασιάστηκε για πρώτη φορά μεταξύ των ετών   25 και  1500 μ.Χ., μια δεύτερη ,μέχρι το 1800 και μετά τετραπλασιάστηκε και ότι, επομένως, κατά τους "αντιρρησίες", εάν μετενσαρκωνόμαστε, ο πληθυσμός τής Γής, θάπρεπε να είναι πολύ μεγαλύτερος στην Αρχαιότητα από ό,τι ήταν».
Για ν' αντιμετωπίσει το επιχείρημα αυτό η Helen Wambach,για την ακρίβεια για να το ερευνήσει, αποφάσισε και άρχισε πισωγυρίσματα ( αναδρομές-regressions) σε μια εποχή 2000 χρόνων π.Χ. διαλέγοντας 10 διαφορετικές ιστορικές στιγμές.Και σκέφθηκε.ότι, αν οι άνθρωποι  μπορούσαν να έχουν πραγματικώς εικόνες  από το παρελθόν,θα μπορούσαν εξίσου  καλά,να έχουν εμπειρία  μιάς άλλης ζωής σε μια μόνον εποχή,ανά « ταξείδι» Ότι, σχηματίζοντας,μιά καμπύλη των εποχών που διάλεγαν, θα μπορούσε,να σχηματίσει μια εικόνα τού πληθυσμού τής Γής,από το 2000 π.Χ. μέχρι σήμερα. Σ΄ένα σχεδιάγραμμα που υπάρχει στο βιβλίο της,αποτυπώνει τις ζωές για κάθε μιά από τις εποχές αυτές,και μεταχειρίζεται την λέξη ζωές γιατί τα υποκείμενα  ισχυρίζονταν ότι, είχαν ζήσει  τις στιγμές εκείνες.Στην αρχή ζήτησε από κάθε υποκείμενο να ζήσει   τις εμπειρίες τριών ζωών και το άφηνε σχεδόν στην τύχη,να διαλέξει τις εποχές  που είχε τις εμπειρίες αυτές. Οι έρευνες αυτές,όπως αποτυπώνονται στο ίδιο σχεδιάγραμμά της, δείχνουν ότι, με   βάση τις εμπειρίες των προσώπων που είχε υπνωτίσει,  ο πληθυσμός τής Γής, είχε διπλασιαστεί μεταξύ 400 και 1600 μ.Χ. και για δεύτερη φορά, το 1850. Αυτή η ανακάλυψη επιβεβαιώθηκε από δεύτερο πείραμα.Τα υποκείμενα τής συγγραφέας,  ως ομάδα, αντιπρο -σώπευαν  αληθώς,τον πληθυσμό τής Γής,σε μια εποχή;Αυτό φαίνεται απίθανο,και εν τούτοις,στο συμπέρασμα αυτό,κατέληγε κανείς με βάση τις χίλιες  περίπου,αναδρομές που είχε ενεργήσει η συγγραφέας .Σύμφωνα με το ίδιο σχεδιάγραμμα που αποτυπώνει τα αποτελέσματα των αναδρομών που επιχείρησε η συγγραφέας-ερευνήτρια,όντως ο παγκόσμιος πληθυσμός,έμεινε αρκετά σταθερός μέχρι το 25 μ.Χ.,οπότε  καταγράφεται μιά ελαφρά αύξηση..Με την πτώση τής Ρώμης,επανέρχεται στα επίπεδα πού βρίσκονταν στα χρόνια πριν από την γέννηση Τού Χριστού.Από τότε, με βάση τα πειράματα τής ερευνήτριας,ο πληθυσμός άρχισε να΄ αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς.Ο ρυθμός  τής αύξησης αυτής,σχετικά ασθενής μέχρι το έτος 1500 κάνει μετά ένα άλμα.Το 1600 ο πληθυσμός τής Γής,διπλασιάζεται και από το 1600 αυξάνεται συνεχώς..Και  διερωτάται η συγγραφέας.Επρόκειτο για απλή σύμπτωση, ότι, τα συμπεράσματα από την έρευνά της,επαληθεύονται και είναι σύμφωνα με τα όσα δέχεται η ιστορία; Και συνεχίζει  η ίδια.:   «Παρόλο το εξωφρενικό τού πράγματος,φαίνεται ότι, τα πρόσωπα με τα οποία πειραματίστηκα  ήταν αντιπροσωπευτικά τού πληθυσμού της Γής, όπως  μάς τα δίνει η ιστορία.».Και η συγγραφέας καταλήγει με το ότι, τα συμπεράσματα αυτά,παρόλο που είναι εύγλωττα,δεν αποδεικνύουν με κατηγορηματικό τρόπο την μετενσάρκωση,αλλά ότι ,σε κάθε περίπτωση συνιστούν μια απάντηση,σε κείνους,που προβάλλουν τους χαμηλούς ρυθμούς αυξήσεως  τού πληθυσμού στο παρελθόν και τούτο γιατί από τις 1.100 αναδρομές που  επιχείρησε η συγγραφέας,αποδεικνύονται λιγώτερες υπάρξεις στο παρελθόν παρά στην σύγχρονη εποχή.
Β. Εχει διατυπωθεί ή άποψη ότι, αναμνήσεις(για προηγούμενες ζωές,που επικαλούνται  οι θιασώτες τής μετενάρκωσης επιδέχονται άλλες εξηγήσεις.
Ετσι:
`1.-Κατά τον Νάσιουτζικ (με την διατροφή,αποκτάμε την πείρα προηγούμεων καταστάσεων). Χωρίς αναφορά στην μετενσάρκωση,την μεταβίβαση τής πείρας που αποκτήθηκε στην επίγεια ζωή μετά τον θάνατο, ο Α.Νάσιουτζικ(«Αγάπη και γνώση» )  και άλλοι,δέχονται πώς έχουμε μεταβίβαση πληροφοριών με τον θάνατο,…………. μια έμμεση προβολή στο μέλλον τής αποκτηθείσας εμπειρίας, με την διατροφή στην οποία έχει περάσει το πληροφοριακό υλικό.  (Την μεταβίβαση αυτή,τής εμπειρίας,επιτυγχάνει κατά τους υποστηρικτές της ,η μετενσάρκωση)
          2.-Μερικοί και σήμερα μιλούν για μνήμη των σωματιδίων.Ο Jean Charon,γάλλος  φυσικός δέχεται ότι, τα ηλεκτρόνια είναι φορείς μνήμης.Οτι, όλο μας το πνεύμα περιέχεται στα ηλεκτρόνια, τα « εόντα» όπως τα αποκαλεί.Ο  Etienne Guille προχωρεί ακόμη περισσότερο.Κατ΄αυτόν τα DNA έχουν την ικανότητα όχι απλώς να απομνημονεύουν αλλά και να μεταφέρουν τις πληροφορίες,σε άλλο σωματίδιο. Οτι, τα   DNA  είναι ουσιαστικώς μια  ταινία  στην οποία καταγράφεται ό,τι έζησε η  ύλη από τότε που υπάρχει μέχρι σήμερα .Ετσι η κληρονομικότητα, δεν αφορά μόνον τους κοντινούς προγόνους.Η εξέλιξη των ειδών είναι εγγραμμένη στο DNA.Κατά την άποψη αυτή,υπάρχει μια γενετική μνήμη καταγραμμένη  στο DNA που διαποτίζει το είναι μας, ως προιόν πρηγουμένων  γενεών ωσάν να είμαστε η κεφαλή μιάς οντότητας,που βρίσκεται στην  παμπάλαια αρχή τού χρόνου.Και  η συνέχεια,αποκαλυπτική τής φύσεως και τού μεγέθους τού προβλήματος, διατυπώνεται με ένα ερώτημα,όπως το θέτει η Helene Renard,  δηλαδή  μήπως οι εικόνες αυτές( τις οποίες ζεί ο επικαλούμενος ότι, ζεί μια μετενσάρκωση)   « .. δεν είναι ο καρπός  τής φαντασίας μας ,ή ακόμη αρχέτυπα-για τα οποία γίνεται λόγος και σε άλλο σημείο τού πονήματος αυτού-που μένει να αποκρυπτογραφήσουμε ;
Και καταλήγει:Το μυστήριο παραμένει….»
 (Ως προς το DNA υπάρχει μια ένσταση.Αν τα πράγματα ήσαν .έτσι δεν θα ήταν νοητό ο λευκός άνθρωπος, να ενσαρκώνεται σε μαύρο  και αντιστρόφως όπως πολλές φορές έχουν δείξει οι αναδρομές, και όπως ορθώς παρατηρεί η  H.Wambach(;ό.π.σελ..147,151)..
3.--Κοντά στην αμέσως παραπάνω σκέψη είναι και η άποψη τού Jung.Υποστηρίζει  -πώς τα αρχέτυπα που κληρονομούνται στον  Ανθρωπο φθάνουν μέχρι την εκατοστή γενιά, δηλαδή τα 3.000 χρόνια.Ετσι  φαινόμενα ,όπως οι περιπτώσεις τού déjà vu, δεν έχουν ανάγκη για να ερμηνευθούν ,την αποδοχή τής έννοιας τής μετενσάρκωσης.Είναι απλώς εγγραφές στο DNA  τού Ανθρώπου.
4.-Άλλη πιθανή λογικώς,εξήγηση των φαινομένων που για μερικούς υποδηλώνουν ή αποδεικνύουν την μετενσάρκωση, είναι ότι αυτά μπορεί να εξηγηθούν με την ύπαρξη μιάς παγκόσμιας ψυχικής σφαίρας όπου είναι αποτυπωμένη η μνήμη τού κόσμου.Συμφώνως με την «ερμηνεία» αυτή,ο άνθρωπος,κάτω από ορισμένες συνθήκες,έχει πρόσβαση  σ΄αυτήν την σφαίρα, σ’ αυτήν την παγκόσμια Τράπεζα Πληροφοριών,και επομένως μπορεί να εμφανισθεί ότι, περιγράφει προηγούμενες ενσαρκώσεις του,απλώς και μόνον γιατί μπορεί και «διαβάζει-βλέπει »τις πληροφορίες αυτές.Ότι, δηλαδή ο μετενσαρκωθείς,απλούστατα έρχεται (ασυνειδήτως) σε επαφή, με την συμπαντική αυτή, Τράπεζα Πληροφοριών,μ’ένα παγκόσμιο αρχείο,όπου είναι καταγεγραμμένα τα πάντα,και  αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο,ταυτιζόμενος με την πληροφορία,αυτό που βλέπει,αυτό που τού δίνει το παγκόσμιο αυτό αρχείο.
Εδώ έχει ίσως τη θέση του και το Ανθρωπικό αξίωμα,που βλέπει,ότι, ο Κόσμος δημιουργήθηκε και υπάρχει κατά τέτοιο  τρόπο,ώστε να αναδυθούν ζωή και συνείδηση που αν  ληφθεί ως ενιαία για όλους τους ανθρώπους ίσως δίνει μια εξήγηση για τις αναμνήσεις εκείνου που ισχυρίζεται ότi ζεί μια μετενσάρκωση.
` `5.-Άλλη προτεινόμενη  ως πιθανή εξήγηση, των αναμνήσεων, από την Σούζυ Σμίθ εκλαικεύτρια αποκρυφιστικών ιδεών, είναι η τής κατοχής (π.Σερ.Ρόουζ,ό.π.200),ότι, δηλαδή ένα νεκρό άτομο καταλαμβάνει την θέση ενός ζωντανού.Τα όντα αυτά κατά την συγγραφέα είναι δαίμονες,οι οποίοι κατ΄αυτήν μπορούν να παρέχουν πληροφορίες στους ζωντανούς για προηγούμενες ζωές τους.

