ΛΟΓΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩN II
My own suspicion is that the Universe is not only queerer than we suppose, but queerer than we can suppose….. The world is not only stranger than we imagine, it is stranger than we can imagine.
(Η δική μου υποψία είναι ότι το Σύμπαν δεν είναι μόνο πιο παράξενο από όσο υποθέτουμε, αλλά πιο παράξενο από ό,τι μπορούμε να υποθέσουμε…. Ο κόσμος δεν είναι μόνο πιο παράξενος από όσο φανταζόμασθε, είναι πιο παράξενος από όσο μπορούμε να φαντασθούμε.).
J.B,S.Haldane
La seule religion acceptable pour l'homme est celle qui lui apprendra d'abord à reconnaître, aimer, et servir passionnément l'univers dont il est l'élément le plus important.
(Η μόνη αποδεκτή για τον άνθρωπο θρησκεία είναι εκείνη που καταρχήν θα του μάθει να αναγνωρίσει, να αγαπήσει και να υπηρετήσει με πάθος το σύμπαν του οποίου είναι το πιο σημαντικό στοιχείο).
P.Teilhard de Chardin
Une Introduction à une explication du monde.. Etre plus ,c’est s’unir davantage….l ‘unité …grandit par un accroissement de conscience..,c'est-à-dire de la vision …Voir ou périr 25……Objet et sujet s’épousent et se transforment mutuellement dans l’ acte de connaissance……L’homme est en même temps centre de construction de l’univers. Par avantage ,autant que par nécessité… .c’est donc à lui qu’il faut finalement ramener toute science… regardons l’homme et nous vivrons plus.Et pour cela accommodons correctement nos yeux.. 27…l’homme….sommet momentané d’une Anthropogenèse couronnant elle-même une Cosmogénèse…28….(ne saurait se voir)complètement en dehors….ni la Vie en dehors de l’univers..29…La vraie Physique est celle qui parviendra …a intégrer L’Homme total dans une représentation cohérente du monde…(l’être pensant) découvre qu’ il n’est pas un élément perdu dans les solitudes cosmiques ,mais est une volonté de vivre, universelle qui converge et s’hominise en lui. L’ Homme non pas centre statique du Monde….mais axe et flèche de l’Evolution …30 plus nous pulvérisons…la matière ,plus se laisse voir a nous sa fondamentale unité 35…l’ Energie représente …pour la science la forme la plus primitive de l ; Etoffe universelle… 37…le « système » est perceptible à n’ importe quel observateur de la Nature 38…L’ordre, le dessin …apparaissent dans l’ensemble..39…La matière obéit ..a la grande loi biologique…de « complexification »…43…Rien ne se construit qu’au prix d’une destruction équivalente… deux principes..la Conservation et la Dégradation de l’ Energie…l’évolution de la Matière . quantativement …cette transformation nous apparaît …comme une opération définie mais couteuse ou s’épuise lentement un élan originel… 47…Perfection spirituelle (ou « centreité » consciente)et synthèse matérielle (ou complexité) sont les deux faces ou parties liées d’un même phénomène).. 57….Pour penser il faut manger…60..l’ énergie cosmique est constamment croissante …63.. il y a une orientation précise et un axe privilégié de l’évolution 154…a chaque..combinaison quelque chose d’irréductible aux éléments isolés émerge dans un ordre nouveau et de ce chef,conscience vie pensée sont près d’acquérir droit d’existence scientifique 298...déchiffrer l’homme c’est essentiellement chercher à savoir comment le Monde s’est fait, et comment il doit continuer à se faire….314…la relation structurelle entre ….complexité et conscience est ..incontestable..334……nous sommes logiquement amenés a conjecturer à chaque corpuscule l’existence rudimentaire de quelque psyché….l’Univers est en tension…de reploiement organique sur lui-même et donc d’intériorisation… la Vie est depuis toujours en pression partout..335. ….l’Univers …progresse a coup de milliards d’essais…la Vie… une fonction universelle d’ordre cosmique…336…Evolutivement depuis longtemps l’homme ne bouge plus s’il a jamais bougé…339…quelle est la place laissée a la liberté, ?( ..il ne suit aucunement, je prétends de la position ici adoptée que la réussite finale de l’homnisation soit necessaire.).Quelle est la valeur accordée a l’esprit ?(Matiere et Esprit ….simples variables conjuguées)…343 quelle distinction ..entre Dieu et le Monde ?(le centre Universel d’unification …doit être conçu comme préexistent et transcendant.).344..Mal de désordre et d’insuccès( Le Monde procède a coup de chances… que de ratés pour une réussite. Ainsi l’exige…le jeu des grands nombres au sein d’une multitude en voie d’organisation.) Mal de décomposition ( ..forme du précèdent …la mort rouage essentiel du mécanisme et de montée de la Vie)..Mal de solitude et d’angoisse(..un Univers que nous n’arrivons encore à bien comprendre, ni à savoir ce qu’l nous veut)Mal de croissance(..la loi mystérieuse ..qui fait se traduire en terme de travail et d’effort tout progrès en direction de plus d’unite……on s’aperçoit vie…un type particulier du Cosmos un type particulier du monde se découvre où le Mal non pas par accident ..mais par structure même du système apparait nécessairement …dans le sillage de l’Evolution…pour de raisons ..que si nous pouvions les connaître nous aurions pénétré le secret du monde autour de nous…Est-ce sûr que la malice du mal…ne trahisse un certain excès ,inexplicable pour notre raison si a l’effet normal de l ‘ Evolution ne se surajoute pas l’effet extraordinaire de quelque catastrophe ou déviation primordial ? 347 Une chose me parait clair …toute liberté est non seulement laissée mais offerte par le Phénomène à la Théologie de préciser et de compléter en profondeur les données ou suggestions offertes par l’expérience..….rien ne ressemble autant à l’épopée humaine à un chemin de la Croix) 348 )..
-Μέσα από εμάς τους ανθρώπους ,ίσως μέσα και από άλλες μορφές ζωής,το Σύμπαν απέκτησε γνώση του εαυτού του κι'εμείς οι άνθρωποι δημιουργήσαμε την έννοια του νοήματς.Υπο αυτή λοιπόν την έννοια το Σύμπαν δεν προσδίδει νόημα στη ζωή αλλά η ζωή προσδίδει νόημα στο Σύμπαν.,( από το " Μαθηματικό Σύμπαν 2015)
-Από κοσμική άποψη οι μελλοντικές προοπτικές τής ζωής στο δικό μας Σύμπαν είναι πολύ μεγαλύτερες απ'όσα μέχρι σήμερα έχουμε δεί.Ωστόσο εμείς οι .ανθρωποι αφιερώνουμε ελάχιστη προσοχή,και πενιχρούς πόρους στους υπαρξιακούς κινδύνους που απειλούν τη ζωή μας.,όπως τη γνωρίζουμε ,στους οποίους συγκαταλέγονται ο τυχαίος πυρηνικός πόλεμος,και η εχθρική τεχνητής νοημοσύνη......το μέλλον τής ζωής στο Σύμπαν,πιθανόν να κριθεί κατά τη διάρκεια τής ζωης μας εδώ,...στο Διαστημόπλοιο Γη.( από το " Μαθηματικό Σύμπαν' 2015)
Max Tegmark(καθηγητής Φυσικής στο ΜΙΤ)
Ο,τι αποκαλούμε πραγματικό αποτελείται από πράγματα που δεν μπορούν να θεωρηθούν πραγματικά.
Niels Bohr( φυσικός)
Οποιοδήποτε βασικό γνώρισμα του Σύμπαντος κι'αν ήταν διαφορετικό ,από τις ιδιότητες των ατόμων μέχρι τη διάταξη των γαλαξιών,κατά πάσαν πιθανότητα η ζωή στη Γή θα ήταν αδύνατη.(23)...Κάτω από την επιφανειακή πολυπλοκότητα τής φύσης,υπάρχει ένα λανθάνον υπόβαθρο,το οποίο είναι γραμμένο σ' μ ένα ευφυή μαθηματικό κώδικα(25)....Το μαθηματικό μοντέλο περιγράφει πιστά τα όσα συμβαίνουν στον πραγματικό κόσμο(32) ....... Πολλοί σύγχρονοι μαθηματικοί είναι πλατωνιστές,...πιστεύουν ότι τα μαθηματικά σύμβολα έχουν πραγματική υπόσταση.ακόμη κι'αν δεν κατοικούν στο υλικό Σύμπαν κκ΄΄(37)........Καθώς εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας η μεγάλη κοσμική παράσταση,μας δίνει την εντύπωση ότι ακολουθεί κάποιο προκαθωρισμένο σενάριο,Ενα πραγματικά μεγάλο ερώτημα αφορά γιατί το Σύμπαν είναι κατάλληλο για ζωή.Φαίνεται σαν να φτιάχτηκε γ'αυτήν,(41)...το Σύμπαν και η φύση διαθέτουν τάξη(42)..Η τύχη δεν είναι ο μόνος παράγοντας που διεμόρφωσε τη βιόσφαιρα (,275).....Ολόκληρη η επιστήμη βασίζεται στην υπόθεση ότι υπάρχουν συγκεκριμένα αίτια που εξηγούν γιατί τα πράγματα είναι όπως είναι...Από πολλές πλευρές η φιλικότητα του Σύμπαντος προς τη ζωή είναι τόσο παράδοξη,που πραγματικά μοιάζει να αποτελεί το αποτέλεσμα σχεδιασμού(311)....... η ζωή (αλλά και ο νούς και ο πολιτισμός όπως θα υποστηρίξω στη συνέχεια )αποτελί με αεξίσου σημαντικό βήμα,στη μακράπορεία τής κοσμικής εξέλιξης(321)....Είμαι πεπεισμένος ότι η κατανόηση τής φύσεως από τον άνθρωπο μέσω τής επιστήμης,του ορθού λόγου και των μαθηματικών,αναδεικνύει μιά πολύ βαθύτερη σύνδεση ανάμεσα στη ζωή,τον νού και τον κόσμο, από αυτήν που προκύπτει από το πάντρεμα της ψυχρής λογικής του κοσμικού λαχείου, με την ασθενή ανθρωπική αρχή.( 326).....Το πείραμα των δύο σχισμών αναδεικνύει εμφαντικά,τον καίριο ρόλο τού πειραματιστή(ή παρατηρητή) στον καθορισμό τής δ φύσεως τής κβαντικής πραγματικότητας(344)...εξακολουθώ να πιστεύω πώς η ζωή και ο νους είναι γραμμένα σ'ενα κοσμικό DNA ενδεχομένως με τη μεσολάβηση κάποιας μυστηριωδους ζωτικής αρχής από την οποία έχουμε πάρει μόνον μιά γεύση(375)
Paul Davies(Συμπαντικό Τζακ-Ποτ)
-…. Ελπίζουμε ότι το…. βιβλίο θα χρησιμεύσει ως οδηγός σε όλους εκείνους,οι οποίοι ….ίσως διακρίνουνντο αστραποβόλο ίχνος μιάς σκέψης στην αρχή όλων όσα υπάρχουν
Ίσως, λοιπόν, η έσχατη πραγματικότητα του παράξενου Σύμπαντος, όπου ζούμε, αυτός ο « εξάισιος τύπος», για τον οποίον μιλά ο φυσικός Νηλ Τούροκ μπορεί να γραφεί ως μαθηματικό αναλλοίωτο: οι τρεις,λοιπόν θεμελιώδεις συμμετρίες ανάμεσα σε χώρο και χρόνο και άπειρο, και ενέργεια και πληροφορία βρίσκονται μυστηριωδώς συγκεντρωμένες μέσα στο ίχνος ενός συνόλου που εναλλάσσεται στο άπειρο.
Αυτό το αναλλοίωτο, σημάδι ενός μοναδικού Σύμπαντος έξω από τον χρόνο, είναι που μισο-είδαμε τελικά, αφού διασχίσαμε θεωρίες και υπολογισμούς, στις αρχές του κόσμου αναγόμενοι σταδιακά προς τα αμιγή Μαθηματικά: θραύσματα από άπειρα σημάδια, τα οποία δε λένε ποτέ τίποτε στη γλώσσα μας, αλλά όπου μυστηριωδώς συμβαίνει «κάτι πρωτάρτήθηκεκουστο» Αν το Σύμπαν αποτελεί κάποιο είδος φανταστικού αινίγματος, σημείου προς αποκρυπτογράφηση, τότε ίσως να έχουμε μπροστά μας, χωρίς στ' αλήθεια να το καταλαβαίνουμε, ένα ψήγμα θεϊκής σολομωνικής, πάνω στην οποία βρίσκονται γραμμένα τα μυστικά του κόσμου. Είναι, άραγε, δυνατόν να μαντέψουμε τη σκέψη του Θεού, προσπαθώντας να διεισδύσουμε στον κοσμικό κώδικα, πάνω στον οποίον στηρίζεται το Σύμπαν: Μήπως πρόκειται για ένα αρχαίο μήνυμα, γραμμένο σε κάποια άγνωστη γλώσσα, που περιμένει τη μακρινή ημέρα που θα καταφέρουμε να αποκρυπτογραφήσουμε τη σημασία του; στις τελευταίες σελίδες του Θεός και Επιστήμη, θέταμε αυτήν ακρι¬βώς την ερώτηση: «Τι υπάρχει μέσα σε αυτό το μήνυμα: Κάθε άτομο, κάθε θρύψαλο, κάθε κόκκος σκόνης υπάρχει στο μέτρο, όπου διαθέτει κάποιο χαρακτηριστικό παγκόσμιας σημασίας. Έτσι αποσυντίθεται ο κοσμικός κώδικας: αρχικά φεύγει η ύλη, έπειτα η ενέργεια και, τέλος, η πληροφορία. Υπάρχει, άραγε, κάτι πέρα από αυτά; Αν δεχθούμε την ιδέα ότι το Σύμπαν αποτελεί μυστικό μήνυμα, τότε ποιός συνέθεσε το μήνυμα αυτό; Κι αν το αίνιγμα του κοσμικού κώδικα μας επεβλήθη από τον δημιουργό του, τότε οι προσπάθειες, που κάνουμε για την απο-κρυπτογράφηση του, δεν σχηματίζουν κάποιο είδος μίτου ή καθρέφτη, ο οποίος γίνεται όλο και πιο ευκρινής και μέσα από τον οποίον ο δημιουργός του μηνύματος ανανεώνει τη γνώση για τον εαυτόν του;»
Igor & Grichka Bogdanov( Πριν από τη Μεγάλη Εκρηξη)
-Σ΄ένα γράμμα που απηύθυνε την 24-1-1936 ο Einstein σε ένα παιδάκι που τον ρωτούσε αν οι επιστήμονες προσεύχονται στον Θεό,έγραφε «όλοι όσοι εμπλέκονται σοβαρά με την Επιστήμη,θα καταλήξουν να πεισθούν,ότι κάποιο πνεύμα απέραντα ανώτερο από αυτό του ανθρώπου,εκδηλώνεται μέσα από τους νόμους του Σύμπαντος»
«Μερικοί θα υποστήριζαν ότι η άμεση επέμβαση στα γονίδια ενός οργανισμού είναι λανθασμένη. Η δραστηριότητα αυτή διαφέρει από την επιλεκτική αναπαραγωγή, γιατί περιλαμβάνει την εισαγωγή νέων γονιδίων και δημιουργεί ερωτήματα σχετικά με την απελευθέρωση μικροοργανισμών που έχουν μεταβληθεί γενετικά, σε φυσικά οικο-συστήματα. Πολλοί θα συμφωνούσαν με το γεγονός ότι ένα βακτήριο στο οποίο έχει παρεμβληθεί το γονίδιο της ανθρώπινης ινσουλίνηςΓείναι ένας επικερδής οργανισμός, , ειδικά εφόσον μπορεί να παράγει ένα υλικό που σώζει ζωές με έναν τρόπο πολύ πιό αποτελεσματικό από οποιονδήποτε άλλο. Επιλέον είναι πιθανό να είναι σύμφωνοι στην ύπαρξη κάποιων δικλείδων ασφαλείας για τήν αποφυγή της εισαγωγής τέτοιων οργα-νισμών στο περιβάλλον, γιατί έχοντας αλ¬λαγμένη γενετική σύσταση θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν την μελλοντική εξέλιξη μικροβίων μέσα από μονοπάτια εξαιρετικά επικίνδυνα. Με άλλα λόγια, είναι πιθανό να κατέληγαν στην παραγωγή νέων νοσογόνων οργανισμών.
Το πλέον αμφισβητούμενο ζήτημα ηθικής είναι αυτό που αφορά την πιθανότητα της άμεσης μεταβολής των γονιδίων των ανθρώπων. Τα ίδια γενετικά "μηχανήματα" που καθιστούν δυνατή την παρεμβολή ενός ανθρώπινου γονιδίου σε ένα βακτήριο, παρέχουν την τεχνολογική δυνατότητα εισαγωγής γονιδίων σε ανθρώπινα κύτταρα. Το μόνο σημεία αυτού του τρομακτικού δυναμικού, που έχει αντιμετωπιστεί σοβαρά, είναι αυτό που αφορά τη "γονιδιακή θεραπεία".Πολλές ανθρώπινες ασθένειες είναι αποτέλεσμα γενετικών ανωμαλιών. Τα άτομα τα οποία στερούνται ορισμένων γονιδίων ή που φέρουν μεταλλαγμένα ή ανενεργά γονίδια, υποφέρουν από συγγενείς ανωμαλίες που είναι απολύτως έμφυτες στην κατασκευή του σώματος τους.Δεν υπάρχουν μή-γενετικοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να επέμβουμε σε πολλές από αυτές τις ασθένειες για να πε¬τύχουμε ανακούφιση των συμπτωμάτων και παροχή βοήθειας'στον πάσχοντα έτσι ώστε αυτός να ζήσει μια ζωή φυσιολογική ή κοντά στα φυσιολογικά πλαίσια. Στην αιμοφιλία τύπου Α, έναν από τους πολλούς τύπους των εν δυνάμει θανατηφόρων συγγενών ανωμαλιών της πήξης του αίματος, οι κλινικοί για¬τροί μπορούν να αντικαταστήσουν το προϊόν του γονίδιου που λείπει ή είναι ανενεργό και του οποίου η παρουσία οφείλεται σε γενετική βλάβη. Στην περίπτωση αυτή η πρωτεΐνη που διατηρεί τη ζωή ονομάζεται παράγοντας πήξης VIII και είναι ενέσιμη.
Όμως, για μερικές άλλες συγγενείς ανω¬μαλίες, δεν υφίσταται η δυνατότητα αυτής της επιλογής. Η κυστική ίνωση είναι μία θανατηφόρα γενετική ανωμαλία που προκαλείται από ένα μεταλλαγμένο γονίδιο στο χρωμόσωμα Αυτό το αλλαγμένο γονίδιο δεν μπορεί να κατασκευάσει μια ζωτική πρωτεΐνη που καθιστά ικανή τη σωστή μεταφορά των ιόντων χλωρίου στη μεμβράνη των κυττάρων που καλύπτουν τους πνεύμονες. Το κλινικό αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι μια χρόνια και προοδευτική ανεπάρκεια της πνευμονικής λειτουργίας, η οποία παρά την δραστική φυσιοθεραπεία και τη χορήγηση αντιβιοτικών, αποτελεί αιτία ανικανότητας και θανάτου.
Η δομή του μή-μεταλλαγμένου γονίδιου είναι γνωστή. Θα ήταν ηθικό να προσπαθήσουμε να εισάγουμε αυτό το γονίδιο μέσα στα κύτταρα του σώματος ενός πάσχοντος, ώστε να μπορέσουν να κατασκευάσουν τη σωστή πρωτεΐνη στη θέση της θανατηφόρας; Πολλές επιτροπές ιατρικής ηθικής σε όλο τον κόσμο, έχουν συμπεράνει οτι τέτοιες προσπάθειες είναι βάσιμες και έχουν σκοπό το καλό του ασθενούς.Μία τέτοια προσπάθεια ήταν αυτή που αφορούσε την εισαγωγή του "καλού" ανθρώπινου γονιδίου σε έναν μή νοσογόνο ιό, ο οποίος κατόπιν θα χορηγούνταν στον ασθενή σαν θολό διάλυμα ψεκασμών, έτσι ώστε αυτός να μπορεί να προσλάβει τον ιό από την αναπνευστική οδό. Ο σκοπός αυτής της στρατηγικής είναι η μόλυνση των κυττάρων του αεραγωγού των πνευμόνων με τον ιό, με την ελπίδα ότι το γονίδιο θα προσληφθεί μαζί με το αβλαβές ιικό DNA. Κατόπιν, το γονίδιο θα μπορούσε να προκαλέσει την παραγωγή της σωστής πρωτεΐνης έτσι ώστε να αρχίσει η φυσιολογική μεταφορά των ιόντων χλωρίου. Στην περίπτωση αυτή, οι κίνδυνοι που υπεισέρχονται στον χειρισμό των γονιδίων του ασθενή πρέπει να ισοσταθμιστούν με τα σχεδόν βέβαια επακόλουθα της οδυνηρής και θανατηφόρου ασθένειας που θα ακολουθήσουν απουσία οποιασδήποτε αντιμετώπισης αυτού του είδους.
Μία τελευταία πλευρά των ηθικών ζητημάτων προκύπτει από το γεγονός ότι η ιική μετατροπή των γονιδίων των πνευμονικών κυττάρων δεν συνεπάγεται μεταβολές των γονιδίων των κυττάρων του πάσχοντος που παράγουν σπέρματα ή ωάρια. Επομένως οι όποιες επικερδείς γενετικές μεταβολές, δεν θα διοχετευθούν στις επόμενες γενιές. Πάντως, αυτές οι σε βάθος μεταβολές είναι τεχνικά εφικτές.
Σε ένα από τα πρώτα στάδια της κύησης, μπορούν να προσληφθούν μερικά κύτταρα από το έμβρυο, ή από μέρη του πλακούντα που αποτελούνται από εμβρυϊκά κύτταρα, και να εξεταστούν για την ύπαρξη γενετικών, ανωμαλιών. Σε μερικές περιπτώσεις, όταν διαπιστωθεί μια συγγενής ανωμαλία και η πρόγνωση για την υγεία του εμβρύου είναι άσχημη, χρησιμοποιούνται τα γενετικά στοιχεία ως δικαιολογητικά, διακοπής της κύησης.…..»
Philip Whitfield Βιολόγος ,Δ/ντής Τμήματος Βιολογικών Σπουδών στο King's College (Η εξέλιξη τής ζωήής)
« Η τεχνολογία των υπολογιστών έρχεται καταπάνω στην κοινωνία μας σαν χιονοστιβάδα που είναι αδύνατο να τη σταματήσουμε»
M.Giazdani είπε.
Ο διάσημος φυσικός Στίβεν Χόκινγκ πολύ πιο δραματικός, προειδοποίεί, ότι, οι προσπάθειες της ανθρωπότητας να δημιουργήσει υπολογιστές και ρομπότ με εξελιγμένη τεχνητή νοημοσύνη, αποτελούν σοβαρή υπαρξιακή απειλή για την ίδια, καθιστώντας πολύ υπαρκτό τον κίνδυνο το ανθρώπιο είδος να εξαφανιστεί κάποια στιγμή. Δεν είναι ο πρώτος επιστήμονας που έχει εκφράσει παρόμοιες ανησυχίες, αλλά η δική του γνώμη ασφαλώς είναι ιδιαίτερα βαρύνουσα. Όπως είπε με έμφαση στο BBC, «η πλήρης ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης μπο ρεί να σημάνει το τέλος του ανθρώπινου είδους».Όπως ανέφερε, οι απλοϊκές μορφές τεχνητής νοημοσύνης που έχουν δημιουργηθεί μέχρι στιγμής, έχουν αποδειχτεί πολύ χρήσιμες,» όμως εξέφρασε τον φόβο του για τις συνέπειες που μπορεί να υπάρξουν, αν η τεχνητή νοημοσύνη δημιουργήσει κάτι που θα ξεπεράσει τις ανθρώπινες ικανότητες.Ειδικότερα εξέφρασε φόβους σχετικά με τους κινδύνους που ενέχει η ανθρώπινη επιδίωξη για την ανάπτυξη έξυπνων μηχανών. «Θα έκανε κουμάντο μόνο του και θα επανασχεδίαζε τον εαυτό του με ολοένα αυξανόμενη ταχύτητα. Οι άνθρωποι, που είναι περιορισμένοι από την αργή βιολογική εξέλιξη, δεν θα μπορούσαν να το ανταγωνιστούν και θα έμεναν πίσω» . «Από τη στιγμή που οι άνθρωποι θα αναπτύξουν την τεχνητή νοημοσύνη αυτή θα απογειωθεί από μόνη της και θα ανα σχεδιάζεται σε ολοένα και αυξανόμενο ρυθμό.
Παραθέτω απόσπασμα από μια σχετική γραπτή δήλωσή του:
"As capabilities in these areas and others cross the threshold from laboratory research to economically valuable technologies, a virtuous cycle takes hold whereby even small improvements in performance are worth large sums of money, prompting greater investments in research. There is now a broad consensus that AI research is progressing steadily, and that its impact on society is likely to increase. The potential benefits are huge, since everything that civilization has to offer is a product of human intelligence; we cannot predict what we might achieve when this intelligence is magnified by the tools AI may provide, but the eradication of disease and poverty are not unfathomable. Because of the great potential of AI, it is important to research how to reap its benefits while avoiding potential pitfalls."
O ίδιος με δήλωσή του κατά τη διάρκεια μιας διαδικτυακής συνεδρίας που είχε με το κοινό μέσω της πλατφόρμας Reddit…. και που δημοσιεύθηκε την 10-10-2015 στο διαδίκτυο προέβλεψε ότι, οι ανισότητες θα ενταθούν στο μέλλον οδηγώντας σε μια «οικονομική Αποκάλυψη», αφού πολλές από τις δουλειές στις οποίες απασχολούνται σήμερα εκα τομμύρια άνθρωποι θα καταργηθούν εξαιτίας της αυτοματοποίησης που θα φέρει η εξέλιξη της τεχνολογίας.Κατά τον ίδιο δεν θα προκαλέσουν υπερεξελιγμένα ρομπότ την οικονομική Αποκάλυψη, αλλά οι άπληστοι επιχειρηματίες,και η οικονομική ανισότητα θα ενταθεί στο μέλλον, όταν οι μηχανές θα φτάσουν να παράγουν όλα όσα χρειαζόμαστε, η κοινωνική διαστρωμάτωση θα εξαρτηθεί από τον τρόπο διανομής αυτών των αγαθών,ότι στο καλύτερο δυνατό σενάριο αυτής τής, όχι και τόσο μακρινής, εξέλιξης η διανομή θα γίνεται δίκαια και όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη θα απολαμβάνουν μία άνετη ζωή μακριά από κάθε ανάγκη για σκληρή εργασία,ότι στον αντίποδα, προβάλλει ο κίνδυνος μιας μελλοντικής δυστοπίας όπου οι «ιδιοκτήτες των μηχανών», δεν θα μοιράζονται με τους υπόλοιπους τον παραγόμενο πλούτο, καταδικά ζοντας τους στην φτώχεια και τον αποκλεισμό,ότι αν το οικονομικό χάσμα συνεχίσει να μεγαλώνει με τους ίδιους ρυθμούς, οι «πάμπλουτοι επιχειρηματίες θα αποτελέσουν την ανώτερη τάξη μιας Νέας Εποχής» χωρίς ενδιάμεσα κοινωνικά στρώματα μέχρι τους εξαθλιωμένους φτωχούς. Και η ως τώρα συμπεριφορά των περισσότερων επιχειρημα τιών προκρίνει το άσχημο σενάριο ως το πιο πιθανό.
Ο ίδιος επίσης σε δήλωσή του που δημοσιεύθηκε τον Νοέμβριο 2016 στο διαδίκτυο,δήλωσε : «Οι πυρηνικοί πόλεμοι, οι γενετικά μεταλλαγμένοι ιοί, η τεχνητή νοημοσύνη που θα μπορούσε να στραφεί εναντίον μας είναι μερικά μόνον απ' τα σενάρια καταστροφής, που θα μπορούσαν σύντομα να υλοποιηθούν».
Stephen Hawking
(ελεύθερη απόδοση:)’ «Ο κόσμος ,προχωρεί ψηλαφώντας με αβέβαια βήματα…..Το Κακό,όχι από ατύχημα,αλλά σαν δομικό στοιχείο τού Σύμπαντος εμφανίζεται αναγκαίο και σε ποσότητα ή βαρύτητα…………..στο αυλάκι τής εξέλιξης….Σύμπαν,που αμαρτάνει,Σύμπαν που υποφέρει…. Τακτοποίηση και συγκέντρωση………….διπλή συνδεδεμένη ενέργεια…..για λόγους και κόστος τέτοια που αν μπορούσαμε να τα γνωρίζουμε θα γνωρίζαμε το μυστικό τού κόσμου, που μας περιβάλλει…είναι βέβαιο ..ότι, από μια οπτική γωνία, το Κακό……………ίσως προδίδει μια ανεξήγητη υπερβολή εάν στο κανονικό γεγονός τής εξέλιξης δεν προστίθεται το εξαιρετικό γεγονός μιάς καταστροφής ή αρχικής απόκλισης; Στον τομέα αυτό, δεν αισθάνομαι ικανός να πάρω θέση……Κατά ένα τρόπο……………τίποτε δεν μου φαίνεται να μοιάζει τόσο για την ανθρώπινη εποποιία ,όσο ο δρόμος προς την Σταύρωση»
( Le Monde procède a coups de chances par tâtonnement…Le Mal ,non point par accident …..mais par structure même ; du système apparaît nécessairement et en quantité ou gravite……..dans le sillage de l ;’ évolution…..Univers qui pêche univers qui souffre ….arrangement et centration…double opération conjuguees ………pour des raisons et suivant un taux tels que si nous pourrions les connaître nous aurions pénètre le secret du Monde autour de nous(T.de Cardin o.c.347) est-il bien sur …..que pour un regard. la malice du mal…………………..ne trahisse pas un certain excès, inexplicable si a l ; effet normal de l ; évolution ne se surajoute pas l ; effet extraordinaire de quelque catastrophe ou déviation primordiale ? Sur ce terrain je ne me sens pas en mesure de prendre position….D ; une manière ………….rien ne me ressemble autant que l épopée humaine a un chemin de la Croix. »(o.c.348)
Και αλλού-(Claude Cuénot ‘”Ce que Teilhard a vraiment dit”Marabout Université 1972). «Πόνος και λάθη,δάκρυα και αίμα,τόσα υποπροιόντα( συχνά εξάλλου πολύτιμα και που μπορούν να ξαναχρησιμοποιηθούν) γεννημένα στο δρόμο προς την νοογέννηση………Αλλά αλήθεια είναι αυτό όλο ……………η ποσότητα και η πονηρία τού Κακού,εδώ και τώρα …………αλλά τότε ….υπάρχει ελευθερία για την Θεολογία να προβάλλει και αναφερθεί στα δεδομένα και στους υπαινιγμούς που δίνει η εμπειρία»(Douleurs et fautes,larmes et sang,,autant de sous-produits(souvent précieux du reste et re-utilisables)engendres en chemin par la noogenese…….Mais est-ce vraiment tout…..la quantité et la malice du mal,hic et nunc…mais dans ce cas,…………..toute liberté est laissée et offerte a la Théologie de précipiter les données et sugggestions,fournies par l ; expérience) « Φαίνεται πώς ο Θεός δεν μπόρεσε να δημιουργήσει χωρίς να παλαίψει με το Κακό και το πολλαπλό.Το Κακό δεν είναι ένα απρόβλεπτο ατύχημα,στο Σύμπαν,είναι ένας εχθρός,μια σκιά τού Θεού,που ο Θεός αναπόφευκτα εγείρει από την στιγμή που απεφάσισε να δημιουργήσει τον Κόσμο………… Η Δημιουργία για τον Παντοδύναμο είναι ένα διακύβευμα, ένα ρίσκο…..Η δημιουργική δύναμη τού θανάτου αυτού(επί τού σταυρού) μιάς διαφεύγει……..Ο Σταυρός είναι το σύμβολο και η εστία μιάς πράξης τής οποίας η ένταση είναι πέρα από κάθε δυνατότητα έκφρασης….Οποιος ομιλεί για λύτρωση,ομιλεί για Κακό και όποιος ομιλεί για Κακό ομιλεί για αγωνία.Δεν υπάρχει παρά ένα κακό, η διάλυση τής ένωσης.Το πρόβλημα τού κακού,θα παραμείνει για πάντα ένα από τα μυστήρια,που προκαλούν την μεγαλύτερη σύγχυση στο Σύμπαν.Το κατεξοχήν λάθος(η πτώση) δεν θα μπορούσε να προβλεφθεί…………την στιγμή που η Ανθρωπότητα έχοντας πλήρη συνείδηση τής δύναμής της,θα διαιρεθεί σε δύο στρατόπεδα,από τα οποία το ένα είναι με το Θεό και το άλλο εναντίον του………..Ο πόνος είναι η συνέπεια και το τίμημα ενός έργου ανάπτυξης,….Η μεγάλη αμαρτία τού Κόσμου είναι μπροστά……..Σ’ ένα μελλοντικό κόσμο,η ευτυχία είναι στο τέλος τής προσπάθειας ………Για μένα δεν υπάρχει παρά ένας τρόπος να ζήσεις: Να ανυψωθείς και να ανέβεις αρκετά ψηλά, ώστε υπεράνω τής φαινομενικής αταξίας, των λεπτομερειών,να αποκαλυφθεί,η αποκαλυπτική κανονικότητα ενός μεγάλου ανθρώπινου πεπρωμένου……….Το κακό δευτερεύον αποτέλεσμα ,αναπόφευκτο υποπροιόν τής πορείας ενός Σύμπαντος,που βρίσκεται σε εξέλιξη…Οσο περισσότερο τελειοποιείται η ανθρωπότητα και γίνεται πολυπλοκώτερη,τόσο περισσότερο οι πιθανότητες μιάς αταξίας πολλαπλασιάζονται ,γιατί δεν δημιουργεί κανείς όρη χωρίς ν΄ανοίξει χαράδρες»
(Dieu semble n; avoir pas pu créer sans entrer en lutte contre le mal en même temps que contre le multiple(148) Le mal n ; est pas un accident imprévu dans l ; Univers,.Il est un ennemi,une ombre que Dieu suscite inévitablement par le seul fait qu ;il se décide a la création. .Créer pour le tout –Puissant .εst une aventure ,un risque,……..La puissance créatrice de cette Mort (sur la croix) nous échappe…..La croix est le symbole et le foyer d ; une action dont ;.l ; intensité est inexprimable(150)..Qui dit rédemption dit mal et qui dit mal dit angoisse.Il n ;y a qu un seul mal ,la désunion(157).Le problème du mal restera toujours..un des mystères les plus troublantes de L Univers(158)…La faute par excellence (chute) ne serait elle plutôt a prévoir en avant …………..au jour ou L ; Humanité enfin pleinement consciente des ses forces, se divisera en deux camps pour ou contre Dieu………..La souffrance est la conséquence et le prix d ’un travail de développement…Le grand peche du monde est en avant……….Dans un monde a devenir, le bonheur est au terme de l ; effort…….Pour moi il n ; y a qu. un moyen de vivre : prendre ; altitude et monter assez haut pour que pardessus le désordre superficiel des details.se découvre la régularité significative de quelque grand destin humain .(: Σ΄ευχαριστώ απo τα βάθη της ψυχής μου) Le mal effet secondaire ,sous-produit inévitable de la marche d ; un Univers en évolution(161).Dans un monde en devenir, le bonheur est au terme de l ;effort(162) (:GAK mais cet effort est le bonheur)..Plus l ;humanité se raffine et se complique plus les chances de désordre se multiplient.car on n ; élève pas de montagne sans creuser des abîmes(168).Pour C.Cuenot, l ;origine du mal s ; identifie avec le mystère du monde et la ,même indirectement avec le mystère même de Dieu.. en le mal réside un mystère et non point un problème.
Emerger pour voir clair.)
Teilhard de Chardin (« Le phénomène humain » σελ..346 επ..)
( περίληψη)«Εκείνο που με ενδιαφέρει στην πραγματικότητα, είναι κατά πόσον ο Θεός,θα μπορούσε να κάνει τον κόσμο με διαφορετικό τρόπο,δηλαδή κατά πόσο η ανάγκη για λογική απλότητα,αφήνει οποιοδήποτε οποιαδήποτε ελευθερία…..Οι φυσικοί ασχολούνται τώρα ν΄αποδείξουν ότι ο κόσμος μας είναι ο μόνος δυνατός…η συμμετρία θα φωτίσει το δρόμο μας στην αναζήτηση να γνωρίσουμε την σκέψη του…Η φύση στο βασικό της επίπεδο είναι σχεδιασμένη όμορφα και απλά, Οι φυσικοί ανεκάλυψαν ότι οι διαφορές στα φαινόμενα δεν απαιτούν και διαφορές στις εξηγήσεις..Ο σχεδιασμός-υπόστρωμα της φύσεως φαίνεται να έχει σχεδιασθεί με ομορφιά.........Αν η πυρηνική έλξη μεταξύ των πρωτονίων, ήταν λίγο ισχυρότερη,δύο πρωτόνια θα κολλούσαν,απελευθερώνοντας ενέργεια.Η πυρηνική δύναμη ,είναι μόλις αρκετή, για να ενωθεί ένα πρωτόνιο και ένα νετρόνιο,αλλά όχι αρκετά ισχυρή, για να κάνει να κολλήσουν δύο πρωτόνια…Γιατί να υπάρχουν τόσα πολλά σωματίδια στο Σύμπαν……»
( “What I am really interested in is whether God could have made the world in a different way; that is whether the necessity of logical simplicity leaves any freedom at all.Fundamental physians are now smitten with .to prove that ours is the only possible world…………….symmetry will light our way in our quest to know His mind.Nature at the fundamental level is beautifully designed…….Physicists discovered that the diversity of the phenomena did not require a diversity of explanations.Nature has an underlying design of simplicity.Nature;s underlying design appears beautifully simple ………….symmetry= beauty. beauty means symmetry..Physics have a rotational symmetry..Were the nuclear attraction between protons a tiny bit stronger ,two protons could stuck to gether,thus releasing energy.the nuclear force,is barely enough to glue a proton and a nutron together,but not strong enough to glue two protons together……Why is the universe populated by so many particles? (population question)
"The most beautiful experience we can have is the mysterious. It is the fundamental emotion that stands at the cradle of true art and true science. Whoever does not know it and can no longer wonder, no longer marvel, is as good as dead, and his eyes are dimmed. It was the experience of mystery -- even if mixed with fear -- that engendered religion. A knowledge of the existence of something we cannot penetrate, our perceptions of the profoundest reason and the most radiant beauty, which only in their most primitive forms are accessible to our minds: it is this knowledge and this emotion that constitute true religiosity. In this sense, and only this sense, I am a deeply religious man... I am satisfied with the mystery of life's eternity and with a knowledge, a sense, of the marvelous structure of existence -- as well as the humble attempt to understand even a tiny portion of the Reason that manifests itself in nature."
"Not everything that can be counted counts, and not everything that counts can be counted."
"Only two things are infinite, the universe and human stupidity, and I'm not sure about the former."
"The significant problems we face cannot be solved at the same level of thinking we were at when we created them."
"There are only two ways to live your life. One is as though nothing is a miracle. The other is as though everything is a miracle."
"Reality is merely an illusion, albeit a very persistent one."
"Make everything as simple as possible, but not simpler."
"It has become appallingly obvious that our technology has exceeded our humanity."
"Science has been charged with undermining morality, but the charge is unjust. A man's ethical behavior should be based effectually on sympathy, education, and social ties and needs; no religious basis is necessary. Man would indeed be in a poor way if he had to be restrained by fear of punishment and hope of reward after death."
The release of atomic power has changed everything except our way of thinking ... the solution to this problem lies in the heart of mankind.
( Η απελευθέρωση της ατομικής ενέργειας άλλαξε τα πάντα,εκός από τον τρόπο με τον οποίο σκεπτόμαστε…Η λύση τουπροβλήματος βρίσκεται στην καρδιά της ανθρωπότητας.
The supreme task of the physicist is to arrive at those universal elementary laws from which the cosmos can be built up by pure deduction.There is no logical path to these laws,only intuition resting on sympathing understanding of the the experience can reach them.
(Το υπέρτατο καθήκον του φυσικού είναι να φτάσει σε αυτούς τους παγκόσκιους στοιχειώδεις νόμους από τους οποίους το σύμπαν μπορεί να δημιουργηθεί με καθαρή απαγωγή. Δεν υπάρχει λογικό μονοπάτι προς αυτούς τους νόμους, μόνο η διαίσθηση που στηρίζεται στη συμπαθητική κατανόηση της εμπειρίας μπορεί να τους φτάσει).
(Από: Motives for Research-λόγος εκφωνηθείς σε γιορτή για τα γενέθλια του Μαξ Πλάνκ,τον Απρίλιο του 1918)
. Α.Einstein
-Καθώς παρατηρούμε το Σύμπαν και εντοπίζουμε στη φυσική και την αστρονομία όλα αυτά τα ατυχήματα που συνωμότησαν για λογαριασμό μας σχηματίζουμε την εντύπωση ότι το Σύμπαν εγνώριζε εξ υπαρχής, με κάποιο τρόπο τη μελλοντική εμφάνισή μας σ’αυτό.είναι αν θέλετε γραμμένη στα γονίδια του Σύμπαντος
Freeman Dyson(φυσικός)
-Η αναπόφευκτη εμφάνιση της νοημοσύνης είναι αν θέλετε γραμμένη στα γονίδια του ίδιου του Σύμπαντος
Simon Conway Morris(βιολόγος)
-Η ζωή είναι κοσμική αναγκαιότητα
Christian de Duve (βιολόγος-βραβείο Νόμπελ)
-Ο ρόλος των παρατηρητών είναι θεμελιώδης στη κβαντική κοσμολογία…. Εμείς και το Σύμπαν πορευόμαστε χέρι-χερι.Προσωπικά πιστεύω ότι, δεν έχει κανένα νόημα να πούμε ότι,μπορεί να υπάρχει Σύμπαν,χωρίς παρατηρητές.Δεν μπορώ να φαντασθώ καμιά λογική θεωρία των πάντων που θα αγνοεί τη συνείδηση….Χωρίς παρατηρητές το Σύμπαν είναι νεκρό.
Andrei Linde( φυσικός)
-We must make an effort to understand the nature of all levels of physical reality: the empirical and nonempirical, the material and spiritual.
-I would say that everyone’s life is guided by an inner potential, and our supreme good lies in actualizing our potential. More than love and intelligence, or consciousness and joy of life, this potential and our deep need to actualize it are what makes us human. Everything we have built in the material world springs from that hidden urge, our inner sway and creative source. Our inner potential makes us who we are.The potential in you is part of a cosmic potentiality that exists in every particle of the universe.( ελεύθερη απόδοση:Πρέπει να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τη φύση όλων των επιπέδων τής φυσικής πραγματικότητας:το εμπειρικό και το μη εμπειρικό,το υλιστικό και το πνευματικό.Θα μπορούσα να πώ ότι η ζωή καθενός από μας,καθοδηγείται από μιά εσωτερική δυναμική,και το ύψιστο αγαθό,ευρίσκεται στην πραγμάτωση τής δυναμικής αυτής.Περισσότερο από την αγάπη και τη νόηση,ή τη συνειδητότητα, και τη χαρά της ζωής,αυτή η δυναμική και η βαθειά μας αγάγκη να την πραγματώσουμε,είναι αυτή που μας κάνει ανθρώπινους.Κάθε τι που έχουμε οικοδομήσει στον υλικό κόσμο,αναδύεται από αυτή την κρυμμένη παρόρμηση ,αυτή την εσωτερική ταλάντωση,από αυτή τη δημιουργική πηγή.Η εσωτερική αυτή δυναμική μάς κάνει αυτό που είμαστε.Αυτή η δυναμική που είναι μέσα σας, είναι τμήμα μιάς κοσμικής δυναμικής που υπάρχει σε κάθε σωματίδιο στο Σύμπαν)
(Περισσότερα : ετοκέττα Επιστήμη "λόγια κλπ)
"The constituents of real things are found not to be real – these findings show that the quantum phenomena make it possible to establish a new covenant between the human mind and the mind-like background of the universe — one that provides a home again to the homeless and meaning to seemingly pointless life — the universe must be assumed to have a moral as well as a physical order, and facts and values derive again from a single source.”(απόδοση:Τα συστατικά των αληθινών πραγμάτων αποδεικνύεται ότι δεν είναι πραγματικά,-τα ευρήματα αυτά,αποδεικνύουν ότι τα κβαντικά φαινόμενα καθιστούν δυνατό να ιδρυθεί μιά νέα σύμβαση ανάμεσα στον ανθρώπινο νού και ένα συμπαντικό υπόστρωμα που ομοιάζει με νού,που δίνει μια στέγη στην άστεγη φαιμενικώς και χωρίς σκοπό ζωή--ότι το σύμπαν πρέπεινα θεωρηθεί πώς έχει τόσο ηθική όσο και υσική τάξη-και ότι τα γεγονότα και οι αξίες προέρχονται από την ίδια πηγή)
http://lotharschafer.com
Lothar Schäfer
Distinguished Professor of Physical Chemistry (emeritus) at the University of Arkansas. His research are in the areas of Physical Chemistry, Electron Diffraction, Applied Quantum Chemistry,
Ο Enrico Fermi αναφερόμενος στο κίνδυνο ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος και το φόβο ότι, ο σύγχρονος άνθρωπος δεν έχει την κατάλληλη σωφροσύνη για να διαχειρισθεί την πυρηνική δύναμη έλεγε : «Αυτό που είναι λιγότερο βέβαιο –και το οποίο όλοι με πάθος ευχόμαστε –είναι ότι ,ο άνθρωπος θα ενηλικιωθεί σχετικά γρήγορα,ώστε να κάνει σώφρονα χρήση της ισχύος που απέκτησε πάνω στη φύση»
Enrico Fermi
Η ηθική αξία της Επιστήμης δεν έγκειται τόσο στα επιτεύγματά της,όσο στην ίδια τη μέθοδό της.Στη στάση που καλλιεργεί απέναντι στα πράγματα.Στον βαθύτατο αντιδογματικό χαρακτήρα της.
Στ.Τραχανάς
Η προσπάθεια να καταλάβουμε το Σύμπαν είναι από τα λίγα πράγματα που ανυψώνουν την ανθρώπινη ζωή,πάνω από το επίπεδο της φάρσας,δίνοντάς της κάτι από τη χάρη της τραγωδίας
Steven Weinberg
---------------------------------------------------------------------
«Έχουμε δημιουργήσει έναν πολιτισμό, του οποίου τα σημαντικότερα στοιχεία στηρίζονται ουσιαστικά στην επιστήμη και την τεχνολογία. Έχουμε όμως ταυτόχρονα οργανώσει με τέτοιο τρόπο τα πάντα γύρω μας, ώστε σχεδόν κανείς να μην κατανοεί την επιστήμη και την τεχνολογία. Πρόκειται για την ιδανικότερη συνταγή για μια μελλοντική καταστροφή μας! Μπορεί να ξεφεύγουμε λίγο κατά καιρούς, αλλά αργά ή γρήγορα ένα εύφλεκτο μίγμα άγνοιας και δύναμης θα εκραγεί ακριβώς μπροστά στα μάτια μας...
Ανήσυχα, και ειδικά τώρα, στη μετάβαση από τη 2η στην 3η χιλιετηρίδα, γιατί η ψευδο-επιστήμη και οι δεισιδαιμονίες θα γίνονται χρόνο με το χρόνο πιο δελεαστικές, το τραγούδι τού παραλόγου των σειρήνων πιο εύηχο και σαγηνευτικό.
Κάτω από ποιες συνθήκες δημιουργούμε γύρω μας τέτοια ζοφερά σκοτάδια;
Οταν εγείρονται οι φυλετικές προκαταλήψεις, σε καιρούς στέρησης ή πολέμων, σε περιόδους που προκαλείται η εθνική μας αυτοεκτίμηση ή το θάρρος μας, όταν αγω-νιούμε για τη μείωση τον ζωτικού μας χώρου ή για τον αποπροσανατολισμό από τον αληθινό μας προορισμό όταν γύρω μας φουντώνει ο φανατισμός και η άγνοια. Τότε είναι πού οι ίδιες σκοταδιστικές απόψεις, γνωστές από το απώτατο παρελθόν, προσπαθούν να πάρουν τον έλεγχο. Η φλόγα του κεριού εξασθενεί. Το λιγοστό φώς τρεμοσβήνει. Το σκοτάδι απλώνεται. Οι δαίμονες ξυπνούν»
(Carl Sagan « Ο Στοιχειωμένος Κόσμος»)
On learning of the death of a lifelong friend, Einstein wrote in a March 1955 letter to his friend’s family:
“Now he has departed from this strange world a little ahead of me. That means nothing. People like us, who believe in physics, know that the distinction between past, present, and future is only a stubbornly persistent illusion.”
( Πληροφορηθείς το θάνατο ενός παληού του του φίλου,ο Αινστάιν έστειλε ένα γράμμα τον Μαίο του 1955,στην οικογένεια του φίλου του,όπυ έγραφε:
“Τώρα έφυγε από τον παράξενο αυτό κόσμο,λίγο νωρίτερα από μένα.Αυτό δεν σημαίνει τίποτε.Ανθρωποι σαν και μας που πιστεύουμε στη Φυσική,γνωρίζουμε πως η διάκριση ανάμεσα στο
παρελθόν,το παρόν και το μέλλον είναι μόνον μιά επίμονη ,πεισματική ψευδαίσθηση.”
Η σημερινή έρευνα μας απομακρύνει όλο και περισσότερο από την αντίθεση ανάμεσα στον άνθρωπο και τον φυσικό κόσμο.....μεταφέρει ένα πιό οικουμενικό μήνυμα που αφορά την αλληλεπίδραση ανθρώπου -φύσης...καθώς και ανθρώπου προς άνθρωπο......δίνει το δικαίωμα να μιλάμε για ένα πραγματικό διάλογο ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση.
Ιλυα Πριγκοζίν
---------------------------------------------------------------------------------------
Χωρίς κανένα σχόλιο : Παρακαλώ πληκτρολογείστε : <papalagiful@yahoo.com>:
http://enallaktikidrasi.com/2017/05/13xronos-fysiko-milaei-theo-tesla-parallila-sympanta
----------------------------------------------------------------------------------------
There is no proof in science .The concept of proof belongs only to mathematics
Ian Stevenson
( Δεν υπάρχει απόδειξη στη φυσική.Η έννοια τής αποδείξεως υπάρχει μόνον στα μαθηματικά)
l’astrophysicien Sébastien Charnoz, professeur à l’université Paris-Diderot. Pour ce spécialiste de la formation des planètes, des satellites et des anneaux planétaires, le scientifique vit pour ces instants fugitifs et pas toujours rationnels où la bonne idée jaillit, où les éléments du puzzle s’assemblent comme par magie…Tout chercheur vit l expérience de ;*lharmonie naturelle
(Ο αστροφυσικός Sébastien Charnoz, είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Paris-Diderot.Για τον ειδικό αυτό,του σχηματισμού των πλανητών,των δορυφόρων,των πλανητικών δακτυλίων, ο επιστήμονας ζεί για τις φευγαλέες και όχι πάντοτε λογικές εκείνες στιγμές,όπου η καλή ιδέα αναπηδά,όπου τα στοιχεία τού παζλ συγκεντρώνονται ώς δια μαγείας..Κάθε ερευνητής ζεί την εμπειρία της φυσικής αρμονίας)
" Η μοντέρνα φυσική μας διδάσκει ότι ,υπάρχει πολλά περισσότερη αλήθεια από αυτή που μπορούμε να δούμε ή από αυτή που μπορεί να αντιληφθεί ο πολύ περιορισμένος ανθρώπινος εγκέφαλος,που εξελίχθηκε έτσι όπως εξελίχθηκε,ώστε να μπορούμε να διαχειριζόμαστε μεσαίου μεγέθους αντικείμενα που κινούνται με μεσαίου μεγέθους ταχύτητα,μέσα σε μεσαίου μεγέθους αποστάσεις,...."
R.Dawkins
Η παράλογη αποτελεσματικότητα των μαθηματικών στις φυσικές επιστήμες είναι ένα μυστήριο που αναζητά εξήγηση
Eugene Wigner
“Everything we love about civilization is a product of intelligence, so amplifying our human intelligence with artificial intelligence has the potential of helping civilization flourish like never before – as long as we manage to keep the technology beneficial.“
Max Tegmark, President of the Future of Life Institute
• «……intelligent life in order to survive, must use the chaos in the physical laws to force the evolution of the universe into one of the very restricted number of possible futures.Its very survival requires life to impose order on the universe. Taking biology into account allows us to do the physics of the far future……The very fact that humans are machines of a very special sort allows us to prove that we humans probably have free will,that we shall have life after death in an abode that closely resembles the Heaven of the great world religious and that life…..can be regarded as the ultimate cause of te very existence of the universe itself…..It is time scientist reconsider the God hypothesis…The time has come to absorb theology into physics,to make Heaven as real as an electron
• Frank j.Tipler July 1993
Einstein
"What I cannot create, I do not understand"
(Δεν μπορώ να κατανοήσω κάτι που δεν μπορώ να κατασκευάσω)
Richard Feynman,
(Feynman meant here that understanding something is not just about working through advanced mathematics. One must also have a notion that is intuitive enough to explain to an audience that cannot follow the detailed derivation)
“We should be on our guard not to overestimate science and scientific methods when it is a question of human problems. . . . Science . . . cannot create ends . . . at most [it may] supply the means by which to attain certain ends.” ..
("Πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί ώστε να μην υπερεκτιμούμε την επιστήμη και τις επιστημονικές μεθόδους όταν πρόκειται για ανθρώπινα προβλήματα. . . . η Επιστήμη . . . δεν μπορεί να δημιουργήσει σκοπούς . . το πολύ [μπορεί να] προμηθεύσει τα μέσα για την επίτευξη συγκεκριμένων σκοπών)
.Αlbert Einstein
We could describe the situation by saying that God is a high-level mathematician who used very advanced mathematics to construct the universe
"......το Χάος κινείται σ’ ένα φιλοσοφικό παράδοξο,πώς είναι δυνατόν τα ντερτερμινιστικά μοντέλα να παράγουν τυχαία συμπεριφορά..το Χάος αποδεικνύει πώς οι ντετερμινιστικές αιτίες, μπορούν έχουν τυχαία αποτελέσματα..
Ian Stewart( " Ο Θεός είναι Γεωμέτρης;)
(For the parallel to the lesson of the atomic theory) ( We must turn)to those kinds of epistemological problems with which already thinkers like the Buddha and Lao Tzu had been confronted ,when trying to harmonize our position as spectators and actors in the great drama of existence.
Niels Bohr
Pierre Treilhard de Chardin(Le Phénomène Humain)
Une Introduction à une explication du monde.. Etre plus ,c’est s’unir davantage….l ‘unité …grandit par un accroissement de conscience..,c'est-à-dire de la vision …Voir ou périr 25……Objet et sujet s’épousent et se transforment mutuellement dans l’ acte de connaissance……L’homme est en même temps centre de construction de l’univers. Par avantage ,autant que par nécessité… .c’est donc à lui qu’il faut finalement ramener toute science… regardons l’homme et nous vivrons plus.Et pour cela accommodons correctement nos yeux.. 27…l’homme….sommet momentané d’une Anthropogenèse couronnant elle-même une Cosmogénèse…28….(ne saurait se voir)complètement en dehors….ni la Vie en dehors de l’univers..29…La vraie Physique est celle qui parviendra …a integrer L’Homme total dans une représentation cohérente du monde…(l’être pensant) découvre qu’ il n’est pas un élément perdu dans les solitudes cosmiques ,mais est une volonté de vivre universelle qui converge et s’hominise en lui. L’ Homme non pas centre statique du Monde….mais axe et flèche de l’Evolution …30 plus nous pulvérisons…la matière ,plus se laisse voir a nous sa fondamentale unité 35…l’ Energie représente …pour la science la forme la plus primitive de l ; Etoffe universelle… 37…le « système » est perceptible à n’ importe quel observateur de la Nature 38…L’ordre,le dessin …apparaissent dans l’ensemble..39…La matière obeit ..a la grande loi biologique…de « complexification »…43…Rien ne se onstuit qu’au prix d’une destruction équivalente… deux principes..la Conservation et la Dégradation de l’ Energie…l’évolution de la Matière . quantativement …cette transformation nous apparait …comme une opération définie mais couteuse ou s’épuise lentement un élan originel… 47…Perfection spirituelle (ou « centreité » consciente)et synthèse matérielle (ou complexité) sont les deux faces ou parties liées d’un même phénomène).. 57….Pour penser il faut manger…60..l’ énergie cosmique est constamment croissante …63.. il y a une orientation précise et un axe privilégié de l’évolution 154….déchiffrer l’homme c’est essentiellement chercher à savoir comment le Monde s’est fait, et comment il doit continuer à se faire….314…la relation structurelle entre ….complexité et conscience est ..incontestable..334……nous sommes logiquement amenés a conjecturer à chaque corpuscule l’existence rudimentaire de quelque psyché….l’Univers est en tension…de reploiement organique sur lui-même et donc d’intériorisation… la Vie est depuis toujours en pression partout..335. ….l’Univers …progresse a coup de milliards d’essais…la Vie… une fonction universelle d’ordre cosmique…336…Evolutivement depuis longtemps l’homme ne bouge plus s’il a jamais bougé…339…quelle est la place laissée a la liberte, ?( ..il ne suit …je prétends de la position …que la réussite finale de l’hominisation est nécessaire…)..quelle est la valeur accordée a l’esprit ?(Matiere et Esprit ….simples variables conjuguées)…343quelle distinction ..entre Dieu et le Monde ?(le centre Universel d’unification …doit être conçu comme préexistent et transcendant.).344..Mal de désordre et d’insuccès( que de rates pour une reussite..)Mal de décomposition (la mort rouage essentiel du mécanisme et de montée de la Vie)..Mal de solitude et d’angoisse(..un Univers que nous n’arrivons encore à bien comprendre, ni à savoir ce qu’l nous veut……on s’aperçoit vie…un type particulier du Cosmos..ou le Mal non paw par accident ..mais par structure même du système apparait nécessairement …dans le sillage de l’Evolution…pour de raisons ..que si nous pouvions les connaitre nous aurions pénétré le secret du monde autour de nous…Est-ce sur que la malice du mal…ne trahisse un certain excès ,inexplicable pour notre raison si a l’effet normal de l ; Evolution ne se surajoute pas l’effet extraordinaire de quelque catastrophe ou déviation primordial ? 347….rien ne ressemble autant a l’épopée humaine à un chemin de la Croix) 348 )..
My own suspicion is that the Universe is not only queerer than we suppose, but queerer than we can suppose….. The world is not only stranger than we imagine, it is stranger than we can imagine.
(Η δική μου υποψία είναι ότι το Σύμπαν δεν είναι μόνο πιο παράξενο από όσο υποθέτουμε, αλλά πιο παράξενο από ό,τι μπορούμε να υποθέσουμε…. Ο κόσμος δεν είναι μόνο πιο παράξενος από όσο φανταζόμασθε, είναι πιο παράξενος από όσο μπορούμε να φαντασθούμε.).
La seule religion acceptable pour l'homme est celle qui lui apprendra d'abord à reconnaître, aimer, et servir passionnément l'univers dont il est l'élément le plus important.
(Η μόνη αποδεκτή για τον άνθρωπο θρησκεία είναι εκείνη που καταρχήν θα του μάθει να αναγνωρίσει, να αγαπήσει και να υπηρετήσει με πάθος το σύμπαν του οποίου είναι το πιο σημαντικό στοιχείο).
P.Teilhard de Chardin
Η αλήθεια με Α κεφαλαίο πρέπει να βρίσκεται πάντα έξω από το βασίλειο τής κατανόησής μας.(αν υπάρχει κάτι όπως η Αλήθεια)
Ian Stewart(«Οι μυστικοί αριθμοί»)
«… Η σύγχρονη φυσική διδάσκει ότι…δεν υπάρχουν άνθρωποι απομονωμένοι…τους συνδέει…. φως,ακτινοβολία.Είναι πυκνώματα τού ίδιου υλικού και πάντοτε επικοινωνούν ενεργητικά και δυναμικά μεταξύ τους….αν νοιώθουμε ψυχικά μόνοι είναι γιατί δεν κατανοούμε την συνέχεια των πάντων μέσα στο Σύμπαν,…εμείς επιλέξαμε την ψευδαίσθηση της μοναξιάς….»
(Από το «Ετσι βλέπω τον κόσμο» των Μ.Δανέζη-Στρ.Θεοδοσίου)
Αν αναπτύξουμε μιά ολοκληρωμένη θεωρία,αυτή θα πρέπει με τον καιρό να γίνει κατανοητή από όλους,και όχι μόνον από ελάχιστους επιστήμονες.Στην συνέχεια θα πρέπει όλοι μας,φιλόσοφοι,επιστήμονες απλοί άνθρωποι να είμαστε σε θέση να λάβουμε μέρος στη συζήτηση σχετικά με το γιατί υπάρχουμε εμείς και το σύμπαν.Αν απαντηθεί αυτό το ερώτημα ,τότε θα έχουμε τον απόλυτο θρίαμβο τής ανθρωπινής λογικής-γιατί τότε θα γνωρίζουμε τον νου του Θεού.
Stephen Hawking.(A Brief History of Time.From the Big Bang to Black Holes)
The outcome of the experiment depends on what the physicists try to measure…Wheeler has come up with a cosmic-scale version of this experiment that has even weirder implications. …………..Wheeler's version shows that our observations in the present can affect how a photon behaved in the past..... (he)suspects that most of the universe consists of huge clouds of uncertainty that have not yet interacted either with a conscious observer or even with some lump of inanimate matter
(Σύμφωνα με τους κανόνες της κβαντομηχανικής, οι παρατηρήσεις μας επηρεάζουν το σύμπαν στα πιο θεμελιώδη επίπεδα. Όταν οι φυσικοί εξετάζουν τα βασικά συστατικά της πραγματικότητας - άτομα και τα εσωτερικά τους, ή τα σωματίδια φωτός που ονομάζονται φωτόνια - αυτό που βλέπουν εξαρτάται από το πώς έχουν οργανώσει το πείραμά τους. ..
Το αποτέλεσμα του πειράματος εξαρτάται από το τι προσπαθούν να μετρήσουν οι φυσικοί ... Ο Wheeler έχει καταλήξει σε μια άποψη κοσμικής κλίμακας αυτού του πειράματος που έχει ακόμη πιο παράξενες συνέπειες. ............ .. Η άποψη του Wheeler δείχνει ότι οι παρατηρήσεις μας στο παρόν μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο συμπεριφοράς ενός φωτονίου στο παρελθόν………………….. (ο Wheeler) υποψιάζεται ότι το μεγαλύτερο μέρος του σύμπαντος αποτελείται από τεράστια νέφη αβεβαιότητας που δεν έχουν ακόμη αλληλεπιδράσει ούτε με έναν συνειδητό παρατηρητή ούτε με κάποιο τμήμα άψυχου υλικού)
John Wheeler.
La recherche d un idéal est,comme la conscience,spécifique de la nature humaine et indépendente de la volonté purement rationnel de l individu,
(Η αναζήτηση ενός ιδεώδους, όπως η συνείδηση, είναι ειδική για την ανθρώπινη φύση και είναι ανεξάρτητη από την καθαρά ορθολογική βούληση του ατόμου)
..la vie dans son ensemble et non dans ses éléments..est infaillible
(H ζωή στο σύνολό της και όχι στα στοιχεία της .. είναι αλάνθαστη
Si l univers a réussi jusqu’ ici l ‘invraisemblable travail de faire naitre la pensée humaine au sein de ce qui nous parait être un réseau inimaginable de hasards et de mauvaises chances c’ est qui il est au fond de lui-même dirigé par une puissance souverainemet maitresse des éléments qui le composent..
(Αν το σύμπαν έχει πετύχει μέχρι στιγμής το απίστευτο έργο να γεννήσει την ανθρώπινη σκέψη στο κέντρο αυτού που μας φαίνεται να είναι ένα αδιανόητο δίκτυο τυχαιότητας και κακών ευκαιριών, σημαίνει ότι, στο βάθος του εαυτού του, οδηγείται από μιά δύναμη που κυριαρχεί επί των στοιχείων που το συνθέτουν ..
Teilhard de Chardin(«Μon Univers»)
«…Η Γνώση είναι παιδί του παρελθόντος και δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε το παρόν ούτε το μέλλον μέσα σ’ένα κόσμο που μεταβάλλεται συνεχώς……η διαφύλαξη και η μεταφορά της γνώσεως τις επόμενες γενεές απειλούνται όλο και πιο σοβαρά καθώς τα συστήματα αποθήκευσης δεδομένων αλλοιώνονται με την πάροδο του χρόνου,καταλανώνουν ποσότητες ενέργειας που αυξάνονται ραγδαία και είναι ευάλωτα σε τυχαίες ή σκόπιμες παραποιήσεις,…Και μολονότι την εποχήμας οι ηλεκτρονικοί εγκέφαλοι και τα ηλεκτρονικά αποθετήρια πληροφοριών αγγίζουν σιγα σιγά τα όρια τους σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής, σίγουρα θα καταφέρουν να τα ξεπεράσουν με τη βοήθεια νέων ανακαλύψεων…Δυστυχώς η αποθήκευση πληροφοριών δεν διασφαλίζει την μακροημέρευση, για τον απλό λόγο ότι τα ψηφιακά συστήματα που χρησιμοποιούμε για την αποθήκευση αλλοιώνονται με την πάροδο του χρόνου,…..Το αποτέλεσμα είναι ότι συστήματα αυτά,σπάνια μπορούν να διαφυλάξουν τις πληροφορίες που τους έχουμε εμπιστευτεί για χρνικό διάστημα περισότερο από μερικές δεκαετίες…….Ειδη χαρτιού,που δεν έχουν υποστεί κατεργασία με οξέα ή κοινά μικροφίλμ.μπορούν μεν να εξασφαλίσουν την καταγραφή και διάσωση κειμένων για αιώνες,αλλά δεν είναι κατάλληλα για την αποθήκευση,μεταφορά και ανάλυση πληροφοριών…..οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές του μέλλοντος δεν θα μπορούν να τις διαβάσουν τις πληροφορίες .Αυτό ήδη συμβαίνει :οι σημερινοί ηλεκτρονικοί υπολογιστές αδυνατούν να διαβάσουν πληροφορίες αποθηκευμένες σε συστήματα ηλικίας δέκα και είκοσι ετών….να μεταφέρουμε συνεχώς τις ήδη αποθηκευμένες πληροφορίες…στο κατάλληλο σύστημα λειτουργίας; Ή μήπως να τις κρατάμε σε αρχεία παλαιών ..υπολογιστών;…..ανηυσυχία .. προκαλεί η ευκολία με την οποία μπορεί να αλλοιωθεί τυχαία ή σκόπιμα η ψηφιακά αποθηκευμένη γνώση. »
Gottfried Schatz(Βιολογία ένας κήπος γεμάτος θαύματα)
«….Επαναλαμβάνοντας πολλές φορές,την ίδια πρόθεση, επαναλαμβάνοντας συνεχώς την ίδια ερώτηση προς το Σύμπαν,μεταβάλλουμε την κβαντική πιθανότητα και την κάνουμε έτσι ν΄αποκλίνει από τον μέσο όρο τού τυχαίου που υπάρχει στη βάση………..Μια διανοητική πρόθεση μπορεί να επηρεάσει την λειτουργία τού εγκεφάλου»
Joe Dispenza
I regard consciousness as fundamental. I regard matter as derivative from consciousness. We cannot get behind consciousness. Everything that we talk about, everything that we regard as existing, postulates consciousness.
(Θεωρώ τη συνείδηση ως θεμελιώδη. Θεωρώ την ύλη ως παράγωγο της συνείδησης. Δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε τη συνείδηση. Τα πάντα για τα οποία μιλάμε, όλα όσα θεωρούμε ως υφιστάμενα, αξιώνουν συνείδηση).
Max Planck
Η επιστήμη δεν μπορεί να λύσει το ύψιστο μυστήριο της φύσης. Και αυτό επειδή, σε τελευταία ανάλυση, εμείς οι ίδιοι είμαστε μέρος του μυστηρίου που προσπαθούμε να λύσουμε.
Max Planck
You and I are all as much continuous with the physical universe as a wave is continuous with the ocean.
(Εσείς και εγώ είμαστε όλοι τόσο συνεχείς με το φυσικό σύμπαν, καθώς το κύμα είναι συνεχές με τον ωκεανό.
Alan Watts
I have… no hesitation in declaring quite bluntly that the acceptance of a really existing material world ,as the explanation of the fact that we all find in the end that we are empirically in the same environment is mystical and metaphysical
(Δεν έχω κανέναν δισταγμό να δηλώσω απερίφραστα, ότι, η αποδοχή ενός πραγματικά υπαρκτού υλικού κόσμου, ως εξήγηση του γεγονότος ότι, όλοι ανακαλύπτουμε εν τέλει ότι, είμαστε εμπειρικά στο ίδιο περιβάλλον, είναι μυστικιστική και μεταφυσική)
Erwin Schrodinger
Εδώ στην άκρη αυτού που γνωρίζουμε ,σε επαφή με τον ωκεανό του αγνώστου,λάμπει το μυστήριο και η ομορφιά του κόσμου.
Carlo Rovelli(“Επτά σύντομα μαθήματα Φυσικής’)
….. κατά μία άποψη η φύση είναι πραγματικώς ελεύθερη να επιλέγει το αποτέλεσμα ενός πειράματος, ότι, δηλαδή,τα κβαντικά συστήματα διαθέτουν ένα στοιχείο ελευθερίας( ένα βαθμό πραγματικής ελευθερίας,)ότι,ελευθερία σημαίνει την ανυπαρξία αιτίου,ότι,η «ποσότητα»(τα εισαγωγικά είναι του συγγραφέα)της ελευθερίας εκφράζεται ανάλογα με την ποσότητα της πληροφορίας που χρειάζεται ένα σύστημα,ώστε να μπορούμε να κάνουμε προβλέψεις για το μέλλον ……) ιστ
Lee Smolin «Ο Χρόνος»
When I am working on a problem,I never think about beauty.I think only how to solve the problem.But when I have finished, if the solution is not beautiful,I know it is wrong.
(Όταν ασχολούμαι με ένα πρόβλημα,δεν σκέπτομαι ποτέ την ομορφιά.Σκέπτομαι μόνον πώς θα το λύσω.Αλλά όταν τελειώσω αν η λύση δεν είναι όμορφη,ξέρω ότι, είναι εσφαλμένη.)
Richard Buckminster Fuller.
No one understands quantum mechanics. Its effects are impossible ,absolute impossible to explain based on human experience. It may equally true of ESP.It may exist.It may be important to human and physical behavior Yet it may not be explainable until long after its discovery.
(Κανείς δεν καταλαβαίνει την κβαντική μηχανική. Τα αποτελέσματά της είναι αδύνατα, απολύτως αδύνατο να εξηγηθούν με βάση την ανθρώπινη εμπειρία. Μπορεί να ισχύουν τα ίδια για το ESP.Μπορεί να υπάρχει. Μπορεί, να είναι σημαντική για την ανθρώπινη και φυσική συμπεριφορά. Εντούτοις, μπορεί να μην είναι δυνατόν να εξηγηθεί μέχρι πολύ μετά την ανακάλυψή της).
Richard F.Feymann (Nobel Laureate)
Το θεωρώ πολύ πιθανόν ,στην πραγματτικότητα αναπόφευκτο, η βιολογική νοημοσύνη να αποτελεί μόνον ένα μεταβατικό φαινόμενο, μια μεταβαλλόμενη φάση στην εξέλιξη της νοημοσύνης στο Σύμπαν.Αν συναντήσουμε ποτέ εξωγήινη νοημοσύνη ,θεωρώ εξαιρετικά πιθανόν να είναι μεταβιολογική στη φύση της,ένα συμπέρασμα που ΄έχει προφανή και εκτενή αντίκτυπο για την SETI»
Pau Davies
.
We may hope that machines will eventually compete with men in all purely intellectual fields
(Μπορούμε να ελπίζουμε ότι οι μηχανές τελικά θα ανταγωνίζονται με τους άνδρες σε όλα τα καθαρώς διανοητικά πεδία)
Alan Turing
Ο ρυθμός των ανακαλύψεων(στην γενετική μηχανική ) είναι τόσο συγκλονιστικά υψηλός ώστε οι επιστήμονες συγκάλεσαν συνέδρια για να συζητήσουν πώς θα μπορούσαν να επιβραδύνουν αυτές τις νέες εξελίξεις…Οι ειδικοί της βιοηθικής ,ανασυχούν για πιθανές εσφαλμένες χρήσεις αυτής της τεχνολογίας.
( από το βιβλίο του M.Kaku «Το μέλλον της Ανθρωπότητας»)
Je suis convaincu pour ma part qu’il n’ya pas de plus puissant aliment naturel pour la vie religieuse que le contact des réalités scientifiques bien comprises (…)Personne autant que l’homme penché, ne comprend combien le Christ ,par son Incarnation est intérieur au Monde ,enraciné dans le Monde, jusqu’au cœur du plus petit atome ιστ
Pierre Teilhard de Chardin
Στις 14 Ιουλίου 1930 ο Άλμπερτ Αϊνστάιν υποδέχτηκε τον ινδό φιλόσοφο Rabindranath Tagore στο σπίτι του. Οι δύο άντρες ξεκίνησαν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες συζητήσεις της ιστορίας, εξερευνώντας την αιώνια προστριβή μεταξύ επιστήμης και θρησκείας. Τη συζήτηση παρακολούθησε και κατέγραψε ο Ρώσος δημοσιογράφος Ντιμίτρι Μαριάνοφ (μετέπειτα σύζυγος της θετής κόρης του Αϊνστάιν, Μαργκώ).
Στον πρόλογο των σημειώσεών του γράφει:
«Ήταν πολύ ενδιαφέρον να τους βλέπεις μαζί: τον Ταγκόρ, τον ποιητή, με το κεφάλι ενός διανοούμενου και τον Αϊνστάιν, τον διανοούμενο με το κεφάλι ενός ποιητή. Κανένας τους δεν επιχείρησε να επιβάλλει τη γνώμη του στον άλλον. Απλώς αντάλλαξαν ιδέες. Σε ένα παρατηρητή όμως φαινόταν σαν δύο πλανήτες απασχολημένοι σε φιλική κουβεντούλα».
Η συνάντηση, που δεν περιορίστηκε σε τυπικότητες, καταγράφτηκε από Γερμανό δημοσιογράφο, ο οποίος αναπαρήγαγε στην εφημερίδα, όπου εργαζόταν, τη φιλοσοφική συζήτηση των δύο σπουδαίων προσωπικοτήτων σχετικά με τη σχετικότητα της αλήθειας και της ομορφιάς, αλλά και για τη θρησκεία.
Έτσι περιγραφόταν η συνάντηση των δύο ανδρών:
“Ένα από τα τελευταία αυτά απογεύματα κατά τις 4, ο Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ εθεάθη να βαδίζει στο αμμώδες μικρό μονοπάτι, που οδηγεί στο σπίτι. Φορούσε ένα μαλακό, γαλάζιο ποδήρη χιτώνα. Έγερνε λίγο μπροστά, καθώς βάδιζε με το ένα χέρι προς τα πίσω. Παραπλεύρως του, ευθυτενής βάδιζε ο Αϊνστάιν.
Όταν έφθασε στην κορυφή του λόφου, ο Ταγκόρ κάθισε σε μια πολυθρόνα και άρχισε να μιλά για την τελευταία του επίσκεψη στο Λονδίνο και τη διάλεξη που έδωσε εκεί περί “Θρησκείας και Ανθρωπότητας”.
Μια ζωηρή συζήτηση επακολούθησε. Ήταν ενδιαφέρον να παρακολουθεί κανείς τους δύο αυτούς μεγάλους, τον Ταγκόρ, τον ποιητή με το κεφάλι σοφού, και τον Αϊνστάιν, τον σοφό με το κεφάλι ποιητή.
Ο Ταγκόρ μιλά μεγαλοπρεπή γαλήνη σαν ν’ απαγγέλλει ποίημα. Τα μάτια του λάμπουν. Τα μαλλιά του είναι λεία και λευκά, όπως και η γενειάδα του.
Τα μαλλιά του Αϊνστάιν είναι ολόλευκα. Οι τρίχες είναι όρθιες σαν ηλεκτρισμένες.
Αμφότεροι έλεγαν τις γνώμες τους χωρίς να θέλουν να τις επιβάλλουν. Αντάλλασσαν απλά ιδέες…”
Κι αυτές ήταν οι ιδέες που αντάλλασσαν οι δυο άνδρες:
Ταγκόρ: Ασχοληθήκατε κυνηγώντας με τα μαθηματικά δυο παλιά προβλήματα, τον χρόνο και τον τόπο, ενώ εγώ ασχολούμαι με τον αιώνιο κόσμο του ανθρώπου, το σύμπαν της πραγματικότητας.
Αϊνστάιν: Πιστεύετε ότι το θείο είναι χωρισμένο από τον κόσμο!
Ταγκόρ: Όχι χωρισμένο. Η απεριόριστη ατομικότητα του ανθρώπου κατανοεί το σύμπαν. Δεν υπάρχει τίποτε που να μην περικλείεται από τον ανθρώπινο ατομισμό και αυτό αποδεικνύει ότι η αλήθεια του σύμπαντος είναι ανθρώπινη αλήθεια.
Αϊνστάιν: Υπάρχουν δύο διαφορετικές αντιλήψεις για τη φιλοσοφία του σύμπαντος: ο κόσμος ως μονάδα συνδεδεμένη με την ανθρωπότητα και ο κόσμος της πραγματικότητας ανεξάρτητα του ανθρώπινου παράγοντα.
Ταγκόρ: Όταν το σύμπαν μας βρίσκεται σε αρμονία με τον άνθρωπο, τον αιώνιο, το γνωρίζουμε ως αλήθεια, το αισθανόμαστε ως ομορφιά.
Αϊνστάιν: Αυτό είναι μια καθαρά ανθρώπινη αντίληψη του σύμπαντος.
Ταγκόρ: Ο κόσμος αυτός είναι ένας ανθρώπινος κόσμος. Η επιστημονική του άποψη είναι επίσης η άποψη του επιστήμονα ανθρώπου. Επομένως, έξω από εμάς κόσμος δεν υπάρχει. Είναι ένας σχετικός κόσμος, που για την ύπαρξή του εξαρτάται από τη συνείδησή μας. Υπάρχει μία βάση λογικής και απόλαυσης, η οποία του προσδίδει αλήθεια. Η βάση του αιώνιου ανθρώπου, ο πειραματισμός του οποίου καθίσταται δυνατός διά μέσου των δικών μας πειραματισμών.
Αϊνστάιν: Αυτό αποτελεί πραγματοποίηση του ανθρώπινου προορισμού.
Ταγκόρ: Μάλιστα αιώνιου περιορισμού. Μπορούμε να τον εξακριβώσουμε μέσω των συγκινήσεων και των ενεργειών μας. Εξάγουμε τον υπέρτατο άνθρωπο, ο οποίος δεν έχει ατομικά όρια ως μέσο των δικών μας ορίων. Η επιστήμη ασχολείται με εκείνο που δεν είναι περιορισμένο μέσα στο άτομο: είναι ο απρόσωπος ανθρώπινος κόσμος των αληθειών. Η θρησκεία εξαιρεί τις αλήθειες αυτές και τις συνοδεύει με τις βαθύτερες ανάγκες μας. Η ατομική μας συνείδηση περί της αλήθειας προσλαμβάνει παγκόσμια σημασία. Η θρησκεία εφαρμόζει τις αξίες προς την αλήθεια και γνωρίζουμε την αλήθεια ως κάτι καλό μέσω της ίδιας μας της αρμονίας ως προς αυτήν.
Αϊνστάιν: Η αλήθεια λοιπόν ή η ομορφιά δεν είναι ανεξάρτητα του ανθρώπου;
Ταγκόρ: Όχι, δεν λέω αυτό.
Αϊνστάιν: Εάν πλέον δεν υπήρχαν άνθρωποι, ο Απόλλων του Μπελβεντέρε δεν θα ήταν πλέον ωραίος;
Ταγκόρ: Όχι.
Αϊνστάιν: Συμφωνώ με την αντίληψη αυτή, όσον αφορά την ομορφιά, αλλά όχι κι όσον αφορά την αλήθεια.
Ταγκόρ: Γιατί όχι; Η αλήθεια υφίσταται για τον άνθρωπο.
Αϊνστάιν: Δεν μπορώ ν’ αποδείξω ότι η αντίληψή μου είναι ορθή, όμως αυτή είναι η θρησκεία μου.
Ταγκόρ: Η ομορφιά βρίσκεται μέσα στο ιδεώδες της τέλειας αρμονίας, η οποία βρίσκεται μέσα στο παγκόσμιο ον. Η αλήθεια είναι η πλήρης αντίληψη του παγκόσμιου πνεύματος. Εμείς τα άτομα την πλησιάζουμε μέσω των δικών μας σφαλμάτων, της ατομικής μας πείρας και της πεφωτισμένης μας συνειδήσεως. Πώς αλλιώς μπορούμε να γνωρίσουμε την αλήθεια;
Αϊνστάιν: Δεν μπορώ να το αποδείξω, αλλά πιστεύω στο Πυθαγόρειο επιχείρημα ότι η αλήθεια είναι ανεξάρτητη του ανθρώπινου όντος. Είναι το πρόβλημα της λογικής της συνέχειας.
Ταγκόρ: Η αλήθεια, η οποία αποτελεί ένα με το παγκόσμιο ον, πρέπει να είναι κυρίως ανθρώπινη, αλλιώς, ό,τι εμείς τα άτομα θεωρούμε αλήθεια, ποτέ δεν μπορεί ν’ αποκληθεί αλήθεια. Τουλάχιστο εκείνη, η οποία καλείται επιστημονική και στην οποία μπορούμε να φθάσουμε μόνο με τη λογική, δηλαδή μέσω ενός οργάνου σκέψης, το οποίο είναι ανθρώπινο. Σύμφωνα με την ινδική φιλοσοφία, ο Βράχμας είναι η απόλυτη αλήθεια, η οποία δεν είναι δυνατόν να κατανοηθεί με την απομόνωση του ατομικού πνεύματος ή να περιγραφεί με λέξεις, αλλά μόνο με τη συσσωμάτωση αυτού στο σύνολο. Μια όμως τέτοια αλήθεια δεν είναι δυνατόν ν’ ανήκει στην επιστήμη. Η φύση της αλήθειας, για την οποία συζητούμε, είναι φαινομενική. Δηλαδή είναι εκείνο που φαίνεται στον ανθρώπινο νου ως αληθινό και επομένως είναι ανθρώπινο, είναι φαντασία.
Αϊνστάιν: Δεν είναι φαντασία του ατόμου, αλλά φαντασία του είδους.
Ταγκόρ: Αλλά και τα δύο ανήκουν σε μία ενότητα, την ανθρωπότητα. Επομένως, ολόκληρος ο ανθρώπινος νους αντιλαμβάνεται την αλήθεια.
Αϊνστάιν: Κάνουμε πράγματα στο νου μας και στην καθημερινή μας ζωή, για τα οποία είμαστε υπεύθυνοι. Ο νους γνωρίζει πραγματικότητες αυτόν. Λόγου χάρη, μπορεί κανείς να μην είναι μέσα σ’ αυτό το σπίτι κι όμως αυτό τραπέζι μέσα εκεί πού είναι;
Ταγκόρ: Ναι, μέσα· έξω του ατομικού νου, αλλά όχι και του παγκόσμιου. Εν πάση περιπτώσει, αν υπάρχει κάποια αλήθεια απολύτως άσχετη με την ανθρωπότητα, για εμάς η αλήθεια αυτή δεν υφίσταται.
Αϊνστάιν: Τότε εγώ είμαι πιο θρησκευτικός από εσάς.
Ταγκόρ΅Η θρησκεία μου έγκειται στη συμφιλίωση του υπεράνω του ανθρώπου, του παγκόσμιου ανθρώπινου πνεύματος με το ατομικό ον
Στις 14 Ιουλίου 1930 ο Άλμπερτ Αϊνστάιν υποδέχτηκε τον ινδό φιλόσοφο Rabindranath Tagore στο σπίτι του. Οι δύο άντρες ξεκίνησαν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες συζητήσεις της ιστορίας, εξερευνώντας την αιώνια προστριβή μεταξύ επιστήμης και θρησκείας. Τη συζήτηση παρακολούθησε και κατέγραψε ο Ρώσος δημοσιογράφος Ντιμίτρι Μαριάνοφ (μετέπειτα σύζυγος της θετής κόρης του Αϊνστάιν, Μαργκώ).
Στον πρόλογο των σημειώσεών του γράφει:
«Ήταν πολύ ενδιαφέρον να τους βλέπεις μαζί: τον Ταγκόρ, τον ποιητή, με το κεφάλι ενός διανοούμενου και τον Αϊνστάιν, τον διανοούμενο με το κεφάλι ενός ποιητή. Κανένας τους δεν επιχείρησε να επιβάλλει τη γνώμη του στον άλλον. Απλώς αντάλλαξαν ιδέες. Σε ένα παρατηρητή όμως φαινόταν σαν δύο πλανήτες απασχολημένοι σε φιλική κουβεντούλα».
Η συνάντηση, που δεν περιορίστηκε σε τυπικότητες, καταγράφτηκε από Γερμανό δημοσιογράφο, ο οποίος αναπαρήγαγε στην εφημερίδα, όπου εργαζόταν, τη φιλοσοφική συζήτηση των δύο σπουδαίων προσωπικοτήτων σχετικά με τη σχετικότητα της αλήθειας και της ομορφιάς, αλλά και για τη θρησκεία.
Έτσι περιγραφόταν η συνάντηση των δύο ανδρών:
“Ένα από τα τελευταία αυτά απογεύματα κατά τις 4, ο Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ εθεάθη να βαδίζει στο αμμώδες μικρό μονοπάτι, που οδηγεί στο σπίτι. Φορούσε ένα μαλακό, γαλάζιο ποδήρη χιτώνα. Έγερνε λίγο μπροστά, καθώς βάδιζε με το ένα χέρι προς τα πίσω. Παραπλεύρως του, ευθυτενής βάδιζε ο Αϊνστάιν.
Όταν έφθασε στην κορυφή του λόφου, ο Ταγκόρ κάθισε σε μια πολυθρόνα και άρχισε να μιλά για την τελευταία του επίσκεψη στο Λονδίνο και τη διάλεξη που έδωσε εκεί περί “Θρησκείας και Ανθρωπότητας”.
Μια ζωηρή συζήτηση επακολούθησε. Ήταν ενδιαφέρον να παρακολουθεί κανείς τους δύο αυτούς μεγάλους, τον Ταγκόρ, τον ποιητή με το κεφάλι σοφού, και τον Αϊνστάιν, τον σοφό με το κεφάλι ποιητή.
Ο Ταγκόρ μιλά μεγαλοπρεπή γαλήνη σαν ν’ απαγγέλλει ποίημα. Τα μάτια του λάμπουν. Τα μαλλιά του είναι λεία και λευκά, όπως και η γενειάδα του.
Τα μαλλιά του Αϊνστάιν είναι ολόλευκα. Οι τρίχες είναι όρθιες σαν ηλεκτρισμένες.
Αμφότεροι έλεγαν τις γνώμες τους χωρίς να θέλουν να τις επιβάλλουν. Αντάλλασσαν απλά ιδέες…”
Κι αυτές ήταν οι ιδέες που αντάλλασσαν οι δυο άνδρες:
Ταγκόρ: Ασχοληθήκατε κυνηγώντας με τα μαθηματικά δυο παλιά προβλήματα, τον χρόνο και τον τόπο, ενώ εγώ ασχολούμαι με τον αιώνιο κόσμο του ανθρώπου, το σύμπαν της πραγματικότητας.
Αϊνστάιν: Πιστεύετε ότι το θείο είναι χωρισμένο από τον κόσμο!
Ταγκόρ: Όχι χωρισμένο. Η απεριόριστη ατομικότητα του ανθρώπου κατανοεί το σύμπαν. Δεν υπάρχει τίποτε που να μην περικλείεται από τον ανθρώπινο ατομισμό και αυτό αποδεικνύει ότι η αλήθεια του σύμπαντος είναι ανθρώπινη αλήθεια.
Αϊνστάιν: Υπάρχουν δύο διαφορετικές αντιλήψεις για τη φιλοσοφία του σύμπαντος: ο κόσμος ως μονάδα συνδεδεμένη με την ανθρωπότητα και ο κόσμος της πραγματικότητας ανεξάρτητα του ανθρώπινου παράγοντα.
Ταγκόρ: Όταν το σύμπαν μας βρίσκεται σε αρμονία με τον άνθρωπο, τον αιώνιο, το γνωρίζουμε ως αλήθεια, το αισθανόμαστε ως ομορφιά.
Αϊνστάιν: Αυτό είναι μια καθαρά ανθρώπινη αντίληψη του σύμπαντος.
Ταγκόρ: Ο κόσμος αυτός είναι ένας ανθρώπινος κόσμος. Η επιστημονική του άποψη είναι επίσης η άποψη του επιστήμονα ανθρώπου. Επομένως, έξω από εμάς κόσμος δεν υπάρχει. Είναι ένας σχετικός κόσμος, που για την ύπαρξή του εξαρτάται από τη συνείδησή μας. Υπάρχει μία βάση λογικής και απόλαυσης, η οποία του προσδίδει αλήθεια. Η βάση του αιώνιου ανθρώπου, ο πειραματισμός του οποίου καθίσταται δυνατός διά μέσου των δικών μας πειραματισμών.
Αϊνστάιν: Αυτό αποτελεί πραγματοποίηση του ανθρώπινου προορισμού.
Ταγκόρ: Μάλιστα αιώνιου περιορισμού. Μπορούμε να τον εξακριβώσουμε μέσω των συγκινήσεων και των ενεργειών μας. Εξάγουμε τον υπέρτατο άνθρωπο, ο οποίος δεν έχει ατομικά όρια ως μέσο των δικών μας ορίων. Η επιστήμη ασχολείται με εκείνο που δεν είναι περιορισμένο μέσα στο άτομο: είναι ο απρόσωπος ανθρώπινος κόσμος των αληθειών. Η θρησκεία εξαιρεί τις αλήθειες αυτές και τις συνοδεύει με τις βαθύτερες ανάγκες μας. Η ατομική μας συνείδηση περί της αλήθειας προσλαμβάνει παγκόσμια σημασία. Η θρησκεία εφαρμόζει τις αξίες προς την αλήθεια και γνωρίζουμε την αλήθεια ως κάτι καλό μέσω της ίδιας μας της αρμονίας ως προς αυτήν.
Αϊνστάιν: Η αλήθεια λοιπόν ή η ομορφιά δεν είναι ανεξάρτητα του ανθρώπου;
Ταγκόρ: Όχι, δεν λέω αυτό.
Αϊνστάιν: Εάν πλέον δεν υπήρχαν άνθρωποι, ο Απόλλων του Μπελβεντέρε δεν θα ήταν πλέον ωραίος;
Ταγκόρ: Όχι.
Αϊνστάιν: Συμφωνώ με την αντίληψη αυτή, όσον αφορά την ομορφιά, αλλά όχι κι όσον αφορά την αλήθεια.
Ταγκόρ: Γιατί όχι; Η αλήθεια υφίσταται για τον άνθρωπο.
Αϊνστάιν: Δεν μπορώ ν’ αποδείξω ότι η αντίληψή μου είναι ορθή, όμως αυτή είναι η θρησκεία μου.
Ταγκόρ: Η ομορφιά βρίσκεται μέσα στο ιδεώδες της τέλειας αρμονίας, η οποία βρίσκεται μέσα στο παγκόσμιο ον. Η αλήθεια είναι η πλήρης αντίληψη του παγκόσμιου πνεύματος. Εμείς τα άτομα την πλησιάζουμε μέσω των δικών μας σφαλμάτων, της ατομικής μας πείρας και της πεφωτισμένης μας συνειδήσεως. Πώς αλλιώς μπορούμε να γνωρίσουμε την αλήθεια;
Αϊνστάιν: Δεν μπορώ να το αποδείξω, αλλά πιστεύω στο Πυθαγόρειο επιχείρημα ότι η αλήθεια είναι ανεξάρτητη του ανθρώπινου όντος. Είναι το πρόβλημα της λογικής της συνέχειας.
Ταγκόρ: Η αλήθεια, η οποία αποτελεί ένα με το παγκόσμιο ον, πρέπει να είναι κυρίως ανθρώπινη, αλλιώς, ό,τι εμείς τα άτομα θεωρούμε αλήθεια, ποτέ δεν μπορεί ν’ αποκληθεί αλήθεια. Τουλάχιστο εκείνη, η οποία καλείται επιστημονική και στην οποία μπορούμε να φθάσουμε μόνο με τη λογική, δηλαδή μέσω ενός οργάνου σκέψης, το οποίο είναι ανθρώπινο. Σύμφωνα με την ινδική φιλοσοφία, ο Βράχμας είναι η απόλυτη αλήθεια, η οποία δεν είναι δυνατόν να κατανοηθεί με την απομόνωση του ατομικού πνεύματος ή να περιγραφεί με λέξεις, αλλά μόνο με τη συσσωμάτωση αυτού στο σύνολο. Μια όμως τέτοια αλήθεια δεν είναι δυνατόν ν’ ανήκει στην επιστήμη. Η φύση της αλήθειας, για την οποία συζητούμε, είναι φαινομενική. Δηλαδή είναι εκείνο που φαίνεται στον ανθρώπινο νου ως αληθινό και επομένως είναι ανθρώπινο, είναι φαντασία.
Αϊνστάιν: Δεν είναι φαντασία του ατόμου, αλλά φαντασία του είδους.
Ταγκόρ: Αλλά και τα δύο ανήκουν σε μία ενότητα, την ανθρωπότητα. Επομένως, ολόκληρος ο ανθρώπινος νους αντιλαμβάνεται την αλήθεια.
Αϊνστάιν: Κάνουμε πράγματα στο νου μας και στην καθημερινή μας ζωή, για τα οποία είμαστε υπεύθυνοι. Ο νους γνωρίζει πραγματικότητες ανεξάρτητες απ’ αυτόν. Λόγου χάρη, μπορεί κανείς να μην είναι μέσα σ’ αυτό το σπίτι κι όμως αυτό τραπέζι μέσα εκεί πού είναι;
Ταγκόρ: Ναι, μέσα· έξω του ατομικού νου, αλλά όχι και του παγκόσμιου. Εν πάση περιπτώσει, αν υπάρχει κάποια αλήθεια απολύτως άσχετη με την ανθρωπότητα, για εμάς η αλήθεια αυτή δεν υφίσταται.
Αϊνστάιν: Τότε εγώ είμαι πιο θρησκευτικός από εσάς.
Ταγκόρ΅Η θρησκεία μου έγκειται στη συμφιλίωση του υπεράνω του ανθρώπου, του παγκόσμιου ανθρώπινου πνεύματος με το ατομικό ον.
Everything we
call real is made of things that cannot be regarded as real
Niels Bohr
” In the beginning there were only probabilities .The universe could only
come in existence if some one observed it.It does not matter that the
observers turned up several billion
years later. The universe exist because
we are aware of it,”
Martin Rees :
the very study of the external world led to the conclusion that the content of
consciousness is an ultimate reality
.Eugene Wigner
Copernicus
dethroned humanity from the cosmic
center \Does quantum thery suggests in
some mysterious sense we are a cosmic
center
Bruce Rosenblum and Fred Kuttner
Work
is a the constrained release of energy
into a few degrees
of
freedom
Peter
Atkins
No
one knows how life started …How might protocells arise ? No one knows
Life
is a fundamentally new linking of non equilibrium processes and boundary
condition constraints on the release of energy into a few degrees of
freedom that thus is a thermodynamic
work. But stunningly the work done can
construct constraints on the release of energy
in further non equilibrium processes .In reproducing systems such as
cells, a closure is achieved linking
these processes and constraint construction into an organization that closes on itself. The
system in doing this work, constructs its own constraints and also reproduces
,achieving catalytic task closure.
Such
a system is a “ machine” but not of
matter alone ,energy alone ,entropy alone or boundary conditions alone. It is a
new union of these…….We may have found the “life force”…a marvel and a
different mystery of unprestatable becoming…..We miss in our science the idea of a system that constructs its self( Constraint
closure)…..what evolves cannot be said
ahead of time: what evolves
emerges unprestatably….Creatures’ by existing ,create the very conditions for other creatures ….evolving life is
not machine..I hope for a deepened sense of responsibility for
the living world/Time will tell 1…I hope
to show ..that unlike physics, where
laws hold sway ,no laws at all
entail the becoming of the
biosphere …the universe cannot have made
more than a very small fraction of these possible proteins in the time since the Big Bang 3 We don’t
know how can the universe –and especially
the biosphere - be enormously complex if everything moves toward a maximum state of
entropy 5 We seek nothing less that
an understanding of where this
order came from 7 …”An organized being.has the property that the parts exist for and by means of the whole.
Stuart Kauffman (“
A World beyond Physics “ 2019)
Out
1-10-2022 to all.
Α
fully satisfactory scientific explanation is one that “ makes sense and can be
incorporated into a broader rational
account of existence
There
is no guarantee that the human intellect has the ability to complete the
glorious programme of explanation and
unification …the inner sanctum may
for ever elude us …I fervently believe
that….. humanity must preserve in its
quest for the ultimate prize
Every
scientist …is confronted by this stark
choice either….take the universe for
what it is …or accept that the entire
scientific enterprise rests on a deeper
layer of rational order. If the latter
is the case a pressing question is whether science will ever advance to the point we fully grasp that deeper layer.
Another
profound question concerns the status of
laws of physics: Are they immutable or can they vary from one cosmic region to
another ,or on bubble universe to another ,or even change with time our universe?
Paul Davies (“What’s eating the universe”)
«...... η νοήμων
ζωή για να επιβιώσει, πρέπει να χρησιμοποιήσει το χάος στους φυσικούς
νόμους για να εξαναγκάσει την εξέλιξη του σύμπαντος σε έναν από τους πολύ
περιορισμένους αριθμούς πιθανών μελλοντικών καταστάσεων. Η ίδια η επιβίωσή της
απαιτεί από τη ζωή να επιβάλει την τάξη
στο σύμπαν. Λαμβάνοντας υπόψη την βιολογία, μας επιτρέπεται να δημιουργήσουμε τη φυσική του
απώτερου μέλλοντος ... Το ίδιο το γεγονός ότι, οι άνθρωποι είναι μηχανές ενός
πολύ ιδιαίτερου είδους, μας επιτρέπει να αποδείξουμε ότι, εμείς οι άνθρωποι
πιθανόν έχουμε ελεύθερη βούληση, ότι, θα έχουμε ζωή μετά το θάνατο σε μια
κατοικία που μοιάζει πολύ με τον ουρανό του μεγάλου θρησκευτικού κόσμου και ότι
,η ζωή ... ..μπορεί να θεωρηθεί ως η τελική αιτία της ίδιας της ύπαρξης του
ίδιου του σύμπαντος ... .. Είναι καιρός
ο επιστήμονας να ξανασκεφτεί την υπόθεση
του Θεού ... Ήρθε η ώρα να απορροφηθεί η θεολογία στην φυσική, να κάνει τον Ουρανό τόσο πραγματικό όσο ένα
ηλεκτρόνιο»
Frank Tipler ( μαθηματικός φυσικός και
κοσμολόγοςι)
-Το ερώτημα ποιό είναι το νόημα της ζωής απασχολεί
και τον Harari Γράφει ότι,κατά μεν τον
φιλευθερισμό,δεν πρέπει να περιμένουμε πώς μια εξωτερική οντότητα θα μας προσφέρει ένα προκατασκευασμένο νόημα,
ότι,καθένας μας,πρέπει να χρησιμοποιήσει
την δική του ελεύθερη βούληση για να δημιουργήσει το νόημα όχι μόνο για
την δική του ζωή αλλά και για ολόκληρο
το Σύμπαν, ενώ για τις επιστήμες της ζωής, το άτομο δεν είναι παρά μια φανταστική ιστορία,που πλάθεται από
το σύνολο των βιοχημικών αλγορίθμων, ότι, κάθε στιγμή οι βιοχημικοί μηχανισμοί
τού εγκεφάλου δημιουργούν μια στιγμιαία εμπειρία, που εξαφανίζεται
αμέσως,διαδικασία που επαναλαμβάνεται
και ότι,ο εαυτός που αφηγείται
προσπαθεί να επιβάλει τάξη στο χάος
πλάθοντας μια ιστορία χωρίς τέλος ,στην οποία κάθε
τέτοια εμπειρία έχει τη θέση της
γι’αυτό και κάθε εμπειρία έχει
ένα διαρκές νόημα.
Παρατηρεί όμως ο συγγραφέας,ότι, όσο πειστική και
δελεαστική είναι η δεύτερη πρόταση αυτή,
είναι ωστόσο φανταστική.
Harari(« Homo Deus» σελ.300 επ.)
- Ποιος πιστεύει λοιπόν στις μέρες μας,αν
εξαιρέσουμε ορισμένα μεγάλα παιδιά που πάντα συναντάμε μεταξύ των ειδικών-ότι,
οι αστρονο μικές,βιολογικές,φυσικές, ή κλινικές γνώσεις, θα μπορούσαν να μας
διδάξουν κάτι για το νόημα του κόσμου ή
επίσης να μας βοηθήσουν να βρούμε τα ίχνη αυτού του νοήματος αν
υποθέσουμε ότι, υπάρχει;.
Max Weber
- :
«Η ζωή του
ατόμου έχει νόημα μόνο στο μέτρο που συμβάλλει στο να καθιστά τη ζωή κάθε
ζωντανού όντος, ευγενέστερη και πιο όμορφη. Η ζωή είναι ιερή ...
Όταν δεν
πρόκειται να καταβληθεί τίμημα, τότε δεν έχει αξία
Η ζωή είναι μια μεγάλη ταπετσαρία, Το άτομο είναι
μόνο ένα ασήμαντο νήμα σε ένα τεράστιο και θαυμαστό σχέδιο.
Μόνο μια ζωή που ζούμε για τους άλλους είναι μια
ζωή που αξίζει.
Παράξενη είναι η κατάστασή μας εδώ στη Γη. Καθένας
μας έρχεται για μια σύντομη επίσκεψη χωρίς να γνωρίζει το γιατί ,αλλά παρόλα
αυτά, μερικές φορές,φαίνεται να μαντεύει ένα σκοπό.
Αν θέλετε να ζήσετε μια ευτυχισμένη ζωή, συνδέστε
την με ένα στόχο, όχι με ανθρώπους ή αντικείμενα.
Einstein.
-
« Με άλλα λόγια η βιολογική νοημοσύνη μπορεί να είναι μόνο το εφαλτήριο
για κάτι πολύ πιό ευφυές ,κάτι που ζεί και εξαπλώνεται περισσότερο από τους από τους πρωτοπλασματικούς κατόχους του.Εδώ κρύβεται ένα μάθημα: αναζητώντας νοημοσύνη πέρα από τα δεσμά της Γής ,πρέπει να
προσέχουμε ώστε να μην γίνουμε
δεινόσαυροι ΄που αναζητούν άλλα σαυρόποδα.
Jim
Al-Khalili (. «Οι εξωγήινοι».)
Αν είναι να είμαστε
μόνοι μας στο Διάστημα …πρόκειται για φοβερή σπατάλη χώρου.
Carl Sagan («Επαφή»)
«..πρώτα απ’όλα πρέπει να κατανοήσουμε το εύθραυστο
θαύμα της ζωής στη Γή,και να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε να μην καταστρέψουμε το οικοσύστημα ακόμη περισσότερο
.Διαταράξαμε και απειλήσαμε την ύπαρξη τρισεκατομμυρίων οργανισμών που ζούν στον πλανήτη ,και έχουμε ευθύνη
απέναντι τους. Κύριος στόχος μας πρέπει να είναι η επίλυση των τεράστιων προβλημάτων που
προκαλέσαμε άθελά μας….
Matthew Cobb (ζωολόγος)
« Η ιδέα πως η φύση είναι με κάποιο τρόπο
φτιαγμένη για την ζωή….είναι μια…θολή άποψη …στους νόμους της φυσικής δεν
βλέπουμε τίποτε που να επιλέγει ξεκάθαρα την
«ζωή» ως προτιμώμενη κατάσταση προορισμού …..Αυτό δεν σημαίνει
απαραιτήτως ότι, δεν υπάρχει στην
φύση καμιά «αρχή ζωής» αν όμως υπάρχει δεν έχει έρθει ακόμη στο φώς…… αν η ζωή
εμφανίζεται εύκολα σε συνθήκες σαν της Γής θα πρέπει να δημιουργήθηκε πολλές
φορές στον πλανήτη μας …Σύμφωνα με ισχυρές ενδείξεις όλες οι μορφές ζωής που
εξετάστηκαν μέχρι τώρα ..συνδέονται
στενά :όλοι αυτοί οι οργανισμοί χρησιμοποιούν ένα παγκόσμιο γενετικό
κώδικα και όλοι αξιοποιούν νουκλεονικά
οξέα για να αποθηκεύουν πληροφορία καθώς και πρότεινες για τις δομικές και
ενζυματικές λειτουργίες …..Στην συντριπτική τους πλειοψηφία τα γήινα είδη
είναι μικρόβια …θα μπορούσαμε να πούμε
–αν η ζωή αποτελεί ¨κοσμική επιταγή» που αναδύεται λίγο πολύ αυτομάτως …ότι,το
Σύμπαν διαθέτει φυσικούς νόμους εγγενώς
φιλικούς στην βιολογία έτσι ώστε να θεωρούμε πώς η η ζωή ,ίσως και
το μυαλό έχουν οικουμενική σημασία. Αντί για περιστασιακά κοσμικά φαινόμενα θα ταχτοποιούνταν ως θεμελιώδη και τότε θα μπορούσαμε να δηλώσουμε
ανερυθρίαστα ότι, βρισκόμασταν πραγματικά στο σπίτι μας»
Paul
Davies ( θεωρητικός
φυσικός-κοσμολόγος)
Θάνατος δεν υπάρχει για κανέναν, παρά μόνο
φαινομενικά, ούτε γένεση υπάρχει παρά μόνο φαινομενικά. Η τροπή της ουσίας σε
φύση θεωρείται γένεση, ενώ η τροπή της φύσεως σε ουσία κατά τα αυτά θεωρείται
θάνατος. Ούτε γεννιέται αληθινά κάτι ούτε φθείρεται ποτέ, μόνο τη μια γίνεται
φανερό και ύστερα γίνεται αόρατο- και το μεν πρώτο συμβαίνει λόγω παχύτητας της
ύλης, το δε δεύτερο λόγω λεπτότητας της ουσίας, η οποία είναι πάντα ίδια και
απλώς διαφέρει κατά την κίνηση και τη στάση. Διότι αυτό είναι αναγκαστικά το
ίδιον της μεταβολής, που δεν γίνεται από κάπου έξω, αλλά το μεν όλον
μεταβάλλεται στα μέρη, τα δε μέρη στο όλον λόγω της ενότητας του παντός.
(ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΤΥΑΝΕΩΣ - Επιστολή νη' -
Στον Βαλέριο [Περί ζωής και θανάτου])
«
Τις δε οίδεν ει το ζήν μεν εστίν
κατθανείν ,το δε κατθανείν ζήν; »
-Eυριπίδης (κατά Πλάτωνος « Γοργίας»)
«Τ’αυτό τ’
ένι ζών και τεθνηκός,και εγρηγορός και καθεύδον και νέον και γηραιόν,τάδε γαρ
μεταπεσόντα εκείνα εστί κακείνα πάλιν
μεταπεσόντα ταύτα »
Ηράκλειτος
«εκ μεν γαρ
ζωών ετίθει νεκρά είδε αμείβων εκ δε νεκρών ζώοντα»
Εμπεδοκλής
« Το Σύμπαν είναι ένα σύνολο συντελούμενων
μεταβολών,όπου μοναδική πραγματικότητα είναι
οι μεταβολές,ενώ συγχρόνως είναι αδύνατο να γίνει μια συνεπής περιγραφή
αυτού που μεταβάλλεται!!!»
Alastair Rae
( καθηγητής θεωρητικής φυσικής)
«
Από την στιγμή που ο επιστήμονας, χάνει αυτή την αίσθηση, .. τού μυστηρίου, μπορεί
να είναι ένας εξαίρετος τεχνικός, παύει όμως να είναι ένας σοφός ».
Arthur
Koestler
"Αδιαπέραστο
εμπόδιο στην Επιστήμη και αιώνια ανολοκλήρωτη προσπάθεια να ανάγουμε την βιολογία σε χημεία και
φυσική"
Karl
Popper
- «Εκείνο που με ενδιαφέρει στην πραγματικότητα,
είναι κατά πόσον ο Θεός, θα μπορούσε να κάνει τον κόσμο με διαφορετικό τρόπο, δηλαδή κατά πόσο η
ανάγκη για λογική απλότητα, αφήνει
οποιοδήποτε περιθώριο…………….η συμμετρία θα φωτίσει τον δρόμο μας, στην
αναζήτηση τού να μάθουμε τον νού Του.Η φύση στο βασικό της
επίπεδο είναι σχεδιασμένη πανέμορφα……Οι φυσικοί ανεκάλυψαν ότι, η ποικιλία των
φαινομένων δεν απαιτεί ποικιλία εξηγήσεων. Η φύση έχει ένα υπόστρωμα απλού
σχεδιασμού. Το σχέδιο αυτό εμφανίζεται πανέμορφο στην απλότητά του………. Συμμετρία σημαίνει ομορφιά ,και ομορφιά σημαίνει
συμμετρία. »
«Η
ζωή του ατόμου έχει νόημα μόνο στο μέτρο που συμβάλλει στο να καθιστά τη ζωή
κάθε ζωντανού όντος, ευγενέστερη και πιο όμορφη. Η ζωή είναι ιερή ...
Όταν δεν πρόκειται να καταβληθεί τίμημα, τότε δεν
έχει αξία
Η
ζωή είναι μια μεγάλη ταπετσαρία, Το άτομο είναι μόνο ένα ασήμαντο νήμα σε ένα
τεράστιο και θαυμαστό σχέδιο.
Μόνο
μια ζωή που ζούμε για τους άλλους είναι μια ζωή που αξίζει.
Παράξενη
είναι η κατάστασή μας εδώ στη Γη. Καθένας μας έρχεται για μια σύντομη επίσκεψη
χωρίς να γνωρίζει το γιατί ,αλλά παρόλα αυτά, μερικές φορές,φαίνεται να
μαντεύει ένα σκοπό.
Αν
θέλετε να ζήσετε μια ευτυχισμένη ζωή, συνδέστε την με ένα στόχο, όχι με
ανθρώπους ή αντικείμενα.»
Einstein
..Eνα Σύμπαν
χωρίς ζωή δεν θα είχε πιθανότατα κανένα
νόημα. Μέσα από μάς τούς ανθρώπους και ίσως μέσα και από άλλες μορφές ζωής, το
Σύμπαν απέκτησε επίγνωση του εαυτού του και εμείς οι άνθρωποι δημιουργήσαμε την
έννοια του νοήματος..Υπό αυτή λοιπόν την έννοια το Σύμπαν δεν προσδίδει νόημα
στη ζωή, αλλά η ζωή προσδίδει νόημα στο Σύμπαν ."
Max Tegmark
(ξεκινώντας
από την παρατήρηση ότι, ο καθένας μας περιέχει πολλά άτομα) , « η ανθρώπινη κλίμακα καταλαμβάνει
κατά μία αριθμητική έννοια μια θέση περίπου στο μέσον μεταξύ ατόμων και
γαλαξιών….. Στην πραγματικότητα δεν είναι συμπτωματικό το γεγονός, ότι, η φύση πετυχαίνει την μέγιστη πολυπλοκότητά
της σ΄αυτή την ενδιάμεση κλίμακα: αν
υπήρχε κάτι με μεγαλύτερο μέγεθος, σ΄ένα πλανήτη ικανό να φιλοξενεί τη ζωή, θα ήταν επιρρεπές στη διάρρηξη ή την
συντριβή λόγω της βαρύτητας »
Martin Rees
Το νοείν ταυτό εστίν και είναι»
Παρμενίδης
« Σε μένα δεν φαίνεται καθόλου εξευτελιστικό το να είναι η συνείδηση και η λογική αποτέλεσμα
της απλής ύλης, που είναι αρκετά πολύπλοκα οργανωμένη .Απεναντίας αυτό αποτελεί
ένα θριαμβευτικό φόρο τιμής, στην ευφυία τής ύλης και των νόμων τής φύσης»
Carl Sagan («The Dragons of Eden»)
«...... η νοήμων
ζωή για να επιβιώσει, πρέπει να χρησιμοποιήσει το χάος στους φυσικούς
νόμους για να εξαναγκάσει την εξέλιξη του σύμπαντος σε έναν από τους πολύ
περιορισμένους αριθμούς πιθανών μελλοντικών καταστάσεων. Η ίδια η επιβίωσή της
απαιτεί από τη ζωή να επιβάλει την τάξη
στο σύμπαν. Λαμβάνοντας υπόψη την βιολογία, μας επιτρέπεται να δημιουργήσουμε την φυσική του
απώτερου μέλλοντος ... Το ίδιο το γεγονός ότι, οι άνθρωποι είναι μηχανές ενός
πολύ ιδιαίτερου είδους, μας επιτρέπει να αποδείξουμε ότι, εμείς οι άνθρωποι
πιθανόν έχουμε ελεύθερη βούληση, ότι, θα έχουμε ζωή μετά το θάνατο σε μια
κατοικία που μοιάζει πολύ με τον ουρανό του μεγάλου θρησκευτικού κόσμου και ότι
,η ζωή ... ..μπορεί να θεωρηθεί ως η τελική αιτία της ίδιας της ύπαρξης του
ίδιου του σύμπαντος ... .. Είναι καιρός
ο επιστήμονας να ξανασκεφτεί την υπόθεση
του Θεού ... Ήρθε η ώρα να απορροφηθεί η θεολογία στην φυσική, να κάνει τον Ουρανό τόσο πραγματικό όσο ένα
ηλεκτρόνιο»
- Frank Tipler
Το φαινόμενο τής νόησης είναι αποτέλεσμα τού
επιθετικού ανταγωνισμού, και η ευφυΐα…
αναπόφευκτα φέρνει μέσα της το σπόρο τής καταστροφής.
- Hoyle (Τα δέκα πρόσωπα τού σύμπαντος )
«Το
ολοκληρωμένο άτομο είναι το συνειδητό άτομο δηλαδή εκείνο που μπορεί να
απαντήσει σε μια κοσμική θεώρηση καθώς και σε μια θεμελιακή παρόρμηση να προσπαθήσει να γίνει
όσο περισσότερο μπορεί συνειδητό. Γι΄αυτόν, το Σύμπαν έχει ένα στόχο. Ο δρόμος
έχει χαραχθεί προς ένα προσδιορισμένο στόχο.
Το Σύμπαν στο βάθος τού εαυτού του, διευθύνεται από μια δύναμη που
κυριαρχεί στα στοιχεία που το αποτελούν. Η συνείδηση είναι στόχος τής δράσεως
τής Ζωής».
Pierre
Teilhard
de
Chardin
Η
αναπόφευκτη εμφάνιση της νοημοσύνης είναι αν θέλετε γραμμένη στα γονίδια του
ίδιου του Σύμπαντος
Simon Conway Morris (βιολόγος)
«Το
σύμπαν τυγχάνει να έχει, ακριβώς, τις ιδιότητες που απαιτούνται για να
δημιουργήσει ένα ον ικανό για συνείδηση και νοημοσύνη (άνθρωπος),Βασίζεται σε έναν
εντυπωσιακό υπολογισμό πιθανοτήτων: …..Η εκπληκτική ακρίβεια της αρχικής
ρύθμισης πυκνότητας του σύμπαντος είναι συγκρίσιμη με αυτή που θα έπρεπε να
δείξει ένας τοξότης για να υτέψει ένα βέλος τετράγωνος στόχος ενός εκατοστού σε
μια πλευρά που θα τοποθετούνταν στην άκρη του σύμπαντος, σε απόσταση περίπου 14
δισεκατομμυρίων ετών φωτός.
«Κανένας
επιστήμονας δεν θα αμφισβητήσει τον πολύ ακριβή συντονισμό των φυσικών σταθερών
και των αρχικών συνθηκών του σύμπαντος για να επιτρέψει την ύπαρξή μας (…) Οι
συζητήσεις προκύπτουν όταν πρόκειται να προχωρήσουμε παραπέρα, όταν
προσεγγίζουμε την ισχυρή ανθρωπική αρχή (… ): Μήπως οφείλεται αυτό το
σκηνικό στην τύχη; Ή μήπως προκύπτει από αναγκαιότητα, ώστε οι τιμές των
σταθερών… να είναι οι μόνες επιτρεπόμενες; Ας το πούμε αμέσως: η επιστήμη δεν
είναι σε θέση να αποφασίσει μεταξύ αυτών των δύο προτάσεων.Ένας άλλος λόγος για
τον οποίο αντιτάσσομαι στην υπόθεση της τύχης είναι ότι,μπορώ να συλλάβω
μόνο όλη την ομορφιά, την αρμονία και την ενότητα του κόσμου να είναι το
μοναδικό γεγονός της τύχης (…) σκεφτείτε ότι, πρέπει να στοιχηματίσουμε, όπως ο
Πασκάλ, στην ύπαρξη μιας δημιουργικής αρχής (…), αλλά είναι ένα αξίωμα που η
επιστήμη δεν μπορεί να αποδείξει, το οποίο εμπίπτει στη μεταφυσική»
«Αν
οι computers γίνονται ολοένα και πιο νοήμονες ,τότε ίσως φτάσουμε να γίνουμε εμείς οι πιο βλάκες»
«
Η τεχνολογία των υπολογιστών έρχεται
καταπάνω στην κοινωνία μας σαν χιονοστιβάδα που είναι αδύνατο να την
σταματήσουμε»
M.Giazdani
«Το μεγαλύτερο καθήκον τού σύγχρονου πολιτισμού, είναι
να κάνει κάθε μηχανή, αυτό που
πραγματικά είναι : σκλάβο και όχι κυρίαρχο τού ανθρώπου»
Hav.Ellis
«η πλήρης ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης
μπορεί να σημάνει το τέλος του
ανθρώπινου είδους».
«Θα έκανε κουμάντο( Η έξυπνη μηχανή) μόνο του και
θα επανασχεδίαζε τον εαυτό του με ολοένα αυξανόμενη ταχύτητα. Οι άνθρωποι, που
είναι περιορισμένοι από την αργή βιολογική εξέλιξη, δεν θα μπορούσαν να το
ανταγωνιστούν και θα έμεναν πίσω»
. «Από τη στιγμή που οι άνθρωποι θα αναπτύξουν την
τεχνητή νοημοσύνη αυτή θα απογειωθεί από μόνη της και θα ανα σχεδιάζεται σε
ολοένα και αυξανόμενο ρυθμό»
«Οι πυρηνικοί πόλεμοι, οι γενετικά μεταλλαγμένοι
ιοί, η τεχνητή νοημοσύνη που θα μπορούσε να στραφεί εναντίον μας είναι μερικά
μόνον απ' τα σενάρια καταστροφής, που θα μπορούσαν σύντομα να υλοποιηθούν»
Steven Hawking
«Το θεωρώ πολύ πιθανόν ,στην πραγματικότητα
αναπόφευκτο, η βιολογική νοημοσύνη να
αποτελεί μόνον ένα μεταβατικό φαινόμενο,
μια μεταβαλλόμενη φάση στην
εξέλιξη της νοημοσύνης στο Σύμπαν. Αν συναντήσουμε ποτέ εξωγήινη νοημοσύνη ,θεωρώ εξαιρετικά
πιθανόν να είναι μεταβιολογική στη φύση
της,ένα συμπέρασμα που έχει προφανή και
εκτενή αντίκτυπο για την SETI»
Paul
Davies
«οι άνθρωποι θα έπρεπε να θεωρούν απειλή την
τεχνητή νοημοσύνη και να ανησυχούν για τις πιθανές επιπτώσεις της, και δεν μπορεί να καταλάβει γιατί η ανθρωπότητα
δεν φαίνεται να προβληματίζεται πιο σοβαρά για την πιθανότητα η τεχνητή
νοημοσύνη να γίνει τόσο ισχυρή, που θα καταντήσει ανεξέλεγκτη.»
"Bill" Gates
« Το συμβατό με την καινούργια εποχή δεν μπορεί να
είναι η δημοκρατία».
Martin Heidegger,
Η
ΑΙ «θα εξαφανίσει την ανθρωπότητα, είναι αναπόφευκτο»,
Beall Sinclair (Βραβείο Πούλιτζερ)
«Ο μεγαλύτερος κίνδυνος σήμερα είναι η διάσταση που υπάρχει ανάμεσα
διανοητικού και ηθικού ανθρώπου. Ο διανοητικός άνθρωπος έχει φθάσει στο μαγικό,
στο υπεράνθρωπο, ενώ ηθικά είναι ανάπηρος.»
Καζαντζάκης ( συνέντευξη στην δημοσιογράφο
Γιολάντα Τερέντσιο το1957 )
“We are nothing
but images of images. Reality, including ourselves, is nothing but a thin and
fragile veil, beyond which … there is nothing.”
(«Δεν είμαστε παρά εικόνες εικόνων. Η πραγματικότητα,
συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μας, δεν
είναι παρά ένα λεπτό και εύθραυστο πέπλο, πέρα από το οποίο… δεν υπάρχει
τίποτα».
Carlo
Rovelli
“When one door of
happiness closes, another opens; but often we look so long at the closed door
that we do not see the one which has been opened for us.”
(«Όταν μια πόρτα ευτυχίας κλείνει, μια άλλη ανοίγει.
αλλά συχνά κοιτάμε τόσο πολύ προς την
κλειστή πόρτα που δεν βλέπουμε αυτή που έχει ανοίξει
για μας»).
― Helen
Keller
Verdana 12 d 1,5-
1-Θερμότατη παράκληση: Αντιμετωπίστε
κάθε γνώμη, ξεχωριστά. Αφιερώστε σε κάθε μια ,τον δικό της χρόνο. Όχι όλες μαζί..Μη βιαστείτε να αποδεχθείτε ή
να απορρίψετε κάτι ως εξόφθαλμα ορθό ή εσφαλμένο, άκριτα, αβασάνιστα. Σκεφθείτε,
διαλογιστείτε , με αναφορά στο ΟΛΟ…. ολιστικά.
Αναζητείστε το ΓΙΑΤΙ.
2αTo να παραθέτει κάποιος αντιφατικές θέσεις, δεν είναι πάντοτε δείγμα
αστάθειας. Μερικές φορές δείχνει –χρωματίζει - την προσπάθεια , ενός ελεύθερου
,σκεπτόμενου ανθρώπου , πολλές φορές αγωνιώδη, για την κατανόηση τής
πραγματικότητας, για την ανακάλυψη τού προορισμού του, για την ανεύρεση τής αλήθειας. Είναι
"υποχρεωμένος" να εξετάζει πολλές υποθέσεις.
.β,Μια
,από τις πολλές, δικαιολογία θα ήταν και ότι, η «βάση- αφετηρία» ,η
μέθοδος, το πείραμα κάθε ερευνητή , το
γενικότερο πλαίσιο στο οποίο κινείται
και η απόδειξη που τον ικανοποιεί
:επιστημονική μέθοδος -----,μεταφυσική ,θρησκεία εσωτερισμός, θεοσοφία,ενόραση
κλπ--- είναι διαφορετικά για τον καθένα ,.) ότι ,…ο τομέας που παρατηρεί δεν
προδικάζει το ΟΛΟ,και πολλές άλλες…...,
ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ- ΓΝΩΜΕΣ - ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ
Εστι γαρ και γνωμολογικόν η βραχύτης του λόγου και
αποφθεγματικό και σοφώτατον το εν ολίγω ,πολλήν διανοίαν ηθροίσθαι καθάπερ εν
τοις σπέρμασιν δένδρων όλων δυνάμεις
Δημήτριος ο
Φαληρεύς
Σοφού ανδρός
όστις εν βραχεί πολλούς καλώς οίος τε συντέμνειν λόγους
Αριστοφάνης
Οι κράτιστοι των ανθρώπων βραχυλογώτατοι
Επίκτητος
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν
όψονται..
(Ματθ.Ε 3-11)
Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά.
(Ματθ.ΣΤ 24-34)
Εισέλθετε δια της στενής πύλης.ότι πλατεία η πύλη και ευρύχωρος η οδός η
απάγουσα εις την απώλειαν
(Ματθ.Ζ 13-21)
…ακολούθει μοι και άφες τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς
(Ματθ.Η 19-22)
… φοβηθείτε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα
απολέσαι εν γεέννη
(Ματθ. Ι 26-28)
…ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστίν
… Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι
καγώ απαύσω υμάς
Ματθ.ΙΑ 28-30)
…ουδείς βάλλει οίνον νέον εις ασκούς παλαιούς
.ει δε μη ρήσσει ο οίνος ο νέος τους ασκούς και ο οίνος εκχείται και οι
ασκοί απολούνται.αλλά οίνον νέον εις ασκούς νέους βλητέον
(Μαρκ. Β 21-22)
…απόδοτε τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω
Θεώ
(Μαρκ.ΙΒ 13-17)
…καλώς ποιείτε τοίς μισούσιν υμάς…
(Λουκ.ΣΤ 27-49)
….ου γαρ εστί δένδρον καλόν ποιούν καρπόν
σαπρόν,ουδέν δένδρον σαπρόν ποιούν καρπόν καλόν.έκαστον γαρ δένδρον εκ του
ιδίου καρπού γινώσκεται
(Λουκ. ΣΤ 27-49)
…υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας του
Θεού,τοις δε λοιποίς εν παραβολαίς,ίνα βλέποντες μη βλέπωσι και ακούοντες μη
συνιώσιν
(Λουκ Η 5-10
εμού γαρ εστι
κρυπτόν ο ου φανερόν γενήσεται ,ουδέ απόκρυφον ο ού γνωσθήσεται και εις
φανερόν έλθη
(Λουκ.Η 16-17)
…..ιδού γαρ η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστί
(Λουκ.ΙΖ 20-21)
… Το φώς ελήλυθεν εις τον κόσμον και ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το σκότος ή το
φώς
(Ιω.Γ 19-21)
Λέγει αυτώ Φίλιππος Κύριε δείξον ημίν τον
πατέρα και αρκεί ημίν.λέγει αυτώ ο Ιησούς….ο εωρακώς εμε
εώρακε τον πατέρα.…..εγώ εν τω πατρί, και ο πατήρ εν εμοί
εστί..
(Ιω.ΙΔ 8-10)
..πνεύμα ο Θεός και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δεί
προσκυνείν
(Ιω. Δ 24-24)
Εγώ και ο πατήρ εν εσμέν
(Ιω.Ι 30)
« Θεοί εστέ και υιοί Υψίστου πάντες
( Ψαλμ.81,6).
…..πάς ο ζών και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθανη
εις τον αιώνα.
(Ιω, ΙΑ 25-26)
Εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους…
(Ιω.ΙΓ 34-35)
Εξήλθον παρά του πατρός και ελήλυθα εις τον
κόσμον.πάλιν αφίημι τον κόσμον και πορεύομαι προς τον πατέρα.
(Ιω ΙΣΤ 28)
..εν τω κόσμω
τούτω θλίψιν έξετε αλλά θαρσείτε εγώ γαρ τον κόσμον νενίκηκα.
(Ιω. ΙΣΤ 33)
…καθώς συ πάτερ εν εμοί καγώ εν σοί ,ίνα και αυτοί εν
ημίν εν ώσιν..ινα ωσιν εν καθώς ημείς εν εσμέν ,εγω εν αυτοίς και συ εν εμοί ,ίνα ώσιν τετελειωμένοι εις εν.
(Ιω.ΙΖ,13-23)
..Ουκ οίδατε ότι ναός Θεού εστέ και το Πνεύμα του Θεού
οικεί εν υμίν;
(Παύλου Προς Κορ. Γ 16)
« θεού γαρ εσμέν συνεργοί θεού γεώργιον θεού οικοδομή εστέ »
(
Παύλου Α προς Κορ.Γ 9) Εμ
Θεόν ουδείς πώποτε τεθέαται
(Α.Έπ.Ιω. Δ 12)
....εάν μη ο κόκκος του σίτου πεσών εις την γήν
αποθάνη ,αυτός μόνος μένει. εάν δε αποθάνη πολύν καρπόν φέρει
(Ιω ΙΒ,25).
..άφρον σύ ό σπείρεις,ου ζωοποιείται εάν μη αποθάνη
(Παύλου Προς Κοριν,ΙΕ,36)
Κρείσσον το κατά δύναμιν εισενεγκείν η το πάν ελλείπει.
Γρηγορίου του Θεολόγου
(Σχετικώς με το περιβάλλον-συνθήκες-προυποθέσεις
του θαύματος-Η σημασία της πίστης)
-- …..και ιδού γυνή αιμορροούσα …προσελθούσα όπισθεν
ήψατο του κρασπέδου του ιματίου αυτού,.έλεγε γαρ εν αυτή,εάν μόνον άψωμαι του
ιματίου αυτού σωθήσομαι.ο δε Ιησούς επισταθείς και ιδών
αυτή,είπεν.θάρσει θυγάτερ η πίστις σου σέσωκέν σε και εσώθει η γυνή
από της ώρας εκείνης,
(Ματρ Θ 20 επ βλ.και Μάρκ Ε,25 επ.)
--Και έρχονται εις Ιεριχώ…ο υιός Τιμαίου Βαρτίματος
τυφλός εκάθητο..,,και ακούσας ότι Ιησούς ο Ναζωραίος εστίν ήρξατο κράζειν και
λέγειν.υιέ Δαυίδ Ιησού ελέησόν με….και στάς ο Ισούς είπε φωνήσατε αυτόν και
φωνούσιν τον τυφλόν λέγοντες αυτώ,θάρσει έγειρε.φωνεί σε, ο δε αποβαλών
το ιμάτιον αυτού,ήλθε προς τον Ιησού,και αποκριθείς λέγει αυτώ ο Ιησούς.τι σοι
θέλεις ποιήσω;ο δε τυφλός είπεν αυτώ.ραββουνί ίνα αναβλέψω.και ο Ιησούς είπεν
αυτώ.ύπαγε η πίστις σου σέσωκέ σε.και ευθέως ανέβλεψε και ηκολούθει τω Ιησού εν
τη οδώ
(Μάρκ.Ι. 46 επ.)
--Και ιδού γυνή εν τη πόλει ήτις ήν αμαρτωλός …και
στάσα οπίσω παρά τους πόδας αυτού κλαίουσα ήρξατο βρέχειν τους πόδας
αυτού τοις δάκρυσιν και ταις θριξί της κεφαλής αυτής εξέμασσε και
κατεφίλει τους πόδας αυτού και ήλειφε τω μύρω… είπε δε
αυτή.αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι…είπε δε προς την γυναίκα.η πίστις σου
σέσωκέ σε .πορεύου εις ειρήνην.(Λουκ.Ζ. 36 επ.)
--Ουκ εστιν προφήτης άτιμος ει μη εν τη πατρίδι αυτού
και εν ταις συγγενέσιν και εν τη οικία αυτού και ουκ ηδύνατο εκεί ουδεμίαν
δύναμιν ποιήσαι ει μη ολίγοις αρρώστοις επιθείς τας χείρας
εθεράπευσε.και εθεράπευσε και εθαύμαζεν δια την απιστίαν αυτών
(Μαρκ.Στ.2-6)—
Ην δε ασθενών Λάζαρος….απέστειλαν ουν αι αδελφαί
προς αυτόν λέγουσε.Κύριε ιδε ον φιλείς ασθενεί.ακούσας δε ο Ιησούς είπεν
αύτη η ασθένεια ουκ εστιν προς θανατον αλλ’υπέρ της δόξης του Θεού,ίνα δοξασθεί
ο υιός του Θεού… ως ουν ήκουσε ότι ασθενεί,τότε μεν έμεινεν εν ω ήν τόπω
δύο ημέρας…και μετά τούτο λέγει αυτοίς. Λάζαρος ο φίλος ημών κεκοίμηται
αλλά πορεύομαι ίνα εξυπνήσω αυτόν…τότε είπεν αυτοίς ο Ιησούς παρρησία,Λάζαρος
απέθανε και χαίρω δι υμάς ότι ίνα πιστεύσητε ότι ουκ ήμην εκεί,αλλ άγωμεν
προς αυτόν.είπεν ουν Θωμάς…άγωμεν ίνα αποθάνωμεν μετ ‘αυτού.Ελθών ούν ο Ιησούς
εύρεν αυτόν τέσσερας ημεράς ήδη έχοντα εν τω μνημείω…….είπεν ουν η
Μαρθα.Κύριε ει ης ώδε ο αδελφός μου ουκ αν ετεθνήκει αλλά και
νυν οίδα ότι όσα αν αιτήση τον Θεόν δώσει σοι ο Θεός.λέγει αυτήο
Ιησούς,αναστήσεται ο αδελφός σου.λέγει αυτώ Μαρθα οίδα ότι
αναστήσεται εν τη αναστάσει εν τη εσχάτη ημέρα. είπεν αυτή ο Ιηδούς εγώ
ειμί η ανάστσσιςε και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ καν αποθάνη ζήσεται και πάς ο
ζών και πιστεύων εις εμέ,ου μη αποθάνη εις τον αιώνα.πιστεύεις τούτο; Λέγει
αυτώ .ναι Κύριε…ο Ιησούς ουν ως είδεν αυτήν κλαίουσαν και τους
συνελθόντας αυτή Ιουδαίους κλαίοντας ενεβριμήσατο τω πνεύματι και ετάραξεν
εαυτόν. Και είπε που τεθείκατε αυτόν;λέγουσιν αυτώ.Κύριε έρχου και
ίδε.εδάκρυσεν ο Ιησούς… …έρχεται εις το μνημείον ήν δε σπήλαιον και λίθος
επέκειτο επ΄αυτώ λέγει ο Ιησούς.’αρατε τον λίθον. Λέγει αυτώ η αδελφή του
τεθνηκότος Μάρθα ήδη όζει….λέγει αυτή ο Ιησούς. Ουκ είπον σοι ότι εάν
πιστεύσεις όψεις την δόξαν του Θεού..ήραν ουν τον λίθον ου ήν ο τεθνηκώς
κείμενος .ο δε Ιησούς ήρε τους οφθαλμούς άνω και είπε.πάτερ
ευχαριστώ ότ ήκουσάς με.εγώ δε ήδειν ότι πάντοτε μου ακούεις αλλά δια τον
όχλον τον περιεστώτα είπον. Ίνα πιστεύσωσι ότι συ με απέστειλας. Και ταυτά
ειπών φωνή μεγάλη εκραύγασε.Λάζαρε δεύρο έξω. Και εξήλθεν ο
τεθνηκώς ..(Ιω.ΙΑ)
Και πας ο ζών
και πιστεύων εις εμέ που μη αποθάνη εις
τον αιώνα
(Ιω.11,25)
Εάν γαρ και πορευθώ
εν μέσω σκιάς θανάτου,ου
φοβηθήσομαι κακά ,ότι συ μετ’εμού.
(Ψαλμός 23,4)
..ουκ εστιν
ημίν η πάλη, προς αίμα και σάρκα,αλλά προς τας αρχάς,προς τας εξουσίας προς
τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της
πονηρίας εν τοις επουρανίοις.( Κατά τον P.Diel δεν κηρύσσετται η πάλη
κατά της σάρκας, το πνεύμα πρέπει να κυριαρχεί αλλά να μην εξαφανίσει τη
σάρκα)
« και ικάνωσιν ημάς,διακόνους καινής διαθήκης ου
γράμματος αλλά πνεύματος,το γάρ
γράμμα αποκτείνει ,το δε πνεύμα ζωοποεί.»
Παύλου,Προς Εφεσίους ΣΤ.12 Προς
Κορινθίους Β, Γ ,6
. « ημείς οίδαμεν ότι, μεταβεβήκαμεν εκ του
θανάτου εις την ζωήν,ότι αγαπώμεν τους αδελφούς, ο μη αγαπών τον
αδελφόν μένει εν τω θανάτω.
Επ.Α .Ιωάννου .Γ.14
-Ημείς δε καθόσον
χωρούμε στοχασμοίς τισι και υπονοίας το αληθές ανιχνεύοντες
( απόδοση:Εμείς όσο μπορούμε αναζητούμε την αλήθεια μέσα από στοχασμούς και
υποθέσεις)
Γρηγόριος Νύσσης
Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν
όψονται..
(Ματθ.Ε 3-11)
Μη Θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επί της γής….θησαυρίζετε δε υμίν θησαυρούς εν ουρανώ
(Ματθ.ΣΤ. 19-21)
-Εν ω μέτρω
μετρείτε μετρηθήσεται υμίν
(Ματθ. Ζ,2)
Εισέλθετε δια της στενής πύλης.ότι
πλατεία η πύλη και ευρύχωρος η οδός η απάγουσα εις την απώλειαν
(Ματθ.Ζ 13-21)
…καλώς ποιείτε τοίς μισούσιν υμάς…
(Λουκ.ΣΤ 27-49)
..Ουκ οίδατε ότι ναός Θεού εστέ και το Πνεύμα του Θεού
οικεί εν υμίν;
(Παύλου Προς Κορ. Γ 16)
« θεού γαρ εσμέν συνεργοί θεού γεώργιον θεού οικοδομή εστέ »
(
Παύλου Α προς Κορ.Γ 9) Εμ
..ουκ εστιν ημίν η πάλη, προς αίμα και σάρκα,αλλά προς
τας αρχάς,προς τας εξουσίας προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος
τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.( Κατά τον
P.Diel δεν κηρύσσεται η πάλη κατά της σάρκας, το πνεύμα πρέπει να
κυριαρχεί αλλά να μην εξαφανίσει τη σάρκα)
Παύλου,Προς Εφεσίους ΣΤ.12
« ημείς οίδαμεν ότι, μεταβεβήκαμεν εκ του
θανάτου εις την ζωήν,ότι αγαπώμεν τους αδελφούς, ο μη αγαπών τον
αδελφόν μένει εν τω θανάτω.
Επ.Α .Ιωάννου .Γ.14.
«Ου γαρ ίδη άνθρωπος το πρόσωπόν μου
και ζήσεται»
(Εξοδος ΛΓ,22)
-«…και είπεν Μανωέ προς την γυναίκα
αυτού,Θανάτω αποθανούμεθα ότι, Θεόν είδομεν»
(Κριταί ΙΓ,21 επ..)
«Ο μόνος έχων αθανασίαν,φώς,οικών
απρόσιτον,ον ουδείς ανθρώπων ουδέν ιδείν δύναται,ω τιμή και κράτος
αιώνιον αμήν.
(Α΄Τιμοθ.ΣΤ,16)»
-
Εν τη
ημέρα ταύτη είδομεν ότι, λαλήσει ο Θεός προς άνθρωπον και ζήσεται
(Δευτερ.Ε,24)
-«Θεόν ουδείς εώρακεν πώποτε ο μονογενής υιός ο ών
εις τον κόλπον τού πατρός,εκείνος εξηγήσατο»
(Ιωάν.Α,18
Απόσπασμα από τα
Καθίσματα, ήχος πλ. β’, ακολουθία Παννυχίδος, Ποίημα Θεοφάνους, Ψυχοσάββατο προ
της Πεντηκοστής:
«Αληθώς ματαιότης τά σύμπαντα, ο δέ βίος σκιά
καί ενύπνιον,……»
Τω δε Αδάμ είπεν …γή ει και εις γήν απελεύση
Γεν
Γ,17 επ.
(Εκ
γαίης γαρ πάντα και εις γην πάντα τελευτά.
Ξενοφάνης
………………………………………………………………………….
Θάνατος
δεν υπάρχει για κανέναν, παρά μόνο φαινομενικά, ούτε γένεση υπάρχει παρά μόνο
φαινομενικά. Η τροπή της ουσίας σε φύση θεωρείται γένεση, ενώ η τροπή της
φύσεως σε ουσία κατά τα αυτά θεωρείται θάνατος. Ούτε γεννιέται αληθινά κάτι
ούτε φθείρεται ποτέ, μόνο τη μια γίνεται φανερό και ύστερα γίνεται αόρατο- και
το μεν πρώτο συμβαίνει λόγω παχύτητας της ύλης, το δε δεύτερο λόγω λεπτότητας
της ουσίας, η οποία είναι πάντα ίδια και απλώς διαφέρει κατά την κίνηση και τη
στάση. Διότι αυτό είναι αναγκαστικά το ίδιον της μεταβολής, που δεν γίνεται από
κάπου έξω, αλλά το μεν όλον μεταβάλλεται στα μέρη, τα δε μέρη στο όλον λόγω της
ενότητας του παντός.
ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΤΥΑΝΕΩΣ - Επιστολή νη' - Στον Βαλέριο [Περί ζωής και
θανάτου]
-They know enough who
Know how to learn
(Γνωρίζουν αρκετά όσοι γνωρίζουν πώς να μάθουν)
Henry Adams
Power tends to corrupt and absolute power corrupts absolutely
(Η δύναμη τείνει
να διαφθείρει και η απόλυτη δύναμη διαφθείρει απόλυτα)
Acton,first Baron
«Ο άνθρωπος τού ειδέναι φύσει
οργεται»
(Επομένως ο άνθρωπος ενεργεί κατά φύση όταν προσπαθεί
να μάθει, να προσεγγίσει την αλήθεια, πολλές δε φορές ,έξω και πέρα από κάθε «
ιδιοτελή» σκοπιμότητα.)
Αριστοτέλης
em
-Αυτό που είναι πιο δύσκολο να δείς είναι αυτό που
πραγματικά υπάρχει.
John
Alec
-Το ερώτημα του
διακυβεύματος μένει ακόμη απροσδιόριστο …Κόσμος και άνθρωπος εταίροι και αντίπαλοι συγχρόνως …Υπάρχει
ύπατη τύχη ;
Κώστας Αξελός («Το παχνίδι του Κόσμου»).ΕΜ
Πολέμιον ανθρώποις αυτοί εαυτοίς
Ανάχαρσις
«
Η επιστήμη είναι ένας τρόπος να μάθουμε αλλά δεν είναι ο μοναδικός…μια επιστημονική
αντίληψη τού κόσμου,είναι απελπιστικά ατελής.Τα ζητήματα που έχουν νόημα
είναι εκτός του επιστημονικού πεδίου»
Francisco I.Ayala ( εξελικτικός βιολόγος , γενετιστής,) EM
-Work
is a the constrained release of energy
into a few degrees
of freedom.
(Εργασία είναι η περιορισμένη απελευθέρωση ενέργειας σε μερικούς
βαθμούς ελευθερίας.)
Peter Atkins
-Όταν μελετάμε τα
«άτομα» η χρήση της γλώσσας πρέπει να
πραγματοποιηθεί με μια άλλη λογική όπως συμβαίνει στην ποίηση. Το ποίημα
δεν ενδιαφέρεται ούτε σκοπός του είναι να γεγονότα, όσο το να δημιουργήσει
έννοιες και μορφές. Είναι λάθος να νομίζουμε ότι, ο σκοπός της φυσικής είναι
να ανακαλύψει το πώς είναι η φύση. Η φυσική ασχολείται με το τι μπορούμε να
πούμε εμείς για τη φύση. ΕΜ
-Οι σχέσεις απροσδιοριστίας
είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε εφόσον χρησιμοποιούμε την κλασική
περιγραφή μιας και τα όργανα που χρησιμοποιούμε είναι μακροσκοπικές
συσκευές. Αντιθέτως αυτό που θα έπρεπε να θεωρηθεί αντιφατικό είναι το γεγονός
ότι, επιδιώκουμε να κάνουμε μετρήσεις που αφορούν δυο αντιφατικές,
αλληλοαποκλειόμενες όψεις όπως το σωματίδιο και το κύμα .
-Everything we
call real is made of things that cannot be regarded as real
(Κάθε τι που αποκαλούμε πραγματικότητα έγινε από πράγματα που δεν μπορούν να θεωρηθούν ως πραγματικά)
-«Ο ασαφής και νεφελώδης κόσμος του ατόμου
γίνεται συγκεκριμένη σαφής πραγματικότητα όταν τον παρατηρούμε.
-” The act of observing …causes the wave function to collapse.,,i.e the
multiple possibilities ..vanish in favor
of one definite result” We’re not
measuring the world ; we’re creating it
(Η πράξη της
παρατήρησης…προκαλεί….την κατάρρευση της κυματικής λειτουργίας(:κυματοσυνάρτησης)….δηλαδή
οι πολλαπλές πιθανότητες ..εξαφανίζονται προς όφελος ενός οριστικού
αποτελέσματος),Δεν μετρούμε τον κόσμο.Τον δημιουργούμε.
-« When it comes to atoms, language can be
used only as in poetry. The poet, too, is not nearly so concerned with
describing facts as with creating images. It is wrong to think that the task of
physics is to find out how Nature is. Physics concerns what we say about Nature)
(Όταν μελετάμε τα «άτομα» η χρήση της
γλώσσας πρέπει να πραγματοποιηθεί με μια άλλη λογική όπως συμβαίνει στην
ποίηση. Το ποίημα δεν ενδιαφέρεται ούτε σκοπός του είναι να περιγράψει
γεγονότα, όσο το να δημιουργήσει έννοιες και μορφές. Είναι λάθος να νομίζουμε
ότι ο σκοπός της φυσικής είναι να ανακαλύψει το πώς είναι η φύση. Η φυσική
ασχολείται με το τι μπορούμε να πούμε εμείς για τη φύση.) EM
-Niels Bohr em
-Du sublime au ridicule in y a qu’un pas.
(Από το μεγαλείο
μέχρι το γελοίο, δεν υπάρχει παρά μόνο ένα βήμα)
Napoléon Bonaparte
-ΤHE GREAT INVOCATION
From the
point of Light within the Mind of God
Let light
stream forth into the minds of men.
Let Light
descend on Earth.
From the
point of Love within the Heart of God
Let love
stream forth into the hearts of men.
May Christ
return to Earth.
From the
centre where the Will of God is known
Let purpose
guide the little wills of men -
The purpose
which the Masters know and serve.
From the
centre which we call the race of men
Let the Plan
of Love and Light work out
And may it
seal the door where evil dwells.
Let Light
and Love and Power
restore the
Plan on Earth.
Alice Ann Bailey
( H
ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΚΛΗΣΗ
Από
την εστία του Φωτός μέσα στη Διάνοια του Θεού ας διαχυθεί Φως στις διάνοιες των
ανθρώπων.
Το
Φως ας κατέλθει στη γη.
Από
την εστία της Αγάπης μέσα στην Καρδιά του Θεού ας διαχυθεί η αγάπη στις καρδιές
των ανθρώπων.
Είθε
ο Χριστός να γυρίσει στη Γη.
Από
το κέντρο, όπου η Θέληση του Θεού είναι γνωστή, ας καθοδηγήσει ο σκοπός τις
μικρές θελήσεις των ανθρώπων, ο σκοπός τον οποίο οι Διδάσκαλοι γνωρίζουν και
υπηρετούν.
Από
το κέντρο που ονομάζουμε Φυλή των Ανθρώπων το Σχέδιο της Αγάπης και του Φωτός
ας πραγματοποιηθεί και είθε να σφραγίσει την πύλη του κακού.
Είθε το Φως, η Αγάπη και η Δύναμη Να
αποκαταστήσουν το Σχέδιο επάνω στη γη.
Alice Ann Bailey)
Αν πάρετε μόνον την
ομορφιά και τίποτε άλλο,έχετε πάρει το καλύτερο από όσα επινόησε ο Θεός
Elizabeth Browning
Ο άνθρωπος δεν προϋπάρχει
της γλώσσας, ούτε ως είδος ούτε και ως άτομο.
Roland Barthes
-The creation of
the world is not only a process which moves from God to humanity. God demands newness
from humanity; God awaits the works of human freedom.
(Η δημιουργία του κόσμου δεν είναι μόνο μια διαδικασία
που κινείται από τον Θεό προς την ανθρωπότητα. Ο Θεός απαιτεί καινότητα από την ανθρωπότητα. Ο Θεός αναμένει τα
έργα της ανθρώπινης ελευθερίας.)
Nikolai Berdyae EM
Superintelligence asks the
questions: what happens when machines surpass humans in general intelligence?
Will artificial agents save or destroy us? Nick Bostrom lays the foundation for
understanding the future of humanity and intelligent life. The human brain has
some capabilities that the brains of other animals lack. It is to these
distinctive capabilities that our species owes its dominant position. If
machine brains surpassed human brains in general intelligence, then this new
superintelligence could become extremely powerful—possibly beyond our
control.
(Η Υπερνοημοσύνη θέτει τα ερωτήματα: τι συμβαίνει όταν οι
μηχανές υπερβούν τους ανθρώπους σε γενική νοημοσύνη; Θα μας σώσουν ή θα μας
καταστρέψουν οι τεχνητοί παράγοντες; Ο Nick Bostrom θέτει τα θεμέλια για την κατανόηση
του μέλλοντος της ανθρωπότητας και της νοήμονος ζωής. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος
έχει κάποιες δυνατότητες που λείπουν από τον εγκέφαλο άλλων ζώων. Σε αυτές τις
ξεχωριστές ικανότητες οφείλει το είδος μας την κυρίαρχη θέση του. Εάν οι μηχανικοί εγκέφαλοι υπερβούν τους ανθρώπινους εγκεφάλους σε
γενική νοημοσύνη, τότε αυτή η νέα υπερνοημοσύνη
θα μπορούσε να γίνει εξαιρετικά ισχυρή—πιθανώς εκτός του ελέγχου μας)
Nick Bostrom
,
L’ intuition fouille et réunit la vie en un
seul bloc et sans intermédiaire,…….elle provient des couches profondes ,tandis
que l’; intelligence découpe ,trie, élimine ,morcelle le monde en objets
distincts et recouvre un univers assimilable……….
On appelle intuition, cette espèce de sympathie
intellectuelle par laquelle on se transporte à l’ intérieur d’un objet pour coïncider avec ce qu’ ιl a d’ unique et par conséquent inexprimable
(
Η διαίσθηση ερευνά και ενώνει τη ζωή σε
ένα ενιαίο μπλοκ και χωρίς ενδιάμεσο,…….προέρχεται από τα βαθιά στρώματα, ενώ η
νόηση κόβει, ταξινομεί, εξαλείφει, τεμαχίζει τον κόσμο σε διακριτά αντικείμενα
και καλύπτει ένα αφομοιώσιμο σύμπαν……….
Ονομάζουμε
διαίσθηση, αυτό το είδος νοητικής συμπάθειας με την οποία μεταφερόμαστε στο
εσωτερικό ενός αντικειμένου για να συμπίπτει με αυτό που είναι μοναδικό και
επομένως ανέκφραστο).
Bergson εμ
« ……….εκφράζω την πεποίθηση, ότι, είναι ανοικτός ο
δρόμος για να αναγνωρίσουμε
ταυτόχρονα την αξία των μη
επιστημονικών τρόπων σκέψης, και την
εσωτερική αξία τής επιστήμης, που σήμερα τόσο συχνά αποδοκιμάζεται.
Βίκτορ Βάισκοπφ ΕΜ
-They are ill discoverers that think there is no land ,when they can see nothing but sea.
( απόδοση:Είναι κακοί
ερευνητές αυτοί που νομίζουν ότι, δεν
υπάρχει γη, όταν δεν μπορούν να δουν τίποτα άλλο ,εκτός από θάλασσα.)
-If a man
will begin with certainties, he shall end in doubts, but if he will content to
begin with doubts, he shall end in certainties.
(Εάν κάποιος αρχίσει με βεβαιότητες, θα καταλήξει σε
αμφιβολίες, αλλά αν αρκείται στο να αρχίσει με αμφιβολίες, θα καταλήξει σε
βεβαιότητες.)
Francis Bacon
-Στους Ανθρώπους αρέσει να βάζουν τάξη στα πράγματα
-Η
αναγνώριση τού προβλήματος είναι η μισή μάχη.
-Είναι
επικίνδυνο να μην ξέρουμε τι είναι όμορφο
Alain de Botton)ΕΜ
-If science
needs anything, it is the cold rejection of the common mind, the disobedience
to principles that have served the human species for thousands of years.
(Αν η επιστήμη χρειάζεται κάτι ,αυτό είναι η ψυχρή απόρριψη του κοινού νού,η
ανυπακοή απέναντι σε αρχές που για
χιλιάδες χρόνια υπηρέτησαν το ανθρώπινο είδος) αν.
David Berlinsky (« Ο Βασιλιάς του Άπειρου Χώρου» EM
Le suprême bonheur de
se trouver un jour face à face avec un
Univers unifié
( Η υπέρτατη ευτυχία να βρεθείς κάποια μέρα,πρόσωπο με
πρόσωπο με ένα ενοποιημένο Σύμπαν)
-…le sujet se
trouve identifié toujours davantage avec les plus lointains domaines d’ un Univers
qu’ il ne saurait percevoir
qu’ en étant partiellement un même corps avec lui.
(…το υποκείμενο ταυτίζεται όλο και περισσότερο με τις
πιο απομακρυσμένες περιοχές ενός Σύμπαντος ,που δεν θα μπορούσε να αντιληφθεί παρά μόνο αν είναι εν μέρει ,το ίδιο σώμα μ’ αυτό).
-..L homme
possède en vertu d être dans le
monde un sens spécial qui lui découvre
,d’ une manière plus ou moins confuse le Tout, dont il fait parti.
( Ο άνθρωπος κατέχει λόγω
του ότι, είναι μέσα στον κόσμο μια ιδιαίτερη αίσθηση που του αποκαλύπτει,
με έναν περισσότερο ή λιγότερο συγκεχυμένο τρόπο, το Όλον, μέρος του οποίου,
είναι.)
Une Introduction à une explication du monde.. Etre plus ,c’est s’unir davantage…mais l
‘unité ne grandit que supportée par un accroissement de
conscience..,c'est-à-dire de la vision …Voir ou périr 25……Objet et
sujet s’épousent et se transforment
mutuel lement dans l’ acte de connaissance……L’homme est en même temps
centre de construction de l’univers. Par
avantage ,autant que par nécessité… .c’est donc à lui qu’il faut finalement ramener toute science…
regardons l’homme et nous vivrons plus. Et pour cela accommodons correctement
nos yeux.. 27…l’homme….sommet momentané d’une Anthropogenèse couronnant elle-même une Cosmogénèse…28….(ne
saurait se voir) complètement en dehors….ni la Vie en dehors de
l’univers..29…La vraie Physique est celle qui parviendra …à intégrer L’Homme
total dans une représentation cohérente
du monde…(l’être pensant) découvre qu’
il n’est pas un élément perdu dans les solitudes cosmiques ,mais est une volonté de vivre, universelle qui
converge et s’hominise en lui. L’ Homme non pas centre statique du Monde….mais axe et flèche de l’Evolution …30 plus nous
pulvérisons…la matière ,plus se laisse voir …à nous sa fondamentale unité 35…l’ Energie
représente …pour la science la forme la plus primitive de l’ Etoffe universelle… 37…le « système »
est perceptible à n’ importe quel
observateur de la Nature 38…L’ordre, le dessin …apparaissent dans
l’ensemble..39…La matière obéit.. à la grande loi biologique…de «
complexification »…43…Rien ne se construit
qu’au prix d’une destruction équivalente… deux principes..la
Conservation et la Dégradation de l’ Energie…l’évolution de la Matière .
quantativement …cette transformation nous apparaît …comme une opération définie
mais couteuse ou s’épuise lentement un élan originel… 47…Perfe ction spirituelle (ou « centreité
» consciente) et synthèse matérielle (ou
complexité) sont les deux faces ou parties liées d’un même phénomène)..
57….Pour penser il faut manger…60..l’ énergie cosmique est constamment
croissante …63.. il y a une orientation
précise et un axe privilégié de
l’évolution 154… à chaque ..combinaison
quelque chose d’irréductible aux éléments isolés émerge dans un ordre
nouveau et de ce chef, conscience, vie,
pensée, sont près d’acquérir droit d’existence
scientifique 298...déchiffrer l’homme c’est essentiellement
chercher à savoir comment le Monde s’est fait, et comment il doit
continuer à se faire….314…la relation structurelle entre ….complexité et conscience
est ..incontestable..334……nous sommes
logiquement amenés a conjecturer à chaque corpuscule l’existence
rudimentaire de quelque
psyché….l’Univers est en tension…de
reploiement orga nique sur lui-même et donc d’intériorisation… la Vie est
depuis toujours en pression
partout..335. ….l’Univers …progresse à coup de milliards d’essais…la Vie… une
fonction universelle d’ordre cosmique…336…Evolutivement depuis longtemps
l’homme ne bouge plus s’il a jamais
bougé…339…quelle est la place laissée à la liberté, ?( ..il ne suit aucunement,
je prétends de la position ici adoptée que la réussite finale de l’homnisation
soit néces saire.).Quelle est la valeur
accordée a l’esprit ? (Matiere et Esprit ….simples variables
conjuguées)…343 quelle distinction ..entre
Dieu et le Monde ?(le centre Universel d’unification …doit être conçu
comme préexistent et transcendant.).344.. Ainsi l’exige…le jeu des grands
nombres, au sein d’une multitude en voie d’organisation.) Mal de décomposition
( ..forme du précèdent …la mort rouage essentiel du mécanisme et de montée de
la Vie)..Mal de solitude et d’angoisse(..un Univers que nous n’arrivons encore
à bien comp rendre, ni à savoir ce qu’l nous veut) Mal de croissance(..la loi
mystérieuse ..qui fait se traduire en
terme de travail et d’effort tout progrès en direction de plus d’unite……on s’aperçoit vie…un type particulier du Cosmos
un type particulier du monde se découvre où le Mal non pas par accident ..mais par
structure même du système apparait nécessairement …dans le sillage de
l’Evolution…pour de raisons ..que si nous pouvions les connaître nous
aurions péné tré le secret du monde autour de nous…Est-ce
sûr que la malice du mal…ne
trahisse un certain excès ,inexplicable
pour notre raison si à l’effet
normal de l ‘ Evolution ne se
surajoute pas l’effet
extraordinaire de quelque catastrophe ou
déviation primordial ? 347 Une chose me parait clair …toute liberté est non
seulement laissée mais offerte par le
Phénomène à la Théologie de préciser et
de compléter en profondeur les données
ou suggestions offertes par l’expérience..….rien
ne ressemble autant à l’épopée humaine à un chemin de la Croix) 348 )..
