Το πείραμα του Μπενάρ
Παίρνουμε εάν υγρό,λ.χ.νερό.Το θερμαίνουμε σ’ένα δοχείο.Διαπιστώνουμε πώς τα μόρια του νερού οργανώνονται συνενώνονται με ένα διατεταγμένο τρόπο για να σχηματίσουν «εξαγωνικά κύτταρα» κάπως παρόμοια με τα στοιχεία ενός βιτρό.Το απροσδόκητο αυτό φαινόμενο,γνωστό ως η « αστάθεια του Μπενάρ» κέντρισε το ενδιαφέρον του Ιλία Πριγκοζιν που αναρωτήθηκε ως προς τι μπορούσε να προκαλέσει τη γέννηση μιάς ορανωμένης δομής,στους κόλπους του χάους(Βλ. ¨Θεός και Επιστήμη» σελ.60 και Ilya Prigogin/ I.Stengers “La Nouvelle Alliance” Folio-Gallimard 1986).O Πριγκογκίν σκέφθηκε ΄ πώς αυτό που είναι δυνατόν στη δυναμική των υγρών,πρέπει επίσης να είναι δυνατόν και στη χημεία και την βιολογία,και ότι ,υπάρχει μια ιδιότητα της ύλης που συνδέεται με τα φαινόμενα αυτοδόμησης., καθώς η ύλη από τη φύση της τείνει να δομηθεί για να γίνει ζωντανή ύλη Βλέπει ένα είδος αδιάσπαστου νήματος που συνδέει μεταξύ τους το άψυχο,το προ-ζωντανό και το ζωντανό .
L'instabilité de Rayleigh-Bénard, ou convection naturelle est une instabilité thermo-convective susceptible de se développer dans un milieu fluide soumis à un gradient de température déstabilisant. Elle se traduit par la formation de structures convectives appelées cellules de Bénard. Ce problème a été étudié expérimentalement par Bénard et théoriquement par Rayleigh.
πείραμα των δύο σχισμών
( Θεός και Επιστήμη σελ. 125 επ.---- Πώλ Ντέηβις Συμπαντικό τζάκ-ποτ-340 επ.----Gary Zujav La danse des éléments 79 suiv.
Το πείραμα των δύο σχισμών (γνωστό και ως πείραμα του Γιανγκ) είναι μια επίδειξη πως τα σωματίδια, είτε ύλης (πχ. ηλεκτρόνια) είτε ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας (φωτόνια), εκδηλώνουν και σωματιδιακή και κυματική συμπεριφορά.[1]. Το πείραμα αυτό πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Άγγλο φυσικό Thomas Yang στις αρχές της δεκαετίας του 1800. Το πείραμα από τον Γιανγκ έγινε με φως και έπεισε, την εποχή εκείνη, πως η πρόταση του Ισαάκ Νεύτωνα ότι το φως είναι ρεύμα σωματιδίων, ήταν λανθασμένη.[2]. Έκτοτε το πείραμα επαναλήφθηκε με όλο και μεγαλύτερη λεπτομέρεια και παραλλαγές και δείχνει πλέον πως το φως εμφανίζει δύο φύσεις, και σωματιδιακή και κυματική, καθώς και ότι τα σωματίδια της ύλης εμφανίζουν κι αυτά κυματικές ιδιότητες
Στο πείραμα αυτό, κατά το οποίο τα σωματίδια αναγκάζονται να περάσουν μέσα από μια διάταξη με δύο λεπτές παράλληλες σχισμές που είναι πολύ κοντά η μία στην άλλη, παίζει σημαντικό ρόλο η παρατήρηση. Στην προσπάθειά του παρατηρητή να δει από ποια σχισμή περνά το κάθε σωματίδιο, αλλοιώνεται η συμπεριφορά που αυτά εμφανίζουν σε σχέση με όταν δεν τα παρατηρεί. Η προσπάθεια παρατήρησης τα κάνει να εκδηλώνουν ιδιότητες ύλης ενώ όταν δεν τα παρατηρεί εμφανίζουν κυματικές ιδιότητες.[2]
Το πείραμα έχει διχάσει την επιστημονική κοινότητα για το τι ακριβώς συμβαίνει όταν το σωματίδιο διέρχεται από τη διάταξη των δύο σχισμών και οι εξηγήσεις που έχει επιχειρηθεί να δοθούν ξεπερνούν, όλες, τα όρια της μέσης ανθρώπινης λογικής. Για τον λόγο αυτό η «ορθόδοξη» άποψη της κβαντικής μηχανικής έχει τη θέση πως δεν υπάρχει ερμηνεία και δεν οφείλει κανείς να εξηγήσει τι ακριβώς συμβαίνει στο επίμαχο μέρος της πειραματικής διάταξης και πως πρέπει να δεχόμαστε πως απλώς συμβαίνει σύμφωνα με τον μαθηματικό φορμαλισμό που περιγράφει με επιτυχία το σύστημα.[2]
Το 2002, η έκδοση του πειράματος των δύο σχισμών του Jönsson, με ηλεκτρόνια, ψηφίστηκε ως το πιο όμορφο πείραμα Φυσικής όλων των εποχών από τους αναγνώστες του Physics World.[3]
Όπως γράφεται στο Περισκόπιο της Επιστήμης (τεύχος 412 σελ./14) κατά τη Θεωρία των Πολλών Αλληλοεπιδρώντων Κόσμων, η κβαντική συμβολή που παρατηρείται στο πείραμα των δύο σχισμών.,οφείλεται στην απωστική αλληλεπίδραση που προκαλς ούν 41 « κλασικά σύμπαντα» παρόμοια με το δικό μας
----------------------------------------------------------------------------------------.