 6. Ο Ian Stevenson,(1918-2007)ο ψυχίατρος,που πρώτος  εξήτασε επιστημονικώς τις σχετιζόμενες με την μετενσάρκωση περιπτώσεις, καθώς άλλοι παρέθεσαν τις ακόλουθες πιθανές εξηγήσεις,μερικές από τις οπίες παρατίθενται και πιό πάνω.

Απάτη,
Οι Stevenson,Pasrisha  και Samararatne(1998) λ.χ.ετόνισαν  ότι ,ελάχιστες περιπτώσεις,είναι προιόν απάτης.Σε μερικές σημειώνει ο Stevenson,οι αναφερόμενες ως μετενσάρκωση περιπτώσεις  οφείλονται σε   ασυνείδητους δηοσιογράφους  και δήθεν ερευνητές.

Παραμνησία.
Εκτός άλλων μειονεκτημάτων,δεν εξηγεί τις φυσικές παραμορφώσεις  που εμφανίζονται  στις περιπτώσεις  ιδιαιτέρων σημείων και ελαττωμάτων κατα την γέννηση . 

Κρυπτομνησία.Αφορά περιπτώσεις που το μικρό παιδί έχει πληροφοίες για την αποβιώσασα προσωπικότητα,με κανονικά μέσα, από συγγενείς ή άλλους,και στη συνέχεια λησμονεί την πηγή των πληροφοριων,
 Πάντως  ο Stevenson,σημειώνει ότι,  δεν  μπόρεσε να εντοπίσει καμιά περίπτωση που να συνιστά κρυπτομνησία.

Εξωαισθητηριακή αντίληψη(ESP)
Οι Chari  και Braude επρότειναν την υπόθεση,ότι ,μικρά παιδιά,ενθυμούνται τη ζωή κάποιου άγνωστου, χάρις στην ικανότητά τους να έχουν πρόσβαση στις σκέψεις  εν ζωή συγγενών τού αποβιώσαντα.Ο Stevenson,παρατηρεί ότι, η παραπάνω υπόθεση,δεν εξηγεί, γιατί το παιδί ταυτίζεται μόνον μ'ένα αποβιώσαντα πρόσωπο,γιατί τα μικρά παιδιά με αναμνήσεις από προηγούμενη ζωή,περιορίζονται μόνον σε μιά συγκεριμένη προηγούμενη ζωή, και γιατί  οι αναμνήιωιωσάσης οροισωσεις από προηγούμενη ζωή, εμφανίζονται στα παιδιά μόνον στις ηλικίες μεταξύ 5 και 8 ετών,και γενικώτερα  γιατί η εξωαισθητηριακή αντίληψη αφορά μόνον ένα άτομο. 

Αλλες υποθέσεις..για τις μπ
κληρονομηθείσα μνήμη.
 Αφορά  μόνον πρόσωπα ,κατ'ευθείαν απογόνους, προηγούμενης προσωπικότητας δεν εξηγεί τις πολλλές περιπτώσεις  όπου δεν υπάρχει βιολογικός σύνδεσμος,καθώς και εκείνες που το το παιδί γεννήθηκε λίγα χρόνια  μετά το θάνατο τής προαποβιώσας προσωπικότητας. και επομένως  δεν θα μποροούσε να κατάγεται απ΄αυτή
.Ως προς το θέμα τής "κατοχής" ο   Stevenson, διερωτάται γιατί τα παιδιά παύουν να μιλούν σχετικώς μεταξύ των ηλικιών 5 έως 8  ετών.

Μετενσάρκωση.
 Ο Stevenson, λέγει,ότι η είσοδος, τής προηγούμενης αποβιωσάσης προσωπικότητας στο εμβρυο,θα μπορούσε να θεωρηθεί,ως η εξήγηση για τις περιπτώσεις των αναμνήσεων(που κατά κανόνα παρουσιάζουν μια τάση να μειώνονται  μεταξύ τής ηλικίας των 5  και 8 ετών)συγκεκριμένων συμπεριφορών,που παραπέμπουν στον αποβιώσαντα,καθώς και στα χαρακτηριστικά σημάδια που παρουσιάζονται  στη φερόμενη  νέα ενσάρκωση. Θεωρεί δηλαδή την ύπαρξη μετενσαρκώσεως ως λογική εξήγηση,των παραπάνω περιπτώσεων.. 




7.- Διατυπώθηκε επίσης η  άποψη ότι, η μετενσάρκωση είναι ανύπαρκτη, και ότι ,σχετική θεωρία επινοήθηκε για να   εξαφανίσει ή να μειώσει το άγχος από την έννοια τού θανάτου.
Η θέση αυτή,ασφαλώς θα μπορούσε να έχει μια βάση,αν εξηγούσε τις περιπτώσεις που προαναφέρονται





ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΚΑΙ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ -
 ` Ψυχοθεραπευτές και ψυχολόγοι, στην προσπάθεια να θεραπεύσουν,κατόρθωσαν με την ύπνωση  ή με την σοφρολογία(;ένα είδος υπνωτισμού, κατά το οποίο το υποκείμενο βρίσκεται σε μια κατάσταση στην που φαίνεται να έχει μια αφύπνιση τής μνήμης του ώστε να επιτύχει  μια αρμονική ανάπτυξη της προσωπικότητάς του) : να φέρουν στη μνήμη τού υπνωτιζόμενου ασθενούς, αναμνήσεις από προηγούμενες ενσαρκώσεις.Οι περιπτώσεις αυτές θα μπορούσαν να ληφθούν , αν όχι ως απόδειξη, τουλάχιστον , ως σοβαρές ενδείξεις, για την ορθότητα τής θεωρίας τής μετενσαρκώσεως.Ειδικότερα. στην ψυχιατρική,για την αντιμετώπιση ψυχασθενειών,έχουν μεταχειρισθέι, την τεχνική τής ύπνωσης,με την έννοια  και την μορφή ότι, κάνουν τον ασθενή να θυμηθεί προηγούμενες ζωές.με αποτέλεσματα πολλές φορές πλήρους θεραπείας.(Στορ σελ.273). Φέρουν τον ασθενή   σε κατάσταση ελαφράς ύπνωσης, έτσι ώστε αυτός να βρεθεί σε μια διαφορετική κατάσταση συνειδητότητας ,έξω από τον χωροχρόνο..Το υποκείμενο τότε  συνειδητοποιεί ότι,  έχει ζήσει πολλές διαδοχικές ζωές και ότι, είναι κατά κάποιο τρόπο ένα διαρκές όν και με μια έννοια  αθάνατο.
Η γιατρός Edith   Fiore πέτυχε αναμφισβήτητες θεραπείες με τον τρόπο και με την μέθοδο αυτή,παρόλο που και  η ίδια έχει την εντιμότητα να υποστηρίξει ότι, οι θεραπείες της αυτές δεν συνιστούν τουλάχιστον ισχυρές ενδείξεις γιαται  με την ύπνωσαη την αλήθεια  τής θεωρίας τής μετενσαρκώσεως;
Και γενικώτερα γίνεται δεκτό από τους περισσότερους, οι αναδρομές αυτές δεν είναι ασφαλές κριτήριο και απόδειξη για την ύπαρξη μετενσαρκώσεων.
Ο Ian Stevenson επισημαίνει τις δυσκολίες  που εμφανίζει η χρησιμοποίηση τής ύπνωσης,για την στήριξη της θεωρίας της μετενσαρκώσεως,κυρίως γιατί ο υπνωνσθείς, σέχει συνήθως μια ισχυρή κλίση  να συντάσσεται με τις επιθυμίες τού υπνωτίζοντα.Τόσο ο Ian Stevenson  όσο και ο Baker υπεστήριξαν ότι ,οι αναδρομές που επιτυγχάνονται με την ύπνωση, δεν συνιστοούν ισχυρή απόδειξη  υπέρ της μετενσαρκώσεως. Οι  Venn Spanos Menary ,Gabora Dubreuoil και ,Dewhirst ανεκάλυψαν ότι,σε  πολλές περιπτώσεις που ο υπνωτισθείς αναφέρονταν σε προηγούμενες ζωές του ,ο τελεταίος ανέφερε γεγονότα που αποδείχθηκαν ανακριβή.
Πάντως, όπως ήδη έχει γραφεί,ο Tarazi(1990) περιέγραψε μια περίπτωση που  ένας ασθενής σε κατάσταση αναδρομής υπό ύπνωση, έκανε περισσότερες από 100 προβλέψεις για  μιά ζωή τον 16ο αιώνα στην Ισπανία που όλες αποδείχθηκαν ακριβείς.Παρόμοια περίπτωση περιγράφει και ο Brown.( :Υπνωτισθείς αναφέρεται σε  περιστατικά προηγούμενης ζωής,προσώπου ,που φαίνεται να μην εγνώριζε και που αποδείχθηκαν αληθή.)



 Ο ΧΡΟΝΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΝ
Εδώ οι απόψεις διίστανται
Μερικοί γράφουν για εκατοντάδες χρόνια άλλοι για διαστήματα πολύ μικρότερα,ακόμη και ημερών.
  Ο C.Ginarajadasa (ό.π.σελ.59) ,που  πρέπει να δεχθούμε ότι, εκφράζει επίσημες Θεοσοφικές θέσεις,γράφει, ότι ο  μεταξύ δύο ενσαρκώσεων χρόνος εξαρτάται από την πείρα που απέκτησε η ψυχή κατά την επί τής Γής πορεία της.

Ο Francis Store( “Rebirth as a  Doctrine and experience” σελ,190) καταγράφει  ένα(μεμονωμένο) παράδοξο κατά το,οποίο  η ατομικότητα,εισέρχεται σε μια προσωπικότητα που είχε ήδη γεννηθεί,πριν από τον θάνατο τού μετενσαρκούμενου. Είναι η περίπτωση  ενός βουδιστή μοναχού,  τού Phra Ratsuthararn,που γεννήθηκε την 12-10-1908, Στην προηγούμενη ζωή του ήταν ένας αγρότης, ονόματι Λάγκ…που είχε 4 αδελφές. Και δύο αδέλφια..Ο Λέγκ,πέθανε την 14-10-1908. και άφησε 3 θυγατέρες Ο  Phra Ratsuthararn ισχυρίζεται ότι, όταν πέθανε  ως Λέγκ,ξαναγεννήθηκε  ως παιδί τής αδελφής του,που είχε γεννηθεί πριν από δύο μέρες.Η μετενσάρκωση  στο σώμα που είχε ήδη γεννηθεί δικαιολογείται από την μεγάλη αγάπη που είχε  στην αδελφή του. Ομως ενθυμούνταν την προηγούμενη ζωή του,στην οποία ήταν ένας αγρότης,(ονόματο Λέγκ)
 Η άποψη που προβάλλει ο συγγραφέας είναι ότι, στη περίπτωση αυτή και σε ορισμένες άλλες,η χωρίς σώμα πλέον προσωπικότητα,προβάλλει μετά τον θάνατό της,σε ένα σώμα που ήδη είχε προετοιμασθεί από το Κάρμα.Αυτό μπορεί να συμβεί  όταν υπάρχει μια μεγάλη δύναμη έλξης,όπως στην περίπτωση που ο Λέγκ αγαπούσε πολύ την αδελφή του.
   
Κατά την Θεοσοφική Διδασκαλία «η   προαναφερόμενη περίπτωση  λέγεται  “tulku” και είναι η τεχνική τής εκούσιας μετενσάρκωσης μέσα σε ένα σώμα που υπάρχει στη γη είτε εξαιτίας ακούσιας ή εκούσιας αποχώρησης τής ψυχής-ιδιοκτήτη, είτε σε περιπτώσεις βρεφών που ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί η ενσάρκωσή τους. Ο τρόπος αυτός ενσάρκωσης είναι σπάνιος και γίνεται μόνο από εκπαιδευμένους υψηλόβαθμους μυημένους οι οποίοι βρίσκονται στην υπηρεσία τής Ιεραρχίας. Η ομάδα των Δασκάλων και των μεγάλων προσωπικοτήτων - έτσι ονομάζονται όσοι εργάζονται σταθερά για τον Σκοπό – δεν πεθαίνουν και δεν έχουν μεταθανάτια ζωή. Φαίνεται να πεθαίνουν αφήνοντας το σώμα που χρησιμοποίησαν για να εκτελέσουν ένα μέρος τού Σκοπού και άμεσα χρησιμοποιούν  ένα καινούριο κατάλληλο σώμα για τη συνέχεια του έργου… Γι’αυτούς τους Εργάτες δεν υπάρχει Ντεβαχάν. Οι ίδιοι αφυπνίζουν από τον ντεβαχανικό ύπνο όσους θεωρούν αρκετά κατάλληλους να βοηθήσουν το «έργο» τους στη γη.
Το τούλκου δεν μπορεί να γίνει από τον  καθένα και δίχως την άδεια τού Νόμου και τής Ιεραρχίας. Η ανώτερη εσωτερική ζωή δεν λειτουργεί όπως η γήϊνη.. Η περίπτωση τού Λαγκ  θα δείξει αν ήταν η σωστή κίνηση ή πειρατεία. από το μέλλον και τη δράση του παιδιού. Ο βίαιος τρόπος κατάληψης ενός σώματος εν ζωή, γίνεται επίσης από νεκρούς που δεν έχουν ξεφύγει από την έλξη της γης και των επιθυμιών της. Αυτό βέβαια δεν είναι τούλκου, αλλά καταστρατήγηση των εσωτερικών νόμων.

Όσοι ακούν για τέτοιες ιστορίες, επειδή είναι αμύητοι και έχουν από άγνοια έως ημιμάθεια (ακόμη κι οι ερασιτέχνες ερευνητές τής Δύσης), δεν μπορούν να διακρίνουν το σωστό από την απάτη. Κυρίως ο αμύητος δεν μπορεί να καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα στο ήθικό και το ανήθικο, το προσωπικό συμφέρον από την παγκόσμια δικαιοσύνη.»

Κατά την Θιβετανική Βίβλο των Νεκρών, η ενδιάμεση κατάσταση μεταξύ, ζωής και επαναγέννησης είναι 49 ημερών.
  

