ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ (Σημειώσεις)

Από συνέντευξη τής 29-11-2002 του Νανόπουλου στην ΕΤ3

-Η ταχύτητα τού φωτός είναι η μεγαλύτερη δυνατή στο Σύμπαν.Δεν εξαρτάται από κανένα σημείο αναφοράς.Η ταχύτητα όμως εξαρτάται από το μήκος κύματος τού φωτός(από το χρώμα τού φωτός)

-Το σύμπαν διαστέλλεται με επιταχυνόμενο ρυθμό

-Η κβαντική φυσική είναι και αυτή υπό μερική αναθεώρηση

-Η λογική τού Αριστοτέλη,τού τύπου ναι ή όχι δεν γίνεται αποδεκτή από την σύγχρονη φυσική

-Ο τύπος τού Einstein E= mc2 ισχύει ,αλλά ελαφρώς τροποποιημένος

--------------------------

Από διάλεξη τής 27-112-2009,στο « Γαλλικό Ινστιτούτο» τού Πράντζου.

-Σύμφωνα με την θεωρία τής Μεγάλης έκρηξης,η διαστολή έπρεπε να επιβραδύνεται.Καθώς συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο,υποθέτουν ότι, αυτό οφείλεται σε μια ενέργεια που την αποκαλούν σκοτεινή ενέργεια.

-Η υπόθεση τής σκοτεινής ύλης θέλει να εξηγήσει τον στροβιλισμό των γαλαξιών,στο μέτρο που αυτός δεν εξηγείται με την παρουσία τής ορατής ύλης.Δηλαδή η ταχύτερη τού αναμενόμενου περιστροφή οφείλεται στην σκοτεινή ύλη.

-Το 96% τού Σύμπαντος,μάς είναι άγνωστο.

-Η θεωρία τού Big Bang είναι δεκτή με ορισμένες τροποποιήσεις.

-Αρχαίοι Ελληνες.Υλιστές=γίγνεσθαι στο Σύμπαν

- Ιδεαλιστές=αμετάβλητο σύμπαν.

Χριστιανισμός: Δέχεται γραμμική εξέλιξη Σύμπαντος( προς μία κατεύθυνση).

-Η ενέργεια σε ένα κλειστό σύστημα μειώνεται= αυξάνεται η εντροπία.

-Η θεωρία τής σχετικότητας δίνει απάντηση στο ότι, η ταχύτητα φυγής των γαλαξιών ,δεν θα υπερβεί το όριο τής ταχύτητας τού φωτός? Δεν το κατάλαβα.

--------------------------------------------------------------------

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ-ΘΕΩΡΙΕΣ

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΑ

1-Popular Science 9,225(για το δικό μας ηλιακό σύστημα) και 4,220 Unified Field Theory.

2-Expansion of the Universe,Americana Annual 1968,85

3-ΙΛΙΣΟΣ 63-64,365

4-Unesco» Ιστορία της Ανθρωπότητας Τόμ.VIA ,190

5-Unesco « Η Ιστορία της Ανθρωπότητας. Τόμος 10,σελ.4674.

6--National Geographic Vol.145,5 pp.589

7-Dialogue Vol7,1974,Nr.1 p. 16-27.

8-Carl Sagan Cosmos(μετ.στα γαλλικά) Mazarine 1981

9-Isaac Asimov “The Collapsing Universe(1977) Ελλην.Μετ.ως Μαυρες τρύπες Γλάρος 1978

10-Π.Σαντορίνης»Φιλοσοφική Διερεύνηση του Θέματος της εμφανίσεως του σύμπαντος-Η Θεωρία των πολλαπλών διαδοχικών εκρήξεων του Σύμπαντος εν Τεκτ.Δελτ.Τεύχος 2/1982 σελ.1 Τεύχος 3-4/1983 σελ.63 επ..

11-Βασιλ.Ξανθόπουλος « Περί Αστέρων και Συμπάντων» Παν..Εκδόσεις Κρήτης,1987.

12-Γ.Γραμματικάκης»Η κόμη της Βερενίκης»Παν.Εκδόσεις Κρήτης,1996

13-Ταμπάκης» Αναπαραστάσεις του κόσμου» Στάχυ, 1996

14-George Gamow “One..two..three..infinity p.307 .

15-K.Πολίτης»Φυσική και Φιλοσοφία» Αθηνα 1967,312 επ.

16-Διον.Σιμόπουλος «Η Βιογραφία του Σύμπαντος» Ερευνητές 2008

17-Lee Smolin “ The trouble with Physics” Penguin Books 2006

18-Fred Hoyle” «Τα δέκα πρόσωποα του Σύμπαντος» Κάτοπτρο.

19-P.W.Atkins «Η Δημιουργία»¨Κάτοπτρο;.

20-Steven Weinberg «Les trois premières secondes de l’univers »Seuil 1978

21-Θ.Π.Τάσιου « Συμβολική Τεκτονική

22-Ι.Ευαγγέλου «Ο Ενισμός» Νέα Σκέψη 1990.

2--Paul A.La Violette «Η γένεση του κόσμου» Ενάλιος 2006

23-Fritjof Capra”The Tao of Physics”Flamingo 1982,First published 1976

24John W.Moffat”Re-inventing gravity-“Smithsonian Books 2008

25- Τζέιμς Σταιν(James Stein) « Πώς τα μαθηματικά εξηγούν τον κόσμο»(How Math explain the World) Αβγό 2009 ,c 2008

26-Χρ.Γιανναράς «Το αλφαβητάρι τής πίστης»Δόμος 1999.

27- Stephen Hawking & Leonard Mlodinov” Το Μεγάλο Σχέδιο’- Νέες απαντήσεις στα έσχατα ερωτήματα της ζωής, -’ Κάτοπτρο 2010( “ The Grand Design –New answers to the Ultimate Questions for Life 2010)

28--Κορνήλιος Καστοριάδης «Ο θρυμματισμένος Κόσμος¨»ύψιλον/βιβλία 1992..

29-Μ.Δανέζης-Σατρ.Θεοδοσίου ¨«Η Κοσμολογία της Νόησης» Δίαυλος 2003

.-1.-Το Σύμπαν, τουλάχιστον για κάποιον που σκέπτεται με το Δυτικό τρόπο, με την δίτιμη λογική. είναι ενα μυστήριο.Δεν έχει σχέση με την κοινή λογική. Επομένως γηια πολλούς-μη φυσικούς- είναι ακατανόητο..ιδίως όταν κανείς αναζητεί την πραγματικότητα,πέρα από φαινόμενα,στην παρατήρηση των οποίων ουσιαστικώς περιορίζεται η επιστήμη.

2.-Επι πλέον.Η σύγχρονη φυσική έχει καταλήξει ότι, δεν έχει βρεθεί γλώσσα για να περιγράψει –και πολύ περισσότερο για να εξηγήσει τα φαινόμενα που παρατηρεί, και πολύ περισσότερο, την πραγματικότητα..Πολύ περισσότερο από ποτέ,πλησιάζει,αν δεν ταυτίζεται με την ανατολική σκέψη,με την γλώσσα των μυστικών.Μας θυμίζει τα Κοάν.Ο Heisenberg, αφού και αυτός είχε εντοπίσει το πρόβλημα τής γλώσσας ,στην σύγχρονη φυσική είχε διερωτηθεί.«. Μπορεί η φύση να είναι τόσο παράλογη,όσο φαίνεται στα πειράματά μας?» Και ο Eddington είχε παρατηρήσει ότι, το Σύμπαν όχι απλώς δεν είναι αυτό που φανταζόμαστε,αλλά ούτε αυτό που θα μπορούσαμε να φαντασθούμε.Οι Stephen Hawking & Leonard Mlodinov,λέγουν ότι το Σύμπαν δεν έχει μια μοναδική ιστορία( Feynman:Ένα φυσικό σύστημα δεν χαρακτρίζεται απλώς από μια ιστορία αλλά από κάθε δυνατή ιστορία).ούτε καν μια ανεξάρτητη ύπαρξη και ότι η κοινήλογικιή στηρίζεται στην καθημερινή έμπειρία και όχι στο Σύμπαν.

` 1.- Η κρατούσα μέχρι σήμερα θεωρία ,είναι,το λεγόμενο standard model.που δέχεται σαν αρχή την μεγάλη έκρηξη ή τουλάχιστον αυτό που αποκαλούν Μεγάλη έκρηξη(Big Bang).Δηλαδή ένα τεραστίως συμπεπυκνωμένο άτομο που εξερράγη.Ολοι όμως οι οπαδοί τής θεωρίας αυτής, δεν συμφωνούν με την άποψη αυτή,ούτε,ταυτίζουν την αρχική αυτή έκρηξη με την Δημιουργία όπως την αντιλαμβάνεται η παραδοσιακή Θεολογία.Την θεωρία αυτή,υπεστήριξε αρχικώς ο Λεμαίτρ που δεν χρησιμοποίησε την ονομασία ¨Μεγάλη Έκρηξη» αλλά φαντάστηκε ένα υπερσυμπυκνωμένο αρχικό άτομο,(όχι αρχέγονη σφαίρα φωτιάς),που υπέθεσε ότι εξερράγη και δημιουργήθηκε έτσι το Σύμπαν .Η σύγχρονη εκδοχή τής Θεωρίας αυτής διατυπώθηκε το 1948 από δύο αμερικανούς φυσικούς,τον Τζορτζ Γκάμποου και τον Ράλφ Αλφερ.Αντί για το υπερσυμπυκνωμένο άτομο τού Λεμέτρ,δέχθηκαν μια αρχική ,πυκνή και διαστελλόμενη σφαίρα φωτιάς,που αποτελούνταν από ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία και ιδιαιτέρως ενεργητικά υποατομικά σωματίδια.(Λα Βιολέτ 493)Λέγεται ότι, εμπνεύστηκαν την θεωρία τους αυτή,από την έκρηξη της πρώτης ατομικής βόμβας.(Λα Βιολέττ) η άποψή μου όμως είναι ότι βασίστηκαν στον Edwin Hubble,που με την βοήθεια τού φαινομένου Doppler(Doppler effect) παρετήρησε μετατόπιση προς το ερυθρό φασματικών γραμμών γαλαξιών,πράγμα ΄που εσήμαινε κατ΄αυτόν. απομαμάκρυνσή τους..Παρατήρησε μάλιστα ότι, όσο πιο μακρινοί είναι τόσο πιο γρήγορα απομακρύνονται.Ο νόμος που διετύπωσε, v= H d,δείχνει ότι , η ταχύτητα απομάκρυνσης είναι ανάλογη τής αποστάσεως τού γαλαξία.Ως προς την πυκνότητα τής αρχικής ύλης, ο Gamow παρόλο ότι, διευκρινίζει ότι, αυτή είναι άγνωστη,πιστεύει ότι σ΄ένα κυβικό εκατο στό,υπήρχαν 100.000.000. τόννοι ύλης.

-.Όπως παρατηρεί ο Κάπρα(ό.π.σελ.219) εάν θέλουμε

να μάθουμε τι συνέβη πριν την Μεγάλη ¨εκρηξη, αντιμετωπίζουμε σοβαρές δυσκολίες σκέψης και γλώσσας,,γιατί όπως παρατηρεί ο αναφερόμενος από τον συγγραφέα,Sir Bernard Lovell,ερχόμαστε έτσι αντιμέτωποι με τις παραδοχές χώρου και χρόνου που μας δίνει η καθημερινή εμπειρία.Είναι σαν να εισερχόμαστε ξαφνικά σε ένα φράγμα ομίχλης,όπου ο γνωστός μας κόσμος έχει εξαφανισθεί.

` -Κατά τον Σιμόπουλο(ό.π.55) οι μέχρι σήμερα έρευνες επιβεβαιώνουν ότι, αμέσως μετά την πρώτη διαστολή τού Σύμπαντος,παρήχθη η « σκοτεινή ενέργεια» κι ένα άγνωστο είδος ύλης,που αποτελεί το 96% των συστατικών τού Σύμπαντος..Κατ αυτόν η θεωρία της Μεγάλης Εκρηξης,αν και όχι τέλεια ,είναι ένα πλήρες μαθηματικώς θεμελιωμένο μοντέλο βασιζόμενο στην Γενική σχετικότητα,την Κβαντομηχανική,και συμπληρωμένο με τις θεωρίες τού Πληθωρισμού και των υπερχορδών..

- Η Θεωρία αυτή,(Σιμ.ό.π.56 επ.) στηρίζεται σε ορισμένες αρχικές παραδοχές,που περιλαμβάνονται στην « Κοσμολογική Αρχή»κατά την οποία το Σύμπαν πρέπει να είναι ομοιόμορφο παντού.Οι αρχές αυτές είναι παγκοσμιότητα των φυσικών νόμων-ομοιογένεια του Σύμπαντος-ισοτροπικό τού Σύμπαντος.Σημειωτέον ότι, η μελέτη τής ιστορίας τού Σύμπαντος δεν γίνεται μόνον με τα τηλεσκόπια,αλλά και με τους επιταχυντές των φυσικών που προσπαθούν να μελετήσουν τις ιδιότητες και τις διαδικασίες τής στιγμής τής γένεσης τού Σύμπαντος.

Μειονέκτημα της Θεωρίας το ισότροπο και ομοιογενές.

-Κατά τον Γ.Γραμματικάκη(ό.π.42),επιχειρήματα υπέρ τής αποδοχής τής θεωρίας αυτής,είναι

α.Η Γενική θεωρία τής σχετικότητας,τής οποίας οι εξισώσεις με τις οποίες περιγράφεται η δομή του κόσμου, προβλέπουν την σύγκλιση όλων των σημείων τού χωροχρόνου, σε μια μαθηματική ανωμαλία που ταυτίζεται με το σημείο Μηδέν,της Μεγάλης Εκρηξης.Ο Einsτein για λόγους καθαρά φιλοσοφικούς,ήθελε το Σύμπαν στατικό όχι διαστελλόμενο,και για τον λόγο αυτό εισήγαγε το 1917, αυθαίρετα μια κοσμολογική σταθερά,που συμβολίζεται με το γράμμα λάμδα ελληνικό, στις αρχικές του εξισώσεις που έδιναν ένα μεταβαλλόμενο-διαστελλόμενο Σύμπαν.έτσι ώστε να αποκλείεται η διαστολή.Με την προσθήκη αυτή,το σύμπαν ήταν στατικό, σφαιρι κό,κλειστό,τεσσάρων διαστάσεων.. .Τούτο το θεώρησε ,αργότερα, στις αρχές τής δεκαετίας τού 1930,(και αφού προηγουμένως είχε απορρίψει τις αντίθετες με την άποψή του, απόψεις των Λεμέτρ και Φρίντμαν,)ως την μεγαλύτερη γκάφα τή ζωής του.(Ταμπάκης ό.π.19)

-β.-Η ύλη(Γακ ασφαλώςμε τά όσα έχουμε παρατηρήσει μέχρι σήμερα) υπολογίζεται ότι, αποτελείται από 75% υδρογόνο και 22-23% ήλιο.Οι πυρήνες όμως του ηλίου, σχηματίστηκαν από την ένωση δύο πρωτονίων και δύο νετρονίων.τα πρώτα 15 λεπτά της έκρηξης. Υπολογίζοντας επομένως το ποσοστό του ηλίου που παρήχθη με τον τρόπο αυτό,βλέπουμε ότι το ποσοστό αυτό, συμφωνεί με τις πραγματικές τιμές που βρίσκουμε σήμερα στο Σύμπαν.Ετσι παρέχεται έμμεσα ένα επί πλέον στήριγμα, στην Θεωρία.