(Μια Εισαγωγή σε μια
Εξήγηση του Κόσμου.. Το να είσαι περισσότερο σημαίνει να ενώνεσαι
περισσότερο...αλλά η ενότητα δεν αναπτύσσεται
παρά μόνο με την αύξηση της
συνείδησης...δηλαδή του οράματος.. Να βλέπεις ή να χάνεσαι……Αντικείμενο
και υποκείμενο παντρεύονται και
μεταμορφώνονται αμοιβαία στην πράξη της γνώσης……Ο άνθρωπος είναι
ταυτόχρονα κέντρο κατασκευής του
σύμπαντος. Από πλεονέκτημα, όσο και από ανάγκη….Τελικώς πρέπει λοιπόν σ’ αυτόν, να επαναφέρουμε όλη την
επιστήμη… ας ατενίσουμε τον άνθρωπο και θα ζήσουμε περισσότερο. Και για τον
λόγο αυτό, ας προσαρμόσουμε σωστά τα μάτια μας,… ορμή μιας ίδιας Ανθρωπογένεσης που στεφανώνειι μια Κοσμογένεση…28….(δεν
μπο ρεί να φαίνεται) εντελώς έξω….ούτε Ζωή έξω από το σύμπαν..29… Αληθινή
Φυσική, είναι αυτή που θα καταφέρει να…ενσωματώσει τον « ολοκληρωτικό» άνθρωπο σε μια συνεκτική
αναπαράσταση του κό σμου… (το σκεπτόμενο ον) ανακαλύπτει ότι, δεν είναι ένα
στοιχείο που έχει χαθεί στις κοσμικές μοναξιές, αλλά είναι μια θέληση για ζωή,
καθολική ,που συγκλίνει και εξανθρωπίζεται μέσα του. Ο άνθρωπος, όχι στατικό κέντρο του Κόσμου….αλλά άξονας και
βέλος τής Εξέλιξης…30 όσο περισσότερο κονιορτοποιούμε…την ύλη, τόσο περισσότερο
μας αποκαλύπτεται η θεμελιώδης ενότητά του … …Η ενέργεια αντιπροσωπεύει…για την
επιστήμη την πιο πρωτόγονη μορφή της ...το
πιο πρωτόγονο ύφασμα του Σύμπαντος… 37…το
«σύστημα» γίνεται αντιληπτό σε κάθε παρατηρητή τής φύσης 38…Η τάξη, το σχέδιο …εμφανίζονται
στο σύνολό ..39…Η ύλη υπακούει…. στον μεγάλο βιολογικό νόμο…τής «πολυπλοκότητας»…43…Τίποτα
δεν κατασκευάζεται παρά μόνο με τίμημα μια ισοδύναμη κατά στροφή….δύο αρχές, η
διατήρηση και η υποβάθμιση τής ενέργειας ποσοτικώς ..η μεταμόρφωση αυτή,στο κόστος μιας ισοδύναμης καταστροφής… … αυτός ο
μετασχηματισμός μάς φαίνεται… ως μια οριστική αλλά δαπανηρή λειτουργία στην
οποία μια αρχική ώθηση εξαντλείται αργά… 47…Η πνευματική τελειότητα (ή
συνειδητή «κεντρικότητα») και η υλική σύνθεση (ή πολυπλοκότητα) είναι οι δύο
πλευρές, ή συνδεδεμένα μέρη του ίδιου φαινόμενου ).. 57….Για να σκεφτεί κανείς πρέπει να τρέφεται…60..η κοσμική ενέργεια
αυξάνεται συνεχώς…63.. υπάρχει ένας ακριβής προσανατολισμός και ένας προνομιακός
άξονας εξέλιξης 154……σε κάθε… συνδυασμό
κάτι μη αναγώγιμο σε απομονωμένα στοιχεία αναδύεται σε μια νέα τάξη και
από αυτό, η συνείδηση, η ζωή, η σκέψη είναι έτοιμες να αποκτή σουν την επιστημονική ύπαρξη 298... η
αποκρυπτογράφηση του ανθρώπου είναι ουσιαστικά η αναζήτηση του πώς συνέβη ο
κόσμος και πώς πρέπει να συνεχίσει να συμβαίνει….314 ……η δομική σχέση
μεταξύ….πολυπλοκότητας και συνείδησης είναι ..αδιαμφι σβήτητη..334……λογικά
οδηγούμαστε στο να υποθέσουμε σε κάθε σωματίδιο την υποτυπώδη ύπαρξη κάποιας
ψυχής….το σύμπαν βρίσκεται σε ένταση…οργανικής αναδίπλωσης στον εαυτό του και
άρα εσωτερίκευσης …Η ζωή ήταν πάντα υπό
πίεση παντού..335. ….το Σύμπαν …προχωρά με
δισεκατομμύρια δοκιμές…Ζωή…μια καθολική λειτουργία κοσμικής τάξης…336….…Εξελικτικώς
εδώ και πολύ καιρό, ο άνθρωπος δεν κινείται αν έχει ποτέ κινη θεί…339…ποιος
είναι ο χώρος που έχει αφεθεί στην ελευθερία; ( .. Σε καμιά περίπτωση δεν ,
ισχυρίζομαι από τη θέση που υιοθετείται εδώ ότι, η τελική επιτυχία της ανθρωποποίησης
είναι απαραίτητη.) Ποια είναι η αξία που δίνεται στο πνεύμα; (Ύλη και Πνεύμα….
απλές συζευγμένες μεταβλητές)…343 ποια διάκριση .. μεταξύ Θεού και Κόσμου; (το
Παγκόσμιο κέντρο της ενοποίησης …πρέπει να γίνει αντιληπτό ως προϋπάρχον και
υπερβατικό.).344..Κακό της αταξίας και της αποτυχίας (Ο κόσμος προχωρά από πιθανότητες… τόσες πολλές αποτυχίες για
μια επιτυχία. Έτσι απαιτεί είναι… το παιχνίδι των μεγάλων αριθμών μέσα σε ένα
πλήθος διαδικασιών οργάνωσης.) Κακό της αποσύνθεσης (..μορφή του προηγούμε νου...θανάτου
ουσιαστικό γρανάζι στον μηχανισμό και της ανόδου της Ζωής).. Κακό της μοναξιάς
και της αγωνίας (.. ένα Σύμπαν που δεν μπορούμε ακόμη να καταλάβουμε καλά, ούτε
να ξέρουμε τι μας θέλει) Κακό της ανάπτυξης (.. ο μυστηριώδης νόμος. .που
μεταφράζει με όρους δουλειάς και προσπάθειας κάθε πρόοδο προς την κατεύθυνση
της περισσότερης ενότητας……βλέπουμε την ζωή… ένας συγκεκριμένος τύπος του
Κόσμου ανακαλύπτεται ένας συγκεκριμένος τύπος κόσμου όπου το Κακό δεν είναι
τυχαία, αλλά από την ίδια τη δομή του συστήματος εμφανίζεται απαραίτητο… στον
απόηχο της Εξέλιξης… για λόγους… που αν μπορούσαμε να τους γνωρίσουμε θα είχαμε
διεισδύσει στο μυστικό του κόσμου γύρω
μας…Κακό της ανάπτυξης ..μυστηριώδης νόμος ..που μεταφράζεται με όρους έργου και
προσπάθειας και πρόοδος προς την κατεύθυνση μιας μεγαλύτερης ενότητας. ……βλέπουμε
ζωή ένας ιδιαίτερος τύπος Κόσμου
αποκαλύπτεται όπου το Κακό ,όχι από ατύχημα αλλά εξαιτίας αυτής ταύτης της δομής
του συστήματος εμφανίζεται αναγκαίο στο
αυλάκι της Εξέλιξης ..για λόγους που αν τους γνωρίζαμε θα είχαμε εισχωρήσει στο
μυστικό του κόσμου γύρω μας. Είναι βέβαιο
ότι, η πονηριά του κακού…δεν προδίδει μια ορισμένη υπερβολή ,ανεξήγητη για την λογική
μας εάν στο κανονικό αποτέλεσμα της εξέλιξης
δεν..Ενα πράγμα φαίνεται καθαρό,…και η ελευθερία όχι απλώς αφήνεται αλλά προσφέρεται από το Φαινόμενο…. στην θεολογία εναπόκειται να διευκρινίσει και
συμπληρώσει σε βάθος τα δεδομένα ή τις
υποθέσεις που προσφέρει η εμπειρία…..Τίποτε
δεν ομοιάζει περισσότερο με την
ανθρώπινη εποποιία τόσο όσο ένα δρόμος του
Σταυρού)
Teilhard de Chardin
. ….(ne saurait se voir) complètement en dehors….ni la Vie en dehors de l’univers..29…La
vraie Physique est celle qui parviendra …a intégrer L’Homme total dans une représentation cohérente du monde…(l’être
pensant) découvre qu’ il n’est pas un élément
perdu dans les solitudes cosmiques ,mais est une volonté de vivre, universelle qui converge
et s’hominise en lui. L’ Homme non pas centre statique du Monde….mais axe et flèche de l’Evolution …30 plus nous
pulvérisons…la matière ,plus se laisse voir
a nous sa fondamentale unité 35…l’ Energie représente …pour la science
la forme la plus primitive de l’ Etoffe
universelle… 37…le « système » est
perceptible à n’ importe quel observateur de la Nature 38…L’ordre, le
dessin …apparaissent dans l’ensemble..39…La matière obéit ..a la grande loi
biologique…de « complexification »…43…Rien ne se construit qu’au prix d’une destruction équivalente…
deux principes..la Conservation et la Dégradation de l’ Energie…l’évolution de
la Matière . quantativement …cette transformation nous apparaît …comme une
opération définie mais couteuse ou s’épuise lentement un élan originel… 47…Perfection spirituelle (ou « centreité
» consciente)et synthèse matérielle (ou
complexité) sont les deux faces ou parties liées d’un même phénomène)..
57….Pour penser il faut manger…60..l’ énergie cosmique est constamment
croissante …63.. il y a une orientation
précise et un axe privilégié de
l’évolution οοο…l’ Energie
représente …pour la science la forme la plus primitive de l’ Etoffe universelle… 37…le « système »
est perceptible à n’ importe quel
observateur de la Nature 38…L’ordre, le dessin …apparaissent dans
l’ensemble..39…La matière obéit ..a la grande loi biologique…de «
complexification »…43…Rien ne se construit
qu’au prix d’une destruction équivalente… deux principes..la
Conservation et la Dégradation de l’ Energie…l’évolution de la Matière .
quantativement …cette transformation nous apparaît …comme une opération définie
mais couteuse ou s’épuise lentement un élan originel… 47…Perfection spirituelle (ou « centreité » consciente)et synthèse matérielle (ou
complexité) sont les deux faces ou parties liées d’un même phénomène)..
57….Pour penser il faut manger…60..l’ énergie cosmique est constamment
croissante …63.. il y a une orientation
précise et un axe privilégié de
l’évolution
.(δεν μπορεί να δει τον
εαυτό του) εντελώς έξω….ούτε Ζωή έξω από το σύμπαν..29…Η αληθινή φυσική είναι
αυτή που θα πετύχει…να ενσωματώσει τον συνολικό Άνθρωπο σε μια συνεκτική
αναπαράσταση του κόσμου…(το σκεπτόμενο ον) ανακαλύπτει ότι είναι όχι ένα
στοιχείο που χάνεται στις κοσμικές μοναξιές, αλλά είναι μια θέληση για ζωή,
καθολική που συγκλίνει και εξανθρωπίζεται μέσα του. Ο άνθρωπος, όχι το στατικό
κέντρο του Κόσμου….αλλά ο άξονας και το βέλος της Εξέλιξης…30 όσο περισσότερο
κονιορτοποιούμε…την ύλη, τόσο περισσότερο μας αποκαλύπτεται η θεμελιώδης
ενότητά του 35…Η ενέργεια αντιπροσωπεύει…για την επιστήμη το πιο πρωτόγονο ύφασμα του Σύμπαντος … 37…το «σύστημα» γίνεται
αντιληπτό σε κάθε παρατηρητή της φύσης 38…Η τάξη, το σχέδιο…εμφανίζονται στο
σύνολό τους..39…Η ύλη υπακούει στον μεγάλο βιολογικό νόμο…της «πολυπλοκοποίησης»…43…Τίποτα
δεν χτίζεται παρά μόνο με το κόστος μιας ισοδύναμης καταστροφής… δύο αρχές.. η
διατήρηση και η υποβάθμιση της ενέργειας… η εξέλιξη της ύλης. ποσοτικά… αυτός ο
μετασχηματισμός μας φαίνεται… ως μια οριστική αλλά δαπανηρή λειτουργία στην οποία
μια αρχική ώθηση ργά… 47…Η πνευματική τελειότητα (ή συνειδητή «κεντρικότητα»)
και η υλική σύνθεση (ή πολυπλοκότητα) είναι οι δύο πλευρές ή συνδεδεμένα μέρη
ενός το ίδιο φαινόμενο).. 57….Για να σκεφτείς ότι, πρέπει να φας…60..η κοσμική
ενέργεια αυξάνεται συνεχώς…63.. υπάρχει ένας ακριβής προσανατολισμός και ένας
προνομιακός άξονας εξέλιξης Η ενέργεια αντιπροσωπεύει…για την επιστήμη την πιο
πρωτόγονη μορφή την παγκόσμια στόφα… 37…το «σύστημα» είναι αντιληπτό σε κάθε
παρατηρητή της Φύσης 38…Τάξη, σχέδιο…εμφανίζονται στο σύνολο…39…Η ύλη
υπακούει…στο μεγάλο βιολογικό νόμο…της «πολυπλοκοποίησης»… 43...Τίποτα δεν
χτίζεται παρά μόνο με το κόστος μιας ισοδύναμης καταστροφής...δύο αρχές...η
Διατήρηση και Υποβάθμιση της Ενέργειας...η εξέλιξη της Ύλης . ποσοτικά… αυτός ο
μετασχηματισμός μας φαίνεται… ως μια οριστική αλλά δαπανηρή λειτουργία στην
οποία μια αρχική ώθηση εξαντλείται αργά… 47…Η πνευματική τελειότητα (ή
συνειδητή «κεντρικότητα») και η υλική σύνθεση (ή πολυπλοκότητα) είναι οι δύο
πλευρές ή συνδεδεμένα μέρη ενός το ίδιο φαινόμενο).. 57….Για να σκεφτείς ,
πρέπει να φας…60..η κοσμική ενέργεια αυξάνεται συνεχώς…63.. υπάρχει ακριβής
προσανατολισμός και προνομιακός άξονας εξέλιξης).
-.Είναι σίγουρο ότι ,το
κακό… δεν προδίδει μια ορισμένη υπέρβαση, ανεξήγητη για το λόγο μας, αν στο
φυσιολογικό αποτέλεσμα της Εξέλιξης δεν προστεθεί το εξαιρετικό αποτέλεσμα
κάποιας κυρίαρχης αρχέγονης καταστροφής ή απόκλιση? 347 Ένα πράγμα μου φαίνεται
ξεκάθαρο… όλη η ελευθερία όχι μόνο αφήνεται αλλά προσφέρεται από το Φαινόμενο
στη Θεολογία για να προσδιορίσει. Ο άνθρωπος …κορυφή προσωρινή μιας
Ανθρωπογένεσης που ή ίδια στεφανώνει την
κοσμογένεση ( δεν θα μπορούσε να είναι) πλήρως εκτός αυτής…ούτε η ζωή εκτός του
Σύμπαντος ..Αληθινή φυσική είναι εκείνη που θα κατορθώσει ….να ενσωματώσει τον Άνθρωπο σε μια συνεπή αποτύπωση του κόσμου.( το σκεπτόμενο
ον) που ανακαλύπτει πώς δεν είναι ένα
χαμένο στοιχείο στις κοσμικές ερημιές
,αλλά είναι μια θέληση να ζήσει, παγκόσμια, που συγκλίνει και ανθρωποποιείται
σ’ αυτόν,που δεν είναι ένα στατικό κέντρο του κόσμου…αλλά άξονας και βέλος
της εξέλιξης …όσο περισσότερο κονιορτοποιούμε …την ύλη τόσο περισσότερο αποκαλύπτεται η θεμελιώδης
ενότητα ο άνθρωπος…προσωρινή κορυφή μιας ανθρωπογένεσης που στεφανώνει μια
κοσμογένεση.
Teilhard de Chardin
L'univers matériel possède «un dedans», une conscience,…Et voilà que
l'homme désormais a pouvoir et mission de prolonger, de continuer l'œuvre
créatrice…..l’ harmonie n’ est pas en avant
mais en arrière .L élan se divise de plus en plus en se consommant….quelque
chose du tout doit subsister dans les
parties la primauté de l homme a travers la conscience ,voulue par Dieu
….finaliste ..néglige les lignes de l’évolution
autres que la ligne humaine..la finalité est a travers l’ homme apparition de la conscience…. La complexité
toujours plus grande du vivant a un but ,l’ apparition de la conscience…
(Το υλικό σύμπαν κατέχει ένα «μέσα», μια συνείδηση... Και να που τώρα, ο άνθρωπος έχει πλέον την δύναμη και την αποστολή να διευρύνει, να
συνεχίσει τη δημιουργική δουλειά... η αρμονία δεν είναι μπροστά αλλά πίσω.
Η ορμή διαιρείται όλο και περισσότερο με την ανάλωσή της... κάτι από το σύνολο
πρέπει να επιβιώσει στα μέρη η πρωτοκαθεδρία του ανθρώπου μέσω της συνείδησης,
θελημένη από τον Θεό... τελικός... παραμελεί τις γραμμές της εξέλιξις
διαφορετικές από την ανθρώπινη
γραμμή,ανθρώπινης... Η διαρκώς αυξανόμενη πολυπλοκότητα των ζωντανών
όντων έχει έναν σκοπό, την εμφάνιση της συνείδησης...)
Teilhard de Chardin
-Ο πολιτισμός ενός έθνους
φαίνεται από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα
Μαχάτμα Γκάντι
«..πρώτα απ’όλα πρέπει να κατανοήσουμε το εύθραυστο
θαύμα της ζωής στη Γή, και να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε να μην καταστρέψουμε το οικοσύστημα, ακόμη
περισσότερο .Διαταράξαμε και απειλήσαμε την ύπαρξη τρισεκατομμυρίων
οργανισμών που ζούν στον πλανήτη ,και
έχουμε ευθύνη απέναντι τους. Κύριος στόχος μας πρέπει να είναι η επίλυση των τεράστιων προβλημάτων που
προκαλέσαμε άθελά μας….
Matthew Cobb (ζωολόγος)
Όσο ο εγκέφαλός μας παραμένει ένα μυστήριο,το
Σύμπαν,ο αντικατο πτρισμός της δομής του εγκεφάλου, θα είναι επίσης ένα μυστήριο.
Santiago Ramon y Cajal ( νομπελίστας νευροανατόμος.)
« Είναι αδύνατο να
αποφανθούμε αν η προέλευση της ζωής εδώ
στη Γή υπήρξε ένα πολύ σπάνιο ή αναγκαστικό γεγονός…. που φαίνεται μάλλον μια απίθανη ακολουθία γεγονότων»
Francis Crick
-L’Amour est une réserve sacrée d’ énergie et comme
le sang même de l’ Evolution spirituelle
(Η αγάπη είναι ένα ιερό απόθεμα ενέργειας και όπως το ίδιο το αίμα της
πνευματικής Εξέλιξης) em
Teilhard de Chardin
« l’évolution des êtres se traduit par une monté
vers l’ esprit ..le moteur de cette monté ,c’est l’ amour…….Créer n’est pas
une petite affaire pour le Tout –Puissant…..C’est une aventure ,un risque ,une
bataille où Il s’engage tout entier »
( Η εξέλιξη
των όντων, μεταφράζεται ως μια άνοδος προς το πνεύμα…η κινητήρια δύναμη της οποίας είναι η αγάπη …. Η δημιουργία δεν είναι
μια μικρή υπόθεση για τον Παντοδύναμο… Είναι μια περιπέτεια ένα ρίσκο,,μια μάχη
στην οποία, έχει ολοκληρωτικά εμπλακεί.)
Teilhard de Chardin
-Si l’ univers a réussi jusqu’ ici l ‘invraisemblable travail de faire
naitre la pensée humaine au sein de ce qui nous parait être un réseau
inimaginable de hasards et de mauvaises chances c’ est qui il est
au fond de lui-même dirigé par une puissance souverainemet
maitresse des éléments qui le composent..
(Αν
το σύμπαν έχει πετύχει μέχρι στιγμής το απίστευτο έργο να γεννήσει
την ανθρώπινη σκέψη στο κέντρο αυτού που μας φαίνεται να είναι ένα αδιανόητο
δίκτυο τυχαιότητας και κακών ευκαιριών, σημαίνει ότι, στο βάθος του εαυτού του,
οδηγείται από μιά δύναμη που κυριαρχεί επί των στοιχείων που
το συνθέτουν) ..
Teilhard de Chardin(«Μon Univers»)
-..la vie dans son ensemble et non dans ses éléments..est infaillible
(H ζωή στο σύνολό της και όχι στα στοιχεία της .. είναι αλάνθαστη
La recherche d un idéal est, comme la conscience, spécifique de la nature
humaine et indépendente de la volonté purement rationnel de l’
individu,
-(Η αναζήτηση ενός
ιδεώδους, όπως η συνείδηση, είναι ειδική για την ανθρώπινη φύση και είναι
ανεξάρτητη από την καθαρά ορθολογική βούληση του ατόμου)
Teilhard de Chardin
-Pour critiquer les gens il faut
les connaitre mais pour les connaitre il faut les aimer.
(Για να ασκείς κριτική στους ανθρώπους πρέπει
να τους γνωρίζεις, αλλά για τους γνωρίζεις ,πρέπει να τους αγαπάς) ΕΜ
Cοluche
-Pas d’avenir pour l’homme en
dehors de son association avec tous
les autres hommes
( Δεν υπάρχει μέλλον για τον άνθρωπο αν δεν
συνεργασθεί με ΟΛΟΥΣ τους άλλους ανθρώπους.)
Teilhard de Chardin ( Le Phénomène humain)
‘- « ,,,Οσο ακριβής και αν είναι η γνώση τής αρχικής κατάστασης
είναι αδύνατο να προβλέψουμε την τελική κατάσταση χωρίς να
διατρέξουμε όλα τα στάδια.Το σήμερα δεν επιτρέπει να προβλέψουμε το αύριο.
Αυτή η διαπίστωση είναι αρκετή για να παραδεχθούμε αντίθετα με τον Laplace, ότι
,διαθέτουμε ένα χώρο ελευθερίας.Είναι ανώφελο να επικαλεσθούμε γι΄αυτό την
τύχη.Υπάρχει άραγε αυτός ο χώρος ελευθερίας στη πραγματικότητα; Ένα τέτοιο ερώτημα δεν ανήκει στη
δικαιοδοσία τής επιστήμης. Οντας αρκετά απασχολημένη με το πώς εμφανίζεται η
πραγματικότητα,αφήνει τα ερωτήματα αυτά στους μεταφυσικούς»
Albert Jacquard ΕΜ
-«Το
θεωρώ πολύ πιθανόν ,στην πραγματικότητα αναπόφευκτο, η βιολογική
νοημοσύνη να αποτελεί μόνον ένα
μεταβατικό φαινόμενο, μια
μεταβαλλόμενη φάση, στην εξέλιξη της
νοημοσύνης στο Σύμπαν. Αν συναντήσουμε
ποτέ εξωγήινη νοημοσύνη ,θεωρώ εξαιρετικά πιθανόν να είναι μεταβιολογική στη φύση της,ένα συμπέρασμα που έχει προφανή και εκτενή
αντίκτυπο για την SETI»
-Another
profound question concerns the status of
laws of physics: Are they immutable or can they vary from one cosmic region
to another ,or on bubble universe to another ,or even change with time our universe?
(Ένα άλλο βαθύ ερώτημα αφορά την κατάσταση των νόμων της φυσικής:
Είναι αμετάβλητοι ή μπορεί να ποικίλλουν από την μια κοσμική περιοχή στην άλλη,
ή από το σύμπαν με φυσαλίδες στο άλλο, ή
ακόμα και να αλλάζουν με το χρόνο το σύμπαν μας ;)
-« Η ιδέα πως η φύση είναι
με κάποιο τρόπο φτιαγμένη για την ζωή….είναι μια…θολή άποψη …στους νόμους
της φυσικής δεν βλέπουμε τίποτε που να επιλέγει ξεκάθαρα την «ζωή» ως προτιμώμενη κατάσταση προορισμού
…..Αυτό δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι,
δεν υπάρχει στην φύση καμιά «αρχή ζωής» αν όμως υπάρχει δεν έχει έρθει ακόμη στο φώς…… αν η ζωή
εμφανίζεται εύκολα σε συνθήκες σαν της Γής θα πρέπει να δημιουργήθηκε πολλές
φορές στον πλανήτη μας …Σύμφωνα με ισχυρές ενδείξεις όλες οι μορφές ζωής που
εξετάστηκαν μέχρι τώρα ..συνδέονται
στενά : όλοι αυτοί οι οργανισμοί χρησιμοποιούν ένα παγκόσμιο γενετικό
κώδικα και όλοι αξιοποιούν νουκλεονικά
οξέα για να αποθηκεύουν πληροφορία καθώς και πρωτεΐνες για τις δομικές και
ενζυματικές λειτουργίες …..Στην συντριπτική τους πλειοψηφία τα γήινα είδη
είναι μικρόβια …θα μπορούσαμε να πούμε
–αν η ζωή αποτελεί ¨κοσμική επιταγή» που αναδύεται λίγο πολύ αυτομάτως …ότι,το
Σύμπαν διαθέτει φυσικούς νόμους εγγενώς
φιλικούς στην βιολογία έτσι ώστε να θεωρούμε πώς η η ζωή ,ίσως και
το μυαλό έχουν οικουμενική σημασία. Αντί για περιστασιακά κοσμικά φαινόμενα θα ταχτοποιούνταν ως θεμελιώδη και τότε θα μπορούσαμε να δηλώσουμε
ανερυθρίαστα ότι, βρισκόμασταν πραγματικά στο σπίτι μας»
-Α
fully satisfactory scientific explanation is one that “ makes sense and can be
incorporated into a broader rational
account of existence .
(Μια πλήρως ικανοποιητική επιστημονική εξήγηση είναι αυτή που
«έχει νόημα και μπορεί να ενσωματωθεί σε μια ευρύτερη ορθολογική περιγραφή της
ύπαρξης)
There
is no guarantee that the human intellect has the ability to complete the
glorious programme of explanation and
unification …the inner sanctum may
for ever elude us …I fervently
believe that….. humanity must preserve
in its quest for the ultimate prize
Every
scientist …is confronted by this stark
choice either….take the universe for
what it is …or accept that the entire
scientific enterprise rests on a deeper
layer of rational order. If the latter
is the case a pressing question is whether science will ever advance to the point we fully grasp that deeper layer.
(Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι, η ανθρώπινη διάνοια έχει την
ικανότητα να ολοκληρώσει το ένδοξο πρόγραμμα της εξήγησης και της ενοποίησης…το
εσωτερικό ιερό μπορεί για πάντα να μας διαφεύγει… Πιστεύω διακαώς ότι…… η
ανθρωπότητα πρέπει να διατηρήσει την αναζήτησή της για το απόλυτο βραβείο
Κάθε επιστήμονας …είναι αντιμέτωπος με αυτή την σκληρή επιλογή…
είτε να δεχθεί το σύμπαν όπως είναι… είτε να αποδεχθεί ότ,ι ολόκληρη η
επιστημονική επιχείρηση στηρίζεται σε ένα βαθύτερο στρώμα ορθολογικής τάξης.
Εάν ισχύει το τελευταίο, ένα πιεστικό ερώτημα είναι εάν η επιστήμη θα
προχωρήσει ποτέ στο σημείο που θα κατανοήσουμε πλήρως αυτό το βαθύτερο στρώμα.)
-O …κβαντικός παράγοντας αφήνει κάποια ελπίδα
για ελευθερία
-H βαθιά μου
πεποίθηση είναι ότι,μόνον με την κατανόηση του κόσμου σε όλες τις
πολυάριθμες πλευρές του- αναλυτική και ολιστική,μαθηματική και ποιητική, μέσα
από δυνάμεις ,πεδία και σωματίδια ,όπως και μέσα από το καλό και το κακό-θα
μας επιτρέψει να γνωρίσουμε τους εαυτούς μας και το νόημα που βρίσκεται πίσω απ αυτό,το Σύμπαν,το σπίτι
μας
-Η επιστήμη προσφέρει στην έρευνα για το Θεό έναν πιο σίγουρο
δρόμο από τη θρησκεία
-Μελέτη άβιων συστημάτων κατέδειξε ότι, κι αυτά επιτυγχάνουν να έχουν αυτοοργάνωση
-Yπάρχουν ισχυρές ενδείξεις για κάποιου είδους σκοπιμότητα στο Σύμπαν.
-Δεν
υπάρχει καμιά αντίφαση ανάμεσα στην συμμετρία σε μοριακό επίπεδο και την ασυμμετρία σε μακροσκοπική κλίμακα.
Απλώς υπάρχουν δύο διαφορετικά επίπεδα περιγραφής.
-«…μια υπερνοήμων μηχανή, θα μπορούσε να σχεδιάσει
ακόμη καλύτερες μηχανές.Θα συντελούνταν τότε….μιά «έκρηξη νοημοσύνης και
η νοημοσύνη του ανθρώπου θα έμενε
πολύ πίσω….»
Ιρβιν Γκούντ ( μαθηματικός)
…..La beauté est l'éternité se contemplant dans un miroir.
(Η ομορφιά
είναι η αιωνιότητα που ατενίζει τον εαυτό της στον καθρέφτη.) ,
Khalil GIBRAN
-Η
πεμπτουσία της φιλοσοφίας είναι ακριβώς ο διαρκής επαναπροσδιορισμός και η
πορεία προς το άγνωστο. Η φιλοσοφία υφίσταται εξαιτίας του συνεχούς και του
μονίμως διαπραγματεύσιμου. Είναι ο χώρος όπου το νόημα συμπλέκε ται με το μη
νόημα, σε βαθμό τέτοιον, ώστε να μην ξεχωρίζουν.
Σωκρ.Δεληαβατζίδης
Ανθρωπον ζητώ
Διογένης
“The highest form of ignorance is when you reject something you don't
know anything about.”
(Η υψηλότερη μορφή άγνοιας είναι όταν
απορρίπτεις κάτι για το οποίο δεν γνωρίζεις τίποτε)
Wayne Dyer
« Le Monde sera sauvé
par la Beauté. »
( Ο κόσμος θα σωθεί από την Ομορφιά)
Dostoïevski,
Η
ζωή είναι κοσμική αναγκαιότητα
Christian de Duve
(βιολόγος-βραβείο Νόμπελ)
-Καθώς
παρατηρούμε το Σύμπαν και εντοπίζουμε στην φυσική και την αστρονομία όλα αυτά τα
ατυχήματα που συνωμότησαν για λογαριασμό μας σχηματίζουμε την εντύπωση ότι,
το Σύμπαν εγνώριζε εξ υπαρχής, με κάποιο τρόπο τη μελλοντική
εμφάνισή μας σ’αυτό.είναι αν θέλετε γραμμένη στα γονίδια του Σύμπαντος.
Freeman Dyson (φυσικός) ΕΜ
Nempe nullas vias hominibus patere ad cognitionem
certam veritatis praeter intuitum ,et necessariam
deductionem.αν
(
ελεύθερη απόδοση: Φυσικά δεν
υπάρχουν άλλοι δρόμοι ,μέσω των οποίων τα ανθρώπινα όντα
μπορούν να φθάσουν στην ασφαλή γνώση της αλήθειας: η προ Από
το υπέροχο στο γελοίο υπάρχει μόνο ένα βήμαφανής ενόραση και η αναγκαία
επαγωγή)
DESCARTES
-«Η
ζωή του ατόμου έχει νόημα μόνο στο μέτρο που συμβάλλει στο να καθιστά τη ζωή
κάθε ζωντανού όντος, ευγενέστερη και πιο όμορφη. Η ζωή είναι ιερή .Όταν δεν πρόκειται να καταβληθεί τίμημα, τότε δεν
έχει αξία
-Η
ζωή είναι μια μεγάλη ταπετσαρία, Το άτομο είναι μόνο ένα ασήμαντο νήμα σε ένα
τεράστιο και θαυμαστό σχέδιο.
-Μόνο
μια ζωή που ζούμε για τους άλλους είναι μια ζωή που αξίζει.
-Παράξενη
είναι η κατάστασή μας εδώ στη Γη. Καθένας μας έρχεται για μια σύντομη επίσκεψη χωρίς
να γνωρίζει το γιατί ,αλλά παρόλα αυτά, μερικές φορές, φαίνεται να μαντεύει ένα
σκοπό.
-Αν
θέλετε να ζήσετε μια ευτυχισμένη ωή, συνδέστε την με ένα στόχο, όχι με
ανθρώπους ή αντικείμενα.
EINSTEIN.
« There
is no logical way to the discovery of the elementary laws,there is only the way of intuition”. We try to make for ourselves, in the manner that best
suits us, a simplified and intelligible picture of the world; we then attempt
in some manner to substitute this cosmos of ours for the world of experience,
and thus to surmount it. This is what the painter, the poet, the speculative
philosopher and the natural scientist do, each in his own manner. He makes the
cosmos and its construction the pivot of his emotional life in order to find in
this way the peace and the serenity which he cannot find in the narrow
whirlpool of personal experience… It is my belief [that]… the general laws on
which the structure of theoretical physics is based, must claim to be valid for
any natural phenomenon. With them it ought to be possible to arrive at the
description, that is to say the theory, of every natural process, including life, by means
of pure deduction, if that process of deduction were not far beyond the
capacity of the human intellect. The physicist’s renunciation of completeness
for his cosmos is therefore not a matter of fundamental principle. The supreme
task of the physicist is to arrive at those universal elementary laws from
which the cosmos can be built up by pure deduction. There is no logical path to
these laws; only intuition, resting on sympathetic understanding of experience,
can reach them.αν EM
— Einstein, (“Prinzipien der Forschung: Rede zum
60. Geburtstag von Max Planck” in Mein
Weltbild pp. 107-110 (1918) in The Collected Papers of Albert Einstein, vol.
7, it. 7)
(Δεν υπάρχει λογικός τρόπος για
την ανακάλυψη των στοιχειωδών νόμων, υπάρχει μόνο ο τρόπος της διαίσθησης».
Προσπαθούμε να φτιάξουμε για τον εαυτό μας, με τον τρόπο που μας ταιριάζει
καλύτερα, μια απλοποιημένη και κατανοητή εικόνα του κόσμου. Στη συνέχεια
προσπαθούμε με κάποιο τρόπο να αντικαταστήσουμε αυτόν τον κόσμο μας με τον
κόσμο της εμπειρίας, και έτσι να τον ξεπεράσουμε. Αυτό κάνει ο ζωγράφος, ο
ποιητής, ο θεωρητικός φιλόσοφος και ο φυσικός επιστήμονας, ο καθένας με τον
δικό του τρόπο. Κάνει το σύμπαν και την κατασκευή του τον άξονα της
συναισθηματικής του ζωής για να βρει με αυτόν τον τρόπο τη γαλήνη που δεν
μπορεί να βρει στη στενή δίνη της προσωπικής εμπειρίας… Πιστεύω [ότι]… οι
γενικοί νόμοι στους οποίους βασίζεται η δομή της θεωρητικής φυσικής πρέπει να
ισχυρίζονται ότι ισχύουν για κάθε φυσικό φαινόμενο. Μαζί τους θα έπρεπε να
είναι δυνατό να φτάσουμε στην περιγραφή, δηλαδή στη θεωρία, κάθε φυσικής
διαδικασίας, συμπεριλαμβανομένης της ζωής, μέσω της καθαρής απαγωγής, αν αυτή η
διαδικασία εξαγωγής δεν ήταν πολύ πέρα από την ικανότητα της ανθρώπινης νόησης.
Επομένως, η αποποίηση του φυσικού από την πληρότητα για τον κόσμο του δεν είναι
θέμα θεμελιώδους αρχής Το υπέρτατο καθήκον του φυσικού είναι να φτάσει σε εκείνους
τους συμπαντικούς στοιχειώδεις νόμους από τους οποίους μπορεί να οικοδομηθεί το
σύμπαν ,με καθαρή συναγωγή. Δεν υπάρχει λογική πορεία προς αυτούς τους νόμους.
Μόνο η διαίσθηση, που βασίζεται στη συμπαθητική κατανόηση της εμπειρίας μπορεί
να τους φτάσει.)
EINSTEIN
"We
cannot solve our problems with the same thinking we used when we created
them."
(«Δεν μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματά μας με την ίδια σκέψη που
χρησιμοποιούσαμε όταν τα δημιουργήσαμε».)
“The true sign of
intelligence is not knowledge but imagination.
(" «Το αληθινό σημάδι της ευφυΐας δεν είναι η γνώση αλλά η φαντασία»)κκκ
"I have no special
talent. I am only passionately curious."
("Δεν έχω
ιδιαίτερο ταλέντο. Είμαι μόνο με πάθος περίεργος.)"
"The only reason for
time is so that everything doesn't happen at once.
«Ο μόνος λόγος για τον χρόνο είναι να ότι το κάθε τι
δεν γίνεται μονομιάς.)."
Only a
life lived for others is a life worthwhile."
( «Μόνο μια ζωή που ζούμε για τους
άλλους είναι μια ζωή που αξίζει τον κόπο»)
"It
should be possible to explain the laws of physics to a barmaid."
(«Θα έπρεπε να είναι δυνατό να εξηγήσεις τους νόμους
της φυσικής σε μια μπάργουμαν.)
"Let us not forget that
human knowledge and skills alone cannot lead humanity to a happy and dignified
life."
(«Ας μην ξεχνάμε ότι, οι ανθρώπινες γνώσεις και δεξιότητες από μόνες τους
δεν μπορούν να οδηγήσουν την ανθρωπότητα σε μια ευτυχισμένη και αξιοπρεπή ζωή»)
It is strange that science whιch in the old days seemed harmless ,should have
evolved into a nightmare that causes everyone to tremble.
( Είναι περίεργο ότι ,η επιστήμη που παλιά φαινόταν
ακίνδυνη ,θα έπρεπε να είχε εξελιχθεί σε έναν εφιάλτη που κάνει τονκαθένα να τρέμει)
EINSTEIN
- «Μια άλλη μία όμως
σεβαστή παράδοση που θα μπορούσε να ονομασθεί υπερσυμβιβατότητα –
supercompatibilism ή ισχυρή απροσδιοριστία υποστηρίζει όχι μόνον ότι, ο
ντετερμινισμός είναι συμβατός με την ελευθερία τής βουλήσεως,αλλά και ότι, στην
ουσία αποτελεί προαπαιτούμενο για την ελευθερία τής βουλήσεως ή
αλλιώς ,για να διατηρηθεί μια παραλληλία στην διατύπωση αν
ισχύει η απροσδιοριστία, τότε δεν υπάρχει ελευθερία τής βουλήσεως,
Εφόσον όμως πρέπει να ισχύει είτε ο ντετερμινισμός είτε η απροσδιοριστία, η
μόνη λύση που συμβιβάζεται και με τα δύο είναι η ανυπαρξία τής ελευθερίας
της βουλήσεως……….Φαίνεται ότι, η απόπειρα να τοποθετήσουμε το ανθρώπινο
υποκείμενο μέσα στη φύση είτε αποτυγχάνει μ΄ένα τρόπο που αντανακλά ένα περιορισμό
ως προς αυτά που μπορεί να μας πεί η επιστήμη για τους εαυτούς μας, είτε
επιτυγχάνει με κόστος την υπονόμευση τής αγαπημένης σε μάς ιδέας τής ελευθερίας
τής βουλήσεως..»
John Earman ( «Εισαγωγή στη φιλοσοφία»)
….La compréhension de L’Univers …même si conduite sur une base
scientifique ne peut ignorer certains problèmes philosophiques fondamentaux
et ne doit pas donc passer sous
silence les solutions des
philosophes…..des pareilles intuitions
très souvent possèdent des relations
de similitude …avec les idées
des fondamentaux de la
physique…..Selon la thèse ici défendue le vrai apport de base de la physique
contemporaine tient tout entier en effet dans la dichotomie que cette
science semble, dans ses profondeurs, tendre invinciblement à imposer entre
l'être et "objet, ou entre réalité et phénomènes. L'objet n'est pas l'être….
que cette science semble, dans ses profondeurs, tendre invinciblement à imposer
entre l'être et "objet, ou entre réalité et phénomènes.
(Η κατανόηση του
Σύμπαντος…ακόμα και αν διεξάγεται σε επιστημονική βάση δεν μπορεί να αγνοήσει
ορισμένα θεμελιώδη φιλοσοφικά προβλήματα και επομένως δεν πρέπει να προσπεράσει
με την σιωπή,ί τις λύσεις των φιλοσόφων…..παρόμοιες διαισθήσεις έχουν πολύ συχνά να έχουν σχέσεις ομοιότητας…με τις
ιδέες των θεμελιωδών αρχών της φυσικής……Σύμφωνα με την υποστηριζόμενη εδώ θέση. η αληθινή
προσέγγιση βάσης΄της σύγχρονης φυσικής
βρίσκεται στην πραγματικότητα στην διχοτομία που η επιστήμη αυτή,φαίνεται στο βάθος να τείνει να
επιβάλει μεταξύ
πραγματικότητας όντος και αντικειμένου ,μεταξύ
πραγματικότητας και φαινομένων.Το αντικεμενο δεν είναι το όν…. ότ,ι
αυτή η επιστήμη φαίνεται, στα βάθη της, να τείνει ακατανίκητα να επιβάλλει
μεταξύ όντος και «αντικειμένου, ή μεταξύ πραγματικότητας και φαινομένων.
-«Certains des plaisirs
qu'engendre la beauté fournissent le
départ d'une voie d'accès à Dieu»
(«Μερικές
από τις απολαύσεις που προκαλεί η ομορφιά αποτελούν την αρχή μιας πορείας
προσέγγισης προς τον Θεό»)
Bernard d’ Epargnât ( A La Recherche du Réel)
H φυσική δεν ερευνά στην πραγματικότητα τις ανεξερεύνητες πραγματικότητες
( του υλικού κόσμου) αλλά διαβάζει τους δείκτες που
είμαστε σε θέση να παρατηρούμε, αλήθεια είναι πως αυτή η ανάγνωση,καθρεφτίζει
τις αυξομειώσεις του κόσμου.Η θετική μας
όμως γνώση είναι όσα διαβάζουμε ,όχι οι
ποιότητες .Οι τελευταίες έχουν τόσην ομοιότητα με τις προηγούμενες όση έχει και
ένας αριθμός τηλεφώνου με έναν
συνδρομητή.
Eddington (”The of Domaine of Physical Science) ΕΜ
Υπάρχουν έντιμοι
νεκροί που πέθαναν
σε μια αυτοθυσία ήθους κι αρετής,
σε μια πολιτική διαμαρτυρία,
σ' έναν παράλογο ηρωισμό ενθουσιασμού,
σε μιαν ευθανασία αξιοπρέπειας.
Υπάρχουν κι άτιμοι νεκροί, που όσο ζούσαν
ήθελαν να κρυφτούν για όσα έκαναν
-γιατί τους κυνηγούσαν Ερινύες-
αλλά δε βρίσκαν την κατάλληλη κρυψώνα.
Ώσπου στο τέλος βρήκαν και κρυφτήκανε
στο πιο ασφαλές το καταφύγιο:
κάτω απ' τη γη.
Ιάσων Ευαγγέλου
I cannot conceive of a personal God who could directly
influence the actions of individuals..My
religiosity consists of a humble
admiration of an infinity superior spirit that reveals itself in the little that we could comprehend
of the knowable world. That deeply conviction of the presence of the superior reasoning power ,who is
revealed in the incomprehensive
universe, forms my idea of God
(απόδοση :Δεν μπορώ να
εννοήσω έναν προσωπικό Θεό που θα μπορούσε να επηρεάσει άμεσα τις
πράξεις των ατόμων. Η θρησκευτικότητά
μου συνίσταται σε έναν ταπεινό θαυμασμό ενός απείρως ανώτερου
πνεύματος που αποκαλύπτεται στο ελάχιστο που μπορούμε να κατανοήσουμε από
τον γνωστό κόσμο. Αυτή η βαθιά μου
πεποίθηση για την παρουσία της ανώτερης συλλογιστικής δύναμης, η οποία
αποκαλύπτεται στο ακατάληπτο σύμπαν, σχηματίζει την ιδέα μου για τον Θεό) ΕΜ
-As a scientist ,I believe
that nature is a perfect structure ,seen from the stand point of reason
and logical analysis.
(Ως επιστήμονας, πιστεύω ότι, η φύση είναι μια τέλεια
δομή, ιδωμένη από την σκοπιά της λογικής και της λογικής ανάλυσης.)
-It is hard to sneak
a look at God’s cards. But that he would choose to play dice with
the world..is something I cannot believe for a single moment.,
(-Είναι δύσκολο να ρίξεις κρυφά μια ματιά στα
τραπουλόχαρτα Του Θεού. Αλλά ότι, θα επέλεγε να παίξει ζάρια
με τον κόσμο...είναι κάτι που δεν μπορώ να το πιστέψω ούτε μια στιγμή.)
-Physical concepts are free
creations of the human mind and are not however it may seem uniquely
determined by the external world.’
. –(Οι φυσικές έννοιες είναι ελεύθερα δημιουργήματα
του ανθρώπινου νου και δεν είναι, ωστόσο, όπως μπορεί να φαίνεται μοναδικά
καθορισμένες από τον εξωτερικό κόσμο.)
-For me it is enough to wonder
at the secrets.
(Για μένα είναι
αρκετό να θυμάζω λλλι μπρος στα μυστικά.)
-The greatest scientists are
artists as well.
-(Οι μεγαλύτεροι επιστήμονες είναι και καλλιτέχνες.-_)
-Α foolish faith to
authority is the worst enemy of truth-
(Η ανόητη πίστη στην αυθεντία είναι ο χειρότερος εχθρός της
αλήθειας)
-
«Εκείνο που με ενδιαφέρει στην πραγματικότητα, είναι κατά πόσον ο Θεός, θα
μπορούσε να κάνει τον κόσμο με
διαφορετικό τρόπο, δηλαδή κατά πόσο η ανάγκη για λογική απλότητα, αφήνει οποιοδήποτε περιθώριο…………….η συμμετρία θα
φωτίσει τον δρόμο μας, στην αναζήτηση
τού να μάθουμε τον νού Του.Η φύση
στο βασικό της επίπεδο είναι σχεδιασμένη πανέμορφα……Οι φυσικοί ανεκάλυψαν ότι,
η ποικιλία των φαινομένων δεν απαιτεί ποικιλία εξηγήσεων. Η φύση έχει ένα
υπόστρωμα απλού σχεδιασμού. Το σχέδιο αυτό εμφανίζεται πανέμορφο στην
απλότητά του………. Συμμετρία σημαίνει ομορφιά ,και ομορφιά σημαίνει
συμμετρία. »
-«Η
ζωή του ατόμου έχει νόημα μόνο στο μέτρο που συμβάλλει στο να καθιστά τη ζωή
κάθε ζωντανού όντος, ευγενέστερη και πιο όμορφη. Η ζωή είναι ιερή . Όταν δεν πρόκειται να καταβληθεί τίμημα, τότε δεν
έχει αξία»
-Η.ζωή
είναι μια μεγάλη ταπετσαρία, Το άτομο είναι μόνο ένα ασήμαντο νήμα σε ένα
τεράστιο και θαυμαστό σχέδιο.
-Μόνο
μια ζωή που ζούμε για τους άλλους είναι μια ζωή που αξίζει
-Παράξενη
είναι η κατάστασή μας εδώ στη Γη. Καθένας μας έρχεται για μια σύντομη επίσκεψη
χωρίς να γνωρίζει το γιατί ,αλλά παρόλα αυτά, μερικές φορές,φαίνεται να
μαντεύει ένα σκοπό.
-Αν
θέλετε να ζήσετε μια ευτυχισμένη ζωή, συνδέστε την με ένα στόχο, όχι με
ανθρώπους ή αντικείμενα.»
-As far as the laws of
mathematics refer to reality, they are not certain, and as far as they are
certain they do not refer reality.
(Οσο οι νόμοι των μαθηματικών αναφέρονται σην
πραγματικότητα ,δεν είναι βέβαιοι και όσο, είναι βέβαιοι δεν αναφέρονται στην
πραγματικότητα)
ΑΛΛΑ !!!
-How is it possible that mathematics.a
product of human thought that is dependent of experience ,fits so excellently
to the objects of physical reality?
(Πώς
είναι δυνατόν τα μαθηματικά.ένα προϊόν της ανθρώπινης σκέψης που εξαρτάται από
την εμπειρία, να ταιριάζει τόσο άριστα στα αντικείμενα της φυσικής
πραγματικότητας ;)
-Imagination is more
important than knowledge
(Η
φαντασία είναι σημαντικότερη από την γνώση)
-
-An empty stomach is not a good political adviser
( Ένα άδειο στομάχι δεν είναι καλός πολιτικός
σύμβουλος)
EINSTEIN
O
υπέρτατος στόχος του ανθρώπου είναι η υπέρβαση του παροδικού.
Β.Γ.ΕΒΑΝΣ
( Η Θιβετανική Βίβλος των Νεκρών )
«Το
μεγαλύτερο καθήκον τού σύγχρονου πολιτισμού, είναι να κάνει κάθε μηχανή, αυτό που πραγματικά είναι : σκλάβο και όχι
κυρίαρχο τού ανθρώ που»
HAV.ELLIS
- 'Where is the
wisdom we have lost in knowledge? Where is the knowledge we have lost in
information?
(Που βρίσκεται η σοφία που χάσαμε στη Γνώση; που βρίσκεται η Γνώση που χάσαμε μέσα στην
πληροφορία;) ΕΜ
T.S.Eliot
«Το πραγματικό είναι καλυμμένο και είναι προορισμένο να
παραμείνει καλυμμένο»
. Bernard
d'Espagnat,
«
Τις δε οίδεν ει το ζήν μεν εστίν
κατθανείν ,το δε κατθανείν ζήν; »
-Eυριπίδης (κατά
Πλάτωνος « Γοργίας»)
- «εκ μεν γαρ ζωών ετίθει νεκρά είδε αμείβων
{εκ
δε νεκρών ζώοντα»}
Γιατί
από ζωντανά δημιουργούνται νεκρά κι
αντίστροφα
{από
νεκρά .ζωντανά}
-Ηδη γαρ ποτ’εγώ γενόμην κούρος τε κόρη τε
θάμνος τ’οιωνός τε και έξαλος έλλοπος ιχθύς.
(Ηδη κάποτε υπήρξα αγόρι και κορίτσι και θάμνος και
πτηνό και αναδυόμενο λεπιδωτό ψάρι)
-Σαρκών αλλογνώτι περιστέλλουσα χιτώνι
(Περιβάλλοντας με ξένο ρούχο σάρκινο(το πνεύμα)
-Ου παύσεσθε φόνοιο δυσηχέος ;ουκ εσοράτε αλλήλους
δάπτοντες ακηδείησι νόοιο;
(Δεν θα σταματήσετε τον απαίσιο θόρυβο των σφαγών;Δεν
βλέπετε ότι απάνθρωπα καταβροχθίζετε ό ένας τον άλλον;)Εμ
-Ήσαν δε κτίλα πάντα και ανθρώποισι
προσηνή θήρες τ’οιωνοί τε φιλοφροσύνη τε δεδήει
(Ησαν όλα τα ζώα ήμερα και προσηνή στους
ανθρώπους αγρίμια και πουλιά κι η φιλική τους διάθεση έλαμπε)
-Πολλά δ’ενερθε ούδεος πυρά καίεται
(Πολλές φωτιές καίονται κάτω από το έδαφος)
-Ώ πόποι ώ δειλόν θνητών γένος ,ω δυσάνολβον
τοίων εκ τ’έριδων εκ τε στεναχών εγένεσθε
(Ω αλοίμονο άθλιο γένος των θνητών,ώ δύστυχο
,μέσα από ποιές έριδες και ποιούς στεναγμούς γινήκατε)
Εμπεδοκλής
Στις
14 Ιουλίου 1930 ο Άλμπερτ Αϊνστάιν υποδέχτηκε τον ινδό φιλόσοφο abindranath
Tagore στο σπίτι του. Οι δύο άντρες ξεκίνησαν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες
συζητήσεις της ιστορίας, εξερευνώντας την αιώνια προστριβή μεταξύ επιστήμης και
θρησκείας. Τη συζήτηση παρακολούθησε και κατέγραψε ο Ρώσος δημοσιογράφος Ντιμίτρι
Μαριάνοφ (μετέπειτα σύζυγος της θετής κόρης του Αϊνστάιν, Μαργκώ).
Στον πρόλογο των σημειώσεών
του γράφει:
«Ήταν πολύ ενδιαφέρον να τους βλέπεις μαζί: τον
Ταγκόρ, τον ποιητή, με το κεφάλι ενός διανοούμενου και τον Αϊνστάιν, τον
διανοούμενο με το κεφάλι ενός ποιητή. Κανένας τους δεν επιχείρησε να επιβάλλει
τη γνώμη του στον άλλον. Απλώς αντάλλαξαν ιδέες. Σε ένα παρατηρητή όμως
φαινόταν σαν δύο πλανήτες απασχολημένοι σε φιλική κουβεντούλα».
Η
συνάντηση, που δεν περιορίστηκε σε τυπικότητες, καταγράφτηκε από Γερμανό
δημοσιογράφο, ο οποίος αναπαρήγαγε στην εφημερίδα, όπου εργαζόταν, τη
φιλοσοφική συζήτηση των δύο σπουδαίων προσωπικοτήτων σχετικά με τη σχετικότητα
της αλήθειας και της ομορφιάς, αλλά και για τη θρησκεία.
Έτσι περιγραφόταν η συνάντηση των δύο ανδρών:
“Ένα από τα τελευταία αυτά απογεύματα κατά τις 4, ο Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ εθεάθη
να βαδίζει στο αμμώδες μικρό μονοπάτι, που οδηγεί στο σπίτι. Φορούσε ένα
μαλακό, γαλάζιο ποδήρη χιτώνα. Έγερνε λίγο μπροστά, καθώς βάδιζε με το ένα χέρι
προς τα πίσω. Παραπλεύρως του, ευθυτενής βάδιζε ο Αϊνστάιν.
Όταν έφθασε στην κορυφή του λόφου, ο Ταγκόρ κάθισε σε μια πολυθρόνα και άρχισε
να μιλά για την τελευταία του επίσκεψη στο Λονδίνο και τη διάλεξη που έδωσε
εκεί περί “Θρησκείας και Ανθρωπότητας”.
Μια ζωηρή συζήτηση επακολούθησε. Ήταν ενδιαφέρον να παρακολουθεί κανείς τους
δύο αυτούς μεγάλους, τον Ταγκόρ, τον ποιητή με το κεφάλι σοφού, και τον
Αϊνστάιν, τον σοφό με το κεφάλι ποιητή.
Ο Ταγκόρ μιλά μεγαλοπρεπή γαλήνη σαν ν’ απαγγέλλει ποίημα. Τα μάτια του
λάμπουν. Τα μαλλιά του είναι λεία και λευκά, όπως και η γενειάδα του.
Τα μαλλιά του Αϊνστάιν είναι ολόλευκα. Οι τρίχες είναι όρθιες σαν
ηλεκτρισμένες.
Αμφότεροι έλεγαν τις γνώμες τους χωρίς να θέλουν να τις επιβάλλουν. Αντάλλασσαν
απλά ιδέες…”
Κι
αυτές ήταν οι ιδέες που αντάλλασσαν οι δυο άνδρες:
Ταγκόρ: Ασχοληθήκατε κυνηγώντας με τα μαθηματικά δυο παλιά προβλήματα, τον
χρόνο και τον τόπο, ενώ εγώ ασχολούμαι με τον αιώνιο κόσμο του ανθρώπου, το
σύμπαν της πραγματικότητας.
Αϊνστάιν: Πιστεύετε ότι το θείο είναι χωρισμένο από τον κόσμο!
Ταγκόρ: Όχι χωρισμένο. Η απεριόριστη ατομικότητα του
ανθρώπου κατανοεί το σύμπαν. Δεν υπάρχει τίποτε που να μην περικλείεται από τον
ανθρώπινο ατομισμό και αυτό αποδεικνύει ότι η αλήθεια του σύμπαντος είναι
ανθρώπινη αλήθεια.