Η ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ-Ο ΧΡΙΣΙΑΝΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ
      Οἱ ὀπαδοὶ τῆς μετενσαρκώσεως  δὲν δέχονται ὅτι ὁ Χριστὸς ἀναστήθηκε μὲ τὸ σῶμα του , ἀλλὰ ὅτι αὐτὸ εἶναι μέρος ἑνὸς θρύλου. Ὅτι, ὁ Χριστὸς ἦταν ἕνας ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ἕνας ἀφοσιωμένος ἄνθρωπος, γεμάτος ἐμπιστοσύνη καὶ ἀγάπη. Δίνουν ἔμφαση μόνο στὸ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Βεβαίως, τὸ νὰ ἀμφισβητοῦν τὸ κορυφαῖο γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ  εἶναι συνεπὲς πρὸς τὴ διδασκαλία τους, ἀφοῦ ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀποκλείει τὴ διδασκαλία τῆς μετενσαρκώσεως, γιὰ τοὺς ἑξῆς λόγους:
      α. Ἂν ὑπῆρχε μετενσάρκωση καὶ ὁ Χριστὸς ἦρθε ὡς «οὐράνιος ἀπεσταλμένος γιὰ νὰ κηρύξει τὴν πίστη στὴ μετενσάρκωση», ὅπως ἰσχυρίζονται οἱ ὀπαδοὶ τῆς δοξασίας αὐτῆς, τότε ἡ Ἀνάστασή Του, μὲ τὴν ὁποία «θανάτωσε τὸν θάνατο» δὲν μπορεῖ νὰ ἐξηγηθεῖ. Γιατί νὰ ἀναστηθεῖ ὁ Χριστὸς, ἀφοῦ θὰ μποροῦσε νὰ μετενσαρκωθεῖ; Γιατί νὰ ἀναστήσει τὴν κόρη τοῦ Ἰαείρου καὶ τὸν γιὸ τῆς χήρας τῆς Ναΐν καὶ τὸν Λάζαρο; Ἂν τὸ κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ ἦταν σύμφωνο μὲ τὴ δοξασία τῆς μετενσαρκώσεως, δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ τοὺς ἀναστήσει, ἀλλὰ νὰ παρηγορήσει τοὺς συγγενεῖς καὶ φίλους τῶν νεκρῶν, λέγοντάς τους νὰ μὴν ἀπελπίζονται, ἀφοῦ θὰ ξαναγεννηθοῦν, ὑποτίθεται, μέσῳ τῆς μετενσαρκώσεως σὲ κάποια ἄλλη ζωή. Ὅμως ἡ Ἀνάστασή Του καὶ οἱ νεκραναστάσεις, ποὺ θαυματούργησε, ἡ προσδοκώμενη ἀνάσταση τῶν σωμάτων κατὰ τὴν τελικὴ κρίση, εἶναι τελείως ἀντίθετες καὶ ἀποκλείουν ἔμπρακτα καὶ τελεσίδικα τὴ δοξασία τῆς μετενσαρκώσεως .
     β. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ἐγγύηση καὶ τῆς δικῆς μας ἀναστάσεως. Τῆς ἀναστάσεως τῶν σωμάτων μας. Ἡ ἀφθαρσία τῶν «δοξασμένων σωμάτων μας», ὅπως αὐτὸ τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ, καὶ ὄχι ἡ ἐξουδετέρωση τοῦ σώματος, εἶναι ἡ πίστη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Οἱ μάρτυρες ὅλων τῶν αἰώνων μαρτυροῦν μὲ παρρησία καὶ ὑπογράφουν μὲ τὸ αἷμα τους, τὴν πίστη τους στὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν προσδοκία τῆς δικῆς τους. Ἡ θαυματουργικὴ ἀνάσταση τῶν 7 παίδων ἐν Ἐφέσῳ, ποὺ ἔζησαν περὶ τὸ 250 μ.Χ. κατὰ τὸν διωγμὸ τοῦ Δεκίου, πού κοιμήθηκαν μέσα στὸ σπήλαιο τῆς Ἐφέσου καὶ  ποὺ «ξύπνησαν» μετὰ ἀπὸ 194 χρόνια ἄφθαρτοι καὶ ἀνέγγιχτοι ἀπὸ τὸν χρόνο, ἔδωσε ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα τῶν Βυζαντινῶν ἐπὶ αὐτοκράτορος Θεοδοσίου τοῦ μικροῦ (408-450 μ.Χ), ὅτι ὑπάρχει καὶ θὰ ὑπάρξει πράγματι «Ἀνάσταση τῶν σωμάτων».
γ. Τὰ λόγια του Ἀπ. Παύλου: «ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν, μετὰ δὲ τοῦτο κρίσις» (Ἑβρ. θ΄ 27) ὅτι ὁ θάνατος θὰ συμβεῖ ἅπαξ καὶ θὰ ἐπακολουθήσει κρίση, ἀποκλείει πλήρως τὸν ἰσχυρισμὸ τῶν ὀπαδῶν τῆς μετενσαρκώσεως ὅτι δῆθεν ἡ Καινὴ Διαθήκη ἐπιβεβαιώνει τὴ δοξασία αὐτή. Ἡ διδασκαλία τῆς Κ. Διαθήκης, κατηγορηματικὰ ἀποκλείει  τὴν ἐπανάληψη τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου μὲ νέο σῶμα, ἑπομένως ἀποκλείεται δεύτερος θάνατος.
       Ἄλλωστε μιὰ τέτοια διδασκαλία, ποὺ θὰ ἐπέτρεπε ἐπανάληψη τῆς ζωῆς, τοῦ ἴδιου ἀνθρώπου, πολλὲς φορὲς μὲ νέο σῶμα κάθε φορὰ, θὰ ὑποβάθμιζε ἀποφασιστικὰ τὴν ἀξία τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος. Διότι αὐτὸ θὰ ἐθεωρεῖτο πλέον ἀναλώσιμο, ἕνα εἶδος «ὑποκαμίσου», ποὺ, ὅταν παλιώσει καὶ φθαρεῖ, τὸ ἀλλάζουμε. Μία τέτοια πίστη θὰ στεροῦσε νοήματος τὴν ἔρευνα καὶ τὴν πρόοδο τῆς Ἰατρικῆς. Κάτι τέτοιο εἶναι ἀδιανόητο γιὰ ὅλη τὴ σύγχρονη Ἰατρικὴ ἀντίληψη, ὅσον ἀφορᾶ στὴν ἀξία τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος, ἡ ὁποία εἶναι βασισμένη στὴ  Χριστιανικὴ διδασκαλία. Ἡ Ἁγία Γραφὴ (βλ. Παλ. Διαθήκη) διδάσκει  ὅτι τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι «καλὸν λίαν», διότι βγῆκε ἀπὸ τὰ «χέρια τοῦ Δημιουργοῦ». Γι’ αὐτὸ κατὰ τὴ Χριστιανικὴ διδασκαλία εἶναι «ἱερό» καὶ ἄξιο παντὸς σεβασμοῦ’».

Η  δεύτερη Οικουμενική Σύνοδο τής Κωνσταντινουπόλεως τού 533 μ.Χ. ήταν σαφής.Απεδοκίμασε τις παραπάνω απόψεις:(τοις ακολουθούσι την μυθώδη προύπαρξη των ψυχών και το ακόλουθον ταύτης τερατώδες δόγμα ανάθεμα έστω) Εχει υποστηριχθεί,ότι, η στάση αυτή τής Εκκλησίας,ίσως να οφείλεται στο,ότι κρίθηκε πως  η μετενσάρκωση είχε σχέση με νεοπαγανιστικές  θεωρίες ή το πιο πιθανό ότι, επηρεάστηκε από την ερμηνεία που(λέγουν ότι) έδινε ο Ωριγένης για την μετενσάρκωση.Πράγματι ο τελευταίος μιλούσε  για σώμα και ψυχή,σε αντίθεση με τον Απόστολο Παύλο που(σε ορισμένα αποσπάσματα φαίνεται ότι) διέκρινε σώμα-ψυχή και πνεύμα(: Η Χριστιανική Εκκλησία δέχεται το διφυές ,όχι το τρισύνθετο).Ετσι κατά την άποψη αυτή, η καταδίκη τής μετενσάρκωσης,είχε περισσότερο ως αποδέκτη τον Ωριγένη,παρά την θεωρία τής μετενσάρκωσης.

 Φαίνεται ότι, στα χρόνια Τού Ιησού-αλλά και παλαιότερα- η μετενσάρκωση ήταν γνωστή,και αποδεκτή,και στον ίδιο και στους ανθρώπους τής εποχής Του.Η άποψη αυτή για μερικούς, έχει ερείσματα στη Βίβλο.(πράγμα που το λιγότερο σημαίνει ότι ,ήταν γνωστή η θεωρία τής μετενσαρκώσεως ,αν μη  και αποδεκτή).Ετσι,Στο Ευαγγέλιο(Ματθ.ΙΣΤ,13-14,)διαβάζουμε.  «Ελθών δε ο Ιησούς ………ήρώτα τους μαθητάς αυτού,τινα με λέγουσι οι άνθρωποι είναι τον υιόν τού Ανθρώπου;οι δε είπον Ιωάννην τον βαπτιστήν,άλλοι δε Ηλίαν,έτεροι δε Ιερεμίαν ή ένα των προφητών»Επίσης: Στο κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο,η  μεταμόρφωση,περατούται με μια,ομιλία του Ιησού ,στην οπαία ταυτίζεται ο Ιωάννης ο Βαπτιστής με τον αναγεννηθέντα Ηλία,(: Ο δε  Ιησούς ….είπεν αυτούς.Ηλίας μεν έρχεται πρώτον …λέγω δε υμίν ότι, Ηλίας ήδη ήλθε και ουκ επέγνωσαν αυτόν…τότε συνήκαν οι μαθηταί ότι, περί Ιωάννου τού βαπτιστού είπεν αυτοίς) Αρα η θεωρία  τής μετενσαρκώσεως ήτο αποδεκτή κατά την εποχή εκείνη.
     