Όπως γράφουν’ οι Jim Al-Kahlili και Johnjoe McFadden στο βιβλίο τους «Ζωή στη κόψη»κάθε στιγμή του πειράματος το άτομο πρέπει να περιγράφεται από ένα σύνολο αριθμών που ορίζουν πιθανοκρατικώς την θέση του,στο χώρο.Αυτή είναι η κυματοσυνάρτηση…η κυματοσυνάρτηση ενός ατόμου,που διέρχεται από δύο σχισμές αποκαλύπτει την πιθανότητα να το βρούμε σε μια θέση οποιαδήποτε χρονική στιγμή… αυτή αντιπροσωπεύει την φυσική κατάσταση του ιδίου του ατόμου,που ουσιαστικώς δεν έχει μια συγκεκριμένη θέση,αν δεν μετρηθεί ΄και μέχρι τότε βρίσκεται ταυτοχρόνως παντού.-με διαφορετική πιθανότητα φυσικά γι αυτό είναι απίθανο να βρούμε το άτομο σε περιοχές όπου η κυματοσυνάρτηση έχει χαμηλές τιμές…η κυματονάρτηση γίνεται πάλι εντοπισμένο ατομο όταν επιχειρήσουμε να ανιχνεύσουμε την θέση του…..Με την μέτρηση η κβαντική κυματοσυνάρτηση καταρρέει μιά συγκεκριμένη πιθανότητα….χωρίς την μέτρηση το άτομο βρίσκεται παντού….’οσο μεγαλύτερο είναι ένα σώμα τόσο μικρότερη είναι η κυματική του φύση (λ.χ.ένα σώμα ανθρώπου)
)
Θ’ακολουθήσει κείμενο… Αν προκάνουμε…Διαφορετικώς ψάξτε –σκεφθείτε-μόνοι σας.
Πρόκειται ίσως για οδοδείκτες.
Παίρνουμε εάν υγρό,λ.χ.νερό.Το θερμαίνουμε σ’ένα δοχείο.Διαπιστώνουμε πώς τα μόρια του νερού οργανώνονται συνενώνονται με ένα διατεταγμένο τρόπο για να σχηματίσουν «εξαγωνικά κύτταρα» κάπως παρόμοια με τα στοιχεία ενός βιτρό.Το απροσδόκητο αυτό φαινόμενο,γνωστό ως η « αστάθεια του Μπενάρ» κέντρισε το ενδιαφέρον του Ιλία Πριγκοζιν που αναρωτήθηκε ως προς τι μπορούσε να προκαλέσει τη γέννηση μιάς ορανωμένης δομής,στους κόλπους του χάους(Βλ. ¨Θεός και Επιστήμη» σελ.60 και Ilya Prigogin/ I.Stengers “La Nouvelle Alliance” Folio-Gallimard 1986).O Πριγκογκίν σκέφθηκε ΄ πώς αυτό που είναι δυνατόν στη δυναμική των υγρών,πρέπει επίσης να είναι δυνατόν και στη χημεία και την βιολογία,και ότι ,υπάρχει μια ιδιότητα της ύλης που συνδέεται με τα φαινόμενα αυτοδόμησης., καθώς η ύλη από τη φύση της τείνει να δομηθεί για να γίνει ζωντανή ύλη Βλέπει ένα είδος αδιάσπαστου νήματος που συνδέει μεταξύ τους το άψυχο,το προ-ζωντανό και το ζωντανό .
L'instabilité de Rayleigh-Bénard, ou convection naturelle est une instabilité thermo-convective susceptible de se développer dans un milieu fluide soumis à un gradient de température déstabilisant. Elle se traduit par la formation de structures convectives appelées cellules de Bénard. Ce problème a été étudié expérimentalement par Bénard et théoriquement par Rayleigh.
πείραμα των δύο σχισμών
( Θεός και Επιστήμη σελ. 125 επ.---- Πώλ Ντέηβις Συμπαντικό τζάκ-ποτ-340 επ.----Gary Zujav La danse des éléments 79 suiv.