Αϊνστάιν: Υπάρχουν δύο διαφορετικές αντιλήψεις για τη
φιλοσοφία του σύμπαντος: ο κόσμος ως μονάδα συνδεδεμένη με την ανθρωπότητα και
ο κόσμος της πραγματικότητας ανεξάρτητα του ανθρώπινου παράγοντα.
Ταγκόρ: Όταν το σύμπαν μας βρίσκεται σε αρμονία με τον
άνθρωπο, τον αιώνιο, το γνωρίζουμε ως αλήθεια, το αισθανόμαστε ως ομορφιά.
Αϊνστάιν: Αυτό είναι μια καθαρά ανθρώπινη αντίληψη του
σύμπαντος.
Ταγκόρ: Ο κόσμος αυτός είναι ένας ανθρώπινος κόσμος. Η
επιστημονική του άποψη είναι επίσης η άποψη του επιστήμονα ανθρώπου. Επομένως,
έξω από εμάς κόσμος δεν υπάρχει. Είναι ένας σχετικός κόσμος, που για την ύπαρξή
του εξαρτάται από τη συνείδησή μας. Υπάρχει μία βάση λογικής και απόλαυσης, η
οποία του προσδίδει αλήθεια. Η βάση του αιώνιου ανθρώπου, ο πειραματισμός του
οποίου καθίσταται δυνατός διά μέσου των δικών μας πειραματισμών.
Αϊνστάιν: Αυτό αποτελεί πραγματοποίηση του ανθρώπινου
προορισμού.
Ταγκόρ: Μάλιστα αιώνιου περιορισμού. Μπορούμε να τον
εξακριβώσουμε μέσω των συγκινήσεων και των ενεργειών μας. Εξάγουμε τον υπέρτατο
άνθρωπο, ο οποίος δεν έχει ατομικά όρια ως μέσο των δικών μας ορίων. Η επιστήμη
ασχολείται με εκείνο που δεν είναι περιορισμένο μέσα στο άτομο: είναι ο
απρόσωπος ανθρώπινος κόσμος των αληθειών. Η θρησκεία εξαιρεί τις αλήθειες αυτές
και τις συνοδεύει με τις βαθύτερες ανάγκες μας. Η ατομική μας συνείδηση περί
της αλήθειας προσλαμβάνει παγκόσμια σημασία. Η θρησκεία εφαρμόζει τις αξίες
προς την αλήθεια και γνωρίζουμε την αλήθεια ως κάτι καλό μέσω της ίδιας μας της
αρμονίας ως προς αυτήν.
Αϊνστάιν: Η αλήθεια λοιπόν ή η ομορφιά δεν είναι ανεξάρτητα
του ανθρώπου;
Ταγκόρ: Όχι, δεν λέω αυτό.
Αϊνστάιν:
Εάν πλέον δεν υπήρχαν άνθρωποι, ο Απόλλων του Μπελβεντέρε δεν θα ήταν πλέον
ωραίος;
Ταγκόρ: Όχι.
Αϊνστάιν: Συμφωνώ με την αντίληψη αυτή, όσον αφορά την
ομορφιά, αλλά όχι κι όσον αφορά την αλήθεια.
Ταγκόρ: Γιατί όχι; Η αλήθεια υφίσταται για τον άνθρωπο.
Αϊνστάιν: Δεν μπορώ ν’ αποδείξω ότι η αντίληψή μου είναι
ορθή, όμως αυτή είναι η θρησκεία μου.
Ταγκόρ: Η ομορφιά βρίσκεται μέσα στο ιδεώδες της τέλειας
αρμονίας, η οποία βρίσκεται μέσα στο παγκόσμιο ον. Η αλήθεια είναι η πλήρης
αντίληψη του παγκόσμιου πνεύματος. Εμείς τα άτομα την πλησιάζουμε μέσω των
δικών μας σφαλμάτων, της ατομικής μας πείρας και της πεφωτισμένης μας
συνειδήσεως. Πώς αλλιώς μπορούμε να γνωρίσουμε την αλήθεια;
Αϊνστάιν: Δεν μπορώ να το αποδείξω, αλλά πιστεύω στο
Πυθαγόρειο επιχείρημα ότι η αλήθεια είναι ανεξάρτητη του ανθρώπινου όντος.
Είναι το πρόβλημα της λογικής της συνέχειας.
Ταγκόρ: Η αλήθεια, η οποία αποτελεί ένα με το παγκόσμιο
ον, πρέπει να είναι κυρίως ανθρώπινη, αλλιώς, ό,τι εμείς τα άτομα θεωρούμε
αλήθεια, ποτέ δεν μπορεί ν’ αποκληθεί αλήθεια. Τουλάχιστο εκείνη, η οποία
καλείται επιστημονική και στην οποία μπορούμε να φθάσουμε μόνο με τη λογική,
δηλαδή μέσω ενός οργάνου σκέψης, το οποίο είναι ανθρώπινο. Σύμφωνα με την
ινδική φιλοσοφία, ο Βράχμας είναι η απόλυτη αλήθεια, η οποία δεν είναι δυνατόν
να κατανοηθεί με την απομόνωση του ατομικού πνεύματος ή να περιγραφεί με
λέξεις, αλλά μόνο με τη συσσωμάτωση αυτού στο σύνολο. Μια όμως τέτοια αλήθεια
δεν είναι δυνατόν ν’ ανήκει στην επιστήμη. Η φύση της αλήθειας, για την οποία
συζητούμε, είναι φαινομενική. Δηλαδή είναι εκείνο που φαίνεται στον ανθρώπινο
νου ως αληθινό και επομένως είναι ανθρώπινο, είναι φαντασία.
Αϊνστάιν: Δεν είναι φαντασία του ατόμου, αλλά φαντασία του
είδους.
Ταγκόρ: Αλλά και τα δύο ανήκουν σε μία ενότητα, την
ανθρωπότητα. Επομένως, ολόκληρος ο ανθρώπινος νους αντιλαμβάνεται την αλήθεια.
Αϊνστάιν: Κάνουμε πράγματα στο νου μας και στην καθημερινή
μας ζωή, για τα οποία είμαστε υπεύθυνοι. Ο νους γνωρίζει πραγματικότητες αυτόν.
Λόγου χάρη, μπορεί κανείς να μην είναι μέσα σ’ αυτό το σπίτι κι όμως αυτό
τραπέζι μέσα εκεί πού είναι;
Ταγκόρ: Ναι, μέσα· έξω του ατομικού νου, αλλά όχι και του
παγκόσμιου. Εν πάση περιπτώσει, αν υπάρχει κάποια αλήθεια απολύτως άσχετη με
την ανθρωπότητα, για εμάς η αλήθεια αυτή δεν υφίσταται.
Αϊνστάιν: Τότε εγώ είμαι πιο θρησκευτικός από εσάς.
Ταγκόρ΅Η θρησκεία μου έγκειται στη συμφιλίωση του υπεράνω
του ανθρώπου, του παγκόσμιου ανθρώπινου πνεύματος με το ατομικό ον
(αναφερόμενος στο κίνδυνο
ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος και το φόβο
ότι ο σύγχρονος άνθρωπος δεν έχει την κατάλληλη σωφροσύνη για να
διαχειρισθεί την πυρηνική δύναμη)
: «Αυτό που είναι λιγότερο
βέβαιο –και το οποίο όλοι με πάθος ευχόμαστε –είναι ότι ,ο άνθρωπος θα
ενηλικιωθεί σχετικά γρήγορα, ώστε να κάνει σώφρονα χρήση της ισχύος που απέκτησε πάνω στη φύση»
Enrico Fermi
Aucun chemin de fleurs ne conduit à la gloire
( Kανένας ανθόσπαρτος δρόμος δεν οδηγεί στην
δόξα
Jean de la Fontaine
” I
think it is safe to say that no one understands quantum mechanics .
. Do not keep saying to yourself, if you
can possibly avoid it, ‘But how can it
be like that?’ because you will go ‘down the drain’ into a blind alley from
which nobody has yet escape
(Απόδοση
:Νομίζω ότι, είναι ασφαλές να πούμε ότι, κανείς δεν καταλαβαίνει την κβαντική
μηχανική. Μην παύσεις να λές συνέχεια στον εαυτό σου,
αν είναι δυνατόν να το αποφύγεις, «Μα πώς μπορεί να είναι
έτσι;» γιατί θα είναι χαμένος κόπος σε ένα τυφλό δρομάκι από το οποίο κανείς
δεν έχει μέχρι τώρα ξεφύγει)
-: «Αν, σε κάποιο κατακλυσμό, έμελλε
να καταστραφεί όλη η επιστημονική γνώση και έπρεπε μόνο μία φράση να σωθεί,
ποια φράση θα περιείχε τις περισσότερες πληροφορίες μέσα σε λιγότερες λέξεις;
Πιστεύω ότι θα ήταν η «ατομική υπόθεση» - ότι όλα τα πράγματα είναι φτιαγμένα
από άτομα και από κενό.»
Feynman
-Το
ερώτημα ποιό είναι το νόημα της ζωής απασχολεί και τον Harari . Γράφει ότι,κατά μεν τον φιλευθερισμό,δεν
πρέπει να περιμένουμε πώς μια εξωτερική οντότητα θα μας προσφέρει ένα προκατασκευασμένο νόημα,
ότι,καθένας μας, πρέπει να χρησιμοποιήσει
την δική του ελεύθερη βούληση για να δημιουργήσει το νόημα ,όχι μόνο για
την δική του ζωή, αλλά και για ολόκληρο
το Σύμπαν, ενώ για τις επιστήμες της ζωής, το άτομο δεν είναι παρά μια φανταστική ιστορία, που πλάθεται από
το σύνολο των βιοχημικών αλγορίθμων, ότι, κάθε στιγμή οι βιοχημικοί μηχανισμοί
τού εγκεφάλου δημιουργούν μια στιγμιαία εμπειρία, που εξαφανίζεται αμέσως, διαδικασία
που επαναλαμβάνεται και ότι,ο εαυτός που
αφηγείται προσπαθεί να επιβάλει τάξη στο
χάος πλάθοντας μια ιστορία χωρίς τέλος
,στην οποία κάθε τέτοια εμπειρία έχει τη θέση της γι’αυτό και κάθε εμπειρία έχει ένα διαρκές νόημα.
Παρατηρεί
όμως ο συγγραφέας,ότι, όσο πειστική και δελεαστική είναι η δεύτερη αυτή πρόταση , είναι ωστόσο φανταστική.
HARARI
Το
φαινόμενο τής νόησης είναι αποτέλεσμα τού επιθετικού ανταγωνισμού, και η
ευφυΐα… αναπόφευκτα φέρνει μέσα της, το
σπόρο τής καταστροφής.
- Hoyle (Τα δέκα πρόσωπα τού σύμπαντος )
- «Τ’αυτό τ’ ένι ζών και τεθνηκός,και
εγρηγορός και καθεύδον και νέον και γηραιόν,τάδε γαρ μεταπεσόντα εκείνα
εστί κακείνα πάλιν μεταπεσόντα ταύτα
-« τοὺς καθεύδοντας ἐργάτας εἶναι
καὶ συνεργοὺς
τῶν ἐν τῷ κόσμῳ γινομένων.»
-«..τον
κόσμον τόνδε,ούτε τις των θεών ούτε
ανθρώπων εποίησεν,αλλ΄ην αεί, και έστιν και έσται πυρ αείζωον απτόμετον μέτρα και αποσβέννυμενον μέτρα».1
)
« -Αποθανόντας, ἅσσα οὐκ ἔλπονται οὐδὲ δοκέουσιν. ανθρώπους μένει
(Πράγματα που δεν ελπίζουν ούτε
φαντάζονται περιμένουν τους ανθρώπους μετά το θάνατο τους.)
-« αποσβεσθεὶς ὄψεις, ζῶν δὲ ποθανὼν) ἄνθρωπος ἐν εὐφρόνῃ φάος ἅπτεται ἑαυτῷ (ποσβεσθεὶς ὄψεις) ἐγρηγορὼς ἅπτεται εὕδοντος. ἅπτεται τεθνεῶτος εὕδων,
(Όταν τα μάτια του σβήνουν, ο
άνθρωπος ανάβει φως για τόν εαυτό του μέσα στη νύχτα. Ζωντανός στον ύπνο του,
όταν τα μάτια του κλείνουν, αγγίζει τον πεθαμένο,ξύπνιος, αγγίζει αυτόν που
κοιμάται.)
-« φύσις δὲ καθ' Ἡράκλειτον κρύπτεσθαι φιλεῖ.
(Η φύση αγαπά να κρύβεται).
εἶναι γὰρ ἓν τὸ σοφόν, ἐπίστασθαι γνώμην, ὁτέη ἐκυβέρνησε πάντα διὰ πάντων.
(Γιατί μια είναι η σοφία: το να
γνωρίζεις τη σκέψη που κυβερνάει όλα μέσα απ' όλα).
- αληθέα λέγειν καὶ ποιεῖν κατὰ φύσιν ἐπαΐαντας. αρετὴ μεγίστη, καὶ σοφίη
(Η σωφροσύνη είναι η πιο μεγάλη
αρετή, και η σοφία του να λες την αλήθεια και να πράττεις σύμφωνα με τη φύση,
ακούγοντας την.)
-«ἐδιζησάμην ἐμεωυτόν.
(
Αναζήτησα τον εαυτό μου).
‘
-αθύρματα νενόμικεν εἶναι τὰ δοξάσματα.
( παιχνίδια οι ανθρώπινες
γνώμες).
-« ανθρώποισιν ὀφθαλμοὶ καὶ ὦτα βαρβάρους ψυχὰς ἐχόντων. κακοὶ μάρτυρες
(Τα μάτια και τα αυτιά είναι κακοί
μάρτυρες για τους ανθρώπους που έχουν βάρβαρες ψυχές.)
-« Ὁ αυτὸς πρὸς Αἰγυπτίους ἔφη· εἰ θεοὶ εἰσιν, ἵνα τὶ θρηνεῖτε αὐτοὺς; εἰ δὲ θρηνεῖτε αὐτοὺς, μηκέτι τούτους ἡγεῖσθε θεοὺς.
(Ο Ηράκλειτος είπε στους Αιγυπτίους:
“Αν είναι θεοί, γιατί τους θρηνείτε; Αλλά εάν τους θρηνείτε, μην τους θεωρείτε
θεούς”
-« αντίδικοι. αληθινῶν Ἄνθρωποι κακοὶ
(Οι κακοί άνθρωποι είναι εχθροί
εκείνων που λένε την αλήθεια.)
-« Τὴν παιδείαν ἕτερον ἥλιον εἶναι τοῖς πεπαιδευμένοις.
(Η παιδεία είναι ένας άλλος ήλιος
για τους μορφωμένους.)
-« Συντομωτάτην ὁδὸν ἔλεγεν εἰς εὐδοξίαν τὸ γενέσθαι
(Ο συντομότερος δρόμος για ν'
αποκτήσεις καλή φήμη είναι το να γίνεις καλός.)
-« Γράφει γοῦν “ἔστι γὰρ εἱμαρμένα πάντως...”.
(Υπάρχει σ' όλα επέμβαση της
ειμαρμένης (;)...
ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ
O άνθρωπος συμπεριφέρεται
σαν να είναι αυτός αφέντης και πλάστης της γλώσσας ,ενώ την πραγματικότητα η
γλώσσα εξακολουθεί να έχει υπό την κυριαρχία της τον άνθρωπο.
Martin
Heidegger
-«η
πλήρης ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης μπορεί
να σημάνει το τέλος του ανθρώπινου είδους».
-«Θα
διεύθυνε ( Η έξυπνη μηχανή) μόνο της και θα επανασχεδίαζε τον εαυτό της με
ολοένα αυξανόμενη ταχύτητα. Οι άνθρωποι, που είναι περιορισμένοι από την αργή
βιολογική εξέλιξη, δεν θα μπορούσαν να το ανταγωνιστούν και θα έμεναν πίσω»
.
-
«Από τη στιγμή που οι άνθρωποι θα αναπτύξουν την τεχνητή νοημοσύνη αυτή θα
απογειωθεί από μόνη της και θα ανασχεδιάζεται σε ολοένα και αυξανόμενο ρυθμό»
-«Οι
πυρηνικοί πόλεμοι, οι γενετικά μεταλλαγμένοι ιοί, η τεχνητή νοημοσύνη που θα
μπορούσε να στραφεί εναντίον μας είναι μερικά μόνον απ' τα σενάρια καταστροφής,
που θα μπορούσαν σύντομα να υλοποιηθούν»
Steven
Hawking
There
is no way to remove the observer—us—from our perceptions of the world ... In classical
physics, the past is assumed to exist as a definite series of events, but
according to quantum physics the past, like the future, is indefinite and
exists only as spectrum of possibilities.”
(Δεν υπάρχει τρόπος να αφαιρέσουμε τον
παρατηρητή—εμάς— από τις αντιλήψεις μας για τον κόσμο… Στην κλασική φυσική, το
παρελθόν θεωρείται ότι ,υπάρχει ως μια καθορισμένη σειρά γεγονότων, αλλά
σύμφωνα με την κβαντική φυσική το παρελθόν, όπως και το μέλλον, είναι
απροσδιόριστο και υπάρχει μόνο ως φάσμα πιθανοτήτων»)
Stephen Hawking and Leonard Mlodinow (
October 2010 issue of Scientific American, )
L’éthique ne doit plus être vue comme
le supplément d’âme de l’intelligence artificielle, mais bien comme la boussole
qui la guide,
( Την ηθική
δεν πρέπει πλέον να την βλέπουμε ,σαν το συμπλήρωμα της ψυχής
της Τεχνητής Νοημοσύνης ,αλλά σαν την πυξίδα που την καθοδηγεί)
Jeremy Harroch
Potsdam, 30th July, 1932
Dear Professor Freud,
The proposal of the League of Nations and its
International Institute of Intellectual Co-operation at Paris that I should
invite a person, to be chosen by myself, to a frank exchange of views on any
problem that I might select affords me a very welcome opportunity of conferring
with you upon a question which, as things now are, seems the most insistent of
all the problems civilization has to face. This is the problem: Is there any
way of delivering humanity from the menace of war? It is common knowledge that,
with the advance of modern science, this issue has come to mean a matter of
life and death for civilization as we know it; nevertheless, for all the zeal
displayed, every attempt at its solution has ended in a lamentable breakdown.
I believe, moreover, that those whose duty it is to
tackle the problem professionally and practically are growing only too aware of
their impotence to deal with it, and have now a very lively desire to learn the
views of men who, absorbed in the pursuit of science, can see world problems in
the perspective distance lends. As for me, the normal objective of my thought
affords no insight into the dark places of human will and feeling. Thus, in the
enquiry now proposed, I can do little more than seek to clarify the question at
issue and, clearing the ground of the more obvious solutions, enable you to
bring the light of your far-reaching knowledge of man’s instinctive life to
bear upon the problem. There are certain psychological obstacles whose
existence a layman in the mental sciences may dimly surmise, but whose
interrelations and vagaries he is incompetent to fathom; you, I am convinced,
will be able to suggest educative methods, lying more or less outside the scope
of politics, which will eliminate these obstacles.
As one immune from nationalist bias, I personally see
a simple way of dealing with the superficial (i.e. administrative) aspect of
the problem: the setting up, by international consent, of a legislative and
judicial body to settle every conflict arising between nations. Each nation
would undertake to abide by the orders issued by this legislative body, to
invoke its decision in every dispute, to accept its judgments unreservedly and
to carry out every measure the tribunal deems necessary for the execution of
its decrees. But here, at the outset, I come up against a difficulty; a
tribunal is a human institution which, in proportion as the power at its
disposal is inadequate to enforce its verdicts, is all the more prone to suffer
these to be deflected by extrajudicial pressure. This is a fact with which we
have to reckon; law and might inevitably go hand in hand, and juridical
decisions approach more nearly the ideal justice demanded by the community (in
whose name and interests these verdicts are pronounced) in so far as the
community has effective power to compel respect of its juridical ideal. But at
present we are far from possessing any supranational organization competent to
render verdicts of incontestable authority and enforce absolute submission to
the execution of its verdicts. Thus I am led to my first axiom: the quest of
international security involves the unconditional surrender by every nation, in
a certain measure, of its liberty of action, its sovereignty that is to say,
and it is clear beyond all doubt that no other road can lead to such security.
The ill-success, despite their obvious sincerity, of
all the efforts made during the last decade to reach this goal leaves us no
room to doubt that strong psychological factors are at work, which paralyze
these efforts. Some of these factors are not far to seek. The craving for power
which characterizes the governing class in every nation is hostile to any
limitation of the national sovereignty. This political power-hunger is wont to
batten on the activities of another group, whose aspirations are on purely
mercenary, economic lines. I have especially in mind that small but determined
group, active in every nation, composed of individuals who, indifferent to social
considerations and restraints, regard warfare, the manufacture and sale of
arms, simply as an occasion to advance their personal interests and enlarge
their personal authority.
But recognition of this obvious fact is merely the
first step towards an appreciation of the actual state of affairs. Another
question follows hard upon it: How is it possible for this small clique to bend
the will of the majority, who stand to lose and suffer by a state of war, to
the service of their ambitions? (In speaking of the majority, I do not exclude
soldiers of every rank who have chosen war as their profession, in the belief
that they are serving to defend the highest interests of their race, and that
attack is often the best method of defense.) An obvious answer to this question
would seem to be that the minority, the ruling class at present, has the
schools and press, usually the Church as well, under its thumb. This enables it
to organize and sway the emotions of the masses, and make its tool of them.
Yet even this answer does not provide a complete
solution. Another question arises from it: How is it these devices succeed so
well in rousing people to such wild enthusiasm, even to sacrifice their lives?
Only one answer is possible. Because people have within them a lust for hatred
and destruction. In normal times this passion exists in a latent state, it
emerges only in unusual circumstances; but it is a comparatively easy task to
call it into play and raise it to the power of a collective psychosis. Here
lies, perhaps, the crux of all the complex of factors we are considering, an
enigma that only the expert in the lore of human instincts can resolve.
And so we come to our last question. Is it possible to
control human mental evolution so that people can resist the psychoses of hate
and destructiveness? Here I am thinking by no means only of the so-called
uncultured masses. Experience proves that it is rather the so-called
“intelligentsia” that is most apt to yield to these disastrous collective
suggestions, since the intellectual has no direct contact with life in the raw,
but encounters it in its easiest, synthetic form—upon the printed page.
To conclude: I have so far been speaking only of wars
between nations; what are known as international conflicts. But I am well aware
that the aggressive instinct operates under other forms and in other
circumstances. (I am thinking of civil wars, for instance, due in earlier days
to religious zeal, but nowadays to social factors; or, again, the persecution
of racial minorities.) But my insistence on what is the most typical, most
cruel and extravagant form of conflict between man and man was deliberate, for
here we have the best occasion of discovering ways and means to render all
armed conflicts impossible.
I know that in your writings we may find answers,
explicit or implied, to all the issues of this urgent and absorbing problem.
But it would be of the greatest service to us all were you to present the
problem of world peace in the light of your most recent discoveries, for such a
presentation well might blaze the trail for new and fruitful modes of action.
Yours very sincerely, A. Einstein.
Vienna, September, 1932
Dear Professor Einstein,
When I learned of your intention to invite me to a
mutual exchange of views upon a subject which not only interested you
personally but seemed deserving, too, of public interest, I cordially assented.
I expected you to choose a problem lying on the borderland of the knowable, as
it stands today, a theme which each of us, physicist and psychologist, might
approach from his own angle, to meet at last on common ground, though setting
out from different premises. Thus the question which you put me—what is to be
done to rid mankind of the war-menace?—took me by surprise. And, next, I was dumbfounded
by the thought of my (of our, I almost wrote) incompetence; for this struck me
as being a matter of practical politics, the statesman’s proper study. But then
I realized that you did not raise the question in your capacity as scientist or
physicist, but as a lover of his fellow men, who responded to the call of the
League of Nations much as Fridtjof Nansen, the Polar explorer, took on himself
the task of succouring homeless and starving victims of the World War. And,
next, I reminded myself that I was not being called on to formulate practical
proposals, but, rather, to explain how this question of preventing wars strikes
a psychologist.
But here, too, you have stated the gist of the matter
in your letter—and taken the wind out of my sails! Still, I will gladly follow
in your wake and content myself with endorsing your conclusions, which,
however, I propose to amplify to the best of my knowledge or surmise.
You begin with the relations between Might and Right,
and this is assuredly the proper starting-point for our enquiry. But, for the
term “might,” I would substitute a tougher and more telling word: “violence.”
In right and violence we have today an obvious antinomy. It is easy to prove
that one has evolved from the other and, when we go back to origins and examine
primitive conditions, the solution of the problem follows easily enough. I must
crave your indulgence if in what follows I speak of well-known, admitted facts
as though they were new data; the context necessitates this method.
Conflicts of interest between people are resolved, in
principle, by recourse to violence. It is the same in the animal kingdom, from
which humanity cannot claim exclusion; nevertheless people are also prone to
conflicts of opinion, touching, on occasion, the loftiest peaks of abstract
thought, which seem to call for settlement by quite another method. This
refinement is, however, a late development. To start with, brute force was the
factor which, in small communities, decided points of ownership and the
question of whose will was to prevail. Very soon physical force was
implemented, then replaced, by the use of various adjuncts; he proved the
victor whose weapon was the better, or handled the more skilfully. Now, for the
first time, with the coming of weapons, superior brains began to oust brute
force, but the object of the conflict remained the same: one party was to be
constrained, by injury or impairment of strength, to retract a claim or a
refusal. This end is most effectively gained when the opponent is definitively
put out of action—in other words, is killed. This procedure has two advantages;
the enemy cannot renew hostilities, and, secondly, this fate deters others from
following the example. Moreover, the slaughter of a foe gratifies an
instinctive craving—a point to which we shall revert hereafter. However,
another consideration may be set off against this will to kill: the possibility
of using enemies for servile tasks if their spirits be broken and their lives
spared. Here violence finds an outlet not in slaughter but in subjugation.
Hence springs the practice of showing mercy; but the victor, having from now on
to reckon with the craving for revenge that rankles in the victim, forfeits
some personal security.
Thus, under primitive conditions, it is superior
force—brute violence, or violence backed by arms—that lords it everywhere. We
know that in the course of evolution this state of things was modified, a path
was traced that led away from violence to law. But what was this path? Surely
it issued from a single verity; that the superiority of one strong man can be
overborne by an alliance of many weaklings, that l’union fait la force. Brute
force is overcome by union, the allied might of scattered units makes good its
right against the isolated giant. Thus we may define “right” (i.e. law) as the
might of a community. Yet it, too, is nothing else than violence, quick to
attack whatever individual stands in its path, and it employs the self-same
methods, follows like ends, with but one difference; it is the communal, not
individual, violence that has its way. But, for the transition from crude
violence to the reign of law, a certain psychological condition must first
obtain. The union of the majority must be stable and enduring. If its sole
raison d’être be to fight some powerful individual, after whose downfall it
would be dissolved, it leads to nothing. Someone else trusting to superior
power, will seek to reinstate the rule of violence and the cycle will repeat
itself unendingly. Thus, the union of the people must be permanent and well
organized; it must enact rules to meet the risk of possible revolts; must set
up machinery ensuring that its rules—the laws—are observed and that such acts
of violence as the laws demand are duly carried out. This recognition of a
community of interests engenders among the members of the group a sentiment of
unity and fraternal solidarity which constitutes its real strength.
So far I have set out what seems to me the kernel of
the matter: the suppression of brute force by the transfer of power to a larger
combination, founded on the community of sentiments linking up its members. All
the rest is mere tautology and glosses. Now the position is simple enough so
long as the community consists of a number of equally strong individuals. The
laws of such a group can determine to what extent the individual must forfeit
personal freedom, the right of using personal force as an instrument of
violence, to ensure the safety of the group. But such a combination is only
theoretically possible; in practice the situation is always complicated by the
fact that, from the outset, the group includes elements of unequal power, men
and women, elders and children, and, very soon, as a result of war and
conquest, victors and the vanquished—i.e. masters and slaves—as well. From this
time on the common law takes notice of these inequalities of power, laws are
made by and for the rulers, giving the servile classes fewer rights.
Thenceforward there exist within the state two factors making for legal
instability, but legislative evolution, too: first, the attempts by members of
the ruling class to set themselves above the law’s restrictions and, secondly,
the constant struggle of the ruled to extend their rights and see each gain
embodied in the code, replacing legal disabilities by equal laws for all. The
second of these tendencies will be particularly marked when there takes place a
positive mutation of the balance of power within the community, the frequent
outcome of certain historical conditions. In such cases the laws may gradually
be adjusted to the changed conditions or (as more usually ensues) the ruling
class is loath to reckon with the new developments, the result being
insurrections and civil wars, a period when law is in abeyance and force once
more the arbiter, followed by a new regime of law. There is another factor of
constitutional change, which operates in a wholly pacific manner, viz: the
cultural evolution of the mass of the community; this factor, however, is of a
different order and can only be dealt with later.
Thus we see that, even within the group itself, the
exercise of violence cannot be avoided when conflicting interests are at stake.
But the common needs and habits of men who live in fellowship under the same
“sky” favor a speedy issue of such conflicts and, this being so, the
possibilities of peaceful solutions make steady progress. Yet the most casual
glance at world history will show an unending series of conflicts between one
community and another or a group of others, between larger and smaller units,
between cities, countries, races, tribes and kingdoms, almost all of which were
settled by the ordeal of war. Such wars end either in pillage or in conquest
and its fruits, the downfall of the loser. No single all-embracing judgment can
be passed on these wars of aggrandizement. Some, like the war between the
Mongols and the Turks, have led to unmitigated misery; others, however, have
furthered the transition from violence to law, since they brought larger units
into being, within whose limits a recourse to violence was banned and a new
regime determined all disputes. Thus the Roman conquests brought that boon, the
pax romana, to the Mediterranean lands. The French kings’ lust for
aggrandizement created a new France, flourishing in peace and unity.
Paradoxical as it sounds, we must admit that warfare well might serve to pave
the way to that unbroken peace we so desire, for it is war that brings vast
empires into being, within whose frontiers all warfare is proscribed by a
strong central power. In practice, however, this end is not attained, for as a
rule the fruits of victory are but short-lived, the new-created unit falls
asunder once again, generally because there can be no true cohesion between the
parts that violence has welded. Hitherto, moreover, such conquests have only
led to aggregations which, for all their magnitude, had limits, and disputes
between these units could be resolved only by recourse to arms. For humanity at
large the sole result of all these military enterprises was that, instead of
frequent not to say incessant little wars, they had now to face great wars
which, for all they came less often, were so much the more destructive.
Regarding the world of today the same conclusion holds
good, and you, too, have reached it, though by a shorter path. There is but one
sure way of ending war and that is the establishment, by common consent, of a
central control which shall have the last word in every conflict of interests.
For this, two things are needed: first, the creation of such a supreme court of
judicature; secondly, its investment with adequate executive force. Unless this
second requirement be fulfilled, the first is unavailing. Obviously the League
of Nations, acting as a Supreme Court, fulfils the first condition; it does not
fulfil the second. It has no force at its disposal and can only get it if the
members of the new body, its constituent nations, furnish it. And, as things
are, this is a forlorn hope. Still we should be taking a very short-sighted
view of the League of Nations were we to ignore the fact that here is an
experiment the like of which has rarely—never before, perhaps, on such a
scale—been attempted in the course of history. It is an attempt to acquire the
authority (in other words, coercive influence), which hitherto reposed
exclusively on the possession of power, by calling into play certain idealistic
attitudes of mind. We have seen that there are two factors of cohesion in a
community: violent compulsion and ties of sentiment (“identifications,” in technical
parlance) between the members of the group. If one of these factors becomes
inoperative, the other may still suffice to hold the group together. Obviously
such notions as these can only be significant when they are the expression of a
deeply rooted sense of unity, shared by all. It is necessary, therefore, to
gauge the efficacy of such sentiments. History tells us that, on occasion, they
have been effective. For example, the Panhellenic conception, the Greeks’
awareness of superiority over their barbarian neighbors, which found expression
in the Amphictyonies, the Oracles and Games, was strong enough to humanize the
methods of warfare as between Greeks, though inevitably it failed to prevent
conflicts between different elements of the Hellenic race or even to deter a
city or group of cities from joining forces with their racial foe, the
Persians, for the defeat of a rival. The solidarity of Christendom in the
Renaissance age was no more effective, despite its vast authority, in hindering
Christian nations, large and small alike, from calling in the Sultan to their
aid. And, in our times, we look in vain for some such unifying notion whose
authority would be unquestioned. It is all too clear that the nationalistic
ideas, paramount today in every country, operate in quite a contrary direction.
There are some who hold that the Bolshevik conceptions may make an end of war,
but, as things are, that goal lies very far away and, perhaps, could only be
attained after a spell of brutal internecine warfare. Thus it would seem that
any effort to replace brute force by the might of an ideal is, under present
conditions, doomed to fail. Our logic is at fault if we ignore the fact that
right is founded on brute force and even today needs violence to maintain it.
I now can comment on another of your statements. You
are amazed that it is so easy to infect men with the war-fever, and you surmise
that man has in him an active instinct for hatred and destruction, amenable to
such stimulations. I entirely agree with you. I believe in the existence of
this instinct and have been recently at pains to study its manifestations. In
this connection may I set out a fragment of that knowledge of the instincts,
which we psychoanalysts, after so many tentative essays and gropings in the
dark, have compassed? We assume that human instincts are of two kinds: those
that conserve and unify, which we call “erotic” (in the meaning Plato gives to
Eros in his Symposium), or else “sexual” (explicitly extending the popular
connotation of “sex”); and, secondly, the instincts to destroy and kill, which
we assimilate as the aggressive or destructive instincts. These are, as you
perceive, the well-known opposites, Love and Hate, transformed into theoretical
entities; they are, perhaps, another aspect of those eternal polarities,
attraction and repulsion, which fall within your province. But we must be wary
of passing overhastily to the notions of good and evil. Each of these instincts
is every bit as indispensable as its opposite and all the phenomena of life
derive from their activity, whether they work in concert or in opposition. It
seems that an instinct of either category can operate but rarely in isolation;
it is always blended (“alloyed,” as we say) with a certain dosage of its
opposite, which modifies its aim or even, in certain circumstances, is a prime
condition of its attainment. Thus the instinct of self-preservation is
certainly of an erotic nature, but to gain its ends this very instinct
necessitates aggressive action. In the same way the love-instinct, when
directed to a specific object, calls for an admixture of the acquisitive
instinct if it is to enter into effective possession of that object. It is the
difficulty of isolating the two kinds of instinct in their manifestations that
has so long prevented us from recognizing them.
If you will travel with me a little further on this
road, you will find that human affairs are complicated in yet another way. Only
exceptionally does an action follow on the stimulus of a single instinct, which
is per se a blend of Eros and destructiveness. As a rule several motives of
similar composition concur to bring about the act. This fact was duly noted by
a colleague of yours, Professor G. C. Lichtenberg, sometime Professor of
Physics at Göttingen; he was perhaps even more eminent as a psychologist than
as a physical scientist. He evolved the notion of a “Compasscard of Motives”
and wrote: “The efficient motives impelling man to act can be classified like
the 32 Winds, and described in the same manner; e.g. Food-Food-Fame or
Fame-Fame-Food.” Thus, when a nation is summoned to engage in war, a whole
gamut of human motives may respond to this appeal; high and low motives, some
openly avowed, others slurred over. The lust for aggression and destruction is certainly
included; the innumerable cruelties of history and daily life confirm its
prevalence and strength. The stimulation of these destructive impulses by
appeals to idealism and the erotic instinct naturally facilitates their
release. Musing on the atrocities recorded on history’s page, we feel that the
ideal motive has often served as a camouflage for the lust of destruction;
sometimes, as with the cruelties of the Inquisition, it seems that, while the
ideal motives occupied the foreground of consciousness, they drew their
strength from the destructive instincts submerged in the unconscious. Both
interpretations are feasible.
You are interested, I know, in the prevention of war,
not in our theories, and I keep this fact in mind. Yet I would like to dwell a
little longer on this destructive instinct which is seldom given the attention
that its importance warrants. With the least of speculative efforts we are led
to conclude that this instinct functions in every living being, striving to
work its ruin and reduce life to its primal state of inert matter. Indeed it
might well be called the “death-instinct”; whereas the erotic instincts vouch
for the struggle to live on. The death instinct becomes an impulse to
destruction when, with the aid of certain organs, it directs its action
outwards, against external objects. The living being, that is to say, defends
its own existence by destroying foreign bodies. But, in one of its activities,
the death instinct is operative within the living being and we have sought to
trace back a number of normal and pathological phenomena to this introversion
of the destructive instinct. We have even committed the heresy of explaining
the origin of human conscience by some such “turning inward” of the aggressive
impulse. Obviously when this internal tendency operates on too large a scale,
it is no trivial matter, rather a positively morbid state of things; whereas
the diversion of the destructive impulse towards the external world must have
beneficial effects. Here is then the biological justification for all those
vile, pernicious propensities which we now are combating. We can but own that
they are really more akin to nature than this our stand against them, which, in
fact, remains to be accounted for.
All this may give you the impression that our theories
amount to a species of mythology and a gloomy one at that! But does not every
natural science lead ultimately to this—a sort of mythology? Is it otherwise
today with your physical science
The upshot of these observations, as bearing on the
subject in hand, is that there is no likelihood of our being able to suppress
humanity’s aggressive tendencies. In some happy corners of the earth, they say,
where nature brings forth abundantly whatever people desire, there flourish
races whose lives go gently by, unknowing of aggression or constraint. This I
can hardly credit; I would like further details about these happy folk. The
Bolsheviks, too, aspire to do away with human aggressiveness by ensuring the
satisfaction of material needs and enforcing equality between people. To me
this hope seems vain. Meanwhile they busily perfect their armaments, and their
hatred of outsiders is not the least of the factors of cohesion amongst
themselves. In any case, as you too have observed, complete suppression of
aggressive tendencies is not at issue; what we may try is to divert it into a
channel other than that of warfare.
From our “mythology” of the instincts we may easily
deduce a formula for an indirect method of eliminating war. If the propensity
for war be due to the destructive instinct, we have always its counter-agent,
Eros, to our hand. All that produces ties of sentiment between man and man must
serve us as war’s antidote. These ties are of two kinds. First, such relations
as those towards a beloved object, void though they be of sexual intent. The
psychoanalyst need feel no compunction in mentioning “love” in this connection;
religion uses the same language: Love thy neighbor as thyself. A pious
injunction easy to proclaim, but hard to carry out! The other bond of sentiment
is by way of identification. All that brings out the significant resemblances
between people calls into play this feeling of community, identification,
whereon is founded, in large measure, the whole edifice of human society.
In your strictures on the abuse of authority I find
another suggestion for an indirect attack on the war-impulse. That people are
divided into leaders and the led is but another manifestation of their inborn
and irremediable inequality. The second class constitutes the vast majority;
they need a high command to make decisions for them, to which decisions they
usually bow without demur. In this context we would point out that people
should be at greater pains than heretofore to form a superior class of independent
thinkers, unamenable to intimidation and fervent in the quest of truth, whose
function it would be to guide the masses dependent on their lead. There is no
need to point out how little the rule of politicians and the Church’s ban on
liberty of thought encourage such a new creation. The ideal conditions would
obviously be found in a community where everyone subordinated instinctive life
to the dictates of reason. Nothing less than this could bring about so thorough
and so durable a union between people, even if this involved the severance of
mutual ties of sentiment. But surely such a hope is utterly utopian, as things
are. The other indirect methods of preventing war are certainly more feasible,
but entail no quick results. They conjure up an ugly picture of mills that
grind so slowly that, before the flour is ready, people are dead of hunger.
As you see, little good comes of consulting a
theoretician, aloof from worldly contacts, on practical and urgent problems!
Better it were to tackle each successive crisis with means that we have ready
to our hands. However, I would like to deal with a question which, though it is
not mooted in your letter, interests me greatly. Why do we, you and I and many
an other, protest so vehemently against war, instead of just accepting it as
another of life’s odious importunities? For it seems a natural thing enough,
biologically sound and practically unavoidable. I trust you will not be shocked
by my raising such a question. For the better conduct of an inquiry it may be
well to don a mask of feigned aloofness. The answer to my query may run as
follows: because every people has a right over their own lives and war destroys
lives that were full of promise; it forces the individual into situations that
shame humanity, obliging them to murder fellow human beings against their will;
it ravages material amenities, the fruits of human toil, and much besides.
Moreover wars, as now conducted, afford no scope for acts of heroism according
to the old ideals and, given the high perfection of modern arms, war today
would mean the sheer extermination of one of the combatants, if not of both.
This is so true, so obvious, that we can but wonder why the conduct of war is
not banned by general consent. Doubtless either of the points I have just made
is open to debate. It may be asked if the community, in its turn, cannot claim
a right over the individual lives of its members. Moreover, all forms of war
cannot be indiscriminately condemned; so long as there are nations and empires,
each prepared callously to exterminate its rival, all alike must be equipped
for war. But we will not dwell on any of these problems; they lie outside the
debate to which you have invited me. I pass on to another point, the basis, as
it strikes me, of our common hatred of war. It is this: we cannot do otherwise
than hate it. Pacifists we are, since our organic nature wills us thus to be.
Hence it comes easy to us to find arguments that justify our standpoint.
This point, however, calls for elucidation. Here is
the way in which I see it. The cultural development of mankind (some, I know,
prefer to call it civilization) has been in progress since immemorial
antiquity. To this processus we owe all that is best in our composition, but
also much that makes for human suffering. Its origins and causes are obscure,
its issue is uncertain, but some of its characteristics are easy to perceive.
It well may lead to the extinction of humanity for it impairs the sexual
function in more than one respect, and even today the uncivilized races and the
backward classes of all nations are multiplying more rapidly than “the cultured
elements.” This process may, perhaps, be likened to the effects of
domestication on certain animals—it clearly involves physical changes of
structure—but the view that cultural development is an “organic” process of
this order has not yet become generally familiar. The psychic changes which
accompany this process of cultural change are striking, and not to be gainsaid.
They consist in the progressive rejection of instinctive ends and a scaling
down of instinctive reactions. Sensations which delighted our forefathers have
become neutral or unbearable to us; and, if our ethical and aesthetic ideals
have undergone a change, the causes of this are “ultimately organic.” On the
psychological side two of the most important phenomena of culture are, firstly,
a strengthening of the intellect, which tends to master our instinctive life,
and, secondly, an introversion of the aggressive impulse, with all its
consequent benefits and perils. Now war runs most emphatically counter to the
psychic disposition imposed on us by the growth of culture; we are therefore
bound to resent war, to find it utterly intolerable. With pacifists like us it
is not merely an intellectual and affective repulsion, but a constitutional
intolerance, an idiosyncrasy in its most drastic form. And it would seem that
the aesthetic ignominies of warfare play almost as large a part in this
repugnance as war’s atrocities. How long have we to wait before the remainder
of humanity turns pacifist? Impossible to say, and yet perhaps our hope that
these two factors—people’s cultural disposition and a well-founded dread of the
form that future wars will take—may serve to put an end to war in the near
future, is not chimerical. But by what ways or by-ways this will come about, we
cannot guess. Meanwhile we may rest on the assurance that whatever makes for
cultural development is working also against war.
With kindest regards and, should this exposé prove a
disappointment to you, my sincere regrets
Yours, Sigmund
Freud
Η επιστολή του Albert Einstein
Πότσδαμ, 30 Ιουλίου 1932
Αγαπητέ
κ. Φρόιντ,
Η πρόταση, η οποία μου έγινε από την
Κοινωνία των Εθνών και από το «Διεθνές Ινστιτούτο Πνευματικής Συνεργασίας» των
Παρισίων, να επιλέξω κάποιον για μια ανταλλαγή απόψεων σε ένα θέμα της εκλογής
μου, μου προσφέρει την ευκαιρία να συζητήσω μαζί σας ένα ερώτημα, το οποίο, υπό
τις σημερινές παγκόσμιες συνθήκες, εμφανίζεται από τα πιο επείγοντα που
αντιμετωπίζει ο πολιτισμός.
Το ερώτημα είναι: υπάρχει τρόπος να απαλλαγούν οι άνθρωποι από την μοίρα του
πολέμου; Είναι πια γνωστό ότι με την πρόοδο της σύγχρονης επιστήμης, η απάντηση
σε αυτό το ερώτημα έχει γίνει ζήτημα ζωής ή θανάτου για τον πολιτισμό. Εν
τούτοις, παρά την καλή μου θέληση, όλες οι προσπάθειες δεν έχουν καταλήξει σε
τίποτα το συγκεκριμένο.
Έχοντας απαλλαγή από εθνικιστικές προκαταλήψεις, έχω έναν απλό τρόπο
αντιμετωπίσεως της εξωτερικής όψεως, δηλαδή της οργανωτικής, του προβλήματος:
τα κράτη να δημιουργήσουν ένα νομοθετικό και δικαστικό όργανο, το οποίο να
αναλάβει την εξομάλυνση όλων των διαφορών που αναφύονται μεταξύ τους. Σήμερα,
όμως στερούμεθα αυτού του υπερεθνικού οργάνου, το οποίο, θα ήταν σε θέση να
εκδίδει αδιαφιλονίκητες αποφάσεις και να επιβάλλει δυναμικά την εκτέλεση των
αποφάσεών του.
Φθάνω έτσι στο πρώτο μου αξίωμα: Προκειμένου να εξασφαλισθεί η διεθνής ειρήνη,
επιβάλλεται όπως κάθε κράτος παραιτηθεί, μέσα σε λογικά όρια, από μερικά των
κυριαρχικών του δικαιωμάτων. Αυτός είναι αναμφισβήτητα ο μόνος δρόμος για να
φθάσουμε σε παρόμοια ειρήνη.
Το πρώτο Αξίωμα:
Η αποτυχία, παρά τις προσπάθειες που κατεβλήθησαν την τελευταία δεκαετία προς
αυτή την κατεύθυνση, μας πείθει ότι επεμβαίνουν ισχυροί ψυχολογικοί παράγοντες,
οι οποίοι παραλύουν κάθε προσπάθεια. Μερικοί από τους εν λόγω παράγοντες είναι
προφανείς. Η δίψα της εξουσίας της κρατούσης τάξεως είναι, σε όλα τα κράτη,
αντίθετη προς κάθε περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας. Αυτή η υπέρμετρη επιθυμία
πολιτικής εξουσίας συμβαδίζει με τους στόχους εκείνων, οι οποίοι αποβλέπουν
μόνο σε οικονομικά πλεονεκτήματα.
Αναφέρομαι, κυρίως, σε αυτή την περιορισμένη, αλλά αποφασιστική ομάδα, η οποία,
δραστήρια σε κάθε κράτος και αδιάφορη προς κάθε «κοινωνικό περιορισμό», βλέπει
στον πόλεμο, δηλαδή στην κατασκευή και πώληση πυρομαχικών, απλώς και μόνο μια
ευκαιρία προωθήσεως των ατομικών της συμφερόντων. Πώς είναι δυνατόν αυτή η
μειονότητα να κατορθώνει να υποδουλώνει στην απληστία της την μάζα του λαού, η
οποία το μόνο που περιμένει από ένα πόλεμο είναι να υποφέρει και να χάση;
Μια λογική απάντηση θα ήταν ότι η μειονότητα, η οποία εκ περιτροπής κατέχει την
εξουσία, εξουσιάζει πριν απ’ όλα το σχολείο και τον Τύπο και, επί πλέον, τις
θρησκευτικές οργανώσεις. Αυτό της επιτρέπει να κατευθύνει και να παραπλανά τα
αισθήματα της μάζας, καθιστώντας την όργανο της πολιτικής της.
Ωστόσο, και αυτή η απάντηση δεν δίνει μια ολοκληρωμένη εξήγηση και προκαλεί ένα
επόμενο ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν η μάζα να αφήνεται να εξάπτεται με τα μέσα
που αναφέραμε, φθάνοντας στο πάθος και το ολοκαύτωμά της;
Η ευχαρίστηση του μίσους
Στο ερώτημα αυτό υπάρχει μια δυνατή απάντηση: Γιατί στον άνθρωπο είναι έμφυτη η
ευχαρίστηση του μίσους και της καταστροφής.
Υπό ομαλές συνθήκες, το πάθος αυτό παραμένει εν υπνώσει και και αφυπνίζεται
μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις. Είναι εύκολο όμως το πάθος αυτό να μεταβληθεί
σε ομαδική ψύχωση. Φθάνουμε έτσι στο τελευταίο ερώτημα: Είναι δυνατόν να
καθοδηγηθεί η ψυχολογική ανάπτυξη του ανθρώπου έτσι ώστε να καταστεί ικανός να
αντισταθεί στην ψύχωση του μίσους και της καταστροφής;
Δεν αναφέρομαι εδώ μόνο στις λεγόμενες αμόρφωτες μάζες. Η πείρα αποδεικνύει ότι
εκείνη που υποκύπτει πρώτη σε αυτές τις ομαδικές καταστρεπτικές υποβολές, είναι
η λεγόμενη «διανόηση». Γιατί ο διανοούμενος δεν έχει άμεση επαφή με την σκληρή
πραγματικότητα, την οποία ζει μέσα από την πιο εύκολη συνοπτική μορφή της: την
τυπωμένη σελίδα.
Καταλήγω: Αναφέρθηκα έως τώρα σε πολέμους μεταξύ κρατών, δηλαδή σε διεθνείς
πολέμους. Έχω όμως πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι το επιθετικό ένστικτο
ενεργεί και υπό άλλες συνθήκες: αναφέρομαι στους εμφυλίους πολέμους π.χ., τους
οφειλόμενους κάποτε σε θρησκευτικό φανατισμό και κάποτε, όπως σήμερα σε
κοινωνικούς παράγοντες, ή ακόμη στις φυλετικές καταστάσεις μειονοτήτων.
Ξέρω ότι στα βιβλία σας μπορούμε να βρούμε σαφείς ή έμμεσες απαντήσεις σε όλα
τα ερωτηματικά αυτού του προβλήματος, που είναι και επείγον και απαράγραπτο. Θα
ήταν ωστόσο πάρα πολύ χρήσιμο σε όλους μας, αν μας εκθέσετε το πρόβλημα της
παγκοσμίου ειρήνης υπό το φως των τελευταίων ανακαλύψεών σας, γιατί αυτό θα μας
δείξει τον δρόμο για νέους και αποτελεσματικούς τρόπους δράσης.
Εγκάρδια
δικός σας
ΑΛΜΠΕΡΤ
ΑΙΝΣΤΑΙΝ
Η απάντηση του Sigmund Freud
Βιέννη Σεπτέμβριος 1932
Αγαπητέ
κ. Αϊνστάιν
Αρχίζετε με τη σχέση μεταξύ νόμου και δυνάμεως. Μπορώ να αντικαταστήσω τη λέξη
«δύναμη» με την πιο σκληρή και ωμή λέξη «βία»; Δίκαιο και βία αποτελούν για μας
όρους εκ διαμέτρου αντιθέτους.
Είναι εύκολο να αποδείξουμε ότι το ένα ανεπτύχθη από το άλλο. Και, αν
ανατρέξουμε στην αρχαιότητα για να επαληθεύσουμε ότι αυτό ίσχυε ανέκαθεν, η
λύση του προβλήματος δεν θα είναι δύσκολη.
Οι συγκρούσεις συμφερόντων μεταξύ των ανθρώπων λύονται κατ’ αρχήν με τη χρήση
βίας. Αυτό συμβαίνει σε όλο το ζωικό βασίλειο, στο οποίο ανήκει και ο άνθρωπος.
Στον άνθρωπο, όμως, θα πρέπει, για την αλήθεια, να προσθέσουμε και τις
ιδεολογικές συγκρούσεις οι οποίες , προκειμένου να είναι αποφασιστικές απαιτούν
μια άλλη τακτική. Αυτό όμως συνέβη αργότερα, όπως θα δούμε συνέχεια.
Αρχικά, σε μια μικρή ανθρώπινη ομάδα, η μεγαλύτερη μυική δύναμη αποφάσιζε σε
ποιόν θα ανήκε κάτι, ή τίνος η θέληση θα επικρατούσε. Σύντομα όμως η μυική
δύναμη αντικαταστάθηκε από την χρήση οργάνων: νικούσε όποιος είχε το καλύτερο
όπλο, ή το χρησιμοποιούσε με περισσότερη επιτηδειότητα.
Με την εμφάνιση των όπλων, η πνευματική υπεροχή αρχίζει και παίρνει τη θέση της
κτηνώδους μυικής δυνάμεως, παρ’ όλο ότι ο τελικός σκοπός του αγώνος παραμένει ο
ίδιος: το ένα από τα δύο μέρη υποχρεώνεται να παραιτηθεί από τις διεκδικήσεις
του, ή τις αντιῤῥήσεις του.
Αυτό επιτυγχάνεται κατά τρόπο ριζικότερο, όταν η βία εξουδετερώνει οριστικά τον
αντίπαλο, δηλαδή τον σκοτώνει. Το σύστημα αυτό έχει δύο πλεονεκτήματα: ότι ο
αντίπαλος δεν μπορεί να ξαναρχίσει τις εχθροπραξίες και ότι η τύχη του
αποθαῤῥύνει τους άλλους να ακολουθήσουν το παράδειγμά του.
Καμια φορά, όμως, την απόφαση του φόνου ανατρέπει η σκέψη ότι ο εχθρός μπορεί
να χρησιμοποιηθεί σε υπηρετικά καθήκοντα, εάν τρομοκρατηθεί και του χαριστεί η
ζωή.
Στην περίπτωση αυτή η βία περιορίζεται να κάνει υποχείριο της αντί να τον
σκοτώσει.
Αλλά ο νικητής θα έχει στο εξής να αντιμετωπίζει την μανία της εκδικήσεως του
ηττημένου, ο οποίος θα βρίσκεται σε συνεχή αναμονή.