   Παρόλο που είναι έξω από τον ουσιασιστικό  προβληματισμό μας, παρατηρείται (Reincarnation in Christianity, by the theosophist Geddes MacGregor 1978)ότι, τα γραπτά κείμενα του Ωριγένη έχουν καταστραφεί.  Στο σημείο αυτό ο Papus – παρατηρεί, ότι, η Οικουμενική αυτή σύνοδος, στην ουσία,απέφυγε ν΄απορρίψει την μετενσάρκωση(ό.π. σελ.121) (:άλλο θέμα το ανάθεμα).
     
     Στις παροιμίες στο Σολομώντος, διαβάζουμε ότι, ήταν παρών,κατά την δημιουργία τής Γής( Κεφ. Η όπου στιχ.22 επ.  «………..Κύριος…….προ του αιώνος εθεμελιωσέ με ,εν αρχή προ του την γήν ποιήσαι» .,στην επιστολή τού Αποστόλου Παύλου προς Ρωμαίους(Κεφ. Θ στιχ 13)  γίνεται λόγος για τον Ησαύ και τον Ιακώβ,ως, να υπάρχουν πριν να γεννηθούν.


Παραθέτουμε απόσπασμα από σκέψεις του Teihard de Chardin επί του θέματος της ενσάρκωσης του Ιησού Χριστού καθώς και βραχύτατο σχόλιο στις σκέψεις αυτές.
  «Η ενσάρκωση συγκαταλέγεται μεταξύ των συνεπειών της δημιουργικής ένωσης διότι είναι ¨επιδημιουργία¨. Στο: βιβλίο του  "Το Σύμπαν μου" («Mon Univers»1924) βρίσκουμε σχετικά με το μυστήριο αυτό, ένα ενδιαφέρον απόσπασμα : ¨Η πρώτη πράξη της ενσάρκωσης – η πρώτη εμφάνιση του Σταυρού- σηματοδοτείται από την εμβάπτιση της θεϊκής Μονάδας στα απώτερα βάθη του Πολλαπλού. Τίποτε δεν μπορεί να εισέλθει στο Σύμπαν παρά μόνο ότι εξέρχεται....Ο Λυτρωτής δεν μπόρεσε να διεισδύσει το υλικό του κόσμου, να ποτιστεί μέσα στο αίμα του Σύμπαντος, παρά συγχωνευόμενος καταρχάς με την Ύλη ώστε να ξαναγεννηθεί κατόπιν...
Η μικρότητα του Χριστού στο λίκνο του και οι ακόμα μεγαλύτερες μικρότητες που  προηγήθηκαν της εμφάνισής του μεταξύ των Ανθρώπων, δεν αποτελούν μόνο ένα ηθικό μάθημα ταπεινότητας. Είναι καταρχάς η εφαρμογή ενός νόμου γέννησης και κατά συνέπεια, σημείο οριστικής επιρροής του Ιησού επί του Κόσμου. Επειδή ακριβώς ο Χριστός εισχώρησε στην Ύλη, δεν μπορεί πλέον να διαχωρισθεί από την εξέλιξη του Πνεύματος – τόσο φυτεμένο εντός του ορατού Κόσμου που δεν θα ήταν πλέον δυνατόν να το ξεριζώσουμε παρά μόνο κλονίζοντας τα θεμέλια του Σύμπαντος. Για κάθε βασικό στοιχείο του Κόσμου, μπορούμε να αναρωτηθούμε, φιλοσοφώντας υγιώς, αν δεν φτάνουν οι ρίζες του μέχρι τα απώτατα όρια του Παρελθόντος. Ακόμη περισσότερο μπορούμε να αναγνωρίσουμε στον Χριστό τη μυστηριώδη αυτή προΰπαρξη...Οι εκπληκτικές διάρκειες που προηγήθηκαν των πρώτων Χριστουγέννων δεν είναι κενές από αυτόν αλλά διεισδύονται από το ισχυρό του ρεύμα. Η αναστάτωση της σύλληψής του ανακατεύει τις κοσμικές μάζες και κατευθύνει τα πρώτα ρεύματα της βιόσφαιρας. Η προετοιμασία της  γέννησής του επιταχύνει τις προόδους του ενστίκτου και την άνθηση της σκέψης επί της Γης...Όταν ο Χριστός εμφανίστηκε στην αγκαλιά της Μαρίας, ανόρθωσε τον Κόσμο.
΄Άρχισε τότε γι αυτόν μια δεύτερη φάση προσπάθειας και σταύρωσης, η μόνη που μπορούμε κάπως να κατανοήσουμε, διότι είναι η μόνη που αντιστοιχεί στην τωρινή μας συνείδηση : Η φάση της ανθρώπινης ¨συμπάθειας¨, μετά από αυτήν της ¨κένωσης¨ εντός της Ύλης..¨

Αυτό που είναι βαθιά οξυδερκές είναι η ιδέα ότι η ενσάρκωση και επομένως ο Χριστός, συνεκτείνονται στη φάση 4, δηλαδή στην ενοποίηση του πολλαπλού. Για να το πούμε  διαφορετικά, για να μπορέσει να εμφανισθεί ο Χριστός, χρειάστηκε όλη η κοσμογένεση, όλη η βιογένεση και όλη η Ανθρωπογένεση.    


       Σχετικώς με την ενσάρκωση του Ιησού ο Claude Cuenot(:ce que Teilhard a vraiment,dit.Marabout Univesite 1972) αναφερόμενος στονTeihard de Chardin λέγει, ότι, αυτός, την  βλέπει ως συνεπές επακόλουθο τής  Δημιουργικής Ενότητας,γιατί γι΄αυτόν δεν είναι παρά μια υπερ-δημιουργία. Ότι. στο στο βιβλίο του,(: τού Teihard de Chardin)  «Mon Univers» που εκδόθηκε το 1924,διαβάζουμε σχετικώς με το θέμα «  Η πρώτη πράξη τής ενσάρκωσης-η πρώτη εμφάνιση τού σταυρού- σημαδεύεται από την κατάδυση τής Θείας Μονάδας στα απώτερα  βάθη τού πολλαπλού .Τίποτε δεν είναι δυνατόν να εισέλθει στο Σύμπαν παρά μόον εκείνο που εξέρχεται... Ο Λυτρωτής δεν μπόρεσε να διαπεράσει το ένδυμα  τού κόσμου, να   βυθισθεί  στο αίμα τού Σύμπαντος παρά με το να ζυμωθεί   πρώτα στην Υλη  για να αναγεννηθεί στην συνέχεια... Ο μικρός Χριστός στο λίκνο του και οι   πολύ μεγαλύτερες μικρότητες  που προηγήθηκαν τής εμφάνισής τους μεταξύ των ανθρώπων δεν είναι μόνον ένα  ηθικό μάθημα ταπεινότητας. Είναι καταρχάς  η εφαρμογή ενός νόμου  γέννησης και συνεπώς , ως άμεσο επακόλουθο,το σημάδι  μιάς  οριστικής  κυριαρχίας   τού Ιησού επί τού κόσμου.»  στην Υλη που δεν μπορεί πλέον να διαχωρισθεί από την ανάπτυξη   τού Πνεύματος. — τόσο επικαλυπτικού στον ορατό κόσμο ,ώστε δεν θα μπορούσαμε ποτέ να τον αφαιρέσουμε παρά μόνον αν κλονίζαμε  τα θεμέλια τού Σύμπαντος.Από κάθε στοιχείο τού Σύμπαντος μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί, ως καλός φιλόσοφος αν δεν απλώσει τις ρίζες του έως τα τελευταία όρια τού Παρελθόντος. Πολύ περισσότερο πρέπει ν΄αναγνωρίσουμε στο Χριστό αυτή την μυστηριώδη προύπαρξη... Οι καταπληκτικές διάρκειες που προηγούνται των πρώτων Χριστουγέννων δεν είναι κενές απ΄Αυτόν, αλλά διαπερνώνται από τη δυνατή του εισροή. Είναι   το σχέδιό του που κινεί τις κοσμικές μάζες και κατευθύνει τα πρώτα ρεύματα  τής βιόσφαιρας. Είναι η προετοιμασία τού  τοκετού που επιταχύνει τις προόδους τού ενστίκτου και΄ την επώαση  τής σκέψης επί τής Γής.... Όταν ο Χριστός εμφανίστηκε στα χέρια τής Μαρίας,είχε ανασηκώσει τον κόσμο« Τότε άρχισε γι΄αυτόν μια δεύτερη φάση προσπάθειας και σταύρωσης, —  η μόνη που μπορούμε λίγο να κατανοήσουμε, γιατί είναι  η μόνη που αντιστοιχεί   στη σημερινή μας συνείδηση: Η φάση τής ανθρώπινης « συμπάθειας »,μετά την « κένωση »  στην Υλη.... »
    Και ο Claude Cuenot προσθέτει:.Εκείνο που είναι βαθύτατα μεγαλοφυές είναι ότι , είναι ότι, αυτή η ιδέα  ότι, η ενσάρκωση — και επομένως ο Χριστός συνυπάρχουν με την εξέλιξη. Με άλλα λόγια για να μπορέσει να εμφανισθεί ο Χριστός απαιτήθηκε όλη η κοσμογένεση,όλη η βιογένεση και όλη η Ανθρωπογένεση.