.γ.-Η φωτεινή ακτινοβολία πού υπάρχει σήμερα στο Σύμπαν.,έχει θερμοκρασία 3 βαθμών Κέλβιν περίπου.(και που ανακάλυψαν τυχαίως το 1964 οι Αρνο Πενζίαςκαι Ρόμπερτ Γουίλσον-βραβείο Νόμπελ Φυσικής 1978),όση δηλαδή είχε προβλέψει ο Γκάμοου,με τους συνεργάτες του.Πρόκειται δηλαδή για την ακτινοβολία που αποδεσμεύθηκε από την ύλη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια,και έφθανε σε μας σαν ένα απολίθωμα .Λόγω τής διαστολής τού χώρου, η συχνότητα τής ακτινοβολίας είχε μετατοπισθεί από την φωτεινή περιοχή, στις συχνότητες των μικροκυμάτων.

για να διευκρινισθούν οι λεπτομέρειες αυτές τής θεώρησης τού Σύμπαντος εκτοξεύθηκαν δύο διαστημικά αστεροσκοπεία(Σιμόπουλος ό.π.55) που επιβεβαίωσαν σε γενικές γραμμές το μοντέλο. τής Μεγάλης έκρηξης, και έδειξαν ένα Σύμπαν αρχικά ομοιόμορφο,που διαφοροποιούνταν θερμο σιακά,όπως προέβλεπε η θεωρία.( Ο Χώκιγκ εν « Το Μεγάλο Σχέδιο κλπ» σελ.157 επ.-σημειώνει ΄ότι το Σύμπαν ευτυχώς δεν είναι παντού ομοιόμορφο, …………..φαίνεται σχεδόν το ίδιο προς κάθε κατεύθυνση, εφόσον το κοιτάξουμε σε μια κλίμακα, πολύ μεγαλύτερη,ακόμη και από τις αποστάσεις μεταξύ των γαλαξιών)

-Πρέπει όμως να σημειωθεί ότι το σύμπαν,δεν είναι απολύτως ομοιογενές υπάρχουν περιοχές με διαφορετική θερμοκρασία.Η προκαλούμενη από τον πληθωρισμό διαστολή δεν θα μπορούσε να είναι ομοιόμορφη.Ο Πληθωρισμός,που θεωρείται ως βέβαιο ότι πράγματι συνέβη, προβλέπει ένα ελαφρώς ανομοιόμορφο Σύμπαν,και όχι εντελώς ομοιόμορφο,όπως προβλέπονταν από την παραδοσιακή εικόνα τής Μεγάλης Εκρηξης.Οι διακυμάνσεις αυτές είναι πολύ μικρότερες από ένα χιλιοστό βαθμού Κελσίου,παρόλα αυτά,είναι τα σπέρματα από τα οποία προέκυψαν οι γαλαξίες.(Χώκιγκ κλπ.172 επ.)

2.Η συνεχής Δημιουργία -Το χωρίς αρχή Σύμπαν

Κατά τον Stephen Hawking (Περιοδικό Ε της 29-9-1996) η Δημιουργία τού Σύμπαντος,εξυπηρετείται με την θεωρία τής κυματοσυνάρτησης, κατά την οποία « οι οριακές συνθήκες τού Σύμπαντος είναι ότι δεν έχει όρια» Δέχεται ότι,το Σύμπάν δεν χρειάζεται δημιουργία

Pour Teilhard de Chardin il y a une création continue….La création n ; a jamais cesse,Son acte est un grand geste continu ,espace sur la totalité des temps………….Deus creat uniendo(= Dieu crée en unissant….Le problème et le secret de la création ont consiste a réduire et a inverser la puissance de la dissociation ,de manière a obtenir des mondes de plus en plus synthetiques…..L,union .produit…………Créer n ; est…pas une petite affaire pour le tout puissant ,une partie de plaisir.C ; est une aventure un risque, une bataille ou il s ; engage tout entier( Cuénot « Ce que Teilhard a vraiment dit »(Ελεύθερη απόδοση : Για τον Τ………..υπάρχει μια συνεχής δημιουργία.Η Δημιουργία ποτέ δεν έπαψε.Η πράξη αυτή,είναι μια συνεχής κίνηση, απλωμένη στο σύνολο τού χρόνου….Ο Θεός δημιουργεί ενώνοντας…..Το πρόβλημα και το μυστικό τής Δημιουργίας, συνίστανται στο να μειώσουν και να αντιστρέψουν την ματαίωση της ενότητας,ώστε να δημιουργηθούν κόσμοι όλο και περισσότερο σύνθετοι……Η Δημιουργία δεν είναι μια μικρή υπόθεση,για τον Παντοδύναμο,μια πράξη ευχαρίστησης,Είναι μία περιπέτεια ένα διακύβευμα . μια μάχη, στην οποία εμπλέκεται ολόκληρος)

Home»April»3 Theories That Might Blow Up the Big Bang

FROM THE APRIL 2008 ISSUE

3 Theories That Might Blow Up the Big Bang

Time may not have a beginning—and it might not exist at all.

By Adam Frank|Tuesday, March 25, 2008

RELATED TAGS: COSMOLOGY, DARK MATTER, STRING THEORY

submit to reddit612

Share on print

bigbang1

Image courtesy of NASA

For Paul Steinhardt and Neil Turok, the Big Bang ended on a summer day in 1999 in Cambridge, England. Sitting together at a conference they had organized, called “A School on Connecting Fundamental Physics and Cosmology,” the two physicists suddenly hit on the same idea. Maybe science was finally ready to tackle the mystery of what made the Big Bang go bang. And if so, then maybe science could also address one of the deepest questions of all: What came before the Big Bang?

Steinhardt and Turok—working closely with a few like-minded colleagues—have now developed these insights into a thorough alternative to the prevailing, Genesis-like view of cosmology. According to the Big Bang theory, the whole universe emerged during a single moment some 13.7 billion years ago. In the competing theory, our universe generates and regenerates itself in an endless cycle of creation. The latest version of the cyclic model even matches key pieces of observational evidence supporting the older view.

This is the most detailed challenge yet to the 40-year-old orthodoxy of the Big Bang. Some researchers go further and envision a type of infinite time that plays out not just in this universe but in a multiverse—a multitude of universes, each with its own laws of physics and its own life story. Still others seek to revise the very idea of time, rendering the concept of a “beginning” meaningless.

All of these cosmology heretics agree on one thing: The Big Bang no longer defines the limit of how far the human mind can explore.

Big Idea 1: The Incredible Bulk

The latest elaboration of Steinhardt and Turok’s cyclic cosmology, spearheaded by Evgeny Buchbinder of Perimeter Institute for Theoretical Physics in Waterloo, Ontario, was published last December. Yet the impulse behind this work far predates modern theories of the universe. In the fourth century A.D., St. Augustine pondered what the Lord was doing before the first day of Genesis (wryly repeating the exasperated retort that “He was preparing Hell for those who pry too deep”). The question became a scientific one in 1929, when Edwin Hubble determined that the universe was expanding. Extrapolated backward, Hubble’s observation suggested the cosmos was flying apart from an explosive origin, the fabled Big Bang.

In the standard interpretation of the Big Bang, which took shape in the 1960s, the formative event was not an explosion that occurred at some point in space and time—it was an explosion of space and time. In this view, time did not exist beforehand. Even for many researchers in the field, this was a bitter pill to swallow. It is hard to imagine time just starting: How does a universe decide when it is time to pop into existence?

For years, every attempt to understand what happened in that formative moment quickly hit a dead end. In the standard Big Bang model, the universe began in a state of near-infinite density and temperature. At such extremes the known laws of physics break down. To push all the way back to the beginning of time, physicists needed a new theory, one that blended general relativity with quantum mechanics.

The prospects for making sense of the Big Bang began to improve in the 1990s as physicists refined their ideas in string theory, a promising approach for reconciling the relativity and quantum views. Nobody knows yet whether string theory matches up with the real world—the Large Hadron Collider, a particle smasher coming on line later this year, may provide some clues—but it has already inspired stunning ideas about how the universe is constructed. Most notably, current versions of string theory posit seven hidden dimensions of space in addition to the three we experience.

Strange and wonderful things can happen in those extra dimensions: That is what inspired Steinhardt (of Princeton University) and Turok (of Cambridge University) to set up their fateful conference in 1999. “We organized the conference because we both felt that the standard Big Bang model was failing to explain things,” Turok says. “We wanted to bring people together to talk about what string theory could do for cosmology.”

The key concept turned out to be a “brane,” a three-dimensional world embedded in a higher-dimensional space (the term, in the language of string theory, is just short for membrane). “People had just started talking about branes when we set up the conference,” Steinhardt recalls. “Together Neil and I went to a talk where the speaker was describing them as static objects. Afterward we both asked the same question: What happens if the branes can move? What happens if they collide?”

A remarkable picture began to take shape in the two physicists’ minds. A sheet of paper blowing in the wind is a kind of two-dimensional membrane tumbling through our three-dimensional world. For Steinhardt and Turok, our entire universe is just one sheet, or 3-D brane, moving through a four-dimensional background called “the bulk.” Our brane is not the only one; there are others moving through the bulk as well. Just as two sheets of paper could be blown together in a storm, different 3-D branes could collide within the bulk.

The equations of string theory indicated that each 3-D brane would exert powerful forces on others nearby in the bulk. Vast quantities of energy lie bound up in those forces. A collision between two branes could unleash those energies. From the inside, the result would look like a tremendous explosion. Even more intriguing, the theoretical characteristics of that explosion closely matched the observed properties of the Big Bang—including the cosmic microwave background, the afterglow of the universe’s fiercely hot early days. “That was amazing for us because it meant colliding branes could explain one of the key pieces of evidence people use to support the Big Bang,” Steinhardt says.

Next Page1 of 4

Άλλες απόψεις για την Δημιουργία του Σύμπαντος

-Η Μπλαβάτσκυ( στην Μυστική της διδασκαλία,δέχεται ότι, το Σύμπαν μας,είναι από τα απεριόριστα σύμπαντα που υπάρχουν, και ότι, η εμφάνιση και εξαφάνιση τού Σύμπαντος,είναι η εισπνοή και εκπνοή τής « Μεγάλης Πνοής» που είναι αιώνια.(Γακ : Η Μυστική Διδασκαλία άρχισε να γράφεται το 1884 και δημοσιεύθηκε τελικώς το 1888.ΤΟ έργο ξεκινά από την παραδοχή, ότι υπάρχει από πανάρχαια εποχή, μια απόκρυφη γνώση, που δια μέσου των αρχαίων μυστηρίων,φθάνει στην εποχή μας, σε σχολές εσωτερικής φιλοσοφίας)

-Κατά τον Κάπρα,(ό.π.σελ 218 επ.) η ιδέα η ιδέα ενός Σύμπαντος ,που περιοδικώς διαστέλλεται και συστέλλεται .απαντάται στην αρχαία ινδική μυθολογία Μια από τις κοσμολογίες των Ινδουιστών, βασίζεται στον μύθο τού Λιλα,-το θεικό παιχνίδι-στο οποίο ο Βράχμα μεταμορφώνεται σε κόσμο.Λίλα είναι το ρυθμικό παιχνίδι που συνεχίζεται σε ατελείωτους κύκλους,με το ΕΝΑ ναι γίνεται τα πολλά,και τα πολλά να επιστρέφουν στο ΕΝΑ.΄.Ασφαλώς ο Κάπρα, ξεχνά τον Ηράκλειτο,που είπε για το Σύμπαν « Κόσμον τόνδε……………ην αεί και έστιν και έσται πυρ αείζωον απτόμενον μέτρα και αποσβεννύμενον μέτρα» και το «.Εκ πάντων έν και εξ ενός πάντα»

ΝΤΕΤΕΡΜΙΝΙΣΜΟς ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

Ο Κ.Καστοριάδης( ό.π.238) γράφει πώς «το γεγονός της Δημιουργίας δεν έχει τίποτε να κάνει με την έριδα που αφορά τον ντετερμινισμό,Αντιτίθεται μόνον στην παράδοξη…………. ιδέα ενός ομογενούς καθολικού ντετερμινισμού,που ανάγει τα επίπεδα ή τις στιβάδες τού όντος,σε ένα μοναδικό έσχατο και στοιχειώδες επίπεδο .Τούτο θα συνεπάγοταν ότι θα ‘ήταν αυστηρώς αναγκαίο,για το Σύμπαν να φθάσει σε μια γνώση τού εαυτού του ,(μέσω τής φυσική θεωρίας) .Η δημιουργία συνεπάγεται τούτο μόνον,ότι οι καθορισμοί τού όντος,δεν είναι ποτέ κλειστοί,ώστε να απαγορεύουν την ανάδυση άλλων καθορισμών.»

Είναι φανερό ότι οι θέσεις αυτές,είναι αυθαίρετες.Η άποψη ΄ότι σκοπός τού Σύμπαντος είναι η αυτογνωσία του ,έχει .ήδη υποστηριχθεί.(πρβλ. και ανθρωπικό αξίωμα).Και ας μη λησμονούμε ότι η Δημιουργία είναι(τουλάχιστον ίσως) εν τω γίγνεσθαι

- Max TegmarkAbout the Author: Known as “Mad Max” for his unorthodox ideas and passion for adventure, Max Tegmark's scientific interests range from precision cosmology to the ultimate nature of reality, all explored in his new popular book, “Our Mathematical Universe." He is an MIT physics professor with more than 200 technical papers credit, and he has been featured in dozens of science documentaries. His work with the SDSS collaboration on galaxy clustering shared the first prize in Science magazine’s “Breakthrough of the Year: 2003.”