Το δικαίωμα της αντιθέσεως στη βία
Αυτή, λοιπόν, ήταν αρχικά η κατάσταση: η επικράτηση του ισχυροτέρου, της
κτηνώδους βίας, ή της βίας που την στήριζε η ευφυΐα.
Γνωρίζουμε ότι αυτό το καθεστώς μετεβλήθη στην διάρκεια της εξελίξεως, ότι ένας
δρόμος οδήγησε από την βία στο δίκαιο, στο νόμο. Ποιος, όμως;
Κατά την γνώμη μου, εκείνος ο δρόμος που περνούσε από την διαπίστωση ότι η
μεγαλύτερη δύναμη του ενός μπορούσε να αντιμετωπισθεί από την ένωση των
περισσοτέρων αδυνάτων.
Η ισχύς εν τη ενώσει.
Η βία καταπολεμείται από την συνένωση των πολλών και η δύναμη αυτών που
συνενώθηκαν εκπροσωπεί τώρα το δικαίωμα της αντιθέσεως στην βία του ενός.
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι το δίκαιο είναι η δύναμη μιας κοινότητος. Η οποία
παραμένει πάντα βία, έτοιμη να εκδηλωθεί εναντίον εκείνου που της αντιτίθεται,
ενεργεί με τα ίδια μέσα, ακολουθεί τους ίδιους σκοπούς.
Στην πραγματικότητα, η μόνη διαφορά βρίσκεται στο γεγονός ότι δεν θριαμβεύει
πια η βία του ενός αλλά η βία της κοινότητος.
Αλλά για να πραγματοποιηθεί αυτό το πέρασμα της βίας στο νέο δίκαιο, πρέπει να
εκπληρωθεί μια ψυχολογική προϋπόθεση.
Η ένωση των πολλών θα πρέπει να είναι μόνιμη, σταθερή.
Εάν πραγματοποιηθεί μόνο προς τον σκοπό να καταπολεμηθεί ο προπέτης για να
διαλυθεί μετά την ήττα του, δεν επιτυγχάνεται τίποτα.
Ο πρώτος που θα θεωρούσε τον εαυτό του ισχυρότερο, θα φιλοδοξούσε εκ νέου να
κυριαρχήσει δια της βίας, και το παιχνίδι θα επαναλαμβανόταν χωρίς τέλος.
Η κοινότητα οφείλει να παραμένει συνεχώς ηνωμένη, να προδιαγράψει τους κανόνες
που θα προλαμβάνουν τις ανταρσίες, να διορίσει τα όργανα τα οποία θα αγρυπνούν
για την τήρηση των κανόνων, των νόμων, και τα οποία όργανα θα προνοούν για την
εκτέλεση των νομίμων πράξεων βίας.
Σε μια παρόμοια κοινότητα συμφερόντων δημιουργούνται μεταξύ των μελών μιας
ενωμένης ανθρώπινης ομάδος συναισθηματικοί δεσμοί, κοινά αισθήματα στα οποία
στηρίζεται η πραγματική της δύναμη.
Σε τι χρησιμεύουν οι νόμοι
Το πράγμα είναι απλό, σε όσο διάστημα η κοινότητα αποτελείται από ορισμένα
άτομα εξ ίσου ισχυρά, οι νόμοι αυτής της «ομάδος» καθορίζουν μέχρι ποιου
σημείου θα πρέπει να περιορισθεί η ελευθερία του κάθε ατόμου να χρησιμοποιεί
την δύναμη του κατά τρόπο βίαιο, ώστε να καταστήσει δυνατή μια ασφαλής κοινή
ζωή.
Ένα όμως παρόμοιο ειρηνικό καθεστώς είναι νοητό μόνο θεωρητικά Γιατί στην
πραγματικότητα, οι περιστάσεις περιπλέκονται, για τον λόγο ότι η κοινότητα,
ευθύς εξ αρχής, περιλαμβάνει εξ ίσου δυναμικά, άνδρες και γυναίκες, γονείς και
παιδιά, και σύντομα, συνεπεία του πολέμου και των καθυποτάξεων, νικητές και
ηττημένους, οι οποίοι μεταβάλλονται σε κυρίους και σκλάβους. Το δικαίωμα της
κοινότητος καθίσταται τότε έκφραση της σχέσεως άνισων δυνάμεων στο εσωτερικό
της, οι νόμοι γίνονται από, και για εκείνους, που διοικούν, οι οποίοι
παραχωρούν ελάχιστα δικαιώματα σε αυτούς που καθυπόταξαν.
Από την στιγμή εκείνη υπάρχουν στην κοινότητα δύο πηγές ανησυχίας, αλλά καί
τελειοποιήσεως του νόμου.
Πρώτον, η προσπάθεια του ενός ή του άλλου ατόμου για να υψωθεί υπεράνω των
περιορισμών που ισχύουν για όλους, για την επιστροφή συνεπώς από την βασιλεία
του νόμου σε εκείνη της βίας και, δεύτερον την συνεχή προσπάθεια των υπηκόων
για την απόσπαση περισσότερης εξουσίας και νομιμοποιήσεως αυτών των μεταβολών,
δηλαδή από την ισότητα των νόμων για όλους, στην ισότητα των νόμων για
μερικούς.
η εξελικτική διαδικασία καθίσταται ιδιαίτερα σημαντική όταν εκδηλώνονται
μετατοπίσεις της εξουσίας στο εσωτερικό της κοινότητος, όπως μπορεί να συμβεί
λόγω ιστορικών αιτίων.
Το δίκαιον, ο νόμος, μπορεί προσαρμοσθεί βαθμιαίως στις καινούργιες σχέσεις της
εξουσίας ή, πράγμα που συμβαίνει συχνότερα, η κυρίαρχη τάξη να μη είναι έτοιμη
να αντιμετωπίσει αυτή την μεταβολή, οπότε φθάνουμε στην εξέγερση, στον εμφύλιο
πόλεμο, δηλαδή σε μια προσωρινή κατάλυση του νόμου και σε νέες εκδηλώσεις βίας,
μετά τις οποίες εγκαθιδρύεται μια νέα τάξη δικαίου.
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι και στους κόλπους μιας κοινότητας δεν αποφεύγεται η βίαια
λύση των οικονομικών συγκρούσεων. Αλλά οι ανάγκες και η ταυτότητα των
συμφερόντων, που προκύπτουν από την ζωή, ευνοούν μια γρήγορη λύση αυτών των
αγώνων, ενώ η πιθανότητα ειρηνικής λύσεως αυτών των καταστάσεων αυξάνει
συνεχώς.
Μια ματιά στην ιστορία της ανθρωπότητας, θα μας δείξει μια αδιάκοπη σειρά
συγκρούσεων μεταξύ μιας κοινότητος και μιας άλλης, ή μεταξύ πολλών, μεταξύ
πόλεων, χωρών, φυλών, λαών, κρατών, οι οποίες γίνονται σχεδόν πάντα δια της
προσφυγής στην βία του πολέμου.
Οι πόλεμοι αυτοί καταλήγουν ή σε λεηλασίες ή σε απόλυτη υποταγή του ενός από τον
άλλον. Οι κατακτητικοί πόλεμοι δεν μπορούν να κριθούν συνολικά. Μερικοί, όπως
των Τούρκων και των Μογγόλων, δεν προκάλεσαν παρά μόνο δυστυχία, ενώ άλλοι
αντίθετα, συνετέλεσαν στην μετατροπή της βίας σε νόμο, δημιουργώντας
μεγαλύτερες μονάδες, μέσα στις οποίες η δυνατότητα προσφυγής στην βία
εξουδετερώνετε, ενώ μια νέα νομοθετική τάξη συμβίβαζε τις διαφορές. Όπως οι
κατακτήσεις των Ρωμαίων έδωσαν στις μεσογειακές χώρες το πολύτιμο
«Πάξ Ρομάνα».
Ο πόλεμος ως μέσον «αιώνιας ειρήνης»
Η απληστία των Γάλλων βασιλέων να επεκτείνουν τα κτήματά τους δημιούργησε μια
Γαλλία ηνωμένη, ευημερούσα. Όσο κι’ αν αυτό μπορεί να φανεί παράδοξο, θα πρέπει
ωστόσο να παραδεχθούμε ότι ο πόλεμος δεν θα ήταν ένα ανάρμοστο μέσον για την
εγκαθίδρυση της «αιώνιας» ειρήνης, γιατί επιτρέπει την δημιουργία αυτών των
μεγάλων μονάδων μέσα στις οποίες μια ισχυρή κεντρική εξουσία καθιστά αδύνατο
τον πόλεμο.
Ωστόσο, δεν το κατορθώνει, γιατί οι επιτυχίες της κατακτήσεως κατά κανόνα δεν
διαρκούν.
Για ότι αφορά την εποχή μας οδηγούμενα στο ίδιο συμπέρασμα, στο οποίο
καταλάβατε και εσείς από συντομότερο δρόμο. Μία ασφαλής πρόληψη του πολέμου
είναι δυνατή μόνο εάν οι άνθρωποι συμφωνήσουν για την σύσταση μιας κεντρικής
εξουσίας, στης οποίας την κρίση θα υποβάλλονται όλες οι διαφορές.
Στην πρόταση αυτή περιέχονται δύο διαφορετικές ανάγκες: η δημιουργία ενός
Ανωτάτου Δικαστηρίου και η εξασφάλιση της απαιτούμενης εξουσίας. Η πρώτη χωρίς
την δεύτερη δεν θα ωφελούσε σε τίποτα.
Δύο αντίθετες παρορμήσεις
Ας εξετάσουμε τώρα μια άλλη από τις προτάσεις σας. Απορείτε ότι είναι τόσο
εύκολο να παρασυρθούν οι άνθρωποι στον πόλεμο και υποθέτετε ότι μέσα τους
υπάρχει πράγματι μια παρόρμηση προς το μίσος και την καταστροφή.
Συμφωνώ μαζί σας απόλυτα. Πιστεύουμε πράγματι στην ύπαρξη αυτού του ενστίκτου
και τα τελευταία χρόνια προσπαθήσαμε να μελετήσουμε τις εκδηλώσεις του. Θα μου
επιτρέψετε να εκθέσω μέρος της θεωρίας των ενστίκτων, στην οποίαν φθάσαμε
έπειτα από πολλά λάθη και δισταγμούς.
Εικάζουμε ότι οι παρορμήσεις του ανθρώπου είναι δύο ειδών: αυτές που τείνουν να
διαιωνίσουν και να ενώσουν και τις οποίες αποκαλούμε ερωτικές και σεξουαλικές,
και εκείνες που τείνουν να καταστρέψουν και να σκοτώσουν.
Τα τελευταία αυτά τα αποκαλούμε «επιθετικά ή καταστρεπτικά ένστικτα». Και οι
δύο αυτές παρορμήσεις είναι εξ ίσου απαραίτητες, γιατί το φαινόμενο της ζωής
εξαρτάται από την συμφωνία και την αντίθεσή τους.
Φαίνεται όμως ότι ουδέποτε μια παρόρμηση του ενός τύπου μπορεί να δράση
μεμονωμένως. Συνδέεται πάντοτε, ή, όπως λέμε, συμμιγνύεται, με ένα ποσοστό της
άλλης, το οποίο ποσοστό τής μεταβάλλει τους σκοπούς, ή, αναλόγως των
περιπτώσεων, επιτρέπει έτσι την επίτευξή τους. Έτσι, π. χ., το ένστικτο της
αυτοσυντηρήσεως είναι ασφαλώς ερωτικό, χωρίς αυτό να εμποδίζει να προσφεύγει
στην επιθετικότητα για να εκπληρώσει τον σκοπό της.
Οι ανθρώπινες πράξεις αποκαλύπτουν και μια επιπλοκή διαφορετικού είδους.
Σπανίως η πράξη είναι έργο ενός μόνο παρορμητικού κινήτρου, το οποίο, εξ άλλου,
πρέπει να είναι συνδυασμός έρωτα και επιθετικότητας. Κανονικά, πρέπει να
συντρέξουν πολλά παρόμοια κίνητρα για να καταστήσουν δυνατή την δράση.
Γι’ αυτό, όταν οι άνθρωποι παρακινούνται στον πόλεμο, μεσολαβεί μέσα τους μια
ολόκληρη σειρά από συναίτια κίνητρα, ευγενή και χυδαία.
Τα κίνητρα αυτά δεν χρειάζεται να τα απαριθμήσουμε. Σε αυτά περιλαμβάνεται
πάντα η ικανοποίηση της επιθέσεως και της καταστροφής.
Αναρίθμητες ωμότητες της ιστορίας και της καθημερινής ζωής επιβεβαιώνουν την
ύπαρξη και τη την δύναμή τους.
Η ανάμιξη αυτών των καταστρεπτικών παρορμήσεων με άλλες παρορμήσεις, ερωτικές
και ιδεολογικές , διευκόλυνε φυσικά την εκπλήρωσή τους.
Ξεκινώντας από το δόγμα των παρορμήσεων, φθάνουμε σε ένα τύπο για να
προσδιορίσουμε τους έμμεσους δρόμους της καταπολεμήσεως του πολέμου.
Εάν η ροπή προς τον πόλεμο είναι προϊόν της καταστρεπτικής παρορμήσεως, τότε θα
πρέπει να ανατρέξουμε για να την καταπολεμήσουμε στην ανταγωνιστική της
παρόρμηση: στον έρωτα. Ό,τι προκαλεί συναισθηματικούς δεσμούς στους ανθρώπους,
θα πρέπει να ενεργή έναντι του πολέμου.
Και τώρα θα ήθελα να συζητήσω ένα πρόβλημα, το οποίο δεν θίγετε στην επιστολή
σας, και το οποίον με ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Γιατί αγανακτούμε τόσο εναντίον του
πολέμου; Γιατί δεν τον βλέπουμε σαν ένα από τους τόσους και αλγεινούς ολέθρους
της ζωής;
Ο πόλεμος φαίνεται να ταυτίζεται με την φύση, απόλυτα δικαιολογημένα και στην
πραγματικότητα να θεωρείται αναπόφευκτος.
Μη σας προξενεί φρίκη η ερώτηση. Η απάντηση υπάρχει: γιατί κάθε άνθρωπος έχει
δικαίωμα στην ζωή του, γιατί ο πόλεμος καταστρέφει ανθρώπινες ζωές, θέτει τα
άτομα υπό ατιμωτικές συνθήκες, τα υποχρεώνει , παρά την θέλησή τους, να
σκοτώνουν άλλα άτομα, καταστρέφει πολύτιμες υλικές αξίες, προϊόντα της
ανθρώπινης εργασίας και πολλά άλλα.
Επί πλέον ο πόλεμος υπό την σημερινή του μορφή, δεν δίνει καμιά ευκαιρία
εκπληρώσεως του παλαιού ηρωικού ιδεώδους, ενώ ο αυριανός πόλεμος λόγω της
τελειοποιήσεως των μέσων καταστροφής, θα σημαίνει την εξόντωση του ενός, ή και
των δύο, αντιπάλων. Όλα είναι τόσο αληθινά και αδιαφιλονίκητα, που μας
εκπλήττει το γεγονός ότι η προσφυγή στον πόλεμο δεν έχει ακόμη καταργηθεί,
βάσει μιας γενικής συμφωνίας της ανθρωπότητας.
Από αμνημονεύτων χρόνων, η ανθρωπότητα υποβάλλεται στην διαδικασία του
εκπολιτισμού.
Σε αυτό οφείλονται όλα τα δεινά μας.
Τα αίτια είναι σκοτεινά, η έκβαση αβέβαιη.
Ίσως οδηγεί στην εξαφάνιση του ανθρωπίνου είδους, αφ’ ενός γιατί τρέφει τόσες
προκαταλήψεις απέναντι στην σεξουαλική λειτουργία, και αφ’ ετέρου γιατί σήμερα
πολλαπλασιάζονται δυσανάλογα οι αμόρφωτες μάζες και τα καθυστερημένα στρώματα
του πληθυσμού, εν σχέσει με τους μορφωμένους και προοδευμένους.
Ίσως αυτή η διαδικασία να μπορεί να συγκριθεί με την εξημέρωση ορισμένων ζώων,
η οποία αναμφίβολα, επιφέρει φυσικές αλλοιώσεις. Δεν έχουμε ακόμη συνηθίσει
στην ιδέα ότι η εξέλιξη του πολιτισμού είναι μια παρόμοια οργανική διαδικασία.
Πότε θα γίνουμε όλοι ειρηνιστές;
Από τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά του πολιτισμού, δύο φαίνονται τα πιο
σημαντικά: η ενίσχυση της νοήσεως, η οποία αρχίζει να κυριαρχεί των παρορμήσεων
και η εσωστρέφεια της επιθετικότητας, με όλα τα πλεονεκτήματα και τους
κινδύνους που επακολουθούν. Όμως ο πόλεμος έρχεται σε πλήρη αντίφαση προς τον
ψυχικό μας κόσμο, όπως τον διαμόρφωσε ο πολιτισμός. Δεν τον ανεχόμαστε πια, δεν
πρόκειται μόνο για μια πνευματική άρνηση, για μας τους ειρηνιστές ο πόλεμος
είναι αφόρητος εξ ιδιοσυγκρασίας.
Πόσο πρέπει να περιμένουμε ώστε και οι άλλοι να γίνουν ειρηνιστές; Δεν
μπορούμε, να το ξέρουμε, ίσως όμως να μην αποτελεί μια ουτοπιστική ελπίδα, ότι
η επιῤῥοή δύο παραγόντων, ή όλο και πιο πολιτισμένη μας στάση και ο
δικαιολογημένος φόβος των συνεπειών ενός ολοκληρωτικού πολέμου, θα τερματίσει
τον πόλεμο στο προσεχές μέλλον. Με ποιο τρόπο, δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε.
Στο μεταξύ, όμως, μπορούμε να πούμε:
Όλα όσα συντελούν στην εκπολιτιστική ανάπτυξη, εργάζονται εναντίον του πολέμου.
Σάς χαιρετώ εγκάρδια. Και σας ζητώ συγνώμη αν οι παρατηρήσεις μου σας
απογοήτευσαν.
ΣΙΓΚΜΟΥΝΤ ΦΡΟΥΝΤ
-That is an electron has spin, location
and so forth even when it is not being
measured. I like to think that the moon is there even if I am not looking
at it.
( Δηλαδή ένα ηλεκτρόνιο έχει ιδιοστροφορμή, θέση και ούτω καθεξής, ακόμα
και όταν δεν μετριέται. Μου αρέσει να σκέφτομαι ότι, το φεγγάρι είναι εκεί
ακόμα κι αν δεν το κοιτάζω
-Νομίζω ότι, η
ύλη πρέπει να έχει μια ξεχωριστή πραγματικότητα ανεξάρτητη από τις μετρήσεις.
Γι’ αυτό ένα ηλεκτρόνιο έχει spin, θέση και ούτω κάθε εξής ακόμα και όταν αυτό
δεν έχει ακόμα μετρηθεί. Προτιμώ την σκέψη ότι., το φεγγάρι είναι εκεί που
είναι ακόμα κι αν εγώ δεν το παρατηρώ.)
-«The farest things we can
experience is the mysterious.It is the fundamental emotion which stands at the
cradle of true and science.He who knows it not and can no longer wonder ,no
longer feel amazement it is as good as
dead, a snuffed –out candle»”
(
Η ωραιότερη εμπειρία που μπορούμε να έχουμε
είναι το μυστήριο.Αυτό είναι το βασικό συναίσθημα που κυριαρχεί στην αληθινή
επιστήμη.Οποιος δεν το γνώρισε και δεν μπορεί να το θαυμάσει,ούτε να νοιώσει
δέος, είναι σαν πεθαμένος,σαν ένα σβησμένο κερί, ……………… )
EINSTEIN (, Mein Wertbild )
-I don’t like it when it can be done this
way or that way.It should be ,This way or not at all.
(Δεν μου αρέσει
όταν κάτι μπορεί να γίνει με αυτόν τον
τρόπο ή με τον άλλο τρόπο. Θα έπρεπε να είναι,.Ετσι ή καθόλου.)
-I believe that the abominable deterioration of
ethical standards stems primarily from the mechanization and
depersonalization of our lives-a disastrous by-product of science and
technology.Nostra culpa.
(Πιστεύω ότι, η
αποτρόπαια υποβάθμιση των ηθικών προτύπων πηγάζει κυρίως από τη μηχανοποίηση
και την αποπροσωποποίηση της ζωής μας - ένα καταστροφικό υποπροϊόν της
επιστήμης και της τεχνολογίας. (Είναι) λάθος μας.)
EINSTEIN
«Στην αρχή μου είναι το τέλος μου και στο τέλος μου η
αρχή μου»
Τ.Σ.Ελιοτ
«Αν, σε κάποιο κατακλυσμό, έμελλε να
καταστραφεί όλη η επιστημονική γνώση και έπρεπε μόνο μία φράση να σωθεί, ποια
φράση θα περιείχε τις περισσότερες πληροφορίες μέσα σε λιγότερες λέξεις;
Πιστεύω ότι θα ήταν η «ατομική υπόθεση» - ότι όλα τα πράγματα είναι φτιαγμένα
από άτομα και από κενό.»
- Η
φύση είναι απλή και γι αυτό είναι πολύ όμορφη
Richard Feynman
Η πρόοδος συμμαχεί με την
βαρβαρότητα
Sigmund Freud ( O Μωυσής και ο Μονοθεϊσμός)
“Η Ελλάδα
δεν θα οφείλει ποτέ στον κόσμο τόσα όσα οφείλει ο υπόλοιπος κόσμος στην
Ελλάδα”».
Στίβεν Φράι (για τη διακοσιοστή
επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης στις 25 Μαρτίου 2021)
(Για μας: Βάση για
συναίσθηση ευθύνης, όχι έπαρσης.)
«..It is as if the Universe knew we were coming»
( Είναι
σαν να ήξερε το Σύμπαν ότι, ερχόμαστε)
Freeman Dyson
«O άνθρωπος θα έπρεπε να θεωρεί απειλή την τεχνητή
νοημοσύνη και να ανησυχεί για τις πιθανές επιπτώσεις της, και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η ανθρωπότητα δεν
φαίνεται να προβληματίζεται πιο σοβαρά για την πιθανότητα η τεχνητή
νοημοσύνη να γίνει τόσο ισχυρή, που θα καταντήσει ανεξέλεγκτη.»
"Bill" Gates
«Στο ζωντανό δεν
έχουμε αύξηση εντροπίας,,αλλά το αντίθετο…, υπάρχει μια ανεξήγητη τάση
του Σύμπαντος και κάθε μεμονωμένου συστήματος ,όλα μέσα σ΄αυτό, να
τείνουν σε μια κατάσταση αυξανόμενης αταξίας.»
James
Gleick (Χάος, )
-Δεν
είναι η επιστήμη αυτή που σκοτώνει και
υποδουλώνει.Είναι το συμφέρον και η ιδεολογία.Οι σφαγές στην ιστορία
οφείλονται περισσότερο στους ιερείς και τους πολιτικούς, παρά στους
επιστήμονες
Francois
Jacob(«Το παιχνίδι τής εξέλιξης)
«O,τι μας απομακρύνει από την δύναμη των αισθήσεών μας, ό,τι
κάνει το παρελθόν ,το μακρυνό ή το μέλλον ,να υπερισχύουν έναντι του παρόντος
,μάς προάγει στην θέση του σκεπτομένου όντος.»αν fb ΕΜ
Samuel Johnson
-The universe begins to look more like a
great thought than a great machine.
(Το σύμπαν αρχίζει να μοιάζει περισσότερο με μια μεγάλη σκέψη παρά με μια μεγάλη μηχανή).
-To travel
hopefully is better than to arrive.
(-Το να ταξιδεύεις με την ελπίδα είναι καλύτερο από το να φτάσεις)ι
James
Jeans
« Ενδεχομένως αν οι ιστορικές συγκυρίες ήταν διαφορετικές, τα
μαθηματικά θα ήταν διαφορετικά. Υπάρχουμε χωρίς εμφανή λόγο σε βάρος άλλων
δυνατοτήτων, σίγουρα, το ίδιο πλούσιων και ίσως πιο θελκτικών.»
-
« Η αναζήτηση αυτογνωσίας είναι ένα ταξείδι που (..) πάντα θα είναι ημιτελές …Ένα
λογικό σύστημα δεν επαρκεί για την δική
του περιγραφή.»
Kurt Gödel .
«Αν
οι computers γίνονται ολοένα και πιο νοήμονες ,τότε ίσως φτάσουμε να γίνουμε εμείς οι πιο βλάκες»
«
Η τεχνολογία των υπολογιστών έρχεται
καταπάνω στην κοινωνία μας σαν χιονοστιβάδα που είναι αδύνατο να την
σταματήσουμε»
M.Giazdani
H Ελευθερία είναι το κλειδί την
ανθρώπινης επιτυχίας, αλλά είναι και μια πρόκληση για την καταστροφή
Michael S.Gassaniga (Άνθρωπος)
.
«O ατομικός κόσμος,είναi ένα τοπίο φάντασμα,ένα αύλο μέρος,που
παίρνει σάρκα και οστά μόνον όταν ενεργούμε μια μέτρηση, κατά την οποία
αλληλοεπιδρούμε μαζύ του …
Heisenberg
«Τ’αυτό
τ’ ένι ζών και τεθνηκός,και εγρηγορός και καθεύδον και νέον και γηραιόν,τάδε
γαρ μεταπεσόντα εκείνα εστί κακείνα
πάλιν μεταπεσόντα ταύτα
-Ψυχής πείρατα ιών ουκ αν εξεύροιο, πάσαν επιπορευόμενος
οδόν,ούτω βαθύν λόγον έχει.
( Τα πέρατα της ψυχής δεν θα βρείς
προχωρώντας όσο μακριά και αν σε φέρει ο δρόμος σου,τόσο βαθύ λόγο
περιέχει)
«
Πάντες εις εν αποτέλεσμα συνεργούμεν,οι μέν ειδότως και παρακολουθητικώς,οι δε
ανεπιστάτως, ώσπερ και τους καθεύδοντας οίμαι ,ο Ηράκλειτος εργάτες είναι λέγει
και συνεργούς των εν των κόσμω γινομένων.»
(Γακ.Τώρα
κατά πόσον είναι ακριβής η μεταφορά αυτή,είναι ένα ερώτημα,δεδομένου ότι, ο
Ηράκλειτος εκήρυττε ότι «..τον κόσμον
τόνδε,ούτε τις των θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν,αλλ΄,ην αεί, και έστιν
και έσται πυρ αείζωον απτόμενον μέτρα και αποσβέννυμενον μέτρα»
ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ
( Όπως τον ανωφέρεια ο Μάρκος
Αυρήλιος,στο βιβλίο του «εις
εαυτόν» κεφ. ΣΤ,αρ 42)
«
Το συμβατό με την καινούργια εποχή δεν μπορεί να είναι η δημοκρατία».
Martin Heidegger,
-« When it comes to atoms, language can be
used only as in poetry. The poet, too, is not nearly so concerned with
describing facts as with creating images. It is wrong to think that the task of
physics is to find out how Nature is. Physics concerns what we say about Nature)
(«Όταν πρόκειται για άτομα, η γλώσσα μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο
όπως στην ποίηση. Ο ποιητής, επίσης, δεν
ενδιαφέρεται τόσο με την
περιγραφή γεγονότων όσο με τη δημιουργία εικόνων. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι
το έργο της φυσικής είναι να ανακαλύψει
πώς είναι η Φύση. Η φυσική αφορά αυτό που εμείς λέμε για τη φύση)
-Natural science , does not simply describe and explain nature; it is
part of the interplay between nature and ourselves…. What we observe is not nature itself, but nature exposed to our method
of questioning.)
(Η φυσική επιστήμη δεν περιγράφει και εξηγεί απλώς τη φύση.Eίναι μέρος της
αλληλεπίδρασης μεταξύ της φύσης και ημών… Αυτό που παρατηρούμε δεν είναι η ίδια η φύση,
αλλά είναι η φύση που αποκαλύπτεται στην .μέθοδο με
την οποία ρωτάμε)
Heisenberg (το 1963
-The most difficult problem ... concerning
the use of the language arises in quantum physics. Here we have at first no
simple guide for correlating the mathematical symbols with concepts of ordinary
language: and the only thing we know from the start is the fact that our common
concepts cannot be applied to the structure of the atoms
(Το πιο
δύσκολο πρόβλημα … που αφορά την χρήση της γλώσσας ανακύπτει στην κβαντική φυσική. Σε αυτήν κατά πρώτον δεν έχουμε κάποιο οδηγό ώστε να μπορέσουμε να
,συσχετίσουμε τα μαθηματικά σύμβολα με τις έννοιες της κοινής γλώσσας: Και το μόνον που
γνωρίζουμε που χρησιμοποιούμε, από την
αρχή είναι το γεγονός ότι, οι κοινές μας έννοiες δεν
μπορούν να εφαρμοστούν στην δομή των ατόμων».)
-Δεν έχει παραχωρηθεί στον
άνθρωπο να παίζει στα ζάρια την
τύχη του κόσμου ή να την επιφορτίζεται
στον δικό του υπολογισμό…………..Εχει περάσει αρκετό διάστημα που ο άνθρωπος έχει συντριβεί και ξεπεραστεί από την μηχανή, χωρίς ούτε
αυτός ούτε εκείνη να το ξέρουν em
-Άνθρωποι και κοινωνίες
δεν μοιάζουν να μπορούν μα ζήσουν και να
αναπτυχτούν χωρίς ουτοπία ,χωρίς
ιδεολογία ,χωρίς εσχατολογία
.-Είμαστε πάντα καθ οδόν
-Τι είναι το μηδέν» , το ερώτημα
στερεί απ΄τον εαυτό του το ίδιο το αντικείμενο, διατυπώνοντας το
παράδοξο της υποστασιακής δημιουργίας
του Μηδενός. Είναι και ότι, με
τον ίδιο τρόπο τίθεται και το ερώτημα
για τον Θεό
Heidegger
Αν αναπτύξουμε μια
ολοκληρωμένη θεωρία ,αυτή θα πρέπει με τον καιρό να γίνει κατανοητή από όλους και όχι μόνον
από ελάχιστους επιστήμονες .Στην συνέχεια θα πρέπει όλοι μας ,φιλόσοφοι
,επιστήμονες, απλοί άνθρωποι να είμαστε σε θέση να λάβουμε μέρος στην συζήτηση σχετικά με το γιατί υπάρχουμε εμείς και το Σύμπαν. Αν
απαντηθεί αυτό το ερώτημα ,τότε θα έχουμε τον απόλυτο θρίαμβο της ανθρώπινης λογικής, γιατί τότε θα
γνωρίσουμε τον νου του Θεού.
STEPHEN HAWKING (« A Brief History of Time : From the Big Bang to Black Holes»)
“Planck, the originator of the quantum theory,
Heisenberg, Schrödinger and De Broglie have shown that the whole science of
mechanics must be rewritten. And when it
will be rewritten only mathematicians could understand it
Heisenberg
-"Για πρώτη φορά δημιουργήσαμε κάτι που μας αφαιρεί εξουσία"
-“humans agree to give up meaning ,in exchange for
power….a universal faith in the power of algorithms, will become sacrosanct.”
(Οι άνθρωποι συμφωνούν να
εγκαταλείψουν το νόημα, με αντάλλαγμα τη δύναμη… μια καθολική πίστη στη δύναμη
των αλγορίθμων, θα γίνει ιερή»)
Yuval Noah Harari
There
is no way to remove the observer—us—from our perceptions of the world ... In classical
physics, the past is assumed to exist as a definite series of events, but
according to quantum physics the past, like the future, is indefinite and
exists only as spectrum of possibilities.”
(Δεν υπάρχει τρόπος να
αφαιρέσουμε τον παρατηρητή—εμάς— από τις αντιλήψεις μας για τον κόσμο… Στην
κλασική φυσική, το παρελθόν θεωρείται ότι ,υπάρχει ως μια καθορισμένη σειρά
γεγονότων, αλλά σύμφωνα με την κβαντική φυσική το παρελθόν, όπως και το μέλλον,
είναι απροσδιόριστο και υπάρχει μόνο ως φάσμα πιθανοτήτων»).
Stephen Hawking and Leonard Mlodinow (
October 2010 issue of Scientific American, )
-Tout ce qui est rationnel est réel, et réciproquement
tout ce qui est réel est rationnel.
(Oτιδήποτε είναι
λογικό είναι πραγματικό, και αντιστρόφως ό,τι είναι πραγμα τικό είναι λογικό.)
-«η φύση δεν βρίσκεται ποτέ σε ανάπαυση,και το όλο,
είναι το πέρασμα από το ένα στο άλλο, της απόσχισης μέσα στην ενότητα και της
ενότητας μέσα στην απόσχιση»
Hegel
History‘s chief use is
only to discover the constant and universal principles of human nature.
(απόδοση :Η κύρια χρησιμότητα της
ιστορίας είναι μόνο η ανακάλυψη των σταθερών
και οικουμενικών αρχών της ανθρώπινης φύσης)
David Hume ΕΜ
-Δαπανώμενος
εφ’ α μη δει, ολίγος έση εφ’ α δει.
(
ξοδεύοντας γι αυτά που δεν χρειάζεται,
δεν θα μπορείς να αποκτήσεις αυτά που πρέπει)
-
Φρονήσης μεν μηδέποτε επί σεαυτώ μέγα, αλλά μηδέ καταφρονήσης σεαυτού.
( ποτέ μην έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου αλλά και ποτέ μην
περιφρονήσεις τον εαυτό σου)
-Το
των Ελλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι του γένους αλλά της διανοίας δοκείν είναι,
και μάλλον Έλληνας καλείσθαι των της παιδεύσεως της ημετέρας ή των της κοινής
φύσεως μετέχοντας
-Βουλεύου μεν βραδέως, εκτελεί δε ταχέως τα
δόξαντα
(να
σχεδιάζεις χωρίς βιασύνη αλλά να εκτελείς γρήγορα.)
-Της
παιδείας την μεν ρίζαν είναι πικράν τον δε καρπόν γλυκύν
-Μη
φθονείτε τοις πρωτεύουσιν αλλ’ αμιλλάσθαι
-Πολλών
χρημάτων κρείττων ο παρά του πλήθους έπαινος.
(
από πολλά πράγματα είναι καλύτερος ο έπαινος τους πλήθους)
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ
Το μεν γαρ αυτόματον ουδέν φαίνεται εόν ελεγχόμενον.παν γαρ το
γιγνόμενον δια τι ευρίσκετοιτ’αν
γιγνόμενον και εν τω δια τι το αυτόματον
ου φαίνεται ουσίαν έχον ουδεμίην ,αλλ ή ουνομα μούνον.
( Το τυχαίον έχει διαπιστωθεί,ότι, δεν υπάρχει.ό,τι γίνεται
εξακριβώνεται ότι, γίνεται από κάποιο λόγο και ως προς αυτόν τον λόγο (την αιτία) το τυχαίο φαίνεται πως δεν
έχει καμιά υπόσταση ,αλλά δεν είναι παρά μόνον παρά μια λέξη)
- Iπποκράτης
- « ,,,Οσο ακριβής και αν είναι η γνώση τής αρχικής κατάστασης
είναι αδύνατο να προβλέψουμε την τελική κατάσταση χωρίς να
διατρέξουμε όλα τα στάδια.Το σήμερα δεν επιτρέπει να προβλέψουμε το αύριο.
Αυτή η διαπίστωση είναι αρκετή για να παραδεχθούμε αντίθετα με τον Laplace, ότι
,διαθέτουμε ένα χώρο ελευθερίας.Είναι ανώφελο να επικαλεσθούμε γι΄αυτό την
τύχη.Υπάρχει άραγε αυτός ο χώρος ελευθερίας στη πραγματικότητα; Ένα τέτοιο ερώτημα δεν ανήκει στη
δικαιοδοσία τής επιστήμης. Οντας αρκετά απασχολημένη με το πώς εμφανίζεται η
πραγματικότητα, αφήνει τα ερωτήματα αυτά στους μεταφυσικούς»
Albert Jacquard
Τύχη είναι μόνο το
αρνητικό γεγονός ότι ,κανένα μέρος τού όλου,όσο μεγάλο και αν είναι, μπορεί να
διεκδικήσει ότι ,ελέγχει απολύτως το πεπρωμένο τού όλου.»
William James ΕΜ
The meeting of two personalities is like the contact of two chemical
substances. If there is any reaction both are transformed
(" Η συνάντηση δύο
προσωπικοτήτων είναι όπως η επαφή δύο χημικών ουσιών: Αν υπάρξει αντίδραση, και
οι δύο θα μεταμορφωθούν).
{ΣΤΑ:-Το ενδιαφέρον είναι αν η επαφή θα είναι
ουσιαστική και όχι τυπική και τι είδους μεταμόρφωση θα προκύψει.,αν θα υπερισχύσει η «καλή» προσωπικότητα.;
Φοβούμαι πώς σήμερα, παρά την τεχνολογία που διευκολύνει την
«επικοινωνία» μεταξύ μας , ο άνθρωπος
ψυχικά και ,ουσιαστικά απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τον συνάνθρωπο .Κι΄αυτό είναι μεγάλη και απώλεια.}
Carl Jung
Όποτε δρώ λοιπόν
είναι για να προκαλέσω αναταράξεις
στην εσώτερη διάταξη των στοιχείων του κόσμου
Βασίλης
Καραποστόλης (Μούσες
εναντίον Σειρήνων)
« Με
άλλα λόγια η βιολογική νοημοσύνη
μπορεί να είναι μόνο το
εφαλτήριο για κάτι πολύ πιό
ευφυές ,κάτι που ζεί και εξαπλώνεται
περισσότερο από τους από τους
πρωτοπλασματικούς κατόχους του.Εδώ
κρύβεται ένα μάθημα: αναζητώντας
νοημοσύνη πέρα από τα δεσμά της Γής
,πρέπει να προσέχουμε ώστε να μην
γίνουμε δεινόσαυροι ΄που αναζητούν άλλα σαυρόποδα.
Jim Al-Khalili (. «Οι εξωγήινοι».)
«
Από την στιγμή που ο επιστήμονας, χάνει αυτή την αίσθηση, .. τού μυστηρίου,
μπορεί να είναι ένας εξαίρετος τεχνικός, παύει όμως να είναι ένας σοφός ».
Arthur
Koestler
..ένας
πολιτισμός δεν καθορίζεται από το άθροισμα τής
επιστήμης του ,της τεχνολογίας του,των τεχνών του και της κοινωνικής του οργάνωσης αλλά από τον
τελικό τύπο που δίνουν όλα αυτά τα στοιχεία
και από το βαθμό της αρμονικής ολοκλήρωσης τους μέσα σ’αυτόν
τον τύπο
Arthur
Koestler ( «Οι Υπνοβάτες)
-Definitions
are odd things in science-neither true nor false but hopefully useful.
( Οι ορισμοί είναι περίεργα πράγματα στην επιστήμη - ούτε αληθή
ούτε ψευδή, αλλά η ελπίδα είναι ότι
είναι χρήσιμοι.
Stuart A.Kauffman («A World beyond Physics»)
No
one knows how life started …How might protocells arise ? No one knows …Life is
a fundamentally new linking of non equilibrium processes and boundary condition
constraints on the release of energy into a few degrees of freedom that thus is a thermodynamic work. But
stunningly the work done can construct
constraints on the release of energy in
further non equilibrium processes .In reproducing systems such as cells, a
closure is achieved linking these
processes and constraint construction into
an organization that closes on itself. The system in doing this work,
constructs its own constraints and also reproduces ,achieving catalytic task
closure.
Such
a system is a “ machine” but not of
matter alone ,energy alone ,entropy alone or boundary conditions alone. It is a
new union of these…….We may have found the “life force”…a marvel and a
different mystery of unprestatable becoming…..We miss in our science the idea of a system that constructs its self( Constraint
closure)…..what evolves cannot be said
ahead of time: what evolves
emerges unprestatably….Creatures’ by existing ,create the very conditions for other creatures ….evolving life is
not machine..I hope for a deepened sense of responsibility for
the living world/Time will tell …I hope
to show ..that unlike physics, where
laws hold sway ,no laws at all
entail the becoming of the
biosphere …the universe cannot have
made more than a very small fraction of these possible proteins in the time since the Big Bang ….. We don’t
know how can the universe –and especially
the biosphere - be enormously
complex if everything moves toward a
maximum state of entropy ….We seek nothing less that
an understanding of where this
order came from …”An organized being.has the property that the parts exist for and by means of the whole.
Κανείς δεν ξέρει πώς ξεκίνησε η ζωή…Πώς μπορεί να προκύψουν τα
πρωτοκύτταρα; Κανείς δεν ξέρει…Η ζωή είναι μια θεμελιωδώς νέα σύνδεση
διεργασιών μη ισορροπίας και περιορισμών οριακών συνθηκών στην απελευθέρωση
ενέργειας σε μερικούς βαθμούς ελευθερίας που είναι επομένως ένα θερμοδυναμικό
έργο. Αλλά εκπληκτικά η δουλειά που έγινε μπορεί να δημιουργήσει περιορισμούς
στην απελευθέρωση ενέργειας σε περαιτέρω διαδικασίες μη ισορροπίας. Σε συστήματα
αναπαραγωγής όπως τα κύτταρα, επιτυγχάνεται ένα κλείσιμο που συνδέει αυτές τις
διαδικασίες και την κατασκευή περιορισμών σε έναν οργανισμό που κλείνει στον
εαυτό του. Το σύστημα κάνοντας αυτό το έργο, κατασκευάζει τους δικούς του
περιορισμούς και επίσης αναπαράγει, επιτυγχάνοντας καταλυτικό κλείσιμο
εργασιών.
Ένα τέτοιο σύστημα είναι μια «μηχανή», αλλά όχι μόνο της ύλης, της
ενέργειας μόνο, της εντροπίας μόνο ή των οριακών συνθηκών μόνο. Είναι μια νέα
ένωση αυτών…….Μπορεί να έχουμε βρει τη «δύναμη της ζωής»…ένα θαύμα και ένα
διαφορετικό μυστήριο του απρόβλεπτου γίγνεσθαι…..Μας λείπει στην επιστήμη μας η
ιδέα ενός συστήματος που κατασκευάζει τον εαυτό του (Κλείσιμο περιορισμού).
μηχανή..Ελπίζω για ένα βαθύτερο αίσθημα ευθύνης για τον ζωντανό κόσμο/Ο χρόνος
θα δείξει…Ελπίζω να δείξω ..ότι, σε αντίθεση με τη φυσική, όπου κυριαρχούν οι
νόμοι, κανένας νόμος δεν συνεπάγεται τη δημιουργία της βιόσφαιρας…το
σύμπαν δεν μπορεί να έχει δημιουργήσει περισσότερο από ένα πολύ μικρό κλάσμα
αυτών των πιθανών πρωτεϊνών στον χρόνο από το Big Bang –και ειδικά το Big Bang –εδώ μπορεί να είναι
πολύπλοκο… κινείται προς μια μέγιστη κατάσταση εντροπίας….Δεν επιδιώκουμε τίποτα
λιγότερο από την κατανόηση του από πού προήλθε αυτή η τάξη…»
Ένα οργανωμένο ον.έχει την ιδιότητα ότι, τα μέρη υπάρχουν για και
μέσω του συνόλου.
-«Η ομορφιά των νόμων της
φυσικής είναι η υπέροχη απλότητά τους.
Ποιος είναι ο έσχατος μαθηματικός μηχανισμός πίσω από όλα αυτά; Αναμφίβολα
αυτός θα είναι το πιο όμορφο πράγμα»
,Tο
Σύμπαν είναι αναγκαστικό και
περιέχει τον λόγο της ύπαρξής του.(: ένα
φυσικό σύστημα που εμπεριέχει την
ερμηνεία του εαυτού του.)
Stuart Kauffman (“
A World beyond Physics “ 2019)
-«…,το
Σύμπαν δεν έχει κάποιο νόημα.»
-“ …κοσμική
αλαζονεία ,κρύβεται στην καρδιά του ισχυρισμού,ότι, το Σύμπαν δημιουργήθηκε
μόνον και μόνο για να υπάρξουμε εμείς…η
κβαντική μηχανική στην καλύτερη
περίπτωση αντίκειται στην διαίσθηση και στην
χειρότερη δυσκολεύουν σε αφάνταστο βαθμό
την κατανόησή μας,.Η ύπαρξή μας δεν είχε
προκαθορισθεί,αλλά δείχνει να οφείλεται σε ‘ένα περίεργο ατύχημα …,ο κόσμος
στον οποίο ζούμε δεν κρύβει κάποιο
προφανές σχέδιο
Lawrence Krauss- ( Η πιο μεγαλειώδης ιστορία που
ειπώθηκε ποτέ…μέχρι σήμερα (..The
Greatest
Story ever told-So far- 2017)-
-
Από την στιγμή που ο επιστήμονας, χάνει αυτή την αίσθηση, .. τού μυστηρίου,
μπορεί να είναι ένας εξαίρετος τεχνικός, παύει όμως να είναι ένας σοφός …..- Για μια κοινωνία ή για μια κουλτούρα ο βαθμός
ολοκλήρωσης μεταξύ των μερών της ή των
πεδίων των προσπαθειών της παίζει
…αποφασιστικό ρόλο …η διάγνωση
των συμπτωμάτων αποσύνθεσης είναι δυσκολότερη και σχεδόν αμφίβολη γιατί δεν υπάρχει κριτήριο του φυσιολογικού……Η
απομόνωση ενός οργάνου από τα κέντρα ελέγχου του ,το οδηγεί ανάλογα με τις
συνθήκες στην υπερδραστηριοποίησή του ή στον εκφυλισμό του…….Καταρχήν ποτέ δεν βγαίνει μια νέα σύνθεση από την απλή
πρόσθεση δύο απόλυτα ανεπτυγμένων
κλάδων της βιολογικής ή της διανοητικής εξέλιξης .Κάθε νέο ξεκίνημα
,κάθε επανολοκλήρωση ενός στοιχείου που έχει απομονωθεί,προυποθέτει τον
κλονισμό των άκαμπτων και απολιθωμένων
σχημάτων σκέψης και συμπεριφοράς……Ένα καινούργιο εξελικτικό ξεκίνημα
γίνεται δυνατό μόνον μετά από ορισμένο αριθμό διαφοροποιήσεων μετά από ένα ράγισμα κι’από ένα λιώσιμο
των παγωμένων δομών που έχουν προκύψει
από την απομονωμένη υπερεξειδικευμένη ανάπτυξη ,…… Αυτή ή απόσπαση ενός
αντικειμένου ή μίας αντίληψης από το παραδοσιακό πλαίσιο τους και η
αντιμετώπισή τους μέσα σ’ ένα καινούργιο πλαίσιο, είναι όπως προσπάθησα να το
δείξω ένα βασικό τμήμα της δημιουργικής διεργασίας.Είναι μια πράξη καταστροφής
όσο και δημιουργίας, γιατί απαιτεί να κόψουμε μια πνευματική
συνήθεια, να λειώσουμε με τον πυρσό τής Καρτεσιανής αμφιβολίας τό παγωμένο
οικοδόμημα τής παραδοσιακής θεωρίας για να κάνουμε δυνατή τή νέα σύντηξη. Και
ίσως αυτό εξηγεί τον παράξενο συνδυασμό τού σκεπτικισμού και τής ευπιστίας της
δημιουργικής μεγαλοφυΐας. Κάθε πράξη δημιουργίας — στήν επιστήμη, στήν τέχνη ή
στην θρησκεία — προϋποθέτει μια αναγωγή σ’ ένα πιο πρωτόγονο
επίπεδο, τη νέα αθωότητα μιάς αντίληψης ελευθερωμένης από τον καταρράκτη τών
παραδεδεγμένων πεποιθήσεων. Είναι ή έννοια του reculer pour mieux sauter, τής
αποσύνθεσης πού προηγείται από τη νέα σύνθεση και που μπορεί να παραβληθεί με
τη σκοτεινή νύχτα της ψυχής από την οποία πρέπει να περάσει ο μυστικιστής……
|
|
Ετσι, μέσα σ’ ένα πολύ
κοντινό μέλλον, ό άνθρωπος ή θά καταστρέψει τον εαυτό του η θα ξεκινήσει για τ’
άστρα. Το κατά πόσον θά παίξουν τα επιχειρήματα της λογικής κάποιον
αποφασιστικό ρόλο σ’ αυτήν την ύστατη απόφαση είναι αμφίβολο. Σε μια τέτοια
περίπτωση όμως, ίσως ήταν χρήσιμη μιά καθαρώτερη αντίληψη τής εξέλιξης των
ιδεών πού μάς ώδήγησαν στις τωρινές δυσκολίες….Τό ανακάτεμα της σύγχυσης και
της παραίσθησης, της οραματικής αντίληψης και της δογματικής τύφλωσης, των
χιλιόχρονων έμμονων ιδεών και τής πειθαρχημένης διπλής σκέψης πού προσπάθησε νά
ξαναχαράξει αυτή ή διήγηση νά χρησιμεύσει σάν ένας προειδοποιητικός μύθος
έναντίον τής ύβρης
της επιστήμη, ή μάλλον εναντίον τού φιλοσοφικού διαγράμματος πού στηρίζεται
πάνω σ ‘αυτήν. Οί δείκτες των εργαστηριακών πινάκων κλίνουν προς μιά άλλη
εκδοχή των ίσκιων της σπηλιάς. Ή υπνωτισμένη υποδούλωσή μας στή νουμερική
πλευρά της πραγματικότητας έχει
εξασθενίσει την αντίληψη πού έχομε τών μή ποσοτικών άξιών. Δεν αποκλείεται η ηθική του
αποτελέσματος-πού-δικαιώνει-τά-μέσα να έχει παίξει ένα μεγάλο ρόλο στην
καταστροφή μας. Αντίθετα, το παράδειγμα της μονομανίας του Πλάτωνα με τις
τέλειες σφαίρες τού βέλους τού Άριστοτελη, που το προωθούσε ο γύρω άνεμος, των
σαράντα οκτώ επίκυκλων και της δειλίας τού Κληρικού Κοπερνίκου, τής
μεγαλομανίας τού Τύχο, τών ακτινών τού ήλιου τού Κέπλερ, τών τεχνασμάτων τού
Γαλιλαίου και της υποφυσιακής ψυχής τού Ντεκάρτ, μπορεί να έχει κάποια
κατευναστική επίδραση πάνω στους λάτρειςτού νέου Βάαλ, πού προσπαθεί να
ξεπεράσει το ηθικό κενό με τον ήλεκτρονικό του εγκέφαλο.
Arthur
Koestler
Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν να φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες.
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως
την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες την πολλή συνάφεια του κόσμου,
Μες στες πολλές κινήσεις και ομιλίες.
(από το «Όσο μπορείς»)
Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβαλείς μες στην ψυχή σου,
Αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξίδι
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
(από την «Ιθάκη»)
Καβάφης
-Κατά τον Debray, οι νευροφυσιολόγοι Andrew Newberg και Eugene d’Aquilli υποστηρίζουν πώς
απέδειξαν ότι, ο ανθρώπινος εγκέφαλος
έχει κατασκευασθεί γενετικώς έτσι ώστε
να ενθαρρύνει την θρησκευτική πίστη.
-Η αλήθεια με την μεταφυσική της έννοια δεν είναι η πιστοποίηση ενός γεγονότος, ή το
αποτέλεσμα ενός συλλογισμού ούτε η
κατάληξη ενός πειραματισμού.
- Όταν ο προφορικός μύθος γίνεται γραπτός, έχουμε μια ολέθρια
λογική της επιχειρηματολογίας και αποδεικτικής λογικής, και αλλοίωση της
μεταφυσικής έννοιας του Θεού. Επιστήμη και τεχνολογία εξανδραπόδισαν την
συνείδησή μας περί του θείου.
Φοίβος Καρακίτσος («Μεταφυσική
κατοχή»).
-«Ο μεγαλύτερος κίνδυνος σήμερα είναι η διάσταση που υπάρχει ανάμεσα
διανοητικού και ηθικού ανθρώπου. Ο διανοητικός άνθρωπος έχει φθάσει στο μαγικό,
στο υπεράνθρωπο, ενώ ηθικά είναι ανάπηρος.»
Καζαντζάκης ( συνέντευξη στην δημοσιογράφο
Γιολάντα Τερέντσιο το1957)
«Είπα στη μυγδαλιά: «Αδερφή, μίλησέ μου
για το Θεό». Κι η μυγδαλιά
άνθισε».
. -«Μια αστραπή, η ζωή
μας… μα προλαβαίνουμε».
. «Ό,τι δεν συνέβη ποτέ,
είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά».
«Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε
τον παράδεισο και μπες μέσα».
. «Ν’ αγαπάς την ευθύνη να
λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω».
Καζαντζάκης
Θέλω, μα δεν έχω
φτερά, δεν έχω κλαπατάρια
και τυραννιέμαι και
πονώ και σβηέμαι νύχτα μέρα.
Παρακαλώ σε, σταυραϊτέ,
για χαμηλώσου ολίγο
και δώσ' μου τες
φτερούγες σου και πάρε με μαζί σου,
πάρε με απάνου στα
βουνά, τι θα με φάει ο κάμπος!
Κ.Κρυστάλλης
“When one door of
happiness closes, another opens; but often we look so long at the closed door
that we do not see the one which has been opened for us.”
(«Όταν μια πόρτα ευτυχίας κλείνει, μια άλλη ανοίγει.
αλλά συχνά κοιτάμε τόσο πολύ προς την
κλειστή πόρτα που δεν βλέπουμε αυτή που έχει
ανοίξει για μας»).
Helen
Keller
Geometry has two
great treasures. One the theorem of
Pythagoras the other the division of a line on extreme and mean ratio.The first
we may compare to a measure of Gold the second we may name a precious jewel.