(L'Incarnation compte parmi les corollaires de  λ'union créatrice,  car elle n'est qu'une surcréation. Dans Mon Univers (1924), on trouve, sur ce mystère, un bon passage : « Le premier acte de l’incarnation— la première apparition de la Croix — est marqué par l'immersion de l'Unité divine dans les ultimes profondeurs du Multiple.  Rien ne peut entrer dans l'Univers que ce qui est en sort... Le Rédempteur n'a pu pénétrer l'étoffe du cosmos,   s'infuser   dans   le   sang   de   l'Univers, qu’en se  fondant d'abord dans la Matière pour en renaitre ensuite... La petitesse du Christ dans son berceau, et les petitesses bien plus grandes qui ont précédé son apparition parmi les Hommes, ne sont pas seulement une leçon morale d'humilité. Elles sont d'abord l'application d'une loi de naissance et, consécutivement, le signe d'une emprise définitive de Jésus sur le Monde. C' est parce que le Christ s'est « inoculé » dans la Matière qu'il n’est plus séparable de la croissance de l'Esprit — tellement incrusté dans le Monde visible qu'on ne  saurait  plus  l'en  arracher  désormais  qu'en  ébranlant les fondements de l'Univers. De chaque élément du  Monde on peut se demander,   en   bonne  philosophie,   s'il   n'étend  pas ses  racines jusqu'aux  dernières  limites  du Passé. A combien plus forte raison convient-il de reconnaitre au Christ cette mystérieuse préexistence... Les prodigieuses durées qui précèdent le premier Noel ne sont pas vides de lui, mais pénétrées de son influx puissant. C'est l'agitation de sa conception  qui remue les masses cosmiques et dirige les premiers courants de la biosphère. C'est la préparation de son enfantement qui accélère les progrès de l'instinct et l'éclosion de la pensée sur Terre... Quand le Christ apparut entre les bras de Marie, il venait de soulever le Monde.

« Alors commença pour lui une deuxième phase d'effort et de crucifiement, — la seule que nous puissions un peu comprendre, parce que c'est la seule qui corresponde à notre actuelle conscience : la phase de la « sympathie » humaine, après celle de la« kénose »  dans la Matière.... »

Ce qui est profondément ingénieux, c'est cette idée que l' lncarnation — et donc le Christ — sont coextensifs à révolution 4, c'est-à-dire à l'unification du multiple. Autrement dit, pour que le Christ put apparaitre, il a fallu toute la cosmogenèse, toute la biogenèse et toute l’Anthropogenèse.)




Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΔΥΟ ΕΝΣΑΡΚΩΣΕΙΣ.

Μερικοί αφηγούται πως  έχουν σαφείς αναμνήσεις τής ενδιάμεσης κατάστασης  συνειδητότητας.
       Ο Ian Stevenson ( εν  Handbook κλπ.σελ.324 )γράφει ότι ,τα μικρά παιδιά  μερικες φορές,μιλούν για αναμνήσεις,ότι υπήρξαν σ 'έναν  ενδιάμεσο χώρο πριν από την επναγέννησήη τους,και επισημαίνει την ομοιότητα με τις παραθανάτιες εμπειρίες.


   "ΑΣΚΗΣΕΙΣ"-ΣΚΕΨΕΙΣ-ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ -ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ;;;;
(: Πορεία  μέσα από ,απορίες, αυθαίρετες  αντιφατικές-αλληνοαναιρούμενες σκέψεις παραδοχές -προεκτάσεις )

    Α.     Η μετενσάρκωση, και οι θεωρίες που προσπαθούν να ερμηνεύσουν τα παρατηρούμενα φαινόμενα όπως αυτά αναφέρονται πιο  πάνω , έχουν σχέση άμεση ή έμμεση,με το ερώτημα αν όλα τελειώνουν  με το "θάνατο" , με  τον οποίο ο άνθρωπος δεν εννοοεί να "συμφιλιωθεί"(και τον οποίο θέλει με τον τρόπο αυτό να εξαφανίσει).Διαβάζει ο άνθρωπος και ακούει ότι,οι κινητήριες μορφές τής εξέλιξης είναι το σέξ και ο θάνατος, αλλά αρνείται πεισματικώς,εγωιστικώς  και πανικόβλητος να δεχθεί ότι (ίσως) με τον θάνατό του-που γι αυτό είναι απλώς το τέλος,- (ενδεχομένως) βοηθάει την εξέλιξη αυτή(στην οποία και αυτός και οι συνάνθρωποί του οφείλουν την ύπαρξή τους,) και που (πρέπει να ) απελευθερώνει και προβάλλει στο Σύμπαν,ένα έργο,  μια εμπλουτισμένη ενέργεια ,που συσσώρευσε με το επίγειο ταξείδι του.

    Η αρνείται να δεχθεί ότι(ίσως),κάποτε είναι λογικό,ο ρόλος του  να τελειώνει και να πρέπει να παραδώσει σε  άλλο τη σκυτάλη.Οτι δηλαδή είναι λογικό να πεθάνει...Οτι, το έργο του έχει ήδη τελειώσει.
Η προσπάθειά του ,επιτυχημένη ή όχι έχει τελειώσει.
      
      Εχουν επίσης σχέση ,οι θεωρίες αυτές  με το ρόλο  και  το σκοπό της ζωής,του Σύμπαντος,του Θεού,του ανθρώπου.

    Β.1.-Η μετενσάρκωση δίνει ένα μήνυμα,  αισιοδοξίας(: ότι όλα δεν τελειώνουν με τον θάνατο,ότι υπάρχουν και άλλες ευκαιρίες για τον άνθρωπο).Στο έργο τού Πλούταρχου  Ηθικά Περί Ισιδος και Οσίριδος η σκέψη αυτή είναι σαφώς αποτυπωμένη.Αναφερόμενος ο Πλούταρχος στον Εμπεδοκλή, γράφει ότι, ο άνθρωπος μέσα από αλλεπάλληλες τιμωρίες  αφού εξαγνισθεί, θα επανέλθει στην  πρώτη του φυσική κατάσταση  και στον προορισμό του,ότι θα έχει δηλαδη αρκετές ευκαιρίες,(«.. άχρι ου κολασθέντες  ούτω και  καθαρθέντες  αύθις την κατά φύσιν χώραν  και τάξιν απολάβωσιν»).

     Δίνει  επίσης  η θεωρία της μετενσάρκωσης,ένα μήνυμα ευθύνης.Αφετηρία είναι η παραδοχή  της ότι, αυτό πού αποκαλείται « επίγεια ζωή» έχει κάποιο νόημα,  για την   τελειοποίηση τού Ανθρώπου,για το Σύμπαν για την Δημιουργία,για τον Θεό.Οτι, ο άνθρωπος συμμετέχει σε μια εξέλιξη (στην πορεία τού Σύμπαντος,;) ότι, δεν είναι  απλός θεατής.Κάθε του προσπάθεια,ακόμη και όταν δεν έχει  αποτελέσματα στον ορατό κόσμο,αφήνει το αποτύπωμά της, έχει αποτέλεσμα στον αόρατο . Καμία προσπάθεια δεν είναι επί ματαίω, κανένας πόνος δεν είναι χωρίς εξήγηση(άγνωστη σε μας;) και χωρίς κάποιο όφελος.

   Υποστηρίζεται  ότι,οι διαδοχικές μετενσαρκώσεις  σκοπεύουν στην τελειοποίηση τού ανθρώπου, και με τον  τρόπο αυτό στον εμπλουτισμό με πείρα τής Παγκόσμιας ψυχής, που πρέπει να ηχεί ισοδύναμα με την τελειοποίηση της.