- More »

- The views expressed are those of the author and are not necessarily those of Scientific American.

- Previous: Golden Rice Opponents Should Be Held Accountable for Health Problems Linked to Vitamin A Deficiency More

- Guest Blog

- Next: Mapping Changes in Soil Biodiversity Due to Climate Change

- BICEP2 Makes Waves in Cosmology: Now What?

ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

-Ο Δημόκριτος είναι ο πρώτος που υποστηρίζει με ξεκάθαρο τρόπο τον αντιτελεολογικό χαρακτήρα τής ύπαρξης τού κόσμου.Δέχεται ότι ο κόσμος δεν δημιουργήθηκε από κάποια υπερφυσική οντότητα αλλά είναι παράγωγο τής αυτοκινούμενης και αυτοεξελισσόμενης ύλης.Κατ αυτόν η αρχική και αιώνια κίνηση των ατόμων είναι απρονόητος (χωρίς πρόνοια) άσκοπή και τυχαία.Ο Δημόκριτος ΄όπως τον αναφέρει Διογένης ο Λαέρτιος δέχεται ότι όλα συντελούνται με αναγκαίο τρόπο» αιτία γένεσης όλων η δίνη τής ανάγκης(ΓαΚ. Ανάγκη ως προς τι;).

-Άλλη άποψη δέχεται ότι ο σκοπός τού Σύμπαντος είναι η αυτογνωσία του.Πρβλ.ανθρωπικό αξίωμα(The name anthropic principle was originally proposed by Brandon Carter ..it states that our existence as intelligent creatures constrains the universe to be what we observe,namely if just one of the fundamental constants of nature were different life would not have developed and we would not exist…..Barrow and Tippler maintain that there are two kinds of anthropic principles;. the weak. says that the observed values if all physical and cosmological quantities are not equally probable;they are restricted by the requirement that there must be places where carbon-based life can evolve. the strong……says that the universe is such that allows life to develop within it at some some stage in its history;.in common use among physicists the anthropic principle means that the constants and the laws of physics are the way they are because otherwise human beings would not exist and we would not have a consciousness with which to perceive the universe and its physical laws………..the anthropic principle paints a picture of the universe that is as human-centered as was Aristotle’s pre-Copernican,earth-centered view.

Steven Weinberg……..claimed that the cosmological constant could not be much bigger than observations allow, nor could be much smaller ,for otherwise it would prohibit the formation of galaxies and the evolution of life…………….many physicists …consider the application of the anthropic principle in physics,anathema to be avoided at all costs.( John Moffat( Re-inventing gravity-Smithsonian books-Collins 2008 134) Βλέπε και δικές μου σημειώσεις στα τεράδιά μου.

-Κατά τον Β.Ξανθόπουλο(Περί Αστέρων και Συμπάντων-Πανεπ.Εκδ.κρήτης,1985 σελ.100 επ.) Η βασική ιδέα τού ανθρωπικο .αξιώματος είναι πώς ο αντικειμενικός σκοπός του Σύμπαντος είναι ν΄αποκτήσει την αυτογνωσία του…….Μόλις επιτευχθεί ο σχηματισμός και η διατήρηση της ζωής,.έρχονται κατόπιν οι μηχανισμοί των τυχαίων μεταλλάξεων.και εξασφαλίζουν την δημιουργία πολύπλοκης ζωής και τελικά(;) της σκεπτόμενης ζωής………….η ανθρώπινη κλίμακα φαίνεται να είναι πολύ κοντά,να συμπίπτει καλύτερα, στο γεωμετρικό μέσο όρο της αστρονομικής και της ατομικής ή πυρηνικής κλίμακας……...για τον χρόνο π.χ.10-¹⁴sec.είναι ένας τυπικός χρόνος για τις πυρηνικές αντιδράσεις,ενώ ο μεγαλύτερος φυσικός χρόνος είναι η ηλικία του σύμπαντος,15χ10⁹=5χ 10¹⁷^sec^.o γεωμετρικός τους μέσος όρος είναι 70 sec,περίπου 1 λεπτό,μια καλή μονάδα χρόνου που εύκολα μπορεί να εκτιμήσει ο ¨ανθρωπος.κάπου τόσο μπορούμε να κρατήσουμε την αναπνοή μας……….για την μάζα η βασική μονάδα κατασκευής του μικροκόσμου,τοπρωτόνιο,έχει 2χ10-¹⁴.gr.ενώ η βασική μονάδα κατασκευής του μεγαλοκόσμου,το αστέρι έχει 1μ=2Χ10³³.ο γεωμετρικός μέσος όρος είναι 6Χ10⁴ gr.= 60 κιλά,τυπική ανθρώπινη μάζα………..για το μήκος οι διαστάσεις του ατομικού πυρήνα 10^-13cm.είναι καλή μονάδα για το σύμπαν,δίνοντας περίπου την απόσταση των αστέρων.ο γεωμετρικός τους μέσος όρος είνι 3 μέτρα,μια καλή πρώτη εκτίμηση των γραμμικών διαστάσεων του ανθρώπου

-Για τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε το Σύμπαν,(και η ζωή) παραθέτουμε,από τον Γιανναρά(ό.π.77) « Μέσα από την αποκάλυψη τού Θεού στην Ιστορία και τη Βίβλο,οι Πατέρες συνάγουν τον σκοπό για τον οποίο έκτισε ο Θεός τα πάντα.:Να μετάσχουν όλα τα όντα στην ζωή τού Θεού,να αποτελέσουν « δόξα» . δηλαδή φανέρωση τού Θεού,έτσι ώστε να είναι ο Θεός,¨ « τα πάντα εν πάσι» (Ι Κορινθ.ΙΕ,28)Με τις περιορισμένες δυνατότητες της γλώσσας, μας,λέμε ότι ο Θείος είναι η πληρότητα τής ύπαρξης και τής ζωής, και σε αυτήν την πληρότητα, θέλει να μετάσχουν όλα τα υπαρκτά,να είναι κάθε υπαρκτό μια έκφραση τής θείας ζωής,μια μέθεξη στην κοινωνία τής αγάπης,που συνιστά τον τρόπο,υπάρξεως Τού Θεού το Είναι του Θεού.

- Selon L.Gerardin” Le Mystère des nombres” Editions Dangles 1985

p.329 s) « En d ; autres termes l ; existence du’ un système observable tel qu’ est l’ ‘univers ne se conçoit pas sans l ‘existence parallèle d’observateurs capables d ;observer ce système physique »

?Κατά τον Carl Sagan « Ο Ανθρωπος είναι το μέσον για το Σύμπαν να γνωρίσει τον εαυτό του»

Στην Ιστορία της Ανθρωπότητας τής Unesco (Τ Ι 91)διάβασα «……των συνδυασμένων νοητικών ικανοτήτων τής αντιλήψεως και τής φαντασίας,των δύο αυτών πηγών του Ανθρώπινου μεγαλείου…πολύ λίγοι άνθρωποι στον κόσμο θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν το συμπέρασμα αυτό,αν προστεθεί πώς με τα δώρα αυτά ο Θεός μάς κατέστησε ικανούς να γνωρίσουμε την Θεότητα»)

ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

δις.χρόνια.καιμετά από 13,3 δις.χρόνια.(Γακ Σήμερα την υπολογίζουν σε 13,5 περίπου δις.χρόνια) Κατά τον Steven Weinberg,στα 15-20 δις.χρόνια Ως προς τον τρόπο υπολογισμού,.υπολογισμού της ηλικίας του Σύμπαντος, λμβάνεται υπόψη η ποσότητα των ισοτόπων Ουρ.235 και ουρ.238,και οι γνώσεις μας ως προς την εξέλιξη των αστέρων)Περισσότερα βλ.Γουαινμπεργκ σελ.45)

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

-.Όπως παρατηρεί ο Κάπρα(ό.π.σελ.219) Αναφερόμενος στον Αινστάιν,ο Κάπρα γράφει ότι οι εξισώσεις του,επιτρέπουν πολλές λύσεις ως προς την τύχη του Σύμπαντος.Συνέχιση τής διαστολής,για πάντα,επιβράδυνσή της ή και ενδεχομένως συμπύκνωσή της.Είναι γνωστό ότι ο Αιστάιν,ήθελε ένα Σύμπαν στατικό,και για να το στηρίξει έβαλε αυθαίρετα,μια καινούργια παράμετρο στις εξισώσεις του,για να αναγνωρίσει αργότερα,ότι, αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος στής ζωής του.Συνεχίζει δε παρατηρώντας,ότι, η ιδέα ενός Σύμπαντος ,που περιοδικώς διαστέλλεται και συστέλλεται .απαντάται στην αρχαία ινδική μυθολογία.Ασφαλώς ξεχνά τον Ηράκλειτο,όπως αυτός αναφέρεται πιο πάνω.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΧΕΔΙΟ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ?

- Pour Charles Towners(prix Nobel de la Physique) les découvertes de la science “ semblent refléter une intelligence au travail dans la loi naturelle(Courrier des livres et des idées No 646 26-mars 2003).Il est possible que l ; espace soit infini, qu ; il comprenne un nombre infini des galaxies.(ελεύθερη απίοδοση.Για τον Τσάρλς Τάουενερς(βραβείο Noμπελ φυσικής) οι ανακαλύψεις τής φυσικής φαίνεται να δείχνουν μια ευφυία στον φυσικό νόμο.Είναι πιθανόν ότι ο χώρος είναι άπειρος,και περιλαμβάνει ένα άπειρο αριθμό γαλαξιών

- Κατά τον Χόυλ,η πιθανότητα να εμφανίστηκε η ζωή τυχαία,

είναι τόσο τελείως μηδαμινή, ώστε καθιστά την άποψη του τυχαίου παράλογη.

Ο Δαρβίνος σιωπά ως προς τον τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκαν, . οι συνθήκες υπό τις οποίες υπάρχει η εξέλιξη.

-Ο Gerard Soffen ,βιολόγος τής ΝΑΣΑ έλεγε ότι,μόλις φθάσουμε στο μοναδικό κύτταρο των γονιδίων ,η εξέλιξη αναλαμβάνει τα υπόλοιπα.Αλλά τα προηγηθέντα στάδια εξακολουθούν να είναι πολύ μυστηριώδη.,

-O A.Zee γράφει για μια καθαρά αισθητική προσέγγιση στην φυσική.Πιστεύει ότι, μόνον μέσα από αισθητικές αξίες μπορούν ν΄αποκαλύψουν οι επιστήμονες τους βασικούς νόμους τής φύσης και υποστηρίζει την αυξανόμενη σημασία τής συμμετρίας και τής ενότητας στην φύση.Σαφώς αναφερόμενος σ΄έναν αρχικό σχεδιασμό,προσθέτει ότι, βρισκόμαστε στα πρόθυρα τού να γνωρίσουμε πραγματικώς την σκέψη « Εκείνου»

Were the strong a bit stronger the two protons would come together rapidly releasing energy.Stars would soon burn out,making steady stellar evolution and biological evolution impossible.(A.Zee o.c 282) Einstein once said “What I am really interested in is whether God could have made the world in a different way; that is whether the necessity of logical simplicity leaves any freedom at all.Fundamental physians are now smitten with .to prove that ours is the only possible world…………….symmetry will light our way in our quest to know His mind.Nature at the fundamental level is beautifully designed…….Physicists discovered that the diversity of the phenomena did not require a diversity of explanations.Nature has an underlying design of simplicity.Nature;s underlying design appears beautifully simple ………….symmetry= beauty. beauty means symmetry..Physics have a rotational symmetry.A geometrical figure is said to be symmetric under certain operations,if those operations leave it unchanged.(9)The correct definition of rotational symmetry does not require circular orbits at All.Were the nuclear attraction between protons a tiny bit stronger ,two protons could stuck to gether,thus releasing energy.the nuclear force,is barely enough to glue a proton and a nutron together,but not strong enough to glue two protons together……Why is the universe populated by so many particles?………..(population question) Chemists are able to construct mirror images of molecules found in Nature and these molecules,indeed have the same physical properties. (ελεύθερη απόδοση :.Αν η ισχυρή δύναμη ήταν λίγο… ισχυρότερη τα δύο πρωτόνια θα έρχονταν ταχέως το ένα κοντά στο άλλο,αποδεσμεύοντας ενέργεια.Τα άστρα θα καιγόντουσαν γρήγορα,καθιστώντας αδύνατη την σταθερή αστρική και βιολογική εξέλιξη.Ο Αινστάιν είπε κάποτε, «Εκείνο που πραγματικά με ενδιαφέρει,είναι αν ο Θεός θα μπορούσε να δημιουργήσει τον κόσμο με διαφορετικό τρόπο,δηλαδή,αν η ανάγκη για λογική απλότητα αφήνει διόλου περιθώριο.Οι θεωρητικοί φυσικοί, αγωνίζονται τώρα να αποδείξουν ότι ο σημερινός μας κόσμος είναι είναι ο μόνος δυνατός………..η συμμετρία θα φωτίζει τον δρόμο μας στην αναζήτηση να γνωρίσουμε την σκέψη του.Η φύση στο βασικό της επίπεδο είναι σχεδιασμένη πανέμορφα….Οι φυσικοί ανεκάλυψαν ότι η διαφορετικότητα στα φαινόμενα δεν προυποθέτει διαφορετικότητα εξηγήσεων.Η φύση έχει ένα υπόστρωμα σχεδίου απλότητας.Το υπόστρωμα αυτό, εμφανίζεται πανέμορφα απλό……….Συμμετρία σημαίνει ομορφιά και ομορφιά σημαίνει συμμετρία.Λέγομε ότι, ένα γεωμετρικό σχήμα είναι συμμετρικό υπό ορισμένες επεμβάσεις,αν οι επεμβάσεις αυτές,το αφήνουν αμετάβλητο.Ο ορθός ορισμός τής περιστρεφόμενης συμμετρίας,δεν απαιτεί κυκλικές τροχιές.Αν η πυρηνική έλξη μεταξύ πρωτονίων ήταν ι8σχυρότερη,τα πρωτόνια θα κολλούσε το ένα στο άλλο αποδεσμεύοντας ενέργεια,Η πυρηνική ενέργεια μόλις που αρκεί ώστε να κολλήσει ένα πρωτόνιο και ένα νετρόνιο μαζύ.αλλά δεν είναι αρκετά ισχυρή, ώστε να κολλήσουν δύο πρωτόνια..Γιατί να υπάρχουν τόσα πολλά σωματίδια στο Σύμπαν?Οι χημικοί μπορούν να κατασκευάσουν τεχνητά μόρια σαν αυτά που βρίσκονται στη φύση,και τα μόρια αυτά, έχουν πράγματι τις ίδιες με εκείνα ιδιότητες)

-Σε μιά τηλεοπτική εκπομπή τού Δεκεμβρίου 2005,άκουσα πως η κρατούσα σήμερα άποψη για την ζωή και το Σύμπαν,είναι ότι υπάρχει ένας ευφυής σχεδιασμός,ένα business plan σε κοσμικό συμπαντικό επίπεδο.Και θυμήθηκα την διδασκαλία τής Θεοσοφίας για παγκόσμιο σχέδιο εξέλιξης.