(Η γεωμετρία έχει δύο μεγάλους θησαυρούς. Ο ένας το
θεώρημα του Πυθαγόρα και ο άλλος η διαίρεση μιας γραμμής σε ακραία και μέση
αναλογία. Το πρώτο μπορούμε να το συγκρίνουμε με ένα μέτρο χρυσού και το δεύτερο μπορούμε να ονομάσουμε
ένα πολύτιμο κόσμημα)
Johannes Kepler
-Όσο κανείς στέκεται μπρος στην εξέλιξη, βλέπει μια μεγαλειώδη
,συγκλονιστική ,εποποία,μια συνεχή και επίπονη ίσως, προσπάθεια Του Θεού -όπως
ο καθένας μας τον αντιλαμβάνεται, στατικά η δυναμικά,-έναν μεγαλειώδη αγώνα
Του, σ΄ένα διακύβευμα ίσως , με στόχο την αγάπη,το αγαθό,την ενότητα, μια
προσπάθεια όπου ίσως τίποτε ακόμη δεν έχει κριθεί,ένα αγώνα,στον
οποίο,πρέπει και ο άνθρωπος να συμμετάσχει.Η σκέψη αυτή δεν είναι σκέψη ασεβούς
και αλαζονική ,είναι σκέψη ευθύνης και στάση αγάπης, δέους και σεβασμού μπρός
στην μεγάλη μάχη που εξακολουθεί να δίνει Εκείνος (ή Εκείνο), και από την οποία
δεν δικαιούμαστε ν΄απουσιάσουμε.
Αν υπάρχει ένας βασικός λόγος που να
δικαιολογεί όλα όσα γράφονται εδώ αυτό,είναι- να ωθήσει στην διατύπωση τού
ερωτήματος:
Γιατί όλα αυτά; Γιατί υπάρχω;
-Ο άνθρωπος, πρέπει
να βλέπε τον εαυτό του,ως κάτι που
πρέπει να υπερβεί;
-Μια πορεία:“Η
υποκειμενική “βεβαιότητα" σε έναν κόσμο αντικειμενικής αβεβαιότητας ;
-Οι νόμοι πρέπει να ρυθμίζουν τις σχέσεις των πολιτών,η
αγάπη και η κατανόηση ,των ανθρώπων.
-Σε κάθε άνθρωπο υπάρχει πάντοτε μια σπίθα αγάπης,δηλαδή Θεού.( Γι
αυτό κανένας άνθρωπος δεν είναι για απόρριψη,γι ‘αυτό και η ζωή είναι αξία απόλυτη). Χρεός μας να
βοηθήσουμε, ώστε η σπίθα αυτή να γίνει
φλόγα ,που θα εξοβελίσει το κακό και θα μας ζεστάνει στο δρόμο προς την γαλήνη
,προς την Αλήθεια, προς την Ένωση.
-Το Μεγαλείο και o σκοπός τής Δημιουργίας είναι ότι, θέλει και δίνει την
δυνατότητα στον άνθρωπο να γίνει
τέλειος ,να αγαπά.
-Μήπως
το Σύμπαν αγωνίζεται για την τελείωση,
την τελειοποίησή του, και στον αγώνα αυτόν
συμμετέχει και ο Ανθρωπος που με
την (σε ευρύτατη έννοια) συμπεριφορά
του,την συνείδησή του, αντιλαμβάνεται
και το βιώνει) .Στην παραδοχή αυτή στηρίζεται και ο ρόλος τού Ανθρώπου και
αυτού πρέπει να βρίσκεται η εξήγηση τής παρουσίας του. Αυτός είναι ο σκοπός τού
Σύμπαντος.;;;;;
-Καμιά προσπάθεια με καλή πρόθεση
,με καλό κίνητρο, για την πραγμάτωση του
καλού, της αγάπης, ακόμη και αν δεν έχει το ποθούμενο αποτέλεσμα, δεν είναι μάταια. Αφήνει
θετικό το αποτύπωμά της στον άνθρωπο ,στο Σύμπαν ,και ωθεί προς την σω
στη κατεύθυνση, προς την ολοκλήρωση.
em
-Το
ύστατο χρέος,η ύστατη ελπίδα.Κάτι καλό να παραδώσουμε,ώστε κάτι να γίνει καλύτερο.
-Ο
σωστός άνθρωπος αγωνίζεται ( σε όλα τα επίπεδα) και πράττει το καλό, όχι με την
προσδοκία μιας (,με οποιοδήποτε περιεχόμενο και έννοια), ανταμοιβής, ή τον φόβο
μιας τιμωρίας), αλλά απλώς ως δικαίωση της ύπαρξής του .Αν τα πράγματα ήσαν
διαφορετικά, τότε θα αφαιρούσε κάθε ομορφιά από την ενέργειά του.‘
-Τα ερωτήματα είναι πολλές
φορές πολυτιμότερα από τις απαντήσεις, ιδίως όταν δεν δικαιούμαστε να είμαστε
βέβαιοι για την φερεγγυότητά των τελευταίων. Οι πρώτες δηλώνουν το πέρας μιάς
πορείας, οι δεύτερες προτρέπουν την δράση την συνέχιση της πορείας.. Εχει
λεχθεί ότι, η γονιμότητα μιας εποχής
χαρακτηρίζεται περισσότερο ,από τα
ερωτήματα που θέτει, και όχι από τις απαντήσεις που δίδει.
-Η
Ζωή είναι αξία απόλυτη
-Ας
μην μας κατέχει, ή αν πρέπει να υπάρχει,
ο φόβος, αυτός να μην είναι τού τι θα
απογίνουμε (όταν «πεθάνουμε») αλλά μήπως όσο ζούμε, δεν πράττουμε,(σαν σκέψη,
σαν συναίσθημα και σαν πράξη) εκείνο που πρέπει και μπορούμε, εκείνο για το
οποίο βρισκόμαστε τώρα εδώ.(όχι από το φόβο μιας τιμωρίας ή την προσδοκία μιάς
αμοιβής). Ας σκεφθούμε τι « ταμείο» θα παρουσιάσουμε για το ΟΛΟ.
-Η
Ανάσταση για την οποία γράφει το Ευαγγέλιο,
αφορά και τον «εν ζωή» άνθρωπο ( ή μήπως μόνον
αυτόν;)
-Ο Θεός αποκαλύπτεται και μέσα από την αγάπη που αισθάνεται ο άνθρωπος για τον συνάνθρωπό
του.-Ο-
_--- -Ο Θεός, όπως ο καθένας τον αντιλαμβάνεται -Εκείνος ή
Εκείνο,- απαιτεί, αξιώνει, ελπίζει σε μια σύμπραξη. Τίποτε δεν είναι
πλήρες,τελειωμένο.
-
--Έχει γραφεί ότι, το
Σύμπαν οδηγείται στην πορεία του ,τόσο από την αναγκαιότητα, όσο και από την
τύχη.
Αν αυτό αληθεύει ,μας
επιτρέπει -ίσως επιβάλλει-μιά προέκταση: Ο παράγοντας, τύχη, τροφοδοτείται,
μετασχηματίζεται από την ελεύθερη βούληση, από τον άνθρωπο, πράγμα, που εκτός
άλλων μας φέρει κατά "λογική" αναγκαιότητα, σε δυό (τουλάχιστον)
σκέψεις: Αφενός ότι, αναδύεται και από την παραδοχή αυτή η ευθύνη του ανθρώπου,
αφετέρου ότι, το μέλλον του Σύμπαντος δεν είναι προκαθορισμένο.
Και επίσης: Αν η ζωή
στην Γή έχει νομοτελειακώς ημερομηνία λήξεως και αν η ζωή είναι απαραίτητη (ως
συνείδηση) για το Σύμπαν, μήπως πρέπει να
την θεωρήσουμε ώς απόλυτη αξία,και να ερευνήσουμε την πιθανότητα να εξαχθεί ως πληροφορία, ως
συνείδηση σε άλλο σημείο του Σύμπαντος πράγμα που εγγράφεται στην μεγάλη ευθύνη
του άνθρώπου;.Και σε κάθε περίπτωση η ζωή,ως συνείδηση ως πληροφορία δεν(
πρέπει να)χάνεται. ...... ΕΜ
-Οσο κανείς στέκεται
μπροστά στην εξέλιξη,βλέπει μια μεγαλειώδη ,συγκλονιστική ,εποποία,μια συνεχή
προσπάθεια Του Θεού -όπως ο καθένας μας τον αντιλαμβάνεται, στατικά η
δυναμικά,-έναν μεγαλειώδη αγώνα Του, σ΄ένα διακύβευμα ίσως , με στόχο την
αγάπη,το αγαθό,την ενότητα, μια προσπάθεια όπου ίσως τίποτε ακόμη δεν έχει
κριθεί,ένα αγώνα,στον οποίο,πρέπει και ο άνθρωπος να συμμετάσχει και όπου το ΓΙΑΤΙ παραμένει βασανιστικά αναπάντητο Οι σκέψεις αυτές δεν είναι
σκέψεις ασεβούς και αλαζονικές ,είναι σκέψεις ευθύνης και στάση αγάπης, δέους
και σεβασμού μπρός στην μεγάλη μάχη που εξακολουθεί να δίνει Εκείνος (ή
Εκείνο), και από την οποία δεν δικαιούμαστε ν΄ απουσιάσουμε.
- Αν υπάρχει ένας
βασικός λόγος που να δικαιολογεί όλα όσα γράφονται εδώ αυτό,είναι- να ωθήσει
στην διατύπωση τού ερωτήματος:
Γιατί όλα αυτά; Γιατί
υπάρχω;ΕΜ
Και ασφαλώς όχι για να
μετάσχουμε ( ή τουλάχιστον όχι μόνον) σ’ένα παιχνίδι.(«…εν τω κόσμω τούτω
θλίψιν έξετε»)
Και μερικοί που
γνωρίζουν ή νομίζουν πώς γνωρίζουν την απάντηση, ή τον δρόμο που οδηγεί προς
αυτήν, ξέρουν ότι,:
Χρειάζεται
αγώνας,αίσθημα ευθύνης,αγάπη, ταπεινότητα , σοφία και φώτιση,
-Το μεγαλείο και η σοφία τής Δημιουργίας,είναι όχι
ότι έκανε τον άνθρωπο τέλειο,αλλά ότι, τού έδωσε την δυνατότητα να γίνει
τέλειος.
- Ο δρόμος προς την Ελευθερία περνάει μέσα από μιά υποταγή.
( εντασσόμενος
σε μια διαδικασία –μεταξύ άλλων-συνεχούς απελευθέρωσης-απόρριψης έρματος, για
άνοδο) ΕΜ
-Ο άνθρωπος,δίαυλος,μέσα από τον οποίο,όσα καλά τού
δόθηκαν σε όλους τους τομείς,έχει χρέος –εκτός άλλων- με τη σειρά του να διοχετεύσει σε άλλους.Δίνοντας θα γίνει ¨πλουσιώτερος”
Εμπόδια; για την κατανόηση του Σύμπαντος.
1.Δεν μπορούμε να δεχθούμε ύπαρξη , χωρίς ένα
προηγούμενο αίτιο,χωρίς μια προηγηθείσα
αρχή.
2.Δεν μας αρέσει να
δεχθούμε ένα Σύμπαν , χωρίς σκοπό.
Θα μπορούσε να
υποστηριχθεί ότι ,το κενό επλήρωσε,τον σκοπό αυτόν εδη μιούργησε ο άνθρωπος με την σχετική παρουσία,την σκέψη την συνείδησή του.
Μήπως όμως η μεθόδευση
αυτή, απλώς μετατοπίζει ένα πρόβλημα και δημιουργεί ένα άλλο πρόβλημα;
3.Προσπαθούμε να
ερμηνεύσουμε με βάση την δική μας λογική., που έχει αξιωματική αφετηρία
(ασφαλώς διευκολύνει την πράξη εγώ στην Γή,αλλά αυτό δεν συνιστά επαρκή
θεμελίωση) Είναι εφεύρημα δικό μας για
τις δικές μας ανάγκες .Το εύθραυστο αυτό της λογικήμας το δίνει και η κβαντομηχανική,.
Κάτι σχετικό με την αξία της λογικής μας, δίνει ο Γκέντελ, που χαρακτηρίζεται από πολλούς ώς ο
σημαντικότερος λογικολόγος μετά τον
Αριστοτέλη αναφερόμενος στα μαθηματικά. Γράφει: « Ενδεχομένως αν οι ιστορικές συγκυρίες ήταν
διαφορετικές, τα μαθηματικά θα ήταν διαφορετικά Υπάρχουν χωρίς εμφανή λόγο σε βάρος άλλων δυνατοτήτων,
σίγουρα, το ίδιο πλούσιων και ίσως πιο θελκτικών.»
4.Μήπως η ανατολική σκέψη παρακάμπτει τα παραπάνω εμπόδια;
Γιώργος Απ.Κουκουβίνος ;;
,
Summum jus summa injuria
(Ακραία
δικαιοσύνη (είναι) ακραία αδικία
Κικέρων
-Conflict in
any form, is disorder
(Η σύγκρουση σε
οποιαδήποτε μορφή είναι διαταραχή)
-Order is the transformation of all this mess
(Η τάξη είναι η
μεταμόρφωση όλου αυτού του μπερδέματος)
-When the observer
is the observed there is complete
order.
(Οταν παρατηρητής και παρατηρούμενο ταυτίζονται, υπάρχει πλήρης
τάξη.)
-Religion has become superstition and image
-worship ,belief and ritual32
(Η θρησκεία έχει καταστεί
δεισιδαιμονία και εικονολατρεία, πίστη και τελετουργία 32)
-Where there’s
no love there is nothing sacred ,Love is whole and in there is no fragmentation39
(Όπου δεν υπάρχει αγάπη,
δεν υπάρχει τίποτα ιερό, η αγάπη είναι ολόκληρη και τότε δεν
υπάρχει κατακερματισμός)39
-The observer makes a separation ,between himself and what is seen ;from this grows
conflict and sorrow .The transformation of what it is ,takes place only when there is no separation ,no time ,between
the seer and the seen. Love has no distance…Love is not pleasure.45
(Ο παρατηρητής κάνει ένα
διαχωρισμό, μεταξύ του εαυτού του και αυτού που φαίνεται· από αυτό αναπτύσσεται
σύγκρουση και θλίψη. Η μεταμόρφωση αυτού
που είναι, συμβαίνει μόνο όταν δεν υπάρχει χωρισμός, δεν υπάρχει χρόνος, μεταξύ
προφήτη και του ορατού. Η αγάπη δεν έχει απόσταση…Η αγάπη δεν είναι
ευχαρίστηση.)45
-No religion has stopped the war….on the contrary have encouraged it.
(Καμία θρησκεία δεν έχει
σταματήσει τον πόλεμο… αντίθετα τον έχει ενθαρρύνει).
-What is experienced is not truth but creation of your own mind. The
majestic
peak is also
the
miracle of life.49
(Αυτό που βιώνεται δεν
είναι η αλήθεια αλλά η δημιουργία του νου σου. Η μεγαλειώδης κορυφή είναι επίσης το θαύμα της ζωής.)49
-There is not path to Τruth ,historically or religiously……You will come upon
it when the mind is free.49
(Δεν υπάρχει δρόμος προς
την αλήθεια, ιστορικά ή θρησκευτικά……Θα τον συναντήσετε όταν ο νους είναι
ελεύθερος).49
-Every school of meditation advocates a
form of control.50
(Κάθε σχολή διαλογισμού
πρεσβεύει μια μορφή ελέγχου).50
-Meditation is the complete transformation of thought and
its activities ,Harmony is not the fruit of thougt. It comes with the perception of the whole,.
(Ο διαλογισμός είναι η
πλήρης μεταμόρφωση της σκέψης και των δρα στηριοτήτων της. Η αρμονία δεν είναι
καρπός της σκέψης. Έρχεται με την αντίληψη του
Ολου),
-The more the
man progresses, the more cruel man seems to become 50
(Όσο περισσότερο προοδεύει
ο άνθρωπος, τόσο σκληρότερος φαίνεται να καθίσταται) 50
-Controlling violence is another form of violence for the controller is the controlled.56
(Ο έλεγχος της βίας είναι
μια άλλη μορφή βίας… για τον ελέγχοντα είναι ο ελεγχόμενος.)56
Any authority on meditation is the very denial of it.58
(Οποιαδήποτε αυθεντία στον διαλογισμό ,είναι η ίδια η άρνησή του.)58
-A cultured man is discontended with culture 58
(Ένας καλλιεργημένος
άνθρωπος είναι δυσαρεστημένος με την κουλτούρα)
-Perception of the
whole is possible only when the observer ..is not active,60
(Η αντίληψη του συνόλου
είναι δυνατή μόνο όταν ο παρατηρητής ..δεν είναι ενεργός,60)
-The function of culture is to transform the man totally
62
(Η λειτουργία του
πολιτισμού είναι να μεταμορφώσει τον άνθρωπο ολοκληρωτικά) 62
-Meditation is the movement of (that) silence.69
(Ο διαλογισμός είναι η
κίνηση ( αυτής τής) σιωπής.)69
-Human beings living in crowded cities are becoming violent 72
(Οι άνθρωποι που ζουν σε
πολυσύχναστες πόλεις γίνονται βίαιοι) 72
-The great silent showed that without it ,existence
loses its profound meaning and beauty 73
(Η αθόρυβη σιωπή έδειξε ότι, χωρίς αυτή, η ύπαρξη χάνει το βαθύ
νόημα και την ομορφιά της )73
-All the activity of thought is not love 74
(Όλη η δραστηριότητα της
σκέψης δεν είναι αγάπη 74
- If you loose touch with nature you lose with
humanity 85
(Αν χάσεις την επαφή με τη
φύση, χάνεις με την ανθρωπότητα) 85
-When you have
this sense of the whole ,you be related to the universe.
86
(Όταν έχεις αυτή την
αίσθηση του συνόλου, συσχετίζεσαι με το σύμπαν.)
-It is only man
that brings disorder to the
Universe 87
(Μόνο ο άνθρωπος φέρνει
αταξία στο Σύμπαν) 87
-The good is not the opposite of evil…Evil cannot hurt
the good but the good may appear
to do harm.93
(Tο καλό δεν είναι το αντίθετο του
κακού… Το κακό δεν μπορεί να βλάψει τον καλό, αλλά το καλό μπορεί να φαίνεται
ότι, κάνει κακό.)93
Meditation is the emptying of consciousness of its content,.100
(Ο διαλογισμός είναι το
άδειασμα της συνείδησης από το περιεχόμενό της)100
J.Krishnamourti
-Η μεταφυσική αρχίζει εκεί όπου σταματά η φυσική. Σταματά όμως ποτέ
της η φυσική; Και αρχίζει ποτέ της,
πραγματικά η μεταφυσική;
-Το περιττό βρίσκεται σε
πολύ μεγάλη σχέση με το αδύνατο .Αν
μπορούμε να βεβαιωθούμε ότι, κάτι στον κόσμο είναι περιττό
και μολονότι είναι περιττό, υπάρχει, τότε βεβαιώνουμε σχεδόν, την
ύπαρξη του αδύνατου.
Παν.Κανελλόπουλος
(Μεταφυσικής
προλεγόμενα)ΕΜ
Την ημέρα που ολόκληρο το
Σύμπαν θα ξαναβρεί την αγάπη του για την Ομορφιά, τη νοσταλγία του για όλα όσα
είναι ξεκάθαρα, θα δούμε τον χαμένο ρυθμό και την ισορροπία να αποκαθίσταται.
Τότε η ασχήμια θα υποχωρήσει μπροστά στις νέες θεότητες που θα φέρουν μαζί τους
ζωντανές δυνάμεις.
Lydie Krestovsky ( «Le problème spirituel de la Beauté et de la laideur»)ΕΜ
Θα μπορούσαμε πιθανότατα να στείλουμε στα άστρα την συνείδησή μας.
Michio
Kaku
( Το μέλλον της ανθρωπότητας) ΕΜ,
Ο ρόλος των
παρατηρητών είναι θεμελιώδης στη κβαντική κοσμολογία…. Εμείς και το Σύμπαν
πορευόμαστε χέρι-χέρι. Προσωπικά πιστεύω ότι, δεν έχει κανένα νόημα να πούμε
ότι, μπορεί να υπάρχει Σύμπαν, χωρίς
παρατηρητές. Δεν μπορώ να φαντασθώ καμιά λογική θεωρία των πάντων που θα αγνοεί τη συνείδηση….Χωρίς παρατηρητές
το Σύμπαν είναι νεκρό.
Andrei Linde(
φυσικός)
Η νέα εποχή έχει καταστήσειi τον άνθρωπο απαθή και αδιάφορο.
JAY LOMBARD
(«O νούς του Θεού») ΕΜ
Καθηλωμένοι ,όπως ο
Προμηθέας πάνω στον βράχο της ύλης,
αισθανόμαστε ότ, είμαστε δεσμώτες και εξόριστοι, μόνον όταν γνωρίσουμε την αληθινή μας φύση.
Βάν
ντερ Λέου( «Θεοί εν εξορία»)ΕΜ
Εδώ,
σ΄αυτό το μνήμα κείται κάποιος
που ο φόβος οι άλλοι τι θα πούν, κι η
ματαιοδοξία ν’ αρέσει
τόσο του κλέψανε ό,τι είχε πιο δικό του
ώστε, σχεδόν, δεν κείται εδώ, κανείς.
Τ.Λειβαδίτης
« Δεν
είναι τα πάντα ελεύθερη βούληση ούτε ντετερμινισμός. Και τα δύο είναι εξίσου
αληθινά….Είμαστε προκαθορισμένοι αλλά είμαστε και ελεύθεροι. Είμαστε προκαθορισμένοι κυρίως υπό βιολογικούς όρους.
Είμαστε όμως ελεύθεροι κυρίως υπό την έννοια της συνείδησης…(τούτο)
δεν είναι αντίφαση. Καλύτερα να την εκλάβουμε ως παράδοξο. Η επιστήμη πασχίζει
να κατανοήσει τα μυστήρια της ζωής μέσα
από τον εμπειρισμό, την αιτιοκρατία και τη λογική.…..οι νόμοι αυτοί που
φαίνονται αδιάψευστοι….είναι εύκολο να υποστούν ρωγμές….η σχετικότητα, η μη
τοπικότητα,η αιτιοκρατία και η αρχή
αβεβαιότητας, συνέβαλαν στο να προσεγγίσουμε το Σύμπαν μέσα από το παράδοξο…»
Jay Lombard ( νευροεπιστήμονας ( The Mind of God)
Πρώτον υπάρχει η ενότητα
των πραγμάτων μέσω της οποίας κάθε πράγμα είναι ένα με τον εαυτό του και
συνέχεται μ’ αυτόν. Δεύτερον υπάρχει η ενότητα μέσω της οποίας ένα πλάσμα ενώνεται με τα άλλα και όλα τα επιμέρους κομμάτια του κόσμου συνθέτουν
ένα κόσμο. Η τρίτη και πιο σημαντική (ενότητα )είναι αυτή, μέσα από την οποία
ολόκληρο το Σύμπαν γίνεται ένα με τον Δημιουργό του.
GIOVANNI PICO DELLA MIRANDOLA (« Heptaplus »)
Η παγκοσμιοποίηση όχι μόνο δομείται σε λάθος πρότυπα, αλλά,
ακόμα χειρότερα, αποτελεί διακαή πόθο των λίγων που αποβλέπουν σε μια παγκόσμια
κοινότητα του χρήματος και της εκμετάλλευσης.
Montesquieu («Το Πνεύμα των
Νόμων»)
Η αναπόφευκτη εμφάνιση της
νοημοσύνης είναι αν θέλετε γραμμένη στα γονίδια του ίδιου του Σύμπαντος.
Simon Conway Morris (βιολόγος)
- « Le
logicien pourrait avertir le biologiste
que ses efforts pour comprendre le fonctionnement entier
du cerveau humain sont voués a l
échec puisque aucun système logique ne saurait décrire intégralement sa propre
structure »
("Ο λογικός ανθρωπος θα μπορούσε να προειδοποιήσει
τον βιολόγο ότι, οι προσπάθειές του να κατανοήσει ολόκληρη την λειτουργία του
ανθρώπινου εγκεφάλου είναι καταδικασμένες σε αποτυχία, καθώς κανένα λογικό
σύστημα δεν μπορεί να περιγράψει πλήρως τη δική του δομή"
-l’ action de la vie ne s’ inscrit pas dans un déterminisme
classique,(applicable à la matière inanimée).89
dans l’ -évolution biologiste
quelque chose se produit qui s’apparente aux lois statistiques.
-(η δράση της ζωής δεν εγγράφεται
σε ένα κλασικό ντετερμινισμό (που
εφαρμόζεται στην άψυχη ύλη).89 στη βιολογική -εξέλιξη συμβαίνει κάτι που
μοιάζει με τους στατιστικούς νόμους.)
Monod
(Εάν
ήξερα κάποιο πράγμα, που θα μου ήταν προσωπικά ωφέλιμο, αλλά επιζήμιο στην
οικογένειά μου, θα το απέρριπτα από το πνεύμα μου. Εάν ήξερα κάποιο πράγμα
ωφέλιμο για την οικογένειά μου, και που δεν θα ήταν ωφέλιμο για την πατρίδα
μου, θα ζητούσα να το ξεχάσω. Εάν ήξερα κάποιο πράγμα ωφέλιμο για την πατρίδα
μου, και που θα ήταν επιζήμιο στην Ευρώπη, ή που θα ήταν ωφέλιμο στην Ευρώπη
και επιζήμιο στο ανθρώπινο γένος, θα το θεωρούσα σαν ένα έγκλημα).
Montesquieu
.
«………....δεν μπορούμε να επιζητούμε την επιβεβαίωση τής δικής μας οπτικής
γωνίας, σαν να ήταν κάποια απόλυτη αλήθεια, γιατί αυτό θα ισοδυναμούσε με
άρνηση τού άλλου προσώπου. Εφόσον επιθυμούμε
την συμβίωση με το άλλο πρόσωπο, πρέπει
να συνειδητοποιήσουμε, ότι, η βεβαιότητά του παρά το γεγονός ότι, μας φαίνεται
ανεπιθύμητη, είναι το ίδιο νόμιμη με την δική μας, επειδή όπως και η δική μας,
εκφράζει την διατήρηση τής δομικής του σύζευξης, μέσα σ’ ένα ιδιαίτερο πεδίο
ύπαρξης, όσο και αν αυτό δεν μάς αρέσει. Επομένως δεν απομένει παρά να αναζητήσουμε μια
ευρύτερη προοπτική, ένα πεδίο ύπαρξης, που μέσα του να βρίσκει θέση και άλλο
πρόσωπο και στο πλαίσιο τού οποίου να μπορούμε να κτίσουμε από κοινού, έναν
κόσμο. Κάθε διένεξη αποτελεί πάντοτε μιά αμοιβαία άρνηση,…..Η διένεξη λήγει
μόνον εάν μετατοπιστούμε σε άλλο πεδίο …συνύπαρξης.Η
γνώση αυτής της γνώσης συνιστά το κοινωνικό πρόσταγμα για μια ανθρωποκεντρική ηθική…..»
Ματουράνα –Βαρέλα « Το δέντρο τής Γνώσης» Kάτοπτρο 1992,πρωτότυπου 1984 κλπ. 251 επ..,.
«Η
Βιολογία μάς αποδεικνύει ότι μπορούμε να διευρύνουμε το γνωστικό μας
πεδίο,γεγονός που συνεπάγεται μια νέα εμπειρία, που γεννιέται είτε από το
συλλογισμό είτε από την
συναναστροφή μας μ΄ένα ξένο είτε
αμεσότερα,μέσω τής έκφρασης ενός βιολογικού διαπροσωπικού συνταιριάσματος,που
μάς επιτρέπει να αναγνωρίσουμε το άλλο πρόσωπο, προσφέροντας χώρο για να
υπάρχει πλάι μας,μέσα από μια πράξη, που ονομάζεται αγάπη, ή για όποιον
προτιμά τις ηπιότερες εκφράσεις,αποδοχή,τού άλλου στην καθημερινή μας ζωή.Εδώ
βρίσκεται το βιολογικό θεμέλιο τού κοινωνικού φαινομένου: χωρίς αγάπη ,χωρίς
αποδοχή τού άλλου, δεν υπάρχει κοινωνικοποίηση και χωρίς κοινωνικοποίηση δεν υπάρχει ανθρωπότητα…………………………..από
βιολογική άποψη χωρίς αγάπη,……δεν υπάρχει κοινωνικό φαινόμενο…..Η αγάπη
αποτελεί βιολογική δύναμική με βαθιές ρίζες……μόνον η Αγάπη μάς επιτρέπει να
δημιουργούμε έναν κόσμο,από κοινού με τούς άλλους…»
Ματουράνα-Βαρέλα κλπ.253 επ.
Σκιάς όναρ άνθρωπος
Πίνδαρος
Πρέπει να πάψουμε να
σκεπτόμαστε εάν αρνούμεθα να τοκάνουμε μεσα στη φυλακή τής γλώσσας
Fiedrich
Nietzsche
(Σήμερα , αυτά τα
προβλήματα τύπου Laplace , ονομάζονται προβλήματα " non complete " ,
δηλ. δεν μπορούν να επιλυθούν σε πεπερασμένο χρόνο ή όπως αποδεικνύεται
μαθηματικά , ο απαιτούμενος χρόνος επίλυσης τείνει στο άπειρο , ακόμη και με τη
χρήση ισχυρών Η/Υ ! Άρα δεν έχει νόημα να τα συζητά η φυσική ( προς το παρόν )
Εκ
γαίης γαρ πάντα και εις γην πάντα τελευτά.
Ξενοφάνης
.
Η επιστήμη ( κβαντομηχανική ) τονίζει ότι σύμφωνα με την αρχή της αβεβαιότητας , η καινοτομία , η ελευθερία επιλογών , η αναιτιοκρατία , είναι εγγενείς ιδιότητες των δομών οποιασδήποτε μορφής στο επίπεδο του μικρόκοσμου που επηρεάζει και ρυθμίζει και τις λειτουργίες και συμπεριφορές μεγαλύτερων δομών και ίσως και των ενσυνείδητων έμβιων όντων ! Ναι ,πιστεύω πως έτσι ολοκληρώνεται η συνύπαρξη του έλλογου όντος με το Σύμπαν , η αμοιβαία σχέση " Θεού και δημιουργήματος "
Χρ.Ξενάκης
.
Η υποκειμενική "πραγματικότητα" σε
έναν κόσμο αντικειμενικής "αβεβαιότητας"
Απόστολος Ξενάκης
-Who
controls the past controls the future. Who controls the present controls the
past
(Όποιος ελέγχει το παρελθόν ελέγχει και το μέλλον. Αυτός που
ελέγχει το παρόν ελέγχει και το παρελθόν»”
-If you kept the small rules you could
break the big ones.”
(«Αν τηρούσες τους μικρούς
κανόνες, θα μπορούσες να σπάσεις τους μεγάλου)
. -“The
best books, he perceived, are those that tell you what you know already.”
(« Αντιλήφθηκε ότι, τα καλύτερα βιβλία, , είναι εκείνα που σου
λένε αυτό που ήδη γνωρίζεις»)
George Orwell
Une pensée féconde n’est pas celle qui répond mais
bien celle qui interroge
(Γόνιμη σκέψη δεν είναι αυτή που απαντά αλλά αυτή που ρωτά)
G.Onimus ΕΜ + ΦΜ
Πολλά συστήματα
αυτοοργανώνονται αν εκτραπούν από την θερμοδυναμική ισορρoπία
Prigogine
Un sourire coute moins cher
que l’electricité mais donne autant de lumière
(Ένα χαμόγελο στοιχίζει λιγώτερο από το ηλεκτρικό
ρεύμα,αλλά φωτίζει εξίσου)
Abbé Pierre
« Βουληθείς γαρ ο
Θεός αγαθά μεν πάντα ,φλαύρον δε μηδέν
είναι κατά δύναμιν,ούτω δε πάν όσον ήν ορατόν
παραλαβών ουχ ησυχίαν άγον αλλά κινούμενον πλημμελώς και ατάκτως, εις
τάξιν αυτό ήγαγεν εκ της αταξίας»
Πλάτων
(«Τίμαιος»
)
Τουτο έγωγε ότι
περί τούτων λέγουσιν ων διανοηθήναι μόνον εγχωρεί ,άλλως δ΄ουδαμώς
μεταχειρίζεσθε δυνατόν….αναγκαίον ημίν κινδυνεύειν είναι το μάθημα
επειδή φαίνεται γε δη προσαναγκάζειν αυτή τη νοήσει χρήσθαι την ψυχήν επ
αυτήν την αλήθειαν; ……….. δεύτερον δε το εχόμενον τουτου σκεψώμεθα
άρα τι προσήκει ημίν ,……..το ποίον η την γεωμετριαν,..λέγεις; αυτό τούτο…….το
δε πολύ αυτής και πορρωτερω προιόν σκοπείσθαι δει ει τι προς εκείνον τείνει
,προς το ποιείν ,κατιδείν ραον την του αγαθού ιδέαν τείνει
….Ουκούν τούτο ετι διομολογητέον.Το ποίον;.Ευομολόγητον ..του γαρ αεί
όντος η γεωμετρική γνώσις εστίν.Ολκόν αρα….ψυχής προς αλήθειαν είη αν και
απεργαστικό φιλοσόφου διανοίας προς το άνω σχείν α νυν κάτω ου δέον
έχομεν.
(Απόδοση κατά
Γρυπάρη)Αυτό θαρρώ εγώ πως θ’απαντούσαν ότι ,ο λόγος τους είναι για τους
αριθμούς και ότι τους αριθμούς μόνον με την διάνοια, μπορούν να τους
αντιληφθούν και όχι να τους μεταχειρίζονται μ΄άλλον κανένα τρόπο.Βλέπεις
λοιπόν φίλε μου πως πραγματικώς απαραίτητο καταντά να μας φαίνεται αυτό
το μάθημα ,αφού ολοφάνερα αναγκάζει την ψυχήν να χρησιμοποιεί την ίδια τη
νόηση, για να βρίσκει την καθαρά αλήθεια;…..ας εξετάσουμε τώρα αν μας κάνει
δεύτερον για το σκοπό μας,το άλλο αυτό που σχετίζεται στενά μ’εκείνον.Ποιό
λές μήπως τη γεωμετρία;Αυτήν ακριβώς…Αι ναι …..Δεν πρέπει όμως να συμφωνήσουμε
και γι’ αυτό το άλλο;Το ποιό;Πως αντικείμενόν της έχει το αιωνίως
ον και όχι εκείνο που έχει αρχή και τέλος.Καμιά δυσκολία δεν υπάρχει να
το παραδε χτούμε πραγματικώς είναι η γεωμετρία, γνώση του αιωνίου
όντος.Ωστε θα έχει την δύναμιν να τραβά την ψυχήν προς την αλήθειαν και να
κατεργάζεταιτην διάνοια του φιλοσό φου, σε τρόπο που να μπορεί να στρέψη
ψηλά προς τα επάνω τα βλέμματα που χωρίς να πρέπει τάχομε τώρα στραμμένα προς
τα κάτω
Πλάτων
. “Science cannot solve the ultimate mystery of nature. And that is
because, in the last analysis, we ourselves are a part of the mystery that we
are trying to solve.”
(Η
επιστήμη δεν μπορεί να λύσει το ύστατο μυστήριο της φύσης. Και αυτό γιατί, σε
τελευταία ανάλυση, εμείς οι ίδιοι είμαστε μέρος του μυστηρίου που προσπαθούμε
να λύσουμε)
– Max Planck
-« Il
y a deux autres remarques a faire au sujet du travail
inconscient, c’ est qu’ il n’ est pas possible ,et
en tout cas qu’il n’ est pas fecond,que s’ il est d’ une part précédé et d’
autre part suivi d’ une période de travail conscient; Les efforts conscients ne
sont pas aussi stériles qu’on le pense »
« C’est par la logique qu’on démontre c’ est par l’
intuition qu’on invente »
Υπάρχουν δύο άλλα σημεία που πρέπει να γίνουν
σχετικά με το θέμα της μη συνειδητής
εργασίας. Ότι, δεν είναι δυνατό, και σε κάθε περίπτωση ότι, δεν είναι γόνιμο,
εκτός αν αφενός προηγηθεί και αφετέρου ακολουθηεί από μια περίοδο συνειδητής
εργασίας. Οι συνειδητές προσπάθειες δεν είναι τόσο στείρες όσο νομίζει κανείς.
«Με την λογική
αποδεικνύουμε, είναι με τη διαίσθηση που εφευρίσκουμε»
Poincaré
-« Deux excès, exclure la
raison, n’admettre que la raison »
(Δύο
υπερβολές,ν 'άποκλείεις την λογική,να μην αποδέχεσαι παρά την λογική.
Pascal
Ο εγκέφαλος είναι ένα είδος "ολογράμματος", ένας
αναλυτής μοντέλων και συχνοτήτων, που δημιουργεί την "σκληρή"
πραγματικότητα, ερμηνεύοντας συχνότητες από μια διάσταση πέρα απ' το χώρο και
το χρόνο. Με άλλα λόγια, ο φυσικός κόσμος που ξέρουμε είναι
"ισομορφικός" – δηλαδή όμοιος - με τις διαδικασίες του εγκεφάλου.Ίσως
λοιπόν, μια συμμαχία κβαντικών φυσικών, νευρολόγων, παραψυχολόγων και
μυστικιστών μας δώσει μια νέα και διαφορετική εικόνα του σύμπαντος, μη-αιτιοκρατικού
αλλά "συμπαθητικού", που λειτουργεί πιο πολύ σαν μια μεγάλη σκέψη
παρά σαν μια μεγάλη μηχανή, ενοποιώντας ύλη, ενέργεια και συνείδηση.Μόνο τότε
ίσως να ελευθερωθούν τα παραφυσικά φαινόμενα απ' το στίγμα του "αποκρυφισμού"
και να μην αντιμετωπίζονται σαν ενοχλητικά. Στα πλαίσια αυτά, οι αντιλήψεις μας
και ο κόσμος μας θα αλλάξουν για πάντα.
Bruce Rosenblum and Fred Kuttner
(ξεκινώντας από την παρατήρηση ότι, ο καθένας μας
περιέχει πολλά άτομα) , « η ανθρώπινη κλίμακα καταλαμβάνει
κατά μία αριθμητική έννοια μια θέση περίπου στο μέσον μεταξύ ατόμων και
γαλαξιών….. Στην πραγματικότητα δεν είναι συμπτωματικό το γεγονός, ότι,
η φύση πετυχαίνει την μέγιστη
πολυπλοκότητά της σ΄αυτή την ενδιάμεση
κλίμακα: αν υπήρχε κάτι με μεγαλύτερο μέγεθος, σ΄ένα πλανήτη ικανό να
φιλοξενεί τη ζωή, θα ήταν επιρρεπές στη
διάρρηξη ή την συντριβή λόγω της βαρύτητας »
Martin
Rees
“We are nothing
but images of images. Reality, including ourselves, is nothing but a thin and fragile
veil, beyond which … there is nothing.”
(«Δεν είμαστε παρά εικόνες εικόνων. Η πραγματικότητα,
συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μας, δεν
είναι παρά ένα λεπτό και εύθραυστο πέπλο, πέρα από το οποίο… δεν υπάρχει
τίποτα».
.Αποτελούμαστε από κβάντα και σωματίδια;Αν ναι από πού
έρχεται αυτή η αίσθηση της ατομικής ύπαρξης του μοναδικού εαυτού μας,που έχει ο
καθένας από μας;
Carlo Rovelli («Επτά
Σύντομα Μαθήματα Φυσικής»)
Copernicus
dethroned humanity from the cosmic
center \Does quantum theory suggests in
some mysterious sense we are a cosmic
center
Bruce Rosenblum and Fred Kuttner
« Το Σύμπαν είναι ένα σύνολο συντελούμενων
μεταβολών,όπου μοναδική πραγματικότητα είναι
οι μεταβολές,ενώ συγχρόνως είναι αδύνατο να γίνει μια συνεπής περιγραφή
αυτού που μεταβάλλεται!!!»
Alastair Rae
( καθηγητής θεωρητικής φυσικής)
” In the beginning there were only probabilities .The universe could only
come in existence if some one observed it.It does not matter that the
observers turned up several billion
years later. The universe exist
because we are aware of it,”
Στην αρχή υπήρχαν μόνο πιθανότητες. Το σύμπαν θα μπορούσε να υπάρξει μόνο
αν κάποιος το παρατηρούσε. Δεν έχει σημασία ότι οι παρατηρητές εμφανίστηκαν
αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια αργότερα. Το σύμπαν υπάρχει γιατί τo γνωρίζουμε( ;ότι πάρχει) »
Martin Rees
“Mathematics,
rightly viewed, possesses not only truth, but supreme beauty—a
beauty cold and austere, like that of sculpture, without appeal to any part of
our weaker nature, without the gorgeous trappings of painting or music, yet
sublimely pure, and capable of a stern perfection such as only the greatest art
can show. The true spirit of delight, the exaltation, the sense of being more
than man, which is the touchstone of the highest excellence, is to be found in
mathematics as surely as in poetry.
(«Τα μαθηματικά, ορθώς ιδωμένα κατέχουν όχι
μόνο αλήθεια, αλλά και υπέρτατη ομορφιά – μια ομορφιά ψυχρή και λιτή, όπως αυτή
της γλυπτικής, χωρίς αναφορά σε κανένα
μέρος της πιο αδύναμης φύσης μας, χωρίς τις υπέροχες παγίδες της ζωγραφικής ή
της μουσικής, αλλά εξαιρετικά αγνή, και ικανή για μια αυστηρή τελειότητα όπως μόνο η
μεγαλύτερη τέχνη μπορεί να δείξει. Το αληθινό πνεύμα της απόλαυσης, η εξύψωση, η
αίσθηση του να είσαι κάτι περισσότερο από άνθρωπος, που είναι η λυδία λίθος της ύψιστης
αριστείας, βρίσκεται στα μαθηματικά τόσο σίγουρα όσο και στην ποίηση).
What
is best in mathematics deserves not merely to be learnt as a task, but to be
assimilated as a part of daily thought, and brought again and again before the
mind with ever-renewed encouragement. Real life is, to most men, a long
second-best, a perpetual compromise between the ideal and the possible; but the
world of pure reason knows no compromise, no practical limitations, no barrier
to the creative activity embodying in splendid edifices the passionate
aspiration after the perfect from which all great work springs.
(Ό,τι είναι καλύτερο στα μαθηματικά αξίζει όχι απλώς να το
μάθουμε ως χρεός, αλλά να το αφομοιώσουμε ως μέρος της καθημερινής σκέψης και
να φέρουμε πάλι και πάλι και ξανά στον νού μας
με ολοένα ανανεωμένη ενθάρρυνση. Η πραγματική ζωή είναι, για τους
περισσότερους ανθρώπους, ένας μακροχρόνιος δεύτερος καλύτερος, ένας συνεχής
συμβιβασμός μεταξύ του ιδανικού και του δυνατού. Αλλά ο κόσμος της καθαρής
λογικής δεν γνωρίζει κανένα συμβιβασμό, κανένα πρακτικούς περιορισμούς, κανένα
εμπόδιο στην δημιουργική δραστηριότητα που ενσωματώνει σε υπέροχα οικοδομήματα
την παθιασμένη προσδοκία για το τέλειο από το οποίο πηγάζει κάθε σπουδαίο
έργο.)
-Remote
from human passions, remote even from the pitiful facts of nature, the
generations have gradually created an ordered and mathematical cosmos, where
pure thought can dwell as in its natural home, and where one, at least, of our
nobler impulses can escape from the dreary exile of the actual world.”
(Μακριά από τα ανθρώπινα πάθη, μακριά ακόμα και από τα θλιβερά
γεγονότα της φύσης, οι γενιές δημιούργησαν σταδιακά έναν τακτοποιημένο και
μαθηματικό κόσμο, όπου η καθαρή σκέψη μπορεί να κατοικεί όπως στο φυσικό της
σπίτι, και όπου μια, τουλάχιστον, από τις ευγενέστερες παρορμήσεις μας μπορεί
να ξεφύγει από η θλιβερή εξορία του πραγματικού κόσμου».),
Bertrand
Russell,
(Mysticism and Logic (1917): The Study of
Mathematics,
« Chaque pêché commis en
n’ importe quel moment des siècles enfonce les clous aux mains du
Crucifie »
(Κάθε αμαρτία που διαπράττεται αδιάφορο σε
ποια χρονική στιγμή βυθίζει ένα καρφί στα χέρια Του Εσταυρωμένου)
Daniel Rops( «Jésus en son temps»)
-Thus mathematics may be defined as the subject in
which we never know what we are talking about, nor whether what we are saying
is true. People who have been puzzled by the beginnings of mathematics will, I
hope, find comfort in this definition, and will probably agree that it is
accurate.”
(« Ετσι καθαρά μαθηματικά μπορεί να οριστούν ως το αντικείμενο εκείνο στο
οποίο δεν ξέρουμε για τι
πράγμα μιλάμε ούτε και αν αυτό που λέμε είναι αληθές»).
-The whole problem with the world is
that fools and fanatics are always so certain of themselves, and wiser people
so full of doubts.αν
( απόδοση:Ολόκληρο
το πρόβλημα με τον κόσμο είναι ότι, οι
ανόητοι και οι φανατικοί είναι πάντοτε τόσο σίγουροι για τον εαυτό τους, και οι
σοφώτεροι άνθρωποι, τόσο γεμάτοι αμφιβολίες.)
Bertrand Russel
-Η πορεία προς
την υπερανθρώπινη νοημοσύνη είναι ακάθεκτη ,όμως η παρουσία της(μόλις
πραγματοποιηθεί) μπορεί να απαιτήσει την καταστροφή της ανθρώπινης φυλής
Stuart Russel –(«Συμβατή με τον
Άνθρωπο; Η Τεχνητή Νοημοσύνη και το πρόβλημα του ελέγχου-»
-Man can climb to the highest summits, but he cannot dwell there long
(Ο άνθρωπος μπορεί να
αναρριχηθεί στην υψηλότερη κορυφή αλλά δεν μπορεί να μεινει εκεί για πολύ).
George Bernard Shaw
ΡΗΤΑ
Summum jus ςumma injuria
( Το
μεγαλύτερο(θετό) δίκαιο,είναι η μεγαλύτερη αδικία)
Homo homni
lupus
(Ο άνθρωπος
είναι λύκος για τον άνθρωπο)
De gustibus et coloribus non disputandum
( απόδοση:Για
γούστα και για χρώματα δεν πρέπει να
διαπληκτιζόμαστε)
Carpe
diem
( Aρπαξε (την
κάθε)μέρα)
Cogito ergo sum
(σκέπτομαι, άρα
υπάρχω)
Chi va
piano va sano
(όποιος πορεύεται
σιγά, πορεύεται με ασφάλεια)
Bis
dat,qui cito dat
(Δίνει δυό
φορές ,όποιος δίνει γρήγορα)
Audaces fortuna
juvat
(Η τύχη ευνοεί
τους τολμηρούς)
Αν είναι να είμαστε μόνοι μας στο
Διάστημα …πρόκειται για φοβερή σπατάλη χώρου.
Carl Sagan («Επαφή»)
-« Σε μένα δεν φαίνεται καθόλου
εξευτελιστικό το να είναι η συνείδηση
και η λογική αποτέλεσμα της απλής ύλης, που είναι αρκετά πολύπλοκα οργανωμένη
.Απεναντίας αυτό αποτελεί ένα θριαμβευτικό φόρο τιμής, στην ευφυία τής
ύλης και των νόμων τής φύσης»
Carl Sagan («The Dragons of Eden»)
-O άνθρωπος μπορεί να κάνει ό,τι θέλει
αλλά δεν είναι σε θέση
να θέλει αυτό που θέλει.
ARTHUR SCHOPENHAUER
-“Every particle in
our body communicates with the entire cosmos.”
(–Κάθε μόριο του
σώματός μας επικοινωνεί με ολόκληρο
κόσμο )
Sadhguru (Yogi Jaggi Vasudev)
Η
ΑΙ «θα εξαφανίσει την ανθρωπότητα, είναι αναπόφευκτο»,
Beal Sinclair (Βραβείο Πούλιτζερ)
- « ….Ο άνθρωπος είναι κατ’ ανάγκη ελεύθερος, γιατί
η ελευθερία είναι η ουσία του.»
- Dans la vie on
fait pas ce l’on veut mais on est responsable de ce qu’ on est.
(Στη ζωή δεν κάνουμε εκείνο που θέλουμε,αλλά είμαστε
υπεύθυνοι γι΄αυτό που είμαστε)
Jean Paul Sartre ΕΜ
Υπάρχουν προτάσεις ,με
νόημα που δεν εξαντλείται στην επιφάνεια, και ότι, χαρακτηριστικό μιάς βαθειάς αλήθειας είναι ότι, το αντίθετό της,αποτελεί επίσης
μια βαθειά αλήθεια…..; Ο κόσμος δεν είναι οικοδομημένος σύμφωνα με μαθηματικές αρχές ,όπως υπέθεσε ο Πλάτων….
James Stein ( Πώς τα μαθηματικά εξηγούν τον κόσμο)
« Το ζήτημα τής
ελευθερίας τής βουλήσεως είναι η λυδία λίθος με την οποία μπορούμε να
διακρίνουμε τους βαθείς στοχαστές από τα ρηχά πνεύματα. Είναι το σύνορο πού
χωρίζει δύο μεγάλες ομάδες ανθρώπων. Τους οπαδούς τής αιτιοκρατίας και
τους οπαδούς τής ελευθερίας τής βουλήσεως……Υπάρχει ένας μέσος όρος .Πνεύματα
που βρίσκονται σε σύγχυση αμφιταλαντεύονται αναμασούν το ζήτημα
τόσο που καταλήγουν να μην ξέρουν περί τίνος πρόκειται. Το ζήτημα αυτό είναι το
σημαντικότερο που αντιμετώπισε ο σκεπτόμενος άνθρωπος.»
Schopenhauer,(στο
δοκίμιό του για την ελευθερία τής βουλήσεως)
-
«Η γλώσσα είναι η
ταξινόμηση τού κόσμου»
Ferdinand de Saussure
Τελικά η κοινωνία μας θα
ορίζεται ,όχι μόνον από ό,τι δημιουργούμε ,αλλά και από το ό,τι αρνούμαστε να
καταστρέψουμε
John C.Sawhill (Πρόεδρος του « The Nature
Conservancy» 1990-2000)
A large enough mass in a compact volume inevitably
forms a black hole.
(Μια αρκετά μεγάλη μάζα σε
συμπαγή όγκο σχηματίζει αναπόφευκτα μια μαύρη τρύπα)
Ethan Siegel
Love all, trust a few ,do wrong to none
( Να αγαπάς όλους ,να εμπιστεύεσαι λίγους,να μην κάνεις σε
κανένα κακό.)
Shakespeare
. Η Αλήθεια
(με κεφαλαίο Α) πρέπει να βρίσκεται για πάντα έξω από το βασίλειο της
κατανόησής μας (αν υπάρχει πράγματι κάτι όπως η Αλήθεια)
Ian Stewart ( Οι Μυστικοί αριθμοί).
-Η
πολυγνωσία και η πανεπιστημιακή εκπαίδευση
είναι ενδεχομένως εμπόδιο για την
προσέγγιση της αλήθειας Του Θεού
Steiner
-Η δικαιοσύνη είναι ανοιχτή σε όλους με τον ίδιο
τρόπο που είναι ανοιχτό και το ξενοδοχείο Ritz
Φρανκ Σέρτζες (
Άγγλος Δικαστής)
-Oι πιο κεντρικές διεργασίες του
εγκεφάλου με τις οποίες προφανώς συνδέεται η συνείδηση απλώς δεν είναι γνωστές
.Ξεπερνούν τόσο πολύ την αντίληψή μας, ώστε κανείς από όσους γνωρίζω, δεν
μπόρεσε να φαντασθεί την φύση τους.
Roger W.Sperry(,νομπελίστας
νευροφυσιολόγος.)
"Has creation a final goal? And if so, why was it not
reached at once? Why was the consummation not realized from the beginning? To
these questions there is but one answer: Because God is Life, and not merely
Being."
("Έχει η δημιουργία τελικό στόχο; Και αν ναι,
γιατί δεν επιτεύχθηκε αμέσως; Γιατί η ολοκλήρωση δεν έγινε από την αρχή; Σε
αυτά τα ερωτήματα υπάρχει μόνο μία απάντηση: Επειδή ο Θεός είναι Ζωή και όχι
απλώς Είναι.")
W,J,Schelling.- (Philosophical Inquiries into the Nature of Human
Freedom, 1809) ΕΜ
«..Προεκτείνοντας την θεωρία όσο μπορούμε, ανακαλύπτουμε τήν υπόθεση τής «παγκοσμιότητας του
κρίσιμου σημείου» κατά την
οποία οι κρίσιμοι εκθέτες που συνδέονται με την συμπεριφορά του συστήματος εξαρτώνται από δύο
μόνον χαρακτηριστικά :τις διαστάσεις του συστήματος και από κείνο που οι φυσικοί αποκαλούν
διάσταση της παραμέτρου
τάξης …όλο το Σύμπαν περιγράφεται από
την ίδια μαθηματική σχέση κοντά στο
κρίσιμο σημείο…, έτσι που να αποκαλύπτεται ..η καταπληκτική ομορφιά
ως και η κομψότητα της εικόνας που έχουν
σήμερα οι επιστήμονες για τον κόσμο.
James S.Trefil (Διαλογισμοί το ηλιοβασίλεμα)
-A computer would deserve to be called intelligent if it could deceive a
human into believing that it was human.
(Ένας υπολογιστής θα άξιζε να ονομάζεται
έξυπνος εάν μπορούσε να εξαπατήσει έναν άνθρωπο να πιστέψει ότι, ήταν άνθρωπος.
)
-At some
stage therefore, we should have to expect the machines to take control.”
(«Θα
πρέπει επομένως σε κάποια φάση να
αναμένουμε ότι, οι μηχανές θα
αναλάβουν τον έλεγχο»)
Alan
Turing
-Η ηθική αξία της Επιστήμης δεν έγκειται τόσο στα
επιτεύγματά της,όσο στην ίδια τη
μέθοδό της.Στην στάση που καλλιεργεί απέναντι στα πράγματα. Στον βαθύτατο αντιδογματικό
χαρακτήρα της.