    
 Σημαίνει αυτό,ότι,   η Παγκόσμια Ψυχή,το Σύμπαν, έχει ατέλειες ότι, έχει ανάγκη από βοήθεια,ότι έχει ανάγκη από τον Ανθρωπο; 

Και αυτή η παγμόσμια  Ψυχή,ταυτίζεται με το Σύμπαν,ή είναι  αυτή που διέπει την λειτουργία του; 

Επι τω τέλει όπως….;

Πρόσθετο μυστήριο

(Παραλλαγή στα προηγούμενα).Λογικό υπόστρωμα τής θεωρίας τής μετενσάρκωσης, είναι  ότι, για άλλους  στον Ανθρωπο, ,γιά άλλους στο Σύμπαν στα στοιχεία του,-στα οποία ασφαλώς και συγκαταλέγεται και ο άνθρωπος- δεν υπάρχει τελειότης,και ότι, απαιτείται για να επιτευχθεί αυτή, μια προσπάθεια.Που δεν τελειώνει με το θάνατο,αλλά συνεχίζεται με τις μετενσαρκώσεις,μέχρις ότου;;(να ολοκληρωθεί το έργο;;;)

Ποια είναι η τελειότητα αυτή; 

Η απάντηση σχετίζεται με το ποιός ο σκοπός του Σύμπαντος.
.Και απαιτείται (και εδώ)περισσή αλαζονεία και αυθαιρεσία για να αποτολμηθεί  μιά απάντηση.

Να προταθεί ότι ,αν ο μικρόκοσμος είναι  μικρογραφία τού μακροκόσμου η αγάπη, αν δεν είναι η τελειότητα αυτή,είναι ασφαλώς η  μέθοδος.Και η παρατήρηση αυτή αφορά και τον Ανθρωπο και το Σύμπαν

  Αγάπη ο Θεός, ο μη αγαπών, ουκ έγνω τον Θεόν ότι, o ο Θεός αγάπη εστίν

 (Επ.Ιωάννου Κεφ.4,8)

Η μετενσάρκωση προυποθέτει ότι,είμαστε ,ελεύθεροι (τουλάχιστον σε υπολογίσιμο και αποφασιστικής σημασίας ποσοστό)  και κύριοι(στο ίδιο ποσοστό) τής μοίρας μας,(που δεν προσδιορίζεται ούτε εξαντλείται στην επίγεια ζωή μας). (Και ότι, με μια προέκταση)έχουμε μια ευθύνη για το ΟΛΟ,τού οποίου είμαστε αναπόσπαστο τμήμα.

Γ. 1. Η μετενσάρκωση δεν είναι κάτι για το οποίο  είμαστε σίγουροι ότι, υφίσταται.Ορισμένες (λ.Χ.εξαιρούνται τα σωματικά  σημάδια κατά τη γένεση)από τις  αναφερόμενες πιό  περιπτώσεις επιδέχονται και άλλη εξήγηση.

 Ο  Κρισναμούρτι    είπε:(Δελτίον Αστέρος Ιούλιος 1930) « Το γεγονός της μετενσαρκώσεως μπορεί να είναι πραγματικό  μόνον για τον Άνθρωπο  που έχει αποκτήσει γι΄αυτό  συνειδητή πείρα.»( Ο γράφων δεν έχει πείρα,ότι,  ζεί μια μετενσάρκωση.)

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι, αποκλείεται. Το ότι, η μετενσάρκωση,δεν αποδεικνύεται με βάση τις απαιτήσεις τής «επιστήμης» δεν αποτελεί κατά την γνώμη μας για λόγους που ήδη εκτέθηκαν να, αποκλεισθεί.

       2.- Μερικά μηνύματα  και  ερμηνείες που περιέχει η θεωρία τής μετενσάρκωσης, όπως αυτά εκτίθενται πιο πάνω,και αναφέρονται  για την θέση και την αποστολή τού Ανθρώπου ,το σκοπό τής επίγειας ζωής και την ερμηνεία των φαινομένων    μπορεί να ισχύουν ανεξάρτητα από την ύπαρξη τής μετενσαρκώσεως,μπορούν (,παραλλαγμένα ή όχι) να προκαλέσουν   ενδιαφέρουσες σκέψεις ,με τις εξίσου ενδιαφέρουσες προεκτάσεις τους.

Σαφέστερα.

.α. Κατά την θεωρία τής μετενσάρκωσης σκοπός τής επίγειας ζωής είναι η τελειοποίηση τού  ανθρώπου και ο εμπλουτισμός με πείρα τής Παγκόσμιας Ψυχής.

.β. Μπορούμε να προσεγγίσουμε την άποψη αυτή με διαφορετικό(αυθαίρετο) τρόπο.

Δηλαδή.

Το Σύμπαν (πρέπει να) υπάρχει για κάποιο λόγο ,(πρέπει να ) έχει ένα σκοπό,ένα  στόχο.

. Ο άνθρωπος είναι  αναπόσπαστο και ομοούσιο μέρος τού Σύμπαντος ,ενός συνειδητού Σύμπαντος.

Ο άνθρωπος (κατά τη φύση του)πρέπει να υπηρετεί τον στόχο αυτό και να συντηρεί την ενότητα τού Σύμπαντος. Η αγάπη,(; δηλαδή η παραδοχή ότι, είμαστε αναπόσπαστο μέλος ενός ενιαίου όλου και ότι, πρέπει να συμπεριφερόμαστε σύμφωνα  με την παραδοχή αυτή)αν δεν είναι ο τελικός  στόχος ,είναι αναμφίβολα η μέθοδος με την οποία υπηρετούμε το Σύμπαν.  Τελειοποίηση τού Ανθρώπου, και μέσω τής τελειοποίησεως αυτής,η τελειοποίηση τού Σύμπαντος με την βίωση τής αγάπης,ασχέτως με ποια από τις παραπάνω έννοιες.(:   η τελειοποίηση αυτή, κατά την μετενσάρκωση επιτυγχάνεται,μέσω τού κύκλου διαδοχικών μετενσαρκώσεων,) Η άποψη αυτή δικαιολογεί  και την παρουσία τού Ανθρώπου,και τής(συνειδητής) ζωής γενικώς.

Και αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση αλαζονεία.

Είναι υπενθύμιση για μια ευθύνη

         Βελτίωση τού ανθρώπου,βελτίωση μέσω αυτού  τού Σύμπαντος.

 

Η παραδοχή αυτή είναι ανεξάρτητη και πέρα από την παραδοχή τού αν υπάρχει συνέχιση,ιδίως με την έννοια συνέχισης τής προσςωπικότητας)μορφή μετά  τον  «θάνατο»(Υπάρχει η άποψή ότι,  καθώς  η ενέργεια τού Σύμπαντος δεν χάνεται,έτσι και η ενέργεια που  υπάρχει στον άνθρωπο δεν μπορεί να χάνεται  με τον ¨θάνατο.Τα πάντα για τον Ανθρωπο, δεν μπορεί- και δεν νοείται να τελειώνουν,μ΄αυτό που λέγεται θάνατος.Οτι, μεταξύ θανάτου και ζωής,η διαφορά είναι  δομής,συχνοτήτων.).

Ο άνθρωπος  φεύγει,το έργο του  παραμένει.
   
  Δ.Ο Ian Stevenson γράφει ότι,τα φαινόμενα οδηγούν στην σκέψη πώς η συνείδηση  μπορεί να αποχωρισθεί από το σώμα  και να εξακολουθεί υπάρχουσα,είτε επιστρέφοντας  στο σώμα της παρούσας ζωής ή σ΄ένα νεογέννητο σώμα μετά τον θάνατο του σώματος στο οποίο ήταν πρηγουμένως προσδεδεμένη.

    Δ.. Εν κατακλείδι

Πέρα από την άποψη τής μετενσάρκωσης ,και των όσων  γράφονται πιο πάνω ,ο γράφων βιώνει  την αλήθεια ότι, ο καθένας μας,  έχει ένα χρέος , απέναντι στον εαυτό του,απέναντι σε όλους, στο  Σύμπαν  -στην πορεία τού οποίου συμμετέχει-,απέναντι στον Θεό.(;ισως όλα αυτά να είναι ταυτόσημα).Ενα χρέος για την επίτευξη μιάς τελειότητας.

 Το χρέος αυτό είναι το  (τραγικό;) μεγαλείο τού Ανθρώπου.

Και αυτό το χρέος (πρέπει να)υφίσταται ανεξάρτητα από  το εάν όλα για  κάθε άνθρωπο τελειώνουν ή όχι με τον θάνατο,ανεξάρτητα  τού αν υπάρχει μετενσάρκωση.Και το χρέος αυτό πρέπει να εκπληρώνεται χωρίς την προσδοκία μιάς ανταμοιβής ή τον φόβο μιάς τιμωρίας.
Απλώς ως εκδήλωση τής πραγματικής φύσεως τού Ανθρώπου και ως προαπαιτούμενο για  μιά ολοκλήρωσή  (το ολιγώτερο  -και-δική του).Και ως πραγάτωση του ωραίου.