Milky Way may have formed 'inside-out': Gaia provides new insight into Galactic evolution

Published: Monday, January 20, 2014 - 11:32 in Astronomy & Space

A breakthrough using data from the Gaia-ESO project has provided evidence backing up theoretically predicted divisions in the chemical composition of the stars that make up the Milky Way's disc -- the vast collection of giant gas clouds and billions of stars that give our Galaxy its 'flying saucer' shape. By tracking the fast-produced elements, specifically magnesium in this study, astronomers can determine how rapidly different parts of the Milky Way were formed. The research suggests that stars in the inner regions of the Galactic disc were the first to form, supporting ideas that our Galaxy grew from the inside-out.

Using data from the 8-m VLT in Chile, one of the world's largest telescopes, an international team of astronomers took detailed observations of stars with a wide range of ages and locations in the Galactic disc to accurately determine their 'metallicity': the amount of chemical elements in a star other than hydrogen and helium, the two elements most stars are made from.Immediately after the Big Bang, the Universe consisted almost entirely of hydrogen and helium, with levels of "contaminant metals" growing over time. Consequently, older stars have fewer elements in their make-up -- so have lower metallicity."The different chemical elements of which stars -- and we -- are made are created at different rates -- some in massive stars which live fast and die young, and others in sun-like stars with more sedate multi-billion-year lifetimes," said Professor Gerry Gilmore, lead investigator on the Gaia-ESO Project.Massive stars, which have short lives and die as 'core-collapse supernovae', produce huge amounts of magnesium during their explosive death throes. This catastrophic event can form a neutron star or a black hole, and even trigger the formation of new stars.The team have shown that older, 'metal-poor' stars inside the Solar Circle -- the orbit of our Sun around the centre of the Milky Way, which takes roughly 250 million years to complete -- are far more likely to have high levels of magnesium. The higher level of the element inside the Solar Circle suggests this area contained more stars that "lived fast and die young" in the past.

The stars that lie in the outer regions of the Galactic disc -- outside the Solar Circle -- are predominantly younger, both 'metal-rich' and 'metal-poor', and have surprisingly low magnesium levels compared to their metallicity.This discovery signifies important differences in stellar evolution across the Milky Way disc, with very efficient and short star formation timescales occurring inside the Solar Circle; whereas, outside the Sun's orbit, star formation took much longer."We have been able to shed new light on the timescale of chemical enrichment across the Milky Way disc, showing that outer regions of the disc take a much longer time to form," said Maria Bergemann from Cambridge's Institute of Astronomy, who led the study."This supports theoretical models for the formation of disc galaxies in the context of Cold Dark Matter cosmology, which predict that galaxy discs grow inside-out."The findings offer new insights into the assembly history of our Galaxy, and are the part of the first wave of new observations from the Gaia-ESO survey, the ground-based extension to the Gaia space mission -- launched by the European Space Agency at the end of last year -- and the first large-scale survey conducted on one the world's largest telescopes: the 8-m VLT in Paranal, Chile.

The study is published online today through the astronomical database Astro-ph, and has been submitted to the journal Astronomy and Astrophysics.

The new research also sheds further light on another much debated "double structure" in the Milky Way's disc -- the so-called 'thin' and 'thick' discs."The thin disc hosts spiral arms, young stars, giant molecular clouds -- all objects which are young, at least in the context of the Galaxy," explains Aldo Serenelli from the Institute of Space Sciences (Barcelona), a co-author of the study. "But astronomers have long suspected there is another disc, which is thicker, shorter and older. This thick disc hosts many old stars that have low metallicity."During the latest research, the team found that: Stars in the young, 'thin' disc aged between 0 -- 8 billion years all have a similar degree of metallicity, regardless of age in that range, with many of them considered 'metal-rich'. There is a "steep decline" in metallicity for stars aged over 9 billion years, typical of the 'thick' disc, with no detectable 'metal-rich' stars found at all over this age. But stars of different ages and metallicity can be found in both discs."From what we now know, the Galaxy is not an 'either-or' system. You can find stars of different ages and metal content everywhere!" said Bergemann. "There is no clear separation between the thin and thick disc. The proportion of stars with different properties is not the same in both discs -- that's how we know these two discs probably exist -- but they could have very different origins."Added Gilmore: "This study provides exciting new evidence that the inner parts of the Milky Way's thick disc formed much more rapidly than did the thin disc stars, which dominate near our Solar neighbourhood."In theory, say astronomers, the thick disc -- first proposed by Gilmore 30 years ago -- could have emerged in a variety of ways, from massive gravitational instabilities to consuming satellite galaxies in its formative years. "The Milky Way has cannibalised many small galaxies during its formation. Now, with the Gaia-ESO Survey, we can study the detailed tracers of these events, essentially dissecting the belly of the beast," said Greg Ruchti, a researcher at Lund Observatory in Sweden, who co-leads the project.With upcoming releases of Gaia-ESO, an even better handle on the age-metallicity relation and the structure of the Galactic disc is expected, say the team. In a couple of years, these data will be complemented by positions and kinematics provided by the Gaia satellite and together will revolutionise the field of Galactic astronomy.

Source: University of Cambridge

esearchers say they've found evidence of what happened at the very first moment of the Big Bang. They say the universe grew so quickly, it left ripples in patterns of light, visible in the very far reaches of the universe. (March 18) Video provided by AP

BICEP2 Makes Waves in Cosmology: Now What?

By Max Tegmark | March 18, 2014 | Comments20

Email PrintPrint

The shock waves are still reverberating from BICEP2’s bombshell announcement that they’ve discovered the holy grail of cosmology: the telltale signature of gravitational waves from inflation. But what does this discovery really mean, and what impact will it have on cosmology?

About 13.8 billion years ago, merely 400,000 years after our Big Bang, everything in our observable universe was a hot plasma not too different from the surface of the Sun. Photos of this plasma, baby pictures of our universe around its 400,000th birthday, have already revolutionized modern cosmology and triggered two Nobel prizes. Now a team of astronomers has spent three years zooming in on about 1 percent of the sky from a state-of-the-art telescope at the South Pole, taking an even sharper photo of this plasma, including its polarization, and discovered that it’s distorted in a tantalizing way.

At the press conference, I met Alan Guth and Andrei Linde, whose theory of cosmological inflation had predicted this distortion, looking even happier than in the left-hand photo above. If they instead looked distorted as in the right-hand photo, you might wonder whether someone had slipped LSD into your morning coffee. Or whether gravitational waves – distortions in the very fabric of spacetime – were passing between you and them, bending the light rays that you see. BICEP2 has shown that humongous gravitational waves close to a billion light-years long are distorting their cosmic baby picture.

Making such strong gravitational waves requires extreme violence. For example, a cataclysmic collision of two black holes squeezing more than the Sun’s mass into a volume smaller than a city can create gravitational waves that the US-based LIGO experiment hopes to detect – but these waves are only about as big as the pair of objects creating them. So what could possibly have created the vast waves BICEP2 saw, given that our universe seems to contain no objects large enough to make them?

The answer to this question explains why Alan and Andrei were smiling: inflation! Their inflation theory in its simplest form predicts that our universe was once smaller than an atom, repeatedly doubling its size every 0.00000000000000000000000000000000000001 seconds or so, and this rapid doubling was precisely violent enough to create gravitational waves of the strength and length that BICEP2 has observed! Although it sounds like this repeated doubling of the inflating substance would violate the laws of energy physics (specifically energy conservation), it actually doesn’t, thanks to a loophole in Einstein’s theory of general relativity. I explain the physics of inflation and its aftermath in detail in chapter 5 of my new book Our Mathematical Universe in case you’re curious about how this works. When the inflating substance eventually decays into ordinary matter, the resulting hot plasma eventually cooled and clumped into the galaxies, stars and planets that adorn our universe today.

So how seriously should we take inflation? Inflation had emerged as the most successful and popular theory for what happened early on even before BICEP2, as experiments gradually confirmed one of its predictions after another: that our universe should be large, expanding and approximately homogeneous, isotropic and flat, with tiny fluctuations in the cosmic baby pictures that were roughly scale invariant, “adiabatic” and “Gaussian.” To me and many of my cosmology colleagues, the gravitational waves discovered by BICEP2 provide the smoking-gun evidence that really clinches it, because we lack any other compelling explanations for them. For example, the ekpyrotic and cyclic models of the universe that had emerged as the most popular alternatives to inflation are now suddenly ruled out because they cannot explain BICEP2’s gravitational wave detection.

This means that if the BICEP2 results hold up and we take inflation seriously, then we need to understand and take seriously also everything that inflation predicts – and these predictions form quite a long list! First of all, inflationary cosmology (“IC”) radically changes the answers to key questions given in the traditional cosmology (“TC”) textbooks I once studied:

Q: What caused our Big Bang?

TC: There’s no explanation – the equations simply assume it happened.

IC: The repeated doubling in size of an explosive subatomic speck of inflating material.

Q: Did our Big Bang happen at a single point?

TC: No.

IC: Almost: it began in a region of space much smaller than an atom.

Q: Where in space did our Big Bang explosion happen?

TC: It happened everywhere, at an infinite number of points, all at once, with no explanation for the synchronization.

IC: In that tiny region – but inflation stretched it out to about the size of a grapefruit growing so fast that the subsequent expansion made it larger than all the space that we see today.

Q: How could an infinite space get created in a finite time?

TC: There’s no explanation — the equations simply assume that as soon as there was any space at all, it was infinite in size.

IC: By exploiting a clever loophole in Einstein’s general relativity theory, inflation produces an infinite number of galaxies by continuing forever, and an observer in one of these galaxies will view space and time differently, perceiving space as having been infinite already when inflation ended.

Q: How big is space?

TC: There’s no prediction.

IC: Probably infinite.

Because of this last prediction, the BICEP2 discovery should cause dismay among multiverse skeptics – at least in this particular universe. This is because Alex Vilenkin, Andrei Linde, Alan Guth and others have shown that the space that inflation generically creates is not merely infinite, but uniformly filled with matter that forms infinitely many galaxies. This in turn means that no matter how unlikely it is that a galaxy will be indistinguishable from ours, containing someone whose life has so far been identical to yours, the probability is not zero since it clearly happened here. Which means that there must be duplicate copies of you far away in space, and indeed also similar versions of you living out countless variations of your life. Now it’s harder for skeptics to dismiss this by saying “inflation is just a theory” – first they need to come up with another compelling explanation for BICEP2’s gravitational waves.

I think that if the BICEP2 discovery holds up, it will go down as one of the greatest discoveries in the history of science. It has pushed our knowledge frontier back 38 orders of magnitude in time in a single giant leap, from the creation of Helium seconds after our Big Bang to inflation during the first few trillionths of a trillionth of a quadrillionth of that first second. This teaches us about physics at energies a trillion times greater than those produced in the Large Hadron Collider, of great relevance to string theory and other quests to unify the four fundamental forces into a single consistent theory.

Moreover, it’s a sensational breakthrough involving not only our cosmic origins, but also the nature of space: by producing the first-ever detection of Hawking/Unruh radiation (the process by which inflation’s rapid doubling generates these gravitational waves), the BICEP2 team has found the first experimental evidence for quantum gravity.

So what lies ahead? Once the celebrations are over, we’ll look forward to seeing whether today’s announcement stands the test of time. The wait won’t be long since many other experiments have been racing against BICEP2 and will soon have the data to confirm or refute their findings. Many questions should get cleared up already in October, when the Planck satellite experiment is due to release its first polarized images of the cosmic plasma. Planck will produce the first good maps of polarized dust and establish whether its contaminating effect was as small as BICEP2 assumed. It will also produce an improved estimate of a parameter known as “tau” related to when the first stars ionized our universe. My personal guess is that they’ll find these stars to have formed later than currently assumed, which (for complex but well-understood reasons) will lower Plank’s estimate of how clumpy our universe is and will not only help bring the Planck constraints on gravitational waves up into better agreement with BICEP2’s detection, but also bring Planck’s predictions for the number of galaxy clusters down into agreement with what we observe.

If BICEP2 is proven correct, it should lead to at least one Nobel Prize. Further down the road, I bet that a first-ever satellite designed specifically to measure inflationary gravitational waves will get funded (now that we know there’s a signal for it to measure), which can determine how the cosmic doubling rate during inflation changed with time. This provides a great way to distinguish between specific inflation models and also to test any inflation competitors that may have gained credibility by then (for example, string gas models predict an increase whereas all inflation models predict a decrease).

But first, let’s celebrate one of the most exciting moments in the history of science! Above all, this feels like a great triumph for Occam’s razor: although countless complicated models for inflation emerged over the years, the BICEP2 data is beautifully fit by simple “classic’’ inflation, known in geek-speak as a single slow-rolling scalar field. And Andrei Linde looked particularly happy at the press conference, perhaps because two numbers have now been measured that act as a sort of fingerprint of inflation models: n=0.9608±0.0054 (reported by Planck, quantifying the ratio of small to large spots in the baby pictures) and r=0.16±0.05 (reported by BICEP2, quantifying the gravitational wave amplitude after correcting for galactic radio noise). These measurements agree tantalizingly well with the specific predictions of what’s arguably the simplest model of all: Andrei’s own favorite, whose potential energy curve is a simple parabola, which predicts n=0.96 and r=0.15. I think William of Occam would have been impressed!

Max TegmarkAbout the Author: Known as “Mad Max” for his unorthodox ideas and passion for adventure, Max Tegmark's scientific interests range from precision cosmology to the ultimate nature of reality, all explored in his new popular book, “Our Mathematical Universe." He is an MIT physics professor with more than 200 technical papers credit, and he has been featured in dozens of science documentaries. His work with the SDSS collaboration on galaxy clustering shared the first prize in Science magazine’s “Breakthrough of the Year: 2003.”

The views expressed are those of the author and are not necessarily those of Scientific American.

Previous: Golden Rice Opponents Should Be Held Accountable for Health Problems Linked to Vitamin A Deficiency More

Guest Blog

Next: Mapping Changes in Soil Biodiversity Due to Climate Change

BICEP2 Makes Waves in Cosmology: Now What?