-«Ουδείς φυσικός νόμος θα
μας απαλλάξει από το ευλογημένο βάρος της ελευθερίας μας …. η έννοια του
πειράματος δεν υπήρχε στους Ελληνες….είναι απορίας άξιο πώς έφθασαν έξω από
κάθε μακροσκοπική ή πειραματική εμπειρία να διατυπώσουν την ατομική θεωρία και την έννοια του κενού--- και το ότι, η
φύση νομοκρατείται, που συνιστούν τους άξονες γύρω από τους οποίους στρέφεται
και σήμερα η φυσική. »
Στέφανος
Τραχανάς («Το φάντασμα της Όπερας»)
-If you want to
find the secrets of the universe ,think in terms of energy, frequency and
vibration ….Every thing in creation…has its
own prime resonance and frequency …..six days of creation …the six aspects of OM
……sound and resonance are responsible of everything ….sound manifests in physical
form ..three sacred ,our voice can create
everything
(Αν θέλετε να βρείτε τα μυστικά του
σύμπαντος, σκεφτείτε σε όρους,την ενέργεια, τη συχνότητα και τη δόνηση… Κάθε
πράγμα στην δημιουργία… έχει την δική του πρωταρχική αντήχηση και συχνότητα …..έξι
ημέρες δημιουργίας …οι έξι όψεις του ΟΜ…… ήχος και
αντήχηση είναι υπεύθυνες για τα πάντα….ο ήχος εκδηλώνεται σε φυσική
μορφή..τρεις ιερές, η φωνή μας μπορεί να δημιουργήσει τα πάντα)
.
Nikola Tesla
-
« Σκοπός τής ζωής, είναι να γνωρίσει και
ν΄αποκτήσει εμπειρία τού εαυτού της. Ετσι σκοπός τής ανθρώπινης ζωής είναι
ν΄αντιληφθεί κάποιος τις δυνατότητές της
και ν΄αποκτήσει εμπειρία τού κόσμου. Το ανθρώπινο πλάσμα προκειμένου να
εκδηλώσει τις δυνατότητές του σε όλη του την έκταση θα πρέπει να μεγαλώσει εν
μέσω άλλων ανθρώπων…Η Θεοσοφία διδάσκει ότι, ζωή και συνείδηση ταυτίζονται
…Ειρήνη και φώς».
(Από δημοσίευμα του
Περιοδικού Theosophy Ezine,)
-.Eνα Σύμπαν χωρίς ζωή δεν θα είχε πιθανότατα, κανένα νόημα. Μέσα από μάς
τούς ανθρώπους και ίσως μέσα και από άλλες μορφές ζωής, το Σύμπαν απέκτησε
επίγνωση του εαυτού του και εμείς οι άνθρωποι δημιουργήσαμε την έννοια του
νοήματος..Υπό αυτή λοιπόν την έννοια το Σύμπαν δεν προσδίδει νόημα στη ζωή,
αλλά η ζωή προσδίδει νόημα στο Σύμπαν ."
-«…Μια
υπερ-ευφυής,ζάμπλουτη ΤΝ θα μπορούσε εύκολα
να πληρώσει ή να χειραγωγήσει
μυριάδες ανθρώπους, προκειμένου
να εκτελέσουν τις προσταγές της……
η παρανόηση για τα ρομπότ σχετίζεται με τον μύθο ότι, οι μηχανές δεν μπορούν
να ελέγξουν τους ανθρώπους….αν πάψουμε να είμαστε τα εξυπνότερα πλάσματα
στον πλανήτη,ίσως πάψουμε να έχουμε και τον έλεγχο.»
- Max
Tegmark (Life 3.0 Being Human in the age of Artificial Intelligence )
-«Το σύμπαν τυγχάνει να
έχει, ακριβώς, τις ιδιότητες που απαιτούνται για να δημιουργήσει ένα ον ικανό
για συνείδηση και νοημοσύνη (άνθρωπος), Βασίζεται σε έναν εντυπωσιακό
υπολογισμό πιθανοτήτων: …..Η εκπληκτική ακρίβεια της αρχικής ρύθμισης
πυκνότητας του σύμπαντος είναι συγκρίσιμη με αυτή που θα έπρεπε να δείξει ένας
τοξότης για να φυτέψει ένα βέλος σε τετράγωνο στόχο ενός εκατοστού σε μια
πλευρά που θα τοποθετούνταν στην άκρη του σύμπαντος, σε απόσταση περίπου 14
δισεκατομμυρίων ετών φωτός.
-«Κανένας επιστήμονας δεν
θα αμφισβητήσει τον πολύ ακριβή συντονισμό των φυσικών σταθερών και των αρχικών
συνθηκών του σύμπαντος για να επιτρέψει την ύπαρξή μας (…) Οι συζητήσεις
προκύπτουν όταν πρόκειται να προχωρήσουμε παραπέρα, όταν προσεγγίζουμε την
ισχυρή ανθρωπική αρχή (… ): Μήπως οφείλεται αυτό το σκηνικό στην τύχη; Ή μήπως
προκύπτει από αναγκαιότητα, ώστε οι τιμές των σταθερών… να είναι οι μόνες
επιτρεπόμενες; Ας το πούμε αμέσως: η επιστήμη δεν είναι σε θέση να αποφασίσει
μεταξύ αυτών των δύο προτάσεων.Ένας άλλος λόγος για τον οποίο αντιτάσσομαι στην
υπόθεση της τύχης είναι ότι,μπορώ να συλλάβω μόνο όλη την ομορφιά, την αρμονία
και την ενότητα του κόσμου να είναι το μοναδικό γεγονός της τύχης (…) σκεφτείτε
ότι, πρέπει να στοιχηματίσουμε, όπως ο Πασκάλ, στην ύπαρξη μιας δημιουργικής
αρχής (…), αλλά είναι ένα αξίωμα που η επιστήμη δεν μπορεί να αποδείξει, το
οποίο εμπίπτει στη μεταφυσική»
Trinh Xuan Thuan
«Ένας άλλος λόγος για τον
οποίο αντιτάσσομαι στην υπόθεση της τύχης είναι ότι,μπορώ να
συλλάβω μόνο όλη την ομορφιά, την αρμονία και την ενότητα του κόσμου να είναι
το μοναδικό γεγονός της τύχης .
Η «συμπληρωματικότητα
επιστημονικών και πνευματικών προσεγγίσεων είναι πολύ σημαντική.
Είμαι πεπεισμένος ότι, η επιστήμη δεν είναι το μόνο παράθυρο που μας επιτρέπει να έχουμε πρόσβαση
στην πραγματικότητα. Θα ήταν αλαζονικό, από την πλευρά ενός επιστήμονα, να
ισχυριστεί το αντίθετο (…) Η επιστήμη μας φέρνει πληροφορίες, αλλά δεν έχει
καμία σχέση με την πνευματική μας πρόοδο και την εσωτερική μας μεταμόρφωση (…)
Αντιμέτωποι με ηθικά προβλήματα και ηθική, ειδικά στη γενετική , ο
επιστήμονας χρειάζεται πνευματικότητα για να τον βοηθήσει να μην ξεχάσει την
ανθρωπιά του.
-Α
fully satisfactory scientific explanation is one that “ makes sense and can be
incorporated into a broader rational
account of existence
(Μια πλήρως ικανοποιητική επιστημονική εξήγηση είναι αυτή που
«έχει νόημα και μπορεί να ενσωματωθεί σε μια ευρύτερη ορθολογική περιγραφή της
ύπαρξης)
-There
is no guarantee that the human intellect has the ability to complete the
glorious programme of explanation and
unification …the inner sanctum may
for ever elude us …I fervently believe
that….. humanity must preserve in its quest for the ultimate prize
(Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι, η ανθρώπινη διάνοια έχει την
ικανότητα να ολοκληρώσει το ένδοξο πρόγραμμα της εξήγησης και της ενοποίησης…το
εσωτερικό ιερό μπορεί για πάντα να μας διαφεύγει… Πιστεύω θερμά ότι….. η
ανθρωπότητα πρέπει να διατηρήσει την αναζήτησή της για το ύστατο έπαθλο)
-Every
scientist …is confronted by this stark
choice either….take the universe for
what it is …or accept that the entire
scientific enterprise rests on a deeper
layer of rational order. If the latter
is the case a pressing question is whether science will ever advance to the point we fully grasp that deeper layer.
(Κάθε επιστήμονας …είναι αντιμέτωπος με αυτή την σκληρή επιλογή…
είτε να δεχθεί το σύμπαν όπως είναι… είτε να αποδεχθεί ότι, ολόκληρη η
επιστημονική επιχείρηση στηρίζεται σε ένα βαθύτερο στρώμα ορθολογικής τάξης.
Εάν ισχύει το τελευταίο, ένα πιεστικό ερώτημα είναι, εάν η επιστήμη θα
προχωρήσει ποτέ στο σημείο που θα κατανοήσουμε πλήρως αυτό το βαθύτερο στρώμα.)
-Μια πλήρως ικανοποιητική επιστημονική εξήγηση είναι αυτή που
«έχει νόημα και μπορεί να ενσωματωθεί σε μια ευρύτερη ορθολογική περιγραφή της
ύπαρξης-:
-«......
η νοήμων ζωή για να επιβιώσει, πρέπει να
χρησιμοποιήσει το χάος στους φυσικούς νόμους για να εξαναγκάσει την εξέλιξη του
σύμπαντος σε έναν από τους πολύ περιορισμένους αριθμούς πιθανών μελλοντικών
καταστάσεων. Η ίδια η επιβίωσή της απαιτεί
από την ζωή να επιβάλει την τάξη στο σύμπαν. Λαμβάνοντας υπόψη την
βιολογία, μας επιτρέπεται να
δημιουργήσουμε την φυσική του απώτερου μέλλοντος ... Το ίδιο το γεγονός ότι, οι
άνθρωποι είναι μηχανές ενός πολύ ιδιαίτερου είδους, μας επιτρέπει να
αποδείξουμε ότι, εμείς οι άνθρωποι πιθανόν έχουμε ελεύθερη βούληση, ότι, θα
έχουμε ζωή μετά το θάνατο σε μια κατοικία που μοιάζει πολύ με τον ουρανό του
μεγάλου θρησκευτικού κόσμου και ότι ,η ζωή ... ..μπορεί να θεωρηθεί ως η τελική
αιτία της ίδιας της ύπαρξης του ίδιου του σύμπαντος ... .. Είναι καιρός ο επιστήμονας να ξανασκεφτεί την υπόθεση του Θεού ... Ήρθε
η ώρα να απορροφηθεί η θεολογία στην φυσική,
να κάνει τον Ουρανό τόσο πραγματικό όσο ένα ηλεκτρόνιο»
Frank Tipler ( μαθηματικός φυσικός και κοσμολόγος)
-« O vie,tu n ‘es que
signes ,masques et symboles ,mais peut- être un jour nous saurons de
quoi »
(Ω ζωή, είσαι παρά μόνο σημάδια, μάσκες και
σύμβολα, αλλά ίσως μια μέρα μάθουμε σε τι»
Toulet
Ποιός
πιστεύει λοιπόν στις μέρες μας, αν εξαιρέσουμε ορισμένα μεγάλα παιδιά που πάντα
συναντάμε μεταξύ των ειδικών-ότι, οι αστρονομικές, βιολογικές, φυσικές, ή
κλινικές γνώσεις, θα μπορούσαν να μας διδάξουν κάτι για το νόημα του κόσμου
ή επίσης να μας βοηθήσουν να βρούμε τα
ίχνη αυτού του νοήματος αν υποθέσουμε ότι, υπάρχει;
Max
Weber
Τα όρια της γλώσσας είναι
τα όρια του κόσμου μου
Ludwig Wittgenstein
Τhe very study of the external world led to the conclusion that the content of
consciousness is an ultimate reality
(Η ίδια η μελέτη του
εξωτερικού κόσμου οδήγησε στο συμπέρασμα ότι το περιεχόμενο της συνείδησης
είναι μια ύστατη πραγματικότητα)
Eugene Wigner-
-H ακριβής φύση της
πραγματικότητας αναμένει την ενεργό συμμετοχή ενός συνειδητού παρατηρητού στον ατομικό
κόσμο.
-H ύπαρξη
του νού σε μεταγενέστερο στάδιο της κοσμικής εξέλιξης επηρεάζει και αυτή την
δημιουργία του Σύμπαντος
John Wheeler
-Thought and language are to the artist instruments of
an art
(Για τον καλλιτέχνη,Σκέψη
και Γλώσσα, είναι εργαλεία μιας τέχνης),
Oscar Wilde («The picture of Dorian Grey»)-
«The true mystery of the
world is the visible, not the invisible.
(Το αληθινό μυστήριο του κόσμου είναι το ορατό, όχι το αόρατο)
Oscar
Wilde
- Education is an admirable thing ,but it is well l to
remember from time to time that nothing that is worth knowing can be taught
(Η
εκπαίδευση είναι κάτι αξιοθαύμαστο, αλλά καλό είναι να θυμόμαστε από καιρό σε
καιρό ότι ,τίποτα που να αξίζει να
γνωρίζουμε, δεν μπορεί να διδαχθεί)
-Most people are other people.Their thoughts are someone else’s opinions…
(Οι
περισσότεροι άνθρωποι είναι οι άλλοι
άνθρωποι. Οι σκέψεις τους είναι απόψεις κάποιου άλλου…)
-A thing is not necessarily true because a man dies
for it,
(Κάτι
δεν είναι απαραίτητο αληθινό γιατί ένας άνθρωπος πεθαίνει γι' αυτό,)
-Children begin by loving their parents.After a a time they judge them.Rarely if ever do they
forgive them.-
(Τα
παιδιά αρχίζουν αγαπώντας τους γονείς
τους. Μετά από λίγο τούς κρίνουν. Σπάνια, αν ποτέ, τούς συγχωρούν.)
Oscar Wilde
-It was not possible to formulate the laws of quantum
mechanics in a fully consistent way without reference to the consciousness.
-(Δεν ήταν δυνατό να
διατυπωθούν οι νόμοι της κβαντικής μηχανικής με απόλυτα συνεπή τρόπο ,χωρίς
αναφορά στη συνείδηση.)
-The
unreasonable effectiveness of Mathematics in the Physical science .We have to
wonder …how is possible that planets in
their orbits around the sun were found to follow a curbe that have been explored by the Greek geometers
before Kepler..
(-Η
αδικαιολόγητη αποτελεσματικότητα των Μαθηματικών στη Φυσική Επιστήμη. Πρέπει να
αναρωτηθούμε ...πώς είναι δυνατόν οι πλανήτες στις τροχιές τους γύρω από τον
ήλιο να ακολουθούν μια καμπύλη που έχει μελετηθεί από τους Έλληνες γεωμέτρες
πριν από τον Κέπλερ).
- Τhe mathematical objects, albeit imaginary, do have
real properties.-
(Τα μαθηματικά
αντικείμενα, αν και φανταστικά, έχουν πραγματικές ιδιότητες.)
-
- The Unreasonable Effectiveness of Mathematics in the
Natural Sciences and it is probable that there is some secret here which
remains to be iscovered.”
-(Η Παράλογη Αποτελεσματικότητα των Μαθηματικών στις Φυσικές Επιστήμες και είναι πιθανό ότι υπάρχει κάποιο μυστικό εδώ που μένει να ανακαλυφθεί )
-«….η τεράστια αποτελεσματικότητα των
µαθηµατικών στις φυσικές επιστήµες είναι κάτι που συνορεύει µε το µμυστηριώδες
και δεν υπάρχει κάποια λογική εξήγηση για αυτήν»
Eugene Wigner (Nobel in Physics-άρθρο του το 1960)
-“The effort to understand the
universe is one of the very few things that lifts human life a little above the
level of farce, and gives it some of the grace of tragedy…
(Η προσπάθεια να κατανοήσουμε
το Σύμπαν είναι από τα λίγα πράγματα που ανυψώνουν την ανθρώπινη ζωή, πάνω από
το επίπεδο της φάρσας, δίνοντάς της κάτι από την χάρη της τραγωδίας)
Steven Weinberg
-Τα όρια της γλώσσας είναι
τα όρια του κόσμου μου
-Δεν ξέρω
γιατί είμαστε εδώ, αλλά είμαι σχεδόν σίγουρος ότι ,δεν είναι για να
διασκεδάσουμε.
Ludwig Wittgenstein
-If one tells the truth ,one is sure, sooner or later
,to be found out
(Αν πει κανείς την
αλήθεια, είναι σίγουρο, αργά ή γρήγορα, θα μαθευτεί)
-It is the problem of slavery .And we try to solve it by
amusing the slaves
Είναι το πρόβλημα της δουλείας.
Και προσπαθούμε να το λύσουμε διασκεδάζοντας τους δούλους)
Oscar Wilde(Phrases and Philosophies for the use of the Young)
«…ελεύθερη
βούληση και ντετερμινισμός, δεν βρίσκονται σε αντίθεση ,αλλά απλώς
περιγράφουν την συμπεριφορά μας σε διαφορετικά επίπεδα.»
Bruce Waller, καθηγητής φιλοσοφίας (« Restorative Free Will,»)
«Οι
αρχές που ανακαλύπτεται σήμερα ότι, διέπουν τον εγκέφαλο μπορεί να δώσουν ,στο
μέλλον, ακόμη πιο ισχυρές μηχανές από εκείνες που μπορούμε να προβλέψουμε
σήμερα.
-Τα ανθρώπινα όντα φαίνεται ότι, έχουν ένα ένστικτο να
χειρίζονται το περιβάλλον, περιγράφοντάς το
και ονοματίζοντάς το, πράγμα που
είναι και η αρχή κάθε επιστήμης….H
αναζήτηση
της πληρότητας και του πλούτου, είναι
θαυμαστά ανθρώπινη ..Η τάση του ανθρώπου είναι να αγκαλιάζει τον φυσικό κόσμο …Η αβεβαιότητα
που νοιώθουμε δεν είναι κατάρα. Είναι απλώς η ανθρώπινη κατάσταση. Είμαστε
ευφυή όντα προσαρμοσμένα …να παλεύουμε για προσωπικούς στόχους μέσα από την
συνεργασία …Η ζωή μας είναι άλυτο πρόβλημα ,δυναμική διαδικασία αναζήτησης ενός απροσδιόριστου στόχου.
-Στον αληθινό κόσμο ,που κυβερνάται εξίσου από
την αγορά και την οικονομία της φύσης ,η
ανθρωπότητα δίνει έναν ύστατο πόλεμο, με την υπόλοιπη ζωή. Αν συνεχίσει να
πιέζει, θα κερδίσει μια Καδμεία νίκη,,όπου πρώτα θα χάσει η βιόσφαιρα και
ύστερα η ίδια η ανθρωπότητα. εμ
-Η αίσθηση της γενετικής ενότητας, της
συγγένειας και της βαθιάς ιστορίας ,είναι από τις αξίες που μας δένουν με το έμβιο περιβάλλον.
Είναι μηχανισμοί επιβίωσης για τον εαυτό μας και το είδος μας.
Προστατεύοντας την βιολογική ποικιλότητα επενδύομε
στην αθανασία.
-Το κύριο πρόβλημα του νέου αιώνα, όπως έχω αναφέρει, είναι πώς να
αποκτήσουν οι φτωχοί ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο και ταυτόχρονα να διατηρηθεί
όσο περισσότερο γίνεται από την υπόλοιπη ζωή. Και οι άποροι και η όλο και μικρότερη
βιολογική ποικιλότητα βρίσκονται, ως επί το πλείστον στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Οι φτωχοί, από τους οποίους κάπου 800 εκατομμύρια ζουν χωρίς αποχέτευση, καθαρό νερό και επαρκή τροφή,
έχουν λίγες ελπίδες να αναπτυχθούν σε ένα ερημωμένο περιβάλλον. Αντιστρόφως,
τα φυσικά περιβάλλοντα όπου υπάρχει η περισσότερη βιοποικιλότητα δεν μπορούν
να επιζήσουν από την πίεση των διψασμένων για γη, ανθρώπων που δεν έχουν πού
αλλού να πάνε.
Ε.Ο.Wilson (« The Future of Life»)
|
|
Η ελευθερία είναι το κλειδί τής ανθρώπινης επιτυχίας
αλλά είναι και μια πρόσκληση στην
καταστροφή.
E.O.Wilson
. :” Nature at the quantum level is not a machine that goes its inexorable
way. Instead what answer we get depends on what question we put ,the
experiment we arrange ,the registering
device we choose. We are inescapably involved
in bringing about that which appears to be happening.”
(Η
φύση σto
κβαντικό επίπεδο δεν είναι μια μηχανή που ακολουθεί τον αδυσώπητο δρόμο της.
Αντίθετα, η απάντηση που λαμβάνουμε εξαρτάται από την ερώτηση που θέτουμε, το
πείραμα που οργανώνουμε, τη συσκευή εγγραφής που επιλέγουμε. Είμαστε
αναπόφευκτα εμπλεκόμενοι στην πραγματοποίηση αυτού που φαίνεται να συμβαίνει».
Wheeler
Mathematics has already been described as “an essential tool for
physics” and physics as “a rich source of inspiration and insight in
mathematics". With advances in both fields,
physics and math have grown tangled over the centuries, like a complex tapestry
(Τα μαθηματικά έχουν ήδη περιγραφεί ως
"ένα ουσιαστικό εργαλείο για τη φυσική" και η φυσική ως "μια
πλούσια πηγή έμπνευσης και διορατικότητας στα μαθηματικά". Με την πρόοδο
και στα δύοπεδία, και στην πορεία των αιώνων η φυσική και τα μαθηματικά έχουν
συνεμπλακεί , σαν μια πολύπλοκη ταπιτσαρία)
Edward Witten,( Princeton Univ.)
«Πιστεύω απλώς ότι,
κάποιο μέρος του Εγώ, ή της ψυχής του ανθρώπου δεν υπάγεται
στους νόμους του χώρου και του χρόνου.
Carl Yung
1.Σημ.(από την
Βικιπαίδεια:
Εκείνος, όμως, που ανέδειξε το πυρ-φωτιά ως το πρωτογενές
υλικό του σύμπαντος και τη μέγιστη ενοποιητική αρχή ήταν ο Ηράκλειτος.
«Κόσμον τόνδε
τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών, ούτε τις ανθρώπων εποίησε, αλλά ην αεί και
εστίν και έσται πυρ αείζωον, απτόμενον μέτρα και αποσβεννύμενον μέτρα».
Κατά τον Εφέσιο – σκοτεινό φιλόσοφο πηγή όλων
των πραγμάτων είναι το πυρ – όχι τόσο ως υλικό στοιχείο αλλά ως ενέργεια (αείζωον
πυρ). Η θέση αυτή συνιστά το πρώτο μεγάλο άλμα από τη θεϊκή – μυθολογική ερμηνεία
στη λογική –
επιστημονική. (Αυτόν τον κόσμο τον ίδιο δεν τον έφτιαξε κανείς, ούτε από τους
Θεούς, ούτε από τους ανθρώπους, αλλά ήταν πάντοτε και είναι και θα είναι
πάντοτε, ζωντανό πυρ (ενέργεια), που θα ανάβει με μέτρο και θα σβήνει με
μέτρο).
Η θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν (E
= mc²) αλλά και ο εισηγητής της Κβαντομηχανικής Χάιζενμπεργκ επιβεβαίωσαν
πλήρως τις επισημάνσεις του Ηράκλειτου για τη δημιουργία του κόσμου. Αυτή η
ενέργεια που εμπεριέχει το πυρ υφίσταται και στις τρεις διαστάσεις του χρόνου,
άσχετα με τη μορφή που λαμβάνει κάθε φορά «ην αεί και εστίν και έσται πυρ αείζωον».
Το πυρ,
λοιπόν, για τον Ηράκλειτο συμβολίζει την αυστηρή νομοτέλεια που
διατρέχει το σύμπαν. Μια νομοτέλεια, όμως, που υπακούει στους νόμους του μέτρου και
της ισορροπίας. Αποτελεί, δηλαδή, τον υπέρτατο «Λόγο» που
ρυθμίζει την κίνηση, την αλλαγή μέσα από τη σύνθεση των αντιθέτων «παλίντονος αρμονία».
Έτσι, ο Ηράκλειτος, μέσα από το «αείζωον πυρ» πρόβαλε
την αφανή «ενότητα» των
πάντων και το αέναο «γίγνεσθαι» των
πάντων. Ωστόσο και τα δυο, «ενότητα
– πολλαπλότητα» και συνεχείς διεργασίες, υπόκεινται σε
μια διαλεκτική σχέση
(«λόγον») αρμονίας. Τόσο ο D. Bohm «αδιαίρετη
ολότητα σε ρέουσα κίνηση», όσο και ο Χάιζενμπεργκ «η σύγχρονη φυσική
κατά κάποια έννοια, πλησιάζει πάρα πολύ τη διδασκαλία του Ηράκλειτου» δικαίωσαν πανηγυρικά
όσα διείδε ο φιλόσοφος στο πυρ.
Ο Δημόκριτος μιλούσε για το «πυρώδες σύγκριμα» και
την «πυρίνην δύναμιν» και
οι Πυθαγόρειοι θεωρούσαν το πυρ ως αρχή της γένεσης του Σύμπαντος «Άρξασθαι δε την γένεσιν του
κόσμου από πυρός….».
Αγία Τριάδα –
Βόλος από ….μέχρι 1.8.2023
Γ.Α.Κ.
"'Ερέτην χρῆναι πρῶτα
γενέσθαι πρὶν πηδαλίοις ἐπιχειρεῖν"
("Κωπηλάτης πρέπει πρώτα να γίνεις, πριν πάρεις
στα χέρια σου το τιμόνι").
Αριστοφάνης: "Ἱππῆς"
Να είσαι ικανοποιημένος αν μάθεις την αλήθεια το πρωί και
πεθάνεις το βράδυ
Κομφούκιος
-Un peu de science éloigne de
Dieu, beaucoup de science y ramène.
("Λίγη επιστήμη οδηγεί μακριά από τον Θεό, πολλή
επιστήμη σε επαναφέρει (σ'αυτόν)».
“The
first gulp from the glass of natural sciences will turn you into an atheist,
but at the bottom of the glass God is waiting for you.”
( «Η πρώτη γουλιά από το ποτήρι των
φυσικών επιστημών θα σε μετατρέψει σε άθεο, αλλά στον πάτο του ποτηριού
σε περιμένει ο Θεός»)
"La dernière démarche de la raison est de reconnaître qu’il y a une infinité de choses qui la surpassent. Elle n’est que faible si elle ne va jusqu’à connaître cela. Que si les choses naturelles la surpassent, que dira-t-on des surnaturelles ?"
Το
τελευταίο βήμα της λογικής είναι να αναγνωρίσει ότι υπάρχουν άπειρα πράγματα που
την υπερβαίνουν. Είναι αδύναμη αν δεν φτάσει στο σημείο να το γνωρίσει. Και αν τα φυσικά πράγματα την υπερβαίνουν, τι να πεί κανείς για τα υπερφυσικά.;
Pascal
“The best data
we have are exactly what I would have predicted had I nothing to go on but the
five books of Moses, the Psalms, the Bible as a whole, in that the universe appears to have order
and purpose.”
Arno
Penzias (b. 1933),
American physicist and Nobel Laureate for the discovery of the cosmic
background radiation which substantiated Big Bang theory.
(Τα
καλύτερα δεδομένα που έχουμε είναι ακριβώς αυτά που θα είχα προβλέψει αν δεν
είχα τίποτα να δώ παρά μόνο τα πέντε βιβλία του Μωυσή, τους Ψαλμούς, τη Βίβλο ‘ως
ένα όλο, στο ότι, το σύμπαν φαίνεται να έχει τάξη και σκοπό».
Arno Penzias (γεν. 1933), Αμερικανός
φυσικός και βραβευμένος με Νόμπελ για την ανακάλυψη της κοσμικής ακτινοβολίας
υποβάθρου που τεκμηρίωσε τη θεωρία του Big Bang.)
“The laws of [physics]…seem themselves to be the
product of exceedingly ingenious design...[there] is for me powerful evidence
that there is something going on behind it all…It seems as though somebody has
fine-tuned nature’s numbers to make the Universe…The impression of design is
overwhelming.”
Paul
Davies (b. 1946),
contributed to black hole and Big Bang theories.
(«Οι
νόμοι της [φυσικής]… μοιάζουν να είναι προϊόν εξαιρετικά ευφυούς
σχεδίου…[υπάρχουν] για μένα ισχυρές αποδείξεις ότι κάτι συμβαίνει πίσω από όλα…
Φαίνεται σαν κάποιος να έχει ρυθμίσει τους αριθμούς της φύσης για να φτιάξεις
το Σύμπαν… Η εντύπωση του σχεδιασμού είναι συντριπτική.”
Ο Paul Davies (γεν. 1946), συνέβαλε στις θεωρίες
της μαύρης τρύπας και της Μεγάλης Έκρηξης.) ΕΜ
“The book of nature which we have to read is written
by the finger of God.”
Michael
Faraday (d. 1867),
established the existence of the magnetic field, discovered electrolysis,
diamagnetism, electromagnetic induction and benzene. He invented an early version of the electric
dynamo. His work laid the foundation of
the modern electrical system. By showing
the inter-relation between magnetism and light, he laid the groundwork for a
unified field theory.
(«Το
βιβλίο της φύσης που πρέπει να διαβάσουμε είναι γραμμένο με το δάχτυλο του
Θεού». Ο Michael
Faraday
(π. 1867), καθιέρωσε την ύπαρξη του μαγνητικού πεδίου, ανακάλυψε την
ηλεκτρόλυση, τον διαμαγνητισμό, την ηλεκτρομαγνητική επαγωγή και το βενζόλιο.
Εφηύρε μια πρώιμη έκδοση του ηλεκτρικού δυναμό. Το έργο του έθεσε τα θεμέλια
του σύγχρονου ηλεκτρικού συστήματος. Δείχνοντας την αλληλεπίδραση μεταξύ
μαγνητισμού και φωτός, έθεσε τις βάσεις για μια θεωρία ενοποιημένου πεδίου.)
“Religion
and science demand for their foundation faith in God. For the former (religion), God stands
foremost; for the latter (science), at the end of all thought, For religion He represents a basis; for
science, a crowning solution towards a world view.”
Max
Planck (d. 1947), the
founder of quantum physics and one of the most important physicists of the
twentieth century.
(«Η
θρησκεία και η επιστήμη απαιτούν τη θεμελιώδη πίστη τους στον Θεό. Για την
πρώτη (θρησκεία), ο Θεός είναι ο πρώτος. Για το τελευταίο (επιστήμη), στο τέλος
κάθε σκέψης, Για τη θρησκεία αντιπροσωπεύει μια βάση. για την επιστήμη, μια
κορυφαία λύση για μια κοσμοθεωρία».
Max Planck (π. 1947), ο ιδρυτής της κβαντικής
φυσικής και ένας από τους σημαντικότερους φυσικούς του εικοστού αιώνα.)
“The most beautiful system of the sun,
planets, and comets could only proceed from the counsel and dominion of an
intelligent and powerful Being.” Isaac
Newton (d. 1727), developed calculus and described it in Principia
Mathematica, from which the above quote is taken. He described universal gravitation, the three
laws of motion, and developed color theory.
He wrote more on theology and religion than he did on science.
(«Το
πιο όμορφο σύστημα του ήλιου, των πλανητών και των κομητών θα μπορούσε να προέλθει
μόνο από τη συμβουλή και την κυριαρχία ενός ευφυούς και ισχυρού Όντος». Ο Ισαάκ
Νεύτων (π. 1727), ανέπτυξε τον λογισμό και τον περιέγραψε στο Principia Mathematica, από το οποίο προέρχεται
το παραπάνω απόσπασμα. Περιέγραψε την παγκόσμια βαρύτητα, τους τρεις νόμους της
κίνησης και ανέπτυξε τη θεωρία των χρωμάτων. Έγραψε περισσότερα για τη θεολογία
και τη θρησκεία παρά για την επιστήμη.)
“I want to know how God created this world, I am not
interested in this or that phenomenon, in the spectrum of this or that
element. I want to know His thoughts,
the rest are details.” “The human mind is not capable of grasping the
Universe. We are like a little child
entering a huge library. The walls are
covered to the ceilings with books in many different tongues. The child knows that someone must have
written these books. It does not know
who or how. It does not understand the
languages in which they are written. But
the child notes a definite plan in the arrangement of the books… a mysterious
order which it does not comprehend, but only dimly suspects.” “My religion
consists of a humble admiration of the illimitable superior spirit who reveals
himself in the slight details we are able to perceive with our frail and feeble
minds. That deeply emotional conviction
of the presence of a superior reasoning power, which is revealed in the
incomprehensible universe, forms my idea of God.”
Albert Einstein (d. 1955), among his
numerous discoveries, he developed the special and general theories of
relativity, the law of mass-energy equivalence, and received a Nobel Prize for
describing the law of photoelectric effect.
He denied the inspiration of Scripture and the idea of the Chosen
People.
(«Θέλω
να μάθω πώς δημιούργησε ο Θεός αυτόν τον κόσμο, δεν με ενδιαφέρει αυτό ή εκείνο
το φαινόμενο, το φάσμα αυτού ή εκείνου του στοιχείου. Θέλω να μάθω τις σκέψεις
Του, τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες». «Το ανθρώπινο μυαλό δεν είναι ικανό να
συλλάβει το Σύμπαν. Είμαστε σαν ένα μικρό παιδί που μπαίνει σε μια τεράστια
βιβλιοθήκη. Οι τοίχοι είναι καλυμμένοι μέχρι τα ταβάνια με βιβλία σε πολλές
διαφορετικές γλώσσες. Το παιδί ξέρει ότι κάποιος πρέπει να έχει γράψει αυτά τα
βιβλία. Δεν ξέρει ποιος και πώς. Δεν καταλαβαίνει τις γλώσσες στις οποίες είναι
γραμμένα. Αλλά το παιδί σημειώνει ένα συγκεκριμένο σχέδιο στη διάταξη των
βιβλίων… μια μυστηριώδη τάξη που δεν κατανοεί, αλλά μόνο αμυδρά υποπτεύεται».
«Η θρησκεία μου αποτελείται από έναν ταπεινό θαυμασμό του απεριόριστου ανώτερου
πνεύματος που αποκαλύπτεται στις μικρές λεπτομέρειες που μπορούμε να
αντιληφθούμε με το αδύναμο και αδύναμο μυαλό μας. Αυτή η βαθιά συναισθηματική
πεποίθηση της παρουσίας μιας ανώτερης συλλογιστικής δύναμης, που αποκαλύπτεται
στο ακατανόητο σύμπαν, διαμορφώνει την ιδέα μου για τον Θεό».
Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν (π. 1955), ανάμεσα στις
πολυάριθμες ανακαλύψεις του, ανέπτυξε τις ειδικές και γενικές θεωρίες της
σχετικότητας, τον νόμο της ισοδυναμίας μάζας-ενέργειας, και έλαβε το βραβείο
Νόμπελ για την περιγραφή του νόμου του φωτοηλεκτρικού φαινομένου. Αρνήθηκε την
έμπνευση της Γραφής και την ιδέα του Εκλεκτού Λαού.) ΕΜ
“I am a
scientist and a believer, and I find no conflict between those world views.
…and neither apparently do the 40 percent of working scientists who claim to be
believers [in a personal God]
.Francis Collins
(b. 1950), leader of the Human Genome Project, director of the National
Human Genome Research Institute.
(«Είμαι
επιστήμονας και πιστός και δεν βρίσκω καμία σύγκρουση μεταξύ αυτών των
κοσμοθεωριών. …και ούτε προφανώς το 40 τοις εκατό των εργαζομένων επιστημόνων
που ισχυρίζονται ότι πιστεύουν [σε έναν προσωπικό Θεό]
.
Φράνσις Κόλινς (γεν. 1950), επικεφαλής του Προγράμματος Ανθρώπινου
Γονιδιώματος, διευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου Έρευνας Ανθρώπινου
Γονιδιώματος.)
“In
the last few years astronomy has come together so that we’re now able to tell a
coherent story [of how the universe began]…This story does not contradict God,
but instead enlarges [the idea of] God.”
Joel Primack, Fellow of the American
Physical Society, Professor of Physics at the University of California, Santa
Cruz. He studies dark matter, particle
astrophysics, cosmology and quantum field theory.
(
«Τα τελευταία χρόνια η αστρονομία έχει συγκεντρωθεί έτσι ώστε τώρα είμαστε σε
θέση να πούμε μια συνεκτική ιστορία [για το πώς ξεκίνησε το σύμπαν]… Αυτή η
ιστορία δεν έρχεται σε αντίθεση με τον Θεό, αλλά αντίθετα διευρύνει [την ιδέα
του] Θεού».
Joel
Primack, Μέλος
τής American
Physical
Society,
Καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Santa Cruz. Μελετά τη σκοτεινή ύλη, την
αστροφυσική των σωματιδίων, την κοσμολογία και την κβαντική θεωρία πεδίου.)
“As
the depth of our insight into the wonderful works of God increases, the
stronger are our feelings of awe and veneration in contemplating them and in
endeavoring to approach their Author…So will he [the earnest student] by his
studies and successive acquirements be led through nature up to nature’s God.”
William
Lord Kelvin (d. 1907),
inventor of the Kelvin temperature scale, ennobled for for his feats in science
and engineering.
«Καθώς
αυξάνεται το βάθος της ενόρασής μας για τα θαυμάσια έργα του Θεού, τόσο
ισχυρότερα είναι τα αισθήματα δέους και σεβασμού μας στο να τα στοχαζόμαστε και
να προσπαθούμε να πλησιάσουμε τον Συγγραφέα τους…Έτσι θα είναι αυτός [ο σοβαρός
μαθητής] με τις σπουδές του και τα διαδοχικά επιτεύγματά του θα οδηγηθεί μέσω της φύσης στον Θεό της φύσης».
Ο
Γουίλιαμ Λόρδος Κέλβιν (π. 1907), εφευρέτης της κλίμακας θερμοκρασίας Κέλβιν,
ευγενής για τα κατορθώματά του στην επιστήμη και τη μηχανική.) ΕΜ
«
Είναι πολύ δύσκολο να βρεις μια μαύρη γάτα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο » λέγει
μια παλιά παροιμία
«Ειδικά
όταν δεν υπάρχει καμιά γάτα»
Έχω
την εντύπωση πως αυτό το ρητό ,περιγράφει
πολύ εύστοχα τον τρόπο με τον
οποίο προχωρεί η επιστήμη μέρα με την
μέρα
Stuart Firestein (
«Αγνοια»)
«Ειδικάόταν
δεν υάχεικαικ
Ποτέ
δεν επικεντρωνόμαστε σε ό,τι έχει συμβεί. Μπορούμε μόνον να διαβλέπουμε τι απομένει να γίνει..
Μαρία Κιουρί
Πολλοί πολιτισμοί ήταν και είναι αρκετά
ευτυχισμένοι χωρίς την επιστήμη….
Stuart Firestein (“Αγνοια”)
Science is always wrong. It never solves a
problem without creating ten more."
(« Η επιστήμη πάντα
κάνει λάθη. Ποτέ δεν λύνει ένα πρόβλημα, χωρίς να δημιουργεί άλλα δέκα»)
George Bernard Shaw
Το μέλλον δεν είναι όπως ήταν
Γιόγκι Μπέρα
Stay Young Forever (or Die Trying)
Μείνε ια πάντα νέος (ή πέθανε προσπαθώντας)
Bill Gifford
The most important
ingredient in the whole longevity equation, is the why
(Το πιο σημαντικό συστατικό σε όλη την
εξίσωση μακροζωίας, είναι το γιατί)
(…..You must be willing to change ingrained habits ,accept
new challenges and venture outside to
your comfort zone if necessary. You are
always participating, never passive. You confront problems ,even
uncomfortable or scary ones, rather than
ignoring them until it’s too late .You
have skin in the game ,in a very little sense .And you make important decisions
Because in this
scenario ,you a not a passenger on the
ship, you are its captain
Πρέπει να είστε πρόθυμοι να αλλάξετε
τις ριζωμένες συνήθειες, να αποδεχτείτε νέες προκλήσεις και να τολμήσετε έξω από άνετη περιοχή σας, εάν τούτο είναι
απαραίτητο. Πάντα να συμμετέχεις, ποτέ να
μην είσαι παθητικό. Αντιμετωπίζετε τα προβλήματά
σας , ακόμα και αν είναι άβολα ή τρομακτικά, αντί να τα αγνοείτε μέχρι να είναι
πολύ αργά. Έχετε άμεσα εμπλακεί στο παιχνίδι, με πολύ στενή έννοια. Και
παίρνετε σημαντικές αποφάσεις
Επειδή σε αυτό το σενάριο, δεν είστε
επιβάτης στο πλοίο, είσθε ο καπετάνιος του)
Dr. Peter Attia (Outlive) EM
There comes a point where we need to stop just pulling people out of the river .We need
to go upstream and find out why
they’re falling in.
(Έρχεται
μια στιγμή όπου πρέπει να σταματήσουμε
απλώς να σύρουμε ανθρώπους έξω από το ποτάμι. Πρέπει να πάμε ανάντη και να
μάθουμε γιατί πέφτουν μέσα.)
Bishop
Desmond Tutu ΕΜ
Every man is a bridge ,spanning the legacy he
inherited, and the legacy he passes on.
(Κάθε
άνθρωπος ( πρέπει να είναι μια γέφυρα, ανάμεσα
σ’αυτό που κληρονόμησε και σ’αυτό που
παραδίδει)
Terrence Real ΕΜ
It is impossible
to produce superior performance
unless you do something different from
majority
Sir
John Templeton
The loftier the building, the deeper the foundation bust be laid.
Thomas A. Kempts
The greatest obstacle to discovery is not ignorance –it is the illusion
of knowledge.
Daniel
J. Boorstin
There is some
risk in action, there always is .But is far more risk
in failure to act.
Harry
Truman
Avoidable human misery
is more often caused not so much by stupidity
as by ignorance ,particularly our
ignorance about ourselves
Carl
Sagan.
“Every night ,when I go to sleep ,I die. And the
next morning ,when I wake up ,I am
reborn.”
Mahatma Gandhi
Maybe the journey isn’t so much about becoming
anything. Maybe it’s about unbecoming everything that isn’t really you , so you
can be
who you were meant to be in the
first place
forse il viaggio non consiste tanto nel diventare
qualcosa. forse si tratta di divenire tutto ciò che non sei veramente te, così
puoi essere chi dovevi essere in primo luogo.
(ίσως
το ταξίδι να μην έχει να μην συνίσταται τόσο το γίνεις κάτι. ίσως είναι για να γίνεις ό,τι δεν είσαι στην πραγματικότητα,
ώστε να είσαι αυτός που έπρεπε να είσαι κατά πρώτο λόγο)
Paulo
Coelho
Behind it all is surely an idea so
simple, so beautiful, that when we grasp it - in a decade, a century, or a
millennium - we will all say to each other, how could it have been otherwise?
How could we have been so stupid?
(Πίσω από όλα κρύβεται σίγουρα μια ιδέα τόσο
απλή, τόσο όμορφη, που όταν την καταλάβουμε -σε μια δεκαετία, έναν αιώνα ή μια
χιλιετία- θα πούμε όλοι μεταξύ μας, πώς θα μπορούσε να ήταν αλλιώς; Πώς θα μπορούσαμε να
είμαστε τόσο ανόητοι;)
Spacetime tells matter how to move;
matter tells spacetime how to curve.
(Ο χωροχρόνος λέει στην ύλη πώς να κινηθεί. Η ύλη λέει στον χωρόχρονο
πώς να καμπυλωθεί)
Zούμε σ’ένα Σύμπαν όμορφο που μέσα από μας ,αποκτά νόημα
Max Tegmark (Life 3.0) EM
Αυτό
που είναι πιο δύσκολο να δείς είναι αυτό που πραγματικά υπάρχει
John Alec (Alexander John Such)
Η Πρόοδος συμμαχεί με την βαρβαρότητα
-Sigmund Freud ( « Ο Μωυσής και ο
Μονοθεϊσμός)
Ο Stephen Hawking στο βιβλίο του «Το Χρονικό
του Χρόνου», κάνει λόγο
« για την
ανάπτυξη μιας ολοκληρωμένης κατανοητής θεωρίας από όλους, για να
απαντηθεί το ερώτημα, γιατί υπάρχουμε εμείς και το σύμπαν– οπότε θα έχουμε το θρίαμβο της ανθρώπινης
λογικής και τότε θα γνωρίσουμε τον νουν του Θεού».
Jay Lombard ( εν : Ο νους Του
Θεού)
«..Υποστηρίζω πώς κάθε
πρόοδος τόσο θεωρητική όσο και πρακτική, ήταν απόρροια μιας και μόνο ανθρώπινης δραστηριότητας : της
αναζήτησης αυτού που εγώ ονομάζω καλές εξηγήσεις. Αν κι αυτή η αναζήτηση είναι αποκλειστικά
ανθρώπινη ,η αποτελεσματικότητά της είναι άλλο ένα γεγονός της πραγματικότητας σε κατεξοχήν
απρόσωπο συμπαντικό επίπεδο,-αναφερόμαστε στο γεγονός ότι, συμμορφώνεται με τους καθολικούς
νόμους της φύσης, οι οποίοι είναι όντως καλές εξηγήσεις. Αυτή η απλή σχέση μεταξύ
του συμπαντικού και του ανθρώπινου, είναι μια νύξη για τον κεντρικό ρόλο των υποκειμένων στην συμπαντική τάξη πραγμάτων….»
David Deutsch( “The
Beginning of Infinity .Explanations that
transform the World”) ΕΜ
La vraie Physique est celle qui parviendra
…a intégrer L’Homme total dans une représentation cohérente du
monde…(l’être pensant) découvre qu’ il n’est pas un élément perdu dans
les solitudes cosmiques ,mais est une volonté de vivre, universelle
qui converge et s’hominise en lui. L’ Homme non pas centre statique du
Monde….mais axe et flèche de l’Evolution … plus nous pulvérisons…la
matière ,plus se laisse voir a nous sa fondamentale unité …
(Η Αληθινή Φυσική είναι αυτή που θα κατορθώσει... να
ενσωματώσει τον συνολικό Άνθρωπο σε μια συνεκτική αναπαράσταση του κόσμου...
(το σκεπτόμενο ον) ανακαλύπτει ότι ,δεν είναι ένα στοιχείο χαμένο στις κοσμικές
μοναξιές, αλλά μια θέληση για ζωή,
καθολική που συγκλίνει και ανθρωπίζεται μέσα του. Ο άνθρωπος δεν είναι το
στατικό κέντρο του Κόσμου... αλλά ο άξονας και το βέλος της Εξέλιξης... όσο
περισσότερο κονιορτοποιούμε... την ύλη, τόσο περισσότερο μας αφήνει να δούμε
την θεμελιακή ενότητά της.)
Pierre
Teilhard de Chardin (Le Phénomène Humain)EM
Η
παράλογη αποτελεσματικότητα των μαθηματικών στις φυσικές επιστήμες είναι ένα
μυστήριο
Eugene Wigner
Αυτή
είναι η Γή .Οχι ο αιώνιος και μοναδικός οίκος της Ανθρωπότητας, αλλά μόνον η
αφετηρια μιας ατέλειωτης περιπέτειας.Tο
μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να πάρετε την απόφυση (να δώσετε τέλος στην στατική σας
κοινωνία(Στο χέρι σας είναι.
(
Με την απόφαση αυτή)έφτυσε το τέλος της
Αιωνιότητας.
-Και
η αρχή του Απείρου.
Isaac Asimov (The end of Eternity),EM
Credenti omnia conventur in
bonum
«Οι δυνατότητες που απλώνονται μπροστά μας μελλοντικά είναι
άπειρες . Οταν λέω «είναι καθήκον μας να
παραμείνουμε αισιόδοξοι »αυτό περιλαμβάνει όχι μόνο την ανοικτότητα του
μέλλοντος , αλλά και αυτήν που όλοι μας συνεισφέρουμε, σε αυτό με κάθε τι που
πράττουμε :είμαστε όλοι μας υπεύθυνοι γι
‘αυτά που μας επιφυλάσσει το μέλλον . Συνεπώς καθήκον μας δεν είναι να
προμηνύουμε κακά, αλλά μάλλον να παλεύουμε γα ένα ν καλύτερο κόσμο»
Karl Popper ( the Myth of the Framework) em
Ο Μπρονόφσκι
επεσήμανε πώς η επιστημονική ανακάλυψη εξαρτάται από μια δέσμευση ως προς ορισμένες ηθικές αξίες . αυτό επίσης δεν θα μπορούσε να συνεπάγεται την εκτίμηση ορισμένων μορφών ομορφιάς ;
….., η βαθειά αλήθεια είναι συχνά όμορφη.
Jacob Bronowski
Beauty is the first test: there is no permanent
place in the world for ugly mathematics.
G. H. Hardy.. —(. In A Mathematician's
Apology)
Κατά πόσον τελικά ο κόσμος έχει νόημα θα εξαρτηθεί από το πώς τα υποκείμενα - οι όμοιοι μας
–επιλέγουν να σκεφθούν και να εδράσουν.
David Deutsch ( “The Beginning of Infinity .Explanations that transform the
World”)EM
« Je ne sais pas si la vie a un
sens, mais nous pouvons lui en donner un
( Δεν γνωρίζω αν η ζωή
‘έχει ένα νόημα ,αλλά μπορούμε να της
δώσουμε ένα)
Hubert Reeves, :
Το
να αναγνωρισθεί ότι, η φυσική
επιστήμη ασχολείται με ένα κόσμο από σκιές
,είναι πολύ χαρακτηριστική πρόοδος ….Με την φυσική επιστήμη παρακολουθούμε το δράμα της καθημερινής
ζωής,,επί σκηνής, όπου οι διάφοροι ρόλοι παίζονται από σκιές, Ό,τι παρουσιάζεται
με τον τρόπο αυτό, δεν είναι παρά
συμβολικό και μόνον όταν επέμβει το πνεύμα
σαν αλχημιστής θα μετατρέψει τα
σύμβολα για να φθάσει στο συμπέρασμα ότ,ι η ουσία του πάντός είναι πνευματική ουσία.
Sir Arthur Stanley Eddington ( The nature of the physical world)
Ο
ρους της γνώσεως αποκλίνει προς την
ιδέα μιας πραγματικότητας, όχι μηχανικής
.Το Σύμπαν αρχίζει να φαίνεται μάλλον ως
ένας μεγάλος νους παρά ως ένας
μεγάλος μηχανισμός
Sin James Jeans ( The mysterious
Universe) EM
- …η επιστήμη αποτελεί έναν αξιοθαύμαστο τρόπο γνώσεως του κόσμου, αλλά όχι τον μοναδικό. Υπάρχουν
και άλλες πηγές γνώσης όπως η εμπειρία
του κοινού νου, η μυθιστοριογραφία
η μουσική και το καλλιτεχνικό βίωμα,
ο φιλοσοφικός στοχασμός και για
τους θρησκευόμενους ανθρώπους η θρησκεία
και η αποκάλυψη. Η επιστημονική εκδοχή τού κόσμου αποδεικνύεται απελπιστικά ατελής. Όσα
ζητήματα αφορούν αξίες και νοήματα δεν
ανήκουν στην επιστημονική σφαίρα.
Francisco J.Ayala ( «Είμαστε όλοι
πίθηκοι;)
Κανείς δεν κατανοεί την κβαντική Μηχανική
Richard Feynman
O ισχυρισμός αυτός παραμένει αληθινός ακόμη και σήμερα
Guido Tonelli (Ο χρόνος)
΄.
Ο ρόλος των παρατηρητών είναι θεμελιώδης στη κβαντική κοσμολογία…. Εμείς και το Σύμπαν
πορευόμαστε χέρι-χερι.Προσωπικά πιστεύω ότι δεν έχει κανένα νόημα να πούμε
ότι,μπορεί να υπάρχει Σύμπαν,χωρίς
παρατηρητές.Δεν μπορώ να φαντασθώ καμιά λογική θεωρία των πάντων που θα αγνοεί τη συνείδηση….Χωρίς παρατηρητές
το Σύμπαν είναι νεκρό.
Andrei Linde( φυσικός)
Ανάρτηση
14-2-2017
Ο
Enrico Fermi
αναφερόμενος στο κίνδυνο ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος και το φόβο ότι ο σύγχρονος άνθρωπος δεν έχει την
κατάλληλη σωφροσύνη για να διαχειρισθεί
την πυρηνική δύναμη έλεγε : «Αυτό που είναι λιγότερο βέβαιο –και το
οποίο όλοι με πάθος ευχόμαστε –είναι ότι ,ο άνθρωπος θα ενηλικιωθεί σχετικά
γρήγορα,ώστε να κάνει σώφρονα χρήση της
ισχύος που απέκτησε πάνω στη φύση»
Enrico Fermi
Η
ηθική αξία της Επιστήμης δεν έγκειται
τόσο στα επιτεύγματά της,όσο στην ίδια
τη μέθοδό της.Στη στάση που καλλιεργεί απέναντι στα πράγματα.Στον βαθύτατο
αντιδογματικό χαρακτήρα της.
Στ.Τραχανάς ε΄μ
Η
προσπάθεια να καταλάβουμε το Σύμπαν είναι από τα λίγα πράγματα που ανυψώνου την
ανθρώπινη ζωή,πάνω από το επίπεδο της φάρσας,δίνοντάς της κάτι από τη χάρη της
τραγωδίας
Steven Weinberg
Αναρτήθ.9-3-2017
« ……….εκφράζω την πεποίθηση,ότι, είναι
ανοικτός ο δρόμος για να αναγνωρίσουμε
ταυτόχρονα την αξία των μη επιστημονικών τρόπων σκέψης, και την εσωτερική αξία τής
επιστήμης,που σήμερα τόσο συχνά αποδοκιμάζεται.
Βίκτορ Βάισσκοπφ
Σχόλια