Ο άνθρωπος πρέπει να είναι υπερήφανος ότι,τού έχει ανατεθεί μια αποστολή΅:¨Να τροφοδοτήσει το Σύμπαν με ενέργεια(αγάπη). Μετά τον θάνατό του,την σκυτάλη θα αναλάβει κάποιος άλλος δρομέας.Το έργο του,η προσφορά΄του αφήνουν το αποτύπωμα τους. Οχι λοιπόν  αγωνία για τον θάνατο,
Αγωνία μήπως δεν  εκπληρώσουμε το χρέος.

Ας μάς φωτίσει ο Θεός,  και ας βοηθήσει  να το βρούμε, το χρέος αυτό και να το εκπληρώσουμε.Οσο μπορούμε. Θα είναι η υπέρτατη ευδαιμονία και η υπέρτατη δικαίωση..

Και το υπέρτατο Κάλλος.

(Και ας μην μας απασχολεί η αλήθεια ότι, η απάντηση, για τον ρόλο τού ανθρώπου,το  «Γιατί» υπάρχουμε ,εμείς,το Σύμπαν, βρίσκεται στο ότι. καταλήγουμε πάντα στο ίδιο :

(: Πρόκειται για μυστήριο.)

 Ε,.Μερικές («αυθαίρετες» και πέρα από την «λογική» ) σκέψεις , απορίες και ερωτήματα,είναι  πολλές φορές πραγματικά γόνιμες,  υποδεικνύουν συγκεκριμένες συμπεριφορές  και ευθύνες ,και τροφοδοτούν  υγιείς ελπίδες.Και συνιστώντας ένα βήμα,και υποδεικνύοντας μια πορεία  προς την Αγάπη, δικαιολογούν και δικαιώνουν παρουσίες.

……….Βόλος/Αγία Τριάδα….. έως 11-9-2017 .

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

(Αντιγραφή από το διαδίκτυο)

Examples of Reincarnation

     ;1    -An Australian couple who believed to be Jesus Christ and Mary Magdalene
“My name is Jesus and I’m serious. Just a little over 2000 years ago, I came to Earth for the first time,” says Alan John Miller, a former IT specialist in Australia, who claims to be the reincarnation of Jesus Christ, while his partner says she is the repentant prostitute Mary Magdalene.

“I have very clear memories of the crucifixion, but it was so distressing to me as it was for others, like Mary, who was present” says Miller, a divorced father of two, who said his first marriage fell apart when he began remembering the details of the alleged incarnation. He also says he remembers performing miracles.

The two together started a religious movement called “Divine Truth” and claim to have about 150 followers.




2,A child who remembers being a pilot in World War II
Six decades ago, a 21-year-old Navy fighter pilot on a mission was shot down by Japanese artillery over the Pacific. His name might have been forgotten if it were not for a boy named James Leininger.

At first, the child’s parents were puzzled, then disturbed when their two-year-old started screaming chilling phrases like “Plane on fire! I can’t get out!” while sleeping, apparently having nightmares.

Over time, the boy started revealing extraordinary details about the life of the former fighter pilot James Huston. His parents state that the boy told them his plane had been hit by the Japanese and crashed. James also told his father the name of the ship that departed from Natoma and the name of someone he flew with: Jack Larson. After some research, they found out that both the Natoma and Jack Larson were real. The Natoma Bay was a small aircraft carrier in the Pacific. And Larson is now living in Arkansas.
James also said his plane had suffered a direct hit on the engine. Ralph Clarbour, a gunner on a US plane that flew off the Natoma Bay, says his plane was right next to the one flown by James M. Huston Jr. during a raid near Iwo Jima on March 3, 1945. Clarbour said he saw Huston’s plane reached by flak. “I would say he was hit in the head, right through the middle of the engine,” he said.

In 2010, the child, now an adult, published a best-selling book called “Soul Survivor”.




 3.A Swedish poet who claimed to be the reincarnation of Anne Frank
From an early age, Swedish poet Barbro Karlen had recurring nightmares about Holocaust. It took many years until she was convinced and publicly stated that she was Anne Frank, during a television interview, broadcasted from Amsterdam in 1995.

This news left many Dutch in shock and surprised the rest of the world as well. Later she published a book called “And the wolves howled.”

A salesman claiming to be the reincarnation of Marilyn Monroe
Examples of reincarnation
Examples of reincarnation
A 26-year-old salesman is completely convinced that he once lived as the actress Marilyn Monroe.

“When I awoke from my session and the therapist told me I had said it was Marilyn, I thought: No, that’s not possible – what are the odds of that happening?” adding: “Every time I return, I learn a little more. I like to think I’m a sane and rational person. Everything is true. Why would I make up a story like this?”

He says that in just five sessions of regression therapy he has learned all the details of the life of Monroe. Let’s see more examples of reincarnation like this one.

 4.A Russian traffic officer who believes he is the reincarnation of Jesus C

Can Jesus reincarnate on more than one person at a time? For what it’s worth, Anatolyevitch Sergey Torop, was the first. He worked as a patrol officer before losing his job in 1989, after which he said he was “reborn” and that he was Jesus Christ.

His religion combines elements of the Russian Orthodox Church with Buddhism, apocalypticism, collectivism, and ecological values. His followers have strict regulations, they are vegetarian, avoid all vices like smoking or drinking alcohol, and the use of money is prohibited. The group’s goal is to unite all religions on Earth and it already has more than 5,000 followers worldwide.




5.Phil Collins, the famous rock star believes to be the reincarnation of a survivor of The Alamo

Accil, rock star Phil Collins, believed to be the reincarnation of an Alamo survivor. The battle in 1836 saw 1,500 Mexican troops lay siege to 200 Texans – including Davy Crockett and Jim Bowie – in the Mission of the Alamo, San Antonio. All but a handful of Texans were killed.

A clairvoyant whom he met while traveling in Texas four years ago, convinced the singer of it so he began to study the history of the Alamo, and collecting artifacts of the battle, until it became a passion for him. Collins remains defensive about his own example of reincarnation, however, he told Rolling Stone that he was not a “freak” to believe this was possible.

Salvador Dali believed to be the reincarnation of his dead brother
Examples of reincarnation
Examples of reincarnation
The elder brother of the famous artist Salvador Dalí, also called Salvador, died of gastroenteritis nine months after birth.

When he was five, Dalí was taken to his brother’s grave and told by his parents that he was the reincarnation of his brother, a concept that he came to believe. About his brother, Dalí said: “…We were like two drops of water, but we had different reflections.” He “was probably a first version of myself but conceived too much in the absolute.” Pictures of his long dead brother reappeared incorporated into his later works, including “Portrait of My Dead Brother” (1963).





----------------------------------------------

Όπως έχει γραφεί  οι περισσότερες αναφερόμενες περιπτώσεις,δεν θεωρήθηκαν ικανές να στηρίξουν επαρκώς την άποψη για την ύπαρξη μετενσάρκωσης άλλο σημείο του προκείμενου πονήματος,έχουν δοθεί  και  ΄   άλλες εξηγήσεις,πέρα ασφαλώς από τη παρατήρηση πώς αρκετές φορές τα αναφερόμενα είναι προιόν απάτης,μυθοπλασίας,και αναφορά πληροφοριών που ο διηγούμενος τα έχει  από άλλες καθαρώς κανονικές πηγές(πληροφορίες από άλλα εν ζωή πρόσωοα  από γραπτά κείμενα κλπ).

Υπάρχουν όμως ορισμένες περιπτώσεις που προβληματίζουν.Μιά απ αυτές είναι η ξενογλωσσία.Ατομο υπνωτιζόμενο και αφηγούμενο ότι. ζεί μια προγενέστερη ζωή.ομιλεί την γλώσσα προγενέστερης εποχής,που φαίνεται ότι ,δεν εγνώριζε.Ο αναφέρει τρείς περιπτώσεις, ξενογλωσσίας., Στις δυό απ ‘αυτές ο υπνωτισθείς, μίλησε  μια γλώσσα άγνωστη σ΄αυτόν..Παραδέχθηκε ,  ο Ian Stevenson ότι οι περιπτώσεις αυτές δικαιολογούν την εκδοχή ότι ο υπνωτιστείς πράγματι ανεκάλεσε προηγούμενη ζωή του

Σε μια άλλη περίπτωση, ένας ασθενής υπό ύπνωση, έκανε 100 δηλώσεις που αποδείχθηκαν ακριβείς..

Παραμένει πάντως η παραδοχή,  ότι οι αναδρομές υπό ύπνωση δεν εισφέρουν αξιόπιστα στοιχεία για την ύπαρξη της μερενσρακώσεως.

….