By Max Tegmark | March 18, 2014 | Comments20

Email PrintPrint

At the press conference, I met Alan Guth and Andrei Linde, whose theory of cosmological inflation had predicted this distortion, looking even happier than in the left-hand photo above. If they instead looked distorted as in the right-hand photo, you might wonder whether someone had slipped LSD into your morning coffee. Or whether gravitational waves – distortions in the very fabric of spacetime – were passing between you and them, bending the light rays that you see. BICEP2 has shown that humongous gravitational waves close to a billion light-years long are distorting their cosmic baby picture.

LEFT: Andrei Linde (left) and Alan Guth (right) at a Swedish crayfish party, blissfully unaware that I'm photographing them and that they'll need to dress differently to collect the prestigious Gruber and Milner prizes, which recognized them as the two main architects of inflation. RIGHT: Andrei and Alan distorted by gravitational waves

Q: What caused our Big Bang?

TC: There’s no explanation – the equations simply assume it happened.

IC: The repeated doubling in size of an explosive subatomic speck of inflating material.

Q: Did our Big Bang happen at a single point?

TC: No.

IC: Almost: it began in a region of space much smaller than an atom.

Q: Where in space did our Big Bang explosion happen?

TC: It happened everywhere, at an infinite number of points, all at once, with no explanation for the synchronization.

IC: In that tiny region – but inflation stretched it out to about the size of a grapefruit growing so fast that the subsequent expansion made it larger than all the space that we see today.

Q: How could an infinite space get created in a finite time?

TC: There’s no explanation — the equations simply assume that as soon as there was any space at all, it was infinite in size.

Q: How big is space?

TC: There’s no prediction.

IC: Probably infinite.

The views expressed are those of the author and are not necessarily those of Scientific American.

Previous: Golden Rice Opponents Should Be Held Accountable for Health Problems Linked to Vitamin A Deficiency More

Guest Blog

Next: Mapping Changes in Soil Biodiversity Due to Climate Change

February 25, 2014

Source:

Heidelberg University

Summary:

Did the universe begin with a hot Big Bang or did it slowly thaw from an extremely cold and almost static state? A physicist has developed a theoretical model that complements the nearly 100-year-old conventional model of cosmic expansion. According to the new theory, the Big Bang did not occur 13.8 billion years ago -- instead, the birth of the universe stretched into the infinite past. This view holds that the masses of all particles constantly increase. The scientist explains that instead of expanding, the universe is shrinking over extended periods of time.

Did the universe begin with a hot Big Bang or did it slowly thaw from an extremely cold and almost static state?

Credit: European Space Agency/Planck Collaboration

Prof. Dr. Christof Wetterich, a physicist at Heidelberg University, has developed a theoretical model that complements the nearly 100-year-old conventional model of cosmic expansion.

Cosmologists usually call the birth of the universe the Big Bang. The closer we approach the Big Bang in time, the stronger the geometry of space and time curves. Physicists call this a singularity -- a term describing conditions whose physical laws are not defined. In the Big Bang scenario, the spacetime curvature becomes infinitely large. Shortly after the Big Bang, the universe was extremely hot and dense. Prof. Wetterich believes, however, that a different "picture" is also possible. If the masses of all elementary particles grow heavier over time and gravitational force weakens, the universe could have also had a very cold, slow start. In that view, the universe always existed and its earliest state was virtually static, with the Big Bang stretching over an infinitely long time in the past. The scientist from the Institute for Theoretical Physics assumes that the earliest "events" that are indirectly observable today came to pass 50 trillion years ago, and not in the billionth of a billionth of a billionth of a second after the Big Bang. "There is no longer a singularity in this new picture of the cosmos," says Prof. Wetterich.

His theoretical model explains dark energy and the early "inflationary universe" with a single scalar field that changes with time, with all masses increasing with the value of this field. "It's reminiscent of the Higgs boson recently discovered in Geneva. This elementary particle confirmed the physicists' assumption that particle masses do indeed depend on field values and are therefore variable," explains the Heidelberg scientist. In Wetterich's approach, all masses are proportional to the value of the so-called cosmon field, which increases in the course of cosmological evolution. "The natural conclusion of this model is a picture of a universe that evolved very slowly from an extremely cold state, shrinking over extended periods of time instead of expanding," explains Prof. Wetterich.

Wetterich stresses that this in no way renders the previous view of the Big Bang "invalid," however. "Physicists are accustomed to describing observed phenomena using different pictures." Light, for example, can be depicted as particles and as a wave. Similarly, his model can be seen as a picture equivalent to the Big Bang. "This is very useful for many practical predictions on the consequences that arise from this new theoretical approach. However, describing the 'birth' of the universe without a singularity does offer a number of advantages," emphasises Prof. Wetterich. "And in the new model, the

-------------------------------------------------------------------------

Ομιλία Παναγιώτου 5-4-2014)

( Λήψεις & e-mail 6-4-2014 )

==================================================

https://www.youtube.com/watch?v=1AH-w11TnU8(Το Σύμπαν που αγάπησα)

YperNoisis

Submit to FacebookSubmit to Google BookmarksSubmit to Twitter

danezis

Συνέντευξη: Μαριάνθη Πελεβάνη

Επίκουρος καθηγητής Αστροφυσικής, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει δημοσιεύσει δεκάδες άρθρα στον Τύπο, εκατοντάδες επιστημονικές εργασίες, διαθέτει ένα πλούσιο συγγραφικό έργο βιβλίων Φυσικής, Αστροφυσικής Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Θετικών Επιστημών αλλά και κοινωνικού ενδιαφέροντος. Τα τελευταία χρόνια οι ρηξικέλευθες απόψεις του γίνανε γνωστότερες από τις τηλεοπτικές σειρές «Το Σύμπαν που αγάπησα» και «Έτσι βλέπω τον κόσμο» στην ΕΤ3, όπου υπήρξε (μαζί με τον Δρ Ε. Θεοδοσίου) παρουσιαστής και επιστημονικός υπεύθυνος. Παρακολουθώντας τον, δεν ξέρω να σας πω αν είναι «ταπεινο-εκκεντρικός», «φευγάτος», ή και υπερ-ευφυής ως επιστήμονας αλλά σίγουρα βαδίζει στον δικό του ρυθμό, προσπαθώντας να μας αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο. Ο λόγος για τον Μάνο Δανέζη.

Κύριε Δανέζη πιστεύετε ότι ο δυτικός κόσμος καταρρέει;

Σήμερα, όπως όλοι έχουμε αντιληφθεί, οι δυτικές κοινωνίες διέρχονται μια περίοδο δραματικά αυξανόμενης κρίσης, η οποία συν τω χρόνω αποσαθρώνει τις παγκόσμιες κοινωνικές δομές. Ως παράδειγμα αναφέρουμε τη διεθνή οικονομική κατάρρευση που βιώνουμε σήμερα. Όπως είναι φανερό η οικονομική κρίση δεν είναι το αίτιο, αλλά το αποτέλεσμα μιας ολοκληρωτικής κατάρρευσης αξιών και ιδεών. Πίσω από την καταρρέουσα οικονομική δομή, σε κοινωνικό και ηθικό επίπεδο, βρίσκεται ένας καταρρέον πολιτισμός και ομάδες ανθρώπων που την υπηρετούν. Χαρακτηριστικό φαινόμενο αυτής της κατάρρευσης είναι η εγκατάλειψη των αρχών της συλλογικότητας, της κοινωνικότητας και του κοινοτικού πνεύματος, δηλαδή των βασικών στοιχείων δόμησης του πολιτισμού μας.

Η συλλογικότητα έχει αντικατασταθεί από την ιδιώτευση, την υποκειμενικότητα, την ατομικότητα και τον εγωκεντρισμό. Με τον τρόπο αυτό η κοινωνία χάνει τη συνοχή της και αυτοδιαλύεται σε ένα σύνολο συγκρουόμενων ατόμων. Το εγώ αντικαθιστά το εμείς. Το είμαι αντικαθίσταται από το έχω. Με τον τρόπο αυτό ο δυτικός πολιτισμός από κοινωνικός, μετατρέπεται σε εξατομικευμένο, υστερόβουλο, ωφελιμιστικό και συν τω χρόνω φθείρεται, διαφθείρεται, και καταρρέει.

Δυστυχώς, η ιστορία διδάσκει ότι όλοι οι πολιτισμοί του παρελθόντος κατέρρευσαν, μέσα σε τραγικές ωδίνες, χωρίς οι διεφθαρμένες κοινωνικές δομές να το αντιλαμβάνονται και χωρίς να είναι έτοιμες να τους αντικαταστήσουν με κάτι καλύτερο

Την πολιτισμικά μεταβατική περίοδο που διανύουμε, ελπίδα και προσπάθειά μας πρέπει να είναι η δημιουργία όλων των αναγκαίων συνθηκών προκειμένου η ιστορία να μην επαναληφθεί και η πολιτισμική μετάβαση, η οποία είναι ήδη δρομολογημένη, να γίνει ομαλά χωρίς τις τραυματικές εμπειρίες άλλων ιστορικών περιόδων.

Όπως διαπιστώνετε, ένα πολιτισμικό ρεύμα εκφράζει βασικά την εκάστοτε προσπάθεια του ανθρώπου να ξεπεράσει και να ελέγξει τους φόβους του. Τι φοβόμαστε σήμερα και πως μπορούμε να το ξεπεράσουμε;

Ένα βασικό και επιτακτικό ανθρώπινο συναίσθημα είναι ο «φόβος», ο οποίος δημιουργείται από την έννοια της «ανάγκης». Σκοπός και αίτιο της ανάπτυξης ενός πολιτισμικού ρεύματος είναι η προσπάθεια μιας κοινωνίας να ξεπεράσει και να ελέγξει συλλογικά τρεις βασικές ομάδες φόβων, οι οποίοι βρίσκονται σε άμεση σχέση και συνάρτηση με τριών ειδών πραγματικά και πρακτικά γεγονότα. Ο πρώτος φόβος είναι ο φόβος της φυσικής ανθρώπινης επιβίωσης, ο δεύτερος είναι ο φόβος της βίαιης δράσης του φυσικού περιβάλλοντος και τέλος ο μεταφυσικός φόβος, δηλαδή ο φόβος που προκαλούν κάποια γεγονότα τα οποία ξεφεύγουν από το πλαίσιο μιας λογικής ερμηνείας, η οποία θα είχε τη βάση της στην εμπειρία των ανθρώπινων αισθήσεων, όπως ο θάνατος.

Προκειμένου ο άνθρωπος να κατασιγάσει αυτές τις τρεις ομάδες φόβων δημιούργησε αντίστοιχα, τα «κοινωνικά συστήματα» από τα οποία προήλθαν τα «πολιτικά συστήματα», την «επιστήμη» η οποία σε κάποιες περιπτώσεις μετασχηματίζεται σε «τεχνολογία». και τέλος τη «θεολογία», η οποία αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία στηρίχθηκε η δημιουργία της έννοιας της «θρησκείας». Με τον τρόπο αυτό δημιουργήθηκαν οι βασικοί τρεις πυλώνες ενός πολιτισμικού ρεύματος. Στο πλαίσιο αυτών των τριών πολιτισμικών πυλώνων αναπτύσσονται ανθρώπινες διοικητικές δομές οι οποίες, όλες μαζί, αποτελούν αυτό το οποίο ονομάζουμε «κοσμική εξουσία». Όπως γίνεται φανερό, αυτό που οδηγεί σε κατάρρευση έναν πολιτισμό δεν είναι η φιλοσοφική βάση τους, αλλά οι φιλοδοξίες, ο δογματισμός και η διαφθορά, των ανθρώπων που συγκροτούν τις διοικητικές δομές τους.

Όμως, όταν οι διοικητικές δομές των πολιτισμικών πυλώνων διαφθαρούν, οι πολιτισμικοί πυλώνες και ο πολιτισμός γενικότερα καταρρέουν, αφήνοντας τους ανθρώπινους φόβους να γιγαντωθούν εκ νέου. Τότε δημιουργείται η αναγκαιότητα δημιουργίας ενός νέου πολιτισμικού ρεύματος το οποίο θα πρέπει να είναι ικανό να κατασιγάσει τους νέους ανθρώπινους φόβους.

Όμως μια κοινωνία που κυριαρχείται από υπέρμετρους φόβους, είναι μια υποταγμένη κοινωνία, ανίκανη να αντιδράσει λογικά και ήρεμα στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της. Μια φοβισμένη κοινωνία κυριαρχείται από την αίσθηση του πανικού, της οργής, της ανεξέλεγκτης βίας. Μια φοβισμένη κοινωνία είναι μια εύκολα χειραγωγούμενη κοινωνία. Το γιγάντωμα των αναγκών και των φόβων μας, μας στερεί το υπέρτατο ανθρώπινο αγαθό, την ελευθερία μας.

Σήμερα πλέον κατανοούμε γιατί ο δυτικός πολιτισμός, μας δημιούργησε έναν καταιγισμό πλαστών και άχρηστων αναγκών. Όχι για να μας κάνει πιο ευχάριστη τη ζωή. αλλά επειδή αυξάνοντας τις ανάγκες μας, γιγάντωνε πλαστά τους φόβους μας. Μας έκανε υποταγμένους και εύκολα χειραγωγούμενους

Ας αντιδράσουμε από σήμερα. Ας ελαχιστοποιήσουμε τους φόβους μας ελαχιστοποιώντας τις πλαστές ανάγκες μας, αντικαθιστώντας τις έννοιες του «αμοιβαίου συμφέροντος» και της περιστασιακής «ελεημοσύνης» με το μόνιμο αίσθημα της ανθρώπινης αλληλεγγύης

Η αλλαγή της πολιτισμικής συγκρότησης θα επιτευχθεί ειρηνικά και αναίμακτα, αν και όταν αντιληφθούμε την αναγκαιότητα μιας εσωτερικής μας αναμόρφωσης. Η πνευματική και συνειδησιακή συγκρότηση των πολιτών καθορίζει την ποιότητα της Πολιτείας και η ποιότητα της Πολιτείας, τον πολιτισμό που αυτή θα συγκροτήσει.

Η μεγάλη πολιτισμική αλλαγή θα αρχίσει να γίνεται μια ειρηνική πραγματικότητα μόνο όταν κάνουμε την αγωνία μας, τον δικαιολογημένο κοινωνικό θυμό μας και το αίσθημα της εκδίκησης, αξιοπρέπεια, δουλειά, γνώση, υπευθυνότητα, συλλογικότητα.