Το πείραμα των δύο σχισμών (γνωστό και ως πείραμα του Γιανγκ) είναι μια επίδειξη πως τα σωματίδια, είτε ύλης (πχ. ηλεκτρόνια) είτε ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας (φωτόνια), εκδηλώνουν και σωματιδιακή και κυματική συμπεριφορά.[1]. Το πείραμα αυτό πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Άγγλο φυσικό Thomas Yang στις αρχές της δεκαετίας του 1800. Το πείραμα από τον Γιανγκ έγινε με φως και έπεισε, την εποχή εκείνη, πως η πρόταση του Ισαάκ Νεύτωνα ότι το φως είναι ρεύμα σωματιδίων, ήταν λανθασμένη.[2]. Έκτοτε το πείραμα επαναλήφθηκε με όλο και μεγαλύτερη λεπτομέρεια και παραλλαγές και δείχνει πλέον πως το φως εμφανίζει δύο φύσεις, και σωματιδιακή και κυματική, καθώς και ότι τα σωματίδια της ύλης εμφανίζουν κι αυτά κυματικές ιδιότητες
Στο πείραμα αυτό, κατά το οποίο τα σωματίδια αναγκάζονται να περάσουν μέσα από μια διάταξη με δύο λεπτές παράλληλες σχισμές που είναι πολύ κοντά η μία στην άλλη, παίζει σημαντικό ρόλο η παρατήρηση. Στην προσπάθειά του παρατηρητή να δει από ποια σχισμή περνά το κάθε σωματίδιο, αλλοιώνεται η συμπεριφορά που αυτά εμφανίζουν σε σχέση με όταν δεν τα παρατηρεί. Η προσπάθεια παρατήρησης τα κάνει να εκδηλώνουν ιδιότητες ύλης ενώ όταν δεν τα παρατηρεί εμφανίζουν κυματικές ιδιότητες.[2]
Το πείραμα έχει διχάσει την επιστημονική κοινότητα για το τι ακριβώς συμβαίνει όταν το σωματίδιο διέρχεται από τη διάταξη των δύο σχισμών και οι εξηγήσεις που έχει επιχειρηθεί να δοθούν ξεπερνούν, όλες, τα όρια της μέσης ανθρώπινης λογικής. Για τον λόγο αυτό η «ορθόδοξη» άποψη της κβαντικής μηχανικής έχει τη θέση πως δεν υπάρχει ερμηνεία και δεν οφείλει κανείς να εξηγήσει τι ακριβώς συμβαίνει στο επίμαχο μέρος της πειραματικής διάταξης και πως πρέπει να δεχόμαστε πως απλώς συμβαίνει σύμφωνα με τον μαθηματικό φορμαλισμό που περιγράφει με επιτυχία το σύστημα.[2]
Το 2002, η έκδοση του πειράματος των δύο σχισμών του Jönsson, με ηλεκτρόνια, ψηφίστηκε ως το πιο όμορφο πείραμα Φυσικής όλων των εποχών από τους αναγνώστες του Physics World.[3]
Όπως γράφεται στο Περισκόπιο της Επιστήμης (τεύχος 412 σελ./14) κατά τη Θεωρία των Πολλών Αλληλοεπιδρώντων Κόσμων, η κβαντική συμβολή που παρατηρείται στο πείραμα των δύο σχισμών.,οφείλεται στην απωστική αλληλεπίδραση που προκαλς ούν 41 « κλασικά σύμπαντα» παρόμοια με το δικό μας
----------------------------------------------------------------------------------------.
Όπως γράφουν’ οι Jim Al-Kahlili και Johnjoe McFadden στο βιβλίο τους «Ζωή στη κόψη»κάθε στιγμή του πειράματος το άτομο πρέπει να περιγράφεται από ένα σύνολο αριθμών που ορίζουν πιθανοκρατικώς την θέση του,στο χώρο.Αυτή είναι η κυματοσυνάρτηση…η κυματοσυνάρτηση ενός ατόμου,που διέρχεται από δύο σχισμές αποκαλύπτει την πιθανότητα να το βρούμε σε μια θέση οποιαδήποτε χρονική στιγμή… αυτή αντιπροσωπεύει την φυσική κατάσταση του ιδίου του ατόμου,που ουσιαστικώς δεν έχει μια συγκεκριμένη θέση,αν δεν μετρηθεί ΄και μέχρι τότε βρίσκεται ταυτοχρόνως παντού.-με διαφορετική πιθανότητα φυσικά γι αυτό είναι απίθανο να βρούμε το άτομο σε περιοχές όπου η κυματοσυνάρτηση έχει χαμηλές τιμές…η κυματονάρτηση γίνεται πάλι εντοπισμένο ατομο όταν επιχειρήσουμε να ανιχνεύσουμε την θέση του…..Με την μέτρηση η κβαντική κυματοσυνάρτηση καταρρέει μιά συγκεκριμένη πιθανότητα….χωρίς την μέτρηση το άτομο βρίσκεται παντού….’οσο μεγαλύτερο είναι ένα σώμα τόσο μικρότερη είναι η κυματική του φύση (λ.χ.ένα σώμα ανθρώπου)
)
Θ’ακολουθήσει κείμενο… Αν προκάνουμε…Διαφορετικώς ψάξτε –σκεφθείτε-μόνοι σας.
Πρόκειται ίσως για οδοδείκτες.
Σχόλια