Μιλάτε για μια επιστημονική επανάσταση συνδεδεμένη με ένα καινούργιο πολιτισμικό ρεύμα, το οποίο μπορεί να αλλάξει το σύγχρονο κόσμο. Τι «ευαγγελίζεται» το ρεύμα αυτό και που συνίσταται η νεωτερικότητά του, το καινούργιο;

Ένα θεμελιώδες ερώτημα είναι το με ποιόν τρόπο επιδρά το περιεχόμενο της επιστημονικής σκέψης στις δομές ενός πολιτισμικού ρεύματος;

Αρχικά θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι οι θετικές επιστήμες και σε προέκταση ο πυλώνας της επιστήμης, δεν θεμελιώνονται πάνω σε πειραματικά αποδεδειγμένες έννοιες, όπως αφήνουμε πολλές φορές να εννοηθεί

Οι βάσεις των θετικών επιστημών είναι οι έννοιες της «ύλης», του «χρόνου», και του «χώρου». Όμως οι έννοιες αυτές, όπως γνωρίζουμε, δεν είναι ούτε χειροπιαστές ούτε αντικειμενικά προσδιορισμένες αλλά, φιλοσοφικά κατηγορούμενα προσδιοριζόμενα με διαφορετικούς τρόπους, σε διαφορετικές εποχές από διαφορετικούς πολιτισμούς.

Το πολύ σημαντικό όμως είναι ότι, οι έννοιες αυτές δεν αποτελούν τη βάση μόνο του πυλώνα της επιστήμης ενός πολιτισμικού ρεύματος αλλά και των άλλων δύο πυλώνων του, εκείνων της θρησκευτικότητας και της κοινωνικής φιλοσοφίας.

Επακόλουθο αυτού του γεγονότος είναι ότι, αν ανατραπεί το εννοιολογικό περιεχόμενο των εννοιών της «ύλης», του «χρόνου» και του «χώρου» καταρρέει ολόκληρο το πολιτισμικό οικοδόμημα μιας κοινωνίας. Η ανατροπή αυτή είναι προνόμιο των θετικών επιστημών και έχει επιτευχθεί από την σύγχρονη επιστημονική σκέψη. Ως εκ τούτου, η ανατροπή και η αλλαγή του δυτικού πολιτισμικού ρεύματος είναι ζήτημα χρόνου.

manos-danezhs

Η μεγάλη αυτή επιστημονική επανάσταση, που θα σχηματοποιήσει σε νέες βάσεις τις κοινωνικές διοικητικές δομές, στηρίζεται σε δύο νέες βασικές αλήθειες, επιστημονικά τεκμηριωμένες τόσο θεωρητικά όσο και πειραματικά.

Η πρώτη αλήθεια αναφέρεται στην αποκάλυψη του τι είναι στην ουσία αυτό το οποίο ονομάζουμε αντικειμενική πραγματικότητα και σε προέκταση, τι είναι αυτό το οποίο ονομάζουμε ύλη η οποία αποτελεί το θεό του καταρρέοντος πολιτισμικού ρεύματος, στον βωμό της οποίας αλλά και των παραγώγων της, πολλές φορές θυσιάζουμε ακόμα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η σύγχρονη επιστημονική σκέψη, μέσω της πειραματικής διαδικασίας, γνωρίζει πλέον ότι η αισθητή υλική πραγματικότητα αποτελεί μια ψευδαίσθηση της ανθρώπινης φυσιολογίας, η οποία δημιουργείται μέσα σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου με την βοήθεια των αισθητηρίων οργάνων μας. Η υλική πραγματικότητα δεν είναι παρά ένα matrix.

Σύμφωνα με την Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας η υλική συμπαντική πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο παρά «η προβολή (το είδωλο, το καθρέφτισμα) όσων υπάρχουν στο πραγματικό τετραδιάστατο μη Ευκλείδειο και αθέατο Σύμπαν πάνω σε έναν ψεύτικο τρισδιάστατο και Ευκλείδειο χώρο που φτιάχνουν πλαστά οι αισθήσεις μας». Τον χώρο αυτό η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας ονομάζει χώρο Minkowski

Η δεύτερη επιστημονική αλήθεια στην οποία θα στηριχθεί το νέο πολιτισμικό ρεύμα είναι ή έννοια της ολικότητας. Το Σύμπαν της σύγχρονης επιστήμης είναι ένα ενιαίο σύστημα το οποίο δεν μερίζεται, ούτε αποτελείται από μέρη. Η αίσθηση των εξατομικευμένων αντικειμένων και μορφών δεν αποτελεί παρά μια νέα πλάνη η οποία στηρίζεται σε μια ιδιομορφία, βασικά, της όρασής μας αλλά γενικότερα της εγκεφαλικής μας συγκρότησης.

Η αλήθεια είναι ότι τα πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι Ένα. Μια απέραντη ενιαία, και αδιαίρετη ενότητα. Μέσα σε αυτή την ενότητα χάνεται η έννοια της εξατομίκευσης της προσωπικής ύπαρξης. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να ευτυχή το μέρος, αν πάσχει το όλον

Η ευτυχία των μερών μπορεί να επιτευχθεί μέσω της ευτυχίας του συνόλου. Η διαπίστωση αυτή οδηγεί σε μια κοινωνική φιλοσοφία του «εμείς» και του «είμαι» καταργώντας την κοινωνική φιλοσοφία του «εγώ» και του «έχω».

Συγχρόνως, το θεώρημα δράσης αντίδρασης μας διδάσκει ότι, μέσα σε ένα ενιαία και αδιάσπαστη συμπαντική ουσία, κάθε κακή δράση μας πάνω στο μέρος, δημιουργεί την ενστικτώδη αντίδραση του συνόλου πάνω σε μας. Με λίγα λόγια ότι κάνουμε το εισπράττουμε πολλαπλάσια από κάθε γωνιά της συμπαντικής ενότητας.

Τέλος η έννοια της συμπαντικής αδιαίρετης ενότητας δημιουργεί μια νέα περιβαλλοντική συνείδηση εφόσον, η φύση είναι ένα μέρος του όλου και κάθε δράση μας εναντίον της σημαίνει δράση ολόκληρης της δημιουργίας εναντίον μας.

Δηλαδή λέτε πως ο,τιδήποτε αντιλαμβανόμαστε γύρω μας είναι ψευδές; Είναι matrix; Ό,τι μάθαμε είναι λάθος;

Ότι μάθαμε μέχρι σήμερα μας βοήθησε να δημιουργήσουμε όλα όσα χρειάζονταν για να αναπτύξουμε τον σημερινό δυτικό πολιτισμό. Δεν ήταν λάθος αλλά περιορισμοί της αλήθειας μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων της ανθρώπινης φυσιολογίας και δογματικής.

Όπως ανέφερε και ο Δημόκριτος: «Yπάρχουν δύο είδη γνώσης, η μία μέσω των αισθήσεων και η άλλη μέσω της διάνοιας. Από αυτές, εκείνη που αποκτάται μέσω της διάνοιας την αποκαλεί γνήσια, αποδίδοντάς της αξιοπιστία για την εκφορά σωστής κρίσης, ενώ εκείνη που αποκτάται μέσω των αισθήσεων την ονομάζει νόθα, μην αναγνωρίζοντάς της το αλάθητο για τη διάγνωση του αληθινού. Λέγει κατά λέξη, «υπάρχουν δύο μορφές γνώσεις, μία γνήσια και μία νόθα. Στη νόθα ανήκουν όλα τα παρακάτω, η όραση, η ακοή, η οσμή, η γεύση, η αφή. Η άλλη μορφή γνώσης είναι γνήσια, που είναι ξέχωρη από αυτή».

Η σύγχρονη επιστημονική γνώση έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται τη γνώση που αποκτάται μέσω της διάνοιας και πάνω σε αυτήν δομεί το Νέο Πολιτισμικό Ρεύμα.

manosdanezis2

Ποια είναι κατά τη γνώμη σας, η επίδραση όλων των σύγχρονων επιστημονικών θεωριών στη νέα δομική συγκρότηση των δυτικών κοινωνιών;

Μια κοινωνία, η οποία έχει συνειδητοποιήσει τους προηγούμενους φυσικούς κανόνες, αναγνωρίζει ως βασική αξία της την «ελευθερία» στo πλαίσιo της ενότητας. Μέσο κατάκτησης της ελευθερίας αποτελεί η πνευματικότητα.

Αποτέλεσμα της προηγούμενης διαπίστωσης είναι ότι πρώτη και βασική επιδίωξη του ανθρώπου πρέπει να είναι η διασφάλιση και επέκταση της πνευματικότητάς του. Αυτό όμως που θα πρέπει να διευκρινιστεί είναι ότι το πνεύμα δεν αποτελεί ένα ανεξάρτητο φιλοσοφικό κατηγόρημα, αλλά μια άλλη έκφραση της έννοιας της ελευθερίας.

Πνευματικός άνθρωπος είναι ο ελεύθερος και κοινωνικοποιημένος άνθρωπος. Πνευματικότητα δεν σημαίνει εξαΰλωση αλλά απελευθέρωση

Η επιστήμη δίνει τα όπλα προκειμένου να συγκροτήσουμε έναν νέο ουμανιστικό πολιτισμό. Όμως οι κοινωνικές εξελίξεις έχουν δρομολογηθεί προς μια στρεβλή κατεύθυνση Ως εκ τούτου δεν υπάρχει παρά μόνο μια διέξοδος από την κρίση, η συνειδητοποίηση της ανάγκης μιας εσωτερικής προσωπικής μας αναμόρφωσης, Μια τέτοια εξέλιξη θα έχει ως βραχυπρόθεσμο αποτέλεσμα την αναμόρφωση των καθιερωμένων θεσμών και μακροπρόθεσμα την κατάρρευση της σημερινής οικονομίστικης λογικής και την ανάπτυξη ενός νέου Ουμανιστικού Πολιτισμού.

Έτσι είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι, η επανάσταση η οποία ήδη συντελείται στους τομείς της ενέργειας, της τεχνολογίας, της οικογενειακής ζωής, τις σχέσεις των δύο φύλων, του τομέα της επικοινωνίας, θα έχει ως αποτέλεσμα, αργά ή γρήγορα, μια πολιτική και πολιτιστική έκρηξη, για την οποία πρέπει όλοι να είμαστε προετοιμασμένοι. Η προετοιμασία όμως αυτή δεν είναι εύκολη εφόσον προσκρούει σε μια στρεβλά και εγωιστικά αναπτυγμένη αίσθηση του «δημόσιου και οικονομικού συμφέροντος»

Παρόλα αυτά, όσο δύσκολο και αν είναι, το πρώτο βήμα του Νέου Πολιτισμικού Ρεύματος πρέπει να γίνει τώρα. Είναι επιτακτική ανάγκη, το συντομότερο δυνατόν, να αντικατασταθεί ο πολιτισμός του Homo Sapiens, του σοφού ανθρώπου των πολέμων του αίματος και των καταστροφών, από τον ουμανιστικό πολιτισμό του Homo Universalis, του Συμπαντικού ανθρώπου, που τόσο έχουμε ανάγκη.

Οι νέες επιστημονικές ανακαλύψεις ή διαπιστώσεις παραμένουν στο περιθώριο του εκπαιδευτικού συστήματος και γιατί;

Είναι θέμα των δυτικών «εκπαιδευτικών συστημάτων». Τα συστήματα αυτά προωθούν μόνο τις γνώσεις που αποβλέπουν στην θεοποίηση της ύλης και της ατομικότητας, ως παραγόντων της οικονομικής ανάπτυξης. Η λογική των εκπαιδευτικών αυτών συστημάτων θεωρεί, αλλά δεν ομολογεί, ότι η οικονομική ευμάρεια είναι ο μόνος παράγοντας που οδηγεί στην ευτυχία της κοινωνίας και του ανθρώπου.

Όλα είναι ένα, όλα είναι τώρα;

Όπως αναφέρει ο Αϊνστάιν: «Για εμάς τους ορκισμένους φυσικούς η διάκριση ανάμεσα στο παρελθόν το παρόν και το μέλλον είναι μόνο μια ψευδαίσθηση ακόμα και αν είναι τόσο επίμονη»

Η έννοια του «χρόνου» στη σύγχρονη Φυσική τροποποιείται ριζικά έτσι ώστε, έννοιες όπως αυτές του «παρόντος», του «μέλλοντος» και του «παρελθόντος» δεν έχουν πλέον επιστημονικό νόημα. Ομοίως, δεν έχουν νόημα έννοιες όπως αυτές, του «εδώ» και του «εκεί», του «πάνω» ή του «κάτω». Στο Σύμπαν της σύγχρονης επιστημονικής πραγματικότητας το «εδώ» είναι «παντού» και το «τώρα» ταυτίζεται με το «χθες» και το «αύριο».

Υπάρχουν άλλοι επιστήμονες ή φιλόσοφοι εντός ή εκτός Ελλάδας με τους οποίους συμφωνείτε στην αναγκαιότητα του νέου αυτού πολιτισμικού ρεύματος;

Όπως πλέον διαφαίνεται, το μηχανιστικό και υλιστικό κοσμοείδωλο, που θεμελιώθηκε κατά τον 16ο-17ο αιώνα, έχει σχεδόν κλείσει τον ιστορικό του κύκλο αφήνοντας πίσω του τα συντρίμμια ενός καταρρέοντος δυτικού πολιτισμού σε κοινωνικό, οικονομικό και θεολογικό επίπεδο.

Η ανάγκη δημιουργίας ενός νέου δυτικού πολιτισμικού ρεύματος είναι επιτακτική όσο ποτέ άλλοτε. Το πρόβλημα όμως είναι η αναζήτηση των αξιακών και ηθικών βάσεων της ανάπτυξης του νέου αυτού ανθρωπιστικού πολιτισμικού ρεύματος

Την ανάγκη αυτή έχουν επισημάνει, προτείνοντας λύσεις, μεγάλοι διανοητές σε ολόκληρο τον κόσμο αλλά και στην Ελλάδα. Αναφέρουμε ενδεικτικά τους Τόφλερ, Μαρκούζε και Νέγκρι.

Εκτός αυτών όμως, τόσο η διάσημη Λέσχη της Ρώμης, όσο και η Ομάδα Φουτουριστών στο Stanford Research Institute, μελετώντας τα πολύ επικίνδυνα μελλοντικά προβλήματα της ανθρωπότητας, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η τρέχουσα κοσμοθεωρία και οι τεχνολογίες που αυτή υποστηρίζει, έχουν μεν δημιουργήσει τεράστια οφέλη σε ένα επίπεδο, αλλά συγχρόνως είναι απαρχαιωμένες και υπεύθυνες για τη δημιουργία του παγκόσμιου μεγάλου προβλήματος. Οι συγγραφείς αυτών των μελετών διατύπωσαν μια πρότασή εξόδου από την κρίση που δεν είχε να κάνει με την οικονομία, την τεχνολογία ή την πολιτική. Περισσότερο εξαρτιόταν από την επανάκτηση αυτού που ο Άλντους Χάξλεϊ όρισε ως προαιώνια φιλοσοφία: Μια κατανόηση της σχέσης μεταξύ του εαυτού μας και του κόσμου που βρίσκεται στη ρίζα κάθε μεγάλου κοινωνικού, θρησκευτικού ή φιλοσοφικού κινήματος.

Όπως επισημαίνουν οι διανοητές Hugh Kearney, Βuckminster Fullet, John Strohmeier και Peter Westbrook, οι βάσεις μιας νέας πολιτισμικής συγκρότησης απορρέει μόνο μέσα από ένα σύστημα σκέψης, το οποίο πήγασε από την αρχαία Ελληνική διανόηση.

Ποιος όμως τους άκουσε και ποιος τους ακούει ακόμα και σήμερα;

Πέρα από την ακαδημαϊκή σας δράση πως αλλιώς οργανώνεστε και προωθείτε τις ιδέες σας;

Οι ιδέες δεν έχουν ατομική, αλλά συλλογική πατρότητα, ως εκ τούτου δεν είναι δυνατόν να προωθούνται συγκεκριμένα από κάποιον. Η γνώση της αλήθειας των όντων δεν αποτελεί κτήση κανενός. Όλοι μας αποτελούμε μετόχους της συμπαντικής γνώσης στο επίπεδο των δυνατοτήτων μας. Η γνώση είναι δύναμη και η συνολική δύναμη του σύμπαντος μερίζεται στους ανθρώπους δίχως να διαμερίζεται και δεν αποτελεί αποκλειστικό κτήμα κανενός.

Η σχέση της γνώσης με τον άνθρωπο είναι ερωτική και όπως αναφέρει και ο καθηγητής της θεολογικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Μ. Μπέγζος: «Η κτητική γνώση μένει ανέραστη, αλλά η μετοχική γνώση γίνεται ερωτική πράξη. Η αλήθεια δεν είναι καρπός στεγνού λογισμού των φυσικομαθηματικών επιστημών και στυγνού υπολογισμού κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων, αλλά αποτελεί γέννημα θρέμμα του ερωτικού λόγου. Μόνο στον έρωτα ενώνεται η ζωή με τη σκέψη, η γνώση με την πράξη, η θεωρία με την εφαρμογή. Και μόνο σε ένα τέτοιο ορίζοντα σχεσιακού, υπαρξιακού διαλόγου, συμβιωτικού και ερωτικού λόγου βρίσκει η ζωή το νόημα της, παίρνει ξανά πάλι σημασία και αποκτά όντως αξία».

Πηγή:www.toperiodiko.gr

------------------------------------------------------------------------------------------

Τον τρόπο με τον οποίο εξελίχθηκε το Σύμπαν, από τη Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang) που το γέννησε πριν από 13,8 δισ. χρόνια μέχρι σήμερα, κατάφεραν να οπτικοποιήσουν αμερικανοί και γερμανοί επιστήμονες.

Χρησιμοποιώντας υπερυπολογιστές, ανέπτυξαν την προσομοίωση με την ονομασία Illustris όπου απεικονίζεται η δημιουργία άστρων και γαλαξιών, αλλά και ο ρόλος της σκοτεινής ύλης η οποία θεωρητικά συγκρατεί τη μάζα του σύμπαντος.

Στόχος των επιστημόνων ήταν επίσης η επαλήθευση διαφόρων μαθηματικών μοντέλων και θεωριών που επιχειρούν να εξηγήσουν την προέλευση του σύμπαντος, αλλά και τη σύστασή του.

Το μοντέλο Illustris ενσωματώνει τις κυρίαρχες θεωρίες της κοσμολογίας για να ανασυνθέσει τη συμπαντική ιστορία αρχής γενομένης από την πρώιμη εποχή του σύμπαντος, 12 εκατομμύρια χρόνια μετά το Big Bang. Το αποτέλεσμα της προσομοίωσης είναι ένας κύβος με πλευρά μήκους 350 εκατ. ετών φωτός που περιέχει 41.416 γαλαξίες.

Οι μικρότερες δομές που δείχνει η προσομοίωση, έχουν έκταση περίπου 1.000 ετών φωτός.

Σύμφωνα με τον επικεφαλής της μελέτης, Μαρκ Βόγκελσμπεργκερ από το αμερικανικό Πανεπιστήμιο ΜΙΤ των ΗΠΑ, το τελικό αποτέλεσμα της προσομοίωσης συνάδει τόσο με τη θεωρία της κοσμολογίας όσο και με τις παρατηρήσεις των τηλεσκοπίων, επίγειων και διαστημικών.

Όπως είπε ο Βόγκελσμπεργκερ, η προσομοίωση, μεταξύ άλλων, αναδεικνύει τον καθοριστικό ρόλο της σκοτεινής ύλης ως συνδετικού ιστού και σκελετού γύρω από τον οποίο συναρθρώνονται οι μεγάλες δομές των γαλαξιών. Αν δεν την συμπεριλαμβάναμε, η προσομοίωση δεν θα έμοιαζε με το πραγματικό σύμπαν όπως είπε.

Η προσομοίωση επίσης είναι η πρώτη που δείχνει την ορατή ύλη να προκύπτει από τη σκοτεινή. Εκτιμάται ότι το σύμπαν αποτελείται κατά περίπου 5% από κοινή ύλη, 27% από σκοτεινή ύλη και 68% από -την ακόμη πιο μυστηριώδη- σκοτεινή ενέργεια

(Eιδήσεις google 9-5-20140).

https://www.youtube.com/watch?v=Zcjpdb44UKU

https://www.youtube.com/watch?v=Xh3zoM-ijUQ

https://www.youtube.com/watch?v=Q6P1-BNgdo8

Το Σύμπαν του Hawking
https://www.youtube.com/watch?v=Jv9EAIlP0Eo

Βλ,και δεξιά αποθήκευση : Μ(κανένα θέμα) georgekoukouvinos@gmail.com

Κυκλικά μοτίβα, εντός του Κοσμικού Υποβάθρου Μικροκυμάτων (CMB) δείχνουν ότι ο χώρος και ο χρόνος δεν ξεκίνησαν μαζί με το Big Bang, αλλά ότι το σύμπαν μας στην πραγματικότητα κάνει συνεχώς Αιώνιους κύκλους. Αυτός είναι ο συγκλονιστικός ισχυρισμός του θεωρητικού φυσικού Roger Penrose του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ο οποίος λέει ότι τα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από τον δορυφόρο WMAP της NASA, υποστηρίζουν την ιδέα μιας "σύμμορφης κυκλικής κοσμολογίας”. Ωστόσο, ο ισχυρισμός αυτός είναι βέβαιο ότι θα αποδειχθεί αμφιλεγόμενος, επειδή διαφωνεί με το ευρέως αποδεκτό πληθωριστικό μοντέλο της κοσμολογίας.

Σύμφωνα με την θεωρία του Πληθωρισμού, το σύμπαν ξεκίνησε από ένα σημείο άπειρης πυκνότητας γνωστό ως Μεγάλη Έκρηξη, περίπου, 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, και επεκτάθηκε πάρα πολύ γρήγορα για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, οπότε μετά από το γεγονός (πληθωρισμός) εξακολούθησε να αναπτύσσεται αλλά με πολύ βραδύτερο ρυθμό από τότε. Στην διάρκεια του χρόνου αυτού γεννήθηκαν τα άστρα, οι πλανήτες και τελικά ο ίδιος ο άνθρωπος.

Η εν λόγω διαστολή πιστεύεται ότι τώρα επιταχύνεται και αναμένεται να οδηγήσει σε ένα ψυχρό, ομοιόμορφο, δίχως ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, σύμπαν.

Ο Penrose, ωστόσο, διαφωνεί με την πληθωριστική εικόνα και ειδικότερα πιστεύει ότι δεν μπορεί να εξηγήσει την πολύ χαμηλή κατάσταση της εντροπίας στην οποία βρισκόταν το σύμπαν όταν γεννήθηκε – ένας εξαιρετικά υψηλός βαθμός τάξης, που μπόρεσε να φτιαχτεί η πολύπλοκη ύλη. Ο Penrose δεν πιστεύει ότι ο χώρος και ο χρόνος άρχισε να λειτουργεί κατά τη στιγμή του Big Bang, αλλά ότι το Big Bang ήταν στην πραγματικότητα μόνο ένα από μια σειρά πολλών, με την κάθε Μεγάλη Έκρηξη να σηματοδοτεί την έναρξη ενός νέου «αιώνος» στην ιστορία του σύμπαντος.

Η δημιουργία του σύμπαντος από το απόλυτο τίποτα

Posted on 02/05/2011 3

Οι θεωρίες που περιγράφουν την δημιουργία του Σύμπαντος από το τίποτα διαμέσου των κβαντικών διαταραχών του κενού υπονοούν την ύπαρξη του κενού χώρου.Ο Alexander Vilelkin δημοσίευσε ένα άρθρο το 1982 στο οποίο περιγράφει την δημιουργία του σύμπαντος μέσω κβαντικών διαδικασιών «κυριολεκτικά από το τίποτα», θεωρώντας όχι μόνο την απουσία της ύλης, αλλά ταυτόχρονα και την απουσία ΧΩΡΟΥ και ΧΡΟΝΟΥ!

…. η συνέχεια του «Η δημιουργία του σύμπαντος από το τίποτα»…

Το Σύμπαν υπάρχει και μαζί μ’ αυτό η ανθρώπινη περιέργεια για το πώς ξεκίνησε. Η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης δεν ασχολείται με το ερώτημα αυτό, επειδή περιγράφει το Σύμπαν από τη στιγμή της δημιουργίας και μετά. Ο Εdward Tryon ήταν ο πρώτος που ασχολήθηκε σοβαρά με το πως μπορεί να δημιουργηθεί το σύμπαν από το τίποτα ήταν ο Εdward Tryon, με ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature , το 1973, με τον τίτλο: «Is the Universe a Vacuum Fluctuation?»

Για τη μελέτη της δημιουργία του Σύμπαντος, ένα σημείο κλειδί είναι η επιλογή του αρχικού σημείου. Σύμφωνα με την πρόταση του Tryon, το Σύμπαν δημιουργήθηκε από το κενό, δηλαδή τον άδειο χώρο. Σύμφωνα με τη κβαντική θεωρία, το φαινομενικά αδρανές κενό, δεν είναι καθόλου άδειο, αλλά σε υποατομικό επίπεδο, βρίσκεται σε διαρκή αναβρασμό. Είναι δυνατόν για παράδειγμα, από το κενό να εμφανιστεί ένα ζεύγος ηλεκτρονίου-ποζιτρονίου, να υπάρξει για σύντομο χρονικό διάστημα, και στη συνέχεια να εξαφανιστεί και πάλι. Τέτοιες διακυμάνσεις του κενού (vacuum fluctuations) δεν είναι δυνατόν ….

να παρατηρηθούν πειραματικά, διότι έχουν χρόνο ζωής γύρω στα 10-21 δευτερόλεπτα, ενώ η απόσταση ανάμεσα στο ηλεκτρόνιο και το ποζιτρόνιο είναι της τάξης των 10-10 εκατοστών. Οι φυσικοί όμως, είναι πεπεισμένοι ότι οι διακυμάνσεις αυτές είναι πραγματικές, επειδή μπορούν να «παρατηρηθούν» με έμμεσους τρόπους. Για παράδειγμα, κάθε ηλεκτρόνιο μοιάζει με ένα μικροσκοπικό μαγνήτη, την μαγνητική ένταση του οποίου, οι φυσικοί μπορούν να μετρήσουν με εκπληκτική ακρίβεια 10 δεκαδικών ψηφίων. Οι θεωρητικοί, με τη βοήθεια της κβαντικής θεωρίας, μπορούν να υπολογίσουν την ποσότητα αυτή, και έχουν βρει ότι η τιμή της εξαρτάται από τη δημιουργία των ζευγών ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων. Αν το φαινόμενο αυτό αγνοηθεί, τότε ο θεωρητικός υπολογισμός συμφωνεί με τα πειραματικά δεδομένα στα πρώτα πέντε δεκαδικά ψηφία, αλλά όχι στα υπόλοιπα. Συμπεριλαμβάνοντας, όμως την επίδραση της δημιουργίας των ζευγών ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων, υπάρχει συμφωνία σε όλα τα δεκαδικά ψηφία!

Θεωρητικά, οποιοδήποτε αντικείμενο μπορεί να εμφανιστεί στιγμιαία στο κενό, ακόμα και ένα ψυγείο ή ένας υπολογιστής. Η πιθανότητα της εμφάνισης ενός αντικειμένου όμως ελαττώνεται δραματικά καθώς αυξάνει η μάζα του και η πολυπλοκότητα της δομής του. Στην πράξη, μόνο ζεύγη σωματιδίου-αντισωματιδίου έχουν κάποια εύλογη πιθανότητα να δημιουργηθούν.

Ο Tryon, στις δυο σελίδες του παράξενου και αμφισβητούμενου άρθρου του, πρότεινε ότι, σε σπάνιες περιπτώσεις, ολόκληρα σύμπαντα μπορούν να εμφανιστούν από το κενό, και ότι το Σύμπαν μας θα μπορούσε να έχει αρχίσει με αυτόν τον τρόπο.

Επειδή οι κβαντικές διακυμάνσεις είναι γενικά στιγμιαίες, η πρόταση του Tryon, ότι το Σύμπαν μας που έχει ηλικία 10 δισεκατομμύρια χρόνια δημιουργήθηκε με τον τρόπο αυτό, φαίνεται αδιανόητη.

Σε γενικές γραμμές, ο χρόνος ζωής μιας διακύμανσης εξαρτάται από τη μάζα, και γίνεται μικρότερη από 10-65 γραμμάρια, δηλαδή 1038 φορές μικρότερη από τη μάζα του ηλεκτρονίου.

Εδώ, ο Tryon επικαλέστηκε το γεγονός ότι η ενέργεια ενός βαρυτικού πεδίου είναι αρνητική. Σε ένα κλειστό Σύμπαν η αρνητική βαρυτική ενέργεια αντισταθμίζει ακριβώς την ενέργεια της ύλης που περιέχει το Σύμπαν αυτό. Η συνολική ενέργεια ή ισοδύναμα η συνολική μάζα είναι ακριβώς ίση με το μηδέν. Ο χρόνος ζωής μιας κβαντικής διακύμανσης με μηδενική μάζα μπορέι να είναι άπειρος.

Όμως, αν το Σύμπαν μας δημιουργήθηκε από τον κενό χώρο, από πού προέρχεται ο χώρος αυτός;

Στην καθημερινή μας εμπειρία, συνηθίζουμε να εξισώνουμε τον άδειο χώρο με το «τίποτα». Ο κενός χώρος δεν έχει μάζα, ούτε χρώμα, ούτε υφή, ούτε σκληρότητα, ούτε θερμοκρασία. Αν αυτό δεν είναι το «τίποτα, τότε τι είναι; Από τη σκοπιά της γενικής θεωρίας της σχετικότητας, ο χώρος δεν είναι ένα παθητικό υπόβαθρο, αλλά ένα εύκαμπτο μέσο το οποίο μπορεί να στραφεί, να καμπυλωθεί, να αλλάξει μορφή. Η καμπύλωση του χώρου είναι ακριβώς ο τρόπος με τον οποίο περιγράφεται το βαρυτικό πεδίο. Από αυτή τη σκοπιά, η πρόταση ότι το Σύμπαν δημιουργήθηκε στον κενό χώρο, δεν φαίνεται να εξηγεί περισσότερα από την πρόταση για παράδειγμα, ότι το Σύμπαν δημιουργήθηκε από ένα κομμάτι λάστιχο. Μπορεί να είναι αλήθεια, αλλά θα θέλαμε να μάθουμε από πού προήλθε το λάστιχο αυτό.

Το 1982, ο Ο Alexander Vilenkin από το Πανεπιστήμιο Tufts πρότεινε μια επέκταση της αρχικής ιδέας του Tryon. Πρότεινε ότι το Σύμπαν δημιουργήθηκε με κβαντικές διαδικασίες «κυριολεκτικά από το τίποτα», θεωρώντας όχι μόνο την απουσία της ύλης, αλλά ταυτόχρονα και την απουσία ΧΩΡΟΥ και ΧΡΟΝΟΥ. Η έννοια του απόλυτου τίποτα είναι δυσνόητη, γιατί έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε το χώρο σαν ένα αμετάβλητο υπόβαθρο, το οποίο πρέπει να υπάρχει. Όπως ένα ψάρι δεν μπορεί να φανταστεί την απουσία νερού, έτσι κι εμείς δεν μπορούμε να φανταστούμε την απουσία του χώρου και του χρόνου.

Ένας τρόπος να κατανοήσει κανείς το απόλυτο τίποτα είναι να θεωρήσει ένα κλειστό Σύμπαν με πεπερασμένο όγκο και στη συνέχεια να φανταστεί ότι ο όγκος του ελαττώνεται στο μηδέν.

Είτε μπορείτε να το φανταστείτε είτε όχι, ο Vilenkin απέδειξε ότι, η έννοια του απόλυτου τίποτα είναι τουλάχιστον πλήρως ορισμένη μαθηματικά, και ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν το σημείο εκκίνησης στις θεωρίες της δημιουργίας του Σύμπαντος.

=====================================

3 Δεκεμβρίου 2014

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α.Ε. Εθν.Μακαρίου & Φαληρέως 2

ΕΠΙΣΤΗΜΗ 02.12.2014 : 17:03

Νέα στοιχεία επιβεβαιώνουν τη «Μεγάλη Έκρηξη»

ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Το «Καθιερωμένο Πρότυπο», το κυρίαρχο θεωρητικό μοντέλο της κοσμολογίας για την εξέλιξη του σύμπαντος, αρχής γενομένης από τη «Μεγάλη Έκρηξη» (Μπιγκ Μπανγκ), κάθισε καλύτερα στο βάθρο του, καθώς και τα νέα επιστημονικά στοιχεία που συνέλλεξε ο δορυφόρος «Πλανκ» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), έρχονται να επιβεβαιώσουν τα έως τώρα «δόγματα» των επιστημόνων.

Όμως, όσο κι αυτό ακούγεται καλό, μερικοί φυσικοί μάλλον στεναχωρήθηκαν, επειδή θα ήθελαν να προκύψει κάτι καινούριο και πιο απρόβλεπτο, που θα ανοίξει νέους δρόμους στην αναζήτησή τους για τα μυστήρια της φύσης. «Ήλπιζα να βρεθεί κάποια ανωμαλία», δήλωσε χαρακτηριστικά ο κοσμολόγος Ναζαρένο Μαντολέζι του Εθνικού Ινστιτούτου Αστροφυσικής της Ιταλίας.

Η προκαταρκτική παρουσίαση των νέων στοιχείων έγινε σε συνέντευξη Τύπου στη Φεράρα της Ιταλίας, στο πλαίσιο διεθνούς συνάντησης αστρονόμων, φυσικών και άλλων επιστημόνων, σύμφωνα με το "Science" και τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης». Τα αποτελέσματα θα δημοσιευθούν επίσημα στο περιοδικό αστρονομίας και αστροφυσικής "Astronomy and Astrophysics" στις 22 Δεκεμβρίου.

H ανάλυση των στοιχείων δείχνει ότι το σύμπαν έχει ηλικία 13,8 δισεκατομμυρίων ετών, ότι αποτελείται από κοινή ατομική ύλη σε ποσοστό 4,9%, από μυστηριώδη σκοτεινή (μη ατομική) ύλη σε ποσοστό 26,6% και από την ακόμη πιο μυστηριώδη σκοτεινή ενέργεια σε ποσοστό 68,5%. Ο δορυφόρος «Πλανκ» μελέτησε -με πιο εξελιγμένα όργανα από κάθε προηγούμενη προσπάθεια- την λεγόμενη «κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου» (CMB), δηλαδή το «αποτύπωμα» που άφησε το «Μπινγκ Μπανγκ» στο σύμπαν και γίνεται αντιληπτό μέχρι σήμερα. Από τότε που σχηματίστηκαν τα πρώτα άτομα της ύλης, 380.000 χρόνια μετά την «Μεγάλη Έκρηξη», η ακτινοβολία υποβάθρου διαπερνά το διάστημα. Όσο το σύμπαν επεκτείνεται, τόσο αυτή η ακτινοβολία χάνει θερμότητα και μεταβάλλει το μήκος του κύματος της, με συνέπεια σήμερα πλέον να γίνεται αντιληπτή ως μικροκύματα.

Η θερμοκρασία αυτής της ακτινοβολίας μικροκυμάτων ποικίλει ελαφρά στο διάστημα από περιοχή σε περιοχή, όπως και η πόλωσή της. Οι επιστήμονες αναλύουν αυτές τις μικρές διακυμάνσεις και βγάζουν πολύτιμα συμπεράσματα. Προτού εκτοξευτεί ο «Πλανκ» που έκανε τις μετρήσεις του μεταξύ 2009 - 2013, η προηγούμενη μέτρηση της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου είχε γίνει από τον δορυφόρο WMAP της NASA κατά την περίοδο 2001-2010. Η πρώτη ανακοίνωση των ευρημάτων του «Πλανκ» είχε γίνει το 2013 και είχε από τότε επιβεβαιώσει το καθιερωμένο μοντέλο της κοσμολογίας.

Ακολούθησε η πληρέστερη ανάλυση των στοιχείων του «Πλανκ» και η εξονυχιστική σύγκριση με τα αντίστοιχα στοιχεία του WMAP. Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία, η μεταξύ τους απόκλιση στις διακυμάνσεις της θερμοκρασίας της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου είναι πια μικρότερη από 0,3% (έναντι 1% έως 1,5% που ήταν το 2013), δηλαδή πλέον μέσα στο όριο του στατιστικού σφάλματος. Η νέα ανακοίνωση των ευρημάτων δεν άγγιξε πάντως το ευαίσθητο ζήτημα της υποτιθέμενης ανίχνευσης πέρυσι, από την αμερικανική ερευνητική ομάδα BICEP2, των αρχαίων βαρυτικών κυμάτων που γεννήθηκαν κατά τη γέννηση του σύμπαντος. Αναμένεται με αγωνία από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα η επίσημη ανακοίνωση των επιστημόνων του «Πλανκ», σε συνεργασία με εκείνους του BICEP2, κατά πόσο τελικά επιβεβαιώνουν ή απορρίπτουν την επίμαχη ανακοίνωση, για την οποία πολλοί θεωρούν δεδομένο ότι πρόκειται για παραπλάνηση εξαιτίας της διαστρικής σκόνης. Η κοινή ανακοίνωση Πλανκ/BICEP2 αναμένεται έως το τέλος του έτους ή τον ερχόμενο Ιανουάριο.

Online

ΕΚΤΥΠΩΣΗ

ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗ

COMMENTS

University of Texas at Austin, Texas Advanced Computing Center

Summary:

An interstellar mystery of why stars form has been solved thanks to the most realistic supercomputer simulations of galaxies yet made. Theoretical astrophysicists found that stellar activity -- like supernova explosions or even just starlight -- plays a big part in the formation of other stars and the growth of galaxies.

Spiral structure emerges in Feedback in Realistic Environments (FIRE) simulation, which modeled stellar feedback on galaxy formation.

Credit: Image courtesy of University of Texas at Austin, Texas Advanced Computing Center

An interstellar mystery of why stars form has been solved thanks to the most realistic supercomputer simulations of galaxies yet made.

Theoretical astrophysicist Philip Hopkins of the California Institute of Technology (CalTech) led research that found that stellar activity -- like supernova explosions or even just starlight -- plays a big part in the formation of other stars and the growth of galaxies.

"Feedback from stars, the collective effects from supernovae, radiation, heating, pushing on gas, and stellar winds can regulate the growth of galaxies and explain why galaxies have turned so little of the available supply of gas that they have into stars," Hopkins said.

Galaxy simulations were tested on the Stampede supercomputer of the Texas Advanced Computing Center (TACC), an Extreme Science and Engineering Discovery Environment-allocated (XSEDE) resource funded by the National Science Foundation.

The initial results were published September of 2014 in the Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. Hopkins's work was funded by the National Science Foundation, the Gordon and Betty Moore Foundation, and a NASA Einstein Postdoctoral Fellowship.

The mystery begins in interstellar space, the vast space between stars. There dwell enormous clouds of molecules, mainly hydrogen, with the mass of thousands or even millions of Suns. These molecular gas clouds condense and give birth to stars.

What's puzzled astrophysicists since the 1970s is their observations that only a small fraction of matter in the clouds becomes a star. The best computer simulations, however, predicted nearly all of a cloud's matter would cool and become a star.

"That's really what we were trying to figure out and address, for the first time, by putting in the real physics of what we know stars do to the gas around them," Hopkins said.

A multi-institution collaboration formed with members from CalTech, U.C. Berkeley, U.C. San Diego, U.C. Irvine, Northwestern, and the University of Toronto. They produced a new set of supercomputer galaxy models called FIRE or Feedback in Realistic Environments. It focused the computing power on small scales of just a few light years across.

"We started by simulating just single stars in little patches of the galaxy, where we trace every single explosion," Hopkins explained. "That lets you build a model that you can put into a simulation of a whole galaxy at a time. And then you build that up into simulations of a chunk of the universe at a time."

Hopkins developed the simulation code locally on a cluster at CalTech, but the Stampede supercomputer did the lion's share of the computation.

"Almost all of these simulations were run on XSEDE resources," Hopkins said. "In particular the Stampede supercomputer at TACC was the workhorse of these simulations…Stampede was an ideal machine -- it was fast, it had large shared memory nodes with a lot of processors per node and good memory per processor. And that let us run this on a much faster timescale than we had originally anticipated. Combined with improvements we made to the parallelization of the problem, we were able to run this problem on thousands of CPUs at a time, which is record-breaking for this type of problem," Hopkins said.

The realism achieved by the FIRE galaxy simulations surprised Hopkins. Past work with sub-grid models of how supernovae explode and how radiation interacts with gas required manually tweaking the model after each run.

"My real jaw-dropping moment," Hopkins said, "was when we put the physics that we thought had been missing from the previous models in without giving ourselves a bunch of nobs to turn. We ran it and it actually looked like a real galaxy. And it only had a few percent of material that turned into stars, instead of all of it, as in the past."

FIRE has mostly simulated the more typical and small galaxies, and Hopkins wants to build on its success. "We want to explore the odd balls, the galaxies that we see that are of strange sizes or masses or have unusual properties in some other way," Hopkins said.

Hopkins also wants to model galaxies with supermassive black holes at the center, like our own Milky Way. "In the process of falling in, before matter actually gets trapped by the black hole and nothing can escape, it turns out that for the most massive galaxies, this is even more energy than released by all the stars in the galaxy. It's almost certainly important. But it's at the edge, and we're just starting to think about simulating those giant galaxies," Hopkins said.

Story Source:

The above story is based on materials provided by University of Texas at Austin, Texas Advanced Computing Center. The original article was written by Jorge Salazar. Note: Materials may be edited for content and length.

Un mystère interstellaire pourquoi les étoiles se forment a été résolu grâce à des simulations de superordinateurs les plus réalistes de galaxies encore fait. Astrophysiciens théoriques ont constaté que l'activité stellaire - comme les explosions de supernovae ou même juste la lumière des étoiles - joue un grand rôle dans la formation d'autres étoiles et la croissance des galaxies.

Envoyer à un ami

Facebook

Gazouillement

Google+

Imprimer cette page

Structure en spirale émerge dans Feedback dans la simulation réaliste des environnements (FIRE), qui a modelé la rétroaction stellaire sur la formation des galaxies.

Crédit: Image courtoisie de l'Université du Texas à Austin, Texas Advanced Computing Centre

[Cliquez pour agrandir l'image]

Un mystère interstellaire pourquoi les étoiles se forment a été résolu grâce à des simulations de superordinateurs les plus réalistes de galaxies encore fait.

Γ.Α. ΚΟΥΚΟΥΒΙΝΟΣ (ΟΜΙΛΟΣ ΒΟΛΟΥ - Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ)

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

--------------------------

Από διάλεξη τής 27-112-2009,στο « Γαλλικό Ινστιτούτο» τού Πράντζου.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ-ΘΕΩΡΙΕΣ

Άλλες απόψεις για την Δημιουργία του Σύμπαντος

ΝΤΕΤΕΡΜΙΝΙΣΜΟς ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

Ετικέτες

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο